μια απορία... γιατί μόνο Θεσσαλονίκη και όχι πανελλαδικά?Σας ευχαριστώ πολύ για την καλή σας διάθεση! Sliver λυπάμαι που δεν μπορουν να συμμετάσχουν άνθρωποι από άλλες περιοχές της χώρας αλλά η errietta έχει δίκιο. Επειδή αυτή είναι η πρώτη φορά που το φαινόμενο μελετάται με αυτό τον τρόπο, επιλέξαμε να επικεντρωθούμε σε ένα μόνο τόπο προκειμένου να εξασφαλίσουμε ότι η διαδικασία θα γίνει υπό τις ευνοϊκότερες δυνατές συνθήκες. :-\
Θοδωρή μπράβο για την επιλογή του θέματος, με έχει απασχολήσει και εμένα, αλλά ως τώρα αυτά ήταν θέματα ταμπού για την εκπαιδευτική κοινότητα. Δεν δουλεύω Θεσσαλονίκη και δεν μπορώ να συμμετάσχω προφανώς. Και όσο για την απορία γιατί μόνο Θεσσαλονίκη, προφανώς ο άνθρωπος ήθελε να περιορίσει το δείγμα του, γιατί αλλιώς θα είχε χιλιάδες ερωτηματολόγια να επεξεργαστεί, έτσι δεν είναι;Όσον αφορά το θέμα ταμπού συμφωνώ απόλυτα erietta και το βιώνω μέσα από τον τρόπο που πολλοί εκπαιδευτικοί αντιδρούν όταν τους μιλώ για την έρευνά μου! Αρνούνται να συμμετάσχουν υποστηρίζοντας ότι δεν έχουν βιώσει τετοιες συμπεριφορές, ακόμη και όταν τους εξηγώ ότι ειναι σημαντικό να καταγραφεί κάθε άποψη, ακόμα και η απουσία βιωμάτων. Επομένως μακάρι τα ερωτηματολόγια να ήταν χιλιάδες, ακόμα και αν δεν μπορούσα να τα διαχειριστώ..
υπάρχει η βία που ασκεί ο διευθυντής στον καθηγητή και ο καθηγητής στον συνάδελφο, που αν είναι και αναπληρωτής ή ωρομίσθιος δεν τον λογαριάζει κανένας...αν προβεί κάποιος σε μια τέτοια συμπεριφορά όλοι τον καλύπτουν για να μην χάσει την δουλειά του διωκόμενος πειθαρχικά ...από αλληλεγγύη τέτοιου τύπου σκίζουμε στην Ελλάδα...
θυμάστε το περιστατικό του δάσκαλου που έβαλε τους μαθητές να χαστουκίσουν τον συμμαθητή του; όταν ο δάσκαλος παραπέμφθηκε είχαν μαζευτεί όλοι οι συνάδελφοί του στο νομό να του συμπαρασταθούν...αλλά ποιος θα συμπαρασταθεί στο παιδί μου, έλεγε ο ταλαίπωρος γονιός του δαρμένου μαθητη....
Θοδωρή η έρευνα σου είναι από τις πρώτες αναρτήσεις που έπεσαν στην αντίλησψη μου και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Το φαινόμενο σίγουρα υπάρχει. Εστίασε στον εκφοβισμό που ασκείται από τους μαθητές, είναι και αυτό συχνό φαινόμενο πια.Σας ευχαριστώ πολύ! Η κατηγορία που αναφέρετε έχει πραγματικά αποτελέσει αντικείμενο μελέτης, ο εντοπισμός όμως ανθρώπων που θέλουν να μιλήσουν για τέτοιου είδους βιώματα είναι αρκετά δύσκολος..
