Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Αδιόριστοι Εκπαιδευτικοί => Διάφορα θέματα αδιόριστων => Μήνυμα ξεκίνησε από: chris_math στις Δεκέμβριος 30, 2022, 08:34:01 μμ
-
Συνάδελφοι, καλησπέρα και χρόνια πολλά! Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας για το αναπληρωτιλικι...Αξίζει να το κυνηγήσει κάποιος ; Πόσο ψυχοφθόρα είναι αυτή η συνεχής αλλαγή επαγγελματικού περιβάλλοντος; Οικονομικά συμφέρει; Θα ήθελα πραγματικά να ακούσω απόψεις είτε αναπληρωτών είτε μη.
-
Αν αγαπάς την εκπαίδευση αξίζει. Επειδή είσαι μαθηματικός και έχετε πολλά οργανικά κενά, για σένα αξίζει σίγουρα.
Για κάποιους είναι ωραίο να γνωρίζουν νέα μέρη. Δεν βαριούνται με τις εναλλαγές επαγγελματικού περιβάλλοντος.
Επομένως δεν είναι για όλους ψυχοφθόρο. Σίγουρα σε αγχώνει πότε θα σε προσλάβουν και αν θα σε προσλάβουν.
Αυτό εξαρτάται από τα μόρια που έχεις και τα ακαδημαϊκά σου προσόντα, που σε ανεβάζουν στη σειρά του πίνακα.
Το οικονομικό κομμάτι είναι πάλι θέμα οπτικής. Αν θες να γίνεις πλούσιος, καλύτερα να διαλέξεις άλλο δρόμο.
Αν δεν έχεις οικογένεια μια χαρά τα βγάζεις πέρα, όπου και να σε στείλουν (εκτός από τα πολύ ακριβά νησιά).
Όσοι έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις δηλώνουν μόνο τις κοντινές περιοχές που μπορούν να υπηρετήσουν.
Οι τολμηροί πάνε και πιο μακριά, όταν αντιληφθούν ότι τα δυσπρόσιτα θα τους δώσουν πολλά μόρια.
Δεν ξέρω τις περιστάσεις σου, αλλά η πρώτη πρότασή μου τα συνοψίζει όλα. ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΖΕΙ!
-
Για να γίνεται τέτοια σφαγή με τα προσόντα, μάλλον για παρα πολλούς από εμάς δεν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική.
-
Αν θες να ασχοληθεις με την εκπαιδευση, τι αλλο καλυτερο θα μπορουσες να κανεις εκτος απο το να υπηρετεις σε σχολειο; Τι εναλλακτικές υπαρχουν; Κεντρα μελετης , φροντιστηρια και ιδιαιτερα απο μονα τους δεν αρκουν για να εχεις μια σχετικα καλη οικονομικη κατασταση. Μακαρι πραγματικα να υπηρχαν και αλλοι διεξοδοι.
-
Από συναισθηματική πλευράς δεν είναι αυτό που οραματίστηκα. Δεν υπάρχει συναδελφικη αλληλεγγύη πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν υπάρχει αξία στο λειτουργημα που επιτελούμε ιδίως από πλευράς γονέων. Εκείνο που σώζει κάπως την κατάσταση είναι καποιοι μαθητες/τριες που αντιλαμβάνονται το έργο μας και την συνεισφορά μας.
Από οικονομικής άποψης ειμαστε οι χειρότερα αμειβομενοι στο δημόσιο, δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Αν γύριζα πίσω το χρόνο δεν ξέρω αν θα έκανα την ίδια επιλογή. Και στο λέω όντας στέλεχος στην παρούσα φάση.
Είναι σχετικό βέβαια τι αξίζει και τι όχι. Στην απόφαση που θα πάρεις άκου μόνο τι λέει η ψυχή σου.
Καλή χρονιά!
-
Αν σου αρέσει η διδασκαλία και τα βγάζεις πέρα με τον μισθό που προσφέρεται, μάλλον αξίζει. Υπό προϋποθέσεις, που ήδη αναφέρθηκαν, βέβαια. Υπάρχουν άτομα που δεν έχουν υποχρεώσεις και θέλουν να γυρίσουν τη χώρα και δηλώνουν και δυσπρόσιτα ώστε να μαζέψουν μόρια πιο γρήγορα. Υπάρχουν κι άλλα με μπόλικα μόρια που δουλεύουν κοντά στα σπίτια τους από την αρχή του σχολικού έτους. Εξαρτάται τη θέση, την ειδικότητα τις υποχρεώσεις και τα θέλω του καθενός. Για μένα μεγάλο μειονέκτημα είναι ότι δεν έχεις ιδιαίτερες (μηδαμινές είναι στην ουσία) πιθανότητες εξέλιξης και τα προσόντα που πάρα πολλοί αναπληρωτές και μόνιμοι φυσικά εκπαιδευτικοί έχουν δεν αμοίβονται ούτε για πλάκα. Ειδικά αν μετακομίζεις κάθε χρονιά πραγματικά δεν πιστεύω ότι μένει κάτι ακόμη και οικογένεια να μην έχεις.
-
Εγώ δεν
πήρα στην εκπαίδευση από αναπληρώτρια, μπήκα από τον ΑΣΕΠ αφήνοντας ταυτόχρονα πίσω την έρευνα.
Το αν αξίζει είναι ασαφής ερώτηση. Για ποια ηλικία μιλάμε, ποιον κλάδο, ποια προσόντα που μπορούν να σε φέρουν ψηλά στους πίνακες, ποιο το ευρύτερο οικονομικό υπόβαθρο για πρόσθετη στήριξη…
Ας βάλουμε κάποια πράγματα στη σειρά.
Πλεονεκτήματα
- αν σου αρέσει να διδάσκεις και να είσαι σε επαφή με παιδιά, υπάρχει συνεχής ανταμοιβή από την ανταπόκριση τους
- είσαι σε χώρο εργασίας με άτομα του ίδιου γενικά επιπέδου και πλέον αρκετά υψηλού, άρα με τους συναδέλφους σου μπορεί να εχεις κοινά πνευματικά ενδιαφέροντα και δραστηριότητες
- εχεις ωράριο που διευκολύνει την απόκτηση και ανατροφή παιδιών
- για θεωρητικές σχολες, μάλλον μονόδρομος ελλείψει σοβαρών εναλλακτικών
Μειονεκτήματα
- μηδαμινό κοινωνικό κυρος, παρολο που είμαστε από τους πιο μορφωμένους κ αντί να μας θεωρούν πνευματική ελίτ, ο κάθε «αρίστος» του ιδιωτικού τομέα ή των επιχειρήσεων με λιγότερα μάλλον προσόντα σε θεωρεί τεμπέλη και παρακατιανό (και μίζερο φυσικά)
- χαμηλός μισθός, όχι μόνο αναλογικά των προσόντων αλλά και καθαρα.
- επαγγελματική ανασφάλεια (αναπλήρωση, διορισμός μακριά από την οικογένεια, υπεραριθμίες κλπ)
- επίπεδο παιδιών που πέφτει και αδιαφορία της οικογένειας, μπορεί να ασχολείσαι τελικά με οτιδήποτε άλλο εκτός από το να διδάσκεις την επιστήμη που αγαπάς
- καμία ιεραρχική εξέλιξη και αναγνώριση των τυχόν πρόσθετων ικανοτήτων σου (αληθινών, όχι χαρτιών που έχουμε όλοι με το τσουβάλι πλέον), η μόνη εξέλιξη είναι η διοίκηση που δεν είναι για όλους
-
Πλεονεκτήματα
- αν σου αρέσει να διδάσκεις και να είσαι σε επαφή με παιδιά, υπάρχει συνεχής ανταμοιβή από την ανταπόκριση τους (ΣΠΑΝΙΑ)
- είσαι σε χώρο εργασίας με άτομα του ίδιου γενικά επιπέδου και πλέον αρκετά υψηλού, άρα με τους συναδέλφους σου μπορεί να εχεις κοινά πνευματικά ενδιαφέροντα και δραστηριότητες (ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΣΠΑΝΙΑ)
- εχεις ωράριο που διευκολύνει την απόκτηση και ανατροφή παιδιών (Δεν ισχύει καθώς και οι εκπαιδευτικοί ακροβατουν με τα ωράρια των παιδιών τους στο σχολείο, ακριβως επειδή συμπίπτουν τα ωράρια και δεν διδάσκουν όλοι στο σχολείο των παιδιών τους). Επίσης πώς να κανεις οικογένεια κα παιδιά αν είστε σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας με τον/την σύντροφο σου;
Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα αναγνώρισης της δουλειάς σου και των ικανοτήτων σου και εξέλιξης κυρίως οικονομικής.
-
Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας, να πω μόνο μερικά χαρακτηριστικά και θα ήθελα τη γνώμη σας...Είμαι μαθηματικός με μεταπτυχιακό στην ειδική...λίγο πριν τα 30 όσον αφορά την ηλικία και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις....δουλειά έχω πάνω στο αντικείμενο (φροντιστήριο και ιδιαίτερα) , η αβεβαιότητα του ιδιωτικού τομέα βέβαια με προβληματίζει , γι αυτό σκέφτομαι να μπω στον αγώνα του αναπληρωτή...τι πιστεύετε;
-
Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας, να πω μόνο μερικά χαρακτηριστικά και θα ήθελα τη γνώμη σας...Είμαι μαθηματικός με μεταπτυχιακό στην ειδική...λίγο πριν τα 30 όσον αφορά την ηλικία και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις....δουλειά έχω πάνω στο αντικείμενο (φροντιστήριο και ιδιαίτερα) , η αβεβαιότητα του ιδιωτικού τομέα βέβαια με προβληματίζει , γι αυτό σκέφτομαι να μπω στον αγώνα του αναπληρωτή...τι πιστεύετε;
1) Eιδικη οι ΠΕ03 είναι ΜΙΑ ΧΑΡΑ ,φουλ δουλιτσα
2) ακόμα δεν έχω συναντήσει άνθρωπο π μετάνιωσε π εφυγε απο τα φροντιστήρια 10 χρόνια στα σχολεία -ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ
2) πηγαινε οπου σε παρουν , το μονο ρίσκο π υπάρχει είναι οτι θα αλλάξει σε καποια φάση το σύστημα κ παίζει αργότερα να χρειαστεί να γράψεις κ καναν ασεπ (οχι άμεσα)
-
Συμφωνώ με Λασίντ. Ανήκεις σε ειδικότητα με καλή απορρόφηση τόσο σε αναπληρωτές όσο και σε διορισμούς. Αν μπεις στη διαδικασία, αργά ή γρήγορα θα διοριστείς.
Το θέμα είναι αν σε ικανοποιεί το συγκεκριμένο επάγγελμα και οι απολαβές του. Αν η εναλλακτική σου είναι τα φροντιστήρια, ιδιαίτερα κλπ τότε νομίζω πως δεν τίθεται θέμα σύγκρισης.
