Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Τυπική Εκπαίδευση => Εξετάσεις => Πανελλήνιες => Μήνυμα ξεκίνησε από: ----- στις Μαΐου 29, 2014, 12:54:52 am
-
Συνάδελφοι δημιουργώ αυτό το θέμα επειδή έχει τεθεί ως άποψη συναδέλφων το κατά πόσο θα πρέπει να εξετάζεται!
Μπορείτε να γράφετε τις απόψεις σας!
-
Ουσιαστικά δεν εξετάζεται ως "Έκθεση ιδεών", όπως γινόταν παλιά, με την ανάπτυξη ενός θέματος, αλλά εξετάζεται ως "Νεοελληνική γλώσσα" με ασκήσεις κλπ. Κατά την άποψή μου καλώς υπάρχει.
-
Παλαιότερα η βαθμολόγηση ήταν πολύ πιο υποκειμενική γιατί υπήρχε μόνο ανάπτυξη ενός θέματος!
-
Και αν σε αυτού του είδους τα θέματα ήσουν "σκράπας" (όπως ο υποφαινόμενος) ή τα αντικείμενα που διαπραγματευόταν σου ήταν παγερά αδιάφορα (βλέπε"
αρετή αρωγή και ευδοκίμηση" από παλιές πανελλήνιες 8)), τότε ήσουν καταδικασμένος σε πολύ χαμηλό βαθμό!
-
Συνήθως οι μαθητές της 1ης δεν έγραφαν και τόσο καλά στην έκθεση!
-
Και αν σε αυτού του είδους τα θέματα ήσουν "σκράπας" (όπως ο υποφαινόμενος) ή τα αντικείμενα που διαπραγματευόταν σου ήταν παγερά αδιάφορα (βλέπε"αρετή και ευδοκίμηση" από παλιές πανελλήνιες 8)), τότε ήσουν καταδικασμένος σε πολύ χαμηλό βαθμό!
Aρωγή και ευδοκίμηση!!! ;) ;D ;D
-
Apri, διατυπώνεις μία κριτική την οποία ακούω από ορισμένους μαθητές, ότι δηλαδή δεν είναι ελεύθεροι να διατυπώσουν τις θέσεις τους, ότι αισθάνονται να περιορίζονται κ.λπ. Αν ο μαθητής που υιοθετεί ορισμένες θέσεις από ένα σχεδιάγραμμα δεν είναι σε θέση τις αξιολογήσει ή να τις κατανοήσει, τότε έχει πρόβλημα και γι΄ αυτό θα πρέπει να τον παρακινούμε να θέτει διευκρινιστικά ερωτήματα.
Δε θέλω, προσωπικά, να υιοθετεί κάποιος αμάσητα αυτά τα οποία μπορεί να του "υπαγορεύω", αυτό το οποίο "θέλω" είναι ακόμα και με αμφισβητεί - χωρίς εισαγωγικά το ρήμα-. Για αυτό ακριβώς πρέπει να υπάρχει η έκθεση. Είναι σχεδόν το μόνο μάθημα που προσφέρει αυτή τη δυνατότητα.
-
Και αν σε αυτού του είδους τα θέματα ήσουν "σκράπας" (όπως ο υποφαινόμενος) ή τα αντικείμενα που διαπραγματευόταν σου ήταν παγερά αδιάφορα (βλέπε"αρετή και ευδοκίμηση" από παλιές πανελλήνιες 8)), τότε ήσουν καταδικασμένος σε πολύ χαμηλό βαθμό!
ήταν αρωγή...ξεχνιούνται αυτά; ;)
-
Δε θέλω, προσωπικά, να υιοθετεί κάποιος αμάσητα αυτά τα οποία μπορεί να του "υπαγορεύω", αυτό το οποίο "θέλω" είναι ακόμα και με αμφισβητεί - χωρίς εισαγωγικά το ρήμα-. Για αυτό ακριβώς πρέπει να υπάρχει η έκθεση. Είναι σχεδόν το μόνο μάθημα που προσφέρει αυτή τη δυνατότητα.
Και πολύ καλά κάνεις. Αλλά δεν είναι έτσι όλοι.
Και επειδή στις πανελλαδικές ο μαθητές δεν γνωρίζει ποιος θα τον διορθώσει, είναι επόμενο να μην "ξανοίγεται".
Φαντάσου τον εαυτό σου, όταν έγραφες στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Αν σε ρωτούσαν κάτι, που ήξερες ότι η απάντηση που συνήθως δίνεται από τα παιδαγωγικά βιβλία είναι πρακτικώς ανεφάρμοστη ή με πενιχρά αποτελέσματα, θα τολμούσες να γράψεις μια διαφορετική προσέγγιση ή θα φοβόσουν ότι αυτό ενδεχομένως να σου στερούσε την πρόσληψη;
-
Κωνσταντίνε, καλώς άνοιξες νέο θέμα, αλλά οι απόψεις μας δεν έχουν μεταφερθεί από το παλιό.
Τελοσπάντων, δεν ξαναγράφω τα ίδια περί της ουσίας που νομίζω ότι χάνεται.
Θα γράψω τα ακόλουθα, χιλιοειπωμένα ίσως, επιχειρήματα υπέρ της κατάργησης ή τροποποίησης της εξέτασης του μαθήματος.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ασφαλώς δέχομαι ότι η γλώσσα (ΜΟΝΟ η γλώσσα, όχι η λογοτεχνία ή τα αρχαία) πρέπει να παραμείνει ως το βασικότερο μάθημα όλων των τάξεων του σχολείου.
