PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Συνάδελφοι, καλησπέρα! Θα ήθελα, σας παρακαλώ πολύ, την πολύτιμη βοήθεια φιλολόγων που έχουν εμπειρία σε τάξη σχολείου Α΄ Γυμνασίου κυρίως, που τα παιδιά έχουν ακόμη τη νοοτροπία του δημοτικού. Γενικά, πρέπει ο καθηγητής να είναι αυστηρός, όπου πρέπει, αλλά και φιλικός, όταν πάλι πρέπει. Συγκεκριμένα, όμως θα μπορούσε κανείς να μοιραστεί συγκεκριμένους τρόπους που ο ίδιος χρησιμοποίησε και είχαν αποτέλεσμα, σε περιπτώσεις π.χ. που τα παιδιά μιλάνε μεταξύ τους, γελάνε, είναι αμίλητα και δεν συμμετέχουν στο μάθημα κ.τλ. Τρόπους δηλ. που θα κάνουν τον καθηγητή να επιβληθεί στην τάξη, να τον σεβαστούν παιδιά, αλλά και να τον συμπαθήσουν..
Περισσότερο ρωτάω π.χ. το εξής: είναι σκόπιμο ο καθηγητής να μιλάει στα παιδιά με υποκοριστικά, δηλ. τι κάνουν τα παιδάκια; να κάνουμε τώρα μια ασκησούλα; κ.τλ. ή αυτό θα εκληφθεί ως αδυναμία;
Είναι μήπως προτιμότερο να πει π.χ. τι κάνετε παιδιά, και να το πει απλώς με χαμόγελο;
Ρωτάω επειδή έχω αυτή την τάση, να μιλάω δηλ. έτσι γλυκά στα παιδιά.
Μέχρι στιγμής δεν μου έχει βγει σε κακό, αλλά θα ήθελα και τη γνώμη σας, ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά τάξης στην οποία πρωτομπαίνει κανείς, οπότε και τίθενται τα θεμέλια της σχέσης παιδιών-καθηγητή..