Στάση/Συμπεριφορά/Προβλήματα στα ιδιαίτερα

[ele@n]

Ναιιιιιι, έχω πειστεί πλέον γι' αυτό.Είναι τελικά μέχρι να σου τύχει. Παλιότερα το άκουγα από συναδέλφους και σκεφτόμουν ότι αμέσως θα σταματούσα. Τελικά είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

[PDE ads]

[-----]

Ναι δεν είναι τόσο εύκολο να σταματήσεις αμέσως! Σκέφτεσαι και το παιδί!

[taekmaria]

  Καλησπέρα 
Σε αρκετές περιπτώσεις μας πιάνουν τάσεις φυγής! Αλλά τελικά επείδη αγαπάμε αυτό που κάνουμε και σεβόμαστε τους μαθητές μένουμε... Έχω την αίσθηση Κωνσταντίνε ότι θα σε πληρώσουν... Όπως είπε και η ele@n από κοντά τους γονείς!!!

[-----]

Τώρα δεν τους αφήνω με τίποτα! Τι θα κάνουν, δε θα τα δώσουν;

[PDE ads]

[ele@n]

Έχει να κάνει με τον άνθρωπο...Τυχαίνει σε όλους μας κάποια στιγμή μια δυσκολία που πάει πίσω τις υποχρεώσεις μας προς άλλους...Αλλά αν είσαι έντιμος αργά ή γρήγορα τα βάζεις σε μια σειρά. Οι γονείς που συνεργάζεσαι μου δίνουν την αίσθηση ότι κατ' αυτόν τον τρόπο θα πράξουν.Υπάρχει όμως και η άλλη περίπτωση που δεν θα κάτσουν να σκάσουν για τα οφειλόμενα χρήματα του ιδιαίτερου (στην κατηγορία αυτή ανήκει ο δικός μου). Εκεί βρίσκεσαι εσύ σε δίλημμα...Να φύγω για να μη χάσω κι άλλα ή να μείνω να το παλέψω...;Εκεί είναι που πατάει...Είδε ότι μέχρι τώρα δεν τον παράτησα οπότε σου λέει τώρα θα με αφήσει;Θα θέσει σε κίνδυνο τα χρήματά της...Ξέρω όμως ότι αν δεν τα πάρω μέχρι να ξεκινήσουν οι εξετάσεις μετά δεν υπάρχει ελπίδα καμία...Οπότε τι μένει να κάνω; Σαν τελευταία λύση σκέφτηκα να τον εκβιάσω αφήνοντας τον έστω και τελευταία στιγμή...Δεν ξέρω, ειλικρινά, αν σκέφτομαι λανθασμένα και θολωμένα...

[-----]

Είναι πολλά τα χρήματα;

[ele@n]

Είναι κάμποσα...Διόλου ευκαταφρόνητα ως ποσό...Και αν συνεχίσω θα αυξηθούν κι άλλοοοοοο...

[-----]

Το έχετε συζητήσει να δεις τις προθέσεις τους; Σου δίνουν λίγα-λίγα κάποια χρήματα ή καθόλου;

[ele@n]

Ναι αμέ!!!!Από το Γενάρη κάθε βδομάδα με παίρνει τηλέφωνο με διαβεβαιώνει ότι δε θα χάσω ούτε ευρώ και ότι την επόμενη βδομάδα με ξεχρεώνει. Αραιά και που μου δίνει λίγο "τυράκι" για να με γλυκάνει...και κατά τα λοιπά όλο με αποπληρώνει.Με τη διαφορά ότι κάθε βδομάδα αυξάνονται.Στην αρχή θεώρησα ότι όντως κάτι τους έτυχε.Αλλά όσο παιρνούσε ο καιρός διαπίστωνα ότι μόνο στα λόγια αγχωνόταν να μου δώσει τα χρήματα και στην παράξη τίποτα. Τον τελευταίο μήνα άρχισα να γίνομαι πιεστική γιατί η χρονιά τελειώνει και μου δήλωσε ότι το θέμα θεωρείται λήξαν γι' αυτόν, να μην ανησυχώ γιατί δεν τα χάνω(θέλει να μου δώσει και παραπάνω) και θα φρόντιζε πάση θυσία την προηγούμενη βδομάδα να μου τα δώσει. Εν κατακλείδι με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι είχε μαζέψει λιγότερα από τα μισά.

[-----]

Ναι αλλά πες του ότι έχει ήδη περάσει πολύς καιρός και δεν υπάρχει άλλη υπομονή!

[monogramma]

Από την αρχή της χρονιάς ανέλαβα ένα κοριτσάκι Α' Δημοτικού για καθημερινή μελέτη, προς τον Ιανουάριο ανέλαβα και τον αδερφό της Β' Γυμνασίου και πριν ενάμιση μήνα ανέλαβα και το μεγαλύτερο αδερφό Β' Λυκείου Κατεύθυνση γιατί η φιλόλογός του ζήτησε να σταματήσουν γιατί δε μπορεί να συνεχίσει.

