Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: bikini στις Σεπτεμβρίου 04, 2009, 01:23:16 pm
-
Μελέτη με βοήθεια, αλλά χωρίς πίεση είναι η συμβουλή των ειδικών προς τους γονείς
Η κ. Λέλα Μαγκανάρη είναι υπέρμαχος της «ανεξαρτησίας» των παιδιών. Αυτή είναι και η τακτική που ακολούθησε με τις δύο κόρες της όσον αφορά τις σχολικές τους υποχρεώσεις. «Τις άφησα και τις δύο να έχουν την πρωτοβουλία. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να μάθει κανείς και κατ΄ επέκταση να τα πηγαίνει και καλά στο σχολείο, γιατί μαθαίνει να είναι υπεύθυνος» λέει στα «ΝΕΑ».
Η μικρή της κόρη θα πάει σε λίγο στη
-
Πολύ καλό άρθρο! Μπράβο! Πολύ σημαντικά όσα λέει! Η ανάληψη ευθυνών πρέπει να ξεκινά πολύ πριν το σχολείο...και όχι να φτάνουν ορισμένα παιδιά... 30 χρονών και να μην έχουν απογαλακτιστεί ακόμα..
Στην ελληνική οικογένεια όμως πολύ δύσκολο! :-\ :-\ Υπάρχει εντελώς διαφορετική νοοτροπία! Αντί να έχει η ανατροφή ως στόχο τη δημιουργία ανεξάρτητων ανθρώπων συμβαίνει το αντίθετο...Και φαίνεται στη συμπεριφορά των γονέων με παιδιά κάθε ηλικίας..Από νήπια που δεν αφήνονται να νιώσουν την ικανοποίηση ότι ντύθηκαν ή έφαγαν μόνα τους, ότι μάζεψαν τα παιχνίδια τους κτλπ...ως φοιτητές και ύστερα ενήλικες...που οι γονείς τρέχουν από πίσω και τα κάνουν όλα μήπως πάθει τίποτα το ΠΑΙΔΙ! Εάν δε το ΠΑΙΔΙ θελήσει στα...35 του; ;D να φύγει απ το σπίτι...κακό που μας βρήκε!!! ;D ;D ;D
-
Επίσης στο σύνδεσμο που δίνεται για το άρθρο αυτό (στα ΝΕΑ) έχει, σε μορφή εικόνας,
"10 μαθήματα προς τους γονείς - τι πρέπει να κάνουν για να μάθει το παιδί τους να μελετά"
με τις αυτονόητα ή όχι και τόσο ενέργειες που μπορούν να ακολουθήσουν για την επίτευξη αυτού του στόχου.
-
Επίσης στο σύνδεσμο που δίνεται για το άρθρο αυτό (στα ΝΕΑ) έχει, σε μορφή εικόνας,
"10 μαθήματα προς τους γονείς - τι πρέπει να κάνουν για να μάθει το παιδί τους να μελετά"
με τις αυτονόητα ή όχι και τόσο ενέργειες που μπορούν να ακολουθήσουν για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Σωστά!
Δική μου παράλειψη, καθώς αυτά τα "10 μαθήματα" αποτελούν απαραίτητο συμπλήρωμα του άρθρου (με το "μάθημα 4" διαφωνώ... ::) )
-
Εγώ επανειλημμένα έχω ζητήσει από γονείς να μην κρατάνε το βιβλίο την ώρα που το παιδί τους προσπαθεί να διαβάσει. Ειδικά όταν ακολουθούν αυτή την πρακτική στην Γ' λυκείου, τρελαίνομαι! Το τι έχω ακούσει για μανάδες που ξενυχτάνε διαβάζοντας ιστορία και βιολογία μαζί με τα βλαστάρια τους, δε λέγεται! Εμένα πάντως η μαμά μου τελευταία φορά με "εξέτασε" στην α' δημοτικού και αυτό μου έκανε πολύ καλο, γιατί έμαθα να αυτοπειθαρχώ και να είμαι υπεύθυνη για ό,τι αναλάμβανα στη ζωή μου.
