0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Θα σου πρότεινα τη γραμματική του Οικονόμου, σαν βάση, και έπειτα, φωτοτυπίες κάποιων φαινομένων που δεν αναλύονται επαρκώς στον Οικονόμου από τη γραμματική του Πασχαλίδη (ΖΗΤΗΣ) + ασκήσεις από αυτή!
συγγνώμη... η πρόταση είναινενικηκέναι δὲ φάσκοντες ἑκάτεροι οὔτε χώρᾳ οὔτε πόλει οὔτε οὔτ΄ ἀρχῆ οὐδέτεροι οὐδὲν πλέον ἑχοντες ἐφάνησανκαι αναφέρει ότι είναι το οὐδέν αιτιατική της αναφοράς στο πλέον ἑχοντες από σύστοιχο αντικείμενο
όσον αφορά την αναφορική πρόταση από το φαινόμενο της έλξης του αναφορικού και παράλειψης του δεικτικού "τούτου"που παραλείπεται, καταλαβαίνω πώς η αναφορική πρόταση παίρνει τη θέση του και λειτουργεί η ίδια ως β όρος σύγκρισης ...ο κανόνας λέει ότι παίρνει τη θέση της και την πτώση η αναφορική αντωνυμία που αναφερεται στη δεικτική....συμφωνείτε;επίσης για να καταλάβω οι αναφορικές προτάσεις λειτουργούν ως προσδιορισμοί ομοιόπτωτοι και ετερόπτωτοι. όταν λέμε ότι η δευτερεύουσα αναφορική ονοματική πρόταση λειτουργεί ως προσδιορισμός στο .... της κύριας πρότασεις δεν πρέπει να διευκρινίζουμε ως παράθεση ή ως επεξήγηση ή επιθετικός τα έχω μπερδέψει....σχεδόν όλες οι θεματογραφίες αναφέρουν λειτουργουν ως προσδιορισμός μόνο και δεν διευκρινίζουν...τα φώτα σας....
Τώρα, στην πρόταση που δίνεις (Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά VII, 5, 27), συμφωνώ με την ανάλυση της apri, αν και διαφωνώ καθέτως με το σκεπτικό ότι το οὐδέν δεν μπορεί να είναι σύστοιχο αντικείμενο. Φυσικά και μπορεί μέσῳ τής συστοιχοποίησης του επιθετικού προσδιορισμού. Δηλαδή, λέγω οὐδέν: σύστοιχο αντικείμενο αντί λέγω οὐδένα λόγον. Πράττω οὐδέν, δηλαδή πράττω οὐδεμίαν πρᾶξιν. Ἐτσι και εδώ, ἔχω οὐδέν = ἔχω ουδὲν πρᾶγμα, ἔχω οὐδὲν κτῆμα.
Τέλος, αν υιοθετήσουμε την εκδοχή (α) σύμφωνα με την αρίθμηση τής apri, πράγμα στο οποίο τείνω να καταλήξω κι εγώ αποκλειστικά και μόνο λόγῳ του usus scribendi του συγκεκριμένου χωρίου, με ποιο σκεπτικό apri δίνεις σύστοιχο αντικείμενο το οὐδὲν και τὸ πλεῖον επιθετικό προσδιορισμό σε αυτό και όχι το αντίστροφο;