-
Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας, να πω μόνο μερικά χαρακτηριστικά και θα ήθελα τη γνώμη σας...Είμαι μαθηματικός με μεταπτυχιακό στην ειδική...λίγο πριν τα 30 όσον αφορά την ηλικία και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις....δουλειά έχω πάνω στο αντικείμενο (φροντιστήριο και ιδιαίτερα) , η αβεβαιότητα του ιδιωτικού τομέα βέβαια με προβληματίζει , γι αυτό σκέφτομαι να μπω στον αγώνα του αναπληρωτή...τι πιστεύετε;
Αν εισαι κατω απο τα 30 κατσε δουλεψε αλλη μια χρονια. Κανε τα χαρτιά σου για τον νεο ΑΣΕΠ γενικής. Δες την θεση σου αν εχεις προοπτικη διορισμου μείνε(π.χ. μεσα στους 500 πρώτους), αν οχι ξεκίνα να ασχολεισαι με τον προγραμματισμο και οσο εισαι αναπληρωτης δινε συνεντευξεις για μια εργασία πανω στον κλαδο. Θα έχεις και καλυτερο μισθό και καλυτερες συνθήκες εργασίας και μεγαλυτερη σταθεροτητα, γιατι οπως εχει δειξει η ιστορια μπορει μια υπουργος να αλλαξει και να αλλαξουν ξανα ολο το συστημα..
-
Πλεονεκτήματα
- εχεις ωράριο που διευκολύνει την απόκτηση και ανατροφή παιδιών (Δεν ισχύει καθώς και οι εκπαιδευτικοί ακροβατουν με τα ωράρια των παιδιών τους στο σχολείο, ακριβως επειδή συμπίπτουν τα ωράρια και δεν διδάσκουν όλοι στο σχολείο των παιδιών τους). Επίσης πώς να κανεις οικογένεια κα παιδιά αν είστε σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας με τον/την σύντροφο σου;
Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα αναγνώρισης της δουλειάς σου και των ικανοτήτων σου και εξέλιξης κυρίως οικονομικής.
(Σχετικά με το επίπεδο, οκ δέχομαι ότι δεν έχουν όλοι την ίδια εικόνα με βάση το σχολείο τους, αλλά και πάλι, δεν είσαι σε έναν χώρο με εργαζόμενους μικτής προέλευσης για να συναναστρεφεσαι με άτομα χαμηλού επιπέδου. Σκεψου να είσαι σε μια δουλειά με συναδέλφους που βαριούνταν το σχολείο, έκαναν κοπάνες, ήταν κακοί μαθητες, δεν εκτιμούσαν τους καθηγητές τους. Εγω δεν θα μπορούσα να το αντέξω)
Σχετικά με την οικογένεια, δεν παίρνω ως παράδειγμα αυτούς που φεύγουν σε άλλο μέρος. Αν διδάσκεις εκεί που μένεις, με λίγη τύχη μπορείς να αποσπάσαι έστω σε ένα κοντινό σχολείο, και με κάποιες διευκολύνσεις γλιτώνεις ακόμα και το ολοήμερο. Πόσοι άλλοι εργαζόμενοι έχουν την άνεση να γυρνάνε σπίτι μεσημέρι; Πόσοι μπορούν να μην πάνε τα παιδιά τους ολοήμερο αν δεν έχουν συγγενείς για βοήθεια; Να μην σχολιάσω ότι δεν εχεις το άγχος τι θα κανεις τις μέρες των γιορτών (στη χειρότερη τα παίρνεις μαζί σου) και στις διακοπές, που αν κάνεις άλλη δουλειά και δεν εχεις συγγενείς, αναγκάζεσαι να τα γράφεις σε camp?
Σαφώς στμφωνω ότι πτυχιούχοι ιδιωτικού τομέα (ακόμα κ ΤΕΙ ή και ΙΕΚ) που δουλεύουν στο αντικείμενο τους σε σοβαρές εταιρείες, έχουν σαφώς περισσότερες παροχές, καλύτερους μισθούς και αναγνώριση / δυνατότητα εξέλιξης. Αυτό όμως δεν αφορά εμάς τους θεωρητικούς δυστυχώς…
-
(Σχετικά με το επίπεδο, οκ δέχομαι ότι δεν έχουν όλοι την ίδια εικόνα με βάση το σχολείο τους, αλλά και πάλι, δεν είσαι σε έναν χώρο με εργαζόμενους μικτής προέλευσης για να συναναστρεφεσαι με άτομα χαμηλού επιπέδου. Σκεψου να είσαι σε μια δουλειά με συναδέλφους που βαριούνταν το σχολείο, έκαναν κοπάνες, ήταν κακοί μαθητες, δεν εκτιμούσαν τους καθηγητές τους. Εγω δεν θα μπορούσα να το αντέξω)
Έσπερε πώς και πιστεύεις ότι οι καθηγητές του δημόσιου σχολειού δεν έκαναν ως μαθητές κοπάνες δεν ήσαν κακοί μαθητές κι εκτιμούσαν τους δικούς τους καθηγητές; Από πού προκύπτουν αυτές οι εκτιμήσεις; Ξέρουμε τι έκανε έκαστος συνάδελφος στην εφηβική του ηλικία;
-
«Σχετικά με την οικογένεια, δεν παίρνω ως παράδειγμα αυτούς που φεύγουν σε άλλο μέρος. Αν διδάσκεις εκεί που μένεις, με λίγη τύχη μπορείς να αποσπάσαι έστω σε ένα κοντινό σχολείο, και με κάποιες διευκολύνσεις γλιτώνεις ακόμα και το ολοήμερο. Πόσοι άλλοι εργαζόμενοι έχουν την άνεση να γυρνάνε σπίτι μεσημέρι; Πόσοι μπορούν να μην πάνε τα παιδιά τους ολοήμερο αν δεν έχουν συγγενείς για βοήθεια; Να μην σχολιάσω ότι δεν εχεις το άγχος τι θα κανεις τις μέρες των γιορτών (στη χειρότερη τα παίρνεις μαζί σου) και στις διακοπές, που αν κάνεις άλλη δουλειά και δεν εχεις συγγενείς, αναγκάζεσαι να τα γράφεις σε camp?»
Πολλά «αν» μπαίνουν σε αυτά που γράφεις. Επειδή ο κανόνας όμως λέει ότι θα διοριστείς μακριά, ότι οι αποσπάσεις (ειδικά σε διάφορες ειδικότητες) είναι από δύσκολες εως απίθανες, το ίδιο και οι μεταθέσεις, ότι για να είσαι σε σχολείο κοντά στο σπίτι σου θέλει καιρο, οτι μπορεί και το δικό σου το παιδί να είναι αναγκαστικά ολοημερο σε όλα τα χρόνια της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (και εσυ το ίδιο), θέλει ιδιαίτερη σκέψη. Ισως η προσωπική εμπειρία του καθενός μας να είναι πολύ διαφορετική, οπότε θέλει ιδιαίτερη σκέψη η όποια αποφαση
-
@topsy, δεν μιλάμε για ανθρώπους που αφήνουν πίσω οικογένεια. Μιλάμε για νέους που θέλουν να μπουν τώρα και μέχρι να έρθει η ώρα της οικογένειας μπορεί να έχουν γυρίσει πίσω.
Κατά τ άλλα αν θελουμε να γίνουμε κυνικοί, η μακροχρόνια αναπλήρωση ή ο μονιμοσ διορισμός σε επαρχία είναι εγγύηση για να μην κάνει κάποιος οικογένεια, αν θελουμε να βάλουμε κι αυτό στα πλην, εκτός αν ρίξεις τα στάνταρ σου και πάρεις ντόπιο ή αν καταλήξεις σε ένστολο όπως συμβαίνει συνήθως. Αλλιώς, είναι δεδομένο ότι αν αφήσεις τον κυκλο σου για να φύγεις και δεν καταφέρεις να βρεις σύντομα μόνιμη θέση για να γυρίσεις, το θέμα γάμος έκλεισε. Αν όμως είσαι τυχερός και δεν καταστραφεί η προσωπική ζωή σου, επιμενω ότι το βασικό προνόμιο αυτής της δουλειάς είναι ότι μπορείς να μεγαλώσεις τα παιδιά σου χωρίς βοήθεια και χωρίς οικονομική επιβάρυνση.
-
Aς ρωτήσουμε αυτήν η τους χιλιάδες σαν και αυτήν...
(https://i.imgur.com/tNdzSf8.png)
-
Αυτοί που παλεύουν τόσα χρόνια απαντούν αν αξίζει αυτό το επάγγελμα…
-
Το χειρότερο με την εκπαίδευση είναι ότι ο μισθός σου δεν θα πλησιάζει καν τα 10.000€/ετος. Αν κανεις δεύτερη δουλειά, θα έχεις να περάσεις. Αν όχι, θα περνάς δύσκολα. Αν όμως δεν έχεις άλλη επαγγελματική επιλογή, θα πας και θα πεις κι ένα τραγούδι.
-
Φυσικά αφού κόπηκαν ελέω Μνημονίων αισθητά μισθοί & καταργήθηκαν δώρα και επιδόματα αδείας.Για τους μονίμους.Γιατί προσωπικά εκείνη την πρώτη χρονιά του Μνημονίου που θα διοριζόμουν θα ελάβανα πάνω από 1.100 € πλην του διορισμού μου.Από τότε ταλαιπωρούμαι ακόμα να διοριστώ μέσω γραπτών Α.Σ.Ε.Π. και δικαστηρίων.
-
Μετά το 4ο μνημόνιο, το οποίο ας ελπίσουμε όλοι να αργήσει όσο γίνεται περισσότερο, τότε θα ξανακάνουμε σίγουρα τη συζήτηση για το αν αξίζει ή όχι.
-
Φυσικά πρέπει να λάβουμε υπόψην (όχι μόνο τον μισθό και την περιοχή υπηρέτησης) αλλά και το σεβασμό της κοινωνίας προς το λειτουργημα που κάνουμε. Έχουν την αμέριστη συμπαράσταση αλλά και τον σεβασμό των γονέων. Μας υπολογίζουν και μας θεωρούν σημαντικούς για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Θεωρούν ότι κουρσζόμαστε πραγματικά μέσα στις τάξεις γι αυτό και μας φέρονται με τον καλύτερο τρόπο. Μα τιμούν και μας υπολογίζουν. Ιδιαίτερα σε περιοχές με αυξημένο τουρισμό μας έχουν ώς παραδείγματα για τα παιδιά τους.....
ΑΑΑΑΑ τι ώρα είναι;. καλημέρα....
-
Εκείνο που δεν λαμβάνεται υπόψιν σας είναι το πόσοι διορισμοί θα γίνονται τα επόμενα χρόνια. Μετά από αυτούς που θα γίνουν τις δύο επόμενες χρονιές (ποιός ξέρει από ποιούς πίνακες) θα διορίζει μονοψήφιους από κάθε ειδικότητα , διότι στην σύνταξη δεν θα βγαίνει κανείς αφού θα έχουν φύγει οι γέροι , υπογεννητικότητα, μια συγχώνευση σχολείων .....τέλειωσε το πανηγύρι.
