Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Τυπική Εκπαίδευση => Σχολικά μαθήματα => Δημοτικό => Μήνυμα ξεκίνησε από: gismix στις Νοέμβριος 18, 2022, 07:44:24 μμ
-
Παρακαλώ τους συναδέλφους που διδάσκουν στην Ε Δημοτικού αν μπορούν να δώσουν πληροφορίες
α. Τα διαγωνίσματα είναι υποχρεωτικά και σε ποια μαθήματα; Δηλαδή ο δάσκαλος είναι υποχρεωμένος να βάλει ωριαίο διαγώνισμα (όπως στο γυμνάσιο) ή το κάνει για να έχει κάτι χειροπιταστό για τον βαθμό.
β. Στα θρησκευτικά και την γεωγραφία είναι υποχρεωτικό το διαγώνισμα;
γ. Στις ξένες γλώσσες είναι υποχρεωτικό το διαγώνισμα;
δ. Υπάρχει κάποι ΦΕΚ ή οδηγία που να αναφάρονται τα παραπάνω;
Ευχαριστώ.
-
http://fresh-education.gr/%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82/
δε λέει πουθενά ότι είναι υποχρεωτικό για κανένα μάθημα, αλλά έχει να κάνει με το πώς επιλέγεται να ερμηνευθεί το προεδρικό διάταγμα, μπορεί να θεωρεί ή να μη θεωρεί ο δάσκαλος/εκπαιδευτικός ότι το τεστ είναι αναπόσπαστο μέρος των κριτηρίων αξιολόγησης και ως εκ τούτου υποχρεωτικό
γενικώς, το στοιχείο της υποκειμενικής κρίσης είναι ή θα έπρεπε να είναι πιο περιορισμένο στο γραπτή εξέταση και υπό αυτή την έννοια νομίζω πως θα έπρεπε να επιδιώκεται (με μέτρο)
όσο για τα Αγγλικά, δεν είναι δύσκολο με τρεις ώρες την εβδομάδα, που μπορεί στην πράξη να είναι και λιγότερες, σε Ε’ και Στ’ ειδικά στο πρώτο τρίμηνο σε ένα σχολείο που πηγαίνεις για πρώτη φορά να σχηματίσεις εντελώς λανθασμένη εικόνα για ένα μαθητή από την προφορική εικόνα σε σχέση με αυτή που θα πάρεις από το γραπτό του, δε συμβαίνει συχνά αλλά συμβαίνει
-
Στα γαλλικα ήδη απο την Ε', βαζω ενα διαγωνισμα κάθε φορα που ολοκληρωνω μια ενοτητα (1,5 -2 μηνες) για να ελεγξω τι καταλαβαν και αναλογα να συνεχισω
-
Έχω όμως να θέσω ένα ερώτημα. Κάτι που απασχολεί και εμένα στο γυμνάσιο. Πόσο δυνατό είναι για ένα παιδί Ε Δημοτικού να μάθει (για παράδειγμα) 4 κεφάλαια Ιστορίας απ έξω και μάλιστα κατά λέξη. Γιατί όσο και λέμε "με δικά τους λόγια" οι ερωτήσεις δεν είναι μόνο ανάπτυξης. Είναι επίσης και αντιστοίχησης, πολαπλής επιλογής και κυρίως συμπλήρωση κενού . Οι κατηγορίες αυτές αν και διευκολύνουν από μία άποψη από την άλη χρειάζονται κατά λέξη απομηνμόνευση. Πως μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιο όγκο ύλης έν παιδί, ιδιαιτερα αν δεν έχει κάποια βοήθεια. Αλλά και κάτι το ουσιαστικότερο. Τι νόημα έχει (εκτός του να έχω ένα βαθμό για να δικαιολογήσω το βαθμό). Θα μάθουν τα παδιά καλύτερα; Η πράξη έχει δείξει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει...
-
Έχω όμως να θέσω ένα ερώτημα. Κάτι που απασχολεί και εμένα στο γυμνάσιο. Πόσο δυνατό είναι για ένα παιδί Ε Δημοτικού να μάθει (για παράδειγμα) 4 κεφάλαια Ιστορίας απ έξω και μάλιστα κατά λέξη. Γιατί όσο και λέμε "με δικά τους λόγια" οι ερωτήσεις δεν είναι μόνο ανάπτυξης. Είναι επίσης και αντιστοίχησης, πολαπλής επιλογής και κυρίως συμπλήρωση κενού . Οι κατηγορίες αυτές αν και διευκολύνουν από μία άποψη από την άλη χρειάζονται κατά λέξη απομηνμόνευση. Πως μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιο όγκο ύλης έν παιδί, ιδιαιτερα αν δεν έχει κάποια βοήθεια. Αλλά και κάτι το ουσιαστικότερο. Τι νόημα έχει (εκτός του να έχω ένα βαθμό για να δικαιολογήσω το βαθμό). Θα μάθουν τα παδιά καλύτερα; Η πράξη έχει δείξει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει...
