Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Αδιόριστοι Εκπαιδευτικοί => Διάφορα θέματα αδιόριστων => Μήνυμα ξεκίνησε από: rac στις Αύγουστος 24, 2012, 09:00:05 μμ
-
Καλησπερα!θα ηθελα αν καποιος γονιος αναγκαστηκε να ξενιτευτει μακρια απο το σπιτι με το παιδακι του,να μοιραστει μαζι μας την εμπειρια του...οση χωραει!!ευχαριστω πολυ!
-
Εμπειρια τραυματικη για μενα και οσο σκεφτομαι οτι θα την επαναλαβω και φετος τρελαινομαι.Το παιδι που πηρα μαζι ηταν 9 ετων και αφησα πισω τον 14 χρονο .Στη Κρητη η κοινωνια ειναι πολυ κλειστη και η μικρη ζοριστηκε πολυ παρολο που ηταν ενα καλοβουλο παιδακι .Ευτυχως που ημουν στο σχολειο της και η δασκαλα της φανταστικος ανθρωπος. Ημουν σε χωριο ισως γι αυτο τα πραγματα ηταν πιο δυσκολα.Το πρωτο χρονικο διαστημα με το που νυχτωνε στο σπιτι καθως δε κυκλοφορουσε μυγα
-
κι εγω καπως ετσι το φανταζομαι...το να εισαι ελευθερος και να φυγεις δυσκολο αλλα παλευεται,το να ξεριζωνομαστε και να στερουνται τα παιδια την οικογενειακη ζεστασια,μου μοιαζει τρομερο και αδικαιολογητο να μας υποχρεωνουν να το περναμε...
-
Πολυ ψυχοφθορο για ολη την οικογενεια . Πρωτη χρονια με το 2χρονο μαζι μου 350χλμ μακρια & το 7χρνο με το μπαμπα. Εφευγα Παρασκευη & γυριζα Δευτερα (σπογ. βαρδια). 2η χρονια ευτυχως σπιτι μου . Περσι μου καθεται παλι επαρχια & επαναλαμβανεται το ιδιο σκηνικο. Εφευγα Δευτερα 5πμ για να ειμαι σχολειο στο τσακ. Ο μικρος μου δεν ελεγε γεια η καληνυχτα αλλα καλο ταξιδι. Ο δε μεγαλος ,ενω εχω δηλωσει μονο τη περιοχη μου φετος, ακομα μου λεει να μη φυγω μακρια. Δε το πιστευει οτι η θα δουλευω κοντα στο σπιτι μας η καθολου. Παντως ετσι οπως ειναι τωρα τα πραγματα δεν αξιζει ο ξενιτεμος, για οσους τουλαχιστον εχουν οικογενεια. Α... ο αντρας μου αφανης ηρωας... Και κατι ακομα οσες φορες ημουν επαρχια ετυχα με φοβερες συναδερφους ,αψογη συνεργασια και κατανοηση.....
-
η δική μου εμπειρία λέει ως εξής: άφησα δύο παιδιά πίσω μου (η μικρή μου να κλαίει και να μου λέει όχι μαμά μην πας) ήμουν μόνη μου σε έναν ξένο τόπο χωρίς τον άνδρα μου και τα παιδιά μου και από το πρωί μέχρι το βράδυ έκλαιγα, μετρούσα μία μία τις μέρες σαν τους φαντάρους, για το μόνο που δοξάζω το Θεό είναι ότι οι άνθρωποι ήταν πολύ φιλόξενοι!!!!! κατά τα άλλα χάλια
-
Ευχαριστω για την ανταποκριση!
-
rac, καταρχάς δε μας είπες αν έχεις 1 ή 2 ή...παιδιά. Το λέω γιατί όσοι αναγκαστήκατε να πάρετε το 1 και να αφήσετε το άλλο, σίγουρα θα περάσατε μαρτύρια! Εγώ μία χρονιά που ήμουν αναπληρώτρια σε Δωδεκάνησα Δ, πήρα τη (μοναχο)κόρη μου μαζί (7 χρονών) και πέρασε πολύ καλά. Δέθηκε πολύ με τους συμμαθητές της και τα άλλα παιδάκια, πολυ παιχνίδι και εντελώς ξέγνοιαστη ζωή! Ακόμα μου μιλάει για το νησί, της λείπει και ζητάει να ξαναπάμε (για διακοπές!)
Άντε...να ακουστεί και μια άλλη άποψη, πιο αισιόδοξη για όσους φύγετε μακριά από το σπίτι σας!!! :)
-
Εχω ενα παιδακι 5 χρονων,θα παει νηπιο.
-
Εχω ενα παιδακι 5 χρονων,θα παει νηπιο.
να πατε με το καλο ΟΠΟΥ σας ορισει η πατρις, να ειστε καλα και θα περασει μια χαρουλα το νηπιο!
να γνωριστειτε απο τις πρωτες μερες με ντοπιες/ους, θα βρει σιγουρα νηπια για να απσχολειται !
μην πηγαινετε με προκαταληψη, μην κλεινεστε σπιτι .
-
Έζησα σε νησί της παραμεθορίου για ένα χρόνο με συνάδελφο τρίτεκνη που είχε μαζί και τα τρία της παιδιά....δυσκολεύτηκε ναι, αλλά η καλή παρέα των συναδέλφων και η κατανόηση-βοήθεια των ντόπιων ήταν αυτή που έκανε τις δυσκολίες της πιο ήπιες...και κάτι ακόμα:όπου υπάρχουν άνθρωποι με καλή καρδιά, δεν πρόκειται για ξενιτιά :)
αν δεν έχετε σοβαρό ιατρικό θέμα, μη σας απασχολεί το "μακριά", δεν υπάρχουν βέβαια πάρα πολύ τακτικές συγκοινωνίες, αλλά θα βρείτε τρόπο να περάσετε όμορφα....
-
Εχω ενα παιδακι 5 χρονων,θα παει νηπιο.
Είναι καλύτερα που είναι μικρό, θα σε ακολουθήσει χωρίς γκρίνια. Αν ήταν πιο μεγάλο, 12+, θα είχες πρόβλημα, γιατί θα δε θα ήθελε να χάσει τις παρέες του στο σχολείο! Θα είναι μια εμπειρία, που θα τη θυμάται για όλη του τη ζωή! Φρόντισε να του την κάνεις ευχάριστη! Τα προβλήματα δεν είναι τόσο μεγάλα όσο τα φανταζόμαστε εμείς, που ζήσαμε σε αστικά κέντρα! Παιδιά ζουν και στα νησιά και μεγαλώνουν φυσιολογικότατα. Εγώ πήγαινα πολύ τρομοκρατημένη για το παιδί και όλα πήγαν κάτι καλύτερο από τέλεια! Καλή τύχη!!!