-
Εγώ επανειλημμένα έχω ζητήσει από γονείς να μην κρατάνε το βιβλίο την ώρα που το παιδί τους προσπαθεί να διαβάσει. Ειδικά όταν ακολουθούν αυτή την πρακτική στην Γ' λυκείου, τρελαίνομαι! Το τι έχω ακούσει για μανάδες που ξενυχτάνε διαβάζοντας ιστορία και βιολογία μαζί με τα βλαστάρια τους, δε λέγεται! Εμένα πάντως η μαμά μου τελευταία φορά με "εξέτασε" στην α' δημοτικού και αυτό μου έκανε πολύ καλο, γιατί έμαθα να αυτοπειθαρχώ και να είμαι υπεύθυνη για ό,τι αναλάμβανα στη ζωή μου.
Κι εγώ παρόμοια περίπτωση. Διάβαζα μόνη μου από την ώρα που πήγα σχολείο και χαίρομαι που το πέρασα αυτό και στην κόρη μου. Ξέρει οτι για τα μαθήματα της είναι υπεύθυνη η ίδια. Εκείνη οργανώνει το χρόνο της. Προς το παρόν είναι μικρή ακόμα, τώρα θα πάει
-
Παρά το γεγονός ότι έχω πολλούς καθηγητές διαφόρων ειδικοτήτων στον άμεσο οικογενειακό μου κύκλο, ΠΟΤΕ δεν μου έδωσαν άσκηση λυμένη, αν και είχα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, για να το πετύχω. Τότε τους έβριζα, επειδή με ταλαιπωρούσαν! Έπειτα, βέβαια, τους ευγνωμονούσα, γιατί έμαθα να στηρίζομαι στα πόδια μου και όχι στα βοηθήματα και τις έτοιμες λύσεις. Αναφέρομαι βέβαια στα φιλολογικά μαθήματα που με ενδιέφεραν, γιατί στα μαθηματικά πχ που ήμουν στουρνάρι το βοήθημα πήγαινε σύννεφο!! ( :-[) Ομολογώ, όμως ότι ως καθηγήτρια έχω υποκύψει κατά καιρούς σε πιέσεις να γράψω εγώ τη Χ άσκηση ή έκθεση, γιατί.... "κυρία θα την πάρει σπίτι και θα μετρήσει στο βαθμό" :-[ :-[
-
Πολύ ωραίο άρθρο. Συμφωνώ κι επαυξάνω! Μακάρι όλοι οι γονείς να φέρονταν έτσι. Ήδη φίλες μου αναρωτιούνται τι θα κάνουμε του χρόνου που τα παιδιά μας θα πάνε Α Δημοτικού και θα πρέπει να τα "διαβάζουμε" όλο το απόγευμα!!!! :o :o :o :o :o Ο Χριστός κι η Παναγία!!!
-
Και όμως, υπάρχουν ακόμη γονείς που, ενώ τους λες ότι δε χρειάζεται να κάνει το παιδί παραπάνω ώρες για 1 συγκεκριμένο μάθημα, σου λένε ότι επειδή δεν έχουν οι ίδιοι την υπομονή να κρατούν το βιβλίο, σε πληρώνω να το κάνεις εσύ! Δηλαδή αυτή η φράση να του κρατάς το βιβλίο... τι να πω ??? Αυτενέργεια μηδέν! :(
-
Και όμως, υπάρχουν ακόμη γονείς που, ενώ τους λες ότι δε χρειάζεται να κάνει το παιδί παραπάνω ώρες για 1 συγκεκριμένο μάθημα, σου λένε ότι επειδή δεν έχουν οι ίδιοι την υπομονή να κρατούν το βιβλίο, σε πληρώνω να το κάνεις εσύ! Δηλαδή αυτή η φράση να του κρατάς το βιβλίο... τι να πω ??? Αυτενέργεια μηδέν! :(
και φυσικα δεχεσαι !!! αλλα και συ,karxarias29,ειναι αναγκη να το κρατας το βιβλιο? εγω θα το ειχα ανοιχτο πανω στο τραπεζι αντι να το κρατω.
