Εκκλησιασμός - Προσευχή και Καθηγητές

[jak_13]

Δε λέω αυτό Μαρκο. Τέτοιου είδους μάθημα όμως θα έπρεπε να είναι επιλογής ,όπως σε όλα τα ευνομούμενα κράτη της Ευρώπης. Όσο για την αποβολή θρησκευτικού στοιχείου, αφορά μόνο αυτούς τους ίδιους και κανέναν άλλον. Ο εκκλησιασμός επιβάλλεται σε όλους όμως! Με απουσίες!!

Οι απουσίες μπαίνουν επειδή ο εκκλησιασμός γίνεται την ώρα του μαθήματος, όπως ακριβώς γίνεται και για  μια εκπαιδευτική επίσκεψη ή μια εκδήλωση. Αυτό δε σημαίνει εξαναγκασμό. Ο καθένας μπορεί να ακολουθήσει το δρόμο του αλλά θα πρέπει να σέβεται και τη διαφορετική άποψη.

[PDE ads]

[Kakou]

Αpri στο πρώτο συμφωνούμε. Απόλυτα
Προσοχή, δεν προτείνω την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών, αλλά το σεβασμό προσωπικών επιλογών σε θέμα τόσο ευαίσθητο. Η θρησκειολογία, αν υπήρχε στο ελληνικό σχολείο, θα ήταν πολύ σημαντικό βήμα

Κατά τα άλλα διαφωνούμε ως προς τις εκπαιδευτικές πρακτικές.
Θεωρώ πως η κοινωνιολογία για παράδειγμα, μπορεί να εκπληρώσει το καθήκον της ως προς αυτό που λες
"Είναι όμως καλό να γνωρίζεις τι είναι αυτό που διαμορφώνει τη θρησκευτική συνείδηση του ανθρώπου."
Η φιλοσοφία, μπορεί να βάλει τον νέο σε σκέψη...
Οι υπόλοιπες επιστήμες, που προκύπτουν από την αποδεδειγμένη αλήθεια...

jak η θρησκεία είναι ευαίσθητο θέμα, το ξαναλέω. Και επαναλαμβάνω, δεν θα έπρεπε να γίνεται εκκλησιασμός

Το κράτος απλώς φοβάται ότι αν καταργησει τον εκκλησιασμό θα ξεσηκωθούν όλες οι θεούσες και οι Άνθιμοι της επικράτειας και θα καταριούνται τον κομμουνισμό

Κρίμα που πρέπει να κλείσω, εχω και διάβασμα, ήδη άργησα
Ωραία η συζήτηση 

[Ivanna]

Από τη στιγμή που τα θρησκευτικά, η προσευχή και ο εκκλησιασμός είναι μέρος του σχολείου οφείλουμε να τα σεβόμαστε, να τα τηρούμε και να τα διδάσκουμε τόσο καλά όσο και τα υπόλοιπα μαθήματα. Είναι ντροπή να γίνεται πρωινή προσευχή και να μην είναι οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους να μεριμνούν για την τάξη και την κοσμιότητα την ώρα της πρωινής προσευχής. Ή να υπάρχουν μαθητές που δεν ξέρουν να κάνουν το σταυρό τους ή να πουν το πάτερ ημών. Αλίμονο, εδώ σε τζαμί μπαίνεις και βγάζεις τα παπούτσια σου από σεβασμό και μονο στο χώρο που για κάποιους είναι ιερός. Δεν έχει να κάνει με το τι πιστεύεις αλλά με το κάτα πόσο έχεις την ωριμότητα να σεβαστείς αυτό που πιστεύει ο συνάνθρωπός σου.

[apri]

Κατά τα άλλα διαφωνούμε ως προς τις εκπαιδευτικές πρακτικές.
Θεωρώ πως η κοινωνιολογία για παράδειγμα, μπορεί να εκπληρώσει το καθήκον της ως προς αυτό που λες
"Είναι όμως καλό να γνωρίζεις τι είναι αυτό που διαμορφώνει τη θρησκευτική συνείδηση του ανθρώπου."
Η φιλοσοφία, μπορεί να βάλει τον νέο σε σκέψη...
Οι υπόλοιπες επιστήμες, που προκύπτουν από την αποδεδειγμένη αλήθεια.

