Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Σχολική ζώνη => Μήνυμα ξεκίνησε από: sogatz στις Οκτωβρίου 16, 2012, 07:51:21 pm
-
Είμαι γονέας αριστούχου μαθητή και έχω να σας θέσω τα εξής ερωτήματα, για τα οποία θα ήθελα μια σαφή απάντηση και όχι την παραπομπή σε αοριστολογίες νομοθεσιών.
Σε Δημοτικό σχολείο που έχει δύο τμήματα ΣΤ Τάξης,
1) Η διαδικασία για την εκλογή σημαιοφόρου του σχολείου αφορά και τα δύο τμήματα συνολικά ή ξεχωριστά (δηλ. ένας σημαιοφόρος από το ένα τμήμα για το πρώτο εξάμηνο και ένας σημαιοφόρος από το δεύτερο τμήμα για το άλλο εξάμηνο);
2) Στη διαδικασία της κλήρωσης σημαιοφόρου συμμετέχουν μόνο τα παιδιά με την υψηλότερη βαθμολογία (π.χ. όλα τα τρίμηνα με 10αρια) ή όλα τα παιδιά με μέσο όρο έτους 10 ή γενικά όλα τα παιδιά;
Παρακαλώ για την απάντησή σας και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
-
Ο/η sogatz έθεσε ένα συγκεκριμένο ερώτημα σχετικά με τον τρόπο επιλογής των σημαιοφόρων.
Παρακαλώ η συζήτηση να μην επεκταθεί για τις παρελάσεις γενικά (υπέρ η κατά) εδώ, μπορεί να γίνει σε ένα από τα δύο επόμενα νήματα
Οι παρελάσεις από τη σκοπιά της παιδαγωγικής (http://www.pde.gr/index.php?topic=16141.0)
να καταργηθούν οι μαθητικες παρελάσεις; (http://www.pde.gr/index.php?topic=3930.0)
-
αν οι σημαιοφόροι είναι δύο, ένας απο κάθε τμήμα διενεργειται κλήρωση για το ποιός θα ειναι σημαιοφόρος τον Οκτώβριο και ποιός τον Μάιο.
Το ιδιο συμβαίνει ( κλήρωση δλδ) οταν υποψηφιοι σημαιοφόροι ειναι περισσότεροι των δύο ανεξάρτητα απο ποιό τμήμα προέρχονται.
Στην διαδικασία συμμετέχουν όλα τα παιδιά που έχουν μ.ο. 10 (ανεξάρτητα από τον βαθμό των τριμήνων) διότι κριτήριο είναι η τελική βαθμολογία που συγκέντρωσαν και όχι οι επιμέρους βαθμολογίες τους.
-
Τότε, γιατί στην Αρ.Πρωτ.Φ.10/592/115806/Γ1/07-10-2011/ΥΠΔ
-
Εννοεί τον τελικό μέσο όρο μαθημάτων.
Πχ γλώσσα α τρίμηνο: 9 β τρίμηνο: 10 γ τρίμηνο:10 τελικός μέσος όρος του μαθήματος της γλώσσας είναι το 10. Δεν έχει σημασία για τον τελικό μέσο όρο που στο πρώτο τρίμηνο είχε 9 ο μαθητής.
Aν ο μαθητής είχε 9 σε δύο τρίμηνα τουλάχιστον θα έβγαζε τελικό μέσο όρο στη γλώσσα 9. Άρα ο γενικός του μέσος όρος θα ήταν 10 αλλά σε κλασματική μορφή θα ήταν 9 12/13.
Άρα ναι σύμφωνα με το νομοθέτη έχουν την ίδια αξία για να σου απαντήσω και στο
-
στο δημοτικό που τελείωσε η κόρη μου ( αρκετά χρόνια πριν βεβαια οπότε δεν ξέρω αν κάτι έχει αλλάξει έκτοτε) έκαναν κλήρωση πάντως.
Κατά τα άλλα συμφωνώ με όσα λες κυρά -δασκάλα!
-
Με τις λιγοστές μου γνώσεις περί Στατιστικής, νομίζω ότι είναι άλλο γενικός μέσος όρος βαθμολογίας, και άλλο ο μέσος όρος των στογγυλοποιημένων μέσων όρων των 13 μαθημάτων που περιγράφετε kyra_daskala!
Έχετε ζητήσει διευκρινήσεις από το τμήμα Μαθητικών Θεμάτων της Πρωτοβάθμιας ή ο κάθε Σύλλογος Διδασκόντων του κάθε σχολείου ενεργεί αυτόνομα μεταφράζοντας κατά το δοκούν την εγκύκλιο;
-
Τελικα ποιο ειναι το ζητημα; Η ¨στατιστικη¨που δεν ξερουμε ή οτι αναπαραγουμε την παλια αντιληψη των γονιων μας : ¨το παιδι μας ειναι σημαιοφορος¨; Με ολο το σεβασμο.
-
Kυρία μου, αφήστε το παιδι σε ησυχία, μη το φορτώνετε με το αγχος του "ανταγωνισμού" που καμια σημασια δεν εχει.
-
Με τις λιγοστές μου γνώσεις περί Στατιστικής, νομίζω ότι είναι άλλο γενικός μέσος όρος βαθμολογίας, και άλλο ο μέσος όρος των στογγυλοποιημένων μέσων όρων των 13 μαθημάτων που περιγράφετε kyra_daskala!
Έχετε ζητήσει διευκρινήσεις από το τμήμα Μαθητικών Θεμάτων της Πρωτοβάθμιας ή ο κάθε Σύλλογος Διδασκόντων του κάθε σχολείου ενεργεί αυτόνομα μεταφράζοντας κατά το δοκούν την εγκύκλιο;
Ο γενικός έσος όρος βγαίνει από το μέσο όρο των βαθμολογιών σε κάθε μάθημα σε κάθε τρίμηνο
-
Έχει κάποιος από τους εκπαιδευτικούς του FORUM ζητήσει διευκρινήσεις από το τμήμα Μαθητικών Θεμάτων της Πρωτοβάθμιας ή ο κάθε Σύλλογος Διδασκόντων του κάθε σχολείου ενεργεί αυτόνομα μεταφράζοντας κατά το δοκούν την εγκύκλιο;
Κατά τα λοιπά, θα παρακαλούσα όπως κρατήστε τις κρίσεις και επικρίσεις για τους εαυτούς σας και τα τέκνα σας!
-
Π. Δ. 465 της 11/15.5.81 .- (Α' 129).
4. Ο γενικός βαθμός ετήσιας προόδου είναι ο μέσος όρος των βαθμών των μαθημάτων των δύο ομάδων του προηγουμένου άρθρου, ο οποίος, αναγράφεται στα υπηρεσιακά βιβλία, έντυπα και τίτλους με το τυχόν Κλασματικό του μέρος
-
Emmaki, σε ευχαριστώ πολύ για την κατατοπιστική απάντησή σου, αν και σου υπενθυμίζω ότι το Π.Δ. 465 /15.5.1981 (Α' 129), «Περί του τρόπου προαγωγής, απολύσεως και εξετάσεων των μαθητών των Γυμνασίων» αναφέρεται για γενικό βαθμό ετήσιας προόδου μαθητών Γυμνασίου.