1) Υψηλό ποσοστό αναβαθμολογήσεων και σημαντικές διαφορές συχνά και στους 3 βαθμούς. Δεν ενδιαφέρει το πού οφείλεται, είναι πρόβλημα. Αν δεν γίνεται να διορθωθεί με καλύτερο συντονισμό μεταξύ βαθμολογικών κέντρων, αλλά και εντός κάθε βαθμολογικού κέντρου, πρέπει να αλλάξει η μορφή εξέτασης. Πανελλήνιες πάει να δώσει το παιδί, δεν πήγε στον ΟΠΑΠ να παίξει ΚΙΝΟ.
2) Η λογική της γλώσσας είναι, συχνά, διαφορετική από τη λογική των θετικών επιστημών. Μια γλωσσική έκφραση μπορεί συχνά να είναι διφορούμενη ή ασαφής, ενώ μια έκφραση στη μαθηματική ή τη φιλοσοφική γλώσσα ποτέ. Απλές γλωσσικές εκφράσεις, εξάλλου, δημιουργούν παράδοξα, π.χ. "Αυτή τη στιγμή σας λέω ψέματα". Αντώνυμο της λέξης "κατανάλωση" μπορεί να είναι η "αποταμίευση", αλλά και η "παραγωγή", με διαφορετικό τρόπο σκέψης.
Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ, ρωτήστε έναν Μαθηματικό και έναν Φιλόλογο να σας πουν ποια είναι η αντίθετη της πρότασης "Όλοι σε αυτό το φόρουμ είναι Ολυμπιακοί".
Με τα παραπάνω, δεν προσπαθώ να συγκρίνω επιστήμες και να βγάλω τη δική μου καλύτερη.
Θέλω να δείξω την ασυμβατότητα μεταξύ των δύο, καταλήγοντας στο επιχείρημα ότι το αν κάποιος θα περάσει η όχι στο Μαθηματικό ΔΕΝ πρέπει να εξαρτάται από την ικανότητα του στην Ελληνική γλώσσα.
-
Θέλω να δείξω την ασυμβατότητα μεταξύ των δύο, καταλήγοντας στο επιχείρημα ότι το αν κάποιος θα περάσει η όχι στο Μαθηματικό ΔΕΝ πρέπει να εξαρτάται από την ικανότητα του στην Ελληνική γλώσσα.
Σ' αυτό διαφωνώ. Αν δεν έχει εκφραστική ευχέρεια, τότε θα δυσκολεύεται να κατανοήσει ή να εκφράσει με ακρίβεια μαθηματικά προβλήματα και ορισμούς. Επίσης, στο δικό μου μυαλό, δεν νοείται γενικά επιστήμονας που να έχει γλωσσικά προβλήματα ή που αντιμετωπίζει τη γλώσσα ως κάτι δευτερεύον σε σχέση με το αντικείμενό του. Η γλώσσα είναι ο βασικός κώδικας επικοινωνίας.
Η γλωσσική ικανότητα δεν ελέγχεται όμως αναγκαστικά μόνο με την έκθεση.
-
Κι όμως, για έναν Μαθηματικό, η γλώσσα ΔΕΝ είναι ο βασικός κώδικας επικοινωνίας.
Δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να πείσω κάποιον μη-Μαθηματικό (αλλά και κάποιους Μαθηματικούς) για το παραπάνω.
Περισσότερες πιθανότητες να συμφωνήσει κάποιος μαζί μου έχω αν το διατυπώσω ως εξής:
Ο φοιτητής που σπουδάζει Μαθηματικά, είναι προτιμότερο να έχει γερές βάσεις στα Μαθηματικά και κάποιες αδυναμίες σε έκφραση, λεξιλόγιο, κλπ, από το να έχει εξαιρετικά ανεπτυγμένη γλωσσική ικανότητα και ελλειπή κατανόηση βασικών Μαθηματικών εννοιών.
Στην πρώτη περίπτωση, μπορεί ακόμα και να μεγαλουργήσει. Στη δεύτερη, είναι σχεδόν απίθανο να γίνει έστω και μέτριος.
Αν διάλεγα εγώ ποιος θα μπει, θα προτιμούσα αυτόν που έχει 18 Μαθηματικά και 10 έκθεση από αυτόν που έχει 14 και στα δύο.
-
Ο φοιτητής που σπουδάζει Μαθηματικά, είναι προτιμότερο να έχει γερές βάσεις στα Μαθηματικά και κάποιες αδυναμίες σε έκφραση, λεξιλόγιο, κλπ, από το να έχει εξαιρετικά ανεπτυγμένη γλωσσική ικανότητα και ελλειπή κατανόηση βασικών Μαθηματικών εννοιών.
Είναι προτιμότερο να έχει και τα δύο. Άλλωστε, η γλώσσα εκφράζει τη λογική που έχουμε στο κεφάλι μας.
Μην μπερδεύεις τη γλωσσική ικανότητα με το συγγραφικό ταλέντο. Το δεύτερο, βεβαίως, δεν είναι απαραίτητο σε κάποιον των θετικών επιστημών, να μη σου πω και των θεωρητικών.
Και πέρα από το θέμα της γλώσσας που συζητάμε, εγώ είμαι υπέρ της άποψης ότι όποια κατεύθυνση και να ακολουθήσεις, πρέπει να έχεις βασικές γνώσεις των υπολοίπων. Αλλιώς, αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα μονοδιάστατα, απλοποιημένα, επιφανειακά ή ενδεχομένως και να χάνεις στοιχεία, που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν στην επιστήμη σου. Άσε δε που επειδή αποκτάς πολλές γνώσεις στον τομέα σου, αποκτάς σταδιακά την ψευδαίσθηση ότι τα ξέρεις όλα σ' αυτόν τον κόσμο, ενώ αγνοείς πάαααρα πολλά.
