Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mariliak στις Νοέμβριος 23, 2023, 08:50:14 μμ
-
Θα ήθελα μερικές πρακτικές συμβουλές για το πώς αντιμετωπίζετε παιδιά που έχουν συμπεριφορά στην τάξη που διαταράσσει το μάθημα, δεν υπακούν στους κανόνες και δε συμμορφώνονται με τις παρατηρήσεις σας.
Το πρόβλημα παρατηρείται σε αρκετούς καθηγητές, σε γενικές γραμμές από τα ίδια, συγκεκριμένα παιδιά.
-
Δεν λύνονται αυτά τα προβλήματα. Τόσο απλα. Μιλάμε για βθμια προφανώς αφού μιλάς για πολλούς καθηγητές. Αν δεν τηρούνε τους κανόνες μετά από τόσα χρόνια σχολείου, απλα δεν θα τους τηρήσουν ποτέ. Το πολύ πολύ κάποιοι καθηγητές να τους κάνουν ένα κλικ που να νιώθουν ότι δεν θα τους βγει σε καλό αν ενοχλήσουν, αλλά κι αυτό είναι πολύ σχετικό. Σίγουρα βοηθάει το στιλ της διεύθυνσης. Αν φοβούνται την «επίσκεψη» στο γραφείο, μπορεί να τους περιορίζει λίγο ο φόβος. Σημαντικό είναι το σχολείο να έχει πολιτική να μην θεωρείται ελκυστική η αποβολή και να γίνεται συμβούλιο τάξης στις 5 (ή 3 στον ίδιο καθηγητη) και να ενημερώνονται κάθε φορά οι γονείς. Αυτό θα συγκρατήσει κάποια παιδιά, όχι όλα. Επίσης οι υπεύθυνοι τμήματος να κάνουν όσες αλλαγές θέσης χρειαχεται για να λειτουργεί το τμήμα, και αυστηρά να τηρούνται οι συμφωνημένες θέσεις.
Κατά τ άλλα, υπάρχουν τεχνικές επιβίωσης. Βρίσκεις τι είδους δραστηριότητα τους κρατάει πιο ήσυχους και προσαρμόσεις έτσι το μάθημα. Τους εχεις σε ετοιμότητα ώστε να μην βαριούνται και ενοχλούν. Εφαρμόζεις μεθόδους καρότου και μαστίγιου ώστε να μην είσαι ένας υστερικός καθηγητής που φτάνει σε απόγνωση. Παριστάνεις συνεχώς ότι είσαι κουλ κ εχεις τον έλεγχο της κατάστασης, ακόμα κι αν κατά βάθος θες να φύγεις βροντωντας την πόρτα και βρίζοντας. Μην νιώσουν ποτέ ότι εχεις χάσει τον έλεγχο ή ότι είσαι σε αμηχανία. Διαλέγεις τις μαχες που θα δώσεις, δεν έχει νόημα να φθείρεσαι από το πρώτο λεπτό. Μασάει τσίχλα; Φοράει κουκούλα; αγνόησέ το αρχικά για να εστιάσεις σε πραγματικές ενοχλήσεις. Δεν έχει βιβλίο; Δώσε άλλου παιδιού ώστε να είναι απασχολημένος. Πήγαινε κοντά για να παρακολουθείς κινήσεις. Γενικα δείξει ότι δεν θα τους αφήνεις σε ησυχία. Όχι ότι θα γίνει θαύμα αλλά μικρά μικρά βήματα κυρίως για την ψυχική σου ηρεμία. Δεν είναι θέμα ατομικό αλλά κουλτούρας του σχολείου.
-
Δεν υπάρχει μαγική λύση, αλλά πρέπει να υπάρχει κοινή γραμμή μεταξύ διεύθυνσης του σχολείου και συλλόγου εκπαιδευτικών για την αντιμετώπιση περιστατικών στο σχολείο. Το αποτελεσματικότερο, όμως, είναι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι σοβαρό, να ενημερώνονται οι γονείς.
-
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παρα μόνο υπομονή.... Η μπάλα έχει χαθεί εδώ και καιρό.... Οι μαθητές αυτοί έχουν την πλήρη στήριξη των γονιών (όσοι ασχολούνται) ακόμα και σε εσένα λένε ότι στο σπίτι τον μαλώνουν και του βάζουν όρια. Υποστηρίζουν πλήρως την συμεπεριφορά του παιδιού στο σχολείο, φυσικά με τρόπο που δεν είναι πάντα παρατηρήσιμος. Επίσης το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς συναδέλφους-διευθυντές. Θα το ακούσεις στο σύλλογο , που αντί να πουν σοβαρές προτάσεις , τους υποστηρίζουν αναφέροντας τα οικογενειακά προβλήματα που έχουν (εννοω οι μαθητές) και αφήνοντας να εννοηθεί ότι η συμπεριφορά τους είναι πλήρως δικαιολογημένη. Οπότε δεν υπάρι λύση. Απλά κάνεις υπομονή -όσο μπορείς-και λυπάσαι τους σοβαρούς μαθητές. Α μην ξεχάσω . Υπάρχουν και αυτοί που είτε λένε ότι καποια στιγμή θα σοβαρέψουν, είτε ότι δεν τους κρίνουμε γιατί μπορεί να έχουν ταλέντο σε άλλο τομέα (μουσική ζωγραφική κλπ). Δεν έχω να πω κάτι γι αυτό γιατί απαξιώ να απαντήσω.. Αυτοί που τα λένε απλα΄είναι εκτός τόπου και χρόνου...
-
Οι γονείς δεν ασχολούνται...
Τι να πω ενδεικτικά;
Μια μητέρα λέει ότι στο σχολείο είμαστε εμείς υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά τους κι ότι εκείνη δεν μπορεί να κάνει κάτι.
Άλλος γονιός λέει ότι έχουν βάλει τιμωρία κι ότι δεν μπορούμε κι εμείς να κάνουμε κάτι; Να του/της δώσουμε αποβολή;
Άλλος μαθητής απειλεί για μηνύσεις από τους γονείς και βρίζει...
-
Στις δύο πρώτες περιπτώσεις αν και οι γονείς δηλώνουν αδυναμία, συμφωνούν (δικαιολογημένα) ότι το σχολείο πρέπει να προχωρήσει σε κυρώσεις.
Στην τρίτη, απλώς δεν παίρνετε στα σοβαρά τον μαθητή. Αν ο γονέας του έχει πρόβλημα, ας έρθει στο σχολείο ο ίδιος να συζητήσετε.
Αν μπορείτε να υποστηρίξετε τις κυρώσεις (και προφανώς υπάρχει λόγος για να τις υποστηρίξετε), δεν έχετε να φοβηθείτε κάτι.
-
Κάποια θέματα συμπεριφοράς είναι και πρόβλημα της νοοτροπίας του σχολείου, κυρίως της διευθυνσης. Αν τα παιδιά βρουν χώρο, θα ξεφύγουν -όχι όλα φυσικά. Αν περάσει εξ αρχής η γραμμή ότι η φασαρία στην τάξη δεν είναι ανεκτή, ότι η διεύθυνση παρακολουθεί το τι γίνεται σε κάθε μάθημα, υποστηρίζει τους εκπαιδευτκούς που δίνουν ωριαία (δεν αφήνει τα παιδιά να διαμαρτύρονται με τα γνωστά "δεν κατάλαβα τι έκανα", "μιλούσαν όλοι κ έβγαλε εμένα" κλπ, ενημερώνει αμέσως τον γονέα το σχολείο, όχι ο εκπαιδευτικός για να γίνει "προσωπικό" ζήτημα), ότι γενικά οποιαδήποτε παρέκκλιση από κανόνες αντιμετωπίζεται αμέσως, τότε τα απλώς ζωηρά παιδιά, σε μεγάλο βαθμό θα μαζευτούν. Φυσικά προκύπτουν πάντα τμήματα με κακή "χημεία" μεταξύ τους, που τα ωθεί σε συγκρούσεις που εκδηλώνονται ακόμα και την ώρα του μαθήματος, ή τμήματα στα οποία ατυχώς συμπίπτουν πολλά ζωηρά παιδιά που ταυτόχρονα έχουν και χαμηλά κίνητρα για συμμετοχή στο μάθημα.
Από κει και πέρα όμως, όταν δεν μιλάμε για ζωηράδα και τάση για χαβαλέ και αναφερόμαστε σε συστηματική και σκόπιμη παρενόχληση μαθήματος από συγκεκριμένα παιδιά, που γίνεται πολύ στοχευμένα και προκλητικά (δεν είναι δλαδή ότι κάποιος είναι ζιζάνιο ή ότι απλά όλοι ψιθυρίζουν με τον διπλανό τους και υπάρχεια αναταραχή), εκεί το πρόβλημα είναι σαφώς της οικογένειας. ΑΥτά δυστυχώς, δεν λύνονται με τις κυρώσεις, που είναι όμως και μονόδρομος. Κι εκεί δυστυχώς ο γονείς είναι εναντίον του σχολείου και τροφοδοτούν τις προβληματικές συμπεριφορές, οι διδάσκοντες καταλαβαίνουν ότι οι απουσίες είναι αδιέξοδο και προσπαθούν να τις αποφεύγουν με αποτέλεσμα τη διαρκή ταλαιπωρία των ιδίων και των υπολοίπων παιδιών, και η κατάσταση είναι φαύλος κύκλος. Εκει μόνο μία πολύ ισχυρή προσωπκότητα διευθυντή μπορεί να βοηθήσει κάπως, η κατάσταση να μην εκτροχιαστεί. Ενός διευθυντή που δεν θα αρχίσει να τα μασάει, να φοβάται τους γονείς, να κάνει εκκλήσεις στους εκπαιδυετικούς να μην βάζουν απουσίες.
Ως προς αυτό που ανέφερε κάποιος παραπάνω σχετικά με τις συζητήσεις περί κατανόησης για το τάδε πρόβλημα κλπ, θεωρώ ότι είναι χρήσιμο να γνωρίζουν στο σχολείο οι εκπαιδευτικοί το υπόβαθρο κάθε παιδιού. Σίγουρα σε μερικούς μαθητές οι δύσκολες οικογενειακές συνθήκες, ευθύνονται για προβλήματα συμπεριφοράς και δεν είναι κακό να το γνωρίζουμε, καμιά φορά αν επιχειρήσει κανείς μια διαφορετική προσέγγιση, μπορεί και να πετύχει κάτι. Κάθε μαθητής που συμμαζεύεται, στα ορια του εφικτού, είναι κέρδος για όλο το σχολείο. Έτσι θα μπορεί να γίνει και ο διαχωρισμός, ποια παιδιά είναι απλώς μεγαλωμένα ανεξέλεγκτα και χωρίς όριο. Φυσικά και πρέπει η προσέγγιση του κάθε παιδιού να ειναι εξατομικευμένη, αρκεί να υπάρχει και το γενικό πλαίσιο των κανόνων και των παιδαγωγικών μέτρων που πρέπει να τηρείται από όλους.
Τέλος, προς νέους συναδέλφους. Δυστυχώς, τα παιιδά καταλαβαίνουν την απειρία μας και το εκμεταλλεύονται. Και η απειρία μάς ωθεί και σε λάθη, μπορεί να τροφοδοτούμε καταστάσεις που ένας πιο έμπειρος τις αποφεύγει. Δεν είναι φταίξιμο του νέου, έτσι είναι η κατάσταση. Το σχολείο πρέπει να είανι υποστηρικτικό, να μην διαχωρίζουν τη θέση τους οι υπόλοιποι με το κλασικό "σ' εμένα δεν κάνουν τίποτα" και να μην στοχοποιείται ο κάθε νέος ή καινούργιος στο σχολείο που εκ των πραγμάτων θα τιμωρήσει πιο συχνά.
-
Πολύ σωστά Έσπερε! Τα συνοψισες άψογα! Επίσης, δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, αλλά τα παιδιά έχουν χάσει σχεδόν κάθε θετικό συναίσθημα...εκπέμπουν μόνο αρνητικοτητα και τοξικότητα.
-
Πολύ σωστά Έσπερε! Τα συνοψισες άψογα! Επίσης, δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, αλλά τα παιδιά έχουν χάσει σχεδόν κάθε θετικό συναίσθημα...εκπέμπουν μόνο αρνητικοτητα και τοξικότητα.
Έχεις δίκιο... Αλλά μην ξεχνάμε και τούτο... Αρνητικότητα και τοξικότητα εκπέμπει όλη η κοινωνία πια...
-
Πολύ σωστά Έσπερε! Τα συνοψισες άψογα! Επίσης, δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, αλλά τα παιδιά έχουν χάσει σχεδόν κάθε θετικό συναίσθημα...εκπέμπουν μόνο αρνητικοτητα και τοξικότητα.
Δεν θα έλεγα ότι έχω εντοπίσει κάτι τέτοιο, αλλά εμείς είμαστε επαρχία, υπάρχει οικονομική άνεση, τς παιδιά είναι όλη μέρα έξω, δεν είμαστε μέτρο σύγκρισης.
Έχω κουραστει όμως από τις αντικοινωνικές συμπεριφορές. Δεν εννοώ τη φασαρία στην τάξη. Αυτό το λύνουμε με αλλαγή στάσης από τη διεύθυνση. Εννοώ το βρισίδι, τους τσαμπουκάδες, τους βανδαλισμούς, αηδιαστικές ενέργειες όπως το φτύσιμο όπου βρουν ή το λέρωμα στις τουαλέτες. Επίσης υπάρχει παντελής αδιαφορία για τις συνέπειες του τι κάνουν, πετάνε πράγματα από τα παράθυρα, ανοίγουν το στόμα και ξεστομίζουν ο,τι λαχει, γενικώς σαν να μεγάλωσαν κάπου εκτός κοινωνίας. Εκεί φαίνεται η πλήρης αδιαφορία του σπιτιου. Τα παιδιά είναι αφημένα στην τύχη τους, ελεύθερα να κάνουν ο,τι γουστάρουν.
-
Στο σχολείο που τυχαίνει και είμαι, βλέπω μόνο τοξικότητα... Μπαίνω σε ένα τμήμα και οι μαθητές έχουν να πουν μόνο κακά λόγια: για τον διευθυντή που δεν ικανοποιεί τα αιτήματά τους να τρώνε στην τάξη!!! για τον τάδε καθηγητή που μπορεί να είναι καλός άνθρωπος, αλλά δεν είναι καλός καθηγητής.. Σίγουρα όταν φεύγω θάβουν κι εμένα... Εν τω μεταξύ όλο και περισσότεροι μαθητές παρουσιάζουν θλιβερή εικόνα. Οι σύμβουλοι σχολικής ζωής δεν νομίζω ότι μπορούν να κάνουν κάτι, άλλωστε ούτε μας ενημερώνουν για πολύ σοβαρές περιπτώσεις... μόνοι μας τα βρίσκουμε...Γι' αυτό και δεν θα δεχόμουν ποτέ να αναλάβω ένα τέτοιο πόστο μόνο και μόνο για να μην κάνω εφημερίες...
Πραγματικά απορώ: πριν 5 χρόνια ήμουν ο ίδιος άνθρωπος, έκανα το ίδιο ή παρόμοιο μάθημα σε δύσκολες γειτονιές, και όλα πήγαιναν ρολόι... και με τα παιδιά είχαμε πολύ καλή σχέση. Πέντε χρόνια μετά κάνω το ίδιο μάθημα, την ίδια ύλη, και αντιμετωπίζω μια ζούγκλα... αν μπορείτε να μου πείτε πού οφείλεται αυτό....Δηλαδή ξαφνικά είμαι εντελώς άπειρη στο πώς να αντιμετωπίσω μια κατάσταση, που μεταξύ μας συντηρείται από την νοοτροπία της ίδιας της σχολικής μονάδας.
-
erietta,
ναι, μπορεί στο ίδιο σχολείο με το πέρασμα του χρόνου, να συμβούν μεγάλες αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιών προς το χειρότερο η προς το καλύτερο. Όπως σωστά έγραψε και η Έσπερος, όταν υπάρχει αδιαφορία από το σπίτι, τα παιδιά μαθαίνουν να αδιαφορούν και εκείνα για τις συνέπειες των πράξεών τους με αποτέλεσμα να γίνονται όλο και χειρότερα. Και αν δεν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον στο σχολείο για εμάς, σε επίπεδο διεύθυνσης, συναδέλφων κλπ, ίσως θα πρέπει να το αναζητούμε από την επόμενη χρονιά κάπου αλλού, πρώτα απ όλα για το δικό μας καλό. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, αλλά δεν είμαστε υπεράνθρωποι.
-
harac, ο κύριος προβληματισμός μου είναι ότι δεν μπορώ να μιλήσω στον γονιό και να του πω ευθέως "φταις εσύ που το παιδί σου είναι έτσι", γιατί μετά ο ίδιος ο γονιός θα με κατηγορήσει. Και μεταξύ μας ποιος γονιός θα παραδεχτεί ότι δεν έχει τον έλεγχο του παιδιού του; Εχω παιδιά που έρχονται άυπνα και παραδέχονται ότι οι γονείς τους δεν έχουν πάρει χαμπάρι όλη νύχτα.
-
Ναι, η επικοινωνία με κάποιους γονείς είναι δύσκολη. Κανείς δεν θέλει να ακούσει ότι "το παιδί του έχει πρόβλημα", ακόμα κι αν κοντεύει να γκρεμίσει το σχολείο :(. Μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να τους μιλήσουμε προσεκτικά με γνώμονα το καλό του παιδιού τους, χωρίς χαρακτηρισμούς και αν δεν είναι συνεργάσιμοι να μην αφήνουμε να οδηγούν τη συζήτηση εκεί που θέλουν εκείνοι για να βγουν και από πάνω.
-
Τέλος, προς νέους συναδέλφους. Δυστυχώς, τα παιιδά καταλαβαίνουν την απειρία μας και το εκμεταλλεύονται. Και η απειρία μάς ωθεί και σε λάθη, μπορεί να τροφοδοτούμε καταστάσεις που ένας πιο έμπειρος τις αποφεύγει. Δεν είναι φταίξιμο του νέου, έτσι είναι η κατάσταση. Το σχολείο πρέπει να είανι υποστηρικτικό, να μην διαχωρίζουν τη θέση τους οι υπόλοιποι με το κλασικό "σ' εμένα δεν κάνουν τίποτα" και να μην στοχοποιείται ο κάθε νέος ή καινούργιος στο σχολείο που εκ των πραγμάτων θα τιμωρήσει πιο συχνά.