Γι αυτό γίνονται τα ερωτηματολόγια με ανώνυμες απαντήσεις.Έχω την εντύπωση ότι η ανωνυμία είναι ένα κομματι σε αυτές τις περιπτώσεις. Άνθρωποι που έχουν τέτοιου είδους εμπειρίες βίωσαν και σε αρκετές περιπτώσεις βιώνουν ακόμη δυσάρεστες καταστάσεις και δυσκολεύονται να αναφερθούν στα γεγονότα γιατί και μόνο η επαναφορά τους στη μνήμη είναι επώδυνη. Επίσης ο εκφοβισμός για πολλούς ανθρώπους σε όλες τις μορφές του είναι συνδεδεμένος με αισθήματα ντροπής και ως εκ τούτου θέμα ταμπού. Θα ήταν όμως πολύ ενθαρυντικό αν άρχιζε να περιορίζεται αυτή η αντίληψη.
Μερικές φορές η αναφορά σε τέτοια περιστατικά έχει θετική επίδραση και βοηθά στο να ξεπεραστούν ευκολότερα δυσάρεστες καταστάσεις και τραύματα. Άλλες φορές όχι. Δεν υπάρχει κανόνας. Εκεί όμως που χρειάζεται συμπαράσταση, εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να την προσφέρουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα μπορούσε να είχε συμβεί και σε εμάς.
Αυτός που θα πρέπει να ντρέπεται είναι ο θύτης και όχι το θύμα.
υπάρχει η βία που ασκεί ο διευθυντής στον καθηγητή και ο καθηγητής στον συνάδελφο, που αν είναι και αναπληρωτής ή ωρομίσθιος δεν τον λογαριάζει κανένας...αν προβεί κάποιος σε μια τέτοια συμπεριφορά όλοι τον καλύπτουν για να μην χάσει την δουλειά του διωκόμενος πειθαρχικά ...από αλληλεγγύη τέτοιου τύπου σκίζουμε στην Ελλάδα...Η πρώτη συνθήκη στην οποία αναφέρεστε αποτελεί ένα μεγάλο μέρος, αν όχι την πλειοψηφία των περιπτώσεων εργασιακού εκφοβισμού στο χώρο των εκπαιδευτικών. Η δεύτερη περίπτωση, η οποία δεν είχε πέσει στην αντίληψη μου είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Στον εργασιακό εκφοβισμό το θύμα είναι ένας εκπαιδευτικός, ανεξαρτήτως θέσης ή βαθμίδας, ενώ εδώ, φαίνεται πως ο εκφοβισμός ασκείται προς ένα μαθητή..
θυμάστε το περιστατικό του δάσκαλου που έβαλε τους μαθητές να χαστουκίσουν τον συμμαθητή του; όταν ο δάσκαλος παραπέμφθηκε είχαν μαζευτεί όλοι οι συνάδελφοί του στο νομό να του συμπαρασταθούν...αλλά ποιος θα συμπαρασταθεί στο παιδί μου, έλεγε ο ταλαίπωρος γονιός του δαρμένου μαθητη....
Κάποιοι αποθρασύνονται, ειδικά αν νομίζουν ότι ο άλλος είναι "εύκολος στόχος" όπως αναπληρωτής, νέος, γυναίκα χωρίς σύζυγο, ειδικότητα που δεν είναι της αρεσκείας τους, μαθητής με ιδιαιτερότητες κλπ (αφορμές υπάρχουν άπειρες) και το κυριότερο, ότι δεν έχει καποιους να τον υποστηρίξουν. Ιδιαίτερα σε μικρά απομονωμένα μέρη, όπου οι θύτες νομίζουν ότι είναι ανεξέλεγκτοι, συναντώνται πολλά κρούσματα επαναλαμβανόμενης συστηματικής ψυχολογικής βίας.
