Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: emmaki στις Οκτωβρίου 20, 2010, 07:04:38 pm
-
Νομίζετε ότι τα δίδυμα θα πρέπει να μπαίνουν σε διαφορετικά τμήματα; Και αν ναι από ποια ηλικία;
-
Εγώ θα έλεγα όχι. Θα ήθελα να ξέρω, ωστόσο, με ποια αφορμή θέτεις αυτό τον προβληματισμό. Σου έχει τύχει περίπτωση που θεωρείς ότι κάνει κακό η συνύπαρξη δύο αδερφών στην ίδια τάξη;
-
Παιδοψυχολόγος (σε ένα σεμινάριο που΄χα παρακολουθήσει) σε παρόμοια ερώτηση απάντησε ότι τα δίδυμα πρέπει να χωρίζονται από το νηπιαγωγείο για να μπορέσει το καθένα να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα ..κ το θεώρησα κ πολύ λογικό..
-
Παιδοψυχολόγος (σε ένα σεμινάριο που΄χα παρακολουθήσει) σε παρόμοια ερώτηση απάντησε ότι τα δίδυμα πρέπει να χωρίζονται από το νηπιαγωγείο για να μπορέσει το καθένα να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα ..κ το θεώρησα κ πολύ λογικό..
και στο σπιτι που ειναι μαζι; ; .....πως θα αναπτυξουν ξεχωριστή προσωπικότητα; ;
λίγο ακραίο μου ακούγεται.....
ας φροντιζουν οι γονεις να τους συμπεριφέρονταιο ως ξεχωριστες προσωπικότητες...
π.χ. να μη τα ντυνουν το ίδιο, να μη υπενθυμίζουν στο ένα πως συμπεριφερεται το αλλο παιδι προκειμενου να το στυλιτευσουν σε κάτι........
-
Παιδοψυχολόγος (σε ένα σεμινάριο που΄χα παρακολουθήσει) σε παρόμοια ερώτηση απάντησε ότι τα δίδυμα πρέπει να χωρίζονται από το νηπιαγωγείο για να μπορέσει το καθένα να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα ..κ το θεώρησα κ πολύ λογικό..
Επειδή ακριβώς σε εμένα ψυχολόγος είπε ακριβώς το αντίθετο, γι'αυτό αναρωτιέμαι τι εμπειρίες έχει ο καθένας μας επί του θέματος. Για την ακρίβεια, είπε ότι τείνουμε να εστιάζουμε στα αρνητικά που έχουν τα δίδυμα και παραβλέπουμε τα θέτικα. Θεώρησε ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι ο αποχωρισμός από το οικογενειακό περιβάλλον τις πρώτες μέρες του σχολείου δεν είναι τόσο επώδυνος όσο για ένα μη δίδυμο παιδί, ακριβώς επειδή το ένα στηρίζεται στο άλλο. Γενικότερα, η συνύπαρξη τους σε μη οικείο περιβάλλον οδηγεί σε ομαλότερη και γρηγορότερη προσαρμογή, καθώς και σε υγιέστερη κοινωνικοποίηση, από τη στιγμή που έχουν μάθει να συνυπάρχουν με άλλο άτομο από τη μέρα της γέννησης τους. Τόνισε βέβαια ότι αυτά ισχύουν σε δίδυμα που έχουν μεγαλώσει σε υγιές οικογενειακό περιβάλλον, με γονείς που αντιλαμβάνονται την ιδιαιτερότητα των διδύμων και συμπεριφέρονται ανάλογα (τα ντύνουν με διαφορετικά ρούχα, τα αντιμετωπίζουν ως 2 διαφορετικά ατόμα, κλπ.). Εάν οι γονείς δεν το έχουν χειριστεί καλά, τότε και μόνο τότε κρίνεται καλύτερος ο χωρισμός τους, αλλά όχι από τις πρώτες μέρες της εκπαίδευσης, καθώς ο αποχωρισμός τόσο από τους γονείς όσο και από το δίδυμο αποδεικνύεται πιο επώδυνος απ'ότι για ένα μη δίδυμο παιδι.
Με ενδιαφέρει το θέμα, γιατί έχοντας ζήσει 2 μικρότερες δίδυμες μεταξύ τους αδερφές, πάντα θαύμαζα το δέσιμο τους. ;)
-
Εγώ θα έλεγα όχι. Θα ήθελα να ξέρω, ωστόσο, με ποια αφορμή θέτεις αυτό τον προβληματισμό. Σου έχει τύχει περίπτωση που θεωρείς ότι κάνει κακό η συνύπαρξη δύο αδερφών στην ίδια τάξη;
Θέτω το ερώτημα απλά για να δω τις γνώμες.