Είσαι βέβαιη όμως ότι ισχύει ακριβώς το ίδιο και για τον γενικό μέσο όρο βαθμολογίας των μαθητών Δημοτικού όπως τούτος αναγράφεται στην υπ’ αρ.πρωτ.Φ.10/592/115806/Γ1/07-10-2011/ΥΠΔ
-
@pkarav & @MARKOS, το ότι δεν πρέπει να φορτώνουμε τα παιδια μας με το άγχος του ανταγωνισμου δεν σημαινει και ότι δεν πρέπει να τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες, έτσι δεν είναι?
Για παράδειγμα, στην περιπτωση που υπαρχουν 3 τμηματα στη ΣΤ, η εγκυκλιος του υπουργειου προβλέπει ότι η διαδικασία κληρωσης των σημαιοφόρων και παραστατών γίνεται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο έτσι ώστε να μην αδικηθεί κανείς απο τους αριστουχους.
Γιατί και ο διευθυντης & συλλογος διδασκοντων κάνουν την κλήρωση αλλιως?
Όταν η εγκυκλιος προβλεπει ότι γινεται
"1. Κλήρωση στο κάθε ένα από τα τρία (3) τμήματα χωριστά, ώστε να επιλεγούν αρχικά οι τρεις (3) αριστούχοι μαθητές (ένας από κάθε τμήμα) και στη συνέχεια κλήρωση μεταξύ των τριών (3) αυτών μαθητών ώστε να επιλεγούν οι δύο (2) σημαιοφόροι ένας για το χρονικό διάστημα μέχρι 31 Ιανουαρίου και ο άλλος από 1η Φεβρουαρίου μέχρι το τέλος του διδακτικού έτους..
2. Κλήρωση στο κάθε ένα από τα τρία (3) τμήματα χωριστά, ώστε να επιλεγούν από κάθε τμήμα πέντε (5) παραστάτες και ένας (1) υπεύθυνος κατάθεσης στεφάνου και στη συνέχεια κλήρωση μεταξύ των δεκαοκτώ (18) αυτών μαθητών ώστε να επιλεγούν πέντε (5) παραστάτες και ένας (1) υπεύθυνος κατάθεσης στεφάνου για το χρονικό διάστημα μέχρι 31 Ιανουαρίου και πέντε (5) παραστάτες και ένας (1) υπεύθυνος κατάθεσης στεφάνου από το χρονικό διάστημα 1η Φεβρουαρίου μέχρι το τέλος του διδακτικού έτους. Στις περιπτώσεις που λετουργούν τέσσερα (4) τμήματα στη ΣΤ' τάξη, ακολουθείται ανάλογη διαδικασία."
και αυτο που γινεται τελικά είναι
- επιλογη 7 αριστουχων απο το καθε τμημα,
- κληρωση 6 απο τους 7 ανα τμημα
- απο τους 6 του καθε τμηματος, κληρωση 1 υποψηφιου σημαιοφορου
και στη συνεχεια κληρωση μεταξυ των 3 για 2 σημαιοφορους και 1 παραστατη & επειτα κληρωση μεταξυ των 15 για τους 9 παραστατες και 2 αναπληρωματικους,
Δεν υπαρχει καποια διαφορά μεταξυ των 2 διαδικασιων? Στη δεύτερη περίπτωση δεν αδικήθηκε ο 7ος απο κάθε τμημα?
Και να πω και κατι άλλο... Θεωρω ότι οι παραστατες και σημαιοφόροι δεν θα έπρεπε να έχουν καμια σχέση με βαθμους και μεσους όρους. Αν οι δασκαλοι ενδιαφερονταν να μην προωθείται ο ανταγωνισμος, ας εκαναν την υπέρβαση και ας εκαναν κληρωση μεταξυ ΟΛΩΝ των μαθητων των τμηματων ανεξαρτητως βαθμολογιας.
Αν θεωρουν οτι οι εγκυκλιοι έχουν κενά, ας εισηγηθουν τις κατάλληλες τροποποιήσεις.
Απο τη στιγμη ομως που ακολουθουν τη διαδικασια με τους "αριστουχους" , οφείλουν να κάνουν ό,τι προβλεπεται και όχι ό,τι εξυπηρετεί γιατι δε βαριέσαι, 1 κλασματακι πανω, ενα κατω ολα ιδια είναι...
-
Emmaki, σε ευχαριστώ πολύ για την κατατοπιστική απάντησή σου, αν και σου υπενθυμίζω ότι το Π.Δ. 465 /15.5.1981 (Α' 129), «Περί του τρόπου προαγωγής, απολύσεως και εξετάσεων των μαθητών των Γυμνασίων» αναφέρεται για γενικό βαθμό ετήσιας προόδου μαθητών Γυμνασίου.
Είσαι βέβαιη όμως ότι ισχύει ακριβώς το ίδιο και για τον γενικό μέσο όρο βαθμολογίας των μαθητών Δημοτικού όπως τούτος αναγράφεται στην υπ’ αρ.πρωτ.Φ.10/592/115806/Γ1/07-10-2011/ΥΠΔ
-
@pkarav & @MARKOS, το ότι δεν πρέπει να φορτώνουμε τα παιδια μας με το άγχος του ανταγωνισμου δεν σημαινει και ότι δεν πρέπει να τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες, έτσι δεν είναι?
Ξαναδιάβασε προσεκτικά τί ακριβως είπα. Ευχαριστω, ;)
-
@MARKOS, ίσως δεν κατάλαβα τι εννοείς...
Πιστεύω ότι θα φόρτωνα το παιδί με το άγχος του ανταγωνισμού αν το πίεζα να πάρει άριστα για να γίνει σημαιοφόρος, αν του γκρινιαζα για το 9 που δεν ήταν 10, κλπ κλπ.
Από τη στιγμή όμως που το παιδί έχει κατακτήσει χωρίς καμία πίεση, με τη δική του δουλειά, και μόνο γιατι του αρέσει να μαθαίνει, τις προϋποθέσεις που οριζει το υπουργείο για να συμμετέχει στη επιλογή σημαιοφόρου αλλά το σχολείο φάινεται ότι το αδικεί γιατι δεν ακολουθεί τη σωστή διαδικασία, εκεί θεωρώ οτι ο γονιός οφειλει να κάνει κάτι.
-
Με τις λιγοστές μου γνώσεις περί Στατιστικής, νομίζω ότι είναι άλλο γενικός μέσος όρος βαθμολογίας, και άλλο ο μέσος όρος των στογγυλοποιημένων μέσων όρων των 13 μαθημάτων που περιγράφετε kyra_daskala!
