Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: kalliopi στις Σεπτεμβρίου 02, 2009, 03:07:37 pm
-
Διαβάστε από το παρακάτω Link το άρθρο για το ρόλο του νηπιαγωγείου..
http://www.in.gr/Reviews/placeholder.asp?lngReviewID=38464&lngChapterID=49812&lngItemID=62227
επιτέλους δημοσιεύεται και σε περιοδικό ο πολύ σημαντικός ρόλος του νηπιαγωγείου, ο τρόπος διδασκαλίας και οι αλλαγές που έχουν γίνει με το πέρασμα των χρόνων..
-
γιατι με στενοχωρει λιγο που συνδεει την υποχρεωτικοτητα με την..καλυτερη διδασκαλια;;
-
γιατι με στενοχωρει λιγο που συνδεει την υποχρεωτικοτητα με την..καλυτερη διδασκαλια;;
γιατι πολυ απλα στα ματια και στις συνειδησεις του κοσμου υποχρεωτικο νηπιαγωγειο σημαινει ενα ισοτιμο με τα αλλα σκαλοπατι εκπαιδευσης...στο οποιο ολοι θα πρεπει να δωσουν τη δεουσα σημασια.
-
τι κριμα..να παραμυθιαζονται απο μονοι τους οι γονεις.αν γινει 4 χρονια το νηπιαγωγειο μπορει να μας αντιμετωπισουν και σαν το πανεπιστημιο!
-
;D ;D ;D ;D ;D ;D
-
"Οι περισσότεροι γονείς είναι αγχωμένοι ή τουλάχιστον προβληματισμένοι. Νομίζουν ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν, να μετρούν μέχρι το είκοσι ή το εκατό ή ακόμα να κάνουν και κάποιες απλές μαθηματικές πράξεις πριν ξεκινήσουν την πρώτη τάξη. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;"
Δεν είναι κρίμα να υπάρχει αυτή η αντίληψη; Είναι πολύ άσχημο να γίνεται τόση δουλειά και να ακούγονται από γονείς σχόλια όπως: "Ναι ωραία όλα αυτά αλλά έμαθε να διαβάζει και να γράφει;" ή "Πολύ καλή αυτή η δασκάλα! Τα έμαθε να κάνουν πράξεις!"
Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι όταν είσαι παιδαγωγός με όλη τη σημασία της λέξης ,προσφέρεις τόσα πολλά σε ένα παιδί μόνο και μόνο απ' τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις και αυτό είναι κάτι που το βλέπουν δυστυχώς πολύ λίγοι..
Το ότι μπορεί να έχεις βοηθήσει ένα παιδί να ωριμάσει και να παίρνει χαρά μέσα απ΄τη μάθηση και την επαφή του με ενήλικες και παιδιά,( συν όλα τα τόσο σημαντικά, ορισμένα απ' τα οποία περιγράφονται και στο άρθρο και όλοι του κλάδου τα γνωρίζουμε-μέσα σε αυτά βέβαια και η γραφή κτλπ αλλά δουλεμένα με τον κατάλληλο τρόπο-), είναι κάτι που πολλές φορές δεν αναγνωρίζεται δυστυχώς... :-\ Αντίθετα γίνονται συγκρίσεις ανάμεσα σε παιδιά και από τόσο νωρίς τους μεταδίδουν το μεγάλο άγχος τους για διακρίσεις κυρίως σε γνωστικούς τομείς. Έχουμε φτάσει στο σημείο να φορτώνονται με τόσες δραστηριότητες από τόσο μικρά ώστε να μην προλαβαίνουν να παίζουν... :( :( :( Το έχετε παρατηρήσει;
Γι' αυτό μακάρι να ενημερώνονται όλο και περισσότερο οι γονείς ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν καλύπτοντας ακόμα περισσότερο τις αναπτυξιακές τους ανάγκες... Σιγά-σιγά ελπίζω να αλλάξει αυτή η νοοτροπία..
-
Μελινάκι, δυστυχώς η νοοτροπία δε θα αλλάζει προς το καλύτερο αλλά ,φοβάμαι, προς το χειρότερο...Οι γονείς βλέπουν ότι οι απαιτήσεις στο σχολείο έχουν πλέον αλλάξει (κι όσο πάνε μεγαλώνουν) και το μόνιμο άγχος τους είναι πώς θα προλάβουν να προετοιμάσουν καλύτερα το παιδί τους... ::)
Συμφωνώ ότι "χάνουν" τα καλύτερα έτσι τα παιδάκια. :(
-
Αν είναι έτσι ανησυχώ πολύ για τις επόμενες γενιές... :-\ :(
-
Θα σου πω περιστατικό (πέρα από τα απλά-κλασσικά στις συναντήσεις εσύ να εξηγείς το πρόγραμμα και οι γονείς να επιμένουν σε σημείο που να παθαίνεις εγκεφαλικό "ναι, καλά όλα αυτά αλλά γράμματα και αριθμούς δε θα μάθουν, να διαβάζουν ,να γράφουν?").
