Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: harac στις Απριλίου 09, 2017, 12:55:26 pm
-
Καλό είναι να μπαίνουν μερικά πράγματα στη θέση τους, καθώς και όρια. Μπορεί να μη συμφωνούμε με όλα, αλλά σίγουρα τα παιδιά έχουν διαφορετική αντίληψη από τους ενήλικες για τις ανθρώπινες αξίες, όπως η φιλία και αυτό είναι φυσιολογικό για την ηλικία τους:
Το παιδί σου δεν είναι ο κολλητός σου
Πηγή: the psy trap.
άρθρο της Γεωργίας Κανελλοπούλου
http://www.thepsytrap.gr/2015/10/blog-post_8.html
-
Η ανωτέρω δημοσίευση είναι απόλυτα σεξιστική..αρχίζει με την "αγάπη" της μητέρας όταν το παιδί είναι ακόμα βρέφος, εικόνα που έχει περάσει δεκαετίες τώρα στην Ελληνική κοινωνία με...καθαρά αυταρχικό τρόπο απο τα ακίνδυνα ¨φεμινιστικά¨κινήματα.
Φασιστική μέθοδος χαλιναγώγησης του ανθρώπινου νου προβάλοντας αθώα προσωπάκια ""μητέρες"", εικόνα που έχει υποβιβάσει τον ρόλο του πατέρα μέσα και έξω από τον γάμο σαν υπόχρεο καταβολής χρημάτων και μόνο. Εκτος γάμου ο πατέρας αντιμετωπίζει ποινές φυλάκισης χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας με τα τέκνα του. http://equalparentinggreece.blogspot.gr/
Στο τέλος καταλήγει "οταν ο πατέρας βρίζει", αυτό μου έμεινε....
Καλό πάσχα
-
Και το αποτέλεσμα θα δείξει/έδειξε ή όπως το πάρει κανείς.
Και από τις 2 πλευρές.....ΟΚ.
-
Εγώ συμφωνώ.
Άλλο φιλικός και άλλο φίλος.
Από την άλλη όρια και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά υπάρχουν σε όλες τι ανθρώπινες, συμπεριλαμβανομένων των φιλικών, σχέσεις.
Οπότε μπορείς να πεις ότι είναι μία μορφή "φιλίας" και αυτό.
Στο περιβάλλον μου κάποιες περιπτώσεις "κολλητών" γονέων - παιδιών κατέληξαν σε ανεύθυνους ενήλικες.. Η παιδική και εφηβική τους ηλικία βέβαια ήταν τρισευτυχισμένη.
Σε γενικές γραμμές πάντως μου άρεσε ο τρόπος γραφής της πολύ.
-
Τα ίδια ισχύουν και για σχέσεις μεταξύ μαθητών-εκπαιδευτικών. Αν και κάποιοι έχουν καλή διάθεση με άνετο επικοινωνιακό ύφος, άλλοι το παίζουν συστηματικά "μαθητοπατέρες" με αποτέλεσμα τα παιδιά και να χάνουν την αίσθηση των ρόλων και να συγχίζονται. Χρειάζεται προσοχή σε όλα, φυσικά και με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρέπει να μπαίνουν όρια παντού, για ευνόητους λόγους.
-
Το παιδι σου δεν είναι κολλητός σου, αλλά ουτε και φίλος σου. Οι ρόλοι μητέρα - πατερας πρεπει να ειναι διακριτοί.
Τωρα, το τί ακουμε τα τελευταια χρόνια απο ψυχολόγους μη πιστευουμε σε όλα και για όλα. γενικες αρχες υπάρχουν όχι άρπα κόλλα το καθε τι που ακουμε σε όποια περίπτωση. Για μένα πιο ωφέλιμοι είναι οι κοινωνικοί ανθρωπολόγοι απο τον καθε ψυχολόγο...(αλλά αυτό ειναι άλλο θέμα)
Ξαφνικά πια όλοι το παίζουμε "μοντερνοι και απελευθερωμένοι ενω κουβαλάμε ενα κάρο προκαταλήψεις , ανασφέλειες, στερεότυπες αντιλήψεις, και φόβους να αντιμετωπίσουμε μια κατασταση στο όνομα τάχα τες του "υπεράνω"...
