0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Συντάσσεται το λαμβάνω με αιτιατική και αφαιρετική γενική (παίρνω κάτι από κάποιον); Δεν βρήκα σε λεξικό αυτή τη σύνταξη, βρήκα όμως το καὶ μὴν χάριν γ᾽ ἂν ἀξίαν λάβοις ἐμοῦ (Σοφ. ΟΤ 1004). Επομένως, η γενική Λακεδαιμονίων στο καὶ οἱ ἐκ τῆς Πύλου Ἀθηναῖοι Λακεδαιμονίων πολλὴν λείαν ἔλαβον μπορεί να χαρακτηριστεί αντικείμενο; (Η μήπως κτητική από το λείαν; )
Θα περίμενε κανείς έναν εμπρόθετο. Αλλά γιατί όχι και μια γενική αφαιρετική, αφού το ρήμα εδώ δηλώνει απομάκρυνση;
Τα πολλοὺς ἀδελφοὺς και πολλοὺς τυράννους, που ακολουθούν, μπορούν να χαρακτηριστούν και αυτά επιμεριστικές παραθέσεις;
Γιατί όχι, αφού αναφέρονται κι αυτά σε μέρος των τυράννων;
Μπορούμε να θεωρήσουμε τα ἀδελφοὺς και τυράννους όχι ως ουσιαστικά αλλά ως επίθετα - χρήση που μαρτυρείται και για τα δύο από το LSJ. Δηλαδή να τα εκλάβουμε ως κατηγορούμενα μέσω μιας εννοούμενης μετοχής ὄντας (επιθετικής ή, καλύτερα ίσως, εναντιωματικής). Στη σκέψη αυτή με οδήγησε το ότι κυρίως το πρώτο εξ αυτών, το ἀδελφούς, θεωρώ ότι συνδέεται στενά, από νοηματική άποψη, με το ἐν τυραννίσιν. Δηλαδή: πολλοὺς δέ, ἀδελφοὺς ὄντας ἐν τυραννίσιν (= αν και συνέπρατταν ως αδελφοί στην περίοδο της τυραννίας), ἀλληλοφόνους γεγενημένους.
Παρόμοια σκέφτηκα και για το άλλο σκέλος: πολλοὺς δέ, τυράννους ὄντας (= αν και είχαν τυραννικό/δεσποτικό χαρακτήρα), ὐπὸ γυναικῶν τῶν ἑαυτῶν διεφθαρμένους... Αυτό το δεύτερο σκέλος δεν με ικανοποίησε ιδιαίτερα
Και είναι αλήθεια ότι εγώ τουλάχιστον για πρώτη φορά είδα τέτοια λοξοδρόμηση από τον κανόνα της επιμεριστικής παράθεσης, αν και το νόημα είναι απολύτως ξεκάθαρο. Πάντως, είναι ενδιαφέρον να δούμε αν αυτή η μορφή αποτελεί άπαξ λεγόμενο ή όχι.
Τώρα, ψάχνοντας βρήκα ένα σχόλιο στον Kuhner*** που μοιάζει να ταιριάζει με την περίπτωσή μας. Αναφέρεται σε επιμεριστικές παραθέσεις με μετοχές και λέει το εξής:"Ηere belong those passages in which after the principal subject, another subject in the nominative and connected with a participle is mentioned, being expressed by a special substantive, which hower makes a part of the principal subject".ΘΟΥΚ 4.73 οἱ Ἀθηναῖοι .......ἡσύχαζον, λογιζόμενοι καὶ οἱ ἐκείνων στρατηγοὶ μὴ ἀντίπαλον εἶναι σφίσι τὸν κίνδυνον.