Δηλώσεις Διαμαντοπούλου

[Landau]

αυτη δυστυχως ειναι η αντιληψη της αστικης ταξης.
Ομως, ισως εχουν δικιο.......
συμφωνω με το συναδελφο οτι η μορφωση αποτελει κοινωνικο αγαθο για ολους και γιαυτο ειμαι εναντιον καθε μειωσης φοιτητων στις σχολες.

Σωστά όλα αυτά, αλλά αν συνεχίσει να υπάρχει η ανεξέλεγκτη εισαγωγή φοιτητών στις σχολές - και ειδικά σε αυτές με μεγάλη ζήτηση - χωρίς να αλλάξει το υπόλοιπο πλαίσιο, τότε μόνο για καλό δεν θα είναι.
Για παράδειγμα, έχουμε τουλάχιστον 5 ιατρικές σχολές, με περιορισμένους χώρους πρακτικής άσκησης κλπ. Αποφοιτούν όλοι αυτοί, έρχονται και όσοι σπούδασαν έξω (και είναι πάρα πολλοί - ειδικά τέκνα μεγαλοκαθηγητών, που δεν μπόρεσαν να γράψουν άριστα εδώ - που επιλέγουν σπουδές ιατρικής στο εξωτερικό) και οι θέσεις ειδικοτήτων είναι περιορισμένες, με αποτέλεσμα ο άλλος να περιμένει 10-15 χρόνια για να κάνει τη 2η ειδικότητα και να ξεκινήσει την καριέρα του μετά. Σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι αποτελεί κοινωνικό αγαθό η μόρφωση, γιατί ο άλλος έχει επενδύσει 15+ χρόνια για να εξειδικευτεί σε αυτό, και δεν μπορεί πια να αλλάξει επάγγελμα στην πορεία, αν δεν του δίνεται η δυνατότητα να δουλέψει πάνω σε αυτό (εκεί είναι και το θέμα των σχεδόν ανύπαρκτων προσλήψεων γιατρών στο ΕΣΥ, ενώ οι ανάγκες είναι τεράστιες).
Δεύτερο παράδειγμα, σχολές με εργαστήρια (φυσική, χημεία, πολυτεχνείο κλπ). Αν αφήσουν να εισάγονται όσοι θέλουν σε αυτές (και αυτό είχε γίνει πριν μερικά χρόνια στο φυσικό που γνωρίζω, αλλά φαντάζομαι και αλλού), δεν θα υπάρχουν θέσεις να κάνουν σωστά τα εργαστήρια, χώρια τον χαμό που θα γίνεται στα αμφιθέατρα και τις αίθουσες, όπου θα κάθονται ακόμα και στις σκάλες του αμφιθεάτρου (το έχω δει και αυτό!).
Ενώ, λοιπόν, συμφωνώ ότι ο καθένας θα έπρεπε να σπουδάζει αυτό που γουστάρει, έστω και για προσωπική μόρφωση (αυτά τα περί εξόδων του κράτους για να σε μορφώσει κλπ, δεν τα δέχομαι), πρέπει όμως να δούμε και τι γίνεται μετά (τίποτα δηλαδή δεν γίνεται και ούτε θα γίνει, αλλά φιλοσοφική συζήτηση έτσι κι αλλιώς).

Υ.Γ.: Σκέφτηκα, τώρα, και τη λύση της φυγής στο εξωτερικό μετά τις σπουδές, οπότε παραμένει το πρόβλημα με τους περιορισμένους χώρους διδασκαλίας και πρακτικής άσκησης στις σχολές

[PDE ads]

[MARKOS]

δεν ειναι ετσι ακριβως,....ή για να το θεσω καλυτερα, δεν ειναι μονο ετσι.εχει και συνεχεια ο συλλογισμος σου που ειναι κατα βαση σωστος.
αυτο σημαινει οτι τωρα πια ειναι ελευθεροι να επιλεξουν μεσα απο δεκαδες σχολες τι θελουν να ακολουθησουν, τι επαγγελματικη διεξοδος υπαρχει (ΣΕΠ) και επειδη ψηφιζουν κιολας στα 18 φερουν και την ευθυνη.
σε καμια περπτωση το υπ.παιδειας δεν θα μπει στη λογικη του "σουβλατζη".

και για να επανελθουμε στο θεμα του τοπικ εχω να πω οτι: αν υπαρχουν εστω και 2 κυτταρα στον εγκεφαλο μας που λειτουργουν ακομα σωστα, τοτε θα καταλαβουμε οτι αυτο που τωρα ζουμε ειναι ενα τρειλερ των οσο θα ακολουθησουν.ψωροκωσταινα βρε ειμαστε. δεν ειμαστε Νew York.

