Λατινικά Γ' Λυκείου

[apri]

Να σου πω την αλήθεια, ο Monro στο συγκεκριμένο κεφάλαιο μου φαίνεται ασαφής και γι' αυτό προτίμησα να μην τον αναφέρω.
Πρώτον, χρησιμοποιεί τον όρο "article", ακόμα κι όταν είναι αντωνυμία (το λέει substantival article).
Μετά στο σημείο που μιλάει για το "τούτον τον άναλτον" (261 παρ.2 https://dcc.dickinson.edu/grammar/monro/%E1%BD%81-%E1%BC%A1-%CF%84%CF%8C), ουσιαστικά λέει ότι το δεικτικό βρίσκεται σε apposition με το έναρθρο ουσιαστικό, χωρίς να λειτουργεί προσδιοριστικά προς αυτό, όπως στο "ὅ γʼ ὁ λυσσώδης" και ότι προσδιοριστικά λειτουργούσε στην κλασική αττική.
Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό. Δηλαδή, αν το "ο-η-το" εφτασε να λειτουργεί ως άρθρο ακριβώς επειδή λειτουργούσε προσδιοριστικά προς το appositive που ακολουθούσε, γιατί την ίδια περίοδο να μη λειτουργούσε προσδιοριστικά η "ούτος-αύτη-τούτο";

Ενδιαφέρον κι αυτό με το άναρθρο απαρέμφατο.
Οι περισσότερες φράσεις που το :ο-η-το" φαίνεται να λειτουργεί ως άρθρο είναι, όπως λένε, στην Οδύσσεια, προφανώς γιατί δημιουργήθηκε μεταγενέστερα της Ιλιάδας όταν είχε προχωρήσει η συγκεκριμένη γλωσσική εξέλιξη.


Τέλος πάντων, τα του Ομήρου τα αναφέρουμε παρεμπιπτόντως. Τα κείμενα του σχολείου ευτυχώς είναι στην κλασική αττική, όπου η κατάσταση με το άρθρο ήταν πια ξεκάθαρη.