Είχα παιδάκι (νήπιο) που ξεκίνησε με μηδενικές" γνώσεις". Κι ενώ προχωρούσαμε πάρα πολύ καλά συνέχιζε να μην μπορεί να γράψει το όνομά του (είχαν φτάσει Χριστούγεννα πια). Έτυχε να κάνει μία κουβέντα η συνάδελφός μου στο ολήμερο μαζί του κι ανακαλύψαμε ότι το παιδί έτρωγε ξύλο (!) στο σπίτι για να μάθει να γράφει το όνομα. Αποτέλεσμα ήταν το παιδί να γράφει όλα τα άλλα εκτός από το όνομα.
Υπήρχε περίπτωση επίσης γονέων (μορφωμένοι άνθρωποι και οι δύο) που ενώ φαίνονταν να έχουν κατανοήσει τα όσα τους έχουμε πει σχετικά με το πρόγραμμα της γλώσσας και τις "απαιτήσεις" του νηπιαγωγείου, στο σπίτι είχαν πάρει τετράδιο μισό-μισό κι έβαζαν το παιδί τους να γράφει την αλφαβήτα, επαναλαμβανόμενη γραφή των γραμμάτων κλπ
Δεν βγάζεις άκρη αν εσύ κάνεις ένα βήμα μπρος στο σχολείο κι ο γονιός στο σπίτι δέκα πίσω από το άγχος του και τον πανικό του για την "πρόοδο" του παιδιού του... :(
-
Ακριβώς έτσι είναι, δυστυχώς. Έχουν την απαίτηση να μάθεις τα παιδιά να μετρούν και να γράφουν μόλις πατήσουν το πόδι τους στο νηπιαγωγείο και αδιαφορούν για τα υπόλοιπα που συντελούνται μέσα σε αυτό. Μάλιστα, όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, τόσο πιο καλή δασκάλα είσαι. Σε βγάζουν έξω απο τα ρούχα σου!
-
.
Είχα παιδάκι (νήπιο) που ξεκίνησε με μηδενικές" γνώσεις". Κι ενώ προχωρούσαμε πάρα πολύ καλά συνέχιζε να μην μπορεί να γράψει το όνομά του (είχαν φτάσει Χριστούγεννα πια). Έτυχε να κάνει μία κουβέντα η συνάδελφός μου στο ολήμερο μαζί του κι ανακαλύψαμε ότι το παιδί έτρωγε ξύλο (!) στο σπίτι για να μάθει να γράφει το όνομα. Αποτέλεσμα ήταν το παιδί να γράφει όλα τα άλλα εκτός από το όνομα.
Που να το φανταστείς ότι έφτασαν σε τέτοιο σημείο;; :o Πολύ άσχημο... :( :( :(
Αυτό όμως σημαίνει ότι πρέπει να είχατε κάνει πολύ καλή δουλειά για να δει θετικά τη γραφή με όλα όσα πέρναγε στο σπίτι..
.
Υπήρχε περίπτωση επίσης γονέων (μορφωμένοι άνθρωποι και οι δύο) που ενώ φαίνονταν να έχουν κατανοήσει τα όσα τους έχουμε πει σχετικά με το πρόγραμμα της γλώσσας και τις "απαιτήσεις" του νηπιαγωγείου, στο σπίτι είχαν πάρει τετράδιο μισό-μισό κι έβαζαν το παιδί τους να γράφει την αλφαβήτα, επαναλαμβανόμενη γραφή των γραμμάτων κλπ
Μου κάνει εντύπωση γιατί βλέπω λανθασμένη αντιμετώπιση από πολλούς μορφωμένους γονείς..δυστυχώς όμως η αυτοπεποίθηση δεν πάει παρέα με τη μόρφωση... Γιατί αυτό το άγχος αντικατοπτρίζει νομίζω τη δική τους ανασφάλεια. Καταλαβαίνω πώς αισθάνεσαι όταν σαμποτάρεται έτσι ο κόπος και η δουλειά σου...