[Αναστασια 76]

στις Σήμερα στις 14:42:00Ο ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ…

Οι περισσότεροι θυμόμαστε ένα τηλεπαιχνίδι της ελληνικής, ιδιωτικής τηλεόρασης «ο πιο αδύναμος κρίκος». Παίκτες σε κύκλο και στη μέση η τηλεπαρουσιάστρια να τους κρίνει με απίστευτο κυνισμό και αυστηρότητα και να τους διώχνει εκτός παιχνιδιού με εξευτελιστικό τρόπο… τελευταία έχουμε σοβαρές υπόνοιες ότι κα Διαμαντοπούλου έχει γίνει φανατική θεατής των επαναλήψεων και των διαδικτυακών προβολών του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Για σκεφτείτε λίγο…
…χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί ως παίκτες, τηλεπαρουσιάστρια η Υπουργός, ενώ στην παραγωγή συμμετέχουν και οι Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Τηλεπαρουσιάστρια: 300 ευρώ το μήνα και ανασφάλιστοι…ανόητοι, απλήρωτοι και μακριά από τα σπίτια σας…θύματα, προσλαμβάνεστε στα μέσα της σχολικής χρονιάς…σκουλήκια, απαγορεύεται να δουλέψετε σε δουλειά σχετική με την εκπαίδευση, άχρηστοι…ποιος θα αντέξει; Ας πάρουμε και τη βοήθεια του κοινού… Γονείς, μαθητές, σκεφτείτε! Έχουμε τεμπέληδες εκπαιδευτικούς, έχουμε αμόρφωτους εκπαιδευτικούς, το σχολείο έχει πρόβλημα εξαιτίας τους, να φύγουν;
 Και ενώ μάλλον περίμεναν να ξεμπερδεύουν γρήγορα…κάτι δεν πήγε καλά. Οι παίκτες άντεξαν και μάλιστα άρχισαν να φωνάζουν, να καταγγέλλουν τους όρους του παιχνιδιού, να μην το βάζουν κάτω, να συνεργάζονται και να διεκδικούν. Το κοινό, γονείς και μαθητές, δεν τους απέρριψε. Τους καταλάβαινε και τους στήριζε. Κάτι έπρεπε να σκεφτεί η παραγωγή …
Τηλεπαρουσιάστρια: οι πόντοι που κερδίζετε χάνουν την αξία τους, οι δοκιμασίες αυξάνονται, διαγωνισμός, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, μπαλέτο, πιάνο….
Και οι παίκτες δεν έφυγαν…προβληματίστηκε η παραγωγή και είπε να σκληρύνει πραγματικά τη στάση της. Άρχισε, λοιπόν, να τους αποβάλει…
Καμιά φορά, λοιπόν, η ζωή μπορεί να μοιάζει με τηλεπαιχνίδι, με θέατρο (παραλόγου)…
Κρίση, κρίση, κρίση... Και ενώ χαρίζονται χρέη σε ιδιωτικές εταιρείες και τράπεζες, ενώ κατασπαταλάται το δημόσιο χρήμα, στο σχολείο πρέπει να γίνουν περικοπές…σε μισθούς και προσωπικό! Δε φτάνει, λοιπόν, που μας ανακοίνωσαν ότι μειώνονται παραπάνω του μισού οι μόνιμοι διορισμοί για την επόμενη χρονιά, άρχισαν και οι απολύσεις. Και αν οι απολύσεις των συναδέλφων  στην Καρδίτσα λίγο πριν τα Χριστούγεννα φαινόταν σε κάποιους ένα μεμονωμένο περιστατικό και κακός χειρισμός της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας, αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο η αρχή. Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν και ακολούθησαν η Χαλκιδική, ο Βόλος, η Κέρκυρα, η Θεσσαλονίκη… Ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί, άνθρωποι ενός κατώτερου σχολείου (, που ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα προσληφθούμε, πότε θα πληρωθούμε, τώρα πια δεν ξέρουμε και για πόσο θα δουλεύουμε. Χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς καμία ενημέρωση όταν ανέλαβαν υπηρεσία και φυσικά (!) χωρίς αποζημίωση, με περισσό θράσος απολύονται συνάδελφοι ο ένας μετά τον άλλον. Γιατί η κα Διαμαντοπούλου όταν προεκλογικά έλεγε κατάργηση της ωρομισθίας και μόνιμους διορισμούς, αποδείχτηκε ότι εννοούσε κατάργηση των ωρομισθίων και τα σχολεία άδεια. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας πρέπει να δώσει μια δυναμική απάντηση.
Να σταματήσει τώρα το αίσχος των απολύσεων
Να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι συνάδελφοι
Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί στο δημόσιο σχολείο

Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών


Ποσο σωστα τα περιγραφει...

[CHRISOYLA]

Στην επόμενη κινητοποίηση να το κάνουμε θεατρικό δρώμενο

[PDE ads]

[Αναστασια 76]

Στην επόμενη κινητοποίηση να το κάνουμε θεατρικό δρώμενο

ευχομαι μονο να υπαρχουν αρκετα ατομα για την ενσαρκωση ρολων...

[Landau]

Ρόλους παίζουν οι μαριονέτες

[aeee]

Στην επόμενη κινητοποίηση να το κάνουμε θεατρικό δρώμενο

ευχομαι μονο να υπαρχουν αρκετα ατομα για την ενσαρκωση ρολων...

