ΑΠΑΡΆΔΕΚΤΟ ΝΑ έχει τόσα προνόμια ο μόνιμος δημόσιος υπάλληλος.
Που ακούστηκε αυτό να επιλέξει να παέι και ιδωτικό και να μην απολυθεί;;
Yπάρχουν τόσοι νέοι άνεργοι και θα πουν στους μονίμους πάντε τώρα και στον ιδιωτικό, έτσι για να αλλάξετε παραστάσεις;;
Έρχονται χρόνια πείνας και κατοχής αυτό ξέρω να πω
Τι προνόμιο; Σε ποιον ιδιωτικό τομέα θα βρει δουλειά ο δημόσιος υπάλληλος; Σ' αυτόν που απολύει καθημερινά; Και πώς θα λειτουργήσουν οι δημόσιες υπηρεσίες, αφού θα δεσμεύεται η θέση και δεν θα μπορεί αυτή να πληρωθεί από άλλον; Απλώς προσπαθούν να μειώσουν τις δαπάνες μισθοδοσίας από την πλαϊνή πόρτα. :P
Δεν θα είναι απόλυση , αλλά εθελούσιες διακοπές άνευ αποδοχών. :P
Και ένα κείμενο του Κικέρωνα που διάβασα σήμερα και το βρίσκω διαχρονικό. Μας είχαν καταλάβει από παλιά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι.
Ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνας, ήταν ρήτορας και πολιτικός που έζησε στα τέλη της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας (106 π.Χ.-43 π.Χ.).
Το 79 π.Χ. έφυγε από τη Ρώμη και επισκέφθηκε για δύο χρόνια την Αθήνα, τη Μικρά Ασία και τη Ρόδο, αποκτώντας εμπειρία, όσον αφορά στην ελληνική πραγματικότητα της εποχής.
Στα 59 π.Χ ανάλαβε την υπεράσπιση του συμπατριώτη του Φλάκκου και έγραψε σε κείμενό του:
«Είναι αλήθειες ότι θα πω για την ελληνική φυλή.
Δεν της αρνούμαι τη λαμπρότητα του λόγου, την επίδοση στα γράμματα και τις καλές τέχνες, ούτε το χάρισμα της ιδιοφυΐας, της ρητορείας και οτιδήποτε άλλο διεκδικήσουν δεν μπορώ παρά να τους το αναγνωρίσω.
Όμως το έθνος αυτό δεν αντελήφθη ποτέ τη σοβαρότητα της μαρτυρίας που απαιτεί απόλυτη εντιμότητα. Από πού προέρχεται η φράση “μου δανείζεις μαρτυρία;” από Γάλλους ίσως ή από Ισπανούς; Είναι καθαρά ελληνική. Ακόμη και οι αγνοούντες την ελληνική γνωρίζουν καλά την έννοια της φράσης αυτής.
Παρακολουθήστε με πόση αυθάδεια συζητούν και με πόσης έλλειψης σοβαρότητα διαλέγονται και θα αντιληφθείτε ότι υπό ουδενός ενδοιασμού διακατέχονται.
Σε καμία περίπτωση δεν απαντούν ευθέως στο ερώτημα που τίθεται. Αντίθετα πλατειάζουν δολιχοδρομούντες. Ουδέποτε ενδιαφέρονται να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους αποφεύγοντας τους κινδύνους της απόδειξης.
Πώς να λάβει κανείς σοβαρά υπόψη ανθρώπους για τους οποίους ο όρκος είναι παιχνίδι, η μαρτυρία εμπαιγμός, η υπόληψη κενή σκιά;
Ανθρώπους για τους οποίους ο έπαινος, η υποχρέωση, τα συγχαρητήρια ακόμη και η οικονομική κατάσταση οφείλονται σε αναιδή ψευδολογία;
Είναι γνωστόν, άλλωστε, ότι οι ελληνικές πολιτείες διοικούνται κατά τρόπο τυχάρπαστο από ανεύθυνες συνελεύσεις. Ας μην αναφερθούμε στα της σημερινής Ελλάδας που από καιρού καταστράφηκε από τα διάφορα πολιτικά κόμματα.
Η παλαιά και ένδοξη Ελλάδα με το κλέος και την ευδαιμονία της καταστράφηκε πάντοτε από το ίδιο κακό αίτιο. Δηλαδή την αχαλίνωτη δράση και την ανευθυνότητα των συνελεύσεών της.
Τους θώκους της εξουσίας καταλάμβαναν σχεδόν πάντοτε άνδρες αδαείς και άσχετοι προς όλα τα θέματα. Αυτοί περιέπλεκαν την πολιτεία σε μάταιους πολέμους και περιπέτειες.
Τα αξιώματα δίνονταν στους ταραχοποιούς και διώκονταν όσοι είχαν προσφέρει καλές υπηρεσίες.
Τέτοια δε συνέβαιναν ακόμη και στην Αθήνα τον καιρό εκείνο που θαυμαζότανε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον κόσμο!
Να θυμάστε λοιπόν όποτε πρόκειται για ελληνικά ψηφίσματα ότι αυτά δεν είναι παρά το παραλήρημα ενός αλλοπρόσαλλου όχλου, φωνή ανθρώπων ουτιδανών, κραυγή άκριτη και αστάθμητη λαού ανόητου και ψεύτη και η φρενίτιδα της συνέλευσης του πλέον επιπόλαιου όλων των εθνών!».