Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: bilstef στις Αυγούστου 25, 2007, 02:37:55 am
-
Θέλω να ρωτήσω αν ο εκκλησιασμός στην β΄βαθμια εκπαίδευση
α) είναι υποχρεωτικός για τον -την μαθητή-τρια.
β) αν είναι υποχρεωτικό σε καθηγητή αλλόθρησκο-άθεο -άθρησκο ή κάτι άλλο τέλος πάντων
ι) να παρίσταται στην πρωϊνή προσευχή
ιι) να συνοδεύει τους μαθητές στην εκκλησία (υποχρεωτικά να παραβρίσκεται μέσα στην εκκλησία)
Τα παραπάνω ερωτήματα τα θέτω για ελληνικό χριστιανικό σχολείο
Αλλά και για ελληνικό μουσουλμανικό σχολείο
και αν κάποιος καθηγητής δεν θέλει να παίρνει μέρος σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις τι κάνει;
υπάρχει κάποια νομοθεσία -εγκύκλιος ;
-
Π.Δ. 201/98 (http://www.fa3.gr/nomothesia_2/nomoth_education/23-dimotika-organosi-leitourgia-n201-1998-arthra13-15.htm) (αφορά την πρωτοβάθμια, αλλά τα ίδια ισχύουν και στη δευτεροβάθμια όσον αφορά τους μαθητές):
5. Πρωινή προσευχή - σημαιοστολισμός.
α. Πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των εκπ/κών που εφημερεύουν. Σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών η προσευχή πραγματοποιείται στην αίθουσα κάθε. τάξης.
Oι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν υποχρεωτικά στην πρωινή κοινή προσευχή και στον εκκλησιασμό και επιβλέπουν το τμήμα τους. Η συμμετοχή και των μη ορθοδοξων εκπαιδευτικώνν είναι απαραίτητη για την επιτήρηση των μαθητών τους. Η συμμετοχή των ετερόδοξων μαθητών στην πρωινή προσευχή γίνεται σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο εδάφιο δ της παραγράφου 10 αυτού του άρθρου.
...
9. Εκκλησιασμός
Ο εκκλησιασμός των μαθητών κατά σχολείο ή τάξη πραγματοποιείται με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων και με τη συνοδεία των εκπ/κών στις παρακάτω περιπτώσεις:
α. Την εορτή των Τριών Ιεραρχών και τις εθνικές εορτές, σύμφωνα με το άρθρο 4 αυτού του Προεδρικού διατάγματος.
β. Την ημέρα του Πολιούχου, οταν οι τοπικές συνθήκες του εορτασμού το επιτρέπουν.
γ. Μια φορά το μήνα σε εργάσιμη ημέρα, τις δυο πρώτες ώρες, μετά από συνεννόηση με τους υπεύθυνους του ιερού ναού κι εφόσον εξασφαλίζονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για ασφαλή μετάβαση των μαθητών.
δ. Εκτάκτως μεχρι τρεις φορές το διδ. έτος, όταν κρίνεται σκόπιμο από το σύλλογο διδασκόντων, σε ώρες λειτουργίας ή μη του σχολείου.
10. Μη Ορθόδοξοι μαθητές
α. Μαθητές που ανήκουν σε άλλο δόγμα ή άλλο θρήσκευμα δεν συμμετέχουν στον εκκλησιασμό, εφόσον οι γονείς τους το ζητήσουν με γραπτή δήλωση. 'Οταν ένας από τους γονείς ανήκει σε άλλο δόγμα ή θρησκεία, για να γίνει απαλλαγή χρειάζεται κοινή δήλωση των γονέων. Αν οι γονείς είναι διαζευγμένοι ισχύει η δήλωση του γονέα που έχει την επιμέλεια, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 8 αυτού του Π.Δ. .
Οι γονείς των μη ορθόδοξων μαθητών ενημερώνονται έγκαιρα για την ημέρα και την ώρα του εκκλησιασμού ώστε αυτοί να οδηγηθούν στο σχολείο μετά τη λήξη του. Όταν ο εκκλησιασμός γίνεται έκτακτα ή δεν ειδοποιούνται οι γονείς και κηδεμόνες των παραπάνω μαθητών, η απασχόληση και η επιτήρησή τους γίνεται με ευθύνη του σχολείου.
Οι προαναφερδμενοι μαθητές συμμετέχουν στον εορτασμό των εθνικών επετείων και στις άλλες εκδηλώσεις του σχολείου.
β. Οι παραπάνω μαθητές απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών και με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων ορίζεται ο τρόπος απασχόλησής τους εντός ή εκτός της αίθουσας ή σε άλλη αίθουσα, την ώρα της διδασκαλίας του μαθήματος αυτού.
γ. Αν οι γονείς τους επιθυμούν να αναγράφεται στα επίσημα έγγραφα ή βιβλία του σχολείου ότι ακολουθούν άλλο δόγμα ή θρησκεία πρέπει να προσκομίσουν πιστοποιητικό Μητρώου ή Δημοτολογίου, στο οποίο να αναφέρεται δτι ακολουθούν το συγκεκριμένο δογμα.
δ. Οι παραπάνω μαθητές, εφόσον προσέρχονται στο σχολείο πριν γίνει η πρωινή προσευχή, παρευρίσκονται με το τμήμα που ανήκουν στο χώρο της συγκέντρωσης χωρίς να συμμετέχουν στην προσευχή, τηρώντας απόλυτη ησυχία, σεβόμενοι τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους που προσεύχονται.
Στη δευτεροβάθμια μάλλον παρίστανται υποχρεωτικά στην προσευχή μόνο οι καθηγητές που έχουν εφημερία. Η παρουσία στην εκκλησία μάλλον δεν είναι υποχρεωτική.
Εγκύκλιος Φ200/21/16/139240/26-11-1977 ΥΠ.Ε.Π.Θ. (http://dide.xan.sch.gr/newsite/noms-s.php?id=1917):
α) H πραγματοποίηση του εκκλησιασμού των σχολείων προϋποθέτει την ύπαρξη χώρου στον ενοριακό Ναό και συνοδούς εκπ/κούς, οι οποίοι πρέπει να προσφέρονται θεληματικά, ή, αν ορίζονται από τους Δ/ντές των σχολείων, να μη δημιουργείται σ` αυτούς πρόβλημα που θα γίνεται αιτία αγανακτήσεως ή κοπώσεως ή οικονομικών, οικογενειακών ή άλλων συναφών επιπτώσεων.
β) Στα σχολεία των επαρχιών (χωριών και μικρών πόλεων) πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ο εκκλησιασμός πρέπει να γίνεται, γιατί και οι ενοριακοί Ναοί μπορούν άνετα να εξασφαλίσουν χώρο και εκπ/κοί λειτουργοί θα προσφέρονται να συνοδεύσουν αυτούς, αν βέβαια διαμένουν στο ίδιο μέρος.
γ) Το ίδιο φρονούμε ότι μπορεί να γίνει στις επαρχιακές μεγαλύτερες πόλεις, με τη διαφορά ότι οι μαθητές μπορούν να εκκλησιάζονται τμηματικά σε δύο ή περισσότερους Ναούς, εφόσον βέβαια και εδώ θα προσφέρονται συνοδοί εκπ/κοί.
-
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ SCHOOLIGANS ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ (ΞΕΣΤΡΑ
-
έχουμε όμως και άλλα περιστατικά: σε Κύθνο πριν μερικά χρόνια. Η διευθύντρια του εκεί ΕΠΑΛ την ώρα της πρωινής προσευχής ''σπάει πλάκα'' με τους μαθητές την ώρα της πρωινής προσευχής που γελάν καθώς μπερδεύουν σκόπιμα τα λόγια της προσευχής για να γελάσουν...