  

[kbazar]

http://www.alfavita.gr/ank_b/ank29_1_10_0356.php

[----]

στις Σήμερα στις 14:42:00Ο ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ…

Οι περισσότεροι θυμόμαστε ένα τηλεπαιχνίδι της ελληνικής, ιδιωτικής τηλεόρασης «ο πιο αδύναμος κρίκος». Παίκτες σε κύκλο και στη μέση η τηλεπαρουσιάστρια να τους κρίνει με απίστευτο κυνισμό και αυστηρότητα και να τους διώχνει εκτός παιχνιδιού με εξευτελιστικό τρόπο… τελευταία έχουμε σοβαρές υπόνοιες ότι κα Διαμαντοπούλου έχει γίνει φανατική θεατής των επαναλήψεων και των διαδικτυακών προβολών του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Για σκεφτείτε λίγο…
…χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί ως παίκτες, τηλεπαρουσιάστρια η Υπουργός, ενώ στην παραγωγή συμμετέχουν και οι Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Τηλεπαρουσιάστρια: 300 ευρώ το μήνα και ανασφάλιστοι…ανόητοι, απλήρωτοι και μακριά από τα σπίτια σας…θύματα, προσλαμβάνεστε στα μέσα της σχολικής χρονιάς…σκουλήκια, απαγορεύεται να δουλέψετε σε δουλειά σχετική με την εκπαίδευση, άχρηστοι…ποιος θα αντέξει; Ας πάρουμε και τη βοήθεια του κοινού… Γονείς, μαθητές, σκεφτείτε! Έχουμε τεμπέληδες εκπαιδευτικούς, έχουμε αμόρφωτους εκπαιδευτικούς, το σχολείο έχει πρόβλημα εξαιτίας τους, να φύγουν;
 Και ενώ μάλλον περίμεναν να ξεμπερδεύουν γρήγορα…κάτι δεν πήγε καλά. Οι παίκτες άντεξαν και μάλιστα άρχισαν να φωνάζουν, να καταγγέλλουν τους όρους του παιχνιδιού, να μην το βάζουν κάτω, να συνεργάζονται και να διεκδικούν. Το κοινό, γονείς και μαθητές, δεν τους απέρριψε. Τους καταλάβαινε και τους στήριζε. Κάτι έπρεπε να σκεφτεί η παραγωγή …
Τηλεπαρουσιάστρια: οι πόντοι που κερδίζετε χάνουν την αξία τους, οι δοκιμασίες αυξάνονται, διαγωνισμός, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, μπαλέτο, πιάνο….
Και οι παίκτες δεν έφυγαν…προβληματίστηκε η παραγωγή και είπε να σκληρύνει πραγματικά τη στάση της. Άρχισε, λοιπόν, να τους αποβάλει…
Καμιά φορά, λοιπόν, η ζωή μπορεί να μοιάζει με τηλεπαιχνίδι, με θέατρο (παραλόγου)…
Κρίση, κρίση, κρίση... Και ενώ χαρίζονται χρέη σε ιδιωτικές εταιρείες και τράπεζες, ενώ κατασπαταλάται το δημόσιο χρήμα, στο σχολείο πρέπει να γίνουν περικοπές…σε μισθούς και προσωπικό! Δε φτάνει, λοιπόν, που μας ανακοίνωσαν ότι μειώνονται παραπάνω του μισού οι μόνιμοι διορισμοί για την επόμενη χρονιά, άρχισαν και οι απολύσεις. Και αν οι απολύσεις των συναδέλφων  στην Καρδίτσα λίγο πριν τα Χριστούγεννα φαινόταν σε κάποιους ένα μεμονωμένο περιστατικό και κακός χειρισμός της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας, αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο η αρχή. Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν και ακολούθησαν η Χαλκιδική, ο Βόλος, η Κέρκυρα, η Θεσσαλονίκη… Ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί, άνθρωποι ενός κατώτερου σχολείου (, που ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα προσληφθούμε, πότε θα πληρωθούμε, τώρα πια δεν ξέρουμε και για πόσο θα δουλεύουμε. Χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς καμία ενημέρωση όταν ανέλαβαν υπηρεσία και φυσικά (!) χωρίς αποζημίωση, με περισσό θράσος απολύονται συνάδελφοι ο ένας μετά τον άλλον. Γιατί η κα Διαμαντοπούλου όταν προεκλογικά έλεγε κατάργηση της ωρομισθίας και μόνιμους διορισμούς, αποδείχτηκε ότι εννοούσε κατάργηση των ωρομισθίων και τα σχολεία άδεια. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας πρέπει να δώσει μια δυναμική απάντηση.
Να σταματήσει τώρα το αίσχος των απολύσεων
Να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι συνάδελφοι
Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί στο δημόσιο σχολείο

Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών


Ποσο σωστα τα περιγραφει...

