Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Ειδικές δομές εκπαίδευσης => Ιδιωτική Εκπαίδευση => Φροντιστήρια => Μήνυμα ξεκίνησε από: graciela στις Μαρτίου 19, 2014, 01:26:25 pm
-
Γεια σας, συνάδελφοι.
-
Τόσες προβολές κι όμως καμιά απάντηση; Υπάρχει έστω κάποιος που ενδιαφέρεται για "συνεταιρίζεσθαι";
-
Είναι ενδιαφέρουσα ιδέα, δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφαρμόσιμη. Θα πρέπει να είσαι 100% σίγουρη ότι οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεταιριστείς έχουν τις ίδιες απόψεις και τον ίδιο τρόπο σκέψης με σένα, πράγμα δύσκολο. Επιπλέον θα πρέπει να έχετε σκεφτεί πολύ καλά πώς θα γίνει ο καταμερισμός των κερδών (ή των ζημιών!) δηλαδή αν θα γίνει με βάση την επένδυση του καθενός και σε ποιο βαθμό θα παίξει ρόλο η προσωπική εργασία και η απόδοση του κάθε συνεταιριζόμενου (και τι γίνεται αν υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το ποια απόδοση ήταν καλή και ποια όχι).
-
ασχετο και δεν βοηθω ισως αλλα αυτη η ιδεα εδω και χρονια υπαρχει, τουλαχιστον σε επαρχια που ζω εγω. τα μεγαλα φροντιστηρια, απο τοτε που ημουν μαθητρια εγω, ετσι λειτουργουσαν. ηταν δλδ. συνεργασια 4-5 καθηγητων διαφορων ειδικοτητων.
και σιγουρα ειναι να βρεις ανθρωπους που να εχετε κοινο τροπο σκεψης κ ισως ενα καλο δικηγορο για να διασφαλισετε αυτα που θα συμφωνησετε ;D
-
Όσο πιο πολύ εντρυφώ στην ιδέα και ψάχνομαι τόσο πιο ενδιαφέρουσα, καινοτόμα και σύμφωνη με το κλίμα της εποχής τη βρίσκω. Ίσως τελικά από την κρίση να μην επιβιώσουν μόνο οι "μεγαλοκαρχαρίες", τα μεγάλα φροντιστήρια, οι αλυσίδες και τα "ονόματα", αλλά κι αυτά τα ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ φροντιστήρια που θα προσφέρουν χαμηλά δίδακτρα, προσέγγιση του μαθητή και του γονέα όχι ως πελατών αλλά ως ανθρώπων, ποιοτική και όχι ποσοτική γνώση που αποκλίνει από το concept του να βγάλω την ύλη, να δώσω "καλούπια" λύσεων στα ζητούμενα, να προβλέψω τα θέματα... Σίγουρα η ανεύρεση συνεργατών με τα ίδια μυαλά είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, γι' αυτό αφήνω εδώ ανοικτή πρόσκληση γνωριμίας σε όσους ενδιαφέρονται.
