PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Να φορολογείς μια κοινωνική ομάδα με περίπου 150 ευρώ το μήνα για να τα δώσεις σε μια άλλη κοινωνική ομάδα η οποία δεν μετέχει στον οικονομικό κύκλο (πχ συνταξιούχοι) είναι απλά καταστροφικό.

Αναδεικνύω μια πτυχή της βάρβαρης αυτής φοροεπιδρομης.

Να θυμηθείς αυτά που γράφεις εδώ οταν βγεις κι εσυ στη συνταξη...

Αυτό το συμβάν έληξε. Ο καθένας είναι άξιος της μοίρας του γιατί είναι ενήλικες. Δεν έχει νόημα να συζητάμε άλλο.
Εμε΄να άλλο με προβληματίζει και επιμένω. το συμβάν στα Χανιά.
Στο ίδιο ρεπορτάζ διαβάζουμε ότι το σχολείο ζήτησε εισαγγελική παρέμβαση και το σχολείο επίσης είχε ενημερώσει για προβλήματα συμπεριφοράς του μαθητή αυτου, αλλά ταυτόχρονα ότι διώκονται οι εκπαιδευτικοί, σύφωνα με ανακοίνωση της τοπικής ΕΛΜΕ.

Αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό. Υποτίθεται ότι όταν δίνουμε τις τιμωρίες που μας επιτρέπει ο νόμος, που δεν επιτρέπει καν να τις λέμε τιμωρίες, και ενημερώνουμε παραπάνω, είμαστε ΟΚ. Εδώ οι εκπαιδευτικοί γιατί διώκονται; Πραγματικά το έχω απορία γιατί είναι πολύ σοβαρό. Μία ιδέα μου είναι ότι θεωρήθηκε ότι υπηρχε ελλιπής επίβλεψη. Δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ ,αλλα αυτό το πράγμα δεν είναι κατάσταση. Τα γυμνάσια είναι γεμάτα ανεξέλεγκτα παιδιά που χτυπάνε, προσβάλλουν, απειλούν, έχουν μαζί μαχαίρια, είναι παρατημένα από τα σπίτια τους και θα την πληρώνουμε εμείς;

Και πού να δεις τί γινεται στις μεγάλες τάξεις των δημοτικών επειδή δεν υπάρχει συστημα ποινων στην πρωτοβάθμια. Δινουν ραντεβού για ξύλο στα διαλέιμματα ή οταν βγαινουν για τουαλέτα, και σχεδον κάθε μέρα εκτός σχολείου. Κάνεις μια ήπια παρατήρηση  στον μαθητή, γυρίζει θρασύτατα και σου απαντάει μεσα στην τάξη "στ' @ρχίδι@ μου", τον πας στον διευθυντή (οπου τον έχουν πάει ήδη άλλοι τόσοι πριν απο σένα), ειδοποιείται ο γονιός ο οποίος σου απαντάει " εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα, ούτε εμενα μ' ακουει, εξάλλου δεν είναι δική μου δουλειά , εσεις πληρώνεστε για να του μάθετε πράγματα, ο σύμβουλος λέει τα κλασσικά "τα παιδια αν τα προσεγγίζεις με αγάπη δεν φέρονται ετσι, πρέπει να του μιλάτε και να τον ενθαρρύνετε, μπλα μπλα". Το δε σχολείο σε περιαστικό κέντρο με θεωρητικά ευπορους-εισοδηματίες κατοίκους και τα παιδια απο μη "προβληματικό" περιβάλλοντα. Και καταλήγουμε στο κλασσικο "ελα μωρέ κάνε υπομονή, σε λίγους μήνες θα φύγουν και θα γίνουν πρόβλημα άλλων" (δικό σας!!!).
Χρειαζόμαστε σοβαρό σύστημα ποινών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και να εφαρμόζεται από όλους γιατί όλος αυτός ο χουλιγκανισμός είναι πρωτίστως εις βάρος των λίγων παιδιών που πάνε σχολείο για να μάθουν γράμματα και όχι για να περάσουν το πρωινό τους χωρίς να τους εχουν οι γονείς τους στο κεφάλι τους και να πινουν τους καφέδες τους μεχρι τις 4.00 που τελειώνει το ολοήμερο

Δυστυχώς θα συμφωνήσω..απεργία αποχή κάνουμε και θα το συνεχίσουμε μέχρι τέλους οι λεγόμενοι "παλιοί",οι νεότεροι καλούν τον αξιολογητή μόνοι τους.Οι περισσότεροι βέβαια όχι γιατί όντως ήθελαν να αξιολογηθούν,αλλά από φόβο.Οψόμεθα..

Σ εμας συμβαινει το αντιθετο: οι σχετικά νεοι αντιδρούν και οι παλιοί αδιαφορούν γιατί πολύ απλά μέχρι να φτάσει η σειρά τους θα έχουν βγει στη συνταξη ή θα πλησιάζουν

