Συμβουλές για εργασία σε φροντιστήριο

[Isla]

Τι να σου απαντήσω; Ότι οι περισσότεροι μαθητές δεν έχουν την απαραίτητη κριτική ικανότητα για να καταλάβουν τι είναι αυτό που κάνει τη διαφορά στη μάθηση; Φυσικά ξέρουν ποιος καθηγητής είναι "καλός" και ποιος όχι, ποιον συμπαθούν και ποιον όχι, αλλά πέραν αυτού, δεν πιστεύω ότι οι περισσότεροι μαθητές καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ ενός πραγματικά καλού καθηγητή και ενός μέτριου, τη διαφορά μεταξύ αυτού που θα σε βοηθήσει ουσιαστικά να μάθεις και αυτού που απλά θα σου κάνει ένα μάθημα και ό,τι πιάσεις. Ακόμα κι όταν συνειδητοποιούν ότι η εμπειρία της μάθησης είναι άνω του μέτριου, αν τους ρωτήσεις τι ακριβώς (ή περίπου) είναι αυτό που κάνει ο συγκεκριμένος καθηγητής που τον κάνει καλύτερο από τους άλλους, δεν θα μπορέσουν να σου πουν. Και μιλάμε τώρα για μαθητές Λυκείου έτσι; Οι πιο μικροί είναι ακόμα πιο ανίδεοι.

Κατ' αναλογία, οι μαθητές που έχουν όχι καλούς καθηγητές δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι καλοί κι έτσι δεν κάνουν την κίνηση να αναζητήσουν άλλους. Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς. Αν δεν έχεις συναντήσει στο δρόμο σου πραγματικά καλό καθηγητή δεν ξέρεις πώς να κρίνεις γιατί δεν έχεις μέτρο σύγκρισης. Στην καλύτερη κρίνεις με βάση το ποιος φαίνεται να ξέρει τα πιο πολλά, οπότε καλός καθηγητής είναι αυτός που κατά τη γνώμη σου έχει τις περισσότερες γνώσεις - άσχετα με το αν μπορεί να τις μεταδώσει ή όχι.

Γενικά ο κόσμος ούτε μπορεί να κρίνει, ούτε το πολυψάχνει. Αποφασίζει περισσότερο με κριτήριο ποιον συμπάθησε, ποιος του τα λέει πιο ωραία και ποιος κοστίζει πιο φτηνά.

[PDE ads]

[greedo]

.............................................
Γενικά ο κόσμος ούτε μπορεί να κρίνει, ούτε το πολυψάχνει. Αποφασίζει περισσότερο με κριτήριο ποιον συμπάθησε, ποιος του τα λέει πιο ωραία και ποιος κοστίζει πιο φτηνά.

Για την δευτεροβάθμια οι γονείς προσέχουν και άλλα:
Υπάρχει το κριτήριο ποιός έχει πολλές επιτυχίες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπ/ση ή τουλάχιστον ποιός αυτοδιαφημίζεται οτι έχει......
 Καλός είναι αυτός που δεν έχει ιδιωτική ζωή, αλλά ξημεροβραδιάζεται στο φροντιστήριο. 
 Εδώ στους γονείς "περνάει" και αυτός που "φορτώνει" τα παιδιά με όσο το δυνατόν περισσότερες ασκήσεις για το σπίτι (μιλάμε κυρίως για κατευθύνσεις Γ Λυκείου). "Καλός" καθηγητής είναι αυτός που δεν αφήνει τα παιδιά να πάρουν ανάσα στις διακοπές Χριστουγέννων και Πάσχα και που τα φορτώνει με διαγωνίσματα τα Σαββατοκύριακα....
Τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα χτίσαμε, ας το λουστούμε τώρα..... 

[Isla]

Σαφώς ισχύει και αυτό (όχι μόνο στην δευτεροβάθμια) και μάλιστα δεν το πιστεύουν μόνο οι γονείς αλλά και οι καθηγητές. Ότι δηλαδή το έργο μας είναι να μην παίρνουν ποτέ τα παιδιά ανάσα και η επιτυχία μας κρίνεται από το αν τελειώσαμε όλο το βιβλίο της χρονιάς από το ένα εξώφυλλο στο άλλο.

