Συμμετοχή στις πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες Σεπτεμβρίου 2013

[tiel]

Συνάδελφοι, νομίζω ότι πέφτουμε στην ''παγίδα'' του Υπουργείου... Πριν ξεκινήσουν καν οι πενθήμερες είχαν αρχίσει κι έλεγαν τα παπαγαλάκια και τα τρολλ ότι ''το πολύ μια βδομάδα θα αντέξουν'', ''οι καθηγητές δε θέλουν να χάσουν το μισθουλάκι τους'' κλπ. Νομίζω είμαστε σε πολύ κρίσιμο σημείο και δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη υποχωρώντας με κατεβασμένο το κεφάλι...Δεν πρέπει να εκλάβουμε σαν ήττα την απόφαση για 48ωρη  ( που με απεργία ΑΔΕΔΥ γίνεται 3ήμερη) αφού εάν ο κλάδος θέλει, μπορεί να στηρίξει την απεργία και να τη συνεχίσει αγωνιζόμενος και με άλλους κλάδους και συμπόρευση με άλλα σωματεία. Μόνο με γενικευμένη και συλλογική αντίδραση μπορούμε να κερδίσουμε κάτι. Και σίγουρα όχι με ηττοπάθεια και απογοήτευση. Όπως είπε και η L.K. έχουμε φτάσει σε σημείο που η  μόνο δικό μας είναι οι αλυσίδες μας.Δεν ανήκω στους ανω των 1000 ευρώ εκπαιδευτικούς , αλλά κουράστηκα με όλη αυτή τη συνεχή οικονομική υποβάθμιση στην οποία μας υποβάλλουν , κουράστηκα με την ψυχολογική βία τύπου '' σήμερα σε καταργούμε'', ''αύριο σου παίρνουμε τα μαθήματα που διδάσκεις'', ''μεθαύριο σε αποσπούμε/ μεταθέτουμε υποχρεωτικά στην άλλη άκρη''... Αν δε θυσιάσουμε το τώρα, πώς περιμένουμε ένα καλύτερο αύριο;

[PDE ads]

[troll]

[...] Πριν ξεκινήσουν καν οι πενθήμερες είχαν αρχίσει κι έλεγαν τα παπαγαλάκια και τα τρολλ ότι ''το πολύ μια βδομάδα θα αντέξουν'', ''οι καθηγητές δε θέλουν να χάσουν το μισθουλάκι τους'' κλπ. [...]

Εγώ πάντως δεν είπα τίποτα 

[greedo]

 Εννοούσε τα κρυφά τρολλ!!   

[tiel]

Εννοούσε τα κρυφά τρολλ!!   

E, ναι.......!!!

[PDE ads]

[el noi de sucre]

Αγαπητοί συνάδελφοι
κατά τη γνώμη η πραγματικότητα γύρω μας και η πραγματικότητα της απεργίας μας δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί αφοριστικά ούτε με τονους θλίψης και μιζέριας ουτε και με διθύραμβους χαράς.
Προσπαθώντας να είμαι ψύχραιμος το δυνατόν νομίζω ότι αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι η αντιφατικότητα υμών των ιδίων χωρις αυτό να είναι μομφή.
Αντίθετα πιστεύω ότι βλέποντας τους συναδέλφους και τον εαυτό μου (δεν υπολογίζω τους εγκάθετους απεργοσπάστες που μετά από τις 2 πρώτες μέρες πήγαν να σπειρουν κλίμα απελπισίας και θα το έκαναν είτε έτσι είτε με άλλο τρόπο) αντικρύζω την οργή τους και τη διάθεση για αγώνα να αντιπαλεύει το φόβο και την απελπισία. η μεγάλη πλειοψηφία για αυτό και στις συνελεύσεις ψήφιζε απεργία, αλλά με μεγάλες επιφυλάξεις (όπως και εγώ). Όλοι μας μετά από χρόνια μη κινητοποίησης ξαναμπήκαμε σε αγώνα και ασφαλώς μπήκαμε με τις αγωνίες μας και ότι μας συντροφεύει από τα χρόνια της ατομικότητας. έτσι δεν είναι δυνατόν από την μια μέρα στην άλλη να αλλάξουμε και εμείς και να πετύχουμε ρήγματα σε αυτή την πολιτική που μας καταστρέφει.
Και εδώ είναι η μεγάλη ευθύνη της καθοδήγησης του αγώνα από τα συνδικαλιστικά όργανα που εγώ πιστεύω ότι έχουν καλές προθέσεις. Η ευθύνη τους είναι να παρέμβουν στον αμφιταλαντευόμενο συνάδελφο που ασφυκτιά και να τον πείσουν ότι ο αγώνας έχει προοπτική, τίποτα δεν κατακτιέται σε δυο ή τρεις μέρες και ότι οι αγώνες έχουν πανω και κάτω και ότι απαιτούν προσωπική δέσμευση. Είναι σημαντικό μέχρι τώρα ζούσαμε με το έλα μωρέ και την ελάχιστη δέσμευση σε υποθέσεις συλλογικές.
Σε αυτό το πλαίσιο και στις οξυμμένες συνθήκες που ζούμε νομίζω ότι θα καλούμαστε σχεδόν καθημερινά να παίρνουμε αποφάσεις σαν αυτές που πήραμε μπαίνοντας στην απεργία. Και παράλληλα θα βλέπουμε να συνυπάρχουν ο ηρωισμός των συναδέλφων ( στο σχολείο μου πάνω από 90% όλη την εβδομάδα) με χαμερπείς συμπεριφορές (δεν εννοώ αυτόν που δεν απεργεί) αλλά αυτούς που εργάζονται για να σαμποτάρουν τις συλλογικές προσπάθειες.
Προσωπικά θα δώσω τη μάχη και με τη δίημερη και θα συμμετάσχω και στην νέα γενική συνέλευση του σωματείου.
ήρθε η ώρα να διαλέξουμε, καμία επιλογή δεν γίνεται χωρίς προσωπικό κόστος.
Χωρίς διάθεση ηρωισμού και κουβαλώντας του φόβους μας και χωρίς αποκλεισμούς των συναδέλφων που υποχωρούν στα τεράστια οικονομικά προβλήματα θα φτιάξουμε το κίνημα και το μέτωπο που απαιτεί η αντιμετώπιση των ζητημάτων που βάζει η συγκυρία.
συγγνώμη για το πολυγραφοτατο.
καλη συνέχεια στον αγώνα

