Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Σχολική ζώνη => Μήνυμα ξεκίνησε από: spaceoddity στις Ιανουάριος 18, 2007, 09:09:30 πμ
-
Καλημέρα σε όλους, και (καθυστερημένες) ευχές για Καλή Χρονιά (και χρόνια πολλά σε Θανάσηδες-Αθανασίες!)
Λοιπόν, χτες το βράδυ, ούτε λίγο ούτε πολύ, ένας μαθητής μας βγήκε από το παράθυρο της αίθουσας (1ος όροφος) και πήδηξε στο προαύλιο. Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, συμβαίνουν κι αυτά... Δεν έπαθε τίποτα απολύτως, και ο λόγος που το έκανε ήταν ό ίδιος λόγος που κάνει οτιδήποτε: για χαβαλέ.
Αυτά συνέβησαν στο Εσπερινό Γυμνάσιο (με λυκειακές τάξεις), όπου είμαι νεοδιόριστη καθηγήτρια Πληροφορικής. Η πλάκα ότι χτες ήμουν εφημερία στον όροφο (ξέρω με τι αστέρια έχω να κάνω, και έκανα "περιπολίες" στον όροφο... αυτό συνέβη τη στιγμή ακριβώς που χτύπησε το κουδούνι για μέσα). Και απ'οτι έμαθα μετά από τις παλιότερες, ο καθηγητής σε εφημερία έχει ευθύνη γενικώς ότι και να συμβεί (όχι μόνο στο διάλειμμα-αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς;)
Απόψε θα κάνουμε σύσκεψη καθηγητών, και σε πρώτη φάση έχουμε σκοπό να του ρίξουμε αποβολή... το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο: οι γονείς (ο πατέρας συγκεκριμένα απ'ότι μου έχουν πει, δεν τον έχω γνωρίσει η ίδια αλλά τον ξέρουν οι υπόλοιποι καθηγητές) είναι μονίμως μεσ'στη μαστούρα, οπότε καταλαβαίνετε τις "συνθήκες διαπαιδαγώγησης" που βιώνει στο σπίτι του... και έχουμε και άλλες 2-3 περιπτώσεις δύσκολες (για άλλους λόγους) στο σχολείο, οι υπόλοιποι ως ενήλικες είναι ευσυνείδητοι και γίνεται ωραίο μάθημα... όταν με φτάνουν στο νυν και αεί οι "προβληματικοί" απλά τους ρίχνω ωριαία αποβολή για να μπορέσω να συνεχίσω το μάθημα με τους υπόλοιπους που ενδιαφέρονται... και οι καλοί δείχνουν ανοχή σε γενικές γραμμές-τους θαυμάζω!-πλέον όμως έχουν αρχίσει να χάνουν κι αυτοί την υπομονή τους, και κινδυνεύουμε να χάσουμε και τους καλούς μαθητές (αν δεν διατηρήσει κάποια ελάχιστα μαθητών, θα πάει για φούντο το Εσπερινό...)
Το θέμα της συμπεριφοράς των παιδιών αυτών μας έχει απασχολήσει πολλές φορές στο σχολείο, και εγώ "ξηγήθηκα" μαζί τους όταν έβαλα βαθμούς στο πρώτο τρίμηνο (αυτά τα προβλήματα τα έχουμε μόνο Α'-Β' γυμνασίου - από Γ' γυμνασίου και πάνω είναι όλοι πολύ καλοί): δεν έβαλα κανένα βαθμό κάτω από τη βάση για να τους δώσω θάρρος και κίνητρο να προσπαθήσουν (αν και δεν άξιζαν 10), αλλά τους προειδοποίησα ότι αυτό δεν θα συνεχιστεί στο Β' τρίμηνο... και έτσι όπως πάει, θα πέσουν πολλοί κάτω από τη βάση... και καλά θα πάθουν κατά μια άποψη, αλλά υπάρχει και η πολύ ώριμη άποψη του θεολόγου του σχολείου: τα παιδιά αυτά κανονικά θα έπρεπε να πηγαίνουν σε ειδικό σχολείο - στην Κεφαλονιά ειδικό σχολείο δεν υπάρχει - τι είναι πιο κοντά στο ειδικό σχολείο, για να πάρουν ένα χαρτί; το εσπερινό...
Βέβαια μετά το χθεσινό, τίθεται και νέο θέμα, το οποίο φυσικά είναι μη βρεθούμε να μας κυνηγάνε γονείς κλπ. με αστυνομίες!!!! γιατί την ευθύνη εμείς τη φέρουμε για ότι συμβεί στο σχολείο, ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι γονείς στο σπίτι τους...
Ότι σχόλιο-συμβουλή-παρόμοια εμπειρία έχετε, ευπρόσδεκτα 8)
-
Καλή σου μέρα Μίνα και καλή χρονιά! :)
Εμπειρία,βέβαια,από τέτοια θέματα δεν έχω και ούτε θα το παίξω ειδική.Θα σου πω μόνο ότι σε παρόμοια περίπτωση (έντονης "παραβατικότητας",αν θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε έτσι) που αντιμετώπισε η αδερφή μου πέρισυ, σε δημοτικό όμως,υπήρξε επέμβαση του Σχολικού Συμβούλου(η δασκάλα του παιδιού και η αδερφή μου είχαν ζητήσει επανειλημένα να το δει ψυχολόγος το παιδί).Δεν ξέρω τι απέγινε τελικά γιατί όλα αυτά διαδραματίστηκαν στο τέλος της σχολικής χρονιάς,κι αφού είχαν φτάσει στο αμήν και κινδύνεψαν πολλές φορές να πληρώσουν τη "νύφη" οι δάσκαλοι(φέτος η αδερφή μου δεν είναι στο ίδιο σχολείο).Μετά όμως από συνεχόμενες συσκέψεις με διευθυντή-δασκάλους-σύμβουλο,το θέμα πήγαινε προς την κατεύθυνση να μετάφερθεί το παιδί σε άλλο σχολείο (πιθανότατα ειδικό).Ανεξάρτητα από το αν υπάρχει κάτι τέτοιο στην Κεφαλλονιά, αν το παιδί χρήζει ειδικής βοήθειας,η τελική απόφαση πρέπει να ανήκει στον σύμβουλο της Β/θμιας της περιοχής.
Αν ισχύουν τα ίδια πράγματα λοιπόν στη Β/θμια,όπως στην Α/θμια,ίσως θα έπρεπε να απευθυνθεί ο γυμνασιάρχης στο σχολικό σύμβουλο.(αν ο ίδιος δεν έχει άμεση γνώση της κατάστασης του παιδιού,ώστε να αναλάβει μόνος του την πρωτοβουλία,ξέρω ότι το ζητά ο αρμόδιος δάσκαλος)
Αυτά ήξερα,ίσως κάποιοι συνάδελφοί σου γνωρίζουν καλύτερα.Ελπίζω όλα να πάνε καλά! ;)
-
πολύ σωστή η ιδέα σου για το σχολικό σύμβουλο... η πλάκα είναι ότι η σχολική σύμβουλος είχε έρθει στο σχολείο νωρίτερα το απόγευμα για ευχές (πριν το συμβάν). Θα το προτείνω βεβαίως στους υπόλοιπους το βράδυ, ευχαριστώ :)
-
Καλημέρα και από εμένα κορίτσια και Καλή Χρονιά
Ούτε εγώ είμαι ειδικός ούτε θέλω να το παίξω ειδικός. Επιπλέον, δεν έχω καμμιά εμπειρία από σχολική τάξη και λειτουργία του σχολικού πλαισίου. Για αυτό συγχωρέστε μου αν πω ή προτείνω κάτι ανέφικτο. Από ότι διάβασα τα παιδιά αυτά έχουν πρόβληματα που ξεκινούν από το οικογενειακό τους περιβάλλον μήπως θα έπρεπε να κοιτάξετε ως σύλλογος την περίπτωση να παρέμβει και κάποιος Κοινωνικός Λειτουργός (εάν υπάρχει κάποια τέτοια υπηρεσία στην Κεφαλονιά βέβαια). Επίσης μήπως ως σύλλογος καθηγητών αφού ενημερώσετε και τον Σχολικό Σύμβουλο συμβουλευτήτε και κάποιον αντίστοιχο οργανισμό όπως ο ΟΚΑΝΑ πχ για να εξετάσετε την περίπτωση αν οι μαθητές αυτοί κάνουν και οι ίδιοι χρήση? Μπορείτε ακόμη και αν δεν υπάρχει αντίστοιχος οργανισμός να επικοινωνήσετε μαζί τους ακόμη και μέσω Ιnternet. Πάντως κατά την άποψή μου τα μέτρα "καταστολής" δεν είναι τόσο αποτελεσματικά σε τέτοιες περιπτώσεις. Ούτε θεωρώ πως η ιδρυματοποίηση (ειδικά σχολεία κτλ) βοηθούν προς ουσιαστική κατεύθυνση.
Διώχνοντας τα παιδιά αυτά από το σχολείο τους επιβεβαιώνετε ακόμη πιο πολύ τη χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχουν για τους ίδιους τους ευατούς τους. Ανατροφοδοτήται μάλλον ένας φαύλος κύκλος της κακής εικόνας που έχουν για τον ευατό τους και τους άλλους.
Επίσης επέτρεψε μου να σου πω ότι ούτε η "προνομιακή" - χαριστική μεταχείριση από μεριάς σου τους βοηθάει. Μήπως λέω θα έπρεπε αντί να τους χαριστείς από την αρχή θα έπρεπε να τους αντιμετωπίσεις το ίδιο με τους υπολοιπους. Καταλαβαίνω για ποιο λόγο και με τι πνεύμα το έκανες αλλά δεν βοηθάει πιστεψέ με. Τους στριμώχνεις ποιο αποτελεσματικά το "φιλότιμο" αν τους αντιμετωπίσεις ώς "ωριμους" και υπεύθυνους παρότι δεν είναι. Τους κλονίζεις έτσι την αυτοεπιβεβαιούμενη κακή εικόνα που έχουν οι ίδιοι για τον ευτό τους.
Επειδή μου φαίνεται πως είσαι αρκετά ευαισθητοποιημένη θα έλεγα έστω και από μόνη σου να ψάξεις κάποιους ειδικούς που μπορούν να σε συμβουλέψουν πως πρέπει να τους αντιμετωπίσεις και ίσως αν στο επιτρέψει η διοικητική γραφειοκρατία της εκπαίδευσης να πας στον σύλλογο των καθηγητών και τον σχολικό σύμβουλο με κάποιες προτάσεις. Τώρα το πόσο θα σε ακούσουν είναι άλλο θέμα.
Συνήθως τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, οι έφηβοι, με τέτοιες παραβατικές συμπεριφορές εκπαίμπουν σήμα SOS και νομίζω ότι εσύ το ακούς αυτό το σήμα.
Σημ. το site του ΟΚΑΝΑ είναι: www.okana.gr μπές εκεί και δες τηλ. και διευθύνσεις και άλλων φορέων σχετικών ανά την ελλάδα. Νομίζω αν θυμάμαι καλά ότι υπάρχει κάτι αντίστοιχο και στην Κεφαλονιά.
-
Mat,όλα αυτά που λες,σωστά είναι.Πρόσφατα όμως διάβαζα σε ένα εκπαιδευτικό περιοδικό για τις αρμοδιότητες του σχολικού συμβούλου και έλεγε ότι υπεύθυνος αποφάσεων για την προσέγγιση-παρέμβαση-συνεργασία άλλων φορέων (Κοινωνικών Λειτουργών,Ψυχολόγων,ΚΔΑΥ...κλπ) είναι μόνο αυτός.Η ευθύνη-αρμοδιότητα των εκπαιδευτικών είναι μόνο,εφόσον εντοπιστεί κάποιο πρόβλημα το οποίο έχει και συχνότητα και ένταση και δεν αντιμετωπίζεται με τα συνήθη παιδαγωγικά μέσα,να αναφέρουν τα γεγονότα (και όχι να διαγνώσουν συμπτώματα) στον σχολικό σύμβουλο,κι από εκεί και πέρα,με την συνεργασία των αρμόδιων φορέων,να αντιμετωπιστεί το ζήτημα.Ουσιαστικά δηλαδή μετατίθεται η ευθύνη σε πιο ειδικούς.
Πολύ περισσότερο δε επειδή, στην περίπτωση που αναφέρει η spaceoddity,δεν υπάρχει συνεργασία με το σπίτι,μόνο η πολιτεία μπορεί να παρέμβει.Οποιαδήποτε κίνηση είτε του εκπαιδευτικού μεμονωμένα,είτε του συλλόγου διδασκόντων για επαφή με ΟΚΑΝΑ ή Κοινωνικο Λειτουργό,μπορεί να θεωρηθεί ότι υπερβαίνει τις αρμοδιότητες τους και να κινηθεί νομικά εναντίον τους ακόμα και ο γονιός.
Και κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι διάβασα πως ελάχιστοι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν μέχρι πού φτάνει το έργο των σχολικών συμβούλων (φυσικά ούτε εγώ το ήξερα...) και πότε πρέπει να ζητούν τη βοήθειά του!!! :(
Τέλος να συμπληρώσω ότι,κατά τη γνώμη μου,ειδικό σχολείο δεν σημαίνει απαραίτητα ιδρυματοποίηση.Όταν ένα παιδί διαγνωστεί από ειδικούς ότι χρήζει τέτοιας βοήθειας (είτε με την παρακολούθηση-συνεδρίες από αρμόδιους επιστήμονες είτε με την άμεση ένταξή του σε ειδικό σχολείο),η "άρνησή" μας να του τη δώσουμε μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του ίδιου του παιδιού (σκέψου στην προκειμένη περίπτωση ότι θα μπορούσε να είχε χτυπήσει πολύ άσχημα) ή τη ζωή των άλλων παιδιών (στην περίπτωση της αδερφής μου τον είχαν βρει να έχει έρθει με σουγιά στο σχολείο και είχε πετάξει μέχρι και θρανίο σε άλλο παιδί!),με συνακόλουθο αποτέλεσμα να την πληρώσει ο εκπαιδευτικός για κάτι που ήταν πάνω από τις δυνάμεις του να αντιμετωπίσει... :-\
-
Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση ή αν σε κάνει να νιώσεις καλύτερα αλλά μου συνέβη και μένα ακριβώς το ίδιο φέτος , μόνο που εγώ είμαι σε Λύκειο (ακόμα χειρότερα).
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο μαθητής όχι μόνο πήδηξε από τον 1ο όροφο αλλά έσπασε και το χέρι του!!! Εγώ ήμουν εφημερία και παρ'όλα αυτά δεν πήρα χαμπάρι τίποτα
γιατί ήταν μέσα στην αίθουσα και είχαν κλείσει την πόρτα. Μετά ήρθε ασθενοφόρο κλπ.
Τώρα από εκεί και πέρα να πεις στις "παλιότερες" ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τι πάει να πει ότι έχεις την εύθυνη για ότι συμβεί? Δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση τι θα έπρεπε να κάνεις? Να πηδήξεις να πιάσεις τον μαθητή? Εκτός φυσικά αν ο νόμος μιλάει για τον καθηγητή-Τιραμόλα που ειδικεύεται στο να πιάνει μαθητές στον αέρα (πως λέμε πουλιά στον αέρα)
Η ουσία είναι ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΟΤΙ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΑ ΣΟΥ. ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΑ. Η μόνη περίπτωση στην οποία έχεις κυρώσεις είναι αν δεν κάνεις την εφημερία σου και συμβεί κάτι. Σε αυτή την περίπτωση την έβαψες.
Τώρα σε περίπτωση που είσαι παρών και κάποιο παιδί χτυπήσει σοβάρα ας πούμε, και ο γονέας σε θεωρήσει υπευθυνο και σου κάνει μύνηση. Σε αυτήν την περίπτωση ανεξάρτητα από το αν ήσουν εκεί ή έφταιγες εσύ θα πας κατηγορούμενος στο δικαστήριο μαζί με τον διευθυντή του σχολείου και τον προιστάμενο. Από εκεί και πέρα εφόσον αποδειχτεί ότι δεν ήσουν εκεί θα αθωωθείς.
Τα παραπάνω τα έμαθα από αρκετά παλιούς και σοβαρούς καθηγητές από διαφορετικά σχολεία και τα θεωρώ αξιόπιστες πληροφορίες.
Δηλαδή αν ήσουν εκεί δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα απλά αν τυχόν συμβεί κάτι πολύ άσχημο τότε ενδέχεται να ταλαιπωρηθείς με δικαστήρια κλπ.
Και απ'οτι έμαθα μετά από τις παλιότερες, ο καθηγητής σε εφημερία έχει ευθύνη γενικώς ότι και να συμβεί (όχι μόνο στο διάλειμμα-αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς;)
Ότι σχόλιο-συμβουλή-παρόμοια εμπειρία έχετε, ευπρόσδεκτα 8)
-
:o :o :o :o :o!!!
Tί έγινε ρε παιδιά?Είναι της μόδας τώρα να πηδάνε τα παιδιά απ'τα μπαλκόνια των σχολείων???
Τι άλλο θ'ακούσουμε πια... :-\
-
Ο δικός μου έβαλε στοίχημα με τους άλλους για το αν θα πηδήξει, τον έφαγε ο τζόγος
:o :o :o :o :o!!!
Tί έγινε ρε παιδιά?Είναι της μόδας τώρα να πηδάνε τα παιδιά απ'τα μπαλκόνια των σχολείων???
Τι άλλο θ'ακούσουμε πια... :-\
-
Πολύ χρήσιμα αυτά που γράφετε και σας ευχαριστώ :)
Θα συμφωνήσω περισσότερο με τη Σοφία σχετικά με το θέμα "ειδικό σχολείο": εδώ δεν μιλάμε για περιθωριοποίηση ή ιδρυματοποίηση, απλά σε ένα πλήθος όπου υπάρχουν εργαζόμενοι, νοικοκυρές, και φιλότιμοι νέοι - και τυχαίνει να συνυπάρχουν και μερικοί προβληματικοί: να διευκρινήσω, ο συγκεκριμένος που πήδηξε έχει διαπιστωμένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον, οι υπόλοιποι είναι απλά κακομαθημένα χαβαλεδάκια από νορμάλ ή σχετικά νορμάλ οικογένειες και δεν μ'αρέσει που τα αποκαλώ έτσι, αλλά κάποια στιγμή και ο πιο προσιτός και χαλαρός καθηγητής χάνει την υπομονή του - σε ένα τέτοιο πλήθος δηλαδή, το οποίο υπάρχει αναγκαστικά επειδή δεν υπάρχει ειδικό σχολείο για αυτούς με το πρόβλημα προσαρμοστικότητας ή παραβατικότητας, θα αδικούνται αυτοί που έχουν έρθει με όρεξη για μάθηση, και δεν μπορεί ο ευσυνείδητος εκπαιδευτικός να μην το λάβει αυτό υπόψη του... αλλιώς θα "ιδρυματοποιηθεί" εκ των πραγμάτων το ίδιο το εσπερινό, και ουτε σωστό είναι ούτε θέλουμε κάτι τέτοιο, ούτε αρμόδιοι είμαστε να το παίξουμε κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι! Οπότε παρά τη καλή μας διάθεση - ΟΛΩΝ ανεξαιρέτως, του Διευθυντή συμπεριλαμβανομένου - μονόδρομος είναι, αν δεν βρεθεί άλλη λύση, να τους διώξουμε από το σχολείο για να "σωθούν" τουλάχιστον οι υπόλοιποι! Ο Διευθυντής μας είχε επισημάνει το πρόβλημα από το πρώτο τρίμηνο και κάλεσε ειδική σύσκεψη, μήπως πρέπει να τους βάλουμε κάτω από τη βάση να αποθαρρυνθούν να φύγουν (δεν είναι ότι θα τους αδικούσαμε κιόλας! αφού τη βάση δεν την αξίζουν έτσι κι αλλιώς)... εμείς όχι, να δώσουμε ευκαιρία στα παιδιά, να τα ενθαρρύνουμε, εγώ τους έβαλα και στο περιβαλλοντικό - ανάθεμα κι αν πάτησαν - ε, να τα αποτελέσματα... σε αναγκάζουν οι συνθήκες να γίνεις σκληρός... να που τα ειδικά σχολεία έχουν και παραέχουν σκοπό ύπαρξης... (σε άλλες περιοχές τι γίνεται; λειτουργούν τέτοια σχολεία; μιλάμε πάντα για προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής - παραβατικότητα)
Euler σ'ευχαριστώ για τις πληροφορίες, εξαιρετικά χρήσιμες :)
-
...σε άλλες περιοχές τι γίνεται; λειτουργούν τέτοια σχολεία; μιλάμε πάντα για προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής - παραβατικότητα
Έχω την εντύπωση ότι τα ειδικά σχολεία δεν έχουν να κάνουν μόνο με μαθησιακές δυσκολίες που οφείλονται σε κάποιο παθολογικό παράγοντα (πχ μέτρια-μεγάλη νοητική υστέρηση).Επειδή ειλικρινά όμως δεν είμαι καθόλου σίγουρη,για να μη λέω και καμιά βλακεία :P,ίσως με μια περιήγηση στο internet να μπορούσες να μάθεις περισσότερα (ή από το γραφείο της Β/θμιας?... :-\)
-
Η sophie έχει δίκιο, ο μαθητής που περιγράφεις δεν έχει θέση σε ειδικό σχολείο. Από όσο ξέρω για να πάει κάποιος σε ειδικό σχολείο πρέπει να έχει κάποια ψυχοπαθολογικά προβλήματα, δηλαδή κάποια νοητική στέρηση ή κάτι τέτοιο. Οι μαθητές με παραβατική συμπεριφορά έχουν θέση στο κανονικό σχολείο. Αν θες να βοηθήσεις κάποιον υπάρχουν οι κοινωνικοί λειτουργοί και κάποιοι οργανισμοί ανά περιοχή. Για παράδειγμα σε κάποιες περιοχές υπάρχουν συμβουλευτικοί σταθμοί, με ψυχολόγους κλπ.
Τώρα το πρόβλημα που θίγει η spaceoddity είναι το κλασικό πρόβλημα που "ανακαλύπτουν" όσοι διδάσκουν πρώτη φορά σε κάποιο γυμνάσιο ή Λύκειο (εκεί πολύ περισσότερο), ότι δηλαδή έχεις μια τάξη με διαβαθμισμένου επιπέδου μαθητές και έχεις και κάποιους που σου χαλάνε το μάθημα. Το θέμα είναι τι κάνεις για αυτό. Κάποιοι λένε "τι φταίνε τα υπόλοιπα παιδιά, δεν μπορώ εγώ να ασχολούμαι συνέχεια με 2-3 άτομα κλπ". Κάποιες φορές το λέμε όλοι αυτό. Ωστόσο σύμφωνα με την παιδαγωγική (από τα λίγα που ξέρω) θα πρέπει να βοηθήσεις όσο μπορείς αυτούς τους μαθητές και να μην τους απομονώσεις. Για αυτό είναι ψιλοπαράνομο να φτιάχνεις τμήματα ανάλογα με το επίπεδο των μαθητών, αυτό είναι καθαρά αντιπαιδαγωγικό πάλι. Φυσικά θα μου πεις ότι αρκετοί από αυτούς που κάνουν διδακτορικά στα παιδαγωγικά και επινοούν θεωρίες δεν έχουν μπει ποτέ σε πραγματική τάξη για κάποια χρόνια αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει το παιδί είναι ο δάσκαλος στο δημοτικό, κανείς άλλος. Αν αυτός δεν μπορεί να κάνει τίποτα σίγουρα ο εκπαιδευτικός ο οποίος έχει μεγαλύτερη απόσταση από το παιδί έχει πολύ πιο δύσκολο έργο.
Πάντως η δική μου άποψη είναι ότι σαν καθηγητής δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αν δεν υπάρχει βοήθεια από το σπίτι δεν έχεις καμία ελπίδα. Το παιδί το βλέπεις 2-3 ώρες την εβδομάδα, οι γονείς του το βλέπουν όλη την ημέρα. Αν αυτοί είναι το πρόβλημα έχεις χάσει από την αρχή. Για αυτό καλύτερα να μην ασχοληθείς καθόλου γιατί το πιθανότερο είναι οτι θα βρεις το μπελά σου. Άσε που σήμερα με αυτά που ακούμε δεν τολμάς να πλησιάσεις έναν μαθητή ειδικά του άλλου φύλου για να τον/την βοηθήσεις, πολύ πιθανό να "παρεξηγηθούν" οι προθέσεις σου. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις άλλα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ξέρω ότι αυτά που λέω είναι σκληρά αλλά είναι αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει. Και δυστυχώς αργά ή γρήγορα θα "εγκλιματιστείς" και εσύ όσο καλές προθέσεις και να έχεις.
-
Επειδή είναι σχετικό,κατά κάποιο τρόπο,με το θέμα μας να σας δώσω ένα site,το οποίο νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να επισκεφτεί κάποιος,ιδίως αν είναι εκπαιδευτικός.
Έχει πολύ ενδιαφέροντα άρθρα, γραμμένα από ειδικούς παιδαγωγούς,ψυχολόγους κλπ και αφορούν τόσο μαθησιακά προβλήματα όσο και κάποια προβλήματα συμπεριφοράς και τρόπους αντιμετώπισής τους : http://www.specialeducation.gr/
Θεωρώ ότι είναι αρκετά αξιόλογο,γιατί πραγματικά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να αντιμετωπίσεις κάποια στιγμή και καλό είναι να είσαι ενημερωμένος σχετικά! ;)
-
Η ελλιπής κοινωνικοποίηση των μαθητών που εμφανίζουν παρεκκλίνουσα ή βίαιη συμπεριφορά προς τους άλλους ή και τον ίδιο τους τον εαυτό σίγουρα δεν είναι μόνο ευθύνη του σχολείου ή του καθηγητή που τον βλέπει 2-3 ώρες την εβδομάδα.
Αλλά νομίζω είναι ευθύνη και του σχολείου (ή τουλάχιστον έτσι διαβάζω τόσα χρόνια στα βιβλία της κοινωνιολογίας) να συμβάλλει στην κοινωνικοποίηση , ή την επανακοινωνικοποίηση αυτών που αποκλίνουν.
Ή αν θέλετε το σχολείο ως θεσμός μπορεί να λειτουργήσει ως προληπτικό μέσο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνικής απόκλισης. Μπορώ να δεχθώ την ελλιπή ψυχοπαιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών, ή τα κενά ή τις δυσλειτουργίες στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν είναι δουλειά/ευθύνη του εκπαιδευτικού σε όλες τις βαθμίδες να ασχοληθεί με τους «προβληματικούς» μαθητές.
Σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης ο δάσκαλος ή ο καθηγητής έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης και τον δικό του ρόλο να παίξει για να συμβάλει στην μαθησιακή, συναισθηματική - νοητική ανάπτυξη και ωρίμανση των μαθητών του. Είναι άλλα τα θέματα που έχει να διαχειριστεί ο εκπαιδευτικός στο νηπιαγωγίο, άλλα στο δημοτικό, άλλα στο γυμνάσιο και άλλα στο λύκειο. Η μετάθεση ή η καταμέτριση του μερτικού ευθύνης από τον έναν στον άλλο εκπαιδευτικό διαφορετικής βαθμίδας δεν νομίζω ότι εξυπηρετεί κανένα σκοπό παρά μόνο την αποποίηση των πραγματικών ευθυνών μας.
Δεν είναι σίγουρα ο ρόλος του εκπαιδευτικού ίδιος με εκείνο του ψυχολόγου, του ψυχαναλυτή ή του κοινωνικού λειτουργού.
Επιτρέψτε μου όμως να επιμένω ότι ο ρόλος του εκπαιδευτικού, τουλάχιστον θεωρητικά, γιατί υποψιάζομαι τις είδους ενστάσεις θα έχετε για το τι επιβάλλεται ή τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ότι δεν είναι μόνο να μεταδίδει γνώσεις, να μαθαίνει εξισώσεις, γραμματικούς κανόνες ή εντολές.
Ακόμη euler επέτρεψε μου να σχολιάσω πως η άποψη σου:
«οι γονείς του το βλέπουν όλη την ημέρα. Αν αυτοί είναι το πρόβλημα έχεις χάσει από την αρχή. Για αυτό καλύτερα να μην ασχοληθείς καθόλου γιατί το πιθανότερο είναι οτι θα βρεις το μπελά σου. Άσε που σήμερα με αυτά που ακούμε δεν τολμάς να πλησιάσεις έναν μαθητή ειδικά του άλλου φύλου για να τον/την βοηθήσεις, πολύ πιθανό να "παρεξηγηθούν" οι προθέσεις σου. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις άλλα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ξέρω ότι αυτά που λέω είναι σκληρά αλλά είναι αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει. Και δυστυχώς αργά ή γρήγορα θα "εγκλιματιστείς" και εσύ όσο καλές προθέσεις και να έχεις.»
το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι με βρίσκει εντελώς αντίθετη.
Δηλαδή, τι μας λες πως αν κάποιος έχει την ατυχία, γιατί περί ατυχίας πρόκειται, να γεννηθεί από «ανάξιους» γονείς, εμείς οι υπόλοιποι, οι υποτίθεται υγιείς πρέπει να του δίνουμε μία να πάει πιο κάτω, να τον τιμωρούμε, για κάτι που δεν ευθύνεται? Γιατί κι αυτή η στάση της παραίτησης ότι «αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που αργά ή γρήγορα θα εγκλιματιστείς» στην τιμωρία απολήγει όπως και η άποψη να τον στείλουμε σε ειδικό σχολείο.
Εγω τα μόνα ειδικά σχολεία που έχω υπόψη μου για μαθητές με προβλήματα κοινωνικής απόκλισης είναι του τύπου «Σωφρονιστικά Καταστήματα» Αυτά άραγε έχει υπόψη του και ο θεολόγος που προτείνει κάτι τέτοιο? ???
Συγνώμη βρε παιδιά για το υπερβάλον ίσως ύφος μου αλλά, εδώ μιλάμε νομίζω για ΠΑΙΔΙΑ όχι ενήλικες που σε τελική ακόμη και για αυτούς πρέπει να διαθέτουμε τουλάχιστον λίγη ενσυναίσθηση αλλιώς θα γίνουμε κόλαση. Καμιά κατάσταση στις σχέσεις μας με τους άλλους δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε άν δεν μπορούμε να "μπούμε" για λίγο στη θέση του άλλου. Και λέγοντας να "μπούμε στη θέση του" εννοώ να καταλάβουμε το γιατι και το πως αισθάνετε και ενεργεί ο άλλος όχι για να τον δικαιώσουμε αλλά για να καταλαβουμε πως πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε και αν όχι να το βοηθήσουμε να κάνουμε τη δική μας ζωή ευκολότερη. Η ζωή δεν είναι άσπρο – μαύρο ούτε ο κόσμος συντίθεται από καλούς – κακούς. Καμιά κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη.
Τελικά, spaceoddity νομίζω ότι οι συμμαθητές των άτακτων μαθητών σας έχουν την πιο ωριμη στάση απέναντι στους "κακούς".
Κλείνοντας το σχόλιο μου θα θελα να πω στη sophie ευχαριστώ που πάει και ξετρυπώνει ενδιαφέροντα site γιατί τελικά μου επιβεβαιώνει την πεποίθηση ότι υπάρχει πάντα φως στο τουνελ για όσους θέλουν να το δούν. :)
-
...Ακόμη euler επέτρεψε μου να σχολιάσω πως η άποψη σου:
«οι γονείς του το βλέπουν όλη την ημέρα. Αν αυτοί είναι το πρόβλημα έχεις χάσει από την αρχή. Για αυτό καλύτερα να μην ασχοληθείς καθόλου γιατί το πιθανότερο είναι οτι θα βρεις το μπελά σου. Άσε που σήμερα με αυτά που ακούμε δεν τολμάς να πλησιάσεις έναν μαθητή ειδικά του άλλου φύλου για να τον/την βοηθήσεις, πολύ πιθανό να "παρεξηγηθούν" οι προθέσεις σου. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις άλλα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ξέρω ότι αυτά που λέω είναι σκληρά αλλά είναι αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει. Και δυστυχώς αργά ή γρήγορα θα "εγκλιματιστείς" και εσύ όσο καλές προθέσεις και να έχεις.»
το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι με βρίσκει εντελώς αντίθετη.
...Κλείνοντας το σχόλιο μου θα θελα να πω στη sophie ευχαριστώ που πάει και ξετρυπώνει ενδιαφέροντα site γιατί τελικά μου επιβεβαιώνει την πεποίθηση ότι υπάρχει πάντα φως στο τουνελ για όσους θέλουν να το δούν. :)
"To,τι δεν αλαζι ο κοζμος, δεν σιμενι πος πρεπι να τα παρατισουμε." Γκατσος, Κεμαλ
-
Στην Ελληνική οικογένεια (ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν ξέρω) είναι πάγια τακτική οι μανάδες να στρέφουν το 90% της προσοχής τους στα «προβληματικά» αγόρια, σε βάρος των υπόλοιπων βέβαια. Συμβαίνει δε τα παιδιά αυτά να είναι και τα κακομαθημένα της οικογένειας και να μονοπωλούν με τα καμώματά τους το «ενδιαφέρον» της μέχρι μεγάλη ηλικία (-άντα, -ήντα). Σίγουρα οι παιδαγωγικές θεωρίες αυτό προτείνουν για το σχολείο, αλλά θέλει προσοχή να μην λειτουργήσει η καθηγήτρια σαν υποκατάστατο υπερπροστατευτικής «μάνας κουράγιο». Το σχολείο ΔΕΝ είναι ίδρυμα.
Το να συμβεί κάτι αντίστοιχο από τη μεριά της καθηγήτριας προς τον μαθητή είναι άδικο για τα υπόλοιπα παιδιά (που σίγουρα έχουν ανάγκες ή και προβλήματα κάποια από αυτά, απλά δεν «εκβιάζουν» την προσοχή με αυτό τον τρόπο) ΕΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟΥ.
Οι Έλληνες πατεράδες (και αντίστοιχα οι καθηγητές) δεν ασχολούνται με αντίστοιχο τρόπο με τα προβληματικά κορίτσια. Και αν το κάνουν είναι λιγότερο «φανατικά» και κάπως επιφανειακά. Στην ελληνική κοινωνία ο μισογυνισμός βασιλεύει, είναι νομίζω κοινό μυστικό αυτό.
Βέβαια ο Φρόυντ έχει πει ότι η μοναδική σχέση στον κόσμο στην οποία δεν υπάρχει ίχνος αμφιθυμίας είναι ίσως η σχέση της μητέρας με το γιο.
Γνώμη μου: καλή η ενσυναίσθηση αλλά μην το παρακάνουμε κορίτσια 8) ;D
-
κι όμως mat, η συνεισφορά του euler στη συζήτηση αυτή ήταν πολύ εποικοδομητική. Και εννοείται η sophie πάντα ψάχνει και προσφέρει χρήσιμο input :)
mat νομίζω έχεις παρεξηγήσει ορισμένα πράγματα, ίσως φταίει το ότι δεν έδωσα αρκετές λεπτομέρειες, και σίγουρα φταίει ότι είμαστε μια ιδεατή και όχι πραγματική κοινότητα εδώ στο pde (άλλο να βλέπεις και να βιώνεις καθημερινά, άλλο να συμπεραίνεις από μερικές αράδες). Οπότε οφείλω να διευκρινίσω ότι η κουβέντα του θεολόγου έγινε σε συζήτηση για άλλο παιδί το οποίο έχει σαφώς διανοητικό πρόβλημα (όχι το παιδί που πήδηξε - θα αναφερθώ σ'αυτό παρακάτω). Το συγκεκριμένο καθηγητή τον παραδέχομαι και τον εκτιμώ απεριόριστα: είναι νεοδιόριστος, έχει ήθος και ζήλο για τη δουλειά του, και έχει και απόψεις που το μεγαλύτερο μέρος της εκπαιδευτικής κοινότητας θα θεωρούσε "ανατρεπτικές": π.χ. μου έχει πει ότι χίλιες φορές προτιμά την "παραβατικότητα" των λιγότερο ευνοημένων σχολείων (εσπερινά, κακόφημες περιοχές κλπ.) - του έχει τύχει μαθητής να τραβήξει σουγιά στο μάθημα - όπου όλα γίνονται "στα ίσια", παρά τα πρωινά όπου τα βλαστάρια κάνουν φασαρία, μετά πάνε και κλαίγονται στους γονείς τους, και έχεις να αντιμετωπίσεις το γονιό μετά (και συχνά και το διευθυντή, ο οποίος δεν ξέρω τι σόι πελατειακή σχέση έχει με το γονιό και τον υποστηρίζει πάση θυσία, αδικώντας ακόμα και τον πιο ευσυνείδητο καθηγητή του). Σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις, νομίζω οι παιδαγωγικές θεωρίες του ΑΣΕΠ δεν έχουν καμία θέση. Ούτε "ρίχνουμε σφαλιάρα" σε ένα ήδη ταλαιπωρημένο παιδί να το ρίξουμε πιο κάτω, έλεος... αλλά μη μου πει κανείς ότι το παράπτωμα του σούπερμαν έπρεπε να πάει ατιμώρητο (είμαι και μάνα - η μοναδική φορά που θα σηκώσω χέρι στην κόρη μου και στο δρόμο έξω με κόσμο να είμαστε, είναι αν κάνει κάτι επικίνδυνο για την υγεία της ή την υγεία και ασφάλεια άλλου παιδιού: ευτυχώς μόνο μια φορά έχει τύχει - πέρασε το δρόμο χωρίς να κοιτάξει. Σε ξένο παιδί ποτέ δεν θα σήκωνα χέρι πάντως). Να σας πω λοιπόν τι έγινε τελικά: κατ'αρχάς λάθος καταλάβαμε ότι πήδηξε κάτω, βγήκε όμως στο παράθυρο και περπάτησε στο περβάζι, για να ξαναμπει από το άλλο παράθυρο. Αυτά μας τα είπε που τον καλέσαμε στο γραφείο, παρουσία όλων των καθηγητών και δυο μελών του πενταμελούς των μαθητών. Γιατί το έκανε; για να αποφύγει τις φάπες που του έριχνε συμμαθητής του, και όλα αυτά τα έλεγε γελώντας. Για να μην τα πολυλογώ, ψηφίσαμε όλοι για την τιμωρία (μια ή δυο μέρες αποβολή, εγώ ψήφισα για δυο) και τελικά πήρε μια μέρα αποβολή.
Από κει και πέρα, τι κάνω εγώ σε καθημερινή βάση: ενθαρρύνω, παροτρύνω, μιλάω με όρεξη και πάθος, ξοδεύω από τη τσέπη μου για να τους δώσω κίνητρα (πήγα και αγόρασα 5 mp3 players 128MB ένα για κάθε τάξη, ως έπαθλο την καλύτερη εργασία στο μάθημα της πληροφορικής. Ήδη μου έχει παραδώσει τη δική της εργασία μαθήτρια Γ' Γυμνασίου, 17 ετών, παντρεμένη με δυο παιδιά). "Τρέχω" δυο μαθητικούς διαγωνισμούς με παρουσίαση στην Πάτρα τον Απρίλη, με κίνδυνο να καταλήξω μόνη μου να ετοιμάζω τις συμμετοχές (θέλω να πιστεύω ότι θα δουλέψουν και 4-5 μαθητές που έχουν όρεξη και ζήλο). Πλησιάζω με τον τρόπο μου τους "προβληματικούς", τους πιάνω στο φιλότιμο, άλλες φορές πιάνει, άλλες φορές όχι. Όταν με φτάνουν στο αμήν, τρώνε ωριαία αποβολή - αλλιώς χάνεται η ώρα στο κήρυγμα, και εκεί επιμένω δεν φταίνε οι υπόλοιποι - οι οποίοι βλέπουν τους συμμαθητές τους με αγάπη και κατανόηση, αλλά σε λογικά πλαίσια πάντα. Για το Διευθυντή, πριν πάω να εμφανιστώ στο σχολείο, ξέρετε τι μου είχαν πει άλλοι δάσκαλοι και καθηγητές; να τον προσέχω λέει, γιατί είναι τρελός. Εμ βέβαια, τρελός είναι ένας άνθρωπος που προσφέρει αμέτρητες ώρες παραπάνω του ωραρίου του για να κρατήσει το σχολείο όρθιο, τρελός είναι ο καθηγητής που αντί να ψάχνει ευκαιρία να λουφάρει, κοιτάζει πως θα γίνει να μη χάσουμε μαθήματα, να μην έχουν κενά, να γίνεται δουλειά... τρελός είναι ο καθηγητής που γίνεται έξαλλος (μια φορά τον έχω δει έτσι) με τη συμφεροντολογία των λουφαδόρων, αντί να προσαρμοστεί κι αυτός στη λούφα και να μη χαλάει και τη πιάτσα. Είμαι τυχερή που βρίσκομαι στο περιβάλλον αυτό, είναι ότι πιο κοντά θα μπορούσα να φανταστώ στο περιβάλλον του ιδιωτικού τομέα που έχω συνηθίσει τόσα χρόνια... οι κόποι μου πιάνουν τόπο.
Τώρα, για τα ειδικά σχολεία που έγραψα - είμαι καινούργια και ειλικρινά δεν ξέρω τι γίνεται στο θέμα αυτό, θα κοιτάξω στα links που δώσατε... είναι λίγο γρίφος η κατάσταση... πάντως κλείνοντας, να τονίσω το εξής (ίσως αποτελέσει τροφή για σκέψεις): τα "προβληματικά" παιδιά για τον α ή β λόγο (διανοητική υστέρηση, παραβατικότητα, μη-προσαρμογή κλπ.) είναι όλα (εκτός από έναν που είναι στα 30) εκεί στα 14-17 και έχουν όλα τους μείνει στην ίδια τάξη τουλάχιστον μια φορά, κατά μέσο όρο 2-3. Δηλαδή πέρασαν από τα πρωινά σχολεία και απορρίφθηκαν, ως ανίκανοι ή ανεπιθύμητοι. Η τελευταία τους ευκαιρία να πάρουν απολυτήριο γυμνασίου - ελάχιστο εφόδιο για τη ζωή τους - είναι στο εσπερινό. Το μόνο δίλημμα είναι: πρέπει να τους το "χαρίσουμε", κάνοντας τα στραβά μάτια ή αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να αναταπεξέλθουν λόγω ειδικών δυσκολιών και ανυπαρξίας καταλληλότερου περιβάλλοντος; ή πρέπει να τους "κόψουμε" κι εμείς, όπως οι συνάδελφοι του πρωινού; Η γνώμη σας; (και μη μου πείτε να τους ενθαρρύνουμε στηρίξουμε κλπ. κλπ. γιατί όπως έγραψα, αυτό ήδη γίνεται και με το παραπάνω)
-
Spaceoddity, καταρχήν θέλω να σου πω ότι δεν έχω ούτε είχα καμία πρόθεση να σε κρίνω ή αν θες να σε επικρίνω. Ούτε σε γνωρίζω, ούτε έχω προηγούμενα μαζί σου αλλά και με κανέναν άλλον εδώ.
Λυπάμαι δε πραγματικά για το πικρό σου σχόλιο «Σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις, νομίζω οι παιδαγωγικές θεωρίες του ΑΣΕΠ δεν έχουν καμία θέση»
Οι παιδαγωγικές και οι κοινωνιολογικές θεωρίες δεν ανήκουν σε κανένα ΑΣΕΠ. Επίσης, πτυχίο Κοινωνιολογίας και Παιδαγωγικών δεν μου έδωσε κανένα ΑΣΕΠ. :-\
Τώρα αν παρανόησα, εντάξει παρανόησα για τον θεολόγο του σχολείου σου παρότι κι από αυτά που περιγράφεις περί των «ανατρεπτικών του» απόψεων πάλι αντίθετη είμαι. Δεν πρόκειται όμως να μπω στη διαδικασία κανενός άλλου σχολιασμού γιατί υποψιάζομαι ότι η κουβέντα θα πάρει προσωπικό χαρακτήρα.
Πάντως spaceoddity σε ότι αφορά την παρεκλίνουσα ή αποκλίνουσα συμπεριφορά σε όποιο σημείο του κοινωνικού χώρου κι αν αυτή εμφανίζεται είναι πια κοινός τόπος πως το ζητούμενο είναι η πρόληψη κι όχι η καταστολή. Και για να επιτευχθεί η πρόληψη θέλει πολύ επιμονή και δουλειά.
Το γεγονός ότι κάποιοι μαθητές βρίσκονται «εκτός» κοινωνικών πλαισίων δεν είναι μόνο δικό τους πρόβλημα. Ούτε η οικογένεια τους, ούτε και το σχολείο κατάφερε να τους δώσει τα απαραίτητα εργαλεία για να μπορέσουν να αποκτήσουν αυτοεκτίμηση, αυτοέλεγχο και να περάσουν σε μια φάση ωρίμανσης.(στην περίπτωση των δικών σας μαθητών θα πρέπει να πω πως αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι περισσότερο η ανωριμότητα)
Παραφράζοντας τη φράση του Χ. Τρικούπης, για να διασκεδάσω και λίγο τα πράγματα «κύριοι επτωχεύσαμε ως κοινωνία» 8)
Σκέφτομαι ότι από όσα περιγράφεις για την αποπομπή αυτών των εφήβων από το ημερήσιο σχολείο βγαίνει στην επιφάνεια κι άλλη μια πικρή αλήθεια. Υποτίθεται ότι το Εσπερινό Σχολείο ήταν ένας θεσμός για να δίνεται η ευκαιρία, σε όσους πρέπει να βιοπορίσου, να μορφωθούν. Τελικά ο θεσμός αυτός όχι μόνο από την δική σου μαρτυρία αλλά και από άλλα στοιχεία που έχουν έρθει κατά καιρούς στη δημοσιότητα, έχει χάσει την σημασία και την λειτουργία του και τείνει να μετατραπεί σε ένα σύγχρονο καιάδα για τα «ανάπηρα» παιδιά μας ή για "ανομικά" φαινόμενα του τύπου "να περάσω στο Πανεπιστήμιο αλλά από μια πιο εύκολη οδό" μέσω το ποσοστών που δίνει το υπουργείο για τους μαθητές των εσπερινών.
Spaceoddity παρόλου που νομίζω ότι είσαι αρκετά φορτισμένη και μάλλον δεν θες να ακούσεις γιατί αλλιώς δεν θα έδινες από μόνη σου απάντηση στην ερώτηση που έθεσες: «Η γνώμη σας; (και μη μου πείτε να τους ενθαρρύνουμε στηρίξουμε κλπ. κλπ. γιατί όπως έγραψα, αυτό ήδη γίνεται και με το παραπάνω»Θα θελα εγώ τώρα με τη σειρά μου να θέσω ένα ερώτημα. Μήπως τελικά το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οι «προβληματικοί» μαθητές? Μήπως κάπου αλλού χωλαίνει η όλη κατάσταση? (και προς θεού δεν απευθύνομαι προσωπικά σε κανέναν) :)
-
mat,έχεις δίκιο σε ό,τι λες και ,νομίζω,ότι όλοι θα ευχόμασταν να μπορούσαν να ήταν έτσι τα πράγματα... :-\Όμως,εδώ,θα συμφωνήσω απόλυτα με τον euler.Αν δεν υπάρχει συνεργασία και καλή διάθεση-βοήθεια από την οικογένεια,μόνο του το σχολείο και ο κάθε εκπαιδευτικός δεν μπορεί να κάνει τίποτα.Το θέμα της αγωγής ενός παιδιού εξαρτάται και από τους δύο παράγοντες.Η οικογένεια όμως (δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση) παίζει το πρώτο ρόλο.Όσο μία άσχημη,για το παιδί,κατάσταση συντηρείται μέσα στο σπίτι του,όλοι οι καθηγητές να πέσουν πάνω του,με τον καλύτερο τρόπο,με τα καλύτερα παιδαγωγικά μέσα,δεν θα αλλάξει κάτι.Αντισταθμιστική αγωγή μπορεί να κάνει το σχολείο φυσικά,αλλά σε συνεργασία με τους γονείς κι εφόσον κι εκείνοι έχουν τη διάθεση να βοηθήσουν.Και φυσικά,όσο πιο νωρίς,τόσο πιο καλά.Όταν φτάνει το παιδί στην εφηβεία με τέτοιες παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια,καλώς ή κακώς,δεν μπορεί να του κάνει τίποτα σπουδαίο ο εκπαιδευτικός,χρειάζεται κάποιον πιο ειδικό.
Κανένας δεν θέλει να περιθωριοποιήσει ένα παιδί,αλλά όταν δεν μπορείς εσύ να κάνεις κάτι παραπάνω, απ'ό,τι έχεις ήδη κάνει,για να το βοηθήσεις,δεν είναι περιθωριοποίηση το να το "δώσεις" σε κάποιον που μπορεί να τα καταφέρει.Πέρα κι απ'αυτό η spaceoddity έχει δίκιο.Δεν γίνεται πάντα "μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά".Ό,τι ευθύνη έχει απέναντι σ'αυτό το παιδί,άλλη τόση έχει κι απέναντι στα υπόλοιπα.Στο κάτω κάτω,το να απευθυνθείς σε άλλους φορείς,δεν σημαίνει ότι διώχνεις το παιδί απ'το σχολείο και το εγκαταλείπεις στη μοίρα του.
Τι να πω...αν δεν είμαστε "μέσα" στην κατάσταση,είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε... :(
Για το τελευταίο σου ερώτημα spaceoddity...Ελλάς το μεγαλείο σου!!!Ένα κράτος "πρόνοιας" που αφήνει τους εκπαιδευτικούς να "βγάλουν το φίδι απ'την τρύπα",αντί να έχει επανδρώσει τα σχολεία με έναν,τουλάχιστον,ειδικό ψυχολόγο,κάποιο κοινωνικό λειτουργό,κλπ...Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα απαντούσα εδώ! :-\Το ζήτημα είναι εντελώς ηθικό.Απλά δεν ξέρω κατά πόσο μία "χαρισμένη" ευκαιρία είναι και μελλοντικά αξιοποιήσιμη ευκαιρία... :(
-
Μου αρέσει που έχει ανάψει η κουβέντα για ένα σημαντικό θέμα.
Όλοι από την μεριά μας έχουμε κάποιο δίκιο, αλλά το πιο σημαντικό είναι να έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας και να σκεφτόμαστε και τα λόγια των άλλων.
Ας μου επιτραπεί να πω κι εγώ δύο λόγια.
Σε κοινωνίες όπως είναι ένα σχολείο, που υπάρχουν τιμωρίες ή ποινές, αυτές πρέπει να δίνονται χωρίς συναισθηματική φόρτιση.
Άλλο πράγμα "σε συμπαθώ", και άλλο πράγμα "έκανες κάτι λάθος και όποιος και να έκανε το ίδιο λάθος θα έπαιρνε την ίδια τιμωρία".
Βέβαια πάντα είμαστε άνθρωποι, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν και είναι πολλές φορές δύσκολο να τηρήσουμε τον κανόνα αυτό.
Μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε με ειλικρίνεια και αυτό πάντα αναγνωρίζεται από τους μαθητές μας.
Η περίπτωση μιας λάθος συμπεριφοράς πρέπει να τιμωρείται με μικρότερη ή μεγαλύτερη ποινή, αλλά πρέπει να τιμωρείται.
Και τιμωρείται η πράξη και όχι η προσωπικότητα του μαθητή.
Αυτό σημαίνει για μένα ότι μας ενδιαφέρει πέρα από την τιμωρία να καταλάβει ο μαθητής:
1) το λόγο γιατί τιμωρήθηκε,
2) ότι όποιος και να έκανε την ίδια πράξη πάλι θα έπαιρνε την ίδια τιμωρία.
Η πράξη έχει δείξει (και αυτό το έχω δει αρκετές φορές και προσωπικά όταν τα πρώτα χρόνια μου σαν καθηγητής εύκολα συγχωρούσα χωρίς τιμωρία με μια απλή επίπληξη)
ότι η ανοχή και η μη τιμωρία αξιόποινων πράξεων οδηγεί σε επιθετικότητα και σε παραβατικότητα.
Σε σχολεία που κυριαρχεί το "δεν πειράζει παιδί μου" ή το "παιδιά είναι τι να κάνουμε" οι μαθητές προχωρούν σε βαρβαρότητες και ακόμα και σε βαναυσότητες.
(Θα μπορούσα να αναφέρω χαρακτηριστικές περιπτώσεις αλλά θα σας κούραζα)
Στην πράξη τι μπορούμε να κάνουμε;
Μπορούμε να κάνουμε τα παιδιά να θέλουν να έρχονται στο σχολείο και να τους αρέσει;
Εκεί πιστεύω είναι το μυστικό.
Η spaceoddity έγραψε μερικές πολύ καλές ενέργειες που κάνει η ίδια και της δίνω δημόσια συγχαρητήρια.
Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να κάνει κάτι που αρέσει στους μαθητές ή να σκεφτεί πώς θα ήθελε να ήταν το σχολείο και το μάθημα αν ήταν ο ίδιος μαθητής.
Συγκεκριμένα:
α)Προετοιμασία δραστηριοτήτων που είναι δημιουργικές ή πρωτότυπες (Μπορεί στην ειδικότητά μου -ΠΕ19 Πληροφορική- αυτό να γίνεται πιο εύκολα, αλλά θυμάμαι ότι η αγαπημένη μας καθηγήτρια όταν πήγαινα σχολείο ήταν η Θεολόγος η οποία ετοίμαζε απίθανο υλικό, το μάθημά της ήταν σεμινάριο, και μπορεί να κάναμε μάθημα ακόμα και από ποιήματα του Γεφτουσένκο – ενός Ρώσου ποιητή. Όταν κάναμε κοπάνα ποτέ δεν κάναμε στο μάθημά της, και όχι μόνο εγώ αλλά όλη η τάξη!!!).
Βέβαια η προετοιμασία θέλει χρόνο από εμάς μερικές φορές λίγων λεπτών, αλλά άλλες φορές και πολλών ωρών. Αξίζει όμως τον κόπο.
β)Δημιουργία ομάδων εργασίας που να είναι ζωντανές και να ανοίγουν την όρεξη των μαθητών για δουλειά (π.χ. Δημιουργία εφημερίδας κλπ.)
γ) Δημιουργία εκδηλώσεων μέσα στο σχολείο (όπως π.χ. προβολή μιας κινηματογραφικής ταινίας και συζήτηση μετά)
δ) Δημιουργία διαγωνισμών κάθε είδους (π.χ.φέτος στο σχολείο οργάνωσα διαγωνισμό αλγοριθμικής σκέψης)
Το μυστικό είναι τρία πράγματα κατά την γνώμη μου:
α) Φαντασία
β) Χρόνος
γ) Δουλειά
και όλα αυτά να περικλείονται από το πραγματικό ενδιαφέρον που το θεωρούμε προφανές, αλλά αν δεν το δείχνουμε με ποικίλους τρόπους, μένει στα λόγια.
Τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας θα έρθουν γρήγορα και θα είναι εκπληκτικά.
-
καλησπερα. προφανως συναδελφε εισαι μαθηματικος.(?) αλλα δεν λυνονται ολα τα προβληματα με μαθηματικες πραξεις. οι συμβουλες που δινει ς καλες αλλα σχεδον αυτονοητες & δυστυχως οχι πανακεια στα προβληματα συμπεριφορας. Μερικα απαιτουν & πιο προσωπικη επαφη με τους μαθητες :-\
-
Συμφωνώ απόλυτα με όσα λές και προτείνεις mavoglou. Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός πως υπάρχουν εκπαιδευτικοί που σκέφτονται έτσι όπως εσύ.
Θα σας πω μια βιωματική ιστορία για να ενισχύσω, έτσι πιστεύω, τις απόψεις σου.
Είναι κάτι δεκαετίες που έχω τελειώσει το Λύκειο, όπως καταλαβαίνετε, ποτέ μα ποτέ όμως δεν ξέχασα ούτε θα ξεχάσω έναν καθηγητή φιλόλογο που είχα στις δύο τελευταίες τάξεις. Ήταν αυτό που συνήθως λέμε "χαρισματικός". Δεν ήταν όμως έτσι απλά χαρισματικός, ήταν σωστός εκπαιδευτικός. Μεγάλωσα και εξακολουθώ να ζω σε μια από τις λεγόμενες "υποβαθμισμένες" περιοχές της Αττικής. Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά μας στις δεκαετίες του 70-80 περίοδος για την οποία σας μιλώ ήταν τα εξής: χαμηλά εισοδήματα, χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης των γονιών μας, και αρκετά προβλήματα παραβατικότητας (πχ ναρκωτικά κτλ)
Οι γονείς των περισσοτέρων από εμάς ήταν εργάτες άντε το πολύ υπάλληλοι.
Στις τάξεις του σχολείου από το δημοτικό θυμάμαι ακόμη πάντα είχαμε κάποιους μαθητές που οι δάσκαλοι της εποχής μας τους χαρακτήριζαν είτε ταραξίες, είτε «ξύλα απελέκητα», «τούβλα». Ήταν χαμηλών επιδόσεων, αδιάφοροι ή έκαναν χοντροκομμένα έως επικίνδυνα αστεία σε βάρος των δασκάλων και των καθηγητών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μερικοί από αυτούς ροχάλιζαν μέσα στην τάξη. Τα «τούβλα» της τάξης αυτό που εισέπρατταν τόσο από εμάς τους συμμαθητές τους όσο και από τους καθηγητές ήταν η απαξίωση. Κάποιους τους «αφήσαμε πίσω», δηλαδή δεν προχώρησαν στο Λύκειο, κάποιοι όμως προχώρησαν κουτσά στραβά. Έτσι εκεί κάπου στην Β Λυκείου εμφανίστηκε αυτός ο εξαιρετικός φιλόλογος που κατάφερε να κινητοποιήσει τους αδιάφορους και άτακτους του τμήματος. Σε τέτοιο βαθμό δούλεψε ο άνθρωπος όπου ένας συμμαθητής μου από αυτούς που πάντα ροχάλιζε στην τάξη και εμείς οι «έξυπνοι» τον θεωρούσαμε «βλάκα» έγραψε μια εργασία για τον ποιητή Κ. Βάρναλη και την παρουσίασε όχι μόνο μέσα στην τάξη αλλά και στην αίθουσα του δημαρχείου της πόλης στα πλαίσια Λογοτεχνικών Βραδιών που οργάνωνε η τάξη μας επί ένα χρόνο.
Ο συμμαθητής μου αυτό σήμερα ύστερα από 26 χρόνια που τελειώσαμε το Λύκειο δεν είναι επιστήμονας, όπως η πλειοψηφία της τάξης μου, είναι όμως το κυριότερο. Ένας σοβαρός και αξιοπρεπής άνθρωπος και ένας πολύ καλός γονιός με δυο παιδιά αυτό που λέμε «πολύ καλά», το ένα εκ των οποίων σπουδάζει στο πανεπιστήμιο. Αυτός ο άνθρωπος όπου βρεθεί και όπου σταθεί μιλά για τον καθηγητή μας και δικαίως νομίζω.
Γιατί σας είπα αυτή την ιστορία? Γιατί νομίζω το στοίχημα με την εκπαίδευση είναι να τα καταφέρεις με τα «χλωρά» αλλά έστω και με έναν από τους «προβληματικούς» μαθητές τα «ξερά».
Ναι sophie μου έχεις δίκιο είμαι απ’ έξω και όπως λέει και το λαϊκό γνωμικό όποιος είναι απ’ έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέει.
Ούτε διαφωνώ πως η οικογένεια παίζει ή τουλάχιστον θα έπρεπε να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των παιδιών και πως είναι απαραίτητη η συνεργασία οικογένειας και σχολείου.
Αλλά υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα. Η σύγχρονη οικογένεια έχει ήδη περάσει στη δική της φάση κρίσης. Όλοι μιλάμε για την αποδυνάμωση των δεσμών μέσα στην οικογένεια αλλά και του ρόλου της στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Και είναι μια κατάσταση τα αίτια της οποίας δεν οφείλονται μόνο στους «κακούς» γονείς.
Καμιά κατάσταση δεν είναι απλή ούτε ερμηνεύεται μονοδιάστατα.
Επιτρέψτε μου όμως να με τρελαίνει η ιδέα και μόνο πως οδηγείτε κάποιος σε κοινωνικό αποκλεισμό μόνο και μόνο γιατί έχει ανάξιους γονείς και μια ανάξια κοινωνία να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου στο «...Ελλάς το μεγαλείο σου!!!Ένα κράτος "πρόνοιας" που αφήνει τους εκπαιδευτικούς να "βγάλουν το φίδι απ'την τρύπα",αντί να έχει επανδρώσει τα σχολεία με έναν,τουλάχιστον,ειδικό ψυχολόγο,κάποιο κοινωνικό λειτουργό,κλπ...»
Το δίλημα δεν είναι ηθικό που λες sophie μου είναι κοινωνικό. Και είμαι της άποψης πως ποτέ καμιά ευκαιρία δεν είναι ποτέ χαμένη όταν αφορά ανθρώπους
-
καλησπερα. προφανως συναδελφε εισαι μαθηματικος.(?) αλλα δεν λυνονται ολα τα προβληματα με μαθηματικες πραξεις. οι συμβουλες που δινει ς καλες αλλα σχεδον αυτονοητες & δυστυχως οχι πανακεια στα προβληματα συμπεριφορας. Μερικα απαιτουν & πιο προσωπικη επαφη με τους μαθητες :-\
aghathi δυστυχώς τίποτα δεν είναι αυτονόητο στον κόσμο που ζούμε. Άσε που έχουμε κανταντήσει να λέμε μπράβο σε όσους κάνουν το αυτονόητο. Δηλαδή λέμε μπράβο στον γιατρό που φροντίζει να μας κάνει καλά χωρίς να τον λαδώσουμε, λέμε μπράβο στον δημόσιο υπάλληλο που κάνει τη δουλειά του χωρίς να χρειαστεί να του "σπρώξεις" μερικά ευρώπουλα, μπράβο στον δάσκαλο που μαθαίνει το παιδί μας γράμματα και τρόπους.....
Και βέβαια όσα λέει ο συνάδελφος δεν είναι πανάκεια είναι όμως απο αυτά που πρέπει και μπορούν να γίνουν στο σχολείο.
Να σε ρωτήσω πιστεύεις πως υπάρχουν συνταγές στη ζωή? π.χ υπάρχει συνταγή για το πως θα είσαι καλός γονιός? ???
-
καλησπερα. προφανως συναδελφε εισαι μαθηματικος.(?) αλλα δεν λυνονται ολα τα προβληματα με μαθηματικες πραξεις. οι συμβουλες που δινει ς καλες αλλα σχεδον αυτονοητες & δυστυχως οχι πανακεια στα προβληματα συμπεριφορας. Μερικα απαιτουν & πιο προσωπικη επαφη με τους μαθητες :-\
Καλησπέρα και από μένα aghathi,
προφανώς συναδέλφισσα απευθύνεσαι σε μένα.
Όχι συναδέλφισσα δεν είμαι Μαθηματικός, αλλά αυτό αποδεικνύει ότι έχεις διαβάσει πολύ πρόχειρα όσα έγραψα, διαφορετικά θα ήξερες τι ειδικότητα είμαι.
Δεν βλέπω να μου απαντάς επί τοις ουσίας, κάτι που θα είχε ενδιαφέρον αλλά μάλλον σου αρέσει να απορρίπτεις με ευκολία συγκεκριμένες προτάσεις και να προτιμάς τις αοριστολογίες.
Εδώ θα μπορούσα να υποθέσω κι εγώ εύκολα την πιθανή ειδικότητά σου αλλά δεν το κάνω για να μην εξελιχθεί σε κόντρα μεταξύ ειδικοτήτων.
Δεν ξέρω γιατί όσα είπα απορρίπτουν αυτό που αναφέρεις "πιο προσωπική επαφή με τους μαθητές", αλλά από την άλλη τι σημαίνει αυτό; Μόνο και μόνο να μιλάμε με τους μαθητές και να κάνουμε τους φίλους με αυτούς λύνονται τα προβλήματα; Μερικές φορές προβλήματα δημιουργούνται και από αυτό.
Όπως γράφεις και χρησιμοποιώντας τα δικά σου λόγια "πιο προσωπική επαφή με τους μαθητές"... "είναι "καλή και αυτονόητη αλλά δυστυχώς όχι πανάκεια στα προβλήματα συμπεριφοράς".
Από την άλλη με τιμάς που υποθέτεις ότι είμαι Μαθηματικός και οι συμβουλές μου θυμίζουν μαθηματικό φορμαλισμό.
Έχω βαρεθεί να ακούω μια ζωή θεωρητικολογίες, ανούσιες θεωρίες, αλλά στην πράξη να μην γίνεται τίποτα.
Στο σχολείο το μάθημα που βαριόμουνα πιο πολύ από όλα ήταν η Έκθεση γιατί βαριόμουνα τις βαρύγδουπες εισαγωγές, τις σάλτσες, τα ωραία τα λόγια τα μεγάλα, ότι πρέπει ένας μαθητής να έχει άποψη για όλα ακόμα και για κάτι που δεν τον ενδιαφέρει προσωπικά. (Ευτυχώς η Έκθεση, όπως υπήρχε πριν 20 χρόνια, έχει αλλάξει μορφή).
Είμαι καθηγητής για 13ο χρόνο (όχι πολλά, ούτε λίγα) αλλά έχω δει αρκετά -σχολείο πήγα σαν μαθητής στην Αθήνα, 7 χρόνια έχω διδάξει σε 3 σχολεία στην Αθήνα και 6 χρόνια έχω διδάξει σε 3 σχολεία στην επαρχία- ώστε να έχω διαμορφώσει προσωπική άποψη για κάποια θέματα.
Έγραψα μερικές πολύ συγκεκριμένες προτάσεις που μπορεί να βοηθήσουν κάποιον που έχει προβληματιστεί για ένα θέμα (μπορεί και όχι). Κατέθεσα το απόσταγμα της δικής μου προσωπικής εμπειρίας. Όχι δεν εισήγαγα προβληματισμούς και θεωρίες της κοινωνιολογίας και της εκπαίδευσης γιατί δεν μιλάω από Πανεπιστημιακή Έδρα.
Και αυτές οι θεωρίες χρειάζονται αλλά εγώ δεν έχω τη γνώση να κάνω κάτι τέτοιο.
Δεν κατάλαβα αν σε ενοχλούν οι συγκεκριμένες προτάσεις ή γενικά οποιεσδήποτε συγκεκριμένες προτάσεις, γιατί κάθε περίπτωση είναι μοναδική και κανένας μαθητής δεν μπορεί να μπει σε καλούπια. (Αν όμως δεν γίνεται αυτό τότε γιατί υπάρχουν επιστήμες όπως αυτές της Κοινωνιολογίας και της Ψυχολογίας;)
Τελειώνοντας δεν ισχυρίζομαι ότι μια πρακτική που εγώ την εφαρμόζω με επιτυχία μπορεί να την εφαρμόσουν όλοι οι άλλοι με επιτυχία, όπως επίσης το ίδιο ισχύει και για μένα. Πέρυσι σε μια συνάντηση ΠΕΚ είχε αναφερθεί μια νεοδιόριστη συναδέλφισσα για μια τεχνική που εφάρμοζε για την ενεργοποίηση της τάξης. Της είπα μπράβο που τα καταφέρνει τόσο καλά με αυτό τον τρόπο. Το αποτέλεσμα έχει σημασία και αυτή πετύχαινε με την τεχνική αυτή εξαιρετικά αποτελέσματα. Όμως εγώ είμαι σίγουρος ότι δεν θα κατάφερνα να χρησιμοποιήσω τη συγκεκριμένη τεχνική με επιτυχία γιατί δεν είναι στη δική μου ιδιοσυγκρασία.
Και αν αυτά που λέγονται είναι προφανή, δεν πειράζει ας ακούγονται και τα προφανή γιατί για κάποιους άλλους δεν είναι.
-
Η τελευταία τους ευκαιρία να πάρουν απολυτήριο γυμνασίου - ελάχιστο εφόδιο για τη ζωή τους - είναι στο εσπερινό. Το μόνο δίλημμα είναι: πρέπει να τους το "χαρίσουμε", κάνοντας τα στραβά μάτια ή αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να αναταπεξέλθουν λόγω ειδικών δυσκολιών και ανυπαρξίας καταλληλότερου περιβάλλοντος; ή πρέπει να τους "κόψουμε" κι εμείς, όπως οι συνάδελφοι του πρωινού; Η γνώμη σας;
Τι να πει κανείς τώρα; Έτσι όπως το θέτεις φαίνεται πως οι μαθητές αυτοί είναι περιθωριοποιημένο κομάτι στην εκπαίδευση. Βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι στα κάθε λογής ιεκ, κεκ, τει και πάει λέγοντας υπάρχουν επίσης «ιδιαιτερότητες» (άλλου είδους βέβαια) φαίνεται πως στη χώρα μας όλοι θέλουμε να είμαστε «ιδιαίτεροι», ο καθένας έχει το κατι τις του και απαιτεί ιδιαίτερη μεταχείριση, και τελικά ΤΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ. :(
Το κόλπο της προσποίησης δυσλεξίας είναι νομίζω γνωστό και πόσες ακόμη μπαγαποντιές που φτάνουν στα αυτιά μας κάθε μέρα :P
-
Θα περιγράψω ένα γεγονός, από το οποίο μπορεί να βγάλει πολλά συμπεράσματα ο καθένας.
Παρακολουθούσα ένα τμήμα ΠΕΚ2 σε Εσπερινό ΤΕΕ (τμήμα ενηλίκων) σε Εργαστήριο Πληροφορικής (ζωντανές παρακολουθήσεις σε τάξη).
Ο Συνάδελφος που δίδασκε είχε προετοιμάσει το μάθημα, δραστηριότητες κ.λπ. Όλα καλά πλην ενός προβλήματος. Ένας μαθητής δεν παρακολουθούσε καθόλου, δεν έκανε τις δραστηριότητες, αλλά χρησιμοποιούσε τον υπολογιστή που είχε στη διάθεσή του για να "σερφάρει" στο Διαδίκτυο. Και βέβαια προσπαθούσε να επηρεάσει και τους διπλανούς του συμμαθητές.
Όταν το συζητήσαμε μετά το μάθημα με το συνάδελφο μας είπε ότι ο συγκεκριμένος μαθητής είχε προβλήματα επιθετικής συμπεριφοράς και δεν τον ενοχλούσε γιατί δεν μπορούσε να προβλέψει τυχόν εκρήξεις του ούτε ήξερε πώς να τις χειριστεί.
Το επόμενο απόγευμα τυχαία παρακολουθήσαμε μάθημα με άλλο συνάδελφο αλλά με το ίδιο τμήμα, τους ίδιους μαθητές. Ο "προβληματικός μαθητής" υπόδειγμα μαθητή.
Γιατί αυτή η αλλαγή στη συμπεριφορά από το ένα μάθημα στο άλλο; Πολύ απλά γιατί ο δεύτερος συνάδελφος "δεν σήκωνε πολλά πολλά". Ζητούσε και απαιτούσε από όλους τους μαθητές να κάνουν τις δραστηριότητες για το μάθημα και δεν επέτρεπε οτιδήποτε άλλο.
Το συζητήσαμε μετά και δεν το πιστεύαμε, όλοι όσοι το παρακολουθήσαμε.
Επαναλαμβάνω: ο ίδιος μαθητής στον ένα καθηγητή να εμφανίζει διάφορα ψυχολογικά προβλήματα για να κάνει τα δικά του και στον άλλο καθηγητή να μην ξεχωρίζει από τους άλλους μαθητές.
Μήπως η ανοχή μας τελικά μεγαλώνει τα προβλήματα ή ακόμα και γεννάει προβληματικές καταστάσεις και προβληματικές συμπεριφορές;
-
...............
Το κόλπο της προσποίησης δυσλεξίας είναι νομίζω γνωστό και πόσες ακόμη μπαγαποντιές που φτάνουν στα αυτιά μας κάθε μέρα :P
Από όσο ξέρω lio η δυσλεξία είναι κάτι που μπορεί να διαγνωστεί και να διαπιστωθεί. Δεν είναι κάτι που μπορείς να προσποιηθείς ότι το χεις. Δεν είναι μια πρακτική που μπορείς να υιοθετήσεις για να αποφύγεις κάτι π.χ το παίζω τρελός για να μην πάω φαντάρος...ή για να μπείς σε μια ομάδα προνομιούχων.
Δεν μπορώ να ξέρω τι γνωρίζεις για τη δυσλεξία άλλα δες αν θές στην παρακάτω διεύθυνση http://www.e-nter.net/edu.html.
Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατι είσαι τόσο αφοριστικός και με τους ανθρώπους που έχουν κάποιο πρόβλημα?
Γιατί τους κατάσεις στους μπαγαποντιδες? Γιατί τους μετατρέπεις σε συνομώτες και πανούργους?
Άλλωστε, οι δυσλεκτικοί δεν απαλάσονται των εξετάσεων ούτε προβιβάζονται ως επιβράβευση της δυσλεξίας τους. Υποβάλονται σε άλλου είδους εξετάσεις από ότι οι υπόλοιποι μαθητές."Οι διευκολύνσεις των δυσλεξικών μαθητών δεν αποτελούν προνομιακή μεταχείριση αλλά νόμιμο δικαίωμα που παρέχει η ίδια η Πολιτεία" Και υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες για το πως πρέπει να γίνει η εξέταση τους ανάλογα με τις με διαγνωσμένες ειδικές μαθησιακές ανάγκες των μαθητών.
Εντάξει δεν ζούμε σε ένα "κόσμο όμορφο και αγγελικά πλασμένο" που λέει και ο ποιητής αλλά, ας είμαστε λίγο πιο ήπιοι βρε παιδιά οι μαθητές σας δεν είναι οι αντιπαλοί σας :-\
-
Από όσο ξέρω lio η δυσλεξία είναι κάτι που μπορεί να διαγνωστεί και να διαπιστωθεί. Δεν είναι κάτι που μπορείς να προσποιηθείς ότι το χεις. Δεν είναι μια πρακτική που μπορείς να υιοθετήσεις για να αποφύγεις κάτι π.χ το παίζω τρελός για να μην πάω φαντάρος...ή για να μπείς σε μια ομάδα προνομιούχων.
Δεν μπορώ να ξέρω τι γνωρίζεις για τη δυσλεξία άλλα δες αν θές στην παρακάτω διεύθυνση http://www.e-nter.net/edu.html.
Δεν γνωρίζω και πολλά για την δυσλεξία, έχω παρατηρήσει όμως προσεκτικά τα παιδιά που έχουν «πιστοποιητικό» δυσλεξίας. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ κάποια διαταραχή στην εν γένει συμπεριφορά των ΜΙΣΩΝ από αυτά. Ο προβληματισμός μου ξεκίνησε ύστερα από συζήτηση που είχα με συνάδελφο με εξειδίκευση στην ειδική αγωγή που μου διηγήθηκε προσωπικές της εμπειρίες, σύμφωνα με την οποία η διάγνωση βασίζεται σε πολύ συγκεκριμένα τεστ στα οποία δεν «κόβονται» όλα τα παιδιά, με δυο λόγια πολλά παιδιά που πηγαίνουν για το χαρτί «το παίζουν».
Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατι είσαι τόσο αφοριστικός και με τους ανθρώπους που έχουν κάποιο πρόβλημα?
Γιατί τους κατάσεις στους μπαγαποντιδες? Γιατί τους μετατρέπεις σε συνομώτες και πανούργους?
Δεν είπα πως όσοι έχουν δυσλεξία είναι μπαγαπόντηδες, είπα ότι αρκετοί προσποιούνται δυσλεξία. Για συνομωσία ή πανουργία δεν μίλησα, μόνο για μπαγαποντιές (με παιδιά έχουμε να κάνουμε γαρ). Μια φίλη μου που δεν ξέρει κολύμπι, μου διηγήθηκε κάποτε απίστευτα κόλπα που είχε επινοήσει προκειμένου να «ξεγελάσει» τους δασκάλους της πολύ μικρή, όταν οι γονείς της την πήγαιναν σε πισίνα για να μάθει κολύμπι. Όπως καταλαβαίνεις τελικά «τα κατάφερε» ;D
Άλλωστε, οι δυσλεκτικοί δεν απαλάσονται των εξετάσεων ούτε προβιβάζονται ως επιβράβευση της δυσλεξίας τους. Υποβάλονται σε άλλου είδους εξετάσεις από ότι οι υπόλοιποι μαθητές."Οι διευκολύνσεις των δυσλεξικών μαθητών δεν αποτελούν προνομιακή μεταχείριση αλλά νόμιμο δικαίωμα που παρέχει η ίδια η Πολιτεία" Και υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες για το πως πρέπει να γίνει η εξέταση τους ανάλογα με τις με διαγνωσμένες ειδικές μαθησιακές ανάγκες των μαθητών.
Εντάξει δεν ζούμε σε ένα "κόσμο όμορφο και αγγελικά πλασμένο" που λέει και ο ποιητής αλλά, ας είμαστε λίγο πιο ήπιοι βρε παιδιά οι μαθητές σας δεν είναι οι αντιπαλοί σας :-\
Θα ήθελα τον προβληματισμό όλων σας σε σχέση με το εξής: θα έπρεπε κατά τη γνώμη σας ένας ενήλικος που έχει δυσλεξία να μπορεί να γίνει ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ; :-\
-
Παρότι δεν θα ήθελα να ανοίξω διάλογο μαζί σου για το ερώτημα που θέτεις το θεωρώ ντροπή. Απλώς να σου πώ ότι μερικοί δυσλεκτικοί ήταν:
W.Churchill
A. Einstein
Thomas Edison
Hans Christian Anderson
>:(
-
και για να ασχοληθώ με σοβαρότερα ερωτήματα θα ήθελα να σχολιάσω την ερώτηση του mavoglou.
"Μήπως η ανοχή μας τελικά μεγαλώνει τα προβλήματα ή ακόμα και γεννάει προβληματικές καταστάσεις και προβληματικές συμπεριφορές;"
mavoglou, θα έλεγα πως σίγουρα η ανοχή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε άλλα προβλήματα. Αλλά θεωρώ πως εξίσου αναποτελεσματική θα ήταν και μια μέθοδος του στυλ πονάει δόντι βγάζω δόντι... (δεν υπονοώ ότι εσύ λες κάτι τέτοιο για να μην παρεξηγηθούμε)
Το πρόβλημα που θίγεις νομίζω ότι έχει πρώτον να κάνει με την παρανόηση ότι η ανοχή είναι συνώνυμο της καλοσύνης η οποία απο μόνη της έχει παρωχημένο ή ασαφές νόημα και περιεχόμενο ανάλογα με τις αξίες του καθενός.
Δεύτερον, αφορά στην αδυναμία του "ανοχικου" καθηγητή να θέσει όρια στην σχέση του με τους μαθητές. Είναι κοινός τόπος από την εμπειρία όλων μας πως ο καθένας ασκεί εξουσία εκεί που τον παίρνει. Ο καθηγητής που λες ότι δεν σηκώνει και πολλά θα έλεγα ότι πιθανόν έχει θέσει ξεκάθαρα όρια στις σχέσεις του με τους μαθητές του. Θέτοντα όρια σε μια σχέση γίνεται ξεκάθαρο και από τα δύο μέρη ποια είναι η θέση τους, οι ρόλοι τους, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους. Η σχέση τους χτίζεται έτσι πάνω σε ένα κλίμα εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας.
Αντίθετα αυτός που υιοθετεί την "ανοχή" εισπράττει πρώτα από ο ίδιος την απαξίωση τόσο των μαθητών του όσο και των συναδέλφων του. Το χειρότερο είναι ότι πιθανόν καθώς αισθάνεται κανείς ματαιωμένος, αδικημένος, χωρίς να έχει συνείδηση ότι ο ίδιος το προκαλεί αναπτύσσει αισθήματα θυμού που μπορούν να εκφραστούν με χίλιους δυο τρόπους τόσο προς τον ίδιο του τον εαυτό, όσο και προς τους μαθητές του.
Δεύτερον σκέφτομαι την σύγχυση που προκαλεί στους ίδιους τους μαθητές του και σε τι είδους συμπεριφορές τους σπρώχνει. Αλλά και πως υποσκάπτει τη δουλειά των συναδέλφων του. Σκέψου δηλαδή τι κοινωνικές δεξιότητες αναπτύσσει ένας τέτοιος καθηγητής στους μαθητές του. Ο οποίος δεν σημαίνει ότι είναι "κακός" άνθρωπος ή επιστήμονας αλλά απλά είναι ένας απαίδευτος ή στρεβλά εκπαιδευμένος εκπαιδευτικός. Ποιος έμαθε και σε αυτόν τα συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς και σκέψης?
Γιατί νομίζω πως πριν θέσουμε οποιοδήποτε άλλο ερώτημα σχετικά με τα προβλήματα που έχει κανείς μέσα στο σχολείο υπάρχει και άλλο ένα πολύ σημαντικό ερώτημα που θέλει απάντηση.
Ποιος μας μαθαίνει εμάς τους ίδιους πως πρέπει να διαχειριζόμαστε πρώτα από όλα τον ίδιο μας τον εαυτό και έπειτα τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους? Ποιός μας εκπαιδεύει και ποιος μας αξιολογεί πρίν μπούμε σε μια τάξη? Αρκεί ένα πτυχίο για να κάνεις τον εκπαιδευτικό? Αρκεί να σε εξετάσουν ως προς την ικανότητα παπαγαλίας μερικών χιλιάδων σελίδων και ερωτήσεων Παιδαγωγικής για να αποδειχθεί ότι είσαι κατάλληλος να έρθεις σε επαφή με νήπια, παιδιά και εφήβους?
-
Καλημέρα σας!
Mat,ίσως δε με κατάλαβες.Φυσικά και δεν πρέπει κάποιος να οδηγείται σε κοινωνικό αποκλεισμό επειδή είχε την ατυχία να προέρχεται από "λάθος" οικογένεια.Οι σκέψεις μου ,όμως,ξεκίνησαν με δεδομένο ότι όλα αυτά που προτείνουν οι mavoglou-spaceoddity έχουν γίνει.Δηλαδή εφόσον ως εκπαιδευτικός έχεις κάνει τα πάντα για να ενεργοποιήσεις το ενδιαφέρον του παιδιού,εφόσον έχεις δοκιμάσει τις όλες τις εναλλακτικές μεθόδους και το πρόβλημα παραμένει,τότε τι κάνεις?Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι αρκετά ικανός εκπαιδευτικός ή μήπως σημαίνει ότι, πολύ απλά, δεν είσαι θεός να περνούν όλα από το χέρι σου και να μπορείς να καταφέρεις τα πάντα,αλλά, υπάρχουν άλλοι παράγοντες πολύ πιο "δυνατοί" από τη δική σου εκπαιδευτική ικανότητα?
Μήπως είναι τελικά εγωιστικό να λέμε "εγώ θα τα καταφέρω" (με το έτσι θέλω) και τότε είναι που καταδικάζουμε το παιδί?
Όσο για τη δύναμη της οκογένειας και για το πόσο αυτή μπορεί πολλές φορές να σου "δέσει τα χέρια",θέλω να σας πω μία προσωπική εμπειρία που είχα και που τη θυμάμαι,με πολύ θυμό και πίκρα, μετά από πολλά χρόνια.Όι "προβληματικές περιπτώσεις" βέβαια είναι ανόμοιες,αλλα νομίζω ότι είναι ενδεικτική περίπτωση.
Στο τρίτο έτος των σπουδών μου,κάναμε πρακτικές και επισκεφτήκαμε για δύο εξάμηνα πολλά ειδικά σχολεία (κωφών,τυφλών κλπ).Ανάμεσα στα άλλα,πήγα για δύο βδομάδες σε μία,ουσιαστικά,"ειδική τάξη",με την έννοια ότι δεν ήταν ξεχωριστό κτίριο,αλλά,λόγω έλλειψης χώρου,συστεγαζόταν μέσα σε ένα δημοτικό,με δικό της προαύλιο χώρο.Η τάξη αυτή είχε είχε 12 παιδιά με πολύ βαρία νοητική υστέρηση που αντί να τα κλείσουν μέσα σ'ένα άσυλο (ξέρουμε τι σημαίνει αυτό),τα παιδάκια περνούσαν τη μισή τους,έστω, μέρα σίγουρα πιο ευχάριστα.Δάσκαλος ειδικής αγωγής,ένας υπέροχος άνθρωπος που τα "πόναγε" και τα φρόντιζε πραγματικά με πολύ αγάπη.Όταν πήγαμε πρώτη μέρα μας προειδοποίησε να μη φοβηθούμε αν ερχόταν καταπάνω μας ο Π. (19χρονος/βαριάς μορφής σύνδρομο Down,με νοητική ηλικία 6χρονου) και άρχιζε να μας αγκαλιάζει και να μας "χαϊδεύει".Μετά από δύο εβδομάδες μας είπε ο δάσκαλος ότι ο Π. αυτή την συμπεριφορά την είχε "μάθει" από την αδερφή του.Οι γονείς δούλευαν όλη μέρα και η κοπέλα, για να τον "προσέχει", τον έπαιρνε μαζί της στις συναντήσεις της με το φίλο της,στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και ...καταλαβαίνετε την συνέχεια. >:(Η δύναμη αυτής της "παράστασης" για το παιδί ήταν τεράστια.Στην κοπέλα είχαν γίνει συστάσεις να σταματήσει το φαινόμενο,αλλά,προφανώς,θεωρούσε πολύ χαζό και ανάξιο λόγου τον αδερφό της. ::)Ο δε δάσκαλος μας είπε ότι σε συζητήσεις που έκανε και με τους άλλους επιστήμονες που παρακολουθούσαν το παιδί εκεί στο σχολείο,του είχαν πει ότι μπορεί τώρα τα πράγματα να ήταν "ακίνδυνα" αλλά,εφόσον συνεχιζόταν αυτό,το παιδί θα οδηγούνταν σε άλλου είδους συμπεριφορά.Ο μόνος τρόπος ήταν να παρέμβει η Πρόνοια και να απομακρυνθεί το παιδί από αυτό το περιβάλλον.