[-----]

Συνάδελφοι ας εμπιστευτούμε τα παιδιά! Και κρίση έχουν και άποψη που πολλές φορές δεν την ακούμε! Δεν αναφέρομαι στο σύνολο των μαθητών αλλά οι μαθητές που προετοιμάζονται σοβαρά για τις εξετάσεις μπορούν να διακρίνουν αν ο καθηγητής αυτός έχει τα προσόντα να σε οδηγήσει στην επιτυχία!

[PDE ads]

[Isla]

Οι μαθητές που προετοιμάζονται για τις εξετάσεις (φαντάζομαι ότι εννοείς τις πανελλήνιες) είναι μια μειοψηφία στο σύνολο των μαθητών. Σίγουρα στην προετοιμασία των εξετάσεων είναι δύσκολο να σταθεί ένας καθηγητής χωρίς γνώσεις, αλλά και τι έγινε; Υπάρχει πολύς χώρος για τους πιο ανίκανους στις άλλες βαθμίδες της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Σκέψου ότι η διδασκαλία ξένων γλωσσών καλύπτει τις ηλικίες από 4 έως 45+ και ότι ακόμα κι αν μιλάμε για μαθητές σχολικής ηλικίας μπορείς να τους έχεις μαζί σου 8, 10 ή και περισσότερα χρόνια πριν δώσουν σοβαρές εξετάσεις στις οποίες θα κριθεί το αν έχεις τα προσόντα να τους οδηγήσεις στην επιτυχία.

Επιπλέον, καλός δάσκαλος δεν είναι (μόνο) αυτός που οδήγησε τον επιμελή και σοβαρό μαθητή στην επιτυχία. Άλλη κουβέντα βέβαια αυτή....

[-----]

Οι μαθητές που προετοιμάζονται για τις εξετάσεις (φαντάζομαι ότι εννοείς τις πανελλήνιες) είναι μια μειοψηφία στο σύνολο των μαθητών. Σίγουρα στην προετοιμασία των εξετάσεων είναι δύσκολο να σταθεί ένας καθηγητής χωρίς γνώσεις, αλλά και τι έγινε; Υπάρχει πολύς χώρος για τους πιο ανίκανους στις άλλες βαθμίδες της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Σκέψου ότι η διδασκαλία ξένων γλωσσών καλύπτει τις ηλικίες από 4 έως 45+ και ότι ακόμα κι αν μιλάμε για μαθητές σχολικής ηλικίας μπορείς να τους έχεις μαζί σου 8, 10 ή και περισσότερα χρόνια πριν δώσουν σοβαρές εξετάσεις στις οποίες θα κριθεί το αν έχεις τα προσόντα να τους οδηγήσεις στην επιτυχία.

Ναι πραγματικά σε αυτούς τους μαθητές αναφέρομαι!

Επιπλέον, καλός δάσκαλος δεν είναι (μόνο) αυτός που οδήγησε τον επιμελή και σοβαρό μαθητή στην επιτυχία. Άλλη κουβέντα βέβαια αυτή....

Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα! Απλά ένας μέτριος καθηγητής δε μπορεί να σταθεί σε τέτοιου είδους γνωστικές απαιτήσεις!

[vk87]

Συνάδελφοι ας εμπιστευτούμε τα παιδιά! Και κρίση έχουν και άποψη που πολλές φορές δεν την ακούμε! Δεν αναφέρομαι στο σύνολο των μαθητών αλλά οι μαθητές που προετοιμάζονται σοβαρά για τις εξετάσεις μπορούν να διακρίνουν αν ο καθηγητής αυτός έχει τα προσόντα να σε οδηγήσει στην επιτυχία!

Συμφωνώ απόλυτα συνάδελφε!!! 
Θυμάμαι ακόμα και τον εαυτό μου όταν ήμουν 3η Λυκείου διέκρινα με μεγάλη ευκολία ότι ο καθηγητής που είχα στο σχολείο ήταν καλύτερος και τα καταλάβαινα καλύτερα από του φροντιστηρίου..

[-----]

Ακριβώς!!
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις!!

[Isla]

Παιδιά μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Άλλη είναι η κατάσταση στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και ειδικά στα τμήματα που γίνεται προετοιμασία για τις Πανελλήνιες, και (εντελώς) άλλη η κατάσταση στα κέντρα ξένων γλωσσών, όπου οι πλειοψηφία των μαθητών δεν ετοιμάζεται άμεσα για κάποιο πτυχίο και οι απαιτήσεις είναι γενικότερα πιο χαλαρές. Εκεί αναφέρεται το σχόλιο της Evi06 που ξεκίνησε την συζήτηση.