-
Εχω ενα παιδακι 5 χρονων,θα παει νηπιο.
Αν μπει σε ολοημερο, δε θα εχεις προβλημα. Κοιτα μονο να γνωριστεις με τους γονεις των καινουριων φιλων του, γιατι θα χρειαζεται παρεα να παιζει και μετα το σχολειο! (ειδικα τα ΣΚ)
-
εν παση περιπτωσει, επειδη θα χρειαστουν φιλολογοι, αγγλικοι, γαλλικοι στο νησακι "μας", να ειναι σιγουροι οτι και καφενεια, και παρεες, και κεφι θα βρουν...και χωρις πολλα χρηματα να απαιτουνται γι αυτα !
οχι μιρλα ομωςςςςςςςςςς
-
λοιπον εγω θα σας πω την εμπειρια του να μην αναγκαζεσαι να αφηνεις τα παδιια σου και να ξενιτευτεις για αμφισβητουμενους λογους.....
ειμαι αδιοριστη . 39 ετων εργαζομαι ως αναπληρωτρια ή ωρομισθια . ποτε δεν εφυγα απο τον τοπο μου να παω να εργαστω για ενα σκοπο τοσο αμφιβολο οπως ο διορισμος. Εχω 2 κοριτσια 8 και 10 ετων υγιεστατα σωματικα - και θεωρω - και ψυχολογικα διοτι δεν μπηκα ποτε στην διδικασια να τα αποχωριστω.
Μην χωριζετε την οικογενεια εκτος και αν ειναι σοβαροι οικονομικοι λογοι ή αν πρεπει να γινει για τον πολυποθητο διορισμο.
Δεν λεω πως δεν ζηλευω τους διορισμενους ομως δεν ειναι βεβαιο αν το να εργαστω μακρια απο την οικογενεια μου θα μου εξασφαλισει κατι καλυτερο απο αυτο που ηδη εχω. Μια οικογενεια χωρις προβληματα και ενα καλο εισοδημα !
-
Συμφωνώ !
υ.γ. Ωραια φωτογραφία ;) Χιος, πατριδα μου!
-
Στη περιπτωση που εισαι διορισμενος ομως τι κανεις ;Χαλας την οικογενεια σου.Τετοιες μερες σκεφτομαι γιατι περιμενα 16 χρόνια να διοριστω με 8ωρα διαβασματος για τον ΑΣΕΠ και να βολοδερνω στα νησια με το ενα η αλλο παιδι μη ξεροντας καθε χρονο που θα γραψω τα παιδια ,τα οποια καθως μεγαλωνουν δε θελουν να σε ακολουθησουν.Και οσο και να προσπαθω να περασουν καλα καθε φορα που βγαινουν οι αποσπασεις σπαραζουν.Τι δε κανω καλα;Εκτος ισως απο την επιλογη να σπουδασω αυτο που αγαπαω;
-
Συμφωνω,δεν ξερω αν αξιζει ολο αυτο ακομη και μπροστα στην προοπτικη του διορισμου.Τα χρηματα ειναι ελαχιστα και το ψυχικο κοστος μεγαλο.Οσο καλα κι αν τα καταφερεις να περασεις,δεν παυεις να αναγκαζεις ενα παιδι να αποχωριστει τον πατερα του,σαν να διαλυεται ενα παζλ...κι ο ενας χρονος παλευεται,ομως με τα τωρινα δεδομενα ο ενας χρονος δεν υπαρχει!
-
Οσοξ αφορα την αναπληρωση νομιζω οτι δεν αζιζει να χωριζεις την οικογενεια σου σε δυο κομματια. Αν ομως εγω ηξερα οτι θα διοριζομουν στην επαρχια εχω ολη τη καλη διαθεση να μετακομισω οικογενειακως
. Η ζωη στην επαρχια εχει αλλη ποιοτητα και για τα παιδια ειναι πιστευω οτι καλυτερο...
-
Εγώ πάντως 2 χρόνια στην επαρχία δεν είχα πρόβλημα με το παιδί-είναι βέβαια μικρό και δεν του κακοφάνηκε. Αν φροντίσεις να του δώσεις ερεθίσματα ( παιδότοπους και παιδικές χαρές), όλα πάνε καλά.
-
μήπως μερικές φορές διογκόνουμε κάποιες καταστάσεις ενώ τα πράγματα είναι πιο απλά?νομίζω πως στην αρχή θα είναι λίγο δύσκολα αλλά σιγά σιγά όλα θα πάρουν το δρόμο τους, και όλα θα τα θυμώμαστε αργότερα σαν μια γλυκιά ανάμνηση!!!!!!!!
-
την χρονια που περασε νοικιασα μια γκαρσονιερα σε μια καθηγητρια απο ενα νησι του Αιγαιου. ειχε ενα μικρο αγορι 4 χρονων. Το παιδι καθε φορα που αποχωριζονταν τον πατερα του , παρουσιαζε σημαδια καταθλιψης και κωλικους με διαρροια. Επισης αρρωσταινε καθε εβδομαδα σχεδον ειτε απο ιωσεις , ειτε κρυολογηματα...σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο απο την περυσινη χρονια...η μητερα προσπαθουσε μονη αλλα πολλες φορες την εβλεπα σε μεγαλη πιεση.... οχι, μερικες φορες τα πραγματα δεν ειναι τοσο απλα...
-
Συνάδελφοι θα σας μεταφέρω τις δικές μου σκέψεις μια και φέτος θα ζήσω για πρώτη φορά το δίλημμα: μόνη ή με παιδιά; Μετά από πολύ προβληματισμό αποφασίσαμε με τον άντρα μου να μείνουν τα παιδιά (4) στο σπίτι με τον πατέρα τους, στο χώρο τους, τα σχολεία τους, τους φίλους τους. Σκέφτηκα ότι έτσι κι αλλιώς θα βιώσουν έναν αποχωρισμό (της μαμάς), δεν χρειάζεται να ζήσουν και άλλους. Βέβαια, ο superman που θα μείνει πίσω θα δυσκολευτεί αλλά θα τα καταφέρει. Νομίζω ότι εγώ θα δυσκολευτώ ψυχολογικά και συναισθηματικά και ο άντρας μου θα αντιμετωπίσει δυσκολίες καθημερινότητας. Προσπαθούμε να το δούμε σαν πρόκληση για τη δυναμική της οικογένειας και να μετριάσουμε τις δυσκολίες. Αυτά......
-
Δεν ξερω συναδελφοι...η αληθεια ειναι οτι ολα μπορουμε να τα καταφερουμε με καλη διαθεση κι αισιοδοξια αλλα καποια πραγματα καποιες φορες σε πιεζουν πολυ!Καλη επιτυχια και δυναμη σε ολους τους γονεις που αναγκαζονται να βιωσουν εστω και προσωρινο χωρισμο της οικογενειας!Δυστυχως οι ιθυνοντες εκτος απο την τσεπη,παιζουν και με τα νευρα μας!!!