Το σχολείο το δικό μου από όταν ήρθα, ήταν πάντα ένα σχολείο με προβληματικούς διευθυντές (ο καθένας για διαφορετικούς λόγους), που βασικά δεν μπορούσαν να το οργανώσουν να λειτουργεί σοβαρα και τα παιδιά ξεκίνησαν από φασαριοζικα κακομαθημένα και μετά τον covid κατέληξαν ασύδοτα, προκλητικά έως και παραβατικά. Για το τελευταίο φυσικά ευθύνονται οι γονείς τους, όχι το σχολείο.
Πέρσι λοιπόν που δεν μας έφτανε η φασαρία και η ηγεμονία των μαθητών που είχαν καβαλήσει τους καθηγητές με την ανοχή των διευθυντων, μας έσκασε και η παραβατικότητα και γενικα η κουλτούρα της συμμορίας, οι απαξιωτικές συμπεριφορές προς τους εκπαιδευτικούς ήταν ανεξέλεγκτες. Τότε λοιπόν για πρώτη φορά σκεφτόμουν συστηματικά ότι δεν μου αξίζει να μου φέρεται κάποιος έτσι. Τόσο απλα. Πραγματικά σκεφτόμουν ότι αν η κοινωνία είναι έτσι και η εκπαίδευση είναι έτσι, δεν θα ήθελα να συνεχίσω να το ζω αυτό για πολλά χρόνια ακόμα κι επίσης σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα το παιδί μου να υφίσταται τη συναναστροφή με τετοια ηθική και πνευματική ευτέλεια. Λυπάμαι πραγματικά για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ποιοτικά περιβαλλοντα κι έρχονται σχολείο για να βλέπουν τους συμμαθητές τιυς να βρίζουν, να φτύνουν ροχάλες όπου βρουν μέσα στο σχολείο και να απαξιώνουν τη γνώση, την προσπάθεια, οποιαδήποτε εκδήλωση προσπαθει να τους προσφέρει το σχολείο. Στις πολύ πιο αθώες εποχές που μεγαλώσαμε εμείς, γιατί κι εγω παιδί του σχολείου της γειτονιάς ήμουν, για μένα το σχολείο είχε πάρει ένα μεγάλο Χ στο κομμάτι των συμμαθητών, χωρίς να έχουμε τις καταστάσεις που βλέπω τώρα, ανέπνευσα όταν πήγα στο πανεπιστήμιο και βρήκα παιδιά με τα οποία μπορούσα να επικοινωνήσω. Αν μπορούσα να επιλέξω να μην φοιτά το παιδί μου σε σχολείο, πιστεύω ότι θα το σκεφτόμουν.

Σ αυτό θέλω κι ολας να πω ότι με εκνευρίζουν πολύ και οο συνδικαλιστές και το alfavita που όταν αναφέρονται στα προβλήματα των εκπαιδευτικών, θίγουν επιφανειακά το μισθολογικό κομμάτι λες και πρέπει να ντρεπόμαστε που θελουμε αξιοπρέπεια μισθούς, και κατά τ άλλα δεν αναφέρονται καθολου στο κομμάτι της κοινωνίας που μας δημιουργεί προβλήματα. Δεν καταλαβαίνω γιΑτι πρέπει να γκρινιάζουμε για τη γραφειοκρατία ή τις δράσεις ή τις επιμορφώσεις ή οτιδήποτε άλλο συνιστά εργασία, ή το αν μια μέρα θα έχουμε ενα ή δυο κενά καθ αν ο διευθυντής θα μας αφήσει να φύγουμε στις 11.45 (!!!!) επειδή τελειώσαμε, και να μην γκρινιάζουμε για τα προβλήματα που δημιουργούν στα σχολεία οι μαθητες. Δηλαδή εργαζόμαστε σρ ένα τόσο φωτεινό περιβάλλον με παιδικά χαμόγελα, εκδηλώσεις αγάπης, δίψα για μάθηση, που μας ενοχλούν τα διαφορα άκυρα που σκέφτεται ο κάθε άσχετος με την εκπαίδευση; Μακάρι να ήταν έτσι. Αλλά δεν είναι. Θεωρώ ότι έχουμε αποδεχτεί το ότι είμαστε ανάξιοι να μας αντιμετωπίζουν  με στοιχειώδη ευγένεια οι γονείς και τα κακομαθημένα αντικοινωνικά βλαστάρια τους. Κι οτσν το πιστεύεις αυτό, ότι ενταξει έτσι φέρονται τα παιδιά, τι να κάνουμε, καταλήγεις με τη στάση σου να τους κανεις να φέρονται χειρότερα.

+10000000

Το σκέφτομαι κάθε μέρα που παω σχολείο. Κουβαλάω πανω από 30 χρόνια ταξης στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση και οι συνθήκες και τα παιδιά χειροτερευουν. Το μόνο που με παρηγορεί κάπως είναι ότι σε οχτώ χρόνια θα ρίξω μια μεγάλη πέτρα πίσω μου. Σκέφτομαι σοβαρά από του χρονου να φύγω από την τάξη και να προσπαθήσω να παω στα γραφεια

Εγώ πάντως δεν ξέρω κάποιον.

Εξαρταται απο τη Διευθυνση. Αθηνα και Θεσσαλονίκη γινεται σφαγή, χρειάζεται οπωσδήποτε σπρωξιμο η αίτηση

Καλησπέρα και πάλι συνάδελφοι! Όσοι αναλαμβάνετε προγράμματα και ομίλους και έχετε μια εμπειρία, θα ήθελα μια συμβουλή. Τι ομάδα θα μπορούσα να φτιάξω που θα λειτουργούσε βοηθητικά στο μάθημα της γλώσσας για τους μαθητές μου; που θα βελτίωνε τη σκέψη και την έκφρασή τους; αλλά χωρίς να είναι απαιτητικό και "ανταγωνιστικό", όπως ένας ρητορικός όμιλος π.χ. Αφορά μαθητές λυκείου.

Δημιουργικής γραφής ισως;