Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: jak_13 στις Ιανουαρίου 23, 2016, 12:39:36 am
-
http://news247.gr/eidiseis/kosmos/news/sygklonismenh-h-ispania-to-gramma-toy-11xronoy-stoys-goneis-toy-poy-aytoktonhse-epeita-apo-bullying.3872063.html?ref=yfp (http://news247.gr/eidiseis/kosmos/news/sygklonismenh-h-ispania-to-gramma-toy-11xronoy-stoys-goneis-toy-poy-aytoktonhse-epeita-apo-bullying.3872063.html?ref=yfp)
Ας προβληματιστούμε για το τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας όταν αντιμετωπίζει τέτοια περιστατικά.
-
Μου είναι απίστευτα δύσκολο να συνειδητοποιήσω ότι ένα παιδί 11 ετών οδηγείται στο να κάνει κάτι τέτοιο...
Απλά αδυνατώ να το συλλάβω.
Και όλα αυτά ενώ στην Ελλάδα το bullying ΘΕΡΙΕΥΕΙ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ βήματα για την αντιμετώπισή του δεν βλέπω να γίνονται.
Επικρατεί ο νόμος της σιωπής, της συγκάλυψης, της αδιαφορίας.
Οι εξαιρέσεις δεν με ανακουφίζουν καθόλου. Ο κανόνας είναι αυτός.
Δηλώνω πλήρως συγκλονισμένη, πλήρως απογοητευμένη.
-
Νομίζω ότι μια αυτοκτονία είναι πολύ πολύπλοκο θέμα. Χωρίς να απαλλάσσω το σχολείο από τις ευθύνες του, νομίζω ότι μεγάλο μέρος της ευθύνης βρίσκεται στο οικογενειακό περιβάλλον. Επαναλαμβάνω, σαφώς και το σχολείο φέρει ευθύνες και πολύ μεγάλες, αλλά μιλάμε για ένα 11χρονο αγόρι. Ένα παιδί που πηγαίνει Στ' δημοτικού. Δεν γίνεται η οικογένεια να μην είχε πάρει χαμπάρι ότι κάτι συμβαίνει και ότι αυτό που συμβαίνει είναι τόσο σοβαρό ώστε να φτάσει το αγόρι στην αυτοκτονία.
Επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ: σαφώς το σχολείο φέρει μεγάλο, ίσως το μεγαλύτερο, μέρος της ευθύνης. Αλλά νομίζω ότι κάτι δεν πάει καλά και μέσα στην οικογένεια.
-
Σίγουρα κάτι θα είχε πάρει χαμπάρι και η οικογένεια. Η οποία μάλιστα, βάσει των όσων γράφει το αγόρι στο σημείωμά του, πρέπει να του είχε δώσει πολλή αγάπη και στοργή.
Το παιδί όμως επικεντρώνεται στο σχολείο. Στο σχολείο δεν μπορούσε να πηγαίνει.
Ακόμα κι αν οι γονείς του ήταν κοντά του, το παιδί (ειδικά αν ήταν εσωστρεφές) προφανώς σκεφτόταν ότι τα πράγματα θα γινόντουσαν ακόμη χειρότερα αν επενέβαιναν εκείνοι. Το έχω αντιμετωπίσει πάμπολλες φορές αυτό.
Οπότε από ένα σημείο απογοητεύτηκε και σταμάτησε προφανώς να μιλά για το θέμα.
Η ευθύνη του σχολείου είναι τεράστια...
-
Επαναλαμβάνω ότι η ευθύνη του σχολείου είναι τεράστια.
Αλλά μου κάνει εντύπωση το εξής: πουθενά δεν αναφέρεται ο τρόπος αυτοκτονίας του παιδιού. Μιλάμε για ένα παιδί 11 χρονών. Πόσες ώρες μένατε εσείς σε αυτή την ηλικία χωρίς επίβλεψη; Πώς γίνεται ένα 11χρονο παιδί να έχει πρόσβαση σε μέσα που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτοκτονία χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανείς;
-
Νομίζω λέει πως έπεσε από τον 5ο όροφο.
11 χρονών και εγώ και σχεδόν όλα τα παιδιά της ηλικίας αυτής ήμασταν αρκετές ώρες, θα έλεγα, μόνα παίζοντας ή πηγαίνοντας στο σχολείο ή κάνοντας άλλα πράγματα, χωρίς αυτό να υποδηλώνει απαραίτητα αμέλεια εποπτείας από πλευράς των γονέων.
Πόσω μάλλον σήμερα...
-
Ναι, όπως γράφει το άρθρο, το παιδί έπεσε από τον 5ο όροφο πολυκατοικίας.
-
Οπότε από ένα σημείο απογοητεύτηκε και σταμάτησε προφανώς να μιλά για το θέμα.
Η ευθύνη του σχολείου είναι τεράστια...
Από εδώ ξεκινά το κακό. Όταν το παιδί φτάσει σε αυτό το σημείο, είναι δυσκολότερο να βοηθηθεί. Το θέμα είναι όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνο του την κατάσταση, (κάτι που συμβαίνει συχνά) να έχει την απαραίτητη ενθάρρυνση από το περιβάλλον του, ώστε να εμπιστευτεί τα κατάλληλα πρόσωπα (γονείς, σχολείο) που θα το στηρίξουν.
-
Δεν ξέρω, εμένα μου βρωμάνε πάρα πολλά σε αυτή την υπόθεση.
