0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Αυτό που βρίσκω καταπληκτικό με τις γλώσσες είναι τα πόσα κοινά έχουν.Το ρυάκι για παράδειγμα, είναι τόσο παρόμοιο με το ισπανικό rio, το αγγλικό river , το τσέχικο (σλάβικο) -ριέka-.Αυτό που μου κάνει φοβερή εντύπωση επίσης είναι το ότι το σπίτι στα αλβανικά λέγεται σπι κί ότι η μύγα στα τσέχικα λέγεται muha (μούχα).Επίσης στα Φριουλάνικα (Φρίουλι-βορειοανατολική Ιταλία), γλώσσα και όχι ιταλική διάλεκτος (ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι την μιλούσε ), το ρολόι το λένε - ορλόι - και το πηρούνι - περόν- .Αλήθεια , ξέρετε αν το πηρούνι προέρχεται από την περόνη; (Συγγνώμη για τυχόν ορθογραφικά που σίγουρα θα έχω κάνει)
Σκέφτηκες ποτέ λ.χ ότι λέξεις, όπως "σπίτι, πορτοφόλι, μπριζόλα, φούστα" δεν είναι ελληνικές;
ΠαράθεσηΣκέφτηκες ποτέ λ.χ ότι λέξεις, όπως "σπίτι, πορτοφόλι, μπριζόλα, φούστα" δεν είναι ελληνικές; Το πορτοφόλι θα το έχουμε πάρει από τα Ιταλικά (portafoglio) ή τα Γαλλικά (portefeuille) = αυτό που φέρει φύλλα, αν δε απατώμαι.Από την άλλη έχω διαβάσει ότι το portare, porto , port προέρχονται από το ελληνικό πόρος = πέρασμα όπως και η πόρτα άλλωστε. Το φύλλο με το foglio (φόλιο) που σημαίνει φύλλο στα ιταλικά έχουν σχέση και αν ναι την λέξη πορτοφόλι μπορούμε να την θεωρήσουμε αντιδάνειο;;;;;Οι υπόλοιπες λέξεις που αναφέρεις πολύ θα ήθελα να ήξερα από που προέρχονται και βεβαίως διαφώτισέ με εάν ο συλλογισμός μου για το πορτοφόλι ήταν σωστός , παρακαλώ.Και κάτι άσχετο (ή σχετικό ;; η ονομασία του αθλήματος τέννις προέρχεται από το γαλλικό tenir = πιάνω γιατί κάποτε παιζόταν χωρίς ρακέτες και μόνο με την παλάμη. (Ξέφυγα από την ελληνική γλώσσα αλλά όταν ενθουσιάζομαι με ένα θέμα μου συμβαίνει συχνά )
Αυτό ισχύει όχι μόνο στα ποντιακά, αλλά και σε άλλα ιδιώματα περιοχών που ήταν λιγότερο ή περισσότερο απομονωμένες και επομένως δεν παρακολουθούσαν τις γλωσσικές εξελίξεις στην κυρίως Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο λ.χ ότι σε νησιωτικά ιδιώματα βρίσκουμε ακόμα και σήμερα κατάλοιπα από τις αντίστοιχες αρχαίες διαλέκτους όχι μόνο ως προς το λεξιλόγιο, αλλά και ως προς τη φωνολογία, τη σύνταξη, τη μορφολογία. Γι' αυτό και αποτελούν σημαντική πηγή, για να εξάγουμε στοιχεία γι' αυτές. Π.χ στη Δωδεκάνησο και στην Κύπρο θα ακούσεις να προφέρουν και τα δύο όμοια σύμφωνα (π.χ θάλασσα) , ακριβώς όπως οι αρχαίοι Έλληνες. στα ποντιακά το "η" θα ακούσεις να το προφέρουν ως "ε" (οι αρχαίοι το πρόφεραν ως μακρό ε) στη Δωδεκάνησο και στον Πόντο θα δεις στη σύνταξη να βάζουν τα κλιτικά μετά το ρήμα (π.χ "είπα του" και όχι "του είπα") στα ποντιακά και στα επτανησιακά δεν υπάρχει η συνίζηση (λένε "φωλία" και όχι "φωλιά") που ως γνωστόν στα υπόλοιπα ελληνικά ιδιώματα έλαβε χώρα τον 13ο-14ο αιώνα. στη Δωδεκάνησο έχουν κρατήσει αρκετές αρχαίες καταλήξεις ρημάτων (λ.χ παίζουσι- ηπαίξασι)Δεν είμαι και τόσο σίγουρη όμως ότι αρκεί να ξέρεις αρχαία ελληνικά, για να παρακολουθήσεις άνετα συζήτηση στα ποντιακά. Πέρα από τις ομοιότητες, έχουν και αρκετές διαφορές από τα νέα ελληνικά. Επίσης, έχουν δεχθεί επιδράσεις κυρίως στο λεξιλόγιο τόσο από την τουρκική όσο και από την αρμενική, τη γεωργιανή, την κουρδική κλπ. Οπότε, πιθανώς αν έχεις ποντιακή καταγωγή να σου φαίνεται εύκολη η παρακολούθηση μιας τέτοιας συζήτησης, αλλά για τους υπόλοιπους μάλλον είναι μια δύσκολη υπόθεση.