-
δυσκολο αλλα επιβαλλεται:
εκτος απο τις συναντησεις με ολους τους γονεις,και κατ'ιδιαν συναντησεις μαζι τους για το προγραμμα της γλωσσας ειδικα,γιατι εκει ειναι που οι περισσοτεροι επεμβαινουν στη διδασκαλια των παιδιων τους.κι εγω αντιμετωπισα αναλογα προβληματα,και μονο οταν αφιερωσα χρονο στους γονεις καθε παιδιου ξεχωριστα ειδα φως.Οι γονεις πρεπει να μας εμπιστευτουν και να πιστεψουν και στις δικες μας ικανοτητες,να τους κανουμε να εμπιστευτουν τη μεθοδο(βασικοτατο-αν εμεις μεσα μας δεν πιστευουμε στη μεθοδο που θα εφαρμοσουμε,ο,τι και να τους λεμε παντα σαν αισθηση θα τους περναμε την αμφιβολια και την αμφισβητησηκαι για μας και για τη μεθοδο!πρεπει να νιωσουν οτι εμεις ειμαστε οι δασκαλοι κι αυτοι ακολουθουν,τουτεστιν εμεις βαραμε το ντεφι κι αυτοι χορευουν,οχι αυταρχικα αλλα ομως με διαθεση για συνεργασια κι ανταλλαγη αποψεων ,δινοντας τους να καταλαβουν οτι θεωρουμε πολυτιμοτατη τη δικη τους αρωγη,και δεν τους υποτιμαμε -πραγματα που θελουν προσοχη στο πως θα τους τα περασουμε για να κρατησουμε ισορροπιες...
δηλαδη προετοιμαζουμε πολυ καλα το πως θα τους παρουσιασουμε τη μεθοδο,τι θα πουμε αργοτερα στις κατ'ιδιαν συζητησεις και το κανουμε οταν πιστεψουμε στον εαυτο μας και στη μεθοδο...μεσα σε ζεστο κλιμα αλλα ταυτοχρονα δειχνοντας τους οτι παταμε γερα στα ποδια μας...κι ο Καραμανλης πχ να ερθει σε μια συναντηση,σ'αυτο τον τομεα δεν μπορει να ειναι καλυτερος απο μας...
να κλεισω λεγοντας οτι οι περισσοτεροι γονεις ,ας μην προσδιορισω το φυλο,ειναι ανταγωνιστικοι ειδικοτερα προς τους πρωτους δασκαλους των παιδιων τους...αρα ας αντιμετωπισουμε πρωτα αυτο,ας κανουμε ενα θετικο κλιμα αλληλοσεβασμου,κι επειτα προχωραμε...αυτα και καλη μας δυναμη ;) ;) ;) 8)
-
οι γονεις τελικα αρχιζουν να θελουν το νηπιαγωγειο οχι γιατι ειδαν την αξια του αλλα επιειδη το θεωρουν σαν φροντιστηριο για το δημοτικο!! ;D
-
Και ως ένα πάρκινγκ- αναρρωτήριο- χώρο δαμασμού των κακών συμπεριφορών.Χρειάζεται πολύς αγώνας για να μπορέσει να περάσει στην συνείδηση του κόσμου (και των συναδέλφων ακόμη κι από τη δική μας βαθμίδα) το πόσο σημαντική είναι η προσχολική ηλικία και εκπαίδευση. Υπάρχουν νηπιαγωγοί που νιώθουν ότι αντλούν κύρος από τετράδια αντιγραφής και αμέτρητες φωτοτυπίες προγραφής κάθε μέρα. Το αμέσως επόμενο πρόβλημα κατ' εμέ είναι ότι σπάνια γίνεται λόγος για συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη. Οι στάσεις και οι αξίες τις ζωής, όπως επίσης και η βίωση, αναγνώριση και διαχείριση των συναισθημάτων είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξης του ανθρώπου, όμως ακόμη και στα προγράμματα γίνεται ολοένα και λιγότερος λόγος γιαυτά.
Τουλάχιστον όπως αναφέρατε και πριν είναι ένα νηφάλιο άρθρο που φέρνει τα πράγματα σε φυσιολογικές διαστάσεις.
