Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Ειδικές δομές εκπαίδευσης => Ειδική Αγωγή => Μαθησιακές δυσκολίες => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ritalamp στις Μάρτιος 02, 2009, 10:01:09 μμ
-
Είδα αυτό
http://www.alfavita.gr/typos/typos1_3_9_441.php
και με δεδομένο ότι κάθε χρόνο στο νηπιαγωγείο βλέπω όλο και περισσότερα παιδιά να μιλάνε μπεμπε ήθελα να το συζητήσουμε λίγο. Το πιο δύσκολο κομμάτι μέχρι στιγμής είναι να πείσω τους γονείς να μιλάνε στα παιδιά τους κανονικά και να τα ενθαρρύνουν να μιλούν κανονικά και με ολοκληρωμένες προτάσεις το "έλα μωρέ παιδάκι είναι, χαϊδεύεται ή έχει γούστο μωρέ" είναι μόνιμη επωδός. Εσείς τι κάνετε; Τι πιστεύετε; Αντιμετωπίζετε πρόβλημα ή μονο εγώ βλέπω φαντάσματα τελικά; ::) ::)
-
ΌΧΙ δεν δεν δεν βλεπεις φαντασματα.............
-
Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά έλα που οι γονείς ΠΑΝΤΑ (ή σχεδόν πάντα) τα ξέρουν όλα!!!!! Και τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για γονέις εκπαιδευτικούς (τουλάχιστον αυτό έχει δείξει η πέιρα μου)
-
Φέτος σε μια τάξη 24 νηπίων 14 νήπια αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο λόγο τους.
2 μπεμπεκίζουν έντονα, 2 δεν καταλαβαίνουμε με τη συνάδελφο τί λενε, 1 δεν λέει σχεδόν καθόλου τα σύμφωνα, τα υπόλοιπα εχουν δυσκολιες με το φ, θ, σ, δ, ψ, ρ.
Έχουμε ενημερώσει τους γονεις αλλα η άποψή τους είναι ότι είναι ακόμη μικρά.........................
Μα δεν βλέπουν το πρόβλημα, δεν το ακουν καν...........στα παιδια τους
Είναι ακόμη μικρά.
Μόνο μια μητέρα έδωσε βάση σε όσα της είπαμε και το παιδάκι της ακολουθει λογοθεραπεία (αυτό που δεν λεει τα σύμφωνα)
-
Μετά ρωτάνε πότε θα αρχίσουν να γράφουμε τρομάρα μας...
-
τι είναι αυτό που ευθύνεται και έχουμε αύξηση του αριθμού των παιδιών με προβλήματα λόγου; ρωτώ επειδή τελευταία έχουν γίνει και λίγο της μόδας οι ειδικοί για μαθησιακές δυσκολίες και όπως πριν από λίγα χρόνια αρκετοί γονείς τρέχανε να πιστοποιήσουν ότι τα παιδιά τους ήταν δυσλεκτικά (είχαν ακούσει ότι τα δυσλεκτικά παιδιά είναι έξυπνα) τώρα βλέπω γονείς να τρέχουν σε ειδικούς και να καταβάλουν μάλιστα παχυλές αμοιβές.
-
Θα ακουστούν διάφορες αποψεις.
Η προσωπική μου άποψη είναι η έλλειψη ποιοτικής ενασχόλησης των γονέων με το παιδί τους και η υπερπροστασία απο μέρους τους.
-
Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά έλα που οι γονείς ΠΑΝΤΑ (ή σχεδόν πάντα) τα ξέρουν όλα!!!!! Και τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για γονέις εκπαιδευτικούς (τουλάχιστον αυτό έχει δείξει η πέιρα μου)
Εχεις δίκιο και μιλάω εκ πείρας γιατί και εγώ και ο άντρας μου είμαστε εκαπιδευτικοί και έχω δυο παιδιά , το μικρότερο συγκεκριμένα πάει μεγάλα νήπια ,δεν έχει σοβαρά προβλήματα ομηλίας εκτός απο το "ρ" , αλλά το συζήτησά με την νηπιαγωγό , μια εξαιρετική κυρία που αγαπάει τα παιδιά και μου έδωσε συμβουλές και το συζητάμε.Εγω΄έτσι έκανα αλλά κάποιοι άλλοι γονείς , επίσης εκπαιδευτικοί , με έχουν φρικάρει με τις απόψεις τους ,΄δεν συζητώ το γεγονός ότι μου λένε :"καλά είσαι και εκπαιδευτικός ακόμα δεν το έμαθες να διαβάζει?"...τους απαντώ πάντα ότι δεν είναι δική μου δουλειά , ο νηπιαγωγός έχει σπουδάσει ακριβώς αυτό και ξέρει την δουλειά του , δεν θα τον υποτιμήσω και θα το παίξω ξερόλας εγώ.Εμπιστεύομαι απόλυτα την κρίση του και τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσει και θα μάθει το παιδί αυτό που πρέπει να το μάθει , έλεος πια.Είναι λογικό να μην ξέρουν να μιλούν σωστά ,όταν οι γονείς λείπουν απο το σπίτι λόγω εργασίας πολλές ώρες και τα παιδιά ή θα βλέπουν DVD ή θα παίζουν playstation αντί να κάνουν κάποια άλλα δημιουργικότερα πράγματα.Πάντα θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία με τον δάσκαλο για να βοηθηθεί το παιδί.
-
Θα ακουστούν διάφορες αποψεις.
Η προσωπική μου άποψη είναι η έλλειψη ποιοτικής ενασχόλησης των γονέων με το παιδί τους και η υπερπροστασία απο μέρους τους.
αυτό όμως δεν ίσχυε και πριν; τώρα έγιναν οι γονείς υπερπροστατευτικοί και δεν αφιερώνουν ποιοτικό και ποσοτικό χρόνο στα παιδιά τους;
-
Νομίζω ότι τώρα περισσότερο από ποτέ προσπαθούν να τα κρατήσουν μωρά για όσο περισσότερο γίνεται. Το τι πιπίλες και μπιμπερό ακούω από μεγάλα νήπια δεν μπορείτε να φανταστείτε. Μέχρι και καρότσι χρησιμοποιήθηκε "για πλάκα γιατί μετά θα πάμε να πάρουμε τον μικρό από τον παιδικό".
Από την άλλη όντως όλη τη μέρα είναι αποχαυνωμένα στην τηλεόραση δε χρειάζεται να παράξουν λόγο. Οι δε γονείς είναι τόσο εξαντλημένοι οι περισσότεροι που δεν αντέχουν να ασχοληθούν παραπάνω. Έχουν κι ενοχές γιαυτό οπότε τα χαϊδεύουν ακόμη περισσότερο.
Το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς το περνάμε μαθαίνοντας να φτιάχνουμε προτάσεις (Αυτό είναι ένα κόκκινο μήλο). Να το κάνω στα τριάρια το καταλαβαίνω, αλλά στα μεγάλα; Τι να πω.
Συναδέλφισσα vecchiarella μπράβο σου που εμπιστεύεσαι τους άλλους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Ειδικά όταν είσαι του χώρου.
-
Να συμπληρώσω ότι το ερώτημά μου και ο προβληματισμός μου αφορά το πώς μπορούμε να παρέμβουμε όσο το δυνατό νωρίτερα. Πριν χρειαστεί ο ειδικός. Γιατί ο γονιός δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει τι να κάνει και πώς. Εμείς που υποτίθεται ότι σκαμπάζουμε πέντε πράγματα περισσότερα οφείλουμε να υποστηρίξουμε και το γονιό και το παιδί. Γιατί όντως από τα λεγόμενά μου φαίνεται ότι απλά δαιμονοποιώ τους γονείς (όπως πολύ ωραία μου επισημάνθηκε), ενώ δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.
Θεωρώ επίσης ότι τα προβλήματα λόγου και τα προβλήματα συμπεριφορά που γίνονται όλο και πιο έντονα στο νηπιαγωγείο, αλλά και στο σχολείο γενικότερα έχουν κοινή αφετηρία. Για μένα η αιτία εντοπίζεται στο αλλοπρόσαλλο της εποχής που πιέζει για γνώση και ταχύτητα, αλλά καταργεί το συναίσθημα και το σεβασμό. Πείτε κι εσείς μπας και βγάλουμε καμιά άκρη.