Η δική μου είναι ότι πρέπει να χωρίζονται και όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά, για να μπορέσουν να ανεξαρτηοποιηθούν. Επίσης, τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, το ένα παιδί είναι πιο δυναμικό από το άλλο, οπότε το πιο "αδύναμο" επισκιάζεται από το δυναμικό
-
Θέτω το ερώτημα απλά για να δω τις γνώμες.
Η δική μου είναι ότι πρέπει να χωρίζονται και όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά, για να μπορέσουν να ανεξαρτηοποιηθούν. Επίσης, τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, το ένα παιδί είναι πιο δυναμικό από το άλλο, οπότε το πιο "αδύναμο" επισκιάζεται από το δυναμικό
Κρίνοντας από τις αδερφές μου, είναι και οι δυο εξαιρετικά δυναμικές (είναι σίγουρα πιο δυναμικές απο μένα) και η ψυχολόγος αυτό το απέδωσε στο γεγονός ότι ακριβώς επειδή δεν ένιωσαν ποτέ μοναξιά ή απόρριψη σε όσα περιβάλλοντα βρέθηκαν, δεν ανέπτυξαν ανασφάλειες που μπορεί να αναπτύξουν τα μη δίδυμα παιδιά, όπως και στο γεγονός ότι υπήρχε τρίτο παιδί στην οικογένεια και συγκεκριμένα μεγαλύτερο, οπότε έπρεπε και οι δύο να τονίσουν το ρόλο τους μέσα στην οικογένεια. Γνωρίζω επίσης περίπτωση που ψυχολόγος έκρινε ότι δύο δίδυμα, διαφορετικού φύλου όμως, έπρεπε να χωριστούν εξαιτίας της αντιπαλότητας που είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους. Τείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κανόνας για τα δίδυμα, καθώς πρέπει να ληφθούν και άλλοι παράγοντες υπόψη, όπως το φύλο τους και γενικότερα το οικογενειακό περιβάλλον. Όπως εξάλλου και για κάθε μαθητή μας! :)
-
Ως μητερα διδυμων με εχει προβληματισει το ολο θεμα εδω και καιρο.πραγματι το ενα ειναι πιο δυναμικο.Η παιδιατρος μαλιστα μου ειπε περα απο το σχολειο<που επιμενει στο χωρισμο τους>να τα χωριζω και τις υπολοιπες ωρες τισ ημερας.το θεωρω πολυ ακραιο.καθε φορα που τους χωριζω αναζητα ο ενας τον αλλον απο 2 χρονων[τωρα πλησιαζουν τα τρια].Στο σχολειο ηταν τα μονα που δεν εκλαιγαν.Υπερασπιζεται το ενα το αλλο και στα διαλλειματα περιμενει το ενα το αλλο.Τους ντυνω απο την αρχη διαφορετικα και γενικα ειναι δυο διαφορετικες προσωπικοτητες.στο μελλον δε ξερω αν θα τους χωρισω.το μονο που φοβαμαι ειναι ο ανταγωνισμος στο σχολειο.
-
και στο σπιτι που ειναι μαζι; ; .....πως θα αναπτυξουν ξεχωριστή προσωπικότητα; ;
λίγο ακραίο μου ακούγεται.....
ισως να τα στείλουν κ σε διαφορετικές οικογένειες;! Λέω τώρα .. ;)
"ας φροντιζουν οι γονεις να τους συμπεριφέρονταιο ως ξεχωριστες προσωπικότητες..."
Μα στο σχολείο κάνει τις φιλίες του ,κοινωνικοποιείται κ μαθαίνει τον εαυτό του ..Μια αδύναμη προσωπικότητα χωρίς τη σωστή γονεική υποστήριξη προσκολλάται συνήθως στο δίδυμο αδερφό του ..
