0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παράθεση από: aristos2 στις Ιούλιος 20, 2010, 04:09:32 μμΠαράθεση από: Βαγγος στις Ιούλιος 20, 2010, 04:08:02 μμΕίπε: Πιστεύω στη ποίηση,στον ερωτα ,στον θάνατο γι αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασίαή Αναστασία Γραφω έναν στίχο,γράφω τον κόσμο Υπάρχω,υπάρχει ο κόσμος Απο την άκρη του δακτύλου μου ρέει ενα ποτάμι Ο ουρανός ειναι εφτά φορές γαλάζιος Τούτη η καθαρότητα ειναι και πάλι ή πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση...Καλώς σας βρήκα Aristos2 ποιος ...; εχεις δικιο aristos2....δεν μου έμεινε μυαλό...Του Γιάννη Ρίτσου Σ.Δευτερόλεπτα... συγχώρα με τον άπειρο...
Παράθεση από: Βαγγος στις Ιούλιος 20, 2010, 04:08:02 μμΕίπε: Πιστεύω στη ποίηση,στον ερωτα ,στον θάνατο γι αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασίαή Αναστασία Γραφω έναν στίχο,γράφω τον κόσμο Υπάρχω,υπάρχει ο κόσμος Απο την άκρη του δακτύλου μου ρέει ενα ποτάμι Ο ουρανός ειναι εφτά φορές γαλάζιος Τούτη η καθαρότητα ειναι και πάλι ή πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση...Καλώς σας βρήκα Aristos2 ποιος ...;
Είπε: Πιστεύω στη ποίηση,στον ερωτα ,στον θάνατο γι αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασίαή Αναστασία Γραφω έναν στίχο,γράφω τον κόσμο Υπάρχω,υπάρχει ο κόσμος Απο την άκρη του δακτύλου μου ρέει ενα ποτάμι Ο ουρανός ειναι εφτά φορές γαλάζιος Τούτη η καθαρότητα ειναι και πάλι ή πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση...Καλώς σας βρήκα Aristos2
Παράθεση από: aristos2 στις Ιούλιος 20, 2010, 04:09:32 μμποιος ...;ποιος είναι, ρωτάνε
ποιος ...;
Παράθεσηγιατί αυτή η εικόνα "για μένα μόνο μια αγκαλιά λουλούδια πια"("εσύ παιδί μου" εννοείται) που λέει η μάνα για το χαμένο της παιδί; έχετε δει πατέρα σε εθνική οδό να αλλάζει καταμεσήμερο, κατακαλόκαιρο το μπουκέτο λουλουδιών του παιδιού του με μοναδική προσήλωση; κάθε φορά που βλέπω μπουκέτο λουλουδιών στους δρόμους το σκέφτομαι...ή το "μα ο άλλος ...ποτάμι που δεν μπορώ να αντισταθώ" της νύφης; Ο ματωμένος γάμος είναι κορυφαίο έργο. Στοχεύει καθολικά στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου ...…κορυφαίο έργο και δίνει τη δυνατότητα και για καλή θεατρική απόδοση /για σκηνοθετικά ευρήματα, προφανώς επειδή είναι τόσο άρτιο.Θυμάμαι σε μια παράσταση που είχα δει, το αίμα που χύθηκε το αισθητοποίησαν με ένα κουβάρι κατακόκκινη κλωστή/μαλλί που έτρεξε και ξετυλίχθηκε επί σκηνής.Δεν θυμάμαι ποιου ήταν η σκηνοθεσία…ΠαράθεσηΌσο πιο σημαντικό είναι το προϊόν της τέχνης τόσα πιο πολλά και διαφορετικά λέει στον καθένα από εμάς με βάση τις εμπειρίες, παιδεία κλπ. Η πραγματικά σπουδαία τέχνη μπορεί να συνομιλήσει με τον οποιοδήποτε αλλά σε διαφορετικά επίπεδα.Εννοείται πως ο τρόπος προσέγγισης (διδασκαλία) της ποίησης στο ελληνικό σχολείο είναι ο απεχθέστερος και ακαταλληλότερος. Αντί να κάνουμε τα παιδιά να νιώσουν, να δουν, να ταξιδέψουν, να ακουμπήσουν, να φανταστούν τους αναλύουμε την τρίχα κάνοντάς την τριχιά... Σίγουρα ,ειδικά τη λογοτεχνία μπορείς με μια τάξη παιδιών να τη φτάσεις σε πολύ εγγύτερο σημείο προσέγγισης από ένα βοήθημα.Το ίδιο συνέβαινε και με μένα σε εσπερινό σχολείο με μεγάλους σε ηλικία,όπου μου φώτιζαν με τις ερωτήσεις/απόψεις τους πλευρές που δεν υπήρχαν σχολιασμένες στο καλούπι των βοηθημάτων.