Έχετε ζητήσει διευκρινήσεις από το τμήμα Μαθητικών Θεμάτων της Πρωτοβάθμιας ή ο κάθε Σύλλογος Διδασκόντων του κάθε σχολείου ενεργεί αυτόνομα μεταφράζοντας κατά το δοκούν την εγκύκλιο;
Όλος ο διάλογος στη συνέχεια είναι ο μοναδικός λόγος που χαίρομαι που φέτος τον Οκτώρη κάθομαι σπίτι μου.
Όπως απάντησε παρακάτω άλλη συνάδελφος, δεν είναι θέμα στατιστικής θεωρίας. Ο γενικός ετήσιος μέσος όρος υπολογίζεται από τον μέσο όρο των επιμέρους μαθημάτων.
Επίσης ο Σύλλογος διδασκόντων μπορεί να συνεδριάσει και να πάρει απόφαση για τη διαδικασία της επιλογής σημαιοφόρου. Σε σχολεία που λειτουργούν 3 τμήματα γνωρίζω ότι φέτος το έκαναν και δεν ακολούθησαν την εγκύκλιο. Δεν ξέρω αν είχαν το δικαίωμα και αν μπορεί να ασκήσει ένσταση κάποιος αλλά είναι θέμα της Διεύθυνσης Σπουδών του υπουργείου, αν θεωρείς ότι αδικείται το παιδί σου. Στείλε επιστολή να σου απαντήσουν.
Τέλος, ένα προσωπικό σχόλιο, το θεωρώ μεγάλη μου αποτυχία ως δασκάλα (και αργότερα ως μητέρα) αν δεν καταφέρω να κάνω τον κάθε μάθητή μου να αισθανθεί καλά με τον εαυτό του και τη βαθμόλογία του αλλά αντίθετα να αισθάνεται αδικημένος διότι και κάποιος άλλος κρίθηκε άριστος ή καλύτερος από αυτόν ή ευνοήθηκε από κάποια διαδικασία.
Ανυπομονώ για τη μέρα που θα καταργηθούν οι βαθμολογίες και θα έχω περιγραφική αξιολόγηση για τους μαθητές μου.
-
Να πω κάτι που θυμάμαι από τα μαθητικά μου χρόνια, τώρα χθες προχθές δηλαδή; :P
Επειδή θυμάμαι ότι και μεις είχαμε 3 σημαιοφόρους, με κλήρωση ορίστηκαν, και οι 2 ήταν στις κλασικές 2 παρελάσεις και ο 3ος πήρε τη σημαία των Τριών Ιεραρχών στην εκκλησία. Κάτι τέτοιο δε θα συμβίβαζε λίγο τα πράγματα; :-\
-
Με αφορμή τα παραπάνω αναγραφόμενα από εκπαιδευτικούς, θα ήθελα με τη σειρά μου να σας υποβάλλω κάποιες ρητορικές ερωτήσεις:
1. Με ποιόν τρόπο οι διδάσκοντες στην Ελλάδα «τιμούν» τους καλύτερους αθλητές του σχολείου τους και με ποιόν τρόπο τους «επιδεικνύουν/παρουσιάζουν» στο κοινό;
2. Με ποιόν τρόπο καταρτίζεται η σχολική ομάδα ποδοσφαίρου ή άλλων αθλημάτων (ομαδικών ή ατομικών); Μήπως με κλήρωση;
3. Για τα υπόλοιπα παιδιά που δεν μετέχουν σ’ αυτές, αναρωτήθηκε κανείς σας αν και κατά πόσο διαταράχθηκε ο ψυχισμός τους;
4. Ή μήπως μόνο σ’ αυτές τις εκδηλώσεις το σχολείο επιζητά την προβολή του και όχι με την ανάδειξη/παρουσίαση των καλύτερων μαθητών του από πλευράς γνώσεων;
5. Αλήθεια, υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος με τον οποίο οι διδάσκοντες ενώπιον του κοινού δείχνουν εμπράκτως την χαρά τους και τιμούν τον καλύτερο μαθητή τους (από πλευράς γνώσεων), που αυτοί στην ουσία δημιούργησαν, εκτός του θεσμού του σημαιοφόρου του σχολείου;
6. Η Πολιτεία (μέσω των αποφάσεων του Υπουργείου Παιδείας) για τον τρόπο ανάδειξης του σημαιοφόρου, μήπως έχει υποβαθμίσει το θεσμό και έχει υποβιβάσει το ρόλο του σχολείου που κάποτε ήταν η παροχή γνώσεων;
7. Και αν ναι, που είναι οι αντιδράσεις των διδασκόντων (αναφορές, πιέσεις κλπ) για την αλλαγή του απαράδεκτου τρόπου επιλογής;
8. Κάποιοι αντίθετοι του θεσμού, θα πουν διάφορα, αλλά εγώ τους ρωτώ: Τι κίνητρα δίνουν στον καλό να γίνει καλύτερος, με το να του αρνούνται τον τίτλο που δικαιωματικά θα έπρεπε να έχει;
9. Η εμμονή τους για απαξίωση/κατάργηση της αξιολόγησης, σ’ έναν κόσμο που η αξιολόγηση θα γίνει είτε το θέλουν είτε όχι (βλέπε πανελλήνιες εξετάσεις, ΑΣΕΠ, εξέταση βιογραφικών για πρόσληψη κ.α.), μήπως μόνο σαν στρουθοκαμηλισμός μπορεί να θεωρηθεί;
10. Τέλος πείτε μου, τί να απαντήσω στον αριστούχο γιό μου (μοναδικό μαθητή με δεκάρια σε όλα τα τρίμηνα και όλα τα μαθήματα στο σχολείο του), όταν τον τοποθετείτε με άλλα 7 παιδιά (με λιγότερα δεκάρια) στη διαδικασία της κλήρωσης και όταν μου δηλώνει ότι δεν θέλει να συμμετάσχει σ’ αυτή γιατί στο σπίτι μας τον μάθαμε να αποφεύγει τα τυχερά παιχνίδια;
Εκεί δυστυχώς καταντήσατε κυρίες και κύριοι το θεσμό του σημαιοφόρου, με τις περίεργες αποφάσεις και ανοχές σας.
Λυπάμαι!
-
Πρώτο μήνυμα στο φόρουμ, και αυτό για "καταγγελία" κληρώσεων.. 8)
Εγώ πάλι, αν είχα παιδί, ΔΕΝ θα το άφηνα καν να συμμετέχει σε αναχρονιστικές "σχολικές παρελάσεις", που έπρεπε να καταργηθούν εδώ και καιρό άλλωστε..
Από το να κλαιγόμαστε για "κληρώσεις", καλύτερα να δούμε την ουσία του όλου θέματος. Ας αφήσουμε τις προσωπικές ματαιοδοξίες, και ας δούμε πως να διοργανώνονται καλύτερα σχολικές γιορτές για σημαντικές επετείους, με ενημέρωση και επιμόρφωση των παιδιών, δίχως τα τσίρκα.
-
Πολλοί έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι
Το ζητημα ειναι να κραταει κανεις σωστά τη σημαια. Οχι να του φυγει απ τα χερια και να τη φαει στο κεφαλι ο διπλανος του....