Το λέω γιατί υπάρχει μια κακή νοοτροπία που ξεκίνησε ειδικά από το Διαφωτισμό και μετά, να θεωρείται ότι οι θεωρητικές επιστήμες είναι κάτι που δεν μπορεί να συσχετισθεί κατά κανέναν τρόπο με τις θετικές και το αντίστροφο.
Και θα σου πω παραδείγματα μιας τέτοιας συσχέτισης.
Πριν από μερικά χρόνια ένας φίλος μου, ερευνητής σε κάποιο ινστιτούτο είχε δημοσιεύσει ένα πολύ ενδιαφέρον επιστημονικό άρθρο όπου είχε καταπιαστεί με το αν το DNA παρουσιάζει ομοιότητες με τη γλώσσα. Είχε καταλήξει λοιπόν ότι όντως αυτό ισχύει, γιατί το DNA περιλαμβάνει σημαίνοντα και σημαινόμενα που αντιγράφονται ή αλλοιώνονται, εμφανίζει πλεονασμό, αμφισημία, επαναληψιμότητα, πολικότητα και άλλα χαρακτηριστικά της γλώσσας.
Ειδικά στο θέμα της επαναληψιμότητας, κάτι που θα ενδιέφερε κι έναν μαθηματικό είναι ότι κάποιες περιοχές του DNA εμφανίζουν όπως και τα γλωσσικά κείμενα χαρακτηριστικά νόμων δύναμης.
Με τη γλώσσα είχε ασχοληθεί επίσης, αν θυμάμαι καλά, και ο φυσικός David Bohm εφαρμόζοντας διάφορες θεωρίες του.
Επίσης, αν οι θετικοί επιστήμονες έμπαιναν στη διαδικασία να μάθουν καλά αρχαία ελληνικά, ίσως να μας διαφώτιζαν περισσότερο πάνω σε κείμενα αρχαίων φυσικών φιλοσόφων. Π.χ ο Επίκουρος φαίνεται να είχε συλλάβει την έννοια φαινομένων μη τοπικότητας, ενώ ο Δημόκριτος είναι αρκετά "σκοτεινός" στις περιγραφές του για κάποιον που δεν έχει πολλές γνώσεις φυσικής κλπ
Θέλω να πω ότι δεν ξέρω κατά πόσο ένας μαθηματικός που δεν ξέρει καλά τους μηχανισμούς της γλώσσας μπορεί να μεγαλουργήσει στα μαθηματικά, σίγουρα όμως θα έχει πολύ πιο περιορισμένη οπτική για τα πράγματα από κάποιον που ασχολήθηκε λίγο περισσότερο. ::)
-
...μα είναι τόσο δύσκολο να γίνει πια αντιληπτό πως η όλη πολιτική απάτη που ζούμε δεκαετίες τώρα είναι ΓΛΩΣΣΙΚΗ...........και δεν γίνεται με αλγόριθμους;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Πώς σύρονται οι μάζες στην απάτη...........;;;;;;;;;;;;;;;με λέξεις.....μήπως με νούμερα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;σώζεται μόνο και ΄λίγο όποιος έχει γλωσσικά αντισώματα..........................................
-
H ιδια η Φιλοσοφια "γέννησε" τις θετικες επιστημες.
Συμφωνώ με VICA πως η "απάτη" είναι γλωσσική. Αυτό κυρίως φαινεται στην δυσκολία επικοινωνία μεταξύ μας, για έναν και μονο λόγο: ο καθενας δινει διαφορετικο περιεχόμενο στην κάθε εννοια.
-
Μα η Φιλοσοφία σήμερα είναι κατά βάσιν Μαθηματική.
Η τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι.
Έκανα πρόσφατα ένα πρόγραμμα μαθηματικής φιλοσοφίας στο coursera και είδα το φως το αληθινό. ;D ;D
Το πρόβλημα στην επικοινωνία στη χώρα μας ξεκινάει από το ότι όλοι είμαστε ξερόλες και πρέπει σε κάθε διάλογο να έχουμε πει την τελευταία λέξη. Ακόμα και σωστά να είναι αυτά που λέει ο συνομιλητής μας, έχουμε μάθει να ξεκινάμε με το "Ναι, αλλα...(εγώ θα σου πω πώς έχουνε τα πράγματα)"
VICA γι' αυτό έγραφα στο άλλο νήμα (πριν μεταφερθεί) ότι χρειάζεται κατανόηση κειμένου και critical reasoning.
Κάτι τέτοιο ας πούμε (Συγνώμη για τα Αγγλικά):
Time and again it has been shown that students who attend colleges with low faculty/student ratios get the most well-rounded education. As a result, when my children are ready to attend college, I'll be sure they attend a school with a very small student population.
Which of the following, if true, identifies the greatest flaw in the reasoning above?
A. A low faculty/student ratio is the effect of a well-rounded education, not its source.
B. Intelligence should be considered the result of childhood environment, not advanced education.
C. A very small student population does not by itself, ensure a low faculty/student ratio.
D. Parental desires and preferences rarely determine a child's choice of a college or university.
E. Students must take advantage of the low faculty/student ratio by intentionally choosing small classes.
-
Το πρόβλημα στην επικοινωνία στη χώρα μας ξεκινάει από το ότι όλοι είμαστε ξερόλες και πρέπει σε κάθε διάλογο να έχουμε πει την τελευταία λέξη. Ακόμα και σωστά να είναι αυτά που λέει ο συνομιλητής μας, έχουμε μάθει να ξεκινάμε με το "Ναι, αλλα...(εγώ θα σου πω πώς έχουνε τα πράγματα)"
Ετσι,...ετσι.... ;)
-
Αυτό πάλι που ακούγεται, Γλώσσα με Λογοτεχνία μαζί, πώς θα συνδυαστεί ?
