0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Θέλω να κάνω μια ερώτηση, γιατί έχω 10 και βάλε ώρες διάβασμα και έχω θολώσει. Στη λέξη π.χ. παραποίηση, το παρά είναι πρόθημα, το -ηση επίθημα ή παραγωγική κατάληξη, σωστά; Στο παραποιώ το παρά μπορούμε να το πούμε πρόθημα ή το λέμε μόνο α' συνθετικό; Μια λέξη την καθιστά παράγωγη μόνο η παραγωγική κατάληξη ή και το πρόθημα; Μπορώ να ρωτάω ανοησίες τώρα, αλλά το μυαλό μου σταμάτησε.
κ εγω νομιζω οτι ειναι συνθετη γιατι το ανα ειναι προθεση. αν θυμαμαι βεβαια καλα. νομιζω οτι στο βιβλιο της γλωσσας το αναφερει καπου, θα κοιταξω αυριο καποια στιγμη κ αν βρω κατι θα μπορεσω να απαντησω πιο σιγουρα
ναι στρατο εχεις δικιο. το ανα συμφωνα με το σχολικα της β γυμνασιου ειναι αχωριστο μοριο (σελ 18) κ αρα σχηματιζει παραγωγη κ οχι συνθετη λεξη. ειναι μαλιστα λαικο προθημα αφου τα χωριζει σε λογια κ λαικα. επισης στη σελ 108 της α γυμνασιου γραφει κ εκει προθηματα. γενικα αυτο που καταλαβαινω οταν μια λεξη προερχεται απο τη συνενωση δυο λεξεων που μπορουν κ μονες τους να σταθουν στο λογο οπως πχ αγριολουλουδο (αγριος + λουλουδι), τοτε ειναι συνθετες. αν ομως οι λεξουλες που την φτιαχνουν δε στεκονται μονες τους τοτε ειναι παραγωγη. πχ. παραποιηση (παρα+ ποιω).προσοχή ομως σε κατι λεξεις οπως το πρωτοπορια. δεν ειναι συνθετη απο το πρωτο+πορεια, αλλα παραγωγη απο το πρωτοπορος, για αυτο κ γραφεται με ι το πρωτοπορια.