Αξιολόγηση Σχολικών Μονάδων

[nickitol]

Μέχρι στιγμής, έχουμε ειδοποιηθεί για έκτακτο σύλλογο μέσα στην εβδομάδα για περαιτέρω ενημέρωση.

....με μία γρήγορη ανάγνωση διαφαίνεται κάπως ανεδαφική η εμπλοκή των αναπληρωτών ή των για πρώτη φορά τοποθετημένων στην εκάστοτε σχολική μονάδα.

Έχετε κάποια πληροφορία που αποσαφηνίζει το τι μέλλει γενέσθαι ή κάποια άποψη για ευκαιρίες ή και προβλήματα που ανακύπτουν;

Αρχικά θα πρέπει να γίνει κάποιου είδους  «φροντιστήριο» στου διευθυντές, πιθανώς από τα ΠΕ.ΚΕ.Σ,  προκειμένου αυτοί να γνωρίζουν τι να ζητήσουν και που να επικεντρώνονται.
Οι αναπληρωτές ασφαλώς και θα πρέπει να εμπλακούν καθόσον αποτελούν δυναμικό του κάθε σχολείου που εμπλέκεται στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Το μείζον- αλλά και αναμενόμενο- είναι ότι πέραν της εσωτερικής αξιολόγησης/ αυτοαξιολόγησης προβλέπεται  και η εξωτερική αξιολόγηση. Εκεί θα γίνονται ..  « ......συνολικές συνοπτικές παρατηρήσεις σχετικά με την υλοποίηση ...»
αλλά και «....7. άλλες επισημάνσεις, κατά την κρίση του ΠΕ.Κ.Ε.Σ.»
Αυτά θα είναι η έγνοια και τα προβλήματα που ο κάθε διευθυντής θα καλείται να αντιμετωπίσει.

Ασφαλώς διαφωνώ με τον

Προπομπός απολύσεων είναι.

αλλά σε κάθε περίπτωση το σχολείο θα πρέπει να μείνει μακριά από κομματικές αντιπαραθέσεις και ευνοιοκρατίες.

Τέλος, αξιολόγηση σημαίνει εντοπισμός προβλημάτων.
Ο Εντοπισμός των προβλημάτων απαιτεί την επίλυση τους.
Η επίλυση τους σημαίνει δράση και η δράση σημαίνει χρόνο αλλά κυριως  χρήμα.
Για να δούμε.

Σε κάθε περίπτωση  η σωστή αξιολόγηση μπορεί να βελτιώσει  την εικόνα της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά δεν την θεραπεύει.

Οι ανάγκες των σχολείων είναι τεράστιες και απαιτείται ΟΡΑΜΑ για την Παιδεία, το οποίο να κατευθύνει τις ενέργειες του Υπουργείου.
Ενα νομοσχεδιάκι που να καλει σε αξιολογηση ή κατι άλλο δεν λεει απολύτως τιποτα, γιατί ασφαλώς τα προβλήματα είναι τοσο μεγαλα που δεν περιμένουμε καμία αυτοαξιολόγηση για να τα καταστήσει γνωστά  στο Υπουργείο.
Αλλά και πάλι, δεν είναι οι ελλείψεις προσωπικού ή υλικού που το ελληνικό σχολείο παραπαίει.

Μια αξιολόγηση έχει αποτελέσματα εάν   είναι σε θέση να εντοπίσει τα σφάλματα ή ελλείψεις στους κανόνες λειτουργίας ενός συστήματος. Επειδή το όποιο σύστημα που επιιθυμούμε να αξιολογήσουμε πρώτα το «στηνουμε»  και το υποχρεώνουμε να λειτουργήσει  με τους κανονες που θεσπίσαμε, μόνο τότε τα αποτέλεσματα της αξιολόγησης  θα μας οδηγήσουν  σε ασφαλή συμπεραματα.

