0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Όταν όμως έχουμε παραβολική πρόταση στην οποία με τα ὥς/ ὥσπερ δεν εκφράζεται τρόπος, αλλά απλώς παραβάλλονται δύο καταστάσεις, π.χ οἱ δὲ Βοιωτοὶ οὐκ ἔφασαν ἀποδώσειν, ἢν μὴ σφίσι ξυμμαχίαν ἰδίαν ποιήσωνται ὥσπερ Ἀθηναίοις, τι συντακτική θέση θα πούμε ότι έχει η αναφορική, ότι λειτουργεί ως τι;
Παρεμπιπτόντως, την πρόταση ὡς ἐπολέμησαν πρὸς ἀλλήλους από το προοίμιο του Θουκυδίδη τη βρήκα στον Kuhner ως παραβολική, ενώ ήξερα ότι θεωρείται πλάγια ερωτηματική. Πιστεύετε ότι είναι παραβολική;
Ίσως ο τρόπος να έχει την έννοια των συνθηκών στις οποίες έγινε η ιδιαίτερη συμμαχία.
Νομίζω, εξάλλου, ότι και το γλωσσικό αίσθημα αυτό προτιμά.