Αυτό το " σε εμένα δεν κάνουν τίποτα" και συνεπώς γιατί να ασχοληθώ δυστυχώς ακούγεται.
-
Τις περισσότερες φορές το "σ' εμένα δεν κάνουν τίποτα" είναι αναληθές και απλώς λέγεται για φιγούρα. Και αλήθεια, όμως, να είναι ποτέ δεν έχω ρωτήσει τι γίνεται στο μάθημα άλλου εκπαιδευτικού διότι δεν με ενδιαφέρει, όπως δεν θέλω να ασχολούνται και οι άλλοι με το τι γίνεται στο δικό μου. Κάθε μάθημα έχει τις ιδιαιτερότητές του και τη μοναδικότητά του. Και ούτε τα παιδιά είναι άβουλα στρατιωτάκια για να κάθονται σούζα στα 7ωρα και μερικοί να κοκκορεύονται.
-
Θα πω την δική μου ιστορία για το "εμένα δεν κάνουν τίποτα , είναι μια χαρά". Πριν κάποια χρόνια έκανα μάθημα σε δύσκολο ΕΠΑΛ. Εκανα φυσική τότε σε Β μηχανικών. Φυσικά δεν γινόταν μάθημα εφόσον όχι μόνο τους φαίνοτνα κινέζικα αλλά είχαν και την νοοτροπία του κακού τσαμπουκά. Όταν το έλεγα στο σύλλογο οι συνάδελφοι τεχνικών ειδικοτήτων έλεγαν ότι σε αυτούς δεν κανουν τίποτα και είναι θέμα προσέγγισης των μαθητών. Κάποια στιγμή ως υπέυθυνος τμήματος πήγα στο εργαστήριο που έκανε μάθημα ο "σε αυτόν δεν κάνουν τίποτα δηλαδή ο κ. σωστή προσέγγιση". Είχα βάλει τους μαθητές με δυνατή μουσική να χτυπανε με όλη τους την δύναμη με κάτι σφυριά, μερικά σταβομένα σίδερα θέλοντας να τα ισιώσουν. Τότε κατάλαβα....
-
Πραγματικά απορώ: πριν 5 χρόνια ήμουν ο ίδιος άνθρωπος, έκανα το ίδιο ή παρόμοιο μάθημα σε δύσκολες γειτονιές, και όλα πήγαιναν ρολόι... και με τα παιδιά είχαμε πολύ καλή σχέση. Πέντε χρόνια μετά κάνω το ίδιο μάθημα, την ίδια ύλη, και αντιμετωπίζω μια ζούγκλα... αν μπορείτε να μου πείτε πού οφείλεται αυτό....Δηλαδή ξαφνικά είμαι εντελώς άπειρη στο πώς να αντιμετωπίσω μια κατάσταση, που μεταξύ μας συντηρείται από την νοοτροπία της ίδιας της σχολικής μονάδας.
Αυτό το έζησα πέρσι. Ένιωθα μαθητές να με κουμαντάρουν σαν να είμαι πρωτάρα, και αυτό σταδιακά μεταφέρθηκε σε όλη την τάξη. Υπήρχε τμήμα που στην Α Γυμνασίου τα πηγαίναμε πολύ καλά (με λίγη φασαρία που αντιμετωπιζόταν) και πέρσι, επειδή κύλησαν σε τελείως αντικοινωνικές συμπεριφορές 3-4 παιδιά αυτού του τμήματος, έχασα παντελώς τον έλεγχο. Έμπαινα μέσα και απλώς ούρλιαζα δυνατά το μάθημα για να προλάβω να τα πω ή αν περνούσε ένα 20λεπτο με σχετική ηρεμία, ευχόμουν να χτυπουσε το κουδούνι αμέσως για να μην συμβεί κάτι
. Δεν υπάρχει μαγική λύση, αλλά πρέπει να υπάρχει κοινή γραμμή μεταξύ διεύθυνσης του σχολείου και συλλόγου εκπαιδευτικών για την αντιμετώπιση περιστατικών στο σχολείο. Το αποτελεσματικότερο, όμως, είναι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι σοβαρό, να ενημερώνονται οι γονείς.
Φέτος έχουμε πολιτική άμεσης ενημέρωσης των γονέων και έχουμε φτάσει και σε απαντήσεις του στιλ"δεν είναι δυνατόν κάθε μέρα να μας παίρνετε και να μας αναστατώνετε".
harac, ο κύριος προβληματισμός μου είναι ότι δεν μπορώ να μιλήσω στον γονιό και να του πω ευθέως "φταις εσύ που το παιδί σου είναι έτσι", γιατί μετά ο ίδιος ο γονιός θα με κατηγορήσει. Και μεταξύ μας ποιος γονιός θα παραδεχτεί ότι δεν έχει τον έλεγχο του παιδιού του; Εχω παιδιά που έρχονται άυπνα και παραδέχονται ότι οι γονείς τους δεν έχουν πάρει χαμπάρι όλη νύχτα.
Έχω ακουσει γονείς να λένε ότι ευχαριστουν πολύ για το ενδιαφέρον, γνωρίζουν ότι το παιδί αργεί να ξυπνήσει, ξενυχτάει, δεν διαβάζει κλπ. Εκεί υπαρχει μια ελπίδα. Όταν οι γονείς δεν συνεργάζονται, δεν υπάρχει τίποτα. Και δυστυχώς αυτοί αυξάνονται. Έχουν βρει τη λύση, στο σπίτι να τους κάνουν όλα τα χατίρια για να μην συγκρούονται. Και δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν κάνουμε κι εμείς το ίδιο.
Τις περισσότερες φορές το "σ' εμένα δεν κάνουν τίποτα" είναι αναληθές και απλώς λέγεται για φιγούρα. Και αλήθεια, όμως, να είναι ποτέ δεν έχω ρωτήσει τι γίνεται στο μάθημα άλλου εκπαιδευτικού διότι δεν με ενδιαφέρει, όπως δεν θέλω να ασχολούνται και οι άλλοι με το τι γίνεται στο δικό μου. Κάθε μάθημα έχει τις ιδιαιτερότητές του και τη μοναδικότητά του. Και ούτε τα παιδιά είναι άβουλα στρατιωτάκια για να κάθονται σούζα στα 7ωρα και μερικοί να κοκκορεύονται.
Γιατί να μην ρωτάς τι γίνεται και σε άλλα μαθήματα; Αυτός είνιναι ο σκοπος των παιδαγωγικών συνεδριάσεων ούτως ή άλλως. Εάν αυτα συζητιούνται συνεχώς, κάποια στιγμη θα μιλήσουν κι αλλοι και θα καταλάβεις ότι δεν είσαι μόνος. Εξάλλου πρέπει και η διοικηση να έχει πλήρη εικόνα για το τι ακριβώς γίνεται μέσα στις τάξεις και ζορίζει τους εκπαιδευτικους, αν έχει τη θέληση να το αντιμετωπίσει.
Σε πολλούς μπορεί όντως να μην κάνουν τίποτα. Δεν συγκρίνεται ο χρονια στο σχολείο και έμπειρος με έναν καινούργιο στο μέρος ή τελείως άπειρο. Ή κάποιοι έχουν μαθήματα που τους δίνουν τη δυνατότητα να έχουν τα παιδιά συνεχώς απασχολημένα να αντιγράφουν από τον πίνακα οπότε δεν υπάρχει περιθώριο να χαζολογήσουν και να μιλάνε, κάτι που δεν μπορεις να κάνεις αν πχ θες να κάνεις ανάλυση κειμένου με διάλογο, που θα υπάρξει χρόπνος για ανάγνωση, για σκέψη κλπ. Δεν είναι ίδιες οι πρώτες με τις τελευταίες ώρες επίσης. Δεν είναι ιδιο αν μπαίνεις πολλές ώρες με το να μπαίνεις μόνο δύο. Επίσης όσοι είμαστε πιο έμπειροι, έχουμε αναπτύξει μια α ανοχή σε καταστάσεις που καταλαβανουμε διαισθητικά οτι θα καταλαγιάσουν μονες τους σε 1-2 λεπτά, κάτι που ένας καινούργιος δεν το κατανοεί, οπότε αρχίζει με τη μία τις φωνές ή τις τιμωρίες και πετυχάινει το αντίθετο αποτέλεσμα. Πολλοί τέτοιοι παράγοντες υπάρχουν. Αλλά δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε. Με εξαίρεση πέρσι, τα τελευταία χρόνια που στεκόμουν στα πόδια μου όταν έπαψα να είμαι τελείως καινούργια, ειχα καταλάβει ότι κι εγώ είχα τμήματα "που δεν μου κάνουν τίποτα" σε σχέση με άλλους συναδέλφους. Αυτό όμως είναι κάτ ιπου πρέπει να χρησιμοποιείς για να βοηθησεις τν κατάσταση, όχι να βγάζεις την ουρά σου απ έξω και να εκθέτεις τους άλλους.
-
Κάποιοι συνάδερφοι λένε "εμένα δεν μου κάνουν τίποτα" (ομολογώ ότι το έχω πει κι εγώ για τμήμα που ξέρω καλά και μπορώ να αντιμετωπίζω διαισθητικά). Αναφέρομαι στο Λύκειο, όπου τα παιδιά είναι σε άλλη φάση, πιο πολύ διαβάζουν για τα φροντιστήρια...
Αλλοι απλώς αποφεύγουν να ξαναπάρουν το ίδιο τμήμα, το "πετάνε" στον νέο και ο νέος "φρικάρει". Έλα όμως που όπως αναφέρει και o gismix, αργά ή γρήγορα αυτό αποκαλύπτεται! Έτσι μου είπαν "πάρε αυτό το τμήμα" χωρίς να μου πουν όπως όφειλαν ότι το συγκεκριμένο τμήμα έχει μαθητές με πολύ σοβαρά θέματα υγείας, που απαιτούν προσεκτικούς χειρισμούς, και πολύ σοβαρά οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα. Από τα ίδια τα παιδιά έμαθα ότι δεν χωνεύουν τους καθηγητές που δεν τους ανέλαβαν φέτος....
Προσωπικά ξέρω ότι και ο ίδιος ο διευθυντής είναι αντιπαθής και αντλεί το όποιο κύρος του μόνο από την θέση του και τις ποινές που μπορεί να βάλει...
Έσπερος νομίζω ότι στο να νιώθουμε ξαφνικά πρωτάρηδες, παίζει ρόλο η σωματική και πνευματική κούραση που έχουμε. Όταν ήμουν νεοδιόριστη είχα το κουράγιο να αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις, τώρα δεν έχω καν τις σωματικές αντοχές...
-
Όταν είσαι πιο νέος, απελπίζεσαι και απογοητεύεσαι αλλά ελπίζεις ότι κάποια πράγματα θα αλλάξουν, ότι θα δείχνεις πιο μεγάλος και θα σε παίρνουν στα σοβαρα, ότι θα μάθεις τα κόλπα, ότι θα αλλάξεις σχολείο κλπ. Αν εχεις ήδη την κούραση και σου έρθει μια κατραπακιά από ένα διαλυμένο σχολείο ή μια πολύ προβληματική φουρνιά, κι εχεις φτάσει και σε μια φάση της ζωής σου που θεωρείς αυτονόητο ότι δεν θα πηγαίνεις στη δουλειά σου για να εξευτελίζεσαι από ανήλικα, δεν μπορείς να δεχτείς την κατάσταση. Σου πέφτει βαρύ. Πέρσι όπως έχω ξαναγράψει, ένιωθα απλα ότι δεν μου αξίζει να το υφίσταμαι αυτό.
-
Δεν εξευτελιζόμαστε εμείς, που κάνουμε σωστά το μάθημά μας. Εκείνοι, οι συγκεκριμένοι που δημιουργούν προβλήματα συμπεριφοράς στην τάξη εξευτελίζονται και γελοιοποιούνται και τους το τονίζω συνέχεια όποτε τα βλέπω.
-
Δεν εξευτελιζόμαστε εμείς, που κάνουμε σωστά το μάθημά μας. Εκείνοι, οι συγκεκριμένοι που δημιουργούν προβλήματα συμπεριφοράς στην τάξη εξευτελίζονται και γελοιοποιούνται και τους το τονίζω συνέχεια όποτε τα βλέπω.
Αυτά μπορεί να τα λέμε σ εκείνους, αλλά δεν ισχύουν.
Όταν κάποιοι σε γλεντάνε και οι άλλοι σε λυπούνται, υφίστασαι επαγγελματικό εξευτελισμό.
-
Αυτά μπορεί να τα λέμε σ εκείνους, αλλά δεν ισχύουν.
Όταν κάποιοι σε γλεντάνε και οι άλλοι σε λυπούνται, υφίστασαι επαγγελματικό εξευτελισμό.
Σήμερα, όλοι γνωρίζουμε πώς μεγαλώνουν και πώς μάς έρχονται τα παιδιά στα σχολεία...!
Από τη στιγμή που δεν σέβονται τους γονείς τους, τους κανονισμούς του σχολείου κ τους εκπαιδευτικούς, αδικούν οι ίδιοι τους εαυτούς τους! Και πράγματι, κανένας δεν υφίσταται εξευτελισμό, από τη στιγμή που κάνει (παρά τις δυσκολίες) το μάθημα κ τη δουλειά του. Θα μπορούσε ο καθένας μας π.χ. να μην κάνει καθόλου μάθημα, αλλά να κάθεται στην έδρα του και να επιτρέπει στους μαθητές να μιλάνε μεταξύ τους, να αντιγράφουν τις ασκήσεις άλλων μαθημάτων κ στο τέλος να μοιράζει μια φωτοτυπία (ως φύλλο εργασίας) κ να σημειώνει στο βιβλίο ύλης ότι παρέδωσε από τη σελ. Χ έως τη σελίδα Ζ... Τότε, όμως, θα ήταν αξιολύπητος και θα υφίστατο τα υποτιμητικά σχόλια & την απαξίωση, αφού ως γνωστό, τα πάντα διαδίδονται και στο χώρο του σχολείου και στα σπίτια των μαθητών...!
-
Αν μπορείτε να το βλέπετε τόσο αποστασιοποιημένα, μπράβο.
Εγω δεν μπορώ. Είναι φορές που έχω νιώσει εξευτελισμό και ότι δεν μου αξίζει με τόσες σπουδές και τόση μόρφωση, να μου φέρεται κάποιος έτσι. Ούτε θέλω να σκέφτεται κάποιος «την καημένη την κυρία τι της κάνουν». Ειδικά αν αυτά τα τμήματα με κάποιους άλλους συνεργάζονται καλύτερα.
-
Αυτά μπορεί να τα λέμε σ εκείνους, αλλά δεν ισχύουν.
Όταν κάποιοι σε γλεντάνε και οι άλλοι σε λυπούνται, υφίστασαι επαγγελματικό εξευτελισμό.
Φυσικά και ισχύουν, διότι είναι δικό τους το πρόβλημα και όχι δικό σου.
Αν κάνεις σωστά τη δουλειά σου δεν έχεις να φοβηθείς κάτι. Και σε αυτή την περίπτωση δεν σε ενδιαφέρει τι σκέφτονται οι άλλοι, αλλιώς έχασες το παιχνίδι. Τα γράφω για να σε ενθαρρύνω. Αν περιμένουμε από παιδιά που συχνά φέρονται ανώριμα και ανεύθυνα, να τονώσουμε την αυτοεκτίμησή μας και να ενισχύσουμε το εγώ μας, καήκαμε ;D
-
Φυσικά και ισχύουν, διότι είναι δικό τους το πρόβλημα και όχι δικό σου.
Αν κάνεις σωστά τη δουλειά σου δεν έχεις να φοβηθείς κάτι. Και σε αυτή την περίπτωση δεν σε ενδιαφέρει τι σκέφτονται οι άλλοι, αλλιώς έχασες το παιχνίδι. Τα γράφω για να σε ενθαρρύνω. Αν περιμένουμε από παιδιά που συχνά φέρονται ανώριμα και ανεύθυνα, να τονώσουμε την αυτοεκτίμησή μας και να ενισχύσουμε το εγώ μας, καήκαμε ;D
Μα όταν μπαίνεις σε ένα τμήμα καθ δεν μοορεις να κανεις μαθημα, εκ των πραγμάτων δεν κανεις σωστά τη δουλειά σου. Η δουλειά σου είναι να διδαχτούν τα παιδιά κάτι, που προφανώς δεν γίνεται μέσα σε οχλαγωγία με καθηγητη που κάθε δυο λεπτά διακόπτει για παρατήρηση ή ουρλιάζει για να ακουστεί πάνω από τις φωνές. Ο καθηγητής εκείνη την έχει ακυρωθεί. Είναι ένας ενήλικος επιστήμονας επαγγελματίας που κάποια ανήλικα δεν την αφήνουν να κάνει τη δουλειά του.
Εκείνα χεστηκαν. Το πρόβλημα είναι των παιδιών που δεν μαθαίνουν και του καθηγητη που κοπιάζει μάταια.
-
Σε εκείνη την περίπτωση, πάλι εκείνα θα βγουν χαμένα και τους το τονίζεις, καθώς δεν μπορούν να εκτιμήσουν και να αξιοποιήσουν προς όφελός τους εκείνο που τους προσφέρεις (διδακτικό έργο).
-
Σε εκείνη την περίπτωση, πάλι εκείνα θα βγουν χαμένα και τους το τονίζεις, καθώς δεν μπορούν να εκτιμήσουν και να αξιοποιήσουν προς όφελός τους εκείνο που τους προσφέρεις (διδακτικό έργο).
Ε και που θα το τονίσεις, τι έγινε;
Εγω πέρσι είδα πώς η απαξίωση από έναν συγκεκριμένο μαθητή οδήγησε στην απαξίωση μου από όλο το τμήμα. Παιδθα που μια χρονιά πριν, με είχαν αγαπημένη τους (με την καλή έννοια). Πέρσι έβλεπα την δυσαρέσκεια στο πρόσωπο τους για την κατάσταση. Προφανώς είχα χάσει κάθε κυρος.
-
Δεν περιμένεις να γίνουν θαύματα, απλώς τους εξηγείς τις συνέπειες που επιφέρει η στάση τους.