-
Απλώς επιθυμώ να καταθέσω μία προσωπική εμπειρία και ίσως δώσει ένα έρεισμα στην κουβέντα. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου (διδάσκουσα αρχαία ελληνική θεματογραφία) αξίωνε από τους φοιτητές να παρακολουθήσουν το γνωστικό αντικείμενο των πρακτικών μαθηματικών από το μαθηματικό τμήμα, προκειμένου να αντιμετωπίζουν οργανωμένα το αδίδακτο κείμενο. Την ευγνωμονώ, γιατί κατόρθωσε να μας δείξει τον τρόπο να προσεγγίζουμε πρακτικά-μαθηματικά τη θεωρητική επιστήμη μας. Προσπαθώ να το εφαρμόσω στους μαθητές μου, ομολογώ όχι πάντα με επιτυχία. Η έκθεση δεν είναι περιορισμός, δεν είναι πολτοποίηση εγκεφάλου, δεν είναι διάχυτη σκέψη. Εναπόκειται σε κανόνες, όπως ακριβώς και οι πρακτικές επιστήμες. Υπάρχουν τρόποι να βασιστείς, για να οργανώσεις ένα τεκμηριωμένο επιχείρημα, για να πείσεις. Απλώς η έκταση της θεματολογίας της είναι χαοτική... Μας έρχονται στην τάξη παιδιά που δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν για τα βασικά. Στο πρώτο μάθημα τα "ψαρώνω" με άσχετες ερωτήσεις, π.χ. ποια ταινία που είδατε τελευταία σας άρεσε. Συνήθως ξεκινούν και αραδιάζουν ταινίες, αλλά στο επόμενο ερώτημα που ζητώ να με "ψήσουν", για να την δω, τα περισσότερα αποσβολώνονται. Δεν ευθύνεται η αγνοιά τους, διότι μόλις ρωτώ πιο συγκεκριμένα (π.χ. για τη σκηνοθεσία), ξεδιπλώνονται και ξεκινούν να αναφέρονται σε πλοκή, ηθοποιούς κ.τ.λ. Το στοίχημά μου είναι να τα ξεμπλοκάρω, να τους προσφέρω γνώση για πιο σύνθετες έννοιες, να εμπλουτίσω το λεξιλόγιό τους και το "μέρος" του μαθήματος να το μεταφέρουν στο "όλον" της ζωής. Ναι, σίγουρα, κάποια στιγμή θα αναγκαστούν να γράψουν και πράγματα που δεν τα υποστηρίζουν, αλλά, αν δεν ξέρεις την επιχειρηματολογία του αντιπάλου, ώστε, όταν χρειαστεί, να την ανασκευάσεις, σημαίνει ότι και η δική σου άποψη δε στηρίζεται σε γερά θεμέλια... Γιατί αγνοείς κάποια δεδομένα... Φυσικά δεν μπορείς να αναφερθείς υπερασπιστικά προς τη θανατική ποινή, διότι το Σύνταγμα την έχει "ξεράσει" ως έννοια... Σάμπως και στα μαθηματικά δεν υπάρχουν και περιπτώσεις που δε δίνεται το σύνολο των μονάδων, μολόνοτι ο μαθητής έχει καταλήξει στο σωστό αποτέλεσμα, επειδή χρησιμοποίησε μέθοδο που διδάσκεται σε άλλη τάξη και όχι στην Γ' Λυκείου; Ή γιατί η μέθοδος που ακολούθησε κρίνεται ως "ανορθόδοξη" ή "απλοϊκή"; Κάθε χρόνο στα βαθμολογικά κέντρα, ακούω τους μαθηματικούς να διαξιφίζονται περι των προαναφερθέντων...
Επομένως, καταλήγω ότι η έκθεση επιβάλλεται να υπάρχει ως γνωστικό αντικείμενο, αλλά εξίσου επιβάλλεται να αναθεωρηθεί ο τρόπος διδασκαλίας της
-
Αυτό πάλι που ακούγεται, Γλώσσα με Λογοτεχνία μαζί, πώς θα συνδυαστεί ?
Μάρκο, δε γνωρίζω ακριβώς με ποιον τρόπο θα συνδυαστούν, αλλά κάποιος πάρεδρος του Παιδαγωγικού που τον άκουσα να μιλάει, έλεγε ότι έχουν ως πρότυπο τον τρόπο εξέτασης του μαθήματος, όπως αυτός διεκπεραιώνεται στην Κ ύπρο...
Εικάζω ότι θα δίνονται δύο κείμενα προς επεξεργασία (όπως γίνεται πλέον στην Α' Λυκείου), το ένα εκ των οποίων θα είναι λογοτεχνικό συναφούς θεματολογίας με το δεύτερο. Οι ερωτήσεις θεωρίας θα αφορούν ισότιμα και στα δύο κείμενα, ενώ η παραγωγή λόγου θα προκύπτει από τη θεματολογία τους. Τώρα πως θα προσαρμόσουν και τα σχολικά εγχειρίδια σε αυτόν τρόπο εξέτασης... Άγνωστον!
-
Angelica, αυτό ακουσα και γω. Εχει δυσκολια στον συνδυασμό, φαντασου και ένα ποιητικο κειμενο οπου εκει η γλωσσα είναι διαφορετική!.... Ακούγεται όμως ενδιαφέρον, ετσι?