καλα αμα περιμεναμε να "ξυπνησουν" οι γονεις...σωθηκαμε! θα ειχαν κλεισει τα μισα φορντιστηρια και θα ειχαν φυγει απο το επαγγελμα αλλοι τοσοι καθγητες! γιατι μην μου πειτε, οτι δεν απορειτε κατα καιρους, γνωριζοντας τη δουλεια που ΔΕΝ κανουν, με το πως συνεχιζουν και εχουν δουλεια καποια φορντιστηρια ή καθηγητες;

Στην τελική ας σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του: όταν είσασταν 8 ή 10 ή 12 χρονών και μαθαίνατε αγγλικά, κατά πόσο είσασταν σε θέση να καταλάβετε την αξία του καθηγητή σας; Σας ένοιαζε αν είχε γνώσεις ή ικανότητες παραπάνω από αυτές που πιστοποιούσε η άδεια διδασκαλίας του; Απασχολούσε τους γονείς σας;

Και αφού τα σκεφτείτε όλα αυτά, φανταστείτε πώς είναι τα πράγματα τώρα που έχει μπει και το οικονομικό στη μέση σε βαθμό να έχουν φτάσει φροντιστήρια να προσφέρουν κάποιες τάξεις δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν για να προσελκύσουν μαθητές...

[eng_teacher]

(Ανοίγω παρένθεση στο θέμα..)
Τα παιδιά, ακόμα και αυτά που είναι δυσανάλογα ώριμα για την ηλικία τους, και οι καλοί μαθητές, και οι σοβαροί και συνειδητοποιημένοι, κτλ, ΔΕΝ μπορούν να ξεχωρίσουν τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ καλό καθηγητή! Επίσης, για μένα ΚΑΛΟΣ καθηγητής είναι απαραίτητα αυτός που θα σε βοήθησει να πάρει μεγάλο βαθμό ή να περάσεις τις εξετάσεις!

Θα μιλήσω από προσωπική εμπειρία από τα χρόνια που ήμουν μαθήτρια.. αγγλικά μου έκανε η μητέρα μου, δεν εκανα ποτέ ούτε ιδιαίτερο, ούτε πέρασα το κατώφλι φροντιστηρίου ποτέ. Αλλά για γαλλικά έκανα ιδιαίτερο και σε όλα τα χρόνια που έκανα γαλλικά είχα συνολικά 3 καθηγητριες (είχα αλλάξει καθηγήτρια 2φορές λόγω δικών τους υποχρεώσεων.) Οι δυο ήταν 30+, απόφοιτες γαλλικής φιλολογίας με χρόνια διδακτικής εμπειρίας και τα συναφή.. η τρίτη ήταν μία 20κάτι χρονών, επαρκειούχος. ΤΟΤΕ τις θεωρούσα και τις 3 πολύ καλές καθηγήτριες, ότι κάνανε πολύ καλά και σωστά τη δουλειά τους, τις θαύμαζα και τις σεβόμουν, κτλ κτλ.. τελικά έδωσα για DELF, το πέρασα με την πρώτη με περίπου 80%, θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία, χαρές η δασκάλα μου, οι γονείς μου κτλ. ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ.. θες επειδή έχουν περάσει χρόνια και το βλέπω πιο ώριμα και αποστασιοποιημένα το πράγμα; θες επειδή μπήκα κι εγώ σε τάξη και ιδιαίτερο να κάνω μάθημα ξένης γλώσσας και μαθαίνω σιγά-σιγά πώς γίνεται ένα σωστό μάθημα; ξέρω πως όλες τους ήταν μέτριες καθηγήτριες, μετριότατες! Γιατί μου κάνανε ένα πολύ εξετασεοκεντρικό και στεγνό μάθημα, εγώ από την άλλη ήμουν πολύ καλή μαθήτρια, συνεργάσιμη, έβγαζα και μόνη μου καινούργια ύλη και πήρα το DELF με μόνο 1,5 ώρα ιδιαίτερο τη βδομάδα (λίγη ώρα γιατί τη δόλια τη μητέρα μου τη χρέωναν 25-30 ευρώ την ώρα!). Δεν έμαθα να μιλάω γιατί μου κάνανε το μάθημα σχεδόν όλο στα ελληνικά, δε μου μίλαγαμε αρκετά γαλλικά στο μάθημα, δεν έμαθα να μιλάω στα γαλλικά, δε με βοήθησαν να ξεπεράσω το φόβο μου για τα προφορικά.. δεν έμαθα τίποτα για τη γαλλική κουλτούρα και τη χώρα, δεν αγάπησα τη γλώσσα.. ίσα ίσα με το που πήρα το χαρτί (η "μεγάλη επιτυχία" που λέγαμε πριν..) τα άφησα για τα καλά, δεν τα ξανάπιασα ποτέ, ξέχασα ό,τι είχα "μάθει" και όταν ακούω γαλλικά ταράζομαι αφήνοντάς μου μια πικρία όλη αυτή η κακή εμπειρία. Ήταν λοιπόν αυτές καλές καθηγήτριες;;; Ναι, οκ, πέρασα τις εξετάσεις αλλά σιχάθηκα τη γλώσσα. Ποιο το νόημα;