-
Αισιοδοξία ολούθε…
Αφού τελείωσε το πανηγύρι, γιατί δεν πάμε όλοι στον ιδιωτικό τομέα βρε παιδιά;
-
Προσωπικά δεν συνηθίζω να είμαι αισιόδοξη. Οι κυβερνώντες μοιράζουν επιδόματα με την μορφή pass (fuel pass, food pass, επιδότηση στο ρεύμα) προφασιζόμενοι ότι λεφτά υπάρχουν. Μετά τις εκλογές όμως και εφόσον επανέλθουν, που είναι πιθανό, θα εφαρμοστούν και πάλι μέτρα λιτότητας...Προηγουμένως έγινε αναφορά σε 4ο μνημόνιο, συμφωνώ. Εγώ προσωπικά ξέρω ότι με τον μισθό αυτόν φυτοζωώ, σε αντίθεση με άτομα συνομήλικά μου του ιδιωτικού τομέα με ελάχιστες ως ανύπαρκτες σπουδές, που πραγματικά προοδεύουν οικονομικά....
-
Προσωπικά δεν συνηθίζω να είμαι αισιόδοξη. Οι κυβερνώντες μοιράζουν επιδόματα με την μορφή pass (fuel pass, food pass, επιδότηση στο ρεύμα) προφασιζόμενοι ότι λεφτά υπάρχουν. Μετά τις εκλογές όμως και εφόσον επανέλθουν, που είναι πιθανό, θα εφαρμοστούν και πάλι μέτρα λιτότητας...Προηγουμένως έγινε αναφορά σε 4ο μνημόνιο, συμφωνώ. Εγώ προσωπικά ξέρω ότι με τον μισθό αυτόν φυτοζωώ, σε αντίθεση με άτομα συνομήλικά μου του ιδιωτικού τομέα με ελάχιστες ως ανύπαρκτες σπουδές, που πραγματικά προοδεύουν οικονομικά....
Ναί αλλά εσύ δεν απολύεσαι. Ναί αλλά εσύ κάθεσαι 3 μήνες το χρόνο. Ναί αλλά εσύ.......(ειρωνικά τα λέω συναδέλφισσα αναφέροντας τα όσα κατα καιρούς έχω ακούσει, ακόμα και ως αναπληρωτής)
-
Όσοι εργάζεστε ως αναπληρωτές 2 ή 3 χρόνια ας περιμένετε το 2024 για διορισμούς! Έχετε μεγάλες απαιτήσεις και θράσος θα έλεγα! Πιέζετε τους κυβερνώντες να διοριστείτε, τους "εκβιάζετε" με την ψήφο ή "κλαίγεστε" Πέρυσι είχα έναν τέτοιο συνάδελφο που με 2 χρόνια προϋπηρεσίας ήθελε να διοριστεί! Χρησιμοποιούσε διάφορα "τεχνάσματα" και "καλόπιανε" πολύ τους μόνιμους συναδέλφους που ήταν όλοι γύρω στα 60!!! Όλο "κλαιγόταν" και αυτός για να τον λυπηθούν!!! Και όλο για το "κόμμα" έτρεχε!!!
-
Όσοι εργάζεστε ως αναπληρωτές 2 ή 3 χρόνια ας περιμένετε το 2024 για διορισμούς! Έχετε μεγάλες απαιτήσεις και θράσος θα έλεγα! Πιέζετε τους κυβερνώντες να διοριστείτε, τους "εκβιάζετε" με την ψήφο ή "κλαίγεστε" Πέρυσι είχα έναν τέτοιο συνάδελφο που με 2 χρόνια προϋπηρεσίας ήθελε να διοριστεί! Χρησιμοποιούσε διάφορα "τεχνάσματα" και "καλόπιανε" πολύ τους μόνιμους συναδέλφους που ήταν όλοι γύρω στα 60!!! Όλο "κλαιγόταν" και αυτός για να τον λυπηθούν!!! Και όλο για το "κόμμα" έτρεχε!!!
Δικαίωμα στην εργασία έχουν όλοι. Αλίμονο αν πρέπει να απολογείται όποιος θέλει να εργάζεται στο αντικείμενό του χωρίς να περιμένει να γκριζάρει πρώτα.
Η Ελλάδα είναι χώρα που μισεί τους νέους.
Η νοοτροπία των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα δυστυχώς επιβεβαιώνει αυτήν την διαπίστωση.
-
Όλοι έχουμε δικαίωμα στην εργασία αρκεί να μην επικρατεί το δόγμα του "μακιαβελισμού", δηλαδή Ο θάνατος μου, η ζωή σου!!!!
Και εγώ νέα είμαι! Αλλά λέω πιο είναι δίκαιο! Δηλαδή οι εκπαιδευτικοί που είναι 50 χρονών και είναι αδιόριστοι θα πεταχτούν στον "καιάδα¨;
Δηλαδή οι 50άρηδες εκπαιδευτικοί δεν θα εργαστούν επειδή έχουν "ρυτίδες" στο πρόσωπο;;;;
-
Αισιοδοξία ολούθε…
Αφού τελείωσε το πανηγύρι, γιατί δεν πάμε όλοι στον ιδιωτικό τομέα βρε παιδιά;
Αν μου εδιναν την δυνατότητα, θα είχα ξαναγυρισει χθες στην ιδιωτικο τομεα απ' όπου ξεκινησα κι ας μου μενουν λιγα χρονια για τη συνταξη. Για μενα προσωπικά δεν αξιζε ολη αυτη η ταλαιπωρία
-
Σκέψου τί θα έπρεπε να γράψουνε κάποιοι σαν κι εμένα που έπρεπε να είμαι διορισμένος εδώ και 20(!) χρόνια και μόλις τώρα θα διοριστώ(αν και εφόσον συμφωνήσει η κ.Κεραμέως να εκτελέσει την θετική δικαστική απόφαση του Σ.τ.Ε.).Γκρινιάζουν άλλοι σκέψου εγώ…
-
Ναί αλλά εσύ δεν απολύεσαι. Ναί αλλά εσύ κάθεσαι 3 μήνες το χρόνο. Ναί αλλά εσύ.......(ειρωνικά τα λέω συναδέλφισσα αναφέροντας τα όσα κατα καιρούς έχω ακούσει, ακόμα και ως αναπληρωτής)
Εντάξει, το θέμα της μονιμότητας και των τριμηνιαίων διακοπών όντως ισχύουν και είναι ένα απο τα σοβαρότερα πλεονεκτήματα σε οποιαδήποτε συγκριτική ανάλυση μεταξύ άλλων επαγγελματων (ακόμη και μεταξύ διαφόρων υπαλλήλων του δημοσίου). Τώρα όσον αφορά το μισθολογικό κομμάτι, μετά τις μεγάλες περικοπές ελέω των μνημονίων, δεν τίθεται πλέον σημαντική διαφορά υπέρ των εκπαιδευτικών (με εξαίρεση αυτούς που έχουν έξτρα δυνατό εισόδημα από ιδιαίτερα ή από δεύτερη "μαύρη" εργασία) κατά μέσο όρο συγκριτικά με το μέσο μισθό των υπαλλήλων στον ιδιωτικό τομέα. Απλά, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πρόκειται να χάσουν ποτέ χρήματα, εν αντιθέσει με την επισφάλεια που νοιώθει ο μέσος υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα (αν θα πληρωθεί και πότε). Ίσως για όλους αυτούς τους λόγους, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, πάλευαν και παλεύουν εδώ και δεκαετίες, ακόμη και μετά από 3 μνημόνια, δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) χιλιάδες πτυχιούχοι με σκοπό να διοριστούν ως μόνιμοι στη δημόσια εκπαίδευση.
-
Για μένα τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Για το πτυχίο που κατέχω, δεν υπάρχουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερος μισθός στην ζούγκλα που λέγεται ιδιωτικός τομέας.
Χιλιάδες άτομα εργάζονται ως αναπληρωτές. Ναι, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι καλύτερα για όλους μας.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ομως καλύτερη εναλλακτική. Όποιος γράφει το αντίθετο, κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.
-
Αν μου εδιναν την δυνατότητα, θα είχα ξαναγυρισει χθες στην ιδιωτικο τομεα απ' όπου ξεκινησα κι ας μου μενουν λιγα χρονια για τη συνταξη. Για μενα προσωπικά δεν αξιζε ολη αυτη η ταλαιπωρία
Ποιοι να σου δώσουν τη δυνατότητα;
Αν ήθελες να δουλέψεις στον ιδιωτικό τομέα, θα αναζητούσες εργασία εκεί.
Αν δεν αξίζει…
-
Όποιος συνάδελφος θεωρεί πως στον ιδιωτικό τομέα προκόβεις ενώ στο δημόσιο φυτοζωείς είναι ελεύθερος να παραιτηθεί χάριν της προόδου του. Γιατί δεν το κάνει; ::)
-
Αν μου εδιναν την δυνατότητα, θα είχα ξαναγυρισει χθες στην ιδιωτικο τομεα απ' όπου ξεκινησα κι ας μου μενουν λιγα χρονια για τη συνταξη. Για μενα προσωπικά δεν αξιζε ολη αυτη η ταλαιπωρία
Και γιατί δεν παραιτείσαι να πας στον ιδιωτικό τομέα κι ας μένουν λίγα χρόνια για τη σύνταξη;
-
Εντάξει, το θέμα της μονιμότητας και των τριμηνιαίων διακοπών όντως ισχύουν και είναι ένα απο τα σοβαρότερα πλεονεκτήματα σε οποιαδήποτε συγκριτική ανάλυση μεταξύ άλλων επαγγελματων (ακόμη και μεταξύ διαφόρων υπαλλήλων του δημοσίου). Τώρα όσον αφορά το μισθολογικό κομμάτι, μετά τις μεγάλες περικοπές ελέω των μνημονίων, δεν τίθεται πλέον σημαντική διαφορά υπέρ των εκπαιδευτικών (με εξαίρεση αυτούς που έχουν έξτρα δυνατό εισόδημα από ιδιαίτερα ή από δεύτερη "μαύρη" εργασία) κατά μέσο όρο συγκριτικά με το μέσο μισθό των υπαλλήλων στον ιδιωτικό τομέα. Απλά, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πρόκειται να χάσουν ποτέ χρήματα, εν αντιθέσει με την επισφάλεια που νοιώθει ο μέσος υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα (αν θα πληρωθεί και πότε). Ίσως για όλους αυτούς τους λόγους, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, πάλευαν και παλεύουν εδώ και δεκαετίες, ακόμη και μετά από 3 μνημόνια, δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) χιλιάδες πτυχιούχοι με σκοπό να διοριστούν ως μόνιμοι στη δημόσια εκπαίδευση.