Οι διευθυντές το πολύ πολύ να καταγράφουν προβλήματα που άπτονται της αρμοδιότητας τρίτων, πάντως όχι λόγω δικής τους υπαιτιότητας, επομένως το πολύ πολύ να καταγράφουν ελλείψεις υλικού, προσωπικού και άλλα αόριστα πράγματα. Αυτά  θα συσσωρεύονται,   επειδή δεν θα διατίθενται τα ανάλογα κονδύλια και κάθε χρόνο θα καταγράφουν τα ίδια.
Και στο τέλος θα δημιουργηθεί μια λιστα «γνωστων» προβλημάτων  του κάθε σχολείου. Εσι για να υπάρχει δηλαδη...

Απαιτείται όραμα και χρήματα λοιπόν. Αν δεν υπάρχει όραμα δεν υπάρχει στόχος και χωρίς στόχο οτιδηποτε είναι καταδικασμένο.

Προσωπικά είμαι υπέρ της αξιολόγησης αλλά πολύ φοβάμαι ότι είναι καταδικασμένη να αποτύχει, τουλάχιστον στον κοντινό ορίζοντα, για δύο λόγους:
 1. Οι εκπαιδευτικοί είναι μεγάλης ηλικίας και δεν θέλουν αλλαγές.
 2. Αν ρωτήσουμε ένα μαθητή Γ Λυκείου «που έμαθες ; Στο σχολείο ή στο φροντιστήριο;» Η απάντηση θα είναι στο φροντιστήριο δυστυχώς.

Εν ολίγοις, ένα σύστημα το οποίο είναι ήδη απαξιωμένο από τους μαθητές και γονείς, δεν είναι η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας αυτή η οποία θα κάνει τους μαθητές να πιστέψουν σε αυτό.
Θα έλεγα μάλιστα ότι  η αξιολόγηση του ελληνικού σχολείου και του εκπαιδευτικού μας συστήματος κατ επέκταση, είναι ήδη καταγεγραμμένη από τους μαθητές, τους γονείς , διεθνείς φορείς και η εκτίμηση είναι πολύ αρνητική.
 Ως εκ τούτου  φατντάζει ψευτικο αν όχι κουτό το να προσπαθήσοπυμε ενδεχομένως να «φορτωσουμε» στην έλλειψη αξιολόγησης τα τοσα προβληματα που έχει η εκπαιδευση.
Ειναι σαν να στέλνουμε μηχανικούς να επιθερήσουν τα παράθυρα ενός  ετοιμόρροπου κτιρίου αντί για το ίδιο το κτίριο συνολικά.
Οραμα λοιπόν για μια καλύτερη Παιδεία, μόνο  τότε πράγματι μπορούμε να έχουμε ένα καλύτερο σχολείο.

[PDE ads]

[Έσπερος]

Τα 2-3 θέματα που αναφέρεις τα αντιμετωπίζουμε και στο δικό μου σχολείο και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου πως πρέπει να τα συζητήσουμε με ειλικρίνεια και χωρίς διάθεση για φαγωμάρα. Σχετικά, όμως, με το αν πρέπει να τα γνωρίζει κάποιος εξωτερικός παράγοντας σκέφτομαι -πιθανόν αδαώς- πως, αφού τα σχολεία δεν έχουν τη δυνατότητα να θεραπεύσουν αυτόνομα κάποια θέματα που χρειάζονται -οικονομικούς κυρίως- πόρους όπως, προμήθεια υλικοτεχνικής υποδομής, τοποθέτηση βοηθητικού προσωπικού (π.χ. επιστάτες, γραμματείς), κατάρτιση/επιμόρφωση εκπαιδευτικών, εν τοις πράγμασι, δεν πρέπει να επικοινωνηθούν με όσους έχουν τη δυνατότητα να τα φροντίσουν; (βλ. ΥΠΑΙΘ).