-
Νομίζω πως η καταλληλότερη ηλικία για να παρέμβει ειδικός είναι η ηλικία στην οποία απευθυνόμαστε εμείς(4+) για να μην πω οτι είναι ψιλοαργά. Αργότερα στην Α' το παιδία θα αντιμετωπίσει περισσότερες δυσκολίες-απαιτήσεις σε σχέση με τον προφορικό λόγο συν το ψυχολογικό φορτίο :(
Η δουλειά που πρέπει να γίνει θεωρώ πως πρέπει να είναι "συνεργατική" (νηπιαγωγός-λογοθεραπευτής-ψυχολόγος-γονείς) για να έχει αποτελέσματα.
Προσωπικά το πρώτο βήμα που θα κάνω είναι η καλλιέργεια του προφορικού (πολύ θεωρητικά τα λέω :P). Συγκεκριμένα έχω διαβάσει πως η αφήγηση ιστοριών απο τα παιδιά λειτουργεί "προληπτικά" αλλά και "θεραπευτικά"στα προβλήματα λόγου.
Βέβαια ανάλογα με το πρόβλημα έχουμε και αντιμετώπιση :-\
Ένα ενδιαφέρον εγχειρίδιο :Ειδική Παιδαγωγική των προβλημάτων λόγου και ομιλίας, λογοπαιδεία-λογοθεραπεία, Γ. Δράκος
-
Εγώ δεν έχω σχέση με Α/θμια, ανήκω στη Β/θμια και είμαι φιλόλογος. Μου κεντρίσατε, όμως, το ενδιαφέρον και συμμετέχω στην κουβέντα σας...
Το πρόβλημα είναι εντονότατο στον κλάδο μου. Μπορείτε να υποψιαστείτε τι διαβάζω στις εκθέσεις των μαθητών μου;;;
Πριν πάνε σχολείο όντως παραχαϊδεύονται και "τι χαριτωμένα που είναι τα παιδάκια που μπεμπεκίζουν"!
Στο δημοτικό μαθαίνουν εκείνο το ρημαδιασμένο "σκέφτομαι και γράφω" και μόλις και μετά βίας στην Στ' γεμίζουν, κι αυτή με το ζόρι, μια μικρή σελίδα με τις σκέψεις τους.
Έρχονται στο γυμνάσιο και... Παναγία μου! Τεράστιες προτάσεις, πάμπολλα ορθογραφικά, παράγραφος δεν ξέρουν τι είναι, το "και" συναντάται 100 φορές! Π. χ.: ...και ήρθε η μαμά μου και έστρωσε το τραπέζι και φάγαμε το ωραίο φαγητό που είχε μαγειρέψει και μετά κοιμηθήκαμε και διαβάσαμε το απόγευμα και... και... και...
Φτάνουν και στο Λύκειο! Γιατί έτσι πρέπει, να μη μένουν στην ίδια τάξη, αλλά "έστω να πάρουν ένα ρημαδο-απολυτήριο". Τι να προλάβω να διδάξω η φιλόλογος;;; Διδάσκω την έκθεση κοιτάζοντας τις Πανελλλήνιες μετά από 2 χρόνια, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό του έμψυχου υλικού μου με κοιτάζει λέτε και διδάσκω ιερογλυφικά...
Όταν 1. οι γονείς δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους και δεν τα παροτρύνουν να μιλούν ολοκληρωμένα,
2. το χαρτζιλίκι των γονιών επισκιάζει ή, καλύτερα, αντικαθιστά, την επικοινωνία
3. οι γονείς αρνούνται λόγω ευθιξίας να σσυνεργαστούν με το δάσκαλο για την πρόοδο των παιδιών
4. δίνεται περισσότερη βάση στη λύση των ασκήσεων (<φροντιστήριο, βοήθημα) και όχι στο πώς πρέπει αυτές να λυθούν (=σκέψη)
5. όλοι οι συνομήλικοί τους μιλούν την αργκώ (π. χ. εντάξει μωρέ, ξέρω 'γω, οκ κτλ)
6. τρέχουμε όλοι οι συνάδελφοι να βγάλουμε την ύλη και όχι να μάθουμε στα παιδιά
τότε τα προβλήματα στην ομιλία πληθαίνουν...
Στο σχολείο μου (Λύκειο) μόλις προχτές έφερε η μαμά ενός μαθητή μου (Β') το χαρτί της δυσλεξίας. Δεν αναιρώ το "κάλλιο αργά παρά ποτέ", αλλά μάλλον αυτά τα παιδιά έχουν περισσότερο "χάσιμο" όταν ανακαλύπτουν αργά το πρόβλημά τους παρά όφελος...
Υ. Γ.: Συγγνώμη, αν πλατίασα ή αν θεωρείτε ότι το μήνυμά μου είναι εκτός θέματος, εφόσον αναφέρεστε στο νηπιαγωγείο... ::)
-
Το νηπιαγωγείο είναι η αφορμή. Οπότε καλά κάνεις και λες τη γνώμη σου. Ούτως ή άλλως κι εσύ με παιδιά δουλεύεις και μάλιστα τα προβληματα τα βλέπεις όταν πια έχουν φτάσει σε πλήρη ανάπτυξη. Πάσα προσφορά δεκτή. Να γράφουμε και προτεινόμενες λύσεις; Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει;
-
διαβαζα τις προαλλες σε ενα φορουμ γονιων οτι θεωρουν πολυ ωραιο και πολυ φυσιολογικο να θυλαζουν τα παιδια τους μεχρι τα 3!!το αποδιδουν στο καλο ανοσοποιητικο κτλ..την ανεξαρτητοποιηση του ενος απο τον αλλο και την αυτονομια του παιδιου δεν την βλεπουν πουθενα και προτιμουν να καθηλωνουν το παιδι σε ενα σταδιο παρα να το αφησουν να φυγει.αυτο το παιδι δεν ειναι λογικο να εχει μπιμπερο ακομη στα 5;και ολη η σταση του να θυμιζει μωρο;γιατι να μην εχει κ προβληματα λογου και ολα οσα ακολουθουν;δεν ειμαστε κ στην κατοχη να δικαιολογειται αυτη η παροχη φαγητου!!
-
έτερον εκάτερον σε σχέση με το θηλασμό. σε πολλές χώρες της ευρώπης ο θηλασμός συστήνεται μέχρι τη συμπλήρωση του πρώτου χρόνου. στην αμερική υπάρχουν σχολές που λένε μέχρι και τη συμπλήρωση και του 2ου χρόνου κοκ. το ότι στην ελλάδα το προτεινόμενο όριο είναι το εξάμηνο έχει να κάνει και με τις γενικότερες εργασιακές συνθήκες και την προστασία της μητρότητας.
-
πιστευεις οτι αν η συγκεκριμενη μαμα δεν αφηνει το παιδι της να φυγει απο την αγκαλια της θα ακουσει την νηπιαγωγο που ενα χρονο μετα θα της δωσει συμβουλες για την ομιλια του παιδιου;
-
πιστευεις οτι αν η συγκεκριμενη μαμα δεν αφηνει το παιδι της να φυγει απο την αγκαλια της θα ακουσει την νηπιαγωγο που ενα χρονο μετα θα της δωσει συμβουλες για την ομιλια του παιδιου;
τα παιδιά των τσιγγάνων που θηλάζουν και μέχρι τα δύο τους χρόνια θεωρείς ότι στερούνται αυτονομίας;
το κίνητρο όσων παρατείνουν το θηλασμό δεν είναι η παράταση της βρεφικής ηλικίας αλλά η πίστη ότι προσφέρουν στο παιδί τους το καλύτερο δυνατόν, οπότε, ναι πιστεύω ότι θα συνεργαστούν στην πλειοψηφία τους άψογα με τον εκπαιδευτικό και μάλιστα πιστεύω ότι το πιθανότερο αυτό το παιδί να μην παρουσιάσει προβλήματα λόγου γιατί η μητέρα του του διέθεσε ΧΡΟΝΟ.