-
Eλατε, υπερβολικοι ! Άκου "ξενιτιά"? Ξενιτιά ειναι η διαμονή σε άλλη χώρα, μακρια απο την πατρίδα, οι ξενες χωρες, η αλλοδαπή. Ειστε "αλλοδαποί"? Συνέλθετε....
Ο τιτλος να αλλαξει ετσι κι αλλιως.Διοτι δε μιλαμε για μακρια απο την πατριδα (ακου ξενιτιά!!!) αλλα για παιδια που απο αναγκη πρεπει να ζησουν ενα μικρο διαστημα χωρις τους δυο γονεις.
Ειστε και εκπαιδευτικοι και διδασκετε κιολας !!!!
-
Το 'ξενιτια' ουτως η αλλως εχει χιουμοριστικη και μεταφορικη σημασια...θεωρω την αντιδραση σου υπερβολικη και το τελευταιο σου σχολιο αγενες και αδικο.
-
Eλατε, υπερβολικοι ! Άκου "ξενιτιά"? Ξενιτιά ειναι η διαμονή σε άλλη χώρα, μακρια απο την πατρίδα, οι ξενες χωρες, η αλλοδαπή. Ειστε "αλλοδαποί"? Συνέλθετε....
Ο τιτλος να αλλαξει ετσι κι αλλιως.Διοτι δε μιλαμε για μακρια απο την πατριδα (ακου ξενιτιά!!!) αλλα για παιδια που απο αναγκη πρεπει να ζησουν ενα μικρο διαστημα χωρις τους δυο γονεις.
Ειστε και εκπαιδευτικοι και διδασκετε κιολας !!!!
δε θα μπορουσα να μη συμφωνησω μεχρι κεραιας... 8)
-
καιτοι αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας δε θα αναφερθώ στη δική μου περίπτωση γιατί ειναι εντελώς άλλη υπόθεση, έτσι δεν έχω να παραθέσω τη δική μου εμπειρία επ΄αυτού. Θα παραθέσω μόνο την εμπειρία όσων βλέπω μπροστά μου στη διεύθυνση που εργάζομαι :
όσες μητέρες (γιατί οι μητέρες συνήθως τραβάνε το κάρο ) έρχονται με τα παιδιά τους και με θετική διάθεση περνάνε καλά. Μαθαίνουν μέσα απο την εμπειρία, ανοιγουν τους ορίζοντές τους, ενίοτε χαλαρώνουν κιόλας αφήνοντας τα παιδιά να χαρούν τις αλάνες και την πλατεία, επιτρέποντας στα παιδιά να λερωθούν , να νιώσουν τη γη και τη θάλασσα, να ειναι παιδιά.
Όσες πάλι κουβαλάνε μιζέρια, φόβο και ενδεχομένως αποστροφή για το μέρος διορισμού τους ( πολλές φορές συναντώ τη νοοτροπια "έλα μωρέ, επαρχία βλάχοι ειναι !! - και τα "παίρνω" γιατί και γω Αθηναία ειμαι κατά βάση αλλά δεν κρίνω τον άλλο σε σχέση με το ποσο μακριά απο το Κολωνάκι μένει ) όχι μόνο δεν περνάνε καλά αλλά χρησμοποιούν και τα παιδιά τους για να "χτίσουν" επάνω τους τη δική τους μιζέρια. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με τις περισσοτερες περιπτώσεις με τις οποίες εγώ ήρθα σε επαφή.
Κατά τα άλλα συμφωνώ με τον Μάρκο -δεν ειναι ξενητιά η Ελλάδα. Μια όμορφη περιπέτεια ειναι !!! Με τις δυσκολίες και τις αναποδιές της αλλά και με τα πεσκεσάκια στο δάσκαλο, το φοιτητικό περιβάλλον και την παρέα ειδικά μεταξύ νέων ηλικιακά συλλόγων. Όλα, μάλλον θέμα οπτικής ειναι τελικά!
-
καιτοι αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας δε θα αναφερθώ στη δική μου περίπτωση γιατί ειναι εντελώς άλλη υπόθεση, έτσι δεν έχω να παραθέσω τη δική μου εμπειρία επ΄αυτού. Θα παραθέσω μόνο την εμπειρία όσων βλέπω μπροστά μου στη διεύθυνση που εργάζομαι :
όσες μητέρες (γιατί οι μητέρες συνήθως τραβάνε το κάρο ) έρχονται με τα παιδιά τους και με θετική διάθεση περνάνε καλά. Μαθαίνουν μέσα απο την εμπειρία, ανοιγουν τους ορίζοντές τους, ενίοτε χαλαρώνουν κιόλας αφήνοντας τα παιδιά να χαρούν τις αλάνες και την πλατεία, επιτρέποντας στα παιδιά να λερωθούν , να νιώσουν τη γη και τη θάλασσα, να ειναι παιδιά.
Όσες πάλι κουβαλάνε μιζέρια, φόβο και ενδεχομένως αποστροφή για το μέρος διορισμού τους ( πολλές φορές συναντώ τη νοοτροπια "έλα μωρέ, επαρχία βλάχοι ειναι !! - και τα "παίρνω" γιατί και γω Αθηναία ειμαι κατά βάση αλλά δεν κρίνω τον άλλο σε σχέση με το ποσο μακριά απο το Κολωνάκι μένει ) όχι μόνο δεν περνάνε καλά αλλά χρησμοποιούν και τα παιδιά τους για να "χτίσουν" επάνω τους τη δική τους μιζέρια. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με τις περισσοτερες περιπτώσεις με τις οποίες εγώ ήρθα σε επαφή.
Κατά τα άλλα συμφωνώ με τον Μάρκο -δεν ειναι ξενητιά η Ελλάδα. Μια όμορφη περιπέτεια ειναι !!! Με τις δυσκολίες και τις αναποδιές της αλλά και με τα πεσκεσάκια στο δάσκαλο, το φοιτητικό περιβάλλον και την παρέα ειδικά μεταξύ νέων ηλικιακά συλλόγων. Όλα, μάλλον θέμα οπτικής ειναι τελικά!
...και ξανα ισχυει το προηγουμενο μηνυμα ... :P :P :P :P
-
Το 'ξενιτια' ουτως η αλλως εχει χιουμοριστικη και μεταφορικη σημασια...θεωρω την αντιδραση σου υπερβολικη και το τελευταιο σου σχολιο αγενες και αδικο.
Η αγένεια σας ενοχλησε? ενω οταν κανουμε χιουμορ μιλωντας για παιδια ειναι ευγενικό ?