-
Πολλοί έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι
Το ζητημα ειναι να κραταει κανεις σωστά τη σημαια. Οχι να του φυγει απ τα χερια και να τη φαει στο κεφαλι ο διπλανος του....
Aκριβώς. Το ζήτημα είναι να καταλάβουμε γιατί γίνεται αυτή η εκδήλωση και να δούμε πώς μπορεί να γίνει αυτό υπό καλύτερες συνθήκες, ώστε να έχει και νόημα το 2012.
Δηλ. στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων πώς έχουμε κατορθώσει να παρελαύνουν όλοι, ομοιόμορφα ντυμένοι ως ομάδα, κρατώντας καμαρωτά την εθνική σημαία τους και κανενός το μυαλό δεν το βλέπει αρνητικά, ενώ στις σχολικές παρελάσεις ασχολούμαστε τόσα χρόνια με το τι φοράνε οι μαθητές, πώς έχουν επιλεγεί, πώς περπατάνε
ή εσχάτως και με το αν πρέπει να παρελαύνουν; ??? ::) ::)
Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. :P
-
Τελικά, μονο στο στρατο υπαρχει ισοτητα. Στο άγημα ειμασταν ολοι ομοιόμορφα ντυμένοι, ενας βηματισμος, καμαρωτα- καμαρωτα πηγαιναμε και με τα νταμπα ντουμπα διπλα μας, και ο κοσμος μας καταχειροκροτουσε....Υψηλο φρονημα ...!!!
Αλλά σημαια δεν είχαμε (ως λόχος) και ετσι δεν εριζαν οι γονεις μας για ποιο καμαρι θα τη σηκωσει... ;D
-
Πάντως, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ακόμη και στο δημοτικό έχει τόσο μεγάλη σημασία. :-\
Θυμάμαι, πριν από μερικά χρόνια, σε 1 Λύκειο που ήμουν έγινε Ο ΣΚΟΤΩΜΟΣ! 3 20άρια και 1 19,9. Το παιδί με το 19,9 εξαιρετικό, η μάνα του ασχολίαστη ::). Έρχεται, λοιπόν, μαινόμενη και τα βάζει με τον καθηγητή που του είχε βάλει 19 (νομίζω) στο τετράμηνο, τον κάνει σκουπίδι, του τραβάει μια αναβαθμολόγηση για το γραπτό του Ιουνίου και έκλεισε με μια αναφορά στη ΔΔΕ ότι της είπε ο συνάδελφος, δε θυμάμαι τι, πάντως κάτι του στιλ, ρε, άι παράτα μας. ::)
-
Κάθε τι έχει τη σημασία που του δίνουμε...
Στο δημοτικό, η κλήρωση γίνεται παρουσία όλων των παιδιών και των δασκάλων, κάποιος δάσκαλος βγάζει και ένα μικρό λόγο - για να πει και καλα στα παιδιά ότι δεν έχει σημασία η κλήρωση και ποιος θα επιλέγει, οι δάσκαλοι θεωρούν ότι όλοι ειναι άξιοι - υπάρχει μια σχετική φόρτιση, παιδιά που δεν επιλέγονται κλαίνε, υπάρχουν παιδιά που κοροϊδεύουν άλλα για τους βαθμούς.. Υπάρχουν παιδιά που λίγο μετά συνειδητοποιούν ότι έμειναν απέξω παρόλο που είχαν ακέραιο 10 στο ενδεικτικό και ο σημαιοφόρος είχε 9αρια σε 2-3 μαθήματα, και αναρωτιούνται γιατι, άλλα που δεν δίνουν σημασία και η διαδικασία τους ειναι παντελώς αδιάφορη.
Και αναρωτιέμαι για ποιο λόγο γίνεται όλο αυτό έτσι?
-
Πω πω, έχεις δίκιο, τρομερά ψυχοφθόρο για τα παιδάκια! :(
-
http://www.youtube.com/watch?v=Lu7S7TxYHVY&feature=g-vrec
-
βρε Μαρκο....... ;D ;D ;D ;D ;D μην παιζεις με τον πονο των γονιων....
(θα τα πουμε σχετικα σε 1 χρονο που θα παει το δικο μου το καμαρι εκτη- λες να ψαχνω και εγω την νομοθεσια?)
-
Πέρα από το αν το σύστημα επιλογής του σημαιοφόρου είναι δίκαιο ή όχι (που δεν είναι αφού προκαλεί τόσες αντιπαραθέσεις), νομίζω ότι μερικοί γονείς κάνουν μεγάλη ζημιά στα παιδάκια με την τόση σημασία που δίνουν στο θέμα. Τα παιδάκια κλαίνε γιατί οι γονείς τους τρώγονται όλη τη μέρα με το ότι το καμάρι τους έπρεπε να πάρει τη σημαία και όχι το καμάρι του γείτονα ;D. Αν οι γονείς είχαν μια αντιμετώπιση του στυλ "δεν με νοιάζει αν πάρεις ή όχι τη σημαία, σημασία έχει ότι είσαι καλός μαθητής" δεν θα είχαμε κλάματα, τσακωμούς κλπ.
-
Μα φυσικά το όλο θέμα ξεκινάει από τη ματαιοδοξία και τον κομπλεξισμό ορισμένων γονιών, που μεταφέρουν περιττό άγχος στα παιδιά τους.
Μερικοί (μακάρι να έλεγα, λίγοι..) γονείς είναι για ΠΟΛΛΕΣ σφαλιάρες! (για πολλούς λόγους βέβαια, όχι μόνο για τις σημαίες κλπ)
-
Tώρα εδώ που τα λέμε, γιατί θα έπρεπε να γίνεται σημαιοφόρος ο καλύτερος μαθητής;
Για την επιβράβευσή του υπάρχουν οι έπαινοι και η καλή βαθμολογία.
Γιατί ο πατριωτισμός ή η απόδοση τιμών πρέπει να συναρτάται με τη σχολική επίδοση;
Όλοι αυτοί που συμμετείχαν στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και ήταν πολλές φορές αγράμματοι, δεν θα θεωρούνταν άξιοι να σηκώσουν τη σημαία;
Δεν θα ήταν καλύτερο να γίνεται κλήρωση μεταξύ όποιων επιθυμούν πραγματικά να σηκώσουν τη σημαία;
Ε; ::) ???
-
Όλοι αυτοί που συμμετείχαν στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και ήταν πολλές φορές αγράμματοι, δεν θα θεωρούνταν άξιοι να σηκώσουν τη σημαία;
++++++++++++++++
-
Tώρα εδώ που τα λέμε, γιατί θα έπρεπε να γίνεται σημαιοφόρος ο καλύτερος μαθητής;
Για την επιβράβευσή του υπάρχουν οι έπαινοι και η καλή βαθμολογία.