Αν πάλι, νομίζεις ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα, που προέρχεται από έναν μαθητή, ο οποίος επηρεάζει και παρασύρει τους υπόλοιπους, δοκίμασε να το συζητήσεις μαζί του μόνη σου σε ένα διάλειμμα ή ακόμα καλύτερα με τον σύμβουλο σχολικής ζωής.
-
Δεν περιμένεις να γίνουν θαύματα, απλώς τους εξηγείς τις συνέπειες που επιφέρει η στάση τους.
Αν πάλι, νομίζεις ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα, που προέρχεται από έναν μαθητή, ο οποίος επηρεάζει και παρασύρει τους υπόλοιπους, δοκίμασε να το συζητήσεις μαζί του μόνη σου σε ένα διάλειμμα ή ακόμα καλύτερα με τον σύμβουλο σχολικής ζωής.
Αυτά που λέω έγιναν πέρσι.
Αφορούσαν μαθητή παραβατικό. Όχι απλα άτακτο παιδί.
Γενικα πάντως δεν πιστεύω στη δυνατότητα να λυθεί κάτι με συζήτηση. Δεν το έχω δει να γίνεται ποτέ.
Αυτά είναι για να τα λέμε μεταξύ μας. Ένας έφηβος ππυ έχει πάει 8 χρόνια σχολείο, ξέρει τους κανόνες. Δεν χρειαχεται συζήτηση. Έχει ήδη αποφασίσει από επιλογή αν θα τους τηρήσει. Δεν θα αλλάξει γνώμη από τη συζήτηση, με άτομα που δεν τα έχει σε καμία υπόληψη.
Αυτό που έχω καταλάβει ότι πιάνει, είναι η αύρα του σχολείου. Αν η διοίκηση έχει τη γραμμή ότι κάθε συμπεριφορά ελέγχεται, αντιμετωπίζεται καταγράφεται, εν ανάγκη τιμωρείται και ειδοποιούνται οι γονείς.
Το άλλο που έχω δει είναι να καταφέρεις επειδή εχεις πολλές ώρες ή επειδή κάτι στην προσωπικότητα σου το εμπνέει ή έστω επειδή σε φοβούνται, να συνεργάζονται στην τάξη ειδικά αν δώσεις ένα κίνητρο ότι κάποιες συγκεκριμένες προσπάθειες θα ανταμειφθουν με βοηθητική βαθμολογία.
Αυτά όμως όχι σε ακραίες περιπτώσεις.
-
Ακριβώς, επειδή γνωρίζει τους κανόνες, με τη συζήτηση του ζητάς να σου εξηγήσει γιατί δεν τους τηρεί και τι είναι εκείνο που τον κάνει να αντιδρά. Τα θέματα συμπεριφοράς δεν λύνονται πάντα μόνο με διάλογο, αλλά ο διάλογος είναι το πρώτο βήμα στον κύκλο της διεκδικητικότητας. Ξεκινάς με την ουδέτερη περιγραφή της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, περιγράφεις τα συναισθήματα που δημιουργεί σε εσένα και το σύνολο, του ζητάς να ζητήσει συγνώμη (αυτό άλλοι το καταλαβαίνουν και άλλοι όχι), προβάλλεις ένα αίτημα (να σταματήσει) και τέλος θέτεις όρια προειδοποίησης. Και εδώ, συμφωνώ. Πρωτεύοντα ρόλο παίζει και η στάση/γραμμή του διευθυντή.
-
Ακριβώς, επειδή γνωρίζει τους κανόνες, με τη συζήτηση του ζητάς να σου εξηγήσει γιατί δεν τους τηρεί και τι είναι εκείνο που τον κάνει να αντιδρά. Τα θέματα συμπεριφοράς δεν λύνονται πάντα μόνο με διάλογο, αλλά ο διάλογος είναι το πρώτο βήμα στον κύκλο της διεκδικητικότητας. Ξεκινάς με την ουδέτερη περιγραφή της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, περιγράφεις τα συναισθήματα που δημιουργεί σε εσένα και το σύνολο, του ζητάς να ζητήσει συγνώμη (αυτό άλλοι το καταλαβαίνουν και άλλοι όχι), προβάλλεις ένα αίτημα (να σταματήσει) και τέλος θέτεις όρια προειδοποίησης. Και εδώ, συμφωνώ. Πρωτεύοντα ρόλο παίζει και η στάση/γραμμή του διευθυντή.
Αυτά τα εχεις δει να πιάνουν;
Αν έπιαναν δεν θα ήμασταν εδώ να συζητάμε.
Κατ αρχάς μιλάω για παιδιά που αν τους πεις ότι αυτό που κάνουν σε ενοχλεί, άνετα σου απαντάνε «στα αρ@@@@@ μου».
-
Ναι, για αυτό είμαστε εδώ και συζητάμε και τα προτείνω.
-
Ναι, για αυτό είμαστε εδώ και συζητάμε και τα προτείνω.
Τότε μάλλον μιλάμε για άλλου είδους παιδιά και άλλου είδους προβλήματα.
Εγω δεν έχω δει παιδί να αλλάζει προς το καλύτερα ποτέ στο σχολείο. Εκτός αν ωριμάσει απλα. Αυτό που βλέπω είναι να έρχονται καλά και στρωμένα στην Α και μέχρι το τέλος της χρονιάς οι μισοί να έχουν διαλυθεί.
Έχω δει επίσης να βελτιώνεται συνολικά ένα τμήμα που πριν δεν λειτουργούσε λόγω κακών χειρισμών, αν πχ αλλάξει η σύνθεση του συλλόγου διδασκόντων, αλλάξει ο υπεύθυνος κλπ.
Έχω δει να γίνονται απλως συνεργάσιμα κάποια παιδιά ή τμήματα σε συγκεκριμένους καθηγητές (και σε εμένα) με συγκεκριμένες προϋποθεσεις. Συνεργάσιμα, όχι να αλλάζουν και να σταματούν κάθε ανεπιθύμητη συμπεριφορά.
Αλλά πραγματικά ακραίο περιστατικό ή τμήμα με εκρηκτική σύνθεση, δεν έχω δει να βελτιώνεται ούτε με συζητήσεις ούτε με γονείς ούτε με τιμωρίες.
Γενικα έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στο σχολείο ως φορέα κοινωνικοποίησης. Όχι την εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς. Την εμπιστοσύνη στην κοινωνία. Αν μπορούσα να μην
στέλνω το παιδί μου, ειδικά στα γυμνασιακά χρόνια, θα το σκεφτόμουν σοβαρα.
-
Έσπερος, πώς αντιμετώπισες τελικά το θέμα; Αν το καλοσκεφτούμε, συμμετέχουμε κι εμείς στο πρόβλημα, άθελά μας.
Αλλά.... όταν έχω αναλάβει το θεωρούμενο από συναδέρφους ως χειρότερο τμήμα του σχολείου με την θέλησή μου και τα πάω καλά μαζί τους...
Και όταν μπαίνω π.χ. στο Γ1 Γυμνασίου και τα πάμε μια χαρά, και μετά την αμέσως επόμενη ώρα μπαίνω στο Γ2 Γυμνασίου και έχω πρόβλημα, φταίω εγώ; Δηλαδή εγώ το προκαλώ; Μάλλον χρειάζομαι ψυχολόγο.
Έχω καταλάβει ότι το πρόβλημα είναι συστημικό και κάπου ξεσπά όλο αυτό.
-
Έσπερος, πώς αντιμετώπισες τελικά το θέμα; Αν το καλοσκεφτούμε, συμμετέχουμε κι εμείς στο πρόβλημα, άθελά μας.
Αλλά.... όταν έχω αναλάβει το θεωρούμενο από συναδέρφους ως χειρότερο τμήμα του σχολείου με την θέλησή μου και τα πάω καλά μαζί τους...
Και όταν μπαίνω π.χ. στο Γ1 Γυμνασίου και τα πάμε μια χαρά, και μετά την αμέσως επόμενη ώρα μπαίνω στο Γ2 Γυμνασίου και έχω πρόβλημα, φταίω εγώ; Δηλαδή εγώ το προκαλώ; Μάλλον χρειάζομαι ψυχολόγο.
Έχω καταλάβει ότι το πρόβλημα είναι συστημικό και κάπου ξεσπά όλο αυτό.
Δεν το αντιμετώπισα :)
Ήταν απο τις καταστάσεις, που όπως αποδείχτηκε μετά, φεύγουν απο τα πλαίσια του σχολείου.
Στο άλλο που ρωτάς, πιστεύω ότι υπάρχει και «χημεία». Κι εμένα μου τυχαίνει και φέτος πχ, να μην ακούγεται ψίθυρος σε τμήματα που άλλοι συνάδελφοι (όχι νέοι), ζορίζονται. Από την άλλη, αυτό που εγω θεωρώ το χειρότερο τμήμα του σχολείου και παρακαλάω να χαθεί η ώρα τους, έχω καταλάβει ότι δεν τους ζορίζει όλους το ίδιο πολύ. Ακόμα κι η καθηγήτρια των καλλιτεχνικών μου είπε ότι δεν τους θεωρεί το χειρότερο της, ενώ εγω το κατατάσσω στο top 3 των χειρότερών μου ever (από όταν έπαψα να είμαι νέα). Για κάποιον λόγο κάποιες φορεδ υπάρχει ένα κουμπί που βρίσκουν κάποιοι, ενώ κάποιοι όχι.
Επίσης έχω παρατηρήσει, και λυπάμαι που θα απογοητεύσω τους νέους που διαβάζουν, ότι υπάρχει μια μαγική στιγμή που η μπάλα χάνεται και δεν ξαναβρίσκεται. Αν ξεκινήσει κάτι πολύ στραβά, δεν θα φτιάξει. Τα παιδιά απλα το ξέρουν, ότι σε κάνουν ο,τι γουστάρουν, ότι στην ώρα σου δεν θα ξαναγίνει ποτέ κανονικό μάθημα. Αυτό παγιώνεται. Το έχουν αποφασίσει από πριν. Αυτό που πρέπει να εύχεται κανείς, είναι να μην διαδοθεί η πληροφορία και στους άλλους και σε απαξιώσουν και τα υπόλοιπα τμήματα.
-
Για μένα είναι πολύ απογοητευτικές αυτές οι συμπεριφορές και δυστυχώς το παίρνω προσωπικά.
Στην πλειοψηφία των τμημάτων συνεργαζόμαστε άψογα αλλά είναι και 2 που με πιάνει το στομάχι μου στη σκέψη του να μπω μέσα. Είναι τα τμήματα τα οποία δυσκολεύουν και άλλους καθηγητές αλλά αυτό δε με "παρηγορεί" γιατί σε κάποιους άλλους έχουν ανεκτή συμπεριφορά. Όχι σωστή πάντα αλλά ανεκτή.
Ειδικά στο 1 το πρόβλημα ξεκινάει από ένα παιδί το οποίο υποκινεί και την υπόλοιπη τάξη. Εννοείται ότι το πλησίασα εκτός τάξης, μιλήσαμε κλπ αλλά εξακολουθεί να έχει την ίδια συμπεριφορά. Οι γονείς έχουν ενημερωθεί αλλά λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι.
Να το αγνοήσω δεν μπορώ γιατί θα φωνάξει, θα παραπονεθεί για συμμαθητές, θα πέσει επίτηδες από την καρέκλα, θα πασαλειφτεί με μελάνι και γενικότερα θα κάνει ό,τι περνάει από το μυαλό του για να μη γίνει μάθημα.
-
Επίσης σίγουρα υπάρχουν "επιβαρυντικοί" παράγοντες όπως πχ η ώρα που κάνουμε μάθημα. Αν τους πετύχω πρώτες ώρες είναι έως και συνεργάσιμοι. Δυστυχώς όμως έχω κυρίως τελευταίες ώρες στα συγκεκριμένα τμήματα, μονόωρα μαθήματα οπότε...
-
Σε αυτό συμφωνώ και εγώ. Έκανα μάθημα σε ένα συγκεκριμένο τμήμα την έβδομη ώρα και κάποια παιδιά, δεν μπορούσαν να καθίσουν πάνω από ένα λεπτό στην καρέκλα, ενοχλούσαν τους υπόλοιπους κλπ. Έγινε μία αλλαγή στο πρόγραμμα (γίνονται διαρκώς αλλαγές) και προς το παρόν τους έχω δεύτερη ώρα. Βλέπω μεγάλη διαφορά.
-
Συνάδελφοι τα σχολεία πλέον εφοδιάζονται με ψυχολόγους. Συνεργαστείτε μαζί τους για τέτοιες περιπτώσεις μαθητών. Μπορούν να βοηθήσουν....
-
Συνάδελφοι τα σχολεία πλέον εφοδιάζονται με ψυχολόγους. Συνεργαστείτε μαζί τους για τέτοιες περιπτώσεις μαθητών. Μπορούν να βοηθήσουν....
Η διαφορα είναι ότι οι ψυχολόγοι δεν είναι για να κάνουν μάθημα σε 25 παιδιά. Οι ψυχολόγοι ενδιαφέρονται να είναι καλά το συγκεκριμένο παιδί που παρακολουθούν και το να είναι καλά συνήθως επιτυγχάνεται με το να σπάει τα νεύρα των υπολοίπων. Αν είναι να έρθουν
ψυχολόγοι να λενε αηδίες του στιλ «να τα εχεις καλά με τον εαυτό σου και άσε τους άλλους» και «μη δίνεις σημασία σε τοξικούς ανθρώπους» και όλα αυτά της μόδας που λενε στον κόσμο και διαλύουν σπίτια και οικογενειακές σχέσεις, να μας λείπουν.
-
Εξαρτάται τους ψυχολόγους. Όσους έχω πετύχει ήταν οκ. Αυτή που έχουμε τώρα, έχει κερδίσει αρκετά την εμπιστοσύνη των παιδιών που παρακολουθεί. Μας λέει να βάζουμε όρια στα παιδιά και να μην τα αφήνουμε να κάνουν ό,τι θέλουν.
-
Η διαφορα είναι ότι οι ψυχολόγοι δεν είναι για να κάνουν μάθημα σε 25 παιδιά. Οι ψυχολόγοι ενδιαφέρονται να είναι καλά το συγκεκριμένο παιδί που παρακολουθούν και το να είναι καλά συνήθως επιτυγχάνεται με το να σπάει τα νεύρα των υπολοίπων. Αν είναι να έρθουν
ψυχολόγοι να λενε αηδίες του στιλ «να τα εχεις καλά με τον εαυτό σου και άσε τους άλλους» και «μη δίνεις σημασία σε τοξικούς ανθρώπους» και όλα αυτά της μόδας που λενε στον κόσμο και διαλύουν σπίτια και οικογενειακές σχέσεις, να μας λείπουν.
Καμία σχέση συνάδελφε... αν συνεργαστείς σωστά με καλό ψυχολόγο μπορεί να βοηθήσει. Μάλλον έχεις τραυματική εμπειρία αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα...
-
Καμία σχέση συνάδελφε... αν συνεργαστείς σωστά με καλό ψυχολόγο μπορεί να βοηθήσει. Μάλλον έχεις τραυματική εμπειρία αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα...
Επίσης, οι σχολικοί ψυχολόγοι έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν και σε επίπεδο τμήματος. Σε εμάς, μπαίνουν σε όλα τα τμήματα τουλάχιστον από μια φορά, για να έχουν εικόνα και των σχέσεων των παιδιών μεταξύ τους.
-
Οι ψυχολόγοι διαλύουν σπίτια; Δεν το γνώριζα αυτό.
-
Οι ψυχολόγοι διαλύουν σπίτια; Δεν το γνώριζα αυτό.
Ξέρω πολλούς ανθρώπους που έχουν απομακρύνει τιυς πάντες από τον περίγυρο τιυς επειδή ο ψυχολόγους τους είπε να κάνουν ο,τι τους κάνει να νιώθουν καλά.
Έχουμε ακούσει επίσης πολλές αρλούμπες γονέων ππυ τους είπε ο ψυχολόγος.
Οπότε αν ακούω ψυχολόγο κρατάω μικρό καλάθι για το αν θα βοηθήσει ή θα διαλύσει το σχολείο. Γιατί η διάλυση στη συμπεριφορά των παιδιών σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στις ψυχολογικές και ψεύτο παιδαγωγικές ανοησίες που διαβάζουν οι γονείς.
-
Συμφωνώ 100% με τον Έσπερο. Προσωπικά δεν έχω δει ποτέ ψυχολόγο να βοηθά σε κάτι όσον αφορά το σχολείο αλλά και γενικότερα η ποπ ψυχολογία την οποία ασπάζονται οι περισσότεροι ψυχολόγοι δεν οδηγεί σε τίποτα ωφέλιμο όσον αφορά το σύνολο.
Συνήθως απλά "χαιδεύουν" το εγώ όσον παρακολουθούν και σπάνια προτείνουν πρακτικές λύσεις.
Βλέπουμε και στην Αμερική που έχουν όλα τα σχολεία ψυχολόγους, πόσο καλά πάει το πράγμα. Γενικά η ψυχολογία είναι και λιγουλάκι ψευδοεπιστήμη, καθώς δεν έχει άμεσα, απτά, πρακτικά αποτελέσματα αλλά όλα βασίζονται σε μια νεφελώδη υποκειμενική ερμηνεία του καθενώς.
Πολύ συχνά πχ ακούω το επιχείρημα : δεν βρήκες, τον κατάλληλο ψυχολόγο, δοκίμασε με άλλους κτλ που αν αφορούσε μια πραγματική επιστήμη δεν θα έπρεπε να ακούγεται με τέτοια συχνότητα.
Γελάω ειλικρινά με όσους προτείνουν για πάσαν νόσον και ........ τον ψυχολόγο χωρίς όμως να έχουμε ποτέ μετρήσιμα στοιχεία για την αποτελεσματικότητά τους.
-
Και στα σχολεία πόσοι ψυχολόγοι πραγματικά προσφέρουν κάτι;
Μακάρι οι προσωπικές μου παρατηρήσεις να μην αφοορούν την πλειοψηφία. Ναι οκ έρχονται μια φορά την εβδομάδα σύμφωνοι.
Μήπως όμως θα έπρεπε τότε οι ίδιοι να αρνηθούν να εργαστούν με τέτοιο τρόπο στα σχολεία απλά ως βιτρίνα-κράχτης και να απαιτήσουν σωστό θεραπευτικό πλαίσιο;
Το σχολείο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να λειτουργήσει ως χώρος θεραπείας.