-
ΜΑΡΚΟΣ,έχεις παιδιά;διότι αν δεν έχεις,σου είναι μάλλον δύσκολο να συνειδητοποιήσεις τις αντικειμενικές δυσκολίες.Σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα συμπλήρωνα την αίτηση διορισμού μου,αν πήγαινα μόνη μου και π'οσο θελκτική θα ήταν μία θέση σε Κουφονήσια ή Ψαρά...Τώρα όμως με άλλα δεδομένα σκέφτομαι αλλιώς...Γι'αυτό σου λέω:αν δεν ξέρεις,άστο...
-
ΜΑΡΚΟΣ,έχεις παιδιά;διότι αν δεν έχεις,σου είναι μάλλον δύσκολο να συνειδητοποιήσεις τις αντικειμενικές δυσκολίες.Σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα συμπλήρωνα την αίτηση διορισμού μου,αν πήγαινα μόνη μου και π'οσο θελκτική θα ήταν μία θέση σε Κουφονήσια ή Ψαρά...Τώρα όμως με άλλα δεδομένα σκέφτομαι αλλιώς...Γι'αυτό σου λέω:αν δεν ξέρεις,άστο...
χωρις να θελω να εμπλακω σε αντιπαραθεσεις χωρις νοημα, οι αντικειμενικες δυσκολιες σπανιως ειναι αξεπεραστες...κι ας παψουμε να "διυλιζουμε τον κωνωπα" με τον πανικο μιας ιωσης, ενος βηχα που θα εμφανισει ο λεβεντακος μας στο νησι... πιο πολλες περιπετειες περνανε στους παιδικους σταθμους-παρκιγκ διπλα στα σπιτια μας στην πολη...εχοντας περασει απο 4 "δυσκολες" περιοχες, εχοντας γνωρισει συναδελφους με ενα και δυο παιδια μαζι, δεν ακουσα παραπονα για την αδικη μοιρα και το αναλγητο υπουργειο. επελεξαν να δηλωσουν ΚΑΙ αυτες τις περιοχες και να υπηρετησουν εκει...κι οσο πιο εγκαιρα το συνειδητοποιει και το αποδεχεται κανεις, τοσο πιο "γρηγορα" περναει ο καιρος , τοσο λιγοτερα ειναι τα προβληματα.
-
Δεν διαφωνώ,απλά είπα πως,αν δεν γνωρίζεις κάτι,εκφράζεις ίσως πιο αβασάνιστα άποψη...
-
αυτοι που γκρινιαζουν που ειναι μακρια παο το σπιτι τους παντα θα βρουν και κατι να γκρινιαξουν και οταν θα ειναι διπλα στο σπιτι τους!ολα ειναι ζητημα το πως βλεπει κανεις καθε νεα περιπετεια της ζωης του!και επιτελους ας παψουμε να τα θελουμε ολα δικα μας, και διορισμο και διπλα στο σπιτι μας και καλο σχολειο και καλα παιδια και καλο συλλογο και καλο διευθυντη!
-
αυτοι που γκρινιαζουν που ειναι μακρια παο το σπιτι τους παντα θα βρουν και κατι να γκρινιαξουν και οταν θα ειναι διπλα στο σπιτι τους!ολα ειναι ζητημα το πως βλεπει κανεις καθε νεα περιπετεια της ζωης του!και επιτελους ας παψουμε να τα θελουμε ολα δικα μας, και διορισμο και διπλα στο σπιτι μας και καλο σχολειο και καλα παιδια και καλο συλλογο και καλο διευθυντη!
ποσο απίστευτο δίκιο έχεις!! δόξα τω θεώ βρέθηκε ένας χριστιανος να πει τα αυτονόητα.....
-
Νομίζω πως ξεμακρύναμε...
-
Εχω δωσει ηδη την απαντηση.
Η αγένεια σας ενοχλησε? ενω οταν κανουμε χιουμορ μιλωντας για παιδια ειναι ευγενικό ?
-
Νομίζω πως ξεμακρύναμε...
δεν ξεμακρυναμε καθολου, ισα ισα...ειμαστε ακριβως στο θεμα μας.
ο μιζερος ειναι ετσι ακομα κι οταν "περναει καλα " ...
-
Ας είμαστε λίγο προσεκτικοί γιατί δεν γνωρίζουμε τον άλλο πίσω από ένα nickname.
Ανταλλάξτε απόψεις χωρίς υπερβολές και υποδείξεις. Κάθε άποψη σεβαστή. Και αφήστε και κάτι να "πέσει κάτω"...
Προσέξτε μόνο το εξής:
Μερικές λέξεις προφανώς δεν μπορούν να λογοκριθούν αυτόματα από το software του forum. Για παράδειγμα η φράση "Φοβερό φίλε!" είναι αποδεκτή. Όμως η φράση "Είπες μ@λ@κία τώρα!" δεν είναι!. Παρακαλείστε να χρησιμοποιείτε οποιοδήποτε γλαφυρό τρόπο γραφής θέλετε σωστά όμως και αποδεκτά.
Από τους όρους χρήσης.
Η γλώσσα μας είναι τόσο πλούσια και σίγουρα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε άλλη λέξη.
Μηνύματα με τέτοιες "λέξεις" θα διαγράφονται.
Ευχαριστώ.
-
Το θέμα ξεκίνησε έτσι:
Καλησπερα!θα ηθελα αν καποιος γονιος αναγκαστηκε να ξενιτευτει μακρια απο το σπιτι με το παιδακι του,να μοιραστει μαζι μας την εμπειρια του...οση χωραει!!ευχαριστω πολυ!
και βλέπω πως καταλήγει να δίνονται συμβουλές ας πούμε για το πως πρέπει να είναι ή να μην είναι κάποιος.
Δεν έχω παιδιά αλλά αυτό που ξέρω είναι πως "όποιος είναι απ' έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει".
Αφήστε τους ανθρώπους να ανταλλάξουν τις εμπειρίες τους. Αναγνωρίστε τους το δικαίωμα στη διαφορετικότητα ως προς την αντιμετώπιση της ίδιας τους της ζωής. Τι σημασία έχει πως βλέπουν οι απ' έξω το πρόβλημα, όταν οι ίδιοι το βιώνουν αλλιώς? Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους χωρίς να κάνουν συγκρίσεις, κρίσεις και επικρίσεις?
Αν υποτίθεται είμαστε παιδαγωγοί, εμείς πρώτοι πρέπει να ξέρουμε πως αυτή η μέθοδος, δηλαδή της σύγκρισης, δεν είναι και τόσο αποτελεσματική για να ενθαρρύνουμε ή να υποστηρίξουμε ένα άτομο.