Ξαναλέω ότι το παράδειγμα είναι ακραίο,και όχι άμεσα συγκρίσιμο φυσικά,αλλά δείχνει ότι μερικές φορές, mat,ναι όλα εξαρτώνται μόνο από την οικογένεια και είναι λίγο ουτοπικό να θεωρούμε ότι μπορούμε εμείς να εξουδετερώσουμε αυτή της τη δύναμη! :(
Όσο για το ερώτημα-δίλημμα της spaceoddity,το αποκάλεσα "ηθικό" γιατί είναι σαν να της λένε ότι από σένα και τους άλλους καθηγητές του σχολείου, και την απόφαση που θα πάρετε, εξαρτάται η τύχη και η επαγγελματική,ίσως,αποκατάσταση αυτών των παιδιών.Εμείς "νίπτουμε τας χείρας μας"!!! :P
-
Να σε ρωτήσω πιστεύεις πως υπάρχουν συνταγές στη ζωή? π.χ υπάρχει συνταγή για το πως θα είσαι καλός γονιός? ???
Εχεις δικιο. Υπαρχουν συνταγες επιτυχιας & το πιστευω ακραδαντα. Με τη διαφορα οτι αν ακολουθουμε τις "συνταγες" η επιτυχια δεν ειναι εξασφαλισμενη ενω αν τις αγνοησουμε η αποτυχια ειναι βεβαιη. Αυτη ηταν και ολη μου η ενσταση που προφανως παρεξηγηθηκε & ζητω συγνωμη αν ακουστηκα απολυτη. Δυστυχως τιποτα δεν ειναι αυτονοητο σημερα αλλα θελω να πιστευω οτι για την πλειονοτητα των εκπαιδευτικων η προσπαθεια να κανουν το καλυτερο που μπορουν αντιμετοπιζοντας προβληματικες καταστασεις ειναι βασικη αρχη.
Σε δυσκολες καταστασεις οι συγκεκριμενες προτασεις, που δεν τιις απορριπτω καθολου συναδελφε Mavoglou, ειναι παντα ευπροσδεκτες. Και το προσωπικο ενδιαφερον που ανεφερες τις κανει να λειτουργουν. Ως εκπαιδευτικοι, μαθαινουμε για καθε προβλημα να ψαχνουμε πρωτα τις πιθανες αιτιες σε αυτα που κανουμε ή δεν κανουμε εμεις αλλα υπαρχουν & καταστασεις εκτος ελεγχου & ειναι πολυ μεγαλο το βαρος που θα επρεπε να σηκωσουμε αν θεωρουσαμε τον εαυτο μας ικανο να αντιμετωπισει καθε αντικοινωνικη συμπεριφορα. Η δικη μου εμπειρια ειναι αρκετα περιρισμενη & αναφερεται κυριως σε ενηλικες και εφηβους αθιγγανους
σε προγραμματα του ΙΔΕΚΕ. Οταν δεν υπαρχουν εγγενη κινητρα στους μαθητες, ο ορισμος στοχων ειναι ιδιαιτερα δυσκολος.
-
παιδιά ΠΟΛΥ ενδιαφέροντα όλα αυτά που γράφετε, τα διάβασα όλα αλλά δυστυχώς δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή να απαντήσω. Θα επανέλθω αργότερα :)
-
Μόνο να προσθέσω, επειδή αναφέρθηκε στα posts σας ο ρόλος του εσπερινού, θα ήθελα να σας παραπέμψω στο πολύ ενδιαφέρον νήμα που άνοιξε η rica και που δυστυχώς πέρασε "στα ψιλά γράμματα" του φόρουμ... ευκαιρία ίσως να συζητηθεί τώρα, όπως θα δείτε με απασχολεί ιδιαίτερα...
http://www.pde.gr/index.php?topic=886.0
-
γιατί είναι σαν να της λένε ότι από σένα και τους άλλους καθηγητές του σχολείου, και την απόφαση που θα πάρετε, εξαρτάται η τύχη και η επαγγελματική,ίσως,αποκατάσταση αυτών των παιδιών.Εμείς "νίπτουμε τας χείρας μας"!!! :P
Οχι sophie σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ ότι κάτι τέτοιο για αυτό τον λόγο ακριβώς χρησιμοποίησα τη λέξη "κοινωνικό" Αλίμονο στις κοινωνίες που θέλουν να βασίζονται σε "σωτήρες". Και οι εκπαιδευτικοί δεν είναι απεσταλμένοι σωτήρες αυτού του κόσμου.
Πάντα υπάρχουν αδιέξοδα και καταλαβαίνω καλά τι εννοείς κάποιος να δίνει ακόμη και από εκεί που δεν περισσεύει τίποτα άλλο. Σίγουρα ο εκπαιδευτικός δεν είναι θεός και πολλές φορές ο εύκολος δρόμος είναι να χρησιμοποιούμε «αποδιοπομπαίους τράγους» για να καλύψουμε μια κατάσταση. Μερικές φορές όμως ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι σωστός και ο εκπαιδευτικός (και δεν αναφέρομαι ούτε στην spaceoddity, ούτε σε κανέναν άλλον). Αλλά είναι σαθρό και το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να δουλέψει.
Δεν είναι λίγες οι φορές που κατηγορούνται οι εκπαιδευτικοί για τα «στραβά» αυτά του κόσμου. Μη μου πεις ότι δεν έχεις ακούσει γονιούς να λένε «εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που έχουμε?», «σχολειό είναι αυτό που πάνε τα παιδιά μας?» Είναι εύκολο για τον γονιό να αποποιείται των ευθυνών του και να τα ρίχνει στους άλλους. Έτσι γενικά και αόριστα στους «άλλους» τους «κακούς».
Απλά επιμένω και είναι στάση ζωής αυτή που έχω ότι τα πράγματα δεν είναι άσπρο – μαύρο και για να το δει κανείς αυτό είναι καλύτερα να στέκεται κριτικά απέναντι τους. Επιπλέον πιστεύω ότι ο εκπαιδευτικός είναι επιστήμονας και οφείλει να είναι σε θέση να στέκει απέναντι στα πράγματα με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη «αξιολογική ουδετερότητα» (είναι όρος του Βέμπερ όχι του ΑΣΕΠ, πλάκα κάνω spaceoddity), έτσι θεωρητικά τουλάχιστον μπορεί να λειτουργήσει ως επαγγελματίας που έχει συγκεκριμένο ρόλο και θέση.
Και για να μην πολυλογώ για την ακρίβεια να μην πολυθεωρητικολογώ, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη η άποψη ότι δουλειά του εκπαιδευτικού δεν είναι ούτε να σώσει, ούτε να δικάσει, ούτε να προδικάσει το μέλλον των μαθητών του. Είναι να μάθει τους μαθητές πως «μαθαίνει κανείς να μαθαίνει»…. πρώτα απ’ όλα να ζουν και δευτερευόντως όλα τα υπόλοιπα. :)
-
Παρότι δεν θα ήθελα να ανοίξω διάλογο μαζί σου για το ερώτημα που θέτεις το θεωρώ ντροπή. Απλώς να σου πώ ότι μερικοί δυσλεκτικοί ήταν:
W.Churchill
A. Einstein
Thomas Edison
Hans Christian Anderson
>:(
Να υποθέσω από το ύφος ότι «απαξιοίς» να απαντήσεις! Δικαίωμά σου. Περί ντροπής και κοκκινίσματος, ούτε συζήτηση, δεν συνηθίζω να ντρέπομαι για λογαριασμό άλλων. ;)
Να σου επισημάνω με τη σειρά μου ότι κανείς από αυτούς που αναφέρεις δεν ήταν καθηγητής. :)
Οι υπόλοιποι τι λέτε; Δυσλεκτικός + καθηγητής =; ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ. Τη γνώμη μας λέμε, δεν είμαστε κέντρα λήψης αποφάσεων. 8)
-
Όσο για το ερώτημα-δίλημμα της spaceoddity,το αποκάλεσα "ηθικό" γιατί είναι σαν να της λένε ότι από σένα και τους άλλους καθηγητές του σχολείου, και την απόφαση που θα πάρετε, εξαρτάται η τύχη και η επαγγελματική,ίσως,αποκατάσταση αυτών των παιδιών.Εμείς "νίπτουμε τας χείρας μας"!!! :P
Θα συμφωνήσω προσθέτοντας ότι εδώ υπάρχει και ένα είδος συναισθηματικού εκβιασμού του καθηγητή! Καθόλου τίμια τακτική κατά την γνώμη μου :(
-
Να υποθέσω από το ύφος ότι «απαξιοίς» να απαντήσεις! Δικαίωμά σου. Περί ντροπής και κοκκινίσματος, ούτε συζήτηση, δεν συνηθίζω να ντρέπομαι για λογαριασμό άλλων. ;)
Να σου επισημάνω με τη σειρά μου ότι κανείς από αυτούς που αναφέρεις δεν ήταν καθηγητής. :)
Οι υπόλοιποι τι λέτε; Δυσλεκτικός + καθηγητής =; ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ. Τη γνώμη μας λέμε, δεν είμαστε κέντρα λήψης αποφάσεων. 8)
Ναι απαξιώ να σου απαντήσω και δεν καταλαβαίνω γιατι φωνάζεις προκειμένου ντε και σώνει να αποσπάσεις μια απάντηση? (αυτό δεν σημαίνουν τα κεφαλαία?). ::)
Και κάτι άλλο η ημιμάθεια είναι πολύ πιο επικύνδινη από την αμάθεια... κι όποιος κατάλαβε. Βάζω τελεία και παύλα εδώ γιατί κάθε άλλο παρά σε διάλογο μετατρέπεται αυτή η συζήτηση και δεν έχει ενδιαφέρον τουλάχιστον για μένα. 8)
-
Ας προσεγγίσουμε έναν φιλόλογο που είναι δυσλεκτικός με απλοϊκά επιχειρήματα:
1) ένας δυσλεκτικός φιλόλογος έχει προσπαθήσει 2-3 φορές περισσότερο για να πάρει το πτυχίο του και αυτό ίσως να τον κάνει καλύτερο φιλόλογο από γνώσεις.
Σκεφτείτε ένα δυσλεκτικό, που ας πούμε έχει δυσκολία στη γλώσσα, τι προσπάθεια πρέπει να κάνει για να νικήσει τον εαυτό του, και να τα καταφέρει;
2) Μήπως τελικά είναι καλύτερος να διδάξει δυσλεκτικούς μαθητές μια και τους γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα;
Αν το ξανασκεφτώ μάλλον θα έλεγα ότι θα ήθελα να διδάξει ένας δυσλεξικός φιλόλογος τα παιδιά μου.
Συγχωρέστε την απλοϊκότητα μου αλλά είμαι αμαθής στο συγκεκριμένο θέμα.
Το μόνο που έχω δει είναι δύο επιστήμονες που με δίδαξαν ο ένας στο Πανεπιστήμιο και ο ένας σε ένα σεμινάριο 40 ωρών και ήταν και οι δύο κορυφαίοι στις επιστήμες τους και απίθανοι καθηγητές.
-
(Αν και καθυστερημένα είπα να δώσω μια απάντηση)
Δεν είπα τίποτα για ειδικά σχολεία, αν διάβασεις αυτά που έγραψα προηγουμένως είπα ότι τα ειδικά σχολεία δεν είναι για παιδιά με παραβατική ή επιθετική συμπεριφορά. Τα παιδιά αυτά αφού δεν έχουν ψυχολογικά ή νοητικά προβλήματα έχουν θέση στο σχολείο που ξέρουμε.
Από εκεί και πέρα μπορεί αυτά που λέω να σε βρίσκουν αντίθετη και με συγχωρείς κιόλας αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν είπα ούτε ότι συμφωνω ούτε ότι είμαι ευχαριστημένος από αυτήν. Έτσι είναι όμως και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να την αλλάξει. Μπαίνεις στην τάξη κάνεις το μάθημα σου και λήγει το θέμα εκεί, αν έχεις κάποιο πρόβλημα για κάποιο παιδί το πας στο διευθυντή μετά στο σύλλογο και αυτοί θα αποφασίσουν (στις περισσότερες φορές να μην κάνουν τίποτα).
Καταλαβαίνω την οργή σου ίσως για αυτά που είπα όμως θα σου πω κάτι: Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λες, για μπες σε πραγματική τάξη, για παράδειγμα σε ένα Λύκειο ή ΤΕΕ και μετά να κρίνεις. Αν έχεις αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις και έκανες αυτά που λες ότι πρέπει να γίνουν από τον εκπαιδευτικό τότε σου βγάζω το καπέλο και σε παραδέχομαι. Αν όχι όμως τότε θα πρέπει να συμφώνησεις ότι στα λόγια όλα είναι εύκολα, στα έργα είναι το πρόβλημα.
Ακόμη euler επέτρεψε μου να σχολιάσω πως η άποψη σου:
«οι γονείς του το βλέπουν όλη την ημέρα. Αν αυτοί είναι το πρόβλημα έχεις χάσει από την αρχή. Για αυτό καλύτερα να μην ασχοληθείς καθόλου γιατί το πιθανότερο είναι οτι θα βρεις το μπελά σου. Άσε που σήμερα με αυτά που ακούμε δεν τολμάς να πλησιάσεις έναν μαθητή ειδικά του άλλου φύλου για να τον/την βοηθήσεις, πολύ πιθανό να "παρεξηγηθούν" οι προθέσεις σου. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις άλλα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ξέρω ότι αυτά που λέω είναι σκληρά αλλά είναι αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί και δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει. Και δυστυχώς αργά ή γρήγορα θα "εγκλιματιστείς" και εσύ όσο καλές προθέσεις και να έχεις.»
το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι με βρίσκει εντελώς αντίθετη.
Δηλαδή, τι μας λες πως αν κάποιος έχει την ατυχία, γιατί περί ατυχίας πρόκειται, να γεννηθεί από «ανάξιους» γονείς, εμείς οι υπόλοιποι, οι υποτίθεται υγιείς πρέπει να του δίνουμε μία να πάει πιο κάτω, να τον τιμωρούμε, για κάτι που δεν ευθύνεται? Γιατί κι αυτή η στάση της παραίτησης ότι «αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που αργά ή γρήγορα θα εγκλιματιστείς» στην τιμωρία απολήγει όπως και η άποψη να τον στείλουμε σε ειδικό σχολείο.
Εγω τα μόνα ειδικά σχολεία που έχω υπόψη μου για μαθητές με προβλήματα κοινωνικής απόκλισης είναι του τύπου «Σωφρονιστικά Καταστήματα» Αυτά άραγε έχει υπόψη του και ο θεολόγος που προτείνει κάτι τέτοιο? ???
-
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, κατάφερα κι εγώ να διαβάσω τα unread του pde και έπαθα! :o Τι ήταν κι αυτό που σου συνέβη Μίνα;;;!!! και μη χειρότερα...
Ισως καταφέρω να σχολιάσω αν μπω και διαβάσω όλα το νήμα, τώρα έριξα μια γρήγορη ματιά. Αλλά... 'ένα έχω να πώ, τι τυχερή που είμαι στην Πρωτοβάθμια - και σε ισόγειο ;)
-
euler, και γω όπως βλέπεις σου απαντώ με μια μικρή καθυστέρηση.
Κοίτα το ότι διαφωνώ με τη στάση σου είναι σίγουρο. Όπως σίγουρο είναι ότι δεν χρειάζεται να μου βγάλεις το καπέλο γιατί πολύ απλά και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαι εκπαιδευτικός εν ενεργεία.
Επειδή διαφωνώ μαζί σου ή με όποιον άλλο δεν σημαίνει όμως ότι σας κρίνω με την έννοια να σας αξιολογήσω σε μια κλίμακα του καλός, κακός, μέτριος ή πολύ κακός κτλ ή γιατί με διακατέχει κανένα σύνδρομο να επιβεβαιώσω τον εαυτό μου υποβιβάζοντας τους άλλους. Όταν σε άλλη θεματική ενότητα γράφω πως καθένας αξίζει για αυτό που είναι το εννοώ.
Ωστόσο, οφείλω στον ευατό μου ως σκεπτόμενο άτομο πρώτα απ’ όλα και δεύτερον ως πολίτης αυτής της κοινωνίας να εκφράζω την άποψη μου.
Τώρα αν διαφωνούμε τι να γίνει. Καλύτερα να διαφωνούμε και να συζητάμε, να κάνουμε διάλογο και ίσως κάτι να βγαίνει από αυτόν το διάλογο παρά να σιωπούμε.
Και επειδή κινδυνεύω να κατηγορηθώ ότι βγάζω λογύδρια τελειώνω εδώ με την ελπίδα να σε κάλυψα. :)
(Αν και καθυστερημένα είπα να δώσω μια απάντηση)
Δεν είπα τίποτα για ειδικά σχολεία, αν διάβασεις αυτά που έγραψα προηγουμένως είπα ότι τα ειδικά σχολεία δεν είναι για παιδιά με παραβατική ή επιθετική συμπεριφορά. Τα παιδιά αυτά αφού δεν έχουν ψυχολογικά ή νοητικά προβλήματα έχουν θέση στο σχολείο που ξέρουμε.
Από εκεί και πέρα μπορεί αυτά που λέω να σε βρίσκουν αντίθετη και με συγχωρείς κιόλας αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν είπα ούτε ότι συμφωνω ούτε ότι είμαι ευχαριστημένος από αυτήν. Έτσι είναι όμως και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να την αλλάξει. Μπαίνεις στην τάξη κάνεις το μάθημα σου και λήγει το θέμα εκεί, αν έχεις κάποιο πρόβλημα για κάποιο παιδί το πας στο διευθυντή μετά στο σύλλογο και αυτοί θα αποφασίσουν (στις περισσότερες φορές να μην κάνουν τίποτα).
Καταλαβαίνω την οργή σου ίσως για αυτά που είπα όμως θα σου πω κάτι: Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λες, για μπες σε πραγματική τάξη, για παράδειγμα σε ένα Λύκειο ή ΤΕΕ και μετά να κρίνεις. Αν έχεις αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις και έκανες αυτά που λες ότι πρέπει να γίνουν από τον εκπαιδευτικό τότε σου βγάζω το καπέλο και σε παραδέχομαι. Αν όχι όμως τότε θα πρέπει να συμφώνησεις ότι στα λόγια όλα είναι εύκολα, στα έργα είναι το πρόβλημα.
-
Δεν είναι θέμα διαφώνιας ή συμφωνίας, σίγουρα όλοι θα θέλαμε να ζούμε σε έναν ιδεατό κόσμο όπου οι εκπαιδευτικοί θα είχαν το ρόλο που περιγράφεις. Δεν ζούμε όμως σε έναν τέτοιο κόσμο. Αυτό που προτείνω εγώ είναι να κάνεις το μάθημα σου όσο καλύτερα μπορείς, άντε να βοηθήσεις και 1-2 παιδιά παραπάνω αλλά μέχρι εκεί. Έτσι είναι δυστυχώς η πραγματικότητα. Το να την αρνούμαστε ή να προσποιούμαστε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Προσπαθούμε πάντα να κάνουμε το καλύτερο δυνατό υπό συνθήκες.
Επίσης δεν είπα ότι κρίνεις κανένα. Αυτό που είπα για το αν είσαι εν ενεργεία εκπαιδευτικός ήταν προφανώς ρητορικό. Υπέθεσα ότι δεν είσαι. Γιατί αν ήσουν με αυτά που θα είχαν δει τα μάτια σου σίγουρα δεν θα είχες τέτοιες απόψεις :-)
euler, και γω όπως βλέπεις σου απαντώ με μια μικρή καθυστέρηση.
Κοίτα το ότι διαφωνώ με τη στάση σου είναι σίγουρο. Όπως σίγουρο είναι ότι δεν χρειάζεται να μου βγάλεις το καπέλο γιατί πολύ απλά και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαι εκπαιδευτικός εν ενεργεία.
Επειδή διαφωνώ μαζί σου ή με όποιον άλλο δεν σημαίνει όμως ότι σας κρίνω με την έννοια να σας αξιολογήσω σε μια κλίμακα του καλός, κακός, μέτριος ή πολύ κακός κτλ ή γιατί με διακατέχει κανένα σύνδρομο να επιβεβαιώσω τον εαυτό μου υποβιβάζοντας τους άλλους. Όταν σε άλλη θεματική ενότητα γράφω πως καθένας αξίζει για αυτό που είναι το εννοώ.
Ωστόσο, οφείλω στον ευατό μου ως σκεπτόμενο άτομο πρώτα απ’ όλα και δεύτερον ως πολίτης αυτής της κοινωνίας να εκφράζω την άποψη μου.
Τώρα αν διαφωνούμε τι να γίνει. Καλύτερα να διαφωνούμε και να συζητάμε, να κάνουμε διάλογο και ίσως κάτι να βγαίνει από αυτόν το διάλογο παρά να σιωπούμε.
Και επειδή κινδυνεύω να κατηγορηθώ ότι βγάζω λογύδρια τελειώνω εδώ με την ελπίδα να σε κάλυψα. :)
-
Συνάδελφοι, απευθύνομαι σε όλους όσοι έχουν πείρα από τα προβλήματα μιας σχολικής τάξης, σε όσους αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αλλά και σε αυτούς που παρακολουθούν ή έχουν παρακολουθήσει σεμινάρια με ανάλογο θέμα.
Είμαι αναπληρώτρια πρώτη χρονιά σε νησί των Δωδεκανήσων, εργάζομαι σε Γυμνάσιο και η κατάσταση πλέον είναι ανεξέλεγκτη. Το σχολείο έχει παιδιά με πολλά προβλήματα συμπεριφοράς,εκδηλώνουν τρομερή επιθετικότητα, δεν παίρνουν από λόγια αλλά ούτε από τιμωρίες, τα περισσότερα έχουν μαθησιακές δυσκολίες,μάθημα δεν μπορώ να κανω πια, αφού την περισσότερη ώρα προσπαθώ να επιβάλω την τάξη. Από την αρχή ήμουν αυστηρή, γιατί είδα με τι περιπτώσεις έχω να κάνω, παρόλα αυτά το θράσος, η αναίδεια και η άπρεπη συμπεριφορά τους συνεχίζεται. Μόνο το διευθυντή φοβούνται, πήγαινα στην αρχή κάποιους μαθητές, αλλά η συμπεριφορά του διευθυντή και γενικότερα η νοοτροπία του είναι απαράδεκτη, τον έχω δει να σηκώνει χέρι και να τα βρίζει, πράγμα που δε θεωρώ καθόλου σωστό. Δυστυχώς σε αυτό το νησί τέτοιες μεθόδους χρησιμοποιούν, αλλά εγώ δεν μπορώ να τις αποδεχτώ. Από την άλλη οι συνάδελφοι οι παλιοί δε βοηθούν, οι περισσότεροι είναι ντόπιοι και κλέινουν τα μάτια, άλλοι απλώς σχολιάζουν και συμμερίζονται το πρόβλήμά μου και άλλοι θέλουν να είναι τυπικοί και σου την λένε αν δε σημειώνεις ποινολόγιο. Σήμερα που ήμουν χάλια, είδα το αληθινό πρόσωπο κάποιων συναδέλφων, μόνο ο υποδιευθυντής είναι άνθρωπος.Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι, συνάδελφοι, περνάμε καθημερινά ώρες στο σχολείο, αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα και αντί να βοηθά ο ένας τον άλλον, πάει να του τη βγει.
Δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ, όπως είπα δεν εμπιστεύομαι το διευθυντή, δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του (ειναι και μεγάλος στην ηλικία και με απαρχαιωμένες αντιλήψεις). Δυστυχώς ούτε τους συναδέλφους πλέον. Όποιος έχει αντιμετωπίσει ανάλογο πρόβλημα, ας μου δώσει τα φώτα του.
-
Καλησπέρα και καλή ξεκούραση αρχικά!Κι εγώ πάνω κάτω βιώνω παρόμοια πράγματα,αν κι έχω τη μεγάλη τύχη να έχω έναν φωτισμένο διευθυντή.Είμαι σε γυμνάσιο με πολλά αλλοδαπά παιδάκια,με πολλά φτωχά παιδάκια,με παιδιά με πολλά και πολλαπλά προβλήματα συμπεριφοράς.Έχω παρακολουθήσει αρκετά πράγματα και διαβάσει επίσης κι ίσως αυτό να με έχει βοηθήσει κάπως.Είναι αδύνατο μέσα σε λίγες γραμμές να τα πούμε όλα.Πάντως εκείνα που εμένα με βοηθούν είναι:α)Να προσπαθώ να μη θυμώνω κι όταν αυτό συμβαίνει να το εκδηλώνω όσο πιο ήρεμα και συγχρόνως φανερά γίνεται.β)Τους μαθητές που δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα,τους φωνάζω ιδιαιτέρως και τους μιλάω όσο γίνεται λιγότερο διδακτικά,έχει καλά αποτελέσματα συνήθως γ)Τους δίνω πολλά φυλλάδια ώστε να είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν και να μην υπάρχει κενός χρόνος για φασαρίες δ)τους αλλάζω θέσεις λέγοντας πως το κάνω για μην τους ενοχλούν τάχα οι άλλοι κι όχι για τιμωρία.ε)Δεν τα συζητάω με κανέναν άλλο πέραν του διευθυντή που εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος κι έχει απευθυνθεί και σε συμβουλευτικό σταθμό.Οι λοιποί με κοιτάζουν σαν ούφο που ασχολούμαι και δε με βοηθάει καθόλου η στάση τους,το αντίθετο θα έλεγα.Αποσιωπούν συστηματικά την κατάσταση και ξέρω το λόγο(δεν είναι της ώρας) αλλά εγώ δε μπορώ να αδιαφορήσω.στ)Φροντίζω να έχω ηρεμία και προετοιμάζομαι ψυχολογικά πριν από κάθε ώρα που θα κάνω(δεν είναι υπερβολή αυτό που λέω).Αν δεν το κάνω,με το που τελειώνει μια και μόνο ώρα είμαι ράκος!η) Έχω σταματήσει να περιμένω από τον εαυτό μου να διορθώσει μια κατάσταση που οι άλλοι τη θεωρούν δεδομένη.Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ,φροντίζοντας να μην υπερφορτώνω το νευρικό μου σύστημα.Αν κάτι από όλα σου φανεί χρήσιμο θα χαρώ πολύ.Καλό κουράγιο!
-
Άκουσα μια κουβέντα σήμερα από μια μεγαλύτερη συνάδελφο που μου φάνηκε σοφή. Αναφερόμενη σε ένα τμήμα με τεράστια προβλήματα συμπεριφοράς, είπε το εξής: Τα παιδιά δεν είναι οι θύτες, αλλά τα θύματα. Μόλις άρχισε να αντιμετωπίζει το κάθε παιδί ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του με βάση το περιβάλλον από το οποίο προέρχεται, άρχισαν σιγά σιγά τα πράγματα να στρώνουν.
Ειδικές συμβουλές δεν έχω να δώσω, γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Και αυτά που είπε ο enastron με καλύπτουν πλήρως. Α, αυτό που κάνω εγώ σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να τους δίνω 2 λεπτά (με το χρονόμετρο) στην αρχή του μαθήματος για να πουν ότι εξυπνάδα θέλουν (Τσυρία, τσυρία, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν gay?- Έχω ακούσει διάφορες...) και μετά ηρεμούν. Έχει πιάσει στα 3 από τα 4 τμήματα.
Καλό κουράγιο!
-
Έχω σταματήσει να περιμένω από τον εαυτό μου να διορθώσει μια κατάσταση που οι άλλοι τη θεωρούν δεδομένη.Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ,φροντίζοντας να μην υπερφορτώνω το νευρικό μου σύστημα.Αν κάτι από όλα σου φανεί χρήσιμο θα χαρώ πολύ.Καλό κουράγιο!
Αυτό είναι νομίζω το ζουμί της υποθέσεως BOEMISSA . Πρώτα απ'όλα πρέπει να το πάρεις (και να το πάρουμε όλοι :\ ) απόφαση ότι δεν θα τα "σώσεις" όλα.
Έτσι όπως την περιγράφεις την κατάσταση πάντως, κι επειδή όπως λέει και ο enastron πρέπει να διαφυλάξουμε και την ψυχική μας υγεία, εγώ θα πήγαινα σε εντελώς επιθετική στάση. Δηλαδή ανακοινώνω στα παιδιά ότι τέρμα τα κάστανα κι ότι από εδώ και πέρα θα πετάω κόσμο έξω αβέρτα. Και το κάνω! βγάζω την μισή τάξη (μη σου πω και παραπάνω). Ταυτόχρονα όμως κάνω και κάποιες άλλες ενέργειες (και φρόντιζω να τις μάθουν κι αυτές τα παιδιά). Νούμερο ένα, καλώ τους γονείς των παιδιών για ενημέρωση για την συμπεριφορά τους (ακόμα κι πιστεύω ότι δεν θα παρουσιαστούν). Νούμερο δύο, ΟΛΕΣ οι αποβολές γράφονται επιμελώς στο ποινολόγιο. Νούμερο τρία, ενημερώνω τον διευθυντή και "προς πάσα κατεύθυνση" ότι στο τέλος της χρονιάς δεν πρόκειται να δεχτώ να σβηστούν απουσίες λόγω αποβολών κι ότι άμα γίνει τίποτα τέτοιο θα απευθυνθώ στους ανώτερους. Νούμερο τέσσερα, όταν κατεβάζω παιδιά στον διευθυντή δεν το κάνω με πρόθεση να τα "νουθετήσει" (επειδή όπως λες και συ δεν σου αρέσει ο τρόπος που τα αντιμετωπίζει) αλλά πάω με συγκεκριμένο αίτημα, δλδ "θέλω να επιβάλετε ημερήσια αποβολή", "θέλω να συγκληθεί σύλλογος για να επιβάλει ποινή " κτλ. Τον αντιμετωπίζω δλδ σαν "σφραγγίδα".
Όλο αυτό βέβαια μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ εάν δεν σε πάρουν στα σοβαρά και να καταλήξει να μείνει το μισό σχολείο από απουσίες και συ να σπας τα νεύρα σου, αλλά από την άλλη τα νεύρα σου τα σπας και τώρα.
Εάν όμως "πιάσει" μπορείς σιγά σιγά να "βάζεις" στην τάξη μερικούς καπετάν φασαρίες, έναν έναν, έτσι ώστε να "αφομιώνονται" από τους υπόλοιπους που είτε ενδιαφέρονται είτε απλά φοβούνται τις απουσίες και κάθονται ήσυχα. Ψάξε να βρεις ποια από τα παιδιά είναι συζητήσιμα και μίλα μαζί τους προσωπικά. Όσα έχουν (ακόμα) φιλότιμο, χτύπα τα σε αυτό. Αλλά δεν θα είναι όλα.
Πάντως, παρόλο που προσωπικά δεν έχω πέσει σε τόσο extreme καταστάσεις, θα σου έλεγα να μην φοβάσαι να μείνεις και με 3 παιδιά μέσα στην τάξη. Ξέρω συναδέλφο που έχει πάει και το τμήμα σούμπιτο στον διευθυντή και πήραν όλοι αποβολή. Εγώ έχω διώξει μέχρι και 7 παιδιά σε μία ώρα.
ΥΓ: Α! και στους βαθμούς βέβαια δεν χαριζόμαστε. Κάτω όριο είναι το 01.
-
Σήμερα είμαι αρκετά προβληματισμένη . Εδωσα ωριαία αποβολή σε μαθητή που μου είπε οτι με αυτή την απουσία μένει . Αν και αν δεν μείνει απο απουσίες , σίγουρα θα μείνει στα μαθήματα ........
Λέτε να του τη σβήσω ? Ο σύλλογος στο τέλος φαντάζομαι οτι αν πρόκειται για μια απουσία , θα του τη σβήσει . Σωστά ?
-
ΥΓ: Α! και στους βαθμούς βέβαια δεν χαριζόμαστε. Κάτω όριο είναι το 01.
Ποιος είναι ο χαμηλότερος βαθμός που έχεις βάλει ?
-
k_k, όταν το παιδί μέσα Φεβρουαρίου έχει ήδη τόσες απουσίες, ώστε να κινδυνεύει να μείνει από μια ωριαία, προφανώς η ευθύνη δεν είναι δική σου. Έπειτα, δεν ξέρεις αν το παιδί σου λέει την αλήθεια (και τώρα τελευταία βίωσα μια πολύ άσχημη κατάσταση με ψέματα μαθητών, τα οποία δεν δίστασαν να εκθέσουν ένα συνάδελφο, για να σώσουν τον εαυτούλη τους.). Μπορεί απλά να στο είπε για να το λυπηθείς και να του τη χαρίσεις.
Τσέκαρε το, πριν πράξεις και πράξε ανάλογα. Κοίταξε επίσης αν οι αδικαιολόγητες του είναι ωριαίες αποβολές ή απλώς κοπάνες. Αν είναι πολλές οι ωριαίες, ίσως θα πρέπει να συζητήσετε μεταξύ σας για την περίπτωση του.
-
Συνάδελφοι, να ρωτήσω κάτι, καθώς προβληματίστηκα από αυτά που γράφετε. Όταν βγάζεις μαθητή έξω με ωριαία αποβολή, η απουσία μετρά ή θα πρέπει να την γράψεις στο ποινολόγιο για να μετρήσει; Στο σχολείο μου, μετρούν μόνο αν περαστούν στο ποινολόγιο. Ενημερώστε με όσοι γνωρίζετε. Ευχαριστώ.
Να σας ευχαριστήσω όλους για την άμεση ανταπόκριση και τις συμβουλές σας. Πολύτιμες!
Hapiness, έχω εφαρμόσει κάποια από αυτά που λες. Σε ένα τμήμα κάθε μέρα βγάζω τα ίδια άτομα, πρέπει κάποια στιγμή να τα πάω και στο διευθυντή, καθώς το θράσος τους είναι μεγάλο. Επειδη τέθηκε θέμα για σύγκληση του συλλόγου, ο υποδιευθυντής μου το πρότεινε, θα το προτείνω κα εγώ αύριο. Έχω κάθε δικαίωμα, έτσι; Το θέμα είναι να συμμετέχουν οι συνάδελφοι.
-
Και βέβαια μετράνε οι απουσίες από όπου κι αν προέχονται.Οι απουσίες από ωριαίες αποβολές γράφονται και στο ποινολόγιο και σε κάποια σχολεία όταν μαζευτεί κάποιος αριθμός ( 5΄ή παραπάνω) δίνεται ημερήσια αποβολή.Τουλάχιστον αυτά μου έχουν πει στο δικό μου σχολείο
-
Διάβασα με προσοχή όλα τα μηνύματα . Μαθαίνω από τις σκέψεις σας , μια και ποτέ δεν έτυχε να διδάσκω σε Γυμνάσιο. Στο Λύκειο υπάρχουν παρόμοια προβλήματα , αλλά αντιμετωπίζονται πιο εύκολα , γιατί συνήθως αναλαμβάνει ο σύλλογος .
Φροντίστε όσο μπορείτε την ψυχική σας υγεία και τα πολύτιμα νεύρα σας . Με αυτά θα περάσετε μια ολόκληρη ζωή.
Ως δάσκαλοι , μιλάμε στα παιδιά , δίνουμε ευκαιρίες , καλούμε τους γονείς κλπ , αλλά όταν αυτά τελειώνουν και αποτέλεσμα δεν υπάρχει , περνάμε και στην ποινή. Είναι μέρος της εκπαίδευσης , όχι για να προφυλλάξουμε το δάσκαλο , αλλά για να διαφυλλάξουμε το σχολείο και το εκπαιδευτικό έργο. Μακάρι να συναντήσετε διευθυντές και συναδέλφους που να θέτουν αυστηρούς όρους στη λειτουργία του σχολείου και να τους τηρούν.
Δυστυχώς η συναδελφικότητα και η αλληλεγγύη αποτελούν σε πολλά σχολεία το μεγάλο ζητούμενο.
Οι θεσμοί αρρωσταίνουν , διότι οι άνθρωποι χάνουν τη μόρφωση( ή δεν είχαν ποτέ) και τις αρχές τους.Όμως, σχολείο χωρίς ισχυρό σύλλογο και καθηγητές που δε συννενοούνται με μια ματιά, δε μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Όποιος βρεθεί σε τέτοιο σχολείο θα κουραστεί πολύ. Του προτείνω , αν μπορεί , την επόμενη χρονιά να αλλάξει αυτό το σχολείο.
Math
-
k_k, όταν το παιδί μέσα Φεβρουαρίου έχει ήδη τόσες απουσίες, ώστε να κινδυνεύει να μείνει από μια ωριαία, προφανώς η ευθύνη δεν είναι δική σου. Έπειτα, δεν ξέρεις αν το παιδί σου λέει την αλήθεια (και τώρα τελευταία βίωσα μια πολύ άσχημη κατάσταση με ψέματα μαθητών, τα οποία δεν δίστασαν να εκθέσουν ένα συνάδελφο, για να σώσουν τον εαυτούλη τους.). Μπορεί απλά να στο είπε για να το λυπηθείς και να του τη χαρίσεις.
Τσέκαρε το, πριν πράξεις και πράξε ανάλογα. Κοίταξε επίσης αν οι αδικαιολόγητες του είναι ωριαίες αποβολές ή απλώς κοπάνες. Αν είναι πολλές οι ωριαίες, ίσως θα πρέπει να συζητήσετε μεταξύ σας για την περίπτωση του.
Το παιδί αυτό έχει μαζέψει πολλές αποβολές απο την αρχή της χρονιάς . Ωριαίες και κανα 2 ημερήσιες . Δεν νομίζω οτι ψευδεται .
Στο τέλος της ώρας τον φώναξα για να του μιλήσω . Σκόπευα να του σβήσω την απουσία με την προυπόθεση οτι θα αντιληφθεί οτι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποδεχτή στην τάξη και δεν θα την επαναλαβει . Ομως ο μαθητής δεν είχε τέτοια διάθεση . Μου είπε οτι κακώς του έβαλα απουσία . Και οτι δεν ήταν ο μόνος που έκανε φασαρία .
Οποτε του την άφησα ......... προς το παρόν ........
Τι λέτε ?
Σκεφτομαι να την αφήσω . Και στο τέλος , αν είναι η μονάδικη επιπλέον , να την σβήσει ο σύλλογος .
-
Συνάδελφοι, να ρωτήσω κάτι, καθώς προβληματίστηκα από αυτά που γράφετε. Όταν βγάζεις μαθητή έξω με ωριαία αποβολή, η απουσία μετρά ή θα πρέπει να την γράψεις στο ποινολόγιο για να μετρήσει; Στο σχολείο μου, μετρούν μόνο αν περαστούν στο ποινολόγιο. Ενημερώστε με όσοι γνωρίζετε. Ευχαριστώ.
Πράγματι μετρούν μόνο αμα τις γράψεις στο ποινολόγιο . Στο δικό μου σχολείο , όλες οι αποβολές γράφονται στο ποινολόγιο . Και οταν έρχονται οι γονείς τους διαβάζουμε τα κατορθώματα των τέκνων τους .
-
Σας έχει τύχει να εκτοξεύσετε κιμωλία σε τοίχο από τα νεύρα σας που οι φωνές των μαθητών σκεπάζουν τις δικές σας ;
Διδάσκω σε δημοτικό και δυστυχώς δεν έχω την χαρά να μπορώ να πετάξω μαθητές έξω. Αν χτυπήσουν την έβαψα.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση , η κιμωλία πέρασε σε κοντινή απόσταση από το μπράτσο του μαθητή μου και κτύπησε στον ΄τοίχο τον οποίο είχα βάλει στόχο. Δεν είχα θυμώσει μόνο με τον συγκεκριμένο μαθητή της Ε αλλά τα έψαλα σε όλους ομαδικά για την αδιαφορία και την γαιδουριά τους. Ο συγκεκριμένος μαθητής έβαλε αρχικά τα γέλια και στην συνέχεια κατέβασε μούρη.
Στο διάλειμμα έρχεται η δασκάλα του η οποία μου είπε πως τον ρώτησε γιατί είναι μουτρωμένος και της απάντησε πως τον πέτυχα στο μάτι και ότι θα το πει στην μάνα του και πως δεν τον χτυπάνε οι δικοί του και δεν θα δεχθεί τέτοια συμπεριφορά από κανέναν.
Πήρα ανάποδες ; Να μην πάρω; Δεν φθάνει που στο τέλος θα χαλ΄΄ασω τα λεφτά μου σε καμία κλινική αλλά να σε βγάζουν και τρελο από πάνω. Τον έπιασα , τον έφερε μπροστά στην δασκάλα του και αάίτησα να επναλάβει ότι τον χτύπησα στο μάτι. Μα εγώ δεν είπα τίποτε τέτοιο αλλά ότι θα μπορούσε να με πετύχει κλπ. Απογοήτευση ακολούθησε τον θυμό γιατί μιλάμε για μαθητή που μονίμως του φέρομαι άψογα, τον βοηθάω σε ότι πρόβλημα έχει με το μάθημα ή και με τους φίλους του και δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά.
Θα του μιλήσω και αύριο ιδιαιτέρως μήπως και σκεφτεί πιο λογικά τι έκανε . Και κερατάς και ζημιωμένος. Έτσι νιώθω !!! Και ΄μόλαταυτα εξακολουθώ να ελπίζω , αλλά ως πότε.
Τώρα όσον αφορά τις τάξεις που παραείναι αυθάδεις , όταν με νευριάζουν υπερβολικά κάνω πως δεν ακούω ή σε ανύποπτο χρόνο ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω να ηρεμήσω έν α λεπτό και να αποφύγω της φυλακής τα σίδερα. Όταν ξαναμπαίνω συνήθως 'εχουν συνετιστεί , πολλές φορές κάνουμε τις ασκήσεις που θα έπαιρναν για το σπίτι μαζί στην΄τάξη και αυτά ηρεμούν ξέροντας ότι δεν θα έχουν να διαβάσουν κάτι.
Δύσκολα τα πράματα πάντως , τόσο που όσο κι αν μ'αρέσει να διδάσκω, ώρες ώρες σκέπτομαι να κοιτάξω για άλλους διαγωνισμούς μήπως και αλλάξω πορεία.
-
Ποιος είναι ο χαμηλότερος βαθμός που έχεις βάλει ?
πέρισυ σκεφτόμουν να βάλω κάτι 7άρια, αλλά οι (περσινοί) συνάδελφοι μου είπαν "κάντο τουλάχιστον 9" και το έκανα. Φέτος ο κατώτερος που έβαλα στο Α τετράμηνο είναι 9 (κι έβαλα και αρκετά 10άρια), αλλά άμα δεν δω βελτίωση θα τον χαμηλώσω στο επόμενο τετράμηνο.
Γενικά εμένα το μότο μου είναι "ας περάσουν από τα άλλα". :)
Συνάδελφοι, να ρωτήσω κάτι, καθώς προβληματίστηκα από αυτά που γράφετε. Όταν βγάζεις μαθητή έξω με ωριαία αποβολή, η απουσία μετρά ή θα πρέπει να την γράψεις στο ποινολόγιο για να μετρήσει; Στο σχολείο μου, μετρούν μόνο αν περαστούν στο ποινολόγιο. Ενημερώστε με όσοι γνωρίζετε. Ευχαριστώ.
Να σας ευχαριστήσω όλους για την άμεση ανταπόκριση και τις συμβουλές σας. Πολύτιμες!
Hapiness, έχω εφαρμόσει κάποια από αυτά που λες. Σε ένα τμήμα κάθε μέρα βγάζω τα ίδια άτομα, πρέπει κάποια στιγμή να τα πάω και στο διευθυντή, καθώς το θράσος τους είναι μεγάλο. Επειδη τέθηκε θέμα για σύγκληση του συλλόγου, ο υποδιευθυντής μου το πρότεινε, θα το προτείνω κα εγώ αύριο. Έχω κάθε δικαίωμα, έτσι; Το θέμα είναι να συμμετέχουν οι συνάδελφοι.
BOEMISSA εάν η αποβολή δεν είναι καταχωρημένη στο ποινολόγιο, και οποιοσδήποτε μαθητής ή οποιοσδήποτε καθηγητής ζητήσει να μετρηθούν οι απουσίες ξανά σε αντιπαράθεση με το ποινολόγιο, τότε η απουσία του απουσιολογίου θα σβηστεί γιατί θα αμφισβητηθεί η νομιμότητά της (ο νόμος λέει ότι πρέπει να μπαίνουν στο ποινολόγιο). Εάν όμως είναι περασμένη, τότε κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η συγκεκριμένη απουσία είναι υπαρκτή και είναι αποβολή. Γι αυτό να είσαι προσεκτική όταν συμπληρώνεις το ποινολόγιο, να βάζεις πάντα ημερομηνία και ώρα και μία όσο γίνεται αναλυτική περιγραφή που παραπτώματος.
Για αυτά τα "γνωστά" άτομα οπωσδήποτε να επικοινωνήσεις με τους γονείς τους και έστω και τηλεφωνικά να τους πεις ότι υπάρχει πρόβλημα.
Εννοείται ότι έχεις δικαίωμα να ζητήσεις σύγκληση συλλόγου! δικαίωμα και υποχρέωση. Και από όσο γνωρίζω, για τον σύλλογο αυτό ισχύει ότι ισχύει και για όλους τους άλλους, άρα η παρουσία των συναδέλφων είναι υποχρεωτική. Οι αλλαγές θα έιναι ότι εφόσον συζητείται θέμα διαγωγής μαθητή, θα πρέπει να του δωθεί η ευκαιρία να παραστεί στον σύλλογο για να απολογηθεί, να ειδοποιηθούν και οι γονείς του για να παραστούν και επίσης έχει δικαίωμα λόγου και το τριμελές του πενταμελούς των μαθητών. Δικαίωμα ψήφου όμως έχουν μόνο οι καθηγητές του σχολείου.
Είναι πολύ καλό που έχεις τον υποδιευθυντή με το μέρος σου γιατί σε τέτοιες καταστάσεις μία στήριξη είναι απαραίτητη :)
-
Πράγματι μετρούν μόνο αμα τις γράψεις στο ποινολόγιο . Στο δικό μου σχολείο , όλες οι αποβολές γράφονται στο ποινολόγιο . Και οταν έρχονται οι γονείς τους διαβάζουμε τα κατορθώματα των τέκνων τους .
Αυτό ισχύει;
Εγώ ξέρω ότι όλες οι απουσίες μετρούν (είτε γράφονται στο ποινολόγιο είτε όχι) και ότι , αν κάποιος μαθητής υπερβεί το όριο απουσιών, ενδέχεται να μην ισχύσουν μόνο οι απουσίες που έχουν γραφεί στο ποινολόγιο. Οι απουσίες που οφείλονται σε αποβολές και δεν έχουν γραφεί στο ποινολόγιο μετρούν όπως οι κανονικές απουσίες (που οφείλονται δηλ. σε μη προσέλευση του μαθητή)-εξάλλου πώς αποδεικνύεται ότι μία απουσία οφείλεται σε αποβολή , αν δεν γραφεί στο ποινολόγιο;
-
Εγώ ξέρω ότι όλες οι απουσίες μετρούν (είτε γράφονται στο ποινολόγιο είτε όχι) και ότι , αν κάποιος μαθητής υπερβεί το όριο απουσιών, ενδέχεται να μην ισχύσουν μόνο οι απουσίες που έχουν γραφεί στο ποινολόγιο.
Συμφωνα με το νόμο για καθε ποινη ωριαίας αποβολής πρεπει να συντχθει υπηρεσιακο σημειωμα προς τον Διευθυντη, που να αναφέρεται ρητα το παραπτωμα του μαθητη και οχι αοριστα, και στη συνεχεια πρεπει να σημειωθει στο Βιβλιο Παραπτωματων. Αν δε συνταχθει Υπηρεσιακο Σημείωμα ή δε σημειωθει το παράπτωμα στο προαναφερομενο Βιβλίο, τοτε υπάρχει παραβαση ουσιώδους τυπου η οποία επιφερει ακύρωση της πράξης, δηλαδή ακυρώνεται η απουσία του μαθητη. Το συμπέρασμα αυτο έχει προκύψει απο δικαστικη αποφαση και νομίζω ότι υπάρχει εγκυκλιος του ΥπΕΠΘ.
Ο happiness έχει δίκιο.
-
Συμφωνα με το νόμο για καθε ποινη ωριαίας αποβολής πρεπει να συντχθει υπηρεσιακο σημειωμα προς τον Διευθυντη, που να αναφέρεται ρητα το παραπτωμα του μαθητη και οχι αοριστα, και στη συνεχεια πρεπει να σημειωθει στο Βιβλιο Παραπτωματων. Αν δε συνταχθει Υπηρεσιακο Σημείωμα ή δε σημειωθει το παράπτωμα στο προαναφερομενο Βιβλίο, τοτε υπάρχει παραβαση ουσιώδους τυπου η οποία επιφερει ακύρωση της πράξης, δηλαδή ακυρώνεται η απουσία του μαθητη. Το συμπέρασμα αυτο έχει προκύψει απο δικαστικη αποφαση και νομίζω ότι υπάρχει εγκυκλιος του ΥπΕΠΘ.
Ο happiness έχει δίκιο.
μπορείς να παραθέσεις τον νόμο ο οποίος λέει για υπηρεσιακό σημείωμα; γιατί εγώ μόνο για ποινολόγιο ξέρω.
-
Συνάδελφοι κάποια πράγματα για τις κυρώσεις ΠΔ 104/1979
Άρθρο 26
3. Η προσήκουσα διαγωγή των μαθητών, νοουμένη ως έμπρακτος συμμόρφωσις προς τους διέποντας την σχολικήν ζωήν κανόνας και προς τας ηθικάς αρχάς του κοινωνικού περιβάλλοντος, εντός του οποίου διαβιούν, αποτελεί υποχρέωσιν αυτών, πάσα δε παρέκκλισις εκ ταύτης, εκδηλουμένη δι` υπαιτίου πράξεως ή παραλείψεως, αποτελεί αντικείμενον παιδαγωγικού ελέγχου και εν ανάγκη αντιμετωπίζεται δια σχολικών κυρώσεων κατά τας διατάξεις του παρόντος Π.Δ/τος.
Άρθρο 27
Είδη κυρώσεων ....
α) παρατήρησις,
β) επίπληξις,
γ) ωριαία απομάκρυνσις εκ του διδασκομένου μαθήματος,
δ) αποβολή εκ των μαθημάτων μέχρι 3 ημερών,
ε) αποβολή εκ των μαθημάτων μέχρι 5 ημερών και
στ) αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος
Άρθρο 29
Αρμοδιότης επιβολής κυρώσεων
1.Τας υπό του προηγουμένου άρθρου προβλεπομένας κυρώσεις δύναται να επιβάλλουν: α) Έκαστος των διδασκόντων καθηγητών μόνον τας υπό στοιχ. α΄, β΄ και γ΄ κυρώσεις. β) Ο Διευθυντής του Σχολείου τας υπό στοιχ. α΄, β΄, γ΄ και δ΄ κυρώσεις. γ) Συμβούλιον αποτελούμενον εκ του Διευθυντού του Σχολείου, ως Προέδρου και των διδασκόντων εις την τάξιν του μαθητού καθηγητών ως μελών τας υπό στοιχ. α΄, β΄, γ΄, δ΄ και ε΄ κυρώσεις. δ) Την υπό στοιχ. στ΄ κύρωσιν δύναται να επιβάλλη μόνον η ολομέλεια του Συλλόγου των διδασκόντων του Σχολείου.
2. α. Η παρατήρησις, σκοπούσα εις την προειδοποίησιν του μαθητού, ότι ετέρα αυτού παρέκκλισις δυνατόν να επισύρη κύρωσιν βαρυτέραν, κρίνεται ως η ελαφροτέρα των κυρώσεων μη καταχωριζομένη εις τα οικεία βιβλία του σχολείου. β) Η επίπληξις καταχωρίζεται εις το βιβλίον Επιβολής Κυρώσεων του σχολείου, εφ` όσον κρίνει τούτο επιβεβλημένον το επιβάλλον ταύτην όργανον. γ) Πάσαι αι λοιπαί κυρώσεις του άρθ. 27 του παρόντος επιβαλλόμεναι, καταχωρίζονται εις το βιβλίον Επιβολής Κυρώσεων του Σχολείου, κατόπιν ενυπογράφου σημειώματος προς τον Δ/ντήν του επιβαλόντος την κύρωσιν οργάνου, καταχωριζόμεναι επίσης εις το Ατομικόν Δελτίον του τιμωρηθέντος μαθητού.
3 Οι αποβαλλόμενοι μαθηταί δύναται να παραμένουν εις το σχολείον κατά τας ώρας διδασκαλίας των μαθημάτων, απασχολούμενοι μερίμνη του Δ/ντου του Σχολείου.
Αυτό το "ἁπασχολούμενοι μερίμνη του Δ/ντου του Σχολείου" το καταλάβατε; Μπορεί να του αναθέσει εικονική εργασία στο γραφείο ή κάποια αντιγραφή .Ποιός μαθητής θα το επιθυμούσε αυτό;
Υ.Γ.Σε καμιά περίπτωση δεν τιμωρούμε με ωριαία και αφήνουμε τον μαθητή εντός τάξεως ή να περιφέρεται στο σχολείο.
-
δηλ από το 1979 δεν άλλαξε;;
-
Οχι , πλην τροποποιήσεων εξ όσων γνωρίζω.
-
Πολύ ενδιαφέροντα τα μηνύματά σας!Αντιμετωπίζω και εγώ προβλήματα με ένα τμήμα.Έχουν την κακιά συνήθεια να μιλούν μεταξύ τους και για άσχετα θέματα.Επειδή μάλιστα πολλοί μαθητές είναι από άλλη χώρα μιλάνε στη γλώσσα τους.Το αποτέλεσμα;Γίνεται χάβρα Ιουδαίων!Προσπαθώ να επιβάλλω την τάξη,αλλά μάταια.Το χειρότερο είναι ότι σήμερα έκλεισε εντελώς η φωνή μου!Αν έχει κανείς καμιά παρόμοια εμπειρία ας μου πει τη γνώμη του.Έχω και την εξής απορία:στο λύκειο όταν δίνουμε ωριαία αποβολή σε μαθητή,τον βγάζουμε από την τάξη ή όχι.Η διευθύντρια λέει ότι απαγορεύεται.Αποτέλεσμα:τους κρατάω μέσα και συνεχίζουν ακάθεκτοι!
-
Πολύ ενδιαφέροντα τα μηνύματά σας!Αντιμετωπίζω και εγώ προβλήματα με ένα τμήμα.Έχουν την κακιά συνήθεια να μιλούν μεταξύ τους και για άσχετα θέματα.Επειδή μάλιστα πολλοί μαθητές είναι από άλλη χώρα μιλάνε στη γλώσσα τους.Το αποτέλεσμα;Γίνεται χάβρα Ιουδαίων!Προσπαθώ να επιβάλλω την τάξη,αλλά μάταια.Το χειρότερο είναι ότι σήμερα έκλεισε εντελώς η φωνή μου!Αν έχει κανείς καμιά παρόμοια εμπειρία ας μου πει τη γνώμη του.Έχω και την εξής απορία:στο λύκειο όταν δίνουμε ωριαία αποβολή σε μαθητή,τον βγάζουμε από την τάξη ή όχι.Η διευθύντρια λέει ότι απαγορεύεται.Αποτέλεσμα:τους κρατάω μέσα και συνεχίζουν ακάθεκτοι!
Σε αυτό απάντησε ο imak
3 Οι αποβαλλόμενοι μαθηταί δύναται να παραμένουν εις το σχολείον κατά τας ώρας διδασκαλίας των μαθημάτων, απασχολούμενοι μερίμνη του Δ/ντου του Σχολείου.
Αυτό το "ἁπασχολούμενοι μερίμνη του Δ/ντου του Σχολείου" το καταλάβατε; Μπορεί να του αναθέσει εικονική εργασία στο γραφείο ή κάποια αντιγραφή .Ποιός μαθητής θα το επιθυμούσε αυτό;
Υ.Γ.Σε καμιά περίπτωση δεν τιμωρούμε με ωριαία και αφήνουμε τον μαθητή εντός τάξεως ή να περιφέρεται στο σχολείο.
Να πεις λοιπόν στην διευθύντριά σου ότι δεν μπορείς να κρατάς τα παιδιά στην τάξη και έαν θέλει να μην περιφέρονται στο προαύλιο τότε πρέπει να τους βρει αυτή κάποια απασχόληση.
-
ΠΔ 323/2003
Άρθρο 42
Είδη κυρώσεων
Για κάθε παρέκκλιση από την προσήκουσα προς την διαγωγή έννοια όπως ορίζεται στην παρ. 3 του άρθρου 41 του παρόντος Π.Δ. και ανάλογα με τον βαθμό της παρέκκλισης επιβάλλονται στους μαθητές οι παρακάτω κυρώσεις:
α) Παρατήρηση.
β) Επίπληξη.
γ) Ωριαία απομάκρυνση από το διδασκόμενο μάθημα.
δ) Αποβολή από τα μαθήματα μέχρι τρεις (03) ημέρες.
ε) Αποβολή από τα μαθήματα μέχρι πέντε (05) ημέρες και
στ) Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.
Άρθρο 43
Αρμοδιότητα επιβολής κυρώσεων
1. Τις οριζόμενες στο άρθρο 42 κυρώσεις μπορούν να επιβάλλουν:
α) Κάθε ένας από τους διδάσκοντες καθηγητές τις μετά στοιχεία α), β) και γ) κυρώσεις.
β) Ο Διευθυντής του Σχολείου τις με τα στοιχεία α), β), γ) και δ) κυρώσεις.
γ) Συμβούλιο αποτελούμενο από τον Διευθυντή του Σχολείου ως Πρόεδρο και από τους διδάσκοντες στην τάξη του μαθητή καθηγητές ως μέλη, τις με τα στοιχεία α), β), γ), δ) και ε), κυρώσεις.
δ) Την με το στοιχείο στ) κύρωση μπορεί να επιβάλλει η ολομέλεια του Συλλόγου των διδασκόντων του Σχολείου.
2. α) Η παρατήρηση, η οποία αποβλέπει στην προειδοποίηση του μαθητή ότι άλλη παρέκκλιση είναι δυνατόν να επισύρει βαρύτερη κύρωση, κρίνεται ως η ελαφρότερη των κυρώσεων και δεν καταχωρίζεται στα οικεία βιβλία του σχολείου.
β) Η επίπληξη καταχωρίζεται στο βιβλίο επιβολής κυρώσεων του σχολείου κατά την κρίση του επιβάλλοντος την κύρωση εκπαιδευτικού.
γ) Όλες οι υπόλοιπες κυρώσεις του άρθρου 42 του παρόντος Π.Δ., καταχωρίζονται στο Βιβλίο Επιβολής Κυρώσεων του Σχολείου μετά από ενυπόγραφο σημείωμα του επιβάλλοντος την κύρωση εκπαιδευτικού προς τον Διευθυντή του σχολείου και καταχωρίζονται επίσης στο Ατομικό Δελτίο του μαθητή που έχει τιμωρηθεί.
3. Οι μαθητές που έχουν αποβληθεί είναι δυνατόν να παραμένουν στο σχολείο κατά τις ώρες διδασκαλίας των μαθημάτων και να απασχολούνται με την ευθύνη του Διευθυντή του σχολείου.
Γ/4790/31.7.69 Εγκύκλιος ΥΠ.Ε.Π.Θ.
ΙΙ. Βιβλίο Επιβολής κυρώσεων
Είναι κοινή διαπίστωση, πως οι πειθαρχικές κυρώσεις, που επιβάλλονται από τους μαθητές από τα αρμόδια όργανα του σχολείου, δεν αποφασίζονται πάντοτε με νόμιμες διαδικασίες.
Έτσι όχι σπάνια δε μπορούμε να ενημερώσουμε τους γονείς και κηδεμόνες για κάθε συγκε-κριμένη περίπτωση επιβολής κυρώσεως. Η βιασύνη στη λήψη αποφάσεων, το αναπολόγητο των μαθητών, το αναιτιολόγητο των αποφάσεων και το ανορθόδοξο των πειθαρχικών διαδικασιών είναι φαινόμενα συνηθισμένα, με αποτέλεσμα τον κλονισμό της πίστεως των μαθητών στη δικαιοκρισία των καθηγητών, με τις γνωστές δυσάρεστες συνέπειες στις σχέσεις μαθητών - κηδεμόνων και σχολείου.
Για τον τρόπο συντάξεως των πειθαρχικών αποφάσεων βλ. ΥΠΟΔ. Νο 5. Το μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενο Ποινολόγιο καταργείται.
Γ2/5098/18.9.92 Εγκύκλιος ΥΠ.Ε.Π.Θ.
Με αφορμή ερωτήματα που υποβάλλονται στην υπηρεσία μας ......... σας πληροφορούμε τα ακόλουθα:
α)Επειδή κατά πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας " η παράλειψη ουσιώδους τύπου επάγεται ακυρότητα της όλης διαδικασίας και της τελικής εκτελεστής πράξεως " και " η δράση της δημόσιας διοίκησης δεν είναι νόμιμη, όταν δεν τηρούνται οι τύποι οι επιβαλλόμενοι από τους νόμους στις διοικητικές ενέργειες ",παρακαλούμε κατά την επιβολή σε μαθητές των κυρώσεων (ωριαίας απομακρύνσεως ή της αποβολής από τα μαθήματα) που προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις, να τηρείται η διαδικασία που προβλέπεται για μεν τα ΤΕΛ και τις ΤΕΣ από το άρθρο 31 του Π.Δ. 294/79 ,για δε τα Γυμνάσια και τους λοιπούς τύπους Λυκείων από τις διατάξεις της § 2γ' του άρθρου 28 του Π.Δ. 104/79.
Σε διαφορετική περίπτωση οι καταχωριζόμενες απουσίες θεωρούνται μη νόμιμες και δεν πρέπει να προσμετρώνται στο σύνολο των απουσιών ενός μαθητή κατά τον ετήσιο χαρακτηρισμό της φοίτησης του.
-
Happiness η διευθύντρια ισχυρίζεται ότι απαγορεύεται να τους βγάζουμε έξω,γιατί αν τυχόν τους συμβεί κάτι φέρουμε εμείς την ευθύνη.Και μιλάμε για παιδιά λυκείου,όχι δημοτικού!Και σιγά να μην ασχοληθεί η ίδια με τα παιδιά.Εδώ την πρώτη μέρα μου είπε να μπω στο τμήμα και να τους κάνω ό,τι θέλω!
-
Για να λειτουργεί σωστά το σχολείο πρέπει να έχει και αξιόλογο προσωπικό, αρχικά έναν διευθυντή με προσωπικότητα, γνώσεις και εμπειρία, να απευθύνετααι σε ειδικούς για σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς, να έχει γνώσεις πάνω σε θεματα διαχείρισης μιας σχολικής τάξης και να είναι συνεργάσιμος με τους καθηγητές. και πάνω από όλα όσο μπορεί να ειναι δικαιος και αμερόληπτος με όλους. Σημαντικό ρόλο παίζει και ο υποδιευθυντής, καθώς έχει κι αυτός σημαντικά καθήκοντα. Η ψυχή όμως του σχολείου θα πρέπει να είναι ο σύλλογος καθηγητών, να ειναι μονιασμένοι, να βοηθά ο ένας τον άλλον και κυρίως οι παλιοί που έχουν την εμπειρία της τάξης. Σαφ'ως και χρειαζόμαστε και έναν δυναμικό και συνεργάσιμο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, Αυτοί είναι οι άμεσα εμπλεκ΄μενοι με το σχολείο και τους μαθητές. Από κει και πέρα εν έτει 2008, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τους ειδικούς αλλά και τη συνεχή μας επιμόρφωση.
Όποιος συνάδελφος γνωρίζει τα καθήκοντα ενός υποδιευθυντή, ας μας τα αναφέρει.
-
Happiness η διευθύντρια ισχυρίζεται ότι απαγορεύεται να τους βγάζουμε έξω,γιατί αν τυχόν τους συμβεί κάτι φέρουμε εμείς την ευθύνη.Και μιλάμε για παιδιά λυκείου,όχι δημοτικού!Και σιγά να μην ασχοληθεί η ίδια με τα παιδιά.Εδώ την πρώτη μέρα μου είπε να μπω στο τμήμα και να τους κάνω ό,τι θέλω!
Ioli δεν κατάλαβες.... σύμφωνα με τον νόμο είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ σου να αποβάλεις παιδιά από την τάξη (δλδ να τα βγάζεις έξω από την αίθουσα) και είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ της να τα απασχολεί σε εκείνο το χρονικό διάστημα. Η ευθύνη για αυτό το χρονικό διάστημα είναι ΔΙΚΗ ΤΗΣ. Αυτό είναι (νομίζω) σαφές από τον νόμο. Μην την αφήνετε οι συνάδελφοι να σας παραμυθιάζει επειδή αυτή θέλει να χει και το κεφάλι της ήσυχο και τον κώλο της καλυμένο (συγνώμη για την έκφραση) και προτιμάει να ταλαιπωρεί εσάς. Συζήτησε με τους υπόλοιπους συναδέλφους σου και συννενοηθείτε να το θέσετε το θέμα στην διευθύντρια είτε ανεπίσημα σε μια συζήτηση είτε πιο επίσημα σε μία συνεδρίαση συλλόγου.
-
Μπηκα στο φορουμ σημερα προκειμενου να θεσω ενα θεμα σχετικα με τη διαχειριση προβληματων στη σχολικη ταξη - συγκεκριμενα στο δημοτικο σχολειο - και τελικα βρηκα το τοπικ να υπαρχει ηδη.
Σιγουρα υπαρχουν κοινα σημεια με το γυμνασιο και το λυκειο, αλλά υπάρχουν άλλες τοσες διαφορες τοσο ως προς την κατασταση όσο και ως προς τις πιθανες λυσεις.
Στη μικρη μου πορεια ως εκπαιδευτικος στην Α/βαθμια εχω συναντησει προβληματα που με εχουν κανει (ευτυχως οχι πολυ συχνα) να αντιδρασω ακομα και σαν τη συναδελφο που απο τα νευρα της πεταξε στον τοιχο την κιμωλια... Πραγμα που μετα με εκανε να θυμωνω με τον εαυτο μου και να τον κακιζω που δεν μπορεσα να αντιδρασω με καλυτερο τροπο.
Στα 5 χρονια της εμπειριας μου εχω αγανακτησει, εχω απελπιστει, εχω ξαναβρει το θαρρος μου, εχω ξοδεψει πολλες πολλες ωρες σχεδιαζοντας στρατηγικες για να αντιμετωπισω τα προβληματα, εχω κανει πολλη ενδοσκοπιση (μηπως ειμαι υπερβολικα φιλοτιμη, μηπως ειμαι υπερβολικα υποχωρητικη με τα παιδια και μου "παιρνουν τον αερα"..), εχω προσπαθησει να κοπιαρω τακτικες συναδελφων που ανετα επιβαλλουν την ταξη, εχω απογοητευτει απο αδιαφορους και αναποτελεσματικους διευθυντες... Εχω φερει γονεις στο σχολειο, εχω στεναχωρηθει και εχω κουβαλησει τα προβληματα της ταξης απειρες φορες στο σπιτι μου και στην οικογενεια μου... Κι ακομα το παλευω...
Λογω του οτι ειμαι ειδικοτητα (Αγγλικα), μπαινω σε πολλα τμηματα και απο λιγες ωρες. Φετος μαλιστα μου ανατεθηκαν και μεμονωμενα τμηματα απο μια ωρα στο καθενα να κανω ... αισθητικη αγωγη (!), με αποτελεσμα ακομα να προσπαθω να μαθω ονοματα και το "χαρακτηρα" καθε ταξης.
Ολο αυτο απο μονο του δυσχεραινει την κατασταση.
Πολυ συχνα υπαρχει φασαρια, τσακωμοι μεταξυ των παιδιων, παιδια που δεν βγαζουν καν το βιβλιο πανω στο θρανιο, παιδια που δεν δειχνουν ουτε στο ελαχιστο σεβασμο, που δεν μπορουν να διακρινουν διαφορά αναμεσα στην ωρα διαλειμματος και στην ωρα μαθηματος...
Οταν νευριασω και βαλω τις φωνες ησυχαζουν για λιγο ... για πολυ λιγο.. μετα παλι τα ιδια και χειροτερα.
Εχω δοκιμασει να μιλαω ηρεμα και χαμηλοφωνα και να μη βαζω τις φωνες και αυτο που γινεται ειναι να διαμαρτυρονται οι καλοι μαθητες "Μα γιατι κυρια δε μαλωνετε τον ταδε που μιλαει συνεχεια και με ενοχλει;;"
Οσοι συναδελφοι ειστε στο δημοτικο τα ξερετε... "Κυρια, ο ταδε με χτυπησε/με σκουντησε/με κοροιδεψε/με εβρισε, πειτε του τιποτα..." σε μια κατασταση που μοιαζει διχως τελος...
Ποση υπομονη να εχει κανεις;;
Εχω σκεφτει να πω στην ταξη οτι στο τελος του τριμηνου θα βαθμολογησω ολο το "πακετο" και οχι μονο την επιδοση, πραγμα που σημαινει οτι θα χαμηλωσω βαθμους απο κακη συμπεριφορα. Εκει βεβαια με μπλοκαρει το οτι ακουω απο συναδελφους οτι υπαρχει ατυπη συμφωνια να μην μπαινει βαθμος κατω του 8 (στα 10)...
Σκεφτομαι επισης να αρχισω να γραφω συστηματικα παρατηρησεις στο τετραδιο για να τα διαβαζουν οι γονεις - παρατηρησεις οχι μονο διδακτικου περιεχομενου, αλλά και σχετικα με τη συμπεριφορα των παιδιων.
Απο τους διευθυντες μου δεν περιμενω σχεδον τιποτα, ειναι αχρωμοι, αοσμοι και νομιζω οτι τα παιδια δεν τους φοβουνται ιδιαιτερα...
Δεν ξερω, μερικες φορες - ενω ξερω καλα οτι εχω αριστη γνωση του αντικειμενου μου και μπορω να κανω παρα πολυ καλο μαθημα οταν οι συνθηκες ειναι καλες, αμφιβαλλω για την ικανοτητα μου να επιβληθω μεσα στην ταξη και νιωθω πολυ ασχημα γι'αυτο... Νιωθω οτι ψυχικα φθειρομαι ανεπανορθωτα, οτι οι αντοχες μου φτανουν σε οριακο σημειο ... :'(
Και γιατι; Για ποιο λογο; Αξιζει τον κοπο ολο αυτο; Πρεπει να υπαρχουν λυσεις, δεν μπορει...
Θα με ενδιεφερε πολυ να ακουσω δικες σας εμπειριες, ειδικα απο συναδελφους του δημοτικου.
Συγγνωμη αν φλυαρησα και συγγνωμη για την ελλειψη τονων αλλα γραφω με το ενα χερι λογω προβληματος στο αλλο.
-
Π'οσο σε νιώθω να ξερες !!!! Είμαι εκείνη που πέταξε την κιμωλία . Αγγλικά στο δημοτικό και εγώ.
Δεν νομίζω πως μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Εγώ πάντως δεν ακολουθώ καμία άτυπη συμφωνία. Οι δάσκαλοι κάνουν πολλά διαφορετικά μαθήματα στα ίδια παιδιά και έχουν το περιθώριο να έχουν ποικιλία στους βαθμούς εμείς όχι. Εκείνοι βλέπουν τα παιδιά κάθε μέρα για περίπου ΄πέντε ώρες (24 την εβδομάδα) , εμείς μόνο τρεις . Λογικό να τους έχουν συνηθίσει περισσότερο και να επικοινωνούν καλύτερα μαζί τους.
Γύρισε συνάδελφος δάσκαλος και μου είπε. "Ε δεν πειράζει! Ας έχουν και μια ώρα ξεκούρασης τα παιδιά ¨ Και τι είμαι εγώ ; Παιδική χαρά; Νταντά για το κάθε κακομαθημένο που πιστεύει ότι το σχολείο είναι το φέουδο του και εσύ ο χαμάλης του ;
Συγχύζομαι γιατί ξέρω ότι έχουν σε υπόληψη τους δασκάλους τους στο φροντιστήριο και όχι εμένα που στις περισσότερες περιπτώσεις έχω πολύ περισσότερες γνώσεις. Αν βάλω μία άσκηση είναι πολύ. 'εμαθα ότι γονείς έτοιμάζονταν να πάνε στον προϊστάμενο γιατί τα βλαστάρια τους έπαιρναν δέκα λέξεις ορθογραφία κάθε φορά (30΄λέξεις την εβδομάδα ) ενώ σε αντίστοιχο επίπεδο στα ιδιαίτερα έβαζα 20.
Λυπάμαι πολύ αλλά νομίζω πως μου κόβουν τα φτερά , με το ένα και με το άλλο και τελικά σε κάνα δύο χρόνια θα γίνω αυτό που όλοι θεωρο΄΄υν τους δημοσίους υπαλλήλους ¨τεμπέλα¨. Ποιός αναγνωρίζει την δουλειά μου και σε τι μου φταίει η οικογένεια να ακούει τον πόνο μου κάθε φορά;
Εγώ πάντως σκέπτομαι ή να αλλάξω βαθμίδα , πράγμα που δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι ή να δω τι άλλοι διαγωμνισμοί σε νομαρχίες ή δεν ξέρω που αλ΄λού γίνονται και να δοκιμάσω. Μου φαίνεται αδ΄΄υνατο να παραμείνω ψυχικά υγιής για τα υπόλοιπα 33 χρόνια και συγγνώμη αλλά δεν είμαι διατεθιμένη να ρισκάρω την ζω'η μου για οποιοδήποτε παιδί . άρα μόνο να γράψω την δουλει'α μου στα παλιά μου τα παπούτσια μένει και να καλοπερνάω .
-
Τελικα ολο και περισσοτερους συναδελφους ειδικοτητων στο δημοτικο ακουω να εχουν κοινες εμπειριες, αρα κατι φταιει - και δεν ειμαστε αποκλειστικα εμεις υπευθυνοι.
Η απαξιωση των ειδικοτητων απο πολλους δασκαλους ειναι συχνο φαινομενο, οπως και η απαξιωση απο μερους των παιδιων που θεωρουν το μαθημα στο φροντιστηριο "καλυτερο" και γραφουν στα παλαιοτερα των υποδηματων τους την ξενη γλωσσα στην ταξη (δεν ειναι μονο τα Αγγλικα, ισχυει και για Γαλλικα και Γερμανικα)
Για να μη βγαινουμε ομως εκτος θεματος, θα ανοιξω ενα τοπικ πιο συγκεκριμενο να συζητησουμε εκει..
-
Συνάδελφοι επαναφέρω το θέμα, δυστυχώς όχι για καλό.
Θα ήθελα την βοήθειά σας και την εμπειρία σας. Είναι κανείς που να έχει βρεθεί αντιμέτωπος με έμμεσες απειλές από παιδιά για την 'ακεραιότητα' του αμαξιού του και ατάκες 'θα σας κάνω την ζωή δύσκολη στην τάξη με φάρσες κτλ' ; Και εάν ναι, πως το αντιμετώπισε; Είναι φρόνιμο να παρκάρω το αμάξι μου λίγο πιο μακριά από την πόρτα του σχολείου τουλάχιστον για λίγες μέρες ή όχι;
Και για να το πάω πιο μακριά και να καλύψω όλες τις περιπτώσεις...είναι κανένας που να του έχουν κάνει ζημιές μαθητές (ή υποψιάζεται ότι ήταν μαθητές) σε αμάξι κτλ; πως αντέδρασε; η κατάθεση μύνησης βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις;
-
Καταρχην μίλα με το ίδια το παιδι.Για πιο λόγο σε απειλει.Ισως έχει κάποια εξήγηση που με την συζήτηση μπορεί να αναίρεσει.Αν συνεχίζει αδιαφόρησε για 2-3 φορές κι αν και αυτό δεν πιάσει κατευθείαν στον Διευθυντή ο οποίος νομίζω πρέπει να ενημερωθεί για το περιστατικό
Αν οι απειλές έγιναν μπροστά στους άλλους μαθητές τους έχεις μάρτυρες.Επειδή όμως υπάρχει η περίπτωση να τον υποστηρίξουν καλό είναι νομίζω να εξηγήσεις στους υπόλοιπους οτι αυτή η πιθανή τους στάση κάνει κακό στον συμμαθητή τους γιατι έτσι εκτος οτι του δίνουν το δικαίωμα να το ξανακάνει. δεν τον βοηθούν να βελτιώσει την συμπεριφορά του στους καθηγητές του και οχι μόνο
Πιστεύω επίσης οτι το θέμα πρέπει να το αναφέρεις στον σύλλογο Διδασκόντων και ο διευθυντής να κάνει τις κατάλληλες συστάσεις.Αν συνεχίσει θα το ξανααναφέρεις και θα ακολουθήσουν και οι κατάλληλες κυρώσεις.
Πάντως απειλές για αυτοκίνητο έχω ακούσει και εγω απο άλλους συναδέλφους σε ένα ΤΕΕ οταν ήμουνα αλλά ποτέ κανένα περιστατικό.Είχα τον φόβο αν και δεν απειλήθηκα ποτέ,αλλά δεν τον έδειξα ουτε τον ανέφερα ποτέ
.Για να κάνεις μήνυση θα πρέπει να έχεις αποδείξεις και οχι απλά υπόνοιες.
Εγω προσωπικά αν και είχα τον φόβο δεν έκρυβα το αυτοκίνητο μου.Βέβαια επαναλαμβάνω δεν δέχτηκα απειλές ,αλλά αν ήμουνα στην θέση σου θα το πάρκαρα και μάλιστα σε θέση που να το βλέπουν όλοι έτσι για να δείξω οτι δεν τους φοβάμαι.Αν καταλάβει εστω οτι και λίγο φοβάσαι θα το εκμεταλλευτούν και ίσως σου κάνουν χειρότερα οπως για π.χ. οι φάρσες που ανέφεραν
Είσαι σίγουρος οτι είναι αποφασισμένοι να εκτελέσουν τις απειλές τους και να μην μείνουν μόνο στα λόγια?
-
Και εγώ δέχτηκα απειλές για το αμάξι μου του στυλ: ξέρουμε ποιο είναι το αμάξι σας και εμείς θα γυρίσουμε σπίτια μας, εσείς όμως;
Επειδή όμως είναι γενικά ήσυχο σχολείο, δεν πιστεύω ότι το εννοούσαν και δεν το πήρα στα σοβαρά. Δεν το είπα στη διευθύντρια, επειδή όμως είπαν τα ίδια στην καθηγήτρια των Αγγλικών και αυτή φοβήθηκε και ενημέρωσε τη διευθύντρια, ο μαθητής πήρε μονοήμερη. Εγώ έπιασα και του μίλησα και μου είπε ότι φυσικά το έλεγε για πλάκα και δεν το εννούσε.
Νομίζω πάντως ότι σ΄ αυτές τις περισπτώσεις δεν πρέπει να δείξεις ότι φοβάσαι.
Θυμάμαι εγώ είχα πει στο μαθητή όταν με απειλούσε: Άντε, τι κάθεσαι, βγες έξω και κόψε μου και τα τέσσερα λάστιχα. Φυσικά, δεν έκανε τίποτα.
Νομίζω τα λένε πιο πολύ για να δείξουν ότι είναι μάγκες μπροστά στους συμμαθητές τους.
Άλλωστε, και εγώ δεν είχα δώσει κάποιο δικαίωμα, ούτε ήμουνα κακιά μαζί τους για να περιμένω κάτι τέτοιο.
-
Εγω είμαι σε γυμνάσιο . Οπότε οι εμπειρίες μου μάλλον δεν θα σε βοηθήσουν . Εχω δεχτεί light απειλές . Για παράδειγμα ενας μαθητής που ενοχλούσε συνεχώς το μάθημα και του ανακοίνωσα οτι μέχρι το τέλος της ώρας δεν θα του ξαναδώσω τον λόγο , με απείλησε θυμωμένος οτι ''Θα δω τι έχω να πάθω που τον αγνοώ'' . Και το επανέλαβε κανα δυο φορές έντονα .
Εγω συνέχισα να τον αγνοώ και τελικά εμεινε στα λόγια .
Συνάδελφος όμως που δούλευε σε ΤΕΕ και προσπάθησε να επιβληθεί σε αγροίμια , μου είπε οτι του έκαναν ζημιά στο αυτοκίνητο . Αν θυμάμαι καλά , δεν είχε προηγηθεί απειλή .
-
Το όλο σκηνικό έγινε μέσα στην διαδικασία ενός μεγάλου καβγά που είχα σήμερα σχεδόν με το σύνολο του τμήματος στο οποίο είναι το παιδί. Η αφορμή ήταν το ότι θέλησα να βγάλω 3 παιδιά με ωριαία αποβολή.
Από αυτό ξεκίνησε ένας μεγάλος καβγάς στον οποίο συμμετείχαν σχεδόν όλα τα παιδιά (ευτυχώς όχι όλα :-\) υποστηρίζοντας τους "αδικημένους" συμμαθητές τους οι οποίοι αρνούνταν τα βγουν από την αίθουσα και ζητούσαν να σβήσω τις απουσίες. ΟΛΗ η ώρα αναλώθηκε στον καβγά και ακόμα και τα παιδιά που δεν είχαν τιμωρηθεί αρνούνταν να κάνουν την άσκηση που είχα βάλει για το μάθημα. Στο διάλλειμα πήγα τα 3 παιδιά στον διευθυντή και τον ενημέρωσα και για τις απειλές. Ο διευθυντής τον προειδοποίησε ότι μπορώ να υποβάλω μήνυση και μόνο που το είπε αυτό και ζήτησε να έρθουν οι γονείς τους αύριο.
Για το αν θεωρώ ότι θα το κάνει...δεν ξέρω. Σήμερα που είναι Τσικνοπέμπτη και το τοπικό έθιμο είναι τα αλευρώματα, φεύγοντας από το σχολείο την τελευταία ώρα το "τόλμησαν" και μου ρίξανε μία χούφτα. Γύρισα και χαμογέλασα απλά (στο κάτω κάτω το αλευράκι τινάζεται εύκολα :)). Αλλά είδαν και σε ποιο αμάξι μπήκα και φοβάμαι ότι πάνω στην τσατίλα του και με την ηθική υποστήριξη των συμμαθητών του μπορεί να το κάνει.
Αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω εάν βρεθώ προ τετελεσμένων αλλά χωρίς αποδείξεις :/
πόσο στενοχωριέμαι που βρέθηκα μπροστά σε αυτή την κατάσταση :(
-
Happiness εγώ είμαι σε λύκειο.Θα σε συμβούλευα να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου μακριά από το σχολείο.Στο δικό μου το τμήμα υπήρχε ένα παιδί που δημιουργούσε πολλά προβλήματα,είχε ψυχολογικά προβλήματα και ήταν επιθετικός και βίαιος και απέναντι στους καθηγητές και απέναντι στους συμμαθητές του.Μια μέρα έγινε μια μεγάλη φασαρία με μια καθηγήτρια,η οποία και τον απέβαλε.Στη συνέχεια τηλεφώνησε στη μητέρα του και της είπε να έρθει στο σχολείο να ενημερωθεί για τη διαγωγή του γιου της.Η μητέρα ήρθε και ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι το παιδί της ήταν το καλύτερο του σχολείου!Το θέμα είναι ότι την επόμενη μέρα η συνάδελφος μου είπε ότι βρήκε το αυτοκίνητό της χαραγμένο.Δεν είχε δει βέβαια ποιός το έκανε, ποτέ άλλοτε όμως δεν είχε ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.Το κακό ήταν ότι δεν είχε αποδείξεις!
-
Λοιπόν...το αυτοκινητάκι μου την έβγαλε την μέρα ακέραιο :) Ελπίζω ότι από Δευτέρα δεν θα κινδυνεύει πλέον
-
Δεν ξέρω αν ισχύει ακόμα αλλά όταν ήμουν γυμνάσιο λόγω οικονομικών δυσκολιών της οικογένειας μου δεν είχα φόρμα για τη γυμναστική. 20 ωριέες μαζεύτικαν μέχρι να παρω φόρμα. Και μέτρησαν κανονικά.
-
Δεν ξέρω αν ισχύει ακόμα αλλά όταν ήμουν γυμνάσιο λόγω οικονομικών δυσκολιών της οικογένειας μου δεν είχα φόρμα για τη γυμναστική. 20 ωριέες μαζεύτικαν μέχρι να παρω φόρμα. Και μέτρησαν κανονικά.
Ισχύει ακόμα. Υπάρχει σχετικός νόμος.
-
Συνάδελφοι επαναφέρω το θέμα, δυστυχώς όχι για καλό.
Θα ήθελα την βοήθειά σας και την εμπειρία σας. Είναι κανείς που να έχει βρεθεί αντιμέτωπος με έμμεσες απειλές από παιδιά για την 'ακεραιότητα' του αμαξιού του και ατάκες 'θα σας κάνω την ζωή δύσκολη στην τάξη με φάρσες κτλ' ; Και εάν ναι, πως το αντιμετώπισε; Είναι φρόνιμο να παρκάρω το αμάξι μου λίγο πιο μακριά από την πόρτα του σχολείου τουλάχιστον για λίγες μέρες ή όχι;
Και για να το πάω πιο μακριά και να καλύψω όλες τις περιπτώσεις...είναι κανένας που να του έχουν κάνει ζημιές μαθητές (ή υποψιάζεται ότι ήταν μαθητές) σε αμάξι κτλ; πως αντέδρασε; η κατάθεση μύνησης βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις;
Ημουν σε δημοτικο (!) σχολειο της Κρήτης όταν άκουσα περιστατικό να απειλήσουν δασκάλα και τελικά να κάνουν οντως ζημιές στο αυτοκίνητο της... Απ'ο,τι θυμάμαι η ίδια δεν κάλεσε την αστυνομία (απορώ γιατί) αλλά δήλωσε στην τάξη - μέσα στην οποία υπήρχαν οι "ατακτοι" μαθητές - ότι έχει ζητήσει τη συνδρομή αστυνομικών και οτι ανα πάσα στιγμη μπορούν να την προστατεψουν και να τιμωρήσουν όσους απειλούν ή κάνουν ζημιές. Ήταν ψέμα αλλά τα παιδιά το πίστεψαν και μαζευτηκαν και έκτοτε δεν ξαναέκαναν κάτι στην κοπέλα.