Αν μπορούσαν υποχρεωτικά να παραπέμψουν σε ψυχολογικές δομές τους μαθητές και τους γονείς τους τα απογεύματα ίσως κάτι να γινόταν. Και πάλι όμως δεν νομίζω ότι τα αποτελέσματα θα είναι θεαματικά.
Όταν οι γονείς είναι μέσα στο στρες, στην φτώχεια, στην ανεργία κτλ πόσο μπορεί να βοηθήσει ένας ψυχολόγος πρακτικά.
Όταν μια κοινωνία νοσεί πρέπει να θεραπεύουμε την ρίζα του προβλήματος. Οι ψυχολόγοι στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι απλά "τσιρότα".
-
Η σχολική τάξη είναι ένα ετερόκλητο σύνολο ατόμων από διαφορετικά περιβαλλοντα, συχνά τόσο διαφορετικά που αποκλείεται κάποιος να συναντήσει στην
κανονική ενήλικη ζωή του τετοια άτομα, ποσο μάλλον να αναγκαστεί να αλληλεπιδρά μαζί τους «γιατί είμαστε όλοι μια ομάδα». Στην τάξη μέσα πρέπει να γίνει μια συγκεκριμένη δουλειά σε ορισμένο χρόνο με ορισμένο αποτέλεσμα. Ιδανικό θα ήταν αυτό να γίνει με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχη, αλλά κι αυτό δεν είναι πολύ ρεαλιστικό με αυτές τις συνθήκες που έχουμε. Ο ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει αν βλέπει ένα παιδί συνεσταλμένο, μοναχικό, λυπημένο, ή ένα παιδί ππυ αγχώνεται με τις επιδόσεις ή απογοητευεται. Δεν αμφιβάλλω γι αυτό. Κατά τ άλλα δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα βάλει σε σειρά το κάθε κακομαθημένο που δεν γνωρίζει στοιχειώδη κοινωνική συμπεριφορά ή δεν τον νοιάζει το σχολείο γιατί θα πάει σε ιδιωτική σχολή να γίνει personal trainer, παρεμποδίζοντας τους εκπαιδευτικούς από το να θέτουν όρια ή να επιβάλλουν ποινές, γιατί σίγουρα θα αρχίζει και η καραμέλα «δεν μπορούμε να τον βγάζουμε έξω, τον παρακολουθεί ψυχολόγος». Οπότε θα μας κάνει ο,τι θέλει και με νομιμοποίηση. Και όπως πάντα κανεις δεν θα ασχοληθεί με τα σοβαρα παιδθα που ούτε κλαίγονται ούτε γκρεμίζουν την τάξη, παρολο που είναι τα θύματα των υπολοίπων.
-
Ποσο συμφωνω με Εσπερο...
-
Έσπερε, συμφωνώ κι εγώ μαζί σου. Οι ψυχολόγοι δέχονται να πηγαίνουν στα σχολεία και να επιτελούν αυτό το ελάχιστο έργο, μόνο και μόνο για την προϋπηρεσία, θεωρώ, όχι γιατί πραγματικά μπορεί να γίνει δουλειά.
-
Τα σχολεία χρειάζονται και ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς και πολύ βοηθητικό προσωπικό γενικα, για να παρατηρεί και να βοηθά. Σίγουρα ένας ψυχολόγος θα μπορεί να βοηθήσει τιυς εκπαιδευτικούς να αντιμετωπίσουν μεμονωμένα προσωπικά προβλήματα μαθητών. Η τάξη όμως είναι κάτι διαφορετικό. Εκεί δεν μπορούμε να είμαστε συνεχώς με τα ναι μεν αλλά και μην πιέζουμε κλπ κλπ.
Έχουμε μειώσει τον εαυτό μας με το να θεωρούμε ότι είναι κακό να μιλάμε για πειθαρχία, για κανόνες και για συνέπειες των πράξεων. Όσα παιδιά είναι σε ομάδες έχουν μάθει σε αυστηρή πειθαρχία, ξέρουν ότι υπάρχουν κανόνες που πρέπει να ακολουθούν, δέχονται να τους φωνάζουν οι προπονητές με τρόπο που αν φωνάζαμε εμείς, οι γονείς θα μας έστελναν μέσα για κακοποίηση, ξέρουν ότι αν δεν ακολουθήσουν τους κανόνες θα χάσουν κάποιο προνόμιο ή θα τιμωρηθούν. Δεν γίνεται να μπλέξουμε με αναλύσεις επι αναλύσεων και συζητήσεις επι συζητήσεων για το αν θα σεβόμαστε τους κανόνες και δεν μπορεί όλο αυτό να ειναο θέμα διαπραγμάτευσης. Απ αυτήν την άποψη, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα προσφέρει ένας ψυχολόγος πέρα από το να δημιουργεί ενοχές στον εκπαιδευτικό για το αν ο τρόπος του ήταν σωστος.
-
Εγώ θεωρώ πως χρειάζονται οι ψυχολόγοι στα σχολειά. Δεν είναι περιττοί. Κι εκείνοι, όσο μπορούν, βοηθούν τα πράγματα.
-
Όταν ο ψυχολόγος κάνει παρέμβαση σε ολόκληρο τμήμα -συνήθως για περιστατικά bullying ή για ένα παρεάκι που αλληλοϋποστηρίζονται στις σκανταλιές και διαλύουν το τμήμα- έχει όλη την άνεση να μιλήσει για πειθαρχία, για κάνονες και για συνέπειες των πράξεων. Έχει ειδίκευση στη σχολική ψυχολογία, ξέρει να δουλεύει με ομάδες, αν έχει σχετική υποστήριξη από το σχολείο και δεν τον θεωρούν περιττό, μπορεί να κάνει σημαντική δουλειά. Όχι θαύματα, μια μέρα την εβδομάδα έρχεται, αλλά σίγουρα μπορεί να εξομαλύνει κάποιες καταστάσεις με τρόπους που εμείς δεν μπορούμε.
4 χρόνια έχει το σχολείο μας ψυχολόγο και κοινωνική λειτουργό. Έχουμε δει αποτελέσματα τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο.
-
Δηλαδή οι ψυχολόγοι που έχετε συμφωνούν με τις αποβολές πχ;
-
Δηλαδή οι ψυχολόγοι που έχετε συμφωνούν με τις αποβολές πχ;
Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω την άρνησή σου. Η απάντηση είναι απλούστατη. Ανάλογα με την περίπτωση. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Σε κάποια παιδιά πιάνει, σε κάποια παιδιά όχι.
Έχω την εντύπωση ότι φοβάσαι ότι ο ψυχολόγος θα έρθει να σε κρίνει και θα σε βγάλει ανεπαρκή. Δεν ασχολούνται με εμάς καθόλου -εκτός από πολύ ακραίες περιπτώσεις- και σου ξαναλέω ότι αυτά που εσύ αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να πεις περί πειθαρχίας και κανόνων, μπορεί να τα πει μια χαρά, γιατί και αυτό είναι μέσα στο ρόλο του.
Αισθάνομαι ότι κάτι έχεις καταλάβει πολύ λάθος στο ρόλο του ψυχολόγου, μέσα και έξω από το σχολείο.
-
Είμαι σε σχολείο με μεγάλο αριθμό ατόμων. Ψυχολόγος δεν έχει έρθει και απορώ γιατί. Μακάρι να ερχόταν για να βοηθήσει πρώτα εμάς. Πιο πολύ εμείς τον χρειαζόμαστε παρά τα παιδια τελικά.
-
Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω την άρνησή σου. Η απάντηση είναι απλούστατη. Ανάλογα με την περίπτωση. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Σε κάποια παιδιά πιάνει, σε κάποια παιδιά όχι.
Έχω την εντύπωση ότι φοβάσαι ότι ο ψυχολόγος θα έρθει να σε κρίνει και θα σε βγάλει ανεπαρκή. Δεν ασχολούνται με εμάς καθόλου -εκτός από πολύ ακραίες περιπτώσεις- και σου ξαναλέω ότι αυτά που εσύ αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να πεις περί πειθαρχίας και κανόνων, μπορεί να τα πει μια χαρά, γιατί και αυτό είναι μέσα στο ρόλο του.
Αισθάνομαι ότι κάτι έχεις καταλάβει πολύ λάθος στο ρόλο του ψυχολόγου, μέσα και έξω από το σχολείο.
Έχει χρειαστεί ως εκπαιδευτικοί να έρθουμε σε επαφή με ψυχολόγους που παρακολουθούσαν μαθητες μας.
Ήταν σαφώς εναντίον μας. Τα παιδιά ήταν μια χαρά κι εμείς τους πηγαίναμε κόντρα με τις τιμωρίες ή τα είχαμε στοχοποιήσει ή δεν ξέραμε τον τρόπο να τα προσεγγίσουμε κλπ κλπ.
Ψυχολόγοι σε σεμινάρια κλπ επίσης λενε διαφορα ανεδαφικά ότι τα παιδιά είναι μια ομάδα και να δουλέψουμε τις μεταξύ τιυς σχέσεις και τέτοιες βλακείες. Δηλαδή θα αναγκάσεις το φροντισμένο
παιδί να νιώθει ομάδα με τους συμμορίτες. Αν είναι δυνατόν.
Δεν θα σχολιάσω διαφορα παλαβά που έρχονται κ αναφέρουν γονείς ότι τους είπαν οι ψυχολόγοι, εκεί κρατάω μια επιφύλαξη ότι τα ερμηνεύουν κατά το πώς τους βολεύει.
Από γνωστούς μου που έχουν
πάει σε ψυχολόγο για να αντιμετωπίσουν θέματα, επίσης έχω καταλάβει. Ο προτεινόμενος τρόπος ήταν να ξεκόψουν με όλους ππυ θεωρούν ότι τους καταπιέζουν.
Αν είναι να λενε τετοια και στα σχολεία, να μας λειπει.
Φοβάμαι πολύ ότι εκεί που πάμε να στρώσουμε τα παιδιά με κανόνες και τις ανάλογες συνέπειες από τη μη τήρηση τους, ο ψυχολόγος θα αρχίσει ότι ο ένας έχει χωρισμένους γονείς, ο άλλος έχει μαθησιακά, ο άλλος έχει οικονομικά προβλήματα και να μην τους τιμωρούμε και να μιλάμε και να εχπυμε υπομονή κλπ και θα μας διαλύσει.
-
Έχει χρειαστεί ως εκπαιδευτικοί να έρθουμε σε επαφή με ψυχολόγους που παρακολουθούσαν μαθητες μας.
Ήταν σαφώς εναντίον μας. Τα παιδιά ήταν μια χαρά κι εμείς τους πηγαίναμε κόντρα με τις τιμωρίες ή τα είχαμε στοχοποιήσει ή δεν ξέραμε τον τρόπο να τα προσεγγίσουμε κλπ κλπ.
Ψυχολόγοι σε σεμινάρια κλπ επίσης λενε διαφορα ανεδαφικά ότι τα παιδιά είναι μια ομάδα και να δουλέψουμε τις μεταξύ τιυς σχέσεις και τέτοιες βλακείες. Δηλαδή θα αναγκάσεις το φροντισμένο
παιδί να νιώθει ομάδα με τους συμμορίτες. Αν είναι δυνατόν.
Δεν θα σχολιάσω διαφορα παλαβά που έρχονται κ αναφέρουν γονείς ότι τους είπαν οι ψυχολόγοι, εκεί κρατάω μια επιφύλαξη ότι τα ερμηνεύουν κατά το πώς τους βολεύει.
Από γνωστούς μου που έχουν
πάει σε ψυχολόγο για να αντιμετωπίσουν θέματα, επίσης έχω καταλάβει. Ο προτεινόμενος τρόπος ήταν να ξεκόψουν με όλους ππυ θεωρούν ότι τους καταπιέζουν.
Αν είναι να λενε τετοια και στα σχολεία, να μας λειπει.
Φοβάμαι πολύ ότι εκεί που πάμε να στρώσουμε τα παιδιά με κανόνες και τις ανάλογες συνέπειες από τη μη τήρηση τους, ο ψυχολόγος θα αρχίσει ότι ο ένας έχει χωρισμένους γονείς, ο άλλος έχει μαθησιακά, ο άλλος έχει οικονομικά προβλήματα και να μην τους τιμωρούμε και να μιλάμε και να εχπυμε υπομονή κλπ και θα μας διαλύσει.
Είναι πολύ κακό πράγμα να καταδικάζεις και να τσουβαλιάζεις έναν ολόκληρο κλάδο έχοντας κάποιες δικές σου ή δικών σου ανθρώπων εμπειρίες. Είναι πολύ λίγες οι εμπειρίες σου για να βγάλεις ένα τέτοιο συμπέρασμα.
-
Είναι πολύ κακό πράγμα να καταδικάζεις και να τσουβαλιάζεις έναν ολόκληρο κλάδο έχοντας κάποιες δικές σου ή δικών σου ανθρώπων εμπειρίες. Είναι πολύ λίγες οι εμπειρίες σου για να βγάλεις ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Δεν καταδικάζω τον κλάδο για τη γενική χρησιμότητα του στα σχολεία για τη βοήθεια των παιδιών.
Απλώς αναρψτιεμαι πώς μπορούν να συμβάλουν στην επίλυση των προβλημάτων πειθαρχίας.
-
Δεν καταδικάζω τον κλάδο για τη γενική χρησιμότητα του στα σχολεία για τη βοήθεια των παιδιών.
Απλώς αναρψτιεμαι πώς μπορούν να συμβάλουν στην επίλυση των προβλημάτων πειθαρχίας.
Όχι πάντως από τη μία μέρα στην άλλη και όχι με μη συστηματικό τρόπο
(Ότι καταδικάζεις καταδικάζεις. Συλλήβδην. Και για τα παιδιά και για τους ενήλικες. )
-
Όχι πάντως από τη μία μέρα στην άλλη και όχι με μη συστηματικό τρόπο
(Ότι καταδικάζεις καταδικάζεις. Συλλήβδην. Και για τα παιδιά και για τους ενήλικες. )
Αρνείσαι ότι αυτά που αναφέρω είναι τάσεις υπαρκτές;; Ελπίζω να μην είναι οι μόνες αλλά δεν θα πετάω κι απ τη χαρά μου αν ακούω τετοια.
Στο σχολείο πρέπει να κάνουμε μάθημα για να διδαχτούν τα παιδιά τις σχολικές γνώσεις και τις ηθικές αξίες που θελουμε να μεταδώσουμε και να έρθουν σε επαφή με υψηλά πολιτιστικά επιτεύγματα. Όταν κάτι ενοχλεί, πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και με συνεπή στάση προς όλους. Δεν μπορούμε να έχουμε μαθητες πολλών ταχυτήτων που στους μεν θα είμαστε λαιτ επειδή πάνε στον ψυχολόγο κι αυτός θέλει χρόνο (ενώ μπορεί απλώς τα παιδιά να έχουν μάθει χωρίς όρια) και για άλλους να είμαστε αυστηροί. Ούτε να έχει διαλυθεί η τάξη και να υποφέρουν οι υπόλοιποι για να πάρει τον χρόνο της η κάθε παρέμβαση. Ούτε μπορούμε να νταντεύουμε και να λέμε «τι ένιωθες Γιάννη μου όταν έφτυνες ροχάλες στις τσάντες των συμμαθητών σου;»
Υπάρχουν παιδιά που υποφέρουν στο σχολείο από τη φασαρία ή από τις ευτελείς συνήθειες των συμμαθητών τους. Αυτά τα παιδιά μονιμα τα αφήνουμε στην άκρη παραγκωνισμένα για να μην νιώσουν άσχημα οι υπόλοιποι, ενώ θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο.
-
Υπάρχουν παιδιά που υποφέρουν στο σχολείο από τη φασαρία ή από τις ευτελείς συνήθειες των συμμαθητών τους. Αυτά τα παιδιά μονιμα τα αφήνουμε στην άκρη παραγκωνισμένα για να μην νιώσουν άσχημα οι υπόλοιποι, ενώ θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο.
Αυτά είναι παραμελημένα παιδιά του "εκπαιδευτικού συστήματος". Υποφέρουν σιωπηλά. Το βλέπω και φέτος. Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, ακριβώς γιατί δεν μιλάνε. Υποφέρουν όμως ή κάποια έχουν το κουράγιο και διαφοροποιούνται από το σύνολο. Εγώ είμαι μαζί τους.
-
Αυτά είναι παραμελημένα παιδιά του "εκπαιδευτικού συστήματος". Υποφέρουν σιωπηλά. Το βλέπω και φέτος. Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, ακριβώς γιατί δεν μιλάνε. Υποφέρουν όμως ή κάποια έχουν το κουράγιο και διαφοροποιούνται από το σύνολο. Εγώ είμαι μαζί τους.
Σε αυτο δε διαφωνω καθολου
Αλλα αυτο απεχει μια τεραστια αποσταση απο το να βγαζουμε τους ψυχολογους σκαρτους και να λεμε οτι δεν προσφερουν τιποτα στα σχολεια, οτι ειναι εναντιον των εκπαιδευτικων και οτι λενε βλακειες (λογια της Εσπερος που τα πηρα ακριβως).
Σαφως και θελει δουλεια με ολους, με ολη την ταξη, με το «προβληματικο» παιδια (σε απειρα εισαγωγικα), με τα μη «προβληματικα» παιδια (επισης σε απειρα εισαγωγικα), με τους γονεις ολων κλπ. Σαφως επισης ειναι κατι που δεν γινεται ουτε απο το τηλεφωνο με μια συνομιλια 5-10 λεπτων, αλλα ουτε και με μια παρεμβαση 40-45 λεπτων. Θελεις σοβαρη και συστηματικη δουλεια!!!! Και συνεργασια!
-
[...]
Σαφως και θελει δουλεια με ολους, με ολη την ταξη, με το «προβληματικο» παιδια (σε απειρα εισαγωγικα), με τα μη «προβληματικα» παιδια (επισης σε απειρα εισαγωγικα), με τους γονεις ολων κλπ. Σαφως επισης ειναι κατι που δεν γινεται ουτε απο το τηλεφωνο με μια συνομιλια 5-10 λεπτων, αλλα ουτε και με μια παρεμβαση 40-45 λεπτων. Θελεις σοβαρη και συστηματικη δουλεια!!!! Και συνεργασια!