Συμβαίνουν πολλά περιστατικά εκφοβισμού ακόμα και από γονείς και δημοτικές αρχές, σε βάρος εκπαιδευτικών. Έχω αναφερθεί και σε αλλη ανάρτηση σε αυτό το θέμα, όπως για την περίπτωση κάποιων μελών δημοτικού συμβουλίου μαζί με δήμαρχο, που επειδή δεν συμφώνησαν με απόφαση συλλόγου διδασκόντων για κάποιο θέμα, εισέβαλλαν στο σχολείο βρίζοντας και απειλώντας τους εκπαιδευτικούς σε ώρα μαθήματος, μπροστά στα παιδιά και το έκλεισαν για μία ημέρα(!). Θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μία έρευνα σε μικρά σχολεία σε απομονωμένες περιοχές. Εκεί οι συμπεριφορές δεν είναι τόσο αθώες όσο νομίζουμε, μιας και ο κάθε ένας έχει την αντίληψη ότι μπορεί να παρεμβαίνει όποτε και όπως του καπνίσει, σε θέματα λειτουργίας του σχολείου.
Διαβάστε και αυτό το περιστατικό, που είναι όντως πολύ ενδιαφέρον:
http://www.oltee.gr/?p=4070
Για το περιστατικό που ανέφερα σχετικά με τις δημοτικές αρχές και το σύλλογο διδασκόντων, δείτε παλαιότερη ανάρτηση στο pde:Δυσάρεστες και οι δύο καταστάσεις. Αναφορικά με την πρώτη, είναι αξιοσημείωτο ότι δόθηκε σε μεγάλο βαθμό έκταση στο ζήτημα και ότι φαίνεται να γίνεται προσπάθεια απόδοσης δικαιοσύνης.
http://www.pde.gr/index.php?topic=30457.0
Θα ήθελα κι εγώ να αναφέρω την εμπειρία μου για το εκφοβισμό στο χώρο της εργασίας μας...Δυστυχώς το θέμα του εκφοβισμού έχει πολλές πλευρές στον κλάδο μας...Τα τελευταία χρόνια είμαι στην Αβάθμια...Εκτός απ τον εκφοβισμό των ανωτέρων σου μπορεί να πέσεις και θύμα εκφοβισμού απο γονείς....Πριν δυο βδομάδες ήρθε μητέρα παιδιού στο σχολείο κι αφού τα έβαλε έναν μαθητή λίγο πριν μπει στην αυλή του σχολείου...ήρθε στο γραφείο και στην κυριολεξία όρμησε στην διευθύντρια και την δασκάλα της κόρης της...γιατί λεει ένα παιδί απο μεγαλύτερη τάξη την χτύπησε στο σχόλασμα....οι φωνές και τα χτυπήματα πάνω στο γραφείο ακούγονταν μέχρι τον δεύτερο όροφο....Κάποια στιγμή ηρέμησε αλλά είχαμε γίνει όλοι μάρτυρες παραλίγο ξυλοδαρμού....Στην Αβάθμια τα πράγματα είναι δύσκολα...δεν επιτρέπονται οι τιμωρίες...οπότε υπάρχει περίπτωση αν βάζεις ένα παιδί τιμωρίες γιατί δημιουργεί προβλήματα να έρθει ο γονιός και να παραπονεθεί ή αν είναι νευρικός ή ανάποδος να κάνει φασαρία....ή αναφορά....Οπότε..το μόνο "όπλο" μας είναι η υπομονή και η κουβέντα προς τα παιδιά..ότι κι αν κάνουν....