-
Λυπάμαι που το λέω, αλλά τα παραπάνω δείχνουν το επίπεδο της δημοκρατίας και της παιδείας του τόπου. Σκέτο μπάχαλο... >:(
Μαθητές άθεοι ή αλλόθρησκοι αρνούνται να συμμετάσχουν στο μάθημα των θρησκευτικών και απλώς να παραστούν σε μια εκκλησία (χωρίς δηλ. συμμετοχή σε κάποιο μυστήριο) , λες και θα "μιανθούν" ή θα αλλαξοπιστήσουν στην παραμικρή επαφή με το "διαφορετικό".
Καθηγητές δογματικοί-κομπλεξικοί προβάλλουν πιεστικά τη δική τους άποψη για τη θρησκεία στο μάθημα των θρησκευτικών και αντί το κράτος να τους ελέγξει, η λύση που προτείνεται είναι η απαλλαγή των μαθητών από το μάθημά τους.
Δηλ. με την ίδια λογική θα έπρεπε οι μαθητές να απαλλάσσονται και από τα υπόλοιπα μαθήματα που διδάσκονται από προβληματικούς καθηγητές ή που δεν τους αρέσουν ως αντικείμενα;
Άλλοι πάλι δάσκαλοι αρνούνται να διδάξουν θρησκευτικά, επειδή οι ίδιοι δεν πιστεύουν!!! Δηλ. αν δίδασκαν πολιτεύματα ή οικονομικές θεωρίες, δεν θα δίδασκαν αυτά με τα οποία δεν συμφωνούν, μην τυχόν και τα ακούσουν τα παιδιά;
Γιατί οι μαθητές πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πρόβατα που πρέπει να μπουν σε συγκεκριμένα μαντριά και μάλιστα χωρίς να μαθαίνουν τίποτα για τα διπλανά;
Άλλοι, μαθητές και καθηγητές, που ψάχνουν ευκαιρία για κοπάνα με κάθε ευκαιρία, προβάλλουν ένα σωρό επιχειρήματα-μπαρούφες, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να γλυτώσουν ό,τι μπορούν από τις υποχρεώσεις τους.
Άλλοι "σπάνε πλάκα"... ??? ::)
Κοινώς, η απόλυτη αυθαιρεσία από όλες τις πλευρές προς ικανοποίηση των προσωπικών εμμονών και της βολής του καθενός.
Κι αυτό λέγεται "εκπαίδευση". >:(
-
Μαθητές άθεοι ή αλλόθρησκοι αρνούνται να συμμετάσχουν στο μάθημα των θρησκευτικών και απλώς να παραστούν σε μια εκκλησία (χωρίς δηλ. συμμετοχή σε κάποιο μυστήριο) , λες και θα "μιανθούν" ή θα αλλαξοπιστήσουν στην παραμικρή επαφή με το "διαφορετικό".
Άλλοι πάλι δάσκαλοι αρνούνται να διδάξουν θρησκευτικά, επειδή οι ίδιοι δεν πιστεύουν!!! Δηλ. αν δίδασκαν πολιτεύματα ή οικονομικές θεωρίες, δεν θα δίδασκαν αυτά με τα οποία δεν συμφωνούν, μην τυχόν και τα ακούσουν τα παιδιά;
Δεν το καταλαβαίνω αυτό που έχεις βάλει και πρώτο πρώτο. Το θρήσκευμα ειναι αυστηρά προσωπική υπόθεση. Γιατί, γιατί να αναγκαζεται να κάνει ο μαθητής με το ζόρι κατι που δεν θέλει; Ισως να μην αισθάνεται ότι θα μιανθεί, αλλά ότι θα χάσει άσκοπα 2 ώρες από τη ζωή του ακούγοντας μπαρούφες. Μάλλον έτσι θα του φαίνονται. Και ειναι εντελώς δημοκρατικό αυτό που ζητά
Καλά κάνουν και αρνούνται αφού δεν το πιστεύουν. Είναι ειλικρινείς τουλάχιστον και τίμιοι. Το μάθημα των θρησκευτικών έχει το απολιθωμένο ύφος της κατηχησης, χρόνια τώρα, καμία σχέση με το πώς διδάσκονται τα άλλα μαθήματα που αναφέρεις >:(
-
μου αρέσει που αντιδρούν στην ιδέα του προσηλυτισμού -και καλά κάνουν- αλλά δεν αντιλαμβάνονται ότι και η δική τους άποψη περί αποβολής του θρησκευτικού στοιχείου είναι πάλι αυθαιρεσία και αυταρχισμός, δεδομένου ότι είναι κάτι σημαντικό στη ζωή πολλών ανθρώπων και σίγουρα συστατικό στοιχείο ταυτότητας.
Κατά ποία έννοια προστατεύουν το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, όταν στιγματίζεται εκ προοιμίου η μη επιθυμητή σκέψη;
Σε τι διαφέρουν δηλ. από αυτούς τους οποίους καταγγέλλουν; (ρητορικό το ερώτημα).
-
Λυπάμαι που το λέω, αλλά τα παραπάνω δείχνουν το επίπεδο της δημοκρατίας και της παιδείας του τόπου. Σκέτο μπάχαλο... >:(
Μαθητές άθεοι ή αλλόθρησκοι αρνούνται να συμμετάσχουν στο μάθημα των θρησκευτικών και απλώς να παραστούν σε μια εκκλησία (χωρίς δηλ. συμμετοχή σε κάποιο μυστήριο) , λες και θα "μιανθούν" ή θα αλλαξοπιστήσουν στην παραμικρή επαφή με το "διαφορετικό".
Καθηγητές δογματικοί-κομπλεξικοί προβάλλουν πιεστικά τη δική τους άποψη για τη θρησκεία στο μάθημα των θρησκευτικών και αντί το κράτος να τους ελέγξει, η λύση που προτείνεται είναι η απαλλαγή των μαθητών από το μάθημά τους.
Δηλ. με την ίδια λογική θα έπρεπε οι μαθητές να απαλλάσσονται και από τα υπόλοιπα μαθήματα που διδάσκονται από προβληματικούς καθηγητές ή που δεν τους αρέσουν ως αντικείμενα;
Άλλοι πάλι δάσκαλοι αρνούνται να διδάξουν θρησκευτικά, επειδή οι ίδιοι δεν πιστεύουν!!! Δηλ. αν δίδασκαν πολιτεύματα ή οικονομικές θεωρίες, δεν θα δίδασκαν αυτά με τα οποία δεν συμφωνούν, μην τυχόν και τα ακούσουν τα παιδιά;
Γιατί οι μαθητές πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πρόβατα που πρέπει να μπουν σε συγκεκριμένα μαντριά και μάλιστα χωρίς να μαθαίνουν τίποτα για τα διπλανά;
Άλλοι, μαθητές και καθηγητές, που ψάχνουν ευκαιρία για κοπάνα με κάθε ευκαιρία, προβάλλουν ένα σωρό επιχειρήματα-μπαρούφες, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να γλυτώσουν ό,τι μπορούν από τις υποχρεώσεις τους.
Άλλοι "σπάνε πλάκα"... ??? ::)
Κοινώς, η απόλυτη αυθαιρεσία από όλες τις πλευρές προς ικανοποίηση των προσωπικών εμμονών και της βολής του καθενός.