Συμφωνώ! Για αυτό τον λόγο έρχεται και ο ψυχολόγος μία φορά την εβδομάδα στο σχολείο, ώστε να μπορέσει να παρακολουθήσει συστηματικά τα παιδιά που έχει αναλάβει και να δουλέψει σε βάθος χρόνου μαζί τους.
-
Στο ερώτημά μου δεν απαντάτε. Αν το σχολείο έχει πολιτική μη ανοχής στη φασαρία και δρν αποθαρρύνει τις ωριαίες κλπ, ένας μαθητής που τον έχει αναλάβει ο ψυχολογία θα μπορεί να παίρνει ωριαίες και να γίνεται κ το συμβούλιο τμήματος για τα περαιτέρω ή θα σου λέει ο ψυχολόγος τα αντιθετα;
Αν εχεις παιδιά που τραμπουκίζουν, θα τιμωρούνται ή θα κάθεται ο ψυχολόγος να αναλύει και να σου λέει ότι πρέπει να φροντίσεις και τον θύτη κλπ κλπ;
Για να τα ρωτάω σημαίνει ότι έχω συγκεκριμένες περιπτώσεις στο μυαλό μου. Στο σχολείο μου κάνουν σαν τρελοί όλοι να είχαμε ψυχολόγο, λες και θα πατούσε ένα κουμπί να τους κάνει όλους αρνάκια. Εγω έχω σοβαρές επιφυλάξεις και πραγματικά φοβάμαι πολύ μην έρθει κάποιος και μας γυρίσει βήματα πίσω.
Τώρα θυμήθηκα άλλο παλαβό που μας έχει πει ψυχολόγος. Ότι πρέπει τα ησυχα πσιδια να διαμαρτύρονται όταν κάποιος κάνει φασαρία και τιυς ενοχλεί. Και κερατάς και δαρμένος δηλαδη. Φοβερή μετακύλιση ευθυνών σε ανήλικα. Έρχεται το παιδάκι το ήσυχο το προσεγμένο από το σπίτι του, δεν φτάνει που του στερεί κάποιος το δικαίωμα στη μάθηση και του καταστρέφει τις σχολικές αναμνήσεις, θα πρέπει και να βγάλει και το φίδι απ την τρύπα. Λες και το κάθε κακομαθημένο που δεν υπολογίζει τον ενήλικα καθηγητη, θα υπολογίσει τον συμμαθητή του που απέχει έτη φωτός.
-
Τώρα θυμήθηκα άλλο παλαβό που μας έχει πει ψυχολόγος. Ότι πρέπει τα ησυχα πσιδια να διαμαρτύρονται όταν κάποιος κάνει φασαρία και τιυς ενοχλεί. Και κερατάς και δαρμένος δηλαδη. Φοβερή μετακύλιση ευθυνών σε ανήλικα. Έρχεται το παιδάκι το ήσυχο το προσεγμένο από το σπίτι του, δεν φτάνει που του στερεί κάποιος το δικαίωμα στη μάθηση και του καταστρέφει τις σχολικές αναμνήσεις, θα πρέπει και να βγάλει και το φίδι απ την τρύπα. Λες και το κάθε κακομαθημένο που δεν υπολογίζει τον ενήλικα καθηγητη, θα υπολογίσει τον συμμαθητή του που απέχει έτη φωτός.
Εδώ είναι το πρόβλημα. Δεν είναι καθόλου παλαβό αυτό που σας είπε, είναι απόλυτα σωστό και πάρα, μα πάρα πολύ αποτελεσματικό. Οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές, μέσα και έξω από την τάξη, πρέπει να αποθαρρύνονται από όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας. Τι θα πρέπει να κάνουν δηλαδή; Να κάθονται σαν προβατάκια, να περιμένουν από κάποιο καθηγητή να τους λύσει το πρόβλημα και μετά να εκλέγουν τους φασαριόζους στο 15μελές; Εννοείται και ότι τα παιδιά ως σύνολο έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τον ενήλικα καθηγητή σε τέτοια θέματα. Η ομάδα συνομηλίκων θεωρείται πλέον πολύ σημαντικός παράγοντας για τη διαμόρφωση της συμπεριφοράς παιδιών, ειδικά των εφήβων και έχει φοβερή δύναμη. Και καλό θα είναι να το ξέρουν αυτό τα παιδιά, για να μπορούν να προφυλαχθούν 4-5 χρόνια μετά που θα είναι ενήλικες.
Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς ότι πρόκειται για μετακύλιση ευθυνών. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι κάνει αυτό που μπορεί -όχι παραπάνω- και με τη συνεννόηση και τη συνεργασία όλων σιγά σιγά λύνεται το πρόβλημα. Σε εμάς έχει δουλέψει εξαιρετικά σε περίπτωση κλοπών σε τμήμα. Το έλυσαν μόνα τους τα παιδιά -α' γυμνασίου τώρα- με την ψυχολόγο, εμείς δεν ανακατευτήκαμε καθόλου και δεν μάθαμε πότε επίσημα ποιο παιδί το έκανε. Δεν υπήρξε τιμωρία, οι κλοπές σταμάτησαν και το παιδί ενσωματώθηκε στο τμήμα ενώ πριν ήταν περιθωριοποιημένο. Δεν είναι μωρά, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι γίνεται και είναι πολύ καλό να ξέρουν ότι και σε αυτή την ηλικία μπορούν με μικρές πράξεις να βελτιώσουν τις συνθήκες γύρω τους.
-
Συγγνώμη, αφήσατε άνθρωπο μη εκπαιδευτικό να λύσει συμπεριφορά που κανονικά είναι παράνομη πράξη; Και το δέχτηκαν αυτό οι γονείς των θυμάτων;
Η σχολική κοινότητα πρέπει να απομονώνει τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές ώστε να καταλάβουν αυτοί που τα κάνουν ότι δεν είναι ανεκτά. Δεν είμαστε προνήπιο που μαθαίνουν τιυς κανόνες. Το σχολείο οφείλει να προστατεύει τα παιδιά. Δεν μπορείς να περιμένεις από ένα 13χρονο να βάλει στην θέση του έναν συμμαθητή που έρχεται στο σχολείο με μαχαίρι και απειλεί τιυς καθηγητές ότι θα τους κάψει το αυτοκίνητο.
Το σχολείο ως κοινωνικός θεσμός είναι δυστυχώς η μόνη ελπίδα να ενταχθούν στην κοινωνία τα παιδιά που οι γονείς τα έχουν παρατήσει. Είναι δουλειά μας να τα κρατήσουμε όσο μπορούμε ώστε να μην καταλήξουν αλλού, με την ελπίδα ότι αν ωριμάσουν θα βρουν έναν δρόμο και θα ενταχθούν στην κοινωνία. Αυτό όμως γίνεται εις βάρος των υπολοίπων παιδιών που αναγκάζονται να υφίστανται τη συνύπαρξη με άτομα που στοκ
αληθινό κόσμο δεν θα ξαναδούν μπροστά τους. Ε δεν θα τους πετάξουμε και το μπαλάκι. Εμείς διαλέξαμε τη δουλειά. Τα παιδιά δεν φταίνε που πάνε σχολείο όμως.
-
Συγγνώμη, αφήσατε άνθρωπο μη εκπαιδευτικό να λύσει συμπεριφορά που κανονικά είναι παράνομη πράξη; Και το δέχτηκαν αυτό οι γονείς των θυμάτων;
Η σχολική κοινότητα πρέπει να απομονώνει τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές ώστε να καταλάβουν αυτοί που τα κάνουν ότι δεν είναι ανεκτά. Δεν είμαστε προνήπιο που μαθαίνουν τιυς κανόνες. Το σχολείο οφείλει να προστατεύει τα παιδιά. Δεν μπορείς να περιμένεις από ένα 13χρονο να βάλει στην θέση του έναν συμμαθητή που έρχεται στο σχολείο με μαχαίρι και απειλεί τιυς καθηγητές ότι θα τους κάψει το αυτοκίνητο.
Το σχολείο ως κοινωνικός θεσμός είναι δυστυχώς η μόνη ελπίδα να ενταχθούν στην κοινωνία τα παιδιά που οι γονείς τα έχουν παρατήσει. Είναι δουλειά μας να τα κρατήσουμε όσο μπορούμε ώστε να μην καταλήξουν αλλού, με την ελπίδα ότι αν ωριμάσουν θα βρουν έναν δρόμο και θα ενταχθούν στην κοινωνία. Αυτό όμως γίνεται εις βάρος των υπολοίπων παιδιών που αναγκάζονται να υφίστανται τη συνύπαρξη με άτομα που στοκ
αληθινό κόσμο δεν θα ξαναδούν μπροστά τους. Ε δεν θα τους πετάξουμε και το μπαλάκι. Εμείς διαλέξαμε τη δουλειά. Τα παιδιά δεν φταίνε που πάνε σχολείο όμως.
Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί που δουλεύουν στα σχολεία είναι εκπαιδευτικοί.
Και για πες μας δηλαδή, τι ήθελες να κάνουμε; Να φέρουμε την αστυνομία γιατί κάποιος κλέβει λιπγκλος και αυτοκόλλητα; Φυσικά και το δέχτηκαν οι γονείς των "θυμάτων" και μάλιστα έπρεπε να συνεργαστούν, γιατί τα "θύματα" -που εσύ τα βλέπεις αθώα- ασκούσαν φοβερό bullying στο παιδάκι που τελικά άρχισε να κλέβει μικροπράγματα. Αλλά επειδή ήταν "φροντισμένα" παιδιά, οι δικές μας προκαταλήψεις δεν μας άφηναν να το δούμε. Νομίζω όμως ότι θα σου πάρει καιρό να καταλάβεις ότι τις περισσότερες φορές ένα παιδί είναι ταυτόχρονα θύμα και θύτης. Όπως και οι ενήλικες.
Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι είσαι κάνεις τρομερά λογικά άλματα και ότι δεν ακούς. Έχεις προαποφασίσει ότι οι ψυχολόγοι στα σχολεία δεν θα έχουν αποτέλεσμα, οπότε ό,τι και να σου πει κάποιος, δεν πρόκειται να κάνεις ούτε μισό βήμα πίσω. Και δεν σου λέω ότι θα έχουν 100% αποτέλεσμα ή ότι θα μας λύσουν όλα τα προβλήματα. Λέω ότι μπορούν να βοηθήσουν με την προϋπόθεση ότι έχουν στήριξη από το σχολείο.
Ελπίζω να με συγχωρήσεις, αλλά θεωρώ ότι δεν έχει νόημα πλέον η συζήτηση, οπότε θα σταματήσω εδώ.
-
Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί που δουλεύουν στα σχολεία είναι εκπαιδευτικοί.
Και για πες μας δηλαδή, τι ήθελες να κάνουμε; Να φέρουμε την αστυνομία γιατί κάποιος κλέβει λιπγκλος και αυτοκόλλητα; Φυσικά και το δέχτηκαν οι γονείς των "θυμάτων" και μάλιστα έπρεπε να συνεργαστούν, γιατί τα "θύματα" -που εσύ τα βλέπεις αθώα- ασκούσαν φοβερό bullying στο παιδάκι που τελικά άρχισε να κλέβει μικροπράγματα. Αλλά επειδή ήταν "φροντισμένα" παιδιά, οι δικές μας προκαταλήψεις δεν μας άφηναν να το δούμε. Νομίζω όμως ότι θα σου πάρει καιρό να καταλάβεις ότι τις περισσότερες φορές ένα παιδί είναι ταυτόχρονα θύμα και θύτης. Όπως και οι ενήλικες.
Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι είσαι κάνεις τρομερά λογικά άλματα και ότι δεν ακούς. Έχεις προαποφασίσει ότι οι ψυχολόγοι στα σχολεία δεν θα έχουν αποτέλεσμα, οπότε ό,τι και να σου πει κάποιος, δεν πρόκειται να κάνεις ούτε μισό βήμα πίσω. Και δεν σου λέω ότι θα έχουν 100% αποτέλεσμα ή ότι θα μας λύσουν όλα τα προβλήματα. Λέω ότι μπορούν να βοηθήσουν με την προϋπόθεση ότι έχουν στήριξη από το σχολείο.
Ελπίζω να με συγχωρήσεις, αλλά θεωρώ ότι δεν έχει νόημα πλέον η συζήτηση, οπότε θα σταματήσω εδώ.
Παλι θα συμφωνησω μαζι σου!
Το «προβληματικο» παιδι (παλι λεω οτι το βαζω σε απειρα εισαγωγικα) πρεπει να αντιμετωπιστει ΚΑΙ αυτο. Και να αντιμετωπιστει με το σωστο τροπο. Δεν λεω σε καμια περιπτωση να μην υποστει κυρωσεις. Φυσικα και θα υπαρχουν κυρωσεις για μια μη επιθυμητη πραξη. Ομως, πολλες φορες οι κυρωσεις λειτπυργοθν αντιθετα, καιως προσφεροθν κατι το επιθυμητο (πχ αποφυγη του μαθηματος) και στα 14,15,16 χ**** αν επαναλαβει την ταξη απο απουσιες (μην κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας). Αρα, μαζι με τις κυρωσεις χρειαζεται και η παρεμβαση!
Οσο για τα «καλα» παιδια (παλι σε εισαγωγικα) φυσικα και πρεπει να μαθουν να υψωνουν το αναστημα τους και να διαμαρτυτονται! Πρεπει να μαθουν πως θα γινουν ενηλικες που δεν καθονται στη γωνιτσα τους, αλλα διεκδικουν το δικιο τους!
Α! Και οι ψυχολογοι και οι ΚΛ εννοειται οτι ειναι μελη της σχολικης κοινοτητας και εχουν δικαιωμα (ισως και μεγαλυτερο λογω ειδικοτητας) να κανουν παρεμβασεις σε ατομικο και συλλογικο επιπεδο, και ας γινει μια ωρα λιγοτερη αρχαια ή μαθηματικα! (Εκτος αν θεωρουμε οτι στα σχολεια πρεπει να ειναι μονο δασκαλοι, κανενας αλλο, και μετα να διαμαρτυρομαστε οτι μας δινουν πολλους ρολους που δεν εχουν σχεση με το αντικείμενο μας! Ουπς!)
Αν ομως η Εσπερος δεν θελει να ακουσει (οπως πολλες φορες), δεν προκειται να ακουσει και να αλλαξει γνωμη ή εστω να σκεφτει λιγο διαφορετικα! Οποτε και απο μενα κομμενη η περεταίρω συζητηση
-
Είναι ενδιαφέρον το θέμα, δεδομένου πως το υπουργείο εξετάζει το να μην χρειάζεται άδεια γονέα η πρώτη τουλάχιστον συνάντηση κάθε παιδιού με ψυχολόγο εντός σχολείου. Δεν εξετάζει απλώς, προσπαθεί να νομιμοποιήσει κάτι τέτοιο, παρόλο που έρχεται σε πλήρη αντίθεση ακόμη και με άρθρα του συντάγματος. Ποια είναι η άποψή σας για την πρόθεση αυτή;
-
@eiranna και σε εμάς έχει τύχει να κλέβει μικροπράγματα παιδί ΑμεΑ που φυσικά και δεν τιμωρήθηκε. Απλά συζητήσαμε με τους συμμαθητές να δείξουν κατανόηση και το έκαναν προς τιμήν τους. Δεν είναι το ίδιο όμως με το παιδί που ανήκει σε συμμορία.
Για πολλά χρόνια το σχολείο μου είχε τη λογική ότι " παιδιά είναι, να δείχνουμε κατανόηση, να αποφεύγουμε τις τιμωρίες, μην τραβάμε το σκοινί, έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, εντάξει δεν έχει γίνει κάτι, δεν χτύπησε κανείς, να είμαστε πιο προσεκτικοί στις εφημερίες εμείς να τα προλαβαίνουμε κλπ κλπ".
Το αποτέλεσμα ήταν ότι όλοι οι μαθητές έρχονταν στο σχολείο θεωρώντας απλά ότι σε αυτό ειδικά το σχολείο κάνουμε ό,τι γουστάρουμε χωρίς να μας μαλώνει κανείς.
Φτάσαμε σε 3 εκδρομές ή περιπάτους μαθητές μας να τελέσουν αξιόποινες πράξεις, που αν τις είχαν καταγγείλει τα θύματα, και τα παιδιά θα πήγαιναν μέσα αλλά και εμείς.
Συγγνώμη αλλά δεν θα μας τρέχουν εμάς στα κρατητήρια επειδή " είναι παιδιά και χρειάζονται στοργή και προδέρμ".
Οπότε μιλάω με απόλυτη επίγνωση του τι λέω.
Με την αλλαγή διεύθυνσης, όταν κάθε συμπεριφορά άρχισε να αντιμετωπίζεται, πολλά προβλήματα λύθηκαν. Οι ωριαίες καταγράφονται, τα παιδιά δεν αφήνονται έξω να παίξουν για να περάσουν καλά, ενημερώνονται οι γονείς αμέσως και ω! του θαύματος, οι ωριαίες περιορίστηκαν, ουσιαστικά είναι λιγότερες από πέρσι που ο διευθυντής τις αποθάρρυνε. Είναι λιγότερες γιατί δεν χρειάζονται να δοθούν, τα παιδιά κατάλαβαν ότι στο σχολείο δεν θα κάνουν ό,τι γουστάρουν. Έχουμε ησυχία στις τάξεις, γίνεται ωραίο μάθημα, μια περιστασιακή αναστάτωση αντιμετωπίζεται με καλή διάθεση και χιούμορ. Το φυσιολογικό δηλαδή. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τα όρια και τις τιμωρίες. Οι σχολικές τιμωρίες είναι ανώδυνες, τα παιδιά αν αφεθούν έτσι, εκτός σχολείου θα μπλέξουν σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις.
Έχουμε βέβαια κάποια που ξέρεις ότι είναι ζωηρά και παρορμητικά, τα οποία αντιμετωπίζουμε και με συζήτηση κλπ.