-
Ακούγεται και νομίζω ότι θα είναι κιόλας, Μάρκο :) Υπό την προϋπόθεση ότι το Υπουργείο θα σεβαστεί το μαθητή και θα εκπαιδεύσει τον καθηγητή στον επαναπροσδιορισμό της διδακτικής του μεθόδου, ώστε να καταστεί το αντικείμενο προσιτό σε όλους... Ειδαλλιώς υποθέτω πως στο μέλλον θα βλέπουμε με το κυάλι μαθητές που θα έχουν διαβάσει πάνω από 3 βιβλία στη ζωή τους...
-
Απλώς επιθυμώ να καταθέσω μία προσωπική εμπειρία και ίσως δώσει ένα έρεισμα στην κουβέντα. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου (διδάσκουσα αρχαία ελληνική θεματογραφία) αξίωνε από τους φοιτητές να παρακολουθήσουν το γνωστικό αντικείμενο των πρακτικών μαθηματικών από το μαθηματικό τμήμα, προκειμένου να αντιμετωπίζουν οργανωμένα το αδίδακτο κείμενο. Την ευγνωμονώ, γιατί κατόρθωσε να μας δείξει τον τρόπο να προσεγγίζουμε πρακτικά-μαθηματικά τη θεωρητική επιστήμη μας. Προσπαθώ να το εφαρμόσω στους μαθητές μου, ομολογώ όχι πάντα με επιτυχία. Η έκθεση δεν είναι περιορισμός, δεν είναι πολτοποίηση εγκεφάλου, δεν είναι διάχυτη σκέψη. Εναπόκειται σε κανόνες, όπως ακριβώς και οι πρακτικές επιστήμες. Υπάρχουν τρόποι να βασιστείς, για να οργανώσεις ένα τεκμηριωμένο επιχείρημα, για να πείσεις. Απλώς η έκταση της θεματολογίας της είναι χαοτική... Μας έρχονται στην τάξη παιδιά που δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν για τα βασικά. Στο πρώτο μάθημα τα "ψαρώνω" με άσχετες ερωτήσεις, π.χ. ποια ταινία που είδατε τελευταία σας άρεσε. Συνήθως ξεκινούν και αραδιάζουν ταινίες, αλλά στο επόμενο ερώτημα που ζητώ να με "ψήσουν", για να την δω, τα περισσότερα αποσβολώνονται. Δεν ευθύνεται η αγνοιά τους, διότι μόλις ρωτώ πιο συγκεκριμένα (π.χ. για τη σκηνοθεσία), ξεδιπλώνονται και ξεκινούν να αναφέρονται σε πλοκή, ηθοποιούς κ.τ.λ. Το στοίχημά μου είναι να τα ξεμπλοκάρω, να τους προσφέρω γνώση για πιο σύνθετες έννοιες, να εμπλουτίσω το λεξιλόγιό τους και το "μέρος" του μαθήματος να το μεταφέρουν στο "όλον" της ζωής. Ναι, σίγουρα, κάποια στιγμή θα αναγκαστούν να γράψουν και πράγματα που δεν τα υποστηρίζουν, αλλά, αν δεν ξέρεις την επιχειρηματολογία του αντιπάλου, ώστε, όταν χρειαστεί, να την ανασκευάσεις, σημαίνει ότι και η δική σου άποψη δε στηρίζεται σε γερά θεμέλια... Γιατί αγνοείς κάποια δεδομένα... Φυσικά δεν μπορείς να αναφερθείς υπερασπιστικά προς τη θανατική ποινή, διότι το Σύνταγμα την έχει "ξεράσει" ως έννοια... Σάμπως και στα μαθηματικά δεν υπάρχουν και περιπτώσεις που δε δίνεται το σύνολο των μονάδων, μολόνοτι ο μαθητής έχει καταλήξει στο σωστό αποτέλεσμα, επειδή χρησιμοποίησε μέθοδο που διδάσκεται σε άλλη τάξη και όχι στην Γ' Λυκείου; Ή γιατί η μέθοδος που ακολούθησε κρίνεται ως "ανορθόδοξη" ή "απλοϊκή"; Κάθε χρόνο στα βαθμολογικά κέντρα, ακούω τους μαθηματικούς να διαξιφίζονται περι των προαναφερθέντων...
Επομένως, καταλήγω ότι η έκθεση επιβάλλεται να υπάρχει ως γνωστικό αντικείμενο, αλλά εξίσου επιβάλλεται να αναθεωρηθεί ο τρόπος διδασκαλίας της
Περίπου έχεις δίκιο σε πολλά από αυτά που γράφεις. Μερικές παρατηρήσεις:
1) Όταν οι μαθηματικοί διαφωνούν, υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ πιθανότητα στο τέλος ο ένας να παραδεχθεί ότι κάνει λάθος. Σε οποιονδήποτε μπορεί να ξεφύγει κάτι, πόσω μάλλον στα Μαθηματικά κατεύθυνσης της Γ', που περιλαμβάνουν ύλη που σχεδόν σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο διδάσκεται στο πανεπιστήμιο. Στους φιλολόγους, πες μου εσύ πόσο πιθανό είναι αυτό. Στην έκθεση στο βαθμολογικό, δεν γίνεται κουβέντα για το πώς θα είναι η βαθμολόγηση; Τελικά ο καθένας κάνει ότι νομίζει, όμως. Ή, είναι η φύση του μαθήματος τέτοια, που δεν μπορούν να υπάρξουν στάνταρντς στη βαθμολόγηση και ο βαθμός εξαρτάται από μεταφυσικούς παράγοντες.