Κι αυτό λέγεται "εκπαίδευση". >:(
Χμ κοίτα να δεις τώρα... αυτό που τόνισα από τα λεγόμενά σου είναι ένα πολύ λογικό επιχείρημα αλλά... ενώ στην αρχή με έπεισε, τελικά δε με πείθει. Δε με πείθει με την έννοια ότι ο καθένας διαλέγει διδακτικό αντικείμενο. Το παράδειγμα που έθεσες είναι ευρύ. Σε άλλα αντικείμενα, πχ φυσική, ε ο καθηγητής δε διαλέγει κάτι θεολογικού ενδιαφέροντος. Μπορεί ο φυσικός να είναι θρήσκος αλλά μπορεί και όχι. Κι αναρωτιέμαι για την περίπτωση που δεν είναι: ως άνθρωπος που προσπαθώ να επιλέγω τι θα μπει στο κεφάλι μου, δεν έχω δικαίωμα να απορρίψω πχ τον εκκλησιασμό; Προσωπικά με απωθούν οι θρησκείες, η εκκλησία, όλη αυτή η οργάνωση. Μ'αρέσει το παράδειγμα του Χριστού (παράδειγμα χαρακτήρα-συμπεριφοράς) αλλά ο Χριστός/ο θεός/η πίστη είναι άσχετα από την εκκλησία και τα θρησκευτικά έθιμα. Γιατί, εφόσον τα απορρίπτω, εφόσον με ενοχλούν, να πρέπει να δεχτώ αυτή την καταπίεση; Ποιοτικό το θέμα. Θα μου πεις είναι εντός του ωραρίου μου ο εκκλησιασμός. Οκ. Αλλά γιατί πρέπει να είμαι παρούσα ψυχή τε και σώματι; Αφού η ψυχή μου αντιδρά μόλις ακούει ψαλμούς. Μιλάω με 100% καλές προθέσεις, όχι επιθετικά.
-
Δε λέω αυτό Μαρκο. Τέτοιου είδους μάθημα όμως θα έπρεπε να είναι επιλογής ,όπως σε όλα τα ευνομούμενα κράτη της Ευρώπης. Όσο για την αποβολή θρησκευτικού στοιχείου, αφορά μόνο αυτούς τους ίδιους και κανέναν άλλον. Ο εκκλησιασμός επιβάλλεται σε όλους όμως! Με απουσίες!!
-
Δεν το καταλαβαίνω αυτό που έχειθς βάλει και πρώτο πρώτο. Το θρήσκευμα ειναι αυστηρά προσωπική υπόθεση. Γιατί, γιατί να αναγκαζεται να κάνει ο μαθητής με το ζόρι κατι που δεν θέλει; Ισως να μην αισθάνεται ότι θα μιανθεί, αλλά ότι θα χάσει άσκοπα 2 ώρες από τη ζωή του ακούγοντας μπαρούφες. Μάλλον έτσι θα του φαίνονται. Και ειναι εντελώς δημοκρατικό αυτό που ζητά
Καλά κάνουν και αρνούνται αφού δεν το πιστεύουν. Είναι ειλικρινείς τουλάχιστον και τίμιοι. Το μάθημα των θρησκευτικών έχει το απολιθωμένο ύφος της κατηχησης, χρόνια τώρα, καμία σχέση με το πώς διδάσκονται τα άλλα μαθήματα που αναφέρεις >:(
Αν το μάθημα των Θρησκευτικών έχει το απολιθωμένο ύφος της κατήχησης, τότε είναι ευθύνη του κράτους να αλλάξει το ύφος, ώστε να μη γίνεται κατήχηση, αλλά διδασκαλία.
Το θρήσκευμα δεν είναι αποκλειστικά προσωπική υπόθεση από τη στιγμή που καθορίζει την ταυτότητα του καθενός, τη συμπεριφορά του, την ένταξή του σε αντίστοιχες ομάδες μέσα στην κοινωνία.
Είναι απολύτως απαραίτητο να γνωρίζει ο κάθε μαθητής τα υπάρχοντα θρησκεύματα (στο μάθημα της Θρησκειολογίας), με ιδιαίτερη έμφαση στο κυρίαρχο θρήσκευμα της περιοχής του (στο μάθημα των Θρησκευτικών) με την ίδια λογική που διδάσκεται με μεγαλύτερη έμφαση η ιστορία, η λογοτεχνία και η γλώσσα της περιοχής του. Επειδή, δηλ. είναι ο μόνος τρόπος να καταλάβει τους γύρω του, να μάθει να τους σέβεται και να τους αποδέχεται, να έχει μια ταυτότητα που θα του επιτρέπει να συνδέεται με "ομοίους" αλλά και να συνεργάζεται με "έτερους".
Πίστεψέ με, έχω περάσει άπειρες ώρες στη ζωή μου ακούγοντας μπαρούφες σε διάφορα μαθήματα (και μάλιστα σε κύρια μαθήματα) σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, γιατί ήταν προβληματικά τα εγχειρίδια, οι καθηγητές ή ο όλος σχεδιασμός του μαθήματος.
Αν άρχιζα να πατάω delete κάθε φορά, μόλις και μετά βίας θα ήξερα να γράφω το όνομά μου τώρα.
Παιδεία δεν είναι "μαθαίνω ό,τι μου αρέσει", αλλά "μαθαίνω ό,τι περισσότερο μπορώ, για να καταλάβω καλύτερα τον κόσμο".
Αν κάποια στιγμή το καταλάβουμε σ' αυτήν τη χώρα, ίσως γίνουμε και καλύτεροι άνθρωποι με πιο ανοιχτό πνεύμα.
-
Το παράδειγμα που έθεσες είναι ευρύ. Σε άλλα αντικείμενα, πχ φυσική, ε ο καθηγητής δε διαλέγει κάτι θεολογικού ενδιαφέροντος. Μπορεί ο φυσικός να είναι θρήσκος αλλά μπορεί και όχι. Κι αναρωτιέμαι για την περίπτωση που δεν είναι: ως άνθρωπος που προσπαθώ να επιλέγω τι θα μπει στο κεφάλι μου, δεν έχω δικαίωμα να απορρίψω πχ τον εκκλησιασμό; Προσωπικά με απωθούν οι θρησκείες, η εκκλησία, όλη αυτή η οργάνωση. Μ'αρέσει το παράδειγμα του Χριστού (παράδειγμα χαρακτήρα-συμπεριφοράς) αλλά ο Χριστός/ο θεός/η πίστη είναι άσχετα από την εκκλησία και τα θρησκευτικά έθιμα. Γιατί, εφόσον τα απορρίπτω, εφόσον με ενοχλούν, να πρέπει να δεχτώ αυτή την καταπίεση; Ποιοτικό το θέμα. Θα μου πεις είναι εντός του ωραρίου μου ο εκκλησιασμός. Οκ. Αλλά γιατί πρέπει να είμαι παρούσα ψυχή τε και σώματι; Αφού η ψυχή μου αντιδρά μόλις ακούει ψαλμούς. Μιλάω με 100% καλές προθέσεις, όχι επιθετικά.
Ως καταπίεση μπορεί να λογιστεί οτιδήποτε δεν μας ενδιαφέρει/δεν μας γοητεύει για κάποιον λόγο.
Σκοπός της εκπαίδευσης δεν είναι να σου επιβάλει τι θα σε ενδιαφέρει, αλλά να σου παρουσιάσει όλες τις επιλογές, όλες τις πληροφορίες, όσο το δυνατόν περισσότερα ερεθίσματα. Θα σε πάει π.χ στην Εκκλησία, αλλά το αν εσύ θα πηγαίνεις μετά συνέχεια, λίγο ή καθόλου στη ζωή σου είναι δικό σου θέμα. Θα σου διδάξει χ αντικείμενα και εσύ θα ασχοληθείς περισσότερο μ' αυτό που σου αρέσει περισσότερο.
Όσα περισσότερα μαθαίνεις, τόσο πιο ελεύθερα σκέφτεσαι. Όσο περισσότερο περιορίζεις το μυαλό σου, τόσο πιο δογματικός και μονολιθικός γίνεσαι στο τέλος. Αυτή είναι η άποψή μου.
-
Αν το μάθημα των Θρησκευτικών έχει το απολιθωμένο ύφος της κατήχησης, τότε είναι ευθύνη του κράτους να αλλάξει το ύφος, ώστε να μη γίνεται κατήχηση, αλλά διδασκαλία.