Δυο χρόνια μετά στο ίδιο σχολείο έτυχε προσωπικά σε μένα και σε μία συνάδελφο (η κοπέλα δασκάλα, εγώ ειδικότητα στο τμήμα της) να έρθουν κάποια μεγάλα παιδιά της Στ' (14-15 χρονων) να μας απειλήσουν επειδή τους βάζαμε χαμηλούς βαθμούς, λέγοντας "Ξέρουμε που μένετε και θα ερθουμε να σας βρούμε!!"
Η αλήθεια είναι οτι τρομοκρατηθήκαμε αρκετά με τη συνάδελφο και κλειδωνόμασταν στο σπιτι για κάποιο διαστημα - όσο για το να βγαινουμε νύχτα ούτε λόγος. :o
Δεν το τραβήξαμε το θέμα γιατι σκεφτήκαμε ότι οι διευθυντές πιθανόν και να μη λάβαιναν τίποτα στα σοβαρά και απλά κάναμε υπομονη μια που και η χρονιά ήταν στα τελειώματα.
Αν ήταν αρχή της χρονιάς, πιθανόν να απευθυνόμασταν και κατευθείαν στην αστυνομία - δεδομένου και του περιστατικού με τη δασκάλα και το αυτοκίνητο.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, πάντως βάλε πάνω απο όλα τον εαυτό σου και μην υποτιμάς ένα πολύ θυμωμένο παιδί...
-
Γιατί δεν καλείτε τα ΜΑΤ? Σίγουρη λύση για πάντα
-
Συνάδελφοι, απευθύνομαι σε όλους όσοι έχουν πείρα από τα προβλήματα μιας σχολικής τάξης, σε όσους αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αλλά και σε αυτούς που παρακολουθούν ή έχουν παρακολουθήσει σεμινάρια με ανάλογο θέμα.
Είμαι αναπληρώτρια πρώτη χρονιά σε νησί των Δωδεκανήσων, εργάζομαι σε Γυμνάσιο και η κατάσταση πλέον είναι ανεξέλεγκτη. Το σχολείο έχει παιδιά με πολλά προβλήματα συμπεριφοράς,εκδηλώνουν τρομερή επιθετικότητα, δεν παίρνουν από λόγια αλλά ούτε από τιμωρίες, τα περισσότερα έχουν μαθησιακές δυσκολίες,μάθημα δεν μπορώ να κανω πια, αφού την περισσότερη ώρα προσπαθώ να επιβάλω την τάξη. Από την αρχή ήμουν αυστηρή, γιατί είδα με τι περιπτώσεις έχω να κάνω, παρόλα αυτά το θράσος, η αναίδεια και η άπρεπη συμπεριφορά τους συνεχίζεται. Μόνο το διευθυντή φοβούνται, πήγαινα στην αρχή κάποιους μαθητές, αλλά η συμπεριφορά του διευθυντή και γενικότερα η νοοτροπία του είναι απαράδεκτη, τον έχω δει να σηκώνει χέρι και να τα βρίζει, πράγμα που δε θεωρώ καθόλου σωστό. Δυστυχώς σε αυτό το νησί τέτοιες μεθόδους χρησιμοποιούν, αλλά εγώ δεν μπορώ να τις αποδεχτώ. Από την άλλη οι συνάδελφοι οι παλιοί δε βοηθούν, οι περισσότεροι είναι ντόπιοι και κλέινουν τα μάτια, άλλοι απλώς σχολιάζουν και συμμερίζονται το πρόβλήμά μου και άλλοι θέλουν να είναι τυπικοί και σου την λένε αν δε σημειώνεις ποινολόγιο. Σήμερα που ήμουν χάλια, είδα το αληθινό πρόσωπο κάποιων συναδέλφων, μόνο ο υποδιευθυντής είναι άνθρωπος.Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι, συνάδελφοι, περνάμε καθημερινά ώρες στο σχολείο, αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα και αντί να βοηθά ο ένας τον άλλον, πάει να του τη βγει.
Δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ, όπως είπα δεν εμπιστεύομαι το διευθυντή, δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του (ειναι και μεγάλος στην ηλικία και με απαρχαιωμένες αντιλήψεις). Δυστυχώς ούτε τους συναδέλφους πλέον. Όποιος έχει αντιμετωπίσει ανάλογο πρόβλημα, ας μου δώσει τα φώτα του.
Ο καθένας από μας θα σου δώσει και τον δικό του τρόπο αντιμετώπισης μιας παρόμοιας κατάστασης, μόνο που δεν είναι πάντα ο κατάλληλος, ή μπορεί να είναι αποτελεσματικός μόνο για ένα μήνα!
Η πιο εύκολη λύση είναι αυτό που είπε ο συνάδελφος παρακάτω!Το εχω κάνει και εγώ αλλά σε τάξη Λυκείου με ωριαία αποβολή όλου του τμήματος, γιατί έβαλαν φωτιά στο συρτάρι της έδρας (σε διάλειμμα) και δεν αναλάμβανε κανείς την ευθύνη!Μετά υπήρξε όμως ο σχετικός διάλογος, προσπάθησα να τους δώσω να καταλάβουν ότι δεν φοβήθηκα μήπως καεί η τάξη ή το σχολείο, αλλά πως θα μπορούσε η πράξη τους να είχε άσχημες συνέπειες αν κάποιος μαθητής είχε άσθμα!
Το πιο εύκολο όπως είπα να τους βγάζεις συνέχεια έξω, να μην σβήνεις απουσίες κλπ, όμως αν πάθει κάποιο παιδί κάτι έξω, ποιος θα έχει την ευθύνη;
Το ποιο δύσκολο για όλους μας είναι να μπορούμε όλοι εμείς να διαχειριζόμαστε τα προβλήματα στη σχολική τάξη!
Η δική μου η συμβουλή είναι πιο δύσκολη!Προσπάθησε και ξαναπροσπάθησε να δεις τον κάθε μαθητή ως μονάδα, με τα δικά του προβλήματα!Σίγουρα δεν περνάει τόσο καλά στο σπίτι και αυτό το μεταφέρει στο σχολείο!
Δεν θα σε μαλώσει κανείς αν ξεφύγεις λίγο από το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών και ανοίξεις διάλογο μαζί τους!
Ρώτα τους τι θέλουν!Ρώτα τους τι φταίει;
Μια φορά σε μια τάξη που μιλούσαν ,ρώτησα τα παιδιά αν έφταιγα εγώ για αυτό που γινόταν( μιλούσαν συνεχώς κάποιοι μαθητές) και κάποιοι άλλοι απάντησαν, ότι έπρεπε να είμαι και ευχαριστημένη!Σε άλλους έκαναν χειρότερα!
Ας μην ξεχνάμε ότι είναι παιδιά Γυμνασίου!Δες το ενδιαφέροντά τους!Βάλε στο πρόγραμμά σου ταινίες, μαθήματα με τη χρήση υπολογιστών, προτζέκτορες και ότι άλλο νομίζεις εσύ, αλλά ψάξε να βρεις κάτι που θα τους ενδιαφέρει!
Και δες τον εαυτό σου!Τα παιδιά καταλαβαίνουν πότε αισθανόμαστε άνετα και πότε όχι!
Μια μέρα βλέπω στην ώρα του μαθήματος κάποιος μαθητής έβαλε τα πόδια του πάνω στο θρανίο!
Θα μπορούσα να φωνάξω, να τον βγάλω έξω κλπ!
Το μόνο που είπα:"Να παραγγείλω καφέ;"
Ο καθένας λοιπόν αντιμετωπίζει τα προβλήματα στην τάξη, με διαφορετικούς τρόπους! Με τον διάλογο, με τις ποινές, με το συνδυασμό και των δύο κλπ!Αυτό που πρέπει όμως να κάνουμε όλοι μας και εσύ και εγώ, είναι να είμαστε ο εαυτός μας!
-
Και εγώ δέχτηκα απειλές για το αμάξι μου του στυλ: ξέρουμε ποιο είναι το αμάξι σας και εμείς θα γυρίσουμε σπίτια μας, εσείς όμως;
Επειδή όμως είναι γενικά ήσυχο σχολείο, δεν πιστεύω ότι το εννοούσαν και δεν το πήρα στα σοβαρά. Δεν το είπα στη διευθύντρια, επειδή όμως είπαν τα ίδια στην καθηγήτρια των Αγγλικών και αυτή φοβήθηκε και ενημέρωσε τη διευθύντρια, ο μαθητής πήρε μονοήμερη. Εγώ έπιασα και του μίλησα και μου είπε ότι φυσικά το έλεγε για πλάκα και δεν το εννούσε.
Νομίζω πάντως ότι σ΄ αυτές τις περισπτώσεις δεν πρέπει να δείξεις ότι φοβάσαι.
Θυμάμαι εγώ είχα πει στο μαθητή όταν με απειλούσε: Άντε, τι κάθεσαι, βγες έξω και κόψε μου και τα τέσσερα λάστιχα. Φυσικά, δεν έκανε τίποτα.
Νομίζω τα λένε πιο πολύ για να δείξουν ότι είναι μάγκες μπροστά στους συμμαθητές τους.
Άλλωστε, και εγώ δεν είχα δώσει κάποιο δικαίωμα, ούτε ήμουνα κακιά μαζί τους για να περιμένω κάτι τέτοιο.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι παρήγορο αλλά και εγώ δέχομαι απειλές τέτοιους είδους για το αυτοκίνητο!
Όταν όμως μου το λένε εκείνη την ώρα χαμογελάω και τους λέω: " τι καλά, ευκαιρία οι γονείς σας να μου το κάνουν καινούριο" Δεν το άκουσα ξανά , άσε που το προσέχουν κιόλας!
-
...
Το πιο εύκολο όπως είπα να τους βγάζεις συνέχεια έξω, να μην σβήνεις απουσίες κλπ, όμως αν πάθει κάποιο παιδί κάτι έξω, ποιος θα έχει την ευθύνη;
άμα πάθουν εμένα τα νεύρα μου ποιος θα έχει την ευθύνη; :D
σοβαρά πάντως...την ευθύνη σε μια τέτοια περίπτωση δεν την έχει αποκλειστικά ο καθηγητής που έβγαλε το παιδί, αλλά και ο διευθυντής του σχολείου . ο 2ος γιατί δεν φρόντισε το παιδί να απασχολείται και να επιτηρείται όπως λέει ο νόμος και ο 1ος γιατί ενώ ξέρει ότι το παιδί δεν θα επιτηρηθεί, το βγάζει έξω. ΔΕΝ είναι υπεύθυνος όμως ο καθηγητής για το ότι βγάζει το παιδί έξω από την τάξη. Αυτό είναι μορφή τιμωρίας και ορίζεται από τον νόμο. (έτσι το καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον)
...
Η δική μου η συμβουλή είναι πιο δύσκολη!Προσπάθησε και ξαναπροσπάθησε να δεις τον κάθε μαθητή ως μονάδα, με τα δικά του προβλήματα!Σίγουρα δεν περνάει τόσο καλά στο σπίτι και αυτό το μεταφέρει στο σχολείο!
Δεν θα σε μαλώσει κανείς αν ξεφύγεις λίγο από το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών και ανοίξεις διάλογο μαζί τους!
Ρώτα τους τι θέλουν!Ρώτα τους τι φταίει;
Μια φορά σε μια τάξη που μιλούσαν ,ρώτησα τα παιδιά αν έφταιγα εγώ για αυτό που γινόταν( μιλούσαν συνεχώς κάποιοι μαθητές) και κάποιοι άλλοι απάντησαν, ότι έπρεπε να είμαι και ευχαριστημένη!Σε άλλους έκαναν χειρότερα!
όποτε έχω ανοίξει εγώ διάλογο στην τάξη γίνεται χάβρα ιουδαίων και είτε ακούω (υπαρκτά) προβλήματα που τα ξέρω ήδη (και δεν μπορώ από μόνη μου να κάνω κάτι για να τα διορθώσω), είτε ακούω παραλογισμούς. Λίγες είναι οι ουσιαστικές φωνές και έρχονται από μαθητές που ούτως ή άλλως δεν έχουν (ιδιαίτερο) πρόβλημα στο μάθημα γιατί είναι αρκετά συγκροτημένα άτομα.
Ας μην ξεχνάμε ότι είναι παιδιά Γυμνασίου!Δες το ενδιαφέροντά τους!Βάλε στο πρόγραμμά σου ταινίες, μαθήματα με τη χρήση υπολογιστών, προτζέκτορες και ότι άλλο νομίζεις εσύ, αλλά ψάξε να βρεις κάτι που θα τους ενδιαφέρει!
εγώ πάντως (για παιδιά λυκείου μιλώντας πάντα) έχω φάει αρκετές ώρες για να σκεφτώ και να εφαρμόσω στην τάξη πράγματα που θεωρώ ότι θα ενδιαφέρουν τα παιδιά αλλά έχω απογοητευτεί κάθε φορά, είτε γιατί η διαδικασία δεν βγαίνει με τον "ενθουσιασμό" τον οποίο περίμενα, είτε γιατί τα παιδια εχουν απορρίψει την ιδέα μου τελείως. φαίνεται δεν μπορώ να "μπω" στο μυαλό των 17χρονων :-\
Και δες τον εαυτό σου!Τα παιδιά καταλαβαίνουν πότε αισθανόμαστε άνετα και πότε όχι!
Μια μέρα βλέπω στην ώρα του μαθήματος κάποιος μαθητής έβαλε τα πόδια του πάνω στο θρανίο!
Θα μπορούσα να φωνάξω, να τον βγάλω έξω κλπ!
Το μόνο που είπα:"Να παραγγείλω καφέ;"
Ο καθένας λοιπόν αντιμετωπίζει τα προβλήματα στην τάξη, με διαφορετικούς τρόπους! Με τον διάλογο, με τις ποινές, με το συνδυασμό και των δύο κλπ!Αυτό που πρέπει όμως να κάνουμε όλοι μας και εσύ και εγώ, είναι να είμαστε ο εαυτός μας!
εμένα πάλι έφεραν στο εργαστήριο των υπολογιστών (!!!) μόνοι τους τους καφέδες, δεν περίμεναν να τους παραγγείλω. άρχισα με διάλογο "ίσου προς ίσο" να εξηγώ στον μαθητή ότι δεν είναι δυνατόν να φέρνει καφέ στην τάξη και πόσο μάλλον μέσα στο εργαστήριο όπου υπάρχουν μηχανήματα. του ζήτησα να αφήσει έξω το ποτήρι του και να ξαναγυρίσει. δεν ήθελε. τον απείλησα ότι θα τον βγάλω έξω κι αυτόν και τον καφέ του. δεν ήθελε. στο τέλος τον εβγαλα έξω με τις φωνές. και δεν μιλάω για καμιά τραγική περίπτωση μαθητή -"αλήτη".
Λυπάμαι που είμαι τόσο αρνητική, αλλά ειλικρινά μέχρι στιγμής (1,5 χρόνος στην τάξη) τα παιδιά δεν μου έχουν δώσει και κανένα σοβαρό "πάτημα" για να είμαι πιο θετική. και ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να φταίω μόνο εγώ (που ναι, είμαι άσχετη με τα παιδαγωγικά)
-
όποτε έχω ανοίξει εγώ διάλογο στην τάξη γίνεται χάβρα ιουδαίων και είτε ακούω (υπαρκτά) προβλήματα που τα ξέρω ήδη (και δεν μπορώ από μόνη μου να κάνω κάτι για να τα διορθώσω), είτε ακούω παραλογισμούς. Λίγες είναι οι ουσιαστικές φωνές και έρχονται από μαθητές που ούτως ή άλλως δεν έχουν (ιδιαίτερο) πρόβλημα στο μάθημα γιατί είναι αρκετά συγκροτημένα άτομα.
Συνάδελφε και εγω τα ίδια παρατηρώ . Για την ακρίβεια στην τάξη υπάρχουν παιδιά με τα οποία μπορώ να συζητήσω και να συννενοηθώ , αλλα υπάρχουν και παιδιά που δεν σέβονται τίποτα !
Ρωτώντας τους ίδιους τους μαθητές να μου πουν την γνώμη τους για το ποια θα ήταν η καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος , μου είπαν οτι πρέπει να βγάζω αυτούς που δημιουργούν πρόβλημα έξω και να μην περιμένω οτι με τη συζήτηση θα καταλάβουν !!!! Ομως προσπαθώ να το αποφεύγω όσο μπορώ ! Κάτι τέτοιο έχει όμως επίπτωση σε όλη την τάξη . Κάποιες φορές όμως δεν μπορώ να το αποφύγω με παράτηρήσεις και επιπλήξεις . Και το αστείο είναι οτι οταν τους βγάζω έξω μερικές φορές μου κάνουν και σκηνή . Γκρρρρρρρρρ !
-
Συνάδελφοι όπως διαβάζω τα πράγματα είναι ίδια σε όλα σχεδόν τα σχολεία της Ελλάδας. Προβλήματα πειθαρχίας υπάρχουν τόσο στο γυμνάσιο, ίσως λίγο παραπάνω σε λύκεια και ΤΕΕ (υποθέτω δηλαδή, γιατί έχω διδάξει μόνο σε γυμνάσιο). Σε αυτό που έχω καταλήξει διαβάζοντας τα ποστ αλλά και από την καθημερινή μου εμπειρία στην τάξη είναι πως τα παιδιά (όχι όλα ) ήταν, είναι, και θα είναι απείθαρχα, γεμάτα ειρωνία και θυμό. Πολλές φορές εμείς είμαστε η αφορμή για να εκτονωθούν και από άλλα προβληματα που έχουν.
Το σημαντικό είναι να μην παίρνουμε τις αντιδράσεις προσωπικά, και να προσαπαθήσουμε να καταπονούμε τα νεύρα μας όσο το δυνατό λιγότερο. Δεν θέλω να ακούγομαι σαν θεωρητικός που δεν έχει μπει ποτέ σε τάξη, το αντίθετο. Έχω ταραχτεί τόσο έντονα βγαίνοντας από τάξεις που δεν μπορούσα να συνέλθω μέχρι το βράδυ. Και αυτό συνέβαινε για καιρό. Αναλογιζόμενος όμως πως αυτά θα πρέπει να τα αντιμετωπίσω για τα υπόλοιπα 32 χρονια καριέρας μπροστά μου , και αργότερα και με τα δικα μου παιδιά κάπου λέω δεν θα αντέξω θα μπω σε κανένα ψυχιατρείο.
Πιστεύω πως πάρα πολύ σημαντική είναι και η ψυχική μας υγεία, για το καλό όχι μόνο το δικό μας αλλά και των μαθητών μας, και των δικών μας παιδιών. Αυτές είναι οι σκέψεις μου προς το παρόν...
-
Συνάδελφοι επαναφέρω το θέμα, δυστυχώς όχι για καλό.
Θα ήθελα την βοήθειά σας και την εμπειρία σας. Είναι κανείς που να έχει βρεθεί αντιμέτωπος με έμμεσες απειλές από παιδιά για την 'ακεραιότητα' του αμαξιού του και ατάκες 'θα σας κάνω την ζωή δύσκολη στην τάξη με φάρσες κτλ' ; Και εάν ναι, πως το αντιμετώπισε; Είναι φρόνιμο να παρκάρω το αμάξι μου λίγο πιο μακριά από την πόρτα του σχολείου τουλάχιστον για λίγες μέρες ή όχι;
Και για να το πάω πιο μακριά και να καλύψω όλες τις περιπτώσεις...είναι κανένας που να του έχουν κάνει ζημιές μαθητές (ή υποψιάζεται ότι ήταν μαθητές) σε αμάξι κτλ; πως αντέδρασε; η κατάθεση μύνησης βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις;
Ημουν σε δημοτικο (!) σχολειο της Κρήτης όταν άκουσα περιστατικό να απειλήσουν δασκάλα και τελικά να κάνουν οντως ζημιές στο αυτοκίνητο της... Απ'ο,τι θυμάμαι η ίδια δεν κάλεσε την αστυνομία (απορώ γιατί) αλλά δήλωσε στην τάξη - μέσα στην οποία υπήρχαν οι "ατακτοι" μαθητές - ότι έχει ζητήσει τη συνδρομή αστυνομικών και οτι ανα πάσα στιγμη μπορούν να την προστατεψουν και να τιμωρήσουν όσους απειλούν ή κάνουν ζημιές. Ήταν ψέμα αλλά τα παιδιά το πίστεψαν και μαζευτηκαν και έκτοτε δεν ξαναέκαναν κάτι στην κοπέλα.
Δυο χρόνια μετά στο ίδιο σχολείο έτυχε προσωπικά σε μένα και σε μία συνάδελφο (η κοπέλα δασκάλα, εγώ ειδικότητα στο τμήμα της) να έρθουν κάποια μεγάλα παιδιά της Στ' (14-15 χρονων) να μας απειλήσουν επειδή τους βάζαμε χαμηλούς βαθμούς, λέγοντας "Ξέρουμε που μένετε και θα ερθουμε να σας βρούμε!!"
Η αλήθεια είναι οτι τρομοκρατηθήκαμε αρκετά με τη συνάδελφο και κλειδωνόμασταν στο σπιτι για κάποιο διαστημα - όσο για το να βγαινουμε νύχτα ούτε λόγος. :o
Δεν το τραβήξαμε το θέμα γιατι σκεφτήκαμε ότι οι διευθυντές πιθανόν και να μη λάβαιναν τίποτα στα σοβαρά και απλά κάναμε υπομονη μια που και η χρονιά ήταν στα τελειώματα.
Αν ήταν αρχή της χρονιάς, πιθανόν να απευθυνόμασταν και κατευθείαν στην αστυνομία - δεδομένου και του περιστατικού με τη δασκάλα και το αυτοκίνητο.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, πάντως βάλε πάνω απο όλα τον εαυτό σου και μην υποτιμάς ένα πολύ θυμωμένο παιδί...
τι γίνεται ρε παιδιά. στο τέλος θα χρειαστείται ειδικά μαθήματα απο τα ματ. εγώ δεν είμαι σε σχολείο δεν ήμουν τυχερή φέτος (αρχίζω αν αναρωτιέμε με αυτα που διαβάζω 'τυχερή";) και διδάσκω σε διεκ. και πάλι φασαρίες. 4 άτομα κάνουν το μάθημα κόλαση. και είναι και καμιά 20 χρονών και πληρώνουν. Μέχρι που οι συμμαθητές τους τους φώναξαν να σταματίσουν.
-
Γιατί δεν καλείτε τα ΜΑΤ? Σίγουρη λύση για πάντα
Καλό!
-
Σε περίπτωση απειλής από τους μαθητές περιουσίας υπάρχει και η εξής λύση:
Ασφαλιστικά μέτρα: Οτιδήποτε γίνει στην περουσία έχουν την ευθύνη και το πληρώνουν οι γονείς του μαθητή.
Αν ο μαθητής εκφράσει την απειλή μπροστά σε μάρτυρες είναι πιο εύκολα τα πράγματα.
Όταν ο μαθητής φτάσει σε αυτό το σημείο, έχει ξεπεράσει το όριο. Οπότε μετά δεν είναι θέμα παιδαγωγικής, αλλά θέμα νόμου.
Με ενδιαφέρει να προστατέψω την κοινωνία από παραβατικές συμπεριφορές.
Πρέπει να προστατευόμαστε και να προστατεύουμε τους άλλους.
Άν συγχωρούμε τα πάντα ή έχουμε ανοχές, τα όρια διευρύνονται προς το χειρότερο.
Τη λύση αυτή μας την έδωσε ένας επαγγελματίας ψυχολόγος (αναγνωρισμένος, με σημαντικό ερευνητικό έργο) που μίλησε σε ένα σεμινάριο Διαχείρησης Σχολικής Τάξης.
Δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν έχει δίκιο.
Αλλά επειδή κι εγώ έχω δεχτεί απειλές στο παρελθόν, την επόμενη φορά θα το εφαρμόσω.
-
Αν φθάσουε στο σημείο ποινικοποίησης της σχολικής συμπεριφοράς,ειδικά δε όταν πρόκειται για ανήλικα άτομα τότε θεωρώ ότι έχουμε αποτύχει όλοι.
Πιστεύω ότι λίγοι εκπαιδευτικοί νιώθουν το σχολείο σαν μια κοινωνία δράσης και προβληματισμού.Όλες οι κοινωνίες ανθρώπων αντιμετωπίζουν προβλήματα.Η αστυνομική καταστολή δεν είναι λύση.
Αν οι εκπαιδευτικοί ξεφύγουν από την νοοτροπία ότι το σχολείο είναι απλά ένας χώρος εργασίας αλλά μία μικροκοινωνία ανθρώπων στην οποία πρέπει να συμμετέχουν ενεργά σε κάθε δραστηριότητα της,τότε θα αλλάξουν πολλά.
Δεν είναι μόνο το διδάσκω και φεύγω αλλά συμμετέχω ενεργά συνεργαζόμενος με όλα τα μέλη της κοινωνίας που λέγεται σχολείο,για να αντιμετωπίσω όλα τα προβλήματα που αφορούν την κοινωνία αυτή,είτε αφορούν προβλήματα επίδοσης ,είτε συμπεριφοράς,είτε οτιδήποτε άλλο.
όποιος από σας έχει ζήσει επαρχία ή και έχει δουλέψει σε εργοστάσια θα καταλάβει τι εννοώ.
Η δουλειά μας δεν είναι μόνο η μετάδοση γνώσεων αλλά και η ενεργή συμμετοχή μας στην κοινωνία που λέγεται σχολείο
-
Ο ψυχολόγος υποστήριζε ότι, όταν ο μαθητής έχει φτάσει στα όρια της παραβατικότητας,
τότε η προσέγγιση φεύγει από το πλαίσιο της παιδαγωγικής μας υποστήριξης.
Όταν ένας μαθητής καταστρέφει ξένη περιουσία τι θα του κάνει μια αποβολή; Μήπως θα τον αφήσει αδιάφορο;
Όταν (χειρότερα κατά τη γνώμη μου) ο μαθητής τρομοκρατεί τους καθηγητές του και
μαθαίνει σε συμπεριφορές συμμοριών οι καθηγητές πρέπει να σταματάνε να του μιλάνε
με νουθεσίες. Του δείχνουν τα όριά του με απόλυτο τρόπο. Αν έχει την δύναμη να απειλεί έχει και την ωριμότητα
να καταλάβει που πρέπει να σταματήσει.
Αν δεν του δώσουμε να καταλάβει τα όριά του, εμείς μπορεί να τον χαϊδεύψουμε για να μην μας καταστρέψει το αυτοκινητάκι μας,
αλλά αύριο θα τον μαζέψει η αστυνομία.
Και δεν μιλάμε για ποινινικοποίηση της σχολικής συμπεριφοράς geochem, μιλάμε για υιοθέτηση μη σχολικών συμπεριφορών, υιοθέτηση συμπεριφορών ανθρώπων του κοινού ποινικού δικαίου από μαθητές του σχολείου. Σε αυτές τις περιπτώσεις το σχολείο δεν είναι άσυλο.
Για να φτάσουμε εκεί πολλά έχουν γίνει. Αλλά όταν οι πράξεις έχουν ξεφύγει, προέχει να διαφυλάξουμε το σύνολο, από το να κάνουμε αναλύσεις
για το τι έφταιξε.
Ξέρω ότι αυτά τα λόγια ακούγονται σκληρά.
Τη δεκαετία του '70 ο Δρ. Σποκ στη Αμερική μιλούσε για την απουσία της τιμωρίας στα παιδιά (το βιβλίο του κυκλοφορεί ακόμα μεταφρασμένο στα ελληνικά).
Όσοι ακολουθήσαν τις συμβουλές του, διαπαιδαγώγησαν παιδιά εγκληματίες, που δεν έμαθαν ποια είναι τα όριά τους και πίστευαν πως ότι και να κάνουν η μαμά και ο μπαμπάς θα τους πει δεν πειράζει παιδί μου.
Ο Δρ. ΣΠΟΚ απέκτησε δύο γιούς. Ο ένας πέθανε από ναρκωτικά. Ο άλλος πέρασε πολλά χρόνια στη φυλακή εξαιτίας σωρείας κακουργημάτων.
-
Αν φθάσουε στο σημείο ποινικοποίησης της σχολικής συμπεριφοράς,ειδικά δε όταν πρόκειται για ανήλικα άτομα τότε θεωρώ ότι έχουμε αποτύχει όλοι.
Πιστεύω ότι λίγοι εκπαιδευτικοί νιώθουν το σχολείο σαν μια κοινωνία δράσης και προβληματισμού.Όλες οι κοινωνίες ανθρώπων αντιμετωπίζουν προβλήματα.Η αστυνομική καταστολή δεν είναι λύση.
Αν οι εκπαιδευτικοί ξεφύγουν από την νοοτροπία ότι το σχολείο είναι απλά ένας χώρος εργασίας αλλά μία μικροκοινωνία ανθρώπων στην οποία πρέπει να συμμετέχουν ενεργά σε κάθε δραστηριότητα της,τότε θα αλλάξουν πολλά.
Δεν είναι μόνο το διδάσκω και φεύγω αλλά συμμετέχω ενεργά συνεργαζόμενος με όλα τα μέλη της κοινωνίας που λέγεται σχολείο,για να αντιμετωπίσω όλα τα προβλήματα που αφορούν την κοινωνία αυτή,είτε αφορούν προβλήματα επίδοσης ,είτε συμπεριφοράς,είτε οτιδήποτε άλλο.
όποιος από σας έχει ζήσει επαρχία ή και έχει δουλέψει σε εργοστάσια θα καταλάβει τι εννοώ.
Η δουλειά μας δεν είναι μόνο η μετάδοση γνώσεων αλλά και η ενεργή συμμετοχή μας στην κοινωνία που λέγεται σχολείο
Όλα αυτά στη θεωρια είναι πάρα πολύ καλά συναδελφε... Στην πραξη όμως δεν είναι ούτε τόσο απλά ούτε τόσο ιδανικά τα πράγματα. Δυστυχώς η κατάσταση φοβάμαι ότι όλο και περισσότερο ξεφεύγει από τον έλεγχο και δεν αρκεί η παιδαγωγική μας (και οποια άλλη) υποστήριξη για να λυθούν τα προβλήματα, όπως γράφει και ο mavoglou.
Στο μεταξύ βλέπω όλο και περισσότερους συναδέλφους - ακόμα και εκείνους που ήταν οι πλέον αισιοδοξοι και ιδεαλιστές - να "παραδίδουν τα όπλα" και να κοιτάνε να σωσουν όπως όπως τον εαυτό τους... :(
Έχω δει συναδέλφους για τους οποίους το σχολείο ήταν το δευτερο σπίτι τους και η δουλειά τους η ζωή τους ολόκληρη, να είναι εξουθενωμένοι και αποθαρρυμένοι. Είναι τυχαίο που συζητείται όλο και περισσότερο το φαινόμενο burnout στους εκπαιδευτικούς;;
Είναι τόσο κρίμα...
Μπορεί να κάνουμε μαύρο χιούμορ λέγοντας "τα ΜΑΤ θα μας σωσουν", αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δυστυχώς ξεκινά από το δημοτικό - ποιος θα το πίστευε...
Όταν όμως η παραβατικότητα γίνεται ζοφερή καθημερινότητα σε πολλά σχολεία, όταν οι μαθητές εκτοξεύουν απειλές, όταν η επιθετικότητα στα παιδιά ξαφνιάζει και ενίοτε καθιστά ανήμπορο και τον πιο έμπειρο δάσκαλο/καθηγητή, τότε τι ακριβώς μπορείς να ζητήσεις από τον τελευταίο να κάνει; Και ποιός θα τον υποστηρίξει στην όποια προσπάθεια του;
Συμφωνώ με τους συναδελφους που λένε όχι στο "χαιδεμα" των παιδιών και στους αστεϊσμους για την εκτόνωση μιας κατάστασης όπως π.χ. μια απειλή. Όρια χρειάζονται και ποιός έχει το θάρρος σημερα να τα θέσει αψηφώντας τους "ευαισθητους" γονείς ("Μη μιλάς άσχημα στο παιδί μου γιατι πληγωνεται.."), τους αδιάφορους διευθυντές ("Κάνε το μάθημά σου και μην το σκαλιζεις το θέμα") και μια παγιωμένη κατάσταση έλλειψης σεβασμού - από πολλές πλευρές - για το σχολείο ως θεσμό;;
Ίσως δεν έχω την απαιτούμενη πείρα για να εκφέρω γνώμη, μιλάω χωρίς να έχω κλείσει πενταετία στην έδρα. Όμως είναι τόσα τα θέματα που βλέπω να μην έχουν λογική...
Πείτε μου, τι λογική έχει μια κατάσταση όπου ένα 14χρονο παιδί περιφέρεται από δημοτικό σε δημοτικό, αλλάζοντας διαρκώς σχολικό περιβάλλον λόγω "αδυναμίας προσαρμογής", υποβάλλοντας ταυτοχρονα τους συμμαθητές και τους δασκάλους του σε καθημερινά μαρτύρια με την επιθετικότητα του, και φυσικά χωρίς να υποστεί ποτέ κανένα είδος τιμωρίας για να μην συμβεί κάτι "αντιπαιδαγωγικό" και για να μην πάρει ποτέ κανένας τέτοια ευθύνη...
Στην προκειμένη περίπτωση ακολουθείται μια τακτική στα πρότυπα του Δρ Σποκ, που αναφερει και ο mavoglou. Βγαινει κανένας κερδισμένος;; Χαμένοι όμως;; ΟΛΟΙ! Και οι υπόλοιποι μαθητές και οι δάσκαλοι του και πανω απ'ολα το ίδιο το παιδί γιατι κανείς δεν του έθεσε ποτέ όρια.
-
Και εγω θεωρώ οτι το να θέτεις όρια στις όποιες σχέσεις σου με ανθρώπους είναι κατι αναγκαίο . Ιδιαίτερα στις σχέσεις σου με παιδιά , που πειραματίζονται για να μάθουν !!!
Οταν ζούμε σε ενα κοινωνικό σύνολο , για να υπάρχει αρμονική συνύπαρξη , μπαίνουν κάποιοι περιορισμοί και κανόνες .
Το σχολείο είναι μια μικρή κοινωνία στην οποία ο εκπαιδευτικός έχει καθοδηγητικό ρόλο . Δεν είναι ο ρόλος του να είναι τιμωρός , αλλα ούτε ο ρόλος του είναι να είναι αυτός που συγχωρεί τα πάντα .
Σαφώς πρέπει να δίνει δεύτερη και τρίτη ευκαιρία σε ένα παιδί που ''παραστράτησε'' , αλλα πρέπει να του δείξει και το δρόμο της ανάληψης ευθυνών .
Πόσα παιδιά έχω στο σχολείο που αυτό που βλέπουν είναι μόνο ευθύνες στους άλλους , υποχρεώσεις στους άλλους και για τον εαυτό τους μόνο δικαιώματα και ''όλα καλά'' !!!!!
Αν εμείς ως εκπαιδευτικοί δεν κάνουμε τίποτα , ετσι θα συνεχίσουν να είναι : Κάποιος άλλος φταίει ! Εχω πάντα δίκιο ! Ολα επιτρέπονται και δεν υπάρχουν συνέπειες !
Δεν θα έχουμε τότε γιαυτό ευθύνη ?
-
Θυμήθηκα ένα περιστατικό με ένα παιδί 11-12 χρονών που είχε έρθει στο σχολείο μας έχοντας φοιτήσει τα προηγούμενα χρόνια σε σχολείο της Αλβανίας. Ενώ στην αρχή ήταν σχετικά "μαζεμένο", σταδιακά έφτασε στο άλλο ακρο. Έκανε ό,τι ήθελε όποτε το ήθελε, αντιμιλούσε, παραμελούσε εντελώς τα μαθήματα του, έμπλεκε σε καβγάδες με συμμαθητές του... και όλα αυτά ανεξάρτητα από το ποιός δάσκαλος ή ειδικότητα έμπαινε μέσα.
Αρχικά πίστευα ότι ήταν θέμα κακής προσαρμογής, προσπάθησα να πλησιάσω αυτό το παιδί ήρεμα, να καταλάβω τι συνέβαινε.
Σε κάποια κατ'ιδίαν κουβέντα που είχα μαζί του μου είπε οτι πολύ απλά έκανε ο,τι έκανε επειδή ήξερε οτι είτε δεν θα το τιμωρούσε κανείς, είτε ότι ακόμα κι αν το τιμωρούσαν, αυτή η τιμωρία θα ήταν της πλάκας. Ενώ "στην Αλβανία δεν τολμούσες ούτε να κουνηθείς στην καρέκλα σου!"
Δε λέω βέβαια οτι πρέπει να καταφύγουμε σε τακτικές εκφοβισμού ή οτιδήποτε θυμίζει άλλες εποχές. Πάντως το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται πάντα στο μυαλό μου όταν προβληματίζομαι πάνω στην έλλειψη ορίων που υπάρχει στα σχολεία μας...
"Τι ωραία που είναι εδώ στο Ελληνικό σχολείο, μπορείς να κάνεις ο,τι θες!"
Το θέμα είναι ότι έτσι οπως έχουν τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξει κάποιος την κατάσταση μεμονωμένα - πρέπει οι εκπαιδευτικοί να λειτουργήσουμε από κοινού και σε συννενοήση και φυσικά και με την "καλυψη" (με την καλή εννοια) της διεύθυνσης του σχολείου. Δεν μπορώ π.χ να θέσω εγώ κάποια όρια και κανόνες μέσα σε μια τάξη και την επόμενη στιγμή να έρθει ένας διευθυντής εντελώς χαλαρός και "φιλελεύθερος" και να ανατρέψει την όποια μου προσπάθεια.
Σας έχει τύχει να στείλετε παιδί στο διευθυντή με σημείωμα κι εκείνος, αντί να το τιμωρήσει, να το βγάλει στην αυλή για να παίξουν μπαλα;; :o
-
δεν ξερω πως νιωθετε μετά από τόσο καιρό στην τάξη, ειδικά οι νηπιαγωγοί, αλλά σήμερα τα παιδια με τρελάνανε.. και δεν φτάνει αυτό.. έχω και τύψεις μετα για τις φωνές που βάζω..είναι εξοντωτικό να συμβαίνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα, και λίγο πριν φύγεις και τα νευρα είναι σμπαράλια να έχεις κ έναν μικρό γιωργάκη που από το πρωί αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται να προσθέτει άλλο ένα λιθαράκι στο κουρασμένο νευρικό σύστημα.. και πώς να μη γίνει αυτό τη στιγμή που ΄με κόπους και βάσανα ξεκινάς "επιτέλους" μια μικρή προβίτσα και βλέπεις να περναει μπροστά από τα μάτια σου σαν σφαίρα, μια μπάλα μέσα στην τάξη!ε... φοβήθηκα κ εγώ τον εαυτό μου...!τα παιδιά ίσως όχι βέβαια. δεν ξέρω... τα λέω για να ηρεμήσω και να μη νιώθω η μοναδική¨" τρελή" της παρέας...
-
Εγώ πάντως έχω κουραστεί από την ατιμωρισία. Στο σχολείο μου αν και ο σύλλογος των καθηγητών έχει αποφασίσει πολλές φορές να τιμωρηθούν συγκεκριμένα άτομα, τελικά δεν γίνεται τίποτα. Μένουμε στις ωριαίες αποβολές που ρίχνουμε με αποτέλεσμα να υπάρχουν μαθητές με 8 ωριαίες φέτος και καμία επίπτωση. Η διεύθυνση αρνείται να τιμωρήσει. Συνέχεια τα απειλεί ότι την επόμενη φορά θα τιμωρηθούν που φυσικά ποτέ δεν έρχεται.Κατά πόσο μπορώ να επιμείνω σε μία ημερήσια για παράδειγμα αποβολή, αν η διεύθυνση κάνει πάλι πίσω;
Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρείται ασήμαντο το να τρώνε στην τάξη, να πετάει πράγματα ο ένας στον άλλο και να μας ειρωνεύονται. Και το χειρότερο είναι πως μας έχουν πάρει χαμπάρι και τα παιδιά.
-
βρε. .. αφού τους μιλάς και σου γυρίζουν την πλάτη. και τα δικά μου είναι 6 χρονών! εγώ νομίζω ότι οργανώνω τις δουλειές στην τάξη πχ και αν γυρίσω 5 λεπτα μετα το κεφάλι μου θα δώ ότι μονο τα κοροιδα μαζευουν και τα άλλα σε έχουν αγνοήσει! δεν με ανησυχεί το γνωστικό, που προχωράνε ,όσο αυτή η συμπεριφορά!
-
εγω το τελευταιο καιρο κανω ενα σοβαρο λαθος.οταν κανουν πολυ φασαρια τους βαζω τεστ.το ξερω οτι ειναι λαθος να χρησιμοποιω τα τεστ ως τιμωρια αλλα ειναι ενας τροπος να τους κανω να ησυχασουν λιγο.δε ξερω τι να κανω.εχω δοκιμασει τα παντα.να τους βγαζω, να τους στελνω στο διευθυντη αλλα δεν καταλαβαινουν και δεν φοβουνται τον διευθυντη
-
όταν έχω αντοχές και ενεργεια και χρησιμοποώ πιο.. θεατρικό τρόπο αλλάζοντας τη φωνή για να φανεί κάτι σημαντικό ή κάτι άλλο, έχω αποτελεσμα. αλλά με τόσα παιδιά μαζί όταν συμβαίνουν και ταυτόχρονα διάφορα που να βρείς αντοχες.. το χειρότερο φέτος έιναι ότι νιώθω να ξεχνάω το χιούμορ μου με τα παιδιά, κάτι που παλιά με έδενε περισσότερο μαζί τους. από το αγχος να πάνε όλα καλά λόγω δύσκολης ομάδας βγάζω συνέχεια σοβαρότητα. ακόμα και στο διάλειμμα υπάρχει άγχος μη γίνει κάτι. το κακό με τα νηπιαγωγεία είναι ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΥΤΕ 5 ΛΕΠΤΆ ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ! έτσι για να ΗΡΕΜΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΑΝΕΚΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑ..
-
δεν ξερω πως νιωθετε μετά από τόσο καιρό στην τάξη, ειδικά οι νηπιαγωγοί, αλλά σήμερα τα παιδια με τρελάνανε.. και δεν φτάνει αυτό.. έχω και τύψεις μετα για τις φωνές που βάζω..είναι εξοντωτικό να συμβαίνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα, και λίγο πριν φύγεις και τα νευρα είναι σμπαράλια να έχεις κ έναν μικρό γιωργάκη που από το πρωί αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται να προσθέτει άλλο ένα λιθαράκι στο κουρασμένο νευρικό σύστημα.. και πώς να μη γίνει αυτό τη στιγμή που ΄με κόπους και βάσανα ξεκινάς "επιτέλους" μια μικρή προβίτσα και βλέπεις να περναει μπροστά από τα μάτια σου σαν σφαίρα, μια μπάλα μέσα στην τάξη!ε... φοβήθηκα κ εγώ τον εαυτό μου...!τα παιδιά ίσως όχι βέβαια. δεν ξέρω... τα λέω για να ηρεμήσω και να μη νιώθω η μοναδική¨" τρελή" της παρέας...
Αυτό ακριβώς ένιωσα σήμερα κι εγώ!
Δεν είσαι η μόνη. Τέτοιες καταστάσεις δυστυχώς πληθαίνουν από χρονιά σε χρονιά και ακόμη και οι συνάδελφοι που έχουν λίγη εμπειρία παραπάνω σηκώνουν τα χερια ψηλά.
Στην τάξη μου έχω παιδί με παραβατική συμπεριφορά.
Δεν μπορούμε να τον κουμαντάρουμε με τίποτα! Με τους γονείς του που έχουμε μιλήσει συνεργασία δεν υπάρχει για μια κοινη πορεια αντιμετώπισης αφου θεωρούν ότι " ........Αμύνεται.........."
Απαιτεί, χτυπά,καταστρέφει υλικά, βρίζει χυδαια για την ηλικία του ! ::)
-
τα ίδια κ εγω.. δεν υπηρχε δευτερ που να μην κανει κατι αυτο το παιδί. μετα τα χριστουγεννα ηρεμησε με τη λογικη να μην δερνει πολυ τους άλλους! τωρα ομως ειναι μονιμως ενα υπερκ ατομο που ότι και να κανω πρεπει να το σταματησω για να οργανωσω την ομαδα απο την αρχη αφου τη χαλαει
-
Δε ξέρω τι λέτε εσείς,εγώ πάντως έχω τη γνώμη ότι όλα ξεκινάνε και τελειώνουν στο σπίτι του παιδιού.
Άμα αυτό δε λογαριάζει τους γονείς,θα σεβαστεί τον καθηγητή?
Εμένα με έστειλε στο διάολο μαθήτρια β λυκείου γιατί σε διαγώνισμα φυσικής γενικής παιδείας έγραψε 19.2..............
Φυσικά,μετά από 10 μέρες ήρθε πάλι στην τάξη χωρίς μια συγνώμη.........έτσι για τους τύπους βρε αδερφε...........
Μια άλλη,με ρώτησε : κυρία τι γράφετε εκεί?
Γύρισα εκεί που μου έδειξε και ο πίνακας ήταν άδειος
Και η απάντηση του αφεντικού μου φυσικά ήταν "μη τα παιδια", πάντα μου το έλεγε,πριν το καλημέρα.
Είχα γίνει ο καραγκιόζης τους για να έχω δουλειά.
Και όταν βλέπω τη μάνα της 1ης στο δρόμο με κοιτάει και με μισό μάτι.................
-
αφού ο πατερας του ζωηρου παιδιου μου το συστησε απο την αρχη σαν το παιδί με το πρόβλημα μπροστα του!
-
Καλά...........
Είναι και τα δικά σας.............
Και έχετε και την ευθύνη μην πέσουν,μη χτυπήσουν..............κτλ.κτλ..........
Εγώ από διάφορες κουβέντες με εκπαιδευτικούς,έχω καταλάβει ότι περίεργη συμπεριφορά έχουν τα παιδιά που τα αγνοούν οι γονείς στο σπίτι.
-
ετσι... και αν βλεπω κάτι περιεργο και ρωταω στο τελος διαπιστωνω ότι αυτα τα παιδια πινουν ακομη απο το μπουκαλι η κοιμουνται με τους γονεις τους. οι οποιοι φυσικά δεν το λένε!
-
Καλά.έχουμε να πούμε ιστορίες.................
-
καλό θα ήταν να λεμε και από καμία να αισθανόμαστε ότι δεν γίνονται μόνο σε μας!
-
Αγάπη εδω λες για την 1η περιπτωση που είναι μαθήτρια λυκείου; γυμνασίου;
εδω στη σχολή είχα συμφοιτητρια που έκλεγε γιατί πήρε σε μάθημα 9.9 και συμφοιτητή που ζήτησε απο τον καθηγητή να τον κόψει γιατί είχε γράψει 9.8 (το ξαναέδωσε και πήρε 10). δεν συμβαίνουν μόνο στα σχολεία αυτά. Μάλλων αυτοί οι μαθητές θα γίνουν τέτοιοι φοιτητές. τι να πει κανείς
-
εγω το τελευταιο καιρο κανω ενα σοβαρο λαθος.οταν κανουν πολυ φασαρια τους βαζω τεστ.το ξερω οτι ειναι λαθος να χρησιμοποιω τα τεστ ως τιμωρια αλλα ειναι ενας τροπος να τους κανω να ησυχασουν λιγο.δε ξερω τι να κανω.εχω δοκιμασει τα παντα.να τους βγαζω, να τους στελνω στο διευθυντη αλλα δεν καταλαβαινουν και δεν φοβουνται τον διευθυντη
kittoulini το λάθος είναι ότι ... σκέφτεσαι ότι η συμπεριφορά σου είναι λάθος.
Σημαντικό στοιχεία είναι ότι αντέδρασες. Δεν συμβιβάστηκες. Οι πιο πολύ καθηγητές αυτό κάνουν.
Και αντέδρασες με ένα τρόπο που δείχνει στους μαθητές ότι οι πράξεις τους έχουν συνέπειες. Και αυτό είναι εξαιρετικό.
Ποιο είναι το λάθος σου;
Ότι έχεις αμφιβολίες για την πρακτική που εφαρμόζεις. Και δεν είναι αυτό τόσο λάθος, όσο ότι αυτές τις αμφιβολίες,
θέλεις δεν θέλεις, τις καταλαβαίνουν οι μαθητές σου. Και εκεί θα πατήσουν την επόμενη φορά.
Είναι σημαντικό, όταν τα κίνητρά σου είναι για το καλό των μαθητών, όποια πρακτική επιλέξεις, να μείνεις σταθερή.
Να την υπερασπιστείς και να την πιστεύεις στο 100%.
Δεν λέω ότι πάντα θα είναι είναι καλύτερη δυνατή. Αυτό που λέω είναι όταν την εφαρμόζεις οι μαθητές να νιώθουν ότι την πιστεύεις 100%.
Γενικά στην παιδαγωγική τέλειες συνταγές δεν υπάρχουν. Και αναγνωρίζω ότι έχουμε αδύναμα μέσα (Οι ποινές που μπορεί να δώσει ένας καθηγητής είναι μόνο η τιμωρία της αποβολήςι. στο εξωτερικό υπάρχουν και άλλου τύπου "τιμωρίες" πιο αποτελεσματικές).
Μεταφορικά, οι καθηγητές έχουμε ένα σεντόνι και από πίσω κρύβουμε το δάχτυλό μας και το προτάσουμε λέγοντας ότι είναι "όπλο".
Αν οι μαθητές καταλάβουν ότι η μορφή που κρύβουμε είναι μόνο ένα δάχτυλο το χάσαμε το παιχνίδι της πειθαρχίας.
-
δηλαδη θελεις να μου πεις οτι αν για μια συγκεκριμενη πραξη εφαρμοζω μια συγκεκριμενη τιμωρια, τοτε καθε φορα που κανουν την ιδια πραξη πρεπει να εφαρμοζω την ιδια τιμωρια;με ενδιαφερει πολυ αυτο το θεμα.δεν θελω να γινω η καθηγητρια που ολοι θα λενε:α, τι εχουμε;αυτην;ωραια, θα κανουμε χαβαλε!
-
αν και δεν έχω μεγάλα παιδιά, θεωρώ ότι αυτό ακριβώς είναι σωστό. η ίδια¨"τιμωρία" για το ίδιο πρόβλημα. αν και πρέπει να βρεθεί και κάτι άλλο περα από την τιμωρία. πχ επιβραβευση μιας καλης συμπεριφορας με το να "γλυτωνουν" κάτι δυσαρεστο γιαυτούς.. ίσως εργασία για το σπίτι..
-
Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρείται ασήμαντο το να τρώνε στην τάξη, να πετάει πράγματα ο ένας στον άλλο και να μας ειρωνεύονται. Και το χειρότερο είναι πως μας έχουν πάρει χαμπάρι και τα παιδιά.
Ακριβως!
Μερικές φορές έχω την αίσθηση οτι γενικώς το έχουμε χάσει το παιχνίδι.... :-[
Όταν βέβαια ο ίδιος ο γονιός δεν υπολογίζει και δε σεβεται τον καθηγητή ή το δάσκαλο του παιδιού του και ενίοτε τον βλέπει και σαν "υπάλληλο" του... τότε δεν είναι απορίας άξιο το τι σύμβαινει μεσα στην τάξη...
Χτες την ωρα του μαθήματος μου σε μια Γ', ένα κοριτσάκι θρυμμάτισε μια γομα και μου πέταξε κατάμουτρα αυτά που είχε μαζέψει στο χέρι της... Προς στιγμήν τα έχασα. Δεν είχα υψώσει ποτέ φωνή σε αυτό το τμήμα και πάντα κοιταζα να βοηθήσω αυτά τα παιδιά όσο μπορούσα, γιατί να γίνεται κάτι τέτοιο αναρωτηθηκα...
Συγκρατησα το θυμό μου, κοίταξα το παιδί ίσια στα μάτια και ήρεμα το ρώτησα "Γιατι το έκανες αυτο;"
ξανα και ξανα. Στο τέλος με κατεβασμενο κεφαλι μου λεει "ετσι, για να σπάσουμε πλάκα.." :o
Μαθαίνω μετά από τη δασκάλα του τμήματος οτι αυτη η μαθήτρια δημιούργει διάφορα προβλήματα στην τάξη κι έχει ενημερώσει και τη μητέρα, η οποία κατά την τελευταία της επίσκεψη στο σχολείο "επιτέθηκε" στη δασκάλα λέγοντας οτι είναι δικό της το φταίξιμο κι ότι το παιδί της είναι σωστό σε όλα του...
Άντε βρες ακρη...
Θέλω να πω ότι - είναι μεν κλισε - αλλά τελικά στην οικογένεια του παιδιού κρύβονται οι απαντήσεις και το κλειδί της υπόθεσης.
Από βδομαδα εμείς δινουμε βαθμούς και είμαι πολύ περιεργη να δω τι γονείς θα αντιμετωπίσω, δεδομένου μάλιστα οτι σε αυτό το τρίμηνο δεν υπέκυψα σε πιέσεις και βαθμόλογησα συμφωνα με την κρίση μου και όχι "ολα 10"..
-
Όσο για το θέμα του τεστ που αναφερει η Kittoulini, κι εγώ συχνά το έχω εφαρμόσει ως μια πολύ καλή κίνηση για να εξασφαλίσεις μια ώρα ηρεμίας στην τάξη, ενώ κρατάς και το τμήμα σε εγρήγορση - κατά κάποιο τρόπο.
Κάπου βέβαια είχα διαβάσει οτι είναι κάπως αντιπαιδαγωγικό να τιμωρείς με διαγώνισμα ή επιπλέον εργασίες κλπ γιατι "ο μαθητής θα συνδέσει τη μελέτη και το μάθημα με κάτι αρνητικό", αλλά πιστευώ οτι αν δε γίνεται κατάχρηση δεν υπάρχει πρόβλημα.
Θα συμφωνήσω απόλυτα και με mavoglou, πρέπει να κινούμαστε με αυτοπεποιθηση και με πίστη σε ό,τι αποφασίζουμε και εφαρμόζουμε στην τάξη, αλλιώς πολύ πιθανό να το μυριστούν οι μαθητές και να γυρίσει το θέμα εναντίον μας...
-
Όταν με αυτά που λέει ο μαθητής στο μάθημα,και σφορούν το αντικείμενο του μαθήματος,σου έρχεται να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο......................
Τι κάνεις?
-
Το σίγουρο είναι ότι δεν χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο (αν είναι τοίχος του σχολείου θα τον λερώσεις ακόμη πιο πολύ, αν είναι της οικίας του μαθητή θα πληρώσεις κι απο πάνω τη βαφή του):P
Κρατάς την ψυχραιμία σου και ξαναρχίζεις από την αρχή.
-
εγώ αυτό που βλέπω έίναι ότι μέσα στις τάξεις είμαστε απολύτως μόνοι μας και δεν προκειται να μας υποστηρίξει κανένας. ίσα ίσα όλοι θα πούν που εσυ δεν έκανες καλά τη δουλειά σου. θεωρώ ότι και οι προιστάμενοι και οι συμβουλοι από τη στιγμή που σταματάνε τη διδασκαλία μας βλέπουν κάτω από άλλη σκοπιά. και φυσικά την αρνητική
-
εγώ αυτό που βλέπω έίναι ότι μέσα στις τάξεις είμαστε απολύτως μόνοι μας και δεν προκειται να μας υποστηρίξει κανένας. ίσα ίσα όλοι θα πούν που εσυ δεν έκανες καλά τη δουλειά σου. θεωρώ ότι και οι προιστάμενοι και οι συμβουλοι από τη στιγμή που σταματάνε τη διδασκαλία μας βλέπουν κάτω από άλλη σκοπιά. και φυσικά την αρνητική
πολυ θα ηθελα για τους εν λογω "αρμοδιους" να γραψω "τον κακο τους τον καιρό" αλλα σκέφτομαι οτι και οι γιατροι δεν παερνανε καλυτερα..σε ενα ιατρικο φορουμ που γραφω και αυτοι κλαίγονται και μάλιστα σε βαθμο απελπιστικο!!
-
Μια και ανέφερες τους γιατρούς................
Παραμονές Χριστουγέννων του 2005,ο θείος μου,γυναικολόγος,έχει άδεια και πίνουμε καφέ στο σπίτι μας.
Χτυπάει το κινητό του,χλωμιάζει και φεύγει για το νοσοκομείο όπου δούλευε.
Μετά από 2 ώρες επέστρεψε το ίδιο χλωμός και έκατσε στο πεζούλι της αυλής.
Με κοίταξε και μου είπε : Πρέπει να είσαι πολύ περήφανη για το θείο σου. Μόλις έσωσα μία γυναίκα 32 ετών που στη γέννα του 3ου της παιδιού έπαθε μητροραγία.
Όταν έφτασα στο νοσοκομείο είχε 0 πίεση και οι άλλοι επάνω έπιναν καφέ................δεν κατέβηκαν καν να τη βοηθήσουν..............
Λοιπόν αυτοί οι κάποιοι, πέρασαν το θείο μου από πειθαρχικό,γιατί λέει εκείνη την ημέρα δεν έπρεπε να αναλάβει το περιστατικό αφού ήταν σε άδεια.
Φυσικά και έγιναν διευθυντές αυτοί οι κάποιοι ενώ ο θείος μου όχι,δεδομένου του πειθαρχικού,παρότι μια ζωή αναλάμβανε αυτός τους ειδικευόμενους.
Το ξέρω ότι άσχετο με το forum,το χρωστούσα όμως στη μνήμη του θείου μου.
-
Μια και ανέφερες τους γιατρούς................
Παραμονές Χριστουγέννων του 2005,ο θείος μου,γυναικολόγος,έχει άδεια και πίνουμε καφέ στο σπίτι μας.
Χτυπάει το κινητό του,χλωμιάζει και φεύγει για το νοσοκομείο όπου δούλευε.
Μετά από 2 ώρες επέστρεψε το ίδιο χλωμός και έκατσε στο πεζούλι της αυλής.
Με κοίταξε και μου είπε : Πρέπει να είσαι πολύ περήφανη για το θείο σου. Μόλις έσωσα μία γυναίκα 32 ετών που στη γέννα του 3ου της παιδιού έπαθε μητροραγία.
Όταν έφτασα στο νοσοκομείο είχε 0 πίεση και οι άλλοι επάνω έπιναν καφέ................δεν κατέβηκαν καν να τη βοηθήσουν..............
Λοιπόν αυτοί οι κάποιοι, πέρασαν το θείο μου από πειθαρχικό,γιατί λέει εκείνη την ημέρα δεν έπρεπε να αναλάβει το περιστατικό αφού ήταν σε άδεια.
Φυσικά και έγιναν διευθυντές αυτοί οι κάποιοι ενώ ο θείος μου όχι,δεδομένου του πειθαρχικού,παρότι μια ζωή αναλάμβανε αυτός τους ειδικευόμενους.
Το ξέρω ότι άσχετο με το forum,το χρωστούσα όμως στη μνήμη του θείου μου.
τελικα δεν είναι απλα ΚΑΤΙ σάπιο στο βασιλειο της δανιμαρκιας!!πολυ φοβούμαι οτι ειναι σάπια ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΑΝΜΑΡΚΙΑ και φυσικα δεν εννοω τη σημερινή ΔΑΝΙΑ!!
-
Αγάπη, συγκλονιστικό το περιστατικό που ανέφερες, ανατριχιασα... :o :o
Ελλάς το μεγαλείο σου....
-
Και δεν είναι το μοναδικό στην καριέρα του θείου μου.
Τουλάχιστον ο θείος μου με τη ζωή του,έδειξε ότι υπάρχουν ακόμα γιατροί που έχουν μεγάλη αγάπη και σεβασμό για τον συνάνθρωπό τους και δεν αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο σαν ένα πορτοφόλι................
Είχε πάει γερή γυναίκα κλαίγοντας,η ίδια μου το είπε, ένας άλλος γιατρός θα την έβαζε γερή γυναίκα για χειρουργίο για να της πάρει 500 ευρώ...............
-
πραγματικα συγκλονιστικό... μα και σε όλες τις δουλειες αυτό δεν γίνεται; εχετε δει κανεναν που δουλευει με μερακι και δοτικότητα να το φωνάζει;; άντε να το ξερει η οικογενεια και οι φίλοι. οι άλλοι όμως;; οι άλλοι που δεν δουλευουν το φωνάζουν δυνατα! ίσως γιατί μετα από μια ξεκούραστη μερα έχουν το κουράγιο να το κάνουν... οι άλλοι είναι πολύ κουρασμένοι γιαυτό...
-
Η αλήθεια είναι ότι ο κλάδος των ιατρών έχει εκφυλιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμο,όχι ότι ο δικός μας πάει πίσω..............
Απλώς σε αυτούς χτυπάει πολύ άσχημα γιατί αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους ασθενείς τους σε δύσκολες καταστάσεις της υγείας τους.
-
σας ειχα πει οτι καθε φορα που τα παιδια εκαναν φασαρια, εβαζα τεστ.θελω να σας πω τι εχει γινει τωρα.μετα απο τρεις συνεχομενες φορες που εχουν γραψει τεστ,τα παιδια που δεν κανουν φασαρια εχουν αρχισει να γκρινιαζουν στα παιδια που κανουν φασαρια, τους λενε να μην κανουν φασαρια και ετσι εκεινα για να μη γκρινιαζουν οι συμμαθητες τους εχουν περιοριστει.και το καταπληκτικο..τα παιδια που κανουν φασαρια με πιανουν και μου λενε να μην τιμωρω ολη την ταξη γιατι τα αλλα παιδια δεν φταινε..πως το βλεπετε τωρα ολο αυτο;
-
αφού δεν το ειδαν εκδικητικά από σενα.. μπράβο! είναι δικοπο μαχαιρι αυτό!
-
δεν ειμαι και πολυ χαρουμενη για αυτο που κανω..για την ακριβεια, δεν μ'αρεσει καθολου..αλλα το δοκιμασα ως μια λυση..προσωρινα δειχνει να λειτουργει..δε ξερω για ποσο ακομα ομως
-
Θα βοηθησει πιστευω αν μια μερα που εισαι ευχαριστημενη τους πεις ότι για αυτό ακτιβως το λόγο δεν θα γραψουν τεστ..
-
πραγματικα συγκλονιστικό... μα και σε όλες τις δουλειες αυτό δεν γίνεται; εχετε δει κανεναν που δουλευει με μερακι και δοτικότητα να το φωνάζει;; άντε να το ξερει η οικογενεια και οι φίλοι. οι άλλοι όμως;; οι άλλοι που δεν δουλευουν το φωνάζουν δυνατα! ίσως γιατί μετα από μια ξεκούραστη μερα έχουν το κουράγιο να το κάνουν... οι άλλοι είναι πολύ κουρασμένοι γιαυτό...
kathyk δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου!!!Πιστεύω ακράδαντα ακριβώς μα ακριβώς το ίδιο...Εχω αμέτρητα παραδείγματα από τη ζωή μου που το επιβεβαιώνουν...Ισως ακουστει ακραίο αλλά με όσα έχω δει τολμώ να πω ότι το πόσο "φωνάζει" κάποιος υπέρ της δουλειάς του θα μπορούσε ακόμα και να αποτελέσει κριτήριο ότι δεν την ασκεί σωστά!!!
Πέρα από την κούραση όσων δουλεύουν σωστά ένας ακόμα λόγος που δεν το διατυμπανίζουν είναι ίσως ότι βρίσκουν την ανταμοιβή μέσα τους...Ο αγαπημένος μου Νίκος Καζαντζάκης λέει κάπου:"Οποιος δε βρίσκει την ανταμοιβή μέσα του είναι σκλάβος".
Αγάπη πραγματικά συγκινήθηκα με το περιστατικό που μας περιέγραψες για το θείο σου!!Τέτοιοι άνθρωποι πάνε μπροστά την κοινωνία,τέτοιους η κοινωνία χρειάζεται.Και αυτή τη νοοτροπία πρέπει και εμείς ως εκπαιδευτικοί να καλλιεργούμε στους μαθητές μας...
-
Εγώ αν και δουλεύω σε φροντιστήριο έχω αρκετούς αδιάφορους μαθητές.Όταν δε μου φέρνουν ασκήσεις τους βάζω να τις κάνουν στην τάξη ενώ συνεχίζω την παράδοση στους υπόλοιπους.Όσοι έχουν φιλότιμο νιώθουν άσχημα.Στην α γυμνασίου για να παρακολουθούν τους βάζω σκορ κ στο τέλος του μαθήματος βγάζω το νικητή.Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά.Αλλά αυτό βέβαια δε μπορεί να γίνεται συνέχεια κ κυρίως σε μεγαλύτερες τάξεις.
-
Μια και έθιξες το θέμα τις τάξεις των φροντιστηρίων.......................
Πως αντιμετωπίζεται τα παιδιιά που σας μειώνουν?
Και τα αφεντικά που δε σας υποστηρίζουν?
-
Δεν έχω αντιμετωπίσει προς το παρόν ιδιαίτερο πρόβλημα.Απο τα αφεντικά μου η μία είναι επίσης φιλόλογος και επικοινωνούμε αρκετά.Όσον αφορά τους μαθητές από την αρχή προσπάθησα να τους δείξω ότι είμαι πολύ απαιτητική από αυτούς ώστε να εμπεδώσουν τη σχέση καθηγητής-μαθητής και δεν τους άφηνα περιθώρια για να τεμπελιάζουν και να ασχολούνται με άσχετα θέματα την ώρα του μαθήματος. Όταν βλέπω ότι πάει να ξεφύγει κάποιος γίνομαι ακόμα πιο αυστηρή.
Στην αρχή της χρονιάς βέβαια ένας μαθητής δεν πειθαρχούσε στο μάθημα και κάποια στιγμή μου ανέφερε ότι υπεύθυνοι για το φροντιστήριο ήταν άλλοι.Του ξεκαθάρισα ότι για το συγκεκριμένο μάθημα υπέυθυνη ήμουν εγώ και δεν ξαναμίλησε.Ευτυχώς σε όποια παρεκτροπή έχω την υποστήριξη των αφεντικών.
-
συνηθως συμβαινει στα φροντιστηρια να υποστηριζουν τους μαθητες και οχι τους καθηγητες για να μην χασουν τους πελατες..υπαρχουν βεβαια και σωστοι εργοδοτες που υποστηριζουν τους καθηγητες τους
-
Eξαρτάται!!Αν κάποιον τον ενδιαφέρει το όνομα και θεωρεί ότι από κάποιους μαθητές κινδυνεύει τότε φτάνει κ στο σημείο να τον διώξει.Στο φροντιστήριο που δουλεύω έχει συμβεί να διώξουν μαθητή επειδή ήταν απείθαρχος και κινδύνευε το όνομα του φροντιστηρίου...
-
σας ειχα πει οτι καθε φορα που τα παιδια εκαναν φασαρια, εβαζα τεστ.θελω να σας πω τι εχει γινει τωρα.μετα απο τρεις συνεχομενες φορες που εχουν γραψει τεστ,τα παιδια που δεν κανουν φασαρια εχουν αρχισει να γκρινιαζουν στα παιδια που κανουν φασαρια, τους λενε να μην κανουν φασαρια και ετσι εκεινα για να μη γκρινιαζουν οι συμμαθητες τους εχουν περιοριστει.και το καταπληκτικο..τα παιδια που κανουν φασαρια με πιανουν και μου λενε να μην τιμωρω ολη την ταξη γιατι τα αλλα παιδια δεν φταινε..πως το βλεπετε τωρα ολο αυτο;
Φαντάζομαι ότι έχεις καταλάβει ότι η όλη επιτυχία του εγχειρήματος σου βασίζεται στον φόβο και μόνον. Γι αυτό όπως λές σε άλλο σημείο δεν σου αρέσει καθόλου αυτό που κάνεις. Δεν ξέρω αν έχεις κερδίσει τον σεβασμό των μαθητών σου σίγουρα όμως κατάφερες να τους κινητοποιήσεις την αλληλεγγύη μεταξύ τους.
Θα σε κουράσω αλλά θα σου πω μια ιστορία. Όταν πήγαινα πέμπτη δημοτικού ήρθε στη τάξη ένας πολύ όμορφος νεοδιόριστος δάσκαλος. Μέχρι τότε οι περισσότεροι δάσκαλοι μου ήταν ηλικιωμένοι, η δε δασκάλα της δευτέρας μερικές φορές κοιμόταν στην έδρα :-[. Το γεγονός ότι αυτός ήταν νέος, όμορφος και φρέσκος έκανε όλη την τάξη να "πετάξει" από χαρά μέχρι να ανακαλύψουμε τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Ο κύριος αυτός είχε ένα μοναδικό τρόπο για να βάζει σε τάξη στην αταξία της τάξης. Ένας έκανε φασαρία? τρώγαμε όλοι ξύλο!!! Ναι ξύλο δέκα χαρακιές το λιγότερο σε κάθε χέρι ανάλογα με το παράπτωμα του συμμαθητή μας. Σούζα η τάξη μπροστά στον "κύριο" και οι πιο ατίθασοι αισθάνονταν την αδικία και είχαν την ευαισθησία να κάθονται ήσυχα διότι δεν άντεχαν να βλέπουν τους υπόλοιπους να τρώνε ξύλο. Αυτοί ήξερα πόσο πολύ πονάει. Μας σεβάστηκαν οι συμμαθητές μας και κέρδισαν και τον δικό μας σεβασμό. Ο δάσκαλος αυτός όμως δεν κέρδισε κανέναν από εμάς, όλοι ακόμη και σήμερα τον θυμόμαστε για το ξύλο όχι για ότι μας έμαθε. Τον συνάντησα μετά από πολλά χρόνια ως δάσκαλο και πάλι στο ίδιο δημοτικό σχολείο που αυτή τη φορά πήγαινε ο ανιψιός μου. Με που τον είδα ταράχτηκα. Σκέφτηκα μέσα μου: «Παναγία μου ας μην τον έχει το παιδί δάσκαλο». Τον πλησίασα τον χαιρέτησα και του είπα ότι τον είχα δάσκαλο στην πέμπτη τη δεκαετία του '70. Αυτός αναθάρρησε πήρε ύφος ευχαριστημένου που κάποια μαθήτρια του τον θυμόταν μετά από 20 χρόνια. Εμ έλα που εγώ του την φίλαγα και τη στιγμή που μου είπε: «έλα βρε παιδί μου και με γνώρισες μετά από τόσα χρόνια?» « Βεβαίως», του λέω εγώ, «και ξέρετε γιατί»?
«Γιατί, γιατί», μου λέει όλος αγωνία. Σώπασα για μια στιγμή και σκεφτόμουν πως αν τον είχε δάσκαλο ο ανιψιός μου μπορεί αυτό που θα έλεγα να το πλήρωνε το παιδί. Ωστόσο, σκέφτηκα πως κάποτε κάποιος πρέπει να του μιλήσει, αν δεν το είχαν κάνει κι άλλοι πριν από μένα. Επιτέλους, κάποιος έπρεπε να του δώσει αυτό που του άξιζε.
Του είπα λοιπόν πως τον θυμόμουν για ένα και μόνο λόγο. Γιατί ήταν ο χειρότερος δάσκαλος που είχα ποτέ. Γιατί μας χτυπούσε και επέβαλε ησυχία δια του φόβου.
Όπως καταλαβαίνεις άλλαξε τριακόσια χρώματα. Άχνα δεν έβγαλε έφυγε σαν βρεγμένη γάτα. Ησυχία έκανα, μα ούτε γράμματα έμαθα από αυτόν τον άνθρωπο, ούτε τίποτα άλλο....φόβο και μόνο φόβο. Θυμάμαι με πιο πολύ αγάπη και κατανόηση εκ των υστέρων τη δασκάλα της δευτέρας που λόγο ηλικίας η καημένη κοιμόταν για μια στιγμή και εμείς τότε γελάγαμε και κάναμε φασαρία, ή τον δάσκαλο της έκτης που ήταν λίγο "νερόβραστος". Αλλά η θύμηση του δάσκαλου της πέμπτης μόνο θυμό μου προκαλεί.
Ίσως το παράδειγμά μου είναι ακραίο. Εσύ σίγουρα δεν χτυπάς τα παιδιά με βέργα. Σκέψου όμως τελικά μήπως αντί να λένε έχουμε την τάδε άρα ώρα για χαβαλέ, λένε: "ουφ έχουμε την τάδε κάτσετε καλά γιατί θα μας βάλει πάλι τέστ". Τι κι αν τους πεις γιατί το κάνεις? Τι θα αλλάξει.? Ήδη έχουν λάβει το μήνυμα: Τους τιμωρείς , τους εκδικείσαι με κάτι που θα μπορούσες να το χρησιμοποιήσεις ως εργαλείο για να βελτιώσουν τις γνώσεις τους και τις επιδώσεις του.
Μήπως, λέω, μήπως η τιμωρία δεν είναι και το καλύτερο μέσο για να επιβάλλεις τάξη στην αταξία?
-
Πλάκα με κάνεις...............!!!!!!!!!!!
:o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o
Παναγία μου.............ανατρίχιασα...........
-
....
οκ, ας κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου (γιατί μ'αρέσει :))
μας λες δλδ ότι σε όλη την πέμπτη τάξη δεν έμαθες τίποτα; με τόση ησυχία μέσα στην τάξη δεν παρακολουθούσες ποτέ το μάθημα; δεν διάβασες ποτέ σπίτι σου; δεν σου έμεινε τίποτα; πως τα κατάφερες μετά στις επόμενες τάξεις;
εγώ από την εξιστόρησή σου έβγαλα το συμπέρασμα ότι αυτός ο δάσκαλος, εάν τουλάχιστον δεν σας έμαθε "γράμματα" όπως λες, σας έμαθε βασικές κοινωνικές αλήθειες. όπως το γεγονός ότι όταν είμαστε ενταγμένοι σε ένα κοινωνικό σύνολο (όπως η ήταν η τάξη τότε), του οποίου τα μέλη δεν επιλέγουμε (όπως συμβαίνει συνήθως άλλωστε), πρέπει να προσέχουμε τις πράξεις μας γιατί αυτές δεν έχουν επίπτωση μόνο στο άτομό μας αλλά και σε όλο το κοινωνικό σύνολο. το γεγονός ότι τα παιδιά στην τάξη της/του kittoulini "φωνάζουν" σε όποιον κάνει φασαρία είναι μία συμπεριφορά , κατά την γνώμη μου, επικροτούμενη. διότι τα γαλουχεί στην ιδέα ότι είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου η κριτική της συμπεριφοράς των μελών του. τα μαθαίνει να διεκδικούν να μην δέχονται αρνητικές συνέπειες στην ζωή τους λόγω των επιλογών αλλονών. και κάνει σαφές στους "άτακτους" ότι οι δικές τους επιλογές μπορεί να βλάπτουν και τους άλλους.
οκ... και τώρα που τελείωσα με την δικηγορία, περνάω σε πιο διαλεκτική φάση...
το σύστημα "μαζική τιμωρία" είναι καλό για να δημιουργείται ομογενοποίηση στον στρατό, αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο για τάξη (και μάλιστα δημοτικού). σίγουρα υπάρχει καλύτερος τρόπος να μάθουν τα παιδιά τις παραπάνω αξίες. να τις μάθουν όμως !!! γιατί μιας και λέμε προσωπικές εμπειρίες να βάλω και γω την δική μου:
σε μία τάξη λυκείου έχω πρόβλημα φασαρίας στην τάξη. κράτησα εδώ και πολύ καιρό αυστηρή τάξη μοιράζοντας αποβολές αλλά δεν είχα μεγάλη βελτίωση και επιπλέον ήρθα και σε σύγκρουση με μερικούς μαθητές. την τελευταία φορά που μπήκα στην τάξη δεν έκανα σχεδόν καμία παρατήρηση και σίγουρα δεν έβγαλα κανέναν έξω. από την άλλη όμως σε καμία φάση του μαθήματος δεν ύψωσα την ένταση της φωνής μου για να ακούγομαι. είδα λοιπόν τα ένα-δύο παιδιά που θέλαν να προσέξουν , στο πίσω μέρος της τάξης, να πασχίζουν σε αρκετές φάσεις να με παρακολουθήσουν και να μπερδεύονται ταυτόχρονα και από τα "αστεία" που πετούσαν στο άσχετο δεξιά - αριστερά οι συμμαθητές τους. παρόλα αυτά δεν γύρισαν ποτέ να πουν μια κουβέντα στους "ομιλούντες" συμμαθητές τους για να σταματήσουν λίγο. "χάρισαν" δηλαδή το δικαίωμά τους να παρακολουθήσουν το μάθημα προκειμένου οι άλλοι να κάνουν την πλάκα τους.
εν κατακλείδι λοιπόν, προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με το σύστημα "μαζική τιμωρία" , αρκεί να πηγαίνει πακέτο με το "μαζική ανταμοιβή". δλδ (κι αυτό πηγάινει και ως γνώμη μου στον/στην kittoulini ) εάν όταν κάνει φασαρία ένας βάζεις τεστ σε όλο το τμήμα, τότε όταν ένας ή δύο κάνουν κάτι καλό δώσε μία ανταμοιβή σε όλους. εγώ παρόλο που δεν χρησιμοποίησα το "μαζική τιμωρία" σε 2 τμήματα, στο ένα είπα τις προάλλες ότι άμα γράψουν πάνω από 15 μέσο όρο τμήματος θα δούμε ταινία στην τάξη. στο άλλο επειδή δίνω κάτι σαν "πόντους" σε κάθε μάθημα θα τους υποσχεθώ ότι στο τέλος της χρονιάς όποιος έχει μαζέψει τους περισσότερους θα μπορεί να ζητήσει κάτι εκ μέρους της τάξης. ελπίζω να "πιάσει" το σύστημα :\
-
μας λες δλδ ότι σε όλη την πέμπτη τάξη δεν έμαθες τίποτα; με τόση ησυχία μέσα στην τάξη δεν παρακολουθούσες ποτέ το μάθημα; δεν διάβασες ποτέ σπίτι σου; δεν σου έμεινε τίποτα; πως τα κατάφερες μετά στις επόμενες τάξεις;
μάλιστα και εσύ από όλη αυτή την ιστορία αυτό κατάλαβες? ::) Βλέπω δε ότι δεν ενοχλήθηκες καθόλου από το γεγονός ότι μας χτυπούσε αλλά, στάθηκες στο σχόλιο μου ότι δεν με έμαθε γράμματα.
εγώ από την εξιστόρησή σου έβγαλα το συμπέρασμα ότι αυτός ο δάσκαλος, εάν τουλάχιστον δεν σας έμαθε "γράμματα" όπως λες, σας έμαθε βασικές κοινωνικές αλήθειες. όπως το γεγονός ότι όταν είμαστε ενταγμένοι σε ένα κοινωνικό σύνολο (όπως η ήταν η τάξη τότε), του οποίου τα μέλη δεν επιλέγουμε (όπως συμβαίνει συνήθως άλλωστε), πρέπει να προσέχουμε τις πράξεις μας γιατί αυτές δεν έχουν επίπτωση μόνο στο άτομό μας αλλά και σε όλο το κοινωνικό σύνολο. το γεγονός ότι τα παιδιά στην τάξη της/του kittoulini "φωνάζουν" σε όποιον κάνει φασαρία είναι μία συμπεριφορά , κατά την γνώμη μου, επικροτούμενη. διότι τα γαλουχεί στην ιδέα ότι είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου η κριτική της συμπεριφοράς των μελών του. τα μαθαίνει να διεκδικούν να μην δέχονται αρνητικές συνέπειες στην ζωή τους λόγω των επιλογών αλλονών. και κάνει σαφές στους "άτακτους" ότι οι δικές τους επιλογές μπορεί να βλάπτουν και τους άλλους.
ενδιαφέρουσα άποψη αλλά, αυτή είναι η δική σου ερμηνεία κρίνοντας χωρίς καν να μπαίνεις στη θέση του παιδιού που του μαθαίνουν με τη βία κανόνες "κοινωνικής αλήθειας" που λες εσύ. Στην ανάλυση - ερμηνεία σου προσπερνάς δυο πράγματα: α) πως εισπράτει ένα παιδί τη βίαιη συμπεριφορά ενός ενήλικα ανεξάρτητα από τις προθέσεις του δεύτερου και β) ότι η ησυχία στην τάξη που επέβαλλε ο δάσκαλός μου δεν ήταν από επιλογή μας αλλά από φόβο αν αυτό λέει κάτι....
οκ... και τώρα που τελείωσα με την δικηγορία, περνάω σε πιο διαλεκτική φάση...
το σύστημα "μαζική τιμωρία" είναι καλό για να δημιουργείται ομογενοποίηση στον στρατό, αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο για τάξη (και μάλιστα δημοτικού). ..............
εν κατακλείδι λοιπόν, προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με το σύστημα "μαζική τιμωρία" , αρκεί να πηγαίνει πακέτο με το "μαζική ανταμοιβή".
Οι λέξεις κλειδιά σε αυτά που γράφεις είναι το "μαζική" και "ομογενοποίηση στο στρατό" αφού έτσι τα βλέπεις τα πράγματα..... σεβαστό. :-\
-
Ίσως είναι άσχετο με το θέμα αυτό που θα γράψω αλλά είναι προσωπική εμπειρία που καταδεικνύει πόσο οι ενέργειες ενός εκπαιδευτικού ιδιαίτερα στην τρυφερή ηλικία του δημοτικού στιγματίζει ολή τη ζωή ενός μαθητή. Ημουν καλή μαθήτρια σε όλες τις τάξεις του δημοτικού με αδυναμία στα μαθηματικά οπου ήμουν μετρια.Στην 6η Δημοτικού ήρθε ενας νέος δάσκαλος πολύ αυστηρός και στους βαθμούς.Είχε πει οτι απολυτήριο με Α θα πάρουν μόνο 4 άτομα από τα 30,μονο αυτά που γνώριζαν καλή αριθμητική,τότε κάναμε κάτι επιτόκια που ακόμη και τωρα δεν τα ξέρω. Μάλιστα στη μητέρα μου είπε μετά το δημοτικό να με γράψει σε τεχνική σχολή να μάθω μια τέχνη γιατι δεν θα μπορέσω να τελειώσω το γυμνάσιο.
Σημειωτέον οτί έγραφα τα καλύτερα διαγωνίσματα στην τάξη εκτός από την αριθμητική βέβαια.Τελικά πήραμε απολυτήριο Α σχεδον όλοι και μετά από παρέμβαση του διευθυντή μετά από παράπονα γονέων.Όταν πήγα γυμνάσιο ήμουν ένα φοβισμένο παιδί και ξέροντας προκαταβολικά οτί δεν θα τα καταφέρω έβλεπα το γυμνάσιο με δέος.Διάβαζα σαν τρελή για να καταφέρω να μην κοπώ.Μόνο που μόλις τελείωσε το πρώτο τρίμηνο ήμουν η απουσιολόγος της τάξης χωρίς να το έχω σκοπό.Η μητέρα μου έχοντας πιστέψει τα λόγια του εξεπλάγην.Τυχαία το έμαθε ο δάσκαλος και συνεχισε να λεει οτι χωρίς τα μαθηματικά δεν θα μπορέσω να σταδοδρομίσω και οτί ακόμα θα έπρεπε να σκεφτώ την επιλογή της τεχνικής σχολής.Δεν τον ξαναείδα από τότε.Ομως την πληγή αυτή της αυτοεκπληρούμενης προφητείας,που δεν πέτυχε,την έσερνα χρόνια μέσα μου.Θα ήθελα να δω τι θα έλεγε αν έβλεπε οτι είμαι διορισμένη φιλόλογος και μάλιστα με ΑΣΕΠ.Συγνώμη για το μακροσκελές αλλά ήθελα να το μοιραστώ.ΕΝΘΑΡΥΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΑΣ,ΜΗ ΤΟΥΣ ΚΟΒΕΤΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ.
-
**********************************
-
Ομαδική τιμωρία , Τιμωρία , Φόβος
Ενδιαφέροντα θέματα ανοίξατε συνάδελφοι .
Σίγουρα ο δάσκαλος σου mat έκανε πολύ κακή χρήση της ''τιμωρίας'' και του ''φόβου'' και θεωρώ το περιστατικό ακραίο . Ας δούμε όμως και το περιστατικό που αναφέρεις στο χρονικό του πλαίσιο, δηλ σε μια εποχή που οι δάσκαλοι χτυπούσαν . Μάλιστα θυμάμαι έναν που ζητούσε από εμάς να του πάμε τη βέργα !!!!!!! ??? ???
Θυμάμαι τότε , η καλύτερη δασκάλα μου στο δημοτικό μου είχε ρίξει μερικές ξυλιές όταν μιλούσα και ενοχλούσα . Δεν της θύμωσα όμως ποτέ , διότι ήταν πράγματι καλή δασκάλα και μια απλή παρατήρηση δεν αρκούσε να με φέρει στην τάξη , επειδή την επόμενη στιγμή ξεχνούσα την καλή μου πρόθεση να είμαι ήσυχη . Το χεράκι μου όμως όταν πονούσε (από τις ξυλιές), μου θύμιζε ότι δεν πρέπει να κάνουμε φασαρία στην τάξη !!!!!!!!! ;)
Βέβαια η δασκάλα δεν επέβαλε ποτέ ομαδική τιμωρία και ήταν πράγματι καλή δασκάλα (ήρεμη, οργανωμένη, δίκαιη, δημοκρατική, ΜΑΣ ΕΜΑΘΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ) . Έχω πολύ γλυκιά ανάμνηση για εκείνη και όλοι την αγαπούσαμε . (και ας τρώγαμε στο χεράκι από καμιά)
Από την άλλη όσο θυμάμαι τον εαυτό μου , ο φόβος από μόνος του μου προκαλούσε αντίδραση . Και αν η αντίδραση δεν ήταν εμφανής (γιατί θα είχα επιπτώσεις) , ήταν εσωτερική . Οπότε , αν είχα το δάσκαλο σου, που τον φαντάζομαι σαν μπαμπούλα (από όσα έχεις περιγράψει), ούτε εγώ θα τον συμπαθούσα (και δεν θα ήμουν και τόσο δεκτική σε όσα θα ήθελε να μας μάθει) .