Τώρα, για να λειτουργήσει: οι συνεργάτες - συνέταιροι πρέπει να είναι τόσοι και να προέρχονται από όλες τις ειδικότητες, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες κάθε μαθητή, της τάξης και της κατεύθυνσης που έχει επιλέξει. Χρειάζονται δηλαδή τρεις φιλόλογοι, μαθηματικός, φυσικός, βιολόγος, οικονομολόγος, χημικός, πλροφορικής, δέκα περίπου άτομα (όποιος έχει φροντιστήριο, ας μου πει αν λέω λίγους). Ο καθένας μπαίνει με το κεφάλαιο που θέλει και μπορεί να διαθέσει και η αποπληρωμή του γίνεται από το πλεόνασμα σε ποσοστό ανάλογο του αρχικού. Το ωρομίσθιο είναι το ίδιο για όλους και καθορίζεται κατόπιν συνελεύσεως στην οποία συμμετέχουν όλοι οι συνέταιροι, βάσει του ύψους των διδάκτρων και του αριθμού των εγγεγραμμένων μαθητών συνυπολογισθέντων των εξόδων της επιχείρησης. Η συνέλευση καθορίζει και την αύξηση ή τη μείωση του ωρομισθίου αναλόγως των δεδομένων. Και η ασφάλιση κομπλέ για όλους. Ασφαλώς, ο καθένας αμείβεται ανάλογα με τις ώρες που δουλεύει και αποπέμπεται αν δεν κάνει σωστά τη δουλειά του και θίγει τα κοινά συμφέροντα. Σε περίπτωση ζημιών πρέπει να έχει προβλεφθεί να υπάρχει απόθεμα. Σε περίπτωση κερδών κάνουμε τούμπες, φτιάχνουμε κι άλλο φροντιστήριο ή τα δίνουμε για την προστασία των κορμοράνων. Ή της κουκουβάγιας (πιο κοντά στο αντικείμενο...). Εμείς ένα μεροκάματο θέλουμε, ρε παιδιά.
Ευχαριστώ τα κορίτσια για τις απαντήσεις τους.
-
Συμφωνώ ως προς την όμορφη ιδέα ;)
Ομως οπως ειπε και ο Isla υπάρχουν δυσκολιες αντικειμενικες ως προς την υλοποιηση, αν και οχι ανέφικτες....
Η εποχη ειναι δυσκολη για ρίσκο γενικότερα.
Θελω να ρωτησω ομως, είναι πιο "οικονομικά" για τον γονέα?
-
Πιστεύω οτι στην επαρχία η ιδέα είναι υλοποιήσιμη. Έτσι δούλευα για πολλά χρόνια, αλλά τότε δεν υπήρχε η ανάγκη κάποιων πιο "εξωτικών" ειδικοτήτων, απλά ένας φιλόλογος, ένας μαθηματικός και ένας φυσικός στήναν φροντιστήριο.
Οι σημερινές απαιτήσεις για κάποιες ειδικότητες που κάνουν λίγες ώρες και που η ανεύρεσή τους ίσως γίνεται σε γειτονικές πόλεις και όχι στην έδρα του φρον/ριου (κάτι που συνεπάγεται μετακινήσεις κλπ) δυσκολεύει το εγχείρημα!
Για μεγαλουπόλεις δεν έχω ιδέα τι παίζει, καθώς δεν έχω ζήσει ή εργαστεί σε Αθήνα, Θεσ/νίκη κλπ. Άποψή μου είναι οτι οι μεγαλοκαρχαρίες καλά κρατούν και είναι δύσκολοι αντίπαλοι. ::)
-
Ο καθένας μπαίνει με το κεφάλαιο που θέλει και μπορεί να διαθέσει και η αποπληρωμή του γίνεται από το πλεόνασμα σε ποσοστό ανάλογο του αρχικού. Το ωρομίσθιο είναι το ίδιο για όλους και καθορίζεται κατόπιν συνελεύσεως στην οποία συμμετέχουν όλοι οι συνέταιροι, βάσει του ύψους των διδάκτρων και του αριθμού των εγγεγραμμένων μαθητών συνυπολογισθέντων των εξόδων της επιχείρησης. Η συνέλευση καθορίζει και την αύξηση ή τη μείωση του ωρομισθίου αναλόγως των δεδομένων. Και η ασφάλιση κομπλέ για όλους. Ασφαλώς, ο καθένας αμείβεται ανάλογα με τις ώρες που δουλεύει και αποπέμπεται αν δεν κάνει σωστά τη δουλειά του και θίγει τα κοινά συμφέροντα.
Μερικές ερωτήσεις που μου έρχονται στο μυαλό.