[giokspy]

Αν δε θυσιάσουμε το τώρα, πώς περιμένουμε ένα καλύτερο αύριο;

Πιστεύεις οτι ειμαστε ωριμοι για αυτο? Για να τα παίξουμε ολα για ολα και να πουμε αποφασιστικά το "φτάνει πια"??
Εγω παντως δεν το νομιζω, οχι μονο ως κλάδος αλλα ως Ελληνες. Νομιζω οτι χρειαζόμαστε μερικά ακομα χαστούκια για να φτάσουμε στο "φτάνει πια" (τουλαχιστον οσοι ειναι ακομα  όρθιοι, που δεν ειναι και λίγοι)

[φρουφρού]

Αν δεν είμαστε έτοιμοι, τότε ας απολαύσουμε τα "χαστούκια" που έρχονται και δε θα 'ναι και λίγα ...

[ioanna89]

Καλώς ή κακώς η μορφή της κινητοποίησης παίζει καθοριστικό ρόλο στη στάση πολλών συναδέλφων. Στην προκειμένη περίπτωση (όπως και τον Μάιο), αρκετοί από τους αμφιταλαντευόμενους, παρότι δεν ήταν διατεθειμένοι να φτάσουν ως το τέλος, ένιωσαν ότι με τις πενθήμερες ξεκινάει ένας σοβαρός αγώνας, στον οποίο είχαν ηθική υποχρέωση να συμμετάσχουν κι αυτοί έστω για λίγες μέρες (ή δεν τους έπαιρνε να μη συμμετάσχουν καθόλου). Η μορφή "48ωρη με την ΑΔΕΔΥ-εκτίμηση της διάθεσης και βλέπουμε την άλλη βδομάδα αφού συντονιστούμε με τους άλλους κλπ" δε λέω ότι δεν είχε λογική βάση, ηχούσε όμως σαν μια από τα ίδια, φαινόταν δυσανάλογη και δημιουργούσε κλίμα ηττοπάθειας.
Εκτίμησή μου είναι ότι, αν ξεκινούσαμε με τη 48ωρη της ΑΔΕΔΥ, η συμμετοχή θα ήταν σημαντικά μικρότερη από αυτή των 2 πρώτων ημερών της πενθήμερης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Από την άλλη, η απεργία διαρκείας ενέχει τον κίνδυνο της κόπωσης με τις ανάλογες συνέπειες. Ούτε η μία ούτε η άλλη εξέλιξη ήταν επιθυμητή. Μεταξύ των δύο κακών, όμως, η απεργία που ξεκινάει δυναμικά και οδηγείται σε αναστολή λόγω εξάντλησης και μόνο  είναι για μένα προτιμότερη από ένα υποτονικό ξεκίνημα -πιθανότατα χωρίς συνέχεια. Στην πρώτη περίπτωση το μήνυμα είναι ξεκάθαρο (και το 40% της 5ης μέρας δεν είναι μικρό ποσοστό για τα δεδομένα του κλάδου).
Μάλλον η πιο ενδεδειγμένη μορφή για να ξεκινήσουμε, θα ήταν αυτή που πρότεινε τώρα το ΠΑΜΕ, δηλ. οι επαναλαμβανόμενες 48ωρες με συνέλευση κάθε 2 μέρες. Κανείς όμως δεν κατέβασε αυτή την πρόταση αρχικά. 
Τώρα, η 48ωρη της Δευτέρας-Τρίτης είναι κρίσιμη και πιστεύω ότι όλοι το καταλαβαίνουμε αυτό. Καθένας ας πράξει ό,τι νομίζει και δύναται...