Το θέμα είναι αν ο εξωτερικός πα΄ραγοοντας θα σε βοηθήσει ή θα σε κατηγοροιοποιήσει. Αν πάμε για αξιολόγηση - ταμπελοποίηση σχολείων, είναι πολύ καίριο να δείξουμε από την αρχή ότι δεν δεχόμαστε κάτι τέτοιο. Γενικά νομίζω είναι δεδομένο ότι όπου έγινε τέτοια ταξινόμηση σχολείων, τα καλά σχολεία έγιναν καλύτερα και τα κακά χειρότερα. ΣΤα καλά πήγαιναν μαθητές συγκεκριμένων προφίλ, και στα άλλα έμεναν οι υπόλοιποι. Κάτι τέτοιο δεν ανεβάζει το επίπεδο εκπαίδευσης, αλλά δίνει την ευχαρίστηση σε αρκετούς γονείς να νιώθουν προνομιούχοι, πράγμα που φοβάμαι ότι επιθυμούν πολλοί γονείς. Αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το υποστηρίξουμε. Ή αν αρχίσουν τα γνωστά περί εθελοντικής προσφοράς (βάψτε το σχολείο μόνοι σας πχ)ή αναζητησης χορηγών...
Γι αυτό λέω, ότι θεωρώ πολύ σωστό να κοιτάξει το κάθε σχολείο να βελτιώσει αυτά που μπορεί να βελτιώσει, αλλά μέχρι εκεί. Ως προς τις ελλείψεις, υποθέτω μπορούν να γίνουν αιτήματα στον δήμο για ζητήματα υποδομής ή κατανομής χρημάτων, πέρα από τα υπηρεσιακά αιτήματα για προσωπικό.

Εγώ είμαι πρόθυμος για πολιτισμένη συζήτηση και το αν συμφέρουν το διευθυντή ή όχι μου είναι αδιάφορο (στο κάτω-κάτω, δεν έχει εξουσία πάνω σου. Κατέχει μία διοικητική θέση με απώτερο σκοπό την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου κ' όχι την τιμωρία των εκπαιδευτικών ή την υπόδειξη για το πως θα επιτελέσουν το διδακτικό τους έργο). Στο πνεύμα της αξιολόγησης ως εργαλείο (αυτο)βελτίωσης, το προσωπικό συμφέρον εντοπίζεται στην ορθή εφαρμογή της και μόνο εκεί.

Μιλώντας αποκλειστικά για το δικό μου σχολείο, επειδή ανέφερα το "συμφέρον" του διευθυντή. Ο δικός μας διευθυντής προήλθε από τον σύλλογο. Εμείς τον επιλέξαμε βασικά - κάπως λύση ανάγκης για να φύγει ένα αχρείο υποκείμενο που υπήρχε πριν, με επίγνωση των αρνητικών του, αλλά μας έβγαλε κ άλλα κουσούρια στην πορεία. Όμως οι σχέσεις μας συνολικά είναι φιλικές. Όταν λέω ότι μας εκνευριζει, είναι ας πούμε σαν να τσακώνεσαι με τη μάνα σου, κάπως έτσι. Λέει κατι, σε κάνει έξαλλο, μπορεί να ανεβουν κ λίγο οι τονοι αλλά μετά όλα οκ, γυρνάς σπίτι κ σε παίρνει τηλ στις 3 το μεσημέρι γιατί θυμήθηκε να σε ρωτήσει  κάτι άλλο που θέλει τη γνώμη σου. Πραγματικά σαν να τσακώνεσαι με τη μάνα σου. Επειδη λοιπόν θα πάει να μας σερβίρει το παραμυθάκι ότι θα καταγράψουμε τα θετικά και τα αρνητικά μας για να βελτιωθούμε, και στο μυαλό του σίγουρα φαντάζεται ότι τα θετικά θα είναι περισσότερα από τα αρνητικά, γιατί θα αρχίσουμε να καταγράφουμε ανοησίες του στιλ φυτέψαμε δύο μπρόκολα στο παρτέρι κ φύτρωσαν ή κάναμε μαρμελάδα από τα εσπεριδοειδή του κήπου, καλό θα ήταν να γνωρίζει ότι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, μπορεί να καταγράψουμε κι ένα σωρό σοβαρά ζητήματα που του ζητάμε να επιλύσει κι εκείνος αγνοεί γιατί δεν τα θεωρεί πρωτεύοντα/ δεν τα θεωρεί δική του αρμοδιότητα / τα θεωρεί πολύ ακριβά κλπ. Καθαρά φιλικά δηλαδή να το πούμε, όχι σαν απειλή ότι θα τον αξιολογήσουμε.
ΣΕ κάθε περίπτωση αυτή είναι μια υποθετική συζήτηση. Τις προθέσεις της τωρινής κυβέρνησης τις γνωρίζουμε. Η θέση μας είναι δύσκολη. Εμένα με πληγώνει να μας σχολιάζουν άλλοι κλάδοι, είτε για το ωράριο, είτε για ένα σωρό άλλα θέματα, και ιδίως για την άρνηση της αξιολόγησης. Με κάνει να νιώθω πολύ άβολα γιατί δεν πορεύτηκα ποτέ στη ζωή μου με τη λογική να κάνω διακοπές ή να μην θέλω να βελτιώνομαι. Δεν γίνεται όμως το συγκεκριμένο πλαίσιο να το δεχτούμε, ανοίγει επικίνδυνα μονοπάτια. Γι' αυτό είμαι πολύ μπερδεμένη ως προς το κομμάτι της επικοινωνιακής διαχείρισης εκ μέρους μας. ΓΙατί και τίποτα να μην βγει από την αξιολόγηση (στο κ άτω κάτω οι συντονιστές, τι θα πρωτοκάνουν), μόνο και μόνο να μείνει το ότι οι εκπαιδευτικοί για άλλη μια φορά αρνήθηκαν την αξιολόγηση, είναι πολύ μεγάλη ζημιά.