Πονεμένη ιστορία αυτό το πώς μαθαίνεται η ιστορία. Κι εμένα ως καθηγήτρια γυμνασίου με απασχολεί. Εγω θεωρώ αυτονόητο ότι το θέλω με δικά τους λόγια αλλά τα παιδιά δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό, οι γονείς που τα διαβάζουν επίσης, και φυσικά πολλές συνάδελφοι θεωρούν σωστή μελέτη να λέει το παιδί απ έξω ολόκληρες παραγράφους γιατί έτσι «εκφράζεται καλύτερα». ….
Γενικα πάντως κρίνοντας από τους μαθητες στο γυμνάσιο, από το επίπεδο των άριστων καταλαβαίνω ότι έχει γίνει μια σωστή δουλειά από πλευράς του δασκάλου, η αποτελεσματικότητα όμως στο σύνολο των μαθητών είναι μικρή, παρολο που όλοι γνωρίζουμε ότι οι συνάδελφοι στο δημοτικό βάζουν συχνά επαναληπτικά και σε γενικές γραμμές πολλές ασκήσεις για το σπίτι. Άρα η μέθοδος κάπου χωλαίνει, ασχέτως των καλών προθέσεων…
-
Έχω όμως να θέσω ένα ερώτημα. Κάτι που απασχολεί και εμένα στο γυμνάσιο. Πόσο δυνατό είναι για ένα παιδί Ε Δημοτικού να μάθει (για παράδειγμα) 4 κεφάλαια Ιστορίας απ έξω και μάλιστα κατά λέξη. Γιατί όσο και λέμε "με δικά τους λόγια" οι ερωτήσεις δεν είναι μόνο ανάπτυξης.
δεν θέλω να παρέμβω στην κουβέντα, δεν είναι τα θεωρητικά ο κλάδος μου (ε, και το δημοτικό γλώσσα είναι περισσότερο , λιγότερο αριθμητικός γραμματισμός) , ως κάποιας ηλικίας και παρατήρησης όμως : θεωρώ ότι τα παιδιά μια χαρά μαθαίνουν και απέξω, παλιότερα κατεβατά μάθαιναν, είναι αναπτυξιακό χαρακτηριστικό τους που το αφήσαμε να ατονήσει. τα μικρά μας δεν μαθαίνουν και λένε απέξω τα παραμύθια που τους διαβάζουμε; φυσικά και οξύνεται το μυαλό με αυτή την άσκηση μυαλού. τα έχουμε κάνει μαλθακά εντελώς, ας κοπιάσουν και λίγο. και κανά ποίημα να μάθουν δε βλάπτει. έχουμε πήξει στην "κριτική σκέψη" , αλλά χωρίς γνωστικό υλικό στιβαρά χωνεμένο (όχι απλή παπαγαλία αλλά και στη μνήμη κάπως) πώς να συσχετίσεις πράγματα ; το βλέπω σε φίλους ιστορικούς (ακαδημαϊκά ψηλά εννοώ, όχι απλά πτυχιούχους). ας ασκηθούν λίγο, φυσικά να καταλαβαίνουν κιόλας αλλά ας ξεκινάνε από κάπου τον πνευματικό κόπο. από την πολλή ντεμέκ κριτική σκέψη (και την απουσία εξέτασης - όχι αλά παλαιά φυσικά) σήμερα πάνε σχολείο αδιάβαστα τα περισσότερα στο γυμνάσιο και στο λύκειο σίγουρα.