Τώρα γιατί κατάντησε ο κλάδος των εκπαιδευτικών σε αυτά τα χάλια είναι ένα θέμα για μεγάλη συζήτηση. Πως κατάντησε να είναι ο αδύναμος κρίκος αφού εκ’ των πραγμάτων είναι ακριβώς το αντίθετο.  Που φταίνε οι εκπαιδευτικοί;
Ο κάθε μεμονωμένος εκπαιδευτικός όπως εγώ τουλάχιστον τον συναναστράφηκα στα φροντιστήρια που τόσα χρόνια δούλεψα ή στα σχολεία ιδιωτικό , δημόσια είναι ένας αξιόλογος συνάδελφος πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. 
Διατηρείται ανάμεσα στους καθηγητές  ένα επίπεδο συναδελφικότητας και αλληλοεκτίμησης που δυστυχώς δεν κατάφερε ποτέ να μεταφερθεί  στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας .
Οι καθηγητές είτε στο φροντιστήριο είτε στο ιδιωτικό-δημόσιο σχολείο, έχουν συνείδηση του ρόλου τους και της σημασίας του εκπαιδευτικού έργου.  Οι διακρίσεις των εκπαιδευτικών σε ιδιαίτεράδες , φροντιστηριάδες,  ιδιωτικούς ,ωρομίσθιους,  αναπληρωτές, μόνιμους , ασεπίτες ,προυπηρεσιούχους και δεν συμμαζεύεται  έγιναν μια πικρή πραγματικότητα.
 Κάποιος που έχει μια κλίση ,οπωσδήποτε, μπλέκει με την εκπαίδευση και ενώ στην αρχή ξεκινάει διστακτικά σιγά σιγά τον συνεπαίρνει η διδασκαλία  σε κάθε της μορφή.
Δεν είναι απλά βιοπορισμός ,είναι μια εργασία με πολλές πτυχές. Ο κάθε ένας αντλεί μια βαθύτερη ικανοποίηση και δεν είναι μόνο τα λεφτά, που έτσι κ’ αλλιώς για μια τόσο σύνθετη δουλειά δεν είναι ποτέ ικανοποιητικά. 
Τώρα πως γίνεται και είμαστε χωρισμένοι σε τόσες κατηγορίες είναι ένα ερώτημα.
Κατά βάση φταίει το συγκεντρωτικό μοντέλο του υπουργείου που για να ελέγχει τα πράγματα ορίζει ισοπεδωτικούς κανόνες, και βάζει ταμπέλες.
Τι πάει να πει παραπαιδεία;
Όλοι , τα παιδιά τους και οι ίδιοι οι μόνιμοι καθηγητές, τα στέλνουν χωρίς δεύτερη σκέψη  στα φροντιστήρια.
Γιατί αυτή η ρετσέτα στους συναδέλφους που πραγματικά κοπιάζουν ,σε τόσο μάλιστα δύσκολες συνθήκες, να φέρουν ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα;
Τι πάει να πει ασεπίτης ή προυπηρεσιούχος, ποιος δημιούργησε τις κατηγορίες αυτές;
Το υπουργείο δεν συμπεριφέρεται στον εκπαιδευτικό κόσμο τουλάχιστον ύποπτα;
Αυτό δεν έχει ένα φύλλο συκής, που λέγεται πανελλαδικές εξετάσεις,  για να κρύψει την ένδεια του στο δια ταύτα ; Αυτό δεν έχει διαχειριστεί το θέμα της στελέχωσης των σχολείων με τα συστήματα διορισμού κλπ;
Ποια είναι η ευθύνη των εκπαιδευτικών  δηλαδή;
Εγώ νομίζω ότι η αδυναμία μας είναι η ανυπαρξία επικοινωνίας και συλλογικότητας στον κλάδο μας. Μας έβαλαν στο καλούπι της ατομικής προσπάθειας και ξεχάσαμε ότι η ίδια η φύση της εκπαίδευσης είναι υπόθεση συνεργασίας πολλών.
Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα.  Να νομίζεις ότι με την προσωπική και μόνο δράση θα φέρεις κάποιο αποτέλεσμα. Και είναι εντελώς αυτονόητο ότι δεν μπορείς μόνος να διδάξεις όλα τα μαθήματα και ότι η διδασκαλία μέρους μαθημάτων είναι συνδεδεμένη με την διδασκαλία των υπολοίπων. 
Εδώ νομίζω ότι χάσαμε πολλά πράγματα.
Μπήκαμε σε μια λογική ότι ναι μου αρέσει η διδασκαλία, βελτιώνομαι και γίνομαι χρόνο με το χρόνο καλύτερος δάσκαλος, αλλά δεν περιμένω  και πολλά από τους γύρω μου.
Και είναι λάθος.
Το να υπερτονίζεται ο ρόλος του σούπερ καθηγητή οδηγεί στην αποδυνάμωση της ομαδικής εργασίας που έπρεπε να προκρίνεται.
Σαν τα παλιά φροντιστήρια που δίδασκε μια «φίρμα» καθηγητής και στην πραγματικότητα όλη την δουλειά την έκαναν οι «ανώνυμοι» συνάδελφοι του.
Ο καλός καθηγητής είναι αυτός που συνεργάζεται στενά με τους άλλους στην λειτουργία του σχολείου ή του φροντιστηρίου κλπ. Που ενθαρρύνει και στηρίζεται σε ένα ομαδικό πνεύμα. Και το αποτέλεσμα πάνω στους μαθητές είναι προϊόν αυτού.
Μας έβαλαν σε αυτό το ατομιστικό σκεπτικό και το επιβεβαίωσαν με την επιβολή του ασεπ αυτής της μορφής.
Δεχτήκαμε χωρίς συζήτηση μια τέτοια λύση, χωρίς πολλή ανάλυση για το που θα οδηγούσε.
Επίσης δεχτήκαμε το ρουσφέτι σαν μια ατομική διέξοδο χωρίς να λογαριάσουμε τις συνέπειες.
Και έτσι κ’ αλλιώς καταφέραμε να αποδυναμώσουμε την θέση μας και την ουσιαστική ,στην εκπαιδευτική πράξη, αλλά και την συλλογική του κλάδου μας.
Και τώρα να, που δεν μπορούμε να αρθρώσουμε αντίλογο για τις πρωτοβουλίες του υπουργείου. Και να ,πως μας αντιμετωπίζει όλους ,σε όποια κατηγορία κι’ αν ανήκουμε.
Αλλά ίσως βγει και κάτι θετικό από όλα αυτά. Να σκεφτούμε ότι όλοι εμείς έχουμε έναν κοινό τόπο: την αγάπη μας για την διδασκαλία και τις επιστήμες που μας συνδέει ισχυρότερα από τις  απωστικές διαφορές μας.
Και να ενώσουμε τις προσπάθειές μας τόσο μέσα στο σχολείο όσο και έξω…

