To ποίημα της ημέρας

[aristos2]

Εἰς τὰ θεμέλια τοῦ φρενοκομείου

(Τὸ φρενοκομεῖο χτίστηκε μὲ κληροδότημα τοῦ Χίου
φιλάνθρωπου Τζωρτζῆ Δρομοκαΐτη (ποὺ πέθανε τὸ
1880) ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, κοντὰ στὴ Μονὴ Δαφνίου,
γι᾿ αὐτὸ πολλοὶ τὸ λένε καὶ «Δαφνί». Ὁ Σουρῆς δὲν
ἄφησε τὴν εὐκαιρία ποὺ τοῦ ῾δινε τὸ γεγονὸς καὶ τὸ
...καυτηρίασε δεόντως... Ἀπρίλης 1884)

Ὢ Ἑορτὴ τῶν Ἑορτῶν... Ὢ εὐτυχὴς ἡμέρα!
Ὤ! τώρα πρέπει ὁ καθεὶς τοῦ Ἄστεως πολίτης
νὰ βάλει στὸ μπαλκόνι τοῦ μιὰ κόκκινη παντιέρα
μὲ μιὰ χρυσὴν ἐπιγραφὴ «Ζωρζὴς Δρομοκαΐτης».
Ναί! τώρα πρέπει στολισμὸς μὲ δάφνες καὶ μυρσίνες,
ναί! τώρα πρέπουν κανονιές, φανάρια καὶ ρετσίνες.

Φρενοκομεῖο κτίζεται καὶ στὴ σοφὴν Ἑλλάδα!
ἄ! ὁ Θεὸς ἐφώτισε τὸν Χιώτη τὸν Ζωρζὴ
καὶ τώρα μέσα στοῦ Δαφνιοῦ τὴ τόση πρασινάδα
θὰ βρίσκουμε παρηγοριὰ κι ἡ μνήμη του θὰ ζεῖ.
Ὢ μέγα εὐεργέτημα τῶν εὐεργετημάτων!
Ὢ μόνον οἰκοδόμημα τῶν οἰκοδομημάτων!

Θέλει λαμπρὸν Μαυσώλειον αὐτὸς ὁ κληροδότης,
παιάνας κι ἀποθέωσιν εἰς τρίτους οὐρανούς!...
Εὑρέθη μὲς στοὺς Χιώτηδες, μὲ γνώση κι ἕνας Χιώτης,
κι ἐσκέφθη ὁ μεγάλος του καὶ πρακτικός του νοῦς
πῶς μέσα στὴν Ἑλλάδα μας ποὺ πλημμυροῦν τὰ φῶτα,
Φρενοκομεῖον ἔπρεπε νὰ γίνει πρῶτα-πρῶτα.

[PDE ads]

[aristos2]

I poeti lavorano di notte

quando il tempo non urge su di loro,

quando tace il rumore della folla

e termina il linciaggio delle ore.

I poeti lavorano nel buio

come falchi notturni od usignoli

dal dolcissimo canto

e temono di offendere Iddio.

Ma i poeti, nel loro silenzio

fanno ben più rumore

di una dorata cupola di stelle.


[Alda Merini, Testamento, Crocetti Editore, Milano 1988]




Οι ποιητές δουλεύουν μέσα στη νύχτα

τότε που ο χρόνος δεν τους βιάζει

τότε που καταλαγιάζει η ανθρώπινη βουή

και σταματάει το μαστίγωμα των ωρών.

Οι ποιητές δουλεύουν μες στο σκοτάδι

σαν νυχτοπούλια ή αηδόνια

με γλυκό κελάηδισμα

και φοβούνται μήπως δυσαρεστήσουν τον Θεό.

Μα οι ποιητές, μες στη σιωπή τους

κάνουν περισσότερο θόρυβο

κι από έναν χρυσαφένιο τρούλο γεμάτον αστέρια.


[Άλντα Μερίνι, Διαθήκη, Εκδόσεις Κροτσέττι, Μιλάνο 1988]

[xenos]

             ο Ντομινικ και η καμαριέρα

Της γειτονιάς ο κόκορας περνιόντανε για μάγκας,
μα τώρα τον κατάλαβα πως ήταν ματσαράγκας
γιατί τα 'κανε όλα ρόιδο και αποδείχτηκε κορόιδο.

