0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Dwrina, o Goodwin και ο Smyth απλώς εξηγούν πώς έχει προκύψει ο κατηγορηματικός προσδιορισμός και το κατηγορούμενο αντικειμένου, δηλ με παράλειψη κάποιου τύπου του "ειμί".
Δηλ στον κατηγ.προσδιορισμό η μτχ που λειτουργούσε ως προσδιορισμός λείπει και έχει μείνει το επίθετο, ενώ στο κατ.αντικειμένου έχει παραλειφθεί η μτχ ή το απαρέμφατο που ήταν το πραγματικό συμπλήρωμα του ρήματος και έχει μείνει το επίθετο στη θέση του.Δεν έρχονται σε κάποια συγκρουση με τη διάκριση που κάνουμε εμείς. Απλώς, τα ελληνικά συντακτικά δεν λένε πώς προήλθαν οι συντακτικές δομές.
Μα, αυτοί δεν διακρίνουν μεταξύ των δύο.
Δηλαδή, θέλεις να πεις ότι στο παράδειγμα του Goodwin ἀθάνατον τὴν μνήμην καταλείψουσιν = καταλείψουσιν τὴν μνήμην οὖσαν ἀθάνατον το οὖσαν ήταν το πραγματικό συμπλήρωμα του καταλείψουσιν, το οποίο παραλείφθηκε και τη θέση του πήρε το ἀθάνατον επίσης ως συμπλήρωμα του ρήματος, άρα κατηγορούμενο, ενώ στο ἐλαύνων τῷ ἵππῳ (ὄντι) ἱδροῦντι η μετοχή ὄντι ήταν απλώς προσδιορισμός -πού όμως και τι προσδιορισμός; - και όχι συμπλήρωμα, για αυτό και το ἱδροῦντι που παίρνει τη θέση του είναι απλώς προσδιορισμός, κατηγορηματικός, και όχι συμπλήρωμα – κατηγορούμενο;
Τι προσδιορισμός; Ε, εκεί που είναι, μάλλον ήταν επιθετικός προσδιορισμός.
Δεν γίνεται να ήταν επιθετικός, γιατί τότε θα ήταν επιθετικός προσδιορισμός και το ἱδροῦντι, το οποίο παίρνει τη θέση της, όταν η μετοχή παραλείπεται, αλλά αυτό είναι κατηγορηματικός.
Καλά, η συγκεκριμένη θέση της εννοούμενης μετοχής ὄντι είναι δικό μου λάθος.
Πρόκειται για τροπικές εκφράσεις που προβλέπονται από τη σημασία του ρήματος και συμπληρώνουν τη σημασία του, δηλ είναι συμπληρώματα του (και όχι προσαρτήματα που εμφανίζονται προαιρετικά).Στο κείμενο λοιπόν οι δύο πρώτες μετοχές εκφράζουν τρόπο και συμπληρώνουν το "χαριούνται".Δηλ είναι συμπληρωματικές/κατηγορηματικές μετοχές.Οι άλλες δύο είναι πάλι τροπικές, αλλά επεξηγούν το τροπικό επίρρημα "ούτως" (κι αυτό κατά κάποιον τρόπο συμπληρώνει την περίφραση "αχάριστοι είεν αν"=ου χαρίζοιντο αν)
Και υποθετικές να τις πάρεις όλες, πάλι βγαίνει νόημα.
Δεν μπορεί λοιπόν να είναι και αυτές κατηγορηματικές ως επεξήγηση στο οὕτως;
Και νόημα βγαίνει και συνηγορούν υπέρ των υποθετικών μετοχών ο μέλλοντας και η δυνητική ευκτική των προτάσεων στις οποίες ανήκουν. Αν όμως δεχόμαστε ότι οι μετοχές συμπληρώνουν το ρήμα (ή έστω επεξηγούν συμπλήρωμα ρήματος), δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστούν κατηγορηματικές, έτσι δεν είναι;
Κοίτα, η επεξήγηση/ παράθεση (appositive) είναι συντακτικά ισοδύναμη με τον όρο που προσδιορίζει (anchor) αλλά σε σχέση με τον όρο εξάρτησης τους.Πχ η επεξήγηση/παράθεση του αντικειμένου ενός ρήματος έχει κι αυτή λειτουργία αντικειμένου σε σχέση με το ρήμα ή για την ακρίβεια, ισοδυναμεί συντακτικά με αυτό.