Τι γίνεται αν έχει περισσότερη δουλειά ο φιλόλογος από τον μαθηματικό; Πώς καθορίζονται οι αμοιβές;
Πώς μπορεί να κρίνει ο φιλόλογος αν κάνει καλά τη δουλειά του ο μαθηματικός;
Η ασφάλιση θα είναι (φαντάζομαι) ΟΑΕΕ και όχι ΙΚΑ. Συνεπώς θα πληρώνει ο καθένας ένα συγκεκριμένο ποσό ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης, ανεξάρτητα από το αν δουλεύει ή όχι. Θα δεχτεί ο φιλόλογος με τις πολλές ώρες διδασκαλίας να πληρώνει την ασφάλιση του μαθηματικού που δεν φέρνει έσοδα στο φροντιστήριο;
-
Τι γίνεται αν έχει περισσότερη δουλειά ο φιλόλογος από τον μαθηματικό; Πώς καθορίζονται οι αμοιβές;
Τίποτα δε γίνεται, ο καθένας αμείβεται όσες ώρες δουλεύει, ανάλογα με τις ανάγκες και τη ζήτηση.
Πώς μπορεί να κρίνει ο φιλόλογος αν κάνει καλά τη δουλειά του ο μαθηματικός;
Οι καλύτεροι κριτές κατά τη γνώμη μου (που όσο και να προσπαθήσεις δε θα μου την αλλάξεις ποτέ) είναι τα παιδιά, οι μαθητές. Δε μιλάμε τώρα για ασυνέπεια "αργώ να έρθω στη δουλειά" ή "δεν έχω έτοιμο το διαγώνισμα" και τέτοια, έτσι;
Η ασφάλιση θα είναι (φαντάζομαι) ΟΑΕΕ και όχι ΙΚΑ. Συνεπώς θα πληρώνει ο καθένας ένα συγκεκριμένο ποσό ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης, ανεξάρτητα από το αν δουλεύει ή όχι. Θα δεχτεί ο φιλόλογος με τις πολλές ώρες διδασκαλίας να πληρώνει την ασφάλιση του μαθηματικού που δεν φέρνει έσοδα στο φροντιστήριο;
Η ασφάλιση είναι ΙΚΑ. Ο νόμος δεν υποχρεώνει ένα συνεταιρισμό να πληρώνει ΤΕ
-
Θελω να ρωτησω ομως, είναι πιο "οικονομικά" για τον γονέα?
Δοθέντος ότι η επιχείρηση έχει μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα, πρέπει -πάση θυσία- να είναι πιο οικονομικά.
-
Τίποτα δε γίνεται, ο καθένας αμείβεται όσες ώρες δουλεύει, ανάλογα με τις ανάγκες και τη ζήτηση.
ΟΚ καλό αυτό (και ακόμα καλύτερο το ότι η ασφάλιση είναι ΙΚΑ γιατί το ΤΕ
-
καλημέρα σε όλες και όλους.
η ιδέα του συνεργατικού φροντιστηρίου ακούγεται καλή ιδέα, αν λάβουμε υπόψιν τον εργασιακό μεσαίωνα που ζούμε.
γενικότερα παίζουν και τα προγράμματα Κοιν.Σ.Επ. αλλά δυστυχώς προς το παρόν δεν έχω αρκετές πληροφορίες για αυτά.
Εχω να προτείνω να επικοινωνήσεις με το συνεργατικό στο Χαλάνδρι και να ζητήσεις πληροφορίες από τα ίδια τα άτομα.