Δεν είναι τρίμηνο. Αν βάλεις όλες τις άδειες στον ιδιωτικό τομέα η διαφορά είναι μικρότερη. Τέλος πάντων όμως. Από το 2001 όμως που δούλεψα πρώτη φορά ωρομίσθιος μέχρι σήμερα, θα έλεγα ότι η μονιμότητα είναι ίσως το μόνο καλό. Όπως όμως είπα μέχρι προπερσι αυτα τα άκουγα ακόμα και ως αναπληρωτής. Να έχω οδηγήσει σε 6 μήνες 22000 χιλιόμετρα, να επίκειται απόλυση σου τέλη Ιουνίου και να ακούς από τον αμόρφωτο χωρίς να έχει διαβάσει ποτέ ότι είσαι και βολεμένος, πάει πολύ.
-
Τα πράγματα δυστυχώς έχουν αλλάξει πολύ! Δεν είμαστε πλέον μόνο εκπαιδευτικοί! Η τάξη είναι το καλό κομμάτι της δουλειάς μας, αλλά είναι πλέον ένα μικρό μέρος της δουλειάς μας. Και η αναγνώριση των όσων κανουμε δεν υπάρχει πλέον! Αδειάζεις καθημερινά! Δεν ξέρω πως το φαντάζεται κάποιος τώρα, τι περιμένει από αυτή τη δουλειά, ειναι υποκειμενικό εάν αξίζει ή όχι.
Δυστυχώς οι περισσότεροι που μπαίνουν τώρα στην εκπαίδευση πιστεύουν ότι ο εκπαιδευτικός κάνει τις ωρίτσες του και μετά κάθεται...και συν οι διακοπές και μην ξεχάσουμε και τις άδειες που "πρέπει" να πάρουν.
Δεν είναι έτσι.
-
Συμφωνώ.
-
Για το θέμα των διακοπών πάντως, για να λέμε την αλήθεια, το ότι έχουμε 2 μήνες το καλοκαίρι δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από ότι δεν ανησυχούμε για το τι θα κάνουν τα παιδιά μας όταν είναι κλειστά τα σχολεία. Γιατί λεφτά για να αξιοποιήσουμε αυτές τις διακοπές, ΔΕΝ έχουμε. Ενώ όσοι κλαίγονται που έχουν "μόνο" 4 εβδομάδες, μια χαρά κάνουν ταξιδάκια και το καλοκαίρι και οποτεδήποτε άλλοτε βολέψει.
-
Και γιατί δεν παραιτείσαι να πας στον ιδιωτικό τομέα κι ας μένουν λίγα χρόνια για τη σύνταξη;
Το έχω ψάξει ήδη, μπορείς να υποβάλεις παραίτηση και να γίνει αποδεκτή μόνο για σοβαρούς λόγους υγείας ή σοβαρούς οικογενειακούς, δεν είναι όπως στον ιδιωτικό τομέα.Ποιοι να σου δώσουν τη δυνατότητα;
Αν ήθελες να δουλέψεις στον ιδιωτικό τομέα, θα αναζητούσες εργασία εκεί.
Αν δεν αξίζει…
Είχα ήδη 12 χρόνια ιδιωτικού τομέα (ιδιωτικό σχολείο και φροντιστήριο παράλληλα) και έχω ήδη ξανα μια πολύ αξιόλογη πρόταση στον ιδιωτικό τομέα που δεν μπορώ να αξιοποιησω γιατί οι ωρες εργασίας είναι πρωινές όποτε δεν μπορώ να ζητήσω άδεια άσκησης παραλλήλου έργου, όπως κάνουν πολλοί συνάδελφοι
-
Δεν έχουμε όλοι όμως τις ίδιες ευκαιρίες. Το αντιλαμβάνεσαι.
Προσωπικά, έχω άσχημες αναμνήσεις από την περίοδο που δούλευα στον ιδιωτικό τομέα.
Ας κρίνει και ας κάνει ο καθένας ό, τι τον συμφέρει.
Μην καταστροφολογείτε όμως εκ του ασφαλούς. Μεταξύ μας είμαστε.
-
Νάζια κάνουν όλοι μην τους ακούς.Δεν έχει παραιτηθεί κανένας από το δημόσιο για τον ιδιωτικό τομέα.
-
Νάζια κάνουν όλοι μην τους ακούς.Δεν έχει παραιτηθεί κανένας από το δημόσιο για τον ιδιωτικό τομέα.
Δεν τους ακούω, εγώ δεν γυρνάω πίσω με τίποτα.
Καλά κάνουν :)
-
Δεν έχουμε όλοι όμως τις ίδιες ευκαιρίες. Το αντιλαμβάνεσαι.
Προσωπικά, έχω άσχημες αναμνήσεις από την περίοδο που δούλευα στον ιδιωτικό τομέα.
Ας κρίνει και ας κάνει ο καθένας ό, τι τον συμφέρει.
Μην καταστροφολογείτε όμως εκ του ασφαλούς. Μεταξύ μας είμαστε.
Σαφεστατα και γι αυτό το λέω συνέχεια ότι ο καθένας μόνον ξέρει τις αντοχές του, τις αντοχές του συντρόφου του ή της οικογένειας του και τα οικονομικά του. Υπάρχουν επίσης πολλοί συνάδελφοι που συνδυάζουν δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ειδικά πληροφορικοι
-
Δηλαδή όταν επισημαίνουμε καποοα δυσάρεστα στον χώρο εργασίας μας η λύση είναι απλα να παραιτούμαστε; Σοβαρα τώρα;
Είμαι δρ φιλολογίας και παίρνω κ υψηλό υποτίθεται μισθό λόγω κλιμακίου. Είναι λιγότερο από όσα παίρνουν συγγενικά μου πρόσωπα του χώρου της πληροφορικής κ των δικτύων με σπουδές σε ιεκ και τει που εργάζονται σε πολυεθνικές. 14 μισθοί υψηλότεροι από τον δικό μου, ομαδικές ασφαλίσεις υγείας και μια χαρά διακοπές κάνουν Χριστούγεννα- Πάσχα -Καλοκαίρι. Το μόνο που υπερέχω είναι ότι εγω γυρνάω σπίτι μεσημέρι και το παιδί μου δεν πάει ολοήμερο. Δεν το θεωρώ ευκαταφρόνητο αυτό αλλά δεν είναι και καμία φοβερή ανταμοιβή για τις σπουδές που έχω. Να παραιτηθώ κι εγω μήπως; Φιλόλογος είμαι, τι θα πάω να κάνω σε πολυεθνική;
Αρκετά όμως με τις ανοχές και το αυτομαστίγωμα. Σιγά μη ζητάμε και συγγνώμη που εργαζόμαστε με μισθό και όχι τζάμπα.
-
Δηλαδή όταν επισημαίνουμε καποοα δυσάρεστα στον χώρο εργασίας μας η λύση είναι απλα να παραιτούμαστε; Σοβαρα τώρα;
Είμαι δρ φιλολογίας και παίρνω κ υψηλό υποτίθεται μισθό λόγω κλιμακίου. Είναι λιγότερο από όσα παίρνουν συγγενικά μου πρόσωπα του χώρου της πληροφορικής κ των δικτύων με σπουδές σε ιεκ και τει που εργάζονται σε πολυεθνικές. 14 μισθοί υψηλότεροι από τον δικό μου, ομαδικές ασφαλίσεις υγείας και μια χαρά διακοπές κάνουν Χριστούγεννα- Πάσχα -Καλοκαίρι. Το μόνο που υπερέχω είναι ότι εγω γυρνάω σπίτι μεσημέρι και το παιδί μου δεν πάει ολοήμερο. Δεν το θεωρώ ευκαταφρόνητο αυτό αλλά δεν είναι και καμία φοβερή ανταμοιβή για τις σπουδές που έχω. Να παραιτηθώ κι εγω μήπως; Φιλόλογος είμαι, τι θα πάω να κάνω σε πολυεθνική;
Αρκετά όμως με τις ανοχές και το αυτομαστίγωμα. Σιγά μη ζητάμε και συγγνώμη που εργαζόμαστε με μισθό και όχι τζάμπα.
Δεν σας είπε κανείς να παραιτηθείτε. Επισημαίνετε όλα τα στραβά και τα κακά στο άτομο που άνοιξε το θέμα. Προκλητικά λέτε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι καλύτερος. Λες και δεν υπάρχει εκμετάλλευση εκεί.
Ωραία, θεματοθέτη. Δεν αξίζει το κυνήγι. Είμαστε μαζόχες εμείς που κάθε χρόνο κάνουμε αίτηση αναπληρωτή. Μας περιμένουν στον ιδιωτικό τομέα και εμείς κάνουμε τσου.
-
Δεν σας είπε κανείς να παραιτηθείτε. Επισημαίνετε όλα τα στραβά και τα κακά στο άτομο που άνοιξε το θέμα. Προκλητικά λέτε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι καλύτερος. Λες και δεν υπάρχει εκμετάλλευση εκεί.
Ωραία, θεματοθέτη. Δεν αξίζει το κυνήγι. Είμαστε μαζόχες εμείς που κάθε χρόνο κάνουμε αίτηση αναπληρωτή. Μας περιμένουν στον ιδιωτικό τομέα και εμείς κάνουμε τσου.
Δεν λέει κανείς ότι είναι καλύτερα οπουδήποτε αλλού και σαφώς δεν εννοεί κανείς τα φροντιστήρια ως σοβαρή εναλλακτική.
Απλώς η εκπαίδευση δεν είναι χώρος προνομιούχος. Ίσως ήταν κάποτε. Όταν όλοι ήταν στο σπίτι τους μετά από 2 χρόνια, δεν κυνηγούσε κανείς αν συμπλήρωναν ωράριο κ όντως έφευγαν σχολωντας γύρω στις 11.30. Αυτά έχουν παρέλθει. Είμαστε σχεδον κάθε μέρα 8-2 με διαφορα τεχνάσματα, οι ώρες διδασκαλίας έχουν αυξηθεί και μαζί οι διάφορες υποχρεώσεις, οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί και οι περισσότεροι είναι μακριά από τον τόπο καταγωγής τους. Οι συνθήκες είναι αυτές. Αν σε κάποιους αρέσει, δικαίωμά τους. Κι εμένα μ αρέσει πιο πολύ να διδάσκω από το να έκανα κάτι άσχετο με μεγαλύτερη αμοιβή (εκτός αν ήταν στο παν/μιο) αλλά αν είχα καταλάβει όταν διορίστηκα, ότι δεν θα γύριζα στην Αθήνα, πιθανότατα δεν θα έδινα ασεπ, επίσης αν ήξερε ότι κάποια στιγμή θα γίνουν μεταθέσεις κ διορισμοί ακόμα κ στην Αθήνα μέσα, δεν θα παντρευόμουν στο νησί που μένω, θα έμενα ελεύθερη για να γυρίσω στην Αθήνα κ να παντρευτώ εκεί. Καλό είναι οι αποφάσεις που λαμβάνονται να είναι πλήρως ενημερωμένες ως προς τις συνθήκες. Δεν είναι όλα ροζ συννεφάκια. Μπορεί να είναι και μονόδρομος, μπορεί να μας αρέσει ταυτόχρονα με τις δυσκολίες, αλλά οποίος θέλει να επενδύσει στο να μπει, καλό είναι να γνωρίζει τι τον περιμένει.