Για μένα (και για πολλούς φαντάζομαι) είχε μεγάλη σημασία να καταλαβαίνω γιατί γίνονται έτσι τα πράγματα , γιατί για παράδειγμα δεν πρέπει να μιλάμε στην τάξη .
Κάτι τέτοιο προσπαθώ να κάνω και στους μαθητές μου .
Σε μια προβληματική τάξη , κάποια στιγμή τους έκανα συζήτηση προσπαθώντας να κερδίσω την συμμετοχή όλων στην καλή λειτουργία της τάξης και να θέσω όλους τους μαθητές προ των ευθυνών τους . Πολλά παιδιά κερδίθηκαν με αυτόν τον τρόπο, αλλά όχι όλα . Όταν έθεσα το θέμα : ''Τι προτείνετε για την καλή λειτουργία της τάξης?'' Τα ίδια τα παιδιά πρότειναν την τιμωρία (=αποβολή) .
Φυσικά υπάρχουν παιδιά στην τάξη που είναι όλο αντίδραση (όπως και να τους φερθείς). Και πως τυχαίνει και είναι όλα παιδιά με προβλήματα από το σπίτι !! ??? ??? ???
Από τα υπόλοιπα , που κατανοούν την αναγκαιότητα ύπαρξης κανόνων στην τάξη, όταν τους επιβάλλεται ποινή την δέχονται και προσπαθούν να διορθωθούν . Βέβαια η πρόθεση δεν αρκεί πάντα , διότι είναι παιδιά και μάλιστα αυτό το τμήμα έχει σχεδόν μόνο αγόρια, με αρκετή ενέργεια . Σαν να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα είναι κάποιες φορές !!! (Τουλάχιστον θα μου πείτε υπάρχει ζωντάνια και δεν βαριέσαι ! :P)
Τώρα που τα γράφω όλα αυτά , πλησιάζει το τέλος της χρονιάς και έχει κερδιθεί αρκετό έδαφος από την αρχή της χρονιάς , οπότε και εγώ νιώθω καλύτερα στην τάξη . Όμως η αλήθεια είναι ότι στην αρχή του έτους, δεν έβλεπα τα πράγματα τόσο ήρεμα και ήμουν πάρα μα πάρα πολύ προβληματισμένη , προσπαθώντας να βρω τρόπους να επιβληθώ σε ένα από τα προβληματικότερα τμήματα του σχολείου με τεράστια κενά στο γνωστικό για τα περισσότερα παιδιά . (κάποια μάλιστα δεν μάθανε τίποτα στην προηγούμενη τάξη)
Οι ελλείψεις στο γνωστικό ήταν σίγουρα αντίπαλός μου σε όποια προσπάθεια .
Κενά -> δυσκολία κατανόησης του μαθήματος -> απόσπαση προσοχής από το μάθημα -> φασαρία -> καινούργια κενά -> κακή επίδοση -> απογοήτευση -> μη αποδοχή της δικής μου προσπάθειας ως αρκετής -> αντίδραση -> απειθαρχία κ.λ.π
-
Ίσως είναι άσχετο με το θέμα αυτό που θα γράψω αλλά είναι προσωπική εμπειρία που καταδεικνύει πόσο οι ενέργειες ενός εκπαιδευτικού ιδιαίτερα στην τρυφερή ηλικία του δημοτικού στιγματίζει ολή τη ζωή ενός μαθητή. Ημουν καλή μαθήτρια σε όλες τις τάξεις του δημοτικού με αδυναμία στα μαθηματικά οπου ήμουν μετρια.Στην 6η Δημοτικού ήρθε ενας νέος δάσκαλος πολύ αυστηρός και στους βαθμούς.Είχε πει οτι απολυτήριο με Α θα πάρουν μόνο 4 άτομα από τα 30,μονο αυτά που γνώριζαν καλή αριθμητική,τότε κάναμε κάτι επιτόκια που ακόμη και τωρα δεν τα ξέρω. Μάλιστα στη μητέρα μου είπε μετά το δημοτικό να με γράψει σε τεχνική σχολή να μάθω μια τέχνη γιατι δεν θα μπορέσω να τελειώσω το γυμνάσιο.
Σημειωτέον οτί έγραφα τα καλύτερα διαγωνίσματα στην τάξη εκτός από την αριθμητική βέβαια.Τελικά πήραμε απολυτήριο Α σχεδον όλοι και μετά από παρέμβαση του διευθυντή μετά από παράπονα γονέων.Όταν πήγα γυμνάσιο ήμουν ένα φοβισμένο παιδί και ξέροντας προκαταβολικά οτί δεν θα τα καταφέρω έβλεπα το γυμνάσιο με δέος.Διάβαζα σαν τρελή για να καταφέρω να μην κοπώ.Μόνο που μόλις τελείωσε το πρώτο τρίμηνο ήμουν η απουσιολόγος της τάξης χωρίς να το έχω σκοπό.Η μητέρα μου έχοντας πιστέψει τα λόγια του εξεπλάγην.Τυχαία το έμαθε ο δάσκαλος και συνεχισε να λεει οτι χωρίς τα μαθηματικά δεν θα μπορέσω να σταδοδρομίσω και οτί ακόμα θα έπρεπε να σκεφτώ την επιλογή της τεχνικής σχολής.Δεν τον ξαναείδα από τότε.Ομως την πληγή αυτή της αυτοεκπληρούμενης προφητείας,που δεν πέτυχε,την έσερνα χρόνια μέσα μου.Θα ήθελα να δω τι θα έλεγε αν έβλεπε οτι είμαι διορισμένη φιλόλογος και μάλιστα με ΑΣΕΠ.Συγνώμη για το μακροσκελές αλλά ήθελα να το μοιραστώ.ΕΝΘΑΡΥΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΑΣ,ΜΗ ΤΟΥΣ ΚΟΒΕΤΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ.
Χωρίς να εγκρίνω αυτό που έκανε ο δάσκαλος σου . Θα κάνω μια παρατήρηση που φαίνεται να σου έχει διαφύγει : Χαρη σε αυτό το δάσκαλο και στο πείσμα σου , εγινες αρχικά απουσιολόγος και έπειτα φιλόλογος . Με άλλα λόγια , τα λόγια του δασκάλου σε οδήγησαν να προσπαθήσεις περισσότερο και να πετυχεις ενα σημαντικό στόχο .
Βέβαια ο δάσκαλος , απο όσα μας λές , δεν φαίνεται να περίμενε αυτό σου το κατόρθωμα , αρα δεν φαίνεται να λειτούργησε με σκοπό να σε κινητοποιήσει . Απλά είχε ενα φίλτρο στο μυαλό του , που δεν τον άφηνε να δει ενα διαφορετικό σενάριο .
Συγχαρητήρια για το κατόρθωμα σου πάντως . :)
-
Θυμάμαι με πιο πολύ αγάπη και κατανόηση εκ των υστέρων τη δασκάλα της δευτέρας που λόγο ηλικίας η καημένη κοιμόταν για μια στιγμή και εμείς τότε γελάγαμε και κάναμε φασαρία, ή τον δάσκαλο της έκτης που ήταν λίγο "νερόβραστος".
Να συμπληρώσω κατι , στο οποίο ίσως να μην διαφωνείς . Ο στόχος μας ως καθηγητές ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΑΠΗΤΟΙ . Δεν εννοώ βέβαια οτι το να είμαστε αγαπητοί είναι κακό , αλλα αν ο ΣΤΟΧΟΣ μας είναι να είμαστε αγαπητοί , θα το χάσουμε το παιχνίδι . (εχω αρκετά παραδείγματα να αναφέρω)
ΣΤΟΧΟΣ μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να μάθουν ΚΑΤΙ !!!!!!!
Μακάρι αυτό το κάτι να είναι το αντικείμενο του μαθήματος , αλλα παράλληλα με αυτό μπορούμε να τους μάθουμε και κάποιες αξίες .
Για μενα ΑΥΤΟΣ ειναι ο ΣΤΟΧΟΣ .
Ξέρω μάλιστα εκ των προτέρων οτι κάποιοι θα με συμπαθήσουν και κάποιοι όχι . Και αυτό θα ισχύει ακόμα και να προσπαθήσω για το αντίθετο .
Για παράδειγμα , εγω για τους καθηγητές που δεν μπορούσαν να επιβληθούν στην τάξη, μπορεί να μην τους μισώ , αλλα δεν τους θαυμάζω !!!!!!!!
-
μάλιστα και εσύ από όλη αυτή την ιστορία αυτό κατάλαβες? ::) Βλέπω δε ότι δεν ενοχλήθηκες καθόλου από το γεγονός ότι μας χτυπούσε αλλά, στάθηκες στο σχόλιο μου ότι δεν με έμαθε γράμματα.
με το μπαρδόν, ίσως να μην εκτίμησα καλά την "εποχή" , αλλά είχα την εντύπωση ότι τότε η βέργα ήταν κοινός τόπος για τις σχολικές τάξεις (όπως λέει και η k_k) και ότι η "διαφορά" του συγκεκριμένου δασκάλου ήταν στο γεγονός ότι την χρησιμοποιούσε πολύ συχνά και "σε ποσότητα" . νομίζω ότι το context της εποχής είναι πολύ σημαντικό για την εκτίμηση της κατάστασης. και εμένα ο πατέρας μου μου μιλάει για τους δασκάλους που είχε που χρησιμοποιούσαν την βέργα και τους φοβότανε όλη η τάξη, αλλά δεν τον έχω ακούσει να μιλάει αρνητικά για κανέναν. αντιθέτως, θεωρεί ότι του "μάθανε γράμματα" και σίγουρα έτσι έγινε, αφού σπούδασε σε ΑΕΙ σε μια εποχή που τα φτωχόπαιδα (όπως ήταν αυτός) δεν είχαν συνήθως αυτή την τύχη και εγώ σήμερα τον θεωρώ "ζωντανή εγκυκλοπαίδεια". και είναι σίγουρο ότι αυτός, ως αρχαιότερος, θα έχει φάει πολύ περισσότερο (και πιο άγριο) ξύλο από εσένα, απλά δεν του έκανε προφανώς "εντύπωση" διότι τότε ήταν συνηθισμένη πρακτική.
mat αντιλαμβάνομαι τον θυμό σου και την κακή ανάμνηση που σου έχει δημιουργήσει αυτός ο δάσκαλος, αλλά θεώρω ότι αφήνεις τον θυμό αυτό να σε παρασύρει σε υπερβολές. υπερβολές όπως "δεν μου έμαθε τίποτα". για μένα βέβαια, που είμαι έξω από την ιστορία, είναι πιο εύκολο να το λέω αυτό.
ενδιαφέρουσα άποψη αλλά, αυτή είναι η δική σου ερμηνεία κρίνοντας χωρίς καν να μπαίνεις στη θέση του παιδιού που του μαθαίνουν με τη βία κανόνες "κοινωνικής αλήθειας" που λες εσύ. Στην ανάλυση - ερμηνεία σου προσπερνάς δυο πράγματα: α) πως εισπράτει ένα παιδί τη βίαιη συμπεριφορά ενός ενήλικα ανεξάρτητα από τις προθέσεις του δεύτερου και β) ότι η ησυχία στην τάξη που επέβαλλε ο δάσκαλός μου δεν ήταν από επιλογή μας αλλά από φόβο αν αυτό λέει κάτι....
Οι λέξεις κλειδιά σε αυτά που γράφεις είναι το "μαζική" και "ομογενοποίηση στο στρατό" αφού έτσι τα βλέπεις τα πράγματα..... σεβαστό. :-\
αντιθέτως, εγώ πιστεύω ότι οι λέξεις -κλειδιά στην πρότασή μου είναι οι δεν είναι και ότι καλύτερο για τάξη (και μάλιστα δημοτικού)
και σίγουρα υπάρχει καλύτερος τρόπος να μάθουν τα παιδιά τις παραπάνω αξίες.
όσο για τον φόβο... ας μην βιαζόμαστε να τον "εξωβελίσουμε" από την εκπαιδευτική διαδικασία. εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει κάποιος γονιός που εξηγεί στο 2χρονο παιδί του ότι δεν πρέπει να σκαλίζει με τα χέρια του τις μπρίζες γιατί θα πάθει κακό. νομίζω ότι όλοι απλά φοβίζουν το παιδί , διότι σε εκείνη την ηλικία απλά δεν είναι δυνατόν να κατανοήσει πλήρως την έννοια του κινδύνου και την αμετακλητότητα του θανάτου.
αυτό που λέω mat είναι ότι ακόμη και οι "κακές" πρακτικές έχουν θέση στην εκπαίδευση, όταν χρησιμοποιούνται με μέτρο και μέσα σε όρια. πρέπει όμως κανείς να είναι πολύ "τσίφτης" για να ξέρει που είναι αυτά τα όρια και να τα κρατήσει. τα προβλήματα αρχίζουν επειδή κάποιοι από αυτούς που χρησιμοποιούν/ούμε αυτές τις μεθόδους δεν μπορούν να το κάνουν αυτό.
-
Όποιος είναι έξω από τον χορό -βλέπε σχολική τάξη- πολλά τραγούδια λέει...
-
Θα συμφωνήσω με τον Kilgore .
Επιπλέον θέλω να πω,ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Μία κίνηση που θα κάνω εγώ και οι μαθητές μου θα την εισπράξουν ως εκδίκηση,κάποιος άλλος καθηγητής,ακόμη και στο ίδιο τμήμα,μπορεί να αφήσει άλλη εντύπωση.
Εξαρτάται από τη σχέση που έχει χτίσει ο εκπαιδευτικός με τους μαθητές του,από το πόσο καιρό τους κάνει μάθημα,ακόμη κια από τις σχέσεις που έχουν τα παιδιά μεταξύ τους.
-
Θα συμφωνήσω με τον Kilgore .
Επιπλέον θέλω να πω,ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Μία κίνηση που θα κάνω εγώ και οι μαθητές μου θα την εισπράξουν ως εκδίκηση,κάποιος άλλος καθηγητής,ακόμη και στο ίδιο τμήμα,μπορεί να αφήσει άλλη εντύπωση.
Εξαρτάται από τη σχέση που έχει χτίσει ο εκπαιδευτικός με τους μαθητές του,από το πόσο καιρό τους κάνει μάθημα,ακόμη κια από τις σχέσεις που έχουν τα παιδιά μεταξύ τους.
Με τη μικρή εμπειρία τάξης που διαθέτω σε σχέση με άλλους συναδέλφους εδώ μέσα, έχω να προσθέσω τα εξής:
Το επάγγελμά μας τελικά είναι λίγο άχαρο, γιατί ποτέ δεν μπορούμε να εισπράξουμε την πραγματική εντύπωση που κάνουμε στους μαθητές μας και τα ίχνη που αφήνουμε στην ψυχή τους την ίδια χρονιά που τους κάνουμε μάθημα. Συνήθως εκείνοι θα καταλάβουν πολύ αργότερα τί πραγματικά θέλαμε να τους πούμε με την κάθε μας πράξη, καλή ή κακή, και τις περισσότερες φορές εμείς δεν θα το μάθουμε καν, εκτός αν είμαστε τυχεροί (ή άτυχοι, όπως στην περίπτωση του δασκάλου της mat... ;D ;D) ώστε να πετύχουμε κάποιους από αυτούς στο δρόμο....
Όταν πήγαινα Β'Λυκείου είχαμε μια απίστευτη φιλόλογο, έναν άνθρωπο εξαιρετικά ψαγμένο, δυναμικό και καλλιεργημένο. Στην προσπάθειά της να μας αφυπνίσει, να μας μάθει αξίες και όχι μόνο να μεταδώσει γνώσεις, πολλές φορές γινόταν εριστική, πιεστική, εκνευριστική, επίμονη. Ήταν ο τρόπος της να μας "τσιγκλίσει", αλλά δεν ήμασταν σε θέση να το κατανοήσουμε αυτό τότε (κάτι που εκείνη ήξερε). Πολλές φορές δεν την καταλαβαίναμε, και τσακωθήκαμε μαζί της επανειλημμένα και μάλιστα συνολικά, ως τμήμα. Εκ των υστέρων, τώρα, στην τάξη κι εγώ, διδάσκοντας το ίδιο μάθημα που μας έκανε εκείνη, σχεδόν δεν έχει περάσει μέρα που να μην θυμάμαι κάτι από όσα μας είπε και να συνειδητοποιώ πόσο με διαμόρφωσαν και με επηρέασαν σε πάρα πολλούς τομείς, έστω και υποσυνείδητα. Τόσο, που είμαι σε φάση να την αναζητήσω για να της το πω, θεωρώ ότι αξίζει να δικαιωθεί έστω και ύστερα από τόσα χρόνια.
Θέλω να πω ότι μπορεί με τις μεθόδους που ακολουθούμε να βλέπουμε διάφορα αποτελέσματα (άλλος ησυχάζει την τάξη του με το φόβο, άλλος με την πειθώ, άλλος με την ποινή, άλλος με διάφορα δέλεαρ...), αλλά τελικά δυστυχώς δεν μπορούμε να ξέρουμε την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ απήχηση που θα έχουν στα παιδιά οι όποιες διδακτικές μας αποφάσεις, γιατί κι εκείνα δεν είναι σε θέση να τις αξιολογήσουν αυτή τη στιγμή. Κι αν δεν ξέρουμε αυτήν την απήχηση, δυστυχώς φοβάμαι μήπως μιλάμε στον αέρα: μπορούμε να θεωρητικολογούμε με τις ώρες για τα αποτελέσματα της μιας ή της άλλης πρακτικής, αλλά μήπως μιλάμε χωρίς τον ξενοδόχο;
Ουφ, δεν ξέρω, πολύ με προβληματίζουν όλα αυτά τώρα που είναι αρχή ακόμα... ???
-
πολυ σωστος ο προβληματισμος σου
-
Θα συμφωνήσω με τον Kilgore .
Επιπλέον θέλω να πω,ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Μία κίνηση που θα κάνω εγώ και οι μαθητές μου θα την εισπράξουν ως εκδίκηση,κάποιος άλλος καθηγητής,ακόμη και στο ίδιο τμήμα,μπορεί να αφήσει άλλη εντύπωση.
Εξαρτάται από τη σχέση που έχει χτίσει ο εκπαιδευτικός με τους μαθητές του,από το πόσο καιρό τους κάνει μάθημα,ακόμη κια από τις σχέσεις που έχουν τα παιδιά μεταξύ τους.
Με τη μικρή εμπειρία τάξης που διαθέτω σε σχέση με άλλους συναδέλφους εδώ μέσα, έχω να προσθέσω τα εξής:
Το επάγγελμά μας τελικά είναι λίγο άχαρο, γιατί ποτέ δεν μπορούμε να εισπράξουμε την πραγματική εντύπωση που κάνουμε στους μαθητές μας και τα ίχνη που αφήνουμε στην ψυχή τους την ίδια χρονιά που τους κάνουμε μάθημα. Συνήθως εκείνοι θα καταλάβουν πολύ αργότερα τί πραγματικά θέλαμε να τους πούμε με την κάθε μας πράξη, καλή ή κακή, και τις περισσότερες φορές εμείς δεν θα το μάθουμε καν, εκτός αν είμαστε τυχεροί (ή άτυχοι, όπως στην περίπτωση του δασκάλου της mat... ;D ;D) ώστε να πετύχουμε κάποιους από αυτούς στο δρόμο....
Όταν πήγαινα Β'Λυκείου είχαμε μια απίστευτη φιλόλογο, έναν άνθρωπο εξαιρετικά ψαγμένο, δυναμικό και καλλιεργημένο. Στην προσπάθειά της να μας αφυπνίσει, να μας μάθει αξίες και όχι μόνο να μεταδώσει γνώσεις, πολλές φορές γινόταν εριστική, πιεστική, εκνευριστική, επίμονη. Ήταν ο τρόπος της να μας "τσιγκλίσει", αλλά δεν ήμασταν σε θέση να το κατανοήσουμε αυτό τότε (κάτι που εκείνη ήξερε). Πολλές φορές δεν την καταλαβαίναμε, και τσακωθήκαμε μαζί της επανειλημμένα και μάλιστα συνολικά, ως τμήμα. Εκ των υστέρων, τώρα, στην τάξη κι εγώ, διδάσκοντας το ίδιο μάθημα που μας έκανε εκείνη, σχεδόν δεν έχει περάσει μέρα που να μην θυμάμαι κάτι από όσα μας είπε και να συνειδητοποιώ πόσο με διαμόρφωσαν και με επηρέασαν σε πάρα πολλούς τομείς, έστω και υποσυνείδητα. Τόσο, που είμαι σε φάση να την αναζητήσω για να της το πω, θεωρώ ότι αξίζει να δικαιωθεί έστω και ύστερα από τόσα χρόνια.
Θέλω να πω ότι μπορεί με τις μεθόδους που ακολουθούμε να βλέπουμε διάφορα αποτελέσματα (άλλος ησυχάζει την τάξη του με το φόβο, άλλος με την πειθώ, άλλος με την ποινή, άλλος με διάφορα δέλεαρ...), αλλά τελικά δυστυχώς δεν μπορούμε να ξέρουμε την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ απήχηση που θα έχουν στα παιδιά οι όποιες διδακτικές μας αποφάσεις, γιατί κι εκείνα δεν είναι σε θέση να τις αξιολογήσουν αυτή τη στιγμή. Κι αν δεν ξέρουμε αυτήν την απήχηση, δυστυχώς φοβάμαι μήπως μιλάμε στον αέρα: μπορούμε να θεωρητικολογούμε με τις ώρες για τα αποτελέσματα της μιας ή της άλλης πρακτικής, αλλά μήπως μιλάμε χωρίς τον ξενοδόχο;
Ουφ, δεν ξέρω, πολύ με προβληματίζουν όλα αυτά τώρα που είναι αρχή ακόμα... ???
Σωστός ο προβληματισμός σου , αλλα θα κάνω μια παρατήρηση . ΚΑΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ !!! Οπως είπες και εσυ με το παραδειγμα που έδωσες , ήμασταν και εμείς μαθητές και εχουμε δει και με αυτά τα μάτια το ρόλο του καθηγητή !!! Αυτή η ματιά (αν κρίνω απο εμένα) υπάρχει ακόμη μέσα μας και μας βοηθά .
Και αυτό που τελικά μετράει , είναι τι τελικά πήραν απο εμάς οι μαθητές μας (όπως λες και εσύ) και ας τους παιδέψαμε λίγο (ως αρκετά κάποιες φορές) !
-
Διαβάζω απο εχθές όλες τις απαντήσεις και αντιλαμβάνομαι, ίσως και να κάνω λάθος, το εξής:
Aρκετοί αντιληφθήκατε την ιστορία που περιέγραψα ως προσωπική επίθεση και αμφισβήτηση για το τι ξέρετε και για το αν είστε καλοί εκπαιδευτικοί. Και ως ήταν φυσικό είτε αμυνθήκατε, είτε επιτεθήκατε με σχόλια του τύπου «όποιος είναι απ’ έξω από το χορό». Σπεύσατε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να υπερασπιστείτε τον δάσκαλο και σε αρκετά σχόλια αναπτύχθηκαν επιχειρήματα του τύπου ότι έτσι «έμαθες», γι’ αυτό «έγινες τούτο» ή «εκείνο» ή κι «αυτός που υπέστη αυτό» δες δεν έπαθε τίποτα και σήμερα είναι αξιόλογος άνθρωπος.
Μου υποδείξατε δε πως και γιατί δεν διαχειρίζομαι τον «παιδικό θυμό» αφού ήμουν υπερβολική με το να λέω ότι δεν με έμαθε τίποτα ο συγκεκριμένος δάσκαλος.
Αυτό που ίσως δεν σας έκανα σαφές με την περιγραφή μιας και μόνο σκηνής από τη μαθητική μου ζωή προσπαθώντας να επισημάνω γιατί δεν συμφωνώ με τη «μαζική τιμωρία»είναι αυτό που πολύ σωστά επισημαίνει η Αγάπη ότι : ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός
και ως διαφορετικούς πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε είτε στην τάξη, είτε στο σπίτι, είτε στην παρέα.
Το θέμα για μένα δεν είναι πως κρίνει, πως αξιολογεί και πως διαχειρίζεται (αν τελικά καταφέρει να το διαχειριστεί) με τη λογική εκ των υστέρων ένας ενήλικας αυτό που έχει βιώσει σε μια δεδομένη στιγμή της παιδικής του ή εφηβικής ζωής. Ούτε αν θα εξασφαλίσω την αγάπη των μαθητών μου αφήνοντας τους ασύδοτους.
Άλλωστε με μαθηματική ακρίβεια θα με «μισήσουν» εξίσου με τον αυταρχικό δάσκαλο αν επιβάλω κλίμα: «μπάτε σκύλοι και αλεστικά μη δώσετε»
Συγχωρέστε με που μακρηγορώ θα προσπαθήσω να πω αυτό που θέλω αν γίνεται σε μια πρόταση. Αν κάποιος πιστεύει πράγματι στην ετερότητα, τον ελεύθερο και σκεπτόμενο άνθρωπο, θέλει «άπλα ψυχής» και πολύ κόπο και τρόπο για να αντιμετωπίσεις τους απέναντί σου ως διαφορετικούς, να τους ακούσεις και να ακούσουν κι αυτοί αυτό που θέλεις να πεις, ή που κρίνεις εσύ σωστό, να τους αφήσεις και να σου αφήσουν επιλογές, με το λιγότερο δυνατό πόνο και για τις δυο πλευρές.
Κλείνοντας για να μην παρεξηγηθώ ίσως, δεν λέω ότι εσείς δεν διαθέτεται άπλα ψυχής και εγώ έχω, κάθε άλλο. Όμως αν δεν είχα συναντήσει στην μαθητική μου ζωή εκπαιδευτικούς με αυτή την "άπλα ψυχής" είμαι σχεδόν βέβαιη ότι δεν θα είχα τελειώσει το σχολείο. ;)
Σημ. και τώρα που τους ανακαλώ στη μνήμη μου όλους αυτούς τους εκπαιδευτικούς με άπλα διαπιστώνω ότι όλοι ήταν (τυχαία άραγε?) φιλόλογοι που στα μαθήματα τους σημειωτέων δεν ήμουν και τόσο καλή. Να ναι καλά όπου είναι οι άνθρωποι και οι οποίοι ήταν πιο τυχεροί μαζί μου ;D διότι στους περισσότερους τους έχω πει και δια ζώσης Ευχαριστώ.
-
.............
Θέλω να πω ότι μπορεί με τις μεθόδους που ακολουθούμε να βλέπουμε διάφορα αποτελέσματα (άλλος ησυχάζει την τάξη του με το φόβο, άλλος με την πειθώ, άλλος με την ποινή, άλλος με διάφορα δέλεαρ...), αλλά τελικά δυστυχώς δεν μπορούμε να ξέρουμε την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ απήχηση που θα έχουν στα παιδιά οι όποιες διδακτικές μας αποφάσεις, γιατί κι εκείνα δεν είναι σε θέση να τις αξιολογήσουν αυτή τη στιγμή. Κι αν δεν ξέρουμε αυτήν την απήχηση, δυστυχώς φοβάμαι μήπως μιλάμε στον αέρα: μπορούμε να θεωρητικολογούμε με τις ώρες για τα αποτελέσματα της μιας ή της άλλης πρακτικής, αλλά μήπως μιλάμε χωρίς τον ξενοδόχο;
αν και "καθήμενη" ορθά μιλάς. ;) για να μη πω σοφά. Αυτή η εκπαιδευτική σχέση έχει δύο μέρη όπως κάθε σχέση άλλωστε, και τα δύο μέρη είναι παρόν, τι μας εμποδίζει τελικά να δούμε και τον "ξενοδόχο" που λές? Μήπως αν "ανοίξουμε λίγο περισσότερο τα αυτιά και τα μάτια" δούμε και κάτι περισσότερο? ή κάπως διαφορετικά αυτό που ξέρουμε ή νομίζουμε ότι ξέρουμε?
-
Νομίζω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τα μαθητικά μας χρόνια και να θυμόμαστε πού και πού πόσο έχουμε στεναχωρηθεί, πικραθεί, απογοητευτεί από κάποιους δασκάλους ή καθηγητές.Αξίζει να μπούμε λίγο στην ψυχή του μαθητή και να αναρρωτηθούμε τί περιμένει από εμάς. Και φυσικά kk πρέπει να είμαστε αγαπητοί, διαφορετικά δε θα μας εμπιστευτούν οι μαθητές και δε θα έχουμε ουσιαστικό αποτέλεσμα.Νομίζω ότι ξέρουμε όλοι πόσο σημαντικό είναι να εμπιστεύεται ο μαθητής τον καθηγητή
-
Και φυσικά kk πρέπει να είμαστε αγαπητοί, διαφορετικά δε θα μας εμπιστευτούν οι μαθητές και δε θα έχουμε ουσιαστικό αποτέλεσμα.Νομίζω ότι ξέρουμε όλοι πόσο σημαντικό είναι να εμπιστεύεται ο μαθητής τον καθηγητή
Τι σημαίνει αγαπητός για εσένα ??? Μπορώ να σου φέρω πολλά παραδείγματα καθηγητών που προσπαθούσαν να είναι αγαπητοί και τα κάνανε μπαχαλο . Ηταν απο όλους αγαπητοί ? Ηταν εμφανής η πρόθεση τους (ο στόχος τους) να είναι . Αλλα εγω ως μαθήτρια δεν ήθελα καθηγητή ''αγαπητό''(εννοώ που να προσπαθεί να είναι αγαπητός) , ούτε καθηγητή ''φίλο'' , ήθελα καθηγητή που θα μου μάθει . Τον σεβασμό μου και την εκτίμηση μου και την εμπιστοσύνη μου την κέρδιζε αυτός που έκανε την δουλειά του σωστά και αυτό περιλαμβάνει και αυστηρότητα σε κάποιες περιπτώσεις (για την ακρίβεια θέτηση και τήρηση κατάλληλων ορίων και κανόνων)
Οπως θα καταλάβεις ίσως , αν ξαναδιαβάσεις το αντίστοιχο μήνυμα μου , δεν λέω οτι δεν πρέπει να είμαστε αγαπητοί , αλλα οτι δεν πρέπει να έχουμε αυτό το στόχο , θεωρώντας μάλιστα οτι είναι αδύνατο να είσαι απο όλους αγαπητή/ος .
Οποτε προσωπικά προτιμώ να τα έχω καλά με την συνείδηση μου . Προσπαθώ να κάνω την δουλειά μου οσο καλύτερα μπορώ , ελπίζοντας οτι θα φέρει αποτελέσματα !!!!!!!
Τελος mat ισως και να έλαβες αντιδράσεις , οχι γιατί έθιξες κάποιον (τουλάχιστον εγω δεν θίχτηκα, οπότε αν κρίνω απο εμένα ........) αλλα διότι το παράδειγμα που έδωσες ως επιχείρημα για να υποστηρίξεις καποιες ιδέες , ήταν πολύ ακραίο . Με άλλα λόγια , επειδή ενας δάσκαλός σου προσπαθησε να επιβληθεί δια φόβου, με ακραίο τρόπο , δεν σημαίνει οτι ο φόβος πρέπει να εκλείψει πλήρως απο την εκπαιδευτική διαδικασία . Ισως ο φοβος χρειάζεται ωστε να κερδίσεις την προσοχή και να επιβληθείς αρχικά σε μια ομάδα 25 ατόμων . Ομως οταν την κερδίσεις αυτήν την προσοχή , πρέπει να την εκμεταλλευτείς σωστά ωστε να μην τον ξαναχρειαστείς πλέον , οσο το δυνατόν .
-
Εαν πάντως ρωτήσετε ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ είναι γνώστης σχολικής ψυχολογίας (και μιλάω για καθηγητές πανεπιστημίου και ανθρώπους που έχουν κάνει πολλές έρευνες βασιζόμενοι και στη διεθνή βιβλιογραφία) θα σας πει ότι δεν υπάρχει πιο "σαθρή" σχέση ανάμεσα σε εκπαιδευτικό και μαθητή από αυτή που βασίζεται (πολύ χειρότερα από την αρχή της) στο φόβο.
Θεωρώ ότι είναι ανθρώπινο, και ίσως η πιο "εύκολη" λύση που μας έρχεται άμεσα στο μυαλό όταν "δούμε τα σκούρα", το να "φοβίσουμε" ή να "απειλήσουμε" τα παιδιά (γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο και χρονοβόρο το να κερδίσεις το σεβασμό και την εμπιστοσύνη), αλλά νομίζω ότι στο τέλος το βρίσκουμε μπροστά μας και το λάθος και γυρίζει εις βάρος μας... :-\ (το ίδιο άλλωστε ισχύει και στις γονεϊκές σχέσεις)
-
αυτα που λενε οσοι γνωριζουν σχολικη ψυχολογια και γενικοτερα οσα αναφερουν τα βιβλια παιδαγωγικης ειναι πολυ ενδιαφεροντα...ομως καποιες φορες δεν λειτουργουν σε μια ταξη, δεν μπορουν να εφαρμοστουν ...πολλες φορες εχω την εντυπωση οτι οσοι γραφουν βιβλια παιδαγωγικης δεν εχουν μπει ποτε σε ταξη!αυτη την αισθηση εχω!
-
Δεν μίλησα για παιδαγωγκή, μίλησα για ψυχολογία...Νομίζω ότι και λογικά να το σκεφτεί κάποιος όταν πρώτα απ' όλα φοβάσαι τον άλλον, δεν τον σέβεσαι και δεν τον υπολογίζεις (πολύ περισσότερο δε, δεν τον αγαπάς!!).
Και σκέψου το κι αλλιώς...Με το να αναγκάσεις ένα παιδί να είναι ήσυχο χρησιμοποιώντας το φόβο, τι έχεις καταφέρει ακριβώς? Μόνο να σε αφήσει εσένα στην ησυχία σου να κάνεις τη δουλειά σου (η οποία δεν είναι κυρίως το πώς θα βγάλεις την ύλη!) και να μην σε ενοχλεί. Το παιδί όμως έχει καταλάβει γιατί πρέπει να είναι ήσυχο, το έχει μάθει, έχει "εσωτερικεύσει" την σωστή-αποδεκτή συμπεριφορά? Όχι!!! Και γι' αυτό, με την πρώτη ευκαιρία (ή σε άλλον, πιο "ελαστικό" καθηγητή), θα το ξανακάνει. Αυτή όμως είναι η δουλειά μας? Να βρίσκουμε επιφανειακές λύσεις που καλύπτουν το πρόβλημα ή να βοηθάμε στο να λυθεί το πρόβλημα?
Τόνισα ότι είναι ανθρώπινο και είναι κάτι που όλοι κάνουμε! Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σωστό όμως... ::)
-
Αγαπητός δεν είσαι και όταν κερδίζεις το σεβασμό των μαθητών;Τον μαθητή τον οποίο δε θα καταφέρεις να τον κάνεις να σε σεβαστεί και να σε εκτιμήσει και σαν εκπαιδευτικό και σαν άνθρωπο κατά τη γνώμη μου δε θα καταφέρεις να τον κάνεις να σε ακούσει,να σε προσέξει,να παρακολουθήσει,να μάθει...
-
Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ! Και πιστεύω ότι οι μαθητές που δεν έχουν μάθει να ακούν και να πειθαρχούν, παρά μόνο με τιμωρία και εκφοβισμό, είναι μαθητές που ξεκίνησαν την σχολική τους ζωή με εκπαιδευτικούς που είχαν αυτό το σύστημα-μέθοδο επιβολής της πειθαρχίας...
Ξέρεις πόσο εύκολο (και πόσο απλό) είναι για μένα να αναγκάσω 20 νήπια να καθίσουν ήσυχα με αυτόν τον τρόπο? Αυτό που θα έχω καταφέρει όμως στο τέλος είναι να στείλω στο δάσκαλο της πρώτης δημοτικού παιδιά που δεν ξέρουν γιατί πρέπει να είναι ήσυχα ή πόσα πράγματα θα κερδίσουν αν είναι ήσυχα ή τι σημαίνει σέβομαι την ομάδα της οποίας είμαι μέλος και δεν κάνω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι ενοχλώντας τον δίπλα μου!!! 8)
-
συμφωνω οτι αυτο δεν ειναι η δουλεια μας..αλλα μεσα σε τοση λιγη ωρα που εχεις στη διαθεση σου και στην οποια πρεπει να κανεις τοσα πραγματα και εχεις την υλη να σε τρεχει...τι θα κανεις;οσο ορεξη και να εχεις να προσφερεις πιο πολλα..περιοριζεσαι απο τις συνθηκες..δυστυχως.Το ξερω οτι δεν εινα σωστο.Απο την αλλη τιμωρωντας ολη την ταξη θελω να τους μαθω οτι ειναι ενα συνολο και οτι οι πραξεις καποιου μερους του συνολου μπορουν να βλαψουν το συνολο.Ετσι δεν γινεται και σε μια κοινωνια;
-
kittoulini όντως είναι μεγάλο ρίσκο!!Το θέμα είναι ότι υπάρχουν και τα υποτιμημένα μέλη της κοινωνίας!Πραγματικά πώς αντιδρούν οι συνεπείς μαθητές;Αν δεν δημιουργούν προβλήματα και προσπαθούν να είναι συνεπείς πώς αισθάνονται όταν πληρώνουν τα λάθη των άλλων;Η κοινωνία δυστυχώς δεν είναι δίκαιη,γιατί να ακολουθήσει το σχολείο τα βήματά της;
-
Απο την αλλη τιμωρωντας ολη την ταξη θελω να τους μαθω οτι ειναι ενα συνολο και οτι οι πραξεις καποιου μερους του συνολου μπορουν να βλαψουν το συνολο.Ετσι δεν γινεται και σε μια κοινωνια;
Νομίζω ότι έτσι απλά θα νιώθουν συνεχώς αδικημένοι... :-\ Όταν κάποιος κλέψει τιμωρείται ο ίδιος, όχι όλοι οι γύρω του. Το ίδιο το παιδί που έκανε την "αξιόποινη" πράξη πρέπει να καταλάβει ότι με την συμπεριφορά του βλάπτει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τους γύρω του. Οι υπόλοιποι τι φταίνε? :(
-
το ιδιο το παιδι που κανει την πραξη καταλαβαινει οτι βλαπτει τους γυρω του οταν αυτοι του κανουν παραπονα για την συμπεριφορα του η οποια εχει αντικτυπο σε αυτους.επισης οσοι δεν φταινε μαθαινουν να αντιδρουν οταν κατι γινεται σε βαρος τους.
-
Έχεις σκεφτεί ότι ίσως τους είναι πιό εύκολο να αντιδρούν προς τους συμμαθητές τους και όχι προς εσένα;
-
Kittoulini, αυτό που λες για όσους γράφουν για σχολική ψυχολογία είναι αίσθηση ή γνώση που στηρίζεται σε στοιχεία?
Τελος mat ισως και να έλαβες αντιδράσεις , οχι γιατί έθιξες κάποιον (τουλάχιστον εγω δεν θίχτηκα, οπότε αν κρίνω απο εμένα ........) αλλα διότι το παράδειγμα που έδωσες ως επιχείρημα για να υποστηρίξεις καποιες ιδέες , ήταν πολύ ακραίο .
Δεν ήταν το περιστατικό ακραίο, ήταν πραγματικότατο . Ο φόβος και η βία που τον προκαλούν είναι ακραία από μόνα τους.
Με άλλα λόγια , επειδή ενας δάσκαλός σου προσπαθησε να επιβληθεί δια φόβου, με ακραίο τρόπο , δεν σημαίνει οτι ο φόβος πρέπει να εκλείψει πλήρως απο την εκπαιδευτική διαδικασία . Ισως ο φοβος χρειάζεται ωστε να κερδίσεις την προσοχή και να επιβληθείς αρχικά σε μια ομάδα 25 ατόμων . Ομως οταν την κερδίσεις αυτήν την προσοχή , πρέπει να την εκμεταλλευτείς σωστά ώστε να μην τον ξαναχρειαστείς πλέον , οσο το δυνατόν .
Και πίστεψε το αν θες πως δεν υπάρχει καλός, λίγος ή πολύς ή χρήσιμος φόβος και βία. Για να στο θέσω αλλιώς στον κόσμο των ενηλίκων. Αν ένας γονιός τρομοκρατεί ή κακοποιεί το παιδί του μια φορά τον χρόνο για να επιβάλει αυτό που θέλει είναι λιγότερο κακός γονιός από αυτόν που κακοποιεί το παιδί του καθημερινά? Το αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο?
Συμφωνώ με αυτό που λέει η sophie: είναι ανθρώπινο, και ίσως η πιο "εύκολη" λύση που μας έρχεται άμεσα στο μυαλό όταν "δούμε τα σκούρα", ….
Απο την αλλη τιμωρωντας ολη την ταξη θελω να τους μαθω οτι ειναι ενα συνολο και οτι οι πραξεις καποιου μερους του συνολου μπορουν να βλαψουν το συνολο.Ετσι δεν γινεται και σε μια κοινωνια;
Συγγνώμη συνάδελφοι αλλά μη μπλέκεται τα πράγματα. Δεν είναι δίκαιη η κοινωνία αλλά ακόμη κι σε αυτή δεν τιμωρούνται όλοι γιατί κάποιος έκλεψε, βίασε κλπ. Είναι άλλο ότι τις συνέπειες των πράξεων κάποιου μέλους της κοινωνίας μπορεί να τις υφίσταται όλο το κοινωνικό σύνολο κι άλλο πως αποδίδεται η κοινωνική δικαιοσύνη και πως διαφυλάσσεται το κοινωνικό σύνολο. Ευτυχώς δηλαδή που δεν είστε δικαστικοί διότι τότε αλλοίμονο κάθε φορά που δικάζατε κάποιο παραβάτη οδηγό τότε θα αφαιρούσατε το δίπλωμα οδήγησης από το πανελλήνιο. Ή όταν κάποιος βίαζε τότε θα έπρεπε να μπαίνει στη φυλακή και ο βιαστής και το θύμα!!! :-[
Δεν είναι οι κοινωνίες άδικες εμείς είμαστε άδικοι όταν δεν μας αντιλαμβανόμαστε ως μονάδες που μπορούν να μάθουν να λειτουργούν ελεύθερα με κανόνες και όρια.
-
Έχεις σκεφτεί ότι ίσως τους είναι πιό εύκολο να αντιδρούν προς τους συμμαθητές τους και όχι προς εσένα;
και για να το τραβήξω λίγο μιας και έχω μια τάση με τα ακραία ;D Έχετε σκεφτεί πως με τη μαζική τιμωρία καλλιεργείται το έδαφος για να αποκτήσουν οι μαθητές ψυχολογία όχλου κι όχι πολιτών?
-
μηπως το τραβηξες πολυ;
-
maryk φυσικα και το εχω σκεφτει!
-
εγω εχω εφαρμοσει αυτη τη μεθοδο εχοντας προβληματισμους για αυτην...εσεις ομως ποιες μεθοδους θα προτεινατε για ενα τμημα το οποιο ειναι ανησυχο ολες τις ωρες και σε ολους τους καθηγητες;
-
μηπως το τραβηξες πολυ;
Για να αφήσω την υπερβολή και να μιλήσω σοβαρά ένα έχω να πω ότι "Ο φόβος δεν διαπαιδαγωγεί αλλά δημιουργεί καθυποταγμένα όντα, έτοιμα να δεχθούν κάθε μορφή βίας συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής βίας" (η φράση είναι διατυπωμένη από άλλον ειδικό στη σχολική ψυχολογία και για αρκετά χρόνια μάχημο εκπαιδευτικό)
-
εγω εχω εφαρμοσει αυτη τη μεθοδο εχοντας προβληματισμους για αυτην...εσεις ομως ποιες μεθοδους θα προτεινατε για ενα τμημα το οποιο ειναι ανησυχο ολες τις ωρες και σε ολους τους καθηγητες;
Τον τρόπο που θα βρεις για να επικοινωνήσεις με τα παιδιά δεν μπορεί να σου τον πει κανένας άλλος...Μόνη σου θα τον βρεις, γιατί καθένας μας είναι διαφορετικός και την "σύσταση" της ομάδας, καθώς και το κάθε μέλος της ξεχωριστά, μόνο εσύ τα ξέρεις. Δεν υπάρχουν συνταγές (αν υπήρχαν, δε θα είχε κανένας μας πρόβλημα, απλά θα ακολουθούσαμε την πεπατημένη)... :-\
-
εγω εχω εφαρμοσει αυτη τη μεθοδο εχοντας προβληματισμους για αυτην...εσεις ομως ποιες μεθοδους θα προτεινατε για ενα τμημα το οποιο ειναι ανησυχο ολες τις ωρες και σε ολους τους καθηγητες;
μεταξύ σας οι συνάδελφοι έχετε συζητήσει το πρόβλημα του συγκεκριμένου τμήματος? Πως εξηγείται την συμπεριφορά των παιδιών? Αν όχι εσύ που πιστεύεις ότι οφείλετε το πρόβλημα? Ξεκίνα από εκεί και νομίζω ότι θα βρείς την άκρη στο κουβάρη ακόμη και μόνη σου.
-
Δε νομιζω οτι θα τους έβαζα ποτέ να ψάχνουν μεταξύ τους ποιός φταίει γιατί θεωρώ ότι αναπτύσσουν αρνητικά αισθήματα!Όσες φορές αντιμετωπίζω πρόβλημα προσπαθώ ανάλογα με την περίπτωση να μην αδικώ τους συνεπείς και να συνετίζω τους απείθαρχους.Οι μεθοδοι νομίζω ότι πρέπει να εφαρμόζονται ανάλογα με την περίπτωση και σε μια ισσοροπημένη σχέση αμοιβών-ποινών
-
φυσικα και το εχουμε συζητησει.εγω πιστευω οτι το προβλημα βρισκεται οτι υπαρχουν παιδια σε αυτο το τμημα που ερχονται "μονο για το απολυτηριο".και μη μου πειτε οτι αυτο δεν γινεται..ειναι συνηθισμενο φαινομενο στο Λυκειο.
-
επισης ενα αλλο προβλημα ειναι οτι..δεν φοβουνται καθολου τον διευθυντη.Εχω ακουσει παιδια να λενε: "Ας μας βγαλει και ας μας στειλει στον διευθυντη, δεν πειραζει, αφου δεν θα μας κανει τιποτα!"
-
Εσύ δεν έχεις συζητήσει ποτέ με το διευθυντή;
-
δεν τολμω να του πω οτι τα παιδια δεν τον φοβουνται..απο την αλλη αυτος μου εχει πει να τα βγαζω εξω, να τα στελνω σε εκεινον και μετα να τα γραφουμε ποινολογιο.Ε, οταν τα βγαζω και του τα πηγαινω..κατεβαζει τα μουτρα..δεν θελει να τα γραψει ποινολογιο και γκρινιαζει.
-
Άρα το πρόβλημα ξεκινάει από τον ίδιο.Εγώ στη θέση σου θα του έλεγα ότι τα παιδιά δεν τον λογαριάζουν με σκοπό να τον θέσω επί των ευθυνών του..Στην τελική γιατί να μην τολμάς να του το πείς;
-
για μισό λεπτό ρε συνάδελφοι, γιατί εδώ γράφονται πράγματα που μου φαίνονται περίεργα....
εσείς όταν παρκάρετε το αυτοκίνητό σας παράνομα, δεν φοβάστε ότι θα σας κόψουν κλήση; όταν τρέχετε πάνω από το όριο ταχύτητας δεν φοβάστε ότι θα σας πιάσουν;
γιατί πρέπει να μην υπάρχει φόβος δλδ απέντι στην τιμωρία που προκύπτει από τους κανόνες του κοινωνικού συνόλου μέσα στο οποίο ζούμε; και σίγουρα κάποιος θα μου πει ότι για τις παραπάνω παραβάσεις, όταν σε πιάσει η αστυνομία, επιβάλει τιμωρία μόνο σε σένα και όχι στο σύνολο των οδηγών της ελλάδας. οι παραπάνω παρανομίες όμως δεν βγάπτουν μόνο τον δράστη , αλλά και το κοινωνικό σύνολο (το παράνομο παρκάρισμα εμποδίζει την κίνηση , η υπερβολική ταχύτητα προκαλεί ατυχήματα με αθώους νεκρούς κτλ). και επειδή η αστυνομία είναι το επίσημο και αναγνωρισμένο όργανο επιβολής της τάξης, δεν σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και περιμένουμε την αστυνομία να "καθαρίσει" και μέχρι τότε ανεχόμαστε τους παραβάτες , πολλές φορές με το να παραιτούμαστε εμείς από τα δικαιώματά μας.
εάν στον όροφό σας στην πολυκατοικία υπάρχει ένας ένοικος που αφήνει πάντα τα σκουπίδια του έξω στον διάδρομο , με αποτέλεσμα αυτός να βρωμάει, τότε μαζεύεστε όλοι οι υπόλοιποι και πάτε να του μιλήσετε. εάν δεν συμμορφώνεται, και υπάρχει δυνατότητα από το καταστατικό της πολυκατοικίας να επιβληθούν κυρώσεις, τότε ζητάτε από τον διαχειριστή να τις επιβάλει. σωστά;
τα παιδιά που θέλουν να προσέξουν το μάθημα όμως (ή απλά τα ζαλίζει η πολύ φασαρία) είναι πολύ δύσκολο να ζητήσουν από τον "διαχειριστή" της τάξης, τον καθηγητή, να επιβάλει κυρώσεις στους παραβάτες για να μην στιγματιστούν ως "γλύφτες". είναι κάτι αντίστοιχο με το να είστε υπάλληλοι σε ένα μαγαζί και από τους 5 πχ, ο ένας να "ξύνεται". ποιός θα πάρει την ευθύνη να τον "καρφώσει" στον διευθυντή όταν ξέρει ότι μπορεί να τον κάνει να χάσει την δουλειά του ή απλά να τον πουν "γλύφτη"; η τακτική που ακολουθεί η kittoulini δίνει δικαιολογία στα παιδιά που θέλουν να προσέξουν. τους μαθαίνει να είναι οι ένοικοι που θα πάνε να "αντιμετωπίσουν" τον κακό τους γείτονα ή συνάδελφο μαζί με τους υπόλοιπους της κοινότητάς τους και δεν θα κάθονται απλά να ανέχονται την κατάσταση. και τέλος, μαθαίνει και στους παραβάτες ότι οι πράξεις τους έχουν αντίκτυπο σε όλο το σύνολο (πράγμα που συμβαίνει άλλωστε και χωρίς την "μαζική τιμωρία", απλά τότε οι κακές επιπτώσεις αφορούν όλους τους υπόλοιπους και όχι τους παραβάτες). τα παράπονα των άλλων παιδιών προς τους άτακτους κάνει (επιτέλους!) την "αταξία" ντροπή , όχι μαγκιά !
ΑΛΛΑ αυτή η τακτική πρέπει να είναι βραχυχρόνια. όπως είπε και η kittoulini , την εφάρμοσε προσωρινά. τώρα που έχει επιτύχει κάποια αποτελέσματα, πρέπει (πιστεύω) να κάνει μία συζήτηση στην τάξη όπου θα εξηγεί ότι η τιμωρία αυτή επιβάλεται γιατί:
1. υπάρχουν μαθητές που θέλουν να παρακολουθήσουν
2. δεν είναι υποχρεωμένη να φεύγει από την τάξη με πονοκέφαλο και πονόλαιμο
3. οι πράξεις μας έχουν αντίκτυπο τόσο σε εμάς , όσο και στους γύρω μας.
4. πρέπει να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας , ακόμα και εάν αυτό δεν μας κάνει αρεστούς στους γύρω μας
και ύστερα να προσπαθήσει να αποκομίσει κάποια δέσμευση από το σύνολο του τμήματος για καλύτερη συμπεριφορά, έτσι ώστε να παύσει το "μέτρο", διατηρώντας όμως το δικαίωμα της επαναφοράς του. σε περίπτωση που τα παιδιά θα κρατήσουν την υπόσχεσή τους για ένα χρονικό διάστημα να τους δίνει κάποιο "μπόνους". και προσοχή σε αυτό που ανάφερε ο/η mat για την οχλοποίηση. άμα υπάρχουν τέτοια σημάδια πρέπει να γίνει άμεσα στροφή.
είναι σημαντική η λεπτομέρεια ότι η kittoulini μιλάει για λυκειακή τάξη, διότι -δυστυχώς- τα παιδιά σε αυτή την ηλικία έχουν λίγο-πολύ διαμορφώσει χαρακτήρα και σχολική συμπεριφορά. δεν είναι τόσο "εύπλαστα" και ανοιχτά σε "μεθόδους" όπως είναι στο δημοτικό ή στο γυμνάσιο.
και για να κλείσω, θα πω ότι διαφωνώ με την άποψη που λέει ότι ο φόβος δεν έχει θέση στην σχολική αίθουσα. θεωρώ ότι τον πρώτο καιρό μπορεί να είναι ένα αναγκαίο μέτρο, έτσι ώστε να μου δωθεί ως καθηγήτρια μία ΕΥΚΑΙΡΙΑ να δείξω στα παιδιά ότι το μάθημά μου μπορεί να τα ενδιαφέρει. διότι ειλικρινά συνάδελφοι, υπάρχουν τμήματα και παιδιά που δεν ξέρω εάν η διδασκαλία μου ήταν καλή ή κακή για αυτά, διότι πολύ απλά θεωρώ ότι δεν μου δώσανε ούτε μία ευκαιρία !
όταν περάσει λίγος καιρός, όποιον δεν έχεις καταφέρει να τον κερδίσεις τον αφήνεις στην ησυχία του εάν σε αφήνει κι αυτός. αλλιώς έξω από την τάξη για να γίνει το μάθημα με τους υπόλοιπους.
είμαι πολύ κακιά ε; ;D
-
Για την ομαδική τιμωρία εχω και εγω τις επιφυλάξεις μου, και γιαυτό και δεν εχω πάρει θέση μέχρι τώρα . Ομως mat θα απαντήσω στις απαντήσεις σου σε εμένα , αν και ίσως δεν έχει νόημα . Θα δεις κάποια πράγματα και μόνη σου , οταν με το καλό μπείς στην τάξη . Του χρόνου με το καλό ? ;) ;)
Τελος mat ισως και να έλαβες αντιδράσεις , οχι γιατί έθιξες κάποιον (τουλάχιστον εγω δεν θίχτηκα, οπότε αν κρίνω απο εμένα ........) αλλα διότι το παράδειγμα που έδωσες ως επιχείρημα για να υποστηρίξεις καποιες ιδέες , ήταν πολύ ακραίο .
Δεν ήταν το περιστατικό ακραίο, ήταν πραγματικότατο . Ο φόβος και η βία που τον προκαλούν είναι ακραία από μόνα τους.
Δεν είπα οτι δεν ήταν πραγματικό ! Ηταν ενα πραγματικότατο ακραίο περιστατικό . (δηλ.δεν συμβαίνει στατιστικά συχνά και είναι ακραία συμπεριφορά δασκάλου , για να είμαι πιο κατανοητή)
Ο φόβος και η βία όπως την περιγράφεις στο περιστατικό είναι ακραία ( αλλα όπως είπαμε πραγματική, να μην τα ξαναλέμε . :P ) και γιαυτο ειπα οτι δεν μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα για να υποστηρίξεις την κατάργηση του παράγοντα φόβου απο την εκαιδευτική διαδικασία .
Αν σε βάλω σε μια τάξη με 27 αγρίμια (που έχω) και οταν μπαίνεις στην τάξη αυτά είναι όρθια , πιάνονται στα χέρια και φωνάζουν . Εσύ δεν θα υψώσεις την φωνή σου ? Δεν θα χρησιμοποιήσεις το όπλο ''φόβος'' ? (αυτο που πιάνει βέβαια αμέσως , είναι να σηκώσω το απουσιολόγιο. ;D )
Δεν σου λεω να κάνεις ακραία πράγματα . Δεν σου λέω σε όλο το μάθημα να είσαι ο μπαμπούλας . Αλλα μην μου πεις οτι θα μπεις , θα κάτσεις στην εδρα και θα αρχίσεις να μιλάς μόνη σου , γιατι όσο και να σε συμπαθήσουν (πράγμα που ίσως να επιθυμείς) δεν θα σε σεβαστούν .
Με άλλα λόγια , επειδή ενας δάσκαλός σου προσπαθησε να επιβληθεί δια φόβου, με ακραίο τρόπο , δεν σημαίνει οτι ο φόβος πρέπει να εκλείψει πλήρως απο την εκπαιδευτική διαδικασία . Ισως ο φοβος χρειάζεται ωστε να κερδίσεις την προσοχή και να επιβληθείς αρχικά σε μια ομάδα 25 ατόμων . Ομως οταν την κερδίσεις αυτήν την προσοχή , πρέπει να την εκμεταλλευτείς σωστά ώστε να μην τον ξαναχρειαστείς πλέον , οσο το δυνατόν .
Και πίστεψε το αν θες πως δεν υπάρχει καλός, λίγος ή πολύς ή χρήσιμος φόβος και βία. Για να στο θέσω αλλιώς στον κόσμο των ενηλίκων. Αν ένας γονιός τρομοκρατεί ή κακοποιεί το παιδί του μια φορά τον χρόνο για να επιβάλει αυτό που θέλει είναι λιγότερο κακός γονιός από αυτόν που κακοποιεί το παιδί του καθημερινά? Το αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο?
Υπερβολική όπως πάντα ! :P ''Κακοποιεί ! '' Ποιος μίλησε για κακοποίηση ? Καταρχήν πως την ορίζεις την κακοποίηση εσύ , για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε . Γιατί αν το παιδί σου παει να βάλει το χεράκι του στην πρίζα και του φωνάξεις , δηλ. το φοβίσεις , θα το έχεις κακοποιήσει ? Αν εγω βάλω μια φωνή στο τμήμα μου , θα τους δημιουργήσω ψυχολογικά τραύματα και θα είμαι η καθηγήτρια που κακοποιεί ή κακοποίησε μια φορά ?
Και τέλος , ΟΧΙ το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο . Προφανώς δεν είναι το ίδιο !!!!! Αν και δεν μίλησα , ούτε μιλάω για κακοποίηση .... ;)
Συμφωνώ με αυτό που λέει η sophie: είναι ανθρώπινο, και ίσως η πιο "εύκολη" λύση που μας έρχεται άμεσα στο μυαλό όταν "δούμε τα σκούρα", ….
Μερικές φορές δεν είναι απλά η εύκολη λύση είναι η μόνη λύση !!! Το έζησα . Ελπίζω οταν σου τύχει , να μην καταφύγεις σε αυτήν .
Ωστε να έχεις σίγουρα την συμπάθεια των παιδιών !!! :)
-
.....................
Νομίζω ότι το παράδειγμα είναι άστοχο, και θα εξηγήσω το γιατί...
1) Η σχέση εκπαιδευτικού-μαθητή είναι καθαρά προσωπική και η επαφή άμεση! Δεν μπορεί λοιπόν να συγκρίνεται με την "σχέση" που έχουμε ως πολίτες με την αστυνομία... ::)
2) Αυτό λοιπόν είναι το σωστό? Να μην κάνουμε την παράβαση επειδή φοβόμαστε μη φάμε το πρόστιμο ή επειδή ξέρουμε ότι μπορεί να κάνουμε κακό στον εαυτό μας και στους άλλους? Γι' αυτό είμαστε πολίτες χωρίς συνείδηση και σωστή οδική συμπεριφορά!!! :P Γιατί ό,τι κάνουμε το κάνουμε από φόβο...Τέτοιους πολίτες (σαν κι εμάς) θέλουμε να "βγάλουμε" μέσα από τα σχολεία μας? Ανθρώπους που κάνουν αυτό που πρέπει μόνο και μόνο αν έχουν έναν μπαμπούλα πάνω από το κεφάλι τους?Και ο σωστός δάσκαλος οδήγησης είναι αυτός που θα σου πει "σε αυτή τη διασταύρωση να κόβεις πάντα ταχύτητα γιατί έχει μπλόκο η τροχαία ή γιατί έχει πάντα πολλή κίνηση και μπορεί να σκοτωθείς ή να σκοτώσεις κανέναν άλλον"?
Τα σκουπίδια δεν πρέπει να τα κατεβάζεις μέσα στη μούρη του άλλου γιατί φοβάσαι μην σου την πουν? Κι αυτό είναι λογικό? ::) :-\ Μα γι' αυτό, με την πρώτη ευκαιρία, όταν έχουμε καλύψει τα νώτα μας και ξέρουμε ότι δε θα μας πιάσουν, θα κάνουμε τη "λαμογιά" και την παρανομία...Γιατί έτσι μάθαμε!
Και ξέρω, γιατί υπήρξα ως μαθήτρια λυκείου μέλος ενός τμήματος που ήταν το χειρότερο του σχολείου, ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος. Το είχα δει με τα μάτια μου από συγκεκριμένους καθηγητές οι οποίοι θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να μπούνε μέσα φωνάζοντας, απειλώντας και κουνώντας απουσιολόγια και καταστάσεις βαθμολογίας. Κι όμως δεν το έκαναν και, με τον τρόπο τους, τα κατάφεραν πολύ καλά και δεν είχαν κανένα πρόβλημα και στο μάθημά τους δεν ακουγόταν τίποτα!
Θεωρώ ότι το να είναι κανείς εκπαιδευτικός θέλει (εκτός από πολλά άλλα) και φοβερές ικανότητες διπλωματίας. Και να μη βλέπουμε τα παιδιά σαν ένα τσούρμο απείθαρχα πλάσματα αλλά σαν ξεχωριστές προσωπικότητες, που ο καθένας "έχει το κουμπί" του. Στην περίπτωσή μας θέλει και κόπο και τρόπο να βρούμε αυτά τα κουμπιά.
Δεν κάνω κήρυγμα ούτε θεωρητικολογώ...Απλά πιστεύω ότι είμαστε υποχρεωμένοι να δουλέψουμε έτσι, όσο δύσκολο κι επίπονο κι αν είναι (και δε βγάζω την ουρά μου απ' έξω), και το χρωστάμε πρώτα στον εαυτό μας και μετά στα παιδιά. Αν συνεχίσουμε να τα μαθαίνουμε με τον τρόπο που μας έμαθαν εμάς...τίποτε δεν πρόκειται ν' αλλάξει σ' αυτόν τον τόπο!!! :P
Δεν είμαστε δυνάμεις καταστολής ρε παιδιά...προς Θεού!!!
-
νομζω οτι η happiness καταλαβε το σκεπτικο μου.Αυτο που προτεινεις με τη συζητηση το βρισκω πολυ σωστο και θα το κανω.
-
και θελω να πω και κατι αλλο.στο λυκειο υπαρχει και το προβλημα οτι τα παιδια εχουν επιλεξει την κατευθυνση που θα ακολουθησουν, πηγαινουν φροντιστηριο σε αυτα τα μαθηματα και διαβαζουν μονο για το φροντιστηριο, θεωρουν σωστα μονο αυτα που τους λενε στο φροντιστηριο και αντιμετωπιζουν το σχολειο μονο ως μια υποχρεωση που εχουν.ερχονται γιατι πρεπει να ερθουν.απο εκει ξεκινανε πολλα προβληματα
-
Το kittoulini έχει δίκιο στην τελευταία του παρατήρηση.
Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να αναφερθώ σε μια θεολόγο που είχα σε όλες τις τάξεις του γυμνασίου.
Παιδιά................σούζα μας είχε.............η θεολόγος..............ούτε στους μαθηματικούς ούτε στους φιλόλογους δεν είμασταν έτσι..........
Μόλις έμπαινε έλεγε :όποιος δε θέλει να παρακολουθήσει να περάσει έξω.
Το μολύβι αν έπεφτε κάτω,δε μας άφηνε να το πάρουμε.
Και όλα αυτά χωρίς φωνές,χωρίς υστερίες......................
Πάντως,δε μπορώ και να αδικήσω και τους πολύ αυστηρούς καθηγητές.
Η δουλειά μας είναι να μπαίνουμε στις τάξεις και να μαθαίνουμε 5 πράγματα στα παιδιά.
Κρίμα δεν είναι για τον εκπαιδευτικό να ανέχεται όλη τη βαβούρα της τάξης και να μπαίνει στο επόμενο τμήμα με ένα κεφάλι καζάνι και με τα νεύρα σπασμένα?
Και κρίμα για τον εκπαιδευτικό είναι,και άδικο για τους άλλους μαθητές να βλέπουν τον καθηγητή να μεταφέρει στο τμήμα τους προβλήματα που του δημιούργησε άλλο.
-
Το kittoulini έχει δίκιο στην τελευταία του παρατήρηση.
Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να αναφερθώ σε μια θεολόγο που είχα σε όλες τις τάξεις του γυμνασίου.
Παιδιά................σούζα μας είχε.............η θεολόγος..............ούτε στους μαθηματικούς ούτε στους φιλόλογους δεν είμασταν έτσι..........
Μόλις έμπαινε έλεγε :όποιος δε θέλει να παρακολουθήσει να περάσει έξω.
Το μολύβι αν έπεφτε κάτω,δε μας άφηνε να το πάρουμε.
Και όλα αυτά χωρίς φωνές,χωρίς υστερίες......................
Πάντως,δε μπορώ και να αδικήσω και τους πολύ αυστηρούς καθηγητές.
Η δουλειά μας είναι να μπαίνουμε στις τάξεις και να μαθαίνουμε 5 πράγματα στα παιδιά.
Κρίμα δεν είναι για τον εκπαιδευτικό να ανέχεται όλη τη βαβούρα της τάξης και να μπαίνει στο επόμενο τμήμα με ένα κεφάλι καζάνι και με τα νεύρα σπασμένα?
Και κρίμα για τον εκπαιδευτικό είναι,και άδικο για τους άλλους μαθητές να βλέπουν τον καθηγητή να μεταφέρει στο τμήμα τους προβλήματα που του δημιούργησε άλλο.
Συγνώμη Αγάπη , η θεολόγος που αναφέρεις δεν ήταν αυστηρή ? Δεν προειδοποιούσε με τον τρόπο της για τα επακόλουθα ? Απλά αυτό που έκανε και είναι το ιδανικότερο είναι να δρα προληπτικά , πριν τα πράγματα γίνουν ασυμάζευτα . Εδειχνε εξαρχής τα δόντια της (χωρίς φωνές και ενδεχόμενα με χαμόγελο , αλλα και αυστηρότητα) .
Κατι παρόμοιο θα πρότεινα στο kittoulini , σαν παραλλαγή της μεθόδου της , για την επόμενη χρονιά . Οταν τα παιδιά αξιολογούνται καθημερινά , με διάφορους τρόπους , μεταξύ άλλων και τα τεστ, θα προσπαθήσουν περισσότερο να προσέξουν στο μάθημα .
Δεν χρειάζεται να φτάσεις στο αμήν και να τους βάλεις τεστ ως τιμωρία . Να ξεκινήσεις την χρονιά με συχνή αξιολόγηση , ωστε να δράσεις προληπτικά .
Καθε τμήμα πάντως (και κάθε άτομο) θέλει την δική του προσέγγιση . Και ακόμη και απο σχολείο σε σχολείο , υπάρχει η διαφορά . Είναι το 3ο σχολείο που υπηρετώ και το πιο δύσκολο . Στα δυο προηγούμενα σχολείο , δεν είχα ουτε κατα προσέγγιση αντιμετωπίσει τέτοια προβλήματα και η είσοδος του καθηγητή στην τάξη ήταν αρκετή για να ησυχάσουν . Σε αυτό το σχολείο , στα 2 απο τα 3 τμήματα που έχω , έπρεπε να παλέψω και γιαυτό (δεν ήταν καν καθισμένα) .
Εμένα με ικανοποιεί η διαδρομή μου στο σχολείο απο την αρχή της χρονιάς . Θεωρώ οτι κέρδισα έδαφος στην τάξη και δεν ήταν ευκολο . Οσο για τα παιδιά ........ κάποια μαθανε αρκετά πράγματα και οχι μόνο μαθηματικά .
-
Είπα εγώ ότι δεν ήταν αυστηρή?
Δε σήκωνε και χέρι όμως όπως κάποιοι σε προηγούμενα μηνύματα.
Για εμένα πλέον αυτή η θεολόγος είναι παράδειγμα προς μίμηση.
Και τυπκή ήτανε στο μάθημά της και δεν κάναμε κιχ................
Και τα θρησκευτικά δεν είναι μαθηματικά και αρχαία..................
-
Μόλις έμπαινε έλεγε :όποιος δε θέλει να παρακολουθήσει να περάσει έξω.
Χωρίς απουσία ;
Γιατί αν ήταν έτσι , πολύ φοβάμαι ότι σε κάθε μάθημα η μισή τάξη θα'βγαινε έξω...
Είναι δύσκολος ο συνδυασμός να κάνεις το μάθημα που πρέπει και να μεταχειριστείς σωστά τους αδιάφορους μαθητές που ενοχλούν στην τάξη ..
-
Είπα εγώ ότι δεν ήταν αυστηρή?
Δε σήκωνε και χέρι όμως όπως κάποιοι σε προηγούμενα μηνύματα.
Για εμένα πλέον αυτή η θεολόγος είναι παράδειγμα προς μίμηση.
Και τυπκή ήτανε στο μάθημά της και δεν κάναμε κιχ................
Και τα θρησκευτικά δεν είναι μαθηματικά και αρχαία..................
Παρόμοιες εικόνες με τις δικές σου έχω και εγώ .
Οσο για το χέρι , εχει τελειώσει αυτή η ποινή χρόνια τώρα !!!! Και να σου πω : καλώς ! Δεν μπορώ να με φανταστώ με βέργα ! ;D ;D
-
....
συνάδελφε μην απομονώνεις μέρος μόνο των απαντήσεών μου.
αυτή η τακτική πρέπει να είναι βραχυχρόνια.
ΦΥΣΙΚΑ και ο λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να κάνουμε παρανομίες είναι επειδή αντιλαμβανόμαστε τις αρνητικές επιδράσεις αυτών των πράξεων πάνω μας και στους γύρω μας...αλλά αυτό το ξέρουμε τώρα, στην ενήλικη ζωή μας. όταν είμασταν μωρά παιδιά, όπως έχει προαναφερθεί ->
Γιατί αν το παιδί σου παει να βάλει το χεράκι του στην πρίζα και του φωνάξεις , δηλ. το φοβίσεις , θα το έχεις κακοποιήσει ?
εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει κάποιος γονιός που εξηγεί στο 2χρονο παιδί του ότι δεν πρέπει να σκαλίζει με τα χέρια του τις μπρίζες γιατί θα πάθει κακό. νομίζω ότι όλοι απλά φοβίζουν το παιδί , διότι σε εκείνη την ηλικία απλά δεν είναι δυνατόν να κατανοήσει πλήρως την έννοια του κινδύνου και την αμετακλητότητα του θανάτου.
δεν μας εξηγούσανε, μας φοβίζανε. και καλά κάνανε.
για την σχολική τάξη, ο σεπτέμβρης είναι η "νηπιακή ηλικία" , το πάσχα η "εφηβία" και ο ιούνιος η "ενηλικίωση".
και όπως και στην πραγματική ζωή, εάν μετά την "νηπιακή ηλικία" και παρά τις εξηγήσεις, ένα άτομο εξακολουθεί να θέλει να συμπεριφέρεται παραβατικά, τότε αυτό το άτομο το προτιμώ φοβισμένο και "ήσυχο", παρά άφοβο και "ανεξέλεγκτο". και θεωρώ ότι όσοι έχουν καταλάβει την χρησιμότητα και την αναγκαιότητα των κανόνων, και εποφελούνται από την τήρησή τους, θα πρέπει ως σύνολο να βοηθάνε στην επιβολή τους.
Και να μη βλέπουμε τα παιδιά σαν ένα τσούρμο απείθαρχα πλάσματα αλλά σαν ξεχωριστές προσωπικότητες, που ο καθένας "έχει το κουμπί" του.
όχι ΜΟΝΟ ως ξεχωριστές προσωπικότητες, αλλά και ως ξεχωριστά τμήματα. και αυτό το λέω διότι το έχω δει με τα μάτια μου συγκεκριμένο παιδί που το έχω σε 2 τμήματα (ένα κατεύθυνσης και ένα επιλογής), στο κατεύθυνσης όπου το κλίμα δεν είναι καλό απέναντί μου να είναι πολύ ανήσυχο και να μου δημιουργεί προβλήματα και στο επιλογής (που κάθεται μαζί με έναν όχι καλό μαθητή αλλά πολύ ήσυχο) να μην τον καταλαβαίνω καν ότι είναι στην τάξη (εκτός από όταν είναι να τον βοηθήσω με τις εργασίες στις οποίες συμμετέχει !)
-
1) Μας διαφεύγει ίσως ότι το σχολείο δεν είναι δικαστήριο
2) kittoulini έχεις απόλυτο δίκιο σχετικά με τα φροντιστήρια.Το βλέπω από το φροντιστήριο που δουλεύω.Αλλά δυστυχώς είναι ένα μεγάλο θέμα το γιατί τα παιδιά εμπιστεύονται περισσότερο τα φροντιστήρια σε βάρος του σχολείου και τί πρέπει να αλλάξει στα σχολεία........
-
κοιτα..εχω δουλεψει αρκετα χρονια σε φροντιστηριο...1)οι υπευθυνοι εκαναν στα παιδια πλυση εγκεφαλου οτι μονο στο φροντιστηριο γινεται δουλεια και οτι μονο εμεις τα λεγαμε σωστα, 2)οταν το πληρωσεις κατι , το εκτιμας πιο πολυ, 3)οταν το φροντιστηριο βγαζει την υλη απο τα Χριστουγεννα και μετα κανει επαναληψεις, ενω το σχολειο με το ζορι βγαζει την υλη αφου χανονται αρκετα μαθηματα..το παιδι νιωθει οτι πρεπει εκει να δωσει σημασια..4)δεν ειναι οτι στο σχολειο δεν κανουν καλη δουλεια αλλα δεν προλαβαινουν τις περισσοτερες φορες να κανουν οσα θελουν. Εγω οταν καποια παιδια λενε οτι δινουν βαση στο φροντιστηριο και στους καθηγητες που εχουν εκει λεω οτι και εκεινοι οι καθηγητες μπορει καποια μερα να διοριστουν τοτε θα παψουν να ειναι καλοι;Ε, σε αυτη την ερωτηση κανενα παιδι δεν μπορει να απαντησει.
-
Και στο φροντιστήριο που δουλεύω επικρατεί η ίδια άποψη και γίνεται επιλήψιμο το γεγονός ότι κάποια παιδιά μπορεί να μην πηγαίνουν φροντιστήριο είτε επειδή τους καλύπτει το σχολείο, είτε γιατί εμπιστεύονται τις δυνάμεις τους ή για διάφορους λόγους.Στην τελική δεν έχουν όλοι οι γονείς τη δυνατότητα να πληρώνουν για μαθήματα που οφείλουν να γίνονται σωστά στο σχολείο και δυστυχώς πολλοί καθηγητές επαναπαύονται στη σίγουρη θέση τους και δεν "πολυσκάνε" για το αν θα καλύψουν την ύλη και σωστά.Τέτοιους καθηγητές είχα και εγώ και δυστυχώς τους ίδιους έχουν και οι μαθητές μου.Ένα παράδειγμα η φιλόλογος που κάλυπτε την ώρα αναλώμενη σε πολιτικές θεωρίες και την υπέροχη ερωτική ζωή που είχε με τον άντρα της.........
-
Το kittoulini έχει δίκιο στην τελευταία του παρατήρηση.
Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να αναφερθώ σε μια θεολόγο που είχα σε όλες τις τάξεις του γυμνασίου.
Παιδιά................σούζα μας είχε.............η θεολόγος..............ούτε στους μαθηματικούς ούτε στους φιλόλογους δεν είμασταν έτσι..........
Τι γίνεται με τους θεολόγους βρε παιδιά! Κι εγώ στο λύκειο είχα έναν θεολόγο στον οποίο ήμασταν όλοι "παναγίτσες"!(αν μου επιτρέπεται η έκφραση) Όχι όμως με την απειλή της απουσίας,αλλά επειδή όσα έλεγε μας ενδιέφερεν πάρα πολύ. Ήταν μεγάλη ανακούφιση, ανάμεσα σε όλους τους καθηγητές που απλά προσπαθούσαν να βγάλουν την ύλη, να υπάρχει κ κάποιος ο οποίος μας άφηνε να συζητάμε (όχι μεταξύ μας) και να ρωτάμε ότι μπορεί να μας απασχολούσε! Δεν είναι οτι δεν έκανε το μάθημα που έπρεπε, αλλά αντί να μας μιλάει επι 40 λεπτά για τις τρεις σελίδες που έπρεπε να παραδώσει, έλεγε την ουσιά του κάθε μαθήματος και μετά άνοιγε συζήτηση πάντα (σχεδόν) σχετική με το θέμα που πραγματευόταν, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα για μας, αφού ασχολούμασταν με θέματα που μας απασχολούσαν πολύ ως εφήβους και ως ανθρώπους που όπου να΄ναι θα "παραδιδόμασταν στην κοινωνία"!! Βέβαια δεν ξέρω κατα πόσο σε ειδικότητες όπως π.χ. αυτή της kittulini ή της Αγάπης θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, αφού η πίεση για την ύλη και το είδος της ύλης είναι τελείως διαφορετικά, αλλά ακόμη θυμάμαι και εκτιμώ αυτόν τον άνθρωπο, γιατί πήγε πέρα απο τη στείρα παράθεση της ύλης και συνέβαλλε νομίζω στη γενικότερη παίδευση μας.(αλλά εδώ πάμε σε άλλο θέμα του φόρουμ, για το ποιος πρέπει να είναι ο σκοπός μας ως εκπαιδευτικοι)
-
δεν μας εξηγούσανε, μας φοβίζανε. και καλά κάνανε.
για την σχολική τάξη, ο σεπτέμβρης είναι η "νηπιακή ηλικία" , το πάσχα η "εφηβία" και ο ιούνιος η "ενηλικίωση".
και όπως και στην πραγματική ζωή, εάν μετά την "νηπιακή ηλικία" και παρά τις εξηγήσεις, ένα άτομο εξακολουθεί να θέλει να συμπεριφέρεται παραβατικά, τότε αυτό το άτομο το προτιμώ φοβισμένο και "ήσυχο", παρά άφοβο και "ανεξέλεγκτο". και θεωρώ ότι όσοι έχουν καταλάβει την χρησιμότητα και την αναγκαιότητα των κανόνων, και εποφελούνται από την τήρησή τους, θα πρέπει ως σύνολο να βοηθάνε στην επιβολή τους.
Ξέρω ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός σου αλλά με τίποτα δε θέλω να φανταστώ ότι η διευθύντρια στον παιδικό οπου δουλεύω έχοντας ως αφετηρία τέτοιες απόψεις, έχει τη συμπεριφορά που έχει σήμερα! Δηλαδή, καλύτερα απο το σεπτέμβρη της σχολικής ζωής, όπως λες τη νηπιακή ηλικία(που δε διαφωνω με το χαρακτηρισμό), να είναι φοβισμένο το παιδί, παρα ανεξέλεγκτο. Γιατί, ειλικρινά τα νήπια (και μικρότερα ακόμη) την τρέμουν! Όταν είχα πρωτοξεκινήσει, μου έκανε πολύ αρνητική εντύπωση να βλέπω παιδιά 4 χρονών να κοιτάζουν πανικόβλητα ποιος είναι στην τάξη τη στιγμή που τους πέφτει ένα παιχνίδι κάτω, μην τυχόν και "τα ακούσουν"! Φυσικά καμία σχέση δεν έχει μια τάξη παιδικού σταθμού - νηπιαγωγείου, με μια τάξη λυκείου, αλλά πιστεύω οτι σε ότι αφορά στο φόβο, οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και είναι εύκολο να φτάσουμε απο την απλή επιβολή της τάξης στο να έχουμε μαθητές φοβισμένους και ανελεύθερους.
-
Υπάρχουν καθηγητές που κατανοούν ότι οι μαθητές θεωρούν το μάθημά τους δευτερεύον και προσπαθούν να το κάνουν όσο πιο ευχάριστο.Άλλοι όχι μόνο δεν το κατανοούν αλλά βγάζουν και κομπλεξισμό απέναντι στους μαθητές.Ένας μαθητής π.χ. που είναι ένα βήμα πριν τις πανελλήνιες αδιαφορεί για κάποια μαθήματα (π.χ θρησκευτικά, γυμναστική....) που δεν του είναι απαραίτητα και σε κάποιους καθηγητές δεν αρέσει καθόλου.Αισθάνονται ότι απαξιώνουν το μάθημά τους και ξεσπούν στους μαθητές
-
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου από την πρώτη ώρα που είχα με ένα τμήμα γ΄λυκείου (σημειωτέον ότι οι σχέσεις μας κάπως βελτιώθηκαν, αλλά μάθημα κάνουμε με το ζόρι, καθώς είναι τμήμα που έχει τη φήμη του κακού και όπως έχουν ομολογήσει φοβούνται μήπως τη χάσουν!!!). Ο λυκειάρχης δε με συνόδευσε στο τμήμα (όπως κατάλαβα μετά τους ψιλοφοβάται ή ίσως γιατί μένει και αυτός κοντά θέλει να έχει καλές σχέσεις με τις οικογένειές τους), αλλά μου είπε σε ποια αίθουσα βρίσκονται. Πηγαίνοντας είδα από μακριά 5-7 αγόρια να φωνάζουν έξω από την πόρτα και να τη χτυπούν με δύναμη. Όταν πλησίασα με βούτηξαν και με έσυραν στην τάξη όπου συνέχισαν να ουρλιάζουν. Περίμενα όσο πιο ατάραχη μπορούσα και, όταν σταμάτησαν μετά από κανά τέταρτο, συστήθηκα και ξεκίνησα τα γενικά για το μάθημα, διακοπτόμενη συχνά από φωνές. Ο λυκειάρχης το χαρακτήρισε αστείο των παιδιών, ενώ ένας συνάδελφος μού είπε αργότερα ότι έπρεπε να τους αποβάλλω. Εκείνη την ώρα όλοι κώφευαν! Εγώ πραγματικά φοβήθηκα. Ποια η γνώμη σας; Τι θα έπρεπε να κάνω σε ανάλογη περίπτωση, αν και εύχομαι να μην τύχει σε κανέναν;
-
Ο Μπίλιας τι κάνει?
Καλά είναι? :P :P
;D ;D ;D ;D ;D ;D
-
απίστευτό αυτό που καναν τα παιδιά. βεβαια ουτε από την αρχή μπορεις να αποβάλλεις γιατί θα σκεφτούν , να μία από τους ίδιους καθηγητες , ουτε να το αφήσεις έτσι μπορείς. σκέψου κάτι ώστε να "κερδίζουν" στο τελος ένός καλού μαθήματος.. ίσως το να χωριστούν σε ομάδες και να κάνεις κάτι κοινό μαζί τους; σε μικρες ομάδες η συμπαθεια είναι πιο ευκολο να καλλιεργηθεί..
-
Φυσικά καμία σχέση δεν έχει μια τάξη παιδικού σταθμού - νηπιαγωγείου, με μια τάξη λυκείου, αλλά πιστεύω οτι σε ότι αφορά στο φόβο, οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και είναι εύκολο να φτάσουμε απο την απλή επιβολή της τάξης στο να έχουμε μαθητές φοβισμένους και ανελεύθερους.
Θα μου επιτρέψεις να χρησιμοποιήσω τα λόγια σου . Θεωρώ και εγω οτι καμμία σχέση δεν εχει μια τάξη παιδικού σταθμού - νηπιαγωγίου και μια τάξη λυκείου . Για πολλούς λόγους και απο πολλές σκοπιές !!!!!!! (αν θέλετε να τις αναλύσουμε)
Οσον αφορά το φόβο, οι ισορροπίες είναι πράγματι λεπτές . Αλλα μην ξεχνάμε οτι ο μαθητής του νηπιαγωγίου είναι πιο ευκολο να γίνει φοβισμένος , απο εναν μαθητή του λυκείου που μέχρι τώρα καθε άλλο παρα φοβισμένος δείχνει . Επιπλέον οι στόχοι του μαθήματος στο νηπιαγωγίο είναι άλλοι και στο λύκειο είναι άλλοι καθώς και η εικόνα που πρέπει να έχει μια τάξη σε αυτες τις βαθμίδες είναι διαφορετική .
Δεν είναι δυνατό να θέλεις τα νήπια να κάτσουν σε μια καρέκλα και ήσυχα !!!!!!! Αυτο που σε ενδιαφέρει σε αυτή τη βαθμίδα , είναι να μην χτυπήσουν και φαντάζομαι το οπλο ''φόβος'' περιορίζεται σε περιπτώσεις που κατι τέτοιο φαίνεται στον αμεσο ορίζοντα .
-
Ίσως όντως θα έπρεπε να αρχίσεις να αποβάλλεις τους χειρότερους κυρίως για να προστατεύσεις τους πιο επιμελείς.Δε νομίζω να το τραβούσαν και πολύ αν υποθέσουμε ότι τους νοιάζει μόνο το απολυτήριο.Σιγά σιγά θα τους στοίχιζαν οι απουσίες....!Όσο για τον διευθυντή......απαράδεκτος.
-
Ο Μπίλιας τι κάνει?
Καλά είναι? :P :P
;D ;D ;D ;D ;D ;D
Πολυ καλο!!!!!!!!!!!!!!