Γιατί ο πατριωτισμός ή η απόδοση τιμών πρέπει να συναρτάται με τη σχολική επίδοση;
Όλοι αυτοί που συμμετείχαν στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και ήταν πολλές φορές αγράμματοι, δεν θα θεωρούνταν άξιοι να σηκώσουν τη σημαία;
Δεν θα ήταν καλύτερο να γίνεται κλήρωση μεταξύ όποιων επιθυμούν πραγματικά να σηκώσουν τη σημαία;
Ε; ::) ???
Πολύ σωστά.
-
Συμφωνώ κι εγώ, δυστυχώς όμως κάποια πράγματα έχουν καθιερωθεί με τέτοιο τρόπο, που βλέπω δύσκολο να γίνει κάποια αλλαγή, τουλάχιστον στην παρούσα φάση!
-
Η επιλογή του σημαιοφόρου δημοτικού σχολείου, δεν νομίζω ότι είχε ποτέ να κάνει με τον πατριωτισμό του πιτσιρικά ή των γονέων του.
Δεν ήταν η πολεμική σημαία, η "σημαία του συντάγματος" που θα σήκωνε.
Ήταν η σχολική σημαία, η μεγαλύτερη τιμή που θα του γινόταν από τους δασκάλους του στα πρώτα δώδεκα χρόνια της ζωής του και θα ήταν η μοναδική ανταμοιβή στους κόπους του για τα 6 πρώτα σχολικά του χρόνια (δεδομένου μάλιστα ότι όλοι στο δημοτικό 10 ενδεικτικό έχουν και έπαινοι δεν προβλέπονται).
Έτσι θυμάμαι το έβλεπαν (και θέλω να πιστεύω συνεχίζουν να το βλέπουν) όλα τα παιδικά μάτια των δωδεκάχρονων μαθητών, που μάλιστα έτυχε να παρακολουθήσουν και γιορτές σημαίας του σχολείου τους τα προηγούμενα μαθητικά τους χρόνια.
Τέλος, μια παρατήρηση για τους αλληλογραφούντες στο θέμα αυτό:
Δεν θέλω να πιστεύω ότι είναι εκπαιδευτικοί οι «εμπειρογνώμονες» που αξιολογούν ελαφρά τη καρδία: «ματαιοδοξία και κομπλεξισμό των γονιών», «γονείς για ΠΟΛΛΕΣ σφαλιάρες!».
Δεν είναι κάτι που θα το ήθελαν και για την δική τους αξιολόγηση, που οσονούπω έρχεται …
Αν πάλι η έλλειψη επιχειρημάτων, τους οδηγεί στην εύκολη λύση της κατηγόριας και της χειροδικίας, αρχίζω σοβαρά να επανεξετάζω την ανάγκη για αξιολόγηση όλων μας.
-
Πέρα από το αν το σύστημα επιλογής του σημαιοφόρου είναι δίκαιο ή όχι (που δεν είναι αφού προκαλεί τόσες αντιπαραθέσεις), νομίζω ότι μερικοί γονείς κάνουν μεγάλη ζημιά στα παιδάκια με την τόση σημασία που δίνουν στο θέμα. Τα παιδάκια κλαίνε γιατί οι γονείς τους τρώγονται όλη τη μέρα με το ότι το καμάρι τους έπρεπε να πάρει τη σημαία και όχι το καμάρι του γείτονα ;D. Αν οι γονείς είχαν μια αντιμετώπιση του στυλ "δεν με νοιάζει αν πάρεις ή όχι τη σημαία, σημασία έχει ότι είσαι καλός μαθητής" δεν θα είχαμε κλάματα, τσακωμούς κλπ.
Και όμως, άκου ένα περίεργο που έχω συναντήσει (όχι βέβαια συχνά). Οι γονείς είναι να είναι χύμα και χαλαροί και το παιδί αγχώδες σε σήμειο κακουργήματος! :-\
Θέλω, δηλαδή, να πω ότι δεν πρέπει να σπεύδουμε να ρίχνουμε στον Καιάδα όλους ανεξαιρέτως τους γονείς, αλλά να σταθμίζουμε την κάθε περίπτωση. ;)
-
Η επιλογή του σημαιοφόρου δημοτικού σχολείου, δεν νομίζω ότι είχε ποτέ να κάνει με τον πατριωτισμό του πιτσιρικά ή των γονέων του.
Δεν ήταν η πολεμική σημαία, η "σημαία του συντάγματος" που θα σήκωνε.
Ήταν η σχολική σημαία, η μεγαλύτερη τιμή που θα του γινόταν από τους δασκάλους του στα πρώτα δώδεκα χρόνια της ζωής του και θα ήταν η μοναδική ανταμοιβή στους κόπους του για τα 6 πρώτα σχολικά του χρόνια (δεδομένου μάλιστα ότι όλοι στο δημοτικό 10 ενδεικτικό έχουν και έπαινοι δεν προβλέπονται).
Έτσι θυμάμαι το έβλεπαν (και θέλω να πιστεύω συνεχίζουν να το βλέπουν) όλα τα παιδικά μάτια των δωδεκάχρονων μαθητών, που μάλιστα έτυχε να παρακολουθήσουν και γιορτές σημαίας του σχολείου τους τα προηγούμενα μαθητικά τους χρόνια.
Mα ακριβώς αυτό είναι το θέμα, ότι στη συνείδηση των περισσοτέρων η σημαία είναι απλώς η ανώτερη επιβράβευση της σχολικής επίδοσης.
Το νόημα των εθνικών εορτών όμως δεν είναι η αναγνώριση της επίδοσης του κάθε μαθητή, αλλά η απόδοση τιμής στους προγόνους για τη συνεισφορά τους, μια αφορμή για να θυμηθούμε συλλογικά τι ήμασταν και τι πρέπει να είμαστε. Και η σημαία εμφανίζεται σ' αυτές τις γιορτές, ακριβώς γιατί συμβολίζει όλους τους Έλληνες πολίτες και μας θυμίζει ότι αποτελούμε μια ενότητα με κοινή ιστορία, κοινές μνήμες, κοινό πολιτισμό.
Από αυτήν την άποψη, τη σημαία έχει δικαίωμα να τη σηκώσει κάθε μαθητής που είναι Έλληνας πολίτης και τιμά την ιδιότητα αυτή με τη γενικότερη συμπεριφορά του και όχι απαραίτητα μόνο με τη μόρφωσή του. Ο πατριωτισμός δεν ξεκινά και τελειώνει στα πεδία των μαχών.
Έτσι, όπως είναι τα πράγματα, φοβάμαι ότι κάπου ξεχνάμε για ποιον λόγο γιορτάζουμε και βλέπουμε την παρέλαση ως αφορμή ατομικής προβολής ή στη χειρότερη, ως ευκαιρία για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας των γονιών ή των μαθητών. Γι' αυτό και εξέφρασα τον προβληματισμό μου.
ΥΓ. Και μη νομίζεις ότι έχω τίποτα απωθημένα με τη σημαία. Ήμουν σημαιοφόρος επί χρόνια.
-
Τρείς διαπιστώσεις:
α) Η Γιορτή της Σημαίας apri δεν έχει θεσπιστεί ως Εθνική Εορτή.
