0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Μονάχα που στο εξωτερικό που εχω δουλέψει 7 χρονια (στις ΗΠΑ) για να διδάξει ο δάσκαλος μουσική, εικαστικά κτλ χρειάζεται άδεια licensure που μεταφράζεται σε εξετάσεις μετα απο ενα χρόνο στα θρανία και practicum ( με πρακτική και αξιολόγηση) για να αποκτήσεις το licensure 😜
Αυτό το ότι οι δάσκαλοι μπορούν να διδάξουν τα πάντα το έχω συνηθίσει, και ας ξέρω καλύτερα μαθηματικά και ορθογραφία από τους περισσότερους με τους οποίους έχω συνεργαστεί. Αλλά τους χαρακτηρισμους του Τ. Κ. δυσκολεύομαι να τους προσπεράσω. Σαν να μεταμορφώνονται μερικοί εδώ μέσα μετά τις 1:00 και ψάχνουν ποιον να βρίσουν και να προσβάλλουν.
Στις πέντε που εργάστηκα είχαν το ίδιο σύστημα με άλλη ονομασία και αλλα tiers.Σημασια εχει οτι οπως προείπα κακοί εκπαιδευτικοί που εργάζονται μονο για τα χρήματα υπάρχουν σε ολες τις βαθμίδες.Οποτε δεν ειναι θεμα ειδικότητας.
Αποστολή του δημοτικού δεν είναι η εμβάθυνση σε ένα αντικείμενο αλλά η σύνδεση γνώσεων, η διερεύνηση μαθησιακών αντικειμένων και φυσικά η πολύπαθη διαθεματικότητα. Που δυστυχώς έτσι όπως γίνεται η εκπαίδευση πια, δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Να σου πω ένα παράδειγμα, πχ θα μπορούσε η γεωμετρία να συνεχιστεί διαθεματικά στα εικαστικά με τη ζωγραφική μέσω γεωμετρικών σχημάτων. Ή ένα ποίημα στη γλώσσα θα μπορούσε να συνδεθεί με τη μουσική και με τα μαθηματικά μέσα από τις νότες και τα κλάσματα και χίλια δυο άλλα. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει καθώς είναι αποκομμένα τα μαθήματα. Στην φινλανδία πάντως τις τέχνες συνήθως τις κάνει δάσκαλος, ή αν τις κάνει ειδικότητα, είναι υπό την επίβλεψη του δασκάλου. Πραγματικά στενοχωριέμαι που χάνονται τόσες ευκαιρίες για διαθεματικότητα. Και μη μου πεις για συνεργασία, γιατί οι ειδικότητες λόγω κόμπλεξ κατωτερότητας, δε θέλετε να συνεργαστείτε. Νομίζετε ότι όταν ένας δάσκαλος σας ζητήσει πχ να ακούσετε το τάδε ποίημα μελοποιημένο που κάνανε στη γλώσσα ή να δείτε βυζαντινή τέχνη αφού κάνουμε βυζαντινή ιστορία, θεωρείτε ότι σας λέμε πως να κάνετε το μάθημα σας. Είναι πραγματικά κρίμα τόσες χαμένες ευκαιρίες. Και εντάξει, η μουσική να δεχτώ θέλει μια εξειδίκευση και ακόμη και στο εξωτερικό πολλά συστήματα μετακινούνται προς εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς. Τα εικαστικά όμως στο δημοτικό, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ανήκουν στο δάσκαλο.Συνάδελφε, συναδέλφισσα, εγώ, ως ειδικότητα, δεν θα σου πω ότι είμαστε όλοι ίδιοι, είμαστε όμως ίσοι. Κ αυτό, δυστυχώς, σε πολλές σχολικές μονάδες της Αθμιας, δεν το βλέπω. Δυστυχώς μέχρι τώρα έχω συνεργαστεί με δασκάλους μεγάλης ηλικίας που δεν ''έβγαιναν'' από τον συνηθισμένο τρόπο διδασκαλίας, που τεχνηέντως πίεζαν για τη βαθμολογία των ειδικοτήτων, που τους ενδιέφερε, ακόμα και αν είχαν αναλάβει μάθημα κομπάρσου, να τελειώνουν στο 4ωρο για να προλάβουν το παζάρι και πολλά πολλά άλλα...Θα μπορούσαν με μάθημα κομπάρσου να τελειώνουν τελευταία ώρα, για να χαλαρώνουν και τα παιδιά, π.χ. Δε σου λέω ότι ήταν ανεπαρκείς όλοι, όχι φυσικά, αλλά υπήρχαν και τέτοιοι. Στατιστικά να το δεις, από τις δικές σου συνεργασίες, πιστεύω ότι τα ποσοστά ανεπάρκειας στους δασκάλους, δεν είναι χαμηλότερα από αυτά των κομπάρσων, Ο τρόπος που μιλάς για τις ειδικότητες παραπέμπει σε ''τσουβάλιασμα''. Δες τα λίγο διαφορετικά τα πράγματα, αν σε ενδιαφέρει το καλό της δημόσιας εκπαίδευσης, γιατί, τώρα που θα ρθει και η αξιολόγηση, στο ένα από τα 4cs (collaboration) βλέπω εμείς οι εκπαιδευτικοί να μένουμε μετεξεταστέοι!Φιλικά μιλάω
Το ότι εμάς μας αποκαλούν «ειδικοτητες», δεν τους κάνει αυτούς «ανειδίκευτους»;
Όταν ο καθηγητής της αγγλικής, γυμναστικής κτλ έχει μόνιμη οργανική θέση και δεν σέρνεται από σχολείο σε σχολείο και από βαθμίδα σε βαθμίδα καθε χρόνο, τότε θα έχει σταθερή σχέση με τους μαθητές, πολυετή και παραγωγική. Αν μπαίνω στην τάξη και ο δάσκαλος δείχνει δυσφορία που τον διέκοψα και με υποτιμά με άλλους τρόπους μπροστά στους μαθητές τότε δυσκολεύει το έργο μου. Όταν μου υποδεικνύει μπροστά στους μαθητές τι να διδάξω σαν να θεωρεί οτι μπαίνω στην τάξη χωρίς να έχω κατι συγκεκριμένο να κανω ,τότε και οι μαθητές θα θεωρούν ότι αυτό που κάνω δεν είναι σημαντικό. Αν όμως ο εκπαιδευτικός βρίσκεται στο σχολείο από την αρχή που μπαίνουν τα παιδιά σε αυτόν τον χώρο μέχρι και τότε που αποφοιτούν τότε "εδραιώνεται" στην συνείδηση μαθητών και γονιών και μπορεί να επιτελέσει το έργο του .