-
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου από την πρώτη ώρα που είχα με ένα τμήμα γ΄λυκείου (σημειωτέον ότι οι σχέσεις μας κάπως βελτιώθηκαν, αλλά μάθημα κάνουμε με το ζόρι, καθώς είναι τμήμα που έχει τη φήμη του κακού και όπως έχουν ομολογήσει φοβούνται μήπως τη χάσουν!!!). Ο λυκειάρχης δε με συνόδευσε στο τμήμα (όπως κατάλαβα μετά τους ψιλοφοβάται ή ίσως γιατί μένει και αυτός κοντά θέλει να έχει καλές σχέσεις με τις οικογένειές τους), αλλά μου είπε σε ποια αίθουσα βρίσκονται. Πηγαίνοντας είδα από μακριά 5-7 αγόρια να φωνάζουν έξω από την πόρτα και να τη χτυπούν με δύναμη. Όταν πλησίασα με βούτηξαν και με έσυραν στην τάξη όπου συνέχισαν να ουρλιάζουν. Περίμενα όσο πιο ατάραχη μπορούσα και, όταν σταμάτησαν μετά από κανά τέταρτο, συστήθηκα και ξεκίνησα τα γενικά για το μάθημα, διακοπτόμενη συχνά από φωνές. Ο λυκειάρχης το χαρακτήρισε αστείο των παιδιών, ενώ ένας συνάδελφος μού είπε αργότερα ότι έπρεπε να τους αποβάλλω. Εκείνη την ώρα όλοι κώφευαν! Εγώ πραγματικά φοβήθηκα. Ποια η γνώμη σας; Τι θα έπρεπε να κάνω σε ανάλογη περίπτωση, αν και εύχομαι να μην τύχει σε κανέναν;
Προφανώς το αντιμετώπισες συνάδελφε . Πες μας τι έκανες .
Και σε εμένα στο ενα τμήμα ήταν η ίδια κατάσταση αρχικά , με παιδιά Β γυμνασίου (με τη διαφορά οτι δεν με βουτάγανε , αλλα με συνοδευανε στην τάξη ενω ταυτόχονα μεταξύ τους παιζαν ξύλο ) . Ο διευθυντής όμως σε εμάς δεν είναι απαράδεκτός και στηριξε την προσπάθεια , αλλα δεν μπήκε και ποτέ στο τμήμα .
-
Μπαίνω σε τρία τμήματα Γ ΤΕΕ Ψυκτικών .Έχουν χαρακτηρισθεί ως τμήματα "μελλοθανάτων" λόγω απουσιών , αποβολών και ο,τι μπορείτε να φαναταστείτε. Αυτό που έχω κάνει είναι να κρατώ καλές προσωπικλες σχέσεις εκτός τάξεις και σε καμιά περίπτωση φιλικές. "Χάνω" δηλαδή χρόνο εκτός τάξεως για να ακούσω ο,τι έχουν να πουν για ομάδες και για τα ενδιαφέροντά τους. Τους δίνω να καταλάβουν οτι είμαι κοντά τους αλλά οχι "δικός" τους.Έχω πετύχει με την τακτική αυτή να γίνεται στοιχειωδώς το μάθημα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και κατασταλτικά μέτρα. Είμαστε καθηγητές αλλά δεν είμαστε "κάποιοι", απόμακροι τύποι που κάνουμε απλώς το υποχρεωτικό ωράριό μας , πάμε στο γραφείο και μετά σπιτάκι μας. Πιστεύω πως πρέπει να μάθουμε να ακούμε τι έχουν να πουν τα παιδια, αν θέλουν να μας ακούσουν.Θέλει υπομονή μέχρι τέλους και να τραβάμε μπροστά παρά τις απογοητεύσεις.Ας σκεφτούμε ,γιατί γίναμε εκπαιδευτικοί ;;
-
imak αυτην την στρατηγική την κάνω και εγω στο μέτρο του δυνατού . Ο χρόνος όμως των διαλειμμάτων δεν είναι αρκετός !!!!!!!! Εχω κάνει και κανα φορές κουβέντα μέσα στην τάξη και μερος της τάξης την εκτίμησε . Οχι όμως όλα τα παιδιά . Υπάρχουν παιδιά που έχουν τόσα προβλήματα στο σπίτι και δεν μπορείς να τα βοηθήσεις !!! Εκει εχω καταλήξει ! Δυστυχώς !
-
Υπάρχουν καθηγητές που κατανοούν ότι οι μαθητές θεωρούν το μάθημά τους δευτερεύον και προσπαθούν να το κάνουν όσο πιο ευχάριστο.Άλλοι όχι μόνο δεν το κατανοούν αλλά βγάζουν και κομπλεξισμό απέναντι στους μαθητές.Ένας μαθητής π.χ. που είναι ένα βήμα πριν τις πανελλήνιες αδιαφορεί για κάποια μαθήματα (π.χ θρησκευτικά, γυμναστική....) που δεν του είναι απαραίτητα και σε κάποιους καθηγητές δεν αρέσει καθόλου.Αισθάνονται ότι απαξιώνουν το μάθημά τους και ξεσπούν στους μαθητές
maryk συγνώμη, αλλά αν κατάλαβα καλά, ισχυρίζεσαι ότι τα μαθήματα του σχολείου χωρίζονται σε "πρωτεύοντα" και "δευτερεύοντα" ;;;
εάν καλά κατάλαβα το μήνυμά σου, και πάλι συγνώμη γι' αυτό που θα πω, αλλά ... είσαι σοβαρός/ή; αυτή είναι η άποψή σου για το δημόσιο σχολείο; είσαι καθηγητής/τρια; με αυτές τις απόψεις μπαίνεις στην τάξη; μαθαίνεις τα παιδιά ότι "χρήσιμο" είναι ότι δίνουμε στις πανελλήνιες και "άχρηστα" όλα τα υπόλοιπα; "απαραίτητα" είναι μόνο τα μαθήματα των πανελληνίων (τα οποία παρεπιπτόντως αλλάζουν κάθε φορά που αναδιαμορφώνεται το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια); στο διάολο δλδ η σφαιρική παιδεία, η ανάπτυξη της λογικής, η εκτίμηση σε κάτι το οποίο δεν μας αναγκάζουν να μάθουμε... ωραία...πολύ ωραία...
ΥΓ: ζητώ συγνώμη απ όλους για τον τρόπο που εκφράζομαι , αλλά πραγματικά εκνευρίστηκα με αυτό που διάβασα.
-
Δηλαδή εσύ στη Γ λυκείου έλιωσες να διαβάζεις τα μαθήματα που δε θα έδινες πανελλήνιες?
-
Θα ήθελα να τονίσω ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα όταν μπαίνεις ως ωρομίσθιος στη μέση της χρονιάς σε τμήμα γ΄λυκείου για να κάνεις μαθήματα γενικής παιδείας. Σε έχουν καταργήσει εξαρχής. Όσες προσπάθειες έκανα για να κάνω πιο ενδιαφέρον το μάθημα απέτυχαν ουσιαστικά. Κανείς δε συμμετέχει. Όσο για τη φασαρία, αυτή περιορίστηκε γιατί εξαρχής έδειξα ότι πραγματικά ενδιαφέρομαι και ήμουν πρόθυμη να συζητήσω ζητήματα που τους απασχολούσαν (π.χ. για τα επαγγέλματα που τους ενδιέφεραν) χωρίς παράλληλα να "ψαρώνω" όταν αναφέρονταν στο καινούργιο μου αυτοκίνητο και "τι κρίμα θα ήταν να το έβρισκα σπασμένο". Πιστεύω πάντως ότι αν τους είχα εξωθήσει με αποβολές θα το έκαναν. Πάντως από τον λυκειάρχη δεν είχα ποτέ καμία στήριξη, όσο για το τμήμα αυτό ήταν εκείνο που κανένας από τους παλιούς δεν ήθελε να πάρει κι έμεινε για τον ωρομίσθιο. Πιστεύετε ότι θα μπορούσα να το είχα χειριστεί διαφορετικά;
-
Συγνώμη hapiness αλλά εσύ θεωρείς ότι η γυμναστική,τα καλλιτεχνικά,η μουσική και πολλά άλλα είναι στο ίδιο επίπεδο με τα φιλολογικά, τα μαθηματικά τη φυσική ...;;;;Εγώ δεν είπα για άχρηστα μαθήματα,ούτε νομίζω ότι ο διαχωρισμός σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα μαθήματα παραπέμπει στο σχήμα χρήσιμο ή άχρηστο μάθημα.Δε χρειάζεται να μπώ εγώ στην τάξη για να καταλάβουν οι μαθητές αν κάποια μαθήματα τους είναι εξίσου αναγκαία με κάποια άλλα...
-
Δηλαδή εσύ στη Γ λυκείου έλιωσες να διαβάζεις τα μαθήματα που δε θα έδινες πανελλήνιες?
μιας και το πας επί προσωπικού...εγώ δεν θυμάμαι να "έλιωσα" γενικά για κανένα μάθημα. ίσως το να διαβάζω μου φαινόταν πιο φυσιολογικό απ'ότι φαινόταν στους άλλους, οπότε δεν μου έμεινε "τραύμα". θυμάμαι πάντως ότι τσατιζόμουν με μία φιλόλογο που είχε τις ίδιες απαιτήσεις απ'όλα τα παιδιά της τάξης, άσχετα της δέσμης που είχαν επιλέξει (εγώ ήμουν πρωτοδεσμίτισσα). τώρα όμως που μεγάλωσα λίγο και ΞΕΡΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, παραδέχομαι ότι ορθώς έκανε. και ΦΥΣΙΚΑ δεν είχα απαίτηση να μου βάλει καλό βαθμό παρόλο που πήγαινα πάντα αδιάβαστη (περισσότερο από αντίδραση). και δεν μου έβαλε.
συνάδελφε, το γεγονός ότι το λύκειο (σήμερα, αύριο θα ναι το γυμνάσιο και μεθαύριο το δημοτικό) έχει "συρικνωθεί" στο "μαθήματα Γ λυκείου που δίνονται στις πανελλήνιες" είναι ΚΑΤΑΝΤΙΑ την οποία πρέπει να παλεύουμε να ανατρέψουμε , όχι να παραδιδόμαστε σε αυτή. αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου γνώμη.
Συγνώμη hapiness αλλά εσύ θεωρείς ότι η γυμναστική,τα καλλιτεχνικά,η μουσική και πολλά άλλα είναι στο ίδιο επίπεδο με τα φιλολογικά, τα μαθηματικά τη φυσική ...;;;;Εγώ δεν είπα για άχρηστα μαθήματα,ούτε νομίζω ότι ο διαχωρισμός σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα μαθήματα παραπέμπει στο σχήμα χρήσιμο ή άχρηστο μάθημα.Δε χρειάζεται να μπώ εγώ στην τάξη για να καταλάβουν οι μαθητές αν κάποια μαθήματα τους είναι εξίσου αναγκαία με κάποια άλλα...
η γυμναστική δεν είναι αναγκαία σε παιδιά που περνάνε τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα στην καρέκλα; τα καλλιτεχνικά δεν είναι αναγκαία σε παιδιά που δεν έχουν βρει ποτέ τον χρόνο και την διάθεση να προσέξουν τα χρώματα και τα σχήματα γύρω τους; η μουσική δεν είναι αναγκαία σε παιδιά που πιστεύουν ότι "ελληνική μουσική" είναι η ζήνα και η βίσση; λυπάμαι, αλλά θα διαφωνήσω.
ΥΓ: και δεν εννοώ φυσικά να υπάρχει απαίτηση από τα παιδιά να αποστηθίσουν τα θρησκευτικά με το κόμμα και την τελεία, όπως κάνουν (δυστυχώς) για τα μαθήματα των πανελληνίων, αλλά να τα πείσουμε ότι οι διαφορετικές επιστήμες και τέχνες που εκπροσωπούνται από κάθε μάθημα είναι χρήσιμες στο να τα κάνουν ανθρώπους ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥΣ και ΛΟΓΙΚΟΥΣ. για μένα αυτός είναι ο πρώτιστος στόχος της δημόσιας εκπαίδευσης.
-
Δε διαφωνώ,αλλά ειδικά στη Γ λυκείου δεν υπάρχει η πολυτέλεια για γυμναστικές και θρησκευτικά.
-
Καλώς ή κακώς τα παιδιά επιλεγουν..Επιλέγουν ποιά μαθήματα θα παρακολουθήσουν,ποιά θα προσέξουν περισσότερο ποιά κατεύθυνση θα επιλέξουν,σε ποιά θα κάνουν κοπάνα....Στο χέρι του καθηγητή που διδάσκει αυτά τα ναι, δευτερεύοντα μαθήματα είναι το αν θα κερδίσει τους μαθητές όπως έκανε ο καθηγητής θρησκευτικών που προαναφέρθηκε.
-
Η γυμναστική στη Γ λυκείου κάνει καλό . Να ξεμπλοκάρει το μυαλό , να ισιώσει το κορμί . ;)
Οσο για τα θρησκευτικά , θα είναι παράλογο ο καθηγητής να έχει απαίτηση να διαβάζουνε στο σπίτι θρησκευτικά στη Γ , αλλα δεν είναι παράλογο να απαιτεί μια σχετική ηρεμία στο μάθημα του .
Θυμάμαι , οταν ήμουν μαθήτρια στην Γ λυκείου , η φιλόγογος έκανε την ιστορία με πολύ ενδιαφέρον τρόπο (ερωτήσεις - σχεδιαγράμματα - συζητήσεις) . Θα ήθελα πολύ να παρακολουθήσω το μάθημα της , αλλα γινόταν ενας χαμός στην τάξη . Η γυναίκα δεν είχε παράλογες απαιτήσεις και δεν απαιτούσε να διαβάζουμε . Ηταν η πρώτη φορά στην σχολική μου θητεία , που η ιστορία δεν ήταν βαρετή !!! Ομως δεν υπήρχε σεβασμός . Και η πλάκα είναι οτι ολοι αυτοί οι μαθητές που έκαναν φασαρία με την δικαιολογία των εξετάσεων , δεν περάσανε !!!!!!!!!! Κανείς ! ::) ::)
(τοτε είχαμε δέσμες και οι περισσότεροι ήταν 4η δεσμη (στα μαθήματα κορμού - δεν θυμάμαι τον όρο), η οποια μαζευε σχεδόν ολους τους μαθητες που θελανε απλά απολυτήριο.)
-
Διαβάζω και πάλι όσα λέτε και ειλικρινά έχω λίγο σαστίσει. «Αγχώνομαι» όχι για τα άτακτα και απείθαρχα παιδιά που θα συναντήσω από Σεπτέμβρη αλλά, από αυτό που θα συναντήσω μεταξύ των συναδέλφων (ναι διορίζομαι από την επόμενη σχολική χρονιά αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι μέχρι σήμερα ήμουν στη γυάλα :o). Φοβάμαι μη με πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων πριν καν προλάβουν τα "κακά" παιδιά. Αναρωτιέμαι όταν οι εκπαιδευτικοί δεν ακούν τι λένε κι όταν είναι ετοιμοπόλεμοι μεταξύ τους πως είναι δυνατόν να ακούσουν, να δουν την άλλη πλευρά?
Αυτή την εποχή παρακολουθώ το επιμορφωτικό σεμινάριο του Π.Ι. «Διαχείριση προβλημάτων σχολικής τάξης», είμαι κάπου στη μέση του σεμιναρίου και σε αυτό διαπιστώνω πως το πρόβλημα δεν είναι στους μαθητές αλλά στους εκπαιδευτικούς. (Τώρα ξέρω είναι που θα με κάνετε με τα κρεμμυδάκια αλλά, δεν μπορώ να σωπάσω ).
Από τις τρεις συναντήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι τώρα κι από όσα ακούω από τους (μελλοντικούς)συναδέλφους διαπιστώνω πως παρόλο που δεν λείπουν οι «ευαισθητοποιημένοι» δάσκαλοι δεν υπάρχουν σημεία συνάντησης πόσο μάλλον κοινής γραμμής τόσο μεταξύ συναδέλφων του ίδιου συλλόγου, όσο και μεταξύ διεύθυνσης και συλλόγου. Για τη δε συνεργασία μεταξύ συλλόγου, διεύθυνσης και γονιών δεν το συζητώ.
Μήπως λοιπόν αν διαβάσουμε με περισσότερη προσοχή αυτό που μας λέει ο imak το αξιολογήσουμε λίγο διαφορετικά? Μήπως τελικά τίποτα δεν είναι τελειωμένο και μη αναστρέψιμο?
Μήπως αν ξαναδιαβάσουμε αυτό που λέει η/ο maryk το ερμηνεύσουμε διαφορετικά? Εγώ «διαβάζω» λίγο διαφορετικά αυτό που έγραψε, δεν αντιλαμβάνομαι πχ ότι λέει πως δεν έχει σημασία η γενικότερη παιδεία (ας με διορθώσει αν παρερμηνεύω). Απλά αναγνωρίζοντας πως είναι το υπάρχον σύστημα για τα παιδιά του λυκείου και δίνει μια άλλη διάσταση και δυναμική για τα μαθήματα που θεωρούνται δευτερεύοντα. Γιατί μη μου πείτε ότι πάντα δεν υπήρχε αυτή η διάκριση? Ακόμη κι εγώ που είμαι της εποχής του 1821 ;Dτην ίδια διάκριση έχω ζήσει. Μεταξύ μας μιλάμε και δεν καταλαβαίνω σε τι εξυπηρετεί να αγνοούμε την πραγματικότητα. Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν λέω ότι μου αρέσει ή ότι έτσι θα έπρεπε να είναι. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν μπορούμε ίσως να την αλλάξουμε προς το παρόν. Μπορούμε όμως αυτά τα «δευτερεύοντα» μαθήματα να τα κάνουμε να λειτουργήσουν ως μια ανάσα παιδείας μέσα σε αυτό το αγχωγόνο, ανταγωνιστικό και ισοπεδωτικό σύστημα.
Eπισημαίνει και κάτι άλλο σημαντικό ο/η maryk. Δεν είναι προσωπικό το όλο ζήτημα. Τα παιδιά δεν συμπεριφέρονται έτσι γιατί έχουν προσωπικές διαφορές μαζί μας. Δεν ατακτούν ή επιτίθενται σε μας προσωπικά ή το αντικείμενο του μαθήματός μας.
Αυτά..... :-\
-
Aυτό ακριβώς λέω,σωστά κατάλαβες.Και τονίζω πάλι ότι η διάκριση αρχικά γίνεται από τους μαθητές είτε επειδή το σύστημα είναι έτσι είτε επειδή κάποιοι από τους καθηγητές των αναφερόμενων ως δευτερεύοντα μαθήματα επαναπαύονται και δεν προσπαθούν να κερδίσουν τους μαθητές...
-
maryk και πάλι συγνώμη εάν σε παρεξήγησα, αλλά ξαναδιαβάζω τα μηνύματά σου και δεν βγάζω διαφορετικό συμπέρασμα ???
Άλλοι όχι μόνο δεν το κατανοούν αλλά βγάζουν και κομπλεξισμό απέναντι στους μαθητές.
Ένας μαθητής π.χ. που είναι ένα βήμα πριν τις πανελλήνιες αδιαφορεί για κάποια μαθήματα (π.χ θρησκευτικά, γυμναστική....) που δεν του είναι απαραίτητα και σε κάποιους καθηγητές δεν αρέσει καθόλου.
Δε χρειάζεται να μπώ εγώ στην τάξη για να καταλάβουν οι μαθητές αν κάποια μαθήματα τους είναι εξίσου αναγκαία με κάποια άλλα.
δεν καταλαβαίνω γιατί ένας καθηγητής πρέπει να "κατανοήσει" και να σιγοντάρει την αντίληψη των παιδιών ότι τα μη εξεταστέα μαθήματα δεν θα τους είναι χρήσιμα στην ζωή τους και δεν τα βοηθάνε να αναπτύξουν το μυαλό τους. γιατί αυτός δεν είναι ο στόχος της δημόσιας γενικής παιδείας (και ο δικός μας στόχος); και επαναλαμβάνω, το γεγονός ότι το λύκειο (...γυμνάσιο...δημοτικό...) είναι προθάλαμος των πανελληνίων είναι κατάντια . κατάντια την οποία πρέπει να προσπαθούμε να ανατρέψουμε , όχι τα σηκώνουμε τα χέρια ψηλά.
Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν μπορούμε ίσως να την αλλάξουμε προς το παρόν.
η πραγματικότητα αλλάζει ούτως ή άλλως mat . το μόνο θέμα εδώ είναι εάν εμείς θα έχουμε λόγο στο ποια κατεύθυνση θα πάρει, ή θα αφήσουμε άλλους να αποφασίσουν για εμάς.
....και σε αυτό διαπιστώνω πως το πρόβλημα δεν είναι στους μαθητές αλλά στους εκπαιδευτικούς.
εεεε αφού τα περιμένεις τα "πυρά" (με την καλή έννοια πάντα ;) ) πρέπει να ανταποκριθώ ;D
mat την φάση "εγώ (ο καθηγητής) φταίω για όλα" θα την περάσεις όπως την περνάμε (περάσαμε ? ) όλοι. σου εύχομαι να την ξεπεράσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. να αποδεχθείς το γεγονός ότι ΔΕΝ φταις εσύ για όλα και ΔΕΝ θα "αγγίξεις" όλα τα παιδιά και από κει και πέρα να καταβάλεις προσπάθεια απλά για να μεγιστοποιήσεις το σύνολο των παιδιών που θα "αγγίξεις" και να ελαχιστοποιήσεις τον αριθμό των λαθών σου. στον εαυτό μου πάντως το εύχομαι σίγουρα αυτό :)
-
Γιατί χρησιμοποιείς την έννοια "χρήσιμο";Δεν ανέφερα εγώ χρήσιμα και άχρηστα μαθήματα...Αναγκαία ναι, υπο την έννοια ότι κάποια μαθήματα τους δίνουν το κλειδί για την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση και κατ'έπέκτασιν αυτά αποτελούν το κέντρο βαρύτητας των μαθητών.Όλο αυτό είναι μεν ένα παιχνίδι του συστήματος αλλά είναι και μια πραγματικότητα...Και ναι κάποιοι καθηγητές βγάζουν κομπλεξισμό και επιθετική συμπεριφορά προς τους μαθητές που δε δίνουν βάση στο μάθημά τους χωρίς ουδεμία προσπάθεια να τους κερδίσουν.Τέτοιους καθηγητές είχα κ εγώ και πιστεύω αρκετοί από εδώ.
-
Γιατί χρησιμοποιείς την έννοια "χρήσιμο";Δεν ανέφερα εγώ χρήσιμα και άχρηστα μαθήματα...Αναγκαία ναι, υπο την έννοια ότι κάποια μαθήματα τους δίνουν το κλειδί για την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση και κατ'έπέκτασιν αυτά αποτελούν το κέντρο βαρύτητας των μαθητών.Όλο αυτό είναι μεν ένα παιχνίδι του συστήματος αλλά είναι και μια πραγματικότητα...Και ναι κάποιοι καθηγητές βγάζουν κομπλεξισμό και επιθετική συμπεριφορά προς τους μαθητές που δε δίνουν βάση στο μάθημά τους χωρίς ουδεμία προσπάθεια να τους κερδίσουν.Τέτοιους καθηγητές είχα κ εγώ και πιστεύω αρκετοί από εδώ.
γιατί επιμένεις να αντιμετωπίζεις το λύκειο ως προθάλαμο των πανελληνίων; (για την πραγματικότητα, τα είπα και στον/στην mat ). και γιατί θεωρείς καλό να το αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι καθηγητές με τον ίδιο τρόπο; και καλά, κομπλεξισμό και επιθετική συμπεριφορά αποκλείεται να βγάζει και ένας καθηγητής "αναγκαίου" μαθήματος επειδή οι μαθητές πάνε στο φροντιστήριο και αυτόν τον "γράφουν" στην τάξη; γιατί πρέπει να είναι μόνο οι καθηγητές των "μη αναγκαίων" μαθημάτων που ρέπουν προς αυτή την συμπεριφορά;
-
Συγνώμη hapiness αλλά εσύ θεωρείς ότι η γυμναστική,τα καλλιτεχνικά,η μουσική και πολλά άλλα είναι στο ίδιο επίπεδο με τα φιλολογικά, τα μαθηματικά τη φυσική ...;;;;[/quote]
εχετε καταλαβει ότι βαζετε αξία στα μαθηματα μόνο αναλογα με την εισαγωγη στο πανεπιστήμιο;;; και ναι μεν το καταλαβαινω ότι έτσι είναι το σύστημα ... αλλά.. συγνώμη...! θα περίμενα από τους εκπαιδευτικούς να αντιλαμβάνουνται τα πραγματα, τη γνώση και την προσφορά του κάθε μαθήματος ξεχωριστα!
-
γιατί επιμένεις να αντιμετωπίζεις το λύκειο ως προθάλαμο των πανελληνίων;
Το λύκειο είναι αν μη τί άλλο προθάλαμος της ανώτατης εκπαίδευσης,γιατί έτσι είναι το σύστημα και οι μαθητές που έχουν αυτόν το στόχο επιλέγουν να δίνουν τη βαρύτητα που νομίζουν ότι πρέπει στα μαθήματα
και γιατί θεωρείς καλό να το αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι καθηγητές με τον ίδιο τρόπο;
Εγώ δεν είπα ότι είναι καλό...
και καλά, κομπλεξισμό και επιθετική συμπεριφορά αποκλείεται να βγάζει και ένας καθηγητής "αναγκαίου" μαθήματος επειδή οι μαθητές πάνε στο φροντιστήριο και αυτόν τον "γράφουν" στην τάξη; γιατί πρέπει να είναι μόνο οι καθηγητές των "μη αναγκαίων" μαθημάτων που ρέπουν προς αυτή την συμπεριφορά;
Φυσικά και μπορεί να συμβεί.Αλλά αν πρόσεξες τόνισα ότι είναι στο χέρι του καθηγητή να κερδίσει το μαθητή όποιο μάθημα και να διδάσκει..
-
maryk είναι πάντα στο χέρι του καθηγητή να κερδίσει τον οποιοδήποτε μαθητή ? ?? ?? ?? ?? ??? ???
Σου παραθέτω το προηγούμενο μου μήνυμα οπου αναφέρω ενα δικό μου βίωμα . Περιμένω σχολιό σου .
Η γυμναστική στη Γ λυκείου κάνει καλό . Να ξεμπλοκάρει το μυαλό , να ισιώσει το κορμί . ;)
Οσο για τα θρησκευτικά , θα είναι παράλογο ο καθηγητής να έχει απαίτηση να διαβάζουνε στο σπίτι θρησκευτικά στη Γ , αλλα δεν είναι παράλογο να απαιτεί μια σχετική ηρεμία στο μάθημα του .
Θυμάμαι , οταν ήμουν μαθήτρια στην Γ λυκείου , η φιλόγογος έκανε την ιστορία με πολύ ενδιαφέρον τρόπο (ερωτήσεις - σχεδιαγράμματα - συζητήσεις) . Θα ήθελα πολύ να παρακολουθήσω το μάθημα της , αλλα γινόταν ενας χαμός στην τάξη . Η γυναίκα δεν είχε παράλογες απαιτήσεις και δεν απαιτούσε να διαβάζουμε . Ηταν η πρώτη φορά στην σχολική μου θητεία , που η ιστορία δεν ήταν βαρετή !!! Ομως δεν υπήρχε σεβασμός . Και η πλάκα είναι οτι ολοι αυτοί οι μαθητές που έκαναν φασαρία με την δικαιολογία των εξετάσεων , δεν περάσανε !!!!!!!!!! Κανείς ! ::) ::)
(τοτε είχαμε δέσμες και οι περισσότεροι ήταν 4η δεσμη (στα μαθήματα κορμού - δεν θυμάμαι τον όρο), η οποια μαζευε σχεδόν ολους τους μαθητες που θελανε απλά απολυτήριο.)
-
Μεταφορικά, οι καθηγητές έχουμε ένα σεντόνι και από πίσω κρύβουμε το δάχτυλό μας και το προτάσουμε λέγοντας ότι είναι "όπλο".
Αν οι μαθητές καταλάβουν ότι η μορφή που κρύβουμε είναι μόνο ένα δάχτυλο το χάσαμε το παιχνίδι της πειθαρχίας.
Δυστυχώς, από κεκτημένη ταχύτητα αυτό το δάχτυλο το βγάζουμε από το σεντόνι και το κουνάμε ή το προτάσσουμε προς πάσα κατεύθυνση και σε ότι κινείται... :-X :-[
-
Κατά τη γνώμη μου η συγκεκριμένη καθηγήτρια μπορούσε να κάνει σωστό μάθημα αλλά δε μπορούσε να οργανώσει την τάξη και δε θεωρώ οτι κέρδισε τους μαθητές.Δεν είπα οτι μπορεί να κερδίσει τον οποιδήποτε μαθητή.Την πλειοψηφία του τμήματος όμως μπορεί.Όπως έγινε με την καθηγήτρια των θρησκευτικών που αναφέρθηκε σε προηγούμενο μήνυμα.Και δεν πιστεύω ότι μπορεί ένας καθηγητής να κερδίσει με την ελαστικότητά του τον μαθητή
-
Κατά τη γνώμη μου η συγκεκριμένη καθηγήτρια μπορούσε να κάνει σωστό μάθημα αλλά δε μπορούσε να οργανώσει την τάξη και δε θεωρώ οτι κέρδισε τους μαθητές.Δεν είπα οτι μπορεί να κερδίσει τον οποιδήποτε μαθητή.Την πλειοψηφία του τμήματος όμως μπορεί.Όπως έγινε με την καθηγήτρια των θρησκευτικών που αναφέρθηκε σε προηγούμενο μήνυμα. Και δεν πιστεύω ότι μπορεί ένας καθηγητής να κερδίσει με την ελαστικότητά του τον μαθητή.
1. Τι εννοείς δεν μπορούσε να οργανώσει την τάξη ?
2. Η πλειοψηφια του συγκεκριμένου τμήματος δεν ήθελε να κάνει ιστορία . Εννοείς οτι θα έπρεπε η καθηγήτρια να κάνει κάτι άλλο ?
3. Η καθηγήτρια των θρησκευτικών που αναφέρθηκε είναι μια περίπτωση σε ένα τμήμα . Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις , οπου ο καθηγητής βρήκε τον τρόπο (κατι που εξαρτάται και απο το τμήμα). Όμως υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις , σε άλλα τμήματα , οπως ήταν το δικό μου ως μαθήτρια στη Γ λυκείου (ευτυχώς στην δέσμη τα πράγματα ήταν διαφορετικά) οπου κανένας καθηγητής δεν μπορούσε να συγκινήσει την πλειοψηφία του τμήματος . Κάποιοι , πιο αυστηροί , επέβαλλαν περισσότερη ηρεμία στην τάξη , αλλα δεν κέρδιζαν το ενδιαφέρον των μαθητών ........
4. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοείς . Προφανώς είσαι υπέρ της ελαστικότητας στα μαθήματα που δεν εξετάζονται πανελλαδικά και προφανώς δεν ήταν απλά ελαστική η καθηγήτρια που αναφέρω . Εκανε ενδιαφέρον μάθημα . Οποτε ???????
-
1)Δε μπορούσε να οργανώσει δηλαδή δε μπορούσε να κάνει τους μαθητές να προσέξουν ή έστω να μην δημιουργούν προβλημα σε όσους ήθελαν να προσέξουν
2)Ίσως θα μπορούσε να βρεί κάποιο τρόπο ωστε η πλειοψηφία να προσέχει.Στην εν λόγω περίπτωση έγινε αυτό που προανέφερα με τα μαθήματα στα οποία δίνουν βαρύτητα οι μαθητές ανάλογα με τους στόχους τους.Στην ευθύνη του κάθε καθηγητή είναι να βρεί τρόπους αντιμετώπισης ανάλογα με το πρόβλημα.
3)Συμφωνώ οτι είναι μεμονομένες περιπτώσεις αλλά αποδεικνύεται στην δική σου περίπτωση το ότι ο μαθητής επιλέγει σε ποιά μαθήματα θα δώσει βαρύτητα όπως προανέφερα.Ο ρόλος του καθηγητή σε αντίστοιχες περιπτώσεις ωφείλει να είναι τέτοιος ώστε να μην αφαιρεί το δικαίωμα της γνώσης από αυτούς που θέλουν να παρακολουθήσουν και αυτά τα μαθήματα
4)Δεν είμαι υπέρ της ελαστικότητας αλλά δε συμφωνώ και με την απόλυτη αυστηρότητα
-
maryk με πολυ ευκολια λες οτι η καθηγητρια δεν μπορεσε να κανει τα παιδια να προσεξουν και να μη κανουν φασαρια..
-
Εγω εχω να πω κατι τελευταίο :
Ο καθηγητής έχει σαφώς υποχρεώσεις και σαφώς ευθύνη (οπως λεει και ο maryk) να βρει τρόπους αντιμετώπισης ανάλογα με το πρόβλημα .
Αυτη τη δουλειά κανουμε όσοι απο εμάς βρισκόμαστε στην τάξη και αντιμετωπιζουμε τέτοια προβλήματα . Δεν είναι όμως καθόλου εύκολη δουλειά , ειδικά σε μερικές περιπτώσεις τάξεων (είναι η 4η χρονιά που είμαι μόνιμη και η 1η που εχω βρεθεί σε τόσο δύσκολες τάξεις). Και αυτό το θέμα ανοιχτηκε για να μοιραστούμε εμπειρίες και να επωφεληθούμε απο τις εμπειρίες συναδέλφων , αν δεν κάνω λάθος . ??? ???
Φαίνεται λίγο αστείο οταν κάποιοι κρίνουν με ευκολία την προσπάθεια διαχείρησης προβλημάτων απο συναδέλφους , οταν οι ίδιοι δεν έχουν βρεθεί στην ίδια θέση .
Μου θυμίζει λίγο νοοτροπία μαθητή το '' Για όλα φταίει ο καθηγητής. ''
Καθε μέρα βάζω τα δυνατά μου και εγω προσωπικά δυσκολευομαι να κανω ευκολη κριτική σε συνάδελφο που προσπαθεί για το καλύτερο , εστω και χωρίς πάντα το ιδανικό αποτελεσμα .
Καλή μέρα σε όλους . :)
-
Καλημέρα,
Θέλω να θέσω μια ερώτηση- σχόλιο..
Όταν έχουμε συνήθως ένα ζήτημα σε κάποια σχέση (είτε εργασιακή, είτε προσωπική κτλ) συνήθως σε ποιους απευθυνόμαστε για να το συζητήσουμε ή να ζητήσουμε μια γνώμη? Μέχρι τώρα προσωπικά έχω αντιληφθεί ότι απευθυνόμαστε σε κάποιον τρίτο που είναι απ’ «έξω από τον χορό» δηλαδή, κάποιον που δεν βιώνει το ίδιο ζήτημα ή δεν εμπλέκεται σε αυτό. Ο πρώτος προφανής λόγος είναι διότι θέλουμε ο τρίτος να έχει μια κάποια απόσταση από αυτό και να μπορεί να κρίνει χωρίς προκατάληψη ή τη συναισθηματική φόρτιση που σίγουρα έχουν τα εμπλεκόμενα μέρη. Ο δεύτερος και πραγματικός λόγος είναι γιατί είναι πολύ δύσκολο τα εμπλεκόμενα μέρη να αποστασιοποιηθούν από το ζήτημα που τους απασχολεί και να ασκήσουν ουσιαστική αυτοκριτική και να στήσουν πραγματικό διάλογο. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν δεν αντιλαμβάνομαι γιατί κάποιος που είναι «εκτός» δεν νομιμοποιείται ή ακυρώνεται η άποψη του όταν αυτή δεν είναι η αναμενόμενη ή η επιθυμητή από εμάς?
Διάλογος μέχρι σήμερα νόμιζα ότι είναι η συνεχής ανταλλαγή απόψεων για την εξομάλυνση διαφορών, για την εξεύρεση κοινών αποδεκτών λύσεων. Γιατί όμως κάθε φορά που «στήνουμε» ένα διάλογο ψάχνουμε να βρούμε μόνο τα μη κοινά σημεία?
-
Διαβάζω εδώ και μέρες με ενδιαφέρον ότι λέτε. Και θα μου επιτρέψετε να πω και γω ένα δύο πράγματα αν και είναι φέτος η πρώτη χρονιά που είμαι ωρομίσθια και αυτό σε Δ. ΙΕΚ (τουτέστιν έχω μεγάλα «παιδιά»). Το πρόβλημα για μένα δεν είναι κατά πόσο ενδιαφέρει τον μαθητή το μάθημα (παίζει έναν ρόλο αλλά όχι τον κύριο) αλλά τι σεβασμό έχει στον άνθρωπο. Και λέω στον άνθρωπο γιατί εκεί έγκειται το πρόβλημα. Τα δικά μου παιδιά σας είπα είναι μεγάλα και παρακολουθούν μια ειδικότητα την οποία και διάλεξαν. Και πάλι υπάρχει πρόβλημα. Καταλαβαίνω λοιπόν αν είναι έτσι τα 20χρονα τι γίνεται με τα 15χρονα.
Το θέμα σεβασμός. Είναι προσωπική παρατήρηση. Εμένα πχ δεν με ενδιέφεραν τα μαθηματικά. Και ούτε ήμουν καλή μαθήτρια σε αυτά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έκανα φασαρία. Άφηνα τον άνθρωπο να κάνει τη δουλειά του. Από μικρή είχα το «μην κάνεις ότι δεν σου αρέσει να σου κάνουν». Είναι θέμα σεβασμού. Δεν πιστεύω λοιπών πως υπάρχει θέμα επιβολής (μιλάω για γυμνάσια -λύκεια και όχι για δημοτικά) Δεν έμαθαν να σέβονται τον άνθρωπο. Και δεν είμαι 60 χρονών. Δεν ήμουν μαθήτρια σε άλλες εποχές. Δεν ξέρω αν έχω δίκιο ή όχι. Ήταν απλά η προσωπική μου παρατήρηση.
-
Από μικρή είχα το «μην κάνεις ότι δεν σου αρέσει να σου κάνουν».
Εγώ πάλι μεγάλωσα με την αξία στην οποία αναφέρεσε κάπως διαφορετικά διατυπωμένη: "κάνε στους άλλους αυτό που θα ήθελες να κάνουν κι αυτοί για για σένα" δεν είναι απλά λογοπαίγνιο σκέψου τη λίγο και θα δεις πως έχει τεράστια διαφορά ;)
-
Διαβάζω με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον όσα γράφετε σε αυτήν την στήλη.
Θέλω να σας προτείνω ένα βιβλίο, που δεν έχει ίσως άμεση σχέση, αλλά μπορεί να απαντήσει ουσιαστικά σε όσα εδώ συζητούνται. Αν βρείτε λίγο χρόνο, κοιτάξτε το: Natacha Polony, Τα χαμένα παιδιά μας, εκδόσεις Πόλις. Σας υπόσχομαι ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα 'κλασικά' ψυχοπαιδαγωγικά βιβλία.
-
Διαβάζω με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον όσα γράφετε σε αυτήν την στήλη.
Θέλω να σας προτείνω ένα βιβλίο, που δεν έχει ίσως άμεση σχέση, αλλά μπορεί να απαντήσει ουσιαστικά σε όσα εδώ συζητούνται. Αν βρείτε λίγο χρόνο, κοιτάξτε το: Natacha Polony, Τα χαμένα παιδιά μας, εκδόσεις Πόλις. Σας υπόσχομαι ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα 'κλασικά' ψυχοπαιδαγωγικά βιβλία.
Το επιβεβαιώνω κι εγώ αυτό που λες το έχω διαβάσει. Μόνο μια μικρή παρατήρηση δεν είναι ακριβώς "ψυχοπαιδαγωγικό βιβλίο. Είναι ένα δοκίμιο να το πω, μου διαφεύγει ο ακριβώς χαρακτηρισμός τώρα, για το εκπαιδευτικό γαλλικό σύστημα αλλά που μπορεί να βρούμε πολλά μα πάρα πολλά κοινά σημεία με το δικό μας. Κι αυτό γιατί νομίζω ένα από τα κεντρικά ζητήματα που πραγματεύεται η συγγραφέας είναι ένα πανανθρώπινο θέμα: η παιδεία.
-
Εγώ πάλι μεγάλωσα με την αξία στην οποία αναφέρεσε κάπως διαφορετικά διατυπωμένη: "κάνε στους άλλους αυτό που θα ήθελες να κάνουν κι αυτοί για για σένα" δεν είναι απλά λογοπαίγνιο σκέψου τη λίγο και θα δεις πως έχει τεράστια διαφορά ;)
Συμφωνώ Mat. Η αλήθεια είναι πως και τα δύο όμως ήταν κυρίαρχα στη ζωή μου. Ευχαριστώ που μου το θύμησες ;)
-
maryk με πολυ ευκολια λες οτι η καθηγητρια δεν μπορεσε να κανει τα παιδια να προσεξουν και να μη κανουν φασαρια..
Φαίνεται λίγο αστείο οταν κάποιοι κρίνουν με ευκολία την προσπάθεια διαχείρησης προβλημάτων απο συναδέλφους , οταν οι ίδιοι δεν έχουν βρεθεί στην ίδια θέση .
O καθένας διαμορφώνει κάποιες απόψεις και από τις προσωπικές του εμπειρίες..Σαφώς και έχω βρεθεί σε αντίστοιχη θέση όπως οι περισσότεροι έχουν αντιμετωπίσει ανάλογες καταστάσεις από "απείθαρχα" παιδιά,από παιδιά που εκ των πραγμάτων δεν τους νοιάζει το σχολείο,που περνάν την ώρα τους μέχρι να έρθει η στιγμή να πάρουν το πολυπόθυτο απολυτήριο......Αλλά ας δούμε και την άποψη των παιδιών που θέλουν να μάθουν,που θέλουν να φύγουν από την κοινωνία του σχολείου και να πούν "πηρα πράγματα",που έχουν ως στόχο να θέσουν γερές βάσεις για μεταλυκειακές σπουδέ...Έχουμε το δικαίωμα να στερήσουμε από αυτά τα παιδιά τη γνώση απλά γιατί δεν θεωρούμε εύκολο να κάνουμε τα παιδιά να προσέξουν;
Και θα σας φέρω ένα παράδειγμα από δυο γνωστούς μου που βρέθηκαν σε αντίστοιχη θέση.Άρχισαν να δέχονται επισκέψεις και μομφές από γονείς συνεπών μαθητών για το ότι το παιδί τους δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μάθημα.Τί είναι λοιπόν πιο εύκολο;;;;;;;;
-
Καλημέρα,
Θέλω να θέσω μια ερώτηση- σχόλιο..
Όταν έχουμε συνήθως ένα ζήτημα σε κάποια σχέση (είτε εργασιακή, είτε προσωπική κτλ) συνήθως σε ποιους απευθυνόμαστε για να το συζητήσουμε ή να ζητήσουμε μια γνώμη? Μέχρι τώρα προσωπικά έχω αντιληφθεί ότι απευθυνόμαστε σε κάποιον τρίτο που είναι απ’ «έξω από τον χορό» δηλαδή, κάποιον που δεν βιώνει το ίδιο ζήτημα ή δεν εμπλέκεται σε αυτό Ο πρώτος προφανής λόγος είναι διότι θέλουμε ο τρίτος να έχει μια κάποια απόσταση από αυτό και να μπορεί να κρίνει χωρίς προκατάληψη ή τη συναισθηματική φόρτιση που σίγουρα έχουν τα εμπλεκόμενα μέρη. Ο δεύτερος και πραγματικός λόγος είναι γιατί είναι πολύ δύσκολο τα εμπλεκόμενα μέρη να αποστασιοποιηθούν από το ζήτημα που τους απασχολεί και να ασκήσουν ουσιαστική αυτοκριτική και να στήσουν πραγματικό διάλογο. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν δεν αντιλαμβάνομαι γιατί κάποιος που είναι «εκτός» δεν νομιμοποιείται ή ακυρώνεται η άποψη του όταν αυτή δεν είναι η αναμενόμενη ή η επιθυμητή από εμάς?
Διάλογος μέχρι σήμερα νόμιζα ότι είναι η συνεχής ανταλλαγή απόψεων για την εξομάλυνση διαφορών, για την εξεύρεση κοινών αποδεκτών λύσεων. Γιατί όμως κάθε φορά που «στήνουμε» ένα διάλογο ψάχνουμε να βρούμε μόνο τα μη κοινά σημεία?
Θα ήταν ωραίο το παράδειγμα που έδωσες , αν ήσουν πραγματικά ''έξω απο το χορό'' . Είσαι ? Μηπως τα βιώματα σου μέχρι στιγμής είναι βιώματα μαθήτριας και ενδεχομένως και γονιού ? Μήπως ?
Μηπως η οπτική που δίνεις είναι οπτική μαθητών ?
Και ολοι μας έχουμε περάσει απο αυτό το στάδιο , ολοι μας έχουμε αυτά τα βιώματα , αλλα κάποιοι απο εμάς ίσως να έχουν δει και την άλλη όψη βιωματικά . Κατι που ίσως να μας βοηθάει να βλέπουμε και μια άλλη όψη του νομίσματος . Διαφωνείς ?
Και να μου επιτρέψεις να πω οτι συναισθηματική φόρτιση έχεις και εσυ μόνο που οι περιγραφές σου δείχνουν (κατα τη γνώμη μου) οτι η συναισθηματική σου φόρτιση αντλείται απο εικόνες της μαθητικής σου περιόδου και μόνο . Είναι αυτή οπτική απο απόσταση ?
Δεν περιμένω να καταλάβεις τι σου λέω , δεν έχεις ακόμη εικόνες . Ισως καταλάβεις κάποια μέρα .
Ισως και να κάνω λάθος και εγω να μην ξέρω τι μου γίνεται . Ποιος ξέρει !
Ο χρόνος θα μας πει .
-
Το πρόβλημα για μένα δεν είναι κατά πόσο ενδιαφέρει τον μαθητή το μάθημα (παίζει έναν ρόλο αλλά όχι τον κύριο) αλλά τι σεβασμό έχει στον άνθρωπο. Και λέω στον άνθρωπο γιατί εκεί έγκειται το πρόβλημα. Τα δικά μου παιδιά σας είπα είναι μεγάλα και παρακολουθούν μια ειδικότητα την οποία και διάλεξαν. Και πάλι υπάρχει πρόβλημα. Καταλαβαίνω λοιπόν αν είναι έτσι τα 20χρονα τι γίνεται με τα 15χρονα.
Το θέμα σεβασμός. Είναι προσωπική παρατήρηση. Εμένα πχ δεν με ενδιέφεραν τα μαθηματικά. Και ούτε ήμουν καλή μαθήτρια σε αυτά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έκανα φασαρία. Άφηνα τον άνθρωπο να κάνει τη δουλειά του.
Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη !! Και δυστυχώς είναι πολύ στενάχωρο . Ομως τα παιδιά μαθαίνουν αν είναι ακόμη μικρά . Εχω ενα τμήμα Α γυμνασίου στο οποιο κάνω 6 ωρες την εβδομάδα . Απίστευτο πόσο άλλαξε αυτό το τμήμα απο την αρχή της χρονιάς !!!!! Θέλει όμως να έχεις χρόνο . Αν κάποιος συνάδελφος μπαίνει μόνο για 2ωρες σε ένα τμήμα , δεν μπορεί να κάνει πολλά ! Ο ρόλος του δασκάλου και του νηπιαγωγού ενδεχομένως να έχει να προσφέρει πιο πολλά σε αυτόν τον τομέα . Τον πιο σημαντικό ρόλο όμως τον παίζουν οι γονείς , κατα τη γνώμη μου .
-
1. Αλλά ας δούμε και την άποψη των παιδιών που θέλουν να μάθουν,που θέλουν να φύγουν από την κοινωνία του σχολείου και να πούν "πηρα πράγματα",που έχουν ως στόχο να θέσουν γερές βάσεις για μεταλυκειακές σπουδέ...Έχουμε το δικαίωμα να στερήσουμε από αυτά τα παιδιά τη γνώση απλά γιατί δεν θεωρούμε εύκολο να κάνουμε τα παιδιά να προσέξουν;
2. Και θα σας φέρω ένα παράδειγμα από δυο γνωστούς μου που βρέθηκαν σε αντίστοιχη θέση.Άρχισαν να δέχονται επισκέψεις και μομφές από γονείς συνεπών μαθητών για το ότι το παιδί τους δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μάθημα.Τί είναι λοιπόν πιο εύκολο;;;;;;;;
1. Οχι δεν έχουμε . Και ενας μαθητής να ενδιαφέρεται να μάθει , πρεπει να τον βοηθήσουμε όσο μπορούμε . Μονο που δεν είναι παντα ευκολο , χωρις να σημαίνει οτι θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλα .
2. Οι καλοί μαθητές και εμένα μου εχουν γκρινιάξει για φασαρία συμμαθητών τους . Μπορούμε όμως να βγάζουμε συγκεκριμμένα άτομα που μονίμως δημιουργούν πρόβλημα και σε όλα τα μαθήματα συνέχεια έξω ? Και είναι παιδιά με πολλά προβλήματα στο σπίτι ..... κουβαλάνε και αυτά το φορτίο τους .
-
2. Οι καλοί μαθητές και εμένα μου εχουν γκρινιάξει για φασαρία συμμαθητών τους . Μπορούμε όμως να βγάζουμε συγκεκριμμένα άτομα που μονίμως δημιουργούν πρόβλημα και σε όλα τα μαθήματα συνέχεια έξω ? Και είναι παιδιά με πολλά προβλήματα στο σπίτι ..... κουβαλάνε και αυτά το φορτίο τους .
Συμφωνούμε οι περισσότεροι πιστεύω ότι το σχολείο είναι φορέας γνώσης.Κάποιοι έρχονται με στόχους και κάποιοι όχι.Σίγουρα αρκετά παιδιά έχουν πολλά προβλήματα είτε ανήκουν στους καλούς μαθητές είτε στους απείθαρχους...Κατά τη γνώμη μου αυτούς τους μαθητές που είναι απείθαρχοι μεν,έχουν προβλήματα δε αξίζει να προσπαθήσουμε να τους κερδίσουμε όπως έχω ξαναναφέρει,να τους δώσουμε κίνητρα,να τους προβληματίσουμε ώστε να θέσουν στόχους.Και αν ψάξουμε σίγουρα υπάρχουν τρόποι γιατί όλα τα παιδιά έχουν όνειρα,ακόμα και αν εξαιτίας κάποιων προβλημάτων τα έχουν καταχωνιάσει βαθιά μέσα τους...
-
Αχ πόσο εύκολο το κάνεις να ακούγεται και πόσο δύσκολο είναι !
1. γιατί τα διαλείμματα είναι μικρά και τα παιδιά ουκ ολίγα .
2. γιατί τα κενά τους είναι αρκετά , η υλη αρκετά μεγάλη και υπάρχουν αρκετοί μαθητές στην τάξη και ο καθένας σε διαφορετικό επίπεδο .
3. και το σημαντικότερο : γιατί αυτά τα παιδιά έχουν ισχυρές άμυνες και τοσα πράγματα στο κεφάλι τους και στην καρδιά τους να τους βασανίζουν που το σχολείο μοιάζει ''πουρνάρια'' .......... : λίγο είναι η μάνα σου να σε έχει παρατήσει και να ζεις με τον πατέρα ? και φαντάζομαι οτι θα υπήρχαν και καυγάδες πριν απο αυτό . λιγο είναι η οικογένεια σου να αντιμετωπίζει εντονα οικονομικά προβλήματα και να σας διώχνουν απο το σπίτι ?
Τι να πεις σε αυτά τα παιδιά ? Πως να μιλήσεις ? Και με ποιά ειδικότητα ? Εγω θα προτιμούσα να έχει το σχολείο ψυχολόγους για τέτοιες περιπτώσεις , αλλα και για πολλές άλλες ....... αλλα και για εμάς !!!
Edit : Προφανως το βρίσκω δύσκολο , γιατί το έχω προσπαθήσει . Αυτο δεν σημαίνει οτι εγκαταλείπουμε την προσπάθεια , ούτε οτι η προσπάθεια παει χαμένη . Μάλιστα σε κάποια παιδιά υπήρξε βελτιώση .
Πριν όμως ο καθενας μας το προσπαθήσει , τα εμπόδια δεν του φαίνονται τόσο μεγάλα .
-
Και εγώ το έχω προσπαθήσει και η γενικότερη άποψή μου είναι πως αν δε μπορούμε να "ξυπνήσουμε" τα όνειρα των παιδιών τότε δυστυχώς ο ρόλος μας θα περιοριστεί στην παράδοση-εξέταση και δε νομίζω ότι είναι αυτός ο μοναδικός μας ρόλος....
-
Οτι δεν είναι αυτός ο μοναδικός μας ρόλος δεν διαφωνούμε . Αλλα αν καταλαβαίνω καλά , εσύ θεωρείς οτι η αντιμετώπιση περιπτώσεων σαν και αυτές που ανέφερα δεν είναι δύσκολες . Φαντάζομαι οτι κάποια βιώματα σε έχουν οδηγήσει σε αυτό το συμπέρασμα . Ισως θα ήθελες να τα μοιραστείς μαζί μας .
-
Maryk, όσα έχεις γράψει από την αρχή της συζήτησης είναι πολύ ενδιαφέροντα και κυρίως δείχνουν υγιή εκπαιδευτική σκέψη και προσανατολισμό προς τη σωστή κατεύθυνση, δηλ. αυτήν των παιδιών.
Οφείλω όμως δυστυχώς να συνταχθώ με "την άλλη πλευρά" (k_k κλπ ;D) - και εξηγούμαι:
Ένα από τα πράγματα που με εκνεύρισε ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ ως νεοδιόριστος ήταν οι ατελείωτες ώρες που καθόμασταν στα ΠΕΚ και ακούγαμε τον κάθε πικραμένο (συγνώμη, αλλά έτσι ήταν) σχολικό σύμβουλο ή απλά "επιμορφωτή" γενικώς και αορίστως να μας λέει πόσο το προβλημα είμαστε τελικά εμείς οι εκπαιδευτικοί, και πόσο ΟΛΑ εξαρτώνται από εμάς, και πόσο τελικά για τα προβλήματα πειθαρχίας φταίμε εμείς που δεν κάνουμε το μάθημά μας αρκετά ενδιαφέρον ή δεν οργανώνουμε την τάξη μας κλπ κλπ κλπ...Προφανώς είναι η μοντέρνα τάση του "συστήματος" - όπως βλέπω ανάλογη κατεύθυνση ακολουθείται και στα σεμινάρια του ΠΙ που περιγράφει η mat.
Το πρόβλημα δε είναι ότι όταν είσαι "καινούριος" και άπειρος, ολα αυτά ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ και τα εσωτερικεύεις αμέσως γιατί ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ λογικά και "υγιή" με αποτέλεσμα α) ένα τρομερό, απίστευτο άγχος πριν από κάθε νέο ξεκίνημα στην τάξη και β) επαναλαμβανόμενα, απανωτά αισθήματα ενίοτε τραγικής αποτυχίας, όπου δεν καταλαβαίνεις γιατί, αφού εσύ ακολουθείς όλες τις αρχές της μοντέρνας παιδαγωγικής που σε δίδαξαν στα ΠΕΚ, στα σεμινάρια κλπ, τελικά, παρόλ' αυτά, ούτε την τάξη οργανώνεις, ούτε κανείς σε ακούει, ούτε ήσυχα κάθονται τα σκασμένα ;D, ούτε ενδιαφέρον δείχνουν για το μάθημα ούτε τίποτα....Ένα κουρέλι έφευγα κάθε μέρα από το σχολείο, ένα ναυάγιο της ζωής >:(...λίγο ακόμα και θα το έριχνα στον αλκοολισμό. Κι όταν στραφείς στους σχολικούς συμβούλους/επιμορφωτές κλπ, με συγκεκριμένα πια, πρακτικά ζητήματα και ερωτήματα, ξεμπερδεύουν γρήγορα μαζί σου: "Α συνάδελφε, δεν υπάρχουν συνταγές ούτε συγκεκριμένες λύσεις. Εσύ θα το βρεις μόνος σου πώς γίνεται....!"
Και σε ρωτώ maryk, εντελώς καλοπροαίρετα, πώς μπορείς έτσι απλά να λες για κάποιον ότι "δεν μπόρεσε να οργανώσει την τάξη του" ή "δεν έκανε τα παιδιά να δείξουν ενδιαφέρον για το μάθημά του" κλπ κλπ; ΠΩΣ κάνεις ένα παιδί να δείχνει ενδιαφέρον για το μάθημά σου; Πες μας κάτι ΠΡΑΚΤΙΚΟ όμως, κάτι από τη δική σου εμπειρία: πώς, επαναλαμβάνω, ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΠΩΣ μπόρεσες εσύ η ίδια να πείσεις ένα εντελώς απείθαρχο τμήμα να δείξει ενδιαφέρον για το μάθημά σου και να σε σεβαστεί; Σου έχει τύχει; Πώς "οργάνωσες αυτήν την τάξη";
Εγώ πάντως προσγειώθηκα πολύ γρήγορα: ναι, φταίμε για πολλά οι εκπαιδευτικοί. Αλλά όχι και για τον Β Παγκόσμιο βρε αδερφέ! Και ναι, φυσικά δεν υπάρχουν συνταγές, και άρα κανείς μας δεν νομιμοποιείται να κρίνει τον άλλον για την α ή β πρακτική που ακολούθησε κάποτε, με την δικαιολογία ότι αυτή η πρακτική είναι - με βάση την επίσημη Παιδαγωγική - αντι-παιδαγωγική και κάνει κακό στα παιδιά!
Αυτό είναι ενα φόρουμ εκπαιδευτικών εν ενεργεία (κατά 99%). Προτείνω λοιπόν να μιλάμε ΜΟΝΟ επί πρακτικών ζητημάτων, συγκεκριμένα και στοχευμένα. Όχι: "γιατί kittoulini έβαλες απανωτά τεστ στην τάξη σου, είσαι αντιπαιδαγωγική, τα φοβίζεις κλπ" αλλά "εγώ kittoulini σε μια παρόμοια κατάσταση έκανα αυτό ή εκείνο και έπιασε, δεν το δοκιμάζεις κι εσύ; " (το παράδειγμα με την kittoulini το επιλέγω γιατί γενικά γράφτηκαν πολλά για αυτό που έκανε η κοπέλα). Όλοι έχουμε διαβάσει Παιδαγωγικά, όλοι είμαστε καταρτισμένοι λίγο ή πολύ, και για όλους όμως έρχεται και η στιγμή της μεγάλης διάψευσης όπου σημαντικό μέρος από το διάβασμά μας αυτοακυρώνεται: δηλ. η στιγμή που θα αντιμετωπίσουμε τα παιδιά και τις τάξεις μας. Κι αφού δεν υπάρχει ΜΙΑ συνταγή γι'αυτό το πράγμα, δεν κάνουμε καλύτερα ένα βιβλίο συνταγών εδώ, όπου θα δούμε πολλούς τρόπους παρασκευής του ίδιου "φαγητού" αντί να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας ποιος είναι πιο "παιδαγωγικός" και πετυχημένος δάσκαλος από τον άλλον;
-
Kατ'αρχάς εγώ δε μπήκα σε διαδικασία του τύπου ποιος είναι καλύτερος εκπαιδευτικός παρά παρουσίασα προσωπικές μου απόψεις (και σημειώνω πάλι ότι ο καθένας διαμορφώνει γνώμη βάση προσωπικών εμπειριών και συζητήσεων)...Επιπλέον πιστεύω ότι ακόμα και αν αρχικά δυσκολευτούμε σε κάποια θέματα μέσω της εμπειρίας θα ανακαλύψουμε τον τρόπο προσέγγισης ενός τμήματος,ναι θα κουραστούμε κάποιες φορές θα χάσουμε ενδεχομένως τον ύπνο μας.. αλλά θα εξελιχθούμε,δε θα παθητικοποιηθούμε πίσω από οποιοδήποτε πρόβλημα ή από οποιοδήποτε "δύσκολο" τμήμα.
Το ότι υπάρχουν κάποιες αρνητικές περιπτώσεις που αναφέρθηκαν (δεν αναφέρομαι σε κάποιον από εδώ αλλά σε εμπειρίες από τη μαθητική ζωή των μελών) για μένα δε σημαίνει ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι εν δυνάμει "άσχημες αναμνήσεις" .Θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι είναι εν δυνάμει Παιδαγωγοί και τροφοδότες ψυχών και μυαλού.Μου είναι πολύ πιο ευχάριστο να ακούω ότι "είναι μεν δύσκολο αλλά παλεύω...δεν με πειράζει..θα τη βρώ την άκρη.." παρά να ακούω "πολύ ευκολα τα λες" ή "έξω απ'τον χορό" ειδικά από νέα παιδιά που είναι ακόμα στο ξεκίνημα γιατί καλώς ή κακώς πολλοί τώρα ξεκινάμε και αν δείχνουμε κουρασμένοι από τώρα τί θα κάνουμε σε λίγα χρόνια;;;;
Πρακτικά πάντα ήμουν υπερ της άποψης ότι η αρχή είναι το ήμισι του παντός και κατά συνέπεια έδινα βάση στη "γνωριμία" της τάξης όχι μόνο σε ενδεχόμενα εκπαιδευτικά κενα αλλά αφιερώνοντας και χρόνο για να μάθω τις επιθυμίες τους φόβους τα όνειρα τις αδυναμίες(...)των μαθητών.Με μια προσωπική "χαρτογράφηση" η διεύρεση μεθόδων γινόταν πιο εύκολη όχι βέβαια τέλεια γιατί επεσήμανα ότι με τον καιρό και την εμπειρία θα κατακτηθεί περισσότερη γνώση..αλλά με αυτόν τον τρόπο και έχοντας σφαιρική άποψη για τους μαθητές ο τρόπος διδασκαλίας δε θίγει μεν τους συνεπείς αλλά δραστηριοποιεί κάποιους απείθαρχους...
-
καλησπερα σε ολους!πρωτη φορα στο φορουμ σας και με την ευκαιρια της κουβεντας σας θα ηθελα να μας πληροφορησει καποιος ,εφοσον γνωριζει,εαν υπαρχει στα σχολεια καποιος αρμοδιος να χειριζεται θεματα ψυχολογιας κλπ.διαπιστωσα μια περιπτωση ,στην οποια θεωρω οτι ενας ειδικος,παιδοψυχολογος για παραδειγμα ,θα εκανε καλο στο παιδι,και πηρα το θαρρος να προτεινω εναν στη μητερα του παιδιου.φανηκε δεκτικη στην προταση .αλλα δεν ειμαι σιγουρη αν εχουμε τετοια αρμοδιοτητα,να συμβουλευουμε κατι τετοιο σε γονεις ,στελνοντας τους σε ιδιωτες επιστημονες.ειμαι ωρομισθια και δεν γνωριζω αν υπαρχει καποιος σχετικος θεσμος στα πλαισια του σχολειου..καποιος συμβουλος κλπ....ενιωσα ασχημα να μην της προτεινω κατι αλλα μετα ενιςσα εκτεθειμενη,γιατι σε μια αλλι περιπτωση ισωσ ο γονιος δεν θα αντιδρουσε ομοια.
γνωριζει κανεις τιποτα?
-
Aγαπητη χριστιανα, επειδη γνωρίζω το χώρο, ελπιζω να βγει σε καλο του παιδιου η ολη παρεμβαση σου. Καλυτερα ειναι ομως να αποφευγεις να συστηνεις ιδιωτες σε γονεις γιατι πολλα γινονται και κανεις δε ξερει που θα σε βγαλουν τετοιες πρωτοβουλιες.
Για να μπουμε στο θεμα, υπαρχει ολοκληρη διαδικασια για να δεχτει το παιδι υποστηρικτικη διαδικασια. Το ξερω οτι ολα αυτα τα γραφειοκρατικα αργουν να πραγματοποιηθουν με αποτελεσμα να χανεται πολυτιμος χρονος για το παιδι , επειδη ομως κανω χρονια αυτη τη δουλεια και εχουν δει πολλα τα ματια μου, πιστεψε με , καλυτερα να αποφευγεις να κανεις παραπομπες σε ιδιωτες ειδικους.
Καλως ή κακως υπαρχει μια σειρα που πρεπει να ακολουθειται. Αλλωστε υπαρχει και συμβουλος ειδικης αγωγης με τον οποιο πρεπει να επικοινωνησει ο διευθυντης σου για να κανει παραπομπη ειτε για ΚΔΑΥ ειτε για ειδικο σε δημοσιο ιατροπαιδαγωγικο σταθμο ή κεντρο ψυχικης υγιεινης. Λυπαμαι που θα σε στενοχωρησω αλλα μη παρακάμπτεις τη διαδικασια για να γινουν τα πραγματα σωστα και να μη μεινει κανεις εκτεθειμενος και πιο πολυ απ'ολους εσυ.
-
καλως!και μια ακομα ερωτηση:ο σχολικος συμβουλος της ειδικοτητας μας(πε06) τιρ ολο παιζει?μπορω να τον συμβουλευομαι?ειναι με το μερος μας ή με τους ''κακους'' ?! :D
-
για να μάθω τις επιθυμίες τους φόβους τα όνειρα τις αδυναμίες(...)των μαθητών.Με μια προσωπική "χαρτογράφηση" η διεύρεση μεθόδων γινόταν πιο εύκολη όχι βέβαια τέλεια γιατί επεσήμανα ότι με τον καιρό και την εμπειρία θα κατακτηθεί περισσότερη γνώση..αλλά με αυτόν τον τρόπο και έχοντας σφαιρική άποψη για τους μαθητές ο τρόπος διδασκαλίας δε θίγει μεν τους συνεπείς αλλά δραστηριοποιεί κάποιους απείθαρχους...
ποιές επιθυμίες, φόβους και όνειρα; μπορείς να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένος/η; θέλω να πω, εγώ όσες φορές έχω ανοίξει συζήτηση στην τάξη την γυρνάω πάντα γύρω από το "τι θα κάνετε μετά το λύκειο", εργασιακά ζητήματα, τι σκέφτονται για την φοιτητική ζωή κτλ. εσύ τι θέματα έχεις ανοίξει; ποιους φόβους και όνειρα έμαθες; και σε τι σε βοήθησαν πρακτικά αυτά που έμαθες; δλδ ποιά τακτική χρησιμοποίησες που στηριζόταν στις πληροφορίες αυτές; θα με ενδιέφερε να μάθω
-
καλως!και μια ακομα ερωτηση:ο σχολικος συμβουλος της ειδικοτητας μας(πε06) τιρ ολο παιζει?μπορω να τον συμβουλευομαι?ειναι με το μερος μας ή με τους ''κακους'' ?! :D
O συμβουλος της ειδικοτητας είναι υπευθυνος να καθοδηγει σε οτιδηποτε εχει σχεση με τη διδακτικη και τη μεθοδολογια της ειδικοτητας του. Αν εχεις παιδι που για διαφορους λογους απαιτειται ειδικη αντιμετωπιση καλυτερα να ζητησεις απο το διευθυντη την παρεμβαση του συμβουλου ειδικης αγωγης . Αυτος θα σου δωσει κατευθυνσεις για τις ιδιαιτερες περιπτωσεις.
Οι συμβουλοι -θελω να πιστευω στο συνολο τους - ειναι με το μερος του παιδιου. Δε ξερω αν ειμαι τυχερη αλλα εγω δυο τρεις που ξερω ενδιαφερονται πραγματικα για το παιδι και βοηθουν οσο μπορουν. Ποιους εννοεις εσυ "κακους"? Τους συναδελφους σου ? Δεν εχω καταλαβει ακριβως τι συμβαινει :-\
-
λογω μικρης εμπειριας φοβομουν τους συμβουλους.τελικα διαπιστωσα οτι δεν ειναι "μπαμπουλες" οπως ισως εχουμε καποιοι στο μυαλο μας.σε πολλες περιπτωσεις καταλαβαινουν τους καθηγητες και προσπαθουν να τους βοηθησουν.ελπιζω ο συμβουλος που γνωρισα εγω να μην ειναι η εξαιρεση και να ειναι ετσι οι περισσοτεροι...
-
maryk ειναι πολυ ωραιο αυτο που λες να καταλαβαινουμε καθε παιδι, τα ονειρα του, τις επιθυμιες, τους φοβους του..απλα σε μια σχολικη ταξη με 22 παιδια, με 2 ωρες την εβδομαδα που τα βλεπεις και εχεις να κανεις τοσα πραγματα....αυτο ειναι πολυ δυσκολο.Σε μια ταξη φροντιστηριου οπου τα παιδια συνηθως ειναι λιγοτερα απο 10 και τα βλεπεις συχνα..αυτο μπορει να γινει.Θα συμφωνησω με τον daffyduck οτι θα πρεπει να μιλαμε πιο πρακτικα...ετσι θα βοηθηθουμε πιο πολυ.Οταν παραπανω ειχα πει οτι η δικη μου μεθοδος μπορει να μην ειναι σωστη αλλα να προτεινει τουλαχιστον καποιος τι θα μπορουσε κανεις να κανει σε ενα τμημα ανησυχο...καποιοι μου ειπαν οτι δεν υπαρχουν συνταγες.Έτσι ομως δεν προχωραμε.
-
[color=blue]Ένα από τα πράγματα που με εκνεύρισε ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ ως νεοδιόριστος ήταν οι ατελείωτες ώρες που καθόμασταν στα ΠΕΚ και ακούγαμε τον κάθε πικραμένο (συγνώμη, αλλά έτσι ήταν) σχολικό σύμβουλο ή απλά "επιμορφωτή" γενικώς και αορίστως να μας λέει πόσο το προβλημα είμαστε τελικά εμείς οι εκπαιδευτικοί, και πόσο ΟΛΑ εξαρτώνται από εμάς, και πόσο τελικά για τα προβλήματα πειθαρχίας φταίμε εμείς που δεν κάνουμε το μάθημά μας αρκετά ενδιαφέρον ή δεν οργανώνουμε την τάξη μας κλπ κλπ κλπ...[/color]
συμφωνώ απόλυτα, ότι και να γίνει πάντα μιλάνε για την ψυχή του εκπαιδευτικού.. ε πόσο να αντεξει και αυτή η ψυχή;; τις προάλλες μας μιλούσε μια συμβουλος για τον τρόπο διδασκαλίας αλλά και την ενσυναισθηση.. ε λοιπόν όταν εφυγε από το θεμα και μιλήσα με για τα προβλήματά μας όχι μόνο ενσυναισθηση δεν έδειξε αλλά ίσα που δεν μας κατηγόρησε κιόλασ!!! απόρώ δηλ γιατί τετοια άτομα πρεπει να¨" συμβουλευουν" εμενα!!!
-
στο νηπιαγωγειο μου έχω ένα παιδί που έχει κάποια προβληματάκια συμπεριφορας... γενίκά είναι πολύ πολύ επιμονο .. μπορεί να λεει κάτι για ενα τεταρτο η 1 ώρα συνεχεια, δεν πειθαρχει ευκολα σε κανόνες συμπεριφορας και στη ταξη κάποια επιθετικότητα και ανωριμότητα. ..
η μητέρα του αν και ξενη θελει να βοηθήσει το παιδί και είναι πολύ συνεργάσιμη. της μίλησα λοιπόν για τα κδαυ και της είπα πολύ ηρεμα και απλά ότι θα μπορούσε να κλείσει ένα ραντεβού, να μην αγχώνεται και αν τελικά παει, οι συμβουλες που θα της δωσουν θα την βοηθήσουν και αυτή και το παιδί γιατί και η ίδια λεει ότι κουράζεται ψυχολογικά μαζί του. δεν χαρακτήρισα εννοείται το παιδί, της είπα ότι μπορεί να τονίσει στο τηλ λίγο το πρόβλημα συμπεριφοράς του παιδιού, ελπίζοντας ότι θα της κλείσουν ραντεβού. χτες έφυγε ικανοποιημένη και πιστευω ένιωσε ότι μπήκε σε ένα δρόμο.....
σήμερα η συναδελφος δεχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη θεία (!) του παιδιού. μας κατηγόρησε ότι θεωρούμε το παιδί καθυστερημένο και ότι το στέλνουμε σε γιατρό και ότι αυτή το ξέρει το παιδί και ότι είναι πολύ έξυπνό απλά είναι ζωηρό. ..
το απόγευμα ήρθε η μητέρα και πριν προλάβω να ρωτήσω μου ζήτησε συγνώμη για την παρέμβαση της θείας η οποία επέμενε να πάρει τηλ σε μας γιατί η μάνα "σαν ξενη που έιναι" δεν θα κατάλαβε καλά...
το εντυπωσιακό στην υπόθεση είνιαι ότι η εν λόγω θεία του παιδιου, είναι συνάδελφος δασκάλα, σχετικά νέα σε ηλικία, που σημαίνει πληροφόρηση, ευγενεια, ακριβεις ερωτήσεις και όχι κατηγορίες. τι να πω.. ότι πριν μάθω την ιδιότητα απορρούσα με ποιο δικαίνωμα τηλεφωνεί να μας κατηγορήσει ότι θεωρούμε το παιδί καθυστερημένο;; ότι δεν ρωτησε όπως είπε στη μητέρα αλλά με υφος τα έσουρε στη συναδελφο;; ότι είναι δασκάλα;;;
συγνώμη αλλά το θεωρώ το λιγότερο ντροπή 1ον να μην ξερει τι σημαινει προβλημα συμπεριφοράς παιδιού ( απορώ στις δικές της μαμάδες τί λέει δηλ..) και 2ον να απαξιώνει με τέτοιο τρόπο τις συναδελφισσές της τη στιγμή μάλιστα που εμείς έχουμε το παιδί 8 ώρες και αυτή το βλέπει όταν ερχεται στην αθήνα...
-
Δεν γνωρίζω ......... και ρωτάω : Δίνουν τα ΚΔΑΥ ψυχολογικές συμβουλές στις μαμάδες σε περιπτώσεις παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικότητα ?
Είχα την εντύπωση οτι στα ΚΔΑΥ παραπέμπουμε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες .
-
Kathyk ............η θεία αντέδρασε σα γνήσια Ελληνίδα που της έθξες το ανήψι...................
Ενώ η μητέρα ως ξένη έχει μεγαλώσει με διαφορειτκή νοοτροπία.
-
Δεν γνωρίζω ......... και ρωτάω : Δίνουν τα ΚΔΑΥ ψυχολογικές συμβουλές στις μαμάδες σε περιπτώσεις παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικότητα ?
Είχα την εντύπωση οτι στα ΚΔΑΥ παραπέμπουμε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες .
δεν ξερω πως ακριβως μιλάνε με τους γονείς στα κδαυ. όταν ομως απεναντί σου έχεις μια κουρασμένη μητέρα το να την προσεγγίσεις μ αυτό τον τρόπο ώστε να μη νιώσει ότι το παιδί της έχει κάτι σοβαρό και ότι θα βοηθηθούν και οι 2 (εφόσον το παιδί ηρεμεί-ηρεμεί και η μητερα και αλληλεπιδρούν) νομιζω ότι βοηθά.
-
Kathyk ............η θεία αντέδρασε σα γνήσια Ελληνίδα που της έθξες το ανήψι...................
Ενώ η μητέρα ως ξένη έχει μεγαλώσει με διαφορειτκή νοοτροπία.
μόνο που το ανήψι το αποκαλούσε "το δικό μου το παιδί" και μόνο που η θεια ειναι δασκάλα, δεν κατεβηκε τωρα από το χωριό στο βουνο
-
Ε ναι καλέ............. θα την έβαλε η πεθερά της ξένης............. ;) ;) ;) ;) ;) ;)
-
Δεν γνωρίζω ......... και ρωτάω : Δίνουν τα ΚΔΑΥ ψυχολογικές συμβουλές στις μαμάδες σε περιπτώσεις παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικότητα ?
Είχα την εντύπωση οτι στα ΚΔΑΥ παραπέμπουμε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες .
δεν ξερω πως ακριβως μιλάνε με τους γονείς στα κδαυ. όταν ομως απεναντί σου έχεις μια κουρασμένη μητέρα το να την προσεγγίσεις μ αυτό τον τρόπο ώστε να μη νιώσει ότι το παιδί της έχει κάτι σοβαρό και ότι θα βοηθηθούν και οι 2 (εφόσον το παιδί ηρεμεί-ηρεμεί και η μητερα και αλληλεπιδρούν) νομιζω ότι βοηθά.
Δεν μου απάντησες στην ερώτηση μου . Ποια παιδιά παραπέμπουμε στα ΚΔΑΥ ?
Πάντως στο σχολείο που είμαι , έχουμε εκπαιδευτικό Ειδικής Αγωγής που ασχολείται αποκλειστικά με παιδιά με μαθησιακά προβλήματα (που έχουν διαγνωστεί απο τα ΚΔΑΥ) και οταν της ζητήθηκε απο τον διευθυντή (δεν συμπληρώνει ωράριο) να ασχοληθεί με παιδιά που παρουσιάζαν έντονα προβλήματα συμπεριφοράς , απάντησε οτι : Δεν είναι αυτή η δουλειά της .
-
τα προβλήματα συμπεριφοράς ενδεχεται να προέρχονται και από μαθησιακές δυσκολίες. εγώ μπορεί να βλέπω τέτοια σημάδια όμως δεν μπορώ να μιλήσω στους γονείς γιαυτά γιατί δεν επιτρεπεται να κάνω διαγνωση. από κει και πέρα όταν το παιδί το δούνε ολοκληρωμένα θα διαπιστώσουν τί ακριβώς συμβαίνει. ΚΑΙ τα παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς πρεπει να παραπεμπονται. αυτοί θα κρίνουν και άν λόγω ανωριμότητας πρέπει να παρακολουθήσει ξανά την τάξη (με σύμφωνη γνώμη γονεα - συμβούλου βεβαια). φέτος έχω στο νηπιαγ ένα τέτοιο παιδί που θα έπρεπε να είναι πρωτη και κατά τη γνώμη μου ..ουτε του χρόνου θα ναι έτοιμο..
-
Ε ναι καλέ............. θα την έβαλε η πεθερά της ξένης............. ;) ;) ;) ;) ;) ;)
μη το γελας καθόλου. η μητέρα είπε, ότι με τη μητέρα της και τον άντρα της συμφώνησαν να μην ακυρώνει ο ένας τον άλλον και να μην επεμβαίνουν όταν μιλάει στο παιδί κάποιος και η πεθερα έιναι όλο γλύκες και χαιδεματα όταν του κάνουν παρατήρηση :-\
-
Δεν γνωρίζω ......... και ρωτάω : Δίνουν τα ΚΔΑΥ ψυχολογικές συμβουλές στις μαμάδες σε περιπτώσεις παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς και επιθετικότητα ?
Είχα την εντύπωση οτι στα ΚΔΑΥ παραπέμπουμε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες .
δεν ξερω πως ακριβως μιλάνε με τους γονείς στα κδαυ. όταν ομως απεναντί σου έχεις μια κουρασμένη μητέρα το να την προσεγγίσεις μ αυτό τον τρόπο ώστε να μη νιώσει ότι το παιδί της έχει κάτι σοβαρό και ότι θα βοηθηθούν και οι 2 (εφόσον το παιδί ηρεμεί-ηρεμεί και η μητερα και αλληλεπιδρούν) νομιζω ότι βοηθά.
Δεν μου απάντησες στην ερώτηση μου . Ποια παιδιά παραπέμπουμε στα ΚΔΑΥ ?
Πάντως στο σχολείο που είμαι , έχουμε εκπαιδευτικό Ειδικής Αγωγής που ασχολείται αποκλειστικά με παιδιά με μαθησιακά προβλήματα (που έχουν διαγνωστεί απο τα ΚΔΑΥ) και οταν της ζητήθηκε απο τον διευθυντή (δεν συμπληρώνει ωράριο) να ασχοληθεί με παιδιά που παρουσιάζαν έντονα προβλήματα συμπεριφοράς , απάντησε οτι : Δεν είναι αυτή η δουλειά της .
Ο όρος μαθησιακά προβλήματα είναι όρος "ομπρέλα" για μια σειρά από ζητήματα που μπορεί να οδηγούν σε μαθησιακά προβλήματα. Μαθησιακό πρόβλημα μπορεί να έχουν όχι μόνο τα παιδιά με δυσλεξία αλλά και παιδιά με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματική Προσοχή και Υπερκινιτηκότητα) ή σύνδρομο αυτισμού και ένα σωρό άλλα. Έτσι τα ΚΔΑΥ καλούνται να αξιολογήσουν τι είδους πρόβλημα έχει ένας μαθητής και απο το οποίο πολλές φορές πηγάζουν όχι μόνο τα μαθησιακά του προβλήματα αλλά και τα προβλήματα συμπεριφοράς μέσα στο σχολείο. Οι εκπαιδευτικοί με ειδίκευση στην Ειδική Αγωγή δεν είναι ούτε ψυχολόγοι ούτε θεραπευτές δηλαδή δεν έχουν τέτοιες εξειδικευμένες γνώσεις παρέμβασης σε προβληματική συμπεριφορά. Ίσως γι' αυτό αρνήθηκε να ασχοληθεί γιατί δηλαδή δεν ξέρει πως να το αντιμετωπίσει.
-
Το ένα παιδί πάντως σύμφωνα με την μητέρα , είχε υπερκινητικότητα (το είχε πάει σε ψυχολόγους, αλλα στο σχολείο δεν ειχε φέρει κάποιο έγγραφο) . Σε μια τέτοια περίπτωση , τι λύση προτείνουν τα ΚΔΑΥ ?
-
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα ΚΔΑΥ ή ΚΕΔΥΥ σύμφωνα τη νέα τους ονομασία ρίξτε μια ματιά στο προσχέδιο νόμου για την Ειδική Αγωγή (http://www.ypepth.gr/el_ec_page8915.htm) κι εκεί θα σας λυθούν αρκετές απορίες σχετικά με το ποιοι μαθητές θεωρούνται μαθητές με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (Αρθρο 3) και στο Αρθρο 4 θα βρείς πληροφορίες για τους Διαγνωστικούς Αξιολογικούς και Υποστηρικτικούς Θεσμούς.
-
Το ένα παιδί πάντως σύμφωνα με την μητέρα , είχε υπερκινητικότητα (το είχε πάει σε ψυχολόγους, αλλα στο σχολείο δεν ειχε φέρει κάποιο έγγραφο) . Σε μια τέτοια περίπτωση , τι λύση προτείνουν τα ΚΔΑΥ ?
Η Διαταραχή της υπερκινητικότητας ή της ελλειματικής προσοχής είναι εγγενές πρόβλημα , βιολογικό και σε μερικές περιπτώσεις δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με ψυχολογική υποστηριξη χρειάζονται και φάρμακα. Η διάγνωση της ΔΕΠΥ δεν είναι κάτι απλό γι αυτό και θα πρέπει να γίνεται από μια σειρά ειδικών όπως και νευρολόγων κ.α. Στο σχολείο να ξέρεις ότι έγκυρο θεωρείται μόνο το χαρτί διάγνωσης από τα ΚΔΑΥ και από κάποια Δημόσια Κέντρα Ψυχικής Υγείας που είναι αναγνωρισμένα από το ΥΠΕΠΘ (Λίστα των οποίων έχουν στα συρτάρια τους οι διευθυντές των σχολείων). Ανάλογα με την περίπτωση και την έκταση του προβλήματος αντιμετωπίζεται η κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Δεν μπορώ να σου πω τι προτείνουν τα ΚΔΑΥ μόνο κάποιος που εργάζεται σε ΚΔΑΥ μπορεί να σου απαντήσει εφόσον γνωρίζει την περίπτωση :-\
-
Επαναφέρω το θέμα γιατί θα ήθελα τη γνώμη σας στο εξής:
Προσλήφθηκα ως ωρομισθια και ανάμεσα στα μαθήματα που μου έδωσαν είναι και τα αρχαία γενικής στη Γ' Λυκείου, ο γνωστός μας δηλ Επιτάφιος του Θουκυδίδη. Το μάθημα είναι εντελώς απαξιωμένο από τους μαθητές από τότε που το έκαναν γενικής παιδείας με αποτέλεσμα να μην ενδιαφέρονται καθόλου.
Αδιαφορούν, μιλάνε μεταξύ τους συνεχώς, λύνουν ασκήσεις για το... φροντιστήριο που έχουν το απόγευμα και γενικά γίνεται μεγάλη φασαρία και πανικός στο μάθημα.
Δυστυχώς πιαστηκα εξ απροόπτου, δεν την περίμενα τόση απαξίωση και δεν το χειρίστηκα σωστά την 1η και μοναδική μέχρι τώρα φορά που μπήκα στην τάξη :(
Σκοπεύω να τους φερθώ εντελώς διαφορετικά στο επόμενο (το 2ο δηλ) μάθημα. Αλλά ανησυχώ μήπως είναι αργά πια για να τους επιβληθώ και τουλάχιστον να περνά η ώρα του μαθήματος αξιοπρεπώς; Σκέφτομαι να τους πω ότι πρώτη και τελευταία φορά ανέχτηκα να γίνεται αυτός ο χαμός στην τάξη, ότι ξέρω πως δεν τους ενδιαφέρει το μάθημα αλλά εγώ πληρωνομαι για να τους κάνω Θουκυδίδη και από τη στιγμή που είναι μαθημά τους, αν θέλουν βαθμό, οφείλουν να δείξουν κάποιο ενδιαφέρον... αλλιώς θα βρεθώ στη δυσάρεστη θέση να βάλω βαθμούς κάτω από τη βάση και να βγάζω έξω κόσμο με μονόωρες....