Συνήθως τα άτομα που συμμετέχουν σε συνεργατικά εγχειρήματα έχουν τη διάθεση να κουβεντιάζουν γι αυτό. :)
-
Isla, δεν μπορείς να δεις το φως, γιατί είσαι κι εσύ, όπως άλλωστε όλοι μας, γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού και αντιμετωπίζεις με καχυποψία και δυσπιστία τέτοιες δράσεις. Αυτή είναι η πεμπτουσία όλων των ερωτήσεών σου. Έτσι μας έμαθαν να σκεφτόμαστε. Ίσως όντως κι εγώ με όσα αναφέρω να κυνηγώ χίμαιρες. Γιατί ναι, ο άνθρωπος είναι αυτός που είναι, θέλει να κυριαρχεί, να επιβάλλεται, να άρχει και δεν αλλάζει. Τι γίνεται, όμως, όταν γίνεται ο ίδιος για μεγάλο διάστημα θύμα υποταγής και εκμετάλλευσης; Αντιδρά. Άλλοτε βίαια και άλλοτε δημιουργικά. Εδώ συζητάμε τη δεύτερη περίπτωση. Αξίζει, λοιπόν, να εξετάσουμε πώς μπορούμε να αντιδράσουμε δημιουργικά και προς το συμφέρον και το δικό μας και της κοινωνίας. Όλα όσα με ρωτάς, όλα τα προβλήματα που προβλέπεις ότι ενδέχεται να δημιουργηθούν, λύνονται. Με συζήτηση και συναίνεση. Στις τακτικές συνελεύσεις του συνεταιρισμού. Επομένως, όλοι μπορούν να συμβάλλουν εξίσου στην επιτυχία του. Κάποιος λιγότερο "δημοφιλής", που θα προσελκύει λιγότερους "πελάτες", που θα ωχριά στις "δημόσιες σχέσεις" (και όχι στη μετάδοση των γνώσεών του!) σίγουρα θα υπερτερεί σε κάποια άλλα πράγματα. Μπορεί π.χ. να αξιοποιηθεί και να επιδοθεί στην καθαριότητα των αιθουσών, στην εκτύπωση των σημειώσεων, στο μοίρασμα των διαφημιστικών φυλλαδίων κ.α. Έτσι δεν είναι;
Alehan, έχω ήδη επικοινωνήσει με άτομα που συμμετέχουν σε συνεταιρισμούς (καφενεία κλπ). Όσα γράφω δεν τα έχω βγάλει από το μυαλό μου, μιλάω in concreto. Και από Χαλάνδρι αναμένω πληροφορίες. Σ' ευχαριστώ κι αν μάθεις περισσότερα για τα προγράμματα Κοιν.Σ.Επ., πες μας.
-
Όσο πιο πολύ εντρυφώ στην ιδέα και ψάχνομαι τόσο πιο ενδιαφέρουσα, καινοτόμα και σύμφωνη με το κλίμα της εποχής τη βρίσκω. Ίσως τελικά από την κρίση να μην επιβιώσουν μόνο οι "μεγαλοκαρχαρίες", τα μεγάλα φροντιστήρια, οι αλυσίδες και τα "ονόματα", αλλά κι αυτά τα ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ φροντιστήρια που θα προσφέρουν χαμηλά δίδακτρα, προσέγγιση του μαθητή και του γονέα όχι ως πελατών αλλά ως ανθρώπων, ποιοτική και όχι ποσοτική γνώση που αποκλίνει από το concept του να βγάλω την ύλη, να δώσω "καλούπια" λύσεων στα ζητούμενα, να προβλέψω τα θέματα... Σίγουρα η ανεύρεση συνεργατών με τα ίδια μυαλά είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, γι' αυτό αφήνω εδώ ανοικτή πρόσκληση γνωριμίας σε όσους ενδιαφέρονται.