Το θρήσκευμα δεν είναι αποκλειστικά προσωπική υπόθεση από τη στιγμή που καθορίζει την ταυτότητα του καθενός, τη συμπεριφορά του, την ένταξή του σε αντίστοιχες ομάδες μέσα στην κοινωνία.
Είναι απολύτως απαραίτητο να γνωρίζει ο κάθε μαθητής τα υπάρχοντα θρησκεύματα (στο μάθημα της Θρησκειολογίας), με ιδιαίτερη έμφαση στο κυρίαρχο θρήσκευμα της περιοχής του (στο μάθημα των Θρησκευτικών) με την ίδια λογική που διδάσκεται με μεγαλύτερη έμφαση η ιστορία, η λογοτεχνία και η γλώσσα της περιοχής του. Επειδή, δηλ. είναι ο μόνος τρόπος να καταλάβει τους γύρω του, να μάθει να τους σέβεται και να τους αποδέχεται, να έχει μια ταυτότητα που θα του επιτρέπει να συνδέεται με "ομοίους" αλλά και να συνεργάζεται με "έτερους".
Πίστεψέ με, έχω περάσει άπειρες ώρες στη ζωή μου ακούγοντας μπαρούφες σε διάφορα μαθήματα (και μάλιστα σε κύρια μαθήματα) σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, γιατί ήταν προβληματικά τα εγχειρίδια, οι καθηγητές ή ο όλος σχεδιασμός του μαθήματος.
Αν άρχιζα να πατάω delete κάθε φορά, μόλις και μετά βίας θα ήξερα να γράφω το όνομά μου τώρα.
Παιδεία δεν είναι "μαθαίνω ό,τι μου αρέσει", αλλά "μαθαίνω ό,τι περισσότερο μπορώ, για να καταλάβω καλύτερα τον κόσμο".
Αν κάποια στιγμή το καταλάβουμε σ' αυτήν τη χώρα, ίσως γίνουμε και καλύτεροι άνθρωποι με πιο ανοιχτό πνεύμα.
Συμφωνώ μαζί σου!!!
-
Απρι κανείς δεν διαφωνεί στο ότι πρέπει να σέβεσαι και να μαθαίνεις τον κόσμο γύρω σου...
Ωστόσο το περιεχόμενο του μαθήματος μόνο αυτό δεν είναι. Γνωρίζεις τι περιλαμβάνουν τα βιβλία των θρησκευτικών; Ειδικά στις μικρές τάξεις :o
Αυτά που παρουσιάζεις, πολύ ωραία τα λες, υπαρχουν μάλλον σε ένα άλλο εκπαιδευτικό συστημα, σιγουρα όχι στο ελληνικό
Άλλο είναι το θέμα του τόπικ όμως. Τι δουλειά εχει το κράτος να σε αναγκάζει να εκκλησιαστείς; Δεν είναι απολυταρχικό; Είναι για να σου διδάξει ότι έχεις την επιλογή να μην πηγαίνεις ως ενήλικας, ενώ δεν την έχεις ως μαθητής; :o
Πολύ ανάποδα το βλέπεις
Όσο για την ένταξή του ατόμου στην θρησκευόμενη κοινωνία δεν θα το συζητήσω, γιατί μάλλον εγώ κι εσύ έχουμε τελείως διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας, μάλλον εντελώς διαφορετικές παραστάσεις ζωής
-
Απρι κανείς δεν διαφωνεί στο ότι πρέπει να σέβεσαι και να μαθαίνεις τον κόσμο γύρω σου...
Ωστόσο το περιεχόμενο του μαθήματος μόνο αυτό δεν είναι. Γνωρίζεις τι περιλαμβάνουν τα βιβλία των θρησκευτικών; Ειδικά στις μικρές τάξεις :o
Bεβαίως και γνωρίζω. Από τα πιο κακογραμμένα και βαρετά βιβλία είναι. Το κράτος στη σύγχρονη εποχή δεν έχει ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με το περιεχόμενο και τη στοχοθεσία του μαθήματος, φοβούμενο αντιδράσεις από όλες τις πλευρές. Λειτουργεί ως Πόντιος Πιλάτος δίνοντας μονίμως πρόχειρες λύσεις, ίσως γιατί όλες οι πλευρές κουβαλάνε τις εμμονές τους.
Άλλο είναι το θέμα του τόπικ όμως. Τι δουλειά εχει το κράτος να σε αναγκάζει να εκκλησιαστείς; Δεν είναι απολυταρχικό; Είναι για να σου διδάξει ότι έχεις την επιλογή να μην πηγαίνεις ως ενήλικας, ενώ δεν την έχεις ως μαθητής; :o
Πολύ ανάποδα το βλέπεις
Το κράτος δεν σε αναγκάζει να ασπαστείς μια θρησκεία, τουλάχιστον στις μέρες μας. Είναι όμως καλό να γνωρίζεις τι είναι αυτό που διαμορφώνει τη θρησκευτική συνείδηση του ανθρώπου, έστω και δυνητικά. Κι αυτό που τη διαμορφώνει είναι η θεωρητική γνώση μιας θρησκείας, αλλά και η βιωματική συμμετοχή σε διάφορες καταστάσεις. Μια χαρακτηριστική περίπτωση βιωματικής διαμόρφωσης της θρησκευτικής συνείδησης είναι και ο εκκλησιασμός. Πώς να το κάνουμε;
Μου λες ότι έχεις διαφορετικές παραστάσεις ζωής. Δεν αμφιβάλλω.
Το θέμα είναι ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να γίνει η παιδεία και ο κόσμος καλύτερος.
Αφήνοντας τα πάντα να κυλάνε ως έχουν; Γυρνώντας την πλάτη σε ό,τι δεν μας αρέσει, χωρίς να ασχολούμαστε περαιτέρω;
Αυτό λέγεται "στρουθοκαμηλισμός" και όχι εκπαιδευτική πολιτική.
-
Δε λέω αυτό Μαρκο. Τέτοιου είδους μάθημα όμως θα έπρεπε να είναι επιλογής ,όπως σε όλα τα ευνομούμενα κράτη της Ευρώπης. Όσο για την αποβολή θρησκευτικού στοιχείου, αφορά μόνο αυτούς τους ίδιους και κανέναν άλλον. Ο εκκλησιασμός επιβάλλεται σε όλους όμως! Με απουσίες!!
Οι απουσίες μπαίνουν επειδή ο εκκλησιασμός γίνεται την ώρα του μαθήματος, όπως ακριβώς γίνεται και για μια εκπαιδευτική επίσκεψη ή μια εκδήλωση. Αυτό δε σημαίνει εξαναγκασμό. Ο καθένας μπορεί να ακολουθήσει το δρόμο του αλλά θα πρέπει να σέβεται και τη διαφορετική άποψη.
-
Αpri στο πρώτο συμφωνούμε. Απόλυτα
Προσοχή, δεν προτείνω την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών, αλλά το σεβασμό προσωπικών επιλογών σε θέμα τόσο ευαίσθητο. Η θρησκειολογία, αν υπήρχε στο ελληνικό σχολείο, θα ήταν πολύ σημαντικό βήμα
Κατά τα άλλα διαφωνούμε ως προς τις εκπαιδευτικές πρακτικές.
Θεωρώ πως η κοινωνιολογία για παράδειγμα, μπορεί να εκπληρώσει το καθήκον της ως προς αυτό που λες
"Είναι όμως καλό να γνωρίζεις τι είναι αυτό που διαμορφώνει τη θρησκευτική συνείδηση του ανθρώπου."
Η φιλοσοφία, μπορεί να βάλει τον νέο σε σκέψη...