2) Το ότι δεν έχουμε άμεσο προϊστάμενο (που να επεμβαίνει στη δουλειά μας) είναι, μεν, από τα καλύτερα στοιχεία του επαγγέλματος, αλλά από την άλλη, γιγαντώνει τον εγωισμό μας. Ο κάθε ένας από εμάς έχει τη δική του κοσμοθεωρία για το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα στην εκπαίδευση. Πολύ συχνά, ο καθένας παίρνει το μέρος της επιστήμης του (με ΤΡΑΝΟ παράδειγμα τις μπούρδες που έγραφαν οι Χημικοί όταν καταργήθηκε η Πληροφορική από πανελλαδικώς εξεταζόμενο) και αντιλαμβάνομαι ότι και εγώ δεν ξεφεύγω από αυτόν τον "κανόνα". Άρα, το να καταλήξει αυτή η κουβέντα σε κάποιο ευρέως αποδεκτό τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης της Έκθεσης, είναι απίθανο. Τουλάχιστον, βρείτε τρόπο να διορθώσετε το 1, γιατί σε καλούς μαθητές Θετικής και Τεχνολογικής προκαλείτε τεράστια ανασφάλεια και αδικίες. Δεν γίνεται να είναι ρυθμιστής η έκθεση για το ποιοι περνάνε στις υψηλές σχολές θετικών επιστημών.
-
Siobaras, θα συμφωνήσω μαζί σου σχετικά με το πρώτο σκέλος. Δυστυχώς οι φιλόλογοι δεν έχουμε το τσαγανό να βαθμολογούμε με τον πρέποντα τρόπο, γιατί οι ίδιοι αυτοαναιρούμαστε... Αφήνουμε πράγματα στην τύχη... Θα σε κατατοπίσω με ένα απλό παράδειγμα. Το σχολικό εγχειρίδιο αναφέρει ότι ο ορισμός ως τρόπος ανάπτυξης τεκμηριώνεται με αναφορά στην οριστέα έννοια, την έννοια γένους και την ειδοποιό διαφορά. Επίσης τονίζεται ότι υπάρχουν χαρακτηριστικές λέξεις ή φράσεις που παραπέμπουν στο συγκεκριμένο τρόπο, οι οποίες πρέπει να επισημανθούν. Ξέρεις ποια εντολή δίνεται εδώ και χρόνια στα βαθμολογικά κέντρα; Να λαμβάνεται ως σωστή η μονολεκτική απάντηση. Είναι ορισμός, τελεία και παύλα! Γιατί; Με αυτόν τον τρόπο παρακάμπτουμε το σημείο αναφοράς, το σχολικό βιβλίο. Άσε που ο βαθμολογητής δεν μπορεί να γνωρίζει αν η απάντηση του μαθητή είναι προϊόν τύχης ή εμπεδωμένης άποψης.
Ως προς το δεύτερο σκέλος, ναι η έκθεση οφείλει να υφίσταται ως εξεταζόμενο μάθημα. Αν πέσει και αυτό το τελευταίο οχυρό της γλώσσας, καήκαμε. Θέλεις να σου αναφέρω την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε μέσα στην τάξη; Παιδιά να μας προτρέπουν να μιλάμε ... ελληνικά, γιατί δεν μπορούν να κατανοήσουν λέξεις όπως το "αναντίρρητα" ή φράσεις όπως το "ρίχνει καρεκλοπόδαρα"! Αναγνωρίζουν λέξεις, γιατί τις έχουν εντοπίσει σε μαθήματα (π.χ. ΑΟΔΕ), αλλά δεν ξέρουν τη σημασία τους. Απλώς τις παπαγάλισαν...
Όσον αφορά τους υποψηφίους της Θετικής και της Τεχνολογικής κατεύθυνσης, θα γίνω λίγο εριστική... Όχι ως προς τα παιδιά... Εξάλλου αυτά αναπαράγουν ότι ακούν... Από τους καθηγητές τους... Όχι όλους, αλλά στην πλειονότητά τους... Από μας τους φιλολόγους που δεν κατορθώνουμε να τα πείσουμε ότι η έκθεση δεν είναι μάθημα διάχυτης σκέψης ούτε τρικυμία εν κρανίω. Μαθαίνουν κανόνες τους οποίους θα χειρίζονται όπως τα αξιώματα στα μαθηματικά ή τους νόμους στη φυσική... Και από τους καθηγητές των πρακτικών επιστημών, οι οποίοι απαξιώνουν το μάθημα, διαβιβάζοντάς μας μέσω των παιδιών να μη δώσουμε ασκήσεις, γιατί θα γράψουν διαγώνισμα εφ' όλης της ύλης στη φυσική και επιβάλλεται να βρουν χρόνο να διαβάσουν, "ρίχνοντας" το λιγότερο σημαντικό μάθημα...
Θα διαφωνήσω σφόδρα για το ότι δημιουργούμε ανασφάλειες ή αδικίες... Στο κάτω κάτω της γραφής βάση του μαθήματος αποτελεί η μητρική τους γλώσσα. Κατ' εμέ περισσότερο άγχος δημιουργεί ο συντελεστής δυσκολίας των Μαθηματικών ή της Φυσικής Κατεύθυνσης, ο οποίος αυξομειώνεται πιάνοντας άκρα κάθε χρονιά. Και αντίστοιχα για τη θεωρητική το μάθημα των Αρχαίων ελληνικών...
-
Δεν έχει νόημα να γράψω κι εγώ άλλα τόσα ως απάντηση. Σύντομα:
Οι διακυμάνσεις στη βαθμολόγηση της Έκθεσης σαφέστατα καθορίζουν όχι μόνο πόλη, αλλά και σχολή.