Νόμιζε πως ήτανε σουλτάνος με χαρέμι
και κάθε κότα ήθελε μπροστά του να τον τρέμει
και στις γειτονιές γυρνούσε και με πόζα καλαηδούσε.

Μα μια μικρή που ήτανε στον έρωτα δασκάλα,
αφού τρελά τον μάδησε τον άφησε μπουκάλα.
Τώρα του έφυγε η μαγκιά του και του πέσανε τα φτερά του.

[dessi]

Στην Ιωάννα Καρυστιάνη για «Τα σακιά», το βραβείο μυθιστορήματος «Διαβάζω»

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=276427

Η Ιωάννα Καρυστιάνη γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1952 στα Χανιά της Κρήτης από γονείς Μικρασιάτες. Σπούδασε νομικά. Επαγγελματικά ασχολήθηκε με το σκίτσο και την εικονογράφηση (με το όνομα "Ιωάννα"). Δούλεψε στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης", στα περιοδικά "Τέταρτο", "Ένα", "Εικόνες", και σε ξένες εφημερίδες. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία το 1994, με τη συλλογή διηγημάτων "Η κυρία Κατάκη". Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Μικρά Αγγλία", το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, το 1998, και ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας και για το λογοτεχνικό βραβείο Balkanika. Το επόμενο μυθιστόρημά της, "Κουστούμι στο χώμα", τιμήθηκε με το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω" το 2001. Είναι παντρεμένη με τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη και μητέρα των σκηνοθετών Αλέξανδρου Βούλγαρη ("Κλαις;", "Ροζ") και Κωνσταντίνας Βούλγαρη ("Γιούπι", "Με τα φώτα νυσταγμένα", "Βαλς Σεντιμεντάλ").Έχει επίσης γράψει το σενάριο της ταινίας "Νύφες" (Εκδ. Καστανιώτη, 2004).

 

[PDE ads]

[xenos]

Ο Μανωλιός
Κουνά το κεφάλι και συμφωνάει
σ' όποιο τροπάρι και να του λεν
πάντα ό Μανωλιός
κουκιά μετρημένα τα όσα παίρνεις
κι' όσα προσφέρεις πώς δεν νογάς
Έ  Μανωλιό δεν νογάς Μανωλιό
 
Ξύπνα και ζήτα όσα σ' ανήκουν
Έι Μανωλιό μη σε λένε χαζό
άνθρωπος είσαι μη το ξεχνάνε
φτάνει ό ύπνος πια Μανωλιό
Έι Μανωλιό Αμάν
 
Δεξιοί και κεντρώοι κι οπορτουνίστες
φόρμουλες ίδιες χρησιμοποιούν
να ‘χουν το Μανωλιό
 
Σκλαβάκι σε θέλουν και του χεριού τους
κι' όσα προσφέρεις να σου μασούν
Έι Μανωλιό δεν νογάς Μανωλιό
 
Το θέμα δεν είναι το τι σου λένε
κάτω απ' τα λόγια δες που το παν
Έι Μανωλιό
κουκιά μετρημένα τα όσα πρέπουν
για το συμφέρον το ταξικό
έι Μανωλιό δεν νογάς Μανωλιό

Νεγρεπόντης

[MARKOS]

Για σήμερα Νίκος Γκάτσος λοιπόν κι από μένα...

ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ' αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
να σου φιλούν το χέρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'ταν όλα αληθινά.

Δίχως τη δική σου αγάπη
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη
είν' ο κόσμος πιο μικρός.

http://www.youtube.com/watch?v=P9dtfN2rCiQ

[dessi]

Θάλασσα του πρωϊού - Κωνσταντίνος Καβάφης

Εδώ ας σταθώ.Κι ας δω κ΄εγώ τη φύσι λίγο.
Θάλασσα του πρωϊού και ενέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ.Κι ας γελασθώ που βλέπω αυτά
(τα ΄δα αλήθεια μια στιγμή σα πρωτοστάθηκα)
και όχι κ΄ εδώ τες φαντασιές μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής .

http://www.youtube.com/watch?v=TDspj1lA108&feature=fvwrel

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

[aristos2]

-Οι αποκλεισμένοι εξεγείρονται!
- Απόλυσέ τους!
- Δεν υπάρχει τρόπος. Είναι άνεργοι.
-Κόψε τους τα επιδόματα!
-Δεν μπορούμε. Δεν παίρνουν κανένα.
-Πάρτε τους τα σπίτια
-Αδύνατον. Δεν έχουν
-Χαθήκαμε τότε!