Αλλά έχουν μείνει και τα παιδιά που κινούνται σε άλλο επίπεδο. Που έχουν φύγει εκτός κοινωνίας. Σ αυτά δεν πιάνουν οι τιμωρίες, δεν γίνεται όμως να μένουν ατιμώρητα και να το βλέπουν οι υπόλοιποι, επειδή οι τιμωρίες δεν πιάνουν. Για αυτό πολλοί συνάδελφοι θεωρούν ότι αν είχαμε ψυχολόγο θα βοηθούσε. Σε βάθος χρόνου, μακάρι να τα βοηθήσει κάποιος ειδικός, γιατί παιδιά είναι, η θέση τους είναι εντός κοινωνίας, όχι στο περιθώριο. Μέχρι τότε όμως, κάποιος πρέπει να προστατεύσει τα υπόλοιπα παιδιά και την διδακτική διαδικασία. Ελπίζω οι σχολικοί ψυχολόγοι να έχουν και αυτό το μυαλό τους, μην αρχίζουν ότι ο τάδε είναι πιεσμένος κλπ και να μην τον ζορίζουμε κι άλλο. Δεν μου έχετε δώσει σαφή απάντηση επ' αυτού, προτιμάτε απλώς να αποφύγετε τη συζήτηση. Δεν μπορώ να επιμείνω άλλο προφανώς. Έχω βγάλει τα συμπεράσματά μου.
@ppil, εγώ προσωπικά θα ήθελα να γίνεται αυτό με κάποιον τρόπο. Διότι εγώ δεν θεωρώ ανίκανους και άχρηστους τους ψυχολόγους, όπως με κατηγορούν. Χίλιες φορές να παρακολουθείται το παιδί από κάποιον εντός σχολείο, που να ξέρουμε τι του λέει, παρά να έρχονται οι γονείς να μας λένε ότι ο ψυχολόγος είπε ότι το παιδί είναι μια χαρά και του φταίει το σχολείο, και είναι στοχοποιημένο, και να μην τον πιέζουν με τα μαθήματα για να μη χαλάσουν τη μεταξύ τους σχέση (!!!! πραγματικά ελπίζω αυτό να μην το είπε κάποιος και να είναι παρερμηνεία των γονέων). Ή να τους λέμε, όταν ακόμα είναι νωρίς, να πάνε να κοιτάξουν το παιδί, και να μην πηγαίνουν. Γιατί τα προβλήματα στα παιδιά τα δημιουργούν οι γονείς τους που δεν δέχονται ότι χρειάζονται βοήθεια.
Τέλος, εγώ δεν είπα κανένα παιδί " προβληματικό" . Οπότε μην μου αποδίδετε αυτά τα λόγια.
Στα σχολεία αφιερώνουμε πολύ περισσότερο χρόνο σε αυτούς που δημιουργούν πρόβλημα, παρά σε αυτούς που θέλουν να μάθουν. Και όσο τα προβλήματα αυξάνονται, αυτό θα είναι μη βιώσιμο. Για εμάς, είναι δικό μας πρόβλημα. Τα άλλα παιδιά όμως δεν φταίνε σε κάτι. Και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει το κάθε καλοβαλμένο παιδάκι να μάθει να ορθώνει το ανάστημά του απέναντι σε παιδιά που συμπεριφέρονται σαν μπράβοι. Στην ενήλικη ζωή του δεν θα υποχρεωθεί κανείς να συναναστραφεί τέτοιους ανθρώπους. Τα παιδιά στα σχολεία είναι υποχρεωμένα να ανέχονται κακοποιητικές συμπεριφορές που δικαιολογούνται από την ανηλικότητα και που εμείς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αντιμετωπίσουμε.
-
Είναι ενδιαφέρον το θέμα, δεδομένου πως το υπουργείο εξετάζει το να μην χρειάζεται άδεια γονέα η πρώτη τουλάχιστον συνάντηση κάθε παιδιού με ψυχολόγο εντός σχολείου. Δεν εξετάζει απλώς, προσπαθεί να νομιμοποιήσει κάτι τέτοιο, παρόλο που έρχεται σε πλήρη αντίθεση ακόμη και με άρθρα του συντάγματος. Ποια είναι η άποψή σας για την πρόθεση αυτή;
Παρεμβαση σε ολη την ταξη και μια πρωτη συναντηση διερευνητικη με καποιο παιδι, πιστευω οτι δεν χρειαζεται αδεια γονεα. Εαν ομως μιλαμε για παρεμβαση σε παιδι, τοτε η αδεια του γονεα (οπως και η επαφη/συναντηση με τους γονεις) ειναι απαραιτητη
-
Παρεμβαση σε ολη την ταξη και μια πρωτη συναντηση διερευνητικη με καποιο παιδι, πιστευω οτι δεν χρειαζεται αδεια γονεα. Εαν ομως μιλαμε για παρεμβαση σε παιδι, τοτε η αδεια του γονεα (οπως και η επαφη/συναντηση με τους γονεις) ειναι απαραιτητη
Για παρέμβαση στην τάξη σε ομαδικό επίπεδο, δεν χρειάζεται άδεια. Για ατομική συνάντηση, χρειάζεται οπωσδήποτε ενυπόγραφη άδεια από τους γονείς, ακόμα και για την πρώτη.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από να έρχονται παιδιά στο γραφείο και να ζητάνε συνάντηση με τον ψυχολόγο και να αρνούνται οι γονείς. Θεωρώ ότι ίσως από μια ηλικία και μετά, -από τα 12, τα 15, δεν ξέρω, αυτό το ξέρούν καλύτερα οι ειδικοί-, θα έπρεπε τα παιδιά να αποφασίζουν μόνα τους. Ανά ηλικία και ανά περίπτωση, έχουν λόγο σε θέματα κηδεμονίας, ψηφίζουν, βγάζουν δίπλωμα για μηχανάκι, αλλά δεν μπορούν να απευθυνθούν σε ειδικό για την ψυχική τους υγεία; Μου φαίνεται αδιανόητο. Για μικρές ηλικίες, δεν μπορώ να απαντήσω εύκολα, δεν έχω εμπειρία με δημοτικό. Υπάρχει βέβαια πάντα ο εισαγγελέας και η ακούσια νοσηλεία -το 'χουμε ζήσει κι αυτό-, αλλά είναι πολύ ακραία λύση.
@Έσπερε, συνεχίζεις να φαντάζεσαι πράγματα. Ο σχολικός -και ο κάθε ψυχολόγος- δεν έχει δικαίωμα να αποκαλύψει τίποτα από αυτά που του λένε τα παιδιά στις ατομικές συνεδρίες. Είναι προσωπικά δεδομένα και μπορεί να χάσει την άδεια του. Ίσως κάνουν κάποια νύξη, πολύ γενική και αόριστη, σε συμβουλευτικό επίπεδο, σε όλο το σύλλογο, γενικά για τα παιδιά, παιδαγωγικής φύσεως, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να πουν "Το τάδε παιδί έχει αυτό το θέμα, μην τον πιέζετε". Αντίθετα, οι ψυχολόγοι που έχω συναντήσει εγώ προτείνουν στους γονείς λύσεις, από τις οποίες φαίνεται ξεκάθαρα ότι το πρόβλημα ξεκινάει από το σπίτι. Διαχωρίζουν επίσης τα προβλήματα που οφείλονται στο σχολείο -γιατί υπάρχουν πολλά τέτοια, βλ. bullying ή προβλήματα αυτοπεποίθησης που αφορούν βαθμούς ή κοινωνικοποίηση με συνομήλικους- και εκεί θεωρούν ότι το σχολείο οφείλει να παρέμβει και με κυρώσεις αν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Είναι ξεκάθαρο αυτό.
Από εκεί και πέρα, όταν έχεις παιδιά με αυτοκτονικές τάσεις, τι θα πεις στο γονιό; Συνέχισε να σφάζεσαι με το παιδί σου γιατί δεν παίρνει τους βαθμούς που θέλεις; Πραγματικά δεν ξέρω σε τι σχολείο είσαι, αλλά στο δικό μας αυτό είναι το σοβαρό πρόβλημα. Έχουμε παιδιά όλων των χρωμάτων και των φασμάτων, τα οποία χαρακώνονται. Και ο αριθμός τους αυξάνεται κάθε χρόνο. Πέρυσι μόνο είχαμε νοσηλείες -και όχι μια και δύο- στην παιδοψυχιατρική γι'αυτό το λόγο. Και πάλι σε αυτή την περίπτωση, μαθαίνουμε ό,τι μας επιτρέψει ο κηδεμόνας. Ο ψυχολόγος όμως μπορεί να δει και να προλάβει τέτοιες καταστάσεις.
Το "καλοβαλμένο" παιδάκι πρέπει να μάθει να ορθώνει το ανάστημά του απέναντι σε οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά εις βάρος του, είτε έρχεται από ανήλικους είτε από ενήλικους. Γιατί θα τις ξαναβρεί αυτές τις συμπεριφορές μπροστά του. Μπορεί να είναι γείτονες, μπορεί να είναι συνεργάτες στη δουλειά, μπορεί να είναι συνοδηγοί στο δρόμο. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πιστεύεις ότι τα "καλοβαλμένα" παιδάκια θα ζήσουν σε φούσκα, ειδικά σε περιοχές που ζουν από τον τουρισμό που πραγματικά συναντάς κάθε καρυδιάς καρύδι.
-
@emmaki
Παρέμβαση σε όλη την τάξη δεν χρειάζεται άδεια, όπως είναι και το σωστό. Διερευνητική όμως με παιδί μόνο του και χωρίς άδεια γονέα δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση. Ακόμη και σε διάλειμμα απλή κουβέντα σε παιδί με γονέα δικομανή μπορεί να οδηγήσει σε μπελάδες.
@Έσπερος
Προσωπικά δεν είμαι υπέρ του σχεδίου του υπουργείου, αμφιβάλλω και αν μπορεί να γίνει βέβαια (το θεωρώ απίθανο να περάσει κάτι τέτοιο) και οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κυριότερος είναι πως στο πολίτευμά μας η οικογένεια έχει ένα ρόλο και το κράτος έναν άλλο. Δεν μπορεί χωρίς να παραβαίνει κάποιος τον νόμο να υφίσταται έλεγχο στην οικογένειά του από τρίτο πρόσωπο που δεν επέλεξε ο ίδιος. Εδώ κολλάει η κουβέντα με τους ψυχολόγους παραπάνω. Εγώ ξέρω από το σχολείο μου ψυχολόγους που μου έλυσαν τα χέρια σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις και άλλους που ήταν οριακοί στα λεγόμενά τους για καταγγελία στην ένωσή τους. Το δεύτερο το είδα στην ενασχόλησή τους με παιδιά θύματα και ήταν ανησυχητικό. Οι κουβέντες που άκουσα θα μπορούσαν άνετα να κάνουν τα θύματα θύτες. Τα δυο απολύτως άκρα.
@elranna
Τώρα είδα το μήνυμά σου. Εγώ διδάσκω σε Γυμνάσιο που δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα όπως αυτά που αναφέρεις. Για τις ηλικίες που μιλάς αλλάζουν τα πράγματα, αν και το υπουργείο δεν κάνει διαχωρισμούς ηλικιών και καταστάσεων. Κακώς
-
Σε ποια 'οικογένεια' αναφέρεστε...? Σε αυτήν με τον 'γκόμενο' και το σκυλάκι...? Σε τέτοια οικογένεια δεν θα είχα πρόβλημα να εκφέρει άποψη ακόμη και ο μπογιας...
Δυστυχώς, πολλοί γονείς είναι ανίκανοι να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους...και φυσικά ανάμεσα τους και πολλοί εκπαιδευτικοί...γονείς...
@emmaki
Παρέμβαση σε όλη την τάξη δεν χρειάζεται άδεια, όπως είναι και το σωστό. Διερευνητική όμως με παιδί μόνο του και χωρίς άδεια γονέα δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση. Ακόμη και σε διάλειμμα απλή κουβέντα σε παιδί με γονέα που δικομανή μπορεί να οδηγήσει σε μπελάδες.
@Έσπερος
Προσωπικά δεν είμαι υπέρ του σχεδίου του υπουργείου, αμφιβάλλω και αν μπορεί να γίνει βέβαια (το θεωρώ απίθανο να περάσει κάτι τέτοιο) και οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κυριότερος είναι πως στο πολίτευμά μας η οικογένεια έχει ένα ρόλο και το κράτος έναν άλλο. Δεν μπορεί χωρίς να παραβαίνει κάποιος τον νόμο να υφίσταται έλεγχο στην οικογένειά του από τρίτο πρόσωπο που δεν επέλεξε ο ίδιος. Εδώ κολλάει η κουβέντα με τους ψυχολόγους παραπάνω. Εγώ ξέρω από το σχολείο μου ψυχολόγους που μου έλυσαν τα χέρια σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις και άλλους που ήταν οριακοί στα λεγόμενά τους για καταγγελία στην ένωσή τους. Το δεύτερο το είδα στην ενασχόλησή τους με παιδιά θύματα και ήταν ανησυχητικό. Οι κουβέντες που άκουσα θα μπορούσαν άνετα να κάνουν τα θύματα θύτες. Τα δυο απολύτως άκρα.
@elranna
Τώρα είδα το μήνυμά σου. Εγώ διδάσκω σε Γυμνάσιο που δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα όπως αυτά που αναφέρεις. Για τις ηλικίες που μιλάς αλλάζουν τα πράγματα, αν και το υπουργείο δεν κάνει διαχωρισμούς ηλικιών και καταστάσεων. Κακώς
-
@milks
:-) Συμφωνούμε γι΄αυτό έβαλα σε μπολντ τη φράση κλειδί.
-
@Έσπερε, συνεχίζεις να φαντάζεσαι πράγματα. Ο σχολικός -και ο κάθε ψυχολόγος- δεν έχει δικαίωμα να αποκαλύψει τίποτα από αυτά που του λένε τα παιδιά στις ατομικές συνεδρίες. Είναι προσωπικά δεδομένα και μπορεί να χάσει την άδεια του. Ίσως κάνουν κάποια νύξη, πολύ γενική και αόριστη, σε συμβουλευτικό επίπεδο, σε όλο το σύλλογο, γενικά για τα παιδιά, παιδαγωγικής φύσεως, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να πουν "Το τάδε παιδί έχει αυτό το θέμα, μην τον πιέζετε". Αντίθετα, οι ψυχολόγοι που έχω συναντήσει εγώ προτείνουν στους γονείς λύσεις, από τις οποίες φαίνεται ξεκάθαρα ότι το πρόβλημα ξεκινάει από το σπίτι. Διαχωρίζουν επίσης τα προβλήματα που οφείλονται στο σχολείο -γιατί υπάρχουν πολλά τέτοια, βλ. bullying ή προβλήματα αυτοπεποίθησης που αφορούν βαθμούς ή κοινωνικοποίηση με συνομήλικους- και εκεί θεωρούν ότι το σχολείο οφείλει να παρέμβει και με κυρώσεις αν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Είναι ξεκάθαρο αυτό.
Από εκεί και πέρα, όταν έχεις παιδιά με αυτοκτονικές τάσεις, τι θα πεις στο γονιό; Συνέχισε να σφάζεσαι με το παιδί σου γιατί δεν παίρνει τους βαθμούς που θέλεις; Πραγματικά δεν ξέρω σε τι σχολείο είσαι, αλλά στο δικό μας αυτό είναι το σοβαρό πρόβλημα. Έχουμε παιδιά όλων των χρωμάτων και των φασμάτων, τα οποία χαρακώνονται. Και ο αριθμός τους αυξάνεται κάθε χρόνο. Πέρυσι μόνο είχαμε νοσηλείες -και όχι μια και δύο- στην παιδοψυχιατρική γι'αυτό το λόγο. Και πάλι σε αυτή την περίπτωση, μαθαίνουμε ό,τι μας επιτρέψει ο κηδεμόνας. Ο ψυχολόγος όμως μπορεί να δει και να προλάβει τέτοιες καταστάσεις.
Μαζί μιλάμε, χώρια καταλαβαινόμαστε. Εϊπα εγώ ποτέ ότι αναφέρομαι σε παιδιά που έχουν άγχη και τάσεις αυτοτραυματισμού πο το σχολείο πρέπει να τα τσακίσει και θεωρώ τροχοπέδη τον ψυχολόγο;
Μιλάω για μαθητές που έρχονται στο σχολείο τουρίστες, χωρίς τσάντα, με το κλασικό τσαντάκι που ξερουμε μέσα οτι έχει μαχαίρι, τσιγάρα, πιθανότατα και χασίς, ντύσιμο συμμορίας, και μέσα στο σχολείο αν δεν τους αφήνεις να κοιμούνται (υπενθυμίζω ότι είμαστε Γυμνάσιο), κάνουν τα πάντα για να σου διαλύσουν το μάθημα, τους κάνεις παρατήρηση και σου λένε "αει γ@@@@@", απειλούν καθηγητές δήθεν στην πλάκα ότι θα βρουν το αμάξι χαρακωμένο, κλεβουν χρήματα από μικρότερα παιδιά, εκβιάζουν τα άλλα να μην μιλήσουν κλπ. Αυτά όλα φυσικά διογκώθηκαν επειδή στην Α γυμνασίου "ηταν παιδιά, είχαν περάσει δυο χρόνια τηλεκπαίδευση, θέλουν χρόνο προσαρμογής". Αν είχε ασχοληθεί τότε ένας ψυχολόγος, μπορεί και να είχε προλάβει καταστάσεις. Τώρα όμως, δεν μπορεί να γίνει κάτι που να απαιτεί χρόνο και υπομονή. Γιατί αν ο γονέας έρχεται και λέει ότι πήγαν σε παιδοψυχίατρο και δεν τους βρήκε τίποτα, ότι να μην συζητάνε συνέχεια για το σχολείο γιατί του φέρνει ένταση (όπου συζητάω για το σχολείο = του λέω να έχει μια τσάντα με βιβλία, ένα έστω τετράδιο και ένα στιλό)κα ιότι αντιδρούν γιατί νιώθουν ότι τους μαλώνουμε περισσότερο από άλλα παιδιά, ΄΄οτι τους έχουνε βάλει στο μάτι από το δημοτικό, και δεν ξέρω κι εγώ τι. Και τέλος πάντων, εντάξει παιδιά είναι, όλα τα παιδιά περνάνε δύσκολες φάσεις και ψάχνονται. Μιλάω για τέτοιες καταστάσεις. Ταλαιπωρούμαστε κοντά 1,5 χρόνο με αυτα τα παιδιά και πιανόμαστε από την παραμικρή χαραμάδα ελπίδας για να σκεφτούμε ότι υπάρχει ένα φως, ποσες φορές έχουμε εμπλακεί συναισθηματικά επειδή μία φορά είδαμε ένα καλό σημάδι, και μετά έρχεται κατραπακιά ένα ακόμα βήμα τους προς την κατρακύλα και δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Δεν κάνω σχόλια ελαφρά τη καρδία. Μακάρι η εφηβική παραβατικότητα, να λυνόταν έτσι απλά με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου. Ειλικρινά μακάρι. Ίσως να γινόταν αυτό με σταθερή παρουσία ψυχολόγου ήδη από το νηπιαγωγείο και με τα χέρια λυμένα να παρεμβαίνει από νωρίς. Όταν όμως μια κατάσταση είναι ήδη παγιωμένη, και τα γεγονότα τρέχουν, δεν μπορείς να δίνεις χρόνο. Ελπίζω ότι οι ψυχολόγοι δεν θα προσπαθούν να μπλοκάρουν συνεδριάσεις για αποβολές, με τη δική τους οπτική γωνία. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι δεν μου έχετε απαντήσει επαρκώς σε αυτό το κομμάτι.