-
Δεν ειναι ετσι τα πραγματα.Ολα τα παιδια δεν ειναι το ιδιο.Αλλα ωριμαζουν νωριτερα κα αλλα αργοτερα.Κι εγω μονη μου διαβαζα αλλα το παιδι μου που πλεον παει ε δημοτικου διαβαζει παντα με την επιτηρηση μου.Νομιζετε πως μου ειναι αρεστο;Ξαναπαω σχολειο.Παρακολουθησα και ειδικο σεμιναριο γι αυτο το λογο.Αλλα αν ειναι μοναχοπαιδι και αισθανεται εντονα την ελλειψη παρεας και σου λεει παλι μονος;Τι κανεις;Αν δεν διαβασει οταν του λες μονος σου τι το κανεις;το αφηνεις;δεν το αφηνεις για να μη φυγει απο το δημοτικο με κενα.Τα πραγματα εχουν δυσκολεψει παρα πολυ στα δημοτικα.Περσυ μαθαινω πως ολη η ταξη εκανε ιδιαιτερα.Εφριξα.Και το χρονο εχω να ασχοληθω με το παιδι αλλα η αληθεια ειναι πως κουραζομαι παρα πολυ.Μεγαλωνουμε και υπομονη δεν εχουμε.Και οταν εισαι κι εσυ στο χωρο τα πραγματα ειναι ακομα δυσκολοτερα.Ισως πολλες φορες μπορει να φταιει το γεγονος οτι συγκρινουμε τους εαυτους μας με τα παιδια και εχουμε μεγαλες απαιτησεις απο αυτα.Καποτε μου ειπε μια συναδερφος στο σχολειο (φιλολογος) μπορει να μην μπορει το παιδι.Το εχεισ σκεφτει αυτο;Γιατι ελεγα δεν μπορει τοση προσπαθεια κανουμε παρεα γιατι δεν αποδιδει στο επιθυμητο;Εχετε σκεφτει τη σχολικη αποτυχια;Ξερετε πως οι νεες δασκαλες ειναι τοσο αυστηρες με ταπαιδια που αυτα αποθαρυνονται ;Εγω το βιωνω με το παιδι μου.Οταν γραφει 6 σελιδεσ διαγωνισμα μαθηματικων σε 45 λεπτα με πολλες ασκησεις και προβληματα και το αποτελεσμα απλα μια υπγραφη γιατι μετα την 5η σελιδα κουραστηκε και δεν μπορουσε να μην κανει λαθη ξερετε τι εγινε;Εκλαιγε ολη μερα λεγοντας μου τοση προσπαθεια μαμα για μια υπογραφη;Γιατι;εγω τι να του απαντησω;πωσ η μαμα ειναι πολυ ευχαριστημενη πως ξερει οτι τα ξερει και δεν μας ενδιαφερει ο βαθμος.Εχει πολυ χαμηλη αυτοεκτιμηση δεν θελει να συμετασχει για να μην κανει λαθος και τον κοροιδευουν τα παιδια.Ποια ειναι η θεση μου; Τονωση της αυτοοπεποιθησης. Διαπιστωσα πως εχει εντονη διασπαση προσοχης , οταν ειναι συγκεντρωμενος σε μιση ωρα τα εχει κανει ολα αλλα οταν δεν ειναι τα πραγματα ειναι δυσκολα.Τοσυζηταω με τη δασκαλα αλλα δε νομιζω οτι ιδρωσε το αυτι της.Τον αντιμετωπιζει οπως ολα ταπαιδια.Τ ο αποτελεσμα τι; Συνεχες διαβασμα αποτελεσμα οχι .Στενοχωριεται νομιζει πως δεν μπορει να τα καταφερει.Το να απευθυνθεις στα ειδικα κεντρα δεν ειναι κι οτι καλυτερο.Σε ενα ΠΕΚ που παρακολουθησα στιγματιζονται τα παιδια.Στην ταξη του γιου υπαρχει ενα παιδι με δεπυ.Ξερετε τι εχει γινει;ΟΛοι οι δασκαλοι ακομα και τα παιδια το θεωρουν χαζο.Πιστεψτε με ειναι πανεξυπνο.
-
και φυσικα δεχεσαι !!! αλλα και συ,karxarias29,ειναι αναγκη να το κρατας το βιβλιο? εγω θα το ειχα ανοιχτο πανω στο τραπεζι αντι να το κρατω.