Οι υπόλοιπες επιστήμες, που προκύπτουν από την αποδεδειγμένη αλήθεια...
jak η θρησκεία είναι ευαίσθητο θέμα, το ξαναλέω. Και επαναλαμβάνω, δεν θα έπρεπε να γίνεται εκκλησιασμός
Το κράτος απλώς φοβάται ότι αν καταργησει τον εκκλησιασμό θα ξεσηκωθούν όλες οι θεούσες και οι Άνθιμοι της επικράτειας και θα καταριούνται τον κομμουνισμό ;D
Κρίμα που πρέπει να κλείσω, εχω και διάβασμα, ήδη άργησα
Ωραία η συζήτηση :)
-
Από τη στιγμή που τα θρησκευτικά, η προσευχή και ο εκκλησιασμός είναι μέρος του σχολείου οφείλουμε να τα σεβόμαστε, να τα τηρούμε και να τα διδάσκουμε τόσο καλά όσο και τα υπόλοιπα μαθήματα. Είναι ντροπή να γίνεται πρωινή προσευχή και να μην είναι οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους να μεριμνούν για την τάξη και την κοσμιότητα την ώρα της πρωινής προσευχής. Ή να υπάρχουν μαθητές που δεν ξέρουν να κάνουν το σταυρό τους ή να πουν το πάτερ ημών. Αλίμονο, εδώ σε τζαμί μπαίνεις και βγάζεις τα παπούτσια σου από σεβασμό και μονο στο χώρο που για κάποιους είναι ιερός. Δεν έχει να κάνει με το τι πιστεύεις αλλά με το κάτα πόσο έχεις την ωριμότητα να σεβαστείς αυτό που πιστεύει ο συνάνθρωπός σου.
-
Κατά τα άλλα διαφωνούμε ως προς τις εκπαιδευτικές πρακτικές.
Θεωρώ πως η κοινωνιολογία για παράδειγμα, μπορεί να εκπληρώσει το καθήκον της ως προς αυτό που λες
"Είναι όμως καλό να γνωρίζεις τι είναι αυτό που διαμορφώνει τη θρησκευτική συνείδηση του ανθρώπου."
Η φιλοσοφία, μπορεί να βάλει τον νέο σε σκέψη...
Οι υπόλοιπες επιστήμες, που προκύπτουν από την αποδεδειγμένη αλήθεια.
Όχι, γιατί κάθε επιστήμη σε βοηθά να καταλάβεις τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος από τη δική της οπτική.
Οι θετικές επιστήμες σε βοηθούν να καταλάβεις πώς λειτουργεί η φύση και το σύμπαν γενικότερα.
Οι ανθρωπιστικές επιστήμες σε βοηθούν να καταλάβεις πτυχές της ανθρώπινης σκέψης. Η φιλοσοφία, η κοινωνιολογία, η θεολογία, η γλωσσολογία, η φιλολογία, η ψυχολογία, η λαογραφία κλπ, προσεγγίζουν από διαφορετική σκοπιά η καθεμιά την ανθρώπινη σκέψη.
Η θεολογία είναι επιστήμη γιατί περιγράφει και ερμηνεύει θρησκευτικές -με άλλα λόγια, φιλοσοφικές- αντιλήψεις που αποδεδειγμένα υφίστανται.
Το αν μια θρησκευτική αντίληψη είναι σωστή ή όχι, αν βασίζεται σε πραγματικά ή φανταστικά στοιχεία είναι άλλης τάξεως ζήτημα.
Και αν θέλεις για εμένα -που δεν είμαι θεολόγος- το πιο ενδιαφέρον σ' αυτόν το χώρο είναι ότι υπό κανονικές-μη δογματικές συνθήκες το όλο αντικείμενο σε βάζει σε πάρα πολλές σκέψεις, γιατί οι απαντήσεις στα ερωτήματα που τίθενται σε σχέση με την ηθική και τη μεταφυσική (δυο βασικούς κλάδους της φιλοσοφίας) δεν είναι καθόλου εύκολες. Το "ναι", το "όχι" και το "έτσι ακριβώς" σηκώνει πολύ προβληματισμό και συζήτηση.
Ξέρεις ποια είναι η ουσία της όλης ιστορίας εν έτει 2015; Ότι στη θέση του δογματισμού (δηλ. του θρησκευτικού φανατισμού κάποιων και της δογματικής αθεΐας κάποιων άλλων) θα έπρεπε να επιδιώκουμε να βάλουμε την ελευθερία της σκέψης πάνω στο πολύ ενδιαφέρον θέμα που λέγεται "θρησκεία".
Αλλά η ελευθερία της σκέψης ξαναλέω ότι προϋποθέτει βαθιά γνώση, χωρίς προκαταλήψεις και εμμονές οποιουδήποτε τύπου. Αλλιώς, μένει ο καθένας στα στερεότυπα με τα οποία μεγάλωσε και στο σκοτάδι.
-
Απλως να υπενθυμίσω πως άλλο θέμα ο εκκλησιασμός, άλλο η διδασκαλία του μαθηματος των θρησκευτικών. Προσεξτε την διαφορα και πείτε τις απόψεις σας πάνω σε αυτό -το πρώτο- που είναι και ο τίτλος του θέματος.
για την διαδασκαλια του μαθηματος των θρησκευτικών και την χρησιμότητα του χρησιμοποιούμε την μηχανή αναζήτησης, αν θελουμε να γραψουμε. Για διευκόλυνση σας το δίνω αυτή τη φορά:
http://www.pde.gr/index.php?topic=61.126
Τα θέματα πρεπει να ειναι ΚΑΘΑΡΑ.
Ευχαριστώ,
-
Ενώ ένα μάθημα θρησκειολογίας δεν θα ήταν κακό, και προσωπικά πιστεύω και απαραίτητο (αλλά ακόμα και τώρα στο 2015.. μόνο ως αστείο ακούγεται, μιας και συνεχίζουμε να έχουμε μάθημα ελληνορθόδοξης κατήχησης, έστω και εν μέρει καμουφλαρισμένης στα σημερινά βιβλία), όσον αφορά τους εκκλησιασμούς, είναι κάτι που θα έπρεπε να αλλάξει καιρό τώρα.
Το πώς, πότε και που θα εκκλησιάζεται ένα παιδί, πρέπει να αφορά το ίδιο και τους γονείς του. Στο σχολείο αρκεί η διδασκαλία των θρησκευτικών (της θρησκειολογίας, στην ιδανική περίπτωση..) και είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να συνεχίζεται η αναχρονιστική τακτική των σχολικών εκκλησιασμών.
Σίγουρα δεν πάθαμε και κάτι όταν πηγαίναμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίζεται κάτι, μόνο και μόνο επειδή "ξέχασαν" να το αλλάξουν στη νομοθεσία. Να ξεκολλήσουμε λίγο...
-
Ενώ ένα μάθημα θρησκειολογίας δεν θα ήταν κακό, και προσωπικά πιστεύω και απαραίτητο (αλλά ακόμα και τώρα στο 2015.. μόνο ως αστείο ακούγεται, μιας και συνεχίζουμε να έχουμε μάθημα ελληνορθόδοξης κατήχησης, έστω και εν μέρει καμουφλαρισμένης στα σημερινά βιβλία)...
H θρησκειολογία είναι απαραίτητη, αλλά ούτως ή άλλως το κύριο βάρος θα έπρεπε να δίνεται στον χριστιανισμό και δη στην ορθόδοξη εκδοχή του, από τη στιγμή που είναι το θρήσκευμα το οποίο ασπάζεται η πλειοψηφία στην Ελλάδα.
Δεν γίνεται να ζεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και να διδάσκεσαι το χριστιανισμό απλώς ως μια από τις υπάρχουσες θρησκείες, τη στιγμή που έχει καθορίσει την ιστορία, την τέχνη και κυρίως την κουλτούρα των κατοίκων της με τόσο δραματικό τρόπο.