-
Υπάρχει χρόνος και χρόνος, που διαθέτουν οι γονείς στα παιδιά τους. Έχω παράδειγμα γονιών, οι οποίοι δεν αφήνουν το παιδί τους να πλησιάζει τα άλλα παιδιά, γιατί τα άλλα παιδιά είναι "φορείς μικροβίων". Είναι οι γονείς που πηγαινοφέρνουν τον κανακάρη τους στο σχολείο με αυτοκίνητο και το περιμένουν για να σχολάσει, για να μην το πατήσουν οι ασυνείδητοι οδηγοί. Σημειωτέον, το παιδί πάει Β' Λυκείου. Ναι, θα μου πείτε είναι ακραίο φαινόμενο, αλλά το πρόβλημα, κατά την γνώμη μου, με μεγάλο αριθμό σημερινών γονιών, είναι ότι μεγαλώνουν παιδιά ανεύθυνα. Τους προσφέρουν τόσα πολλά, που τα έρμα τα παιδιά θεωρούν ότι τα πράγματα φυτρώνουν στο δρόμο και δεν χρειάζεται να προσπαθούν για τίποτα. Και φυσικά, όταν βλέπουν σιγά σιγά ότι θα χρειαστεί να δουλέψουν πάρα πολύ στη ζωή τους για ελάχιστη ανταμοιβή (και όχι μόνο οικονομική), τρώνε τη μια φρίκη μετά την άλλη και μετά μιλάμε για κρίση αξιών και για διάφορα άλλα βαρύγδουπα, τα οποία κατά βάση εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε. Κάποια στιγμή, πρέπει να αρχίσουμε να λέμε στα παιδιά μας ότι ε, δεν είναι κακό να δουλεύεις πότε πότε. Δεν έπαθε κανείς ψυχολογικά από αυτό.
-
Πιστεύω πως πρέπει να ξεκινήσουν σεμινάρια ειδικής αγωγής,ι για το πως να αντιμετωπίσετε αυτά τα παιδιά που έχουν προβλήματα. Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία συνάδελφοι. Επειδή είμαι ήδη στην ειδική αγωγή, είμαστε οι πλεον κατάλληλοι για να αντιμετωπίσουν κάθε είδους προβλήματα.
-
Τα προβληματα προφορικου λογου βελτιωνονται κυριως με τη λογοθεραπεια, τα προβληματα γραπτου λογου θελουν ειδικο προγραμμα αποκαταστασης μαθησιακων δυσκολιων.
-
εδω και 4 μήνες ο μεγάλος μου γιος που είναι 4,5 χρόνων άρχισε να σέρνει κάποια φωνήεντα.Αρχικά το α και έπειτα το ο και όλα αυτά κατά την έναρξη του λόγου του
.Είμαι νηπιαγωγός και όμως μπροστά το δικό μου παιδί αρχικά σάστισα.Δεν ήξερα αν είναι τραυλισμός ή κάτι άλλο. Το παιδί είναι από εκείνα που ,αν απομονώσω την ιδιότητα μου ως μητέρα και αφήσω μόνο εκείνη της νηπιαγωγού, θα χαρακτήριζα αρκετά έξυπνο.Μίλησε πολύ νωρίς έχει μια φαντασία αναμενόμενη για την ηλικία του και ρουφά σα σφουγγάρι λέξεις που προσπαθεί να βρει τρόπους να καταλάβει την χρήση τους. Έχει όμως και δύο αδέρφια που άρχισαν πλέον στα 3 τους να χειρίζονται το λόγο με μεγαλύτερη ευχέρια.
Αρχικά λοιπόν πίστεψα πως οι λόγοι είναι αυτή η ζήλια και το αγχος του να μην χάσει την πρωτιά του σε κάτι που ξέρει να κάνει τόσο καλά:ΝΑ ΜΙΛΑ
Άφησα το χρόνο να λειτουργήσει, χωρίς να του μεταφέρω την ανησυχία μου, ως προς τη δυσκολία του.Όμως γρήγορα συνειδητοποίησα πως δεν πρέπει να περιμένω άλλο μιας και καμία μου ιδιότητα δεν είναι αρκετή για να βοηθήσει.Έκανα τη πρώτη επαφή σε κέντρο ψυχικής υγιεινής.Είδαν μόνο τους γονεις και είπαν πως μαλλον δεν θα χρειαστεί να δουν το παιδί.Η πρώτη εκτίμηση είναι πως το παιδί χρειάζεται να έχει ένα συνομίληκό του φίλο που θα έρχεται σπίτι μας και θα πηγαίνει στο δικό του, με απουσία των διδύμων αδερφών του. Μια δραστηριότητα εκτός σχολείο που θα έχει την ευκαιρία σιγά σιγά να δομεί τη δική του ζωή.
Το σημαντικό είναι πως μου επιβεβαίωσα πως σαυτές τις ηλικίες οι πληροφορίες και οι λέξεις έρχονται στα παιδιά καταιγιστικά και πως δεν μπορούμε ξεκάθαρα σε αυτή τη φάση να μιλήσουμε για τραυλισμό.Σε ένα μήνα θα μας ξαναδουν και θα συνεχίσουμε αναλογα με τις οδηγίες.
-
Οι συγχρονες αποψεις για τον τραυλισμο ειναι οτι δεν εχει ως αιτιο την τεχνικη της χρησης της γλωσσας αρα ελαχιστα ωφελειται απο λογοθεραπεια. Ο τραυλισμος θεωρειται μια καθηλωση στα διαφορα αναπτυξιακα σταδια του παιδιου.
Σημαντικό ρόλο παίζουν εγγενείς και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Η κληρονομική προδιάθεση. Οι γενικότερες δυσκολίες που μπορεί να έχει το παιδί στην ανάπτυξή του. Οι ειδικότερες δυσκολίες που μπορεί να έχει στην εξέλιξη του λόγου και της ομιλίας και η επικοινωνιακή του ικανότητα και αποτελεσματικότητα. Οι απαιτήσεις που θέτει το περιβάλλον του παιδιού σε σχέση με τις ικανότητες που έχει το παιδί με βάση την ανάπτυξή του. Ο τρόπος που λειτουργούν οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας. Οι αντιδράσεις του άμεσου και ευρύτερου περιβάλλοντος του παιδιού στην εμφάνιση του τραυλισμού. Σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή του παιδιού ή της οικογένειας τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως μεταξύ του δεύτερου και του πέμπτου έτους σαν μία δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας που χαρακτηρίζεται κυρίως από επαναλήψεις της αρχικής συλλαβής, επαναλήψεις ολόκληρων λέξεων (κυρίως μικρών) ή φράσεων και σπανιότερα από απώλεια ελέγχου του ρυθμού της αναπνοής, μπλοκαρίσματα και συσπάσεις του προσώπου. Για πολλά παιδιά (όχι για όλα) η δυσχέρεια αυτή είναι ένα αναμενόμενο, φυσιολογικό και παροδικό χαρακτηριστικό του σταδίου εξέλιξης της ομιλίας στο οποίο βρίσκονται. Για άλλα παιδιά τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι τα σημάδια ενός αρχόμενου τραυλισμού. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, πριν την εμφάνιση της δυσχέρειας στη ροή της ομιλίας προηγείται μία περίοδος καλής ομιλίας χωρίς κολλήματα ή επαναλήψεις. Η εκκίνηση μπορεί να είναι σταδιακή ή και αιφνίδια. Άλλες φορές σχετίζεται με κάποιο σημαντικό γεγονός στη ζωή του παιδιού και άλλες όχι.
-
Ο τραυλισμός εκδηλώνεται με διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο σε κάθε παιδί και «συντηρείται» από διαφορετικούς λόγους, επομένως μπορούν να δοθούν μόνο κάποιες γενικές συμβουλές που έχουν αποδειχθεί χρήσιμες:
Μειώστε την ταχύτητα με την οποία μιλάτε στο παιδί. Εάν εσείς μειώσετε την ταχύτητα που μιλάτε, τότε και το παιδί θα πάψει να προσπαθεί να μιλήσει γρήγορα. Μην πείτε στο παιδί σας να μιλά αργά ή να μην βιάζεται. Αποφεύγετε να σχολιάζετε τον τρόπο που μιλάει. Μη σχολιάσετε τον τρόπο που αναπνέει και ποτέ μην του υποδείξετε να ελέγξει την αναπνοή του. Η προσπάθεια παρέμβασης σε μια λειτουργία που γίνεται αντανακλαστικά, όπως η αναπνοή και η ομιλία, μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Σε αυτή την ηλικία και φάση δε θα πρέπει το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι «κολλάει» όταν μιλά, ούτε να προσπαθήσει να βάλει σε έλεγχο την ομιλία του.
Κάνετε παύσεις στην ομιλία σας κατά τις οποίες το παιδί μπορεί να παρέμβει και να πει αυτό που θέλει.
Πολλές φορές η δυσχέρεια στη ροή συνυπάρχει με μια εξελικτική διαταραχή στο λόγο. Για να σας κατανοεί το παιδί χρησιμοποιείτε απλές και μικρές προτάσεις και κάνετε παύσεις ενδιάμεσα. Μη χρησιμοποιείτε δύσκολο λεξιλόγιο και φράσεις με συντακτική πολυπλοκότητα μεγαλύτερη από τις ικανότητες του παιδιού στην κατανόηση και στην έκφραση. Μη θέτετε υπερβολικούς , μη ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί σε επικοινωνιακούς και γνωστικούς τομείς.