Επίσης η "κατηγοριοποίηση" των ανθρώπων δεν εξυπηρετεί και πολύ ούτε εμάς ούτε και τους άλλους γύρω μας. Οι άνθρωποι δεν χωρούν, ούτε και πρέπει να χωρούν σε "κουτάκια", καθένας είναι μοναδικός και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Συγχωρά τε με για το άσχετο της παρέμβασής μου....καλή συνέχεια στη κουβέντα σας.
-
MAT υποκλινομαι.Το θεμα οικογενεια και παιδια ειναι ιερο.ο καθενας αντιμετωπιζει τα θεματα με τα παιδια η το συζυγο αναλογα με το χαρακτηρα του, τη φυση των προβληματων που αντιμετωπιζει,τη χρονικη,οικονομικη συγκυρια,τον ιδιο το χαρακτηρα των παιδιων,κλπ,κλπ,κλπ.Το οτι καποιος την περασε ανωδυνα για καποια χρονια ενω ο αλλος υπεφερε,δεν κατατασσει τον εναν ως αξιο και προσαρμοστικο γονιο ενω τον αλλο μιζερο και απροσαρμοστο.Αυτες οι συγκρισεις δεν ειναι δυνατον να γινονται.Ο καθενας με την προσωπικη του ιστορια ειναι.Και βεβαια ολα ειναι θεωριες αμα δεν τα ζησεις.
-
Συμφωνω GR γιατι η καθε περιπτωση ειναι μοναδικη,.Τη προηγουμενη χρονια προσπαθησα πολυ για να εχω την κορη χαρουμενη μακρια απο την οικογενεια, της τους φιλους της και το αδελφο της.Το φυσικο περιβαλλον του νησιου ηταν μαγευτικο ,η βολτα στα παπακια και το μπανιο στη θαλασσα και στη πισινα μας δελεαστικο.Περσι πριν ξεκινησω δεν ηταν τοσο αρνητικη.Φετος μολις εμαθε οτι θα πρεπει να ξαναπαμε μαλλον στο νησι σπαραξε στο κλαμα.
-
Συμφωνώ απόλυτα με τη mat.
Και ειδικά για μια μητέρα το πώς αντιμετωπίζει τα πράγματα σε ό,τι αφορά τα παιδιά είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση. Όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι και σαφώς δεν έχουμε τις ίδιες αντιδράσεις απέναντι σε αυτά που προκύπτουν.
Όσο για τα ζόρια που τραβάνε τα παιδιά από μια μετακίνηση και ειδικά όταν χρειάζεται να αποχωριστούν τον ένα από τους δύο γονείς αυτά είναι δεδομένα. Άλλο, αν από εκεί και πέρα τίθενται ζητήματα επαγγελματικής αλλά και γενικότερης επιβίωσης που βάζουν τους γονείς σε αυτή τη διαδικασία.
Και επιτέλους για ποιο λόγο πρέπει να ενοχοποιούνται τα συναισθήματα των ανθρώπων απέναντι σε μια ξαφνική αλλαγή της καθημερινότητάς τους. Σιγά μην ευχαριστήσουμε στο τέλος και το Υπουργείο για τις μοναδικές ευκαιρίες που μας προσφέρει να πάρουμε σβάρνα τα βουνά και τα λαγκάδια.
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι τελικά όλα θα πάνε καλά και ο καθένας θα βρει τη δύναμη που χρειάζεται να χαμογελάσει και να περάσει όμορφα το χρόνο του στο όποιο μέρος κληθεί να υπηρετήσει.
Απλά, χαλαρώστε συνάδελφοι με την κριτική... Δε βοηθάει πουθενά.
-
Θα ηθελα να παραθεσω και τη δικη μου εμπειρια που εχει ως εξης: Δυο φορες εχω βρεθει εκτος μονιμης κατοικιας. Τη πρωτη ο μικρος μου 2 χρονων χωρις δευτερη σκεψη ηρθε μαζι μου .Τα περασε φοβερα σε σπιτι διπλα στη θαλασσα με τεραστιο κηπο. Το αρνητικο τον επερνα μαζι μου στο σχολειο γιατι δεν ειχα που να τον αφησω . Ο μεγαλος μου ομως που πηγαινε σχολειο , αθλημα ,φροντιστηριο κλπ + οτι δεν ηθελε εμεινε σπιτι με το μπαμπα του και κατα προεκταση με τους παπουδες . Το ιδιο σκηνικο επαναλληφθηκε και τη τριτη χρονια της αναπληρωσης. Πολλες φορες οσο καλη διαθεση κιαν εχεις η ολη κατασταση σε κουραζει. Ουτε μπορεις να αναστατωνεις τη ζωη των παιδιων σου για 8 μηνες χωρις να ξερειςπου θα εισαι τους επομενους 8 και να ειναι μια απο εδω και μια απο κει. Και το λεω εγω που αν ημουν χωρις υποχρεωσεις θα ειχα παει και Καστελοριζο γιατι μου αρεσει η επαρχια ...
-
Λυπαμαι πολυ για τις αναιτιες και υπερβολικες αντιδρασεις των MARCOS και zhto29!Δεν περιμενα οτι ενα τετοιο αντικειμενο κουβεντας θα προκαλεσεi αντιπαραθεσεις σε οξεις τονους απο τους δυο συναδελφους,κριμα...δε συνεχιζω γιατι δε χωραω σε κατι τετοιο.Δεχομαι ολες τις αποψεις και μαθαινω απο αυτες,θεωρω ομως απαραιτητη συνθηκη να εκφραζονται κοσμια χωρις χαρακτηρισμους.Ευχαριστω ολους τους συναδελφους για αλλη μια φορα που ανταποκριθηκαν κι εμαθα απο τις εμπειριες τους,ειναι πολυτιμες!Εξακολουθω να θεωρω απιστευτα ψυχοφθορο το να πρεπει να χωριστει μια οικογενεια,εστω και προσωρινα χωρις να θελει.Εκφρασεις οπως το 'λεβεντακος' τις αφηνω ασχολιαστες...Καλη συνεχεια και καλη επιτυχια σε ολους τους συναδελφους!
-
Λυπαμαι πολυ για τις αναιτιες και υπερβολικες αντιδρασεις των MARCOS και zhto29!Δεν περιμενα οτι ενα τετοιο αντικειμενο κουβεντας θα προκαλεσεi αντιπαραθεσεις σε οξεις τονους απο τους δυο συναδελφους,κριμα...δε συνεχιζω γιατι δε χωραω σε κατι τετοιο.Δεχομαι ολες τις αποψεις και μαθαινω απο αυτες,θεωρω ομως απαραιτητη συνθηκη να εκφραζονται κοσμια χωρις χαρακτηρισμους.Ευχαριστω ολους τους συναδελφους για αλλη μια φορα που ανταποκριθηκαν κι εμαθα απο τις εμπειριες τους,ειναι πολυτιμες!Εξακολουθω να θεωρω απιστευτα ψυχοφθορο το να πρεπει να χωριστει μια οικογενεια,εστω και προσωρινα χωρις να θελει.Εκφρασεις οπως το 'λεβεντακος' τις αφηνω ασχολιαστες...Καλη συνεχεια και καλη επιτυχια σε ολους τους συναδελφους!