Ο κατηχητικός χαρακτήρας ούτε κι εμένα με βρίσκει σύμφωνη, γιατί δημιουργεί προβλήματα, με κυριότερο το ότι εθίζει τους μαθητές στο να προσεγγίζουν τη θρησκεία κάπως δογματικά και επιφανειακά, ενίοτε και διαστρεβλωμένα αν ο "κατηχητής" είναι στενόμυαλος.
Το πώς, πότε και που θα εκκλησιάζεται ένα παιδί, πρέπει να αφορά το ίδιο και τους γονείς του. Στο σχολείο αρκεί η διδασκαλία των θρησκευτικών (της θρησκειολογίας, στην ιδανική περίπτωση..) και είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να συνεχίζεται η αναχρονιστική τακτική των σχολικών εκκλησιασμών.
Εξαρτάται πώς θα αντιμετωπίσεις τον εκκλησιασμό. Αν τον δεις ως μια προσπάθεια "πλύσης εγκεφάλου", όπως ίσως γινόταν στο παρελθόν, είναι αναχρονιστικό στοιχείο. Αν τον δεις ως μια επαφή με τον τόπο λατρείας μια θρησκείας και μάλιστα της κυρίαρχης, έχει ενδιαφέρον από κάθε άποψη, δηλ. από την τέχνη της εκκλησίας μέχρι τους συμβολισμούς και τη λογική των τελετών ή το άκουσμα κειμένων, που κουβαλάνε όλη την ιστορία της συγκεκριμένης θρησκείας και συμπυκνώνουν τις αρχές της.
Aυτό που δεν είναι κακό, αλλά κατά τη γνώμη μου, μάλλον χάνει το νόημά του έτσι όπως γίνεται, είναι η προσευχή πριν από την έναρξη των μαθημάτων. Η προσευχή είναι περισσότερο προσωπική υπόθεση και απαιτεί κάποια συγκέντρωση. Αμφιβάλλω αν ακόμα κι αυτός που λέει τα λόγια της προσευχής, προσεύχεται πραγματικά εκείνη την ώρα. Όλοι έχουν αλλού το μυαλό τους. ::)
-
Συνεχίζω λέγοντας, ότι από την εμπειρία μου δεν έχω συναντήσει κάποιον που να ξεφεύγει από το ωρολόγιο πρόγραμμα ή έστω να χρησιμοποιεί τα άλλα μαθήματα για να αποδείξει ότι δεν υπάρχει θεός. Αντιθέτως, έχω δει δασκάλους και καθηγητές να λένε σε παιδιά σε άσχετη ώρα, ούτε καν στην ώρα των θρησκευτικών ότι τα παιδάκια που θα πάνε στην κόλαση θα έχουν μια μεγάλη τηλεόραση και θα κοιτάνε τι ωραία που θα περνάνε τα παιδάκια στον παράδεισο και θα ζηλεύουν, ότι οι οι άντρες άμα θελήσουν να αμαρτήσουν να σκέφτονται τις αμαρτωλές γυναίκες που θα σαπίζουν και θα βγάζουν αφρούς από το στόμα και θα τις τρώνε τα σκουλίκια και θα τους φεύγει η όρεξη για αμαρτία κι έχω δει και παπάδες να μπαίνουν ανενόχλητοι στα σχολεία, να μοιράζουν χαρτάκια γα το κατηχητικό λέγοντας ότι θα περάσουν ωραία, θα φάνε καραμέλες και θα πουν τραγούδια. Για κατήχηση ουδείς λόγος. Αλήθεια μιας και κάποιος παραπάνω μίλησε για έλεγχο, όλους αυτούς ποιός τους ελέγχει; Προς Θεού, έχουμε να κάνουμε με παιδιά, δεν μπορεί ο καθένας να βγάζει την αρρώστια του πάνω τους.
Αν και δε θεωρώ ότι τέτοιου είδους περιστατικά αποτελούν σημαντικά επιχειρήματα, οφείλω να αναφέρω ότι εγώ αντιμετώπισα ακριβώς τα αντίθετα περιστατικά και όχι τυχαία ή ψάχνοντας αλλά μετά από παράπονα μαθητών!
-
Ενώ ένα μάθημα θρησκειολογίας δεν θα ήταν κακό, και προσωπικά πιστεύω και απαραίτητο (αλλά ακόμα και τώρα στο 2015.. μόνο ως αστείο ακούγεται, μιας και συνεχίζουμε να έχουμε μάθημα ελληνορθόδοξης κατήχησης, έστω και εν μέρει καμουφλαρισμένης στα σημερινά βιβλία), όσον αφορά τους εκκλησιασμούς, είναι κάτι που θα έπρεπε να αλλάξει καιρό τώρα.
Το πώς, πότε και που θα εκκλησιάζεται ένα παιδί, πρέπει να αφορά το ίδιο και τους γονείς του. Στο σχολείο αρκεί η διδασκαλία των θρησκευτικών (της θρησκειολογίας, στην ιδανική περίπτωση..) και είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να συνεχίζεται η αναχρονιστική τακτική των σχολικών εκκλησιασμών.
Σίγουρα δεν πάθαμε και κάτι όταν πηγαίναμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίζεται κάτι, μόνο και μόνο επειδή "ξέχασαν" να το αλλάξουν στη νομοθεσία. Να ξεκολλήσουμε λίγο...
Συμφωνώ απόλυτα!!!!
Για να θέσω και μια άλλη παράμετρο (έτσι για να αναστατώσω ακόμα λίγο τα νερά)....
Τι γίνεται στα σχολεία που η πλειοψηφία των παιδιών δεν είναι χριστιανοί; Τι γίνεται όταν το 95% των παιδιών ενός σχολείου είναι μουσουλμάνοι (βάλτε ό,τι άλλο θέλετε); Θα πάνε όλοι στο τζαμί για προσευχή ή το 95% των παιδιών θα στερηθεί το τόοοοσο καλό που κάνει ο εκκλησιασμός; Με την ίδια λογική, γιατί να παίρνει όλα τα "ωφέλη" του εκκλησιασμού και της προσευχής μόνο το 5% των μαθητών;
Παρομοίως, σε πολλά σχολεία πηγαίνουν ιερείς και μοιράζουν φυλλάδια, ενημερώνουν για το κατηχητικό, κάνουν ακόμα και εξομολογήσεις.... Αν ζητήσει ένας χότζας ή ένας ραβίνος να κάνει κάτι αντίστοιχο; Λογικά πρέπει να γίνει αποδεκτό........
Τροφή για σκέψεις
-
Τι γίνεται στα σχολεία που η πλειοψηφία των παιδιών δεν είναι χριστιανοί; Τι γίνεται όταν το 95% των παιδιών ενός σχολείου είναι μουσουλμάνοι (βάλτε ό,τι άλλο θέλετε); Θα πάνε όλοι στο τζαμί για προσευχή ή το 95% των παιδιών θα στερηθεί το τόοοοσο καλό που κάνει ο εκκλησιασμός; Με την ίδια λογική, γιατί να παίρνει όλα τα "ωφέλη" του εκκλησιασμού και της προσευχής μόνο το 5% των μαθητών;
Θα σου το θέσω διαφορετικά. Τι γίνεται στα σχολεία που τα παιδιά είναι αλλοδαπά;
Διδάσκονται, όπως όλοι οι μαθητές, τη γλώσσα, την ιστορία, τη λογοτεχνία, τον πολιτισμό εν γένει της πλειοψηφίας του πληθυσμού της χώρας, ώστε να μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους και να μην γκετοποιούνται. Και αν μιλάμε για δημοκρατική χώρα, γίνεται μια προσπάθεια να διδαχθεί και ο πολιτισμός άλλων χωρών, ώστε να γίνεται κατανοητή και σεβαστή και η δική τους κουλτούρα.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι και στο θέμα του εκκλησιασμού θα έπρεπε να ακολουθείται ο ίδιος δρόμος. Εφόσον μιλάμε για χριστιανική κατά βάση χώρα, να δίνεται έμφαση στον εκκλησιασμό σε χριστιανική εκκλησία, αλλά να πραγματοποιούνται επισκέψεις και σε ναούς άλλων θρησκειών.