Μέχρι και τον Μάρτιο που είχα τα δύο παιδιά όλα πήγαιναν καλά. Από όταν όμως ανέλαβα τον μεγάλο άρχισαν δεκάδες προβλήματα με τον πατέρα του (η μητέρα έχει πεθάνει), αγόραζε βοηθήματα χωρίς να με ρωτά, μου ζήταγε να κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα σε κάθε μάθημα ενώ δεν έχει ιδέα και όσο πέρναγε ο καιρός άρχισε να επεμβαίνει απίστευτα στη δουλειά μου μέχρι που χθες μετά το μάθημα με πρόσβαλλε με τα λόγια του. Είναι ένας πολύ άξεστος άνθρωπος και πλέον δεν ξέρω τι να κάνω μαζί του. Του ανακοίνωσα πως δε θα συνεχίσω με το μεγάλο του γιο ο οποίος είναι πάντα αδιάβαστος, έχει 17 στο σχολείο (απορώ με ποιον τρόπο) και έχει αξιώσεις οτι θα μπει Νομική Αθήνας γιατί δεν έχω την ανάλογη εμπειρία (στην ουσία τον άφησα γιατί ο πατέρας του με έχει τρελάνει).

Οι σχέσεις μας όμως έχουν τσιτωθεί πάρα πολύ με τον πατέρα και εγώ πραγματικά δεν τον αντέχω μετά από κάθε μάθημα να μου κάνει "ανάκριση" πώς τα πήγαμε και τί θα κάνουμε..Πλέον έχει αρχίσει να επεμβαίνει ακόμη και στο μάθημά μου με τα δύο μικρότερα παιδιά (διαβάζει τις εκθέσεις του, μου ζητά εξηγήσεις γιατί έβαλα αυτό το θέμα έκθεσης και όχι άλλο, μου ζητά να μπω στα μαθηματικά της Β Δημοτικού με τη μικρή και της αγόρασε και βοηθήματα χωρίς πάλι να με ρωτήσει). Έχω ξενερώσει απίστευτα και πλέον ακόμη και την ώρα του μαθήματος δε μπορώ να συμπεριφερθώ όπως παλιότερα στα παιδιά γιατί έχω πιεστεί πολύ. Πιάνω τον εαυτό μου να είμαι αρκετά ψυχρή απέναντι στα παιδιά και νιώθω μεγάλο βάρος πριν πάω στο μάθημα.

Δεν ξέρω τί να κάνω..

[F.]

Ισως επειδη εχει μεινει ενας ανθρωπος μονος του, δεν ξερει πως να φερθει και τι να πρωτοσκεφτει για τα 3 παιδια του. Εχει προφανως αγχος με τον μεγαλυτερο γιατι θελει να πετυχει κατι καλο (να νιωσει ισως και ο ιδιος ικανος ως πατερας, οτι καταταφερνει τα να τα φερει βολτα με την απουσια της μητερας). Οσες μονογονεικες οικογενειες εχω ακουσει  (απο θανατο γονιου) ειναι ετσι με τα παιδια τους, προσπαθουν να καλυψουν το κενο, να λειτουργησουν σαν 2 ατομα και ετσι πολλες φορες χανουν τα ορια και γινονται πολυ καταπιεστικοι και αγχωδεις. Δεν πιστευω οτι εχει σχεση με σενα καμια, το γεγονος οτι δεν εχει ιδεα και τρεχει να αγορασει βοηθητικα κτλ μου δειχνει εναν ανθρωπο που τρεχει να τα προλαβει ολα και να κανει το καλυτερο για τα παιδια του (με λαθος τροπο, αλλα πολλοι γονεις το κανουν). Δεν γνωριζω ποσος καιρος εχει περασει απο την απωλεια της μητερας αλλα η επιθετικοτητα ειναι ιδιον της θλιψης και ισως του θυμου που εχουν οι ανθρωποι μετα απο πενθος και κυριως οταν καλουνται να τα βγαλουν περα σε καταστασεις που ισως παλια ουτε που ασχολουνταν και ουτε που περιμεναν ποτε να μπλεξουν (οπως εδω ιδιαιτερα μαθηματα παιδιου). Ειμαι σχεδον σιγουρη οτι ο θυμος δεν απορρεει απο την δικη σου ελλιπη δουλεια με το παιδι ( αν νομιζεις οτι το βλεπει ετσι). Πιστευω οτι το αγχος και ο υπερπροστατευτισμος του τον οδηγουν εκει και θελει το κατι παραπανω παντα. Προσωπικα θα εκανα υπομονη, ισως και μια συζητηση για το λογο που θελει να τρεχει τοσο τα πραγματα. Δηλαδη μην του λες "μα δεν τα χρειαζεται ακομα το παιδι", πες του "σε τι πιστευετε οτι θα το βοηθησει" κτλ. και δες που θα καταληξετε με τη συζητηση. Αν απο τα παιδια και απο τα χρηματα δεν εχεις παραπονο, προσπαθησε το για λιγο ετσι. 