Άλλωστε, δεν θα προκαλέσει μεγαλύτερη απορία πώς γίνεται μια κατηγορηματική μετοχή να επεξηγεί τροπικό επίρρημα;
Δηλαδή, αν είχες ένα ειδικό απαρέμφατο να επεξηγεί μια δεικτική αντωνυμία/αντικείμενο του ρήματος, θα έλεγες ότι το απαρέμφατο εκτός από επεξηγηση είναι και συμπλήρωμα, επειδή αυτό θα ήταν, αν δεν υπήρχε η δεικτική αντωνυμία;Δεν μου φαίνεται και πολύ σωστό και πάντως δεν συνηθίζεται.
Ο Kuhner με αυτό που γράφει στο απόσπασμα που παρέθεσες, δεν φαίνεται να θεωρεί τις μετοχές ως επεξηγήσεις στο "ούτως". Τις θεωρεί συμπλήρωμα στο ρήμα και το "ούτως" ως έναν όρο που απλώς συνδέεται με το ρήμα.
Όχι, δεν θα έλεγα ότι είναι συμπλήρωμα, αλλά θα έλεγα ότι είναι ειδικό απαρέμφατο ως επεξήγηση. Ένα ειδική απαρέμφατο και μια ειδική πρόταση παραμένουν ειδικό απαρέμφατο και ειδική πρόταση, είτε είναι αντικείμενο ρήματος είτε επεξήγηση σε δεικτική αντωνυμία που είναι το αντικείμενο του ρήματος. Θέλω να πω, δεν αλλάζει το είδος του απαρεμφάτου ή της δευτ., γιατί επεξηγούν το αντικείμενο, αλλά δεν είναι τα ίδια αντικείμενα. Το είδος της μετοχής γιατί να αλλάξει; Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω.
Από την άλλη με αυτά που γράφεις είναι σαν μην διακρίνεις μεταξύ κατηγορηματικής και τροπικής μετοχής, αφού γράφεις "είναι τροπικές που συμπληρώνουν το ρήμα. Και σε αυτήν την περίπτωση τις λέμε συμπληρωματικές ή κατηγορηματικές", και αυτό είναι μάλλον που έχει προκαλέσει τη σύγχυση. Γιατί αυτές τις μετοχές που χαρακτηρίζουμε τροπικές τις έχουν και τα ξενόγλωσσα Συντακτικά στις επιρρηματικές, δηλαδή σε άλλο είδος μετοχών από ό,τι τις συμπληρωματικές.
Από τη διατύπωσή του δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς εννοεί και αν θεωρεί ότι οι μετοχές επεξηγούν το δεικτικό, αλλά, αν τις θεωρεί απευθείας συμπλήρωμα ρήματος, θα τις χώριζε με κόμμα;
Η ιδιαιτερότητα με την "κατηγορηματική" (ή "συμπληρωματική") μετοχή όμως είναι ότι ως όρος δείχνει συντακτικό ρόλο. Δηλαδή, θα είναι περίεργο να πεις ότι η μετοχή είναι συμπληρωματική, ενώ παίζει τον ρόλο της επεξήγησης (που δεν είναι συμπλήρωμα).
Με βάση τα ελληνικά συντακτικά όμως υπάρχει πρόβλημα, γιατί λένε ότι η μετοχή πρέπει να λειτουργεί ως κατηγορούμενο ή ως κατηγορηματικός προσδιορισμός. Όμως, σε μετοχές δίπλα σε τέτοια ρήματα αυτό δεν ισχύει.Δηλαδή, πώς θα πούμε μια μετοχή που επεξηγεί το "ούτως" κατηγορηματική, αφού βάσει ορισμού θεωρούμε ότι μια κατηγορηματική μετοχή δεν μπορεί να εκφράζει επιρρηματική σημασία;Πώς θα πούμε ότι επεξηγεί το συμπλήρωμα του ρήματος, αφού το παλιό συντακτικό δεν αναφέρει πως μπορεί ένα επίρρημα να λειτουργεί ως συμπλήρωμα του ρήματος;Γι' αυτό λέω ότι, για να συντάξεις το συγκεκριμένο απόσπασμα με το παλιό ελληνικό συντακτικό, βρίσκεσαι μπροστά σε αδιέξοδα με κυριότερο ότι δεν φαίνεται γιατί και οι τέσσερις μετοχές εκφράζουν την ίδια σημασία (τρόπο) παρότι δεν έχουν ακριβώς τον ίδιο συντακτικό ρόλο.Και γι' αυτό είπα ότι το μόνο που καλύπτεσαι να πεις είναι ότι το "ούτως" είναι επιρρηματικός του τρόπου που επεξηγείται από τροπικές μετοχές.Δεν είναι η καλύτερη απάντηση, αλλά αυτή μπορείς να δώσεις με το συγκεκριμένο συντακτικό.