-
Δεν λέει κανείς ότι είναι καλύτερα οπουδήποτε αλλού και σαφώς δεν εννοεί κανείς τα φροντιστήρια ως σοβαρή εναλλακτική.
Απλώς η εκπαίδευση δεν είναι χώρος προνομιούχος. Ίσως ήταν κάποτε. Όταν όλοι ήταν στο σπίτι τους μετά από 2 χρόνια, δεν κυνηγούσε κανείς αν συμπλήρωναν ωράριο κ όντως έφευγαν σχολωντας γύρω στις 11.30. Αυτά έχουν παρέλθει. Είμαστε σχεδον κάθε μέρα 8-2 με διαφορα τεχνάσματα, οι ώρες διδασκαλίας έχουν αυξηθεί και μαζί οι διάφορες υποχρεώσεις, οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί και οι περισσότεροι είναι μακριά από τον τόπο καταγωγής τους. Οι συνθήκες είναι αυτές. Αν σε κάποιους αρέσει, δικαίωμά τους. Κι εμένα μ αρέσει πιο πολύ να διδάσκω από το να έκανα κάτι άσχετο με μεγαλύτερη αμοιβή (εκτός αν ήταν στο παν/μιο) αλλά αν είχα καταλάβει όταν διορίστηκα, ότι δεν θα γύριζα στην Αθήνα, πιθανότατα δεν θα έδινα ασεπ, επίσης αν ήξερε ότι κάποια στιγμή θα γίνουν μεταθέσεις κ διορισμοί ακόμα κ στην Αθήνα μέσα, δεν θα παντρευόμουν στο νησί που μένω, θα έμενα ελεύθερη για να γυρίσω στην Αθήνα κ να παντρευτώ εκεί. Καλό είναι οι αποφάσεις που λαμβάνονται να είναι πλήρως ενημερωμένες ως προς τις συνθήκες. Δεν είναι όλα ροζ συννεφάκια. Μπορεί να είναι και μονόδρομος, μπορεί να μας αρέσει ταυτόχρονα με τις δυσκολίες, αλλά οποίος θέλει να επενδύσει στο να μπει, καλό είναι να γνωρίζει τι τον περιμένει.
Έτσι ακριβώς όπως τα λες. Γι αυτό μίλησα πιο πάνω για αντοχές, κάποιων οι σχέσεις ή οι οικογένειες διαλύθηκαν λόγω απόστασης
-
Διδάσκω πέντε χρόνια, μακριά από το σπίτι μου. Λίγα συγκριτικά με άλλους. Αρκετά για να ξέρω τι παίζει. Γνωρίζω όλες τις δυσκολίες και τις έχω περάσει. Σε όποιον θέλει να προχωρήσει σε αυτόν τον δρόμο, θα πω δίχως δισταγμό να το κάνει. Θα δουλεύει σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, με τους μαθητές του. Θα έχει χρόνο να ασχοληθεί με την οικογένειά του. Αν είναι ανύπαντρος δε και γουστάρει τη φάση, θα γεμίσει με εικόνες και παιδικά χαμόγελα. Θα αμοίβεται με χίλια ευρώ, αλλά θα κάνει αυτό που σπούδασε και αυτό που γουστάρει.
Χωρίς να του πιάνουν τον κ… οι φροντιστηριάρχες και οι λοιποί εργοδότες.
Τα συννεφάκια δεν είναι ροζ αλλά δεν είναι δα και κατάμαυρα.
Φιλάκια και καλή χρονιά.
-
[...]..."Τα συννεφάκια δεν είναι ροζ, αλλά δεν είναι δα και κατάμαυρα"...[...].
Συμφωνώ με την Ελευθερία Α.
-
Νομίζω πως δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα , αφενός είναι απολύτως σχετικό , αφετέρου ακόμα και ο καθένας από εμάς που το κυνήγησε και το πέτυχε ίσως δεν έχει απάντηση για τον ίδιο του τον εαυτό . Υπάρχουν θετικά και αρνητικά ,όπως σε όλα , είναι και θέμα τύχης και συγκυριών , μπορεί να συμβεί γρήγορα μπορεί και ποτέ αν πέφτεις πάνω σε αλλαγές που δεν σε ευνοούν .... να έχεις κεραίες ανοιχτές και μην το κυνηγάς εμμονικά είναι η γνώμη μου . Καλή χρονιά ;) :)
-
Το έχω ψάξει ήδη, μπορείς να υποβάλεις παραίτηση και να γίνει αποδεκτή μόνο για σοβαρούς λόγους υγείας ή σοβαρούς οικογενειακούς, δεν είναι όπως στον ιδιωτικό τομέα.
Υπέβαλες αίτηση παραίτησης και στην απέρριψαν;
-
Φέτος που είχαμε στο σχολείο μιυ για πρώτη φορά bullying, συμμορίες και παραβατική συμπεριφορά (όχι σε έντονο βαθμό που άλλοι έχουν συνηθίσει), ειλικρινα σκέφτηκα ότι αν οι μαθητες στο μέρος που είμαι αρχίσουν να είναι έτσι, δεν μου αρέσει να διδάσκω. Η καταστααη τέθηκε κάπως υπό έλεγχο γιατί ήταν του γλυκού νερού οι «μάγκες» αλλά αυτή η πικριλα που έμεινε, με έκανε να προβληματιστώ παρα πολύ. Γιατί η συμπεριφορά των μαθητών με είχε προβληματίσει τόσο, που για πολύ καιρό δεν ασχολούμουν με το τι θα διδάξω, αλλά τι θα γίνει γενικα στο σχολείο για να λυθεί το ζήτημα αυτό. Άλλοι μπορεί να μην ενοχλούνται τόσο απ αυτήν την κατάσταση, εμένα όμως με πειράζει γιατί αγαπώ την επιστήμη μου και θέλω να μεταδώσω κάτι απ αυτό στους μαθητες, όχι να κάνω διαχείριση κρίσεων.
Πού θέλω να καταλήξω: η τάξη δεν είναι πάντα χαρούμενες φωνές και παιδικά χαμόγελα. Ούτε καν στο νηπιαγωγειο δεν είναι πάντα έτσι.
Πριν πάρετε αποφάσεις, μιλήστε με ανθρώπους που γνωρίζουν για να μάθετε ακριβώς τι ισχύει στην βαθμίδα και τον κλάδο που σας ενδιαφέρει και τι ισχύει στα σχολεία της περιοχης σας ή στις περιοχές που θα δηλώσετε ως αναπληρωτές. Ενημερωθείτε για τη νομοθεσία, τις υπηρεσιακές μεταβολές, την κατάσταση με οργανικές -υπεραριθμίες στον κλάδο σας στην περιοχή που θέλετε να είστε μονιμα. Πίσω από τον διδασκαλία υπάρχουν και άλλα περίπλοκα ζητήματα. Είναι αδιάφορα ενδεχομένως για κάποιον που είναι μέχρι 25 και το βλέπει αυτό σαν μια χαρούμενη περιπέτεια που θα λήξει σε 5-6 χρόνια, αλλά αν είσαι πιο μεγάλος και παίρνεις αποφάσεις ζωής, πρέπει να εχεις πλήρη γνώση της κατάστασης για να κρίνεις αν αξίζει, με βάση τις συνθήκες της δικής σου περιοχης, της δικής σου νοοτροπίας, των δικών σου αντοχών, ή και των αντοχών των ανθρώπων που εχεις γύρω σου.
-
Υπέβαλες αίτηση παραίτησης και στην απέρριψαν;
Σοβαροί λόγοι απαιτούνται μόνο μετά από κάποιες προθεσμίες, αλλιώς η παραίτηση γίνεται αυτόματα δεκτή.
Άρθρο 46
Αιτήσεις παραίτησης εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης - Τροποποίηση του άρθρου 4 του ν. 3687/2008
1. Η παρ. 2 του άρθρου 4 του ν. 3687/2008 (Α ? 159) τροποποιείται ως προς τις προθεσμίες και διαμορφώνεται ως εξής:
«2. Οι αιτήσεις παραίτησης των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που υποβάλλονται μετά την πρώτη εργάσιμη ημέρα που έπεται του πρώτου δεκαημέρου του Φεβρουαρίου, καθώς και κατά τη διάρκεια του αμέσως επόμενου διδακτικού έτους, γίνονται αποδεκτές με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, ύστερα από γνώμη του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Κ.Υ.Σ.Π.Ε.) ή του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Κ.Υ.Σ.Δ.Ε.), για εξαιρετικούς λόγους, όπως βαριές και δυσίατες ασθένειες, οι οποίες αποδεικνύονται από πιστοποιητικά υγειονομικής επιτροπής ή δημόσιου νοσοκομείου, ή για ιδιαίτερα σοβαρούς οικογενειακούς λόγους.
Αίτηση παραίτησης μόνιμου εκπαιδευτικού πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που υποβάλλεται από 1ης Φεβρουαρίου μέχρι και την πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά την πάροδο του πρώτου δεκαημέρου του Φεβρουαρίου θεωρείται ότι έχει γίνει αποδεκτή και λύεται αυτοδικαίως η υπαλληλική σχέση στις 31 Αυγούστου».
-
Φέτος που είχαμε στο σχολείο μιυ για πρώτη φορά bullying, συμμορίες και παραβατική συμπεριφορά (όχι σε έντονο βαθμό που άλλοι έχουν συνηθίσει), ειλικρινα σκέφτηκα ότι αν οι μαθητες στο μέρος που είμαι αρχίσουν να είναι έτσι, δεν μου αρέσει να διδάσκω. Η καταστααη τέθηκε κάπως υπό έλεγχο γιατί ήταν του γλυκού νερού οι «μάγκες» αλλά αυτή η πικριλα που έμεινε, με έκανε να προβληματιστώ παρα πολύ. Γιατί η συμπεριφορά των μαθητών με είχε προβληματίσει τόσο, που για πολύ καιρό δεν ασχολούμουν με το τι θα διδάξω, αλλά τι θα γίνει γενικα στο σχολείο για να λυθεί το ζήτημα αυτό. Άλλοι μπορεί να μην ενοχλούνται τόσο απ αυτήν την κατάσταση, εμένα όμως με πειράζει γιατί αγαπώ την επιστήμη μου και θέλω να μεταδώσω κάτι απ αυτό στους μαθητες, όχι να κάνω διαχείριση κρίσεων.
Πού θέλω να καταλήξω: η τάξη δεν είναι πάντα χαρούμενες φωνές και παιδικά χαμόγελα. Ούτε καν στο νηπιαγωγειο δεν είναι πάντα έτσι.