Όχι, γιατί κάθε επιστήμη σε βοηθά να καταλάβεις τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος από τη δική της οπτική.
Οι θετικές επιστήμες σε βοηθούν να καταλάβεις πώς λειτουργεί η φύση και το σύμπαν γενικότερα.
Οι ανθρωπιστικές επιστήμες σε βοηθούν να καταλάβεις πτυχές της ανθρώπινης σκέψης. Η φιλοσοφία, η κοινωνιολογία, η θεολογία, η γλωσσολογία, η φιλολογία, η ψυχολογία, η λαογραφία κλπ, προσεγγίζουν από διαφορετική σκοπιά η καθεμιά την ανθρώπινη σκέψη.

Η θεολογία είναι επιστήμη γιατί περιγράφει και ερμηνεύει θρησκευτικές -με άλλα λόγια, φιλοσοφικές- αντιλήψεις που αποδεδειγμένα υφίστανται.
Το αν μια θρησκευτική αντίληψη είναι σωστή ή όχι, αν βασίζεται σε πραγματικά ή φανταστικά στοιχεία είναι άλλης τάξεως ζήτημα.
Και αν θέλεις για εμένα -που δεν είμαι θεολόγος- το πιο ενδιαφέρον σ' αυτόν το χώρο είναι ότι υπό κανονικές-μη δογματικές συνθήκες το όλο αντικείμενο σε βάζει σε πάρα πολλές σκέψεις, γιατί οι απαντήσεις στα ερωτήματα που τίθενται σε σχέση με την ηθική και τη μεταφυσική (δυο βασικούς κλάδους της φιλοσοφίας) δεν είναι καθόλου εύκολες. Το "ναι", το "όχι" και το "έτσι ακριβώς" σηκώνει πολύ προβληματισμό και συζήτηση.



Ξέρεις ποια είναι η ουσία της όλης ιστορίας εν έτει 2015; Ότι στη θέση του δογματισμού (δηλ. του θρησκευτικού φανατισμού κάποιων και της δογματικής αθεΐας κάποιων άλλων) θα έπρεπε να επιδιώκουμε να βάλουμε την ελευθερία της σκέψης πάνω στο πολύ ενδιαφέρον θέμα που λέγεται "θρησκεία".
Αλλά η ελευθερία της σκέψης ξαναλέω ότι προϋποθέτει βαθιά γνώση, χωρίς προκαταλήψεις και εμμονές οποιουδήποτε τύπου. Αλλιώς, μένει ο καθένας στα στερεότυπα με τα οποία μεγάλωσε και στο σκοτάδι.

[PDE ads]

[MARKOS]

Απλως να υπενθυμίσω πως άλλο θέμα ο εκκλησιασμός, άλλο η διδασκαλία του μαθηματος των θρησκευτικών. Προσεξτε την διαφορα και πείτε τις απόψεις σας πάνω σε αυτό -το πρώτο- που είναι και ο τίτλος του θέματος.

για την διαδασκαλια του μαθηματος των θρησκευτικών και την χρησιμότητα του χρησιμοποιούμε την μηχανή αναζήτησης, αν θελουμε να γραψουμε. Για διευκόλυνση σας το δίνω αυτή τη φορά:

http://www.pde.gr/index.php?topic=61.126

Τα θέματα πρεπει να ειναι ΚΑΘΑΡΑ.
Ευχαριστώ,

[Landau]

