0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Νομίζω ότι είναι από τα δυσκολότερα των τελευταίων χρόνων.
Γιατί όμως να αποκλειστεί το προσδοκώμενο (ΕΛ: ἢν τοῦτον ἐξελάσωμεν, πρῶτοι ἂν εἶμεν), όταν ξέρουμε ότι η δυνητική ευκτική, ως μελλοντική έκφραση, είναι απολύτως αποδεκτή ως απόδοση του προσδοκωμένου;
Οσο για τη δυσκολία του κειμένου δεν συμφωνώ, αφού μια μεταφραση οσο γινεται πιο κοντα στο πραγματικο νόημα θα μπορουσαν οι υποψήφιοι (και ΟΧΙ οι μαθητες- δεν πρεπει να μας διαφευγει) να τη δωσουν στα δυσκολα σημεια. Ετσι κι αλλιως η πιστη μεταφραση ειναι κατασκεύασμα αχρείο. Τέλος, οταν διδασκουμε στα παιδια αγνωστο καλο θα ειναι να λεμε λιγα λογια για την υπόθεση ή το ιστορικο πλαισιο. Ας αφιερωνουμε λιγα λεπτα....
Sali συμφωνα με το συντακτικο του Μπαχαράκη δυνητικό απαρέμφατο σε απόδοση πλαγιασμένου υποθετικού λόγου υπάρχει μόνο στην απλή σκέψη. Και η ευκτική της υπόθεσης είναι ευκτική της απλής σκέψης ."Οι πιθανότερες συντακτικές μορφές των πλαγιωμένων υποθετικων λόγων είναι οι εξής : 3. εἰ + ευκτική ( απλής σκέψης ) - ειδική πρόταση ή πλάγια ερώτηση με δυνητική ευκτική / ειδικό δυνητικό απαρέμφατο ή δυνητική κατηγορηματική μετοχή , αντί δυνητικής ευκτικής. Οπότε νομίζω ότι είναι σίγουρα Απλή σκέψη. Σε κανένα άλλο είδος δε δίνει απόδοση με δυνητικό απαρέμφατο.
Άφού η δυνητική ευκτική στέκει ως απόδοση του προσδοκωμένου στον ευθύ λόγο, ποια λογική υπαγορεύει ότι δεν μπορεί να υπάρχει δυνητικό ειδ. απαρέμφατο ή δυνητική κατηγορηματική μετοχή ως απόδοση στον πλάγιο λόγο;