[/quote]
;D ;D ;D
Kαλά λες, ρε Μάρκο... να μην τα κρατάω όλα πάνω μου, γιατί κουράζομαι (που λέει και ο Ζήκος)! ;D
-
Θα ήθελα να προσθέσω και το αμίμητο που μου έχει συμβεί και μόλις το θυμήθηκα. Πριν από πολλά χρόνια μια μαμά μού ζήτησε να της κάνω ιδιαίτερο 1 ώρα ιστορία... για να κάνει μετά μάθημα στο γιόκα της, που έγραφε διαγώνισμα. ::) ::) ::) Όταν τη ρώτησα, γιατί να μην του κάνω απευθείας εγώ μου είπε το εξής: Ααα, δε γίνεται, γιατί εσύ μπορείς να έρθεις μόνο μεσημέρι και κοιμάται εκείνη την ώρα το πουλάκι μου ::) Ε τότε, λέω, να κάνουμε έναν κόπο, μια και γράφει το παιδί και να έρθω κατά τις 9.30 το βράδυ. Απάντηση: αχ, δε γίνεται κοπέλα μου, γιατί εκείνη την ώρα ... θέλει να κοιμηθεί το χρυσό μου, είναι κουρασμένο!! :( >:( ... και έκανα μάθημα στη μαμά! ::)
-
Θα ήθελα να προσθέσω και το αμίμητο που μου έχει συμβεί και μόλις το θυμήθηκα. Πριν από πολλά χρόνια μια μαμά μού ζήτησε να της κάνω ιδιαίτερο 1 ώρα ιστορία... για να κάνει μετά μάθημα στο γιόκα της, που έγραφε διαγώνισμα. ::) ::) ::) Όταν τη ρώτησα, γιατί να μην του κάνω απευθείας εγώ μου είπε το εξής: Ααα, δε γίνεται, γιατί εσύ μπορείς να έρθεις μόνο μεσημέρι και κοιμάται εκείνη την ώρα το πουλάκι μου ::) Ε τότε, λέω, να κάνουμε έναν κόπο, μια και γράφει το παιδί και να έρθω κατά τις 9.30 το βράδυ. Απάντηση: αχ, δε γίνεται κοπέλα μου, γιατί εκείνη την ώρα ... θέλει να κοιμηθεί το χρυσό μου, είναι κουρασμένο!! :( >:( ... και έκανα μάθημα στη μαμά! ::)
Απίστευτο...
Και μετά αναρωτιούνται γιατί γίνονται μαμακιες :-\
-
katrin καταλαβαίνω ότι κάθε περίπτωση είναι και διαφορετική,αν νομίζεις ότι το παιδί το χρειάζεται καλά κάνεις και το βοηθάς.Πάντως στα ιδιαίτερα που πάω όλες οι μαμάδες διαβάζουν τα παιδάκια ακόμα και στην ξένη γλώσσα που δεν ξέρουν!!!!Μου φαίνεται απίστευτο...τα παιδιά της γενιάς μου κανείς δεν τα διάβαζε τόσο πολύ,έως καθόλου και μια χαρά ήμασταν...το θεωρώ πολύ άσχημο να μην αναλαμβάνουν μόνα τους την ευθύνη και όντως έχω δει πολλά που στην β-γ γυμνασιόυ συνήθως ξεσπάνε και τα παρατάνε...
-
Θα ήθελα να προσθέσω και το αμίμητο που μου έχει συμβεί και μόλις το θυμήθηκα. Πριν από πολλά χρόνια μια μαμά μού ζήτησε να της κάνω ιδιαίτερο 1 ώρα ιστορία... για να κάνει μετά μάθημα στο γιόκα της, που έγραφε διαγώνισμα. ::) ::) ::) Όταν τη ρώτησα, γιατί να μην του κάνω απευθείας εγώ μου είπε το εξής: Ααα, δε γίνεται, γιατί εσύ μπορείς να έρθεις μόνο μεσημέρι και κοιμάται εκείνη την ώρα το πουλάκι μου ::) Ε τότε, λέω, να κάνουμε έναν κόπο, μια και γράφει το παιδί και να έρθω κατά τις 9.30 το βράδυ. Απάντηση: αχ, δε γίνεται κοπέλα μου, γιατί εκείνη την ώρα ... θέλει να κοιμηθεί το χρυσό μου, είναι κουρασμένο!! :( >:( ... και έκανα μάθημα στη μαμά! ::)
Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά έχουν δικό τους πρόγραμμα με τον ύπνο (για τα μικρά μιλάω). Κι εγώ παλιά στράβωνα όταν με περιόριζαν τόσο πολύ: από τη μια οι δραστηριότητες, από την άλλη πάνε για ύπνο νωρίς κι ειδικά αν πάνε σε ολοήμερο.....άστα! Αλλά τώρα που πέρασα στην αντίπερα όχθη, πιστεύω ότι κι εγώ αν κάνω ιδιαίτερα στα παιδιά μου θα πιέσω την καθηγήτρια για το πότε θα κάνουμε. Άλλωστε γι'αυτό προτιμούν οι γονείς τα ιδιαίτερα (ένας απ'τους λόγους): γιατί τα παιδιά τους έχουν πολλά να κάνουν και δεν προλαβαίνουν να πάνε φροντιστήριο που είναι περισσότερες οι ώρες και στάνταρ το πρόγραμμα.
