To ποίημα της ημέρας

[hector petens]

..θα σου στείλω μια προσευχή
χωρίς παραλήπτη
θα φτάσει σε σένα
γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς

Να τον αγαπάς 


Στείλε μου μια προσδοκία
μια προσμονή
μια πρόφαση

Στείλε μου δυο σκοτεινούς δρόμους
μια τελειωμένη υπόθεση

Μια αναπνοή ποτό καπνό
αλυσίδες που σφίγγουν το βλέμμα


Κι αν θυσιάσω την πείνα μου μεθυσμένος
σε λήθαργο, με φθόνο, στεγνός
Η ενοχή μου θεριεύει
ανάμεσα σε ναυάγια και παρηγοριές

Κοντεύω να ξεχάσω
ότι υποφέρω αγάπη μου, άγρυπνος,
αναθρεμμένος με απάτες..,

Θα σου στείλω μια προσευχή
τελειωμένη υπόθεση

[PDE ads]

[spiritus asper]

Aπο το μακροσκελες ποιημα Zone του Guillaume Apollinaire


Tu as fait de douloureux et de joyeux voyages
Avant de t'apercevoir du mensonge et de l'âge
Tu as souffert de l'amour à vingt et à trente ans
J'ai vécu comme un fou et j'ai perdu mon temps...
 

[anemona]

Το ευτυχισμένο τέλος δεν υπάρχει.
Ας μην υπάρχει, δεν με νοιάζει πια.
Δεν υπάρχουν χρώματα και σχήματα
για να με κλείσουν σε στενά καλούπια.
Μπορώ να συγχωρήσω ο,τι και να πω,
και το έκανα και ας είπα το αντίθετο.
Υποκρισία από δω και πέρα.
Υποκρισία διότι και δω η προδοσία
μ’ ακολουθεί σαν ψέμα διατυπωμένο
σε γραμμές και λέξεις που καταρρίπτονται
σαν ξημερώσει η μέρα.

[anemona]

Αγριεμένα ονείρατα με ξυπνούν κάθιδρη
κοιτώντας και διεκδικώντας τις χαρές μου.
Ατέρμονα κοιτάζω το απέραντο γαλάζιο
με τα μάτια μου θολά από ποτό και λύπη.
Μπροστά μου απλώνεται ένας γκρεμός
με θέα απαράμιλλη να με κοιτά σαρκαστικά γελοία.
Μάταια προσπαθώ να καθαρίσω κάτι σε διαύγεια χαμένη
μέσα στη λύπη που χαρούμενη κοιτά τον πόνο μου.
Ανεστραμμένα λόγια,λέξεις μισές και σύρσιμο μιας θύρας.
Κενό παντού, στα πράγματα,στα χρώματα ακόμα και στο χάραμα.
Η Ηώ δεν θα ρθει σήμερα δεν θα ρθει.Καιρό χαμένη στα ψηλά
που να κοιτάξει τώρα τους ανθρώπους που ματαίως θα την κράξουν;Καλά θα κάνει να χαθεί να μην την βλέπω.
Θα ναι μια άλλη μέρα σήμερα,μια άλλη μέρα που θα χτυπήσει
η καμπάνα και θα ανέβουν τα πουλιά στα δένδρα.
Μπορεί και κάτι πια ν αλλάξει,μπορεί να φτιάξει,
μπορεί να το εκθειάσουμε να μοιάζει με φτιαγμένο;
Αυτό το χάραμα πώς σήμερα το μίσησα;

 

[PDE ads]

[hector petens]

.

[anemona]

http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/POETS/POETS.html

[hector petens]

Στο βασιλειο της προδοσιας
αποψε
δεν περιμενεις επισκεπτες

Στο βασιλειο της προδοσιας
βασιλευουν δυο καθρεφτες
τοποθετημενοι επιμελως
ο ενας αντικρυ στον αλλο

Η πλανη και η προσδοκια

Θα σταθω διπλα στον εναν
αδιαφορο σε ποιον

Στο βασιλειο της προδοσιας
αποψε
δεν περιμενω επισκεπτες

[hector petens]

.

