Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Αδιόριστοι Εκπαιδευτικοί => Πίνακες αναπληρωτών - Εξετάσεις ΑΣΕΠ => Κλάδος ΠΕ02 Φιλολόγων => Μήνυμα ξεκίνησε από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 06:44:41 pm

Τίτλος:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 06:44:41 pm
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ

Ένα ποιηματάκι! Πες μου, πώς μπορεί
τόσον η καρδιά μας να το λαχταρεί;
    Σ' ένα τραγούδι μέσα τι θα λάχει;

Τίποτε. Δυο λέξεις μόνο ρυθμικές,
μόνο δυο ριμούλες ταιριαστές, γλυκές,
    και μιαν ψυχήν ακέρια εντός του θα 'χει.


(μετάφραση Κ. Καρυωτάκη, από το γερμανικό της Marie von Ebner Eschenbach)
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 06:58:11 pm
http://www.youtube.com/watch?v=j_2pyNuL0_A&feature=related

Πάντα εσύ το λιμάνι...

Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: klasikos στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 07:32:59 pm
Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε όλοι περιμένοντας τη β΄ φάση...
http://www.youtube.com/watch?v=h54ZzRXD1HU
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 07:57:52 pm
http://www.youtube.com/watch?v=8XWBewb3VWo

Όταν ήμαστε παιδιά και βιώναμε την Ελλάδα της αγνής παιδικότητας και του αθώου πατριωτισμού....
Κάποιοι από εμάς θυμόμαστε αυτά τα αναγνωστικά με νοσταλγία... Οι νεώτεροι αςμας συγχωρήσουν για τις ρομαντικές μνήμες μας και ας προσέξουν το θαυμάσιο εικαστικό περιεχόμενο των βιβλίων..
Και όλα αυτά με την ποιητική μουσική του Χατζιδάκι...
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 08:10:04 pm
http://www.youtube.com/watch?v=IldzstAPrnc&feature=related

Πόλη που μας σημάδεψες, στα ποιητικά βράχια και σοκάκια σου.... Εσύ κίνησες τα πιόνια στη σκακιέρα της ζωής μας...
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: ralou στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 08:33:28 pm
Επειδή μας έχουν κλέψει ακόμα και το δικαίωμα να ονειρευόμαστε ακούστε κι αυτό μαζί με τις ευχές μου η β' φάση να είναι μεγάλη και να έρθει πολύ σύντομα!!!
http://www.youtube.com/watch?v=YDXbGh9wjgA
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 08:36:55 pm
Επειδή μας έχουν κλέψει ακόμα και το δικαίωμα να ονειρευόμαστε ακούστε κι αυτό μαζί με τις ευχές μου η β' φάση να είναι μεγάλη και να έρθει πολύ σύντομα!!!
http://www.youtube.com/watch?v=YDXbGh9wjgA

Οι στίχοι αυτοί σχετίζονται με το Ρέθυμνο; Νομίζω, ναι!!
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 08:41:35 pm
http://www.youtube.com/watch?v=rGateZJqbX4

Όλοι όσοι από εμάς -και είμαστε πολλοί- ζήσαμε φοιτητικά. Εκείνος ο βίος και η επιστήμη μας άξιζαν τον κόπο και τον αξίζουν!!! Όσες Διαμαντοπούλου κι αν έρθουν... δε μας τα κλέβουν με τίποτα!!!!
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: ralou στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 08:47:24 pm
Συμφωνώ! Δεν ανταλλάσσονται με κανένα διορισμό!!! Κι εμείς το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό !!!!!!!!!!!!!!!!!
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 10:02:58 pm
http://www.youtube.com/watch?v=_HBXMbPITmM

Όμορφοι στίχοι....

Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: alek81 στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 10:12:52 pm
              ANAMONH
                                                                                                   
                 Ποίημα
 Χρήστος Κ. Λορέντζος

Μέσα πάλι θα κλειστώ,
Να ψηλαφίσω τον κόσμο
Από τις γρίλιες.