Πώς σας φαίνεται αυτή η προσέγγιση; θα πιάσει; Τι λέτε οι πιο έμπειροι; Γιατί δεν είναι δυνατόν να κυλήσει έτσι όλη η χρονιά! Μιλάμε γινεται τρελός πανικός! Οι άλλοι καθηγητές που δουλεύουν στο σχολείο μου είπαν ότι αύτό είναι το πιο ζωηρό τμήμα -και μάλλον γι' αυτό μου το έδωσαν για να τοξεφορτωθούν ::)
-
εμπειρια δεν εχω αλλα δεν θα ειχα αυτην την αντιμετωπιση. εξαλλου μια μονο ωρα εκανες. δεν ειναι οτι εχεις μπει 5-10 φορες κ η κατασταση αυτη συνεχιζεται. στη θεση σου θα ελεγα τα εξης:
"την προηγουμενη φορα που ηρθα η κατασταση ηταν απαραδεκτη. κατανοω οτι επειδη το μαθημα ειναι γενικης παιδειας δε σας ενδιαφερει οπως τα μαθηματα κατευθυνσης αλλα δε μπορειτε να συμπεριφερεστε ετσι. τουλαχιστον πριν ξεγραψετε το μαθημα, δωστε του μια ευκαιρια. προσεξτε λιγο κ αν δειτε οτι οντως δε σας ενδιαφερει κ δεν εχει τιποτα να σας προσφερει τοτε ειναι δικη σας επιλογη. απο τη μερια μου θα κανω ο,τι μπορω για να σας ειναι ευχαριστο αλλα θελω κ τη δικη σας συμμετοχη. εγω εχω ολη την καλη διαθεση να σας βοηθησω. κ μην ξεχνατε οτι καθε μαθημα εχει κατι να σας προσφερει κ μαθαινετε πραγματα"
αν το τμημα που εχεις ειναι θεωρητικης κατευθυνσης ειναι ακομη καλυτερα αφου μπορεις να τους πεις οτι θα τους βοηθησει στη γνωση τους στα αρχαια. αν εισαι επιεικης στην αρχη κ δεν πιασει ουτε αυτο τοτε μπορεις να γινεις πιο σκληρη κ ν'αρχισεις τις απειλες. κατα την ταπεινη μου αποψη παντως ειναι ακομη πολυ νωρις για να γινεις τοσο αυστηρη. ασε που μπορει να σου γυρισει μπουμερανγκ. αλλα επειδη η θεωρια απεχει πολυ απο την πραξη οι πιο εμπειροι θα σου απαντησουν καλυτερα.
παντως τα παιδια εκτιμουν την ειλικρινεια... ;)
-
....παντως ειναι ακομη πολυ νωρις για να γινεις τοσο αυστηρη. ασε που μπορει να σου γυρισει μπουμερανγκ. αλλα επειδη η θεωρια απεχει πολυ απο την πραξη οι πιο εμπειροι θα σου απαντησουν καλυτερα.
παντως τα παιδια εκτιμουν την ειλικρινεια... ;)
Αυτό σκέφτομαι, μήπως κάνω τα πράγματα χειρότερα, αλλά πόσο χειρότερα; μιλάμε για πλήρη αδιαφορία και γράψιμο.... αυτά που λες τους τα είπα. ησύχασαν για 3 λεπτά και μετά ξανά τα ίδια... πετάχτηκε μια μαθητρια και άρχισαν να συζητάνε για το... πότε θα ήταν καλύτερα να κάνουν το χορό του σχολείου! Κι όχι συζητώντας ήρεμα αλλά ουρλιάζοντας! βλέπεις διαφωνούσαν τα μπουμπούκια μου!
Τελοσπάντων, θα είμαι πιο αυστηρή την επόμενη φορά και... θα δούμε... :-\
-
maryvas έμπειρη δεν είμαι, αλλά διαφωνώ. Απ' ότι έχω κατάλάβει, ΠΟΤΕ δεν είναι πολύ νωρίς για να γίνεις αυστηρός. Πολύ αργά , ίσως ;)
olgalia καλά αυτά που σου έγραψε ο/η maryvas , αλλά εγώ θα σου έλεγα να προσθέσεις μετά και τα εξής λόγια: "ακόμα όμως και εάν αποφασίσετε πως το μάθημα δεν σας ενδιαφέρει, να σας ξεκαθαρίσω ότι ΔΕΝ μπορείτε να διαταράσσετε την διαδικασία του μαθήματος. Επίσης, εάν θέλετε προβιβάσιμο βαθμό, θα πρέπει να κάνετε το λιγότερο μερικά βασικά πράγματα (όπως πχ τις μισές ασκήσεις, αυτό θα το ορίσεις εσύ)."
Επίσης, εάν πέσεις μπροστά στο επιχείρημα "δεν προλαβαίνουμε κυρία", τότε μπορείς να απαιτήσεις την συμμετοχή στην τάξη ("αφού είστε που είστε εδώ μέσα στην ώρα του μαθήματος, άμα μου λέτε πως δεν προλαβαίνετε να διαβάσετε εκτός τάξης, τότε θα πρέεπι να δείξετε το ενδιαφέρον σας για το μάθημα εντός")
-
olgalia, χωρίς να θέλω να σε λυπήσω, το να μάθουν κάτι είναι από δύσκολο εως αδύνατον, που να χτυπηθείς κάτω εσύ! Άλλωστε είναι και δικαίωμά τους... να μας γράφουν! >:( Το να κάνουν ησυχία,όμως, είναι υποχρέωσή τους και δεν το διαπραγματευόμαστε. Εγώ το δίδασκα πέρυσι το μάθημα και ομολογώ ότι δε συνάντησα ιδιαίτερα προβλήματα (βέβαια και το τμήμα δεν ήταν τραγικό). Θα σου πρότεινα τα εξής:
1. Αν θες το θέμα να το χειριστείς με τη μέθοδο του διαλόγου, συμφωνώ με τους συναδέλφους! Και τόνισε ότι ο μόνος λόγος που τους ανέχτηκες την προηγούμενη φορά ήταν επειδή ήταν το 1ο μάθημα.
2. Αν θες να το χειριστείς με τη... μέθοδο του τσαμπουκά.... άσε πάντα να επικρέμαται η απειλή της απουσίας. Άλλωστε η Γ Λυκείου πάντα τις υπολογίζει. Εν ανάγκη πέτα και 1-2 έξω για παραδειγματισμό!
3. Έτσι κι αλλιώς το πολύ να φτάσεις μέχρι το 39-40 και στο τέλος θα τους πεις να προσέξουν 2 κείμενα (συνήθως 37 και 39). Οπότε υπάρχει και η μέθοδος που έχω δει ότι εφαρμόζεται από πολλούς συναδάλφους και έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.... τους υπαγορεύεις τα σχόλια! Αυτοί τα γράφουν αργά αργά συνήθως και περνάει η ώρα ωραία και καλά χωρίς να ανοίξει μύτη! ;)
Υ.Γ. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι σου πάσαραν το χειρότερο τμήμα!!!! >:( Λες να φύλαγαν για τον ωρομίσθιο τα καλά;
-
Σας ευχαριστώ, οι γνώμες κ η εμπειρία σας μου είναι πολύ χρήσιμες. Σκοπεύω στο 2ο μάθημα να ξεκινήσω αρχικά με το "φιλότιμο" κι αν δω ότι δεν έχει αποτέλεσμα τότε να χρησιμοποιήσω την αυστηρότητα. ελπίζω να πιάσει... θα σας ενημερώσω για το αποτέλεσμα!
-
Τελικά δεν έγινε μάθημα γιατί τα μπουμπούκια μας έκαναν κατάληψη!!!
Πάντως συζητώντας με τους άλλους καθηγητές έμαθα ότι η μαθητρια που ούρλιαζε το έχει συνήθειο να ουρλιάζει γιατί λέει είναι... τρελή! ???
Και οι γονείς της το ίδιο, παίρνουν ψυχοφάρμακα και έχουν νοσηλευτεί σε κλινική και οι δύο!!! ::) ::) ::)
Τι να πω, τόσα χρόνια σε φροντιστήρια και πρώτη μου φορά σε σχολείο, τελικά το τελευταίο πράγμα που είμαστε σε μια τάξη είναι να είμαστε καθηγητές.... :-\
-
Aααα, πολλά ζητάς!!! Άκου να κάνεις μάθημα!!! ::)
Από ό,τι έχω καταλάβει πάντως εγώ στα χρόνια που είμαι ωρομίσθια και αναπληρώτρια, το υπουργείο θέλει ένα άτομο που με 1200 ευρώ να κάνει και να είναι τα εξής:
καθηγητής, ψυχολόγος, μπόγιας, θηριοδαμαστής, λογιστής, γραμματέας, προγραμματιστής, καθαρίστρια, απολυμαντής, γιατρός - νοσοκόμος... :( :( ::) ::) ::)
Το μόνο που δε μας έχουν ζητήσει ακόμη είναι.... table dance!!! ;D
-
όταν έχεις μια ακραία κατάσταση με έναν μαθητή που έχει ξεφύγει από κάθε λογικό πλαίσιο, όπου η επίπληξη, η ωριαία αποβολή, η ημερίσια ή διήμερη αποβολή, η ενημέρωση γονέων κλπ κλπ όχι απλά δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά μοιάζουν αστεία, τι μπορεί να κάνει το σχολείο; Νομικά δηλαδή πως κινείται το σχολείο και τι προβλέπεται;
Αναφέρομαι σε περιστατικό όπου μαθητής βρίζει τον καθηγητή του μέσα στην τάξη με την μεγαλύτερη χυδαιότητα που μπορείτε να φανταστείτε. Στη συνέχεια επιχειρεί να δείρει τον διευθυντή και να τα σπάσει όλα μέσα στο γραφείο όταν τον πάνε εκεί. Βάζει φωτιά στην κουρτίνα μέσα στο μάθημα φωνάζοντας ότι όλοι εδώ θα καούμε μαζί, προκαλλώντας τον πανικό στους συμμαθητές αλλά και καθηγητές.
Ο μαθητής λέει ότι δεν τον νοιάζει καθόλου αν θα μείνει και για τα επόμενα 10 χρόνια στην ίδια τάξη και ότι έχει το σχολείο και όλους τους καθηγητές γραμμένους και ότι θα κάνει ότι του γουστάρει.
Οι γονείς (χωρισμένοι) λαβαίνουν γνώση της κατάστασης και αδιαφορούν λέγοντας ότι το ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ή δεν θέλουμε να έχουμε ανάμιξη, πετώντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλον να λύσει το πρόβλημα.
Αντιλαμβάνεστε το πρόβλημα
Η λύση ποιά είναι; τι κάνεις τότε;
Εμας μας πετάξανε σε μια τάξη να διδάξουμε χωρίς να έχουμε ιδέα για διαχείριση τέτοιων καταστάσεων, και θεωρηθήκαμε ικανοί επειδή γράψαμε σε έναν ΑΣΕΠ επιτυχώς τα multiple choice. Αλλά ας μην ανοίξω τέτοιο θέμα;
Αποβολή για πάντα από το σχολείο; έχουμε το δικαίωμα; έτσι απλά με μια αποφαση συλλόγου ή πρέπει να κινήσουμε άλλες διαδικασίες;
Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος; μα καλά αυτή είναι λύση; εκεί που θα πάει θα συνετιστεί επειδή τον έδιωξαν από ένα σχολείο; Μιλάμε για άτομο που δεν τον νοιάζει και δεν λογαριάζει τίποτα.
Φαντάζομαι ότι κατι θα προβλέπεται για τέτοιες περιπτώσεις.
Τι λέει η νομοθεσία;
-
Ψυχιατρική γνωμάτευση με τη σύφωνη γνώμη των γονέων και ανάλογα με το πόρισμα αποφασίζει ο σύλλογος τις κινήσεις του!
-
Προφανώς χρειάζεται ψυχιατρική παρακολούθηση.
Πάντως θυμάμαι ότι την εποχή που ήμουν εγώ μαθητής οι αποβολές για πάντα από ένα σχολείο (όχι ότι έλυναν και το πρόβλημα, τουλάχιστον όχι πάντα) γινόντουσαν σε πολύ πιο ήπιες περιστάσεις. Δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι από τότε στους κανονισμούς.
-
ένας σύλλογος είναι καλυμμένος νομικά αν αποφασίσει αποβολή για πάντα από το σχολείο;
Και τι γίνεται μετά; τον μαθητή πρέπει να τον δεχτεί κάποιο άλλο σχολείο υποχρεωτικά; η κοινωνία δηλαδή πως μεριμνά για αυτόν;
ή τον αποβάλλουμε για πάντα και δεν μας νοιάζει τι θα απογίνει; ο νόμος τι προβλέπει;
ή αν κάνουμε κάτι τέτοιο θα πάμε όλοι μέσα;
-
Δε γνωρίζω τη νομοθεσία, αλλά θυμάμαι ότι στο σχολείο που δούλευα είχαμε μια περίπτωση μαθητή πολύ δύστροπου,αδιάφορου κλπ ένα βήμα πριν από αυτό που περιγράφεις!Το παιδί ήρθε στο σχολείο στη μέση της σχολικής χρονιάς από άλλο σχολείο που τον είχε διώξει με το δικαιολογητικό της "αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος ως μεθόδου σωφρονισμού της συμπεριφοράς του" με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων και ενημέρωση της δευτεροβάθμιας....Μήπως κάτι τέτοιο θα βοηθούσε;
-
http://www.0-18.gr/downloads/EGGYKLIOS%20GIA%20ALLAGI%20SCHOLIKOU%20PERIVALLONTOS.pdf
Σχετικά με την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος
-
πολύ χρήσιμο αυτό που παρέθεσες.
Δεν καταλαβαίνω όμως πως λειτουργεί παιδαγωγικά η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Πως δηλαδή λειτουργεί αυτή η μέθοδος θετικά ως προς το να συνετίσει τον μαθητή.
Γιατί ένας τέτοιος μαθητής θα συνετιστεί δηλαδή με την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος; και γιατί να μην κάνει τα ίδια και στο νέο περιβάλλον που θα πάει;
Αναφέρθηκε και παραπάνω περίπτωση μαθητή που δημουργούσε προβλήματα που είχε έρθειστο σχολείο ύστερα από αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.
προσωπικά η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος μου φαίνεται ως ένας τρόπος να απαλλαχτούμε από τον μαθητή και να πετάξουμε το μπαλάκι σε ένα άλλο σχολείο. Μακάρι να κάνω λάθος σε αυτό...
-
Την ίδια απορία είχα και εγώ πέρυσι, όταν μας ήρθε ένα παληκάρι της Γ' Γυμν μετά τα Χριστούγεννα. Τον τοποθέτησαν στο καλύτερο και πιο ήσυχο τμήμα. Το παιδί ήθελε τον χρόνο του να γνωριστεί με τους άλλους, να κάνει την φιγούρα του, να αποκτήσει παρέα στις σκανδαλιές (όχι βέβαια τα τραγικά που περιέγραψες :o) Τον είχε και από κοντά και η διευθύντρια και μέχρι να πάρει αέρα, ήρθε το Πάσχα, ήρθαν και οι εξετάσεις, τελείωσε η χρονιά... ;) Έτσι και το προηγούμενο σχολείο απαλλάχθηκε από τον μαθητή και το καινούριο δεν δεινοπάθησε.
Λειτούργησε όμως παιδαγωγικά στο παιδί αυτή η αλλαγή? Προβληματίζομαι και εγώ όπως και εσύ.
-
http://www.0-18.gr/downloads/EGGYKLIOS%20GIA%20ALLAGI%20SCHOLIKOU%20PERIVALLONTOS.pdf
Σχετικά με την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος
"3. Θα πρέπει να γίνεται αναλυτική αναφορά στις παιδαγωγικές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν σε
προηγούμενες περιπτώσεις για το συγκεκριμένο μαθητή και αναλυτική αναφορά των κυρώσεων
που επιβλήθηκαν πριν την υιοθέτηση της τελευταίας κατά σειρά κύρωσης."
Υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι βγάζουν έξω έναν μαθητή με ωριαία αποβολή και δεν την γράφουν στο ποινικολόγιο. Αυτό είναι λάθος. Όλες οι ωριαίες αποβολές πρέπει να γράφονται στο ποινικολόγιο.
Υπάρχει και κάποιος νόμος (δεν είδα πουθενά να εφαρμόζεται) που λέει ότι στις 3 ωριαίες αποβολές ο διευθυντής αν θέλει μπορεί να δώσει 1 ημέρα αποβολή. Επίσης όταν καλείτε κάποιος κηδεμόνας καλό είναι να υπογράφει κάπου ότι έλαβε γνώση για την συμπεριφορά του μαθητή κ.λ.π
Δεν μπορείς να ζητήσεις αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος για μαθητή, για τον οποίο δεν έχεις ένγραφες αποδείξεις.
Τώρα για το που θα πάει ο μαθητής και τι είναι το καλύτερο γι αυτόν, τι να πω. Ας ασχοληθούν και οι γονείς του μαζί του. Για να έφτασε σε αυτό το σημείο την ευθύνη την έχουν οι γονείς του.
-
Προσωπικά, δεν βρίσκω χρησιμότητα στην αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Τουλάχιστον, όσες φορές δεχθήκαμε μαθητή από άλλο σχολείο λόγω αποβολής, δεν υπήρχε διαφορά στη συμπεριφορά του. Ίσως ένα είδος προσφοράς κοινωνικού έργου στο χώρο του σχολείου να ήταν καλύτερος τρόπος σωφρονισμού.
Οι γονείς πώς να ασχοληθούν χωρίς υποστήριξη; Πολλές φορές τους ταλανίζουν οικογενειακά ή οικονομικά προβλήματα που δεν τους επιτρέπουν να επικεντρωθούν στο παιδί τους. Άσε που έχουν κουραστεί και πολλές φορές το θεωρούν χαμένη υπόθεση (αυτό είναι και το τραγικό, κατά τη γνώμη μου).
Η πολιτεία δεν συνειδητοποιεί ότι η σχολική παραβατικότητα έχει πολλές πιθανότητες να εξελιχθεί σε πραγματική εγκληματικότητα αργότερα. Οπότε, θα ήταν προς όφελος του συνόλου να αντιμετωπίζονταν κάποιες καταστάσεις από νωρίς. Τι λέω τώρα, τέτοια εποχή...
-
η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος λειτουργεί θετικά μόνο στην περίπτωση όπου ο μαθητής συμπεριφερόνταν άσχημα εξαιτίας κάποιων συγκεκριμένων καθηγητών ή συμμαθητών που "δεν χώνευε".
Όμως δεν νομίζω ότι αυτή είναι η σύνηθης περίπτωση.
Ενας προβληματικός μαθητής είναι προβληματικός σε οποιοδήποτε σχολικό περιβάλλον και αν πάει...
Πως μπορεί να λυθεί μια κατάσταση όταν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή συμμαθητών αλλά και καθηγητών από τον συγκεκριμένο μαθητή;
Ήδη κάποιοι καθηγητές αρνούνται να μπουν στην τάξη αν είναι μέσα αυτός ο μαθητής και επικαλούνται ότι απειλείται η ασφάλεια τόσο των ιδίων όσο και των υπολοίπων μαθητών.
Η πολιτεία τι θέση παίρνει; Τον διώχνουμε από όλα τα σχολεία του νομού και της Ελλάδος και τον αφήνουμε στην τύχη του και δεν μας ενδιαφέρει για το μετά;
Μάλλον αυτή φαίνεται να είναι η λύση.
Τα ΚΕΔΔΥ μπορούν να επέμβουν και να σώσουν την κατάσταση; Αν και αυτά φαίνεται να τα καταργεί (http://m.alfavita.gr/artro.php?id=44549 (http://m.alfavita.gr/artro.php?id=44549))
Δεν μπορεί να μην προβλέπεται κάτι για αυτές τις ακραίες περιπτώσεις
-
όταν έχεις μια ακραία κατάσταση με έναν μαθητή που έχει ξεφύγει από κάθε λογικό πλαίσιο, όπου η επίπληξη, η ωριαία αποβολή, η ημερίσια ή διήμερη αποβολή, η ενημέρωση γονέων κλπ κλπ όχι απλά δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά μοιάζουν αστεία, τι μπορεί να κάνει το σχολείο; Νομικά δηλαδή πως κινείται το σχολείο και τι προβλέπεται;
Αναφέρομαι σε περιστατικό όπου μαθητής βρίζει τον καθηγητή του μέσα στην τάξη με την μεγαλύτερη χυδαιότητα που μπορείτε να φανταστείτε. Στη συνέχεια επιχειρεί να δείρει τον διευθυντή και να τα σπάσει όλα μέσα στο γραφείο όταν τον πάνε εκεί. Βάζει φωτιά στην κουρτίνα μέσα στο μάθημα φωνάζοντας ότι όλοι εδώ θα καούμε μαζί, προκαλλώντας τον πανικό στους συμμαθητές αλλά και καθηγητές.
Ο μαθητής λέει ότι δεν τον νοιάζει καθόλου αν θα μείνει και για τα επόμενα 10 χρόνια στην ίδια τάξη και ότι έχει το σχολείο και όλους τους καθηγητές γραμμένους και ότι θα κάνει ότι του γουστάρει.
Οι γονείς (χωρισμένοι) λαβαίνουν γνώση της κατάστασης και αδιαφορούν λέγοντας ότι το ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ή δεν θέλουμε να έχουμε ανάμιξη, πετώντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλον να λύσει το πρόβλημα.
Αντιλαμβάνεστε το πρόβλημα
Η λύση ποιά είναι; τι κάνεις τότε;
Εμας μας πετάξανε σε μια τάξη να διδάξουμε χωρίς να έχουμε ιδέα για διαχείριση τέτοιων καταστάσεων, και θεωρηθήκαμε ικανοί επειδή γράψαμε σε έναν ΑΣΕΠ επιτυχώς τα multiple choice. Αλλά ας μην ανοίξω τέτοιο θέμα;
Αποβολή για πάντα από το σχολείο; έχουμε το δικαίωμα; έτσι απλά με μια αποφαση συλλόγου ή πρέπει να κινήσουμε άλλες διαδικασίες;
Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος; μα καλά αυτή είναι λύση; εκεί που θα πάει θα συνετιστεί επειδή τον έδιωξαν από ένα σχολείο; Μιλάμε για άτομο που δεν τον νοιάζει και δεν λογαριάζει τίποτα.
Φαντάζομαι ότι κατι θα προβλέπεται για τέτοιες περιπτώσεις.
Τι λέει η νομοθεσία;
Εγώ θα έπαιρνα καλάσνικοφ και 2 ντουλάπες μπράβους, και στο επόμενο μάθημα, θα το φύλαγα κάτω από το μπουφάν, με το έμπαινα στη τάξη θα έπιανα το καλοπαίδι από το λαιμό με τη συνδρομή των μπράβων με το καλάσνικοφ στο κρόταφο και μετά θα έβλεπες τι ήσυχο θα καθόνταν :o :o :o :o :o
Χωρ΄ςι πλάκα ένας καθηγητής είχα ακούσει παλιά έφερε στο τμήμα του έναν στρατιωτικό των ΟΥΚ φίλο του για χρόνια, το τμήμα μέσα δεν είχε και τόσο καλά παιδιά, και τον έβαλε να επιβάλει σταρτιωτική πειθαρχία. Από ότι άκουσα βέβαι αο καθηγητής έφαγε ξύλο μετά από τα καλοπαίδια διότι ο ΟΥΚΑΣ τα φέρθηκε έτσι όπως το αξίζουν :o :o :o :o
Πλάκα κάνω (ως προς το πρώτη παράγραφο, το δεύτερο περιστατικό που περιγράφω είναι αληθινό), απλά είναι τραγικό το περιστατικό, σίγουρα για ψυχίατρο άμεσα, απορώ πως το άφησαν. Υπάρχουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Υποθέτω προσπαθείς να μην εκνευρίσεις ιδιαίτερα το μαθητή, δεν τον επιπλήττεις ιδιαίτερα με αυστηρό τρόπο, ενθαρύνεις και τον επιβραβεύεις έστω και αν σου δώσει μια κάπως σωστή απάντηση σε κάτι που ρωτάς.
Πιστεύω ότι ο μαθητής έχει συμβιβαστεί με την απόλυτη αποτυχία σε όλα τα επίπεδα, στο σπίτι αδιαφορούν για αυτό, θεωρώ ότι τεχνικές να του δώσεις έστω και ένα μικρό κίνητρο να ασχοληθεί με κάτι απλό την ώρα του μαθήματος, ας είναι και σχετικό με το μάθημα ή έστω άσχετο αλλά να είναι μια απλή ευχάριστη εργασία για αυτόν και φυσικά η επιβράβευση αν το εκτελέσει σωστά (είπαμε δεν χρειάζεται να είναι και ολόσωστο) θα βοηθήσει κάπως.
Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία, αλλά σίγουρα είναι δύσκολη η κατάσταση. Υποθέτω στα ΕΠΑΛ;;
-
ευχαριστώ,
αυτα ακριβώς επιχειρούμε να κάνουμε όλοι οι συνάδελφοι δηλαδή να του δίνουμε σημασία, να τον ενθαρύνουμε να του δείχνουμε ότι είμαστε κοντά του, να του δίνουμε ευκαιρίες , να τον αναδεικνύουμε να μην νιώθει παραμελημένος και ότι τρώει απόρριψη και στο σχολείο.
Δυστυχώς όμως μπήκε ο διάολος μέσα του! και έκανε ότι έκανε. Μας πήρε αρκετό διάστημα και νομίζαμε ότι κάπως τα είχαμε καταφέρει. Όμως τα γκρέμισε όλα ξαφνικα...
-
Το παιδί χρειάζεται ειδικό.Εσείς καλό θα ήταν να κρατάτε σε πρακτικό ό,τι κάνει και να απευθυνθείτε στο προιστάμενο διεύθυνσης.Το λέω αυτό γιατί σε κάποιο άλλο σχολείο μου είχαν πει για μια περίπτωση(πολύ πιο ήπια) που όταν δημιουργήθηκε πρόβλημα,οι γονείς έφεραν δικηγόρο και είχε πει στο διευθυντή ότι δεν μπορούν να αποδείξουν τίποτα από την προηγούμενη συμπεριφορά του παιδιού αφού δεν ήταν καταγεγραμμένο.Το κακό είναι ότι παρόμοιες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται με τη λογική...κάνουμε το σταυρό μας να περάσει η χρονιά.
-
ξέρετε, συνηθίζω να λέω ή μάλλον να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι ένας μαθητής δεν κάνει "φασαρία" αλλά "διαμαρτυρία"!
Αυτό είναι το σωστό να λέμε!! Η φασαρία είναι ουσιαστικά διαμαρτυρία γιατί η ώρα του φαίνεται ανιαρή, το σχολείο του φαίνεται βαρετό, δεν βρίσκει κάποιο νόημα και αντιδρά έτσι.
Κανείς δεν έχει σκεφτεί αυτά τα παιδιά που έχουν ένα 7ωρο γεμάτο μαθήματα, πάνε σπίτι να φάνε και μετά ξεκινάνε άλλο ένα 5ωρο-6ωρο φροντιστήρια τα απογεύματα μέχρι το βράδυ.
Αν το σκεφτεί κανείς, θα έλεγε ότι και λίγα που κάνουν στο σχολείο!
Εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε πιστεύω, στο γιατί τα παιδιά κάνουν "διαμαρτυρία"¨και όχι φασαρία. Δεν είναι προσωπικό το θέμα με τον εκάστοτε καθηγητή-καθηγήτρια. Δεν σου κάνει φασαρία γιατί έχει κάτι μαζί σου. Τα έχει με την κατάσταση.
Το έχω ξαναγράψει, ότι θα επρεπε το ωρολόγιο πρόγραμμα αντί για 5 ώρες Μαθηματικά εβδομαδιαίως ή 5 ώρες Αρχαία και αντί για 500 φιλολογικά μαθήματα, να συμπεριλάβει και Δραστηριότητες, όπως θεατρική ομάδα, χορωδία, μουσικό συγκρότημα, αθλητικές ομάδες, σκάκι, ζωγραφική, διακοσμητική κλπ
Και αυτά μέσα στο ωρολόγιο πρόγραμμα, να "σπάει" η μονοτονία και το κουραστικό πρόγραμμα.
Με λίγα λόγια αν ένας μαθητής έρχεται με όρεξη στο σχολείο, γιατί ξέρει ότι κάποιες ώρες από τις 7 θα τις περάσει δημιουργικά , τότε θα αποκτήσει νόημα για αυτόν. Κατ' επέκταση, δεν θα έχει λόγο τότε να σου κάνει φασαρία και να δημιουργεί προβλήματα
Η ειρωνία ξέρετε ποιά είναι; ότι και η ίδια η νομοθεσία το προβλέπει αυτό! σε περίπτωση που ένας μαθητής κάνει φασαρία τον απομακρύνεις από την αίθουσα και κάποιοςάλλος καθηγητής ή διευθυντής φροντίζει να τον απασχολήσει με κάτι δημιουργικό για αυτόν!!
Στην εκπομπή "Η δυστυχία να είσαι μαθητής" του Παύλου Τσίμα στο mega (ψάξτε το στο Youtube θα βρείτε τα επεισόδια) δείχνει ένα σχολείο του εξωτερικού, όπου εκεί βλέπεις τον μαθητή να έχει 1η ώρα χορό, 2η ώρα κινηματογράφο και να σου λέει ότι αποφάσισε ο μαθητής να μην πάρει Μαθηματικά το 1ο τετράμηνο και να τα πάρει το 2ο για να μην φορτωθεί πολύ το πρόγραμμά του!!
Ακούγονται εξωγήινα αυτά για εμας το ξέρω. Όμως ο κάθε μαθητής φτιάχνει το πρόγραμμά του. Υπάρχει ευελιξία.
Αυτά πιστεύω κρύβονται πίσω από την όποια προβληματική συμπεριφορά παρατηρούμε καθημερινά.
Γιατί όσα προβλήματα και αν έχει ενα παιδί και τραύματα από το σπίτι του, αν στο σχολείο έβρισκε έναν ενδιαφεροντα κόσμο για αυτό, τότε θα είχε και άλλη στάση!
-
Ωραιότατα όσα λες. ΑΛΛΑ, εδώ δεν υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη στο σχολείο. Σε λίγο όποιος βρίσκεται εκεί κοντά , δηλαδή, ο επιστάτης, η καθαρίστρια, θα διδάσκουν και από 1 μάθημα :o μια και απαξιώνονται σχολικά μαθήματα ως "περιττά". Όταν, λοιπόν, απαξιώνουν τα πάντα, πιστεύεις ότι τους κόβει μέχρι εκεί, να σκεφτούν δηλαδή την ευεργετκή επίδραση του χορού, της μουσικής κλπ; Ίσα ίσα που για το υπουργείο, όλα αυτά θα είναι ένας επιπλέον βραχνάς ως προς τους διορισμούς και τις ειδικότητες που θα πρέπει να τις διδάξουν.
-
Πολύ με βοήθησε το βιβλίο του David Fontana, Ο εκπαιδευτικός στην τάξη, εκδ. Σαββάλας, Αθήνα,1996 ΚΑΙ ΤΟ
Ντράικωρς, Ρ., 1979, Διατηρώντας την ισορροπία στην τάξη. Εκδ. Θυμάρι 1979, ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΊΡΗΣΗ ΠΑΡΌΜΟΙΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ
-
karxarias συμφωνώ ότι στην υλοποίηση από πλευράς Υπουργείου είναι δύσκολο έως αδύνατον ειδικά σήμερα!
απλά μιλάμε γενικα για το τι θα μπορούσε να αλλάξει...
ΚΑΚΤΟΣ το 1ο βιβλίο το έχω και εγώ. Το 2ο όμως λέει τίποτα; γιατί βλέπω είναι και παλιό 1979!!
-
αναφέρει πολλές συγκεκριμένες περιπτώσεις κρίσεων μέσα στην τάξη με παραστατικούς διαλόγους με μαθητές και στρατηγικές διαχείρησης.Επίσης το βιβλίο του Ηλία Ματσαγγούρα, Η σχολική τάξη:χώρος ,ομάδα, πειθαρχία,μέθοδος, Αθήνα 1998- καλό και για ΑΣΕΠ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ αφού όπως λέγεται αυτός βάζει και ταθέματα ΑΣΕΠ στα παιδαγωγικά (ήταν λέει πρόεδρος της επιτροπής αξιολόγησης των σχολικων συμβούλων εφέτος). Περιμένω βιβλιογραφικές προτάσεις
-
KAKTOS έχεις καμία σχέση με τις εκδόσεις Κάκτος; :P
-
;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
-
όταν ένας μαθητής έρχεται πολύ καθυστερημένα στην τάξη αφού έχετε μπει και έχει ξεκινήσει το μάθημα, και εσείς φυσικά δεν τον δέχεστε, αφήνετε να φαίνεται κανονικά ότι δηλαδή δεν ήταν παρων; όπως όταν κάποιος λείπει επειδή πχ ηταν άρρωστος;
ή μήπως και αυτή η περίπτωση εντάσσεται στην απουσία όταν βγάζεις κάποιον έξω, όπου πρέπει να γράψεις στο ποινολόγιο τα σχετικά, να τον πας στον διευθυντή και αυτός σύμφωνα με τον νόμο να του δώσει μια δραστηριότητα όπως πχ να διαβάσει Καβάφη; :P
τι ισχύει και τι κάνετε εσείς;
εγώ αφήνω την απουσία να φαίνεται κανονικά. Σαν να μην μπήκε καν στην τάξη δηλαδή. Ούτε κυκλώνω, ούτε παρατηρήσεις δίπλα, ούτε ποινολόγιο, ούτε στον διευθυντή .
-
όταν ένας μαθητής έρχεται πολύ καθυστερημένα στην τάξη αφού έχετε μπει και έχει ξεκινήσει το μάθημα, και εσείς φυσικά δεν τον δέχεστε, αφήνετε να φαίνεται κανονικά ότι δηλαδή δεν ήταν παρων; όπως όταν κάποιος λείπει επειδή πχ ηταν άρρωστος;
ή μήπως και αυτή η περίπτωση εντάσσεται στην απουσία όταν βγάζεις κάποιον έξω, όπου πρέπει να γράψεις στο ποινολόγιο τα σχετικά, να τον πας στον διευθυντή και αυτός σύμφωνα με τον νόμο να του δώσει μια δραστηριότητα όπως πχ να διαβάσει Καβάφη; :P
τι ισχύει και τι κάνετε εσείς;
εγώ αφήνω την απουσία να φαίνεται κανονικά. Σαν να μην μπήκε καν στην τάξη δηλαδή. Ούτε κυκλώνω, ούτε παρατηρήσεις δίπλα, ούτε ποινολόγιο, ούτε στον διευθυντή .
Εμάς πέρσι ο διευθυντής μας είχε πει να δεχόμαστε μαθητές μόνο αν έχουν χαρτάκι με την υπογραφή του, που σήμαινε ότι τους επέτρεπε να μπει. Αυτά τα χαρτάκια έπρεπε να τα μαζευουμε εμείς, αλλά επειδή οι περισσότεροι συνάδερφοι τα άφηναν στην έδρα τα αστέρια μας τα μάζευαν για μελλοντική χρήση :P :P
Και κάθε φορά που βγάζαμε κάποιον έξω έπρεπε να τον στέλνουμε σ' εκείνον για τους αναθέσει μια εποικοδομητική εργασία, η οποία συνήθως ήταν να τους βάζει στην καρέκλα απέναντι από το γραφείο του για τους βλέπει :P :P
-
Κι εμείς μπορεί να καθυστερήσουμε κάποια φορά να μπούμε στην τάξη λόγω κάποιου απρόοπτου. Αν ο μαθητής το κάνει για πρώτη φορά, καλό είναι να τον αφήσουμε να μπει μέσα χωρίς να πάρει απουσία, διευκρινίζοντας σε αυτόν και στους υπόλοιπους συμμαθητές του ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να δείξουμε επιείκεια την επόμενη φορά που θα επαναληφθεί αυτό. Νομίζω ότι πρέπει να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια ώστε να κρατάμε το μαθητή μέσα στην τάξη. Εκεί είναι η θέση του και όχι να τριγυρίζει άσκοπα για μια ολόκληρη ώρα έξω από αυτή.
-
σε κάποια πράγματα δεν είμαστε το ίδιο καθηγητές & μαθητές. Ο μαθητής οφείλει να περιμένει τον καθηγητή και όχι το αντίστροφο.
όταν σου έρχεται μόνιμα καθυστερημένος επειδή έπαιζε μπάσκετ στην αυλή ή κάπνιζε, εσύ θα τον δεχτείς;
εγώ βάζω απουσία κανονική, ούτε ποινολόγιο ούτε τίποτα. Απλά για μένα δεν προσήλθε εκείνη την ώρα.
δεν ήταν μέσα στην τάξη για να τον βγάλω έξω και άρα να γράψω στο ποινολογιο.
-
Συμφωνώ. Για όσους έρχονται συχνά καθυστερημένοι, δεν το συζητάμε. Εκεί πρέπει να δείχνουμε αυστηρότητα. Όχι μόνο να γράφεται η απουσία, αλλά τον στέλνουμε και στο διευθυντή για τα περαιτέρω... Με το να καθυστερεί συχνά, δημιουργεί πρόβλημα στο μάθημα, αφού διακόπτει τη διδασκαλία.
-
Εμείς, αν και σε δημοτικό σχολείο, έχουμε την εξής μέθοδο, που τηρείται για όλους.
Το κουδούνι χτυπά 8:10 και μέχρι και 8:20 η πόρτα είναι ανοικτή και μπορούν να περάσουν στην τάξη και οι καθυστερημένοι μαθητές. Μετά από το δεκάλεπτο τους αργοπορημένους μαθητές τους παραλαμβάνει ο διευθυντής και μπαίνουν στην τάξη στο πρώτο διάλειμμα. Αν ξανακαθυστερήσουν στην πρωινή προσέλευση, καλεί γονείς και τους γίνεται η σχετική επίπληξη. Πραγματικά, αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος, δεν το επαναλαμβάνουν.
Στα ενδιάμεσα διαλείμματα οι εφημερεύοντες φροντίζουν να μη μένουν παιδιά έξω στην αυλή. Στο δημοτικό δεν δίνονται ωριαίες αποβολές, ούτε βγάζουμε παιδιά έξω από την τάξη.
-
¨Οτι δεν πρέπει να τον δεχτείς αν σου έρθει με 20 λεπτά καθυστέρηση εννοείται. Αλλιώς θα γίνει καφενείο.
Η ερώτησή μου είναι αν είμαι νόμιμος που θεωρώ την ωριαία απουσία αυτή ως απλά μη προσέλευση, και δεν την κυκλώνω ούτε γράφω στο ποινολόγιο κλπ κλπ δηλαδή ΔΕΝ ακολουθώ την διαδικασία που θα ακολουθούσα αν ήταν μέσα στην τάξη και τον έβγαζα έξω λόγω φασαρίας
-
Ας μοιραστούμε τον πόνο μας..Έχει κι αλλος παιδια στην τάξη του που τον κουράζουν κ κάνουν τη δουλειά του δύσκολη; Εγώ προσωπικά φέτος νιώθω πολύ άτυχη σε αυτό το θέμα...
-
όταν λες ζωηρή τάξη τι εννοείς;; πολύ ομιλητικά παιδιά, επιθετικά;; γιατί άλλο το ένα και άλλο το άλλο...τι ηλικίας είναι;;
-
Είναι Στ΄Δημοτικου. Μιλάνε αρκετά μεταξύ τους, παίζουν με μπουνιές κ κλωτσιές, ακόμα κ όταν έχει χτυπήσει κουδούνι για μέσα κ πρέπει εγώ να κάνω το χωροφύλακα.. Γελάνε με το παραμικρό, με αποτέλεσμα το μάθημα να διακόπτεται όλη την ώρα..Επίσης είναι αγενή, δεν έδειξαν σεβασμό ούτε από την πρώτη μέρα. Διάφορα προβλήματα δυστυχώς. Το παλεύω καθημερινά κ από λόγια προηγούμενων δασκάλων τους έχω δει ότι γενικά αυτή η συμπεριφορά τους δεν αλλάζει. Προσπαθώ πολυ, αλλά ήδη έχω κουραστει..
-
έχω τύχει σε παρόμοια τάξη...είναι πολύ δύσκολο και κυρίως ψυχοφθόρο... :(
εγώ δοκίμαζα διάφορα πράγματα γιατί δεν έπιαναν όλο τα ίδια. Πολλές φορές συνέχιζα το μάθημα κι ας μην ακούν όλα...έλεγα σε κάποιον να διαβάζει και σταδιακά σταματούσαν να μιλάνε.Κάτι άλλο που έπιανε τις περισσότερες φορές, βέβαια σε μικρότερα παιδιά, ήταν να χρίζω ένα παιδί "αντιπρόεδρο" ::), δηλαδή καθόταν στην έδρα δίπλα μου και συντόνιζε το μάθημα, ήταν υπεύθυνο για την ησυχία(έκανε στους συμμαθητές του παρατηρήσεις αν μιλούσαν)...συνήθως διάλεγα ένα από τα παιδιά που ενοχλούσαν οπότε είχα έναν λιγότερο να ενοχλεί ::)...ακόμα μπορείς να τους στερήσεις κάτι που τους αρέσει, διάλειμμα ή γυμναστική(αν συμφωνεί ο γυμναστής) ή να τον στείλεις στο γραφείο του διευθυντή...την ώρα που ένα ή δύο παιδιά κάνουν φασαρία πες σε ένα άλλο παιδί να σου περιγράψει τι κάνουν και να πει αν το θεωρεί σωστό.ίσως τα λόγια των συμμαθητών τους να τους ενοχλήσουν περισσότερο από ό,τι τα δικά σου.......
καλό θα ήταν να κάνεις συγκεντρώσεις γονέων(συχνές) ώστε να καταλάβουν κι αυτοί(αν ενδιαφέρονται) πόσο σοβαρό είναι αυτό που συμβαίνει και μιλήσουν στα παιδιά τους...
να σου ευχηθώ καλό κουράγιο γιατί το χρειάζεσαι..... :)
-
Kαταρχήν να σε ευχαριστήσω για τις συμβουλές..Οσον αφορά το διευθυντή, το έχω ήδη κάνει κ αυτό που είπε ήταν ότι είναι πολύ νωρίς για να χρησιμοποιήσω αυτό το μέσο, έπρεπε ήδη να εξαντλήσω οποιονδήποτε αλλο τρόπο. Και γενικώς από το διευθυντή δεν υπάρχει υποστήριξη.
Η αληθεια ειναι οτι υπαρχει παιδί στην τάξη που προκαλεί το χάος, μονίμως πρέπει να πειράζει πράγματα ή συμμαθητές, δεν τον ενδιαφέρει να γράψει, να ακούσει, μόνο στα θρησκευτικά βρίσκει κάπως ενδιαφέρον. Δεν τον νοιάζει καν αν τελειώσει το σχολείο,τι βαθμούς θα πάρει, είναι στο δικό του κόσμο. Μαζί του παρασύρονται κ οι υπόλοιποι, γελάνε όποτε μιλάει κ ότι κ αν πει..
Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι στη συγκεκριμένη τάξη δεν πιάνει κανενός είδους τιμωρία, το αποτέλεσμα είναι να γίνουν ακόμα χειρότερα θηρία..Οπότε έχω ξεκινήσει να τους προσεγγίζω αλλιώς, προσπαθώ να είμαι ήρεμη κ να μη τους γκρινιάζω συνέχεια, ενώ παράλληλα κάνω το μάθημα όσο πιο ενδιαφέρον μπορώ. Αλλά κ πάλι όταν σκέφτομαι ότι έχουμε μια χρονιά μπροστά μας, απογοητεύομαι..Είναι πράγματι πολύ ψυχοφθόρο. Προσπαθώ πλέον να το δω ως πρόκληση από την οποία έστω κ αν δεν έχω αποτέλεσμα θα έχω αποκτήσει τουλάχιστον εμπειρία..
-
ωχ...δύσκολο αν ο διευθυντής δε σε βοηθάει...βρες κάτι που να αρέσει πολύ στο συγκεκριμένο μαθητή, όπως ένα παιχνίδι, και να τους λες πως αν είναι όλοι εντάξει στο μάθημα στο τέλος της μέρας θα κάνετε αυτό που του αρέσει..αν κάποιες μέρες χάνουν την επιβράβευση εξαιτίας του και του "την πουν" ίσως ξανασκεφτεί τη συμπεριφορά του...
και κάτι άλλο που έπιανε σε μένα ήταν το λεπτό ησυχίας...όταν έβλεπα ότι τα πράγματα κόντευαν να ξεφύγουν τους έλεγα για ένα λεπτό δε μιλάει κανένας, όλοι ηρεμούμε...τους άρεσε και από κάποια στιγμή και μετά το ζητούσαν μόνοι τους όταν έβλεπαν ότι ξέφευγαν...
είναι σημαντικό ό,τι λες να το κάνεις, αγνόησε τον ακόμα κι αν γίνεται προκλητικός, ανάθεσέ του ευθύνες αν του αρέσει αυτό και στην τελική τάραξε τη μαμά του στα τηλέφωνα αν δεις ότι δε διορθώνεται η κατάσταση...πέτα της το μπαλάκι, παιδί της είναι!!!!
το τελευταίο που είπες είναι πολύ σημαντικό...η εμπειρία...πέρυσι είχα πολύ δύσκολη τάξη...φέτος ενώ οι παλιοί δάσκαλοι στο σχολείο που πήγα μου είπαν ότι είναι δύσκολη η τάξη που πήρα εμένα δε μου φαίνεται τόσο δύσκολη, ίσως επειδή πέρυσι τα είδα όλα.... 8)
-
To πρόβλημα είναι ότι το συγκεκριμένο παιδί είναι εντελώς ελεύθερο από την οικογένεια, δε μπορεί να το κουμαντάρει κανένας, η ίδια η μητέρα του έχει πει ότι έχει σηκώσει τα χέρια ψηλα. Κ το χειρότερο, δεν του αρέσει τίποτα, όταν το ρωτάω τιθέλει να κάνει μου λέει τίποτα, το μόνο που του αρέσει είναι να κυλιέται στα πατώματα κ να σκαρφαλώνει στα δέντρα..Δεν έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Πραγματικά πολύ δύσκολη περίπτωση.
Το αστείο είναι ότι κ πέρυσι είχα αρκετά δύσκολη τάξη αλλά μετά από 2-3 μήνες τα βρήκαμε κάπως..Και θυμάμαι που έλεγα πέρυσι, του χρόνου αποκλείεται να είναι χειρότερα. και όμως!! τι να πω! καλό μου κουράγιο!! θα περάσει ο καιρός, που θα πάει...
-
να μη του αρέσει τίποτα αποκλείεται...ούτε η γυμναστική ούτε η ζωγραφική ούτε το διάλειμμα ούτε να παίζει ούτε να το παίζει αρχηγός;;; βρες το γιατί θα σε βοηθήσει....
βαλ'τον μια φορά να πει στην τάξη γιατί του αρέσει να κυλιέται στα πατώματα ή να ανεβαίνει στα δέντρα...να νιώσει ότι έχει την προσοχή κάποιου...
αν μπορείς βγάλ'τους και κάνετε μάθημα στην αυλή κάποια ώρα ή βάλε τις καρέκλες τους σε κύκλο ή καθίστε στο πάτωμα...η αλλαγή ίσως βοηθήσει... :)
-
Εχω δωσει υποσχεση στον εαυτο μου ότι θα το παλέψω κ αυτό σκοπεύω να κάνω. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σου πάντως!!
-
να το παλέψεις και σου εύχομαι να τα καταφέρεις!!! απλώς να μην ξεχνάμε ότι δεν είμαστε θαυματοποιοί, δάσκαλοι είμαστε...το λέω συνέχεια στον εαυτό μου...να είσαι καλά!!!! :)
-
Εχεις απόλυτο δίκιο..καλή συνέχεια!!
-
Καλησπέρα! Επειδή είμαι κ εγώ ανάμεσα σε αυτούς που συμμερίζονται την κατάσταση σου, καθώς έτυχε να έχω κ εγώ δύσκολη τάξη στο παρελθόν ήθελα να μοιραστώ τη συμβουλή που μ έδωσε μία ψυχολόγος όταν ζήτησα τη γνώμη της για ένα δύσκολο μαθητή! Καταρχάς πιστεύω καλό είναι να εστιάσεις σε αυτόν, γιατί είναι πιθανό να "υποκινεί" κάπως τη φασαρία. Λοιπον, μπορείς να υπογράψεις ένα "συμβόλαιο καλής συμπεριφοράς" μαζί του -ακόμη και ενώπιον των συμμαθητών- του τύπου Δεσμεύομαι από εδώ και στο εξής να αναλογίζομαι τη συμπεριφορά μου μες στην τάξη, να συμπεριφέρομαι πιο ώριμα ώστε να μην ενοχλώ τη δασκάλα κ τους συμμαθητές μου μπλα μπλα μπλα... Πρόσεξε δε θα πρεπει να του το παρουσιάσεις ως έτοιμο, αλλά να το συντάξετε από κοινού κ στο τέλος να το υπογράψετε. Ακούγεται περίεργο, αλλά πιάνει, γιατί ακόμη κ τα πιο άτακτα παιδιά έχουν φιλότιμο. Επίσης, ακόμη κ αν έχει προχωρήσει η χρονιά καλό θα ήταν να ψηφίσετε κανόνες, αν δεν το έχετε κάνει ήδη και να εφαρμόσεις κάποιο ανταποδωτικό σύστημα πχ κίτρινες-κόκκινες-πράσινες κάρτες (όπου κίτρινη σε κάθε παραβίαση κανόνα, κόκκινη σε ακραία συμπεριφορά κ πράσινη για τήρηση των κανόνων) Τις κάρτες μπορείς να της δίνεις ημερησίως και στο τέλος της βδομάδας ή του μήνα να ανταμοίβεις αυτόν-αυτούς με τις περισσότερες πράσινες κάρτες και να στερείς κάτι σε οποίον έχει κόκκινη ή πολλές κίτρινες. Αυτά! Καλή δύναμη. Αν προσπαθήσεις, τα παιδιά αργά ή γρήγορα εκτιμούν την προσπάθεια και θα σε ανταμείψουν ;)
-
H τελευταία σου πρόταση έχει πολύ μεγάλη σημασία. Είμαι και εγώ της άποψης ότι τα παιδιά "νιώθουν" όταν κάποιος πραγματικά προσπαθεί για αυτούς. Απλώς τα συγκεκριμένα έχουν μπει στην προεφηβεία κ προσπαθούν να δείχνουν όσο πιο "μάγκες" μπορούν..Το είχα στο μυαλό μου να εφαρμόσω κάτι αντίστοιχο με θετικούς και αρνητικούς πόντους. Δε μπορεί, κάτι από όλα θα πιάσει!! Εστω κ προσωρινά..εστω κάποιες φορές! Ευχαριστώ παντως :)
-
Για τι τάξη μιλάμε;
-
από τη δική μου εμπειρία (στη δευτεροβάθμια όμως) θα σου πρότεινα να βρίσκεις εσύ τρόπους να κινείται ο μάθητής στην τάξη. να ειναι κατά κάποιο τρόπο βοηθός, να σε βοηθάει με το υλικά που φέρνεις στην τάξη, να σβήνει τον πίνακα...
δεν ξέρω κατά πόσο αυτό μπορεί να γίνει στην στ δημοτικού εγώ το έκανα στην α επαλ σε μαθητή που και να το έβγαζες έξω ή να τον πήγαινες στο διευθυντή (ο οποίος πάντα βοηθούσε) δεν άλλαζε κάτι. Έκανε τα ίδια σε όλους εκτός από ένα μάθημα. Μιλώντας με την καθηγήτρια αυτή κατάλαβα πως αν έβρισκε κάτι ενδιαφέρον ήταν ο καλύτερος και φιλότιμο είχε. Τον είχα βοηθό στο εργαστήριο όταν μπαίναμε οπότε παντα αυτός βοηθούσε σε πειράματα επίδειξης, έσβηνε τον πίνακα πάντα αυτός (αυτό γινόταν 2 φορές τουλάχιστον σε κάθε μάθημα), του είπα ότι ήταν ο βοηθός μου και το έλεγε ακόμα και στους διαδρόμους. Φυσικά δεν υπήρχαν παντα πολλά να κάνει στο μάθημα σαν βοηθός αλλά μονό που ήξερε πως ήταν ηρέμησε.
-
Ειναι Στ δημοτικου. Ναι αυτό με τους βοηθους ξεκινησα να το εφαρμοζω, καθε μερα βαζω και διαφορετικο μαθητη για να μη ρωτανε κ οι υπολοιποι γιατι μπαινει μονο ενας..Ετσι κ αλλιως ειναι πολλοι οι ζωηροι..
-
θέλω να ρωτήσω, κάτι που ίσως φανεί αστείο. θεωρείτε το παιχνίδι με την τράπουλα απαγορευτικό στο σχολείο; Δεν εννοώ με λεφτά φυσικά. Αλλά απλά σαν επιτραπέζιο παιχνίδι.
Όταν πρωτοείδα να παίζουν στο διάλειμμα χαρτιά μέσα στην τάξη έπαθα σοκ και ήθελα να φωνάξω τον διευθυντή και να ρίξω αποβολές. Έκανα βέβαια παρατήρηση και βεβαιώθηκα ότι δεν έπαιζαν με λεφτά.
Τις άλλες μέρες συνεχιζόταν αλλά ταυτόχρονα παρατήρησα μια απίστευτη ηρεμία και ησυχία στο σχολείο.
Από το να κάνουν άλλες σκανταλιές στο σχολείο και καμιά φορά και με κινδύνους, δεν είναι καλύτερα να είναι σε ομαδούλες ήσυχα και να παίζουν χαρτιά;
Είναι τελικά τόσο κακό; Ένα παιχνίδι σκέψης δεν είναι και αυτό; ;D ;D
Μήπως το έχουμε παρεξηγήσει?
Τελευταία στην εφημερία μου κάνω τα στραβά μάτια έχοντας βέβαια τον νού μου. Ομολογώ ότι βλέπω να διασκεδάζουν και πάνω απόλα επικρατεί ησυχία τάξη και ασφάλεια!
Μήπως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα? ;D ;D ;D
Τι γνώμη έχετε;
-
τα χαρτια σαν τζογο τα βλεπουμε εμεις οι μεγαλοι κ δινουμε κ την αναλογη ερμηνεια.τα παιδια δεν το κανουν γιαυτο.προσωπικα θα κοιτουσα το αποτελεσμα.απο τη στιγμη που ενδιαφερει πολυ τα παιδια κατι τετοιο κ δεν δημιουργει αλλο θεμα δεν θα το σταματουσα.
παλια στο νηποιαγωγειο που μια συναδελφος τα χρησιμοποιησε για μαθηματικα η θεουσα συμβουλος εκανε παρατηρηση.τοτε ημουν νεα στη δουλεια κ σε συγχιση ακομα.τωρα λεω οτι καλα εκανε η συναδελφος.χρησιμοποιησε κατι που αρεσε στα παιδια με οφελος δικο τους ,περασε κ τον στοχο που ηθελε κ δεν "βαφτισε"σατανικο το..παιχνιδι
-
ακριβώς! όπως ειπα, όταν είδα τα παιδιά να παίζουν πήρα ανάποδες και ήμουν ετοιμος να πάρω στο γραφείο μερικούς. Όταν τα πλησίασα είδα τόσο ενθουσιασμό και χαμόλεγο στα πρόσωπά τους και έκανα πίσω. Ειλικρινά ήταν μια πολύ ωραία παρέα, γελούσαν και περνούσαν καλά!
Βεβαιώθηκα ότι έπαιζαν για πλάκα και χωρίς χρήματα. Δεν μου πήγαινε να χαλάσω αυτή την τόσο όμορφη ατμόσφαιρα!!
έτσι .... ρώτησα απλά ποιός κερδίζει και έφυγα!!! ;D
-
ωραια το χειριστηκες!
-
Αναλόγως τι παίζουν. Σε καμιά ποκίτσα, θα έπαιρνα και εγώ μέρος και αν ήταν κανένας καλός, θα του έβαζα και 1 μονάδα παραπάνω. ;D
Σοβαρά τώρα, αν και λατρεύω τα χαρτιά, πιθανότατα θα τους έλεγα να σταματήσουν το παιχνίδι, γιατί ... το μαγαζί είναι των αρχών και των τύπων (Ζήκος).
-
Γεια σας συνάδελφοι, και χρόνια πολλά!
Είμαι νεοδιόριστη και απελπισμένη από το τεράστιο πρόβλημα πειθαρχίας που αντιμετωπίζω φέτος, και δεν ξέρω αν το να διαβάζω αυτές τις συζητήσεις μέσα στις διακοπές είναι ό,τι καλύτερο για να χαλαρώσω!
Η απορία μου ίσως φανεί αφελής, αλλά θα ήθελα να ακούσω απόψεις πιο έμπειρων συναδέλφων. Ξεκίνησα πολύ στραβά στο σχολείο και ακόμα και μέχρι τις διακοπές έχω σοβαρότατα θέματα διαχείρισης τάξης (σε τμήματα βέβαια που είναι κατά κοινή ομολογία δύσκολα). Εκτός του ότι είμαι τελείως άπειρη, αφού μόνο ιδιαίτερα είχα κάνει μέχρι τώρα, ούτε εικόνα μικρής τάξης φροντιστηρίου είχα, μάλλον δείχνω και μικρότερη, και συν τοις άλλοις μπήκα στην τάξη αρχές Οκτωβρίου, ενώ μέχρι τότε κάποιες από τις ώρες μου τις κάλυπταν συνάδελφοι. Από αντιδράσεις των παιδιών έχω καταλάβει ότι ναι μεν γενικά είναι απείθαρχοι, αλλά αυτό που γίνεται στις δικές μου ώρες δεν γίνεται σε όλους, άρα είναι προφανές ότι εγώ δεν μπορώ να διαχειριστώ προβλήματα που οι άλλοι τα αντιμετωπίζουν πιο εύκολα. Εξυπακούεται ότι έχω δώσει αποβολές (περισσότερες από κάθε άλλο συνάδελφο, ίσως αυτό ήταν το λάθος μου), έχω φωνάξει, έχω βάλει πολλά τεστ, κράτησα τους βαθμούς όσο πιο χαμηλά γινόταν (γιατί το επίπεδό τους δεν είναι κακό), έχω ενημερώσει γονείς, έχω φέρει διευθυντή στην τάξη, αλλά δεν έχει υπάρξει αποτέλεσμα.
Για να μην τα πολυλογώ και περιγράφω πράγματα που είναι γνωστά σε όλους, περνάω στην απορία μου. Υπάρχει περίπτωση μια τάξη που ξεκίνησε στραβά να βελτιωθεί μετά τα χριστούγεννα ή να το ξεγράψω για φέτος; Επίσης, υπάρχει κίνδυνος ένα τμήμα με το οποίο έγινε κακή αρχή να συνεχίσει να είναι έτσι μαζί μου και του χρόνου, ακόμα κι αν εγώ ως λίγο πιο έμπειρη, ξεκινήσω με άλλον αέρα; Τέλος, είναι πιθανό η κακή μου φήμη να μεταφερθεί στα αδέρφια των παιδιών που μπορεί να έρθουν του χρόνου στο γυμνάσιο, ή να διαδοθεί σε άλλα σχολεία του νησιού που είμαι και αν βρεθώ αλλού να είναι χαμένο το παιχνίδι εξαρχής γιατί θα ξέρουν ότι μπορούν να μου κάνουν τα πάντα κι εγώ να μην ξέρω πώς να τους χειριστώ;
-
Πρώτα κρατάμε τα θετικά:
1) είσαι νεοδιόριστη
2)δείχνεις μικρότερη σε ηλικία
3)θα είναι μία χρονιά που θα πλουτίσεις σε εμπειρίες
Πάμε στα αρνητικά:χρησιμοποίησες τους βαθμούς τιμωρητικά και έβαλες αρκετές ωριαίες....Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία, φέτος είμαι σε τέτοια φάση με 2 τμηματα που έχω, φάση απελπισίας....
Ξεκινάς με ένα νέο στόχο, να αλλάξεις λιγάκι τη δική σου συμπεριφορά και το δικό σου τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων....
Πάνω απ' όλα: συζήτηση σε προσωπικό επίπεδο με κάθε μαθητή που σου δημιουργεί πρόβλημα....(πιάνει τις περισότερες φορές, στο ένα από τα δύο τμήματά μου έπιασε, τώρα είμαι σε φάση νέου σχεδίου ;D...)
Μη φοβάσαι για τη φήμη....ξεκίνα να κάνεις γλυκά και να κερνάς τις μάνες των μαθητών σου..... ;)
-
Μετα τη φετινη χρονια,θα μπορεις να αντιμετωπισεις τα παντα.Εγω μετα απο 2 χρονιες σε ΕΠΑΛ φετος τα παιδια τα βλεπω αρνακια.Δυστυχως τετοιες ασχημες χρονιες ολοι τις εχουμε περασει και θα περασουμε ακομη,ευτυχως κρατανε μονο μια χρονια.Μην το παιρνεις μεσα σου,να ξεχνας τα παντα τη στιγμη που θα βγεις απο την αιθουσα.
-
Τη συζήτηση με μαθητές την έχω δοκιμάσει για κάποια παιδιά, σε κάποιους πιάνει, σε κάποιους δεν πιάνει. Το κύριο πρόβλημά μου είναι σε τμήματα που η φασαρία προέρχεται σχεδόν από όλους, είτε επειδή παρασύρονται, είτε επειδή έχουν καταλάβει ότι δεν ξέρω τι να κάνω και το διασκεδάζουν. Εκεί δεν ξέρω με ποιον να πρωτοσυζητήσω. Γενικά από έμπειρους συναδέλφους ακούω τη συμβουλή της προσωπικής συζήτησης, αλλά επειδή έχω ακούσει παιδιά να μου λένε ότι οι άλλοι κάνουν φασαρία επειδή δε με φοβούνται, δεν ξέρω τελικά τι από τα δύο είναι καλύτερο. Αλλά αν δεν φοβούνται τις αποβολές, τις φωνές και την ενημέρωση διευθυντή και γονέων, τι άλλο μπορεί να φοβηθούν;
-
Προσωπικά πιστεύω ότι το παιχνίδι παίζεται στα 3 πρώτα μαθήματα. Πρέπει να μπεις πολύ αυστηρή, να θέσεις τα όρια και μετά σιγά σιγά να χαλαρώνεις. Τα παιδιά καταλαβαίνουν με ποιον έχουν να κάνουν και προσαρμόζονται. Δεν είναι τυχαίο ότι μερικά τμήματα σε άλλους καθηγητές είναι αρνάκια και σε άλλους ταυράκια. Βέβαια υπάρχει κάθε χρονιά και ένα τμήμα συνήθως που δεν καταλαβαίνει τίποτα. Εκεί θα κάνεις υπομονή...
-
Τη συζήτηση με μαθητές την έχω δοκιμάσει για κάποια παιδιά, σε κάποιους πιάνει, σε κάποιους δεν πιάνει. Το κύριο πρόβλημά μου είναι σε τμήματα που η φασαρία προέρχεται σχεδόν από όλους, είτε επειδή παρασύρονται, είτε επειδή έχουν καταλάβει ότι δεν ξέρω τι να κάνω και το διασκεδάζουν. Εκεί δεν ξέρω με ποιον να πρωτοσυζητήσω. Γενικά από έμπειρους συναδέλφους ακούω τη συμβουλή της προσωπικής συζήτησης, αλλά επειδή έχω ακούσει παιδιά να μου λένε ότι οι άλλοι κάνουν φασαρία επειδή δε με φοβούνται, δεν ξέρω τελικά τι από τα δύο είναι καλύτερο. Αλλά αν δεν φοβούνται τις αποβολές, τις φωνές και την ενημέρωση διευθυντή και γονέων, τι άλλο μπορεί να φοβηθούν;
'Οταν τους στέλνεις στο διευθυντή γνωρίζεις πώς τους μιλάει; δηλαδή είναι αυστηρός μαζί τους ή μήπως τους γλείφει γιατί θέλει να γλείψει την τοπική κοινωνία ευρύτερα για να κρατήσει τη θέση του και το μισθό του;
-
'Οταν τους στέλνεις στο διευθυντή γνωρίζεις πώς τους μιλάει; δηλαδή είναι αυστηρός μαζί τους ή μήπως τους γλείφει γιατί θέλει να γλείψει την τοπική κοινωνία ευρύτερα για να κρατήσει τη θέση του και το μισθό του;
Αν ο διευθυντής δεν μπορεί να βοηθήσει και να στηρίξει στην επίλυση τέτοιων προβλημάτων τότε είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Και δεν είναι απαραίτητο να θέλει να φανεί αρεστός στην τοπική κοινωνία διότι μπορεί να είναι και ανεπαρκής, οπότε όσο αυστηρός και να είναι ένας εκπαιδευτικός δε γίνεται τίποτα.
-
Δεν υπάρχει πρόβλημα από πλευράς διεύθυνσης, έχω υποστήριξη από αυτήν την πλευρά, αλλά έχω καταλάβει κι όλας ότι δεν γίνεται να γεμίζει το γραφείο κάθε τρεις και λίγο με τους "επισκέπτες" που στέλνω, αν αυτό το μέσο έχει παροδικό αποτέλεσμα. Τεχνικές και συμβουλές έχω στο μυαλό μου και θα προσπαθήσω να τις εφαρμόσω, απλώς αναρωτιέμαι αν η φετινή χρονιά είναι χαμένη από χέρι, μην απογοητεύομαι χωρίς λόγο αν δεν πρόκειται φέτος να γίνει τίποτα, να κρατήσω τις δυνάμεις μου για του χρόνου που θα ξεκινήσω με άλλη διάθεση.
-
Έτσι κι αλλιώς δεν πρέπει να απογοητεύεσαι, ούτε και να εγκαταλείψεις την προσπάθεια σου, τουλάχιστον για τα παιδιά που αξίζουν. ακόμα και μέσα στα δύσκολα τμήματα.
Όσο για το διευθυντή, να είσαι σίγουρη ότι όσο πιο αυστηρός είναι τόσο λιγότεροι θα τον επισκέπτονται, γιατί θα παραδειγματιστούν.
-
άντε να τα διαβάσει και κανένας διευθυντής αυτά να......συνετιστεί λιγάκι ;D ;D ;D ;D ;D
-
Η μικρή μου πείρα, Elenphil, μου έχει δείξει ότι οι απαντήσεις δεν βρίσκονται ούτε μέσα στα βιβλία παιδαγωγικής ούτε σε αυτά που εφαρμόζουν οι άλλοι. Καθένας έχει το δικό του παιδαγωγικό στυλ και κάτι ξεχωριστό να προσφέρει στην τάξη. Για ποιο λόγο είσαι σ'αυτό το επάγγελμα;Τι θέλεις να προσφέρεις στην τάξη;Μήπως εσύ η ίδια δεν δίνεις αυτό που έχεις με αποτέλεσμα οι μαθητές να μην σε παίρνουν στα σοβαρά;
Σε μία τάξη μου είπαν ότι πιάνουν μόνο οι φωνές κι εγώ μια μέρα τους φώναξα. Τότε γύρισε ο βοηθός μου και μου είπε "Μεταξύ μας, κυρία, δεν σας πάει να φωνάζετε". Μάλλον περισσότερο Καραγκιόζης φάνηκα παρά τους τρόμαξα. ;D
-
Ελπίζω ότι δεν θα απαιτούσε κανένας από έναν άνθρωπο με 3 μήνες σε σχολείο, που δεν έχει διδάξει ούτε σε γκρουπάκι, να ξέρει ποιο είναι το παιδαγωγικό στιλ του. Ακριβώς επειδή η διαχείριση τάξης δεν μαθαίνεται από βιβλία, είναι χρήσιμο να ρωτάμε τους πιο έμπειρους και να παίρνουμε ιδέες. Αν τόσα χρόνια που έκανα ιδιαίτερα είχα ρωτήσει κι εγώ ένα παιδί για το πώς είναι οι μαθητές μέσα στην τάξη, δεν θα είχα την εξιδανικευμένη εικόνα των δικών μου μαθητικών χρόνων, που είχα την τύχη να είμαι σε καλά σχολεία (δημόσια), με άριστες φιλολόγους που ποτέ δεν περιορίστηκαν στην ύλη του βιβλίου και μας έδωσαν εξαιρετική σφαιρική παιδεία. Αλλά δεν το έκανα, γιατί αναλώθηκα στο να συγκρίνω τις φιλολόγους τους με τις δικές μου άψογες καθηγήτριες. Mea culpa. Μπήκα στην τάξη περιμένοντας να βρω 20 παιδιά να κάθονται στο θρανίο απόλυτα ήσυχα, με βιβλία και τετράδια ανοιχτά και το στιλό στο χέρι, όπως κάναμε εμείς (ή όπως έκαναν τα πρώτα θρανία κι εγώ δεν έπαιρνα είδηση τι γινόταν πιο πίσω). Η έγνοια μου ήταν το τι παραπάνω από το σχολικό βιβλίο θα μπορούσα να τους δώσω σε μαθήματα που δεν είχα ξαναδιδάξει και δεν είχα έτοιμο υλικό, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι τα παιδιά μπορεί να μην έχουν καν το βιβλίο στο θρανίο (ούτε καν ήξερα ότι τα παιδιά ζητάνε τουαλέτα ή παίρνουν μπουκάλια με νερό μέσα στο μάθημα). Το θέμα όμως δεν είναι το τι λάθη έκανα εγώ, αυτά τα γνωρίζω και τα παραδέχομαι. Ούτε περιμένω από κανέναν να μου δώσει έτοιμες λύσεις, ρωτάω αυτά που αν τα είχα ρωτήσει πριν, θα ήμουν τώρα σε καλύτερη κατάσταση.
-
Μην ανησυχείς....εσύ κι εγώ κι άλλοι 20.000 τουλάχιστον εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουμε τέτοια προβλήματα....κάποτε πετυχαίνει κάποιο κολπάκι μας, κάποτε όχι.....μου ανέφερε πριν 3 χρόνια περίπου ο πατέρας μου, εκπαιδευτικός και ο ίδιος, πως μπήκε κλαίγοντας στο γραφείο των καθηγητών, συναδέλφισσα φιλόλογος με 20 χρόνια υπηρεσίας, γιατί δεν την άκουγαν τα παιδιά, μιλάμε για γυμνάσιο...
Δεν είναι πάντα καλό να έχεις έτοιμο υλικό, γιατί επαναπαύεσαι και δεν παρακολουθείς ό,τι νέο κυκλοφορεί στο ίντερνετ και σε εκδόσεις....
Επίσης, μην πιστεύεις τα ....παχιά λόγια των συναδέλφων σου...η καλή δουλειά γίνεται αθόρυβα.....μην μπαίνεις στον κόπο να συγκριθείς με συναδέλφους σου, ούτε με τη δουλειά σου, ούτε με τον τρόπο σου.....είσαι μία ξεχωριστή προσωπικότητα, απόλαυσέ το :)
-
Δείτε αυτό!
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=428662
-
Βοηθά πολύ αυτή η μέθοδος:
Ο ποιοτικός κυκλικός χρόνος (Quality Circle Time model) είναι μία ολοκληρωμένη εκπαιδευτική προσέγγιση που μπορεί να εφαρμοστεί τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με στόχους να:
Αναπτύξει την κοινωνικότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις των συμμετεχόντων.
Ενθαρρύνει την καλή συμπεριφορά και τη δημιουργία ενός αλτρουϊστικού κλίματος στη σχολική τάξη.
Βοηθήσει τα παιδιά να καλλιεργήσουν την προσωπικότητά τους, αλλά και να ενδυναμώσουν την αυτοπεποίθησή τους.
Υποστηρίξει τη συναισθηματική κατάσταση των παιδιών και των εκπαιδευτικών.
Αναπτύξει τη δημιουργικότητα και την κοινωνικοσυναισθηματική κατάσταση των παιδιών.
Στηρίξει τους εκπαιδευτικούς, ώστε να αποκτήσουν υγιείς και εποικοδομητικές σχέσεις με τους μαθητές τους με αποτέλεσμα τη βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας.
http://cears.edu.gr/course/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%b7-%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%83%ce%b5%cf%89%ce%bd/
-
εγω παντως κουραστηκα να δινω χρηματα για σεμιναρια.τιποτα δωρεαν δεν υπαρχει?
-
Νομίζω μόνο τα ΠΕΚ.
-
Γεια σας συνάδελφοι! Υπάρχει κάποιο έγγραφο που να προσδιορίζει τις ποινές; Π.χ. επιτρέπεται σε δημοτικό να βγάλουμε το μαθητή εκτός αίθουσας;
-
Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται το παιδί να βγει εκτός αίθουσας στο δημοτικό.
-
Γεια σας συνάδελφοι! Υπάρχει κάποιο έγγραφο που να προσδιορίζει τις ποινές; Π.χ. επιτρέπεται σε δημοτικό να βγάλουμε το μαθητή εκτός αίθουσας;
Όχι! Κι αν κάτι συμβεί στο παιδί;
-
Αν είστε ειδικότητα καλύτερα να μιλήσετε με τον δάσκαλο της τάξης να σας πει αν στο τμήμα υπάρχει κάποιο παιδί για το οποίο απαιτείται ιδιαίτερος χειρισμός. Μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα πχ υγείας που να δικαιολογεί την συμπεριφορά του. Οι δάσκαλοι παιρνούν πολλές ώρες με το τμήμα οπότε ξέρουν τα παιδιά καλύτερα.
-
Γεια σας συνάδελφοι! Υπάρχει κάποιο έγγραφο που να προσδιορίζει τις ποινές; Π.χ. επιτρέπεται σε δημοτικό να βγάλουμε το μαθητή εκτός αίθουσας;
Οι δάσκαλοι μια χαρά τα βγάζουν από την τάξη. Εμένα με συμβούλεψαν να έχω ανοιχτή την πόρτα και να το βάλω να καθίσει εκτός τάξης σε μέρος που να μπορώ να έχω οπτική επαφή
-
Πάρα πολύ κακώς τα βγάζουν. Αν γίνει τίποτα θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν. Μην το βγάζετε εκτός σε καμία περίπτωση. Τι θα γίνει αν αυτό φύγει; Θα το κυνηγάτε σε όλο το σχολείο; Αν είναι ανήσυχο φερτε ενα θρανίο κοντά στην εδρα να καθεται κοντά σας. Πολλές φορές τα μικρά ηρεμούν ετσι.
-
Οι δάσκαλοι μια χαρά τα βγάζουν από την τάξη. Εμένα με συμβούλεψαν να έχω ανοιχτή την πόρτα και να το βάλω να καθίσει εκτός τάξης σε μέρος που να μπορώ να έχω οπτική επαφή
Συναδελφε,ποιος σε συμβούλεψε να το κάνεις;
Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη αν το παιδί αυτό την κοπανησει ή κάνει καμία χαζομάρα;
Πριν κάποια χρόνια στο δημοτικό της γειτονιάς μου ένα παιδάκι προσπάθησε να φύγει από το σχολείο, όταν ο δάσκαλος το έβγαλε έξω έχοντας οπτική επαφή!Απλώς άρχισε να τρέχει προς τα κάγκελα και σκαρφάλωσε εν ριπή οφθαλμού!Όρμησαν οι δάσκαλοι του ισογείου και το σταμάτησαν!Καλύτερα να βρίσκουμε άλλους τρόπους διαχείρισης της τάξης, δεν είναι πάντα εύκολο το ξέρω... Οκ
-
Και τι κανει και πρέπει να βγει εκτος ταξης; Είπαμε! Εδω σε γυμνάσιο και λύκειο δεν τα βγαζουμε εγω τους βαζω απλα απουσια και τους κραταω μεσα στην ταξη και να δεις πως ηρεμουν! Φυσικα στο δημοτικο δεν εχεις τετοιο μετρο πίεσης αλλα αν παθει κατι το παιδι εχεις τεραστια ευθυνη
-
ωστοσο και η βολτα μεχρι την τουαλετα ή για να πιουν νερο είναι εξισου απαγορευτικη... αν παθουν κατι;
-
Νερό στο διάλλειμμα. Τουαλέτα με μεγάλη φειδώ. Τα περισσότερα ζητάνε για πλάκα. Αν αφήσεις το ένα μετά σου ζητάνε πέντε έξι. Του λες οτι θα πάει σε λίγο. Αν θέλει πραγματικά θα σου ξαναζητήσει.
-
Νερό έχουν μπουκάλι. Τουαλέτα, συμφωνώ κι εγώ, με μεγάλη φειδώ. Πράγματι αν αφήσεις το ενα, μετά ζητάει η μισή τάξη. Ρωτάς και τον εκπαιδευτικό της τάξης αν κάποιο παιδί π.χ. λόγω θέματος υγείας χρειάζεται πιο συχνά τουαλέτα. Τους λες αργότερα και συνήθως το ξεχνάνε.
-
Γεια σας συνάδελφοι! Υπάρχει κάποιο έγγραφο που να προσδιορίζει τις ποινές; Π.χ. επιτρέπεται σε δημοτικό να βγάλουμε το μαθητή εκτός αίθουσας;
Όχι δεν επιτρέπεται. Κανονικά και στην Βθμια θα πρέπει να υπάρχει απασχόληση κατά τις αποβολές, αλλά κλείνουμε τα μάτια. Εμένα σε δημοτικό μου επισημάνανε ότι ούτε στον διευθυντή μπορώ να τα στέλνω μόνα τους εν ώρα μαθήματος γιατί μπορεί να μην είναι ο διευθυντής εκεί και να μην μένει μόνο του το παιδί.
Αυτό που μπορείς να κάνεις όμως είναι να τοποθετήσεις καρέκλα και θρανίο σε κάποια απομονωμένη γωνία της αίθουσας έτσι ώστε να περιοριστεί η επαφή του μαθητή με τους υπολοίπους για να μην αλληλοπαρασύρονται. Εάν πάλι εξακολουθεί να διαταράσει το μάθημα, τότε εγώ κάνω κάτι από τα παρακάτω:
-ενημέρωση του δασκάλου/δασκάλας μπροστά στο παιδί
- γράφω σημείωμα προς τους γονείς και το ζητάω να το φέρει πίσω υπογεγραμμένο
- τηλέφωνο σε γονείς
- στο διάλλειμα στον διευθυντή
-
Καλημέρα, είμαι φιλόλογος, πρώτη φορά αναπληρώτρια. Έχω μικρή εμπειρία από μεγάλα τμήματα. Θα ήθελα να ρωτήσω. Πώς τα βγάζετε πέρα με τους νταήδες του ΕΠΑΛ;
-
Καλημέρα, είμαι φιλόλογος, πρώτη φορά αναπληρώτρια. Έχω μικρή εμπειρία από μεγάλα τμήματα. Θα ήθελα να ρωτήσω. Πώς τα βγάζετε πέρα με τους νταήδες του ΕΠΑΛ;
Καλησπέρα! Κι εγώ φιλόλογος, πρώτη φορά αναπληρωτρια σε ΕΠΑΛ... ευτυχώς είμαι ΜΝΑΕ, κάνω όμως και μόνη μου μάθημα. Έχω αρχίσει πλέον με φωνές, συνεχείς παρατηρήσεις, αποβολές... Ευτυχώς ο διευθυντής δεν τις λυπάται τις αποβολές και πάντα υποστηρίζει τους καθηγητές, πολύ σημαντικό. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολη η διαχείριση των μαθητών...
-
Καλημέρα, είμαι φιλόλογος, πρώτη φορά αναπληρώτρια. Έχω μικρή εμπειρία από μεγάλα τμήματα. Θα ήθελα να ρωτήσω. Πώς τα βγάζετε πέρα με τους νταήδες του ΕΠΑΛ;
Οι νταηδες στα ΕΠΑΛ εαν ο σύλλογος κ ο διευθυντης είναι κουκουρουκου, ελγχονται δύσκολα :-[ εαν ο σύλλογος είναι βαρβάτος, ενωμένος κ υπάρχουν όρια σε όλα τα μαθήματα κ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΑΘΗΜΑ κάτι γίνεται. Ο σύλλογος κ ο διευθυντης πρέπει να σε στηρίξει κ να μην κλείνει το μάτι ή να αδιαφορεί αν υπάρχει πρόβλημα στο μάθημα σου. Οταν όμως υπάρχουν καθηγητές π μπαίνουν μέσα κ διαβάζουν το πρωταθλητή κ οι νταηδες είναι στο κινητο κ όλα οκ, κ μπαίνεις εσύ κ θες να κάνεις μάθημα, τότε δεν λύνεται εύκολα γιατί είσαι εσύ εναντιον της κουλτουρας του σχολείου π έχει χτιστεί πολυυυυυυυυυυυυυ πριν απο εσενα! κ δεν αλλαζει ευκολααα.
-
Η Δάφνη87 τα λέει τέλεια! Συμφωνώ. Είναι θέμα διευθυντή και συλλόγου.
-
Η διευθύντρια στηρίζει και είναι αυστηρή, όσο μπορεί να είναι αυστηρή με τέτοια άτομα, αλλά δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα. "Μην το παίρνεις προσωπικά, σε όλους έτσι κάνουν", είναι μία άποψη που έχω ακούσει από κάποιους καθηγητές. Το θέμα του κινητού επίσης, είναι ένα δύσκολο κομμάτι. Αγχώνομαι μήπως βιντεοσκοπήσουν κάτι και το ανεβάσουν στο ίντερνετ.
-
Η διευθύντρια στηρίζει και είναι αυστηρή, όσο μπορεί να είναι αυστηρή με τέτοια άτομα, αλλά δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα. "Μην το παίρνεις προσωπικά, σε όλους έτσι κάνουν", είναι μία άποψη που έχω ακούσει από κάποιους καθηγητές. Το θέμα του κινητού επίσης, είναι ένα δύσκολο κομμάτι. Αγχώνομαι μήπως βιντεοσκοπήσουν κάτι και το ανεβάσουν στο ίντερνετ.
Εμείς έχουμε κοινή γραμμή και αποβάλλουμε όποιον έχει κινητό. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάτι θα βιντεοσκοπησουν... Ωστόσο, αν δεν το κάνουν όλοι οι καθηγητές και δεν πέφτουν αυστηρές ποινές από τη διεύθυνση, είναι δύσκολη η θέση σου. Δεν μπορείς να καταπολεμήσεις μόνη σου τέτοια φαινόμενα. Το ότι έχουν κακη συμπεριφορά σε όλους μπορεί να ισχύει, έχω παρατηρήσει ότι στις γυναίκες φέρονται χειρότερα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να τους ανεχόμαστε. Εμάς με κάθε βρισιά ή ανάρμοστη συμπεριφορά που θα αναφέρουμε στον διευθυντή παίρνουν μονοήμερη, έτσι κάπως είναι ελεγχόμενα τα πράγματα.
-
Εμάς με κάθε βρισιά ή ανάρμοστη συμπεριφορά που θα αναφέρουμε στον διευθυντή παίρνουν μονοήμερη, έτσι κάπως είναι ελεγχόμενα τα πράγματα.
Πες μου σε ποιο σχολείο είσαι να έρθω τρέχοντας! Σε μας τα κινητά είναι περίπου ελεύθερα, αν ο μαθητής πει ότι δεν έχει κινητό, ενώ εμείς το έχουμε αναφέρει, δίνει δίκιο στον μαθητή. Οπότε πια δεν ασχολούμαι. Με βλέπω πρωταγωνίστρια στο tik-tok.
-
Κάποιοι μαθητές εκεί έχουν αλήτικη συμπεριφορά, και μιλάω με μεγάλη επιείκεια.
-
Εφόσον λες ότι η διευθύντρια κάνει ότι μπορεί, τότε θα σου πρότεινα να εφαρμόσεις την τακτική "μακριά από τον κώλο μου κι όπου να'ναι". Επειδή οι αντικοινωνικές συμπεριφορές των (σχεδόν ενήλικων) μαθητών δεν λύνονται τόσο εύκολα και δεν λύνονται χωρίς την παρέμβαση ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών καμιά φορά (εάν όμως έχετε τέτοιους στο σχολείο να ζητήσεις την βοήθειά τους), φροντίζεις απλά να προστατεύσεις τον εαυτό σου και τους υπόλοιπους μαθητές. Οπότε, αποβολές με την σέσουλα. Τους απομακρύνεις από την τάξη και κάνεις μάθημα με τους υπόλοιπους.
-
Σωστό, κι εμείς παραπέμπουμε συχνά στην ψυχολόγο, βέβαια κι εκείνη μας λέει ότι είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί η παραβατική συμπεριφορά σε τέτοια ηλικία, εφόσον δεν έχουν ήδη τεθεί όρια από τους γονείς (οι οποίοι συχνά είναι χειρότεροι από τα παιδιά).
Έχουμε πολλά περιστατικά παραβατικότητας, και βίντεο έχει ανέβει φυσικά από το σχολείο, και διάφορα άλλα που θα μπορούσαν να διωχθούν ποινικά έχουν γίνει, παρα τις αυστηρές ποινές. Είναι σοκαριστικό. Εφόσον υπάρχει στήριξη από τη διεύθυνση, θα συμφωνήσω να τους απομονώνεις. Βγάζε τους, τους τσούζουν οι απουσίες.
Επίσης, ζήτησε τη βοήθεια της διεύθυνσης, να κάνει κάποια παρέμβαση π.χ. στην τάξη, αν γίνει κάποιο περιστατικό ή ρώτησε πώς το χειρίζονται παλαιότεροι καθηγητές, πιο εμπειροι. Εγώ τον πρώτο μήνα πέρασα πολυ δύσκολα, με είχαν βρίσει κιόλας στο μάθημα. Είχα απελπιστει. Ζήτησα βοήθεια από συναδέλφους και διεύθυνση και πραγματικά με βοήθησαν πολύ. Δυστυχώς, καταλαβαίνω ότι χωρίς τον φόβο αυστηρών ποινών δεν μπορεί να ελεγχθεί η κατάσταση.
-
Πες μου σε ποιο σχολείο είσαι να έρθω τρέχοντας! Σε μας τα κινητά είναι περίπου ελεύθερα, αν ο μαθητής πει ότι δεν έχει κινητό, ενώ εμείς το έχουμε αναφέρει, δίνει δίκιο στον μαθητή. Οπότε πια δεν ασχολούμαι. Με βλέπω πρωταγωνίστρια στο tik-tok.