-
δεν θέλω να παρέμβω στην κουβέντα, δεν είναι τα θεωρητικά ο κλάδος μου (ε, και το δημοτικό γλώσσα είναι περισσότερο , λιγότερο αριθμητικός γραμματισμός) , ως κάποιας ηλικίας και παρατήρησης όμως : θεωρώ ότι τα παιδιά μια χαρά μαθαίνουν και απέξω, παλιότερα κατεβατά μάθαιναν, είναι αναπτυξιακό χαρακτηριστικό τους που το αφήσαμε να ατονήσει. τα μικρά μας δεν μαθαίνουν και λένε απέξω τα παραμύθια που τους διαβάζουμε; φυσικά και οξύνεται το μυαλό με αυτή την άσκηση μυαλού. τα έχουμε κάνει μαλθακά εντελώς, ας κοπιάσουν και λίγο. και κανά ποίημα να μάθουν δε βλάπτει. έχουμε πήξει στην "κριτική σκέψη" , αλλά χωρίς γνωστικό υλικό στιβαρά χωνεμένο (όχι απλή παπαγαλία αλλά και στη μνήμη κάπως) πώς να συσχετίσεις πράγματα ; το βλέπω σε φίλους ιστορικούς (ακαδημαϊκά ψηλά εννοώ, όχι απλά πτυχιούχους). ας ασκηθούν λίγο, φυσικά να καταλαβαίνουν κιόλας αλλά ας ξεκινάνε από κάπου τον πνευματικό κόπο. από την πολλή ντεμέκ κριτική σκέψη (και την απουσία εξέτασης - όχι αλά παλαιά φυσικά) σήμερα πάνε σχολείο αδιάβαστα τα περισσότερα στο γυμνάσιο και στο λύκειο σίγουρα.
Άλλο όμως να μαθαίνεις απ έξω πληροφορίες, άλλο να μαθαίνεις κείμενα. Η διατύπωση σ ένα βιβλίο ιστορίας είναι επιλογή του συγγραφέα και συχνά όχι καλή. Το ίδιο κ η παραγραφοποιηση, που συχνά υπακούει και σε άλλους νόμους (σελιδοποίηση, εικονογράφηση κλπ). Σαφώς να θυμουνται πρόσωπα, γεγονότα, χρονολογικές συσχετίσεις (πριν κ μετά), αιτιακες σχέσεις κλπ, αλλά γιατί θεωρείται προσόν να λενε την παράγραφο απ έξω έξω οταν ρωτάς κάτι συγκεκριμένο; Εμένα μ ενοχλεί πολύ. Ειδικά όταν κάνω εξέταση-ανακεφαλαίωση και ρωτάω συγκεκριμένα πράγματα που θεωρώ βασικά και κυρίως αναγκαία γις τη συνέχεια, και πετάγεται το παπαγαλάκι και λέει «κυρία ξεχάσαμε να πούμε….», εμένα μου γυρίζει το μάτι και μου πήρε καιρό να μάθω να μην δείχνω τον εκνευρισμό μου. Δεν φταίει το παιδί που καποοος το εκπαίδευσε έτσι. Γιατί το άλλλο που ξεχνάνε μια λέξη και σου αφήνουν την πρόταση ημιτελή γιατί δεν ξέρουν τι να γράψουν;
-
Εδώ και χρόνια θεωρώ ότι το να μαθαίνουν τα παδιά το μάθημα απ έξω (ακόμα και παπαγαλία) είναι μία βασική δεξιότητα πυο θα τους φανεί πολύ χρήσιμη στην ζωή τους. Το θέμα είναι μέχρι πιο σημείο και ποια ποσότητα ύλης μπορεί να απομνημονεύσει ένα παιδί Ε Δημοτικού , αν βάλουμε ότι έχει το κάνει το ίδιο σε όλα τα μαθηματα. Πως γίνεται δηλαδή να θυμάται για την Δευτέρα (παράδειγμα φέρνω). 4 μαθήματα ιστορίας, 1 μάθημα φυσικής, 1 μάθημα μαθηματικών, δέκα σκήσεις αγγλικων, πέντε γαλλικών μαζί με 4 κανονες για τον τρόπο που κλίνονται ορισμένα επίθετα και ρήματα.
Φυσικά το ίδιο γίνεται και στα γυμνάσιο. Μάλλον ρωτάω ρητορικές ερωτήσεις. Αλλά πιστέυω ότι δεν βγαίνει.... η εξίσωση.
-
Εφόσον τα έχουν καταλάβει μπορούν και να τα θυμούνται όλα τα μαθήματα που ανέφερες. Τα παιδιά με όλα αυτά που τους βάζουμε στα σχολεία κυρίως εξασκούνται στο να μάθουν πως διαβάζεται το κάθε μάθημα, είναι απαραίτητες δεξιότητες. Τα διαφορετικά μαθήματα προσφέρουν στο μαθητή και αυτό. Και η επανάληψη που ζητείται είναι και μια διαδικασία μάθησης, μία δεξιότητα. Δεν θα γίνουν όλα μαθητικοί, ιστορικοί, κλπ.