Ενώ ένα μάθημα θρησκειολογίας δεν θα ήταν κακό, και προσωπικά πιστεύω και απαραίτητο (αλλά ακόμα και τώρα στο 2015.. μόνο ως αστείο ακούγεται, μιας και συνεχίζουμε να έχουμε μάθημα ελληνορθόδοξης κατήχησης, έστω και εν μέρει καμουφλαρισμένης στα σημερινά βιβλία), όσον αφορά τους εκκλησιασμούς, είναι κάτι που θα έπρεπε να αλλάξει καιρό τώρα.
Το πώς, πότε και που θα εκκλησιάζεται ένα παιδί, πρέπει να αφορά το ίδιο και τους γονείς του. Στο σχολείο αρκεί η διδασκαλία των θρησκευτικών (της θρησκειολογίας, στην ιδανική περίπτωση..) και είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να συνεχίζεται η αναχρονιστική τακτική των σχολικών εκκλησιασμών.
Σίγουρα δεν πάθαμε και κάτι όταν πηγαίναμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίζεται κάτι, μόνο και μόνο επειδή "ξέχασαν" να το αλλάξουν στη νομοθεσία. Να ξεκολλήσουμε λίγο...

[apri]

Ενώ ένα μάθημα θρησκειολογίας δεν θα ήταν κακό, και προσωπικά πιστεύω και απαραίτητο (αλλά ακόμα και τώρα στο 2015.. μόνο ως αστείο ακούγεται, μιας και συνεχίζουμε να έχουμε μάθημα ελληνορθόδοξης κατήχησης, έστω και εν μέρει καμουφλαρισμένης στα σημερινά βιβλία)...

H θρησκειολογία είναι απαραίτητη, αλλά ούτως ή άλλως το κύριο βάρος θα έπρεπε να δίνεται στον χριστιανισμό και δη στην ορθόδοξη εκδοχή του, από τη στιγμή που είναι το θρήσκευμα το οποίο ασπάζεται η πλειοψηφία στην Ελλάδα.
Δεν γίνεται να ζεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και να διδάσκεσαι το χριστιανισμό απλώς ως μια από τις υπάρχουσες θρησκείες, τη στιγμή που έχει καθορίσει την ιστορία, την τέχνη και κυρίως την κουλτούρα των κατοίκων της με τόσο δραματικό τρόπο.
Ο κατηχητικός χαρακτήρας ούτε κι εμένα με βρίσκει σύμφωνη, γιατί δημιουργεί προβλήματα, με κυριότερο το ότι εθίζει τους μαθητές στο να προσεγγίζουν τη θρησκεία κάπως δογματικά και επιφανειακά, ενίοτε και διαστρεβλωμένα αν ο "κατηχητής" είναι στενόμυαλος.

Το πώς, πότε και που θα εκκλησιάζεται ένα παιδί, πρέπει να αφορά το ίδιο και τους γονείς του. Στο σχολείο αρκεί η διδασκαλία των θρησκευτικών (της θρησκειολογίας, στην ιδανική περίπτωση..) και είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να συνεχίζεται η αναχρονιστική τακτική των σχολικών εκκλησιασμών.

Εξαρτάται πώς θα αντιμετωπίσεις τον εκκλησιασμό. Αν τον δεις ως μια προσπάθεια "πλύσης εγκεφάλου", όπως ίσως γινόταν στο παρελθόν, είναι αναχρονιστικό στοιχείο. Αν τον δεις ως μια επαφή με τον τόπο λατρείας μια θρησκείας και μάλιστα της κυρίαρχης, έχει ενδιαφέρον από κάθε άποψη, δηλ. από την τέχνη της εκκλησίας μέχρι τους συμβολισμούς και τη λογική των τελετών ή το άκουσμα κειμένων, που κουβαλάνε όλη την ιστορία της συγκεκριμένης θρησκείας και συμπυκνώνουν τις αρχές της.

Aυτό που δεν είναι κακό, αλλά κατά τη γνώμη μου, μάλλον χάνει το νόημά του έτσι όπως γίνεται, είναι η προσευχή πριν από την έναρξη των μαθημάτων. Η προσευχή είναι περισσότερο προσωπική υπόθεση και απαιτεί κάποια συγκέντρωση. Αμφιβάλλω αν ακόμα κι αυτός που λέει τα λόγια της προσευχής, προσεύχεται πραγματικά εκείνη την ώρα. Όλοι έχουν αλλού το μυαλό τους.

