0 μέλη και 4 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παράθεση από: moagniko στις Νοέμβριος 20, 2012, 05:27:24 μμκαὶ κινδυνεύω ἓν μόνον ἔχειν τοῦτο ἀγαθόν:και γιατί να μην είναι το "εν μόνον" κατηγορούμενο αντικειμένου και το "τουτο αγαθόν" αντικείμενομτφρ.: και κινδυνεύω να έχω αυτό το αγαθό ως ένα μόνο (αλλιώς: και κινδυνεύω να έχω μόνο αυτό το αγαθό)ἓν δὲ τοῦτο θαυμάσιον ἔχω ἀγαθόνκαι γιατί ομοίως να μην είναι το "εν" κατηγορούμενο αντικειμένου και το "τούτο θαυμάσιον αγαθόν" αντικείμενομτφρ.: έχω ως ένα αυτό το σπουδαίο αγαθό (αλλιώς: έχω μόνο αυτό το σπουδαίο αγαθό)Δεν μπορούμε να πάρουμε το σύνολο τοῦτο ἀγαθὸν ως αντικείμενο, αλλά να ουσιαστικοποιήσουμε το ἀγαθὸν (αντικ.) και να πάρουμε το τοῦτο ως επιθ. (ή κατηγορηματικό, κατ' άλλους) προσδιορ. Βέβαια η θεωρία λέει πως η δεικτική αντων. οὗτος (όπως και οι ὅδε και ἐκεῖνος) προσδιορίζουν έναρθρα ουσιαστικά, αλλά είναι διαπιστωμένο μέσα από κείμενα ότι (σπανίως, έστω) το ουσιαστικό μπορεί να είναι και άναρθρο. Μ' αυτή τη λογική στέκει το ἓν ως κατηγορούμενο (το μόνον θα το θεωρούσα επίρρημα ή, αν είναι επίθετο, κατηγορηματικό προσδιορισμό στο ἕν).Όμοια θα ήταν η σύνταξη και στην άλλη πρόταση, με τη διαφορά ότι το θαυμάσιον θα το θεωρούσα επιθετικό προσδιορισμό στο ἀγαθόν.
καὶ κινδυνεύω ἓν μόνον ἔχειν τοῦτο ἀγαθόν:και γιατί να μην είναι το "εν μόνον" κατηγορούμενο αντικειμένου και το "τουτο αγαθόν" αντικείμενομτφρ.: και κινδυνεύω να έχω αυτό το αγαθό ως ένα μόνο (αλλιώς: και κινδυνεύω να έχω μόνο αυτό το αγαθό)ἓν δὲ τοῦτο θαυμάσιον ἔχω ἀγαθόνκαι γιατί ομοίως να μην είναι το "εν" κατηγορούμενο αντικειμένου και το "τούτο θαυμάσιον αγαθόν" αντικείμενομτφρ.: έχω ως ένα αυτό το σπουδαίο αγαθό (αλλιώς: έχω μόνο αυτό το σπουδαίο αγαθό)
καὶ κινδυνεύω ἓν μόνον ἔχειν τοῦτο ἀγαθόνἓν δὲ τοῦτο θαυμάσιον ἔχω ἀγαθόν
τεκμήριον δέ μοι τούτου ἱκανόν:επίσης, γιατί το "μοι" είναι δοτική του κρίνοντος;
Στα άλλα όμως παραδείγματα που αναφέρονται στο LSJ (στη λ. "οὗτος", B, IV), όπου υπάρχει δήλωση χρόνου, η δεικτ. αντων. δεν αναφέρεται σε ό,τι προηγείται ή έπεται, αλλά τονίζει τη χρονική περίοδο με έμμεση αναφορά στο χρονικό σημείο έναρξης της πράξης. Έτσι το (Δημοσθ. περί των εν Χερ. 2) "τῆς στρατείας, ἣν ἑνδέκατον μῆνα τουτονὶ Φίλιππος...ποιεῖται" (= ...την οποία εδώ και έντεκα μήνες...). Όμοια και στον Λυσία (Υπέρ αδυν. 6) "τὴν δὲ μητέρα πέπαυμαι τρέφων τρίτον ἔτος τουτὶ" (=... εδώ και τρία χρόνια).
Καλὴ μὲν οὖν μοι καὶ ἡ τῶν ἐπιχωρίων πομπὴ ἔδοξεν εἶναι, οὐ μέντοι ἧττον ἐφαίνετο πρέπειν ἥν οἱ Θρᾷκες ἔπεμπον.=H πομπή των ντόπιων μου φάνηκε πως είναι όμορφη, αλλά δεν φαινόταν να διακρίνεται λιγότερο αυτή που έστελναν οι Θράκες.
Α ρε apri, είσαι θεά. moagniko, έλα τώρα που γυρίζει και κάνε καμιά 500αριά ακόμη ερωτήσεις. Αντέχει η apri, δεν έχει πρόβλημα.