Βγάλτε το παιδί από τον ρόλο του “απαντητή”. Μειώστε τον αριθμό των ερωτήσεων που κάνετε. Αντί να απαιτείτε συνέχεια μία απάντηση από το παιδί σχολιάστε αυτά που κάνει ή λέει δίνοντας βαρύτητα στο περιεχόμενο και όχι στον τρόπο της ομιλίας. Επαναλάβατε αυτό που μόλις είπε το παιδί με κανονική ροή και σωστές παύσεις όχι για να το διορθώσετε ή για να του δείξετε πώς πρέπει να το πει, αλλά για να το «εκθέσετε» σε ένα σωστό πρότυπο ομιλίας. Ταυτόχρονα, με αυτόν τον τρόπο, δίνετε το χρόνο και το δικαίωμα στο παιδί να συνεχίσει, να εμπλουτίσει ή να διαπραγματευτεί αυτό που έλεγε.
Μη ζητάτε από το παιδί να δίνει «αναφορά»: π.χ. «πώς τα πήγες στο σχολείο σήμερα;» Ξεκινήστε πρώτοι σχολιάζοντας την ημέρα σας και δώστε χρόνο στο παιδί να σας μιμηθεί αναφερόμενο στην δική του ημέρα.
Συζητάτε για αντικείμενα που υπάρχουν μπροστά στο παιδί ή για γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Για το παιδί είναι πιο εύκολο να εκφραστεί λεκτικά για ό,τι συμβαίνει τώρα παρά για ό,τι συνέβη στο παρελθόν ή για αντικείμενα που δεν είναι μπροστά του ή που είναι αφηρημένα.
Το παιδί που τραυλίζει έχει ανάγκη να το ακούτε με προσοχή και με μεγάλη υπομονή. Προσπαθήστε να κοιτάτε στα μάτια το παιδί σας για όση ώρα σας μιλά , να μην το διακόπτετε και να του δίνετε όσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει αυτό που λέει.
Αποφύγετε να ολοκληρώνετε εσείς τις λέξεις ή φράσεις που λέει όταν δυσκολεύεται. Κάτι τέτοιο συνήθως προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό. Ολοκληρώνοντας εσείς τις λέξεις διακόπτετε τη ροή της ομιλίας του, του δείχνετε ότι αποφασίζετε εσείς για εκείνο τι θέλει να πει και το οδηγείτε σε παραίτηση από την προσπάθεια να σας διορθώσει αν άλλο λέτε εσείς και άλλο ήθελε να πει εκείνο. Ολοκληρώνοντας εσείς τις λέξεις ή τις φράσεις του, του δίνετε την εντύπωση ότι πρέπει να βιαστεί και το ωθείτε στην παραίτηση της προσπάθειας επικοινωνίας.
Φροντίστε να του δίνετε αναπόσπαστη προσοχή. Κλείστε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο όταν το παιδί σας μιλάει.
Δεν θα πρέπει να δείχνετε στο παιδί την αγωνία ή την αμηχανία σας για τον τρόπο που μιλάει. Εάν ωστόσο εκείνο εκφράσει κάποια ανησυχία για την ομιλία του, αναγνωρίστε την και μην την ακυρώσετε με πλαστούς ισχυρισμούς όπως “μα τι λες, δεν το είχα προσέξει ” ή “ποιος είπε κάτι τέτοιο”, προσέξτε όμως, να μην ενισχύσετε την ανησυχία του με τη δική σας αγωνία.
Οταν το παιδί αρχίζει να οργανώνει το λόγο του γύρω στα 2-3 χρόνια, δηλαδή να οικοδομεί φράσεις και να εμπλουτίζει τη σύνταξή του, συμβαίνει αρκετά συχνά να περνά από μια φάση, που μπορεί να διαρκεί από μερικές μέρες μέχρι και μερικές εβδομάδες, κατά τη διάρκεια της οποίας οι γονείς του παρατηρούν ότι επαναλαμβάνει ορισμένες φορές την ίδια συλλαβή ή κομπιάζει με τις λέξεις. Μπροστά σ' αυτές τις δυσκολίες, μιλάμε για "φυσιολογικό τραυλισμό", ο οποίος στις περισσότερες περιπτώσεις, μειώνεται και εξαφανίζεται μόνος του.
Σε μερικά παιδιά, αυτός ο τραυλισμός συνεχίζεται και, αντί να μειώνεται, χειροτερεύει. Ο λόγος δηλαδή δεν ρέει πια ομαλά και μπορεί να συνοδεύεται από δυσκολίες στην αναπνοή ή/και από "τικ" των ματιών ή του κεφαλιού.
Πού μπορεί να οφείλεται αυτό το φαινόμενο;
Οι αιτίες, κατά κύριο λόγο, είναι ψυχολογικές.
Οταν αρχίζει να μιλάει το παιδί, με το λόγο του επικυρώνεται ως άτομο, διαφορετικό από τα άλλα. Εκφράζει την ατομικότητά του και επομένως τη συμφωνία καθώς και τη διαφωνία του, την αγάπη όσο και την απόρριψή του προς τους άλλους. Για την πλειοψηφία των παιδιών ο λόγος είναι ευπρόσδεκτος και βιώσιμος ως φορέας θετικών καθώς και αρνητικών συναισθημάτων.
Αλλα παιδιά όμως, δυσκολεύονται να δέχονται τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθουν μέσα τους. Για παράδειγμα, το παιδί νομίζει ότι, άμα εκφράσει θυμό, δεν θα είναι πια "το καλό παιδί" που θέλουν οι γονείς του, και ότι αυτοί θα πάψουν να το αγαπάνε. Τον κρατάει λοιπόν μέσα του, όπου προκαλεί μεγάλη εσωτερική ένταση. Ετσι, ενώ το παιδί δείχνει συχνά "γλυκό, βολικό", μέσα του κρύβει ένταση και πολύ άγχος. Είναι αυτή η ψυχική σύγκρουση που εκφράζεται στο σώμα του με ένταση, και στην ομιλία του με τραυλισμό. Ο τραυλισμός είναι η κατάληξη μιας μεγάλης αλυσίδας, δηλαδή το σύμπτωμα αυτής της εσωτερικής σύγκρουσης.
ε κάθε περίπτωση εφαρμόζεται μια θεραπεία εξαρτώμενη από το οικογενειακό περιβάλλον, από το αίτημα των γονέων και του παιδιού. Αυτές οι προσεγγίσεις μπορεί να είναι οι εξής:
* ατομική ψυχοθεραπεία παιδιού
* οικογενειακή θεραπεία
* συζητήσεις με τους γονείς (ιδιαίτερα όταν τα παιδιά είναι σε μικρή ηλικία, 3-4 χρόνων).
Σ' αυτές τις θεραπείες προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί εμφανίστηκε ο τραυλισμός και να λύσουμε την ψυχική σύγκρουση που τον προκάλεσε. Είναι συχνά μια μακρόχρονη δουλειά, που όμως γίνεται σε βάθος και αποσκοπεί στην επαναφορά της γενικής ψυχικής ισορροπίας του παιδιού.
* λογοθεραπεία (ιδιαίτερα για τα μεγαλύτερα παιδιά και τους εφήβους).
Εδώ εφαρμόζουμε περισσότερο μια τεχνική βασισμένη στη χαλάρωση, στην αναπνοή καθώς και σε ασκήσεις φωνής. Είναι μια θεραπεία που διαρκεί λιγότερο και που αποσκοπεί στη μείωση του συμπτώματος, όχι όμως και στην επίλυση της αιτίας του.
-
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
* Τριπλή τουλάχιστον επανάληψη μέρους μιας λέξης (π.χ. Θε θε θε λω)
* Τέτοιου είδους επαναλήψεις εμφανίζονται σε 2 τουλάχιστον λέξεις, σε ένα δείγμα 100 λέξεων
* Επαναλήψεις μέρους της λέξης που δεν συμβαδίζει ουσιαστικά με την συγκεκριμένη συλλαβή (π.χ. Θα θα θα θέλω)
* Επιμηκύνσεις διάρκειας άνω του ενός δευτερολέπτου.