Αυτό είναι άδικο.
Άρα η έκθεση (με την τωρινή μορφή) δημιουργεί αδικίες.
Έχω κάθε χρόνο κάποιους μαθητές που είναι κανόνια σε Μαθ.Κατ. και Φυσ.Κατ., 19+ σε
-
Ευχαριστώ όσους με διόρθωσαν για την αρωγή! ;D
Σίγουρα δεν ξεχνιέται, αλλά ήμουν τυχερός που δεν ήμουν εξεταζόμενος εκείνη τη χρονιά, είμαι λίγο πιο παλιός και γι αυτό δεν το θυμόμουν καλά!
@ Siobaras καλή δύναμη για τα προφορικά! Μεγάλος ο αριθμός των μαθητών που έχετε! (Από πόσους μαθητές έχει κάθε ομάδα εξεταστών;)
-
Κάποιοι έκαναν 5-6, αλλά κάποιοι σίγουρα έκαναν παραπάνω, γιατί οι πρώτοι είναι αυτοί που έκαναν μόνο τα Σ-Λ και φεύγουν αμέσως.
Ευτυχώς ήρθε πολύς κόσμος και είχαμε πολλές επιτροπές.
Ευτυχώς, επίσης, που ήταν εύκολα τα θέματα, αλλιώς ακόμα εκεί θα ήμασταν!
-
Είτε ως Γλώσσα, είτε ως Έκθεση (Ιδεών) καλό θα είναι να υπάρχει ως μάθημα και να εξετάζεται.
Ας μην ξεχνάμε πως οι Γλώσσες-Γραμματικές είναι βασικό αντικείμενο των Εφαρμοσμένων Μαθηματικών-Θεωρητικής Πληροφορικής-Μηχανικών Υπολογιστών.
Formal Languages (http://en.wikipedia.org/wiki/Formal_language_theory)
Τυπική γλώσσα (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CF%8E%CE%BD)
Δείτε (http://www.math.auth.gr/sites/default/files/Syllabus-2013_2014.pdf) στον οδηγό σπουδών τα Θεωρητική Πληροφορική Ι και ΙΙ σελ 54
Αντίστοιχα μαθήματα υπάρχουν σε τμήματα Πληροφορικής (http://www.di.uoa.gr/sites/default/files/OdigosSpoudwn1213.pdf) και Μηχανικών Υπολογιστών (http://www.ece.ntua.gr/images/stuff/odigos_proptyxiakwn_spoydwn_SHMMY-2012-2013_.pdf).
-
Ναι, αναγκάζονται να ορίσουν μια formal γλώσσα, γιατί η μητρική δημιουργεί παράδοξα και διφορούμενες προτάσεις.
Αυτό, βέβαια, είναι ακόμα πιο ακραίο αν μιλάμε για την Αγγλική γλώσσα, όπου οι διφορούμενες προτάσεις είναι καθημερινό και, μερικές φορές, ξεκαρδιστικό φαινόμενο.
Π.χ. από αυτά που έτυχε να δω σχετικά πρόσφατα:
"Milk enthusiasts are turning into powder."
"Giant hole discovered on 6th street. The authorities are looking into it."
"The lady hit the man with an umbrella."
"Kids make delicious snacks."
"Grandmother of eight makes hole in one.
Επειδή, λοιπόν, σε επιστήμες όπως τα Μαθηματικά ή η Πληροφορική η διπλή ή πολλαπλή ερμηνεία μιας πρότασης είναι κάτι που δεν μπορεί να επιτραπεί, και επειδή αυτό δεν το εξασφαλίζει καμία γλώσσα στον κόσμο, αναγκάζονται να ορίσουν τη "γλώσσα" που θα περιγράφει το εκάστοτε επιστημονικό μοντέλο, συχνά από το μηδέν.
Άλλοτε ομοιάζει με τη γλώσσα που μιλάμε, άλλοτε όχι και τόσο.
Η κατανόηση της μιας, συνήθως δεν βοηθάει ιδιαίτερα στην κατανόηση της άλλης.
Για να γράψεις, π.χ. την πρόταση "Όλοι αγαπάνε κάποιον" στη γλώσσα των Μαθηματικών, χρειάζεται ιδιαίτερα ανεπτυγμένη μαθηματική σκέψη και κατανόηση.
-
Συνεχίζοντας την κουβέντα περί έκθεσης και τζόγου, με βάση σημερινά στοιχεία του σχολείου μου:
22 γραπτά (από τα 76) αναβαθμολογήθηκαν στην Έκθεση.
Ενδεικτικά αναφέρω βαθμούς:
76-90-70
82-62-56
65-85-74
55-84-67
84-68-74
70-85-59
Και δεν μέτρησα καν πόσα γραπτά είχαν 10-11-12 μόρια διαφορά και οριακά δεν πήγαν σε τρίτο βαθμολογητή.
Οι παραπάνω βαθμοί σε κάνουν να αναρωτιέσαι...
Κάποιοι (πολλοί) είναι ανίκανοι;
Υπάρχουν ναρκωτικά στα σχολεία;
Ότι και να γράψεις είναι σχετικά σωστό ή σχετικά λάθος;
Κατά τη διόρθωση απαγορεύεται να κοιτάς το γραπτό;
Το σύνολο {1,2,...,100} είναι κλειστό ως προς την πρόσθεση (παγίδα);
Μ'αγαπάς ή τσάμπα πίνω;
ΛΟΤΤΟ είναι οι υψηλόβαθμες σχολές, εξαιτίας της έκθεσης.
Πολύ κρίμα, για τον κόπο τόσων παιδιών, που θα πιάσουν/χάσουν και φέτος πόλη ή τμήμα λόγω τύχης/ατυχίας.
Ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω.... 29 μόρια διαφορά.... σχεδόν 6/20.... 16,8 ο ένας και 11 ο άλλος...
-
Το υποκειμενικό στοιχείο σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο στο συγκεκριμένο μάθημα. Δική μου μαθήτρια βαθμολογήθηκε από τον πρώτο διορθωτή με 56 από τον δεύτερο με 76 και από τον τρίτο με 71. Κακά τα ψέματα το 56 με το 76 είναι υπερβολική διαφορά (11,2 και 15,2) αλλά αυτό το 29 που υπάρχει στο δικό σου σχολείο ξεπερνάει καθε φαντασία.
-
Κατά τη διόρθωση απαγορεύεται να κοιτάς το γραπτό;
Aυτό το αναρωτιόμουν πάντα. Έχεις προσέξει ότι η βαθμολογία του τρίτου βαθμολογητή ποτέ δεν είναι υπέρ του μαθητή; ???
Πώς τα λυπάμαι τα παιδιά αυτά... Εγώ είχα βρεθεί στην ίδια θέση και έκλαιγα ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Αισθανόμουν ότι τόσος κόπος είχε πάει τζάμπα κι ας είχα γράψει καλά στα υπόλοιπα μαθήματα. :-[
Έμεινα με το παράπονο και την απορία για την παρανοϊκή βαθμολογική διαφορά στην έκθεση. :-X
-
Όλα αυτά είναι ηδη γνωστά σε όλους μας και τα έχουμε ζήσει. Τί προτεινετε λοιπόν? - αυτο εχει σημασια
-
Οι διαφορές που αναφέρετε θα ήταν όντως περίεργες για τα μαθηματικά αλλά δεν είναι για την έκθεση! Μην τα κρίνουμε όλα με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Και εφόσον υπάρχει ένας τρόπος συμψηφισμού δεν βλέπω κανένα λόττο.
-
Οι διαφορές που αναφέρετε θα ήταν όντως περίεργες για τα μαθηματικά αλλά δεν είναι για την έκθεση! Μην τα κρίνουμε όλα με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Και εφόσον υπάρχει ένας τρόπος συμψηφισμού δεν βλέπω κανένα λόττο.
Kι όμως είναι λόττο, γιατί τελικά πρέπει να είσαι τυχερός και να πετύχεις διορθωτή που να συμφωνεί με τις απόψεις και τον τρόπο έκφρασής σου. Αν είσαι λακωνικός, ενώ του αρέσουν οι φλυαρίες και οι λογοτεχνισμοί, την πάτησες. Αν είσαι φλύαρος, ενώ του αρέσει η συντομία, επίσης την πάτησες. Αν γράψεις επιχείρημα με το οποίο δεν συμφωνεί, δεν θα το θεωρήσει ποτέ επαρκώς τεκμηριωμένο. Και πάει λέγοντας...
Και τι νόημα έχει ένας συμψηφισμός όταν καταλήγει σε αδικία; Ακόμα, κι όταν μπαίνει στο παιχνίδι και τρίτος διορθωτής πάλι υποκειμενικά διορθώνει. Και η υποκειμενικότητα δεν σου στοιχίζει μια-δυο μονάδες πάντα. Μπορεί να σου στοιχίσει τα πάντα.
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί να υπάρχει μια αξιολόγηση τόσο υψηλού ρίσκου, όταν μπορεί το ίδιο αντικείμενο να ελεγχθεί με άλλους τρόπους;
-
Ποια έκθεση ;! >:( Στη λογοτεχνία τα πράγματα είναι χειρότερα. Τελείωσα Μνεφ Αθήνας με άριστα στη λογοτεχνία και έγραφα στη σχολή 8,9,10, βγήκαν σήμερα οι βαθμοί μου και με περίμενε ο πιο χαμηλός 13.3 >:( . Και όχι δεν άξιζα τόσο.
13 πήρα το 2008 μαθήτρια που δε πολυδιάβαζα έτσι. Όχι και το ίδιο και τώρα. Ελπίζω αυτός ο βαθμός να μη μου στερήσει τη σχολή που θέλω. Ευτυχώς που οι επόμενες γενιές δε θα εξετάζονται λογοτεχνία :D !! Καλή σταδιοδρομία σε όλους όσους δώσαμε !!
-
Στην έκθεση ο ένας βαθμολογητής 17 και ο άλλος 14,5. Διαφορά 2,5 μονάδες.
Στην λογοτεχνία διαφορά 1,6 μονάδες.
Για πια αντικειμενική αξιολόγηση συζητάμε... Αν βάζαμε στην τύχη με την κανονική διασπορά gauss μέσα θα είμαστε!!!
Υπάρχει σοβαρό πρόβλήματα με τα μαθήματα της γλώσσας... ή η γενική λογική έχει πρόβλημα ή οι συνάδελφοι
διορθωτές έχουν πρόβλημα....
-
Απολύτως αντικειμενική αξιολόγηση δεν νομίζω ότι υπάρχει σε κάποιο μάθημα. Και υποκειμενικές αξιολογήσεις που διαφέρουν μία-δυο μονάδες (ειδικά στα θεωρητικά μαθήματα) κινούνται στη σφαίρα της λογικής.
Με μεγαλύτερες διαφορές, όμως, η αξιολόγηση μπαίνει στη ζώνη του λυκόφωτος. Δεν μπορεί ο ένας να βρίσκει το γραπτό πολύ καλό ως άριστο και ο άλλος κάτω του μετρίου. Ένας από τους δυο διορθωτές έχει πρόβλημα. >:(