Υ.Γ. Δε νομίζω ότι οι περισσότεροι απήργησαν αποκλειστικά για συμπαράσταση στους απολυμένους. Ίσα ίσα, η δήλωση που αποδόθηκε στον Κοτσιφάκη από την Ελευθεροτυπία προκάλεσε αντιδράσεις.

[giokspy]

Για οσους θελουν να ξαναθυμηθούν (οι παλιότεροι) τι σημαινει αγώνας ας ξαναδιαβάσουν το χρονικό της δολοφονίας Τεμπονερα. Ομολογώ οτι παρολο που ημουν στους "αγωνιστές" της εποχής ως μαθητής Γ Λυκείου τοτε οπου για σχεδον 2,5 μήνες μεναμε στο σχολειο για να διατηρούμε την κατάληψη ζωντανή, και μας ειχε πιάσει και τρομερος αγωνιστικός οίστρος,καποιες λεπτομέρειες δεν τις θυμόμουν καθολου
http://www.logiosermis.net/2013/09/1991-4.html#.Uj2jJC4aySM

[picilopi]

Κανένας αγώνας δεν πήγε ποτέ χαμένος.  Συνεχίζουμε την απεργία με άδειες τσέπες και γεμάτη ψυχή.
Καλή δύναμη σε όλους!

[LK]

Μάλλον η πιο ενδεδειγμένη μορφή για να ξεκινήσουμε, θα ήταν αυτή που πρότεινε τώρα το ΠΑΜΕ, δηλ. οι επαναλαμβανόμενες 48ωρες με συνέλευση κάθε 2 μέρες. Κανείς όμως δεν κατέβασε αυτή την πρόταση αρχικά. 
Τώρα, η 48ωρη της Δευτέρας-Τρίτης είναι κρίσιμη και πιστεύω ότι όλοι το καταλαβαίνουμε αυτό. Καθένας ας πράξει ό,τι νομίζει και δύναται...

Ίδια πρόταση με την αρχική είναι αυτή του ΠΑΜΕ. Το τι κατάλαβε ο καθένας ή τι ερμήνευαν κάποιοι είναι άλλο ζήτημα.

[ioanna89]

Η αρχική δεν ήταν επαναλαμβανόμενες 48ωρες. Ήταν ξεκινάμε με μία 48ωρη (της ΑΔΕΔΥ) και προχωράμε αναλόγως. Είχα ρωτήσει, μάλιστα, συναδέλφους του ΠΑΜΕ σε συνέλευση και μου το διευκρίνισαν.

[LK]

Η αρχική δεν ήταν επαναλαμβανόμενες 48ωρες. Το είχα ρωτήσει, μάλιστα, σε συνέλευση και μου το διευκρίνισαν.

Τι ήταν, τότε; Όταν, αυτή η τακτική, δίνει στον κλάδο τη δυνατότητα ν' αποφασίζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, γιατί ο ίδιος ο κλάδος δε μπορεί να μετατρέψει την απεργία σε μια απεργία με διάρκεια; Όταν μιλά η αρχική πρόταση για κλιμάκωση τι εννοεί; Ποιος σοβαρός συνδικαλιστής προεξαγγέλλει απεργία διαρκείας, πριν δει τις αντιδράσεις του κλάδου του; Πότε το ξανάδε κανείς αυτό;

ΥΓ: απεργία διαρκείας δεν είπε ποτέ εξαρχής ούτε κλάδος με απεργίες διαρκείας πολλές στο ενεργητικό του, όπως οι ταξιτζήδες, ούτε οι Χαλυβουργοί που έκαναν για μήνες!

[ioanna89]

Κλιμάκωση μπορεί να σημαίνει 2 μέρες τη μια βδομάδα, άλλες δύο την άλλη βδομάδα, τρεις την τρίτη βδομάδα κ.ο.κ. Στις επαναλαμβανόμενες 48ωρες η απεργία είναι ουσιαστικά διαρκείας, δηλ. δε διακόπτεται εκτός αν το αποφασίσουν οι συνελεύσεις. Η διαφορά της μορφής αυτής, σε σχέση με τις 5ήμερες επαναλαμβανόμενες, δεν είναι η διάρκεια, αλλά οι συχνότερες συνελεύσεις.