"Τόνισε βέβαια ότι αυτά ισχύουν σε δίδυμα που έχουν μεγαλώσει σε υγιές οικογενειακό περιβάλλον, με γονείς που αντιλαμβάνονται την ιδιαιτερότητα των διδύμων και συμπεριφέρονται ανάλογα (τα ντύνουν με διαφορετικά ρούχα, τα αντιμετωπίζουν ως 2 διαφορετικά ατόμα, κλπ.)"
elranna συνήθως οι γονείς δε βοηθούν(μάλλον επειδή δε ξέρουν) στα δίδυμα να διαμορφώσει το καθένα τη δική του προσωπικότητα με αποτέλεσμα το πιο αδύναμο να "αντιγράφει" το πιο δυνατό κ να προσκολλάται πάνω του.Όσο για το πότε να χωρίζονται εννοούσα ως νήπια (όχι ως προνήπια) ή στην Α Δημοτικού
-
Εγώ θα έλεγα όχι. Θα ήθελα να ξέρω, ωστόσο, με ποια αφορμή θέτεις αυτό τον προβληματισμό. Σου έχει τύχει περίπτωση που θεωρείς ότι κάνει κακό η συνύπαρξη δύο αδερφών στην ίδια τάξη;
Θέτω το ερώτημα απλά για να δω τις γνώμες.
Η δική μου είναι ότι πρέπει να χωρίζονται και όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά, για να μπορέσουν να ανεξαρτηοποιηθούν. Επίσης, τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, το ένα παιδί είναι πιο δυναμικό από το άλλο, οπότε το πιο "αδύναμο" επισκιάζεται από το δυναμικό
+++++++
-
Και τα αδερφάκια μου πάντως που είναι δίδυμα και λόγω της προωρότητάς τους πήγαιναν σε λογοθεραπευτή και εργοθεραπευτή από 5 χρονών χωρίστηκαν από το νήπιο και πραγματικά ήταν πολύ καλύτερα έτσι . Σε αυτό επέμεναν όχι μόνο οι ειδικοί στο κέντρο που πήγαιναν αλλά και οι νηπιαγωγοί στο σχολείο. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν την ίδια προσωπικότητα και τα δύο παιδιά. Εμάς είναι αγοράκια και παρόλο που είναι σα δυο σταγόνες νερό, ο χαρακτήρας τους είναι εντελώς διαφορετικός. Ο ένας είναι πολύ δυναμικός και φασαριόζος με αποτέλεσμα στο σχολείο να ασχολείται η νηπιαγωγός συνέχεια μαζί του και ο άλλος που είναι πιο ήσυχος και συνεσταλμένος από μωράκι παρασυρόταν κάνοντας κι αυτός φασαρία για να τον προσέξουν. Οι ειδικοί μας είχαν πει ότι προσπαθώντας να βρουν ένα περιβάλλον αποδοχής σαν αυτό του σπιτιού τους και μη μπορώντας να αποδεχτεί ο δεύτερος ότι ο πρώτος είχε όλα τα φώτα πάνω του αντιδρούσε με αυτόν τον τρόπο. Άρα ο χωρισμός επιβάλλεται.
-
εχω κανει και παλαιοτερα αλλα και τωρα ιδιαιτερο σε διδυμα και ετεροζυγωτα και ομοζυγωτα, παντα μαζι τους εκανα, υπαρχει ανταγωνιστικοτητα, δεν ειναι ιδιοι χαρακτηρες αλλα τα παμε μια χαρα, και ο καθενας αποδιδει το μεγιστο που μπορει, κανενα προβλημα ουτε παλια ουτε με τα τωρινα
-
Επειδη καθε χρονο μπαινουμε σε αυτο το διλημμα στο σχολειο (για την α' δημοτικου) και το εχω ψαξει αρκετα απ'οτι εχω διαβασει νομιζω ηπιο συνοπτικη απάντηση που εχω διαβασει είναι "εξαρτάται", από τα παιδιά, την οικογένεια και το σχολείο.
Λόγοι για να είναι τα δίδυμα ή τρίδυμα χωριστά:
- Όταν το σχολείο και ο πληθυσμός του (μαθητές και δάσκαλοι) δεν είναι έτοιμοι και αρκετά ευαίσθητοι για να αντιμετωπίσουν τα ιδιαίτερα θέματα που προκύπτουν όταν δίδυμα ή τρίδυμα είναι στην ίδια τάξη και το ίδιο τμήμα και κάνουν συγκρίσεις μεταξύ των αδερφών.
- Προβλήματα τα οποία οι άλλοι θεωρούν ότι οφείλονται στο ότι τα παιδιά είναι δίδυμα ή τρίδυμα.