Αχνοί οι ήχοι, οι φωνές.

Κι απέναντι της μανόλιας
Ούτε ν' αγγίξω δε μπορώ
Τις άσπρες, μυρωδάτες
υποσχέσεις.

Μου λείπει ένα μπαλκόνι.
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: momo στις Σεπτεμβρίου 26, 2011, 10:47:12 pm
  Έλα, πάρε με (αναπληρωτρια)
  το ..σκοτωσα;  :-[

http://www.youtube.com/watch?v=XaOMwwhwGp8&feature=related
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 27, 2011, 10:08:58 pm
http://www.youtube.com/watch?v=9puxoJ1f6YU

Η πράξη νοηματοδοτείται μόνο από Ιθάκες
Διαφορετικά, ανερμάτιστη, κενή και ενίοτε, ανάλγητη....
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 27, 2011, 10:36:17 pm
http://www.youtube.com/watch?v=efP0zJ9miDk

Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμη ουρλιάζει....

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ...
Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις...

Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: GERMANOS στις Σεπτεμβρίου 29, 2011, 01:57:15 am
 Θα ήθελα να μοραστώ μαζί σας φίλοι μου αυτό το εξαιρετικό κείμενο.... Σας το αφιερώνω με πολλή αγάπη για όλες αυτες τις στιγμές που μοιραζόμαστε μαζί.....


    να παίρνεις τα φυλλάδια στα φανάρια

Την περασμένη βδομάδα κρεμόμαστε ξανά απ’ τις ανακοινώσεις του Μπένυ. Τ’ ακούω στωικά, με λίγο εκνευρισμό, λιγότερη αγωνία, περισσότερο σιχτίρι. Ενώ έχω κόψει τα δελτία ειδήσεων, τη μέρα εκείνη ξαναπέφτω. Παρακολουθώ σχετικά προσεχτικά τον Κουτρουμάνη στο μέγκαμου, να μιλάει για τις συντάξεις, να προσπαθεί να εξηγήσει τί (ακόμη) κόβεται, τις μειώσεις έρχονται κλπ. Ερωτήσεις επί ερωτήσεων, μισές απαντήσεις, τα προηγούμενα μέτρα, τα επόμενα, το νέο φορολογικό. Δεν είμαι πια τσαντισμένος. Συνειδητοποιώ ότι κοιτώντας τον υφυπουργό στην τηλεόραση, επικεντρώνομαι στο βλέμμα του, που για πρώτη φορά μου μοιάζει ότι αποφεύγει τον φακό. Μου περνάει απ’ το μυαλό ότι μπορεί να ντρέπεται, αλλά αμέσως διαφωνώ με τον εαυτό μου. Διαπιστώνω ότι αυτός που ντρέπεται είμαι εγώ. Ύστερα καταλαβαίνω ότι το μόνο που μπορώ να νιώσω γι’ αυτούς τους ανθρώπους πια, είναι ένα ατέλειωτο σίχαμα, μια βαθιά περιφρόνης. Η αίσθησή μου επιβεβαιώνεται, όταν μετά από λίγο, παρακολουθώ το πραγματικά ανυπόφορο δίδυμο μόσιαλου-μαρκόπουλου στο άλτερ. Συζητάνε λέγοντας ακριβώς τα ίδια που λέγανε προχθές, πέρσι, πριν 5 χρόνια. Μόνο περιφρόνηση γι’αυτά τα άτομα. Δεν είναι τίποτα πια, είναι σκέτος αέρας, μηδενικά που βγάζουν ήχους. Το μόνο που κρατάω στο μυαλό μου, πατώντας το μαγικό κόκκινο κουμπί, είναι κάτι σαν απορία: είναι δυνατόν να ελπίζουν αυτοί οι άνθρωποι ότι θα έχουν ξεχαστεί σε είκοσι ή τριάντα χρόνια; Τους φαντάζομαι πλούσιους, ακόμη κουστουμαρισμένους, μονίμως πετυχημένους και εντελώς αξέχαστους. Αντιμέτωπους με τη συλλογική μνήμη, τη μαζική φτώχια ή τα βλέμματα μιας χαμένης γενιάς.