[astron]

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

29/01/2010: Η Πανελλήνια Ένωση Αναπληρωτών ενημερώνει ότι μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης συναντήθηκαν με την Διευθύντρια του γραφείου της Υπουργού κας Διαμαντοπούλου, κα Λόκανα, την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010 και έθεσαν εκ νέου τα ζητήματα που απασχολούν τους εκπαιδευτικούς, αναπληρωτές και ωρομίσθιους. Επίσης, επιδόθηκε επιστολή της Π.Ε.Α. προς την Υπουργό, αντίγραφο της οποίας παρατίθεται στη συνέχεια.......

και συνεχίζει η επιστολή......

http://www.anaplirotes.gr/

Ρε παιδιά ποια είναι ναι αυτή η λύκαινα που όλο συναντιέται η ΠΕΑ και όλο τίποτε δεν τους λέει;;

[Αναστασια 76]

στις Σήμερα στις 14:42:00Ο ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ…

Οι περισσότεροι θυμόμαστε ένα τηλεπαιχνίδι της ελληνικής, ιδιωτικής τηλεόρασης «ο πιο αδύναμος κρίκος». Παίκτες σε κύκλο και στη μέση η τηλεπαρουσιάστρια να τους κρίνει με απίστευτο κυνισμό και αυστηρότητα και να τους διώχνει εκτός παιχνιδιού με εξευτελιστικό τρόπο… τελευταία έχουμε σοβαρές υπόνοιες ότι κα Διαμαντοπούλου έχει γίνει φανατική θεατής των επαναλήψεων και των διαδικτυακών προβολών του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Για σκεφτείτε λίγο…
…χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί ως παίκτες, τηλεπαρουσιάστρια η Υπουργός, ενώ στην παραγωγή συμμετέχουν και οι Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Τηλεπαρουσιάστρια: 300 ευρώ το μήνα και ανασφάλιστοι…ανόητοι, απλήρωτοι και μακριά από τα σπίτια σας…θύματα, προσλαμβάνεστε στα μέσα της σχολικής χρονιάς…σκουλήκια, απαγορεύεται να δουλέψετε σε δουλειά σχετική με την εκπαίδευση, άχρηστοι…ποιος θα αντέξει; Ας πάρουμε και τη βοήθεια του κοινού… Γονείς, μαθητές, σκεφτείτε! Έχουμε τεμπέληδες εκπαιδευτικούς, έχουμε αμόρφωτους εκπαιδευτικούς, το σχολείο έχει πρόβλημα εξαιτίας τους, να φύγουν;
 Και ενώ μάλλον περίμεναν να ξεμπερδεύουν γρήγορα…κάτι δεν πήγε καλά. Οι παίκτες άντεξαν και μάλιστα άρχισαν να φωνάζουν, να καταγγέλλουν τους όρους του παιχνιδιού, να μην το βάζουν κάτω, να συνεργάζονται και να διεκδικούν. Το κοινό, γονείς και μαθητές, δεν τους απέρριψε. Τους καταλάβαινε και τους στήριζε. Κάτι έπρεπε να σκεφτεί η παραγωγή …
Τηλεπαρουσιάστρια: οι πόντοι που κερδίζετε χάνουν την αξία τους, οι δοκιμασίες αυξάνονται, διαγωνισμός, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, μπαλέτο, πιάνο….
Και οι παίκτες δεν έφυγαν…προβληματίστηκε η παραγωγή και είπε να σκληρύνει πραγματικά τη στάση της. Άρχισε, λοιπόν, να τους αποβάλει…
Καμιά φορά, λοιπόν, η ζωή μπορεί να μοιάζει με τηλεπαιχνίδι, με θέατρο (παραλόγου)…
Κρίση, κρίση, κρίση... Και ενώ χαρίζονται χρέη σε ιδιωτικές εταιρείες και τράπεζες, ενώ κατασπαταλάται το δημόσιο χρήμα, στο σχολείο πρέπει να γίνουν περικοπές…σε μισθούς και προσωπικό! Δε φτάνει, λοιπόν, που μας ανακοίνωσαν ότι μειώνονται παραπάνω του μισού οι μόνιμοι διορισμοί για την επόμενη χρονιά, άρχισαν και οι απολύσεις. Και αν οι απολύσεις των συναδέλφων  στην Καρδίτσα λίγο πριν τα Χριστούγεννα φαινόταν σε κάποιους ένα μεμονωμένο περιστατικό και κακός χειρισμός της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας, αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο η αρχή. Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν και ακολούθησαν η Χαλκιδική, ο Βόλος, η Κέρκυρα, η Θεσσαλονίκη… Ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί, άνθρωποι ενός κατώτερου σχολείου (, που ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα προσληφθούμε, πότε θα πληρωθούμε, τώρα πια δεν ξέρουμε και για πόσο θα δουλεύουμε. Χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς καμία ενημέρωση όταν ανέλαβαν υπηρεσία και φυσικά (!) χωρίς αποζημίωση, με περισσό θράσος απολύονται συνάδελφοι ο ένας μετά τον άλλον. Γιατί η κα Διαμαντοπούλου όταν προεκλογικά έλεγε κατάργηση της ωρομισθίας και μόνιμους διορισμούς, αποδείχτηκε ότι εννοούσε κατάργηση των ωρομισθίων και τα σχολεία άδεια. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας πρέπει να δώσει μια δυναμική απάντηση.
Να σταματήσει τώρα το αίσχος των απολύσεων
Να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι συνάδελφοι
Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί στο δημόσιο σχολείο

Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών


Ποσο σωστα τα περιγραφει...

Τώρα γιατί κατάντησε ο κλάδος των εκπαιδευτικών σε αυτά τα χάλια είναι ένα θέμα για μεγάλη συζήτηση. Πως κατάντησε να είναι ο αδύναμος κρίκος αφού εκ’ των πραγμάτων είναι ακριβώς το αντίθετο.  Που φταίνε οι εκπαιδευτικοί;
Ο κάθε μεμονωμένος εκπαιδευτικός όπως εγώ τουλάχιστον τον συναναστράφηκα στα φροντιστήρια που τόσα χρόνια δούλεψα ή στα σχολεία ιδιωτικό , δημόσια είναι ένας αξιόλογος συνάδελφος πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. 
Διατηρείται ανάμεσα στους καθηγητές  ένα επίπεδο συναδελφικότητας και αλληλοεκτίμησης που δυστυχώς δεν κατάφερε ποτέ να μεταφερθεί  στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας .
Οι καθηγητές είτε στο φροντιστήριο είτε στο ιδιωτικό-δημόσιο σχολείο, έχουν συνείδηση του ρόλου τους και της σημασίας του εκπαιδευτικού έργου.  Οι διακρίσεις των εκπαιδευτικών σε ιδιαίτεράδες , φροντιστηριάδες,  ιδιωτικούς ,ωρομίσθιους,  αναπληρωτές, μόνιμους , ασεπίτες ,προυπηρεσιούχους και δεν συμμαζεύεται  έγιναν μια πικρή πραγματικότητα.
 Κάποιος που έχει μια κλίση ,οπωσδήποτε, μπλέκει με την εκπαίδευση και ενώ στην αρχή ξεκινάει διστακτικά σιγά σιγά τον συνεπαίρνει η διδασκαλία  σε κάθε της μορφή.
Δεν είναι απλά βιοπορισμός ,είναι μια εργασία με πολλές πτυχές. Ο κάθε ένας αντλεί μια βαθύτερη ικανοποίηση και δεν είναι μόνο τα λεφτά, που έτσι κ’ αλλιώς για μια τόσο σύνθετη δουλειά δεν είναι ποτέ ικανοποιητικά. 
Τώρα πως γίνεται και είμαστε χωρισμένοι σε τόσες κατηγορίες είναι ένα ερώτημα.
Κατά βάση φταίει το συγκεντρωτικό μοντέλο του υπουργείου που για να ελέγχει τα πράγματα ορίζει ισοπεδωτικούς κανόνες, και βάζει ταμπέλες.
Τι πάει να πει παραπαιδεία;
Όλοι , τα παιδιά τους και οι ίδιοι οι μόνιμοι καθηγητές, τα στέλνουν χωρίς δεύτερη σκέψη  στα φροντιστήρια.
Γιατί αυτή η ρετσέτα στους συναδέλφους που πραγματικά κοπιάζουν ,σε τόσο μάλιστα δύσκολες συνθήκες, να φέρουν ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα;
Τι πάει να πει ασεπίτης ή προυπηρεσιούχος, ποιος δημιούργησε τις κατηγορίες αυτές;
Το υπουργείο δεν συμπεριφέρεται στον εκπαιδευτικό κόσμο τουλάχιστον ύποπτα;
Αυτό δεν έχει ένα φύλλο συκής, που λέγεται πανελλαδικές εξετάσεις,  για να κρύψει την ένδεια του στο δια ταύτα ; Αυτό δεν έχει διαχειριστεί το θέμα της στελέχωσης των σχολείων με τα συστήματα διορισμού κλπ;