Απορία: γιατί απαγορεύονται οι τιμωρίες στην πρωτοβάθμια;;; Υπάρχει κάποιος νόμος πλέον που το καθορίζει; Που πήγαν οι κάποτε παιδαγωγικές μέθοδοι της γωνίας και της βέργας, με τις οποίες μεγαλώσαμε; Από το ένα άκρο φτάσαμε στο άλλο; Είναι άραγε αυτό παιδαγωγικό;Συμφωνώ απολύτως. Η κατάσταση έχει ξεφύγει και στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια. Φέτος πάλι το ζω στο πετσί μου. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω σκεφτεί την παραίτηση. Ίσως αν δεν υπήρχε η διετής διαγραφή από τους πίνακες να είχα παραιτηθεί... Κάτι πρέπει να γίνει. Εκτός του ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας, απειλούμαστε συν το ότι ψυχικά καταρρακωνόμαστε. Σήμερα, σε ένα σεμινάριο με θέμα τη σχολική βία, ζήτησα να γίνει κάτι αντίστοιχο για τη σχολική βία που απευθύνεται προς τον εκπαιδευτικό. Από τους ΜΑΘΗΤΕΣ. Θέμα ταμπού, διστάζουν πολλοί ακόμα και να το συζητήσουν ανοιχτά. Μεγάλη πληγή. Κάτι πρέπει να γίνει, δεν είναι αστείο. Κάποια προγενέστερη χρονιά είχα ακούσει για μια συνάδελφό μου, που από τα όσα της έκαναν μέσα στην τάξη, λιποθύμησε! Άλλος συνάδελφος, ευγενέστατος, εργατικότατος και άκρως ευσυνείδητος, και μόνο που θυμάται τα χρόνια που πέρασε στην εκπαίδευση, ταράζεται και δεν θέλει καν να ξαναμπεί στον χώρο. Αν δεν κάνουμε κάτι εμείς γι'αυτό, ποιος θα κάνει;
Αν το ερωτηματολόγιο σκοπό έχει απλά να διαπιστώσει εάν και τι είδους εργασιακός εκφοβισμός υπάρχει στα σχολεία και μόνο, καλώς έχει.Εγώ πάντα αυτό έκανα. Βαθμολογώ αντικειμενικά και έχω τεκμήρια γι'αυτό, τα οποία κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Το πώς θα το πάρουν οι μαθητές και οι γονείς, δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Εγώ κάνω τη δουλειά μου όπως πρέπει και μάλιστα, με λένε και δίκαιη και σωστή. Αν το κάναμε όλοι, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτήν την απόλυτη απαξίωση σε όλους τους τομείς.
Αν όμως στοχεύει στη σύνδεση με τις αιτίες του, τότε θέλει πολύ εργασία αλλιώς τα συμπεράσματα κινδυνεύουν να είναι παραπλανητικά, δεδομένου ότι το εκπαιδευτικό σύστημα έχει ισορροπήσει σε μια κατάσταση επίπλαστης ευτυχίας των πάντων αφού ο ΜΟ βαθμολογίας ουδόλως ανταποκρίνεται στο επίπεδο των μαθητών δημοσίων και κυρίως ιδιωτικών.
Πχ φαντασθείτε σε ένα σχολείο να συμφωνήσουν όλοι να βαθμολογούν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ την επόμενη χρονιά, τι έχει να συμβεί με τη συμπεριφορά των γονέων απέναντι στους καθηγητές.
Απορία: γιατί απαγορεύονται οι τιμωρίες στην πρωτοβάθμια;;; Υπάρχει κάποιος νόμος πλέον που το καθορίζει; Που πήγαν οι κάποτε παιδαγωγικές μέθοδοι της γωνίας και της βέργας, με τις οποίες μεγαλώσαμε; Από το ένα άκρο φτάσαμε στο άλλο; Είναι άραγε αυτό παιδαγωγικό;
Συμφωνώ απολύτως. Η κατάσταση έχει ξεφύγει και στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια. Φέτος πάλι το ζω στο πετσί μου. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω σκεφτεί την παραίτηση. Ίσως αν δεν υπήρχε η διετής διαγραφή από τους πίνακες να είχα παραιτηθεί... Κάτι πρέπει να γίνει. Εκτός του ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας, απειλούμαστε συν το ότι ψυχικά καταρρακωνόμαστε. Σήμερα, σε ένα σεμινάριο με θέμα τη σχολική βία, ζήτησα να γίνει κάτι αντίστοιχο για τη σχολική βία που απευθύνεται προς τον εκπαιδευτικό. Από τους ΜΑΘΗΤΕΣ. Θέμα ταμπού, διστάζουν πολλοί ακόμα και να το συζητήσουν ανοιχτά. Μεγάλη πληγή. Κάτι πρέπει να γίνει, δεν είναι αστείο. Κάποια προγενέστερη χρονιά είχα ακούσει για μια συνάδελφό μου, που από τα όσα της έκαναν μέσα στην τάξη, λιποθύμησε! Άλλος συνάδελφος, ευγενέστατος, εργατικότατος και άκρως ευσυνείδητος, και μόνο που θυμάται τα χρόνια που πέρασε στην εκπαίδευση, ταράζεται και δεν θέλει καν να ξαναμπεί στον χώρο. Αν δεν κάνουμε κάτι εμείς γι'αυτό, ποιος θα κάνει;Οι καταστάσεις που περιγράφετε είναι εξαιρετικά δυσάρεστες, λυπάμαι πολύ.