-
Ναι, βρε παιδί, να το δεχθώ για παιδιά μικρά, άντε και γυμνασίου. Αλλά για κοτζάμ γαϊδούρι Α Λυκείου!!! ::) ::)
-
Ναι, βρε παιδί, να το δεχθώ για παιδιά μικρά, άντε και γυμνασίου. Αλλά για κοτζάμ γαϊδούρι Α Λυκείου!!! ::) ::)
:o :o :o Ε, όχι κι έτσι!
-
-
Θα ήθελα να προσθέσω και το αμίμητο που μου έχει συμβεί και μόλις το θυμήθηκα. Πριν από πολλά χρόνια μια μαμά μού ζήτησε να της κάνω ιδιαίτερο 1 ώρα ιστορία... για να κάνει μετά μάθημα στο γιόκα της, που έγραφε διαγώνισμα. ::) ::) ::) Όταν τη ρώτησα, γιατί να μην του κάνω απευθείας εγώ μου είπε το εξής: Ααα, δε γίνεται, γιατί εσύ μπορείς να έρθεις μόνο μεσημέρι και κοιμάται εκείνη την ώρα το πουλάκι μου ::) Ε τότε, λέω, να κάνουμε έναν κόπο, μια και γράφει το παιδί και να έρθω κατά τις 9.30 το βράδυ. Απάντηση: αχ, δε γίνεται κοπέλα μου, γιατί εκείνη την ώρα ... θέλει να κοιμηθεί το χρυσό μου, είναι κουρασμένο!! :( >:( ... και έκανα μάθημα στη μαμά! ::)
Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά έχουν δικό τους πρόγραμμα με τον ύπνο (για τα μικρά μιλάω). Κι εγώ παλιά στράβωνα όταν με περιόριζαν τόσο πολύ: από τη μια οι δραστηριότητες, από την άλλη πάνε για ύπνο νωρίς κι ειδικά αν πάνε σε ολοήμερο.....άστα! Αλλά τώρα που πέρασα στην αντίπερα όχθη, πιστεύω ότι κι εγώ αν κάνω ιδιαίτερα στα παιδιά μου θα πιέσω την καθηγήτρια για το πότε θα κάνουμε. Άλλωστε γι'αυτό προτιμούν οι γονείς τα ιδιαίτερα (ένας απ'τους λόγους): γιατί τα παιδιά τους έχουν πολλά να κάνουν και δεν προλαβαίνουν να πάνε φροντιστήριο που είναι περισσότερες οι ώρες και στάνταρ το πρόγραμμα.
-
Εγώ πάντως παιδιά την προηγούμενη βδομάδα άφησα ιδιαίτερο γιατί η μαμά είχε την απαίτηση να πηγαίνω και να του γράφω τις ασκήσεις του σχολείου. Και μιλάμε για 15 χρονών γαϊδούρι. Ενώ εξηγήθηκα από την αρχή ότι θέλω οι ασκήσεις του σχολείου να είναι γραμμένες πριν πάω, έτσι ώστε να προσπαθεί μόνος του και να διορθώνουμε μαζί τα λάθη του, η μητέρα του (σίγουρα μετά από παράπονα του μαθητή) επενέβη λέγοντας "γι' αυτό παίρνω δασκάλα, για να του λύνει της ασκήσεις".
