Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Τυπική Εκπαίδευση => Σχολικά μαθήματα => Δημοτικό => Μήνυμα ξεκίνησε από: euginia στις Φεβρουαρίου 08, 2009, 07:44:50 pm

Τίτλος: η λεξη φτυάρι πως γράφεται με ι ή με υ
Αποστολή από: euginia στις Φεβρουαρίου 08, 2009, 07:44:50 pm
η λεξη φτυάρι  πως γράφεται με ι ή με υ
Τίτλος: Απ: η λεξη φτυάρι πως γράφεται με ι ή με υ
Αποστολή από: sophie στις Φεβρουαρίου 08, 2009, 07:52:55 pm
"υ"...
Και για να το επιβεβαιώσεις :
http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CF%86%CF%84%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B9&dq=
Τίτλος: Απ: η λεξη φτυάρι πως γράφεται με ι ή με υ
Αποστολή από: daf-fy στις Φεβρουαρίου 27, 2009, 11:32:30 pm
"υ" συμφωνώ κι επαυξάνω!
Και να επιμένετε όσο μπορείτε, πριν καταλήξει κι αυτό όπως το καημένο το... α
Τίτλος: Απ: η λεξη φτυάρι πως γράφεται με ι ή με υ
Αποστολή από: walkleon στις Φεβρουαρίου 27, 2009, 11:39:52 pm
Το word τη βγάζει με "υ"! Άρα φτυάρι
Τίτλος: Απ: η λεξη φτυάρι πως γράφεται με ι ή με υ
Αποστολή από: soul στις Φεβρουαρίου 28, 2009, 09:00:53 am
Και το λεξικό Μπαμπινιώτη με ¨υ¨ το έχει.
Τίτλος: Απ: η λεξη φτυάρι πως γράφεται με ι ή με υ
Αποστολή από: professor στις Μαρτίου 01, 2009, 01:29:50 am
Και το λεξικό Μπαμπινιώτη με ¨υ¨ το έχει.

σωστα..και επ ευκαρια γουγλιζουμε με τη φρ. "λεξικο μπαμπινιωτη" ωσπου να πετυχουμε τη ενδειξη download  λινκ δεν διδεται!!
Τίτλος: Απ: η λεξη φτυάρι πως γράφεται με ι ή με υ
Αποστολή από: apri στις Μαρτίου 01, 2009, 12:00:16 pm
Προς το παρόν ( ;) ) ναι, γράφεται με "υ", όπως και η παλαιότερη μορφή της λέξης "πτυάριον".

Όπως έχω ξαναγράψει με άλλη αφορμή, η τάση στη λεξικογραφία είναι να αποδίδουμε κάθε φωνολογική εξέλιξη μιας λέξης, κάθε ξένο δάνειο ή ακόμα και λέξεις άγνωστης/αμφίβολης ετυμολογίας με τον απλούστερο τρόπο.

Κάπως έτσι προέκυψε το "ι" σε λέξεις με συνίζηση (π.χ πλατιά, βαθιά, μηλιά),
το "αβγό"/"αφτί" (αντί για "αυγό"/"αυτί"),
τα "ανιψιός"-"πιρούνι" (αντί "ανηψιός-πηρούνι", καθότι πρόκειται για μεσαιωνικούς τύπους, οπότε, αφού δεν υπήρχε προσωδία, δεν μιλάμε για έκταση του ε σε η, αλλά για τροπή του ε σε ι),
καμία (και όχι "καμμία", καθότι η λέξη πλάστηκε στο Μεσαίωνα που δεν υπήρχε προσωδία, για να υπαγορεύσει την αφομοίωση)
τα "τρένο"-"πάρτι" (αντί για "τραίνο"-"πάρτυ"),
η "πίτα" (αντί για "πίττα", λέξη αμφίβολης ετυμολογίας) κλπ.

Το θέμα είναι βέβαια ότι η τάση αυτή, αν και λογική,  δεν έχει γίνει ο κανόνας, ίσως γιατί προσκρούει στη συνήθεια (π.χ προσωπικά γράφω άνετα "τρένο", αλλά δεν μπορώ να δω το "αυγό"αλλιώς γραμμένο).
Ακόμα και το λεξικό Μπαμπινιώτη, που είναι υπέρ αυτής της άποψης, δεν τηρεί πάντα και παντού τον κανόνα.
Έτσι λ.χ θα δείτε να γράφει:
 "πλατιά" και "μηλιά", αλλά "δουλειά" (και όχι "δουλιά", παρότι είναι κι αυτή προϊόν συνίζησης)
 "κτήριο" (και όχι "κτίριο", τη στιγμή που η ετυμολογία της λέξης είναι πραγματικά αμφίβολη και μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε)
 "φτυάρι" (και όχι "φτιάρι", παρότι είναι προϊόν συνίζησης)

Γι' αυτό και κυκλοφορούν αρκετοί παράλληλοι τύποι...