[jak_13]

Συνεχίζω λέγοντας, ότι από την εμπειρία μου δεν έχω συναντήσει κάποιον που να ξεφεύγει από το ωρολόγιο πρόγραμμα ή έστω να χρησιμοποιεί τα άλλα μαθήματα για να αποδείξει ότι δεν υπάρχει θεός. Αντιθέτως, έχω δει δασκάλους και καθηγητές να λένε σε παιδιά σε άσχετη ώρα, ούτε καν στην ώρα των θρησκευτικών ότι τα παιδάκια που θα πάνε στην κόλαση θα έχουν μια μεγάλη τηλεόραση και θα κοιτάνε τι ωραία που θα περνάνε τα παιδάκια στον παράδεισο και θα ζηλεύουν, ότι οι οι άντρες άμα θελήσουν να αμαρτήσουν να σκέφτονται τις αμαρτωλές γυναίκες που θα σαπίζουν και θα βγάζουν αφρούς από το στόμα και θα τις τρώνε τα σκουλίκια και θα τους φεύγει η όρεξη για αμαρτία κι έχω δει και παπάδες να μπαίνουν ανενόχλητοι στα σχολεία, να μοιράζουν χαρτάκια γα το κατηχητικό λέγοντας ότι θα περάσουν ωραία, θα φάνε καραμέλες και θα πουν τραγούδια. Για κατήχηση ουδείς λόγος. Αλήθεια μιας και κάποιος παραπάνω μίλησε για έλεγχο, όλους αυτούς ποιός τους ελέγχει; Προς Θεού, έχουμε να κάνουμε με παιδιά, δεν μπορεί ο καθένας να βγάζει την αρρώστια του πάνω τους.

Αν και δε θεωρώ ότι τέτοιου είδους περιστατικά αποτελούν σημαντικά επιχειρήματα, οφείλω να αναφέρω ότι εγώ αντιμετώπισα ακριβώς τα αντίθετα περιστατικά και όχι τυχαία ή ψάχνοντας αλλά μετά από παράπονα μαθητών!

[emmaki]

Ενώ ένα μάθημα θρησκειολογίας δεν θα ήταν κακό, και προσωπικά πιστεύω και απαραίτητο (αλλά ακόμα και τώρα στο 2015.. μόνο ως αστείο ακούγεται, μιας και συνεχίζουμε να έχουμε μάθημα ελληνορθόδοξης κατήχησης, έστω και εν μέρει καμουφλαρισμένης στα σημερινά βιβλία), όσον αφορά τους εκκλησιασμούς, είναι κάτι που θα έπρεπε να αλλάξει καιρό τώρα.
Το πώς, πότε και που θα εκκλησιάζεται ένα παιδί, πρέπει να αφορά το ίδιο και τους γονείς του. Στο σχολείο αρκεί η διδασκαλία των θρησκευτικών (της θρησκειολογίας, στην ιδανική περίπτωση..) και είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να συνεχίζεται η αναχρονιστική τακτική των σχολικών εκκλησιασμών.
Σίγουρα δεν πάθαμε και κάτι όταν πηγαίναμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίζεται κάτι, μόνο και μόνο επειδή "ξέχασαν" να το αλλάξουν στη νομοθεσία. Να ξεκολλήσουμε λίγο...

Συμφωνώ απόλυτα!!!!


Για να θέσω και μια άλλη παράμετρο (έτσι για να αναστατώσω ακόμα λίγο τα νερά)....