[leon.]

Για όσους έζησαν τον Αρβανιτόπουλο γνωρίζουν πολύ καλά τι ακολουθεί την "αξιολόγηση". Για τη δημόσια εκπαίδευση δε δίνει δεκάρα κανείς στο υπουργείο. Για ν' απαλλαγεί από κάποιους χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους δίνει. Είναι και βάρος στον προϋπολογισμό.

[wildhammer]

Για όσους είμαστε σε δύο ή περισσότερα σχολεία, τι γίνεται με την "αξιολόγηση" ; Καλούμαστε να συμμετέχουμε σε όλες τις σχολικές μονάδες που διδάσκουμε;

[PDE ads]

[christos7]

Για όσους είμαστε σε δύο ή περισσότερα σχολεία, τι γίνεται με την "αξιολόγηση" ; Καλούμαστε να συμμετέχουμε σε όλες τις σχολικές μονάδες που διδάσκουμε;

Δεν συμμετέχουμε σε καμία αξιολόγηση. Συμπληρώνουμε την δήλωση για απεργία-αποχή κατά της αξιολόγησης.

[misanofagos]

Δεν συμμετέχουμε σε καμία αξιολόγηση. Συμπληρώνουμε την δήλωση για απεργία-αποχή κατά της αξιολόγησης.

Και γραμμή για πειθαρχικό και απόλυση.

[jimy100]

Και γραμμή για πειθαρχικό και απόλυση.

Για απόλυση δεν ξέρω. Κάποιοι πάντως σίγουρα κατά λάθος μπήκαν στην εκπαίδευση. Αγαπημένος ήρωας; Φον Δημητράκης ή Αρτέμης Μάτσας.

[christos7]

Ο νόμος 4692/2020 και το ΦΕΚ 140 τ. Β' στοχεύσουν στη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στην κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών. O εκπαιδευτικός κόσμος ενωμένος θα δώσει μια ακόμα απάντηση στα σχέδια της δεξιάς όπως έκανε και το 2014.

[nickitol]

Ο νόμος 4692/2020 και το ΦΕΚ 140 τ. Β' στοχεύσουν στη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στην κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών. O εκπαιδευτικός κόσμος ενωμένος θα δώσει μια ακόμα απάντηση στα σχέδια της δεξιάς όπως έκανε και το 2014.

Σωστά.   Για αυτό όσοι  γονείς μαθητών αντέχουν οικονομικά, όλοι μαζί ενωμένοι κατευθείαν για τα  ιδιωτικά σχολεία.
Στα δημόσια σχολεία παραμένουν όσοι μαθητές δεν έχουν τα απαραίτητα χρηματα  για την ιδιωτική εκπαίδευση, ρωτήστε τους.

Τον δωρεάν χαρακτήρα της εκπαιδευσης τον έχουν καταργήσει προ πολλού τέτοιες αναχρονιστικές φωνές οπισθοδρόμησης «συντροφοι» , αυτοί που έχουν φερει το εκπαιδευτικό συστημα σε διάλυση, προφασιζόμενοι  ότι κάνουν αγωνες.
Η κοινωνία  απαιτεί εκσυγχρονισμό, δεν ονειρεύται κανέναν παράδεισο τυπου σοβιετίας, πράγμα που  φαίνεται άλλωστε και σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις.