β) Στη συνείδηση όλων Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΥ είναι η ανώτερη επιβράβευση της σχολικής επίδοσης! (Αν ξέρεις κάποια άλλη ανέφερέ την)
γ) Τουλάχιστον τότε (την εποχή που πήγαινα εγώ σχολείο), μόνο δύο παιδιά από κάθε τάξη (Δ, Ε & Στ) έμπαιναν στην "εξάδα" της σημαίας και όχι όλο το τμήμα της Στ΄ όπως σήμερα.
-
ολο το τμημα?
-
Και εγώ 1η φορά το ακούω. :o
-
... (Αν ξέρεις κάποια άλλη ανέφερέ την)
Ένα φιλί από την μαμά κι ένα "Μπράβο!" από τον μπαμπά. Αυτό έτσι για τώρα άμεσα. Γιατί άμα το δούμε σε βάθος χρόνου... το γεγονός ότι έγινε άνθρωπος φιλομαθής*.
* ΑΝ έγινε. Γιατί εάν κανένας δεν του εξήγησε όσο ήταν μικρός ότι δεν έχει σημασία να είσαι "ο πρώτος", αλλά απλά "ο καλύτερος που μπορείς", τότε ίσως και να μην έγινε.
-
Προς catwoman και loumbago:
Όταν έχεις δώδεκα μαθητές για την σημαία (6 για το 1ο εξάμηνο και 6 για το 2ο εξάμηνο) δεν κοντεύεις να χρησιμοποιήσεις όλο το Τμήμα;
Όσο για την happiness
Να θυμίσω ότι η αξιολόγηση του μαθητή δεν γίνεται από τον μπαμπά ή την μαμά «κουκουβάγια», αλλά από τους διδάσκοντες.
Τα παιδιά είναι αρκετά έξυπνα και περιμένουν από εσάς πάνω απ’ όλα να είστε ΔΙΚΑΙΟΙ.
Αν πάλι καταφεύγετε σε «κληρώσεις» και σε ευτελισμούς της διαδικασίας επιλογής του άριστου, και με νουθεσίες τέτοιου είδους προς τους γονείς προσπαθείτε να ελαφρύνετε τη συνείδησή σας, … ξανά ΛΥΠΑΜΑΙ!
-
Εσύ ρώτησες περί επιβράβευσης και όχι περί αξιολόγησης. Και ξαναρωτάω, μια αγκαλιά και ένα περήφανο "μπράβο" δεν είναι αρκετό για το παιδί σου, όταν ο δάσκαλος μόλις είπε ότι τον αξιολογεί με "10άρι"; Νιώθει πιο ικανοποιημένο όταν είναι το 1ο από τα "10άρια" ή το μόνο "10άρι"; Γιατί έχει αυτή την ανάγκη να καθορίζει την αξία του εαυτού του σε σύγκριση με τους άλλους; Δεν θα ήταν καλύτερα να το βοηθήσεις να αναπτύξει την δυνατότητα να καταλαβαίνει την αξία του, ανεξαρτήτως του τι κάνουν οι άλλοι γύρω του ή και (ακόμα καλύτερα) ακόμα κι όταν η αξιολόγηση η δικιά του και των γύρω του δεν είναι "δίκαιη"; Και από την άλλη γιατί νιώθει την ανάγκη την αδιαμφισβήτητη αξία του να την επιδείξει σε αγνώστους στον δρόμο; Θέλω να πω, οι άνθρωποι που "μετράνε" -ο δάσκαλος, οι γονείς, οι φίλοι- την ξέρουν ήδη την αξία του. Γιατί πρέπει να "δηλώσει" πως είναι ο μαθητής με τους καλύτερους βαθμούς στο σχολείο του, σε μερικούς λιγότερο ή περισσότερο γνωστούς που κάθονται στο πεζοδρόμιο την ώρα της παρέλασης; Έχει η άποψη αυτών των ανθρώπων αξία για το παιδί;
Και τέλος, να σημειώσω εδώ και το προφανές. Ότι δηλαδή, οι δάσκαλοι του σχολείου, εάν είναι στοιχειωδώς σωστοί δάσκαλοι, δεν έχουν καμία βαριά συνείδηση για "την διαδικασία επιλογής του άριστου", διότι πολύ απλά (pardon my french) ΧΕΣΤΗΚΑΝΕ ποιος θα είναι πρώτος και ποιος δεύτερος. Οι δάσκαλοι ξέρουν όλα τα παιδιά της τάξης τους, ξέρουν ποια προσπαθούν και ποια όχι, ποια τα καταφέρνουν και ποια όχι, και τραβάνε ζόρι ΜΕ ΟΛΑ. Ζόρι για να προσφέρουν περισσότερα σε αυτά που προσπαθούν και ζόρι να συνεφέρουν αυτά που δεν. Και νιώθουν περήφανοι ΚΑΙ όταν ο """πρώτος""" μαθητής γίνεται """άριστος""" ΚΑΙ όταν ο """τελευταίος""" μαθητής καταφέρνει επιτέλους να λύσει μόνος του μια δύσκολη άσκηση. Πολλοί δάσκαλοι μάλιστα μπορεί να δίνανε την σημαία στην δεύτερη περίπτωση και όχι στην πρώτη.
-
Η λύση είναι απλή, απορώ πως δεν το σκεφτήκαμε τόσο καιρό.. :D
Δώστε από μια έξτρα σημαία σε κάθε πονεμένο γονιό που έχει στόχο ζωής του να δει το παιδί του σημαιοφόρο, μπας και ησυχάσει!
Το σχολείο υπάρχει για να παρέχει βασικές γνώσεις, να αναπτύσσει κριτική σκέψη, να προσπαθεί (μιας και είναι περισσότερο θέμα γονέων) να αναπτύσσει ήθος στους μαθητές. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να αποτρέπει τη βαθμοθηρία, το κυνήγι της πρωτιάς πάση θυσία (με έπαθλο τη σημαία.. εκεί την καταντήσαμε τη σημαία!) και τη δημιουργία περιττού άγχους σε μαθητές για (excuse my french too) ηλιθιότητες!
Καλό απόγευμα :)
-
κομπλεξ γονέων,...
-
Τρείς διαπιστώσεις:
α) Η Γιορτή της Σημαίας apri δεν έχει θεσπιστεί ως Εθνική Εορτή.
β) Στη συνείδηση όλων Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΥ είναι η ανώτερη επιβράβευση της σχολικής επίδοσης! (Αν ξέρεις κάποια άλλη ανέφερέ την)
γ) Τουλάχιστον τότε (την εποχή που πήγαινα εγώ σχολείο), μόνο δύο παιδιά από κάθε τάξη (Δ, Ε & Στ) έμπαιναν στην "εξάδα" της σημαίας και όχι όλο το τμήμα της Στ΄ όπως σήμερα.
Κατ' αρχάς, δεν διαφώνησα στο τι συμβαίνει.