Στις θεωρίες γίνονται και σχεδιαγράμματα για να τους βοηθήσουν. Εξάλλου δεν μαθαίνουν και τα 4 μαθήματα της ιστορίας μαζί. Τα έχουν μάθει σε 4 τουλάχιστον διαφορετικές μέρες και μετά τα κάνουν επανάληψη. Και η φυσική στο δημοτικό είναι περισσότερο θεωρητική οπότε εφόσον το έχουν καταλάβει μαθαίνουν το συμπέρασμα.
Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ως γονιός πως μαθαίνουν παπαγαλία είναι η προπαίδεια. Και φυσικά πρέπει να έχουν κατανοήσει τι είναι ο πολλαπλασιασμός αλλά την προπαίδεια πρέπει να την μάθουν σαν ποιηματάκι. Και δεν είναι μόνο για να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αριθμητικές πράξεις αλλά είναι βασική δεξιότητα η απομνημόνευση.
Η διαδικασία αυτή εξασκεί το μυαλό και το μυαλό χρειάζεται να εξασκείται σε διαφορετικούς τρόπους σκέψης διότι έτσι μεγαλώνει. Μόνο η κριτική σκέψη δεν αρκεί, μόνο η αποστήθιση δεν αρκεί....
Εξάλλου το μάθημα στο δημοτικό μαθαίνεται μέσα στην τάξη. Και στο γυμνάσιο το έχουν μάθει μέσα στην τάξη εδώ που τα λέμε.
-
@gismix χωρίς να είμαι της πρωτοβάθμιας, υποθέτω ότι αυτό που ρωτάς είναι υποκειμενικό. Εξαρτάται από τον χρόνο ανάγνωσης κάθε παιδιού, ποσο πρόσεχαν στην τάξη, τις δραστηριότητες που έγιναν στην τάξη ώστε να το μάθει εκεί, το πόσο βιωματικά ήταν αυτά που μαθεύτηκαν ώστε να γίνουν κατανοητά κλπ. Πάντως πολλά παιδιά στο δημοτικό πιέζονται. Δεν ξέρω όμως αν ειναο θέμα όγκου εργασιων ή λανθασμένης πίεσης από γονείς.
Για την απομνημόνευση έχω σοβαρές ενστάσεις σ αυτά που λετε.
Η προπαίδεια είναι κάτι σαφές, φυσικά το μαθαίνεις απ έξω όπως είναι. Μετά ελπίζω ότι απλώς έχουν κατανοήσει τον μηχανισμό. Δεν φαντάζομαι ότο τα θυμουνται απ έξω. Εγω πάντως την προπαίδεια του 6, 7 και 8 δυσκολεύτηκα πολύ και ίσως δεν την έμαθε ποτέ ποιηματάκι, από ένα σημείο κ μετά έκανα απλα προσθέσεις στο μυαλό μου (ενώ ως ενήλικας είμαι πολύ αριθμομνήμων). Και στις γλώσσες είχα πάντα την αίσθηση ότι δεν μάθαινα απ έξω ακριβώς την κλίση, αλλά καταλάβαινα τον μηχανισμό και λειτουργούσα βάσει ενστίκτου. Τους μηχανισμούς φυσικά τους κατανοείς μετά από πολλή μελέτη και εξάσκηση που περιλαμβάνει και την εκμάθηση από μνήμης αλλά δεν περιορίζεται εκεί.
Η απομνημόνευση είναι βήμα αλλά όχι το μόνο. Ειδικά στην Ιστορία. Γιατί να πιεστεί το παιδί να μάθει μια συγκεκριμένη διατύπωση; Δεν αρκεί η πληροφορία; Αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα. Εμένα κ από το σχεδιάγραμμα να τα μάθουν, αν γράψουν τος πληροφορίες όλες, μου αρκεί. Όχι απλα μου αρκεί αλλά μπορεί να τους βαλω καθ παραπάνω απ αυτόν που απλα παπαγάλισε χωρίς να καταλαβαίνει.
-
Ελπίζω πως δεν είναι μόνο η Έσπερος. Ειλικρινά, θέλω να πιστεύω πως οι υπόλοιποι δεν έχουν υπομονή να συζητήσουν τα αυτονόητα αλλιώς πιάσαμε όντως πάτο.