Η απάντησή μου ήταν "πάρτε ένα λυσάρι, πιο φτηνά σας βγαίνει" και την έκανα με ελαφρά.
Και δεν το μετάνοιωσα. ;D
-
Η αλλαγη σχολειου δεν ειναι και τοση ευκολη για το ιδιο το παιδι. Οι σημερινες δασκαλες καθοτι μικρες και απειρες στην ψυχολογια του παιδιου γιατι απειρες ως προς το αντικειμενο δεν ειναι-απειρες ειναι ως προς την ψυχοσυνθεση του παιδιου, ειναι παρα πολυ σκληρες.Δεν καταλαβαινω που οφειλεται αυτο.Το να βαλουν ενα 8 ή 9 δεν ειπαμε 10 σε ενα διαγωνισμα τους ειναι πολυ δυσκολο.Δεν καταλαβαινω το γιατι.Τοσα χρονια μπαινουμε σε τάξη δυστυχως δεν εχω διοριστει ακομα τετοια πραγματα δεν κανουμε.Προσωπικα θελω να τονωνω το ηθικο των μαθητων μου και ειναι και του Λυκειου ποσο του δημοτικου.Αν τσαλακωθει η ψυχη του παιδιου μου ποιος θα παρει την ευθυνη;Η εκαστοτε δασκαλα που ερχεται μια χρονια και την επομενη φευγει; Οσον αφορα για τη συνεργασια ολοι οι γονεις θελουμε συνεργασια με τον εκπαιδευτικο αλλα αν δεν την εχεις τι γινεται; Και κατι τελευταιο το να υπαρχει ενα χαρτι απο ειδικο τι νομιζετε οτι θα γινει;Θα ξερει η 22χρονη να το αντιμετωπισει καλυτερα; Δεν το νομιζω.Ετσι λοιπον το καλυτερο ειναι να μη βαλω το παιδι μου σε τετοια διαδικασια-θελω να ελπισω μεγαλώνοντας θα ωριμασει και στην τελικη ας μη γινει επιστημονας-χαμενος κανεις δεν παει.Και στην τελικη κι εγω που σπουδασα , και ετρεξα και επιμορφωθηκα τι καταλαβα; Καθε χρονο να εχω την ανασφαλεια θα δουλεψω ή οχι;Πιστεψτε με προτιμω την ψυχικη ηρεμια του παιδιου μου για τη μετεπειτα πορεια του και οχι να το τρεχω απο κεντρο σε κεντρο, να αρχισει το ιδιο να πιστευει οτι κατι εχει γιατι ειναι 10 χρ. και καταλαβαινει.
-
Έτσι είναι KATRIN, πάνω από όλα το παιδί και η ψυχολογία του. Είναι πολύ σημαντικό να έχει αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Να σε ρωτήσω κάτι, πέρα από τα μαθήματα το παιδί δεν ασχολείται με κάποιο άθλημα ή κάτι άλλο που να του αρέσει και να είναι εκεί καλό και να ξεφεύγει λίγο ώστε να στηρίζει τον εαυτό του μέσα από τις ίδιες τους τις δυνάμεις; Π.χ. ποδόσφαιρο, μπάσκετ, προσκοπισμός,κλπ. Τουλάχιστον σε αυτά υπάρχουν και άνθρωποι που κατανοούν καλύτερα τις ανάγκες των παιδιών, ενίοτε σε μεγαλύτερο βαθμό και από εμάς τους εκπαιδευτικούς που γινόμαστε σκληροί απέναντί τους, και κοιτάζουν να εκμεταλλευτούν τις ιδιαίτερες ικανότητές τους. Όπως είπες, δεν είναι τα μαθήματα το παν, και οι καθηγητές αλλάζουν αλλά δεν ξέρουν τι ζημιά κάνουν στα παιδιά μας.