Ποια είναι η ευθύνη των εκπαιδευτικών  δηλαδή;
Εγώ νομίζω ότι η αδυναμία μας είναι η ανυπαρξία επικοινωνίας και συλλογικότητας στον κλάδο μας. Μας έβαλαν στο καλούπι της ατομικής προσπάθειας και ξεχάσαμε ότι η ίδια η φύση της εκπαίδευσης είναι υπόθεση συνεργασίας πολλών.
Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα.  Να νομίζεις ότι με την προσωπική και μόνο δράση θα φέρεις κάποιο αποτέλεσμα. Και είναι εντελώς αυτονόητο ότι δεν μπορείς μόνος να διδάξεις όλα τα μαθήματα και ότι η διδασκαλία μέρους μαθημάτων είναι συνδεδεμένη με την διδασκαλία των υπολοίπων. 
Εδώ νομίζω ότι χάσαμε πολλά πράγματα.
Μπήκαμε σε μια λογική ότι ναι μου αρέσει η διδασκαλία, βελτιώνομαι και γίνομαι χρόνο με το χρόνο καλύτερος δάσκαλος, αλλά δεν περιμένω  και πολλά από τους γύρω μου.
Και είναι λάθος.
Το να υπερτονίζεται ο ρόλος του σούπερ καθηγητή οδηγεί στην αποδυνάμωση της ομαδικής εργασίας που έπρεπε να προκρίνεται.
Σαν τα παλιά φροντιστήρια που δίδασκε μια «φίρμα» καθηγητής και στην πραγματικότητα όλη την δουλειά την έκαναν οι «ανώνυμοι» συνάδελφοι του.
Ο καλός καθηγητής είναι αυτός που συνεργάζεται στενά με τους άλλους στην λειτουργία του σχολείου ή του φροντιστηρίου κλπ. Που ενθαρρύνει και στηρίζεται σε ένα ομαδικό πνεύμα. Και το αποτέλεσμα πάνω στους μαθητές είναι προϊόν αυτού.
Μας έβαλαν σε αυτό το ατομιστικό σκεπτικό και το επιβεβαίωσαν με την επιβολή του ασεπ αυτής της μορφής.
Δεχτήκαμε χωρίς συζήτηση μια τέτοια λύση, χωρίς πολλή ανάλυση για το που θα οδηγούσε.
Επίσης δεχτήκαμε το ρουσφέτι σαν μια ατομική διέξοδο χωρίς να λογαριάσουμε τις συνέπειες.
Και έτσι κ’ αλλιώς καταφέραμε να αποδυναμώσουμε την θέση μας και την ουσιαστική ,στην εκπαιδευτική πράξη, αλλά και την συλλογική του κλάδου μας.
Και τώρα να, που δεν μπορούμε να αρθρώσουμε αντίλογο για τις πρωτοβουλίες του υπουργείου. Και να ,πως μας αντιμετωπίζει όλους ,σε όποια κατηγορία κι’ αν ανήκουμε.
Αλλά ίσως βγει και κάτι θετικό από όλα αυτά. Να σκεφτούμε ότι όλοι εμείς έχουμε έναν κοινό τόπο: την αγάπη μας για την διδασκαλία και τις επιστήμες που μας συνδέει ισχυρότερα από τις  απωστικές διαφορές μας.
Και να ενώσουμε τις προσπάθειές μας τόσο μέσα στο σχολείο όσο και έξω…

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++⁴

[popaki1]