Ήμουν σοβαρό παιδί και καλή, συνειδητοποιημένη μαθήτρια, αλλά ανίκανη να ξεχωρίσω το πραγματικά καλό/εποικοδομητικό/ευχάριστο μάθημα. Μη λέμε ό,τι θέλουμε.. ναι, "από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια".. ναι, τα παιδιά είναι έξυπνα και ειλικρινή.. αλλά μην περιμένουμε από αυτά να μας λύσουν όλα μας τα προβλήματα και τις ανησυχίες! Δε γίνεται.

[GMaθΕrΦr]

Πολύ σημαντικό για τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι να δραστηριοποιηθούν και στο σύλλογο των εργαζόμενων στα φροντιστήρια καθηγητών (σεφκ).

Η γενική Συνέλευση της 6/4, των εργαζομένων στα φροντιστήρια αποφάσισε:

Συμμετοχή στην 24ωρη πανεργατική απεργία την Τετάρτη 9 Απρίλη.  Aπεργιακή συγκέντρωση ΣΕΦΚ:  Μουσείο-Πολυτεχνείο στις 10.30μμ  μαζί με πρωτοβάθμια σωματεία του εκπαιδευτικού εργατικού κινήματος.

Απεργιακή συγκέντρωση στο φροντιστήριο «Ανέλιξη» Tετάρτη 9 Απρίλη στην Ηλιούπολη Γράμμου 24 (Προσυγκέντρωση 5.00μμ πλατεία Ανεξαρτησίας, Λεωφόρος Δημοκρατίας, λεωφ. 206 από το Μετρό Δάφνης).

Την  Πέμπτη 10 Απρίλη εκδικάζεται η υπόθεση των απολυμένων συναδέλφων από τα φροντιστήρια «Ένεκα Παιδείας» στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων. Καλούμε τους/τις συναδέλφους να είναι εκεί.

Την Παρασκευή 11 Απρίλη συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις ενάντια στην άφιξη της εκπροσώπου του γερμανικού ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου Μέρκελ.

Κυριακή 13 Απρίλη: Ποτέ δουλειά την Κυριακή. Ενάντια στη λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων και τον κοινωνικό εκφασισμό, αρνούμαστε να καταναλώσουμε την Κυριακή, στηρίζουμε το  απεργιακό μπλοκάρισμα της αγοράς, αντιστεκόμαστε στην προσπάθεια των μηχανισμών εξαπάτησης να επιβάλουν σαν πανηγύρι την κανιβαλική καταναλωτική εξαθλίωση. Κανείς εργαζόμενος στα φροντιστήρια να μην ψωνίσει την Κυριακή, κανείς μαθητής μας στα Μall της αλλοτρίωσης.


Δημιουργούμε θεματική επιτροπή ανέργων και εργαζομένων στα voucher.

 
Προωθούμε την ανάπτυξη της οργάνωσης του κλαδικού αγώνα όλων των εργαζομένων και των ανέργων της ιδιωτικής εκπαίδευσης.