Τώρα, για να λειτουργήσει: οι συνεργάτες - συνέταιροι πρέπει να είναι τόσοι και να προέρχονται από όλες τις ειδικότητες, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες κάθε μαθητή, της τάξης και της κατεύθυνσης που έχει επιλέξει. Χρειάζονται δηλαδή τρεις φιλόλογοι, μαθηματικός, φυσικός, βιολόγος, οικονομολόγος, χημικός, πλροφορικής, δέκα περίπου άτομα (όποιος έχει φροντιστήριο, ας μου πει αν λέω λίγους). Ο καθένας μπαίνει με το κεφάλαιο που θέλει και μπορεί να διαθέσει και η αποπληρωμή του γίνεται από το πλεόνασμα σε ποσοστό ανάλογο του αρχικού. Το ωρομίσθιο είναι το ίδιο για όλους και καθορίζεται κατόπιν συνελεύσεως στην οποία συμμετέχουν όλοι οι συνέταιροι, βάσει του ύψους των διδάκτρων και του αριθμού των εγγεγραμμένων μαθητών συνυπολογισθέντων των εξόδων της επιχείρησης. Η συνέλευση καθορίζει και την αύξηση ή τη μείωση του ωρομισθίου αναλόγως των δεδομένων. Και η ασφάλιση κομπλέ για όλους. Ασφαλώς, ο καθένας αμείβεται ανάλογα με τις ώρες που δουλεύει και αποπέμπεται αν δεν κάνει σωστά τη δουλειά του και θίγει τα κοινά συμφέροντα. Σε περίπτωση ζημιών πρέπει να έχει προβλεφθεί να υπάρχει απόθεμα. Σε περίπτωση κερδών κάνουμε τούμπες, φτιάχνουμε κι άλλο φροντιστήριο ή τα δίνουμε για την προστασία των κορμοράνων. Ή της κουκουβάγιας (πιο κοντά στο αντικείμενο...). Εμείς ένα μεροκάματο θέλουμε, ρε παιδιά.
Ευχαριστώ τα κορίτσια για τις απαντήσεις τους.
Αυτό που περιγράφεις είναι αυτό που έχω κάνει με τον συνεταίρο φιλόλογο που έχω και είναι Ο.Ε πως μπορεί αυτό να χαρακτηριστει συνεταιρισμος και να γλιτώσεις την ασφάλιση στον ΟΑΕΕ. Θα με ενδιέφερε να μάθω. Όσο για το χαμηλά δίδακτρα που λες θα πρέπει να μείνει και κάτι για εσάς και για τα έξοδα όποτε η θα είναι περίπου ίδια με αυτά που υπάρχουν στην αγορά η θα πρέπει να αυξήσεις των αριθμό των μαθητών σε ένα τμήμα 10 -12 και πάνω
-
...εφυγες Αλεκάρα μου, χρόνια αγώνας στους δρόμους, στις φαμπρικες,και στα καρνάγια ...και τωρα αρχιζει να πιάνει "καρπους" η ιδεολογία μας...
βρε, ποιό Χαλάνδρι, πάτε στις φτωχογειτονιες να δειτε πως θα ανθίσει η κολεκτίβα?
-
Isla, δεν μπορείς να δεις το φως, γιατί είσαι κι εσύ, όπως άλλωστε όλοι μας, γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού και αντιμετωπίζεις με καχυποψία και δυσπιστία τέτοιες δράσεις.
Ή ίσως να είναι επειδή βλέπω εκ των έσω πώς λειτουργεί μια επιχείρηση και διαπιστώνω ότι οι πολλοί συνεργάτες δεν θα βελτίωναν την κατάσταση.
Ειλικρινά, το μόνο θετικό που βλέπω σε αυτό που προτείνεις είναι ότι ένας γλιτώνει το ΤΕ
-
Teo, αν ο σκοπός σου δεν είναι απλά να γλυτώσεις το χαράτσι της ασφάλισης που πληρώνεις, αλλά να συμμετάσχεις στη διάδοση της ιδέας της αλληλέγγυας οικονομίας, τότε γιατί δε συμβουλεύεσαι το λογιστή σου να αλλάξεις από Ο.Ε. σε συνεταιρισμό το φροντιστήριό σου; Διάβασε τις σχετικές διατάξεις του νόμου "Περί αστικών συνεταιρισμών".
-
...εφυγες Αλεκάρα μου, χρόνια αγώνας στους δρόμους, στις φαμπρικες,και στα καρνάγια ...και τωρα αρχιζει να πιάνει "καρπους" η ιδεολογία μας...
βρε, ποιό Χαλάνδρι, πάτε στις φτωχογειτονιες να δειτε πως θα ανθίσει η κολεκτίβα?
:) ;) Έτσι έτσι!!!!