***

Κλείνοντας την τιβί, αναρωτιέμαι πώς ανακοινώνεις στους γονείς σου άλλη μια μείωση της σύνταξης. Μου έλεγε καλός φίλος τις προάλλες: «δεν φοβάμαι για μένα, ότι κι αν γίνει. Οτιδήποτε, όσο σκληρό και αν είναι. Το έχω σκεφτεί, θα προσπαθήσω να το αντιμετωπίσω. Σκέφτομαι όμως κάποιους δικούς μου ανθρώπους και..» σταμάτησε απότομα τα λόγια του, δεν χρειαζόταν άλλο, συμφωνούσα. Αλλά πάλι, αυτή η αίσθηση περιφρόνησης με έχει κατακυριεύσει. Λες κ έχει πάρει και την οργή και την αγωνία και τις έχει κατεδαφίσει για να κερδίσει μέσα μου όλο το έδαφος. Δεν καταδέχομαι να με διαλύει ο κάθε Κουτρουμάνης, ο κάθε Μπένυ που σε κάθε του δημόσια εμφάνιση πια αναφέρεται επιδεικτικά και επίμονα στο «έθνος», ούτε καν στη χώρα. Είναι πολύ λίγοι, πολύ αναίσθητοι, πολύ κυνικοί. Ο πολιτισμός τους δεν έχει καμία σχέση με τον δικό μας. Ζουν σε άλλο πλανήτη. Η Λανγκάρντ, βγαίνει, ως εκπρόσωπος ενός αμερικάνικου, κατά βάση οργανισμού και μας κάνει διάλεξη για τον τρόπο ζωής, για τις θυσίες, για το πώς πρέπει να αναπνέουμε ισοσκελισμένα. Την ίδια ώρα, μερικά χιλιόμετρα παραδίπλα, πλάι στην ηθικολογία και τις ανθρωποθυσίες του ΔΝΤ, δολοφονείται εν ψυχρώ κάποιος Τρόι Ντέιβις. Αθώος ή ένοχος, δεν έχει καμία σημασία. Ο πολιτισμός τους σηκώνει το όπλο, κηρύττει τη λιτότητα, λέει πως ζούσαμε πάνω απ’ τις δυνατότητές μας, αποφασίζει πως η μόνη δυνατότητα ενός Τρόι Ντέιβις είναι ο θάνατος. Ο πολιτισμός των Ευρωπαίων πάλι, μας κουνάει το δάχτυλο, φωνάζει ότι δεν είμαστε ανταγωνιστικοί, εργατικοί, αποτελεσματικοί. Ο πολιτισμός των Ευρωπαίων δεν γουστάρει τα περιττά έξοδα. Δεν συνεχίζουμε με τους μετανάστες, τους άστεγους και ένα σωρό άλλους. Το βασικό είναι να απολύονται δημόσιοι υπάλληλοι. Το βασικό είναι να κόβεται το ρεύμα σε όποιον δεν έχει να πληρώσει. Το βασικό είναι να φορολογείται ο μισθός σου που είναι 400
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: alexpap στις Σεπτεμβρίου 29, 2011, 01:35:39 pm
αληθινό κ πολύ συγκινητικό κείμενο!! ευχαριστούμε Germanos!!!