Τι γίνεται στα σχολεία που η πλειοψηφία των παιδιών δεν είναι χριστιανοί; Τι γίνεται όταν το 95% των παιδιών ενός σχολείου είναι μουσουλμάνοι (βάλτε ό,τι άλλο θέλετε); Θα πάνε όλοι στο τζαμί για προσευχή ή το 95% των παιδιών θα στερηθεί το τόοοοσο καλό που κάνει ο εκκλησιασμός; Με την ίδια λογική, γιατί να παίρνει όλα τα "ωφέλη" του εκκλησιασμού και της προσευχής μόνο το 5% των μαθητών;

Παρομοίως, σε πολλά σχολεία πηγαίνουν ιερείς και μοιράζουν φυλλάδια, ενημερώνουν για το κατηχητικό, κάνουν ακόμα και εξομολογήσεις.... Αν ζητήσει ένας χότζας ή ένας ραβίνος να κάνει κάτι αντίστοιχο; Λογικά πρέπει να γίνει αποδεκτό........

Τροφή για σκέψεις

[apri]

Τι γίνεται στα σχολεία που η πλειοψηφία των παιδιών δεν είναι χριστιανοί; Τι γίνεται όταν το 95% των παιδιών ενός σχολείου είναι μουσουλμάνοι (βάλτε ό,τι άλλο θέλετε); Θα πάνε όλοι στο τζαμί για προσευχή ή το 95% των παιδιών θα στερηθεί το τόοοοσο καλό που κάνει ο εκκλησιασμός; Με την ίδια λογική, γιατί να παίρνει όλα τα "ωφέλη" του εκκλησιασμού και της προσευχής μόνο το 5% των μαθητών;

Θα σου το θέσω διαφορετικά. Τι γίνεται στα σχολεία που τα παιδιά είναι αλλοδαπά;
Διδάσκονται, όπως όλοι οι μαθητές, τη γλώσσα, την ιστορία, τη λογοτεχνία, τον πολιτισμό εν γένει της πλειοψηφίας του πληθυσμού της χώρας, ώστε να μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους και να μην γκετοποιούνται. Και αν μιλάμε για δημοκρατική χώρα, γίνεται μια προσπάθεια να διδαχθεί και ο πολιτισμός άλλων χωρών, ώστε να γίνεται κατανοητή και σεβαστή και η δική τους κουλτούρα.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι και στο θέμα του εκκλησιασμού θα έπρεπε να ακολουθείται ο ίδιος δρόμος. Εφόσον μιλάμε για χριστιανική κατά βάση χώρα, να δίνεται έμφαση στον εκκλησιασμό σε χριστιανική εκκλησία, αλλά να πραγματοποιούνται επισκέψεις και σε ναούς άλλων θρησκειών.
Ίσως βέβαια αυτό θα ήταν καλύτερο να γίνεται από το Γυμνάσιο και μετά -αυτό είναι συζητήσιμο- ώστε οι μαθητές να έχουν την ανάλογη πνευματική ωριμότητα και να μην καταλήγουν σε γενική σύγχυση. Όμως, σ' όλα αυτά καταλυτικό ρόλο παίζει συνήθως η αντίδραση των γονιών που έχουν μεγαλώσει με τα δικά τους στερεότυπα και τις δικές τους φοβίες. Όσο βλέπουν την όλη κίνηση ως προσπάθεια προσηλυτισμού στη μια ή την άλλη θρησκεία, το παιχνίδι είναι χαμένο.

[MARKOS]

 ο καθένας αναπτύσσει μία δική του φιλοσοφία αγνοώντας νόμους γραπτούς ή, το κυριότερο, άγραφους. Τι μένος είναι αυτό εναντίον της θρησκείας;

Αυτό είναι το πνεύμα των -και καλά- προχώ, μοντέρνων,που το παίζουν ιντελεκτσουάλ αλλά το μόνο που κάνουν είναι να στηρίζουν την υπόστασή τους σε ένα πνεύμα αμφισβήτησης και ακύρωσης κάθε ιερού πνευματικού στοιχείου που τους ενοχλεί. Bέβαια, δεν έχει καμία ανταλλάξιμη αξία συνεπώς καμία χρησιμότητα. Ούτε ο Μαρξ δεν αμφισβήτησε σε τέτοιο βαθμό την θρησκεία.
Και το βασικό επιχείρημά  είναι μόνον ότι θίγονται οι αλλόθρησκοι μαθητές. 