-
Μόνο που στις φτωχογειτονιές θα έχεις να συναγωνιστείς τα δωρεάν φροντιστήρια του δήμου ;)
-
εμ, μας προλαβαν.....
Τετοια επίδραση "συν-τροφικότητας, συν-εργασιας και ειρηνικης συν-υπαρξης, δεν ζήσαμε ποτε αλλοτε τα τελευταια χρόνια....
-
Μη νομιζετε οτι ανακαλυψατε τον τροχο, ο τροπος αυτος λειτουργιας φροντιστηριου ειναι παμπαλαιος! Μαζευεται μια φιλολογος ενας μαθηματικος και ενας φυσικος, μοιραζουν τα εξοδα στα 3, πληρωνει ο καθενας τον ΟΑΕΕ του και εισπραττει ο καθενας διδακτρα απο τους μαθητες του, οσα βγαζει δικα του. Για αλλες ειδικοτητες πιο εξοτικες μπορουν να προσληφθουν υπαλληλοι. Ο τροπος ειναι δοκιμασμενος και αποδιδει ή τουλαχιστον απεδιδε. Πρεπει μονο να κανεις μια ερευνα αγορας στην περιοχη που θα ανοιξεις και να συνυπολογισεις το φεσι που εχει φτασει πλεον σε δυσθεωρητα υψη.
-
ααα οο εγω ειχα αλλου τυπου συλλογικο φροντιστηριο στο μυαλο μου. νομιζω το αρχικο βημα ειναι να βρεις συνεταιρους της ιδιας φιλοσοφιας. ειναι αραγε ευκολο; ::)
-
Evi, το κατάλαβα ότι είχες αρχικά κάτι άλλο στο μυαλό σου (όπως κι άλλοι που απάντησαν στα θέμα). Απ' ό,τι φαίνεται αυτό είναι το πιο δύσκολο, να πείσεις δηλαδή κι άλλους ότι αξίζει και είναι εφικτό - και όχι να μειώσεις τις τιμές των διδάκτρων (π.χ. αγοράζοντας φτηνά αναλώσιμα από άλλους συνεταιρισμούς ή εκτελώντας ως συνεταιρισμός και χρέη γραμματέως ή καθαρίστριας κ.ά.).
Γενικά διαπιστώνω ότι υπάρχει άγνοια και προκατάληψη.
Marko, πάντοτε αυτή η χώρα φλέρταρε με τον κομμουνισμό, ειδικά από το Πολυτεχνείο και μετά. Απλά ποτέ δεν έκατσε.
-
Η ιδέα είναι πολύ καλή και χρειαζόμαστε τέτοιες πρωτοβουλίες γενικότερα. Οι (καλόπιστες) ενστάσεις που έχω είναι οι εξής 2 όμως: ο χαρακτήρας της ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι εξ'ορισμού κερδοσκοπικός (και λίγα λέω) άρα δε μου φαίνεται πως μια ιδεολογία "κολλεκτίβας" κλπ συνάδει τόσο με τη φύση ενός φροντιστηρίου. Μιλάω πάντα για Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης που ο ρόλος τους δεν είναι ούτε η παροχή παιδείας ούτε τπτ τέτοιο μεγαλεπήβολο αλλά απλά η βοήθεια με τα σχολικά μαθήματα. Λες ας πούμε οτι θα αποκλίνεις από το concept να "βγάλω την ύλη με" όλα τα καλούπια του κλπ όμως πιστεύεις πως υπάρχουν γονείς που το θέλουν αυτό; Έμενα από τη μικρή εμπειρία μου μου φαίνεται πως οι γονείς γι αυτό ακριβώς γράφουν σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα τα παιδιά τους. Για να βγάλουν την ύλη και να τα βάλουν στο καλούπι που έχει δημιουργηθεί από την επίσημη εκπαίδευση. Πώς θα τα αλλάξεις αυτά και τί χρησιμότητας είναι ένας τέτοιος χώρος στο υπάρχον σύστημα; Με λίγα λόγια είναι λίγο οξύμωρο. Η άλλη ένσταση, και λιγότερο σημαντική έχει να κάνει γενικότερα με το χαρ/ρα της κολλεκτίβας.