...λεβεντακο, φωναζει η κολλητη μου το γιο της κι αυτος τρελαινεται στο γελιο...
ψυχοφθορο ναι, οχι ομως και το τελος του κοσμου...οχι για πανικο. Προσωπικη η εμπειρια απο το 2008 και still going...
-
Δεν έχω παιδιά αλλά αυτό που ξέρω είναι πως "όποιος είναι απ' έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει".
Αφήστε τους ανθρώπους να ανταλλάξουν τις εμπειρίες τους. Αναγνωρίστε τους το δικαίωμα στη διαφορετικότητα ως προς την αντιμετώπιση της ίδιας τους της ζωής. Τι σημασία έχει πως βλέπουν οι απ' έξω το πρόβλημα, όταν οι ίδιοι το βιώνουν αλλιώς? Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους χωρίς να κάνουν συγκρίσεις, κρίσεις και επικρίσεις?
Αν υποτίθεται είμαστε παιδαγωγοί, εμείς πρώτοι πρέπει να ξέρουμε πως αυτή η μέθοδος, δηλαδή της σύγκρισης, δεν είναι και τόσο αποτελεσματική για να ενθαρρύνουμε ή να υποστηρίξουμε ένα άτομο.
Ευγε!!!
Οσο σοκαρε μερικους τ'οτι γονεις εκπαιδευτικοι τολμησαν να δουν τον επικειμενη μετακομιση τους στην "ξενιτια" με στεναχωρα συναισθηματα αντι με κεφι, τοσο σοκαρε εμενα τ'οτι εκπαιδευτικοι (με ή χωρις παιδια, δεν ειναι το ζητημα) δεν αναγνωρισαν στους συναδελφους και στα παιδια τους το δικαιωμα στα συναισθηματα τους.
Ακομη κι ο ιδιος ανθρωπος μπορει ν'αντιμετωπισει διαφορετικα την ιδια κατασταση τη μια χρονιά και διαφορετικά την επομενη. Οι συναδελφοι που ειπαν τι ωραια που περασαν με τα παιδια τους στην επαρχια μπορει να μην ειχαν την ιδια αποψη αν το εκαναν φετος που ο μισθος ειναι τοσο μειωμενος ή αν εμεναν εκει περισσοτερα χρόνια. Ομοιως, οι συναδελφοι που βρηκαν την εμπειρια πολυ βασανιστικη μπορει να τη βιωναν πιο θετικά αν το ετερον ημισυ ειχε τη δυνατοτητα να τους επισκεπτεται συχνα στο νεο τοπο διαμονης. Ολα παιζουν ρολο στην ψυχολογια των γονιων και του παιδιου. (και λεω "γονιων" γιατι εκτος απο αυτον που φευγει, υπαρχει κι ο αλλος που μενει πισω - μηπως πρεπει κι αυτος ν'αντιμετωπιζει με κεφι τ'οτι θ'αποχωριστει το ετερον ημισυ και το παιδι του, αλλιως θα τον αποκαλεσουμε μιζερο κι απροσαρμοστο;)
Εξακολουθω να θεωρω απιστευτα ψυχοφθορο το να πρεπει να χωριστει μια οικογενεια,εστω και προσωρινα χωρις να θελει.
Καλυτερο ηταν οντως αντι να σε κρινει ο καθενας, να σου εδινε tips για το πώς μπορει να γινει λιγοτερο ψυχοφθορο.
-
Δε νομίζω ότι σας πάει κανείς με το ζόρι όμως.... είτε το έχετε δηλώσει είτε έχετε δηλώσει το Ναι σε Όλα! Επομένως το να κλαίγεται κανεις κατόπιν εορτής μάλλον αδικεί τον ίδιο.
Καταλαβαίνω βεβαίως ότι πολλοί πάνε για να ενισχύσουν οικονομικά την οικογένεια αλλά τελικά όλα καταλήγουν να είναι θέμα επιλογών : αν το παν ειναι η οικογένεια απλά ΔΕΝ πας. Αν το παν είναι η συνεισφορά στα οικονομικά της οικογένειας, πας αφού πρώτα έχεις σκεφτεί όλα τα ενδεχόμενα ( και τον αποχωρισμό των παιδιών, και τα ενοίκια, και αν σου φτάνει ο μισθός,και τα μεταφορικά και όλα ) και παίρνεις σαν -υποτιθεται - ώριμος ενήλικας μία απόφαση. την οποία μετά οφείλεις να στηρίζεις με τις πράξεις σου... αν δεν το κάνεις, κατ' εμέ , δεν ξέρεις ΕΣΥ τι θέλεις, δε σου φταίει ούτε ο τόπος , ούτε οι ανέσεις ούτε τίποτα..... Στην τελική, και στο Καστελόριζο που σε στέλνουν, να διδάξεις ΠΑΙΔΙΑ σε στέλνουν, που σημαινει ότι κι εκεί παιδιά μεγαλώνουν, όχι χόρτα!!!
-
αυτο ακριβως προσπαθησαν να κανουν οσοι μιλησαν ¨αιρετικα¨ και ¨εκτος γραμμης" εδω - και οι μη εχοντες παιδια και οι πιο "μπαρουτοκαπνισμενοι" : να δωσουν "tips" για την οσο το δυνατον πιο ανωδυνη προσαρμογη στα νεα δεδομενα μιας οικογενειας...στο κατω κατω κανεις δεν πηγαινει με τη βια στον τοπο διορισμου του, τον επιλεγει και του δινει μια θεση στην αιτηση του μετα απο πολλη σκεψη συνηθως ( ο υπογραφων εξαιρειται , καλως η κακως! )
-
Λυπαμαι πολυ για τις αναιτιες και υπερβολικες αντιδρασεις των MARCOS και zhto29!
Δεν ηταν αναιτια ουτε υπερβολικη η αντιδραση μου. "ξενιτια" ΔΕΝ υπαρχει και μιλησα για διορθωση του τίτλου, αιτιολογ'ωντας μαλιστα.
Μαλλον υπερβολικα σκληρη ηταν η λεξη για ενα τοσο ευαισθητο ζήτημα.
Αρα δεν ημουν καθολου αγενης. Διδασκουμε και πρεπει να διδασκουμε σωστα.
Εξακολουθω να θεωρω απιστευτα ψυχοφθορο το να πρεπει να χωριστει μια οικογενεια,εστω και προσωρινα χωρις να θελει.!