[leon.]

Η κοινωνία  απαιτεί εκσυγχρονισμό, δεν ονειρεύται κανέναν παράδεισο τυπου σοβιετίας, πράγμα που  φαίνεται άλλωστε και σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις.

Εμείς αγωνιούμε για τους μαθητές τους δασκάλους τα σχολειά. Για τη δημόσια εκπαίδευση και τη δημοκρατία. Εσείς για τις δημοσκοπήσεις. Οι προτεραιότητες καθενός μας φαίνουνται.

[θάvος]

Είμαστε σε μια χώρα που ο κυβερνητικός θίασος, υπέρμαχος της αριστείας, αποδείχθηκε ότι απλά ήρθε για κατασπατάληση κρατικών πόρων και εντυπωσιακή αδιαφορία για τον πολίτη και το κοινωνικό κράτος. Πέρα από την όποια ανικανότητα, κοιτάνε μόνο την πάρτη τους, να φάνε και τα πόμολα και πλεόν και τις πέτρες. Είναι αστείο να στηρίζετε κάποιοι την αξιολόγηση, λες και τους νοιάζει να βελτιώσουν το παραμικρό. Παραδειχτείτε ότι είστε σε ένα γαλάζιο συννεφάκι σας, όπου όλα γλυκά και ρόδινα θα βελτιώσουν το ελληνικό δημόσιο σχολείο. Στην πράξη, αν δεν είστε έμμισθοι, είστε εθελοντές αρνιά σε αυτό που πάνε να ξανα-κάνουν. Κάντε αγώνα για την προσωπική σας αριστεία συλλέγοντας περισσότερα extraordinary προσόντα για το χαρτοφυλάκιο σας και αφήστε το δημόσιο σχολείο χωρίς την ελληνικού τύπου κοροϊοδοαξιολόγηση που όλοι ξέρουμε και φανταζόμαστε.

[Debaser]

Nickitοl, εξαιρετικά ψύχραιμη και συγκροτημένη η απάντηση σου. 

Αρχικά θα πρέπει να γίνει κάποιου είδους  «φροντιστήριο» στου διευθυντές, πιθανώς από τα ΠΕ.ΚΕ.Σ,  προκειμένου αυτοί να γνωρίζουν τι να ζητήσουν και που να επικεντρώνονται.
Οι αναπληρωτές ασφαλώς και θα πρέπει να εμπλακούν καθόσον αποτελούν δυναμικό του κάθε σχολείου που εμπλέκεται στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Συμφωνώ αλλά, από τη στιγμή που η εσωτερική αξιολόγηση βασίζεται στα πεπραγμένα και τις εμπειρίες τις προηγούμενης χρονιάς, αν είναι η πρώτη τους τοποθέτηση (γενικά ή στην παρούσα μονάδα και συμπεριλαμβάνονται και οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί αυτής της κατηγορίας), πώς θα έχουν άποψη;

Το μείζον- αλλά και αναμενόμενο- είναι ότι πέραν της εσωτερικής αξιολόγησης/ αυτοαξιολόγησης προβλέπεται  και η εξωτερική αξιολόγηση. Εκεί θα γίνονται ..  « ......συνολικές συνοπτικές παρατηρήσεις σχετικά με την υλοποίηση ...»
αλλά και «....7. άλλες επισημάνσεις, κατά την κρίση του ΠΕ.Κ.Ε.Σ.»
Αυτά θα είναι η έγνοια και τα προβλήματα που ο κάθε διευθυντής θα καλείται να αντιμετωπίσει.

Φαντάζομαι πως εννοείς το με ποια κριτήρια θα κρίνει το ΠΕ.Κ.Ε.Σ. και με προβληματίζει και μένα αυτό. Αν σε παρερμήνευσα, διόρθωσέ με σε παρακαλώ και εξήγησέ μου τι εννοείς.