-
Πραγματικά είναι πολύ καλή ιδέα αλλά θα πρέπει να γίνει καλή διαφήμιση και να υπάρχουν κάποιοι μαθητές όπου θα έρθουν από την αρχή!
-
Το θέμα δεν είναι απλό.
Φυσικά η ιδέα είναι καλή και μάλλον εφαρμόσιμη (ήδη υπάρχουν προσπάθειες που έχουν πετύχει αλλά έχει αναφερθεί αυτό ήδη).
Τα ζητήματα είναι πολλά κυρίως στην εφαρμογή αλλά και θεωρητικά.
Καταρχήν πρέπει να είναι ξεκάθαροι οι στόχοι, τα ζητούμενα και τα μέσα υλοποίησης ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Οι σκοποί είναι διάφοροι και οι δυσκολίες και οι αντιφάσεις φυσικά και έχουν σχέση με την λειτουργία οάσεων αυτοοργάνωσης και αντιιεραρχικής δομής μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα και ιδιαιτέρως σε ένα χώρο όπως είναι η φροντιστηριακή εκπαίδευση (ιδιωτική εκπαίδευση, χώρος έντασης εργασίας άρα αυξημένης εκμετάλλευσης, κερδοσκοπικός χώρος από μικροκαπιταλιστές, εξεταστικοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα όπου η ασκησιολογία, η αποσπασματικότητα, ο σκληρός ανταγωνιστικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης και η αποστήθιση με την αγωνία κάλυψης ύλης κυριαρχούν)
Φυσικά αν αυτά τα ζητήματα τεθούν στις σωστές τους διαστάσεις, από μια ομάδα ανθρώπων που έχουν παρόμοιες αντιλήψεις πάνω σε όλα αυτά τα ζητήματα, καλύπτουν το σύνολο των διδασκόμενων αντικειμένων, είναι άξιοι και καλοί στο αντικείμενό του ο καθένας και παραλλήλως στηρίξουν το εγχείρημα, ίσως πετύχουν να εργαστούν με αξιοπρέπεια, να επιβιώσουν και να προσφέρουν και στους μαθητές τους.
Ιδιαιτέρως το ζήτημα της ουσίας της παροχής της γνώσης, από καθηγητές που δεν εξαντλούν το ταλέντο τους στο να διαθέτουν έτοιμες λύσεις και να παρέχουν μασημένη τροφή στους μαθητές, είναι το ζητούμενο της εποχής μας. Είναι σαφές το συμπέρασμα που βγαίνει αν παρακολουθήσει κανείς την πορεία των θεμάτων τα τελευταία χρόνια, δεν είναι τυχαία τα τεράστια ποσοστά αποτυχίας, ούτε η ατέρμονη συζήτηση για τη βάση του δέκα. Το σύστημα γίνεται όλο και περισσότερο ελιτίστικο και η πορεία προς την τριτοβάθμια πανεπιστημιακή εκπαίδευση γίνεται όλο και δυσκολότερη. Η ταξική διάσταση του συστήματος γίνεται όλο και ποιο εμφανής και η πρόσβαση ξαναγίνεται δυσκολότερη μιας και πλέον δεν είναι ωφέλιμη η κοινωνική κινητικότητα που παρείχε (όπως την παρείχε, κουτσουρεμένη) η εκπαίδευση. Δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη για μεγάλες μάζες αποφοίτων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (αυτή πλέον γίνεται εμπόρευμα για αυτό επιβιώνει μέχρι να περάσει πλέον σε ιδιώτες). Χρειάζεται φυσικά μια ημιεκπαιδευμένη τέτοια κρίσιμη μάζα, χρειάζονται και οι πελάτες ενός τέτοιου ιδιωτικού συστήματος αλλά χρειάζονται και λιγότεροι φυσικά αλλά παραλλήλως πιο καλά εκπαιδευμένοι, με