Θα σας πω μια προσωπική ιστορία. Ζήσαμε τα ίδια ακριβώς με τον αδερφό μου, ένα παιδί πανέξυπνο όμως τρομερά ζωηρό που δεν μπορούσε να σταθεί ήσυχο γιατί απλά δεν μπορούσαν να το κουμαντάρουν αφού του φέρονταν με το λάθος τρόπο. Τα υπόλοιπα παιδιά το είχαν πάρει χαμπάρι,μιας και η δασκάλα μάλωνε συνέχεια αυτόν, τον πείραζαν και έβγαινε συνέχεια φταίχτης. Εγώ ως μεγαλύτερη αδερφή στο ίδιο σχολείο, φυσικά και τον υποστήριζα και η δασκάλα του μας κατονόμασε συμμορία!!!!!!! :o :o :o (Επειδή δεν άφηνα να δείρουν τον αδερφό μου μεγαλύτερα γαιδούρια και έμπαινα στη μέση να τον προστατεύσω-πράγμα που θα έπρεπε να έχουν προσέξει οι ίδιοι και να φερθούν ανάλογα!!). Μεγαλώνοντας ωρίμασε ο μικρός και φυσικά ηρέμησε αλλά τα προβλήματα συνεχίστηκαν και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο (Τεχνικό με πραγματικές συμμορίες) όπου αναγκαστήκαμε να χειριστούμε άλλους τρόπους για να προστατεύσουμε το παιδί, αφού καθηγητές και διευθυντής φοβόντουσαν να κάνουν το παραμικρό γιατί η μαφία του σχολείου της περιοχής τους απειλούσε. Να σημειώσω πως ο αδερφός μου δεν είναι κανένα μικροκαμωμένο παιδάκι,είναι 2 μέτρα άντρας και πολύ γεροδεμένος και επειδή είχε συναίσθηση της δύναμής του απέφευγε καυγάδες και συγκρούσεις με άλλους όσο μεγάλωνε αλλά όχι να κάθεται και να τις τρώει κιόλας. Τί ψυχολογία να έιχε αυτός ο μαθητής για να πάει σχολείο σε όλες τις τάξεις; Ειδικά στις πρώτες τάξεις του δημοτικού με τη συγκεκριμένη δασκάλα, με την οποία αργότερα υπήρξαν προβλήματα και με άλλους γονείς, αν αφήναμε το μικρό μόνο του θα τα είχε παρατήσει προ πολλού. Εξωσχολικά ασχολήθηκε με διάφορα αθλήματα κλπ,τα βαριόταν όμως σύντομα και τα παρατούσε. Τυχαία άρχισε να φτιάχνει και να χαλάει πράγματα μέσα στο σπίτι και ανακάλυψε με τη βοήθεια του πατέρα μας την κλίση τους προς την ηλεκτρολογία την οποία και αγάπησε και ανέπτυξε μεγαλώνοντας. Παρόλο που δεν πέρασε σε ΤΕΙ γιατί δεν το ήθελε, ήταν από τους καλύτερους μαθητές στο Λύκειο αφού έκανε αυτό που του άρεσε (πέρα από τα διάφορα γεγονότα) και μάλιστα ένας καθηγητής του σχολείου τον πήρε στην εταιρία του αμέσως μόλις τέλειωσε και είναι από τους καλύτερους μάστορες, με σεμινάρια και πραγματικές γνώσεις μέσα από διάβασμα που απέδωσε. Εδώ ταιριάζει απόλυτα ο τίτλος "Μάθε,παιδί μου, μόνο σου". Αυτά τα έγραψα για να καταλάβουμε πως κάποια φαινόμενα δεν είναι καινούρια και συμβαίνουν παντού, καλοί και κακοί εκπαιδευτικοί υπάρχουν παντού και παίζουν τεράστιο ρόλο στα παιδιά μας. Η στήριξη μέσα από την οικογένεια έιναι το βασικότερο. Όπως είπε και η μανούλα ΚΑΤΡΙΝ, δεν χρειάζεται να γίνουμε επιστήμονες όλοι, κανείς δεν πάει χαμένος και στην τελική κάποιες φορές είναι και καλύτερα. Εγώ παιδεύομαι με ΑΣΕΠ και πτυχία και ο αδερφός μου έχει ήδη μισθό αναπληρωτή στα 21 του χρόνια επειδή κυνήγησε αυτό που του άρεσε και δεν άφησε κανέναν να τον υποτιμήσει σε αυτό που ήξερε καλά. (Μας κόστισε λίγο παραπάνω βέβαια σε ηλ.συσκευές και παιχνίδια τόσα χρόνια ο μαστροχαλαστής αλλά χαλάλι!! ;D )