Κατά δεύτερον, η σχολική επίδοση επιβραβεύεται με τους βαθμούς (στη δευτεροβάθμια και με το απουσιολόγιο και τους επαίνους) και με την εκτίμηση των καθηγητών, των συμμαθητών και των γονιών σε καθημερινή βάση.
Όσο για τη γιορτή της σημαίας δεν στήθηκε, για να τιμηθεί ο καλύτερος μαθητής έτι περαιτέρω.
Αν ίσχυε αυτό, θα γινόταν στη λήξη της σχολικής χρονιάς.
H γιορτή της σημαίας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής γιορτής, όπως και η παρέλαση.
Έπρεπε να επιλεγεί κάποιος για μια τιμητική αποστολή και σκέφθηκαν ότι το καλύτερο κριτήριο ήταν η σχολική επίδοση.
Εγώ αυτό που αναρωτήθηκα είναι γιατί να συνδέουμε τη σημαία με τη σχολική επίδοση
στο πλαίσιο μιας γιορτής που τιμά τους συλλογικούς αγώνες και όχι την ατομική διάκριση (όπως π.χ συμβαίνει σε αθλητικές εκδηλώσεις), πολλώ δε μάλλον όταν κατ' επανάληψη έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να ενισχύεται έτσι η βαθμοθηρία και η ματαιοδοξία μαθητών και γονιών, ξεφεύγοντας έτσι πολύ από το πνεύμα του όλου εορτασμού.
Γιατί δηλαδή η σημαία να αντιμετωπίζεται ως έπαθλο και ως μέσο ατομικής διάκρισης και όχι ως εθνικό σύμβολο και επομένως, ως κοινό κτήμα;
Αυτός είναι ο προβληματισμός μου. ::) ::)
-
Δε μπορώ ποτέ να με φανταστώ να κοκορεύομαι για τα σχολικά επιτεύγματα του παιδιού μου. Ούτε φυσικά να πιέζω το παιδί μου να πρωτεύσει ανάμεσα στους συμμαθητές του, φορτώνοντάς το με άγχος και ανασφάλεια. Και βέβαια, δε θα πήγαινα ποτέ να διαμαρτυρηθώ στους δασκάλους/ καθηγητές του παιδιού μου για θέματα που άπτονται της βαθμολογίας, ακόμα και αν ήμουν πεπεισμένη ότι το παιδί μου όντως αδικήθηκε.
Όμως:
Δε θεωρώ σε καμία περίπτωση "αρρωστημένο" φαινόμενο το να θέλει από μόνο του ένα παιδί να αριστεύσει, ακόμα και να πρωτεύσει υποκινημένο όχι μόνο στην ομορφιά της γνώσης, αλλά και από κάποιο έπαθλο (τη σημαία, στην προκειμένη περίπτωση). Η άμιλλα άλλωστε βοηθά στην αυτοβελτίωση. Εξάλλου καλώς ή κακώς στην κοινωνία μας και κυρίως σε ό,τι σχετίζεται με τον εργασιακό στίβο ενυπάρχει η έννοια του ανταγωνισμού. Για να εισαχθείς στη σχολή που θέλεις πρέπει να ξεπεράσεις την πλειοψηφία των υποψηφίων. Το ίδιο και στις εξετάσεις ΑΣΕΠ. Για να επιλεγείς για τη θέση εργασίας που επιθυμείς, πρέπει να έχεις καλύτερο βιογραφικό από τους υπόλοιπους. Καλώς ή κακώς, σε κλήρωση θα μπαίνεις μονάχα όταν παίζεις λόττο ή αγοράζεις λαχείο.
Τώρα, το αν οι παρελάσεις είναι παρωχημένες είναι ένα άλλο θέμα (αν και δεν είναι της παρούσης θα πω ότι συμφωνώ). Από τη στιγμή όμως που υπάρχουν, πρέπει να τις δεχτούμε ως μια πραγματικότητα. Για το αν η σημαία είναι κατάλληλο έπαθλο ή όχι.... τι να πω, τι άλλο κριτήριο θα μπορούσε άραγε να υπάρξει, πιο αντικειμενικό από τη σχολική επίδοση; Και βάσει αυτού του κριτηρίου, δε θεωρώ φυσικά απαραίτητο ο μαθητής που "επιβραβεύεται" με τη σημαία να είναι Έλληνας.
-
Δεν ξέρω γιατι έχει θεωρηθεί δεδομένο ότι ένας γονιός που περιμένει να ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για την επιλογή σημαιοφόρου ειναι κόμπλεξικός και πιέζει το παιδί του να πάρει βαθμούς...
Σίγουρα υπάρχουν εκείνοι που το κάνουν θέμα αν το παιδί τους πάρει 9 και όχι 10 στο τεστ του σχολείου και 90 αντί 100 στο φροντιστήριο Αγγλικών... Δεν ειναι όλοι οι γονείς ετσι - και ίσως εκείνοι που έχουν από απομυθοποιήσει περισσότερο τους βαθμούς ειναι όσοι είχαν οι ίδιοι καλούς βαθμούς στο σχολείο... Και ειναι άλλο το να πίεζω το παιδί να συμμετέχει σε μια διαδικασία, και άλλο το να περιμένω η διαδικασία,στην οποία δικαιούται να συμμετέχει, να γίνει όπως προβλέπεται.
Επειτα ίσως τα παιδια - ιδιαίτερα όσα πιέζονται από το σπίτι - φορτιζονται περισσοτερο (και πολλα καταληγουν σε κλαματα....) γιατι και όλη η διαδικασία της κλήρωσης γινεται από το σχολειο σαν μικρή γιορτή, οπότε δίνει και το σχολειο βαρύτητα στο όλο γεγονός. Και γενικά το σχολείο το ίδιο προωθει και συντηρεί τη βαθμοθηρία αφού χρησιμοποιεί το βαθμό ως κριτήριο και αλλού πέρα απο τη σημαια. Με κριτήριο το βαθμό δεν επιλέγεται πχ. Ο απουσιολόγος της τάξης στο γυμνάσιο? Γιατι ανατίθεται σε ένα παιδι δουλειά που θα έπρεπε να κάνει ο καθηγητής και γιατι θεωρειται ότι ο καλύτερος μαθητής ειναι ο καταλληλότερος για να κάνει κάτι που του δημιουργεί πρόβλημα στη σχέση με τους συμμαθητές του?
Γιατι να θεωρείται επαθλο η σημαία ή το απουσιολόγιο? Ενας έπαινος δεν αρκεί?
Μήπως τελικά θα έπρεπε και οι εκπαιδευτικοί να κάνουν κάποιες προτάσεις ώστε να αλλάξουν κάποιες τέτοιες πρακτικές που συνδέουν το βαθμο με άσχετες "επιβραβευσεις"??
-
Μικρή επισήμανση: στην
-
Off-topic αλλά... Γιατι να έχει οποιαδήποτε σχέση ο μαθητής με το απουσιολόγιο?