Τα δύο τελευταία ζητήματα τα οποία ο σύλλογος θα τρέξει το επόμενο διάστημα αποτελούν σημαντικά βήματα για όλους τους εργαζόμενους στην ιδιωτική εκπαίδευση (φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, ξενόγλωσσα, πληροφορικής, ι.ιεκ, δ.ιεκ κλπ.)
Είναι πολύ σημαντικό σε κάθε χώρο να δημιουργούνται πρωτοβουλίες και ομάδες από όσους εργαζόμενους θέλουν να αντισταθούν στον εργασιακό μεσαίωνα που μας έχουν επιβάλλει και να υποστηριχθούν στους αγώνες τους από το σύλλογο.
 http://www.sefk.gr/

[victoryhope]

(Ανοίγω παρένθεση στο θέμα..)
Τα παιδιά, ακόμα και αυτά που είναι δυσανάλογα ώριμα για την ηλικία τους, και οι καλοί μαθητές, και οι σοβαροί και συνειδητοποιημένοι, κτλ, ΔΕΝ μπορούν να ξεχωρίσουν τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ καλό καθηγητή! Επίσης, για μένα ΚΑΛΟΣ καθηγητής είναι απαραίτητα αυτός που θα σε βοήθησει να πάρει μεγάλο βαθμό ή να περάσεις τις εξετάσεις!

Θα μιλήσω από προσωπική εμπειρία από τα χρόνια που ήμουν μαθήτρια.. αγγλικά μου έκανε η μητέρα μου, δεν εκανα ποτέ ούτε ιδιαίτερο, ούτε πέρασα το κατώφλι φροντιστηρίου ποτέ. Αλλά για γαλλικά έκανα ιδιαίτερο και σε όλα τα χρόνια που έκανα γαλλικά είχα συνολικά 3 καθηγητριες (είχα αλλάξει καθηγήτρια 2φορές λόγω δικών τους υποχρεώσεων.) Οι δυο ήταν 30+, απόφοιτες γαλλικής φιλολογίας με χρόνια διδακτικής εμπειρίας και τα συναφή.. η τρίτη ήταν μία 20κάτι χρονών, επαρκειούχος. ΤΟΤΕ τις θεωρούσα και τις 3 πολύ καλές καθηγήτριες, ότι κάνανε πολύ καλά και σωστά τη δουλειά τους, τις θαύμαζα και τις σεβόμουν, κτλ κτλ.. τελικά έδωσα για DELF, το πέρασα με την πρώτη με περίπου 80%, θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία, χαρές η δασκάλα μου, οι γονείς μου κτλ. ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ.. θες επειδή έχουν περάσει χρόνια και το βλέπω πιο ώριμα και αποστασιοποιημένα το πράγμα; θες επειδή μπήκα κι εγώ σε τάξη και ιδιαίτερο να κάνω μάθημα ξένης γλώσσας και μαθαίνω σιγά-σιγά πώς γίνεται ένα σωστό μάθημα; ξέρω πως όλες τους ήταν μέτριες καθηγήτριες, μετριότατες! Γιατί μου κάνανε ένα πολύ εξετασεοκεντρικό και στεγνό μάθημα, εγώ από την άλλη ήμουν πολύ καλή μαθήτρια, συνεργάσιμη, έβγαζα και μόνη μου καινούργια ύλη και πήρα το DELF με μόνο 1,5 ώρα ιδιαίτερο τη βδομάδα (λίγη ώρα γιατί τη δόλια τη μητέρα μου τη χρέωναν 25-30 ευρώ την ώρα!). Δεν έμαθα να μιλάω γιατί μου κάνανε το μάθημα σχεδόν όλο στα ελληνικά, δε μου μίλαγαμε αρκετά γαλλικά στο μάθημα, δεν έμαθα να μιλάω στα γαλλικά, δε με βοήθησαν να ξεπεράσω το φόβο μου για τα προφορικά.. δεν έμαθα τίποτα για τη γαλλική κουλτούρα και τη χώρα, δεν αγάπησα τη γλώσσα.. ίσα ίσα με το που πήρα το χαρτί (η "μεγάλη επιτυχία" που λέγαμε πριν..) τα άφησα για τα καλά, δεν τα ξανάπιασα ποτέ, ξέχασα ό,τι είχα "μάθει" και όταν ακούω γαλλικά ταράζομαι αφήνοντάς μου μια πικρία όλη αυτή η κακή εμπειρία. Ήταν λοιπόν αυτές καλές καθηγήτριες;;; Ναι, οκ, πέρασα τις εξετάσεις αλλά σιχάθηκα τη γλώσσα. Ποιο το νόημα;

Ήμουν σοβαρό παιδί και καλή, συνειδητοποιημένη μαθήτρια, αλλά ανίκανη να ξεχωρίσω το πραγματικά καλό/εποικοδομητικό/ευχάριστο μάθημα. Μη λέμε ό,τι θέλουμε.. ναι, "από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια".. ναι, τα παιδιά είναι έξυπνα και ειλικρινή.. αλλά μην περιμένουμε από αυτά να μας λύσουν όλα μας τα προβλήματα και τις ανησυχίες! Δε γίνεται.