(π.χ. Θθθθθθθθθθέλω)
* Συχνή εμφάνιση δευτερευόντων συμπτωμάτων, όπως π.χ. σφίξιμο γροθιών, σχηματισμός μορφασμών, χτύπημα ποδιού κλπ.
* Συναισθηματικές διαταραχές ως αντίδραση στον τραυλισμό π.χ. φόβος, οργή, απογοήτευση, ντροπή μ.α.
* Κοινωνική απόσυρση, μέσω της αποφυγής της ομιλίας υπό συγκεκριμένες συνθήκες
* Συμπεριφορά αποφυγής της ομιλίας: απόπειρα απόκρυψης του τραυλισμού, μέσω της διαρκούς μεταβολής των προτάσεων όπου αναμένεται να εμφανιστούν τα τραυλικά συμπτώματα, κάλυψη του στόματος με το χέρι κλπ. Ο τραυλισμός εκδηλώνεται με διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο σε κάθε παιδί και «συντηρείται» από διαφορετικούς λόγους, επομένως μπορούν να δοθούν μόνο κάποιες γενικές συμβουλές που έχουν αποδειχθεί χρήσιμες:
Μειώστε την ταχύτητα με την οποία μιλάτε στο παιδί. Εάν εσείς μειώσετε την ταχύτητα που μιλάτε, τότε και το παιδί θα πάψει να προσπαθεί να μιλήσει γρήγορα. Μην πείτε στο παιδί σας να μιλά αργά ή να μην βιάζεται. Αποφεύγετε να σχολιάζετε τον τρόπο που μιλάει. Μη σχολιάσετε τον τρόπο που αναπνέει και ποτέ μην του υποδείξετε να ελέγξει την αναπνοή του. Η προσπάθεια παρέμβασης σε μια λειτουργία που γίνεται αντανακλαστικά, όπως η αναπνοή και η ομιλία, μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Σε αυτή την ηλικία και φάση δε θα πρέπει το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι «κολλάει» όταν μιλά, ούτε να προσπαθήσει να βάλει σε έλεγχο την ομιλία του.
Κάνετε παύσεις στην ομιλία σας κατά τις οποίες το παιδί μπορεί να παρέμβει και να πει αυτό που θέλει.
Πολλές φορές η δυσχέρεια στη ροή συνυπάρχει με μια εξελικτική διαταραχή στο λόγο. Για να σας κατανοεί το παιδί χρησιμοποιείτε απλές και μικρές προτάσεις και κάνετε παύσεις ενδιάμεσα. Μη χρησιμοποιείτε δύσκολο λεξιλόγιο και φράσεις με συντακτική πολυπλοκότητα μεγαλύτερη από τις ικανότητες του παιδιού στην κατανόηση και στην έκφραση. Μη θέτετε υπερβολικούς , μη ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί σε επικοινωνιακούς και γνωστικούς τομείς.
Βγάλτε το παιδί από τον ρόλο του “απαντητή”. Μειώστε τον αριθμό των ερωτήσεων που κάνετε. Αντί να απαιτείτε συνέχεια μία απάντηση από το παιδί σχολιάστε αυτά που κάνει ή λέει δίνοντας βαρύτητα στο περιεχόμενο και όχι στον τρόπο της ομιλίας. Επαναλάβατε αυτό που μόλις είπε το παιδί με κανονική ροή και σωστές παύσεις όχι για να το διορθώσετε ή για να του δείξετε πώς πρέπει να το πει, αλλά για να το «εκθέσετε» σε ένα σωστό πρότυπο ομιλίας. Ταυτόχρονα, με αυτόν τον τρόπο, δίνετε το χρόνο και το δικαίωμα στο παιδί να συνεχίσει, να εμπλουτίσει ή να διαπραγματευτεί αυτό που έλεγε.
Μη ζητάτε από το παιδί να δίνει «αναφορά»: π.χ. «πώς τα πήγες στο σχολείο σήμερα;» Ξεκινήστε πρώτοι σχολιάζοντας την ημέρα σας και δώστε χρόνο στο παιδί να σας μιμηθεί αναφερόμενο στην δική του ημέρα.
Συζητάτε για αντικείμενα που υπάρχουν μπροστά στο παιδί ή για γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Για το παιδί είναι πιο εύκολο να εκφραστεί λεκτικά για ό,τι συμβαίνει τώρα παρά για ό,τι συνέβη στο παρελθόν ή για αντικείμενα που δεν είναι μπροστά του ή που είναι αφηρημένα.
Το παιδί που τραυλίζει έχει ανάγκη να το ακούτε με προσοχή και με μεγάλη υπομονή. Προσπαθήστε να κοιτάτε στα μάτια το παιδί σας για όση ώρα σας μιλά , να μην το διακόπτετε και να του δίνετε όσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει αυτό που λέει.
Αποφύγετε να ολοκληρώνετε εσείς τις λέξεις ή φράσεις που λέει όταν δυσκολεύεται. Κάτι τέτοιο συνήθως προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό. Ολοκληρώνοντας εσείς τις λέξεις διακόπτετε τη ροή της ομιλίας του, του δείχνετε ότι αποφασίζετε εσείς για εκείνο τι θέλει να πει και το οδηγείτε σε παραίτηση από την προσπάθεια να σας διορθώσει αν άλλο λέτε εσείς και άλλο ήθελε να πει εκείνο. Ολοκληρώνοντας εσείς τις λέξεις ή τις φράσεις του, του δίνετε την εντύπωση ότι πρέπει να βιαστεί και το ωθείτε στην παραίτηση της προσπάθειας επικοινωνίας.
Φροντίστε να του δίνετε αναπόσπαστη προσοχή. Κλείστε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο όταν το παιδί σας μιλάει.
Δεν θα πρέπει να δείχνετε στο παιδί την αγωνία ή την αμηχανία σας για τον τρόπο που μιλάει. Εάν ωστόσο εκείνο εκφράσει κάποια ανησυχία για την ομιλία του, αναγνωρίστε την και μην την ακυρώσετε με πλαστούς ισχυρισμούς όπως “μα τι λες, δεν το είχα προσέξει ” ή “ποιος είπε κάτι τέτοιο”, προσέξτε όμως, να μην ενισχύσετε την ανησυχία του με τη δική σας αγωνία.
Οταν το παιδί αρχίζει να οργανώνει το λόγο του γύρω στα 2-3 χρόνια, δηλαδή να οικοδομεί φράσεις και να εμπλουτίζει τη σύνταξή του, συμβαίνει αρκετά συχνά να περνά από μια φάση, που μπορεί να διαρκεί από μερικές μέρες μέχρι και μερικές εβδομάδες, κατά τη διάρκεια της οποίας οι γονείς του παρατηρούν ότι επαναλαμβάνει ορισμένες φορές την ίδια συλλαβή ή κομπιάζει με τις λέξεις. Μπροστά σ' αυτές τις δυσκολίες, μιλάμε για "φυσιολογικό τραυλισμό", ο οποίος στις περισσότερες περιπτώσεις, μειώνεται και εξαφανίζεται μόνος του.
Σε μερικά παιδιά, αυτός ο τραυλισμός συνεχίζεται και, αντί να μειώνεται, χειροτερεύει. Ο λόγος δηλαδή δεν ρέει πια ομαλά και μπορεί να συνοδεύεται από δυσκολίες στην αναπνοή ή/και από "τικ" των ματιών ή του κεφαλιού.
Πού μπορεί να οφείλεται αυτό το φαινόμενο;
Οι αιτίες, κατά κύριο λόγο, είναι ψυχολογικές.
Οταν αρχίζει να μιλάει το παιδί, με το λόγο του επικυρώνεται ως άτομο, διαφορετικό από τα άλλα. Εκφράζει την ατομικότητά του και επομένως τη συμφωνία καθώς και τη διαφωνία του, την αγάπη όσο και την απόρριψή του προς τους άλλους. Για την πλειοψηφία των παιδιών ο λόγος είναι ευπρόσδεκτος και βιώσιμος ως φορέας θετικών καθώς και αρνητικών συναισθημάτων.
Αλλα παιδιά όμως, δυσκολεύονται να δέχονται τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθουν μέσα τους. Για παράδειγμα, το παιδί νομίζει ότι, άμα εκφράσει θυμό, δεν θα είναι πια "το καλό παιδί" που θέλουν οι γονείς του, και ότι αυτοί θα πάψουν να το αγαπάνε. Τον κρατάει λοιπόν μέσα του, όπου προκαλεί μεγάλη εσωτερική ένταση. Ετσι, ενώ το παιδί δείχνει συχνά "γλυκό, βολικό", μέσα του κρύβει ένταση και πολύ άγχος. Είναι αυτή η ψυχική σύγκρουση που εκφράζεται στο σώμα του με ένταση, και στην ομιλία του με τραυλισμό. Ο τραυλισμός είναι η κατάληξη μιας μεγάλης αλυσίδας, δηλαδή το σύμπτωμα αυτής της εσωτερικής σύγκρουσης.