Από εμάς έχουν ανεβεί βίντεο σε ομαδικές κ ίσως κ δημόσια. Χωρίς να είμαστε παραβατικό σχολείο. Έχουν βρει πάτημα κάποιους νεοδιόριστους συναδέλφους που τπυς βασανίζουν με χαιρεκακία (αγνά αθώα εφηβακια…) αλλά μπορεί να το έχουν κάνει κ σε άλλους. Και το μαθαίνουμε γιατί φοιτούν παιδιά συγγενείς συναδέλφων κ τα βλέπουν. Πέφτουν μονοήμερες αλλά μέχρι να έρθει η καμπάνα ποιος ξέρει τι έχει κυκλοφορήσει.
-
Υπάρχει περίπτωση να κάνουν αντίποινα ή να έχουν εκδικητικές τάσεις; Μου είπε μία μόνιμη συνάδελφος στο ΕΠΑΛ ότι της έκαναν πόλεμο, όταν τιμωρούσε με απουσίες ή αποβολές.
-
Υπάρχει περίπτωση να κάνουν αντίποινα ή να έχουν εκδικητικές τάσεις; Μου είπε μία μόνιμη συνάδελφος στο ΕΠΑΛ ότι της έκαναν πόλεμο, όταν τιμωρούσε με απουσίες ή αποβολές.
Εμάς «για πλάκα» μας ξεφούσκωναν ένα λάστιχο στο αυτοκίνητο (όχι πολύ ώστε να το δεις αμέσως, αλλά το έπαιρνες χαμπάρι στο δρόμο γιατί τραβούσε το τιμόνι). Το έκαναν πολλές φορές και όχι μόνο στους δικούς τους καθηγητες, αλλά και σε μας που υπηρετούσανε στο συστεγαζομενο ΓΕΛ…. Πολύ επικίνδυνο το «αστείο» τους.
-
Γενικα ζημιές σε αυτοκίνητα συνηθίζονται ως αντίποινα ή ως χαβαλές…
-
τότε θα σου πρότεινα να εφαρμόσεις την τακτική "μακριά από τον κώλο μου κι όπου να'ναι".
Μακάρι να μπορούσα να το κάνω αυτό. Σε μας αν πάρουν αποβολή, βαράνε τις πόρτες, ουρλιάζουν, δεν δέχονται την αποβολή γιατί δεν έκαναν τίποτα και βρίσκουν καταφύγιο στον αγαπημένο τους διευθυντή μπας και την σβήσει. Προσωπικά δεν βάζω ωριαίες μετά από τέτοια συμπεριφορά.
Με την ευκαιρία, έχετε ποινολόγιο; Έχει καταργηθεί; Έχω χάσει επεισόδια.
-
[...] Με την ευκαιρία, έχετε ποινολόγιο; Έχει καταργηθεί; Έχω χάσει επεισόδια.
Στο ένα σχολείο δεν έχουμε, αλλά πάντα παίρνουμε τηλέφωνο τους γονείς για να ενημερωθούν για τα κατορθώματα του βλασταριού τους. Στο άλλο έχουμε, κανονικά.
-
Στο δικό μας σχολείο έχουμε ποινολόγιο. Ο διευθυντής και οι υποδιευθυντές στηρίζουν απόλυτα τους καθηγητές όταν βάζουν ωριαίες αποβολές.
Αν ο μαθητής αντιδράσει, βρίσει ή αποφασίσει να μην βγει έξω από την τάξη για να χαλάσει το μάθημα όλη την υπόλοιπη ώρα, τότε αμέσως η ωριαία εξελίσσεται σε ημερήσια αποβολή για όλες τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας από την διεύθυνση του σχολείου.
-
Αχ, Lasid, τι μου λες τώρα! Δεν είναι έτσι όλα τα σχολεία!!!! Υπάρχουν και σχολεία που στηρίζουν μόνο τους μαθητές.
-
Ξέρω ότι αυτά δεν μπορούν να εφαρμοστούν εύκολα σε μικρά επαρχιακά σχολεία, αλλά σε μεγάλα σχολεία πόλεων είναι εφικτά μέτρα και αποδίδουν. Εννοείται ότι η διαχείριση της τάξης σε σχολεία με πολλά τμήματα και μεγάλο αριθμό μαθητών ανά τάξη είναι δύσκολη. Ευτυχώς που έχουμε τόσο καλούς συναδέλφους στις υπεύθυνες θέσεις του σχολείου και μπορούν να εφαρμόζονται αρκετά αποτελεσματικά παιδαγωγικά μέτρα.
-
Καλησπέρα σε όλες και όλους! Ποια λύση θα προτείνατε για μαθητή απομονωμένο που όλοι τον αποφεύγουν και κανένας δεν θέλει να κάτσει μαζί του; Θα ήταν μια καλή σκέψη να τους βάζω να αλλάζουν θέσεις όλοι με το πρόσχημα να γνωριστούν καλύτερα; Μιλάμε για Β΄ Γυμνασίου.
-
Καλησπέρα σε όλες και όλους! Ποια λύση θα προτείνατε για μαθητή απομονωμένο που όλοι τον αποφεύγουν και κανένας δεν θέλει να κάτσει μαζί του; Θα ήταν μια καλή σκέψη να τους βάζω να αλλάζουν θέσεις όλοι με το πρόσχημα να γνωριστούν καλύτερα; Μιλάμε για Β΄ Γυμνασίου.
Υπάρχει κάποιος λόγος που είναι απομονωμένος; Γιατί αν το παιδί έχει κάτι που ενοχλεί (εμάς μας έχει τύχει πχ μυρωδιά από απλυσιά ή να τρέχουν μύξες και σάλια λόγω αναπηρίας), δεν μπορείς να επιβάλεις. Αλλιώς υποθέτω κάποια διακριτική λύση που να μην στοχοποιεί το παιδί και να μην νιώθει άσχημα, ένα rotation όπως λες.
-
Καλησπέρα σε όλες και όλους! Ποια λύση θα προτείνατε για μαθητή απομονωμένο που όλοι τον αποφεύγουν και κανένας δεν θέλει να κάτσει μαζί του; Θα ήταν μια καλή σκέψη να τους βάζω να αλλάζουν θέσεις όλοι με το πρόσχημα να γνωριστούν καλύτερα; Μιλάμε για Β΄ Γυμνασίου.
Εμείς εφαρμόσαμε rotation ανά εβδομάδα πέρυσι και πήγε ανέλπιστα καλά. Για να μην στοχοποιηθεί το παιδί, το εφαρμόσαμε σε όλα τα τμήματα της α' και της β' γυμνασίου. Θέλει λίγο προσεκτικούς χειρισμούς πώς θα το παρουσιάσετε στα παιδιά.
-
Επίσης κάποιο παιδί ντροπαλό, μπορεί να μην θέλει να του «επιβληθεί» παρέα από τον οποιονδήποτε. Ή ίσως ανήκει οριακά στο φάσμα χωρίς άλλες ανιχνεύσιμες δυσκολίες και δεν θέλει. Καλό είναι να εχει μια πιο σαφή εικόνα το σχολείο για την κατάσταση πριν προχωρήσει σε κινήσεις που τους φέρνουν όλους σε δύσκολη θέση. Μια συζήτηση με το 5μελες (αν είναι της προκοπής) ή με κάποια σοβαρα κ αξιόπιστα παιδιά θα βοηθούσε. Οι περσινοί καθηγητές τι λενε;
Σ ένα τμήμα πάντως που βασικά όλα τα αγόρια μιλούσαν όπου κ αν τους έβαζες και το ίδιο έκαναν τα μισά κορίτσια, για να κάτσουν με κάποιον που δεν ήταν φίλος κ να μην είναι κανεις ριγμένος, εφάρμοσα το εξής: βάλαμε όλα τα ονόματα σε κλήρο και τραβούσαμε δυο για κάθε θρανίο. Οπότε δεν υπήρχε συζήτηση για τίποτα. Αυτό το κάναμε δοκιμαστικά για να δούμε πώς πάει, ησύχασε η τάξη όμως 2-3 παιδιά υπέφεραν και αδικήθηκαν θα έλεγα γιατί δεν είχαν ενοχλήσει ποτέ και τους ετυχε ζόρικο άτομο. Μετά από λίγο καιρό άρχισαν να κάθονται όπως θέλουν με δικές μας τροποποιήσεις αλλά πλέον το είχαν πάρει απόφαση. Δεν ξέρω όμως πόσο άσχημα ένιωθαν κάποια παιδιά. Αυτές οι μαζικές λύσεις βοηθούν εμάς αλλά όχι απαραίτητα τα παιδιά.
-
elranna, αρχικά δεν ήξερα ότι υπάρχει ο όρος rotation, σε μας στο σχολείο δεν έχει τεθεί τέτοιο θέμα, εγώ θέλω να το λύσω ως υπεύθυνη. Δεν ξέρω πώς να το παρουσιάσω, γι' αυτό ρωτάω.
Έσπερος, δεν είναι θέμα μυρωδιάς ή αναπηρίας, σίγουρα όχι. Δεν κολλάει με τους άλλους, ας πούμε. Οι περσινοί καθηγητές δεν λένε τίποτα....
-
Κρίμα είναι… αλλά δεν πιστεύω ότι το θρανίο
βοηθάει να γνωριστούν. Μήπως καλύτερα με το διάλειμμα να γίνει κάτι. Αν θέλουν να βοηθήσουν κάποια σοβαρα παιδιά του τμήματος.
(παρεμπιπτόντως, εγω ήμουν τέτοιο παιδί. Ειδικά όταν βρισκόμουν σε νέο περιβάλλον, πχ στο λύκειο έφτασα στη β για να κάνω παρέες, αρχικά ήμουν προσκολλημένη στη διπλανή μου και έτσι αν έλειπε απλα εμένα μόνη, το ίδιο είχα πάθει και στα αγγλικά που πέρασα μια ολόκληρη χρονιά μόνη γιατί η κολλητή μου μετακόμισε.)
-
.
-
Εδώ βλέπω δύο εντελώς αντίθετες απόψεις. Από την μια ένα σχολείο όπου εφάρμοσαν το rotation σε α΄ και β΄ τάξη (εντυπωσιακό πραγματικά) και από την άλλη μια άποψη που καταδικάζει όποια προσπάθεια αλλαγής θέσης των μαθητών. Αλήθεια, ποιο είναι το σωστό; Ας μην ξεχνάμε ότι το γνωστό πλάνο που φτιάχνεται από τους καθηγητές κατά το δοκούν, καλά κρατεί.
-
Το καλύτερο πιστεύω είναι μέσω εναλλαγης σε ομάδες εργασιών.
-
Lucifer, αυτό σίγουρα θα γίνει.
-
.
-
ppglmat, καταλαβαίνω τι θες να πεις και θα το λάβω σοβαρά υπόψη. Δεν το είχα σκεφτεί όπως το λες.
-
Lucifer, αυτό σίγουρα θα γίνει.
+++
-
Εδώ βλέπω δύο εντελώς αντίθετες απόψεις. Από την μια ένα σχολείο όπου εφάρμοσαν το rotation σε α΄ και β΄ τάξη (εντυπωσιακό πραγματικά) και από την άλλη μια άποψη που καταδικάζει όποια προσπάθεια αλλαγής θέσης των μαθητών. Αλήθεια, ποιο είναι το σωστό; Ας μην ξεχνάμε ότι το γνωστό πλάνο που φτιάχνεται από τους καθηγητές κατά το δοκούν, καλά κρατεί.
Γιατί πρέπει να υπάρχει ένα σωστό; Στο τμήμα που σου ανέφερα, ήταν ακραίο μέτρο για ένα πολύ δύσκολο τμήμα και μικρή αίθουσα χωρίς περιθωρια. Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα το εφάρμοζα αλλού, αλλά σε κάτι ανάλογο, ίσως. Όμως ήταν παιδιά που τους έκανα για δεύτερη χρονιά πολλές ώρες, με είχαν σαν υπεύθυνη, με εμπιστεύονταν, θα έλεγα ότι με αγαπούσαν όσο μελό κι αν ακούγεται και καταλήξαμε εκεί μετά από πολλές συζητήσεις. Αν το είχα κάνει με το καλημέρα σας, ή αν το είχε κάνει άλλος, έχω στο μυαλό μου 2-3 γονείς που θα διαμαρτύρονταν και δεν θα είχαν άδικο για το με ποιον κάθονται τα παιδιά τους. Κατά τ άλλα φυσικά και ο καθηγητής αλλάζει θέσεις αν είναι ανάγκη, αλλά υποθέτω αυτά γίνονται κατόπιν συνεννόησης, δεν νομίζω ότι το κάνει κάποιος με το ζόρι. Εγω τουλ, ποτέ. Προσωρινά δλδ για μια διδακτική, ναι. Να πω ότι μόνο σε δική μου ώρα, ναι. Αλλά για μονιμα, πάντα επιςαινω την ανάγκη, ζητάω να βρουν μόνα τους εναλλακτική ή προτείνω εγω αλλά δεν επιβάλλω.
Κάτι τέτοιο που λες ισως να το έκανα σε περιπτώσεις που συνολικά πάσχουν οι σχέσεις ή σε μεγάλη φασαρία.
Τα παιδιά είναι παιδιά, πολύ ωραία λέμε ότι πρέπει να μάθουν να είναι ομαδικά κλπ, αλλά καλά τα ψέματα, κι εμείς σαν ενήλικες, αν κάποιος δεν μας κολλούσε, τι θα κάναμε, απλώς λόγω ηλικίας θα ήμασταν ευγενικοί. Μην κοροϊδευομαστε. Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τα παιδθα να κάνουν παρεε κάποιον ούτε να επιβάλουμε σε παιδί που δεν δένει, να είναι άκρη άκρη σε μια παρέα και να παριστάνει ότι συμμετέχει. Σίγουρα να αποκλείσουμε περίπτωση εκφοβισμού ή περιθωριοποίησης λόγω διακρίσεων ή πολύ απλα μήπως ένα παιδί ήρθε μετά και οι παρέες είχαν σχηματιστεί, αλλά από κει και πέρα, τι άλλο; Εγω σε τέτοιες περιπτώσεις μιλούσα με κάποια παιδιά που θεωρούσα ότι μπορούν να το χειριστούν και τους έλεγα να έχουν το νου τους χωρίς να επιβάλλω. Ρωτούσα τι συμβαίνει, γιατί, αν έχουν γίνει προσπάθειες κλπ και τους άφηνα μετά να κάνουν ο,τι κρίνουν. Άλλοτε γινόταν, άλλοτε όχι. Οι περισσότεροι στο σχολείο έτσι κάνουμε, αλλά έχουν γίνει και γκάφες τελικά ενώ πηγαίναμε για καλό.
-
.
-
Σε εμάς, η συζήτηση ξεκίνησε πέρυσι μετά την επιστροφή μας από το webex. Παρατηρήσαμε ότι η β' γυμνασίου ήταν σπασμένη σε παρέες 3-4 ατόμων το πολύ και σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά δεν ήξεραν τα ονόματα των συμμαθητών/τριών στο ίδιο τμήμα. Λογικό επακόλουθο του webex. 2 παιδιά επίσης ήταν ολομόναχα στο διάλειμμα, το ένα μάλιστα επιζητούσε με οποιοδήποτε τρόπο την προσοχή των καθηγητών, τόσο στην τάξη όσο και στα διαλείμματα. Κυρίως για αυτό το παιδί αρχίσαμε να ψάχνουμε διεξόδους, γιατί όντως φαινόταν και πολύ μελαγχολικό, σε συνδυασμό και με κάποια περιστατικά στοχοποίησης στο ίδιο τμήμα.
Έτσι καταλήξαμε στο rotation σε όλη τη β' γυμνασίου για να μη στοχοποιηθεί το συγκεκριμένο τμήμα και είπαμε να το κάνουμε και στην α' ώστε να επιταχύνουμε κάπως τη γνωριμία των παιδιών. Η μια πλευρά του θρανίου παρέμενε σταθερή και η άλλη μετακινούνταν κατά μια θέση ανά εβδομάδα. Εξηγήσαμε στα παιδιά ότι ο λόγος είναι για να μάθουν να συνεργάζονται μεταξύ τους. Όχι για να κάνουν παρέα μεταξύ τους, σε αυτό συμφωνώ απόλυτα με την Έσπερο. Στόχος ήταν -και ακριβώς έτσι το θέσαμε στα παιδιά- να μάθουν να συνυπάρχουν ήρεμα και ωραία ακόμα και με παιδιά που μπορεί να μη συμπαθούν τώρα, αλλά να συμπαθήσουν αργότερα. Στην αρχή υπήρξαν αντιδράσεις από τα παιδιά, σταδιακά όμως άρχισε όντως να δουλεύει. Προφανώς και δεν έγιναν αγγελούδια, αλλά άρχισαν να μιλάνε περισσότερο στα διαλείμματα και οι παρέες μεγάλωσαν. Στους ελέγχους, μας είπε και μια μαμά ότι χαίρεται γιατί με αυτό το μέτρο το παιδί της άρχισε να κάνει παρέα με καινούρια παιδιά και είναι πολύ χαρούμενο.
Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να δουλέψει σε όλα τα σχολεία. Είχαμε κι εμείς πολλές επιφυλάξεις στην αρχή. Το ρισκάραμε και δούλεψε πολύ καλύτερα απ'ό,τι περιμέναμε. Έχουμε όμως και πολύ καλή συνεργασία μεταξύ μας στα θέματα που αφορούν τα παιδιά και τις σχέσεις μεταξύ τους. Πολύ πιθανόν σε άλλο σχολείο να μην πιάσει, ίσως να μην πιάσει και σε εμάς αν το κάνουμε δεύτερη χρονιά. Σίγουρα δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, χρειάζεται καλή εικόνα της κατάστασης και πολλές φορές και πολύ περισσότερες χρόνος από αυτόν που διαθέτουμε.
-
Κάποιες φορές θεωρώ ότι ζητάμε από τα παιδιά πράγματα που εμείς σαν ενήλικες δεν θα κάναμε οικειοθελώς και μάλλον αν ήταν στο χέρι μας, θα προσπαθούσαμε να μην μας αναγκάσουν. Κι εμείς στο γραφείο μας γενικα θελουμε κοντά κάποιον που συμπαθούμε, αν είναι εφικτό να το επιλέξουμε, ή σε μια εφημερία ή εκδρομή να προτιμήσουμε να είμαστε μαζί με κάποιον φίλο, να αναλάβουμε δουλειά με κάποιον επίσης που συμπαθούμε κλπ. Έχουμε μεν την ωριμότητα να χειριστούμε το ότι αυτό μπορεί να μην συμβαίνει πάντα, αλλα σίγουρα έχουμε κ τις προτιμήσεις μας. Τα παιδιά στο σχολείο είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν τους κανόνες, να δέχονται οδηγίες, να λειτουργούν και σαν ομάδα, αλλα θεωρώ ότι δεν χρειαχεται να πιέζουμε υπερβολικά σ αυτήν την κατεύθυνση. Στο κάτω κάτω δεν έχουν και όλα την ψυχολογική ωριμότητα να χειριστούν δυσκολίες όπως οι ενήλικες, αν βρεθούν σε μια «δύσκολη» συνεργασία. Μπορεί κάποια να υποφέρουν κιόλας. Ίσως κάποιοι νιώθουν ασφάλεια με συγκεκριμένες παρέες και θέλουν το χρόνο τους για να ανοιχτούν και με άλλους. Αυτό το λέω κρίνοντας από τον εαυτό μου, δεν νομιζω ότι θα με βοηθούσε σε κάτι το να αναγκαστώ σαν μαθήτρια να συνεργαστώ με παιδιά που δεν διάλεξα εγω. Και ακόμα και τώρα με ενοχλεί όταν σε σεμινάρια μας χωρίζουν σε ομάδες με αγνώστους με διαφορα χαζά παιχνίδια, δεν ξέρω αν τα κάνουν κ σ εσάς αυτό οι υπεύθυνοι δραστηριοτήτων. Επιμενω γιατί είμαι πολύ ευαίσθητη σ αυτό. Ακόμα και τώρα έχω άγχος ποιος θα κάτσει δίπλα μου στο γραφείο από τους καινούργιους!
-
Μα γι'αυτό λέω, Έσπερε, ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Σε εμάς έπιασε. Σε εσένα δε θα έπιανε. Δεν υπάρχει μαγική λύση που να πιάνει για όλα τα παιδιά, για όλα τα τμήματα και για όλα τα προβλήματα. Ιδέες και προτάσεις ανταλάσσουμε, μήπως και δούμε κάτι διαφορετικό που δεν το έχουμε σκεφτεί. Σε εμάς πάντως αυτό το μέτρο λειτούργησε, ψέματα να πω;
-
Μα γι'αυτό λέω, Έσπερε, ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Σε εμάς έπιασε. Σε εσένα δε θα έπιανε. Δεν υπάρχει μαγική λύση που να πιάνει για όλα τα παιδιά, για όλα τα τμήματα και για όλα τα προβλήματα. Ιδέες και προτάσεις ανταλάσσουμε, μήπως και δούμε κάτι διαφορετικό που δεν το έχουμε σκεφτεί. Σε εμάς πάντως αυτό το μέτρο λειτούργησε, ψέματα να πω;
Κουβέντα κάνουμε. Κι εγω όπως έγραψα το έχω κάνει σε τμήμα και κάπως δούλεψε συνολικά για την τάξη. Και ίσως το ξανακάνω σε ανάγκη. Αλλά αυτό που βοηθάει το σύνολο, μεμονωμένα δεν είναι απαραίτητα το ίδιο καλό για όλους, και γενικα το χ μέτρο ίσως ταιριάζει σε ένα παιδί ενώ σε άλλο φέρνει αντιθετα αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι προτιμότερο να ενδιαφέρεται ο καθηγητής παρα να αδιαφορεί. Αλλά δεν υπάρχουν μαγικες λύσεις. και πολλά παιδιά υποφέρουν σιωπηλά.
-
elranna εχω πραγματικα εντυπωσιαατεί!!!!!!!!! Πού είναι αυτά τα σχολεία; Υπάρχουν; Σε μας δε υπάρχει καμιά τέτοια διάθεση, ούτε διάθεση ενημέρωσης για τα παιδιά. Φοβάμαι ότι θα τα ανακαλύψουμε στην πορεία.
-
.
-
Τα παιδιά κάθονται με όποιον επιθυμούν. Αλλαγή θέσης μπορεί να γίνει μ ό ν ο ν αν δημιουργηθεί πρόβλημα. Σε καμμιά άλλη περίπτωση.
-
Η ώρα μαθήματος είναι για μάθημα και μέσα από αυτό διδάσκουμε και τον σεβασμό. Οι φιλίες και οι παρέες είναι δικαίωμα και δεν μπορούμε να παρέμβουμε σε αυτό. Δέχομαι πως η μαμά ενός παιδιού μπορεί να χάρηκε και να το είπε, μπορεί άλλες μαμάδες να μην χάρηκαν και να μην το είπαν. Και το διάλειμμα είναι δικαίωμα. Να διδάσκουμε, να κάνουμε ομάδες εργασίας ναι, αλλά η εξουσία μας να μην επηρεάζει το δικαίωμα οποιουδήποτε. Ας ζητηθεί η γνώμη ψυχολόγου πριν κάνουμε πειράματα ακόμη και με το παιδί που ίσως από επιλογή είναι μόνο και με όλα τα άλλα που έχουν σχέσεις μεταξύ τους που δεν γνωρίζουμε. Άλλο η παραίνεση και άλλο η απόφαση για να το παίξουμε καλοί σε ξένες πλάτες. Τελικά διαφωνώ περισσότερο απ' όσο νόμιζα
Ξέχασα να το αναφέρω. Εννοείται ότι αυτό συναποφασίστηκε με την ψυχολόγο και την κοινωνική λειτουργό του σχολείου, οι οποίες είχαν πλήρη εικόνα της κατάστασης.
Δεν έγινε καμία παρέμβαση στο διάλειμμα των παιδιών. Δεν είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνω πού ακριβώς βρίσκεται η διαφωνία.
-
Ξέχασα να το αναφέρω. Εννοείται ότι αυτό συναποφασίστηκε με την ψυχολόγο και την κοινωνική λειτουργό του σχολείου, οι οποίες είχαν πλήρη εικόνα της κατάστασης.
Δεν έγινε καμία παρέμβαση στο διάλειμμα των παιδιών. Δεν είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνω πού ακριβώς βρίσκεται η διαφωνία.
Αν καταλαβαίνω καλά, εννοεί ότι εσείς ήταν σαν να θέλατε να αλλάξουν και οι παρέες των παιδιών στο διάλειμμα.
Για να είμαι ειλικρινής, κρίνοντας από το πώς ένιωθα ως παιδί, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να επιμένουμε στην πλήρη ομαδοποίηση-μαζοποίηση των μαθητών. Ένα τμήμα είναι παιδιά που τυχαία βρέθηκαν εκεί. Δεν χρειαχεται να γίνουν φίλοι όλοι, δεν χρειαχεται να λειτουργούν ομαδικά, δεν χρειάζεται να συμπαθιουνται ή και να αλληλεπιδρούν. Δεν είναι νηπιο ή δημοτικό που μέρος της δουλειάς είναι κ το να μάθουν να κάνουν φιλίες. Τα πιο μεγάλα παιδιά έχουν πλέον δικά τους ενδιαφέροντα και αντιλαμβάνονται κ ότι προέρχονται από διαφορετικά περιβαλλοντα, κάτι που επηρεάζει την κοσμοαντίληψη τους, επίσης μεγαλώνουν με διαφορετικούς κανόνες-συνήθειες, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει το σχολείο να μπει σε διαδικασια να τους αλλάξει τις παρέες τους, αν οι σχέσεις τους είναι καλές και δεν υπάρχει περιθωριοποίηση. Εσείς σαν γονείς, θα το θέλατε αυτό στα παιδιά σας; Γιατί εγω προσωπικά ως μητέρα έχω μαθητες που τους αγαπάω μεν, νοιάζομαι, μπορεί να βγάζουν και γέλιο ενίοτε μαζί με τα ενοχλητικά που κάνουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα το δικό μου παιδί να έχει συναναστροφή μαζί τους.
Εμένα τα πιο φασαριοζικα ή πιο ξεπεταγμένα παιδιά, μου έφερναν αμηχανία. Δεν τα ήθελα. ΚΙ στο κάτω κάτω, τετοια άτομα δεν θα ξανά έβρισκα στο δρόμο μου, αφού από το παν/μιο και μετά οι παρέες μου ήταν στις δικές μου προδιαγραφές αφού ήμουν στον χώρο που μου ταίριαζε. Γενικα σαν παιδί, ειδικά από το γυμνάσιο, οι χειρότερες αναμνήσεις που έχω από το σχολείο ήταν οι συμμαθητές. Και αν είχα πάει σε άλλο λύκειο πιθανότατα τπ ίδιο θα έλεγα και για αυτό. Συχνά παραβλέπουμε το πώς νιώθουν τα παιδιά τα ησυχα, τα συγκροτημένα, τα ώριμα, αυτά που μεγαλώνουν με σοβαρότητα και ένα επίπεδο και αναγκάζονται στο σχολείο να συνυπάρξουν με όλη την υποκουλτούρα. Εμείς είμαστε καθηγητές όλων των παιδιών, δεν κάνουμε διακρίσεις, αλλά δεν χρειάζεται να επιβάλουμε και τις συναναστροφές παραπάνω από το αναγκαστικό.
-
.
-
Εγώ επιμένω ότι στην περίπτωση της elranna είχαμε συνεργασία ψυχολόγου - κοινωνικού λειτουργού - συλλόγου, κάτι που σπανιότατα βρίσκεις. Μπράβο συνάδερφοι!
-
Εγώ επιμένω ότι στην περίπτωση της elranna είχαμε συνεργασία ψυχολόγου - κοινωνικού λειτουργού - συλλόγου, κάτι που σπανιότατα βρίσκεις. Μπράβο συνάδερφοι!
Αυτό είναι ομτως εντυπωσιακό, βασικά εντυπωσιακό είναι ότι υπήρχαν και ψυχολόγος κ κοινωνικός λειτουργός.
Από κει και πέρα όμως, κάτι που δουλεύει για να λειτουργήσει καλά μια ομάδα, δεν σημαίνει ότι είναι καλό μεμονωμένα για τα άτομα. Και ακούγεται και σαν αντιμετώπιση ποκυ ακραίας κατάστασης, είναι δυνατόν συμμαθητές και να μην έχουν γνωριστεί; Ίσως υπήρχε κάτι άλλο στο υπόβαθρο που αντιμετωπίστηκε.
Εγω πάντως επιμενω ότι τη συσπείρωση των παιδιών σε μια ομάδα που συχνά είναι κ εναντίον των καθηγητών, τη θεωρώ χειρότερη από το να μην έχουν σχέσεις. Τα παιδιά όλα συμπεριφέρονται μια χαρά αν τα δεις μόνος σου 1 προς 1, όταν είναι πολλά μαζί τα πιάνει η ανοησια ή η αγένεια και βγάζουν τον χειρότερο τους εαυτό. Μέσα στην τάξη ηρωοποιειται ο μάγκας, ο αρχηγός, αυτός που ενοχλεί, κανεις δεν γυρίζει να του πει ότι ενοχλεί, ότι στερεί τα δικαιώματα των άλλων παιδιών. Μακάρι να ήταν τα παιδιά μας σε τμήματα των 15 το πολύ κι ας είχαν λίγους φίλους. Θα έκαναν φίλους στις δραστηριότητες και θα ταίριαζαν κιόλας.
-
.
-
Πολύ φοβάμαι πως η συνεργασία αυτή ήταν μόνο για το ένα παιδί που εξετάστηκε και όχι γραπτά. Προφορική οδηγία, προφορική συμφωνία.
Η ψυχολόγος και η κοινωνική λειτουργός έρχονταν μια φορά την εβδομάδα στο σχολείο και έκαναν ατομικές συνεδρίες με παιδιά αλλά και ομαδικές συναντήσεις με ολόκληρα τμήματα όποτε υπήρχε πρόβλημα. Με γραπτές αναφορές κάθε φορά. Πρόγραμμα ΕΣΠΑ είναι, πολύ θα θέλαμε να έρχονταν περισσότερες μέρες, αλλά και η μια μέρα βοήθησε πάρα πολύ. Περιμένουμε και φέτος να μας στείλουν :)
-
.
-
Σίγουρα συμφωνώ ότι μάλλον προφορικά θα δόθηκε η οδηγία. Αλλά αν υπάρχει κάτι τέτοιο γραπτά κάπου, π.χ. αρθρογραφία, θα με ενδιέφερε. Αλλά και πάλι, αν στόχος ήταν η βοήθεια σε έναν μαθητή, και αν αυτό επετεύχθη, μπράβο και πάλι. Τι θέλετε συνάδερφοι να αφήνουμε περιθωριοποιημένα τα παιδιά ή να τα στέλνουμε σε ειδικά σχολεία για να μην μας ενοχλούν;
-
.
-
Γίνεσαι άδικη και προκλητική. Εσύ νομίζω ρώτησες και προφανώς για να απαντήσουμε δεν στερούμαστε ενδιαφέροντος και ευαισθησίας. Αλλά ναι, η γνώμη μου είναι πως κάνεις υπέρβαση εξουσίας, αναλαμβάνεις κ ευθύνες που δεν σου αναλογούν, θέτεις κ σε κίνδυνο τρίτους. Για να σε προφυλάξω διακριτικά προσπάθησα να πω πως είναι μια απόφαση που καθιστά υπεύθυνο τον εκπαιδευτικό με δική του θέληση. Σε αυτόν θα ζητήσουν τον λόγο αν κάποιος κινηθεί νομικά από τους γονείς των άλλων παιδιών που κάνουν τους περιπλανώμενους. Να ξέρουμε τα όριά μας. Δεν είσαι ψυχολόγος και πας να κάνεις τον ψυχολόγο ενώ ο ίδιος δεν υπογράφει αυτό που ΕΣΥ κάνεις. Έχεις πολλούς τρόπους να βοηθήσεις με την διδασκαλία σου, μην μπαίνεις σε άλλους χειρισμούς. Αυτή είναι η γνώμη μου, πέτα την αλλά μην κρίνεις γιατί την είπα κ την διάθεσή μου σε κανένα παιδί. Μπορεί να κάνω άλλα που εσύ δεν κάνεις.
Να κινηθεί νομικά κηδεμόνας με ποια αιτιολογία; Οι θέσεις των μαθητών στην τάξη καθορίζονται από τον υπεύθυνο τμήματος. Αυτός/η έχει τον τελικό λόγο και κάνει αλλαγές αν προκύψει πρόβλημα. Αυτό το "υπέρβαση εξουσίας" το βρίσκω τουλάχιστον υπερβολικό.
-
.
-
Μπορεί ανετότατα να ζητήσει εξηγήσεις για την τακτική που ακολουθείς χωρίς να έχει δημιουργήσει πρόβλημα το παιδί του, με τίνος οδηγία και μάλιστα σε περίοδο πανδημίας. Και ειδικά για το τελευταίο...
Τα παρατάω εδώ, αν βοήθησα βοήθησα, αν όχι καλή καρδιά.
Ο μονος λογος για τον οποιο μπορει να ζητησει εξηγησεις ο γονεας ειναι η πανδημια. Αν και πλεον δεν υπαρχει κνενα μετρο, οποτε ανετα μπορει να ισχυσει και αυτο.
Το πώς μπορει να το δικαιολογησει ο εκπαιδευτικος; Με απειρους τροπους! Φαντασια να εχει!
Ουτε με μηνυσεις μπορουν να τον απειλησουν ουτε με τιποτα!
Αλλωστε ειναι μια πρακτικη που εφαρμοζεται σε πολλα σχολεια
-
.
-
@emmaki
έχω διαφορετική εμπειρία από συγγενικό μου πρόσωπο που του ζητήθηκε εγγράφως να καταθέσει γιατί το παιδί του κάθεται βιαίως στο ίδιο θρανίο με συμμαθητή που έχει διακόψει σχέσεις και αυτό επιδρά στην ψυχολογία του και την απόδοσή του κλπ κλπ. Ο συμμαθητής είχε τοποθετηθεί εκεί επειδή διατάρασσε το μάθημα, όχι για ψυχολογικούς λόγους που μόνο ειδικοί έχουν δικαίωμα να διατάξουν. Ήταν δηλ συννομο και δεν έκανε του κεφαλιού του κάποιος επειδή το κάνουν και αλλού, αυτό το κάνουν παντού. Περιττό να σου πω την ταλαιπωρία που πέρασε και είχε και δίκιο, αυτό που έκανε το κάνουμε όλοι...
Τελοσπάντων, ο καθένας κάνει ό,τι καταλαβαίνει. Το τι κάνουν οι άλλοι δεν είναι πάντως στοιχείο νομιμότητας. Αν ήταν, θα είχαμε γραπτώς την οδηγία και θα περνούσε κ από τον σύλλογο γραπτώς.
Ο καθε ενας μας μπορει να ζητησει ο,τι θελει γραπτως. Και καλα θα κανει ο καθε ενας μας να ζηταει ο,τι θελειβγράτως γιατι ετσι παιρνει υπευθυνη απαντηση.
Το αιτημα για γραπτη απαντηση, ομως, δεν μπορει (σε περιπτωσεις σαν αυτη) να εχει κυρωσεις.
Σαφως, βεβαια, και ο καθε γονιος/κηδεμονας εχει το δικαιωμα να κανει αναφορα για το οτιδηποτε! Παλι ομως αν δεν υπαρχει βαση, η αναφορα θα μπει στο αρχειο.
(Ομοιως και ο γονιος του παιδιου που καθεται μονο του, μπορει να ζητησει γραπτη απαντηση, μπορει να κανει αναφορα για δημιουργια ψυχολογικων θεματων στονπαιδι του κλπ κλπ. Μπαινουμε σε εναν κυκλο που δεν εχει τελειωμο!)
Δεν μπορει να υπαρχουν γραπτες οδηγιες για ολα τα θεματα!!!!! Αλιμονο αν υπηρχαν!
-
Προσωπικά θα με ενδιέφερε να μάθω τα εξής: ποιος αποφασίζει για την θέση των μαθητών, ο υπεύθυνος, ή ο εκάστοτε εκπαιδευτικός; και αν είναι κάπου γραμμένα όλα αυτά, γιατί έτσι δημιουργούνται τρελές συγκρούσεις.
Εγώ το συζήτησα με την διεύθυνση και πήρα το οκ, το παιδί το μοναχικό να κάθεται με άλλο.
Το θέμα με το rotation που επίσης με ενδιαφέρει, δεν ξέρω πώς θα το λύσω.
-
.
-
@emmaki
Δεν θα σου απαντούσα αν δεν έβλεπα μόλις τώρα πως είσαι στην ΠΟΛΥΤΙΜΗ ειδική αγωγή και μάλιστα πολλά χρόνια. Θα ξέρεις βέβαια πως δεν θα μπορούσε να σου κάνει κάποιος αναφορά επειδή το παιδί του δεν το επιλέγουν οι συμμαθητές του στο Γυμνάσιο και μάλιστα στην Β Γυμνασίου, που δεν τίθεται πλέον θέμα γνωριμίας με τους άλλους. Μάλιστα όπως ακριβώς ειπώθηκε: "Ποια λύση θα προτείνατε για μαθητή απομονωμένο που όλοι τον αποφεύγουν και κανένας δεν θέλει να κάτσει μαζί του;" εσύ θα κατάλαβες ήδη πως υπάρχει πρόβλημα. Αν αυτό το πρόβλημα περιμένουμε στην Β Γυμνασίου να το λύσουν οι συμμαθητές του, κάτι πάει λάθος.
Ξαναλεω……
Οι γονεις μπορουν να κανουν αναφορα για οτιδηποτε μπορεις (και δεν μπορεις) να φανταστεις!!!!!!!
Και ειναι δικαιωμα τους να κανουν αναφορα!
(Οπως και μηνυση για παραβαση καθηκοντος! Ναι εχουν κανει σε μενα, αλλα ειναι αλλη μεγαλη κουβεντα που δε τη συνεχιζω)
-
.
-
Προσωπικά θα με ενδιέφερε να μάθω τα εξής: ποιος αποφασίζει για την θέση των μαθητών, ο υπεύθυνος, ή ο εκάστοτε εκπαιδευτικός; και αν είναι κάπου γραμμένα όλα αυτά, γιατί έτσι δημιουργούνται τρελές συγκρούσεις.
Εγώ το συζήτησα με την διεύθυνση και πήρα το οκ, το παιδί το μοναχικό να κάθεται με άλλο.
Το θέμα με το rotation που επίσης με ενδιαφέρει, δεν ξέρω πώς θα το λύσω.
Τέτοιο rotation θυμάμαι να μας έκαναν στις μικρές τάξεις του δημοτικού. Για τότε, το θεωρώ λογικό, με την έννοια ότι τα παιδιά είναι πιο μικρά, τότε δεν πηγαίναμε και νηπιαγωγειο όλα, ήταν πρώτη φορά τέτοιας συνύπαρξης, ήταν λογικό να θέλουν να λειτουργούμε σαν σύνολο.
Για ποιο μεγάλες ηλικίες, μου φαίνεται ακραίο και θα έλεγα περιττό. Τα παιδθα έχουν παρεες και προτιμήσεις και δεν είναι τόσο μικρά που να πιστεύουν το παραμύθι του ότι είμαστε μια ωραία αγαπημένη ομάδα, γιατί δεν ισχύει. Έχουν γούστα, προτιμήσεις, αντιλαμβάνονται τις μεταξύ τους διαφορες, έχουν μάθει να κρίνουν και να διαλέγουν παρέες και δεν θε δεχτούν να τους επιβληθεί κάποιο άτομο που δεν ταιριάζουν. Οπότε δεν μπορώ να φανταστώ για ποιον λόγο να αλλάζουν συνεχώς θέσεις με ξένη παρέμβαση, αν δεν υπάρχει λόγος ομαλής διεξαγωγής του μαθήματος. Εγω προσωπικά και ως υπεύθυνη, ποτέ δεν έχω επιβάλει. Πάντα ζητάω προτάσεις ή κάνω προτάσεις και περιμενω να δεχτούν, απλώς εξηγω ποιος δεν μπορεί να κάτσει με ποιον επειδή μιλάνε, ή ζητάω από κάποιους να είναι πιο μπροστά για να τους βοηθάμε να συγκεντρωθούν, γενικα όμως αφήνω να γίνει συζήτηση μεταξύ τους ή σε συνέλευση. Τη μια φορά με την κλήρωση, είχε εξαντληθεί κάθε περιθώριο συζήτησης και πειραμάτων και όπως είπα, δούλεψε για την τάξη αλλά μεμονωμένα πολλές μαθήτριες αδικήθηκαν.
Αν ένας μαθητής είναι μόνος καθ καταλάβουν οι άλλοι ότι με το ζόρι τους επιβλήθηκε να κάτσει κάποιος μαζί τους, θεωρώ ότι είναι στοχοποίηση και ότι θα κάνει κακό. Καλύτερα να αναζητηθούν οι αιτίες και να γίνει εκεί κάποια παρέμβαση.
Σχετικά με τη δικαιοδοσία της ψυχολόγου κ κοινωνικού λειτουργού, υποθέτω ότι αφού ζητήθηκε η γνώμη τους, έπρεπε να προτείνουν κάτι. Και αφού ζητήθηκε για μια ομαδική λύση, λογικό να πρότειναν κάτι ομαδικό. Δεν νομίζω ότι θα είχαν περιθώριο να μην προτείνουν μια μαζική λύση.
Αναφορά για τέτοιο πράγμα δεν ξέρω αν μπορεί να κάνει γονιός, αλλά παράπονα θα μπορούσε και ίσως είχε και δίκιο. Για εμένα το ντροπαλό παιδί ας πούμε, θα ήταν κόλαση να βρεθώ δίπλα σε έναν «ταραξία» επειδή ο διδάσκων θεώρησε ότι έτσι θα τον ηρεμούσε. Ποσο μάλλον αν ήταν στο λύκειο, στην α ειδικά, που είχα μόνο μια φίλη. Απλώς εγγ δεν θα έκανα παράπονα στη μαμα μου, γιατί δεν ήμουν τέτοιο παιδί, και η μαμα μου δεν θα έκανε παράπονα στο σχολείο, γιατί δεν ήταν τέτοιος τύπος. Όπως συμβαίνει γενικα με τα ησυχα κ αξιοπρεπή παιδιά.
-
Στο σχολείο που είμαι φέτος τα παιδιά κάθονται μόνα τους όπως την πρώτη χρονιά του covid. Οι αίθουσες είναι μεγάλες και έτσι έχω 23-24 παιδιά σε αντίστοιχα θρανία. Τελικά ο καθένας ο, τι θέλει κάνει. Θα συμφωνήσω με την Έσπερος ότι δεν γίνεται για να βοηθήσουμε ένα παιδί, να καταρρακωνουμε την ψυχολογία των υπολοίπων. Όλων των παιδιών η ψυχολογία είναι εύθραυστη. Η αλλαγή θέσης είναι τιμωρητικο μέσο. Θυμάμαι κάποια οργανογραμματα κάποια χρονιά όπου προσδιοριζαμε τις σχέσεις μεταξύ των μαθητών και με με βάση αυτό φτιάχναμε ομάδες για να να κάθονται.
-
Καλησπέρα σε όλους σ’ αυτό το φόρουμ. Καταρχήν θα ήθελα να αναφέρω από την αρχή ότι δεν είμαι εκπαιδευτικός αλλά γονέας μαθήτριας πέμπτης δημοτικού σε δημοτικό σχολείο του Περιστερίου. Τα πλήρη στοιχεία μου είναι στη διάθεση οποιοδήποτε τα ζητήσει.
Χρειάζομαι τη βοήθεια σας καθώς πραγματικά έχω απογοητευθεί και δεν ξέρουμε με τι γυναίκα μου τι πρέπει πλέον να κάνουμε σαν γονείς.
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αποκλίνουσας συμπεριφοράς παιδιών στη τάξη της κόρης μου από παρέα 6-8 αγοριών σε τάξη 24 παιδιών στο σύνολο. Το πρόβλημα υπήρχε από την πρώτη δημοτικού αλλά φέτος σχεδόν δεν γίνεται καθόλου μάθημα. Η ομάδα των παιδιών:
• Παρεμποδίζει το μάθημα σχεδόν όλη την ώρα
• Πετάνε πράγματα μεταξύ τους κατά την ώρα του μαθήματος
• Αφήνουν σεξουαλικά υπονοούμενα προς τη δασκάλα και τις συμμαθήτριες τους
• Τσακώνονται μεταξύ τους
• Τσακώνονται με τη δασκάλα η οποία εν συνεχεία εν μέσω φωνών φωνάζει τη διευθύντρια
• Τσακώνονται με τη διευθύντρια του δημοτικού σχολείου
• Έχουν φτάσει στο σημείο να χτυπήσουν τη γυμνάστρια (σπρώξιμο) εν ώρα διαλείμματος που τσακωνόντουσαν μεταξύ τους και άλλοι δάσκαλοι απλά παρακολουθούσαν
Πραγματικά δεν θέλω να φτάσω στα άκρα τα οποία και δεν ξέρω ποια είναι αλλά πλέον η κόρη μου καθώς και άλλοι μαθητές έχουν αρχίσει να επηρεάζονται ψυχολογικά και να μην θέλουν να πάνε στο σχολείο.
Η δασκάλα του τμήματος είναι μια καινούργια δασκάλα 24 ετών με πολύ όρεξη για δουλειά αλλά δυστυχώς δεν έχει την ανάλογη υποστήριξη από τη σύλλογο διδασκόντων αλλά και από τους γονείς των προβληματικών παιδιών. Να τονίσω εδώ ότι αναγνωρίζω ότι τα παιδιά της συγκεκριμένης ομάδας με προβληματική συμπεριφορά μπορεί να έχουν προβλήματα στο σπίτι αλλά πραγματικά δεν νομίζω ότι είναι δική μου ευθύνη να το αντιμετωπίσω.
Η διευθύντρια απαξιοί να κάνει το οτιδήποτε ή τουλάχιστον σαν γονείς δεν βλέπουμε κάποιο αποτέλεσμα. Η επιλογή της δασκάλας για το τμήμα έγινε με κλήρωση ενώ γνώριζε ότι είναι πολύ δύσκολη η τάξη και υπάρχουν προβληματικές συμπεριφορές. Δεν υπάρχει ψυχολόγος και κοινωνικός λειτουργός. Επιπλέον ο άντρας της διευθύντριας είναι υπεύθυνος στη πρωτοβάθμια για την περιοχή μας κάτι που μας αποτρέπει ακόμα περισσότερο σαν γονείς να κάνουμε κάτι παραπάνω. Όχι ότι θα θέλαμε να φτάσουμε εκεί αλλά από τη στιγμή που δεν υπάρχει συνεργασία δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε.
Δεν θα επιθυμούσα να φτάσουμε σε διαδικασία καταγγελιών προς την πρωτοβάθμια αλλά όλες οι προφορικές μας εκλύσεις προς τη διευθύντρια του σχολείου δεν έχουν καμία ανταπόκριση και από εβδομάδα σε εβδομάδα το πρόβλημα γίνεται χειρότερο.
Είμαστε πραγματικά με τη γυναίκα μου ένα βήμα πριν την αλλαγή σχολείου για τη κόρη μας με ότι αυτό συνεπάγεται. Υπάρχει κάποιος τρόπος με τον οποίο πραγματικά μπορούμε να βοηθήσουμε να βρεθεί λύση;
ΥΓ. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να διαβάζω το νομοθετικό πλαίσιο της πρωτοβάθμιας αλλά πραγματικά δεν νομίζω
-
Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος.Μαζευτείτε αρκετοί γονείς και κάντε εγγραφή αναφορά με συγκεκριμένα περιστατικά και ημερομηνίες στη Διεύθυνση του σχολειου. Ζητειστε οπωσδήποτε να πάρετε αριθμό πρωτοκόλλου και γράψτε επάνω στους αποδέκτες που είναι η Διεύθυνση του σχολειου, κοινοποίηση και στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της περιοχής σας. Όταν υπάρχουν γραπτά παράπονα, αναγκάζονται να κινητοποιηθούν, δεν μπορούν να κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί.
-
Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος.Μαζευτείτε αρκετοί γονείς και κάντε εγγραφή αναφορά με συγκεκριμένα περιστατικά και ημερομηνίες στη Διεύθυνση του σχολειου. Ζητειστε οπωσδήποτε να πάρετε αριθμό πρωτοκόλλου και γράψτε επάνω στους αποδέκτες που είναι η Διεύθυνση του σχολειου, κοινοποίηση και στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της περιοχής σας. Όταν υπάρχουν γραπτά παράπονα, αναγκάζονται να κινητοποιηθούν, δεν μπορούν να κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί.
Αυτή είναι η βραχυπρόθεση λύση. Μακροπρόθεσμα, και συγνώμη αν ακουστώ κοινότυπα, ας προσέχουμε τι ψηφίζουμε. Γιατί αυτοί που ψηφίζουμε έχουν ορίσει το σαθρό νομικό πλαίσιο (https://www.pde.gr/index.php?topic=15754.msg1178856#msg1178856) που δένει τα χέρια στους εκπαιδευτικούς.
-
Κατά τη γνώμη μου, αλλάξτε σχολείο. Και φροντίστε να πάει και σε γυμνάσιο που δε θα παν τα εν λόγω παιδιά.
-
Κατά τη γνώμη μου, αλλάξτε σχολείο. Και φροντίστε να πάει και σε γυμνάσιο που δε θα παν τα εν λόγω παιδιά.
Πικρή η αλήθεια σου, και επιβεβαίωση της παροιμίας, "ήρθαν τ' άγρια, να διώξουν τα ήμερα" :( :( :(
Ως πότε όμως θα ανεχόμαστε αυτή η παροιμία να επιβεβαιώνεται, επειδή κάποιοι αλήτες υπουργοί δεν αποφασίζουν ένα σωστό νομικό πλαίσιο (https://www.pde.gr/index.php?topic=15754.msg1178856#msg1178856);
-
Κατά τη γνώμη μου, αλλάξτε σχολείο. Και φροντίστε να πάει και σε γυμνάσιο που δε θα παν τα εν λόγω παιδιά.
Αυτή τη λύση επιλέξαμε εμείς (και οι δυο γονείς εκπαιδευτικοι) για το δικό μας παιδι
-
Κατά τη γνώμη μου, αλλάξτε σχολείο. Και φροντίστε να πάει και σε γυμνάσιο που δε θα παν τα εν λόγω παιδιά.
Ομολογώ ότι είμαι προς αυτή τη κατεύθυνση.
-
.
-
Κι η δασκάλα τι φταίει βρε παιδιά για να την πληρώσει; Συγγνώμη εσείς όταν γίνεστε γονείς ξεχνάτε την επαγγελματική ιδιότητά σας; Πάνω απ όλα ο συνάδελφος. Εσάς θα σας άρεσε να σας έτρεχαν οι γονείς αν πέφτατε σε τμήμα με κωλοπαιδα;
-
.
-
@Έσπερος
Αν δεν είχες καταφέρει να κάνεις μάθημα από την αρχή της χρονιάς και η διευθύντρια σε αγνοούσε και οι γονείς έψαχναν από πού να φύγουν για να μην είναι σε τέτοιο νοσηρό κλίμα τα παιδιά τους, εσύ θα καθόσουν να κοιτάς ή θα απευθυνόσουν εγγράφως στην υπηρεσία σου; Δεν την κατηγορεί κανείς που δεν μπορεί να επιβάλει την τάξη, είτε λόγω χαρακτήρα, είτε λόγω απειρίας, αλλά που δεν κινητοποιείται. Βάλε τον εαυτό σου στη θέση της και μετά σε παρακαλώ βάλε και τον εαυτό σου στη θέση του γονιού που βλέπει το παιδί του κάθε μέρα να αλλάζει και να γίνεται επιθετικό. Ναι, συναδελφικότητα αλλά με όρια. Δεν λέμε για αναφορές επειδή είμαστε δικομανείς αλλά επειδή αγαπάμε την δουλειά μας και δεν θέλουμε να την γελοιοποιεί κανένας.
Έχω βρεθεί την πρώτη μου χρόνια σε αυτήν την θέση, με μια εξωφρενικά άτακτη πρώτη και δύσκολη δευτέρα, με πολύ χαλαρή διευθύντρια, δεν ξέρω βέβαια αν τα παιδιά ήταν κάτι τοσο ιδιαίτερο ή εμένα μου φαίνονταν γιατί δεν το περίμενα. Και δεν ήμουν 24, ήμουν σχεδον 30, με διδακτορικό, με εμπειρία εξωτερικού, υποτίθεται δλδ ότι είχα αυτοπεποίθηση. Στα κενά μου πήγαινα σπίτι (εμενα κοντά) και έκλαιγα, βασικά απορώ πώς είχα καταφέρει να μην βαλω τα κλάματα μέσα στην τάξη. Υποστήριξη από το σχολείο δεν υπήρχε, προφανώς όλοι με εβλεπαν με οίκτο σαν την καημένη κοπελίτσα που ήρθε εκτός τόπου και χρόνου. Εγω απλα φρόντισα να δίνω πολύ προσεγμένο υλικό σε φωτοτυπιες και να χρησιμοποιώ πολύ οπτικοακουστικό υλικό, για να ξέρουν οι σωστοί γονεις ότι δεν είμαι αδιάφορη. Σε οικογένεια εκπαιδευτικών μεγάλωσα, ποτέ από κανέναν δεν ακουσα ότι αν τα παιδιά κάνουν φασαρία, μπορείς να κανεις καταγγελία στη διεύθυνση. Η οποία θα κάνει τι; Ούτε θα είχα φανταστεί ότι γονείς εκπαιδευτικοί, αντί να συμπάσχουν, θα μου την έφερναν έτσι ύπουλα. (κάποια χρόνια μετά πάντως που κάναμε καταγγελία στη διεύθυνση για άλλο θέμα, να μην πω τι πήραμε, οπότε ξέρω καλά τι σημαίνουν οι καταγγελίες. Κι από μια άποψη πάλι καλά, γιατί μάλλον δεν έχετε ιδέα πόσες καταγγελίες εναντίον ολωνων μας φτάνουν στις διευθύνσεις, αν ασχολούνταν μπορεί όλοι να είχαμε περάσει από μια ΕΔΕ. Είναι απίστευτο μέσα σε φόρουμ εκπαιδευτικών, να προτείνουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, να στιγματιστεί μια νεαρή επαγγελματίας, στην οποία μάλιστα το σχολείο φαίνεται ότι πάσαρε το άτακτο τμήμα, και σίγουρα το σχολείο το ίδιο θα φροντίσει να μην ξανάρθει άλλη χρονια με τα γνωστά τηλεφωνακια στη διεύθυνση.
-
.
-
Αυτό που δεν καταλαβαινω είναι τι είδους καταγγελία θα μπορούσε να κάνει η δασκάλα. Η ΠΔΕ δεν μπορεί να πει κάτι στους γονείς των παιδιών. Είναι πέρα από τη δικαιοδοσία της. Δυστυχώς.
Στο νηπιαγωγειο του παιδιού μου ξέρω ότι υπάρχει πολύ άτακτο παιδί που ενοχλεί και τα παιδιά και το μάθημα. Σιγιυρα και το δικό μου έχει φάει σπρωξιές ή ίσως και καμία φάπα, και φέτος το σχολιάζει πολύ ότι είναι άτακτος. Για τη νηπιαγωγό το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι τη λυπάμαι γι αυτά που τραβάει. Την οικογένεια του παιδιού την ξέρω, είναι αμόρφωτοι, λαϊκοί, χαμηλού επιπέδου και η μαμα βουρλο. Τι να κάνουμε. Συμβαίνουν αυτά. Δεν θα κάτσω να κακολογω τη νηπιαγωγό που δίνει την ψυχή της.
Δεν λέω ότι δεν με απασχολούν οι συμπεριφορές παιδιών. Γι αυτό θα προσπαθήσω να στείλω το παιδί μου αλλού κι όχι εκεί που ανήκει, να γλιτώσει τουλάχιστον για το δημοτικό την υποκουλτούρα (σε μικρό σχολείο, για να είναι πιο ησυχα, δεν έχω άλλο κριτήριο). Αλλά δεν θα επιρριψω ευθύνη στα σχολεία. Λες και δεν ξέρω τι γίνεται και τι έχει να αντιμετωπίσει ένας εκπαιδευτικός.
-
Όσο θα προετοιμάζετε το παιδί σας να αλλάξει σχολείο, έχετε υποχρέωση στον εαυτό σας και στην κοινωνία να επικοινωνήσετε με τον Συντονιστή Εκπαιδευτικού έργου (έπρεπε να το είχε κάνει η διευθύντρια) και μετά από την εμπλοκή του και αν δεν γίνει τίποτα, να κάνετε αναφορά στην Πρωτοβάθμια με κοινοποίηση σε Περιφέρεια και Υπουργείο για όλα αυτά. Η δασκάλα δεν έχει καθόλου δεμένα τα χέρια και δεν πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο, απλά δεν θέλει να κάνει αναφορά. Κανένας δεν θέλει να κάνει αναφορά για να μην ενοχλήσει.Ενοχλείστε τους εσείς αν δεν θέλετε να είστε και εσείς μέρος του προβλήματος. Καθαρά και σταράτα, σιχάθηκα την ευθυνοφοβία όλων
Εμείς πραγματικά το έχουμε αναφέρει προφορικά αρκετές φορές στη διευθύντρια και τη Δευτέρα η γυναίκα μου θα είναι πάλι εκεί, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζουμε όλες τις ανάλογες επώνυμες και έγγραφες ενέργειες. Συμφωνώ απόλυτα ότι έχουμε ευθύνη σαν πολίτες να προβούμε σε έγγραφες αναφορές από τη στιγμή που οι προφορικές μας παρεκλήσεις δεν έχουν ανταπόκριση.
-
.
-
Εμείς πραγματικά το έχουμε αναφέρει προφορικά αρκετές φορές στη διευθύντρια και τη Δευτέρα η γυναίκα μου θα είναι πάλι εκεί, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζουμε όλες τις ανάλογες επώνυμες και έγγραφες ενέργειες. Συμφωνώ απόλυτα ότι έχουμε ευθύνη σαν πολίτες να προβούμε σε έγγραφες αναφορές από τη στιγμή που οι προφορικές μας παρεκλήσεις δεν έχουν ανταπόκριση.
Οι εγγραφές αναφορές πάνε στα σκουπίδια. Ειδικά αν αφορούν συμοεριφορα διευθυντων. Το πολύ πολύ να την πληρψσει η δασκάλα, να θεωρείται ανεπιθύμητη σε σχολεία της περιοχής (ήδη θα θεωρείται γιατί τα κουτσομπολιά κυκλοφορούν). Αν εσείς έχετε τη συνείδηση σας ήσυχη έτσι, οκ. Το λυπηρό είναι ότι αυτά τα υποστηρίζουν και εκπαιδευτικοί, που θα έπρεπε να ξέρουν.
Αν θεωρούμε τις καταγγελίες τόσο εύκολες, γιστι δεν καταγγέλουμε τους γονείς για τα παιδιά τους, αντί να στοχοποιούμε τους επαγγελματίες που πάνε να δουλέψουν και ταλαιπωρούνται και εξευτελίζονται;
-
.
-
Δεν κατάλαβες φίλη. Αναφορά για τα παιδιά θα κάνει ουσιαστικά. Σου έγραψα παραπάνω. Βοηθάει αν θες να διαχειριστούν την κατάσταση καλύτερα, δεν είναι προσωπικό το θέμα κανενός
Μα σε τι θα βοηθήσει η αναφορά; αφού οι προϊσταμενοι δεν μπορούν να εμπλακούν με γονείς. Εκτός αν εννοείτε ότι η δασκάλα, και μάλιστα η νέα δασκάλα, θα έπρεπε να είχε καταγγέλει τη διεύθυνση του σχολείου, αλλά δεν φαντάζομαι να εννοείτε αυτό.
-
Παιδιά, πιστέψτε με, δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τ ί π ο τ α. Το παιδί ν' αλλάξει σκολειό. Η μόνη λύση.
-
.
-
Εγώ προσωπικά θα απευθυνόμουν πρώτα στη συντονίστρια. Η συντονίστρια θα πάει στο σχολείο και αυτό δεν θα αρέσει στο σχολείο, αλλά σκασίλα του ανθρώπου. Το παιδί του θέλει να προστατεύσει. Να βρει αυτή τη λύση, και αν η λύση είναι η αλλαγή περιβάλλοντος για τα ήσυχα παιδιά, να το προτείνει και η ίδια η σύμβουλος, γιατί όχι; Οι γονείς θα πρέπει να μαζέψουν υπογραφές, να μη διστάζουν, κακώς διστάζουν. Και ο σύλλογος γονέων είναι ανύπαρκτος;
-
Παιδιά, πιστέψτε με, δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τ ί π ο τ α. Το παιδί ν' αλλάξει σκολειό. Η μόνη λύση.
Μακάρι να γίνει το καλύτερο για το παιδάκι, αλλά κι αυτοί εκεί στο Περιστέρι να σταματήσουν να κάνουν την πάπια (τη διεύθυνση του σχολείου, εννοώ).
-
.
-
Εγώ προσωπικά θα απευθυνόμουν πρώτα στη συντονίστρια. Η συντονίστρια θα πάει στο σχολείο και αυτό δεν θα αρέσει στο σχολείο, αλλά σκασίλα του ανθρώπου. Το παιδί του θέλει να προστατεύσει. Να βρει αυτή τη λύση, και αν η λύση είναι η αλλαγή περιβάλλοντος για τα ήσυχα παιδιά, να το προτείνει και η ίδια η σύμβουλος, γιατί όχι; Οι γονείς θα πρέπει να μαζέψουν υπογραφές, να μη διστάζουν, κακώς διστάζουν. Και ο σύλλογος γονέων είναι ανύπαρκτος;
@erietta Τι μπορεί να κάνει ο σύλλογος γονέων; Ρωτάω γιατί η γυναίκα μου είναι στο σύλλογο και ένας άλλος πατέρας που είναι στο σύλλογο η κόρη του είναι μαζί με τη δική μου και έχει και αυτή πρόβλημα.
Η διευθύντρια έχει αναφέρει πάρα πολλές φορές ότι ο σύλλογος γονέων δεν μπορεί να εμπλακεί στο εκπαιδευτικό έργο και έτσι περιορίζεται μόνο σε δραστηριότητες.
-
@erietta Τι μπορεί να κάνει ο σύλλογος γονέων; Ρωτάω γιατί η γυναίκα μου είναι στο σύλλογο και ένας άλλος πατέρας που είναι στο σύλλογο η κόρη του είναι μαζί με τη δική μου και έχει και αυτή πρόβλημα.
Η διευθύντρια έχει αναφέρει πάρα πολλές φορές ότι ο σύλλογος γονέων δεν μπορεί να εμπλακεί στο εκπαιδευτικό έργο και έτσι περιορίζεται μόνο σε δραστηριότητες.
1) Θα πάτε ως σύλλογος γονέων να βρείτε την δασκάλα, και θα την ρωτήσετε αν θέλει να αλλάξει τμήμα.
2) Αν το δεχτεί, μετά θα στείλετε ένα μήνυμα στον σύλλογο διδασκόντων, και θα πείτε ότι η δασκάλα θέλει να αλλάξει τμήμα, οπότε ας αναλάβει κάποιος άλλος δάσκαλος.
3) Αν αρνηθεί ο σύλλογος διδασκόντων να αλλάξει το τμήμα δάσκαλο, τότε σημαίνει ότι κανείς δεν το θέλει το τμήμα γιατί το τμήμα όντως έχει πρόβλημα.
4) Οπότε μετά θα καλέσετε τον σύμβουλο και θα του αναφέρετε ότι είναι ένα τμήμα τόσο προβληματικό που κανείς δάσκαλος δεν το θέλει, οπότε ας πράξει τα δέοντα.
-
Μακάρι να γίνει το καλύτερο για το παιδάκι, αλλά κι αυτοί εκεί στο Περιστέρι να σταματήσουν να κάνουν την πάπια (τη διεύθυνση του σχολείου, εννοώ).
Και τι να κάμουν; Να ρίξουν αποβολές δεν επιτρέπεται. Είν' υποχρεωμένοι ν' ανεχτούν την κατάσταση. Αυτό γίνεται παντού σ' όλα τα δημοτικά σ' όλην την επικράτεια. Κάποια παιδιά μυαλό δε βάζουν, φέρουνται όπως φέρουνται, οι γονείς είτε αδιαφορούν είτε προσπαθούν χωρίς αποτέλεσμα οπότε πάλι δε γίνεται κάτι. Το πολύ πολύ να φέρουν καμμιά ψυχολόγο να μιλήσει ίσα ίσα για να πουν οι από πάνω ότι δεν αδιαφόρησαν. Με αποτέλεσμα, φυσικά, μηδέν.
-
@Έσπερος
Δεν είπα για καταγγελία, αναφορά πρέπει να κάνει. Είναι τελείως διαφορετική η σημασία τους. Στην αναφορά θα αναφέρει το πρόβλημά της χωρίς να κατηγορεί κανέναν, ούτε την διευθύντρια καν. Θα λέει πως στην τάξη υπάρχει αυτό το θέμα και σας ενημερώνω. Ο συντονιστής θα επισκεφτεί το σχολείο, μπορεί να καλέσει ομάδα με ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό απ' όσο ξέρω και γενικά θα κατευθύνει. Δεν θα χαθεί η επιστημονικότητά της αν δεχτεί πως έχει πρόβλημα και χρειάζεται βοήθεια, σύμβουλος είναι και είναι η δουλειά του. Δεν είναι όπως σε μας που δεν βρίσκουμε άκρη. Σε νηπιαγωγείο δεν ξέρω τι γίνεται και αν έχει νόημα μια παρέμβαση...
Πώς μπορεί να απευθυνθεί στον συντονιστή χωρθς να φανεί ότι εκθέτει το σχολείο της; Το τι θα τραβήξει μετά μέχρι να τελειώσει η χρονιά, και από τους μαθητες (αφού φυσικά δεν θα αλλάξει τίποτα) και επιπλέον από τον διευθυντή της, δεν το φαντάζεστε;
-
Θα πάτε να βρείτε την δασκάλα, και θα την ρωτήσετε αν θέλει να αλλάξει τμήμα.
Αν το δεχτεί, μετά θα στείλετε ένα μήνυμα στον σύλλογο διδασκόντων, και θα πείτε ότι η δασκάλα θέλει να αλλάξει τμήμα, οπότε ας αναλάβει κάποιος άλλος δάσκαλος.
Αν αρνηθεί ο σύλλογος διδασκόντων να αλλάξει δάσκαλο το τμήμα, τότε σημαίνει ότι κανείς δεν το θέλει γιατί το τμήμα έχει πρόβλημα.
Οπότε να καλέσετε τον σύμβουλο.
Μα είναι προφανές ότι έδωσαν οι παλιοί το χειρότερο τμήμα στη νέα δασκάλα. Ο σύμβουλος δε θα κάνει τίποτα εκτός από συστάσεις για υπομονή και συνεννόηση ρίχνοντας το φταίξιμο στον εκπαιδευτικό. Να ξέρετε κάτι. Όσο πιο υψηλά ιστάμενοι τόσο πιο α ν ε ύ θ υ ν ο ι είναι.
-
Δεν κατάλαβες φίλη. Αναφορά για τα παιδιά θα κάνει ουσιαστικά. Σου έγραψα παραπάνω. Βοηθάει αν θες να διαχειριστούν την κατάσταση καλύτερα, δεν είναι προσωπικό το θέμα κανενός.
Επίσης όντως την δουλειά της πάει να κάνει, αλλά δεν την κάνει. Κ η δουλειά της περιλαμβάνει και την διαχείριση της τάξης όχι μόνο τα βασικά του Δημοτικού. Κ την ηθική διαπαιδαγώγηση. Κ την διδασκαλία κοινωνικής συμπεριφοράς και χίλια δύο που δεν κάνει. Άρα ποια δουλειά κάνει; κακή παιδοφύλαξη βλέπω μόνο. Να διαλέγουμε σχολεία αν μπορούμε, το ίδιο θα έκανα κι εγώ, αλλά σε μια κακώς εννοούμενη συναδελφικότητα δεν συναινώ.
Μάλιστα. Δηλαδή για τη φασαρία στην τάξη φταίει ο εκπαιδευτικός και όχι οι γονείς των παιδιών. Κι αυτά τα λενε εκπαιδευτικοί. Δηλαδή τι να περιμένουμε από τους άλλους. Μα σοβαρα τώρα; Κατ αρχας αναφέρθηκε από τον γονέα ότι η κοπέλα έχει όρεξη. Η κοπέλα εντωμεταξύ είναι και θύμα σεξιστικών αστείων από τους μαθητες, όπως γράφτηκε, και συζητάμε αν φταίει; Από πότε φταίει ο καθηγητής για το κάθε τσογλανακι που μεγαλώνει στον αυτόματο πιλότο;
-
Μα είναι προφανές ότι έδωσαν οι παλιοί το χειρότερο τμήμα στη νέα δασκάλα. Ο σύμβουλος δε θα κάνει τίποτα εκτός από συστάσεις για υπομονή και συνεννόηση ρίχνοντας το φταίξιμο στον εκπαιδευτικό. Να ξέρετε κάτι. Όσο πιο υψηλά ιστάμενοι τόσο πιο α ν ε ύ θ υ ν ο ι είναι.
Όσο ανεύθυνος και να είναι ο σύμβουλος, αν έχουν προηγηθεί τα βήματα που ανέφερα, θα βρεθεί προ των ευθυνών του.
1) Θα πάτε ως σύλλογος γονέων να βρείτε την δασκάλα, και θα την ρωτήσετε αν θέλει να αλλάξει τμήμα.
2) Αν το δεχτεί, μετά θα στείλετε ένα μήνυμα στον σύλλογο διδασκόντων, και θα πείτε ότι η δασκάλα θέλει να αλλάξει τμήμα, οπότε ας αναλάβει κάποιος άλλος δάσκαλος.
3) Αν αρνηθεί ο σύλλογος διδασκόντων να αλλάξει το τμήμα δάσκαλο, τότε σημαίνει ότι κανείς δεν το θέλει το τμήμα γιατί το τμήμα όντως έχει πρόβλημα.
4) Οπότε μετά θα καλέσετε τον σύμβουλο και θα του αναφέρετε ότι είναι ένα τμήμα τόσο προβληματικό που κανείς δάσκαλος δεν το θέλει, οπότε ας πράξει τα δέοντα.
-
Θα πάτε ως σύλλογος γονέων να βρείτε την δασκάλα, και θα την ρωτήσετε αν θέλει να αλλάξει τμήμα.
Αν το δεχτεί, μετά θα στείλετε ένα μήνυμα στον σύλλογο διδασκόντων, και θα πείτε ότι η δασκάλα θέλει να αλλάξει τμήμα, οπότε ας αναλάβει κάποιος άλλος δάσκαλος.
Αν αρνηθεί ο σύλλογος διδασκόντων να αλλάξει το τμήμα δάσκαλο, τότε σημαίνει ότι κανείς δεν το θέλει το τμήμα γιατί το τμήμα όντως έχει πρόβλημα.
Οπότε μετά θα καλέσετε τον σύμβουλο και θα του αναφέρετε ότι είναι ένα τμήμα τόσο προβληματικό που κανείς δάσκαλος δεν το θέλει, οπότε ας πράξει τα δέοντα.
Αν αλλάξει δασκάλα το τμήμα, θα εκτεθεί η δασκάλα. Θα φύγει ταπεινωμένη, τα καλόπαιδα θα λενε ότι την έδιωξαν, και οι γονείς θα λενε ότι την άλλαξαν γιατί δεν ήταν ικανή (πράγμα που με λύπη βλέπω ότι θεωρείτε όλοι αυτονόητο, πλην του leon). Σε όποιο άλλο τμήμα πάει, θα ξεσηκωθούν οι γονείς ότι τους φορτώνουν την αχρηστη. Αν αυτός που πάρει το τμήμα τα καταφέρει ελάχιστα καλύτερα (που αν είναι έμπειρος, δεν είναι απίθανο), η κοπέλα θα ξεφτιλιστεί ακόμα περισσότερο.
-
Σύλλογος σύμβουλος συντονιστής διευθύντρια προϊστάμενοι διεύθυνσης κι υπουργείο θα ρίξουν το φταίξιμο στη δασκάλα. Επικαλούμενοι τη (νόμιμη) απόφαση συλλόγου γι' ανάθεση του τμήματος στην καινούργια και πιστώνοντας στην τελευταία την αδυναμία επιτέλεσης του έργου της ως εκπαιδευτικού. Με απλά λόγια για ό λ ο υ ς θα φταίει η δασκάλα.
-
Αν αλλάξει δασκάλα το τμήμα, θα εκτεθεί η δασκάλα. Θα φύγει ταπεινωμένη, τα καλόπαιδα θα λενε ότι την έδιωξαν, και οι γονείς θα λενε ότι την άλλαξαν γιατί δεν ήταν ικανή (πράγμα που με λύπη βλέπω ότι θεωρείτε όλοι αυτονόητο, πλην του leon). Σε όποιο άλλο τμήμα πάει, θα ξεσηκωθούν οι γονείς ότι τους φορτώνουν την αχρηστη. Αν αυτός που πάρει το τμήμα τα καταφέρει ελάχιστα καλύτερα (που αν είναι έμπειρος, δεν είναι απίθανο), η κοπέλα θα ξεφτιλιστεί ακόμα περισσότερο.
Σωστά τα λες, αλλά αυτά είναι τα προβλήματα της δασκάλας.
Εμείς εδώ προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα του γονέα.
Στην τελική, αν η δασκάλα φοβάται όλα τα παραπάνω, ας απαντήσει ότι δεν θέλει να αλλάξει τμήμα, οπότε η σειρά βημάτων σταματάει στο 1.
1) Θα πάτε ως σύλλογος γονέων να βρείτε την δασκάλα, και θα την ρωτήσετε αν θέλει να αλλάξει τμήμα. ***end ***
2) Αν το δεχτεί, μετά θα στείλετε ένα μήνυμα στον σύλλογο διδασκόντων, και θα πείτε ότι η δασκάλα θέλει να αλλάξει τμήμα, οπότε ας αναλάβει κάποιος άλλος δάσκαλος.
3) Αν αρνηθεί ο σύλλογος διδασκόντων να αλλάξει το τμήμα δάσκαλο, τότε σημαίνει ότι κανείς δεν το θέλει το τμήμα γιατί το τμήμα όντως έχει πρόβλημα.
4) Οπότε μετά θα καλέσετε τον σύμβουλο και θα του αναφέρετε ότι είναι ένα τμήμα τόσο προβληματικό που κανείς δάσκαλος δεν το θέλει, οπότε ας πράξει τα δέοντα.
-
Σύλλογος σύμβουλος συντονιστής διευθύντρια προϊστάμενοι διεύθυνσης κι υπουργείο θα ρίξουν το φταίξιμο στη δασκάλα. Επικαλούμενοι τη (νόμιμη) απόφαση συλλόγου γι' ανάθεση του τμήματος στην καινούργια και πιστώνοντας στην τελευταία την αδυναμία επιτέλεσης του έργου της ως εκπαιδευτικού. Με απλά λόγια για ό λ ο υ ς θα φταίει η δασκάλα.
Δεν μπορείς να πιστώσεις αδυναμία επιτέλεσης έργου για έναν εκπαιδευτικό, όταν δεν βρίσκεται κανείς άλλος εκπαιδευτικός που να θέλει να αναλάβει την θέση του.
-
Το πρόβλημα του γονέα δε θα λυθεί με αναφορά στους από πάνω. Οι από πάνω είναι τ ε λ ε ί ω ς ανεύθυνοι και στην αθλιότητά τους απάνω για να ξεφορτωθούν το πρόβλημα θα κατηγορήσουν ανερυθρίαστα τη δασκάλα ως ανεπαρκή. Το πρόβλημα του γονέα θα λυθεί αλλάζοντας σχολειό στο παιδί του.
-
Το πρόβλημα του γονέα δε θα λυθεί με αναφορά στους από πάνω. Οι από πάνω είναι τ ε λ ε ί ω ς ανεύθυνοι και στην αθλιότητά τους απάνω για να ξεφορτωθούν το πρόβλημα θα κατηγορήσουν ανερυθρίαστα τη δασκάλα ως ανεπαρκή. Το πρόβλημα του γονέα θα λυθεί αλλάζοντας σχολειό στο παιδί του.
Ξαναλέω.
Δεν μπορείς να κατηγορείς την δασκάλα ως ανεπαρκή, όταν δεν βρίσκεται κανείς άλλος εκπαιδευτικός που να θέλει να αναλάβει την θέση της.
-
Δεν μπορείς να πιστώσεις ως αδυναμία επιτέλεσης του έργου του για έναν εκπαιδευτικό, όταν δεν βρίσκεται κανείς άλλος εκπαιδευτικός που να θέλει να αναλάβει την θέση του.
Κι άλλος ν' αναλάβει, το πρόβλημα θα συνεχίζει κανονικότατα να υφίσταται. Η δασκάλα εδώ είν' το εξιλαστήριο θύμα. Για όλους.
-
Ξαναλέω.
Δεν μπορείς να κατηγορείς την δασκάλα ως ανεπαρκή, όταν δεν βρίσκεται κανείς άλλος εκπαιδευτικός που να θέλει να αναλάβει την θέση της.
Οι αναθέσεις δόθηκαν. Όλοι μπορούν κανονικότατα να κρυφτούν πίσω απ' αυτό. Κι αυτό θα κάμουν. Και θα κατηγορήσουν και τη δασκάλα πιστώνοντάς της ό,τι θεν.
-
Κι άλλος ν' αναλάβει το πρόβλημα θα συνεχίζει κανονικότατα να υφίσταται. Η δασκάλα εδώ είν' το εξιλαστήριο θύμα. Για όλους.
Αν αναλάβει άλλος και το πρόβλημα συνεχιστεί, τότε προφανέστατα φταίει το τμήμα.
Οπότε ο σύμβουλος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.
-
Συμφωνούμε όλοι ότι η δασκάλα είναι άπειρη και δεν ξέρει να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
-
Να αναφέρω εδώ ότι στη δασκάλα ανάθεσαν το τμήμα μετά από κλήρωση, τουλάχιστον αυτό μας είπαν. Να αναφέρω ότι η δασκάλα (24 ετών) είναι νέοδιόριστη και έχει τη διάθεση να βοηθήσει αλλά δεν τις έγινε ούτε καν παράδοση του τμήματος με ενημέρωση των ιδιαιτεροτήτων που υπάρχουν και τις μαθησιακές δυσκολίες των παιδιών. Όπως ανέφερε μόνο καρτέλες τις έδωσαν για να γράψει τα ονόματα των παιδιών και όχι προηγούμενους φακέλους.
Η δασκάλα σε ενημέρωση γονέων που έγινε τη Τρίτη ανέφερε τα προβλήματα παρουσία όλων των γονέων αλλά οι γονείς των παιδιών που δημιουργούν το πρόβλημα δεν κινητοποιήθηκαν.
Το αποτέλεσμα τη Παρασκευή η κατάσταση εντός της τάξης να ξεφύγει. Η δασκάλα να φωνάζει προς τους «άτακτους» μαθητές, να φωνάξει τη διευθύντρια καθώς δεν μπορούσε να το ελέγξει, οι άτακτοι να αντιμιλούν ακόμα και προς τη διευθύντρια. Η κατάσταση ήταν τόσο τεταμένη που από τις φωνές δυο κορίτσια ξεκίνησαν να κλαίνε και να ζαλίζονται ενώ και η δική μου κόρη ζήτησαν να περάσουν εκτός αίθουσας για να ηρεμίσουν.
Πραγματικά πίστευα πως δεν θα τα αντιμετώπιζα αυτά στο δημοτικό.
-
Οι αναθέσεις δόθηκαν. Όλοι μπορούν κανονικότατα να κρυφτούν πίσω απ' αυτό. Κι αυτό θα κάμουν. Και θα κατηγορήσουν και τη δασκάλα πιστώνοντάς της ό,τι θεν.
Αν κρυφτούν πίσω από το ότι οι αναθέσεις δόθηκαν, όσο και να κατηγορούν η κατηγορία τους γυρνάει μπούμερανγκ.
-
Συμφωνούμε όλοι ότι η δασκάλα είναι άπειρη και δεν ξέρει να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Εγώ δε συμφωνώ.
-
Σωστά τα λες, αλλά αυτά είναι τα προβλήματα της δασκάλας.
Εμείς εδώ προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα του γονέα.
Στην τελική, αν η δασκάλα φοβάται όλα τα παραπάνω, ας απαντήσει ότι δεν θέλει να αλλάξει τμήμα, οπότε η σειρά βημάτων σταματάει στο 1.
Ένας εκπαιδευτικός δεν μπορεί να προτείνει λύσεις που όχι μόνο δεν θα λύσουν το πρόβλημα, αλλά και θα επιρρίψουν αναίτια ευθύνες σε συναδελφο του. Ο γονέας καλά κάνει και ρωτάει, αλλά ας δίνουμε και κάποια ρεαλιστική απάντηση. Γιατί τα προτεινόμενα είναι και ανεδαφικά, πέρα από αντισυναδελφικα.
-
Να αναφέρω εδώ ότι στη δασκάλα ανάθεσαν το τμήμα μετά από κλήρωση, τουλάχιστον αυτό μας είπαν.
Μετά από κλήρωση σημαίνει ότι ήταν το τελευταίο τμήμα που είχε μείνει διαθέσιμο, και κανείς δεν το ήθελε.
-
Ένας εκπαιδευτικός δεν μπορεί να προτείνει λύσεις που όχι μόνο δεν θα λύσουν το πρόβλημα, αλλά και θα επιρρίψουν αναίτια ευθύνες σε συναδελφο του.
Ευθύνες έχει ο σύλλογος διδασκόντων, επειδή ανέθεσε στην νεότερη δασκάλα το δυσκολότερο τμήμα.
Ευθύνες έχει ακόμα περισσότερο ο σύλλογος διδασκόντων, αν αρνείται να ανακαλέσει την απόφασή του, και να στείλει έναν πιο έμπειρο να αναλάβει το τμήμα.
Ευθύνες στην τελική έχει ο σύμβουλος, αν κανένας δεν μπορεί να ελέγξει το τμήμα αυτό.
-
Η δασκάλα δε φταίει σε τίποτα. Της την έφεραν οι μονιμάδες (καινούργια αναπληρώτρια γαρ) και θα της τη φέρουν κι οι προϊστάμενοι (διευθύντρια, συντονιστές, σύμβουλοι) αν βρεθούν οι τελευταίοι προ των ευθυνών τους με γονεϊκές καταγγελίες κι αναφορές.
-
Συμφωνούμε όλοι ότι η δασκάλα είναι άπειρη και δεν ξέρει να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Κοίτα να δεις, εγω δεν είμαι πλέον άπειρη, αλλά δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι αν γίνεται φασαρία σε μια τάξη, μπορεί να βρισκόμουν μπλεγμένη με καταγγελίες, και μάλιστα αυτό να το πρότειναν «συνάδελφοι». Μέχρι τώρα ξέρω ότι καταγγελίες γίνονται για δήθεν αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά. Όχι γιατί σου βγάζουν την ψυχή όλα τα κακομαθημένα.
Κάποιος μου είχε πει ότι το χειρότερο είδος γονιού που θα πετύχεις σε σχολείο, θα είναι ο γονιός εκπαοδευτικος. Ποτέ δεν το είχα πιστεψει γιατί εγω τους εκπαιδευτικούς τους έχω πολύ ψηλά στην αξιακή μου κλίμακα. Τώρα όμως, καταλαβαίνω…
Πώς να υπερασπιστεί τον εαυτό της η δασκάλα όταν όλα όσα προτείνονται θα την κάνουν εξιλαστήριο θύμα, ενώ η άλλη δήθεν εναλλακτική θα ήταν να κάνει την αυτοκτονική κίνηση να βγάλει τα άπλυτα του σχολείου της στη φόρα;
-
Η δασκάλα δε φταίει σε τίποτα. Της την έφεραν οι μονιμάδες (καινούργια αναπληρώτρια γαρ) και θα της τη φέρουν κι οι προϊστάμενοι (διευθύντρια, συντονιστές, σύμβουλοι) αν βρεθούν οι τελευταίοι προ των ευθυνών τους με γονεϊκές καταγγελίες κι αναφορές.
Ακριβώς αυτό. Οι καταγγελίες των γονέων πρέπει να στοχεύουν στους υπεύθυνους.
Πρώτα κατά του σύμβουλου, μετά κατά του συλλόγου διδασκόντων, και μόνο στην έσχατη περίπτωση κατά της δασκάλας.
-
Εγώ δε συμφωνώ.
ουτε εγω συμφωνω..Ο λεον κι η εσπερος τα λενε μια χαρα..ουτε τη διευθυντρια δεν υπολογισαν λεει ο ανθρωπος.
-
Ακριβώς αυτό. Οι καταγγελίες των γονέων πρέπει να στοχεύουν στους υπεύθυνους.
Το λάθος σου lemonpies είν' το εξής. Οι γονείς στοχεύουν στους από πάνω. Ξέρεις τι θα γίνει; Οι από πάνω θα στοχοποιήσουν τη δασκάλα. Τόσο απλά. Η δασκάλα θα την πληρώσει για να εξιλεωθούν αυτοί.
-
Ακριβώς αυτό. Οι καταγγελίες των γονέων πρέπει να στοχεύουν στους υπεύθυνους.
Κανείς προισταμενοσ ποτέ δεν έπαθε κάτι από καταγγελία γονέων, υφιστάμενων ή συνδικαλιστών. Να σοβαρευτούμε λίγο.
Αν η διεύθυνση αποφάσιζε να ασχοληθεί, θα την πλήρωνε η δασκάλα. Τον κάθε γονιό μπορεί να μην τον νοιάζει. Εμάς πρέπει να μας νοιάζει γιατί ίσως αύριο βρεθούμε σ αυτή τη θέση.
-
Κανείς προισταμενοσ ποτέ δεν έπαθε κάτι από καταγγελία γονέων, υφιστάμενων ή συνδικαλιστών. Να σοβαρευτούμε λίγο.
