Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Εργασιακά => Αναπληρωτές => Μήνυμα ξεκίνησε από: mary5 στις Ιουλίου 31, 2009, 08:25:18 pm
-
??? ??? περιμενω με αγωνια τη θεση μου ως αναπληρωτρια. δουλευω ως δασκαλα εδω και εξι χρονια σε ενα πολυ καλο ιδιωτικο σχολειο αλλα λογω αγχους προσφατα παραιτηθηκα . δε φοβαμαι τη δουλεια γιατι εμαθα να δουλευω 15 ωρες την ημερα. Ωστοσο με αγχωνουν οι συνθηκες σε ενα σχολειο δημοσιο . Μηπως μπορει κανεις να με διαφωτισει για το τι με περιμενει;;;;;;
-
Αφού έχεις ήδη 6 χρόνια προϋπηρεσία, δε νομίζω ότι θα έπρεπε να αγχώνεσαι. Τα βιβλία τα ξέρεις, έχεις μεγάλη διδακτική εμπειρία, οπότε δε θα αντιμετωπίσεις κανένα πρόβλημα. Προσπάθησε να αποφύγεις να είσαι σε μονοθέσιο σχολείο, αν δε θέλεις να μπλέξεις με το γραφειοκρατικό κομμάτι της δουλειάς μας (διαχείρηση οικονομικών του σχολείου, έγγραφα, θέματα οργάνωσης της σχολικής μονάδας). Ακόμη κι αν είσαι σε μικρό σχολείο όπου θα πρέπει να διδάξεις σε πολλές τάξεις μαζί, δε θα δυσκολευτείς γιατί τα παιδιά θα είναι λίγα, σαν ιδιαίτερο. Εγώ τουλάχιστον που ήμουν πέρσι σε διθέσιο σχολείο δε δυσκολεύτηκα καθόλου, απλώς θέλει περισσότερη προετοιμασία στο σπίτι. Γενικά περισσότερο δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στην αλλαγή συνθηκών διαβίωσης παρά στη διδασκαλία. Αν πετύχεις μάλιστα και καλούς συναδέλφους, θα περάσεις καλύτερα στο δημόσιο σχολείο και φυσικά δε θα χρειάζεται να δουλεύεις 15 ώρες τη μέρα. Αλήθεια, στο ιδιωτικό πόσα παιδιά είχες στην τάξη και σε ποια πόλη ήσουν;
-
ημουν στη θεσσαλονικη και ειχα σχεδον καθε χρονο 33 παιδια. πολλα αλλα μαθαινεις υστερα απο τοισα χρονια να δουλευεις μ΄αυτον τον αριθμο . και φυσικα 33 αλλα πολυ καλο δυναμικο . εχεις δουλεψει κι εσυ σε ιδιωτικο;
-
Όχι, γιατί είμαι ιδεολογικά αντίθετη στην ιδιωτική εκπαίδευση και μάλιστα με τέτοιες συνθήκες. Σε κανένα δημόσιο σχολείο δε θα βρεις 33 παιδιά ανά τάξη. Είναι απαράδεκτο για μένα να πληρώνουν οι γονείς για να είναι το παιδί τους σε τόσο μεγάλο τμήμα, γιατί όταν έχεις τόσα παιδιά είναι πόλυ δύσκολο σα δασκάλα να βοηθήσεις καθένα ξεχωριστά στον τομέα που δυσκολεύεται. Νομίζω ότι κατάλαβα για ποιο ιδιωτικό της Θεσσαλονίκης λες, γιατί σε ιδιωτικό με 33 παιδιά στο τμήμα δούλευε και μια φίλη μου, αλλά δεν άντεξε και δεύτερη χρονιά να παραμείνει. Εγώ δούλεψα σε εξαθέσιο σχολείο της Εύβοιας πέρσι με 10 μόνο παιδιά στην τάξη και κάναμε πολύ καλή δουλειά, αφού μπορούσα να βοηθώ το καθένα όπου δυσκολευόταν και προλαβαίναμε να κάνουμε σχεδόν όλες τις εργασίες στο σχολείο, οπότε είχαν και τα παιδιά πολύ ελεύθερο χρόνο στο σπίτι. Έκανα βέβαια τη "θυσία" να φύγω από Θεσσαλονίκη, αλλά άξιζε τον κόπο. Στο δημόσιο σχολείο δεν υπάρχει η πίεση του εργοδότη που υπάρχει στο ιδιωτικό. Είμαι σίγουρη ότι θα τα πας μια χαρά και θα χαλαρώσεις από τους εντατικούς ρυθμούς δουλειάς του ιδιωτικού τομέα, κυρίως αν πας σε μικρό μέρος.
-
Αφού άντεξες έξι χρόνια σε ιδιωτικό δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα!
Με προϋπηρεσία ιδιωτικού μόνο και εγώ μπήκα στο δημόσιο και το μόνο που με άγχωσε στην αρχή ήταν που έπρεπε να φτιάξω μόνη το πρόγραμμα της τάξης μου. Συνηθισμένη από το ιδιωτικό που σου έχουν έτοιμα κάτι τέτοια τυπικά, όπως και τον προγραμματισμό της ύλης (για να μην ξεχωρίζουν τα τμήματα και έχουν παράπονο οι γονείς) όταν μου το ζήτησε η διευθύντριά μου, πάγωσα. Ευτυχώς πέτυχα πολύ καλούς συναδέλφους και με βοήθησαν πολύ.
Κατά τα άλλα το περισσότερο που συνάντησα σε τάξη ήταν τα 23 παιδιά. Κάποια σχολεία δεν είχαν τον εξοπλισμό, που είχα συνηθίσει στο ιδιωτικό αλλά με καλή θέληση όλα αντιμετωπίζονται.
Δεν το συζητώ ότι οι συνθήκες εργασίας στο δημόσιο είναι πιο ανθρώπινες από το ιδιωτικό που ήμουν εγώ και δεν θα τις άλλαζα με τίποτα.