[ΝΕΦΕΛΗ_1]

Από την αρχή της χρονιάς ανέλαβα ένα κοριτσάκι Α' Δημοτικού για καθημερινή μελέτη, προς τον Ιανουάριο ανέλαβα και τον αδερφό της Β' Γυμνασίου και πριν ενάμιση μήνα ανέλαβα και το μεγαλύτερο αδερφό Β' Λυκείου Κατεύθυνση γιατί η φιλόλογός του ζήτησε να σταματήσουν γιατί δε μπορεί να συνεχίσει.

τον λόγο που σταμάτησε στη μέση της χρονιάς η προηγούμενη φιλόλογος τον γνωρίζεις;

συμφωνώ πως τρέχει να τα προλάβει όλα από το άγχος του να σταθεί στα παιδιά του και να κάνει ό,τι καλύτερο για αυτά.Απλά πρέπει να του εξηγήσεις πως έχουν τα πράγματα.Εαν νομίζεις πως όλη αυτή η κατάσταση δεν θα οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα ως προς τις εξετάσεις που θα δώσει το μεγάλο παιδί(λογικό είναι να υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα εαν εσυ η ίδια οργανώνεις το μάθημά σου χωρίς να παρεμβαινει κάποιος τρίτος),και εαν συνεχίζεται αυτή η ένταση ανάμεσά σας, τότε καλύτερα να σταματήσεις όσο είναι νωρίς γιατί ως γνωστόν η επιτυχία είναι του μαθητή και η αποτυχία πάντα του καθηγητή, σύμφωνα με πολλούς γονείς δυστυχώς..
Κάτι που εφάρμοσα εγώ σε ένα ιδιαίτερό μου , στο οποίο η μητέρα του παιδιού ήθελε πλήρη ενημέρωση για το παραμικρό που κάναμε(όχι παράλογο σε κάποια λογικά πλαίσια),ήταν να της ετοιμάζω εβδομαδιαία ημερολόγια προόδου του παιδιού, με παρατηρήσεις για την κάθε μέρα ξεχωριστά, την απόδοση,βαθμούς από τεστ κλπ. Έτσι και αυτή ένιωθε πιο ήσυχη,και μπορούσα και εγώ να κάνω την δουλειά μου όπως πρέπει χωρίς παρεμβάσεις συνέχεια.Βέβαια μετά από καθε μάθημα, πάντα ακολουθούσε μια συζήτηση για τα της ημέρας, αλλά γινόταν διεξοδική αναφορά στα ημερολόγια προόδου.Τώρα βέβαια είναι τέλος της χρονιας για να το εφαρμόσεις στο συγκεκριμένο ιδιαίτερο, αλλά αν το συνεχίσεις και του χρόνου, είναι μια καλή λύση και αυτή.Βέβαια το παν είναι το πως νιώθεις εσύ απέναντι σε αυτή την κατάσταση,και το σημαντικότερο,να μην σε φέρνει σε θέση που να μην μπορείς πλέον να ανταποκριθείς στις ανάγκες του μαθήματός σου όπως θα έπρεπε.

[monogramma]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Το μεγάλο παιδί ήδη το άφησα, θα κάνουμε ένα-δυο μαθήματα στις εξετάσεις και αυτό ήταν. Του έβαζα και τεστάκια ώστε να δούμε πού βρίσκεται και δεν τα πήγαινε καθόλου καλα, κάτι που δημιούργησε μεγάλη τριβή ανάμεσα στο παιδί και στον πατέρα του αλλά και σε μένα με το παιδί καθώς η προηγούμενη ήταν πολύ χαλαρή.
Η προηγούμενη φιλόλογος έφυγε γιατί "δε θα έβγαινε η ύλη εγκαίρως" και δε μπορούσε να συνεχίσει. Το θεωρώ δικαιολογία και όχι λόγο για να φύγει μιας και ο πατέρας της είπε να κάνουν παραπάνω ώρες για να προλάβουν αλλά εκείνη δε δέχτηκε. Προφανώς την είχε πρήξει. Και η καθηγήτρια των Γερμανικών τα παράτησε από ότι έμαθα πριν λίγο καιρό. Ο πατέρας είναι πραγματικά ανυπόφορος, προσβάλλει συνεχώς τα παιδιά ακόμη και μπροστά μου και τον μικρό που πάει Β' Γυμνασίου πριν κανά 2μηνο τον χτύπησε πολύ άσχημα στο πρόσωπο επειδή δε διάβαζε. Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Ο μόνος λόγος που μένω είναι γιατί σκέφτομαι τα παιδιά και ειδικά το μικρό που έχει δεθεί πολύ μαζί μου. Οικονομικά είναι πολύ τυπικός, με πληρώνει κάθε εβδομάδα.

Προσωπικα θα εκανα υπομονη, ισως και μια συζητηση για το λογο που θελει να τρεχει τοσο τα πραγματα. Δηλαδη μην του λες "μα δεν τα χρειαζεται ακομα το παιδι", πες του "σε τι πιστευετε οτι θα το βοηθησει" κτλ. και δες που θα καταληξετε με τη συζητηση. Αν απο τα παιδια και απο τα χρηματα δεν εχεις παραπονο, προσπαθησε το για λιγο ετσι. 

Αυτό σκέφτομαι να κάνω..είναι πολύ βοηθητικό. Έχεις καμιά άλλη ιδέα;