-
Το αμέσως επόμενο πρόβλημα κατ' εμέ είναι ότι σπάνια γίνεται λόγος για συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη. Οι στάσεις και οι αξίες τις ζωής, όπως επίσης και η βίωση, αναγνώριση και διαχείριση των συναισθημάτων είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξης του ανθρώπου.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
-
το προβλημα ειναι οτι αν μιλησεις γι αυτα στους γονεις μετα θα σε ρωτανε για τις αγνωστες λεξεις!! ;D
-
είναι πολύ λογικό τα παιδια να μπουν στο 'τριπάκι' του διαβάσματος απ τα 4 τουσ χρόνια... μετα ακολουθεί το δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο, το πανεπιστιμιο, ο ασεπ(για μερικούς0, οπότε στα 24-25-26-27-κοκ που ίσως να χουν ξεμπερδέψει απ το διάβασμα θα χουν χρόνο να κάνουν αυτά που δεν έκαναν στα 4 κ 5.... να παίξουν :P :P ..... μια ζωή ανάποδα πια πάμε..... ??? :-\
-
kathyk ;D ;D ;D ;D ;D Δυστυχώς ;D ;D
-
Οι γονείς χρειάζονται περισσότερη εκπαίδευση από τα παιδιά.Πρέπει να κάνει κάτι το κράτος,να τους επιμορφώνει πριν καν μπουν τα παιδιά στο νηπιαγωγείο.Δεν έχει να κάνει μόνο με το σχολείο το πώς συμπεριφέρονται οι γονείς στο παιδί.Για'μένα όλοι οι επίδοξοι γονείς(ελπίζω να μην ακούγεται πολύ άσχημα αυτό!) θα πρέπει να διαβάζουν σχετικά βιβλία,να ενημερώνονται,να επιμορφώνονται κτλ και όχι από μόνοι τους γιατί απλά δεν θα το κάνουν.Ας θεσμοθετήσει η πολιτεία επιδοτούμενα σεμινάρια για γονείς!
Γιατί δεν φτάνει μόνο η αγάπη για να μεγαλώσεις σωστά ένα παιδί.Όπως δεν φτάνει μόνο η αγάπη για να είσαι καλή νηπιαγωγός.
-
Έτσι είναι. Το έχω σκεφτεί κι εγώ πολλές φορές αυτό που λες....
-
Το αμέσως επόμενο πρόβλημα κατ' εμέ είναι ότι σπάνια γίνεται λόγος για συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη. Οι στάσεις και οι αξίες τις ζωής, όπως επίσης και η βίωση, αναγνώριση και διαχείριση των συναισθημάτων είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξης του ανθρώπου, όμως ακόμη και στα προγράμματα γίνεται ολοένα και λιγότερος λόγος γιαυτά.
Φυσικά και γίνεται όλο και λιγότερος λόγος γι' αυτά καθώς δεν θεωρούνται σημαντικά...
Το να δίνεις σήμερα σημασία στα συναισθήματα του άλλου, να κατανοείς τα δικά σου συναισθήματα και τους λόγους που τα βιώνεις έχει καταντήσει ελάττωμα. Λίγες είναι οι συνάδελφοι που ασχολούνται με τα θέματα αυτά και γιατί είναι ίσως από τα δυσκολότερα στην προσέγγιση τους (αφού δεν είναι απτά) αλλά και γιατί στις σύγχρονες κοινωνίες καλλιεργούνται παιδιά-κυριάρχοι- εξουσιαστές, που πρέπει να επιδεικνύουν την δύναμή τους για να τα βγάλουν πέρα. Έπειτα σε καμία άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης δεν ασχολείται κανείς με τα συναισθήματα. Έχουμε φτάσει λοιπόν σε πολύ λυπηρό στάδιο ως ανθρωπότητα...
-
Boldini έχεις απόλυτο δίκιο και μπράβο σου που το έθεσες. Είναι κάτι που σκέφτομαι συνεχώς! Τόσο μεγάλη η ευθύνη να μεγαλώνεις ένα παιδί και τόσο ελάχιστοι οι γονείς που το αντιλαμβάνονται. Υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία, από απλούς πρακτικούς οδηγούς μέχρι επιστημονικά άρθρα και τόμους εγκυκλοπαιδειών, δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρει ο καθένας αυτό που του ταιριάζει, αρκεί να μπει στη διαδικασία να ψάξει!
Κάποτε δε, καθώς το συζητούσα με γονιό μου απάντησε ως εξής : "Έλα μωρέε..Εμάς πως μας μεγάλωσε η μάνα μας? Πώς μεγάλωναν τα παιδιά στα χωριά με τους γονείς που τα έδερναν και τα έβαζαν και να δουλεύουν κιόλας από μικρά? Πάθαμε τίποτα?
-
Όντως παίζει πολλή καφρίλα, αλλά παίζει και πάρα πολύ άγχος, ενοχή και μπλοκάρισμα. Νομίζω ότι είναι περισσότεροι οι γονείς που από το άγχος και την αγωνία τους μπλοκάρουν και τα κάνουν μαντάρα από εκείνους που "δε βαριέσαι". Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχουν επαρκείς δομές ούτε και επαρκής ενημέρωση για το πού μπορούν να αναζητήσουν βοήθεια. Πέφτουν και οι συμβουλές από τα σόγια και γίνεται το έλα να δεις. Πολλή ενοχή στην ελληνική οικογένεια.....
Έχουμε σημαντικό ρόλο σε αυτό και οφείλουμε να βρούμε τον τρόπο να βοηθήσουμε όσο μας επιτρέπεται βέβαια.