Ασφαλώς διαφωνώ με τον
αλλά σε κάθε περίπτωση το σχολείο θα πρέπει να μείνει μακριά από κομματικές αντιπαραθέσεις και ευνοιοκρατίες.

Εύχομαι ολόψυχα το ίδιο! Προσωπικά, αν και μπορεί να ακουστεί αιρετικό σε πολλούς, πιστεύω ακράδαντα πως σε χώρους εκπαίδευσης, είτε είναι σχολεία ή πανεπιστήμια, ο κομματικός λόγος και η κομματική ατζέντα που θέλουν να προωθούν οι εκάστοτε παρατάξεις είναι άχρηστη, επιζήμια και δε θα έπρεπε να βρίσκει έδαφος εκεί για να καλλιεργείται. Και για να προλάβω τους επικριτές μου, η πολιτική μπορεί να επηρεάζει όλες τις πτυχές της ζωής αλλά η κομματικοποίηση διχάζει, πολώνει και μόνο ως τροχοπέδη μπορεί να υπάρξει καθώς τείνει να κρίνει ανθρώπους και ιδέες βάσει της... απόχρωσής τους. Κατάπτυστο.

Σε κάθε περίπτωση  η σωστή αξιολόγηση μπορεί να βελτιώσει  την εικόνα της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά δεν την θεραπεύει.

Εδώ, πιστεύω πως η σωστή αξιολόγηση, εν τέλει, προτείνει θεραπείες και προβλέπει το μηχανισμό εφαρμογής αυτών. Καταλαβαίνω, βέβαια, πως το εναρκτήριο σήμα για οποιαδήποτε τέτοια εφαρμογή δίνεται από κάποιον κυβερνητικό/υπουργικό θώκο αλλά, ίσως να είναι και ευκαιρία για την ανάδειξη της ανάγκης δημιουργίας ενός ανεξάρτητου μηχανισμού/οργάνου που θα έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί αυτόνομα

Οι ανάγκες των σχολείων είναι τεράστιες και απαιτείται ΟΡΑΜΑ για την Παιδεία, το οποίο να κατευθύνει τις ενέργειες του Υπουργείου.
Ενα νομοσχεδιάκι που να καλει σε αξιολογηση ή κατι άλλο δεν λεει απολύτως τιποτα, γιατί ασφαλώς τα προβλήματα είναι τοσο μεγαλα που δεν περιμένουμε καμία αυτοαξιολόγηση για να τα καταστήσει γνωστά  στο Υπουργείο.
Αλλά και πάλι, δεν είναι οι ελλείψεις προσωπικού ή υλικού που το ελληνικό σχολείο παραπαίει.

Μια αξιολόγηση έχει αποτελέσματα εάν   είναι σε θέση να εντοπίσει τα σφάλματα ή ελλείψεις στους κανόνες λειτουργίας ενός συστήματος. Επειδή το όποιο σύστημα που επιιθυμούμε να αξιολογήσουμε πρώτα το «στηνουμε»  και το υποχρεώνουμε να λειτουργήσει  με τους κανονες που θεσπίσαμε, μόνο τότε τα αποτέλεσματα της αξιολόγησης  θα μας οδηγήσουν  σε ασφαλή συμπεραματα.

Οι διευθυντές το πολύ πολύ να καταγράφουν προβλήματα που άπτονται της αρμοδιότητας τρίτων, πάντως όχι λόγω δικής τους υπαιτιότητας, επομένως το πολύ πολύ να καταγράφουν ελλείψεις υλικού, προσωπικού και άλλα αόριστα πράγματα. Αυτά  θα συσσωρεύονται,   επειδή δεν θα διατίθενται τα ανάλογα κονδύλια και κάθε χρόνο θα καταγράφουν τα ίδια.
Και στο τέλος θα δημιουργηθεί μια λιστα «γνωστων» προβλημάτων  του κάθε σχολείου. Εσι για να υπάρχει δηλαδη...

Απαιτείται όραμα και χρήματα λοιπόν. Αν δεν υπάρχει όραμα δεν υπάρχει στόχος και χωρίς στόχο οτιδηποτε είναι καταδικασμένο.