ε κάθε περίπτωση εφαρμόζεται μια θεραπεία εξαρτώμενη από το οικογενειακό περιβάλλον, από το αίτημα των γονέων και του παιδιού. Αυτές οι προσεγγίσεις μπορεί να είναι οι εξής:
* ατομική ψυχοθεραπεία παιδιού
* οικογενειακή θεραπεία
* συζητήσεις με τους γονείς (ιδιαίτερα όταν τα παιδιά είναι σε μικρή ηλικία, 3-4 χρόνων).
Σ' αυτές τις θεραπείες προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί εμφανίστηκε ο τραυλισμός και να λύσουμε την ψυχική σύγκρουση που τον προκάλεσε. Είναι συχνά μια μακρόχρονη δουλειά, που όμως γίνεται σε βάθος και αποσκοπεί στην επαναφορά της γενικής ψυχικής ισορροπίας του παιδιού.
* λογοθεραπεία (ιδιαίτερα για τα μεγαλύτερα παιδιά και τους εφήβους).
Εδώ εφαρμόζουμε περισσότερο μια τεχνική βασισμένη στη χαλάρωση, στην αναπνοή καθώς και σε ασκήσεις φωνής. Είναι μια θεραπεία που διαρκεί λιγότερο και που αποσκοπεί στη μείωση του συμπτώματος, όχι όμως και στην επίλυση της αιτίας του.
Ο τραυλισμός εκδηλώνεται με διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο σε κάθε παιδί και «συντηρείται» από διαφορετικούς λόγους, επομένως μπορούν να δοθούν μόνο κάποιες γενικές συμβουλές που έχουν αποδειχθεί χρήσιμες:
Μειώστε την ταχύτητα με την οποία μιλάτε στο παιδί. Εάν εσείς μειώσετε την ταχύτητα που μιλάτε, τότε και το παιδί θα πάψει να προσπαθεί να μιλήσει γρήγορα. Μην πείτε στο παιδί σας να μιλά αργά ή να μην βιάζεται. Αποφεύγετε να σχολιάζετε τον τρόπο που μιλάει. Μη σχολιάσετε τον τρόπο που αναπνέει και ποτέ μην του υποδείξετε να ελέγξει την αναπνοή του. Η προσπάθεια παρέμβασης σε μια λειτουργία που γίνεται αντανακλαστικά, όπως η αναπνοή και η ομιλία, μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Σε αυτή την ηλικία και φάση δε θα πρέπει το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι «κολλάει» όταν μιλά, ούτε να προσπαθήσει να βάλει σε έλεγχο την ομιλία του.
Κάνετε παύσεις στην ομιλία σας κατά τις οποίες το παιδί μπορεί να παρέμβει και να πει αυτό που θέλει.
Πολλές φορές η δυσχέρεια στη ροή συνυπάρχει με μια εξελικτική διαταραχή στο λόγο. Για να σας κατανοεί το παιδί χρησιμοποιείτε απλές και μικρές προτάσεις και κάνετε παύσεις ενδιάμεσα. Μη χρησιμοποιείτε δύσκολο λεξιλόγιο και φράσεις με συντακτική πολυπλοκότητα μεγαλύτερη από τις ικανότητες του παιδιού στην κατανόηση και στην έκφραση. Μη θέτετε υπερβολικούς , μη ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί σε επικοινωνιακούς και γνωστικούς τομείς.
Βγάλτε το παιδί από τον ρόλο του “απαντητή”. Μειώστε τον αριθμό των ερωτήσεων που κάνετε. Αντί να απαιτείτε συνέχεια μία απάντηση από το παιδί σχολιάστε αυτά που κάνει ή λέει δίνοντας βαρύτητα στο περιεχόμενο και όχι στον τρόπο της ομιλίας. Επαναλάβατε αυτό που μόλις είπε το παιδί με κανονική ροή και σωστές παύσεις όχι για να το διορθώσετε ή για να του δείξετε πώς πρέπει να το πει, αλλά για να το «εκθέσετε» σε ένα σωστό πρότυπο ομιλίας. Ταυτόχρονα, με αυτόν τον τρόπο, δίνετε το χρόνο και το δικαίωμα στο παιδί να συνεχίσει, να εμπλουτίσει ή να διαπραγματευτεί αυτό που έλεγε.
Μη ζητάτε από το παιδί να δίνει «αναφορά»: π.χ. «πώς τα πήγες στο σχολείο σήμερα;» Ξεκινήστε πρώτοι σχολιάζοντας την ημέρα σας και δώστε χρόνο στο παιδί να σας μιμηθεί αναφερόμενο στην δική του ημέρα.
Συζητάτε για αντικείμενα που υπάρχουν μπροστά στο παιδί ή για γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Για το παιδί είναι πιο εύκολο να εκφραστεί λεκτικά για ό,τι συμβαίνει τώρα παρά για ό,τι συνέβη στο παρελθόν ή για αντικείμενα που δεν είναι μπροστά του ή που είναι αφηρημένα.
Το παιδί που τραυλίζει έχει ανάγκη να το ακούτε με προσοχή και με μεγάλη υπομονή. Προσπαθήστε να κοιτάτε στα μάτια το παιδί σας για όση ώρα σας μιλά , να μην το διακόπτετε και να του δίνετε όσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει αυτό που λέει.
Αποφύγετε να ολοκληρώνετε εσείς τις λέξεις ή φράσεις που λέει όταν δυσκολεύεται. Κάτι τέτοιο συνήθως προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό. Ολοκληρώνοντας εσείς τις λέξεις διακόπτετε τη ροή της ομιλίας του, του δείχνετε ότι αποφασίζετε εσείς για εκείνο τι θέλει να πει και το οδηγείτε σε παραίτηση από την προσπάθεια να σας διορθώσει αν άλλο λέτε εσείς και άλλο ήθελε να πει εκείνο. Ολοκληρώνοντας εσείς τις λέξεις ή τις φράσεις του, του δίνετε την εντύπωση ότι πρέπει να βιαστεί και το ωθείτε στην παραίτηση της προσπάθειας επικοινωνίας.
Φροντίστε να του δίνετε αναπόσπαστη προσοχή. Κλείστε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο όταν το παιδί σας μιλάει.
Δεν θα πρέπει να δείχνετε στο παιδί την αγωνία ή την αμηχανία σας για τον τρόπο που μιλάει. Εάν ωστόσο εκείνο εκφράσει κάποια ανησυχία για την ομιλία του, αναγνωρίστε την και μην την ακυρώσετε με πλαστούς ισχυρισμούς όπως “μα τι λες, δεν το είχα προσέξει ” ή “ποιος είπε κάτι τέτοιο”, προσέξτε όμως, να μην ενισχύσετε την ανησυχία του με τη δική σας αγωνία.
Οταν το παιδί αρχίζει να οργανώνει το λόγο του γύρω στα 2-3 χρόνια, δηλαδή να οικοδομεί φράσεις και να εμπλουτίζει τη σύνταξή του, συμβαίνει αρκετά συχνά να περνά από μια φάση, που μπορεί να διαρκεί από μερικές μέρες μέχρι και μερικές εβδομάδες, κατά τη διάρκεια της οποίας οι γονείς του παρατηρούν ότι επαναλαμβάνει ορισμένες φορές την ίδια συλλαβή ή κομπιάζει με τις λέξεις. Μπροστά σ' αυτές τις δυσκολίες, μιλάμε για "φυσιολογικό τραυλισμό", ο οποίος στις περισσότερες περιπτώσεις, μειώνεται και εξαφανίζεται μόνος του.
Σε μερικά παιδιά, αυτός ο τραυλισμός συνεχίζεται και, αντί να μειώνεται, χειροτερεύει. Ο λόγος δηλαδή δεν ρέει πια ομαλά και μπορεί να συνοδεύεται από δυσκολίες στην αναπνοή ή/και από "τικ" των ματιών ή του κεφαλιού.
Πού μπορεί να οφείλεται αυτό το φαινόμενο;
Οι αιτίες, κατά κύριο λόγο, είναι ψυχολογικές.