Πριν πάρετε αποφάσεις, μιλήστε με ανθρώπους που γνωρίζουν για να μάθετε ακριβώς τι ισχύει στην βαθμίδα και τον κλάδο που σας ενδιαφέρει και τι ισχύει στα σχολεία της περιοχης σας ή στις περιοχές που θα δηλώσετε ως αναπληρωτές. Ενημερωθείτε για τη νομοθεσία, τις υπηρεσιακές μεταβολές, την κατάσταση με οργανικές -υπεραριθμίες στον κλάδο σας στην περιοχή που θέλετε να είστε μονιμα. Πίσω από τον διδασκαλία υπάρχουν και άλλα περίπλοκα ζητήματα. Είναι αδιάφορα ενδεχομένως για κάποιον που είναι μέχρι 25 και το βλέπει αυτό σαν μια χαρούμενη περιπέτεια που θα λήξει σε 5-6 χρόνια, αλλά αν είσαι πιο μεγάλος και παίρνεις αποφάσεις ζωής, πρέπει να εχεις πλήρη γνώση της κατάστασης για να κρίνεις αν αξίζει, με βάση τις συνθήκες της δικής σου περιοχης, της δικής σου νοοτροπίας, των δικών σου αντοχών, ή και των αντοχών των ανθρώπων που εχεις γύρω σου.
Φυσικά και υπάρχουν δυσκολίες. Πίστεψέ με όμως οι περισσότεροι που ΜΠΟΡΟΥΝ να δουλέψουν στη δημόσια εκπαίδευση (γιατί υπάρχουν και πολλοί που δεν μπορούν και περιμένουν ;) θα κάνουν αίτηση αναπληρωτή. Θα μπουν στον χορό και θα χορέψουν, αν τους περιμένει η ανεργία από πίσω.
-
Θα έλεγα ότι όσοι θεωρούν μονόδρομο την εκπαίδευση, τελικά εγκλωβίζονται στην αρχική επιλογή τους και τελικά καταλήγουν εκεί. Δεν το αξιολογώ ως καλό ή ως αποτυχία, κι εγω μ αυτή τη νοοτροπία μεγάλωσα και ακόμα και τώρα μου είναι δύσκολο να με φανταστώ να κάνω άλλο επάγγελμα πλην της έρευνας. Πολλοί άλλοι όμως το έκαναν. Από ρεαλισμό ή από ανάγκη. Θυμάμαι συμφοιτήτριες που έδωσαν εξετάσεις στον διαγωνισμό της Εθνικής Τράπεζας που γινόταν λίγο πριν από φοιτήσουμε. Πρόωρο ακουγόταν τότε και μάλλον ηττοπαθες, με δεδομένο ότι τότε γινόταν και διαγωνισμός εκπαιδευτικών, όμως το προτίμησαν αυτό. Και σε κάποιους δούλεψε θετικά. Άλλοι έδωσαν στη σχολή δημόσιας διοίκησης, άλλοι ασχολήθηκαν με τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα, άλλοι στράφηκαν στον χώρο του βιβλίου. Και μιλώ μόνο για φιλολόγους, που δεν είναι και ο πιο εύκολος κλάδος.
-
Οι μαθητές μου πάντα περνάνε σε καλές πανεπιστημιακές σχολές! Αυτό αποδεικνύει την προσφορά ενός καλού εκπαιδευτικού! Εγώ γενικά σαν άτομο είμαι ήσυχη! Δυστυχώς σε αρκετά σχολεία της Ελλάδας εκπαιδευτικοί προβάλλονται ως "αυθεντίες". Θεωρούν ότι έτσι θα επιβληθούν. Εγώ είμαι ήσυχη! Σε κάποιες δευτεροβάθμιες εκτίμησαν τον ήσυχο χαρακτήρα μου και την απλότητα μου, σε άλλες δευτεροβάθμιες όχι!
-
Βέβαια ποτέ δεν μου έκαναν κάποια παρατήρηση από Δευτεροβάθμια! Μόνο σε μια Δευτεροβάθμια μία διευθύντρια δεν με συμπαθούσε... Εκπαιδευτικοί της συγκεκριμένης δευτεροβάθμιας με συμπαθούσαν πολύ!
-
Φυσικά και η εκπαίδευση είναι καλή επαγγελματική επιλογή. Οι συνομήλικές μου που δεν έχουν σπουδάσει ή δουλεύουν καθαρίστριες ή σε σουπερμάρκετ στην καλύτερη περίπτωση. Υπάρχουν κι άλλες που έχουν σπουδάσει, αλλά προτίμησαν τον ιδιωτικό τομέα και όταν έκαναν παιδιά τα παράτησαν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Συμφωνώ με Έσπερος. Στην Αθήνα είμαστε αντιμέτωποι με την παιδική εγκληματικότητα (ναρκωτικά, κλεψιές, παιδιά επιθετικά, παραμελημένα από τους γονείς, bullying), σε βαθμό που έχω συναντήσει καθηγήτριες άνω των 60 έτοιμες να ζητήσουν πρόωρη γιατί δεν αντέχουν την κατάσταση που αντιμετωπίζουν. Νομίζω ότι αυτό σιγά - σιγά θα επεκταθεί, ήδη βλέπετε και στα κανάλια ότι συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πριν 10-12 χρόνια, αυτά δεν υπήρχαν στον βαθμό που τα ζούμε τώρα.
Η δουλειά αυτή είναι δύσκολη από ψυχολογικής άποψης, για να είμαι σαφής.
-
Μπορεί, όμως, και να γίνει πιο καλή η κατάσταση στα σχολεία αν εμείς οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουμε σωστά μαθητές πιο ανήσυχους! Χρειάζεται να αναπτύξουμε σε μεγαλύτερο βαθμό τη "συναισθηματική νοημοσύνη"
-
@erietta όμως το μέτρο σύγκρισης μας δεν μπορεί να είναι αυτός που δεν σπούδασε. Άσε που η επαγγελματική αποκατάσταση εξαρτάται και από το αν είσαι Αθήνα ή επαρχία και το τι έκαναν οι γονείς σου. Εδώ στο νησί που είμαι πχ, πολλά νέα παιδιά χωρίς σπουδές συνεχίζουν απλώς την οικογενειακή επιχείρηση και ειναι μια χαρά, πράγμα που δεν ισχύει φυσικά για τα αστικά κέντρα, όπου δεν υπάρχουν τόσες μικρές επιχειρήσεις τέτοιου τύπου. Επίσης το κατά πόσον η εκπαίδευση ειναι μονόδρομος εξαρτάται και από τις προσλαμβάνουσες που έχει καθένας από την οικογένεια του, όσοι είμαστε παιδιά μορφωμένων δημοσίων υπαλλήλων με μικροαστική νοοτροπία μάλλον μεγαλώσαμε θεωρώντας το μονόδρομο, κάτι που δεν θα έλεγα ότι συνέβη με συμφοιτήτριες - συμφοιτητές μου από οικογένειες άλλης νοοτροπίας (όχι απαραίτητα άλλων οικονομικών).
Όσο για την οικογένεια, να λέμε και την άλλη πλευρά, πολλές κοπέλες ιδίως αλλά και άντρες έμειναν χωρίς οικογένεια εξαιτίας της μακροχρόνιας παραμονής σε νησιά ή σε προβληματικά επαρχιακά μερη στα χρόνια που δεν γίνονταν μεταθέσεις ή επειδή η κατάσταση του αναπληρωτή δεν γινόταν ανεκτή από πιθανούς συντρόφους. Από την άλλη, γνωριζω και γυναίκες που αφησαν τα ιδιαίτερα/φροντιστήρια για να δουλεύουν πρωί, δοκίμασαν την αναπλήρωση 2-3 χρόνια και μετά τα παιδιά τους δεν δέχονταν να ακολουθούν ή δεν δέχονταν να χωρίζονται οι γονείς, και τα παράτησαν πάλι, χάνοντας και τον κυκλο επαφών που είχαν πριν.
Γι αυτό επιμενω. Δεν υπάρχει μια απάντηση για όλους, ειδικά όταν ελαφρά τη καρδιά λες τι ωραία τελεια δουλειά που σε ανταμείβει το χαμόγελο και διακοπουλες στα νησιά και οκ αν είσαι μόνος σου τα βγάζεις πέρα (δεν ισχύει). Ο καθένας έχει διαφορετικές προτεραιότητες. Και μια τρίτεκνη μάνα που το ήθελε διακαώς μπορεί να βγαίνει να λέει τι λατρεία που ειναι και σκέφτεται και τέταρτο, ειναι αυτό αντιπροσωπευτικό για όλες τις οικογένειες; όχι προφανώς. Ούτε αντικειμενικά έχουμε όλοι τις ίδιες συνθήκες, ούτε ίδιοι χαρακτήρες είμαστε. Μια σφαιρική παρουσίαση των συνθηκών, από τη θετική κ αρνητική πλευρά όπως το βιώνει καθένας, αρκεί. Το αν αξίζει ή όχι, ας το διαπιστώσει στην πράξη ο κάθε ενδιαφερόμενος.
-
Εμένα μου αρέσει το επάγγελμα και παρά τις δυσκολίες θέλω να το συνεχίσω! Και επειδή είμαι αισιόδοξη, θεωρώ ότι η κατάσταση σε κάποια δύσκολα σχολεία μπορεί να βελτιωθεί!!!!!!
-
Κι εμάς μας αρέσει η δουλειά μας. Το ότι επισημαίνουμε κάποιες δυσκολίες δεν σημαίνει ότι δεν μας αρέσει ή ότι μετανιώσαμε. Απλώς έχουμε μια ευρύτερη οπτική διαφορετική πλέον από τα χρόνια που αποφασίσαμε να διοριστούμε. Και γιατί μεγαλώνουμε και γιατί ωριμάζουμε και γιαυι αλλάζουν οι συνθήκες.
-
@Έσπερος θεωρώ ότι γι αυτό υπάρχουνε τα φόρουμ, για να συζητιέται ενα θέμα από πολλές πλευρές.
Και θελω να πιστεύω ότι όσοι παρακολουθούμε το φορουμ καταλαβαίνουμε οτι το ίδιο ακριβώς θέμα αλλιώς το βλεπεις αν ξεκινας ως αναπληρωτής, αλλιώς ως νεοδιόριστος κι αλλιώς λίγα χρόνια πριν τη συνταξη. Πόσω μάλλον όταν ο καθένας εδώ ανήκει σε άλλη ειδικότητα.
Όσο για τη διαχείριση κρίσεων, συμφωνω. Ο καθε επιστήμονας της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει εκπαιδευτεί να διδασκει το αντικείμενό του. Οι όποιες επιμορφωσεις βοηθούν μόνο σε ελαφριά/επιφανειακά προβλήματα.
-
Καταρχάς να πω ότι διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όλες τις απαντήσεις.
Προσωπικά, θα συμφωνήσω ότι το αν αξίζει ή όχι είναι μία καθαρά προσωπική άποψη και ''γνωμάτευση''. Όταν αποφοίτησα (2008) μου είχε φανεί μονόδρομος λόγω ειδικότητας (ΠΕ02) να αναζητήσω εργασία στον ιδιωτικό τομέα. Εργάστηκα σχεδόν 8 χρόνια σε φροντιστήρια όπου η έκφραση εργασιακός μεσαίωνας αποτελεί μία λάιτ εκδοχή των πραγματικών συνθηκών όπου βίωσα (ανασφάλιστες ώρες, παρακαλητό για πληρωμή, επιπλέον αρμοδιότητες εκτός της διδασκαλίας, απλήρωτες συνοδείες σε εκδρομές, απογεύματα γονέων, έξτρα ΣΚ όταν έγραφαν τα διαγωνίσματα υποχρεωτικής παρουσίας στο φροντιστήριο κ.α.).