@Έσπερος
Προσωπικά δεν είμαι υπέρ του σχεδίου του υπουργείου, αμφιβάλλω και αν μπορεί να γίνει βέβαια (το θεωρώ απίθανο να περάσει κάτι τέτοιο) και οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κυριότερος είναι πως στο πολίτευμά μας η οικογένεια έχει ένα ρόλο και το κράτος έναν άλλο. Δεν μπορεί χωρίς να παραβαίνει κάποιος τον νόμο να υφίσταται έλεγχο στην οικογένειά του από τρίτο πρόσωπο που δεν επέλεξε ο ίδιος. Εδώ κολλάει η κουβέντα με τους ψυχολόγους παραπάνω. Εγώ ξέρω από το σχολείο μου ψυχολόγους που μου έλυσαν τα χέρια σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις και άλλους που ήταν οριακοί στα λεγόμενά τους για καταγγελία στην ένωσή τους. Το δεύτερο το είδα στην ενασχόλησή τους με παιδιά θύματα και ήταν ανησυχητικό. Οι κουβέντες που άκουσα θα μπορούσαν άνετα να κάνουν τα θύματα θύτες. Τα δυο απολύτως άκρα.
Υπάρχουν όμως γονείς που αρνούνται ότι το παιδί τους έχει πρόβλημα. ΓΕνικά μιλώντας. ΥΠάρχουν γονείς που δεν πηγαίνουν το παιδί ποτέ στο ΚΕΔΑΣΥ, υπάρχουν γονείς που έρχονται με γνωμάτευση αλλά αρνούνται το τμήμα ένταξης (τότε τι στο καλό πήγαν να εξεταστούν, μόνο για τα προφορικά?), υπάρχουν γονείς που το παιδι τους έχει σαφώς χαμηλότερη του μ.ο. νοημοσύνη ή γενικότερη ανάπτυξη (με χαρτί) και δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να έρχονται να μας ρωτάνε αν πάει καλά στα αρχαία, υπάρχουν παιιδά που το παιδί τους είναι προφανώς εκτός ελέγχου κ αι κάνει πράμγατα επικίνδυνα για τον ίδιον και τους άλλους εντός και εκτός σχολείου και σου λένε ότι είναι μια φάση, δεν πειράζει, κι εμείς τα ίδια κάναμε κλπκλπ. Στην οικογένειά τους δεν μπορείς να παρέμβεις. Εντάξει. Αυτά τα παιδιά όμως είτε μένουν πίσω για΄τι ο γονέας δεν καταλαβάινει ότι δεν τους προσφέρει τη σωστή βοήθεια, που θα μου πεις, πρόβλημά τους πάλι; Ή δημιουργούν πρόβλημα στους υπολοίπους. Είναι λεπτά τα όρια. Ισως αν οι ψυχολόγοι ήταν μόνιμοι στα σχολεία και στον γονέα δεν φαινόταν σαν κάτι διαφορετικό, ή αν ήταν υποχρεωτικο να κάνουν συναντήσεις γνωριμίας με όλα ττα παδιά οπότε δεν θα ετίθετο θέμα στιγματισμού,, να το δέχοντταν ευκολότερα. Πάντως είίχα ακούσει από σχόλια συναδέλφων, ότι γι αυτό θεσπί΄στηκε οΣύμβουλος Σχολικής Ζωής, επειδή είναι εκπαιπαδευτικός, να γεμίζει αυτό το κενό επεπειδή σ αυτόν τα παιδιά θα μιλούσαν.
Το "καλοβαλμένο" παιδάκι πρέπει να μάθει να ορθώνει το ανάστημά του απέναντι σε οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά εις βάρος του, είτε έρχεται από ανήλικους είτε από ενήλικους. Γιατί θα τις ξαναβρεί αυτές τις συμπεριφορές μπροστά του. Μπορεί να είναι γείτονες, μπορεί να είναι συνεργάτες στη δουλειά, μπορεί να είναι συνοδηγοί στο δρόμο. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πιστεύεις ότι τα "καλοβαλμένα" παιδάκια θα ζήσουν σε φούσκα, ειδικά σε περιοχές που ζουν από τον τουρισμό που πραγματικά συναντάς κάθε καρυδιάς καρύδι.
Λογικά μιλώντας, ένας ενήλικας ςδεν θα έχει συνάδελφο που θα του
ξαφρίζει την τσάντα ή θα τνο απειλεί΄να μην αποκαλύψει στον προϊστάμενο την απάτη που έκανε γιατάεχει μα΄ζι του σουγιά, εκτός αν μιλάμε για επαγγέλματα με πολύ ιδιαίτερς συνθήκες που συναναστρέφεσαι με μυστήρια άτομα. Τον ενήλικα γείτονα τον αντιμετωπιζέις και με νομικά μέσα. Τον τσαμπουοκα οδηγό στον δρόμο, τον αγνοείς και δεν πάνεις κουβέντα μαζί του, δεν θα έρθει ο τροχονμος να σου πει ότι πρέπει να εστε μια ομάδα και να δεχτείς τη συγγνώμη του. Καμίά σχέση. Ο ενήλικος έχει με μέρος του τον νόμο και τα χέρια λυμένα. Στο σχολείό με τους ανηλίκους έχουμε τα χέρια δεμένα και εμείς και τα υπόλοιπα παιδιά.
-
Υπάρχουν όμως γονείς που αρνούνται ότι το παιδί τους έχει πρόβλημα. ΓΕνικά μιλώντας. ΥΠάρχουν γονείς που δεν πηγαίνουν το παιδί ποτέ στο ΚΕΔΑΣΥ, υπάρχουν γονείς που έρχονται με γνωμάτευση αλλά αρνούνται το τμήμα ένταξης (τότε τι στο καλό πήγαν να εξεταστούν, μόνο για τα προφορικά?), υπάρχουν γονείς που το παιδι τους έχει σαφώς χαμηλότερη του μ.ο. νοημοσύνη ή γενικότερη ανάπτυξη (με χαρτί) και δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να έρχονται να μας ρωτάνε αν πάει καλά στα αρχαία, υπάρχουν παιιδά που το παιδί τους είναι προφανώς εκτός ελέγχου κ αι κάνει πράμγατα επικίνδυνα για τον ίδιον και τους άλλους εντός και εκτός σχολείου και σου λένε ότι είναι μια φάση, δεν πειράζει, κι εμείς τα ίδια κάναμε κλπκλπ. Στην οικογένειά τους δεν μπορείς να παρέμβεις. Εντάξει. Αυτά τα παιδιά όμως είτε μένουν πίσω για΄τι ο γονέας δεν καταλαβάινει ότι δεν τους προσφέρει τη σωστή βοήθεια, που θα μου πεις, πρόβλημά τους πάλι; Ή δημιουργούν πρόβλημα στους υπολοίπους. Είναι λεπτά τα όρια. Ισως αν οι ψυχολόγοι ήταν μόνιμοι στα σχολεία και στον γονέα δεν φαινόταν σαν κάτι διαφορετικό, ή αν ήταν υποχρεωτικο να κάνουν συναντήσεις γνωριμίας με όλα ττα παδιά οπότε δεν θα ετίθετο θέμα στιγματισμού,, να το δέχοντταν ευκολότερα. Πάντως είίχα ακούσει από σχόλια συναδέλφων, ότι γι αυτό θεσπί΄στηκε οΣύμβουλος Σχολικής Ζωής, επειδή είναι εκπαιπαδευτικός, να γεμίζει αυτό το κενό επεπειδή σ αυτόν τα παιδιά θα μιλούσαν.
Τα παιδιά μιλούν όντως στον ΣΣΖ γιατί δεν χρειάζεται άδεια γονέα να συζητήσει μαζί τους, αφού δεν κάνει γνωματεύσεις, αλλά ο σκοπός του είναι διευκολύνει τη σχολική ζωή όλων, μαθητών και καθηγητών. Την σχολική ζωή, την ένταξή τους σε αυτό το περιβάλλον και μόνο. Όχι των παιδιών με διάγνωση, αυτά υποτίθεται παρακολουθούνται από περισσότερο ειδικούς, με τους οποίους συνεργάζεται ώστε να τους βοηθήσει μιας και είναι μέρος που δεν έχουν πρόσβαση ή να βοηθήσει τον περίγυρό τους, το κλίμα δηλ στο οποίο γίνονται οι παρεμβάσεις. Ο ψυχολόγος όμως έχει παραπέρα αρμοδιότητες και εδώ μπλέκονται τα πράγματα. Χρόνια τώρα οι γονείς παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες παρεμποδίζουν την βοήθεια των παιδιών τους επειδή η διάγνωση στο μυαλό τους είναι στίγμα και πολλοί προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να πάψει αυτή η κακοποιός δύναμη που έχουν. Η λύση όμως δεν είναι να εξετάζει ο ψυχολόγος κάθε παιδί σχολικής ηλικίας, έχει δεν έχει προκαλέσει πρόβλημα. Εμένα δεν θέλω ο άνθρωπος που δεν είναι εκπαιδευτικός να συζητήσει με το παιδί μου που έχει άψογη σχολική συμπεριφορά για ό,τι ζήτημα θέλει χωρίς να είμαι παρούσα και χωρίς να έχει επιλεχθεί από εμένα. Μια ενδεχόμενη λύση στο παραπάνω πρόβλημα λοιπόν θεωρώ πως είναι να μην δίνονται οι ευκολίες της προφορικής εξέτασης σε παιδί που δεν παρακολουθεί το τμήμα ένταξης πχ. Άλλη λύση είναι να υπάρχει υποχρεωτική επίσκεψη σε αναπτυξιολόγο σε τάδε ηλικία, περισσότερη δύναμη στους ειδικούς παιδαγωγούς που κάνουν διαγνώσεις. Όχι όμως σε κάποιον ψυχολόγο που έχει κάνει απλά μια επιμόρφωση ή κάτι παρόμοιο και μιλάει στα παιδιά θύματα σαν να είναι ενήλικοι έξω στην κοινωνία και φαίνεται να αγνοεί πως το σχολείο είναι μια προστατευμένη κοινότητα με νόμους. Όχι μια ζούγκλα. Συγγνώμη αλλά δεν θέλω να πέσει στα χέρια μερικών από αυτούς που έχω γνωρίσει. Όχι πως θα πάθει τίποτα, απλά με θυμώνει να έχει κάποιος τέτοια δύναμη και ένας παιδαγωγός καμία. Μιλάω σαφώς για παιδιά Γυμνασίου και μικρότερα.
-
Η συμπεριφορά στην τάξη είναι μεγάλο ζήτημα. Προσωπικά θα αναφερθω σε ένα θέμα που συνέβη πρόσφατα! Μαθητής να μου λέει χύμα πως δεν τα λέω σωστά,στο φροντιστήριο αλλιώς τα κάνουν. Να απαξιώνει δημόσια εκπαίδευση, να πιστεύει πως εκείνος τα ξερει καλύτερα επειδή στο φροντιστήριο ,όπως λέε,ι γράφει 90/100. Στο δικό μου διαγώνισμα απεναντίας έγραψε πολύ χαμηλά και μάλιστα με πολύ τράβηγμα στην βαθμολογία. Να διαπιστώνεις πως όντως το παιδί τα έχει όλα μπερδεμένα στο μυαλό του, να προσπαθείς να το βοηθήσεις, αλλά να σε αντιμετωπίζει με απίστευτη ειρωνία και δίχως όρια υπεροψία...Κρίμα πραγματικά!
-
Vakous, είμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με αυτό το φαινόμενο. Το φροντιστήριο το πληρώνουν αδρά, άρα το σέβονται. Το δημόσιο σχολείο είναι δωρεάν (τρόπος του λέγειν), άρα κατώτερο. Συνήθως αυτή η συμπεριφορά αφορά μαθητές με χαμηλή βαθμολογία... Τελικά ο καθηγητής του δημόσιου σχολείου αποδεικνύεται πως έχει δίκιο.... άστα να πάνε.
-
@emmaki
Παρέμβαση σε όλη την τάξη δεν χρειάζεται άδεια, όπως είναι και το σωστό. Διερευνητική όμως με παιδί μόνο του και χωρίς άδεια γονέα δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση. Ακόμη και σε διάλειμμα απλή κουβέντα σε παιδί με γονέα δικομανή μπορεί να οδηγήσει σε μπελάδες.
Ξερω ποια ειναι η διαδικασια…. Απο το 2007 μεχρι το 2021 ημουν σε ΚΕΔΔΥ/ΚΕΣΥ/ΚΕΔΑΣΥ… Εχω απειληθει απο γονεις, εχω μηνυθει απο γονεις……
Η αποψη μου ομως ειναι οτι διερευνητικη συναντηση πρεπει να μπορει να γινεται χωρις τη συμφωνη γνωμη γονεα. Περαιτερω παρεμβαση, μονο με τη γνωμη του γονιου.
Εαν η κατασταση ειναι ανυποφορη και ο γονιος αρνιεται, τοτε καποιος πρεπει να σπασει αυγα και να παει στον εισαγγελεα…. Χωρις σπασιμο αυγων, χραϊρι δεν θα υπαρξει.
Και εδω μπαινει το μεγαλο ερωτημα (και δεν περιμενω απο κανεναν απαντηση, αλλα ολοι να το σκεφτουΜε), θελουΜε να σπασουμε αυγα και να τραβηξουΜε ο,τι τραβηξουΜε μετα;
-
Ξερω ποια ειναι η διαδικασια…. Απο το 2007 μεχρι το 2021 ημουν σε ΚΕΔΔΥ/ΚΕΣΥ/ΚΕΔΑΣΥ… Εχω απειληθει απο γονεις, εχω μηνυθει απο γονεις……
Η αποψη μου ομως ειναι οτι διερευνητικη συναντηση πρεπει να μπορει να γινεται χωρις τη συμφωνη γνωμη γονεα. Περαιτερω παρεμβαση, μονο με τη γνωμη του γονιου.
Εαν η κατασταση ειναι ανυποφορη και ο γονιος αρνιεται, τοτε καποιος πρεπει να σπασει αυγα και να παει στον εισαγγελεα…. Χωρις σπασιμο αυγων, χραϊρι δεν θα υπαρξει.
Και εδω μπαινει το μεγαλο ερωτημα (και δεν περιμενω απο κανεναν απαντηση, αλλα ολοι να το σκεφτουΜε), θελουΜε να σπασουμε αυγα και να τραβηξουΜε ο,τι τραβηξουΜε μετα;
Υπάρχουν πεειπτωσεις που δεν γίνεται να μην σπάσεις αυγά. Συμφωνώ.
Βέβαια φασκούμε και αντιφασκουμε όταν λέμε όχι τιμωρίες, κατανόηση, υπομονή, τα πράγματα θέλουν χρόνο, οι θύτες μπορεί να είναι θύματα, μην τους καταδικάζουμε, αλλά ταυτόχρονα πάμε στον εισαγγελέα τον γονέα επειδή δεν δίνει ψυχολογική υποστήριξη στο παιδί του. Γιατί το πρώτο είναι μια ανώδυνη παρέμβαση στη συμπεριφορά ενός παιδιού μέσα στο σχολικό, με σχολικα μέσα και χωρίς ποινική εμπλοκή, και το δεύτερο είναι ωμή παρέμβαση στην οικογενειακή ζωή κάποιου, που δεν ξέρεις τ επιπτώσεις μπορεί να έχει στο παιδί.
-
Πάντως στο ΓΕΛ τα προβλήματα προέρχονται από παιδιά που δε θέλουν ΓΕΛ αλλά ΕΠΑΛ. Όμως τα πιέζουν οι γονείς για ΓΕΛ και ξεσπούν στο σχολείο. Κι εγώ αν ήμουν σε χώρο που δε θα καταλάβαινα τίποτα θ' ασφυκτιούσα και θα ξέσπαγα. Είναι λάθος των γονέων.
-
Υπάρχουν πεειπτωσεις που δεν γίνεται να μην σπάσεις αυγά. Συμφωνώ.
Βέβαια φασκούμε και αντιφασκουμε όταν λέμε όχι τιμωρίες, κατανόηση, υπομονή, τα πράγματα θέλουν χρόνο, οι θύτες μπορεί να είναι θύματα, μην τους καταδικάζουμε, αλλά ταυτόχρονα πάμε στον εισαγγελέα τον γονέα επειδή δεν δίνει ψυχολογική υποστήριξη στο παιδί του. Γιατί το πρώτο είναι μια ανώδυνη παρέμβαση στη συμπεριφορά ενός παιδιού μέσα στο σχολικό, με σχολικα μέσα και χωρίς ποινική εμπλοκή, και το δεύτερο είναι ωμή παρέμβαση στην οικογενειακή ζωή κάποιου, που δεν ξέρεις τ επιπτώσεις μπορεί να έχει στο παιδί.
Νομιζω οτι δεν θες να καταλαβεις τι λεω…..
Δεν ειπε πουθενα να πας στον εισαγγελεα γονεις που δεν υποστηριζουν ψυχολογικα το παιδι τους, αλλα γονεις που δεν δεχονται να κανουν κατι για να αντιμετωπιστουν τα προβληματα του παιδιου τους. Η διαφορα ειναι τεραστια!
Οταν λες εσυ η ιδια οτι στο σχολειο σου ερχονται οι μαθητες με μαυρο και με μαχαιρια, σορρι αλλα εκει ειναι θεμα του εισαγγελεα και της αστυνομιας. Εκτος, αν θες να περναει η ωρα, να κανεις μαθημα οσο μπορεις με τα 2-3 «μη προβληματικα» παιδια της ταξης και να πηγαινεις σπιτι σου. Και οχι δεν αναφερομαι σε σενα προσωπικα, απλα αναφερομαι στις καταστασεις που περιγραφεις.
