PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Φίλτατη Gia, σε ευχαριστώ για τις φιλοφρονήσεις. Έχεις δίκιο! Για αυτό και δεν έγινα φιλόλογος! Για αυτό, από τα 23 μέχρι τα 50, χρωστώ ένα μόνο μάθημα για να πάρω το πτυχίο του Φ.Π.Ψ της Αθήνας. Είναι πολύ δυσκολότερο το δασκαλίκι σε εφήβους! Θα πρότεινα επιπροσθέτως σε όσους/ες ρημάζουν την φωνή τους στα εκπαιδευτικά κράσπεδα μια άσκηση αυτογνωσίας που οδηγεί στην ήρεμη στωική αυτοπεποίθηση. Είναι ένα μεγάλο μυστικό που μου το εκμυστηρεύθηκε η μεγάλη  ελληνίδα επιστήμων Στέλλα Βοσνιάδου σε προσωπική επικοινωνία.  Ισχύει βασικά στην προσχολική αλλά εκτιμώ και στις επόμενες βαθμίδες. Τα παιδιά είναι βιολογικά προγραμματισμένα (μού ανέφερε τα αποτελέσματα ενός διδακτορικού) να έλκονται και να εκδηλώνουν τάση συμμόρφωσης σε αρμονικά πρόσωπα.( Ο ορισμός του τι συνιστά την αρμονία στα χαρακτηριστικά του προσώπου έχει πλήρως εξιχνιαστεί από την ψυχολογία). Γενικά, η αντικειμενική ομορφιά παίζει, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, τεράστιο ρόλο στην εκπαίδευση. Αυτό είναι αδικία αλλά έτσι είναι η ζωή! Αυτή η ανακάλυψη με απενοχοποίησε τότε, πριν 25+ χρόνια που έκανα τα πρώτα μου βήματα στην εκπαίδευση. Κατάλαβα ότι ήμουν άτυχος, είχα υπερβολικά σκούρα επιδερμίδα, πεταχτά αυτιά,  ζυγωματικά νεάντερταλ. Έπρεπε να φωνάζω, δεν γινόταν αλλιώς. Έπρεπε να προετοιμάζομαι ΚΑΛΥΤΕΡΑ! Όμως τώρα η ικανοποίησή μου είναι μεγαλύτερη από όσους διήνυσαν συντομότερο δρόμο…

Γειά σας φίλοι/ες. Γράφω για πρώτη φορά στον φιλόξενο ιστότοπο αλλά είμαι ήδη πεπειραμένος χρήστης φόρουμ με χιλιάδες ποσταρίσματα σε ζητήματα κυρίως καταδύσεων. Είμαι επαγγελματίας νηπιαγωγός εδώ και 25 χρόνια. Επίσης ψάλτης ναού με καθημερινή προσέλευση μεγάλες περιόδους όπως τώρα τη Σαρακοστή. Επίσης υποβρύχιος ψαράς. Το τελευταίο επάγει πολύ μεγάλη καταπόνηση στη φωνή γιατί εννοώ ακόμα και το χειμώνα, τώρα στα 50, να πηγαίνω συχνότατα αναπνέοντας μόνο από το στόμα παγωμένο αέρα για 3-4 ώρες. Επίσης είμαι πατέρας μαθητή δημοτικού. Είμαι καπνιστής και πότης από την ενηλικίωση. Τα παραπάνω νομίζω με νομιμοποιούν να δώσω δυο συμβουλές που σε ορισμένους/ες ίσως φανούν χρήσιμες. Χειρότερο από όλα είναι το στρες. Τα πολλά χρόνια εμπειρίας και τα λίγα παιδιά το μειώνουν. Είχα αρκετές χρονιές 30+νήπια σε μικρή αίθουσα πριν το νηπιαγωγείο γίνει διθέσιο. Πολύ σωστά αναφέρθηκε όμως ότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η πιθανότητα να έχουμε παιδιά με πραγματικά προβλήματα, σύνδρομα αυτισμού κτλ. Το στρες αντιμετωπίζεται με την εμπειρία, τα πολλά χρόνια στην πλάτη μας. Πάντα ευθυτενείς, με βλέμμα κυριαρχίας, με βλέμμα πατρικό, έτοιμο να ελέγξει τον άτακτο μαθητή α-κα-ρι-αί-α, ούτε δέκατο του δευτερολέπτου καθυστέρηση. Έχω γνωρίσει αρκετές συναδέλφους που επιβάλλονταν με πολύ χαμηλή φωνή. Δυστυχώς, άμα δεν ακούγεται κιχ έχουμε την τάση να πιστεύουμε πως τα παιδιά έχουν καλό/ή δάσκαλο/η. Φυσικά και η παραπάνω πρόταση ελέγχεται ως ψευδής! Οι αντιβιώσεις είναι κι αυτές μέσα στο πρόγραμμα. Δυστυχώς όμως πολλοί ωριλά γιατροί δίνουν δεύτερης και τρίτης γραμμής αντιβίωση, μην ακολουθώντας τα ιατρικά πρωτόκολλα! Μια αντιβίωση πρώτης γραμμής (συνθετική πενικιλλίνη όπως το amoxil) , στο 95% των περιπτώσεων, αν ακολουθηθεί πιστά, με αυστηρή προσήλωση στην τήρηση της δοσολογίας είναι ακίνδυνη και μονόδρομος για όσους επαγγελματίες φωνής έχουμε κρυολογήσει.
Τώρα, ο λόγος που γράφω δεν είναι τα παραπάνω αυτοβιογραφικά αλλά μια ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ που με έχει βοηθήσει τα τελευταία χρόνια πολύ και για αυτήν περισσότερο πήρα αφορμή να γράψω. Την ώρα που ο θόρυβος αυξάνεται (είμαι πολύ ανεκτικός ) και θέλω να μιλήσω, έχω μαζί μου μια σφυρίχτρα βυθού την οποία έχουν οι δύτες (που δεν μπορούν να σφυρίξουν!) Φανταστείτε έναν κυλινδρικό κούφιο μεταλλικό κύλινδρο, μεγέθους στυλό που στο εσωτερικό του έχει μια μεταλλική μπίλια. Αυτό το κουνώ με το χέρι μου και κάνει ένα πολύ πιο ήπιο θόρυβο από την απαράδεκτη για εσωτερικό χώρο σφυρίχτρα.
Αυτά τα ολίγα. Και κάτι τελευταίο για τους/τις αρχάριους/ες: Τα νήπια πρέπει να βλέπουν στην αλλοίωση του προσώπου, στις ρυτίδες που ακαριαία εμφανίζονται, στην αλλαγή της έκφρασης, ότι είσαι αποφασισμένος να έχεις τον έλεγχο της τάξης...