[hector petens]

περιμενω να ξημερωσει
να κοιμηθω
μακρια

λιγοστευουν οι σκεψεις
το χαραμα
παντα λιγοστευουν

οπως περιμενα φετος
στο σταθμο
να περασουν ολα τα τραινα
ολες οι αφιξεις να αναχωρησουν
ολοι να με προσπερασουν
βλεμματα αφοσιωμενα στον ανθρωπο τους
κι εγω αφοσιωμενος
σε σταθμους ερημωμενους
αδειανους
πεντε λεπτα πριν γεματοι
τωρα ολοκληροι μια απουσια
μια δικαιη εγκαταλειψη
-ποσο δικαιη Θεε μου-
πεντε λεπτα πριν τους δηλητηριασω
με αδειο συναισθημα και σκεψη
που λιγοστευει τωρα το χαραμα

παντα λιγοστευουν οι σκεψεις
το χαραμα
οταν τη νυχτα εισαι μονος
με την αληθεια

[anemona]

Κάποτε η σιωπή είναι χρυσός κανόνας.
Άλλοτε η αλήθεια που πονά, αιώνας.
Θα προτιμούσα ένα διάλογο ανάμεσα στα δύο.
Σαν να βαραίνει η απάντηση κάθε  φορά σε ώτα ανθρώπων που κωφάζουν.
Να εξηγήσουμε λέει ο πρώτος κριτής τα ανεξήγητα.
Μα να νομίζουμε ότι είναι η αγάπη ανεξάντλητη δεν είναι λάθος;
Να μην μιλήσουμε ξανά λέει ο δεύτερος κριτής.
Αυτή είναι η μόνη λύση μας λοιπόν.
Κάποτε η αγάπη αυτή που πάλευε μονάχη φεύγει
σαν τιμωρία επιτέλους και σαν επίλογος.
Ας πρόσεχαν αυτοί που με έπαρση της πέταγαν σκουπίδια
για να ζήσει.
Υπάρχουν άνθρωποι καλόβουλοι που αναζητούν μια τέτοια αγάπη,
μια τέτοια αφοσίωση και που τους μάθανε να εκτιμούν.
Δεν έχει νόημα ο διάλογος. Κάθε κριτής θα χάσει.
Και αφού και η ψυχή βαρέθηκε εδώ λοιπόν ας πάψει.
Οι εξηγήσεις να τερματιστούν και αφού θα συνεχίσουν
θα γράψουμε επίλογο με αποχή και ανοχή της απουσίας.
Θα κλείσουμε την αυλαία και θα πούμε για καιρό Αντίο .

[Φωτεινή ΠΕ07]

Κάποτε η σιωπή είναι χρυσός κανόνας.
Άλλοτε η αλήθεια που πονά, αιώνας.
Θα προτιμούσα ένα διάλογο ανάμεσα στα δύο.
Σαν να βαραίνει η απάντηση κάθε  φορά σε ώτα ανθρώπων που κωφάζουν.
Να εξηγήσουμε λέει ο πρώτος κριτής τα ανεξήγητα.
Μα να νομίζουμε ότι είναι η αγάπη ανεξάντλητη δεν είναι λάθος;
Να μην μιλήσουμε ξανά λέει ο δεύτερος κριτής.
Αυτή είναι η μόνη λύση μας λοιπόν.
Κάποτε η αγάπη αυτή που πάλευε μονάχη φεύγει
σαν τιμωρία επιτέλους και σαν επίλογος.
Ας πρόσεχαν αυτοί που με έπαρση της πέταγαν σκουπίδια
για να ζήσει.
Υπάρχουν άνθρωποι καλόβουλοι που αναζητούν μια τέτοια αγάπη,
μια τέτοια αφοσίωση και που τους μάθανε να εκτιμούν.
Δεν έχει νόημα ο διάλογος. Κάθε κριτής θα χάσει.
Και αφού και η ψυχή βαρέθηκε εδώ λοιπόν ας πάψει.
Οι εξηγήσεις να τερματιστούν και αφού θα συνεχίσουν
θα γράψουμε επίλογο με αποχή και ανοχή της απουσίας.
Θα κλείσουμε την αυλαία και θα πούμε για καιρό Αντίο .

Θα μας λείψουν τα ποιήματά σου!

[Landau]

Θα μας λείψουν τα ποιήματά σου!

Έλα, πες την αλήθεια τώρα.. τρολάρεις 

[martha.fa]

Έλα, πες την αλήθεια τώρα.. τρολάρεις 

Τί εννοείς συνάδεφλε;Ότι δε σου άρεσε το ποίημα;

[Landau]

Τί εννοείς συνάδεφλε;Ότι δε σου άρεσε το ποίημα;

Είπα εγώ τέτοιο πράγμα; Απαπαπαπα.. που να της καεί το κινητό!

Και το μυαλό μου είναι θολό... πωπω πωπωωωωωωω