Οταν αρχίζει να μιλάει το παιδί, με το λόγο του επικυρώνεται ως άτομο, διαφορετικό από τα άλλα. Εκφράζει την ατομικότητά του και επομένως τη συμφωνία καθώς και τη διαφωνία του, την αγάπη όσο και την απόρριψή του προς τους άλλους. Για την πλειοψηφία των παιδιών ο λόγος είναι ευπρόσδεκτος και βιώσιμος ως φορέας θετικών καθώς και αρνητικών συναισθημάτων.
Αλλα παιδιά όμως, δυσκολεύονται να δέχονται τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθουν μέσα τους. Για παράδειγμα, το παιδί νομίζει ότι, άμα εκφράσει θυμό, δεν θα είναι πια "το καλό παιδί" που θέλουν οι γονείς του, και ότι αυτοί θα πάψουν να το αγαπάνε. Τον κρατάει λοιπόν μέσα του, όπου προκαλεί μεγάλη εσωτερική ένταση. Ετσι, ενώ το παιδί δείχνει συχνά "γλυκό, βολικό", μέσα του κρύβει ένταση και πολύ άγχος. Είναι αυτή η ψυχική σύγκρουση που εκφράζεται στο σώμα του με ένταση, και στην ομιλία του με τραυλισμό. Ο τραυλισμός είναι η κατάληξη μιας μεγάλης αλυσίδας, δηλαδή το σύμπτωμα αυτής της εσωτερικής σύγκρουσης.
ε κάθε περίπτωση εφαρμόζεται μια θεραπεία εξαρτώμενη από το οικογενειακό περιβάλλον, από το αίτημα των γονέων και του παιδιού. Αυτές οι προσεγγίσεις μπορεί να είναι οι εξής:
* ατομική ψυχοθεραπεία παιδιού
* οικογενειακή θεραπεία
* συζητήσεις με τους γονείς (ιδιαίτερα όταν τα παιδιά είναι σε μικρή ηλικία, 3-4 χρόνων).
Σ' αυτές τις θεραπείες προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί εμφανίστηκε ο τραυλισμός και να λύσουμε την ψυχική σύγκρουση που τον προκάλεσε. Είναι συχνά μια μακρόχρονη δουλειά, που όμως γίνεται σε βάθος και αποσκοπεί στην επαναφορά της γενικής ψυχικής ισορροπίας του παιδιού.
* λογοθεραπεία (ιδιαίτερα για τα μεγαλύτερα παιδιά και τους εφήβους).
Εδώ εφαρμόζουμε περισσότερο μια τεχνική βασισμένη στη χαλάρωση, στην αναπνοή καθώς και σε ασκήσεις φωνής. Είναι μια θεραπεία που διαρκεί λιγότερο και που αποσκοπεί στη μείωση του συμπτώματος, όχι όμως και στην επίλυση της αιτίας του.
-
υπάρχει όμως και αυτό
Τo taboo του παρελθόντος, ότι αγγίζοντας τον τραυλισμό αντί να βοηθηθεί το παιδί, ουσιαστικά ενδυναμώνεται τη διαταραχή, έχει πλέον καταρριφθεί πανηγυρικά. Από έρευνες προκύπτει, ότι τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία κιόλας, αντιλαμβάνονται τη διαφορετικότητα της ομιλίας τους και είναι ευεργετικό για αυτά να μπορούν να μοιραστούν με κάποιον τις ανησυχίες τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η διαφορετικότητά τους αυτή προκαλεί ανησυχίες και στον περίγυρό τους, παρόλο που αυτός αποφεύγει συστηματικά να αφήσει να φανεί κάτι τέτοιο. Έτσι τους δίνεται η σωστή εντύπωση, ότι νοιαζόμαστε γι' αυτά και ότι παίρνουμε στα σοβαρά τις σκέψεις και τις φοβίες τους. Είναι σαν να έχει κάποιος ένα τεράστιο σπυράκι στη μύτη, να το βλέπουν όλοι, να το σχολιάζουν, αλλά υπό την παρουσία του να προσποιούνται ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα. Εν κατακλείδι,
πρέπει να μιλάμε ανοιχτά με τα παιδιά για τον τραυλισμό τους
και όχι να το αποφεύγουμε και να το δαιμονοποιούμε!!!
-
καλημέρα σε ολες τις φίλες και τους φίλους :)
θα συμφωνήσω με όσους μίλησαν προηγουμένως και θα σας πω και την δική μου άποψη.
Όσα περισσότερα ξέρεις, τόσο πιο δύσκολο είναι να συμπεριφερθείς σωστά στο δικό σου παιδί..... Όταν δούλευα σε ιδιωτικό, είχα ένα κοριτσάκι που τραύλιζε. Σας πληροφορώ πως ήμουν αντικειμενική και ίσως για αυτό κατάφερα να βοηθήσω και το κοριτσάκι και τους γονείς του να στραφουν σε ειδικό κέντρο και μαζί να εργαστούμε για το καλό του παιδιού.
ο γιος μου είναι 6 ετών. Απο τα 2,5 του χρόνια παρατήρησα οτι δεν μπορούσε να πει σχεδόν τα μισά σύμφωνα του αλφάβητου. Ρώτησα μια φίλη λογοθεραπεύτρια και μαζί με υλικό που μου έδωσε, ξεκίνησα να φτιάχνω παιχνίδια και να τον βοηθώ να μάθει γράμμα γραμμα. Τα καταφέραμε με όλα εκτός απο το ρ και κάποια πλέγματα. Η παγίδα στην οποία έπεσα, είναι οτι προσπαθούσα μέχρι και φέτος μόνη μου, ωσπου τελικά απευθύνθηκα σε κέντρο λογοθεραπείας, οπου το παιδί απο το 3ό κιολας μάθημα είπε το ρ. Τώρα ακολουθώ κατα γράμμα τις οδηγίες τους και βλέπω τρομερή βελτίωση στο παιδι.
Επιπλέον έχει νυχτερινή ενούρηση και κάνουμε και ψυχόδραμα γιατι η παιδοψυχολόγος θεωρεί οτι είναι καθαρά ψυχολογικά τα αίτια.....
Το θετικό είναι οτι υπάρχουν ειδικοί που μπορούν και βοηθούν τα παιδιά μας, αρκεί να το αντιληφθούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι. Το πρόβλημα το είχα αντιληφθεί απο νωρίς και μάλιστα είχα βρεί και ειδικά κέντρα, όμως έλεγα.... άντε να το δουλέψουμε και λίγο μόνοι μας.. άντε...... άντε......
Το να είσαι καλός εκπαιδευτικός είναι πολύ δύσκολο, το να είσαι όμως καλός γονιός είναι ακόμη δυσκολότερο. Το μόνο που ξέρω είναι οτι σε όποια θέση και να βρισκόμαστε ένα είναι το μυστικό : γνώση και αυτοκριτική......
-
Ανύπαρκτη η μέριμνα-Με διαταραχές λόγου ένα στα έξι παιδιά
Μαθησιακές δυσκολίες και διαταραχές λόγου και ομιλίας, όπως προβλήματα άρθρωσης, καθυστέρηση στην εξέλιξη του λόγου ή ακόμη και τραυλισμό, αντιμετωπίζει το 15% των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας στη χώρα μας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 60% των περιπτώσεων που αναζητεί βοήθεια σε εξειδικευμένα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα αντιμετωπίζει προβλήματα προφορικού λόγου, τα οποία εξελίσσονται στη συνέχεια σε προβλήματα και του γραπτού λόγου.
Ωστόσο, όπως επισημαίνουν οι λογοπεδικοί, ο έγκαιρος εντοπισμός και η αντιμετώπιση των περιστατικών αυτών δυσχεραίνονται από την έλλειψη των κατάλληλων δομών στα σχολεία, όπως τμήματα ειδικής διδασκαλίας, αλλά και δασκάλων και καθηγητών εξειδικευμένων σε προβλήματα δυσλεξίας, μαθησιακές δυσκολίες και διαταραχές λόγου-ομιλίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τόσο την ψυχολογική όσο και την οικονομική επιβάρυνση της οικογένειας. Την ίδια στιγμή ο αριθμός των ιατροπαιδαγωγικών κέντρων που υπάρχουν στη χώρα μας δεν επαρκεί, για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες εξέτασης και θεραπείας των περιπτώσεων αυτών, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεγάλες λίστες αναμονής, οι οποίες φτάνουν έως και τους τρεις μήνες.