Παράλληλα, είχα κάνει τα χαρτιά μου για την εισαγωγή μου στους πίνακες χωρίς προυπηρεσία και ένας Δίας ξέρει σε ποια χιλιάδα βρήκε το όνομα μου καταφύγιο, οπότε και αποφάσισα ν΄απέχω οριστικά από αυτή τη διαδικασία. Κάποτε, η τύχη τα έφερε έτσι και βρέθηκα να διδάσκω σε ιδιωτικό ΑΓΓΛΙΚΟ σχολείο ( το τονίζω) Ελληνικά ως δεύτερη- ξένη γλώσσα. Οι συνθήκες είναι αρκετά καλές, ο μισθός πολύ παραπάνω του δημοσίου,-σχεδόν διπλός, παίρνω δώρα τα πάντα κανονικά, έχουμε δύο έξτρα εβδομάδες μέσα στη χρονιά διακοπές και το ωράριο μου είναι 9-3 ... Για μένα λοιπόν όχι δεν θα άξιζε τελικά να μπω στη διαδικασία της αναπληρώτριας με την έννοια ότι έδωσα προτεραιότητα στις οικονομικές απολαβές και στην παραμονή μου στην πόλη.
Για κάποιον νέο όμως, χωρίς υποχρεώσεις οι επιλογές και οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές.
-
Στις σοβαρές χώρες, τα σοβαρα πανεπιστήμια έχουν επαφή με τους αποφοίτους τους και συγκεντρώνουν στοιχεία για την μετέπειτα πορεία τους. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για το πού κατέληξαν τα 500+ άτομα που σπουδάσαμε μαζί στην Αθήνα την ίδια χρόνια, να μην πω και για τους σχεδον 1000 που μπήκαν την ίδια χρόνια σε φιλολογικά και συναφή τμήματα σε όλη τη χώρα. Πόσοι έδωσαν ΑΣΕΠ; (έγιναν δυο μετά την αποφοίτησή μας), πόσοι δοκίμασαν την αναπλήρωση; Πόσοι έμειναν σε φροντιστήρια; Πόσοι ασχολήθηκαν με κάτι άλλο επίσης σχετικό πχ μετάφραση, επιμέλεια κειμένων; Πόσοι ασχολήθηκαν με τη διδασκαλία άλλης φύσης πχ ελληνικά σε ξένους ή άλλη γλώσσα; Πόσοι δοκίμασαν κάτι τελείως άλλο αλλά θέση ΠΕ; Πόσοι σπούδασαν δεύτερη σχολή και άλλαξαν δρόμο; Πόσοι έκαναν κάτι τελείως άσχετο;
Έχω ένα δείγμα με κάποιους καθηγητές ΑΕΙ πλέον ή ερευνητες (μη αντιπροσωπευτικό γιατί η παρέα μου ήταν τετοια), επιτυχούσες στην εθνική τράπεζα, επιτυχόντα στην σχολή δημόσιας διοίκησης, δυο κάνουν ελληνικά σε ξένους (με πολύ καλές προϋποθεσεις, η μια ουσιαστικά είναι επιχειρηματίας), μια ιδιοκτήτρια φροντιστηρίου (στην επαρχία), μια σε ιδιαίτερα επισης στην επαρχία που ουσιαστικά είναι επιχειρηματίας επίσης, μια διδάσκει άλλη γλώσσα, άλλος στράφηκε στον χώρο του θεάματος (στο εξωτερικό), άλλη έγινε δημοσιογράφος, έναν αστυνομικό, μια λιμενικό, πολλές φυτοζωούν μεταξύ ιδιαίτερων, φροντιστηρίων, σποραδικών προσλήψεων αναπληρωτων και ανεργίας, κάποιοι από τον ευρύτερο κυκλο διορίστηκαν στους τότε ΑΣΕΠ, δυο διορίστηκαν στους περσινούς διορισμούς έχοντας κάνει διδακτορικό, χωρίς σχεδον προϋπηρεσια. Θα έλεγα λοιπόν ότι όσοι το θεώρησαν μονόδρομο, όντως απέβη μονόδρομος γι αυτούς. Όσοι ήταν ευέλικτοι, βρήκαν άλλους δρόμους. Καλούς ή κακούς, μόνο
εκείνοι το γνωρίζουν.
-
Όλα παιδιά νομίζω οτι είναι θέμα συγκυριών. Έχω περάσει κ εγω απο διάφορα στάδια κ ακόμα ψάχνω κ ελπίζω για το καλύτερο ή για να έχω τη δυνατότητα της επιλογής.. στον ιδιωτικό τομέα όμως δεν θα επέστρεφα με τίποτα και πολύ περισσότερο ως υπάλληλος άλλου, με τίποτα!
-
Από ό,τι γνωρίζω, μία εναλλακτική διέξοδος για φιλολόγους, είναι είναι και τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας ως ξένης γλώσσας, εξ αποστάσεως σε ξένους.
-
Θα έλεγα ότι όσοι θεωρούν μονόδρομο την εκπαίδευση, τελικά εγκλωβίζονται στην αρχική επιλογή τους και τελικά καταλήγουν εκεί. Δεν το αξιολογώ ως καλό ή ως αποτυχία, κι εγω μ αυτή τη νοοτροπία μεγάλωσα και ακόμα και τώρα μου είναι δύσκολο να με φανταστώ να κάνω άλλο επάγγελμα πλην της έρευνας. Πολλοί άλλοι όμως το έκαναν. Από ρεαλισμό ή από ανάγκη. Θυμάμαι συμφοιτήτριες που έδωσαν εξετάσεις στον διαγωνισμό της Εθνικής Τράπεζας που γινόταν λίγο πριν από φοιτήσουμε. Πρόωρο ακουγόταν τότε και μάλλον ηττοπαθες, με δεδομένο ότι τότε γινόταν και διαγωνισμός εκπαιδευτικών, όμως το προτίμησαν αυτό. Και σε κάποιους δούλεψε θετικά. Άλλοι έδωσαν στη σχολή δημόσιας διοίκησης, άλλοι ασχολήθηκαν με τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα, άλλοι στράφηκαν στον χώρο του βιβλίου. Και μιλώ μόνο για φιλολόγους, που δεν είναι και ο πιο εύκολος κλάδος.
Το επάγγελμα του φιλόλογου έχε όμως περισσότερες διεξόδους περά από τη διδασκαλία σε σχέση από το επάγγελμα των δασκάλων,
Οι δάσκαλοι ουσιαστικά προωθούνται σε στελέχη εκπαίδευσης αν δεν θέλουν να συνεχίσουν να είναι μάχιμοι, διαθέτοντας τα κατάλληλα προσόντα βέβαια, ή να παίρνουν αποσπάσεις σε φορείς για αποσυμπίεση από την τάξη.
-
Οι δάσκαλοι δεν έχουν σπουδάσει κάποια επιστήμη. Για τούτο κι ήσαν διετούς διάρκειας οι Παιδαγωγικές Ακαδημίες. Η Παιδαγωγική ως Επιστήμη (συναφής της Φιλοσοφίας και της Ψυχολογίας) σπουδάζεται απ' τους φιλολόγους κι όχι τους δασκάλους. Τι διέξοδο, λοιπόν, πλην της παιδοφύλαξης να 'χουν οι δάσκαλοι;
Εντάξει, το πιάσαμε το νόημα, πέσαμε σε είρωνα και μάλλον hater, οπότε δε θα μπω στη διαδικασία να αναλωθώ σε σπόντες - τύποις- συναδέλφου, δεν αξίζει.
Γράφω αυτό και σταματάω εδώ:
Από το 1985 λειτουργούσαν παράλληλα με τις ακαδημίες τα τεταρτοετή ΑΕΙ τμήματα του ΠΤΔΕ, στις πανελλήνιες έμπαινες προ τριακονταετίας- και παλιότερα- με μέσο όρο 18 από τρίτη δέσμη (και όχι μόνο). Το πρόγραμμα σπουδών τους ήταν και είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, αφού καλύπτει πολλά αντικείμενα ταυτόχρονα, παιδαγωγικά, ψυχολογία, μαθήματα θετικών επιστημών κλπ. Τα τελευταία χρόνια γίνεται εξειδίκευση των δασκάλων, είτε3 σε γλωσσικά μαθήματα, είτε σε φυσκές επιστήμες.(διαβάστε, αγαπητέ, τον εσωτερικό κανονισμό του κάθε προπτυχιακού και θα με καταλάβετε). Επιπλέον, οι απόφοιτοι ακαδημιών τότε ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν εξομοίωση στα παιδαγωγικά τμήματα προκειμένου να ανελιχθούν μισθολογικά σε ΠΕ. Παράλληλα, η πλειοψηφία των συναδέλφων- και όχι μόνο των νεότερων, γνωρίζει τουλάχιστον δύο γλώσσες και διαθέτουν τουλάχιστον ένα μεταπτυχιακό και δεύτερο πτυχίο (δε μιλάω για τους διδάκτορες). Να μη μιλήσω για τους προηγούμενους ΑΣΕΠ μέσω των οποίων απορροφήθηκαν η πλειοψηφία σε σχέση με τους δασκάλους που διέθεταν απλά προϋπηρεσία. Διάβασε και καμιά σχετική εγκύκλιο, όλα είναι αναρτημένα στο ΕΤ, όχι μόνο να ρίχνουμε τη χολίτσα μας φόρα -παρτίδα σε άγνωστα μέλη σε φόρουμ.
Σε κάθε περίπτωση, καλή χρονιά και κυρίως φώτιση και καλά μυαλά και ανοιχτά!
-
εκτός αν ρίξεις τα στάνταρ σου και πάρεις ντόπιο ή αν καταλήξεις σε ένστολο
Γιατί θεωρείτε "ρίξιμο των στάνταρντς" το να κάνει ένας/μία εκπαιδευτικός οικογένεια με "ντόπιο/-α"; Θεωρείτε ότι το "ανεκτό" επίπεδο που επιθυμείτε το έχουν μόνο οι αθηνέζοι; Ο "ντόπιος" όμως είναι αυτός που θα ξυπνήσει αχάραγα, βρέξει-χιονίσει, για να πάει στο χωράφι ώστε να μπορείτε στο τέλος να μην αγοράζετε τα οπωρολαχανικά ως "δύο ντομάτες", "μια φέτα καρπούζι", "τρία ακτινίδια" κ.λπ όπως κάνουν σε πολλές χώρες του κόσμου όπου οι τιμές των οπωρολαχανικών είναι απλησίαστες. Επίσης, ξέρετε πόσοι "ντόπιοι", για να μπορούν να είναι πιο ανταγωνιστικοί στην αγορά, δεν αρκούνται απλώς στο να κάνουν τον αγρότη χωρίς γνώσεις, αλλά πάνε και σπουδάζουν γεωπονία ή φυτική/ζωική παραγωγή είτε σε επίπεδο ΑΕΙ είτε ΤΕΙ; Εγώ πάντως ξέρω αρκετούς τέτοιους "ντόπιους".