-Τα δίδυμα ή τρίδυμα (ή το ένα από τα αδέρφια) αισθάνεται άσχημα που δεν έχει το δικό του "ιδιωτικό" χώρο και είναι "κολλημένο" με τον/την αδερφό/ή του.
- Το ένα παιδί αποσπά την προσοχή του άλλου.
- Τα δίδυμα ή τρίδυμα αφοσιώνονται το ένα στο άλλο και δεν κοινωνικοποιούνται με τους συμμαθητές τους.
- Τα δίδυμα ή τρίδυμα έχουν διαφορετικό επίπεδο ικανοτήτων.
Λόγοι για να είναι τα δίδυμα ή τρίδυμα μαζί:
- Η αποχώρησή τους θα επέφερε συναισθηματικά προβλήματα στα δίδυμα ή τρίδυμα και στην οικογένειά τους.
- Η δασκάλα είναι η καλύτερη/έχει εμπειρία/έχει κατανόηση/είναι ιδιαίτερα συνεργάσιμη.
- Τα παιδιά είναι στο ίδιο επίπεδο ικανοτήτων και σχολικής απόδοσης.
- Τα παιδιά έχουν διαφορετικές προσωπικότητες και δεν προσκολλώνται το ένα στο άλλο, παρεμποδίζοντας την περαιτέρω κοινωνικοποίησή τους.
Σε γενικές γραμμές:
- Καλό είναι τα δίδυμα ή τρίδυμα να παραμείνουν μαζί στον παιδικό σταθμό, τα προνήπια και τα νήπια.
- Η σταδιακή διαδικασία αποχωρισμού είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του θέματος, μια που έτσι αποφεύγεται το πρόβλημα του άγχους του αποχωρισμού και τα οδυνηρά συμπτώματά του.
- Τα δίδυμα ή τρίδυμα θα πρέπει ήδη, πριν από τη σχολική εμπειρία, να έχουν ευκαιρίες να είναι μόνα τους, χωριστά.
Επειδη μεχρι τωρα τα περισσοτερα ζευγαρια διδυμων οντως εχουν διαφορετικες δεξιοτητες και ικανοτητες και επειδη εχουμε καλη εικονα γιατι ερχονται απο το δικο μας νηπιαγωγειο τα χωριζουμε με τη συμφωνη γνωμη των γονεων. Μεχρι τωρα σε εφτα ζευγαρια διδυμων που εχουμε χωρισει στο σχολειο ουτε ενα δε δημιουργησε δυσκολιες για αυτο το χωρισμο. Ισα ισα που λειτουργουν πολυ ανεξαρτητα και με ελλειψη ανταγωνισμου. Παρολα αυτα πρεπει να πω οτι προσφατα διαβασα μια ερευνα που ελεγε οτι ο χωρισμος των διδυμων δεν επιφερει και μεγαλες διαφορες στις σχολικες επιδοσεις απ'οτι ο μη χωρισμος τους. Δεν ανεφερε ομως τιποτα για την ψυχολογια τους που για εμενα εκει ειναι ολο το κλειδι.
Επίσης το γεγονος οτι ολη την ημερα αυτα τα παιδια ειναι μαζι μηπως ο χωρισμος στο σχολειο ειναι για αυτα και μια ευκαιρια να δρασουν λιγο αυτονομα και να μετρησουν ετσι τις δικες τους δυναμεις?
-
Είμαι δίδυμη , έχω έναν αδερφό.
Στο σχολείο ήσασταν στην ίδια τάξη αλλά δεν καθόμασταν μαζί, ούτε κάναμε τις ίδιες παρέες ίσως και λόγου φύλου.
Το ίδιο συνέβαινε και στο σπίτι. Οι γονείς μας δεν μας διάβαζαν πάντα μαζί αλλά ούτε μας σύγκριναν. Είχαμε την δική μας προσωπικότητα και χαρακτήρα.
Προσωπική μου άποψη ( και χωρίς να μου έχει περάσει έως σήμερα από το μυαλό κάτι τέτοιο ότι ίσως είναι πρόβλημα και θα το ψάξω περισσότερο ) δεν βρίσκω το λόγο να γίνετε διαχωρισμός στο σχολείο.
-
σε αντιστοιχο σεμιναριο που πηγα μας ειπαν οτι ειναι δυνατη η αλλαγη τμηματος απο μικρη ηλικια αν το ενα πειδι εχει το ρολο του ηγετη κ το αλλο ειναι αδυναμο κ ακολουθει.