1. Στόχος σου ήταν να πάρεις το δίπλωμα και το πήρες.
2. Οι καθηγήτριες προσελήφθησαν να σε "εκπαιδεύσουν" για το δίπλωμα και όχι να σου εμπνεύσουν την αγάπη για τη γλώσσα. Άρα "τεχνικά" ήταν άρτιες για να σε διδάξουν αυτό που συμφωνήσατε.
3. Θα έδινε μια μάνα 25-30 ευρώ για να μάθει το παιδί της για το γαλλικό πολιτισμό, τα μουσεία, το γαλλικό σινεμά, το γαλλικό τραγούδι κλπ. κλπ. Δεν νομίζω...
4. Όσο για το κομμάτι της προφορικής επικοινωνίας, κομμάτι δύσκολο με 1 μάθημα...(η προφορική εξάσκηση θέλει χρόνο...)

Συνοψίζοντας θέλω να πω ότι όταν στόχος της διδασκαλίας είναι το δίπλωμα και μάλιστα με 1 μάθημα της 1.5 ώρας/εβδομαδιαίως, ε μην τα περιμένετε όλα τα υπόλοιπα.
Ποτέ δεν μου έτυχε ιδιαίτερο (δουλεύω πάνω από 20 χρόνια) που να μου πει γονιός ότι δεν ενδιαφέρεται για πιστοποίηση.
Βέβαια προσωπικά ότι και να μου λένε, πάντα κάνω αυτά που θέλω εγώ.
Γνώμη μου ότι όταν κάποιος μάθει και αγαπήσει τη γλώσσα, τότε η συμμετοχή σε εξετάσεις πιστοποίησης είναι τυπική διαδικασία. Αυτά όμως όχι με 1 μάθημα εβδομαδιαίως παιδιά.

[MARKOS]

  Γιατί μου κάνανε ένα πολύ εξετασεοκεντρικό και στεγνό μάθημα,  Ναι, οκ, πέρασα τις εξετάσεις αλλά σιχάθηκα τη γλώσσα. Ποιο το νόημα;

εγω παλι ηθελα να μου κανουν τετοιο μαθημα, γιατι ο σκοπος μου ηταν συγκεκριμένος την δεδομενη στιγμη.  Πηρα το διπλωμα. Ο σκοπός επιτευχθει (γιατι το ηθελα για την δουλεια μου), αλλά μετανιωνω που τα εχω αφήσει....Θα ηθελα όμως να κανω ιδιαιτερο για  improvement

O/H eng_teacher  λεει μια αποψη, που συμβαινει αλλά οχι συχνά. Πιστευω όμως πως αυτο που λεει δειχνει ξεκάθαρα πως τελικά αγαπησε την γλωσσα και το εχει ως "παράπονο"΄που δεν την γνωρισε βαθυτερα. Ομως, ποτε δεν ειναι αργα. Τη γλωσσα γιατι να την σιχαθει κανεις? Κουλτουρα είναι ...

[Landau]

Οι περισσότεροι σαν παιδιά (μικρά ή μεγάλα) κάναμε μαθήματα σε ξένη γλώσσα για να πάρουμε τη σχετική βεβαίωση. Δεν μάθαμε με τη λήψη της βεβαίωσης τη γλώσσα τόσο καλά, όσο μετά με προσωπική ενασχόληση και ενδιαφέρον.
Είναι σαν το δίπλωμα οδήγησης.. δίνεις εξετάσεις (αφού μάθεις τα βασικά κι εδώ) για να πάρεις το δίπλωμα, και μετά μαθαίνεις σταδιακά και με τον καιρό να οδηγείς πραγματικά (και να μη το παίζεις ραλίστας στους δρόμους φυσικά  )