-
Θα σου πω περιστατικό (πέρα από τα απλά-κλασσικά στις συναντήσεις εσύ να εξηγείς το πρόγραμμα και οι γονείς να επιμένουν σε σημείο που να παθαίνεις εγκεφαλικό "ναι, καλά όλα αυτά αλλά γράμματα και αριθμούς δε θα μάθουν, να διαβάζουν ,να γράφουν?").
Είχα παιδάκι (νήπιο) που ξεκίνησε με μηδενικές" γνώσεις". Κι ενώ προχωρούσαμε πάρα πολύ καλά συνέχιζε να μην μπορεί να γράψει το όνομά του (είχαν φτάσει Χριστούγεννα πια). Έτυχε να κάνει μία κουβέντα η συνάδελφός μου στο ολήμερο μαζί του κι ανακαλύψαμε ότι το παιδί έτρωγε ξύλο (!) στο σπίτι για να μάθει να γράφει το όνομα. Αποτέλεσμα ήταν το παιδί να γράφει όλα τα άλλα εκτός από το όνομα.
Υπήρχε περίπτωση επίσης γονέων (μορφωμένοι άνθρωποι και οι δύο) που ενώ φαίνονταν να έχουν κατανοήσει τα όσα τους έχουμε πει σχετικά με το πρόγραμμα της γλώσσας και τις "απαιτήσεις" του νηπιαγωγείου, στο σπίτι είχαν πάρει τετράδιο μισό-μισό κι έβαζαν το παιδί τους να γράφει την αλφαβήτα, επαναλαμβανόμενη γραφή των γραμμάτων κλπ
Δεν βγάζεις άκρη αν εσύ κάνεις ένα βήμα μπρος στο σχολείο κι ο γονιός στο σπίτι δέκα πίσω από το άγχος του και τον πανικό του για την "πρόοδο" του παιδιού του... :(
α δεν πανε καλα οι γονεις !
-
"Οι περισσότεροι γονείς είναι αγχωμένοι ή τουλάχιστον προβληματισμένοι. Νομίζουν ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν, να μετρούν μέχρι το είκοσι ή το εκατό ή ακόμα να κάνουν και κάποιες απλές μαθηματικές πράξεις πριν ξεκινήσουν την πρώτη τάξη. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;"
Δεν είναι κρίμα να υπάρχει αυτή η αντίληψη; Είναι πολύ άσχημο να γίνεται τόση δουλειά και να ακούγονται από γονείς σχόλια όπως: "Ναι ωραία όλα αυτά αλλά έμαθε να διαβάζει και να γράφει;" ή "Πολύ καλή αυτή η δασκάλα! Τα έμαθε να κάνουν πράξεις!"
Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι όταν είσαι παιδαγωγός με όλη τη σημασία της λέξης ,προσφέρεις τόσα πολλά σε ένα παιδί μόνο και μόνο απ' τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις και αυτό είναι κάτι που το βλέπουν δυστυχώς πολύ λίγοι..
Το ότι μπορεί να έχεις βοηθήσει ένα παιδί να ωριμάσει και να παίρνει χαρά μέσα απ΄τη μάθηση και την επαφή του με ενήλικες και παιδιά,( συν όλα τα τόσο σημαντικά, ορισμένα απ' τα οποία περιγράφονται και στο άρθρο και όλοι του κλάδου τα γνωρίζουμε-μέσα σε αυτά βέβαια και η γραφή κτλπ αλλά δουλεμένα με τον κατάλληλο τρόπο-), είναι κάτι που πολλές φορές δεν αναγνωρίζεται δυστυχώς... :-\ Αντίθετα γίνονται συγκρίσεις ανάμεσα σε παιδιά και από τόσο νωρίς τους μεταδίδουν το μεγάλο άγχος τους για διακρίσεις κυρίως σε γνωστικούς τομείς. Έχουμε φτάσει στο σημείο να φορτώνονται με τόσες δραστηριότητες από τόσο μικρά ώστε να μην προλαβαίνουν να παίζουν... :( :( :( Το έχετε παρατηρήσει;
Γι' αυτό μακάρι να ενημερώνονται όλο και περισσότερο οι γονείς ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν καλύπτοντας ακόμα περισσότερο τις αναπτυξιακές τους ανάγκες... Σιγά-σιγά ελπίζω να αλλάξει αυτή η νοοτροπία..
+++++++++++++++++++
Πρώτη μέρα της φετινής σχολικής χρονιάς, τι μου είπε ένας πιτσιρικάς; (νήπιο)
-Κυρία πότε θα μου μάθεις όλη την αλφαβήτα;;
Με το καλημέρα, ξεκίνησε
-
+++++++++++++++++++
Πρώτη μέρα της φετινής σχολικής χρονιάς, τι μου είπε ένας πιτσιρικάς; (νήπιο)
-Κυρία πότε θα μου μάθεις όλη την αλφαβήτα;;
Με το καλημέρα, ξεκίνησε
Μιλημένο ήτανε.....!!!