Τωρα θυμήθηκαν την αξία του θηλασμού πόσο καλό κανει στο παιδί ( λόγω κρίσης)
Τωρα θυμήθηκαν να αγοράζουμε ελληνικά προιόντα που είναι καλύτερα....κ.ο.κ
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο..
-
Πολύ σωστός ο Μάρκος!!!
-
MARKOS,
συμφωνώ και εγώ μαζί σου ειδικά στο σημείο ότι δεν είναι απαραίτητο να πιστεύουμε σε όλα και για όλα. Καλό είναι όμως να δίνονται και κάποιες αφορμές για σκέψη και συζήτηση.
Το γεγονός, επίσης, ότι κάποιοι είναι υποκριτές ή όχι, δεν μειώνει την σημασία των πραγματικών προβλημάτων. Απλώς, κάποιοι επωφελούνται από αυτά για να παίξουν το δικό τους παιχνίδι.
-
MARKOS,
συμφωνώ και εγώ μαζί σου ειδικά στο σημείο ότι δεν είναι απαραίτητο να πιστεύουμε σε όλα και για όλα. Καλό είναι όμως να δίνονται και κάποιες αφορμές για σκέψη και συζήτηση.
Το γεγονός, επίσης, ότι κάποιοι είναι υποκριτές ή όχι, δεν μειώνει την σημασία των πραγματικών προβλημάτων. Απλώς, κάποιοι επωφελούνται από αυτά για να παίξουν το δικό τους παιχνίδι.
Τί μας λες;
(http://i63.tinypic.com/105a6as.jpg)
Η αγάπη μου για τον άνθρωπο, η περιέργια μου να εξερευνήσω τον ανθρώπινο ψυχισμό, η αμφισβήτηση μου πάνω σε όλα και το κυνήγι της σχετικότητας με έκαναν να διαλέξω αυτό το επάγγελμα ή ακόμη καλύτερα να διαλέξει αυτό εμένα.
Για μένα το επάγγελμα του ψυχολόγου είναι ένα δώρο ζωής! Δώρο που μου χαρίζεται από τα άτομα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα που μοιράζονται μαζί μου.
-
;)
-
Καλό είναι να μπαίνουν μερικά πράγματα στη θέση τους, καθώς και όρια. Μπορεί να μη συμφωνούμε με όλα, αλλά σίγουρα τα παιδιά έχουν διαφορετική αντίληψη από τους ενήλικες για τις ανθρώπινες αξίες, όπως η φιλία και αυτό είναι φυσιολογικό για την ηλικία τους:
Το παιδί σου δεν είναι ο κολλητός σου
Πηγή: the psy trap.
άρθρο της Γεωργίας Κανελλοπούλου
http://www.thepsytrap.gr/2015/10/blog-post_8.html
Δεν χρειαζεται καν το διαβασω...ποσοι/ες αραγε ακομα και στα 40 περιμενουν τον καφε στο κρεβατι το φαγητο το μεσημερι η λενε τα ερωτικα στην μανα τους...οι γονεις ειναι "αιωνιοι" κολλητοι και μαλιστα χωρις αντιτιμο....
Οταν οι γονεις στην Ελλαδα του 2017 κοβουν την μιση συνταξη τους για να την δωσουν στα παιδια και τα εγγονια τους ελα να μου πεις ποιος ειναι κολλητος...
ΥΓ. Ψυχολογος μαι αρς...
-
;)
1. Ο καλός ο "καπετάνιος" στη "φουρτούνα" φαίνεται: Δε βγάζει το "καράβι" με λόγια. Δε θα του πει κανείς "κάνε δεξιά" όταν τα κύματα έρχονται "από δεξιά": Έτσι πρέπει όμως!!!
2. Μπορεί και να το "ρίξει" στην ξέρα κ ο καλύτερος "καπετανέος". ΑΝ περιμέναμε σωτήρες θα είχαμε λυτρωθεί.
3. Στη "γαλήνη" το πάει και στον "αυτόματο".
Εν τέλει (να ξαναπω):
Το αποτέλεσμα (ΚΑΙ ΜΟΝΟ) δείχνει.