Κατ'αρχήν, το παιδί στο γράμμα ζητάει από τους γονείς του να μη χωρίσουν, γιατί μόνο όταν τους βλέπει μαζί είναι χαρούμενο, κάτι το οποίο δεν αναφέρεται πουθενά στα άρθρα, αλλά φαίνεται στις φωτογραφίες του γράμματος. Και επιμένω, είναι δυνατόν να είναι το παιδί σε τόσο άσχημη κατάσταση και οι γονείς να μην έχουν πάρει χαμπάρι; Επίσης, το σχολείο είναι ιδιωτικό και εκκλησιαστικό, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει, τόσο για το σχολείο όσο και για τους γονείς που το επέλεξαν.
Η ευθύνη του σχολείου είναι τεράστια, αλλά δεν μπορεί να φταίει μόνο αυτό.
-
Από εδώ ξεκινά το κακό. Όταν το παιδί φτάσει σε αυτό το σημείο, είναι δυσκολότερο να βοηθηθεί. Το θέμα είναι όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνο του την κατάσταση, (κάτι που συμβαίνει συχνά) να έχει την απαραίτητη ενθάρρυνση από το περιβάλλον του, ώστε να εμπιστευτεί τα κατάλληλα πρόσωπα (γονείς, σχολείο) που θα το στηρίξουν.
Έτσι είναι, ναι. Μόνο που ούτε ενθάρρυνση βρίσκουν αυτά τα παιδιά ούτε καν ευήκοα ώτα, στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον.
Οπότε, δεδομένου και του νεαρού της ηλικίας, απελπίζονται και κάνουν τα αδιανόητα.
-
Δεν ξέρω, εμένα μου βρωμάνε πάρα πολλά σε αυτή την υπόθεση.
Κατ'αρχήν, το παιδί στο γράμμα ζητάει από τους γονείς του να μη χωρίσουν, γιατί μόνο όταν τους βλέπει μαζί είναι χαρούμενο, κάτι το οποίο δεν αναφέρεται πουθενά στα άρθρα, αλλά φαίνεται στις φωτογραφίες του γράμματος. Και επιμένω, είναι δυνατόν να είναι το παιδί σε τόσο άσχημη κατάσταση και οι γονείς να μην έχουν πάρει χαμπάρι; Επίσης, το σχολείο είναι ιδιωτικό και εκκλησιαστικό, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει, τόσο για το σχολείο όσο και για τους γονείς που το επέλεξαν.
Η ευθύνη του σχολείου είναι τεράστια, αλλά δεν μπορεί να φταίει μόνο αυτό.
Για να πω την αλήθεια, δεν αντιλήφθηκα ότι το παιδί ζητούσε από τους γονείς του να μη χωρίσουν. Αν είναι έτσι, τότε ναι, αυτό θα είχε σίγουρα παίξει τον ρόλο του στην όλη ψυχολογική του κατάσταση, δεν το συζητώ!
-
Δεν ξέρω, εμένα μου βρωμάνε πάρα πολλά σε αυτή την υπόθεση.
Κατ'αρχήν, το παιδί στο γράμμα ζητάει από τους γονείς του να μη χωρίσουν, γιατί μόνο όταν τους βλέπει μαζί είναι χαρούμενο, κάτι το οποίο δεν αναφέρεται πουθενά στα άρθρα, αλλά φαίνεται στις φωτογραφίες του γράμματος. Και επιμένω, είναι δυνατόν να είναι το παιδί σε τόσο άσχημη κατάσταση και οι γονείς να μην έχουν πάρει χαμπάρι; Επίσης, το σχολείο είναι ιδιωτικό και εκκλησιαστικό, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει, τόσο για το σχολείο όσο και για τους γονείς που το επέλεξαν.
Η ευθύνη του σχολείου είναι τεράστια, αλλά δεν μπορεί να φταίει μόνο αυτό.
Κάποιοι έχουν το θάρρος και το κάνουν, άλλοι απλά δεν αξίζει να ζουν, δεν έχουν ή δεν θέλουν να προσφέρουν στην κοινωνία.
Για να αυτοκτονήσει μαθητής εκκλησιαστικού σχολείου πάει να πει πως δεν βρέθηκε εκεί επειδή το επέλεξε…, Δεν γνωρίζω το εκπαιδευτικό σύστημα της Ισπανίας αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως η χώρα έχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα ίσως να είναι σε χειρότερη κατάσταση από εμάς. Ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών δεν αντέχει το σχολείο αλλά αυτό δεν αρκεί για να αυτοκτονήσουν! Τώρα μάθαμε και το bullying, δεν αναφέρει το πρόβλημα? Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι πως θα ένιωθε υπεύθυνο για τα οικογενειακά προβλήματα που υπήρχαν και ίσως λογω σεξουαλικών προτιμήσεων δεν άντεξε. Στη φωτογραφία φαίνεται ένα κανονικό παιδί τίποτα δεν δικαιολογεί να τον κοροϊδεύουν οι συμμαθητές του. Αν πέφτω μέσα τότε προφανώς δεν άντεξε την ‘’απόρριψη’’ της χριστιανικής εκκλησιάς… Είναι μεγαλύτερη αμαρτία από την αυτοκτονία.
Όλοι αντιδρούν στο να μεγαλώσει ένα παιδί με ομοφυλόφιλους γονείς το απαγορεύει και η νομοθεσία, στην αντίθετη περίπτωση πρέπει να αλλάξει προτιμήσεις με κάθε τρόπο, όλα επιτρέπονται μέχρι να επιτευχτεί ο στόχος κανείς δεν αντιδρά, εκτός κι αν βρεθεί κάποιος με το ίδιο πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση βέβαια θα κατηγορηθεί πως του μετέδωσε την αρρώστια.
Το περιστατικό έγινε την Ισπανία, αν γινόταν στην Ελλάδα θα είχαν βγει σε διαθεσιμότητα οι αναπληρωτές από το εκκλησιαστικό! ::)