Επισης, ο ψυχολογος δεν ειναι απαραιτητα εναντιον των κυρωσεων. Κανει ομως καο δουλεια περα απο αυτες και εχει υποχρεωση να μην ενημερωνει λεπτομερως κανεναν αλλο για το το κανει και τι λεγεται μεταξυ αυτου και του παιδιου.
Δεν φασκουμε και αντιφασκουμε, οπως βλεπεις λοιπον
-
Νομιζω οτι δεν θες να καταλαβεις τι λεω…..
Δεν ειπε πουθενα να πας στον εισαγγελεα γονεις που δεν υποστηριζουν ψυχολογικα το παιδι τους, αλλα γονεις που δεν δεχονται να κανουν κατι για να αντιμετωπιστουν τα προβληματα του παιδιου τους. Η διαφορα ειναι τεραστια!
Οταν λες εσυ η ιδια οτι στο σχολειο σου ερχονται οι μαθητες με μαυρο και με μαχαιρια, σορρι αλλα εκει ειναι θεμα του εισαγγελεα και της αστυνομιας. Εκτος, αν θες να περναει η ωρα, να κανεις μαθημα οσο μπορεις με τα 2-3 «μη προβληματικα» παιδια της ταξης και να πηγαινεις σπιτι σου. Και οχι δεν αναφερομαι σε σενα προσωπικα, απλα αναφερομαι στις καταστασεις που περιγραφεις.
Επισης, ο ψυχολογος δεν ειναι απαραιτητα εναντιον των κυρωσεων. Κανει ομως καο δουλεια περα απο αυτες και εχει υποχρεωση να μην ενημερωνει λεπτομερως κανεναν αλλο για το το κανει και τι λεγεται μεταξυ αυτου και του παιδιου.
Δεν φασκουμε και αντιφασκουμε, οπως βλεπεις λοιπον
Ωραία, τώρα καλύφθηκα. Αν υπάρχουν λοιπόν
σοβαρα προβλήματα (γιατί γι αυτά νόμιζα ότι συζητάμε), ο ψυχολόγος δεν θα μπει μπροστά ως αλλοθι για να καλυφθούν τα παιδιά ώστε να μην προχωρήσει το σχολείο σε άλλου είδους ενεργειες. Τώρα σαφώς το είπες. Γιατί πριν λέγατε άλλα, ότι οο θύτες είναι συνήθως και θύματα, και τα παιδιά πρέπει να γίνουν μια ομάδα και τους τραμπούκους πρέπει να τους αντιμετωπίζουν τα άλλα παιδιά και πρέπει να κάνουμε υπομονή για να βελτιωθούν τα προβλήματα.
Με την ευκαιρία, επειδή μάλλον δεν είχα καταλάβει καλά τον ρόλο ενός ψυχολόγου στα σχολεία. Όταν λετε ότι δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτει τίποτα. Πώς τότε βοηθά το έργο των εκπαιδευτικών; Πώς λύνονται τα προβλήματα συμπεριφοράς αν ο εκπαιδευτικός δεν γνωρίζει τι υπάρχει από πίσω ώστε να εξατομικεύει τις αντιδράσεις του, όσο είναι εφικτό; Και τότε τι νόημα έχει να είναι ο ψυχολόγος εντός σχολείου, αν δεν μπορεί να δώσει οδηγίες στους εκπαιδευτικούς για το το θα κάνουν; Ας έχουν ψυχολόγο δωρεάν για μαθητες στην πρωτοβάθμια περίθαλψη (λέμε τώρα, αν υπήρχε). Οι εκπαιδευτικό στο σχολείο χρειάζονται συμβουλές και καθοδήγηση για να μην αυτοσχεδιάζουν.
-
Ωραία, τώρα καλύφθηκα. Αν υπάρχουν λοιπόν
σοβαρα προβλήματα (γιατί γι αυτά νόμιζα ότι συζητάμε), ο ψυχολόγος δεν θα μπει μπροστά ως αλλοθι για να καλυφθούν τα παιδιά ώστε να μην προχωρήσει το σχολείο σε άλλου είδους ενεργειες. Τώρα σαφώς το είπες. Γιατί πριν λέγατε άλλα, ότι οο θύτες είναι συνήθως και θύματα, και τα παιδιά πρέπει να γίνουν μια ομάδα και τους τραμπούκους πρέπει να τους αντιμετωπίζουν τα άλλα παιδιά και πρέπει να κάνουμε υπομονή για να βελτιωθούν τα προβλήματα.
Με την ευκαιρία, επειδή μάλλον δεν είχα καταλάβει καλά τον ρόλο ενός ψυχολόγου στα σχολεία. Όταν λετε ότι δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτει τίποτα. Πώς τότε βοηθά το έργο των εκπαιδευτικών; Πώς λύνονται τα προβλήματα συμπεριφοράς αν ο εκπαιδευτικός δεν γνωρίζει τι υπάρχει από πίσω ώστε να εξατομικεύει τις αντιδράσεις του, όσο είναι εφικτό; Και τότε τι νόημα έχει να είναι ο ψυχολόγος εντός σχολείου, αν δεν μπορεί να δώσει οδηγίες στους εκπαιδευτικούς για το το θα κάνουν; Ας έχουν ψυχολόγο δωρεάν για μαθητες στην πρωτοβάθμια περίθαλψη (λέμε τώρα, αν υπήρχε). Οι εκπαιδευτικό στο σχολείο χρειάζονται συμβουλές και καθοδήγηση για να μην αυτοσχεδιάζουν.
Πάλι δεν έχεις καταλάβει. Αυτά που λες εννοείται θα γίνουνε μέσα στην ταξη και μέσα στο σχολείο. Όλα τα παιδιά μαζί θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Η δουλειά πρέπει να είναι συλλογική και πρέπει να έχει συνέχεια. Και φυσικά οι θύτες είναι θύματα. Και φυσικά πρέπει να βρεθεί η πηγή της όποια συμπεριφοράς τους. Και φυσικά τα «ήσυχα παιδιά» πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Όλα αυτά γίνονται ταυτόχρονα με τις παρεμβάσεις από οποιονδήποτε άλλον.
Όσο για το τι κάνει ένας ψυχολόγος, θα σου πρότεινα να απευθυνθεί σε κάποιον ψυχολόγο και να συζητήσετε μαζί. Αυτός θα σου πει και για το απόρρητο, αυτός θα σου πει και για την δεοντολογία, αυτός θα σου εξηγήσει τη δουλειά του.
-
Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η απαξίωση και ο μηδενισμός κάποιων εκπαιδευτικών απέναντι σε έναν ολόκληρο κλάδο -που ούτε έχουν καταλάβει τον ρόλο του μέσα στο σχολείο- όταν μάλιστα η ύπαρξη ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών σε όλα τα σχολεία αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας.
-
Πάλι δεν έχεις καταλάβει. Αυτά που λες εννοείται θα γίνουνε μέσα στην ταξη και μέσα στο σχολείο. Όλα τα παιδιά μαζί θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Η δουλειά πρέπει να είναι συλλογική και πρέπει να έχει συνέχεια. Και φυσικά οι θύτες είναι θύματα. Και φυσικά πρέπει να βρεθεί η πηγή της όποια συμπεριφοράς τους. Και φυσικά τα «ήσυχα παιδιά» πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Όλα αυτά γίνονται ταυτόχρονα με τις παρεμβάσεις από οποιονδήποτε άλλον.
Όσο για το τι κάνει ένας ψυχολόγος, θα σου πρότεινα να απευθυνθεί σε κάποιον ψυχολόγο και να συζητήσετε μαζί. Αυτός θα σου πει και για το απόρρητο, αυτός θα σου πει και για την δεοντολογία, αυτός θα σου εξηγήσει τη δουλειά του.
Κενές αοριστολογίες.
-
Κενές αοριστολογίες.
Οκ…..
Είναι αοριστολογίες, αν αυτό που περιμένει κανείς είναι μία συνταγή που θα εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) όταν μιλάμε για ανθρώπους γενικά η για παιδιά ειδικά η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και χρειάζεται ξεχωριστή αντιμετώπιση και όχι μία συνταγή για τα πάντα.
-
Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η απαξίωση και ο μηδενισμός κάποιων εκπαιδευτικών απέναντι σε έναν ολόκληρο κλάδο -που ούτε έχουν καταλάβει τον ρόλο του μέσα στο σχολείο- όταν μάλιστα η ύπαρξη ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών σε όλα τα σχολεία αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Εμένα πάλι με εντυπωσιάζει η απαξίωση από πλευράς εκπαιδευτικών, σε οποιοδήποτε παιδί συμπεριφέρεται σωστά και φυσιολογικά, για τα μέτρα της ηλικίας του. Το καταλαβαίνω από τις ειρωνείες για τα 2-3 "καλά παιδιά" ή τον όρο "προβληματικά παιδιά" που μου αποδίδουν, ενώ εγώ 1ον δεν έχω χαρακτηρίσει κανένα παιδί ως προβληματικό, μόνο για παιδιά που δημιουργούν προβλήματα έχω μιλήσει, 2ον δεν μιλώ για "καλά" και "κακά" παιδια αλλά μιλώ για παιδία προσεγμένα, φροντισμένα κλπ, που δείχνει ότι από πίσω υπάρχει μια οικογένεια που ενδιαφέρεται και δουλευει για να τα αναθρεψει και 3ον δεν είπα ποτέ ότι κάνω μάθημα με τα "καλά" παιδιά μόνο, ούτε ότι αυτά τα παιδιά θεωρώ ότι είναι 2-3. Γιατί ΔΕΝ είναι 2-3. Έχουμε σχετικοποιήσει την παρέκκλιση. Τα παιδιά που δημιουργούν πρόβλημα, είναι 2-3. Οι 6-7 φασαριόζοι ενός τμήματος με φυσιολογική, παιδική ή εφηβική αντιδραστικότητα, ή ανωριμότητα ή σαχλαμάρα, δεν είναι παιδιά που δημιουργούν πρόβλημα, απλώς κουράζουν τον εκπαιδευτικό στο να τα αντιμετωπίσει κ αι ενίοτε καθυστερούν λίγο το μάθημα, αλλά αυτά είνναι τα φυσιολογικά και αναμενόμενα.
Εδώ βλέπω ότι οι συνάδελφοι θεωρούν εξαίρεση τα παιδιά με φυσιολογική παιδική ή εφηβικη΄συμπεριφορά. Συγγνώμη αλλά οι συμμορίες και οι βανδαλισμοί δεν είναι φυσιολογικά. Αυτά είναι οι εξαιρέσεις.
Όταν ήμμασταν παιδιά, ξέραε από το σπίτι μας με τι είδους παιδιά μπορούσαμε να κάνουμε παρέα. Την επιλογή την κάναμε αυτόματα. Γνωρίζαμε ότι είναι παιδιά, που δεν είναι για εμάς. Δεν μπλεκόμασταν μαζί τους, δεν τα ενοχλούσαμε, δεν μας ενοχλούσαν, δεν μας κορόιδευαν. Απλά ξέραμε ότι δεν θα κάνουμε παρέα μαζί, δεν θα παίξομε μαζί, δεν θα αλληλοπροσκληθούμε στα πάρτι. Ήταν όλα τακτοποιημένα και τα παιδιά δεν παρασύρονταν εύκολα. Τα παιδιά τώρα έχω διαπιστώσει ότι έχουν χάσει κάθε κριτήριο. ΤΟ διαπίστωσα όταν πρωτοδιορίστηκα και υπεεύθεσα ότι ήταν λόγω επαρχίας, ελπίζω στην Αθήνα να κρατάνε ακόμα λίγη εκλεκτικότητα. ΑΝ όμως και οι εκπαιδευτικοί αρχίζουν αυτά τα περί ομάδας κλπ, πώς να έχουν μετά τα παιδιά κριτήριο; Οι ίδοι έχουμε σχετικοποιήσει την σωστή συμπεριφορά με τη στάση μας.
-
Εμένα πάλι με εντυπωσιάζει η απαξίωση από πλευράς εκπαιδευτικών, σε οποιοδήποτε παιδί συμπεριφέρεται σωστά και φυσιολογικά, για τα μέτρα της ηλικίας του. Το καταλαβαίνω από τις ειρωνείες για τα 2-3 "καλά παιδιά" ή τον όρο "προβληματικά παιδιά" που μου αποδίδουν, ενώ εγώ 1ον δεν έχω χαρακτηρίσει κανένα παιδί ως προβληματικό, μόνο για παιδιά που δημιουργούν προβλήματα έχω μιλήσει, 2ον δεν μιλώ για "καλά" και "κακά" παιδια αλλά μιλώ για παιδία προσεγμένα, φροντισμένα κλπ, που δείχνει ότι από πίσω υπάρχει μια οικογένεια που ενδιαφέρεται και δουλευει για να τα αναθρεψει και 3ον δεν είπα ποτέ ότι κάνω μάθημα με τα "καλά" παιδιά μόνο, ούτε ότι αυτά τα παιδιά θεωρώ ότι είναι 2-3. Γιατί ΔΕΝ είναι 2-3. Έχουμε σχετικοποιήσει την παρέκκλιση. Τα παιδιά που δημιουργούν πρόβλημα, είναι 2-3. Οι 6-7 φασαριόζοι ενός τμήματος με φυσιολογική, παιδική ή εφηβική αντιδραστικότητα, ή ανωριμότητα ή σαχλαμάρα, δεν είναι παιδιά που δημιουργούν πρόβλημα, απλώς κουράζουν τον εκπαιδευτικό στο να τα αντιμετωπίσει κ αι ενίοτε καθυστερούν λίγο το μάθημα, αλλά αυτά είνναι τα φυσιολογικά και αναμενόμενα.
Εδώ βλέπω ότι οι συνάδελφοι θεωρούν εξαίρεση τα παιδιά με φυσιολογική παιδική ή εφηβικη΄συμπεριφορά. Συγγνώμη αλλά οι συμμορίες και οι βανδαλισμοί δεν είναι φυσιολογικά. Αυτά είναι οι εξαιρέσεις.
Όταν ήμμασταν παιδιά, ξέραε από το σπίτι μας με τι είδους παιδιά μπορούσαμε να κάνουμε παρέα. Την επιλογή την κάναμε αυτόματα. Γνωρίζαμε ότι είναι παιδιά, που δεν είναι για εμάς. Δεν μπλεκόμασταν μαζί τους, δεν τα ενοχλούσαμε, δεν μας ενοχλούσαν, δεν μας κορόιδευαν. Απλά ξέραμε ότι δεν θα κάνουμε παρέα μαζί, δεν θα παίξομε μαζί, δεν θα αλληλοπροσκληθούμε στα πάρτι. Ήταν όλα τακτοποιημένα και τα παιδιά δεν παρασύρονταν εύκολα. Τα παιδιά τώρα έχω διαπιστώσει ότι έχουν χάσει κάθε κριτήριο. ΤΟ διαπίστωσα όταν πρωτοδιορίστηκα και υπεεύθεσα ότι ήταν λόγω επαρχίας, ελπίζω στην Αθήνα να κρατάνε ακόμα λίγη εκλεκτικότητα. ΑΝ όμως και οι εκπαιδευτικοί αρχίζουν αυτά τα περί ομάδας κλπ, πώς να έχουν μετά τα παιδιά κριτήριο; Οι ίδοι έχουμε σχετικοποιήσει την σωστή συμπεριφορά με τη στάση μας.
Επειδγ το εχεις ξαναναφερει…..
Τον ορο «προβληματικα» τον χρησιμοποιησα εγω και διευκρινησα οτι μοαινρι σε απειρα εισαγωγικα.
Επιση, εσυ εχεις πει πολλες φορες οτι η πλειοψηφια των παιδιων της ταξης σου και του σχολειου σου δεν ενδια φοερονται για το μαθημα, ειναι στο σχολειο επειδη τα υποχρεωνουν, ρημαζουν το μαθημα, δεν αφηνουν τα λιγοα επιμελη παιδια να κανουν μαθημ.
Εσπερε, διαβασε λιγο καλυτερα τα γραφομενα των αλλων…. Δεν μπορω και δεν θελω να σου αλκαξω γνωμη, αλλα μην διαστρεβλωνεις αυτα που λενε αλλοι….
Ουτε ειπωθηκε απο καποιον αλλο οτι ειναι φυσιολογικοι οι βανδαλισμοι, ουτε οι συμμοριες, ουτε εχει κανονικοποιηθει η παρεκκλιση. Εαν τα ερμηνευεις ετσι….. σορι
Οσο για το πως ημασταν εμεις παιδια….. κρινεις πιθανοτατα απι τον εαυτο σου…. Μια χαρα προσπαθουσαμε εμεις, στη δικη μου μικρη πολη, να κανουμε παρεα με ολους, και απο το σπιτι ποτε δεν μας ελεγαν «μην κανεις παρεα με αυτα τα παιδια», το αντιθετο…..
Α! Και μια χαρα πηγαιναμε και σε σκυλαδικα και σε ντισκο και σε παρτυ και σε γηπεδα και σε ουφαδικα και σε σκοτεινα μερη και σε αλλα «περιεργα» μερη, μεταξυ ολων των αλλων που πηφαιναν τα «παιδια των καλων οικογενειων» της μικρης μου πολης!
-
Ποτέ δεν είπα ότι είναι η πλειοψηφία. Καμία σχέση. Ότι γενικα υπάρχουν αρκετοί ώστε να εμποδίζουν το μάθημα κάποιες φορές υπό ορισμένες συνθήκες (πχ τελευταία ώρα) έχω πει, και ότι όσο υπήρχε χαλαρή πολιτική, υπήρχε και τελείως ασυγκράτητη συμπεριφορά, που οριοθετήθηκε αμέσως μόλις μπήκαν κανόνες. Αυτό δείχνει ότι τα παιδιά είναι φροντισμένα και μεγαλωμένα με αρχές. Δεν πετάνε από τη χαρά τους για το μάθημα αλλά κι αυτό δεν είναι αφύσικο.
Αφύσικη είναι η παραβατικότητα, η παντελής απουσία σεβασμού στον χώρο και τα πρόσωπα, οι αντικοινωνικές συμπεριφορές, που βλέπω να πληθαίνουν και να κάνουν πιο έντονη την ενόχληση στα υπόλοιπα παιδιά που δεν είναι έτσι.