Όσο για τους ένστολους, νομίζω ότι το αν "καταλήγει" κάποιος/-α σε αυτούς είναι θέμα οπτικής και παγιωμένων ιδεολογιών ή στερεοτύπων με τα οποία έχουμε μεγαλώσει χωρίς να έχουμε καταφέρει να τα αποτινάξουμε. Δεν είναι όλοι οι ένστολοι, αστυνομικοί των ΜΑΤ ή βυσματικά διορισμένοι ειδικοί φρουροί. Ούτε καν όλοι αστυνομικοί. Για τις δε βάσεις εισαγωγής στις σχολές αξιωματικών, ακόμα και υπαξιωματικών, νομίζω ότι ξέρετε πού κυμαίνονται την τελευταία εικοσαετία (τουλάχιστον), δεν χρειάζεται να σας το υποδείξω εγώ.
-
Εντάξει, το πιάσαμε το νόημα, πέσαμε σε είρωνα και μάλλον hater, οπότε δε θα μπω στη διαδικασία να αναλωθώ σε σπόντες - τύποις- συναδέλφου, δεν αξίζει.
Κάμετε λάθος. Είμαι πολύ καλό παιδί με (εθνική) αγωγή και (ηθικούς) τρόπους. Απλά λέω α λ ή θ ε ι ε ς που ενοχλούν. ::)
-
Γιατί θεωρείτε "ρίξιμο των στάνταρντς" το να κάνει ένας/μία εκπαιδευτικός οικογένεια με "ντόπιο/-α"; Θεωρείτε ότι το "ανεκτό" επίπεδο που επιθυμείτε το έχουν μόνο οι αθηνέζοι; Ο "ντόπιος" όμως είναι αυτός που θα ξυπνήσει αχάραγα, βρέξει-χιονίσει, για να πάει στο χωράφι ώστε να μπορείτε στο τέλος να μην αγοράζετε τα οπωρολαχανικά ως "δύο ντομάτες", "μια φέτα καρπούζι", "τρία ακτινίδια" κ.λπ όπως κάνουν σε πολλές χώρες του κόσμου όπου οι τιμές των οπωρολαχανικών είναι απλησίαστες. Επίσης, ξέρετε πόσοι "ντόπιοι", για να μπορούν να είναι πιο ανταγωνιστικοί στην αγορά, δεν αρκούνται απλώς στο να κάνουν τον αγρότη χωρίς γνώσεις, αλλά πάνε και σπουδάζουν γεωπονία ή φυτική/ζωική παραγωγή είτε σε επίπεδο ΑΕΙ είτε ΤΕΙ; Εγώ πάντως ξέρω αρκετούς τέτοιους "ντόπιους".
Όσο για τους ένστολους, νομίζω ότι το αν "καταλήγει" κάποιος/-α σε αυτούς είναι θέμα οπτικής και παγιωμένων ιδεολογιών ή στερεοτύπων με τα οποία έχουμε μεγαλώσει χωρίς να έχουμε καταφέρει να τα αποτινάξουμε. Δεν είναι όλοι οι ένστολοι, αστυνομικοί των ΜΑΤ ή βυσματικά διορισμένοι ειδικοί φρουροί. Ούτε καν όλοι αστυνομικοί. Για τις δε βάσεις εισαγωγής στις σχολές αξιωματικών, ακόμα και υπαξιωματικών, νομίζω ότι ξέρετε πού κυμαίνονται την τελευταία εικοσαετία (τουλάχιστον), δεν χρειάζεται να σας το υποδείξω εγώ.
Γούστα είναι αυτά και εξαρτώνται και από το πού μεγάλωσε κανεις, το γενικότερο επίπεδο του και το οικογενειακό- κοινωνικό περιβάλλον που έχει συνηθίσει να συναναστρέφεται.
Δεν τίθεται θέμα αξίας ή εργατικότητας, καθαρα αντικειμενικά μιλώντας όμως, ένας επιστήμονας με μεταπτυχιακό ή διδακτορικό όπως έχουν πλέον οι εκπαιδευτικοί, ξένες γλώσσες, επιμορφώσεις κλπ, δεν θα βρει στην επαρχία πολλά άτομα ανάλογου επιπέδου και αυτό κάνει τη σύναψη σχέσεων αρκετά δύσκολη υπόθεση. Να μην σχολιάσουμε και τον μισογυνισμό της επαρχίας, που αν εμφανιστεί νέα καθηγήτρια θα της κρεμάσουν κουδούνια ως εξώλης και προωλης αλλά ταυτόχρονα θα της την πέφτει ο κάθε πικραμένος αλλά και ταυτόχρονα θα προειδοποιούν ο ένας τον άλλο ότι είναι απελπισμένη για γάμο. Για κοπέλες από την Αθήνα που έχουν συνηθίσει να συναναστρέφονται με άντρες λιγότερο «μάτσο», η επαρχία είναι ένα τεράστιο πολιτισμικό σοκ.
-
Κάμετε λάθος. Είμαι πολύ καλό παιδί με (εθνική) αγωγή και (ηθικούς) τρόπους. Απλά λέω α λ ή θ ε ι ε ς που ενοχλούν. ::)
Υποκλινόμαστε όλοι οι αδαείς, όλων των ειδικοτήτων, στην παιδαγωγική ειρωνική και ηθική ανωτερότητα σου.
Σου εύχομαι σύντομα και αξιολογητής στην θέση των αξιολογητών!
-
Αν αξίζει ή όχι η αναπλήρωση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και οι περισσότεροι είναι αντικειμενικοί. Αν αξίζει ή όχι το συγκεκριμένο επάγγελμα γι αυτόν που το ασκεί εξαρτάται από τις προσωπικές του προσδοκίες. Το θέμα για μένα πια είναι αν αξίζει ο καθένας από εμάς ξεχωριστά για να κάνει αυτό το επάγγελμα. Είναι το μόνο που ήθελα να γράψω καθώς διαβάζω Αρχαία και Μαθηματικά σήμερα την κόρη μου και βλέπω ακριβώς τι δίδαξαν οι συνάδελφοί μου...
-
Γούστα είναι αυτά και εξαρτώνται και από το πού μεγάλωσε κανεις, το γενικότερο επίπεδο του και το οικογενειακό- κοινωνικό περιβάλλον που έχει συνηθίσει να συναναστρέφεται.
Δεν τίθεται θέμα αξίας ή εργατικότητας, καθαρα αντικειμενικά μιλώντας όμως, ένας επιστήμονας με μεταπτυχιακό ή διδακτορικό όπως έχουν πλέον οι εκπαιδευτικοί, ξένες γλώσσες, επιμορφώσεις κλπ, δεν θα βρει στην επαρχία πολλά άτομα ανάλογου επιπέδου και αυτό κάνει τη σύναψη σχέσεων αρκετά δύσκολη υπόθεση. Να μην σχολιάσουμε και τον μισογυνισμό της επαρχίας, που αν εμφανιστεί νέα καθηγήτρια θα της κρεμάσουν κουδούνια ως εξώλης και προωλης αλλά ταυτόχρονα θα της την πέφτει ο κάθε πικραμένος αλλά και ταυτόχρονα θα προειδοποιούν ο ένας τον άλλο ότι είναι απελπισμένη για γάμο. Για κοπέλες από την Αθήνα που έχουν συνηθίσει να συναναστρέφονται με άντρες λιγότερο «μάτσο», η επαρχία είναι ένα τεράστιο πολιτισμικό σοκ.
Όλα τα παραπάνω είναι αυθαίρετα και προέρχονται από γενικεύσεις και τόνους προκαταλήψεων, χωρίς παρεξήγηση. Δηλαδή όλοι οι Αθηναίοι είναι εξευγενισμένοι - πολιτισμένοι και όλοι οι άλλοι ματσό - νεάτερνταλ - χαμηλού επιπέδου; Come on
-
Όλα τα παραπάνω είναι αυθαίρετα και προέρχονται από γενικεύσεις και τόνους προκαταλήψεων, χωρίς παρεξήγηση. Δηλαδή όλοι οι Αθηναίοι είναι εξευγενισμένοι - πολιτισμένοι και όλοι οι άλλοι ματσό - νεάτερνταλ - χαμηλού επιπέδου; Come on
Η Αθήνα έχει 4 εκατ. Αν είσαι νέος, μορφωμένος, με πνευματική καλλιέργεια και πολιτιστικά ενδιαφέροντα, προφανώς πιο εύκολα θα βρεις κάποιο άτομο του ίδιου μήκους κύματος στην Αθήνα, τη Θες/νικη, την Πάτρα, το Ηράκλειο, παρα σε μια κωμόπολη ή νησί κάποιων χιλιάδων κατοίκων, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Ο πληθυσμός των εκπαιδευτικών επίσης δεν ανανεώνεται συνεχώς όπως παλιά, δεν είναι ότι θα πας κάπου και οι μισοί θα είναι νεοδιόριστοι/ αναπληρωτές για να εχεις την ελπίδα να βρεις κάτι στα γούστα σου.
-
Αν αξίζει ή όχι η αναπλήρωση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και οι περισσότεροι είναι αντικειμενικοί. Αν αξίζει ή όχι το συγκεκριμένο επάγγελμα γι αυτόν που το ασκεί εξαρτάται από τις προσωπικές του προσδοκίες. Το θέμα για μένα πια είναι αν αξίζει ο καθένας από εμάς ξεχωριστά για να κάνει αυτό το επάγγελμα. Είναι το μόνο που ήθελα να γράψω καθώς διαβάζω Αρχαία και Μαθηματικά σήμερα την κόρη μου και βλέπω ακριβώς τι δίδαξαν οι συνάδελφοί μου...
Μου θυμίζεις τον μηχανικό αυτοκινήτου της περιοχής μου, μονό αυτός είναι μεγάλος και τρανός μάστορας και όλοι οι άλλοι δεν ξέρουν την δουλειά και όλο κάνουν ....... Για να μην μιλήσω για τον υδραυλικό μου που κάνει και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις μαζί, αστό... μονό αυτός ξέρει τι του γίνεται..
-
Προσέχω, μα την αλήθεια, πολύ τα νώτα μου για να μη με σιχτιρίζει κι εμένα κανένας γονιός. Είναι και που έχω μηχανικό αυτοκινήτων και υδραυλικό που αμφότεροι με μια κουβέντα είναι στο στόμα: "ένας Θεός ξέρει πώς κατάντησε έτσι και μάγος δεν είμαι"
-
Κάμετε λάθος. Είμαι πολύ καλό παιδί με (εθνική) αγωγή και (ηθικούς) τρόπους. Απλά λέω α λ ή θ ε ι ε ς που ενοχλούν. ::)
Κοίτα, αν οι αλήθειες υπάρχουν...στους Sex Pistols, πάω πάσο ;D ;D