Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Τυπική Εκπαίδευση => Γενικό Λύκειο => Σχολικά μαθήματα => Φιλολογικά μαθήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: emmaki στις Μάιος 09, 2010, 10:53:57 πμ
-
Ήμουν σε ένα συνέδριο, όπου αναφέρθηκαν κάποια πράγματα για το τι διδάσκουμε στην ιστορία.
Υπήρχε η άποψη ότι διδάσκουμε τα πάντα και δεν κάνουμε επιλογές.
Η αντίθετη άποψη έλεγε γιατί να διδάσκουμε την ιστορία άλλων λαών, που (κατά τη γνώμη αυτού που μιλούσε) δεν πρόσεφεραν τίποτα στον κόμσο, καθώς όλοι οι πολιτισμοί βασίζονται πάνω στον Ελληνικό. Επίσης, ο ίδιος είπε ότι, κατά τη γνώμη του, δεν θα έπρεπε να διδάσκονται και τα κακά των Ελλήνων (π.χ. η σφαγή της Τριπολιτσάς) γιατί δεν προσφέρει κάτι το να βγάζουμε τα "άπλυτα" μας στη φόρα.
Θα ήθελα να δωτις απόψεις σας.....
-
Αλήθεια, ειπώθηκαν τέτοια πράγματα σε συνέδριο; Ο τύπος που αναφέρεις μου θυμίζει τον πατέρα της Νία Βαρντάλος στο "γάμος αλά ελληνικά" και νομίζω πως δεν αξίζει να σχολιάσουμε τις απόψεις του!
Σοβαρά, τώρα, κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα με τη διδασκαλία της ιστορίας δεν είναι το τι διδάσκουμε αλλά πώς το διδάσκουμε. Δηλαδή αναλωνόμαστε σε πλήθος λεπτομερειών που αποπροσανατολίζουν κι εμάς απ' τους στόχους μας και τους μαθητές απ' την ουσία των ιστορικών γεγονότων. Φυσικά, υπάρχουν και άλλα προβλήματα. Η ιστορία από τη φύση της είναι ένα μάθημα που αποσκοπεί κατεξοχήν στην ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών. Γι' αυτό μια απλή αφήγησή της δεν είναι αρκετή. Αντιθέτως, θα έπρεπε να διδάσκεται σε ιδιαίτερη αίθουσα με χάρτες και οπτικοακουστικά μέσα και από εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς, ώστε οι μαθητές να αποχτούν σφαιρική άποψη της εποχής και των γεγονότων που εξετάζονται. Φυσικά, όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίς για την ελληνική πραγματικότητα, οπότε μάλλον τζάμπα το συζητάμε!
-
Αν ο μαθητης ενδιαφερεται να μαθει ,το βιβλιο ειναι αρκετο. κι οταν λεω βιβλιο δεν εννοω το σχολικο, αλλα διασταυρωμενες πληροφοριες απο βιβλιογραφια. καλο και το οπτικοακουστικο υλικο ομως φετος που εδειξα αρκετα ντοκιμαντερ στα παιδια και διδαξα με χαρτες, σε πληροφορω οτι στο επομενο μαθημα στο χαμο ηταν παλι. Οτι μισοθυμοταν απο την ταξη. εχω καταληξει οτι προσπαθουμε να τους δινουμε ετοιμο υλικο κι αυτο τους βλαπτει τελικα. Επισης τη δικη τους αδιαβασια και τεμπελια τη μεταφραζουμε παντα σαν αποτυχια του ελληνικου εκπαιδευτικου συστηματος κι ετσι οπως τα ειδα τα πραγματα μαλλον διαφωνω.
-
Αλλα επειδη η απαντηση μου ειναι μαλλον ασχετη, οσον αφορα στο θεμα που θετεις, εννοειται οτι δεν πρεπει ο διδασκων να αποκρυπτει γεγονοτα γιατι μετα χανει την αξιοπιστια του συνολικα. Να κραταμε ομως ισες αποστασεις απο τις αντιμαχομενες πλευρες γιατι καποιοι συναδελφοι στην προσπαθεια τους να ειναι αντικειμενικοι, καταληγουν να υποστηριζουν παντα την αλλη πλευρα και οχι την ελληνικη.
-
Εγώ φιλόλογος δεν είμαι, αλλά μου φάνηκε αρκετά "περίεργο" να αποκρύπτουμε ό,τι δεν μας αρέσει από την ιστορία. Με την ίδια λογική αν σε κάποιον δεν "αρέσει" π.χ. ο αντιδικτατορικός αγώνας τον διαγράφει τελέιως....Και πολλά άλλα παραδείγματα.
Όπως επίσης, μου φάνηκε "περίεργο" να μην αναφερόμαστε και σε άλλους λαούς με το αιτιολογικό ότι μόνο οι Έλληνες πρόσφεραν και κανένας άλλος...
Και αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι οι απόψεις αυτές ελέχθησαν από καθηγητή που διδάσκει ιστορία σε γυμνάσιο (ειδικότητας πολιτικών επιστημών).... Για να πω την αλήθεια, δεν θα ήθελα να τον έχει το παιδί μου στο σχολέιο καθηγητή....
-
samou, συμφωνώ πως οι επιδόσεις του μαθητή σε κάθε μάθημα εξαρτώνται κατά κύριο λόγο από το δικό του ενδιαφέρον, αλλά από κει και πέρα εμείς απ' την πλευρά μας πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε ακόμα και για τους μαθητές που δεν έχουν όρεξη να διαβάσουν. Φυσικά δεν μπορούμε να αφήσουμε τα οπτικοακουστικά μέσα να κάνουν τη δουλειά για μας, ούτε να τα θεοποιήσουμε, αλλά εγώ τα θεωρώ πολύ σημαντικά ως υποστηρικτικό υλικό στην αφήγηση των κύριων γεγονότων, για τους λόγους που προανέφερα. Άλλωστε μόνη σου λες πως τα παιδιά μετά το μάθημα με τα οπτικοακουστικά μέσα μισοθυμούνταν από την τάξη κάποια πράγματα την επόμενη μέρα. Για μένα, ακόμη κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο για παιδιά που έτσι κι αλλιώς δεν επρόκειτο να ανοίξουν βιβλίο.