Ισπανοί μην κραυγάζετε ..., θα ξυπνήσουμε, οι Έλληνες ...!

[aristos2]

[Οι "αγανακτισμένοι" Ισπανοί στην Ακρόπολη
"Απόβαση" στην Ακρόπολη έκαναν μέλη του κινήματος Μ-15 διαδηλώνοντας ειρηνικά με αρκετούς Έλληνες που έσπευσαν να τους ακολουθήσουν. H επανάσταση έχει ήδη αρχίσει ...]


Ξυπνάμε ..., αλλά σιγά - σιγά!!!

[aristos2]

«Σιγά, να μη ξυπνήσουμε τους Έλληνες»

«Ξυπνήσαμε! Τι ώρα είναι; Ώρα να φεύγουν»

[aristos2]

Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ

Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο
Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι
Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς
Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς κόμης λυγαριᾶς
Ἄχνα βασιλικοῦ πάνω ἀπὸ τὸ σγουρὸ ἐφηβαῖο
Γεμᾶτο ἀστράκια καὶ πευκοβελόνες
Σῶμα βαθὺ πλεούμενο τῆς μέρας!

Ὀδυσσέας Ἐλύτης
   

[dessi]

Ο διάσημος Ισπανός λογοτέχνης και πρώην υπουργός Πολιτισμού της Ισπανίας, Χόρχε Σεμπρούν, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 88 ετών, αργά χθες βράδυ στο Παρίσι.

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=282673

[apri]

Για τους ηγέτες, που αγνοούν τα σημεία των καιρών και δεν αντιλαμβάνονται ότι ο χρόνος της εξουσίας τους τελειώνει.


Η διορία του Νέρωνος



Sir Lawrence Alma-Tadema "The Roses of Heliogabalus" (1888), Private collection.



Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε
του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό.
«Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.»
Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.
Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή
είν' η διορία που ο θεός τον δίδει
για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους.

Τώρα στην Ρώμη θα επιστρέψει κουρασμένος λίγο,
αλλά εξαίσια κουρασμένος από το ταξίδι αυτό,
που ήταν όλο μέρες απολαύσεως --
στα θέατρα, στους κήπους, στα γυμνάσια...
Των πόλεων της Αχαΐας εσπέρες...
Α των γυμνών σωμάτων η ηδονή προ πάντων...

Αυτά ο Νέρων. Και στην Ισπανία ο Γάλβας
κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί,
ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ.



Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1918)




YΓ. O Γάλβας  ήταν σπουδαίος στρατηγός και ρήτορας, διοικητής των ρωμαϊκών στρατευμάτων στην Ισπανία.
Το 68 μΧ προσχώρησε σ’ ένα επαναστατικό κίνημα  που ξέσπασε στη Γαλατία κατά της διαφθοράς και των αυθαιρεσιών του Νέρωνα
κι ανακηρύχτηκε από τις εκεί λεγεώνες αυτοκράτορας.
 Ήταν τότε 73 ετών.

[aristos2]

Ουκ έγνως
 
Για τες θρησκευτικές μας δοξασίες -
ο κούφος Ιουλιανός είπεν «Ανέγνων, έγνων,
κατέγνων». Τάχατες μας εκμηδένισε
με το «κατέγνων» του, ο γελοιωδέστατος.

Τέτοιες ξυπνάδες όμως πέρασι δεν έχουνε σ' εμάς
τους Χριστιανούς. «Ανέγνως, αλλ' ουκ έγνως· ει γαρ έγνως,
ουκ αν κατέγνως» απαντήσαμεν αμέσως.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ας αφουγκράζονταν έστω και τις μονοσημίες (για τις δισημίες ..., ούτε λόγος) οι σύγχρονοι "ηγέτες', καλή μου apri, αλλά ...