Ίσως βέβαια αυτό θα ήταν καλύτερο να γίνεται από το Γυμνάσιο και μετά -αυτό είναι συζητήσιμο- ώστε οι μαθητές να έχουν την ανάλογη πνευματική ωριμότητα και να μην καταλήγουν σε γενική σύγχυση. Όμως, σ' όλα αυτά καταλυτικό ρόλο παίζει συνήθως η αντίδραση των γονιών που έχουν μεγαλώσει με τα δικά τους στερεότυπα και τις δικές τους φοβίες. Όσο βλέπουν την όλη κίνηση ως προσπάθεια προσηλυτισμού στη μια ή την άλλη θρησκεία, το παιχνίδι είναι χαμένο.
-
ο καθένας αναπτύσσει μία δική του φιλοσοφία αγνοώντας νόμους γραπτούς ή, το κυριότερο, άγραφους. Τι μένος είναι αυτό εναντίον της θρησκείας;
Αυτό είναι το πνεύμα των -και καλά- προχώ, μοντέρνων,που το παίζουν ιντελεκτσουάλ αλλά το μόνο που κάνουν είναι να στηρίζουν την υπόστασή τους σε ένα πνεύμα αμφισβήτησης και ακύρωσης κάθε ιερού πνευματικού στοιχείου που τους ενοχλεί. Bέβαια, δεν έχει καμία ανταλλάξιμη αξία συνεπώς καμία χρησιμότητα. Ούτε ο Μαρξ δεν αμφισβήτησε σε τέτοιο βαθμό την θρησκεία.
Και το βασικό επιχείρημά είναι μόνον ότι θίγονται οι αλλόθρησκοι μαθητές. :o
-
Το τι πιστεύει ή δεν πιστεύει ο καθένας προσωπικά είναι δικό του θέμα. Και το αν εκκλησιάζεται ή όχι στην ιδιωτική του ζωή είναι επίσης δικό του θέμα. Σε εθνικές εορτές/επετείους και σε θρησκευτικές γιορτές όπως των Τριών Ιεραρχών δεν νομίζω να πάθουμε κάτι αν εκκλησιαστούμε με τους μαθητές μας. Καλό θα ήταν όμως να μη χρησιμοποιείτε κάποιοι την έλλειψη πίστεως ή την άρνησή σας, για να προστατέψετε "τάχα" τα παιδιά που έχουν διαφορετικό θρήσκευμα.
-
Έχει αλλάξει το παρακάτω νομοθετικό πλαίσιο; Παρακαλώ παραθέστε όποια αλλαγή έχει γίνει για να το έχουμε ολοκληρωμένο.
Π.Δ. 201/98 (http://www.fa3.gr/nomothesia_2/nomoth_education/23-dimotika-organosi-leitourgia-n201-1998-arthra13-15.htm) (αφορά την πρωτοβάθμια, αλλά τα ίδια ισχύουν και στη δευτεροβάθμια όσον αφορά τους μαθητές):
5. Πρωινή προσευχή - σημαιοστολισμός.
α. Πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των εκπ/κών που εφημερεύουν. Σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών η προσευχή πραγματοποιείται στην αίθουσα κάθε. τάξης.
Oι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν υποχρεωτικά στην πρωινή κοινή προσευχή και στον εκκλησιασμό και επιβλέπουν το τμήμα τους. Η συμμετοχή και των μη ορθοδοξων εκπαιδευτικώνν είναι απαραίτητη για την επιτήρηση των μαθητών τους. Η συμμετοχή των ετερόδοξων μαθητών στην πρωινή προσευχή γίνεται σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο εδάφιο δ της παραγράφου 10 αυτού του άρθρου.
...
9. Εκκλησιασμός
Ο εκκλησιασμός των μαθητών κατά σχολείο ή τάξη πραγματοποιείται με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων και με τη συνοδεία των εκπ/κών στις παρακάτω περιπτώσεις:
α. Την εορτή των Τριών Ιεραρχών και τις εθνικές εορτές, σύμφωνα με το άρθρο 4 αυτού του Προεδρικού διατάγματος.
β. Την ημέρα του Πολιούχου, οταν οι τοπικές συνθήκες του εορτασμού το επιτρέπουν.
γ. Μια φορά το μήνα σε εργάσιμη ημέρα, τις δυο πρώτες ώρες, μετά από συνεννόηση με τους υπεύθυνους του ιερού ναού κι εφόσον εξασφαλίζονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για ασφαλή μετάβαση των μαθητών.
δ. Εκτάκτως μεχρι τρεις φορές το διδ. έτος, όταν κρίνεται σκόπιμο από το σύλλογο διδασκόντων, σε ώρες λειτουργίας ή μη του σχολείου.
10. Μη Ορθόδοξοι μαθητές
α. Μαθητές που ανήκουν σε άλλο δόγμα ή άλλο θρήσκευμα δεν συμμετέχουν στον εκκλησιασμό, εφόσον οι γονείς τους το ζητήσουν με γραπτή δήλωση. 'Οταν ένας από τους γονείς ανήκει σε άλλο δόγμα ή θρησκεία, για να γίνει απαλλαγή χρειάζεται κοινή δήλωση των γονέων. Αν οι γονείς είναι διαζευγμένοι ισχύει η δήλωση του γονέα που έχει την επιμέλεια, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 8 αυτού του Π.Δ. .
Οι γονείς των μη ορθόδοξων μαθητών ενημερώνονται έγκαιρα για την ημέρα και την ώρα του εκκλησιασμού ώστε αυτοί να οδηγηθούν στο σχολείο μετά τη λήξη του. Όταν ο εκκλησιασμός γίνεται έκτακτα ή δεν ειδοποιούνται οι γονείς και κηδεμόνες των παραπάνω μαθητών, η απασχόληση και η επιτήρησή τους γίνεται με ευθύνη του σχολείου.
Οι προαναφερδμενοι μαθητές συμμετέχουν στον εορτασμό των εθνικών επετείων και στις άλλες εκδηλώσεις του σχολείου.
β. Οι παραπάνω μαθητές απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών και με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων ορίζεται ο τρόπος απασχόλησής τους εντός ή εκτός της αίθουσας ή σε άλλη αίθουσα, την ώρα της διδασκαλίας του μαθήματος αυτού.
γ. Αν οι γονείς τους επιθυμούν να αναγράφεται στα επίσημα έγγραφα ή βιβλία του σχολείου ότι ακολουθούν άλλο δόγμα ή θρησκεία πρέπει να προσκομίσουν πιστοποιητικό Μητρώου ή Δημοτολογίου, στο οποίο να αναφέρεται δτι ακολουθούν το συγκεκριμένο δογμα.
δ. Οι παραπάνω μαθητές, εφόσον προσέρχονται στο σχολείο πριν γίνει η πρωινή προσευχή, παρευρίσκονται με το τμήμα που ανήκουν στο χώρο της συγκέντρωσης χωρίς να συμμετέχουν στην προσευχή, τηρώντας απόλυτη ησυχία, σεβόμενοι τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους που προσεύχονται.
Στη δευτεροβάθμια μάλλον παρίστανται υποχρεωτικά στην προσευχή μόνο οι καθηγητές που έχουν εφημερία. Η παρουσία στην εκκλησία μάλλον δεν είναι υποχρεωτική.