Συμφωνουμε σε αυτο. Ομως, τί να γίνει? συμβαινει κι αυτο. Άλλα παιδια μεγαλωνουν χωρις πατερα ή μητερα ή και χωρις τους δυο γονεις.
-
Στο Καστελόριζο έχει και χόρτα και χαμηλή βλάστηση και πρόβατα/κατσίκες :P
Είναι θέμα επιλογής του καθενός και ως ενήλικας θα έπρεπε να τα είχε υπολογίσει όλα αυτά. Αν όχι, τότε ή λάθος επάγγελμα επέλεξε, ή δεν κάνει για γονιός, ή και τα δύο.
Αναφέρομαι φυσικά σε αυτούς που κλαίγονται και μεταφέρουν όλα τα αρνητικά στοιχεία στο παιδί τους, αντί να φανούν δυνατοί και θετικοί και να το μεταδώσουν και στο παιδί, ώστε η αλλαγή περιβάλλοντος να είναι η ομαλότερη δυνατή.
Και φυσικά δεν υπάρχει έννοια "ξενιτιά" στην ίδια χώρα. Καλώς σας τα 'χωσε ο Μάρκος (και λίγα είπε).
Τέλος, όσον αφορά την αναπλήρωση, όποιος συμπληρώνει το κουτάκι "ναι σε όλες τις περιοχές", το κάνει με γνώση συνεπειών. Μετά δεν έχει νόημα καμία κλάψα. Αν, τώρα, δεν ήξερε τις συνέπειες, τότε κακώς είναι εκπαιδευτικός (ένα ελάχιστο επίπεδο αντίληψης θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε εκπαιδευτικό, έστω κι αν δεν είναι.. φυσικός 8) :P )
-
Συμφωνω απολυτα!!!
Οποιος δε θελει μακρυα, ας μη παει!!!
-
Δημιουργήσατε θέμα από το τίποτα! Δεν κατακρίναμε κανένα συνάδελφο (αναφέρθηκε κανένα προσωπικό στοιχείο και δεν το είδα; ) αλλά συμπεριφορές. (Κάποιοι- όπως ειπώθηκε- όπου κι αν πάνε, ακόμα και δίπλα στο σπίτι τους, θα γκρινιάζουν και θα μιζεριάζουν. Αυτό κατακρίναμε και καυτηριάσαμε)Εξάλλου, αν δείτε στις προηγούμενες σελίδες, γράψαμε και είπαμε την προσωπική μας εμπειρία. Προσωπικά, παρουσίασα την εμπειρία μου, όπως την έζησα και νομίζω ότι ήταν αισιόδοξη και καθησυχαστική για κάποιο συνάδελφο, που θα φύγει. Και για μένα η οικογένεια είναι ιερότατη και δεν είδα το νησί ως ευκαιρία να ζήσω "φοιτητική" ζωή! Δεν πήγα όμως και στο μέτωπο!!! Τέλος πάντων. Πάντα ζητώ συγνώμη, όταν νιώθω ότι θίγω κάποιον ή κάνω λάθος. Αυτή τη φορά δε νιώθω καθόλου έτσι. Κι όπως είπε ο Stelios, αφήστε και κάτι να πέσει κάτω, μη στέκεστε με το δίκανο στη γωνία!
-
Δημιουργήσατε θέμα από το τίποτα! Δεν κατακρίναμε κανένα συνάδελφο (αναφέρθηκε κανένα προσωπικό στοιχείο και δεν το είδα; ) αλλά συμπεριφορές. (Κάποιοι- όπως ειπώθηκε- όπου κι αν πάνε, ακόμα και δίπλα στο σπίτι τους, θα γκρινιάζουν και θα μιζεριάζουν. Αυτό κατακρίναμε και καυτηριάσαμε)Εξάλλου, αν δείτε στις προηγούμενες σελίδες, γράψαμε και είπαμε την προσωπική μας εμπειρία. Προσωπικά, παρουσίασα την εμπειρία μου, όπως την έζησα και νομίζω ότι ήταν αισιόδοξη και καθησυχαστική για κάποιο συνάδελφο, που θα φύγει. Και για μένα η οικογένεια είναι ιερότατη και δεν είδα το νησί ως ευκαιρία να ζήσω "φοιτητική" ζωή! Δεν πήγα όμως και στο μέτωπο!!! Τέλος πάντων. Πάντα ζητώ συγνώμη, όταν νιώθω ότι θίγω κάποιον ή κάνω λάθος. Αυτή τη φορά δε νιώθω καθόλου έτσι. Κι όπως είπε ο Stelios, αφήστε και κάτι να πέσει κάτω, μη στέκεστε με το δίκανο στη γωνία!
Εμένα ο θετικός τρόπος αντιμετώπισης που προτάθηκε από πολλούς με έκανε πιο αισιόδοξο. Εκεί που σκεφτόμουν να αρνηθώ τον μόνιμο διορισμό μου , που θα έρθει μετά από 2 χρόνια, :P σκέφτηκα πως είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσω πολλά απόμακρα μέρη στην Ελλάδα μαζι με την οικογένειά μου...
Θα κάνει καλό και στα 2 παιδιά μου...
Θέλω να διοριστώ και πάλι... :)
-
Τα παντα ειναι και θεμα συγκυριων οπως ειπε και συναδελφος πιο πανω.Αν υπηρχε σε μενα η δυνατοτητα να δει η μικρη τον πατερα και τον αδελφο της πριν τα Χριστουγεννα θα ενιωθε πιο καλα.Επελεξα το επαγγελμα που κανω απο αγαπη γι αυτο αφου με βαση το βαθμο εισαγωγης περνουσα οπου ηθελα στη δεσμη μου.Περιμενα 16 χρονια να διοριστω με ΑΣΕΠ και τωρα που διοριστηκα μετα απο τοσα χρόνια οι αποσπασεις του κλαδου μου με σταγονομετρο, να ειμαι 10 μηνες μακρια τους με 800 ευρω.Ποσο θετικα να το δω οταν νιωθω την αδικια να με πληγωνει;Υπαρχουν ατομα που λογω διασυνδεσεων ειναι στον αφρο και καποιοι αλλοι παιδευονται χρονια.
