0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Μα πώς μπορείς να ζητάς να τιμωρηθούν οι ένοχοι,εάν εχεις ξαναψηφίσει την ίδια κυβέρνηση; Εάν την ψήφισες σημαίνει ότι την εμπιστεύεσαι ότι θα χειριστεί το θέμα όπως πρέπει. Άρα, δεν εχεις λόγο να απεργήσεις.
Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που χάνεται εύκολα. Υπάρχει η περίπτωση να άλλαξαν γνώμη. Ελπίζω@Daidalos Είπες την αλήθεια.
Μα τι άλλαξαν γνώμη; Τον Ιούλιο που τους ψήφισαν δεν ήξεραν; Απλώς πολλούς δεν τους νοιάζει.
Ακόμη δεν έχετε αντιληφθεί πως ο κλάδος των εκπαιδευτικών είναι κάργα συντηρητικός και υποκριτικός;
Ωραία. Δεν νοιάζει πολλούς. Αυτό τι σημαίνει; Ότι παύει να νοιάζει κι εμάς; Ότι δεν απεργούμε γιατί οι άλλοι ψήφισαν Μητσοτάκη; Ότι αποδεχόμαστε τον επιθεωρητισμό γιατί οι άλλοι ψήφισαν Μητσοτάκη; Ότι δε συμμετέχουμε στις διαδηλώσεις γιατί οι άλλοι ψήφισαν Μητσοτάκη; Άμα τα κάνουμε έτσι τότε μπορεί εμείς να μην ψηφίσαμε Μητσοτάκη, αλλά κάνουμε κάτι εξ ίσου αποτρόπαιο. Τον στηρίζουμε έμπρακτα κάθε μέρα.
Αχ Daidalos, το έθεσες όπως πρέπει...Γι' αυτό και δεν έχουν την εκτίμηση την κοινωνική, θεωρώ. Αλλά αυτό με τις γυναίκες, ότι αυτές κυρίως θέλουν την αξιολόγηση, δεν είναι extreme? Υπονοείς ότι είναι ανταγωνιστικές; Συμφωνώ μαζί σου.Εχω δει γυναίκα να γκρινιάζει για την αξιολόγηση, αλλά να πρωτοστατεί σε όλες τις ενέργειες που προωθούν την αξιολόγηση. Υπάρχουν όμως και άντρες που με γελοία ή ανύπαρκτα επιχειρήματα προωθούν την αξιολόγηση. Π.χ. το κορυφαίο: η γυναίκα μου, που είναι στον ιδιωτικό τομέα, μου λέει πως πρέπει να αξιολογηθώ...
Η αξιολόγηση έχει απήχηση στην ψυχοσύνθεση του καλού παιδιου, του καλού μαθητή, που κυρίως έχουν γυναίκες. Στα σχολεία γενικά, οι γυναίκες είμαστε πιο τυπικές και πιο οργανωτικές, έχουμε ένα προφίλ ατόμου που δεν νιωθει ότι κινδυνεύει από μια αξιολόγηση. ΟΙ άντρες συνάδελφοι συνήθως είναι χύμα. Μπαίνουν στην τάξη με ένα βιβλίο και έναν μαρκαδόρο, σπάνια βγάζουν φωτοτυπίες, σπάνια δίνουν σημειώσεις, δεν θα τους δεις ποτέ να αγχώνοντια επειδή χάθηκε 1 διδακτική ώρα ή μετακινήθηκε το διαγώνισμά τους λόγω περιπάτου, ιεραρχούν καλύτερα τι είναι σοβαρό και τι όχι και δεν ψειρίζουν το καθετί και μάλλον δεν τους νοιάζει να δείχνουν προφίλ ευσυνείδητου υπαλλήλου, κάτι που οι γυναίκες συνήθως κάνουμε. Εξαιρούνται οι άντρες φιλόλογοι που είναι μια πιο ενδιάμεση κατάσταση. Όλο αυτό δεν έχει σχέση με το τι κ άνουν στην τάξη, μπορεί να είναι σκάλες ανώτεροι, αλλά οι γυναίκες έχουμε το στιλ του επιμελούς μαθητή. Δεν το έχεις παρατηρήσει; οι γυναίκες επίσης έχουμε μάθει απο μικρές να κυνηγάμε σεμινάρια, πιστοποιήσεις, βιογραφικά. Οι άντρες θα το κάνουν μόνο αν έχουν συγκεκριμένη φιλοδοξία, όχι γιατί έτσι κάνουν τα καλά παιδια. Οπότε, λογικό είναι να τις ελκύει η ιδέα της αξιολόγησης, θεωρούν ότι έτσι αναγνωρίζονται τα προσόντα και οι ικανότητές τους, κάτι από το οποίο το γυναικείο φύλο στην αγορά εργασίας πάσχει, πόσο μάλλον στα σχολεία που είναι έκδηλος ο μισογυνισμός των μαθητών απέναντι στις καθηγήτριες.
Μη γενικεύεις με κλασσικά στερεότυπα. Δεν είναι όλες, ούτε όλοι έτσι. Πολλές φορές, ίσως να κρίνουμε τους άλλους με βάση τον εαυτό μας ή με κάποιες γνωστές μας περιπτώσεις, αλλά συχνά τα φαινόμενα απατούν. Εμένα με έχουν εκπλήξει συνάδελφοι που είναι εναντίον της αξιολόγησης ενώ δεν το περίμενα και άλλοι υπέρ, που επίσης, δεν το περίμενα. Κανείς δεν γράφει στο κούτελό του τι πιστεύει και τι σκοπεύει να κάνει, ούτε το έχει τάμα να κάνει εκείνο που νομίζουμε. Όλα να τα περιμένεις, από όλους και φυσικά να μην αποκλείεις και τις ευχάριστες εκπλήξεις!
To θέμα είναι γιατί ψήφισαν Μητσοτάκη και γατί θα ξαναψηφίσουν...διότι απλούστατα δεν υπάρχουν σοβαρές εναλλακτικές...
Η τελική ευθύνη όμως, είναι οι κάλπες. Θέλω να πω, αν η απεργία είχε μεγαλειώδη συμμετοχή, όπως ήταν οι περσινές αντίστοιχες του Μαρτίου, θα σήμαινε κάτι για εσάς; Ότι τι;
Οι αγώνες δεν γίνονται για άμεσα αποτελέσματα, αλλά δεν γίνονται και για να αυτοϊκανοποιούμαστε που τους κάνουμε. Αν η οργή, η δυσαρέσκεια, η αντίδραση, δεν εκφράζεται σε ψήφο, υπάρχει κάποιο πρόβλημα πολιτικής συνείδησης, δεν ξέρω πώς να το περιγραψω, που θα έπρεπε να μας προβληματίσει.
Έσπερε δεν εννοείς να καταλάβεις ότι άλλο η κάλπη κι άλλο η διαμαρτυρία. Όσο τα ταυτίζεις, τζάμπα χαλάμε διαδικτυακό μελάνι.Σειρά μου να ρωτήσω..Οπότε; Σκάσε και σκάβε; Ο δρόμος, η διαμαρτυρία, η απεργία κ.α. είναι μορφές πάλης, αντίδρασης, θες παρωχημένες, θες με τα ελλατωματά τους, σύμφωνοι αλλά δεν παύουν να είναι και το ξέρουν και οι απέναντι. Τώρα αν για να μπεις στο χωρό θέλεις εγγυήσεις αυτό είναι άλλο θέμα.