Διέξοδοι υπάρχουν πολλές,ας μη μάθουν τα παιδιά μας αλγορίθμους, δεν τρέχει και τίποτα. Ας έχουν βασικές γνώσεις που θα τους χρησιμεύσουν πραγματικά στην καθημερινότητά τους και από εκεί και πέρα τα μάτια μας ανοιχτά γονείς και εκπαιδευτικοί να βλέπουμε τα ταλέντα και τις κλίσεις των παιδιών και να τα εμψυχώνουμε όσο μπορούμε να γίνουν σωστοί άνθρωποι πάνω από όλα. Συγνώμη αν σας κούρασα. :)
-
Τι να σας πω, κορίτσια...... Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ειλικρινά πίστευα ότι τα πράγματα θα βελτιώνονταν με κάποια διάγνωση, αλλά μπορεί να γίνονταν και χειρότερα. Συμφωνώ ότι οι νέες δασκάλες δεν γνωρίζουν καθόλου από παιδική ψυχολογία (το βλέπω και στο σχολείο μου που ενώ ξέρουν ότι κάποια παιδιά είναι "ιδιαίτερα", τα φωνάζουν και τα απειλούν στο διάλειμμα "ξανακάντο και θα δεις τι θα σου κάνω" κι άλλα τέτοια κομψά). Αλλά όλοι αγνοούμε τι γίνεται μέσα στην ψυχούλα των παιδιών. Απλά ίσως εμείς, ως μεγαλύτερες και έχοντας αποκτήσει παιδιά, τα νιώθουμε περισσότερο. Όπως και να'χει, η μητέρα ξέρει καλύτερα, KΑΤΡΙΝ. :)
-
Προσωπικά θεωρώ (κι ελπίζω να μην κάνω λάθος) ότι, με τα σημερινά δεδομένα, είναι πολύ δύσκολο να αφήσεις εντελώς μόνο του το παιδί στο διάβασμα (ιδίως στις πρώτες τάξεις του δημοτικού). Ο μεγάλος μου γιος (
-
Τι να σας πω, κορίτσια...... Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ειλικρινά πίστευα ότι τα πράγματα θα βελτιώνονταν με κάποια διάγνωση, αλλά μπορεί να γίνονταν και χειρότερα. Συμφωνώ ότι οι νέες δασκάλες δεν γνωρίζουν καθόλου από παιδική ψυχολογία (το βλέπω και στο σχολείο μου που ενώ ξέρουν ότι κάποια παιδιά είναι "ιδιαίτερα", τα φωνάζουν και τα απειλούν στο διάλειμμα "ξανακάντο και θα δεις τι θα σου κάνω" κι άλλα τέτοια κομψά). Αλλά όλοι αγνοούμε τι γίνεται μέσα στην ψυχούλα των παιδιών. Απλά ίσως εμείς, ως μεγαλύτερες και έχοντας αποκτήσει παιδιά, τα νιώθουμε περισσότερο. Όπως και να'χει, η μητέρα ξέρει καλύτερα, KΑΤΡΙΝ. :)
Τι εννοείς ακριβώς όταν λες "ιδιαίτερα" παιδια; Με προβλήματα συμπεριφοράς; Συμφωνώ ότι όταν είσαι άπειρος ενδεχομένως να μην είσαι το ίδιο αποδοτικός όπως ύστερα από χρόνια αλλά αυτό δε σημαίνει ότι κάθε νέα δασκάλα ή δάσκαλος δε γνωρίζει καθόλου από παιδική ψυχολογία. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις όταν βλέπεις να αντιμετωπίζεται με λάθος τρόπο ένα παιδί με έχει προβληματίσει και εμένα πολύ στο παρελθόν έχοντας δει συναδέλφους να το κάνουν...Απ την άλλη σκέφτομαι και νομίζω πως θα συμφωνήσεις ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ δύσκολα σε μια τάξη με μεγάλο αριθμό παιδιών και ιδίως για κάποιον που μπαίνει πρώτη φορά σε τάξη. Οι θεωρίες που διδασκόμαστε στο πανεπιστήμιο πολλές φορές δεν μπορούν να βοηθήσουν...χρειάζεται βοήθεια στην πράξη δίπλα σε έναν έμπειρο καλό παιδαγωγό..
-