Εγκύκλιος Φ200/21/16/139240/26-11-1977 ΥΠ.Ε.Π.Θ. (http://dide.xan.sch.gr/newsite/noms-s.php?id=1917):
α) H πραγματοποίηση του εκκλησιασμού των σχολείων προϋποθέτει την ύπαρξη χώρου στον ενοριακό Ναό και συνοδούς εκπ/κούς, οι οποίοι πρέπει να προσφέρονται θεληματικά, ή, αν ορίζονται από τους Δ/ντές των σχολείων, να μη δημιουργείται σ` αυτούς πρόβλημα που θα γίνεται αιτία αγανακτήσεως ή κοπώσεως ή οικονομικών, οικογενειακών ή άλλων συναφών επιπτώσεων.
β) Στα σχολεία των επαρχιών (χωριών και μικρών πόλεων) πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ο εκκλησιασμός πρέπει να γίνεται, γιατί και οι ενοριακοί Ναοί μπορούν άνετα να εξασφαλίσουν χώρο και εκπ/κοί λειτουργοί θα προσφέρονται να συνοδεύσουν αυτούς, αν βέβαια διαμένουν στο ίδιο μέρος.
γ) Το ίδιο φρονούμε ότι μπορεί να γίνει στις επαρχιακές μεγαλύτερες πόλεις, με τη διαφορά ότι οι μαθητές μπορούν να εκκλησιάζονται τμηματικά σε δύο ή περισσότερους Ναούς, εφόσον βέβαια και εδώ θα προσφέρονται συνοδοί εκπ/κοί.
Πέραν του ότι το θέμα αφορά τους διδάσκοντες (αν κάποιος θέλει να το συζητήσει για τον εαυτό του έχει καλώς), ας είμαστε πολύ προσεκτικοί σε χαρακτηρισμούς.
-
Από το σύνταγμα της Ελλάδος :
" 2. H παιδεία αποτελεί βασική
αποστολή του Kράτους και έχει
σκοπό την ηθική, πνευματική,
επαγγελματική και φυσική αγωγή
των Eλλήνων, την ανάπτυξη της
εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης
και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους
και υπεύθυνους πολίτες."
-
ο καθένας αναπτύσσει μία δική του φιλοσοφία αγνοώντας νόμους γραπτούς ή, το κυριότερο, άγραφους. Τι μένος είναι αυτό εναντίον της θρησκείας;
Αυτό είναι το πνεύμα των -και καλά- προχώ, μοντέρνων,που το παίζουν ιντελεκτσουάλ αλλά το μόνο που κάνουν είναι να στηρίζουν την υπόστασή τους σε ένα πνεύμα αμφισβήτησης και ακύρωσης κάθε ιερού πνευματικού στοιχείου που τους ενοχλεί.
H αμφισβήτηση δεν είναι κάτι κακό. Στην περίπτωση όμως αυτή απορρίπτεται κάτι εντελώς αβασάνιστα, μόνο και μόνο λόγω κάποιων αρνητικών εμπειριών ή ιδεοληψιών. Καταγγέλλουν κάτι όπως το γνώρισαν και όπως τους το παρουσίασαν και όχι μετά από προσωπική αναζήτηση και ιδιαίτερη βάσανο της σκέψης τους, ακριβώς δηλαδή όπως αποδέχονται τη θρησκεία κάποιοι θρησκόληπτοι. Κι απαιτούν τον εξοβελισμό του, όπως άλλοι απαιτούν την επιβολή του στιγματίζοντας την αντίθετη άποψη. Ποια η διαφορά;
Αυτό δεν λέγεται ούτε μοντερνισμός ούτε διανοητική ελευθερία, αλλά ικανοποίηση του προσωπικού εγωισμού.
Θεωρείται δηλ. προτιμότερο να μείνει ο καθένας με τα στερεότυπα με τα οποία μεγάλωσε, μην τυχόν κι αποδειχθεί ότι κάπου έκανε λάθος ή ότι μπορεί να υπάρχει κι άλλη οπτική στα πράγματα.
Κάπου στην πορεία των πραγμάτων ξεχάσαμε ποιος είναι ο σκοπός της εκπαίδευσης.
Κι αυτός δεν είναι η επιβολή αληθειών, κοσμοθεωριών και ταυτοτήτων που βολεύουν τον έναν ή τον άλλον, αλλά αυτό που οι αρχαίοι Αθηναίοι ονόμαζαν "ευβουλία" δηλ. η ανάπτυξη της πνευματικής ικανότητας να σκέπτεσαι και να αποφασίζεις με τον καλύτερο τρόπο για τον εαυτό σου και για το κοινωνικό σύνολο, μέσα από τη γνώση και την άσκηση της κριτικής ικανότητας και όχι μέσα από το "κλειδαμπάρωμα" της σκέψης.
-
Όσο το μάθημα των θρησκευτικών, ο εκκλησιασμός και η προσευχή γίνεται με τον τρόπο που ορίζει το σύνταγμα να πραγματοποιούνται στα σχολεία, όχι μόνο δε βλάπτει, αλλά είναι και πολύ ωφέλιμο για τα παιδιά. Σαφώς και δεν παθαίνει τίποτα ούτε το παιδί , ούτε ο δάσκαλος με το να κάνει προσευχή, να διδάσκει στα παιδιά πώς συμπεριφερόμαστε όταν βρισκόμαστε σε εκκλησία ή με τη διαδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών , μέσα από το οποίο περνάνε τόσα ωραία μηνύματα και δημιουργούνται προυποθέσεις για τόσο ωραίες συζητήσεις και σκέψεις που οφελούν τα παιδιά. Εκεί που διαφωνώ είναι στο να γίνονται τα θρησκευτικά αφορμή για να βγάζει ο καθένας την όποια ιδεολογία του στα παιδιά είτε είναι ένθεος είτε άθεος. Με τα παιδιά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Διδάσκουμε συγκεκριμένα πράγματα σε κάθε μάθημα και αυτά ορίζονται με ακρίβεια τόσο από το αναλυτικό πρόγραμμα όσο και από τις εγκυκλίους. Πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές, ιδίως στα Γυμνάσια - Λύκεια ξεφεύγουν νομίζω και αυτό δε σχετίζεται μόνο με το μάθημα των θρησκευτικών , αλλά και με τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθενώς. Και το ξαναλέω , ξεφεύγουν και οι δύο πλευρές αυτό είναι γεγονός.
-
apri, εγω θα πω το εξης: απορώ γιατι η προσευχή που ειναι κατι πολύ προσωπικό (λες και εκει υπαρχουν άλλοι μαθητες)δεν μας ενοχλεί- βλεπω ουτε καν αναφέρθηκε, και μας ενοχλει ο εκκλησιασμος?
-
;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D 8) 8) 8) 8) 8)
Bέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, πολλά πράγματα σ' αυτήν τη ζωή μάς φαίνονται ως μαύρη καταπίεση, επειδή ακριβώς γίνονται κάπως διεκπεραιωτικά και δεν καταλαβαίνουμε τη σκοπιμότητά τους. ::)
-
με συγχωρεις, εμενα η προσευχή δεν μου φαινοταν ως μαυρη καταπιεση, (εκτος απο το δημοτικό που φοβόμουνα μη με βγαλει η δασκαλα, μια στριμμένη που ειχα, για να την πω μπροστα σε όλους. Αργοτερα εγινα κομμουνιστης ;D) Αλλά στο Γυμνασιο μου αρεζε για να γλιτωσουμε ωρα απο το μαθημα, γιατι η καθηγητρια θα εκανε λιγοτερη ωρα εξέτασης ;D ;D
*** αυτα για να χαλαρωνουμε λίγο. Παντως ομολογω πως η συζήτηση είναι αρκετα χρήσιμη :)
-
θυμήθηκα τούτο δω, να με πάρει,.... :D
https://www.youtube.com/watch?v=Vwmtdnfwg8I