Αν το ερωτηματολόγιο σκοπό έχει απλά να διαπιστώσει εάν και τι είδους εργασιακός εκφοβισμός υπάρχει στα σχολεία και μόνο, καλώς έχει.
Αν όμως στοχεύει στη σύνδεση με τις αιτίες του, τότε θέλει πολύ εργασία αλλιώς τα συμπεράσματα κινδυνεύουν να είναι παραπλανητικά, δεδομένου ότι το εκπαιδευτικό σύστημα έχει ισορροπήσει σε μια κατάσταση επίπλαστης ευτυχίας των πάντων αφού ο ΜΟ βαθμολογίας ουδόλως ανταποκρίνεται στο επίπεδο των μαθητών δημοσίων και κυρίως ιδιωτικών.
Πχ φαντασθείτε σε ένα σχολείο να συμφωνήσουν όλοι να βαθμολογούν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ την επόμενη χρονιά, τι έχει να συμβεί με τη συμπεριφορά των γονέων απέναντι στους καθηγητές.
Οι καταστάσεις που περιγράφετε είναι εξαιρετικά δυσάρεστες, λυπάμαι πολύ.Αγαπητέ συνάδελφε, έχω και ΠΟΛΥ χειρότερα να αναφέρω... Είτε δικές μου εμπειρίες είτε άλλων συναδέλφων. Μακάρι να γίνει κάτι στην πράξη και μάλιστα το συντομότερο δυνατό...
Αν και δυστυχώς έχετε δίκιο ως προς τη δυσκολία των εργαζομένων να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους, ελπίζω πως προοδευτικά το θέμα θα γίνεται λιγότερο ταμπού και οι άνθρωποι που το βιώνουν θα μπορούν να μιλούν ανοιχτά γι᾽αυτό και να αναζητούν λύσεις.
Αν το ερωτηματολόγιο σκοπό έχει απλά να διαπιστώσει εάν και τι είδους εργασιακός εκφοβισμός υπάρχει στα σχολεία και μόνο, καλώς έχει.Εξύβριση εκπαιδευτικών στα social media! http://mathisi20.gr/resources/surveys/i1124 (http://mathisi20.gr/resources/surveys/i1124)
Αν όμως στοχεύει στη σύνδεση με τις αιτίες του, τότε θέλει πολύ εργασία αλλιώς τα συμπεράσματα κινδυνεύουν να είναι παραπλανητικά, δεδομένου ότι το εκπαιδευτικό σύστημα έχει ισορροπήσει σε μια κατάσταση επίπλαστης ευτυχίας των πάντων αφού ο ΜΟ βαθμολογίας ουδόλως ανταποκρίνεται στο επίπεδο των μαθητών δημοσίων και κυρίως ιδιωτικών.
Πχφαντασθείτε σε ένα σχολείο να συμφωνήσουν όλοι να βαθμολογούν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ την επόμενη χρονιά, τι έχει να συμβεί με τη συμπεριφορά των γονέων απέναντι στους καθηγητές