[Φωτεινή ΠΕ07]

Το τι πιστεύει ή δεν πιστεύει ο καθένας προσωπικά είναι δικό του θέμα. Και το αν εκκλησιάζεται ή όχι στην ιδιωτική του ζωή είναι επίσης δικό του θέμα. Σε εθνικές εορτές/επετείους και σε θρησκευτικές γιορτές όπως των Τριών Ιεραρχών δεν νομίζω να πάθουμε κάτι αν εκκλησιαστούμε με τους μαθητές μας. Καλό θα ήταν όμως να μη χρησιμοποιείτε κάποιοι την έλλειψη πίστεως ή την άρνησή σας, για να προστατέψετε "τάχα" τα παιδιά που έχουν διαφορετικό θρήσκευμα.

[Stelios]

Έχει αλλάξει το παρακάτω νομοθετικό πλαίσιο; Παρακαλώ παραθέστε όποια αλλαγή έχει γίνει για να το έχουμε ολοκληρωμένο.
Π.Δ. 201/98 (αφορά την πρωτοβάθμια, αλλά τα ίδια ισχύουν και στη δευτεροβάθμια όσον αφορά τους μαθητές):

5. Πρωινή προσευχή - σημαιοστολισμός.

α. Πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των εκπ/κών που εφημερεύουν. Σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών η προσευχή πραγματοποιείται στην αίθουσα κάθε. τάξης.

Oι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν υποχρεωτικά στην πρωινή κοινή προσευχή και στον εκκλησιασμό και επιβλέπουν το τμήμα τους. Η συμμετοχή και των μη ορθοδοξων εκπαιδευτικώνν είναι απαραίτητη για την επιτήρηση των μαθητών τους. Η συμμετοχή των ετερόδοξων μαθητών στην πρωινή προσευχή γίνεται σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο εδάφιο δ της παραγράφου 10 αυτού του άρθρου.

...

9. Εκκλησιασμός

Ο εκκλησιασμός των μαθητών κατά σχολείο ή τάξη πραγματοποιείται με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων και με τη συνοδεία των εκπ/κών στις παρακάτω περιπτώσεις:

α. Την εορτή των Τριών Ιεραρχών και τις εθνικές εορτές, σύμφωνα με το άρθρο 4 αυτού του Προεδρικού διατάγματος.

β. Την ημέρα του Πολιούχου, οταν οι τοπικές συνθήκες του εορτασμού το επιτρέπουν.

γ. Μια φορά το μήνα σε εργάσιμη ημέρα, τις δυο πρώτες ώρες, μετά από συνεννόηση με τους υπεύθυνους του ιερού ναού κι εφόσον εξασφαλίζονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για ασφαλή μετάβαση των μαθητών.

δ. Εκτάκτως μεχρι τρεις φορές το διδ. έτος, όταν κρίνεται σκόπιμο από το σύλλογο διδασκόντων, σε ώρες λειτουργίας ή μη του σχολείου.

10. Μη Ορθόδοξοι μαθητές

α. Μαθητές που ανήκουν σε άλλο δόγμα ή άλλο θρήσκευμα δεν συμμετέχουν στον εκκλησιασμό, εφόσον οι γονείς τους το ζητήσουν με γραπτή δήλωση. 'Οταν ένας από τους γονείς ανήκει σε άλλο δόγμα ή θρησκεία, για να γίνει απαλλαγή χρειάζεται κοινή δήλωση των γονέων. Αν οι γονείς είναι διαζευγμένοι ισχύει η δήλωση του γονέα που έχει την επιμέλεια, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 8 αυτού του Π.Δ. .