φροντίζοντας να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας περιμένοντας ...γαληνεύουμε με μουσική...το μοιράζομαι μαζί σας


http://www.youtube.com/watch?v=DxNCDx00mTg&feature=player_embedded
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sunsmile στις Σεπτεμβρίου 29, 2011, 01:39:44 pm
Και από μένα αυτό το τραγούδι για να θυμόσαστε ότι πάνω απ' όλα είστε νέοι και αγαπάτε τη ζωή γι αυτό πρέπει να πολεμάτε για το καλύτερο και να ερωτεύεστε με πάθος :)
http://www.youtube.com/watch?v=KFlKZFKobbY&sns=fb
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 29, 2011, 06:23:33 pm
http://www.youtube.com/watch?v=XaOMwwhwGp8&feature=related

Έλα πάρε με..
Και θεϊκός μου γίνε στίχος που τον χορεύει ο ρυθμός και ο ψάλτης ήχος....
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 29, 2011, 06:34:22 pm
http://www.youtube.com/watch?v=_gsmBBEWm5s&feature=related

Για εμπλουτισμό της διδασκαλία του δημοτικού τραγουδιού και των επιρροών του...
Ο λαός, το γνήσιο συναίσθημα, οι αναλλοίωτες αξίες....
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 29, 2011, 10:19:50 pm
http://www.youtube.com/watch?v=9OMoIAPWZO0

Ας μη μιλάμε για κενά, υπαρκτά ή ανύπαρκτα μόνο στην εκπαίδευση. Ας αναζητήσουμε το κενό σε τραγούδια ή ποιήματα....
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Σεπτεμβρίου 29, 2011, 10:29:52 pm
Πίσω από τα μεγάλα μάτια, τα καμπύλα χείλια, τους βοστρύχους

Ανάγλυφα στο μαλαματένιο σκέπασμα της ύπαρξής μας

Ένα σημείο σκοτεινό που ταξιδεύει σαν το ψάρι

Μέσα στην αυγινή γαλήνη του πελάγου και το βλέπεις:

Ένα κενό παντού μαζί μας…

ή μήπως όχι δεν απομένει τίποτε παρά μόνο το βάρος

η νοσταλγία του βάρους μιας ύπαρξης ζωντανής

εκεί που μένουμε τώρα ανυπόστατοι λυγίζοντας

σαν τα κλωνάρια της φρικτής ιτιάς τα σωριασμένα μέσα στη

διάρκεια της απελπισίας

ενώ το ρέμα κίτρινο κατεβάζει αργά τα βούρλα ξεριζωμένα

μες στο βούρκο

εικόνα μορφής που μαρμάρωσε με την απόφαση μιας πίκρας παντοτινής.

Ο ποιητής ένα κενό.

Γιώργος Σεφέρης. Ο βασιλιάς της Ασίνης. (απόσπασμα)
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: momo στις Σεπτεμβρίου 30, 2011, 01:03:52 pm
http://www.youtube.com/watch?v=rTyfgAwomJk

ΠΩΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΩ; ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ
 
"...Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ'άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω..."

Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: momo στις Οκτωβρίου 03, 2011, 08:58:32 am
Αργοπεθαίνει... Pablo Neruda

http://www.youtube.com/watch?v=Q5EdJ7s7SFM&feature=related

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί
ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει
ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να
αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την
ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sgrig στις Οκτωβρίου 03, 2011, 05:48:40 pm
http://www.youtube.com/watch?v=qs8sjO2d1aw

Μ αρέσει να κοιτάω ψηλά στ' ατέλειωτα τραγούδια.....................
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: sunsmile στις Οκτωβρίου 06, 2011, 01:19:13 am
http://youtu.be/73DNXc3R1Sg
Αφήστε τους να λένε ό,τι θέλουν  ΚΕΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: snoopy στις Οκτωβρίου 06, 2011, 11:11:43 am
Αξίζει, φίλε , να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει....
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: moustard στις Οκτωβρίου 07, 2011, 01:12:48 am
  Έλα, πάρε με (αναπληρωτρια)
  το ..σκοτωσα;  :-[