πολλά περισσότερα προσόντα και ικανότητες φοιτητές). Σε ένα τέτοιο περιβάλλον που φαίνεται να διαμορφώνεται το παλαιό φροντιστήριο των "μεγάλων" καθηγητών και των "μικρών" εργαζόμενων - δούλων δεν φαίνεται να έχει μέλλον. Η ασκησιολογία, η "πρόβλεψη" των σχεδόν αναμενόμενων θεμάτων από τους "δοκιμασμένους" καθηγητές δεν δούλεψε τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον η ανεπάρκεια των κακοπληρωμένων, "διαθέσιμων" και "πρόθυμων" εξ ανάγκης, για κάθε συνθήκη εργασίας, "φθηνών" καθηγητών φάνηκε (δεν μιλάω για ουσιαστική ανεπάρκεια των καθηγητών αλλά για ανθρώπους που είναι κακοπληρωμένοι, εργάζονται πολλές ώρες κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, αναγκάζονται να διδάξουν με οδηγίες χρήσης και υπό την επίβλεψη του αφεντικού με ένα "προκάτ" σύστημα που τους "φοράει" ο ιδιοκτήτης όπως και το κοστούμι τους, είναι κουρασμένοι, αγχωμένοι, φοβισμένοι και ανόρεκτοι και δεν αυτενεργούν επειδή δεν επιτρέπεται).
Σε αυτές τις συνθήκες φυσικά και υπάρχει χώρος για ένα άλλο φροντιστήριο. Φυσικά όχι για να υπηρετήσει απλά το σύστημα αλλά για να καταφέρει να βάλει στο μυαλό των μαθητών την αμφισβήτηση και την κριτική. Σήμερα μάλλον κάτι τέτοιο το θέλει το σύστημα, παρόλο που το θέλει ελεγχόμενο. Παρόλα αυτά είναι μια ευκαιρία που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε ώστε να διδάξουμε σφαιρικά και κριτικά το αντικείμενό μας ο καθένας, μακριά από έτοιμες λύσεις και δημιουργικά προς όφελος των μαθητών. Φυσικά πρέπει να είμαστε και απαλλαγμένοι από αυταπάτες και να γνωρίζουμε ότι σε όλα τα προηγούμενα υπάρχουν και τα όρια που θέτει το σύστημα και πρέπει να τα γνωρίζουμε και να μην θεωρήσουμε ότι δεν θα το υπηρετήσουμε σε ένα βαθμό και μάλιστα με αποτελεσματικότητα απλά με την ελπίδα πως ίσως φυτέψουμε στην ψυχή των μαθητών μας την αμφισβήτηση.
-
Σίγουρα δεν είναι απλό! Μην ξεχνάμε ότι θα πρέπει να υπάρχει καλή συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών αυτών για να κρατήσει η επιχείρηση!
-
Φυσικά και πρέπει να υπάρχει άριστη συνεργασία και κοινή αντίληψη για τα περισσότερα, αν όχι για όλα, τα θέματα.
Γιατί δεν εξετάζουμε και το θέμα της ίδρυσης κάποιου χώρου διδασκαλίας (όχι φροντιστηρίου) με άδεια κατ΄οίκον διδασκαλίας, για περιορισμό των εξόδων; (δεν είμαι σίγουρος για το αν γίνεται και πως)
-
Από ό,τι ξέρω έχει περιορισμό των μαθητών ανά τάξη!!
-
Σαν κι αυτό (http://www.dareth.gr/2-latest/53-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%81%CE%AD%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%BF);
http://koxlias.org/ (http://koxlias.org/)
Καταστατικό για κάθε ενδιαφερόμενο:
http://koxlias.org/o-koxlias/katastatiko (http://koxlias.org/o-koxlias/katastatiko)
-
Πολύ καλό και δίκαιο!!