Προσωπικά είμαι υπέρ της αξιολόγησης αλλά πολύ φοβάμαι ότι είναι καταδικασμένη να αποτύχει, τουλάχιστον στον κοντινό ορίζοντα, για δύο λόγους:
 1. Οι εκπαιδευτικοί είναι μεγάλης ηλικίας και δεν θέλουν αλλαγές.
 2. Αν ρωτήσουμε ένα μαθητή Γ Λυκείου «που έμαθες ; Στο σχολείο ή στο φροντιστήριο;» Η απάντηση θα είναι στο φροντιστήριο δυστυχώς.

Εν ολίγοις, ένα σύστημα το οποίο είναι ήδη απαξιωμένο από τους μαθητές και γονείς, δεν είναι η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας αυτή η οποία θα κάνει τους μαθητές να πιστέψουν σε αυτό.
Θα έλεγα μάλιστα ότι  η αξιολόγηση του ελληνικού σχολείου και του εκπαιδευτικού μας συστήματος κατ επέκταση, είναι ήδη καταγεγραμμένη από τους μαθητές, τους γονείς , διεθνείς φορείς και η εκτίμηση είναι πολύ αρνητική.
 Ως εκ τούτου  φατντάζει ψευτικο αν όχι κουτό το να προσπαθήσοπυμε ενδεχομένως να «φορτωσουμε» στην έλλειψη αξιολόγησης τα τοσα προβληματα που έχει η εκπαιδευση.
Ειναι σαν να στέλνουμε μηχανικούς να επιθερήσουν τα παράθυρα ενός  ετοιμόρροπου κτιρίου αντί για το ίδιο το κτίριο συνολικά.
Οραμα λοιπόν για μια καλύτερη Παιδεία, μόνο  τότε πράγματι μπορούμε να έχουμε ένα καλύτερο σχολείο.

Δε διαφωνώ σε κάτι απ' όσα αναφέρεις και με θλίβει η αλήθεια για τους εκπαιδευτικούς που ασπάζονται το δόγμα "καμία αλλαγή". Ιδίως, η αναφορά σου στο όραμα με συγκινεί. Βρίσκεις ανέφικτο να προσπαθήσουμε, με εφαλτήριο την αξιολόγηση να προσπαθήσουμε να "στήσουμε" το σύστημα στο οποίο αναφέρεσαι; Θα μπορούσε η συμμετοχή μας στην αξιολόγηση με σκοπό να  αξιολογήσουμε το θεσμικό πλαίσιο αυτής, εν πρώτοις, όπως ανέφερα πριν, να είναι η αρχή για αυτό;

Αυτό είναι μέρος του δικού μου οράματος. Μέσα από μία τέτοια διαδικασία θα μπορούσαμε να ορίσουμε τον τρόπο λειτουργίας της αξιολόγησης ώστε να αποκλείσουμε και το ενδεχόμενο να προσκρούσουμε και στον σκόπελο που αναφέρει ο Έσπερος και δεν είχα σκεφτεί:

Το θέμα είναι αν ο εξωτερικός παράγοντας θα σε βοηθήσει ή θα σε κατηγοριοποιήσει.

Τώρα, βέβαια, δεν μπορώ να μην αναφέρω πως δηλώσεις του τύπου:

Ο νόμος 4692/2020 και το ΦΕΚ 140 τ. Β' στοχεύσουν στη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στην κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών. O εκπαιδευτικός κόσμος ενωμένος θα δώσει μια ακόμα απάντηση στα σχέδια της δεξιάς όπως έκανε και το 2014.

και

Είμαστε σε μια χώρα που ο κυβερνητικός θίασος, υπέρμαχος της αριστείας, αποδείχθηκε ότι απλά ήρθε για κατασπατάληση κρατικών πόρων και εντυπωσιακή αδιαφορία για τον πολίτη και το κοινωνικό κράτος. Πέρα από την όποια ανικανότητα, κοιτάνε μόνο την πάρτη τους, να φάνε και τα πόμολα και πλεόν και τις πέτρες. Είναι αστείο να στηρίζετε κάποιοι την αξιολόγηση, λες και τους νοιάζει να βελτιώσουν το παραμικρό. Παραδειχτείτε ότι είστε σε ένα γαλάζιο συννεφάκι σας, όπου όλα γλυκά και ρόδινα θα βελτιώσουν το ελληνικό δημόσιο σχολείο. Στην πράξη, αν δεν είστε έμμισθοι, είστε εθελοντές αρνιά σε αυτό που πάνε να ξανα-κάνουν. Κάντε αγώνα για την προσωπική σας αριστεία συλλέγοντας περισσότερα extraordinary προσόντα για το χαρτοφυλάκιο σας και αφήστε το δημόσιο σχολείο χωρίς την ελληνικού τύπου κοροϊοδοαξιολόγηση που όλοι ξέρουμε και φανταζόμαστε.