Αν η διεύθυνση αποφάσιζε να ασχοληθεί, θα την πλήρωνε η δασκάλα. Τον κάθε γονιό μπορεί να μην τον νοιάζει. Εμάς πρέπει να μας νοιάζει γιατί ίσως αύριο βρεθούμε σ αυτή τη θέση.
Πάντα υπάρχει μια αρχή.
Καιρός να αρχίσουν να παθαίνουν οι προϊστάμενοι.
-
Πάντα υπάρχει μια αρχή.
Καιρός να αρχίσουν να παθαίνουν οι προϊστάμενοι.
Φυσικά καιρός είναι, αλλά για να σου πω την αλήθεια, επειδή υπάρχουν πολλοί τρελοί γονείς που για όλα κάνουν καταγγελίες, δεν ξέρω αν θα ήθελα να ασχολούνται όντως οι διευθύνσεις, γιατί μπορεί να ερχόταν και η σειρά μας.
Επιμενω όμως ότι κακώς εστιάζουμε στη δασκάλα.
-
Το λάθος σου lemonpies είν' το εξής. Οι γονείς στοχεύουν στους από πάνω. Ξέρεις τι θα γίνει; Οι από πάνω θα στοχοποιήσουν τη δασκάλα. Τόσο απλά. Η δασκάλα θα την πληρώσει για να εξιλεωθούν αυτοί.
Όταν λες ότι οι από πάνω θα στοχοποιήσουν την δασκάλα, τι ακριβώς εννοείς ότι θα κάνουν;
Θα την βγάλουν ανεπαρκή;
Επειδή απλά θέλει να αλλάξει τμήμα, ένα τμήμα το οποίο κανείς άλλος δεν το ήθελε και το οποίο μπήκε σε κλήρωση;
Δεν νομίζω να στέκει η κατηγορία αυτή.
-
ουτε εγω συμφωνω..Ο λεον κι η εσπερος τα λενε μια χαρα..ουτε τη διευθυντρια δεν υπολογισαν λεει ο ανθρωπος..και τι εκπληξη;;;οι γονεις των ταραχοποιων στοιχειων δεν ταραχθηκαν!!
Εννοώ ότι η δασκάλα έπρεπε να βγει η ίδια πρώτη και να αναφέρει αυτά που συμβαίνουν, παρά τις έντονες προσπάθειές της. Π.χ. κάλεσε τους γονείς και δεν ανταποκρίθηκαν, μίλησε στους συναδέρφους και δεν ανταποκρίθηκαν, να πει ότι υποψιάζεται μαθησιακές δυσκολίες που δεν έχουν εντοπιστεί, κλπ. Έτσι, κανείς σύμβουλος δεν θα μπορούσε να της πει τίποτα, και θα είχε προλάβει και τις αντιδράσεις των γονιών. Πρέπει να προλαμβάνουμε. Αυτό το λέω και στον εαυτό μου φυσικά.
-
Πάντα υπάρχει μια αρχή.
Καιρός να αρχίσουν να παθαίνουν οι προϊστάμενοι.
Βρε συνάδελφε, δε θα πάθουν τίποτα! Η δασκάλα θα πάθει! Πώς αλλιώς να το θέσουμε; Αυτή είν' η πραγματικότητα! Τη δασκάλα θα κατηγορήσουν τη δασκάλα θα μπλέξουν τη δασκάλα θα βάλουν μπροστά! Για να καλύψουν τους εαυτούς τους! Πάντοτε έτσι λειτουργεί το πράγμα! Ποια πρώτη φορά; Να την πληρώσει η δασκάλα επειδή εμείς πιστεύουμε πως μετά από εκατοντάδες φορές που βλέπουμε με τα μάτια μας πως ρίχνουν το φταίξιμο στον εκπαιδευτικό τώρα περιμένουμε να γίνει (πώς; από πού κι ως πού;) το θαύμα και ν' αναζητηθούν ευθύνες στους διευθυντάδες και στους συμβούλους; Τη στιγμή που οι ί δ ι ο ι οι προϊστάμενοι θ' αποφασίσουν για τις ευθύνες! Τον εαυτό τους θα βάλουν στο κάδρο και θα κατηγορήσουν;
-
Όταν λες θα οι από πάνω θα στοχοποιήσουν την δασκάλα, τι ακριβώς εννοείς ότι θα κάνουν;
Θα την βγάλουν ανεπαρκή;
Τυπικα δεν μπορούν να κάνουν κάτι, αλλά σκεψου να έτρεχε η αξιολόγηση, τι θα πάθαινε.
Τώρα πώς γίνονται οι στοχοποιησεις, ξέρουμε. Η διευθύντρια του σχολείου θα τη δικαιολογεί δήθεν ως άπειρη και θα φροντίσει να μην τοποθετηθεί ξανά στο σχολείο, αν έχει εκεί οργανική ως διορισμένη (δεν το γνωριζω), οι γονείς των άλλων τμημάτων θα κάνουν ο,τι μπορούν για να μην πάει στο δικό τους τμήμα, τα κουτσομπολιά θα φτάσουν στα γειτονικά σχολεία κ θα είναι ανεπιθύμητη κ η διεύθυνση του χρόνου θα τη φορτώσει σε όποιο σχολειο δεν συμπαθεί τον διευθυντή του.
Τι ρωτάς λες και δεν ξέρεις;
-
Εννοώ ότι η δασκάλα έπρεπε να βγει η ίδια πρώτη και να αναφέρει αυτά που συμβαίνουν, παρά τις έντονες προσπάθειές της. Π.χ. κάλεσε τους γονείς και δεν ανταποκρίθηκαν, μίλησε στους συναδέρφους και δεν ανταποκρίθηκαν, να πει ότι υποψιάζεται μαθησιακές δυσκολίες που δεν έχουν εντοπιστεί, κλπ. Έτσι, κανείς σύμβουλος δεν θα μπορούσε να της πει τίποτα, και θα είχε προλάβει και τις αντιδράσεις των γονιών. Πρέπει να προλαμβάνουμε. Αυτό το λέω και στον εαυτό μου φυσικά.
Δηλαδή η δασκάλα να μπει στο μάτι του διευθυντή του σχολείου της, ο οποίος μετά απ αυτό όχι μόνο δεν θα την υπερασπιστεί σε τίποτα, αλλά θα φροντίσει να την εκθέσει ακόμα περισσότερο με κάθε ευκαιρία.
-
Τυπικα δεν μπορούν να κάνουν κάτι, αλλά σκεψου να έτρεχε η αξιολόγηση, τι θα πάθαινε.
Τώρα πώς γίνονται οι στοχοποιησεις, ξέρουμε. Η διευθύντρια του σχολείου θα τη δικαιολογεί δήθεν ως άπειρη και θα φροντίσει να μην τοποθετηθεί ξανά στο σχολείο, αν έχει εκεί οργανική ως διορισμένη (δεν το γνωριζω), οι γονείς των άλλων τμημάτων θα κάνουν ο,τι μπορούν για να μην πάει στο δικό τους τμήμα, τα κουτσομπολιά θα φτάσουν στα γειτονικά σχολεία κ θα είναι ανεπιθύμητη κ η διεύθυνση του χρόνου θα τη φορτώσει σε όποιο σχολειο δεν συμπαθεί τον διευθυντή του.
Τι ρωτάς λες και δεν ξέρεις;
Εγώ ξέρω ότι οι τοποθετήσεις δασκάλων γίνονται με μοριοδότηση, και όχι ανάλογα με το αν είναι αρεστός ή όχι κάποιος δάσκαλος στην διεύθυνση.
Οπότε μιλάς για μια διεύθυνση που παραβιάζει τον νόμο, ε σε αυτή την περίπτωση η δασκάλα οφείλει να καταφύγει στην δικαιοσύνη.
-
Όταν λες ότι οι από πάνω θα στοχοποιήσουν την δασκάλα, τι ακριβώς εννοείς ότι θα κάνουν;
Θα την βγάλουν ανεπαρκή;
Επειδή απλά θέλει να αλλάξει τμήμα, ένα τμήμα το οποίο κανείς άλλος δεν το ήθελε και το οποίο μπήκε σε κλήρωση;
Δεν νομίζω να στέκει η κατηγορία αυτή.
Αν πεις ότι θες να αλλάξεις τμήμα, είναι σαν να παραδέχεσαι την ήττα σου.
Η κλήρωση είναι ένα ωραίο πρόσχημα για να μη φανεί ότι το τμήμα δεν το ήθελε κανεις. Αυτό όμως δεν αποδεικνύεται. Ενώ το «εγω δεν μπορώ να κάνω μάθημα», βγάζει μάτι. Και με τι μούτρα μετά απ αυτό θα μπει σε άλλο τμήμα; τα ίδια θα της κάνουν.
-
Εγώ ξέρω ότι οι τοποθετήσεις δασκάλων γίνονται με μοριοδότηση, και όχι ανάλογα με το αν είναι αρεστός ή όχι κάποιος δάσκαλος στην διεύθυνση.
Οπότε μιλάς για μια διεύθυνση που παραβιάζει τον νόμο, ε σε αυτή την περίπτωση η δασκάλα οφείλει να καταφύγει στην δικαιοσύνη.
Σε ποια χώρα ζεις;
-
Εγώ ξέρω ότι οι τοποθετήσεις δασκάλων γίνονται με μοριοδότηση, και όχι ανάλογα με το αν είναι αρεστός ή όχι κάποιος δάσκαλος στην διεύθυνση.
Οπότε μιλάς για μια διεύθυνση που παραβιάζει τον νόμο, ε σε αυτή την περίπτωση η δασκάλα οφείλει να καταφύγει στην δικαιοσύνη.
Εντάξει, ζούμε σ' άλλον πλανήτη. :P
-
..
-
Σε ποια χώρα ζεις;
Υπάρχουν κάποιες διευθύνσεις που τηρούν την μοριοδότηση, και κάποιες άλλες όχι.
Αν θεωρείτε ότι όλες παραβιάζουν την μοριοδότηση, μάλλον ζούμε σε άλλη χώρα.
Ναι, σε κάποιες διευθύνσεις τα μόρια παίζουν ρόλο κατά την τοποθέτηση των εκπαιδευτικών στα σχολεία.
-
Δεν είναι οι συνάδελφοι πάνω απ' όλα. Είναι το καλό των παιδιά πάνω απ΄όλα. Από οικογένεια εκπαιδευτικών είμαι αλλά δεν έμαθα να κρύβω κάτω από το χαλί τα κακώς κείμενα και να ψάχνω τα σχολεία προκαταβολικά να βρω ποιο θα μου αρέσει, δεν καταδέχομαι και αυτό κ αν είναι αντισυναδελφικό. Κ όλες αυτές οι κατηγορίες επειδή αναμένω από τη δασκάλα να δεχτεί τη βοήθεια του Συντονιστή, που η δουλειά του είναι αυτή; Επειδή αν την ζητήσει θα θιχτεί το σχολείο; Σοβαρά; Κάτι πάει πολύ λάθος τελικά και δεν είναι το θέμα μόνο αν θα βοηθήσει τελικά ο Συντονιστής ή όχι ...
Οι συνάδελφοι είναι πάνω από όλα, αν είσαι νεοδιόριστος και σε στηρίζουν.
Αν είσαι νεοδιόριστος και σoυ σκάβουν τον λάκκο και σε θάβουν, τότε είναι κάτω από όλα.
-
Αν πεις ότι θες να αλλάξεις τμήμα, είναι σαν να παραδέχεσαι την ήττα σου.
Η κλήρωση είναι ένα ωραίο πρόσχημα για να μη φανεί ότι το τμήμα δεν το ήθελε κανεις. Αυτό όμως δεν αποδεικνύεται. Ενώ το «εγω δεν μπορώ να κάνω μάθημα», βγάζει μάτι. Και με τι μούτρα μετά απ αυτό θα μπει σε άλλο τμήμα; τα ίδια θα της κάνουν.
Φυσικά και αποδεικνύεται. Από τα πρακτικά του συλλόγου διδασκόντων.
Μπήκαν όλα τα τμήματα σε κλήρωση? Αν όχι, και αν μόνο το συγκεκριμένο τμήμα μπήκε σε κλήρωση, τότε είναι προφανές ότι το συγκεκριμένο τμήμα δεν το ήθελε κανείς και άρα το τμήμα έχει πρόβλημα.
Ο σύλλογος γονέων να ζητήσει τα πρακτικά του συλλόγου διδασκόντων.
Και στην τελική, αν ένας σύλλογος διδασκόντων δίνει στην νεότερη άπειρη δασκάλα (με μισθό 750 ευρώ και ωράριο 24 ώρες) το χειρότερο τμήμα, ενώ οι παλαιότεροι έμπειροι δάσκαλοι (που έχουν σχεδόν διπλάσιο μισθό και ωράριο 20 ώρες) επιλέγουν τα ευκολότερα τμήματα, ένας τέτοιος σύλλογος διδασκόντων αξίζει να τιναχτεί στον αέρα από καταγγελίες γονέων.
-
.
-
Αντισυναδελφικός κι εσύ.
Συναδελφικός με τους συναδέλφους, και αντισυναδελφικός με τους αντισυναδέλφους.
-
.
-
@ppil μπορεί η δασκάλα να ζητήσει τη βοήθεια του συντονιστή χωρίς να θεωρηθεί ότι παρακάμπτει την ιεραρχία; προφανώς όχι. Θα δεχτεί συνέπειες μετά; Προφανώς ναι. Επομένως γιατί να το κάνει, αφού ο συντονιστής ούτως ή άλλως δεν μπορεί να βοηθήσει;
@lemonpies πώς θα τιναχτεί στον αέρα ένας σκ@τοσύλλογος, όταν υπάρχει το εύκολο θύμα;
Η στάση ενός εκπαιδευτικού πρέπει να είναι με τους αδύναμους. Μια νεοδιόριστη πο της φορτώνουν το χειρότερο τμήμα, είναι αδύναμη, αυτήν πρέπει να υπερασπιζόμαστε. Εμείς οι εκπαιδευτικοί τουλάχιστον. Γιατί από τους γονείς δεν περιμένουμε τετοια κατανόηση. Μην σιγοντάρετε λοιπόν λύσεις που στρέφονται εναντίον του κλάδου. Μια άδικη επίθεση στον οποιονδήποτε από εμάς, ανοίγει το δρόμο εναντίον όλων. Κανεις δεν είναι στο απυρόβλητο. Τη μια θα είναι η άπειρη δασκάλα, την άλλη θα είναι μια τιμωρία, ένα δύσκολο τεστ, μια φωνή που βάλαμε…
Να ρωτήσω κάτι και τον γονέα. Στα μαθήματα που κάνουν οι άλλες ειδικότητες στην τάξη της κόρης σας, επικρατεί η ίδια κατάσταση; Τα παιδιά που δημιουργούν θέμα, είναι έτσι και στα διαλείμματα; Αυτά είναι πληροφορίες που ίσως θα μπορούσαν να εκθέσουν τη διεύθυνση του σχολείου χωρίς να θιγεί άμεσα η δασκάλα, αν φυσικά σας ενδιαφέρει να την προστατεύσετε αφού σας έχει δείξει ότι είναι καλή.
-
Έσπερος, μπορεί, γιατί είναι παιδαγωγικό θέμα. Αλλά τελικά μπορεί να μην γίνει τίποτα και να γυρίσει μπούμεραγκ εναντίον της. Πιθανότατο, αν η διευθύντρια έχει άντρα στην πρωτοβάθμια. Εγώ όμως θα το έκανα.
Π.χ. εγώ έχω πρόβλημα με μητέρα που πέρυσι με τις ενέργειές της στράφηκε κατά των καθηγητών. Φέτος χτύπησε πάλι. Δεν θα ενεργήσω κι εγώ να ενημερώσω τους ανωτέρω; Θα το αφήσω έτσι;
-
Έσπερος, μπορεί, γιατί είναι παιδαγωγικό θέμα. Αλλά τελικά μπορεί να μην γίνει τίποτα και να γυρίσει μπούμεραγκ εναντίον της. Πιθανότατο, αν η διευθύντρια έχει άντρα στην πρωτοβάθμια. Εγώ όμως θα το έκανα.
Π.χ. εγώ έχω πρόβλημα με μητέρα που πέρυσι με τις ενέργειές της στράφηκε κατά των καθηγητών. Φέτος χτύπησε πάλι. Δεν θα ενεργήσω κι εγώ να ενημερώσω τους ανωτέρω; Θα το αφήσω έτσι;
Και τι θα κάνει ο σύμβουλος σε παιδαγωγικό θέμα; Αφού δεν μπορεί ο ίδιος να τιμωρήσει παιδιά. Να της δώσει θεωρητικές οδηγίες; Να της πει να κάνει συμβόλαιο τάξης; Να δώσει ρόλους στους ταραξίες και όλα τα άλλα σαχλά λενε σε τέτοιες περιπτώσεις; Γιατί να μπει κάποιος σε τετοια διαδικασια όταν ούτε βοήθεια θα πάρει ούτε θα του βγει σε καλό στο σχολείο του;
-
Έχεις δίκιο, αλλά δεν έχει και πολλές επιλογές. Αν όμως είχε στείλει μήνυμα στη σύμβουλο πριν τους γονείς, θα ήταν καλυμμένη, γιατί οι γονείς θα επιβεβαίωναν όσα η ίδια θα είχε ήδη πει. Τώρα πρέπει να δώσει εξηγήσεις εκ των υστέρων.
-
Έχεις δίκιο, αλλά δεν έχει και πολλές επιλογές. Αν όμως είχε στείλει μήνυμα στη σύμβουλο πριν τους γονείς, θα ήταν καλυμμένη, γιατί οι γονείς θα επιβεβαίωναν όσα η ίδια θα είχε ήδη πει. Τώρα πρέπει να δώσει εξηγήσεις εκ των υστέρων.
Άρα ουσιαστικά πάμε στο κλασικό «να φανεί ότι κάτι έκανα για να μην μου επιρρίψουν ευθύνες» που δυστυχώς διαπερνά όλη μας τη σκέψη. Να φανεί ότι κάναμε συνεδρίαση για το θέμα, να φανεί ότι δώσαμε μια τιμωρία για να μην πουν ότι δεν ενδιαφερθηκσμε κλπ. Γιστι στην ουσια, δεν θα αλλάξει κάτι.
Μου κάνει εντύπωση πάντως η συζήτηση γιατί τόσα χρόνια, δεν είχα σκεφτεί ότι μπορεί οι γονείς να βάλουν σε μπελάδες εκπαιδευτικό για τέτοιο πράγμα. Γιατί σκέφτομαι ότι οι γονείς που έχουν καλά παιδιά είναι λογικοί άνθρωποι και είναι με το μέρος των καθηγητών.
-
Δεν είναι το να φανεί ότι κάτι έκανα, εγώ προσωπικά αν ήταν φίλη μου θα τη συμβούλευα να ζητήσει παιδαγωγική καθοδήγηση, γιατί γι' αυτό δεν είναι ο σύμβουλος; Άλλο που εμείς τα έχουμε διαστρεβλώσει όλα και καλούμε τον σύμβουλο μόνο για κακό.
Πάντως και ο γονιός δεν στρέφεται κατά της δασκάλας, ουσιαστικά αναδεικνύει τα προβλήματα αυτού του σχολείου. Μακάρι να μην την πληρώσει η κοπέλα.
-
Δεν είναι το να φανεί ότι κάτι έκανα, εγώ προσωπικά αν ήταν φίλη μου θα τη συμβούλευα να ζητήσει παιδαγωγική καθοδήγηση, γιατί γι' αυτό δεν είναι ο σύμβουλος; Άλλο που εμείς τα έχουμε διαστρεβλώσει όλα και καλούμε τον σύμβουλο μόνο για κακό.
Πάντως και ο γονιός δεν στρέφεται κατά της δασκάλας, ουσιαστικά αναδεικνύει τα προβλήματα αυτού του σχολείου. Μακάρι να μην την πληρώσει η κοπέλα.
Και τι θα πει ο σύμβουλος που δεν το ξέρει η κοπέλα; Αφού από τις περιγραφές φαίνεται ότι τα παιδιά αυτά είναι ανεξέλεγκτα και θέμα οικογένειας. Δεν είναι ότι είναι απλωσ άτακτα που πήραν τον αέρα μιας νεοδιοριστης. Αν κάνουν αισχρά υπονοούμενα, αν αντιμιλάνε στη διευθύντρια, έχουν ξεφύγει. Οι γονείς αν δεν θέλουν να το παίζουν τζάμπα μάγκες, γιατί δεν τα βάζουν με τους γονείς που είναι υπαίτιοι; Είναι εύκολος στόχος να τα βαζεις με το σχολείο, που στο κάτω κάτω είναι κι αυτό θύμα αυτών των μαθητών. Έλεος δηλαδή. Πας να κανεις τη δουλειά σου, έρχεται ο κάθε χουλιγκανος και σε ενοχλεί, σε προσβάλει και σε υποτιμά, και θα βρεις και τον μπελά σου.
Και κάτι τελευταίο για όσους φαντασιώνονται πραξικοπήματα και αποκαθηλώσεις διευθυντων.
Στο σχολείο μου κάποτε είχαμε διευθυντή έναν αλήτη. Δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω αλλιώς. Κάποια στιγμή είχαν μαζευτεί πολλά εναντίον του κ θεωρούσαμε ότι είχαμε αδιάσειστα στοιχεία για να ασχοληθούν οι από πάνω. Και τα καταθέσαμε, εκπαιδευτικοί μέσω συνδικαλιστών και γονείς μέσω δικηγόρων. Το αποτέλεσμα: εκείνος τεχνηέντως έπεισε άλλα μέλη του συλλόγου ότι για να δημιουργήσουμε πρόβλημα σε εκείνον, εμπλεξαμε κ αυτους. Ότι δλδ απορρίψαμε ευθύνη σε όσους ήταν παρόντες στα περιστατικά που καταγγέλθηκαν. Κι έτσι τους συσπείρωσε με το μέρος του, παρολο που οι δυο τουλάχιστον, δεν τον γούσταραν καθολου. Είναι πολύ εύκολο για όσους είναι επάνω, να μεταφέρουν τη ευθύνη κάπου αλλου, ειδικά αν το κάπου αλλού είναι εύκολος στόχος (μια νεοδιόριστη που δεν ξέρει να κουμαντάρει μια τάξη, είναι η εύκολη απάντηση).
-
Οποιαδήποτε ενέργεια (καταγγελία ή αναφορά) των γονέων στην ΠΔΕ ή στο υπουργείο θα 'χει ως μ ο ν α δ ι κ ή συνέπεια τη στοχοποίηση (απ' τους προϊσταμένους) της δασκάλας. Χωρίς, φυσικά, να λυθεί τ ί π ο τ α απ' το πρόβλημα. Απορώ πραγματικά πώς δεν τ' αντιλαμβάνουνται αυτό οι συνάδελφοι. Το "λες και ζούμε σ' άλλον πλανήτη" που 'γραψα αυτό το νόημα είχε.
-
leon, μια χαρά το καταλαβαίνουμε, αυτή ή έρμη τι να κάνει για να προφυλαχτεί, για πες.
-
Έσπερος, η σύμβουλος οφείλει να ξέρει, γιατί συνήθως έχει άγνοια. Αν είναι αυτή ή αυτός που νομίζω, δεν στρέφονται κατά των δασκάλων, αλλά προσπαθούν να βρουν ισορροπίες.
-
.
-
IoannisA η δικιά μου άποψη είναι η εξής:
Αυτό που θα έκανα εγώ είναι κατ αρχήν να βρω έναν "πυρήνα" τουλάχιστον 2-3 οικογενειών που μπορούν να συνταχθούν μαζί μου καθ όλη την διαδικασία. Γονείς δλδ που θεωρούν ότι και τα δικά τους παιδιά πλήττονται και είναι διαθετιμένοι να "βγουν μπροστά" επώνυμα.
Στην συνέχεια θα αρχίζαμε με μία ανεπίσημη προφορική αναφορά των θεμάτων στον διευθυντή εκπαίδευσης της Αθμιας. Δεν έχω καταλάβει εάν αυτός είναι ο σύζυγος της διευθύντριας, αλλά και να είναι, δεν αλλάζει κάτι, είναι ένα βήμα το οποίο πρέπει να γίνει. Τα αιτήματά σας θα πρέπει να είναι να γίνουν ΑΠΤΕΣ κινήσεις. Περιμένετε 1-2 εβδομάδες το πολύ και ύστερα ζητάτε από την διευθύντρια να σας ενημερώσει για τις κινήσεις που έγιναν. Κινήσεις όπως "συνάντηση με τους γονείς" και "συζήτηση με τα παιδιά" είναι θεμιτές αλλά θα πρέπει να είστε ξεκάθαροι ότι δεν σας ικανοποιούν σε καμία περίτπωση. Επίσης το "δώστε χρόνο" θα το αρνείστε σταθερά γιατί "χρόνος υπήρχε από την Α μέχρι την Δ" και "τώρα που είναι η αρχή της χρονιάς είναι ο σωστός χρόνος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα".
Μετά τα "προφορικά" θα περάσετε στην έγγραφη ΟΧΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ αλλά αναφορά. Η καταγγελία κατηγορεί. Η αναφορά αναφέρει προβλήματα και ζητάει επίλυση. Μία αίτηση προς την Αθμια όπου αναφέρετε τα προβλήματα, και αιτούσαστε την επέμβαση του συντονιστή ΑΛΛΑ και την πρόσληψη ψυχολόγου και κοινωνικού λειτουργού για το σχολείο (ναι, δεν είναι πιθανό αλλά δεν είναι και απίθανο να γίνει, μπορεί να γίνει και αλλαγή τοποθέτησης από άλλο σχολείο στο δικό σας). Ο σύμβουλος μπορεί και να έρθει απλά να πετάξει στα μούτρα της δασκάλας μερικές "σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους" ή μπορεί και να ασχοληθεί όντως παραπάνω μιλώντας με τους γονείς και πιέζοντας καταστάσεις. Ανάλογα τον άνθρωπο που είναι στην περιοχή σας. Είναι όμως και αυτός ένα τυπικό βήμα από το οποίο πρέπει να περάσετε. Η δασκάλα, μπορεί ενδεχομένως να νιώσει μειονεκτικά εάν ο σύμβουλος αποφασίσει να την βγάλει άχρηστη, αλλά αυτό δεν αντανακλάται κατά την γνώμη μου έξω από αυτή (οι συναντήσεις με τον σύμβουλο θα είναι μόνο μεταξύ της δασκάλας και αυτού και άντε και της διευθύντριας, όχι μπροστά σε όλο τον σύλλογο) και εν τέλει όσο "είσαι ανεπαρκής" μπορεί να της πει αυτός, άλλο τόσο "άσε μας αγάπη μου" μπορεί να του πει αυτή γιατί δεν μπορεί να της κάνει και τίποτα. Θα κάτσει απλά να ακούσει το λογύδριό του και τέρμα. Εάν έχει και κάτι συγκεριμένο να προτείνει θα το κάνει και ξανά τέρμα. Το θεωρώ απίθανο ο σύμβουλος να φτάσει στο σημείο να λέει απροκάλυπτα την δασκάλα "ανεπαρκή" σε "επίσημες" συζητήσεις ή έγγραφα γιατί κάτι τέτοιο θα άνοιγε τους ασκούς του αιόλου για χαρακτηρισμό και άλλων συναδέλφων.
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με τα "επίσημα" γραπτά, στις προφορικές συνομιλίες ζητάτε επίμονα να γίνουν συγκεκριμένες κινήσεις. Πχ αλλαγή τμήματος για μερικά από τα παιδιά για να "σπάσει" η παρέα, πίεση στους γονείς να δεχτούν αξιολόγηση από ΚΕΔΑΣΥ (αν και αυτό το τελευταίο θα πάρει καιρό και προσοχή μην πέσετε στην παγίδα "ας περιμένουμε την αξιολόγηση", το θέμα είναι να παραδεχτούν οι γονείς την ύπαρξη του προβλήματος) ή ακόμα και αλλαγή σχολείου για κάποιους από την παρέα. Και όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι αρχίζετε να ενημερώνετε ότι την επόμενη φορά που τα παιδιά σας σας αναφέρουν σεξιστικό σχόλιο που ακούστηκε στην τάξη, θα κάνετε μύνηση για παρενόχληση. Ότι εάν γίνει οποιαδήποτε σπρωξιά/σωματικός τραυματισμός προς τα παιδιά σας, μύνηση για σωματική βλάβη (οι μυνήσεις γίνονται ενάντια στους κηδεμόνες των άλλων παιδιών , όχι ενάντια στο σχολείο, αλλά βέβαια θα αναζητηθούν ευθύνες ποινικές στην δασκάλα και στο σχολείο σε τέτοια περίπτωση). Μπορείτε ακόμα ακόμα να φτάσετε και μέχρι την κατάθεση εξώδικου (light διαδικασία που αναστέλεται εύκολα) εάν το θεωρείτε απαραίτητο. Μέχρι τότε όμως νομίζω ότι θα έχουν γίνει ενέργειες.
Καθ όλη την διαδικασία θα πρέπει να είστε σε επικοινωνία με την δασκάλα. Την ενημερώνετε για τις κινήσεις σας, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται να περιιμένετε την έγκρισή της για να προχωράτε. Και ναι, είναι πιθανό ότι θα την φέρετε σε δύσκολη θέση, ΟΜΩΣ υπάρχει και ελπίδα ότι ίσως εν τέλει την βοηθήσετε να διαχειριστεί το πρόβλημα.
Αυτο που θέλω να πω, είναι ότι τα αφοριστικά "τίποτα δεν γίνεται" ή "κάνε αυτό και όλα θα λυθούν", όπως καταλαβαίνεις δεν ισχύουν. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και εξαρτάται πολύ από τους ανθρώπους που εμπλέκονται και την κατάσταση στην τοπική σας Αθμια. Εγώ ως εκπαιδευτικός, έχω την αίσθηση ότι μερικές φορές οι εκπαιδευτικοί θα θέλανε όντως να βγουν γονείς μπροστά και να αρχίσουν να κάνουν θέμα γιατί εάν πχ η δασκάλα χώσει ένα εξώδικο στους γονείς των παιδιών για τα σεξιστικά βρισίδια που ακούει, θα της πουν ότι είναι "αντιπαιδαγωγική" >:( . Άλλες φορές βέβαια, οι "φωνακλάδες" γονείς όντως μόνο προβλήματα δημιουργούν στους εκπαιδευτικούς. Έχω την αίσθηση όμως ότι αυτό συμβαίνει μόνο όταν οι φωνακλάδες φωνάζουν για μ@λκίες και θεωρούν τους εκπαιδευτικούς άχρηστους όχι όταν φωνάζουν για το δίκιο τους και θέλουν να υποστηρίξουν τον εκπαιδευτικό της τάξης.
-
.
-
Υποθέτω πως η άγνοια που έχετε σε αυτό το θέμα είναι επειδή όλοι, όπως κι εγώ είμαστε στην Δευτεροβάθμια. Ο Συντονιστής καλείται στα πιο ήσυχα σχολεία από την Διευθύντρια για χίλια δυο. Είναι θεσμικό όργανο που η αναφορά των γονέων πρώτα επηρεάζει τον ίδιο. Η δασκάλα μπορεί να ζητήσει από την Διευθύντρια να τον καλέσει κ θα το κάνει αμέσως η άχρηστη Διευθύντρια που έπρεπε να το κάνει μόνη της αλλά δεκάρα δεν δίνει. Δεν θέλει να κάνουν αναφορά οι γονείς ο Συντονιστής, είναι αναφορά που θα γίνει σε σχολείο που είναι στην ευθύνη του και τον επηρεάζει. Θα κάνει κινήσεις για να μην γίνει αναφορά στο σχολείο, πόσο πιο απλά να το πω σε αγκυλωμένους ανθρώπους που δεν θέλουν να ταράξουν τα νερά και εκτός από προσβλητικοί νομίζουν πως είναι και συναδελφικοί.
Στο δικό μου σχολείο, άνθρωπος έχει βρει τον μπελά του επειδή τον πήρε τηλ στο προσωπικό του τηλέφωνο σύμβουλος για να τον συγχαρεί για μια πρωτοβουλία. Ο διευθυντής τον κατηγόρησε για παράκαμψη ιεραρχίας, ενώ δεν ξεκίνησε ο ίδιος την επικοινωνία.
Και φυσικά όποιος αναφέρει έστω, να ρωτήσουμε το τμήμα εκπαιδευτικών θεμάτων ή να μιλήσουμε με σύμβουλο, τρώει άκυρο από τον διευθυντή (όχι τον ίδιο που είπα παραπάνω). Δεν συζητώ καν να επικοινωνήσει μόνος του. Σε τι αγγελικά σχολεία ζείτε εσείς που όλα λύνονται με πολιτισμένες συζητήσεις; Και με πόση ευκολια προτείνετε την αμαύρωση τόσων επαγγελματιών θυμάτων κακομαθημένων παιδιών, χωρίς να τους γνωρίζετε;
-
Έσπερος, ο διευθυντής σας είναι κάφρος. Πώς δεν κατσάδιασε και τον σύμβουλο;
-
.
-
Δεν ξέρουμε ακριβώς τι έχει συμβεί. Στο δικό μου σχολείο οι καθηγητές παίρνουν απευθείας τον σύμβουλο, ειδικά αν είναι συντονιστές, πολύ άνετα.
-
Γιατί δεν αλλάζουν τμήμα κάποια από τα παιδιά που προκαλούν πρόβλημα; Μήπως δεν το θέλει ο διευθυντής του σχολείου;
Ή τουλάχιστον να ζητήσει να αλλάξει τμήμα το παιδί που θίγεται.
-
Παραβίασε την ιεραρχία όντως ο σύμβουλος, τον διευθυντή έπρεπε να καλέσει πρώτο αν ήταν σωστός. Το ότι όμως ο συνάδελφος έκανε βούκινο πως τον πήρε ο σύμβουλος προσωπικά το κρίνουμε ωραίο; Δεν άντεξε να χαρεί μόνος του κ να ζητήσει να καλέσει και τον διευθυντή του κ να μην τα λένε οι δυο τους σαν φιλαράκια;
Δεν απορώ τελικά που μας έχουν για την τελευταία τρύπα της φλογέρας με όλα αυτά. Ο διευθυντής ξέρετε δεν είναι ο Θεός. Έχουμε δικαιώματα και αν κάποιος δεν κάνει σωστά την δουλειά του παρά τις παρακλήσεις και τις προειδοποιήσεις μας κινούμαστε νόμιμα και έτσι προστατεύουμε τον κλάδο μας. Όχι υπερασπιζόμενοι την θεσούλα μας με υποκλίσεις και λέγοντας να μην αγγίξουμε κανέναν ανεύθυνο γιατί θα έρθει η σειρά μας. Εκτός κ αν έχουμε υπόψη πως δώσαμε δικαιώματα για να έρθει η σειρά μας.
Oχι ο συνάδελφος δεν το έκανε βούκινο για να παινευτεί. Με χαρά ενημέρωσε τον διευθυντή (με τον οποίο δεν είχαν καλές σχέσεις) ότι έγινε αυτό που ήταν καλό για το σχολείο, γιστι αφορούσε δράση του σχολείου που ο σύμβουλος ήθελε να υποστηρίξει (είχε μια πρώτη επίσημη ενημέρωση και ήθελε πληροφορίες). Ενημέρωσε λοιπόν ο άνθρωπος το σχολείο, ότι ο σύμβουλος ήθελε υλικό σχετικό με τη δράση, για να σταλεί επίσημα. Και βρήκε τον μπελά του γι αυτό. Προφανώς ο σύμβουλος έπρεπε να ακολουθήσει τις επίσημες οδούς, αφού το ελληνικό δημόσιο είναι κομπλεξικό και μισανθρωπικο. Απ αυτό όμως, το μάθημα το πήραμε όλοι. Δεν επικοινωνούμε ποτέ με κανέναν παρακάμπτοντας τον διευθυντή, αν ο διευθυντής είναι προβληματικός.
-
Γιατί δεν αλλάζουν τμήμα κάποια από τα παιδιά που προκαλούν πρόβλημα; Μήπως δεν το θέλει ο διευθυντής του σχολείου;
Ή τουλάχιστον να ζητήσει να αλλάξει τμήμα το παιδί που θίγεται.
Αν αλλάζαμε τμήμα στον καθένα που το ζητάει, θα γινόταν μπάχαλο. Και το να στέλνεις τους ταραξίες σε άλλο τμήμα, σε τι βοηθάει ακριβώς; Να μεταφέρουμε το πρόβλημα αλλού;
-
Ναι, ok. Περιμένετε τώρα να βρείτε λύσεις από διευθυντές συντονιστές σύμβουλους. Ό,τι να 'ναι. Υπηρετώ σ ί γ ο υ ρ α σ' άλλη χώρα.
-
@ppil και οι λοιποί, ποτέ δεν έχετε πετύχει τμήμα με παιδιά που δημιουργούν πρόβλημα; Σοβαρα τώρα, βρήκατε έτσι εύκολα ότι φταίει μια νεοδιόριστη που καλά καλά δεν έχει τελειώσει το παν/μιο, και κρίνετε αφ υψηλού; Είστε τόσο σίγουροι ότι ποτέ δεν θα βρεθείτε στην ίδια θέση; Εκεί θα σας αρέσει να μάθετε ότι το ονομά σας εμπλέκεται σε παράπονα γονέων άσχετων με τον χώρο;
-
Ναι, ok. Περιμένετε τώρα να βρείτε λύσεις από διευθυντές συντονιστές σύμβουλους. Ό,τι να 'ναι. Υπηρετώ σ ί γ ο υ ρ α σ' άλλη χώρα.
Φαίνεται η δική μας ΔΔΕ (στην ιδθα δεν είμαστε;) είναι η μόνη προβληματική και διεφθαρμένη. σε όλες τις άλλες τα πάντα πάνε ρολόι, αλλά έρχονται ρε παιδί μου κάτι άσχετες κοπελίτσες που δεν μπορούν να επιβληθούν, και χαλάνε την πιάτσα και πέφτουμε από τα σύννεφα, επειδή γύρω μας μεγαλώνουν κωλοπαιδα.
-
Αν αλλάζαμε τμήμα στον καθένα που το ζητάει, θα γινόταν μπάχαλο. Και το να στέλνεις τους ταραξίες σε άλλο τμήμα, σε τι βοηθάει ακριβώς; Να μεταφέρουμε το πρόβλημα αλλού;
Φυσικά και γίνονται αλλαγές τμημάτων. Αν οι γονείς θέλουν να αλλάξουν σχολείο, είναι προτιμότερο να ζητήσουν πρώτα αλλαγή τμήματος.
-
Φυσικά και γίνονται αλλαγές τμημάτων. Αν οι γονείς θέλουν να αλλάξουν σχολείο, είναι προτιμότερο να ζητήσουν πρώτα αλλαγή τμήματος.
Μα αν αλλάξει ένας, θα το ζητήσουν κι άλλοι. Και ποιο παιδί θα στείλουν μετά στο «κακό» τμήμα;
-
Μα αν αλλάξει ένας, θα το ζητήσουν κι άλλοι. Και ποιο παιδί θα στείλουν μετά στο «κακό» τμήμα;
Σοβαρά τώρα, δεν έχεις δει ποτέ να γίνεται αλλαγή τμήματος; Μπορούν να πάνε στο άλλο τμήμα, μέχρι να συμπληρωθεί το ανώτατο όριο μαθητών. Από εκεί και μετά δεν θα γίνει αλλαγή σε όποιον το ζητάει, πρέπει να έχεις λογους, να δέχεται bulling και φυσικά να πει ότι θα αλλάξει σχολείο σε περίπτωση που δεν γίνει η αλλαγή.
-
Σοβαρά τώρα, δεν έχεις δει ποτέ να γίνεται αλλαγή τμήματος; Μπορούν να πάνε στο άλλο τμήμα, μέχρι να συμπληρωθεί το ανώτατο όριο μαθητών. Από εκεί και μετά δεν θα γίνει αλλαγή σε όποιον το ζητάει, πρέπει να έχεις λίγους, να δέχεται bulling και φυσικά να πει ότι θα αλλάξει σχολείο σε περίπτωση που δεν γίνει η αλλαγή.
Παραβίαση αλφαβητικής σειράς εμείς έχουμε κάνει μόνο σε περίπτωση μαθητή με βαριά αναπηρία που τσακωνόταν με συγκεκριμένο άτομο στο τμήμα του. Ποτέ άλλοτε δεν έχει καν τεθεί θέμα συζήτησης τέτοιο. Και πολύ λογικό. Αν το ζητήσει ένας, θα θέλουν κι άλλοι και θα γίνει μπάχαλο, δεν θα μπορούμε να τους ικανοποιήσουμε όλους. Αλίμονο αν δίνουμε στους γονείς τετοια δικαιώματα.
-
Παραβίαση αλφαβητικής σειράς εμείς έχουμε κάνει μόνο σε περίπτωση μαθητή με βαριά αναπηρία που τσακωνόταν με συγκεκριμένο άτομο στο τμήμα του. Ποτέ άλλοτε δεν έχει καν τεθεί θέμα συζήτησης τέτοιο. Και πολύ λογικό. Αν το ζητήσει ένας, θα θέλουν κι άλλοι και θα γίνει μπάχαλο, δεν θα μπορούμε να τους ικανοποιήσουμε όλους. Αλίμονο αν δίνουμε στους γονείς τετοια δικαιώματα.
Εγώ κάθε χρονιά σε γυμνάσιο, βλέπω τουλάχιστον δύο αλλαγές τμημάτων, μετά από συζήτηση και αφού δεν έχει βρεθεί άλλη λύση. Φυσικά δεν γίνεται απλώς επειδή το ζήτησαν οι γονείς.
Στην περίπτωση που περιγράφει σε αυτό το νήμα, δεν θα γινόταν αλλαγή
-
.
-
Απαντώ τελευταία σε σένα και απορώ με τον εαυτό μου που ξεκίνησα αυτή την ιστορία. Εγώ βρήκα λύση ναι, με τον συντονιστή και η δασκάλα είναι η καλύτερη φίλη μου πλέον και δεν είδα να την πείραξε κανείς, μόνο κερδισμένη βγήκε από την ιστορία. Η δασκάλα που δεν ήξερε να καλέσει συντονιστή αρχικά και που το ζήτησα εγώ. Δεν άλλαξαν χαρακτήρα τα παιδιά της τάξης, όχι. Έμαθαν όμως να σέβονται την εκπαιδευτική διαδικασία.
Δεν έχω βρεθεί στη θέση της δασκάλας όπως ρώτησαν, όχι. Αλλά αν βρισκόμουν δεν θα περίμενα να περάσει παθητικά η χρονιά, να μεγαλώσουμε όλοι. Θα ζητούσα βοήθεια γιατί θα αναγνώριζα μια κάποια ανεπάρκεια στον εαυτό μου, έστω από απειρία. Δεν στρουθοκαμηλίζω γενικά.
Και τι μαγικό έκανε αυτός ο συντονιστής;
Το να ζητήσεις συμβουλές λόγω απειρίας, προφανώς δεν είναι κακό. Για φυσιολογικές καταστάσεις όμως. Όταν σου έχουν φορτώσει το προβληματικό τμήμα και ζητήσεις βοήθεια, δεν είναι σαν να δικαιώνεις όσους περιμένουν στη γωνία να σου επιρρίψουν ευθύνες; Το ότι η κοπέλα λόγω απειρίας ίσως έκανε λάθη, είναι πολύ πιθανό έως βέβαιο. Εσείς όλοι φαντάζομαι δεν κάνατε ποτέ κανένα λάθος. Τι να κάνουμε, δεν είμαστε όλοι τόσο ικανοί. Στη διευθύντρια οι μαθητες γιστι αντιμίλησαν, που δεν είναι άπειρη; Οι άλλοι δάσκαλοι που δεν ήταν άπειροι, γιατί δεν ήθελαν το τμήμα, στο οποίο φαίνεται ότι υπήρχε χρόνιο πρόβλημα; Δηλαδή τα βάζουμε με τον τελευταίο τροχό της αμάξης;
Την πρώτη μου χρονιά που όπως σας είπα έβγαινα από την τάξη κι έκλαιγα, κάποια στιγμή ζήτησα σύλλογο για τιμωρία. Σ ένα τμήμα έκανα κάτι που θεωρούσα ότι ήταν επίδειξη πυγμής κ ότι μετά απ αυτό θα με σέβονταν. Ήταν τελείως λάθος όπως αποδείχτηκε γιατί τα παιδιά αντέδρασαν ακραία και επικίνδυνα. Η τιμωρία ήταν αναπόφευκτη, ήταν και η πιο αυστηρή ποινή της χρονιάς και ανακοινώθηκε και στην προσευχή (ανώνυμα) για παραδειγματισμό (πράγμα που ίσως δεβ έχει ξαναγίνει έκτοτε, την επόμενη δεκαετία). Όταν όμως στη συνεδρίαση περιέγραφα τα γεγονότα, ένιωθα εξευτελισμένη. Πρώτα πρώτα γιατί την ώρα ππυ τα διηθούμουν, καταλάβαινα τα λάθη μου. Δεν υπήρχε περιθώριο να μην τιμωρηθούν οι μαθητες κ ίσως πολλοί έψαχναν κ μια αφορμή για να εκτεθεί άλλος κ όχι εκείνοι (πράγμα που συνηθίζουμε στο σχολείο μου). Μετά απ αυτό φυσικά, έμαθα πολλά. Και διόρθωσα τα λάθη μου. Δεν ξέρω αν μου είχαν γίνει καταγγελίες, ίσως είχαν γίνει, αν κρίνω απ αυτά ππυ διαβάζω. Ξέρω με σιγουριά ότι είχαν σκεφτεί να μου πάρουν μαθήματα που έχουν άλλοι ως β ανάθεση κ να τα δώσουν σε άτομο που δεν συμπλήρωνε ώστε εγω να κάνω γραμματεία. Τόσος εξευτελισμός δηλαφη. Σ ένα σχολείο ξεχαρβαλωμένο με διευθύντρια που δεν τολμούσε να υψώσει φωνή σε παιδί, η λύση ήταν να μου μειώσουν εμένα τις ώρες μαθήματος. Δέκα χρόνια μετά και δεν τα έχω ξεχασει. Γι αυτό πάντα υπερασπίζομαι τον συναδελφο.
-
.
-
.
-
Μετά την τροποποίηση που έκανες, παίρνω πίσω το κάντο κι εσύ που σου είπα και λυπάμαι για όσα πέρασες ειλικρινά.
Δεν μιλάω στον αέρα. Μπορεί να έχω υπηρετήσει σε ένα μόνο σχολείο, αλλά έχω εικόνα κακοδιοίκησης από 3 διαφορετικούς διευθυντές, με διαφορετικά χαρακτηριστικά ο καθένας, οι δυο απλή ανικανότητα με καλές προθέσεις, ο τρίτος απλα επικίνδυνος. Ξέρω τι σημαίνει σε ένα σχολείο να καλοπερνάνε οι μαθητες εις βάρος των εκπαιδευτικών, να έχουν περισσότερα δικαιώματα, να μετράει ο λόγος τους. Είναι μέρος της κουλτούρας μας πλέον, τα ίδια παιδιά που ξέρουμε από ποια δημοτικά έρχονται και σε ποια λύκεια πάνε, δεν έχουν κάνει τα ίδια (σε τέτοιο βαθμό) στα άλλα τους σχολεία, πλην 2-3 πολύ ακραίων περιπτώσεων. Στον σύλλογο μου όλοι κάνουν το μάθημα τους σωστά και κάποιοι με το παραοανω, όλοι ενδιαφέρονται κ παίρνουν πρωτοβουλίες για τα παιδιά, είναι σωστοί στις λοιπές υποχρεώσεις, αλλά δεν είναι συνάδελφοι, δεν είμαστε ομάδα, υπάρχουν μόνο παρέες-κλίκες και άτομα που ρουφιανεύουν, ενώ μάλιστα ο τελευταίος διευθυντής, δεν κάνει διακρίσεις.,Γραμμένους μας έχει όλους, καψώνια κάνει σε όλους. Γι αυτό λοιπόν σε θέματα συναδελφικότητας, είμαι υπερευαίσθητη. Κι επειδή μια φορά παραμυθιαστήκαμε κι εμείς ότι με τις σωστές ενέργειες και με νομική κάλυψη μάλιστα, θα λύναμε ένα πρόβλημα, και το πρόβλημα απλώς κουκουλώθηκε αλλά εμείς κινδυνέψαμε από αντίποινα, και κινδυνέψαμε πολύ σοβαρα, και επηρεάστηκαν οι μεταξύ μας σχέσεις κ αυτό πήρε χρόνια να λυθεί, ξέρω καλά ότι δεν είναι απλα βήματα αυτά, ειδικά αν τα κάνει άνθρωπος νέος που δεν ξέρει τις κακοτοπιές.
Έχω ακούσει και το «εσείς μου φέρνετε αντίρρηση, εσείς που ζητάτε τη βοήθεια μου επειδή δεν μπορείτε να κάνετε μάθημα» (σ εμένα απευθυνόταν), όπως και το «εσείς οι νέοι δεν πρέπει να αφήνετε τα παιδιά να σας παίρνουν τον αέρα» (όχι σε εμένα), αυτά έχουν ειπωθεί δημοσίως σε συνεδριάσεις από όργανα διοίκησης. Και σε γονείς «ενταξει η κυρία τάδε είναι καινούργια και δεν ξέρει». Αυτά για όποιον απορεί, τι μπορεί να συμβεί αν μπεις στο μάτι του διευθυντή.
-
Έκανε κάτι μαγικό όπως φαίνεται, ήταν αυτόδουλος της καλοσύνης. Έκανε επιτροπή, στάθηκε δίπλα στην δασκάλα και όχι στη διεύθυνση, μίλησε με γονείς. Έκανε το καθήκον του σε μια σάπια κοινωνία. Κάντο κι εσύ.
Εγώ δεν έχω δει ποτέ επιτροπή με συντονιστή να λύνει τίποτα. Χαίρομαι που το είδες. :)
-
.
-
Στην Πρωτοβάθμια είναι πιο σύνηθες από όσο νομίζετε, ίσως επειδή είναι πιο ζημιογόνο για τον μαθητή το πρόβλημα. Γι΄αυτό έκανα τον διαχωρισμό από την αρχή. Επίσης είναι πιο αγαπημένοι όλοι, όχι σαν εμάς.
Λάθος κανεις. Έχοντας περάσει και από τις δυο βαθμίδες, δεν ισχύει ότι είναι πιο αγαπημένοι στην πρωτοβαθμια. Το πιο κοινό όταν συζητήσεις το θέμα της φασαρίας με το δάσκαλο της τάξης, η καραμέλα είναι ίδια: «σε μένα κάθονται σούζα, σε σας (ειδικότητες) τα κάνουν μόνο αυτά». Βέβαια μιλώντας με τα παιδιά που δεν κάνουν φασαρία ή με δασκάλους άλλων τάξεων, πιθανότατα να ακούσεις ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο
-
Λάθος κανεις. Έχοντας περάσει και από τις δυο βαθμίδες, δεν ισχύει ότι είναι πιο αγαπημένοι στην πρωτοβαθμια. Το πιο κοινό όταν συζητήσεις το θέμα της φασαρίας με το δάσκαλο της τάξης, η καραμέλα είναι ίδια: «σε μένα κάθονται σούζα, σε σας (ειδικότητες) τα κάνουν μόνο αυτά». Βέβαια μιλώντας με τα παιδιά που δεν κάνουν φασαρία ή με δασκάλους άλλων τάξεων, πιθανότατα να ακούσεις ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο
Αυτό μια χαρά και στη βθμια γίνεται, που δεν υπάρχει δάσκαλος της τάξης. Έχω βαρεθεί να ακούω το «σ εμένα δεν κάνουν τίποτα». Κάποιες φορές ισχύει βεβαθα. Ακομ κ εμένα μου τυχαίνει πλέον, που πέρασα άθλια στην αρχή, να έχω ένα τμήμα με φυσιολογική συνεργασία (δεν θα πω σούζα γιατί ποτέ δεν τα έχω σούζα), και σε άλλους να γίνονται όργια. Αλλά ντρέπομαι να το πω έτσι πρώτον και δευτερον αυτή η στάση είναι που δίνει στα παιδιά περισσότερο θάρρος να βγάζουν σε κάποιους την ψυχή και μετά στοχοποιεί και τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι μετά από την αγανάκτηση ενεργουν σπασμωδικά ενίοτε και κάνουν γκάφες και εκτίθενται περισσότερο, και φαύλος κύκλος. Δυστυχώς εκεί οι διευθυντές κ οι σύλλογοι δεν προστατεύουν τους καθηγητές και εν τελει και τα παιδιά.
-
.
-
Δυστηχως αυτοί που πρότειναν αλλαγή σχολείου τελικά είχαν δίκιο. Η διευθύντρια έχει φωνάξει τη συντονίστρια και το αποτέλεσμα είναι το εξής:
1. Συμβόλαιο τάξης
2. Η διευθύντρια θα μπαίνει για κάποιες ώρες στο μάθημα με τη δασκάλα
3. Ούτε λόγος για τα κενά στη παιδιά που χρειάζονται παράλληλη στήριξη
4. Ούτε λόγος για την απουσία ψυχολόγου και κοινωνικού λειτουργού
5. Οι ευθύνες στη δασκάλα που δεν κάνει καλά τη δουλειά της
6. Και φυσικά η συντονίστρια κατηγόρησε και τη γυναίκα μου σε τηλεφωνική επικοινωνία όταν δεν χειρίζεται σωστά τη κόρη μας. Είναι δικό της αποτέλεσμα (της γυναίκας μου) που δεν θέλει η κόρη μας να πάει σχολείο (παιδί Πέμπτης δημοτικού)
7. Ούτε λόγος για αποκλεισμό του τμήματος από ομαδικές δραστηριότητες (διαγωνισμός Γαλλικών) καθώς δεν μπορούν να ελέγξουν το τμήμα.
Αυτά. Τι να πω δεν ξέρω. Ίσως έπεσα στη περίπτωση. Το Δημοτικό είναι το 22ο Περιστεριού.
Απο εκεί και πέρα επειδή είμαστε σχεδόν στη μέση της χρονιάς και η μικρή δεν θέλει να χάσει τις παρέες της από το άλλο τμήμα υπομονή και αλλαγή του χρόνου.
Σας ευχαριστώ όλους για τα μηνύματα σας προσωπικά και στο φόρουμ.
-
Δεν είν' η εξαίρεση το δημοτικό στο Περιστέρι. Ο κανόνας είναι. Μακρυά από διευθυντές/συντονιστές/συμβούλους. Είναι τοξικοί άνθρωποι και προκαλούν (στους άλλους) αλλεργίες. Σα φαγούρα ένα πράμα. Και ποτέ μα ποτέ (προσέξτε το ποτέ) να μην κάνετε αναφορές και καταγγελίες. Ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός θα μπλέξει. Και θα κατηγορήσουν, οι ανεύθυνοι γελοίοι, και το γονιό.
-
Δεν είν' η εξαίρεση το δημοτικό στο Περιστέρι. Ο κανόνας είναι. Μακρυά από διευθυντές/συντονιστές/συμβούλους. Είναι τοξικοί άνθρωποι και προκαλούν (στους άλλους) αλλεργίες. Σα φαγούρα ένα πράμα. Και ποτέ μα ποτέ (προσέξτε το ποτέ) να μην κάνετε αναφορές και καταγγελίες. Ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός θα μπλέξει. Και θα κατηγορήσουν, οι ανεύθυνοι γελοίοι, και το γονιό.
Σωστά τα λες. Ο μόνος τρόπος για να πολεμήσεις τους κατά κανόνα θρασύδειλους και τοξικούς διευθυντές/συντονιστές/συμβούλους, και τους κατ' εξαίρεση διεφθαρμένους συλλόγους διδασκόντων, είναι να οργανώσεις έναν μαχητικό σύλλογο γονέων.
-
Δυστηχως αυτοί που πρότειναν αλλαγή σχολείου τελικά είχαν δίκιο. Η διευθύντρια έχει φωνάξει τη συντονίστρια και το αποτέλεσμα είναι το εξής:
1. Συμβόλαιο τάξης
2. Η διευθύντρια θα μπαίνει για κάποιες ώρες στο μάθημα με τη δασκάλα
3. Ούτε λόγος για τα κενά στη παιδιά που χρειάζονται παράλληλη στήριξη
4. Ούτε λόγος για την απουσία ψυχολόγου και κοινωνικού λειτουργού
5. Οι ευθύνες στη δασκάλα που δεν κάνει καλά τη δουλειά της
6. Και φυσικά η συντονίστρια κατηγόρησε και τη γυναίκα μου σε τηλεφωνική επικοινωνία όταν δεν χειρίζεται σωστά τη κόρη μας. Είναι δικό της αποτέλεσμα (της γυναίκας μου) που δεν θέλει η κόρη μας να πάει σχολείο (παιδί Πέμπτης δημοτικού)
7. Ούτε λόγος για αποκλεισμό του τμήματος από ομαδικές δραστηριότητες (διαγωνισμός Γαλλικών) καθώς δεν μπορούν να ελέγξουν το τμήμα.
Αυτά. Τι να πω δεν ξέρω. Ίσως έπεσα στη περίπτωση. Το Δημοτικό είναι το 22ο Περιστεριού.
Απο εκεί και πέρα επειδή είμαστε σχεδόν στη μέση της χρονιάς και η μικρή δεν θέλει να χάσει τις παρέες της από το άλλο τμήμα υπομονή και αλλαγή του χρόνου.
Σας ευχαριστώ όλους για τα μηνύματα σας προσωπικά και στο φόρουμ.
Έκανες τα βήματα, με την σειρά που σου είπα; Οργάνωσες τον σύλλογο γονέων;
1) Θα πάτε ως σύλλογος γονέων να βρείτε την δασκάλα, και θα την ρωτήσετε αν θέλει να αλλάξει τμήμα.
2) Αν το δεχτεί, μετά θα στείλετε ένα μήνυμα στον σύλλογο διδασκόντων, και θα πείτε ότι η δασκάλα θέλει να αλλάξει τμήμα, οπότε ας αναλάβει κάποιος άλλος δάσκαλος.
3) Αν αρνηθεί ο σύλλογος διδασκόντων να αλλάξει το τμήμα δάσκαλο, τότε σημαίνει ότι κανείς δεν το θέλει το τμήμα γιατί το τμήμα όντως έχει πρόβλημα.
4) Οπότε μετά θα καλέσετε τον σύμβουλο και θα του αναφέρετε ότι είναι ένα τμήμα τόσο προβληματικό που κανείς δάσκαλος δεν το θέλει, οπότε ας πράξει τα δέοντα.
Αν όχι, γι' αυτό την πάτησες. Πρέπει πρώτα να αποδειχθεί η διαφθορά του συλλόγου διδασκόντων, και μετά να καλεστεί ο σύμβουλος.
Ο σύμβουλος όταν θα κληθεί να πάρει θέση για την κόντρα ανάμεσα στο σύλλογο γονέων και τον σύλλογο διδασκόντων, επειδή κατά βάση ο κάθε σύμβουλος είναι κομματόσκυλο του κερατά, θα υπολογίσει τους ψηφοφόρους, και θα πάει με τους περισσότερους. Εκτός αν το σχολείο σου έχει 95% μετανάστες, οπότε τότε ίσως διαλέξει το σύλλογο διδασκόντων, γιατί τα σχολεία που δεν έχουν γονείς ψηφοφόρους είναι κατά κανόνα γραμμένα από την κυβέρνηση εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
-
Δυστηχως αυτοί που πρότειναν αλλαγή σχολείου τελικά είχαν δίκιο. Η διευθύντρια έχει φωνάξει τη συντονίστρια και το αποτέλεσμα είναι το εξής:
1. Συμβόλαιο τάξης
2. Η διευθύντρια θα μπαίνει για κάποιες ώρες στο μάθημα με τη δασκάλα
3. Ούτε λόγος για τα κενά στη παιδιά που χρειάζονται παράλληλη στήριξη
4. Ούτε λόγος για την απουσία ψυχολόγου και κοινωνικού λειτουργού
5. Οι ευθύνες στη δασκάλα που δεν κάνει καλά τη δουλειά της
6. Και φυσικά η συντονίστρια κατηγόρησε και τη γυναίκα μου σε τηλεφωνική επικοινωνία όταν δεν χειρίζεται σωστά τη κόρη μας. Είναι δικό της αποτέλεσμα (της γυναίκας μου) που δεν θέλει η κόρη μας να πάει σχολείο (παιδί Πέμπτης δημοτικού)
7. Ούτε λόγος για αποκλεισμό του τμήματος από ομαδικές δραστηριότητες (διαγωνισμός Γαλλικών) καθώς δεν μπορούν να ελέγξουν το τμήμα.
Αυτά. Τι να πω δεν ξέρω. Ίσως έπεσα στη περίπτωση. Το Δημοτικό είναι το 22ο Περιστεριού.
Απο εκεί και πέρα επειδή είμαστε σχεδόν στη μέση της χρονιάς και η μικρή δεν θέλει να χάσει τις παρέες της από το άλλο τμήμα υπομονή και αλλαγή του χρόνου.
Σας ευχαριστώ όλους για τα μηνύματα σας προσωπικά και στο φόρουμ.
Δεν πέσατε στην περίπτωση. Αυτό είναι ο κανόνας και πολλοί το είχαμε προβλέψει.
-
Ένα ακόμη δυνατό άρθρο απ' τον πάντα εύστοχο συνάδελφο Δ. Τσιριγώτη.
https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/397928_einai-tyhaio-poy-oi-ekpaideytikoi-paroysiazoyn-megalytero-pososto-toy-syndromoy
-
Μια ακομα φλύαρη εκθεση.
Ολοι «παραμιλαμε» πια και παριστανουμε τους ανετους…εξ αποστασεως.
Ο καθενας απο εμας ειναι ο καλυτερος και κουναμε και το δαχτυλο στους άλλους που ειναι ΠΑΝΤΑ χειροτεροι απο εμας.
Και ολοι κανουμε αναλυσεις, γιατι τα ξερουμε ολα.
Και εχουμε και «πειστικα» επιχειρηματα εμεις. Εμεις οι καλυτεροι.
-
Να επισημάνουμε και κάτι άλλο: αν ο εκπαιδευτικός αυτός είχε "άκρες", με το κατάλληλο τηλεφώνημα θα έκανε τροποποίηση τοποθέτησης, και δεν θα έχανε τη δουλειά του.
-
Να επισημάνουμε και κάτι άλλο: αν ο εκπαιδευτικός αυτός είχε "άκρες", με το κατάλληλο τηλεφώνημα θα έκανε τροποποίηση τοποθέτησης, και δεν θα έχανε τη δουλειά του.
Αυτό πάει στο άλλο νήμα. ::)
-
IoannisA λυπάμαι που ο σύμβουλος δεν ήταν υποστηρηκτικός σε εσάς και στην εκπαιδευτικό. Όπως σου γράψαμε κάποιοι όμως, αυτός δεν είναι το τελευταίο βήμα που μπορείτε να κάνετε. Σημαντικό είναι να μην είστε μόνοι σας οι δύο γονείς, να βρείτε κι άλλους, ιδανικά να έχετε την επίσημη υποστήριξη του συλλόγου. Όπως και να χει, παρόλο που ξέρω ότι η συνέχιση της υπόθεσης απαιτεί μεγάλα αποθέματα δύναμης και υπομονής, θα σας παρότρυνα να συνεχίσετε, γιατί δυστυχώς αυτή η τακτική "κάναμε μία ψευτοκίνηση, τα κουκουλώνουμε και όλοι περιμένουν αγκομαχώντας το τέλος της χρονιάς" είναι συνήθης και φοβερά επιζήμια. Καλή δύναμη σε εσάς και το κορίτσι σας και καλή συνέχεια.
-
IoannisA λυπάμαι που ο σύμβουλος δεν ήταν υποστηρηκτικός σε εσάς και στην εκπαιδευτικό. Όπως σου γράψαμε κάποιοι όμως, αυτός δεν είναι το τελευταίο βήμα που μπορείτε να κάνετε. Σημαντικό είναι να μην είστε μόνοι σας οι δύο γονείς, να βρείτε κι άλλους, ιδανικά να έχετε την επίσημη υποστήριξη του συλλόγου γονέων .
Και εσύ του τα είπες. Και εγώ του τα πα. Χρειάζεται η στήριξη παραπάνω από δυο γονέων ώστε να λυθεί το πρόβλημα.
Ας ξαναδούμε τα βήματα που χρειάζονται, βάζοντας και ως ενδεχόμενη παραλλαγή της λύσης αντί για τον σύλλογο γονέων και την ομάδα γονέων.
1) Θα πάτε ιδανικά ως σύλλογος γονέων ή έστω ως μια ομάδα γονέων να βρείτε την δασκάλα, και να την ρωτήσετε αν θέλει να αλλάξει τμήμα.
2) Αν το δεχτεί, μετά θα στείλετε ένα γραπτό μήνυμα στον σύλλογο διδασκόντων, και θα πείτε ότι η δασκάλα θέλει να αλλάξει τμήμα, οπότε ας αναλάβει κάποιος άλλος δάσκαλος.
3) Αν αρνηθεί ο σύλλογος διδασκόντων να αλλάξει το τμήμα δάσκαλο, τότε σημαίνει ότι κανείς δεν το θέλει το τμήμα γιατί το τμήμα όντως έχει πρόβλημα. Σε αυτό συνηγορεί άλλωστε και η κλήρωση που έγινε για να πάρει το κακό τμήμα η άπειρη δασκάλα, γιατί τα τμήματα κληρώνονται όταν κανείς δεν τα θέλει.
4) Οπότε μετά θα καλέσετε τον σύμβουλο και θα του αναφέρετε ότι είναι ένα τμήμα τόσο προβληματικό που κανείς δάσκαλος δεν το θέλει, οπότε ας πράξει τα δέοντα. Ο κάθε σύμβουλος, ως κομματόσκυλο του κερατά που είναι συνήθως, θα υπολογίσει τους ψηφοφόρους, και θα πάει με τους περισσότερους. Εκτός και αν το σχολείο έχει 95% μετανάστες, οπότε τότε ο σύμβουλος ίσως διαλέξει να υποστηρίξει το σύλλογο διδασκόντων, γιατί τα σχολεία που δεν έχουν γονείς ψηφοφόρους είναι κατά κανόνα γραμμένα από την κυβέρνηση (και από τους συμβούλους της) εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι αν έχουν απέναντί τους ένα σύλλογο διδασκόντων που δίνει το δυσκολότερο τμήμα στον πιο άπειρο εκπαιδευτικό, αυτός ο σύλλογος πρέπει να πολεμηθεί, γιατί αύριο αυτός ο κακός σύλλογος διδασκόντων μπορεί να "χτυπήσει" και το δικό τους παιδί. Για αυτό και ως γονείς πρέπει να κινητοποιηθούν.
https://www.youtube.com/watch?v=xMGGN1q3_-I
Του τα 'πα του ανθρώπου
ατάκα κι επί τόπου
Δεν θα μπορέσω, κύριε
και σύμβουλε μυστήριε
-
Η δασκάλα γιατί να πει σε γονείς ότι θέλει να αλλάξει τμήμα; Για να της μείνει η στάμπα ότι ήταν αχρηστη και δεν τους κατάφερε; Για να ξεσηκωθούν μετά οι γονείς του τμήματος που θα πάρει, να λενε ότι δεν τη θέλουν; Και για να τη βάλει στο μάτι ο σύλλογος για την αναστάτωση;
Ρε παιδιά αυτά που προτείνετε τα έχετε σκεφτεί πολύ; Έχετε καμία επαφή με την πραγματικότητα; Την κοπέλα ήδη την κάψατε, το έχετε καταλάβει αυτό;
-
Η δασκάλα γιατί να πει σε γονείς ότι θέλει να αλλάξει τμήμα;
Μήπως θα το πει στους γονείς γιατί οι παλαίουρες του συλλόγου, σε αγαστή συνεργασία με τον σύμβουλο, της έστησαν παγίδα και της έδωσαν σαν τμήμα το κλουβί με τους παλαβούς;
Για να της μείνει η στάμπα ότι ήταν αχρηστη και δεν τους κατάφερε;
Μήπως όταν πάει σε άλλο τμήμα με φυσιολογικά παιδιά θα φανεί ότι είναι καλή δασκάλα, και ότι όντως της έστησαν παγίδα?
Για να ξεσηκωθούν μετά οι γονείς του τμήματος που θα πάρει, να λενε ότι δεν τη θέλουν;
Μήπως οι ίδιοι που της έστησαν την παγίδα, θα ξεσηκώσουν τους γονείς του τμήματος που θα πάει ;
Και για να τη βάλει στο μάτι ο σύλλογος για την αναστάτωση;
Ο σύλλογος διδασκόντων της έβγαλε το μάτι, θα φοβηθεί η δασκάλα τώρα μην της το βάλει;
Ρε παιδιά αυτά που προτείνετε τα έχετε σκεφτεί πολύ;
ναι
Έχετε καμία επαφή με την πραγματικότητα;
εσύ έχεις;
Την κοπέλα ήδη την κάψατε, το έχετε καταλάβει αυτό;
Ο καμένος την φωτιά δεν την φοβάται.
Στην τελική, στο ξαναλέω. Εδώ προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα του γονέα, όχι της δασκάλας.
Το πρόβλημα της δασκάλας, και αν την συμφέρει ή όχι να απευθυνθεί στους γονείς για την αδικία που έγινε να φορτώσουν στην πιο άπειρη δασκάλα το χειρότερο τμήμα, αυτό είναι συζήτηση που μπορούμε να αναλύσουμε σε άλλο νήμα.
-
Αν τα παιδιά πάρουν είδηση ότι σε ένα τμήμα γίνεται της τρελής, θα αρχίσουν να το κάνουν και τα ίδια στον συγκεκριμενο καθηγητη/δάσκαλο, όπως αντιστοιχα τα παιδιά συνεργάζονται μια χαρά με τον δάσκαλο της τάξης και βγάζουν την ψυχή στις ειδικότητες. Τα παιδθα ψυχανεμίζονται τις ανασφάλειες (που έχει κάθε νέος, ειδικά αν έχει ζοριστεί), την υφέρπουσα ιεραρχία, τις κόντρες, το πού τα παίρνει και πού δεν τα παίρνει, τις απόψεις των μεγάλων για τον καθένα κλπ και συμπεριφέρονται αναλόγως. Δάσκαλος που φεύγει από τμήμα επειδή γινόταν φασαρία, είναι τελειωμένος στο σχολείο αυτό. Πουθενά δεν θα μπορεί να σταθεί.
Ας πούμε ότι εδώ δεν είμαστε για να λύσουμε το πρόβλημα της δασκάλας. Σίγουρα όμως δεν είμαστε εδώ για να δημιουργήσουμε μεγαλύτερο πρόβλημα στη δασκάλα.
-
Δάσκαλος που φεύγει από τμήμα επειδή γινόταν φασαρία, είναι τελειωμένος στο σχολείο αυτό. Πουθενά δεν θα μπορεί να σταθεί.
Και κάθε πότε συμβαίνει αυτό, να φεύγει δάσκαλος από τμήμα που γίνεται φασαρία;
Γιατί καθώς φαίνεται, πολύ σπάνια συμβαίνει. Τόσο οι σύμβουλοι όσο και ο σύλλογοι διδασκόντων, δεν το επιτρέπουν.
Οπότε το επιχείρημά σου δεν έχει καν δοκιμαστεί σε πολλές περιπτώσεις, για να αποτελεί ισχυρό επιχείρημα.
-
Και κάθε πότε συμβαίνει αυτό, να φεύγει δάσκαλος από τμήμα που γίνεται φασαρία;
Γιατί καθώς φαίνεται, πολύ σπάνια συμβαίνει. Τόσο οι σύμβουλοι όσο και ο σύλλογοι διδασκόντων, δεν το επιτρέπουν.
Οπότε το επιχείρημά σου δεν έχει καν δοκιμαστεί σε πολλές περιπτώσεις, για να αποτελεί ισχυρό επιχείρημα.
Μήπως έχουν κάποια λογική που δεν το επιτρέπουν, αυτό ειδικά;
Έχω ακούσει πάμπολλες φορές, να γίνεται αλλαγή αναθέσεων για τον χ λόγο (πχ έλευση αναπληρωτή που θα μπαλώσει και με β αναθέσεις) και τα παιδιά από το τίποτα αρχίζουν φήμες ότι ο τάδε άφησε αυτούς γιατί έκαναν φασαρία ή πήρε τους άλλους που είναι ήσυχοι κλπ. Δεν είναι χαζά τα παιδιά.
Σξεψου κ τους γονείς του άλλου τμήματος. Εδώ εκπαιδευτικοί είμαστε και κατά βάθος πολλοί θεωρούν ότι φταίει η δασκάλα, ή τέλος πάντων δικό της πρόβλημα. Οι γονείς θα πουν «α ωραία μας φέραν την καλή κοπελίτσα και τώρα τα αγγελούδια μας θα τη βοηθήσουν να δείξει τι καλή είναι»; όχι φυσικά, θα αρχίσουν όλοι το lobbying για να μην πάρει το δικό τους τμήμα, έτσι για να κορυφωθεί ο επαγγελματικός εξευτελισμός της.
Εσυ φαντασιώνεσαι αποκαθήλωση ενός ανίκανου διευθυντή και συλλόγου, δικαίωμα σου, είναι ένας ευγενής στόχος εξάλλου, μην υποκινείς όμως γονείς, άρα άσχετους με το χώρο, να χρησιμοποιήσουν ως πιόνι τη δασκάλα για να εκπληρωθεί η δική σου φαντασίωση.
Εξάλλου δεν δείχνεις πουθενά ότι ενδιαφέρεσαι να λυθεί το πρόβλημα του τμήματος άρα να βοηθήσεις τον γονέα. Να εκθέσεις το σχολείο θες. Αυτά που προτείνεις, εκεί αποσκοπούν.
-
Μήπως έχουν κάποια λογική που δεν το επιτρέπουν, αυτό ειδικά;
Έχω ακούσει πάμπολλες φορές, να γίνεται αλλαγή αναθέσεων για τον χ λόγο (πχ έλευση αναπληρωτή που θα μπαλώσει και με β αναθέσεις) και τα παιδιά από το τίποτα αρχίζουν φήμες ότι ο τάδε άφησε αυτούς γιατί έκαναν φασαρία ή πήρε τους άλλους που είναι ήσυχοι κλπ. Δεν είναι χαζά τα παιδιά.
Σξεψου κ τους γονείς του άλλου τμήματος. Εδώ εκπαιδευτικοί είμαστε και κατά βάθος πολλοί θεωρούν ότι φταίει η δασκάλα, ή τέλος πάντων δικό της πρόβλημα. Οι γονείς θα πουν «α ωραία μας φέραν την καλή κοπελίτσα και τώρα τα αγγελούδια μας θα τη βοηθήσουν να δείξει τι καλή είναι»; όχι φυσικά, θα αρχίσουν όλοι το lobbying για να μην πάρει το δικό τους τμήμα, έτσι για να κορυφωθεί ο επαγγελματικός εξευτελισμός της.
Κανείς δεν θα κατηγορήσει την δασκάλα (εκτός από κάτι κακόβουλους) γιατί απλούστατα το τμήμα υποτίθεται ότι το ανέλαβε η δασκάλα ΜΕ ΚΛΗΡΩΣΗ (και άρα κανείς δεν το ήθελε αυτό το τμήμα).
Εσυ φαντασιώνεσαι αποκαθήλωση ενός ανίκανου διευθυντή και συλλόγου, δικαίωμα σου, είναι ένας ευγενής στόχος εξάλλου, μην υποκινείς όμως γονείς, άρα άσχετους με το χώρο, να χρησιμοποιήσουν ως πιόνι τη δασκάλα για να εκπληρωθεί η δική σου φαντασίωση.
Εξάλλου δεν δείχνεις πουθενά ότι ενδιαφέρεσαι να λυθεί το πρόβλημα του τμήματος άρα να βοηθήσεις τον γονέα. Να εκθέσεις το σχολείο θες. Αυτά που προτείνεις, εκεί αποσκοπούν.
Μήπως είσαι από το συγκεκριμένο σχολείο και έχεις τέτοια εμπάθεια; Μήπως είσαι σύμβουλος ή διευθυντής;
Εγώ δεν είμαι τίποτα από τα παραπάνω, και μιλάω πάντα για την υποθετική περίπτωση που ένας σύλλογος διδασκόντων έδωσε στην πιο άπειρη δασκάλα ένα τμήμα που κανείς δεν το ήθελε. Αν αυτό δεν έγινε στο συγκεκριμένο σχολείο, τότε ούτε χρειάζεται ούτε και συμβουλεύω να ξεσηκωθεί κάποιος. Αν όμως έγινε, τότε όλοι πρέπει να ξεσηκωθούν.
Εξάλλου δεν δείχνεις πουθενά ότι ενδιαφέρεσαι να λυθεί το πρόβλημα του τμήματος άρα να βοηθήσεις τον γονέα.
To πρόβλημα του τμήματος λύνεται με το να το αναλάβει ένας έμπειρος δάσκαλος, και αν και αυτός δεν τα καταφέρει, με αλλαγή τάξης ή και σχολείου ή με παράλληλη στήριξη για τα παιδιά που προκαλούν το πρόβλημα.
-
Η τελευταία σου απάντηση είναι πιο ρεαλιστική αλλά και πάλι θεωρητική. Κατ αρχας δεν γνωρίζουμε αν τα παιδιά που ενοχλούν όντως χρήζουν παράλληλης στήριξης. Δευτερον, και οι έμπειροι δεν κάνουν θαύματα. Απλώς μπορούν να αποφύγουν κάποιες κακοτοπιές. Αλλά κι αυτό είναι σαν να λες ότι φταίει η δασκάλα έστω και άθελα της.
Όλα τα άλλα δεν τα συζητώ. Κλασική λογική ότι για να πετύχουμε έναν σκοπό, βρίσκουμε κάποιον μπροστάρη (εν προκειμενω έναν γονέα) κι ένα εξιλαστήριο θύμα. Τα έχω δει πολλές φορές να συμβαίνουν στα σχολεία.
-
Ένα ακόμη δυνατό άρθρο απ' τον πάντα εύστοχο συνάδελφο Δ. Τσιριγώτη.
https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/397928_einai-tyhaio-poy-oi-ekpaideytikoi-paroysiazoyn-megalytero-pososto-toy-syndromoy
΄
Όταν στον συγκεκριμένο επαγγελματικό χώρο που ανήκουμε, είτε πρωτοβάθμια είτε δευτεροβάθμια, ισχύει σχεδόν πάντα το 'Σκάσε και κολύμπα", ανεξάρτητα από πόσα χρόνια προϋπηρεσία έχει ο καθένας;
Και για να μάθεις "κολύμπι", κοινώς να εξοικειωθείς με την εκπαιδευτική διαδικασία έτσι ώστε να μπορείς να σταθείς στα πόδια σου μπροστά στους μαθητές χωρίς φόβο και με ενισχυμένη αυτοπεποίθηση, θέλεις, εκτός από συνεχή επιμόρφωση και υποστήριξη από το ίδιο το εργασιακό σου περιβάλλον;
Σε άλλες χώρες οι εκπαιδευτικοί με πολύ λίγα χρόνια προϋπηρεσίας ή νεοδιόριστοι, μπαίνουν στην τάξη παλιότερου συναδέλφου και είχαν επικουρικό ρόλο στο μάθημα. Έχει γίνει ποτέ αυτό στο Ελλάντα;
Τώρα απλώς το λέμε - και καλά mentoring από τους παλιότερους, χρυσώνοντας με αυτό τον τρόπο το χάπι.
-
Καλησπέρα συνάδελφοι,
Είμαι αναπληρώτρια σε λύκειο, διδάσκω ένα άχρηστο και δευτερεύον μάθημα σύμφωνα με τα λεγόμενα κάποιων μαθητών ενός τμήματος το οποίο μου προκαλεί προβλήματα. Έχω φτάσει σε σημείο να μην θέλω να ξαναμπώ στο τμήμα τους. Συνοπτικά, αυτοί οι μαθητές δεν με αφήνουν να κάνω την δουλειά μου, εμποδίζουν αυτούς που ενδιαφέρονται μιλάνε δυνατά μεταξύ τους, ακόμα και αν βρίσκονται σε απόσταση, τραγουδάνε, σφυρίζουν, κινητά κτλ. την ιδια συμπεριφορά είχαν και οταν τους εβαλα ταινία... Στην αρχή της χρονιάς είχα τηλεφωνήσει στους γονείς καποιων απο αυτους για να λυθεί αλλά τίποτα. Παρά τις παρατηρήσεις, τις ωριαίες αποβολές συνεχίζουν ακάθεκτοι. Τους κάλεσε ο διευθυντής και φυσικά τα παρουσίαζαν τα γεγονότα διαφορετικά. Για να με διευκολύνει ο διευθυντής έμπαινε μαζί μου στην τάξη για 3-4 μαθήματα. Απο όταν σταμάτησε να έρχεται, άρχισαν να ξανακάνουν τα δικά τους. Σήμερα ξεπέρασαν κάθε όριο υπομονής μου και ειλικρινά σας λέω οτι δεν θελω να ξαναμπώ και φοβάμαι πλεον για την υγεία μου, είμαι έγκυος. Οι μαθητές αυτοί έκτος απο την διαστρέβλωση των γεγονότων, ειπαν στον διευθυντή οτι δεν ειμαι τίποτα για να με σέβονται, ισχυρίζονται οτι δεν τους κάνω μάθημα, οτι δεν έχω γνώσεις (οχι οτι έχουν οι ίδιοι για να με κρίνουν), οτι φταίω γιατί δεν πήγα απο την αρχή της χρονιάς και πολλά αλλα.
Δεν ξέρω πια τι να κάνω....
-
Κάνε υπομονή! Αν είσαι και έγκυος δεν είναι καλό να συγχύζεσαι! Υπομονή!
-
.
-
Εγώ προτείνω να κάνει η συνάδελφος υπομονή! Προτεραιότητα έχει η εγκυμοσύνη! Η συνάδελφος να μην το παίρνει προσωπικά! Υπομονή, μόνο υπομονή! Αν πάρει κάποια δραστικά μέτρα οι μαθητές μπορεί να θυμώσουν και να γίνει χειρότερη η κατάσταση! Αφού ο διευθυντής γνωρίζει την κατάσταση, η συνάδελφος να μην ανησυχεί!!!!
-
Να ενημερώσεις τον σύλλογο διδασκόντων για την κατάσταση σου, να μιλήσεις ιδιαιτέρως με υπεύθυνο τμήματος, σύμβουλο σχολικής ζωής, συντονιστή τάξης, να προσπαθήσεις να μάθεις πόσο διαφορετική είναι η εικόνα των παιδιών στο συγκεκριμένο τμήμα, για να καταλάβεις αν οι μόνιμοι έχουν πρόβλημα και το κρύβουν ή αν τα παιδιά εκμεταλλεύονται το ότι είσαι αναπληρώτρια. Προφανώς προέχει η ψυχική σου ηρεμία, είσαι δεν είσαι έγκυος, αλλά ειδικά αφού είσαι. Δίνε πιο πολύ υλικό σε φωτοτυπία ή δίνε δραστηριότητες για την τάξη για τα παιδιά τουλάχιστον που θέλουν να ασχοληθούν, για να γίνεται το μάθημα βάσει αυτών ώστε να μην εχεις το άγχος ότι πρέπει να φωνάζεις για να ακουστείς ή δεν μπόρεσες να πεις αυτά που ήθελες. Δεν εννοώ τόνους σημειώσεων για διάβασμα, φωτοτυπίες με λίγο συμπληρωματικό υλικό και πολλές ασκήσεις. Έτσι κλείνεις και τα στόματα ότι δεν ξέρεις, δεν ενδιαφέρεσαι, δεν είσαι καλή κλπ. Ιδανικά, αν ο διευθυντής συνεργαστεί σ αυτό, πες ότι οποίος ξεπερνάει ένα όριο ενόχλησης που θα θέσεις εσυ εξ αρχής, θα πηγαίνει στο γραφείο. Αρκεί ο διευθυντής να του φέρεται όπως πρέπει, όχι να κάθεται έξω να παίζει μπάλα.
Μόνο λίγη προσοχή στις ωριαίες, για να μην αυτοϋυπονομεύεσαι, μην πάθεις το πολύ συνηθισμένο να σε έχουν φέρει στον Αμήν και να τους βγάζεις έξω για κάτι χαζό που απλα ξεχείλισε το ποτήρι, θα πηγαίνουν στο γραφείο και θα λενε ότι τους έβγαλες γιατί εβηξαν, ζήτησαν στιλό από τον διπλανό, τους έπεσε ένα βιβλίο κλπ. Πες από την αρχή ότι θα δώσεις 10 λεπτά ή 5 προειδοποιήσεις ή ο,τι κρίνεις πώς ταιριάζει στην περίπτωση.
-
Στην αρχή της χρονιάς είχα τηλεφωνήσει στους γονείς καποιων απο αυτους για να λυθεί αλλά τίποτα.
θα επιλεξεις καποιους απο τους γονεις (μερικοι ειναι χειροτεροι απο τα παιδια τους και δεν εχει νοημα να ασχοληθεις) αυτους που καταλαβες οτι ενδιαφερονται εστω και λιγο ή εχουν παιδια που κανουν μεν φασαρια αλλα εχουν και καποιο ηθικο υποβαθρο και θα τους καλεσεις να μιλησετε στο γραφειο του διευθυντη. θα τους εξηγησεις την κατασταση σου (την εγκυμοσυνη εννοω ) και το προβλημα που σου δημιουργουν τα παιδακια τους, λογικα 2-3 θα καταλαβουν και θα σταματησουν τις χοντραδες και ισως απομονωσουν τους υπολοιπους. οτι καταφερεις κερδος ειναι, αλλιως πας σε γιατρο για επαπειλουμενη.
-
Φύγε τρέχοντας για το καλό του μωρού. Δεν είμαι υπερβολική.