-
+++++++++++++++++++
Πρώτη μέρα της φετινής σχολικής χρονιάς, τι μου είπε ένας πιτσιρικάς; (νήπιο)
-Κυρία πότε θα μου μάθεις όλη την αλφαβήτα;;
Με το καλημέρα, ξεκίνησε
[/quo
Μιλημένο ήτανε.....!!!
Εννοείται αυτό! :-\ :-\ :-\
-
Koρίτσια πολύ ωραία όλα αυτά που λέτε,'σωστά' από παιδαγωγικής πλευράς, αλλά να δούμε τι θα λέτε όταν γίνετε και εσείς μαμάδες, γιατί μάλλον δεν είστε...Είμαι μαμά κοριτσιού 5 ετών φιλόλογος.Φυσικά και στόχος του νηπιαγωγείου δεν είναι η ανάγνωση, εννοείται, αλλά πείτε μου:είναι κακό να αρχίσει το παιδάκι να διαβάζει απλές λεξούλες;Η κόρη μου το κάνει σταδιακά και νιώθει χαρά, ότι ανακαλύπτει κάτι καινούριο, χωρίς να την πιέσω απλά ασχολήθηκα μαζί της προς την κατεύθυνση αυτή. Ή νομίζετε ότι η δασκάλα του χρόνου που θα έχει καμιά 25αριά παιδιά θα ασχοληθεί με το δικό μου το παιδί για να δει αν δυσκολεύεται;;;Οπότε μη κρίνετε τους γονείς τοποθετώντας τους 'απέναντι' γιατί κάτι τέυοιο σίγουρα εκτρέπεται από το δικό σας ρόλο σίγουρα.Και μετά θέτουν και οι γονείς τη δασκάλα 'απέναντι' και υπάρχουν οι γνωστές σχέσεις αμοιβαίας αντιπάθειας....Το ίδιο συμβαίνει και στο δικό μου κλάδο.
-
κατ'αρχην συμφωνω με melina04.
θεωρω οτι το νηπιαγωγειο ετσι οπως λειτουργει σημερα δεν μπορει να εχει ως μια απο τις πρωτες προτεραιοτητες του τη διδασκαλια γραμματων-λεξεων και μαθηματικων συμβολων με πραξεις.
δεν ειναι θεμα ηλικιας. τα παιδια και θελουν και μπορουν να μαθουν βασικα πραγματα, ομως δεν ειναι αυτος ο ρολος του νηπιαγωγειου ετσι οπως ειναι διαμορφωμενο σημερα.
Ισως, αν γινοταν μικρες ταξεις 6-7 παιδιων η δασκαλα τους να ειχε το χρονο να ασχοληθει λιγο με τετοια και να δωσει τη πρεπουσα προσοχη στο παιδι, χωρις να βιαζεται με θεματα "υλης" αλλα μεσα απο τη δυνατοτητα ισων ευκαιριων για ολα τα παιδια και με τροπο παιχνιδιου να φερει και το αναμενομενο αποτελεσμα.
το παιδι δεν πρεπει να παρει "αρνητικη"εικονα για το σχολειο. ειναι η πρωτη βαθμιδα η πλεον ευαισθητη και η πλεον αποφασιστικη για τη μετεπειτα εξελιξη του πιτσιρικα μας.
αν μου λεγατε γιατι δεν διδασκονται τους κανονες ποδοσφαιρου ή δεν μαθαινουν να αναγνωριζουν παιχτες του παναθηναικου και κυριως να μαθουν τον υμνο της Παναθας, αυτο θεωρω οτι πρεπει να επιβαλλεται απο το αναλυτικο προγραμμα, και παραμενει δυστυχως ενα τρωτο σημειο....
επισης, η σημαια του παναθηναικου να ειναι παντοτε σε θεση περιοπτη μεσα στην ταξη και οι μικροι μας μαθητες να πηγαινουν με ενα αυτοκολλητο του σηματος του παναθηναικου στο πετο.