γιατί αυτή η εικόνα "για μένα μόνο μια αγκαλιά λουλούδια πια"("εσύ παιδί μου" εννοείται) που λέει η μάνα για το χαμένο της παιδί; έχετε δει πατέρα σε εθνική οδό να αλλάζει καταμεσήμερο, κατακαλόκαιρο το μπουκέτο λουλουδιών του παιδιού του με μοναδική προσήλωση; κάθε φορά που βλέπω μπουκέτο λουλουδιών στους δρόμους το σκέφτομαι...ή το "μα ο άλλος ...ποτάμι που δεν μπορώ να αντισταθώ" της νύφης; Ο ματωμένος γάμος είναι κορυφαίο έργο. Στοχεύει καθολικά στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου ...
Όσο πιο σημαντικό είναι το προϊόν της τέχνης τόσα πιο πολλά και διαφορετικά λέει στον καθένα από εμάς με βάση τις εμπειρίες, παιδεία κλπ. Η πραγματικά σπουδαία τέχνη μπορεί να συνομιλήσει με τον οποιοδήποτε αλλά σε διαφορετικά επίπεδα.Εννοείται πως ο τρόπος προσέγγισης (διδασκαλία) της ποίησης στο ελληνικό σχολείο είναι ο απεχθέστερος και ακαταλληλότερος. Αντί να κάνουμε τα παιδιά να νιώσουν, να δουν, να ταξιδέψουν, να ακουμπήσουν, να φανταστούν τους αναλύουμε την τρίχα κάνοντάς την τριχιά...
Καλά βρε aristos2, τέτοιο κατεβατό ,για ποιο λόγο; Κάποιος Ερμής πρέπει να είναι ανάδρομος.Αν πρέπει ?? σου ζητάω συγνώμη.
Τι θυμήθηκα με αυτό το ποίημα του Ρίτσου! Υπήρχε ένα απόσπασμα αυτού του ποίηματος σε κάποια τάξη του δημοτικού. Μας έβαλε, λοιπόν, ο δάσκαλος να γράψουμε και εμείς ένα ποίημα σε ανάλογο ύφος για την ειρήνη. Έκανα και εγώ ένα ποίημα κάπως έτσι:Η μάνα μου που μαγειρεύει είναι η ειρήνηο αδελφός μου που τσιρίζει στο διπλανό δωμάτιο είναι η ειρήνηο αέρας που φυσάει είναι η ειρήνητο αυτοκίνητο που σταμάτησε μπροστά από το σπίτι μας είναι η ειρήνη...όχι δεν είχα ανακαλύψει το σουρεαλισμό σε ηλικία εννέα ετών, απλώς παρατηρούσα τι συνέβαινε γύρω μου και...έγραφα το ποίημα. Το ίδιο πίστευα ότι είχε κάνει και ο Ρίτσος. Δεν μπορούσα να χωνέψω τότε ότι μπορεί να είναι ποίημα κάτι που δεν έχει ομοιοκαταληξία και στροφές
Το ποιητικό μου "ίνδαλμα", τότε, ήταν ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ξέρετε "ο γέρο βοσκός", "ο θρήνος του πεύκου" και άλλες επιτυχίες. Πού να καταλάβω το Ρίτσο. Και μιας και θυμήθηκα τον αγαπημένο ποιητή των παιδικών μου χρόνων, μου επιτρέπετε να παραθέσω ένα ποίημα του. TσιριτρόΣέ μια ρώγα από σταφύλι έπεσαν οχτώ σπουργίτες και τρωγόπιναν οι φίλοι. Τσίρι - τίρι, τσιριτρό, τσιριτρί, τσιριτρό!Έχτυπούσανε τις μύτες και κουνούσαν τις ουρές κι είχαν γέλια και χαρές. Τσίρι -τίρι, τσιριτρό, τσιριτρί, τσιριτρό!Πώ πω πώ πω σε μια ρώγα φαγοπότι και φωνή! την αφήκαν αδειανή. Τσίρι -τίρι, τσιριτρό, τσιριτρί, τσιριτρό!Και μέθυσαν κι ολημέρα πάνε δώθε, πάνε πέρα, τραγουδώντας στον αέρα: Τσίρι -τίρι, τσιριτρό, τσιριτρί, τσιριτρό!
Καλησπέρα και από μένα στην ωραία σας παρέα με τις πανέμορφες επιλογές ...Λίγος τρελο-Ελύτης..Το τρελοβάποροΣτίχοι: Οδυσσέας Ελύτης Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνάκι αρχίζει τις μανούβρες "βίρα-μάινα"την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριέςφορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριέςΕίναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειροκι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρόαπό τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούςβάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούςΈλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώτέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάποροχρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμεχίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμεΚατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμεμπήκαμε μες στα όλα και περάσαμεκι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτοραπαντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα