Μαθητής με ΔΕΠΥ

[nisiotisa]

Έχω δύο μαθητές με ΔΕΠΥ αλλά δεν περπατούν με αυτό τον τρόπο

Πώς περπατούν; Δώσε μου κάποιες λεπτομέρειες, monogramma.

[PDE ads]

[monogramma]

Κανονικά 
Ο ένας όταν περπατά είναι εξαιρετικά ''αφηρημένος'', αλλά αυτό αφορά και τη συνολική του εικόνα λόγω της ΔΕΠ-Υ

[emmaki]

Όσους μαθητές με ΔΕΠΥ έχω δει εγώ (αρκετούς στο ΚΕΔΔΥ, αλλά και σε τμήματα ένταξης) δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο τρόπο περπατήματος.

Όπως είπα πριν, οι αυτιστικοί συνήθως περπατούν στις μύτες (χωρίς αυτό να είναι κανόνας).

Επίσης στις μύτες περπατούν και αν έχουν πρόβλημα στον αχίλλειο τένοντα (το είχα εγώ  )

[nisiotisa]

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες monogramma και emmaki!

[PDE ads]

[aghathi]

Καλησπέρα. Είδα το τόπικ σας και έιπα να πω τον πόνο μου .
Ο γιος μου είναι 7 και θα πάει δευτέρα. Στο σχολείο δεν κάθεται κάτω, γυρίζει μέσα στην τάξη και άλλες φορές βγαίνει και από την τάξη. Δεν θέλει να κάνει τις περισσότερες εργασίες στο σχολείο, αν και δεν έχουν κάποια δυσκολία για αυτόν, κυρίως να γράψει από τον πίνακα. Στο σπίτι αναπληρώνει την δουλεια της ημέρας σχετικά εύκολα.  Η αντιμετώπιση στο σχολείο ήταν αλεπάλληλες τιμωρίες και κατηγορίες προς εμένα για έλειψη διαπαιδαγώγησης , κάτι που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Δεν υπάρχει ΔΕΠ-Υ. Πήγα και σε παιδοψυχολόγο και στο ΚΕΔΔΥ αν και ουσιαστικά και εγώ ήξερα ότι δεν υπάρχει αλλά επέμενε το σχολείο. Τους τελευταίους μήνες ανέπτυξε πολύ έντονη άρνηση να διαβάσει ή να γράψει ο,τιδήποτε.

[Ζουζου]

Νομίζω πως το θέμα είναι ψυχολογικό ή ετσι εξελίχθηκε απο τη στιγμή που έγινε έλεγχος απο ΚΕΔΥ.Τι σου είπε ο παιδοψυχολόγος;
Υποψιαζομαι δηλαδή ,χωρίς να κάνω τον ψυχολόγο, πως
ήταν απλα ενα παιδί που δεν προσαρμόστηκε γρήγορα στο δήμοτικό και   κάποιοι βιαστηκαν να το βαφτίσουνσε ΔΕΠΥ.Ε  το παιδί αντέδρασε.

[nisiotisa]

Μου έχει τύχει κι εμένα παιδί πρώτης δημοτικού να αρνείται να γράψει αυτά που κάνουμε στην τάξη. Προσπάθησα να το προσεγγίσω και να μιλήσω μαζί του, για να μου εξηγήσει γιατί δε γράφει. Η απάντησή του ήταν "κουράζομαι". Το να το πιέσω, δε θα έφερνε αποτέλεσμα. Έτσι, προσπάθησα να πάω με τα νερά του. Κάθε φορά που σταματούσε να γράφει, του έδινα λίγο χρόνο λέγοντάς του "Ξεκουράσου και όταν είσαι έτοιμος συνεχίζεις". Κάποιες φορές δούλεψε αυτό, άλλες όχι. Με τη μητέρα του παιδιού είχαμε άριστη συνεργασία και συμφωνήσαμε να τελειώνει τις εργασίες στο σχολείο.  Έτσι, κάθε φορά που δεν έγραφε το παιδί, του υπενθύμιζα ότι αν δε θέλει να γράψει τώρα, θα πρέπει να μείνει να γράψει όταν σχολάσουν τ' αλλα παιδιά. Είναι σημαντικό ότι η μητέρα έλεγε στο παιδί το ίδιο πράγμα.
Να αναφέρω επίσης, περίπτωση παιδιού που αντιδρούσε στο σχολείο και μου εξήγησε ψυχολόγος ότι ήταν λόγω ψυχονευρολογικής ανωριμότητας κι έπρεπε να του δοθεί περισσότερος χρόνος να προσαρμοστεί.

[aghathi]

Στο ΚΕΔΔΥ πήγα στο τέλος της χρονιάς, γιατι τρεμω τι θα γίνει του χρόνου. Μου είπαν ότι έχει νοημοσύνη πάνω από το φυσιολογικό αλλά παλινδρόμηση στο πρακτικό επίπεδο.
Το παιδι μου είχε αρρωστησει για δύο μήνες το προηγούμενο καλοκαίρι και ολη τη χρονια ειχε προβλήματα και πολλές εξετασεις σε νοσοκομεία. Ξέρω ότι επιρεάστηκε αλλά το θέμα της υγείας του δεν ήταν εμφανές και δεν το λάβαιναν υπόψη στο σχολείο οτι και να έλεγα. Άλλαξε σχολείο στη μέση της χρονιάς γιατι δεν υπήρχε τρόπος να συνεργαστώ με την δασκάλα και ακόμη χειρότερα με τον διευθυντη. Πολλές τιμωρίες και τράβηγμα αφτιών..
Στο δεύτερο σχολείο ήταν καλύτερα τα πράγματα αρχικά μέχρι που η δασκάλα αποφάσισε ότι έπρεπε να τον πιεσει να κάνει όλες τις εργασίες στο σχολείο και να βάζει τιμωρίες του τύπου "δεν θα έρθεις εκδρομή" . Ο μικρός ειναι πολύ αντιδραστικός και κάπου εκει τα παράτησε..

[Ζουζου]

Μου έχει τύχει κι εμένα παιδί πρώτης δημοτικού να αρνείται να γράψει αυτά που κάνουμε στην τάξη. Προσπάθησα να το προσεγγίσω και να μιλήσω μαζί του, για να μου εξηγήσει γιατί δε γράφει. Η απάντησή του ήταν "κουράζομαι". Το να το πιέσω, δε θα έφερνε αποτέλεσμα. Έτσι, προσπάθησα να πάω με τα νερά του. Κάθε φορά που σταματούσε να γράφει, του έδινα λίγο χρόνο λέγοντάς του "Ξεκουράσου και όταν είσαι έτοιμος συνεχίζεις". Κάποιες φορές δούλεψε αυτό, άλλες όχι. Με τη μητέρα του παιδιού είχαμε άριστη συνεργασία και συμφωνήσαμε να τελειώνει τις εργασίες στο σχολείο.  Έτσι, κάθε φορά που δεν έγραφε το παιδί, του υπενθύμιζα ότι αν δε θέλει να γράψει τώρα, θα πρέπει να μείνει να γράψει όταν σχολάσουν τ' αλλα παιδιά. Είναι σημαντικό ότι η μητέρα έλεγε στο παιδί το ίδιο πράγμα.
Να αναφέρω επίσης, περίπτωση παιδιού που αντιδρούσε στο σχολείο και μου εξήγησε ψυχολόγος ότι ήταν λόγω ψυχονευρολογικής ανωριμότητας κι έπρεπε να του δοθεί περισσότερος χρόνος να προσαρμοστεί.

Νομίζω πως το χειρίστηκες σωστά.Άρα η λύση ειναι η σωστη συνεργασια της μητέρας με τη δασκάλα και την ψυχολόγο για να ΄ναι ήρεμο το παιδί  και κατεπεκταση να αποδόσει.Και λέω μητερας και δασκάλας ενω θα ΄πρεπε να είναι αντιστροφη η σειρά γιατί ως φαίνεται η δασκαλα θελει κι αυτή με το καλό.

[Ζουζου]

Στο ΚΕΔΔΥ πήγα στο τέλος της χρονιάς, γιατι τρεμω τι θα γίνει του χρόνου. Μου είπαν ότι έχει νοημοσύνη πάνω από το φυσιολογικό αλλά παλινδρόμηση στο πρακτικό επίπεδο.
Το παιδι μου είχε αρρωστησει για δύο μήνες το προηγούμενο καλοκαίρι και ολη τη χρονια ειχε προβλήματα και πολλές εξετασεις σε νοσοκομεία. Ξέρω ότι επιρεάστηκε αλλά το θέμα της υγείας του δεν ήταν εμφανές και δεν το λάβαιναν υπόψη στο σχολείο οτι και να έλεγα. Άλλαξε σχολείο στη μέση της χρονιάς γιατι δεν υπήρχε τρόπος να συνεργαστώ με την δασκάλα και ακόμη χειρότερα με τον διευθυντη. Πολλές τιμωρίες και τράβηγμα αφτιών..
Στο δεύτερο σχολείο ήταν καλύτερα τα πράγματα αρχικά μέχρι που η δασκάλα αποφάσισε ότι έπρεπε να τον πιεσει να κάνει όλες τις εργασίες στο σχολείο και να βάζει τιμωρίες του τύπου "δεν θα έρθεις εκδρομή" . Ο μικρός ειναι πολύ αντιδραστικός και κάπου εκει τα παράτησε..

Η γνώμη  μου είναι πως το κλειδί του προβλήματος είναι η δασκάλα.Αυτήν πρέπει να πλησιασεις.Δεν είναι καλή λύση να αλλαζει το παιδί σχολεία.

[aghathi]

Σαν εκπαιδευτικός θεωρούσα ότι θα μπορούσα να συνεργαστώ πιο εύκολα με τους δασκάλους. Υποτίθεται ότι ξέρουμε και οι δύο για  τι μιλάμε. Προσπάθησα πολύ και διαρκώς σε όλη την χρονια να είμαι διαθέσιμη , να δινω πληροφορίες για τον χαρακτήρα και τις "ιδιαιτερότητες" του παιδιού, να διαφωνώ με μεθόδους και όμως να τις στηρίζω και τελικά εμένα σαν γονιό δεν με άκουσαν καθόλου και δεν με υπολογισαν πουθενα. Τους παιδοψυχολόγους όμως τελικά τους "πληρώνει" ο γονιός.
Προς τα τέλη της χρονιάς, η δασκάλα μου έλεγε να τον κρατήσω και λίγο σπίτι για να κάνει μάθημα.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα κάνουμε φέτος.

[nisiotisa]

agathi μήπως άθελά σου μιλάς με αρνητικά σχόλια για τη δασκάλα ή το σχολείο μπροστά στο παιδί; Γιατί αυτό σίγουρα "απομυθοποιεί" το ρόλο της δασκάλας και επηρεάζει τη συμπεριφορά του παιδιού απέναντί της. Επίσης, κατά τη γνώμη μου, το παιδί έχει αντιληφθεί ότι λόγω του προβλήματος υγείας που είχε το υπερπροστατεύεις και ίσως "το εκμεταλλεύεται".
Μια συζήτηση με το παιδί πρόσωπο με πρόσωπο θα βοηθούσε ίσως, αν του ξεκαθάριζες ποιος είναι ο ρόλος του ως μαθητή. "Πάμε στο σχολείο για να μάθουμε και πρέπει να γράφουμε και να διαβάζουμε είτε μας αρέσει είτε όχι." Πες του ότι κι εσύ όταν ήσουν μικρή δε σου άρεσε να γράφεις, αλλά το έκανες γιατί έπρεπε, κι έτσι κατάφερες να  σπουδάσεις και να γίνεις χρήσιμη στην κοινωνία.
Θα μπορούσες, να ακολουθήσεις και μια πιο "συναισθηματική" τακτική λεγοντάς του "Θα μου δώσεις μεγάλη χαρά  αν έρχεσαι από το σχολείο και έχεις τελειώσει τα μαθήματά σου. Έτσι θα έχεις περισσότερο χρόνο  να παίξεις και να κάνουμε κάτι μαζί."