Οι γονείς των μη ορθόδοξων μαθητών ενημερώνονται έγκαιρα για την ημέρα και την ώρα του εκκλησιασμού ώστε αυτοί να οδηγηθούν στο σχολείο μετά τη λήξη του. Όταν ο εκκλησιασμός γίνεται έκτακτα ή δεν ειδοποιούνται οι γονείς και κηδεμόνες των παραπάνω μαθητών, η απασχόληση και η επιτήρησή τους γίνεται με ευθύνη του σχολείου.

Οι προαναφερδμενοι μαθητές συμμετέχουν στον εορτασμό των εθνικών επετείων και στις άλλες εκδηλώσεις του σχολείου.

β. Οι παραπάνω μαθητές απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών και με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων ορίζεται ο τρόπος απασχόλησής τους εντός ή εκτός της αίθουσας ή σε άλλη αίθουσα, την ώρα της διδασκαλίας του μαθήματος αυτού.

γ. Αν οι γονείς τους επιθυμούν να αναγράφεται στα επίσημα έγγραφα ή βιβλία του σχολείου ότι ακολουθούν άλλο δόγμα ή θρησκεία πρέπει να προσκομίσουν πιστοποιητικό Μητρώου ή Δημοτολογίου, στο οποίο να αναφέρεται δτι ακολουθούν το συγκεκριμένο δογμα.

δ. Οι παραπάνω μαθητές, εφόσον προσέρχονται στο σχολείο πριν γίνει η πρωινή προσευχή, παρευρίσκονται με το τμήμα που ανήκουν στο χώρο της συγκέντρωσης χωρίς να συμμετέχουν στην προσευχή, τηρώντας απόλυτη ησυχία, σεβόμενοι τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους που προσεύχονται.

Στη δευτεροβάθμια μάλλον παρίστανται υποχρεωτικά στην προσευχή μόνο οι καθηγητές που έχουν εφημερία. Η παρουσία στην εκκλησία μάλλον δεν είναι υποχρεωτική.

Εγκύκλιος Φ200/21/16/139240/26-11-1977 ΥΠ.Ε.Π.Θ.:

α) H πραγματοποίηση του εκκλησιασμού των σχολείων προϋποθέτει την ύπαρξη χώρου στον ενοριακό Ναό και συνοδούς εκπ/κούς, οι οποίοι πρέπει να προσφέρονται θεληματικά, ή, αν ορίζονται από τους Δ/ντές των σχολείων, να μη δημιουργείται σ` αυτούς πρόβλημα που θα γίνεται αιτία αγανακτήσεως ή κοπώσεως ή οικονομικών, οικογενειακών ή άλλων συναφών επιπτώσεων.
β) Στα σχολεία των επαρχιών (χωριών και μικρών πόλεων) πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ο εκκλησιασμός πρέπει να γίνεται, γιατί και οι ενοριακοί Ναοί μπορούν άνετα να εξασφαλίσουν χώρο και εκπ/κοί λειτουργοί θα προσφέρονται να συνοδεύσουν αυτούς, αν βέβαια διαμένουν στο ίδιο μέρος.
γ) Το ίδιο φρονούμε ότι μπορεί να γίνει στις επαρχιακές μεγαλύτερες πόλεις, με τη διαφορά ότι οι μαθητές μπορούν να εκκλησιάζονται τμηματικά σε δύο ή περισσότερους Ναούς, εφόσον βέβαια και εδώ θα προσφέρονται συνοδοί εκπ/κοί.

Πέραν του ότι το θέμα αφορά τους διδάσκοντες (αν κάποιος θέλει να το συζητήσει για τον εαυτό του έχει καλώς), ας είμαστε πολύ προσεκτικοί σε χαρακτηρισμούς.

[greco1]

Από το σύνταγμα της Ελλάδος :

" 2. H παιδεία αποτελεί βασική
αποστολή του Kράτους και έχει
σκοπό την ηθική, πνευματική,
επαγγελματική και φυσική αγωγή
των Eλλήνων, την ανάπτυξη της
εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης
και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους
και υπεύθυνους πολίτες."