έχουν κομματικό χαρακτήρα και καθιστούν το όποιο ορθό περιεχόμενό τους αδύναμο. Και για να μην παρεξηγηθώ, σπεύδω να επισημάνω πως το ίδιο θα έλεγα είτε αναφερόταν στα σχέδια της αριστεράς, ή του κέντρου ή... ή... . Απλά, πιστεύω πως δεν πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα και να υποδεικνύουμε τα ορθά και τα εσφαλμένα, αποφεύγοντας να τους δώσουμε κομματική ταυτότητα.

Έτι περαιτέρω, την άποψη:

Δεν συμμετέχουμε σε καμία αξιολόγηση. Συμπληρώνουμε την δήλωση για απεργία-αποχή κατά της αξιολόγησης.

δεν τη βρίσκω παραγωγική. Δε θα μείνω στην αισθητική του λόγου αλλά η αποχή δεν δημιουργεί πρόβλημα σε κανέναν άλλο παρά σε εμάς τους ίδιους. Προς επίρρωση αυτού που λέω, η αποχή από τις φετινές εκλογές αιρετών ήταν μνημειώδης. Και τί έγινε τελικά; Ποιος τη χρησιμοποίησε ως αφορμή για να περάσει το δικό του; (christos7 και θάνος, ελπίζω να μη με παρεξηγήσετε. Δικαίωμά σας να γράφετε ό,τι πιστεύετε όπως εσείς επιθυμείτε. Δεν σας επιτίθεμαι. Εκφράζω την άποψή μου επί των διατυπώσεων).

Κινδυνεύοντας να γίνω γραφικός, σας ευχαριστώ και πάλι όλους τους συμμετέχοντες σε αυτόν το γόνιμο διάλογο γιατί έτσι μαθαίνουμε και εμείς οι άπειροι.

[christos7]

Η απεργία-αποχή από την αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την αποχή από τις εκλογές των αιρετών. Σε εκείνη την περίπτωση όντως η κεραμέως πέτυχε τον στόχο της να μην υπάρχει εκπροσώπηση των εκπαιδευτικών στα υπηρεσιακά συμβούλια. Όσον αφορά την αξιολόγηση όμως, αν αρνηθούμε όλοι μαζικά να συμμετέχουμε, δεν μπορεί με κανέναν άλλο τρόπο να προχωρήσει. Όσο είμαστε ενωμένοι όπως ηταν το κίνημα το 2014, αυτό τo νομοσχέδιο έκτρωμα θα μείνει κενό γράμμα και οι εμπνευστές του θα πάρουν βροντερή απάντηση από το σύνολο των εκπαιδευτικών όλης της χώρας.

[leon.]

Εύχομαι ολόψυχα το ίδιο! Προσωπικά, αν και μπορεί να ακουστεί αιρετικό σε πολλούς, πιστεύω ακράδαντα πως σε χώρους εκπαίδευσης, είτε είναι σχολεία ή πανεπιστήμια, ο κομματικός λόγος και η κομματική ατζέντα που θέλουν να προωθούν οι εκάστοτε παρατάξεις είναι άχρηστη, επιζήμια και δε θα έπρεπε να βρίσκει έδαφος εκεί για να καλλιεργείται.

Συνάδελφε η τελευταία φορά που 'γινε πράξη τ' όραμά σου γι' απαγόρευση του φοιτητικού συνδικαλισμού ήταν την επταετία. Τέτοια οράματα, με το συμπάθειο δηλαδής, είν' αντιδημοκρατικά κι ο λαός τ' απορρίπτει μετά βδελυγμίας.