-
Είχα συνάδελφο που ήταν στο νησί με τα μικρά παιδάκια της. Η ίδια πολύ αισιόδοξος και θετικός άνθρωπος, δε μιλούσε άσχημα ή αρνητικά για το μέρος που βρέθηκε, μακριά από το σπίτι και τον άντρα της. Ίσα-ίσα που έλεγε συνέχεια στα παιδιά της τι ωραία που μπορούν και παίζουν έξω συνέχεια, σε τι ωραίο μέρος βρίσκονται, κτλ.... Τα παιδάκια της ήταν πολύ χαρούμενα παιδιά γενικά, έπαιζαν με τα υπόλοιπα παιδάκια, κτλ... Όμως, υπήρχαν αρκετές στιγμές που όχι απλώς ζητούσαν τον πατέρα τους αλλά έκλαιγαν για ώρες, φώναζαν, έλεγαν πως ο μπαμπάς τους τους εγκατέλειψε παρόλο που του μιλούσαν στο τηλέφωνο και γενικά αναστατώνονταν πάρα πολύ.... Στο τέλος της έλεγαν "επιτέλους μαμά, φεύγουμε από εδώ! Πάμε σπίτι μας, στο μπαμπά!!"...Παρόλο που νομίζω ότι γενικά πέρασαν αρκετά καλά αλλά ζορίστηκαν και πολύ!
Δεν έχω παιδιά αλλά καταλαβαίνω την αγωνία των γονιών και για το ποιο μέρος να δηλώσουν αλλά και για το πώς θα το πάρει το παιδί τους!!! Γιατί πάνω απ'όλα είναι γονείς και μετά εκπαιδευτικοί!! Είναι πολύ λογικό να ανησυχούν!
-
Την περσινή χρονιά βρέθηκα με το γιόκα μου 11 μηνών τότε στη Ρόδο! Στην αρχή είχα πέσει σε μαύρη κατάθλιψη που άφησα πίσω τον άντρα μου και όλη μας την οικογένεια και ο μικρός ήταν μες στη γκρίνια και τη μίρλα. Σιγά σιγά γνωρίστηκα με τους συναδέλφους εκεί και κάναμε φοβερή παρέα - οργώσαμε όλη τη Ρόδο, τι πανηγύρια, τι εκδρομές, τι μπάνια τα πάντα κάναμε και ο μικρός έγιε η μασκότ του συλλόγου και όλου του σχολείου. Με παρακαλάγανε να τον φέρω στις γιορτές.
Βέβαια δεν ήταν εύκολα, καθλολου θα έλεγα. Ο μικρός έχει δεθεί πάνω μου και θέλει χρόνο να συνηθίσει πάλι - ούτε τον μπαμπά του δε γνώριζε όταν γυρνάγαμε. Τα εισιτήρια ήταν γυρω στα 250 ευρώ και δεν μπορούσαμ να βλεπόμαστε συχνά. Δυσκολίες υπήρχαν πολλές άλλά ήταν κι αυτή μια εμπειρία. Φέτος ευτυχώς πήρα απόσπαση του χρόνου αν δεν πάρω θα πάμε Λέρο που έχω οργανική...
-
Νομίζω ότι όσοι δουλεύουμε χρόνια στα νησιά της παραμεθορίου έχουμε κουραστεί να ακούμε γυναίκες (κυρίως) που έρχονται να εργαστούν ως μόνιμες καθηγήτριες να γκρινιάζουν! Το ξέρω είναι δύσκολο, έχω και εγώ παιδί και μπορώ να καταλάβω, ΑΛΛΑ είναι δύσκολο για όλους να τις ακούμε να γκρινιάζουν ΟΛΗ μέρα ΚΑΘΕ μέρα για όλο το χρόνο! Ευτυχώς το σύστημά μας σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις αν θες να διοριστείς ή όχι... και μην μου πείτε πάλι για τα λεφτά, γιατί πλέον αυτό δεν ισχύει... δεν σου μένει φράγκο! Οπότε, όποιος δεν θέλει, ας αρνηθεί τον διορισμό! Τόσο απλά! Ξέρω καθηγήτριες που ήρθαν και γκρινιάζουν διαρκώς και άλλες που έρχονται και δένονται με τον τόπο και τους ανθρώπους!!!
-
μην αδικουμε τις συναδελφους, γιατι δεν γνωριζουμε τι προβληματα αντιμετωπιζουν!!!
οποιος ειναι εξω απο το χορο πολλα τραγουδια λεει!!!!
-
Εγω νομιζω ειναι παντα και θεμα οικονομικο.Αν εισαι οικονομικα ανετος δεν υπαρχει προβλημα.Συναδελφος πριν απο χρονια δεν εκανε χαρτια αποσπασης για Βορεια Ελλαδα .Ομως επαιρνε τον μικρο 3 φορες το μηνα και πηγαινε στην οικογενεια της.
-
Υπάρχουν και χειρότρα συνάδελφοι. Να μετακινείσαι σε άλλα μέρη με μωρά και να είσαι αναπληρωτής. Και μάλιστα σε νησιά που δεν υπάρχουν παιδικοί σταθμοί... να ψάχνεις για γυναίκες να σου κρατάνε τα παιδια και να μη σου μένουν καθόλου χρήματα ίσα ίσα να βγάζεις τα έξοδά σου.Και όλα αυτά γιατί έχεις πετύχει στον ασεπ, έχεις αρκετή προυπηρεσία και περιμένεις πότε θα γίνει το θαύμα να διοριστείς...
-
Νομίζω ότι όσοι δουλεύουμε χρόνια στα νησιά της παραμεθορίου έχουμε κουραστεί να ακούμε γυναίκες (κυρίως) που έρχονται να εργαστούν ως μόνιμες καθηγήτριες να γκρινιάζουν!
Εγώ πάλι δεν έχω την ίδια άποψη και εμπειρία. Δεν έχω συναντήσει πολλές (για να μη πω και καμία ίσως..) συναδέλφους μη ντόπιες, να γκρινιάζουν όλη μέρα, όλη τη χρονιά.
Έπειτα, από θέση ισχύος μη λέτε με τόση ευκολία Ευτυχώς το σύστημά μας σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις αν θες να διοριστείς ή όχι... και μην μου πείτε πάλι για τα λεφτά, γιατί πλέον αυτό δεν ισχύει... δεν σου μένει φράγκο! Οπότε, όποιος δεν θέλει, ας αρνηθεί τον διορισμό! Τόσο απλά!
Γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Άλλωστε νομίζω ότι δεν υπάρχουν δα και τόσες επιλογές επαγγελματικής αποκατάστασης που κάποιος ελαφρά τη καρδία μπορεί να πει κάποιος όχι δεν διορίζομαι απορρίπτω αυτή τη θέση γιατί με περιμένουν χιλιάδες άλλες... Έλεος είναι σκληρή η πραγματικότητα από μόνη της δεν χρειάζεται να την κάνουμε κι εμείς ακόμη πιο σκληρή. Σίγουρα, όταν κάποιος επιλέγει να γίνει εκπαιδευτικός το ξέρει πως χρειάζεται να πάει σε μέρη εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας και πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να μιλά για τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει και να μην διεκδικεί τρόπους να τις αντιμετωπίσει ή ακόμη και να τις ξεπεράσει.