http://www.youtube.com/watch?v=Zi3oco9mGGw


 Έχει όρια η πολιτική απάτη; Έως που μπορεί να φτάσει ο πολιτικός αριβισμός;
Έναν χρόνο πριν ήμασταν μάρτυρες μιας κραυγαλέας υποκρισίας και της συνεπικουρούμενης «επικοινωνιακής» αγυρτείας από τα ΜΜΕ! Ρίξτε μια ματιά στο video γιατί ως λαός  παρουσιάζουμε συμπτώματα της νόσου Αλτσχάϊμερ και έχουμε ...ασθενή μνήμη !
Κρίση; ποια κρίση; Ένα νοσηρό κατασκεύασμα του Κώστα Καραμανλή και της ΝΔ ήταν ,όπως  ισχυριζόταν ο κ. Γ. Παπανδρέου. Άσχετα εάν την ίδια ώρα η οικονομική κρίση γονάτιζε κυριολεχτικά οικονομίες που στηρίζονταν σε πολύ ισχυρότερους πυλώνες από τους διαχρονικά γυάλινους δικούς μας.
Ο σκοπός βέβαια επετεύχθη! Έτσι σήμερα η πολιτική απάτη επελαύνει! Ενώ ευαγγελίζονταν ότι «κατατρόπωσαν» τους κερδοσκόπους και τους «αγενείς» Ευρωπαίους εταίρους, ότι «έβαλαν στη θέση τους» όσους επιχείρησαν να δημιουργήσουν εικόνα «χρεοκοπίας» της χώρας, είναι οι ίδιοι που φιλοτέχνησαν την εικόνα του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Είναι οι ίδιοι που μιλούσαν για «χρεοκοπία» (Παπανδρέου – δηλώσεις στο Υπουργικό Συμβούλιο, 5/11/2009)…
Είναι οι ίδιοι που με την μικροπολιτική θεώρηση τους και τις άφρονες δηλώσεις τους εκτόξευσαν τα spread και το κόστος δανεισμού σε επίπεδα και όρους που δεν δανείζονται ούτε τριτοκοσμικές χώρες.
Είναι οι ίδιοι που ένα χρόνο πριν -συνεπικουρούμενοι από τους επικοινωνιακούς αγύρτες των ΜΜΕ- έφερναν την καταστροφή επειδή τα spread δανεισμού από την ΝΔ ήταν …..20% μικρότερα από τα spread που αυτοί κατάφεραν σήμερα να δανείζονται (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται)!
Ανάλογη υποκριτική στάση κράτησαν και οι  Ευρωπαίοι εταίροι μας. Ήθελαν την «Ευρωπαϊκή Ιφιγένεια» στην προσπάθεια τους να κρατήσουν μια ανταγωνιστική, για τις οικονομίες τους και τα προϊόντα τους , ισοτιμία ευρώ-δολαρίου.
Η μικροπολιτική θεώρηση των πολιτικών πραγμάτων εκ μέρους του ΠαΣοΚ τους ήρθε «σαν δώρο εξ ουρανού». Το ΠαΣοΚ  προσφέρθηκε να παραδώσει ως σύγχρονος Αγαμέμνονας την Ευρωπαία Ιφιγένεια  στα χέρια του Κάλχα , που στην περίπτωση μας ονομάζονται …διεθνή funds και οι ανά την γη κερδοσκόποι.
Έτσι το Σίτι του Λονδίνου και οι οικονομικοί «αναλυτάδες» παρέβλεψαν τι συμβαίνει στο σπίτι τους , όπου το  έλλειμμα της Βρετανίας αναμένεται να είναι πάνω από της Ελλάδας, στο 12,9% και σαν λέαινες έπεσαν πάνω στην χώρα μας. Έτσι και αλλιώς τους είχε προετοιμάσει εδώ και αρκετούς μήνες με εντατικά φροντιστηριακά μαθήματα ο κ. Γ. Παπανδρέου, κατηγορώντας την κυβέρνηση της ΝΔ και την οικονομία της χώρας μας.
Το ίδιο και οι Γερμανοί που παραβλέπουν τις δικές τους αμαρτίες και πληγές. Οι Γερμανοί που ζούσαν δήθεν  … «εντός των δυνατοτήτων τους», έφτασαν το έλλειμμα  τους στο 6% ,αύξησαν το δημόσιο χρέος τους κατά 132% και το ΑΕΠ τους έχει υποστεί καθίζηση κατά 5% ;
Την ίδια υποκριτική στάση και  σκληρός Φιλανδός επίτροπος (αντικαταστάτης του Αλμούνια) κ. Όλι Ρεν. Παραβλέπει ότι το ΑΕΠ της Φινλανδίας σημειώνει πτώση 6 φορές μεγαλύτερη απ’ ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας!
Βλέποντας λοιπόν  το video  και γνωρίζοντας πλέον ΠΟΙΟΙ τελικά καλλιέργησαν  κλίμα οικονομικού κατακλυσμού και επέδωσαν την χώρα μας ως Ιφιγένεια  στα γαμψά νύχια των κερδοσκόπων, ΠΟΙΟΙ επιδόθηκαν στην « οικονομική τρομοκρατία» ώστε να επιβάλουν σαν «αναπόφευκτη» στη συνείδηση του κόσμου τη λήψη μέτρων ανελέητης κοινωνικής βαρβαρότητας, μπορείτε να αναρωτηθείτε: Έχει όρια η πολιτική απάτη; Έως που μπορεί να φτάσει ο πολιτικός αριβισμός;

Politis.gr

[AnnaB]

http://www.alfavita.gr/ank_b/ank29_1_10_0912.php



alfavita.gr: Οι 100 πρώτες μέρες στο Υπουργείο Παιδείας σύμφωνα με την Άννα Διαμαντοπούλου

[aeee]

http://www.alfavita.gr/ank_b/ank29_1_10_0912.php



alfavita.gr: Οι 100 πρώτες μέρες στο Υπουργείο Παιδείας σύμφωνα με την Άννα Διαμαντοπούλου

  πάντως εγω άκουσα το καλό μας υπουργείο που λέει "πρώτα ο μαθητής". Πήγα την άλλη μέρα στο σχολείο και ρώτησα τους μαθητές μου "παιδια, τι θα θέλατε πρώτα από το σχολείο;" και εκείνα γεματα ειλικρίνεια μου απάντησαν " να μην υπάρχει κυρια, να το εξαφανίσουμε". Αναρωτήθηκα λοιπόν μήπως κάποια τέτοια απάντηση άκουσε και ο Αννούλα μας και θέλει να υπακούσει στις επιθυμίες των παιδιών