Φυσικά, αποδοκιμάζω την τακτική του τραβήγματος αφτιών. Απαράδεκτη και αναποτελεσματική συμπεριφορά!!!

[aghathi]

Σωστές οι συμβουλές σου. Μακάρι να είχαν πιάσει 
Η "απελπισία" πηγάζει από την αίσθηση ότι έχω δοκιμάσει τα πάντα τόσο με το παιδί όσο και με τη δασκάλα(ες).
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο σημείο την μισή μέρα να δίνουμε συμβουλές, επιπλήξεις, τιμωρίες, προειδοποιήσεις, ανταμοιβές, κίνητρα κτλ και την άλλη μισή να παλεύουμε να γράψουμε και να διαβάσουμε. Την επόμενη μέρα στο σχολείο τα ίδια και να σε καλεί η δασκάλα ή ο διευθυντής και να σου λέει "σήμερα έκανε αυτό" και μαζέψτε τον λίγο γιατι πρέπει  να καταλάβει ότι.." "και να του πείτε ότι.." Το χειρότερο ήταν όταν αυτά λέγονταν μπροστά στην πύλη του σχολείου παρόντων μερικών δεκάδων γονεων.
Είμαι βέβαιη ότι υπάρχουν εξαιρετικοί και υπέροχοι δάσκαλοι στα σχολεία, εχω γνωρίσει αρκετούς. Είχα πεποίθηση και πίστη στον εαυτό μου ως εκπαιδευτικός και είχα αντιμετωπίσει πολλά δύσκολά στο χειρισμό τους παιδια. Ειλικρινά ελπίζω να μην έφερα ποτέ γονιο στη θέση που βρέθηκα εγώ φέτος.
Αν μπορείτε να σκεφτείτε κάτι πιο πρακτικό θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα.  Ευχαριστώ πολύ

[nisiotisa]

Αφού τα έχεις δοκιμάσει όλα και δεν έχεις τα επιθυμητά αποτελέσματα, θα σου πρότεινα τα εξής δύο:

1) Όταν αρχίσει η καινούργια σχολική χρονιά, από την πρώτη κιόλας εβδομάδα να μιλήσεις με την όποια δασκάλα θα έχει, με ήρεμο τρόπο και ξεκαθαρίσεις τι μπορεί να κάνει το παιδί και τι όχι. Πχ. Αν γράφει τις μισές ασκήσεις, εσύ είναι οκ; Κι αν δε γράφει, εκείνη την ώρα τι θα κάνει; Γιατί αν σταματάει να γράφει για να κάνει βόλτες στην τάξη, καταλαβαίνεις ότι αυτό δημιουργεί πρόβλημα σε όλη την τάξη. Να εξηγήσεις, επίσης, ότι εσύ δε θέλεις να μπαίνει τιμωρίες ή να χάνει την εκδρομή.
Απ' την άλλη όμως, πρέπει και το παιδί να καταλάβει ότι το σχολείο έχει όρια και κανόνες. Συζήτησέ το μαζί του. Μην του μεταδίδεις το άγχος και την αγωνία σου για το πώς θα κυλήσει η σχολική χρονιά.

2) Το καλύτερο για μένα είναι να επισκεφτείτε έναν παιδοψυχολόγο. Εκείνος είναι πιο αρμόδιος να δώσει τις σωστές συμβουλές κι αν είναι δυνατόν να δώσει οδηγίες και στη δασκάλα και το διευθυντή.

Εύχομαι να δοθούν απαντήσεις και να έχετε μια πιο ήρεμη σχολική χρονιά!