0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Τα θέματα ήταν σαφή.Η κατηγοριοποίηση των τρόπων ανάπτυξης είναι ασαφής. Από εκεί ξεκινά το πρόβλημα. Η διαίρεση και τα παραδείγματα δεν θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να υπάρχουν ως ξεχωριστές κατηγορίες, γιατί τα διαχωριστικά τους όρια είναι δυσδιάκριτα σε κάποιες περιπτώσεις. Ας υπήρχε η κατηγορία "επεξήγηση" ή κάτι παρόμοιο, που να καλύπτει και τα δυο. Τι σχολαστικισμός είναι αυτός...Πάντως, η αλήθεια είναι ότι τουλάχιστον στο "αίτιο-αποτέλεσμα" έπρεπε να συμφωνούν, γιατί είναι οφθαλμοφανές.Αλλά πότε συμφώνησαν φιλόλογοι μεταξύ τους, για να συμφωνήσουν τώρα...
Υποψιάζομαι ότι η ΠΕΦ δεν βάζει το αίτιο αποτέλεσμα, θεωρώντας το πρώτο και το τελευταίο μέρος ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ και ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ, και όχι ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Μετά το "δηλαδή" δεν γίνεται να υπάρχει παράδειγμα (εννοώ στο συγκεκριμένο χωρίο), διότι πολύ απλά ΔΕΝ δίνει παραδείγματα, αλλά επεξηγεί ποια είναι "ΟΛΑ τα δεδομένα" που προανέφερε· δεν φαίνεται δηλαδή ότι αναφέρει ενδεικτικά κάποια δεδομένα, αλλά ότι τα παραθέτει αναλυτικά ΟΛΑ. Εάν υπήρχε στο τέλος ένα "κλπ.", "κ.ά." "κ.τ.ό" θα άλλαζε το θέμα (ίσως, διότι και πάλι θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι έχουμε ΑΤΕΛΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ). Οπότε παραδείγματα... γιοκ.
Κοιτούσα το πρωί απαντήσεις φροντιστηρίων. Πες μου πώς γίνεται να υπάρχει τμήμα της παραγράφου που δεν αναπτύσσεται, που δεν αναγνωρίζεται ως χωρίο σε καμία μέθοδο ανάπτυξης... Σαν να μην υπάρχει ρε παιδί μου μέσα στην παράγραφο ένα πράγμα.
Δεν αναλύουμε δηλαδή την αντικειμενική (?) πραγματικότητα, παρά την κειμενική πραγματικότητα, το νου του συγγραφέα. Αυτό είναι το νόημα της κειμενικής ανάλυσης, έτσι δεν είναι;
Δεν γίνεται να αναγκάζουμε τα δεδομένα να στριμώχνονται μέσα στα πλαίσια της διδασκόμενης ύλης. Δηλαδή να προσπαθούμε με βάση την διδακτέα ύλη να ερμηνεύσουμε φαινόμενα που δεν εμπίπτουν σε αυτή τη σφαίρα. (Είναι προφανές θέλω να πιστεύω ότι οι τρόποι ανάπτυξης κειμένου δεν είναι μόνο αυτοί που μαθαίνουμε στα παιδάκια στο σχολειό) Πώς να γίνει...; Απλά, δεν έπρεπε να ζητηθεί σε αυτή την παράγραφο η διερεύνηση της δομής.
Δεν είναι μόνο η διδακτέα ύλη που μαθαίνουν τα παιδάκια στο σχολείο, όπως λες, που δεν επαρκεί πάντα.Γενικά, η προσέγγιση μας στην πραγματικότητα δεν επαρκεί, για να ερμηνεύσει κάθε φαινόμενο. Γι' αυτό και οι επιστήμες συνεχώς εξελίσσονται.(Καμιά φορά δε, κάποια πράγματα παραμένουν και ίσως πρέπει να παραμένουν δυσερμήνευτα. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.)
Δεν ζητάμε από μαθητές να ερμηνεύσουν καμια πραγματικότητα, αλίμονο· ζητάμε απλά να εφαρμόσουν μεθόδους και διαδικασίες που τους διδάσκουμε για να ανευρίσκουν απαντήσεις που έχουμε από πριν ελέγξει εμείς ως εξεταστές ότι είναι δυνατόν να δοθούν.
Αυτό είναι το ευκταίο. Γίνεται πάντα; Είσαι σίγουρος ότι πάντα αυτοί που βάζουν τα θέματα στις Πανελλήνιες, έχουν ελέγξει διεξοδικά και το ποιες είναι οι απαντήσεις σ' αυτά; Εγώ καμιά φορά αμφιβάλλω. Και τώρα που το ανέφερες, θυμάμαι και ένα ψυχολογικό τραύμα από τη Β' Λυκείου. Ο φυσικός μάς είχε βάλει άσκηση που δεν λυνόταν γιατί είχε δώσει ελλιπή στοιχεία. Επέμενα να μας τη λύσει στον πίνακα εκ των υστέρων κι αυτός αρνιόταν να την προχωρήσει πέραν του σημείου που είχαμε φτάσει όλοι.Κοκκίνιζε, ξεφυσούσε, παραμιλούσε, αλλά να πει το απλό, ότι είχε κάνει λάθος, δεν το έλεγε. Μπορείς να φανταστείς ποιες ήταν οι διαθέσεις του απέναντί μου από εκείνη την ημέρα.
ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΑΦΗ,ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ Κ ΣΕ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΜΙΑ ΣΑΦΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ .....;;;ΡΩΤΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΙ Κ ΝΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΞΕΤΑΣΗΣ Κ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.!ΟΣΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΕΚΘΕΣΗ Κ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΣΑΦΕΙΕΣ,ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ Κ ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΤΕΣ!ΤΟ ΓΙΑΤΙ;ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΑΣ....ΕΙΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΡΙΜΩΧΤΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΔΑΚΤΕΑ ΥΛΗ Ή ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ Κ ΝΑ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ!
ισχύει της ΚΕΕ