-
Δε θεωρώ σε καμία περίπτωση "αρρωστημένο" φαινόμενο το να θέλει από μόνο του ένα παιδί να αριστεύσει, ακόμα και να πρωτεύσει υποκινημένο όχι μόνο στην ομορφιά της γνώσης, αλλά και από κάποιο έπαθλο (τη σημαία, στην προκειμένη περίπτωση). Η άμιλλα άλλωστε βοηθά στην αυτοβελτίωση.
Όταν μιλάμε για αρρωστημένες καταστάσεις, αναφερόμαστε στους μαθητές που έχουν πάψει να υποκινούνται από την ομορφιά της γνώσης που λες και επιθυμούν να αριστεύσουν μόνο για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους.
Τη δε σημαία τη βλέπουν μόνο ως ένα έπαθλο, ως ένα άλλο μετάλλιο και τίποτα παραπάνω.
Φυσικά δεν είναι όλοι οι καλοί μαθητές έτσι. Υπάρχουν όμως και αυτές οι περιπτώσεις.
Εξάλλου καλώς ή κακώς στην κοινωνία μας και κυρίως σε ό,τι σχετίζεται με τον εργασιακό στίβο ενυπάρχει η έννοια του ανταγωνισμού. Για να εισαχθείς στη σχολή που θέλεις πρέπει να ξεπεράσεις την πλειοψηφία των υποψηφίων. Το ίδιο και στις εξετάσεις ΑΣΕΠ. Για να επιλεγείς για τη θέση εργασίας που επιθυμείς, πρέπει να έχεις καλύτερο βιογραφικό από τους υπόλοιπους. Καλώς ή κακώς, σε κλήρωση θα μπαίνεις μονάχα όταν παίζεις λόττο ή αγοράζεις λαχείο.
Σε ανταγωνισμό μπαίνεις, όταν διεκδικείς κάτι μόνο για τον εαυτό σου. Και λογικό είναι ότι, για να το αποκτήσεις, πρέπει να αποδείξεις ότι είσαι ο καλύτερος.
Στα κοινά κτήματα όμως δεν θα έπρεπε να εισχωρεί ο ανταγωνισμός.
Τα εθνικά σύμβολα, η πολιτιστική κληρονομιά, τα μνημεία κλπ ανήκουν σε όλους τους πολίτες μιας χώρας και όχι στους "καλύτερους", όπως κι αν τους ορίσει κανείς. Εκτός αν κάποιος αποδείξει με τη συμπεριφορά του ότι δεν αξίζει τον τίτλο του πολίτη της χώρας, ότι δεν τιμά και δεν εκτιμά την κοινή περιουσία, οπότε αλλάζει το θέμα.
Εν πάση περιπτώσει, τον προβληματισμό τον κατέθεσα με αφορμή τη σχετική συζήτηση.
Δεν είναι δα το βασικό πρόβλημα της χώρας ή έστω της σχολικής γιορτής ο τρόπος επιλογής του σημαιοφόρου.
Τώρα, το αν οι παρελάσεις είναι παρωχημένες είναι ένα άλλο θέμα (αν και δεν είναι της παρούσης θα πω ότι συμφωνώ). Από τη στιγμή όμως που υπάρχουν, πρέπει να τις δεχτούμε ως μια πραγματικότητα.
Εγώ πάλι δεν θα συμφωνήσω. Είναι μία από τις εκδηλώσεις στο πλαίσιο του εορτασμού των εθνικών επετείων που έχει καθαρά βιωματικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου μένει στη μνήμη των μαθητών και όσων τις παρακολουθούν.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί σε κάποιους φαίνεται παρωχημένη η πομπή μαθητών που κουβαλούν τη σημαία.
Αλήθεια, το ίδιο παρωχημένη φαίνεται και η παρέλαση των αθλητών στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων;
Το ίδιο παρωχημένη και η πομπή που κουβαλά τη σημαία του Πολυτεχνείου;
Κι αν φαίνεται αναχρονιστική επειδή θεσπίστηκε επί Μεταξά, γιατί δεν βρίσκουμε το ίδιο αναχρονιστική την κατάργηση της παιδικής εργασίας ή τη θέσπιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που επίσης έγινε επί Μεταξά;
Γιατί όλα πρέπει να τα στοιβάζουμε στο ίδιο μαύρο κουτάκι που υπάρχει στο μυαλό μας για τη λέξη "δικτατορία";
Ποτέ, επίσης, δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι επιμένουν να βλέπουν αυτήν την εκδήλωση ως μιλιταριστική, τη στιγμή που ειδικά στις μέρες μας τόσο η ελληνική κοινωνία όσο και η ελληνική πολιτεία δεν είναι στρατοκρατική.
Ούτε ο στρατός αναμειγνύεται στην πολιτική ζωή, ούτε η χώρα γιορτάζει την κατάκτηση ξένων εδαφών ούτε έχει παρόμοιες βλέψεις για το μέλλον.
Στις εθνικές επετείους απλώς θυμόμαστε και τιμούμε τη δράση κάποιων προγόνων κατά τον πόλεμο, ώστε να παραμείνουμε ελεύθεροι.
Επομένως, βρίσκω τραβηγμένο το να ερμηνεύουμε οποιοδήποτε πολεμικό-στρατιωτικό στοιχείο υπάρχει στο συγκεκριμένο εορτασμό (στρατιωτικές παρελάσεις, αναφορά στις νίκες του στρατού ή τις επιτυχίες της αντίστασης)
ως μιλιταριστική προπαγάνδα, γιατί λείπει όλο το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο που θα επέτρεπε μια τέτοια ερμηνεία.
Άσε, που ειδικά στις σχολικές παρελάσεις το στρατιωτικό στοιχείο δεν είναι δα τόσο έντονο πια. Τα παιδιά φορούν κοινή ενδυμασία ως μέλη της ίδιας ομάδας και όχι στρατιωτική στολή. Ο δε βηματισμός είναι ρυθμικός, αλλά πόρρω απέχει από το αυτοματοποιημένο βήμα των στρατιωτών. Και θα μπορούσε να είναι και πιο χαλαρός, αν είναι αυτό που ενοχλεί τόσο πολύ πια.
Είναι τυχαίο ότι όσοι έζησαν τα δεινά του πολέμου και των δικτατοριών δεν εξέφρασαν ποτέ κάποια αντίθεση με την ιδέα των παρελάσεων; ::)
Αλλά επειδή έχω εκφράσει επανειλημμένα την άποψή μου για το θέμα αυτό και ξεφεύγουμε και από το παρόν θέμα, σταματώ εδώ.
-
Όπως η επιλογή του απουσιολόγου δεν είναι δεσμευτική έτσι και η επιλογή του σημαιοφόρου δεν είναι τέτοια. Και εν πάση περιπτώσει, οι σημαίες δεν είναι καραμέλες ούτε ασπιρίνες για να μοιράζονται σε "πονεμένους". 8)
-
Πότε γίνεται η επιλογή σημοφόρων?Αποκλειστικά και μονο τον Οκτώβριο ή και τον Σεπτέμβριο?