-
Koρίτσια πολύ ωραία όλα αυτά που λέτε,'σωστά' από παιδαγωγικής πλευράς, αλλά να δούμε τι θα λέτε όταν γίνετε και εσείς μαμάδες, γιατί μάλλον δεν είστε...Είμαι μαμά κοριτσιού 5 ετών φιλόλογος.Φυσικά και στόχος του νηπιαγωγείου δεν είναι η ανάγνωση, εννοείται, αλλά πείτε μου:είναι κακό να αρχίσει το παιδάκι να διαβάζει απλές λεξούλες;Η κόρη μου το κάνει σταδιακά και νιώθει χαρά, ότι ανακαλύπτει κάτι καινούριο, χωρίς να την πιέσω απλά ασχολήθηκα μαζί της προς την κατεύθυνση αυτή. Ή νομίζετε ότι η δασκάλα του χρόνου που θα έχει καμιά 25αριά παιδιά θα ασχοληθεί με το δικό μου το παιδί για να δει αν δυσκολεύεται;;;Οπότε μη κρίνετε τους γονείς τοποθετώντας τους 'απέναντι' γιατί κάτι τέυοιο σίγουρα εκτρέπεται από το δικό σας ρόλο σίγουρα.Και μετά θέτουν και οι γονείς τη δασκάλα 'απέναντι' και υπάρχουν οι γνωστές σχέσεις αμοιβαίας αντιπάθειας....Το ίδιο συμβαίνει και στο δικό μου κλάδο.
Εάν στο νηπιαγωγείο η νηπιαγωγός κάνει σωστά τη δουλειά της (με αυτό εννοώ ότι δεν βαριέται μέσα στην τάξη) τότε τα παιδιά θα αρχίσουν σιγά σιγά σχεδόν από μόνομα τους να διαβάζουν απλές λεξούλες, ξεκινώντας από το όνομα τους και από τα ονόματα των φίλων τους. Θα μάθουν π.χ. να ταυτίζουν στο μυαλουδάκι τους ότι το "α" που υπάρχει στο όνομα της Μαρίας είναι ίδιο με το "α" που υπάρχει στο αρνί και άρα το αρνί είναι μια λέξη που αρχίζει με "α" (όχι με άλφα, αλλά με τον ήχο "α")
Οι γονείς αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να εμπιστεύονται τη δασκάλα και να μην πιέζουν τα παιδιά τους προσπαθώνατς να τα μάθουν να διαβάζουν, ή να μάθουν την άλφα βήτα. Άλλωστε, οι μέθοδοι διδασκαλίας έχουν αλλάξει τόσο πολύ από τότε που οι ίδιοι μάθαιναν να διαβάζουν που πλέον μπορεί η προσπάθεια τους να έχει και το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα και να καταλήξουν με μπερδεμένα παιδιά που μπορεί να μισίσουν το διάβασμα ή να παρουσιάσουν δυσκολίες μάθησης, χωρίς να έχουν κάποιο πρόβλημα.
-
τι κριμα..να παραμυθιαζονται απο μονοι τους οι γονεις.αν γινει 4 χρονια το νηπιαγωγειο μπορει να μας αντιμετωπισουν και σαν το πανεπιστημιο!
χαχαχαχα!
-
Είμαι δασκάλα και έχω Α΄τάξη (για πολλοστή φορά). Έρχονται γονείς κατααγχωμένοι και με άποψη για το πως πρέπει να γίνεται η διδασκαλία της πρώτης γραφής και ανάγνωσης. Πολλές φορές μου λένε ότι δεν "έκαναν" τίποτα στο νηπιαγωγείο, εννοώντας πως δεν τα στρώσαν κάτω με μολύβι και τετράδιο να μάθουν τη σωστή φορά... Ακόμα χειρότερα κάποιοι αναλαμβάνουν οι ίδιοι να διδάξουν τα παιδιά τους. Τους εξηγώ ότι αυτό που με ενδιαφέρει είναι να έχουν κοινωνικοποιηθεί στην ομάδα, να έχουν ασκήσει τη λεπτή κινητικότητα, να μπορούν να έίναι συγκεντρωμένοι για κάποια ώρα και να έχουν αντιληφθεί την αναγκαιότητα του γραπτού λόγου. Όλα τα χρόνια που δουλεύω, τα περισσότερα παιδάκια έρχονται πολύ σωστά προετοιμασμένα από το νηπιαγωγείο.
Το τι στραβά προσπαθούμε να ισιώσουμε στην α΄τάξη μετά από διδασκαλία του αλφαβήτου από τη μαμά, δε λέγεται... Φέτος έχω ένα μαθητή που η (καθηγήτρια) μαμά του του έχει διδάξει τα γράμματα... Αυτή τη στιγμή είναι ο μοναδικός στην τάξη που δεν μπορεί να κάνει σύνθεση συλλαβών και βαριέται κιόλας.
Ναι, ασχολούμαι με όλα τα παιδιά στην τάξη μου, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου(δεν έιναι συχνό να είναι 25 σε δημόσιο σχολείο).
Όχι, όταν το δικό μου παιδί πήγαινε νηπιαγωγείο δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με τη διδασκαλία του,παρά μόνο του διάβαζα καθημερινά ένα παιδικό βιβλίο.