http://www.youtube.com/watch?v=XaOMwwhwGp8&feature=related

Ναι  ;D ;D
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: momo στις Οκτωβρίου 07, 2011, 09:33:59 pm
  Έλα, πάρε με (αναπληρωτρια)
  το ..σκοτωσα;  :-[

http://www.youtube.com/watch?v=XaOMwwhwGp8&feature=related

Ναι  ;D ;D

το'πιασα το υπονοούμενο!  ;) 
Τίτλος: Απ:
Αποστολή από: momo στις Οκτωβρίου 07, 2011, 09:50:51 pm
Μ’ ενδιαφέρει…
       Θέλω να μάθω…


Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις για να ζήσεις,
θέλω να μάθω για ποιό πράγμα αναπνέεις,
και αν μπορείς να ρισκάρεις
για να βρεις τα όνειρα της καρδιάς.


Δεν με ενδιαφέρει πόσο χρονών είσαι,
θέλω να ξέρω αν ακόμα ρισκάρεις
να φανείς αφελής
για την αγάπη, για το όνειρο,
για την περιπέτεια του να είσαι ζωντανός.

Δεν θέλω να μάθω,
ποιοί πλανήτες απειλούν την σελήνη σου,
θέλω να μάθω αν άγγιξες το κέντρο του πόνου,
αν έμεινες ανοιχτός,
μετά τις απιστίες της ζωής,
η αν έκλεισες ερμητικά την καρδιά σου,
από φόβο μήπως ξαναπληγωθείς .

Θέλω να μάθω
αν καταφέρνεις να μείνεις με τον πόνο,
τον δικό μου, τον δικό σου.

Αν μπορείς να χορέψεις τρελά
και ν' αφήσεις την έκσταση να φτάσει
μέχρι την άκρη των δακτύλων,
χωρίς ν' αντιδράσεις με σύνεση,
ή να γίνεις ρεαλιστής
ή να θυμηθείς τα ανθρώπινα όρια.

Δεν θέλω να μάθω αν είναι αληθινή
η ιστορία που μου διηγείσαι.
Θέλω να μάθω αν είσαι ικανός
να απογοητεύσεις τον άλλο,
παραμένοντας αυθεντικός,
αν μπορείς ν' αντέξεις
την κατηγορία μιας απιστίας
χωρίς ν' απαρνηθείς την ψυχή σου.

Θέλω να μάθω αν είσαι πιστός
και άρα έμπιστος.

Θέλω να μάθω αν ξέρεις
να βλέπεις την ομορφιά,
ακόμα κι όταν δεν είναι όμορφη πάντα,

αν είσαι ικανός να περνάς τη ζωή σου,
συντροφιά μόνο με τον εαυτό σου.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις
με το σπάσιμο,
το δικό σου ή το δικό μου,
και να συνεχίσεις να φωνάζεις
στην ασημένια πανσέληνο: ΝΑΙ!

Δεν με ενδιαφέρει να μάθω που ζεις
η πόσα χρήματα έχεις,
με ενδιαφέρει αν μπορείς να ξυπνήσεις,
μετά από μια νύχτα πόνου
θλιμμένος και κομμένος στα δύο,
και να κάνεις το χρέος σου για τα παιδιά.
 
Δεν με ενδιαφέρει ποιος είσαι,
και πώς έφτασες μέχρι εδώ,
θέλω να μάθω αν μπορείς να μείνεις
μες την φωτιά μαζί μου,
και να μην το σκάσεις.

Δεν θέλω να μάθω τι σπούδασες
η με ποιόν ή πού...
Θέλω να μάθω τι σε κρατά μέσα σου,
όταν όλα σε παρατάνε...


Θέλω να μάθω αν μπορείς
να μένεις μόνος με τον εαυτό σου
κι αν πράγματι σ' αρέσει
η παρέα που έχεις στις άδειες σου στιγμές


(Γραμμένο από μια Ινδιάνα της Tribù των Oriah το 1890)