-
Νομίζω ότι το διάβασμα ενός βιβλίου κάθε ημέρα (όχι απαραίτηατ διαφορετικού κάθε μέρα) μαζί με το παιδί, με τη μαμά/τον μπαμπά/τον παππού/τη γιαγιά να δείχνει κάθε φορά με το δάχτυλο τι διαβάζει, είναι η καλύτερη άσκηση που μπορεί να γίνει στο σπίτι. Γιατί το παιδί μαθαίνει ΤΙ διαβάζουμε (αυτά τα μαύρα σχηματάκια και όχι τα άσπρα ρυάκια ανάμεσα τους*) και ΠΩΣ διαβάζουμε (με φορά από αριστερά προς τα δεξιά και όχι αντίθετα ή από πάνω προς τα κάτω).
Επίσης, εξίσου σημαντικό είναι όταν κάποιος γράφει κάτι στο σπίτι να το κάνει μα΄ζι με το παιδί. Ας είναι και η λίστα για τα ψώνια ή η φορολογική δήλωση ή μία υπενθύμιση.
Με αυτά τα παιχνιδάκια, το παιδί μαθαίνει τη φορά της ανάγνωσης και της γραφής, καθώς και ότι το διάβασμα αλλά και το γράψιμο δεν είναι κάτι κακό, αλλά το κα΄νει και η μαμά και ο μπαμπάς.
Να δείτε τι ωραία προχωρούν τα παιδιά που δουλεύονται έτσι στο σπίτι!!!!!!
*Αυτό το έχω ακούσει από παιδί. Στην ερώτηση τι είναι αυτό που διαβάζουμε, μου είπε `αυτά τα άσπρα ρυάκια που είναι δίπλα στα μαύρα σχέδια`
-
[Εάν στο νηπιαγωγείο η νηπιαγωγός κάνει σωστά τη δουλειά της (με αυτό εννοώ ότι δεν βαριέται μέσα στην τάξη) τότε τα παιδιά θα αρχίσουν σιγά σιγά σχεδόν από μόνομα τους να διαβάζουν απλές λεξούλες, ξεκινώντας από το όνομα τους και από τα ονόματα των φίλων τους. Θα μάθουν π.χ. να ταυτίζουν στο μυαλουδάκι τους ότι το "α" που υπάρχει στο όνομα της Μαρίας είναι ίδιο με το "α" που υπάρχει στο αρνί και άρα το αρνί είναι μια λέξη που αρχίζει με "α" (όχι με άλφα, αλλά με τον ήχο "α")
Οι γονείς αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να εμπιστεύονται τη δασκάλα και να μην πιέζουν τα παιδιά τους προσπαθώνατς να τα μάθουν να διαβάζουν, ή να μάθουν την άλφα βήτα. Άλλωστε, οι μέθοδοι διδασκαλίας έχουν αλλάξει τόσο πολύ από τότε που οι ίδιοι μάθαιναν να διαβάζουν που πλέον μπορεί η προσπάθεια τους να έχει και το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα και να καταλήξουν με μπερδεμένα παιδιά που μπορεί να μισίσουν το διάβασμα ή να παρουσιάσουν δυσκολίες μάθησης, χωρίς να έχουν κάποιο πρόβλημα.
Συμφωνώ πλήρως με emmaki ως προς όλα.Το βασικό πράγμα που κάνω με τη μικρή μου είναι να διαβάζουμε ένα παραμύθι κάθε μέρα, τρελαίνεται γι αυτό. Για την ανάγνωση που είπα, κάνουν κ στο σχολείο αναγνώριση κάποων λέξεων, ομοιότητες διαφορές κ προσπαθούν να γράφουν φωνητικά. Εγώ της έχω εξηγήσει κάποια πράγματα κ αυτό που κάνει είναι (με δική της πρωτοβουλία) να προσπαθεί να διαβάσει τον τίτλο βιβλίου ή τις ταμπέλες στο δρόμο. Κατά τα άλλα φέτος παίζει περισσότερο από ποτέ με τα παιχνίδια της. Κάνω κάτι λάθος;
-
μια χαρα τα κενεις ολα!οσο το παιδι ζηταει δωσε πληροφοριες,χαλαρα,παιξε παιχνιδια φωνητικα,γελαστε κ θα νιωθε οτι περναει ωραια δουλευοντας κ το ακουστικο κομματι.φτιαξτε ποιηματα,ομοιοκαταληξιες,παρωμοιωσεις,ολα με παιχνιδι. ο ανηψιος μου που μπηκε νωρις σ αυτα τα παιχνιδακια ζητουσε μονος του να βρουμε πχ λεξεις απο α..!