“Τα περισσότερα παιδιά αναπτύσσουν την ομιλία τους φυσιολογικά, ώστε, όταν αρχίζουν το δημοτικό σχολείο, να έχουν πλούσιο λεξιλόγιο, να κάνουν μεγάλες προτάσεις και να επικοινωνούν. Αρκετά παιδιά όμως έχουν αργή εξέλιξη στην ομιλία τους και μένουν πιο πίσω από τα συνομήλικά τους. Αυτό δεν αποτελεί πάντοτε πρόβλημα, διότι κάθε παιδί έχει το ρυθμό του. Ωστόσο χρειάζεται να δοθεί προσοχή, γιατί μπορεί να υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τη βραδύτητα αυτή”, εξηγεί στη “ΜτΚ” ο λογοπεδικός στο Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο του Νοσοκομείου Παπανικολάου, υπεύθυνος της υπηρεσίας λογοθεραπείας και μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του νοσοκομείου Θεολόγος Σεϊτανίδης. Παράλληλα επισημαίνει ότι τα προβλήματα λόγου-ομιλίας οφείλονται είτε σε μία αναπτυξιακή ανωριμότητα του παιδιού είτε σε οργανικά, γενετικά ή μεταγεννητικά (βαρηκοΐα, οδοντικές ανωμαλίες, εγκεφαλική παράλυση, νοητική υστέρηση) ή σε ψυχολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα.
ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι ανάλογα με την ηλικία του παιδιού πρέπει να ανησυχήσουν, όταν αυτό είναι:
- 18 μηνών και λέει μόνο φωνήεντα και καθόλου σύμφωνα. Χρησιμοποιεί δύο-τρεις λέξεις δυσκατάληπτες ή λέει δύο-τρεις λέξεις, αλλά δεν τις χρησιμοποιεί πάντα, για να δηλώσει το ίδιο πράγμα (π.χ. βλέποντας τη μαμά λέει “μαμά”, αλλά το ίδιο λέει, κι όταν βλέπει τον μπαμπά, τον αδελφό κ.ά.).
- 2 χρόνων και το λεξιλόγιό του εκτός από το “μαμά” αποτελείται από λίγες και δυσκατάληπτες λέξεις και δεν παραθέτει δύο λέξεις, σχηματίζοντας προτάσεις του τύπου “μαμά πα”, δηλαδή “η μαμά πάει, έφυγε”.
- 3 χρόνων και η ομιλία του εξακολουθεί να είναι δυσκατάληπτη, το λεξιλόγιό του περιορίζεται σε ουσιαστικά και λίγα ή καθόλου ρήματα, δεν χρησιμοποιεί άρθρα, επίθετα, επιρρήματα, προθέσεις, δεν έχει κατανοήσει την έννοια του πληθυντικού και δεν σχηματίζει απλές προτάσεις (π.χ. Η Έλλη πίνει γάλα).
- 4 χρόνων και οι προτάσεις του είναι μικρές και όχι σωστά οργανωμένες. Παραδείγματος χάριν λέει “όχι φάω”, αντί να λέει “δεν θέλω να φάω” ή λέει “θέλω να πάω τι κούνιε” αντί “θέλω να πάω στις κούνιες”. Η ομιλία του δεν είναι πάντα κατανοητή, δηλαδή αφαιρεί συλλαβές από πολυσύλλαβες λέξεις, δεν λέει απλά συμπλέγματα συμφώνων, όπως “καίω” αντί “κλαίω” ή “βέπω” αντί “βλέπω”. Δεν μπορεί να διηγηθεί απλά και πρόσφατα γεγονότα.
- 5 χρόνων και το λεξιλόγιό του είναι περιορισμένο και οι προτάσεις του μικρές και φτωχές σε περιεχόμενο. Σε αυτήν την ηλικία το παιδί πρέπει να χρησιμοποιεί προτάσεις με δέκα-έντεκα λέξεις. Δεν μπορεί να διηγηθεί άνετα ένα γεγονός και στην ομιλία του κάνει πολλά λάθη. Σε αυτήν την ηλικία συνήθως υπάρχει ανοχή μόνο για τα φωνήματα ρ, σ, δ, τα οποία μπορεί ακόμη να μην προφέρει σωστά.
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Σύμφωνα με τον κ. Σεϊτανίδη, η πρώιμη παρέμβαση σε περιστατικά με προβλήματα λόγου-ομιλίας μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ξεπεράσουν τις δυσκολίες στο μέλλον. Για το λόγο αυτό οι γονείς οφείλουν να είναι προσεκτικοί και να μην αγνοούν τις ενδείξεις, αλλά να τις παρατηρούν και να ζητούν εγκαίρως βοήθεια από ειδικούς.
“Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια όλο και μεγαλύτερος αριθμός γονέων απευθύνεται σε μονάδες ψυχικής υγείας, εκφράζοντας την ανησυχία του για τη μη ομαλή γλωσσική εξέλιξη των παιδιών του. Η ανησυχία αυτή είναι εντονότερη, όσο πλησιάζει ο καιρός για τη σχολική ένταξη των παιδιών (δημοτικό). Περίπου το 15% του μαθησιακού πληθυσμού της χώρας μας εμφανίζει γλωσσικές ή μαθησιακές δυσκολίες, με αποτέλεσμα τη δυσχερή ή μη ομαλή μαθησιακή εξέλιξή τους”, τονίζει ο κ. Σεϊτανίδης.
Παράλληλα εξηγεί ότι τα δημόσια ιατροπαιδαγωγικά κέντρα και τα κέντρα ψυχικής υγιεινής, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλουν, δυσκολεύονται να καλύψουν τον τεράστιο όγκο των περιστατικών που χρήζουν εξέτασης και θεραπείας, με αποτέλεσμα τη μεγάλη αναμονή των ραντεβού.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μόνο ο δυτικός τομέας της Θεσσαλονίκης, με πληθυσμό πάνω από 500.000 κατοίκους, καθώς και οι όμοροι νομοί της Κεντρικής Μακεδονίας εξυπηρετούνται από δύο ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, ένα του Παπανικολάου και ένα του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου, τα οποία παρά τον τεράστιο φόρτο εργασίας συχνά καλούνται να αναλάβουν και άλλες σοβαρές ψυχοκοινωνικές υποθέσεις.
“Η ανάπτυξη και η στελέχωση αντίστοιχων δομών σε όλη την επικράτεια της Μακεδονίας, δηλαδή ένα ιατροπαιδαγωγικό κέντρο σε κάθε νομό, θα συμβάλει τα μέγιστα στην ομαλότερη εξέλιξη της ψυχικής υγείας, της συναισθηματικής-μαθησιακής και κατʼ επέκταση κοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών αλλά και των οικογενειών τους”, επισημαίνει ο κ. Σεϊτανίδης.
Από την πλευρά τους οι γονείς καλό είναι να δίνουν ερεθίσματα και κίνητρα στο παιδί, να το ενθαρρύνουν να επικοινωνεί και να του μιλούν κανονικά, χρησιμοποιώντας σωστές προτάσεις και απλές λέξεις και όχι μωρουδίστικα.
ΑΠΟ τη Νικολέτα Μπούκα, Μακεδονία
-
Είμαι φυσικός και θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι για τον ανηψιό μου που είναι 4,5 χρονών περίπου( τον Ιούλιο κλείνει τα 5).Η ομιλία του δεν είναι καθόλου καθαρή σε σημείο που εμείς που δεν ανήκουμε στην άμεση οικογένεια του δεν καταλαβαίνουμε σχεδόν ποτέ τι λέει.Το είπα στη νύφη μου και την παρότρυνα να δει καλύτερα κάποιον ειδικό.Για την ακρίβεια, επειδή φοβήθηκα πως θα το πάρει δεν της είπα για λογοθεραπευτή αλλά για αναπτυξιολόγο για να δούμε πόσο έτοιμος είναι για το νήπιο και μάλιστα της είπα ότι αυτό θα κάνω κι εγώ για την κόρη μου που είναι στην ίδια ηλικία.Μου απάντησε ότι ρώτησε τη νηπιαγωγό στο προνήπιο του μικρού η οποία της είπε ότι ο μικρός δεν έχει κανένα πρόβλημα αλλά και να είχε ήταν πολύ νωρίς για να το δούνε τώρα.Αυτά ,της είπαν,τα συζητάμε στο νήπιο και βλέπουμε...στα προνήπια όλα αυτά δικαιολογούνται... Ισχύει κάτι τετοιο γιατί ειλικρινά ο μικρός μιλά ακαταλαβίστικα και σπάνια κάνει προτάσεις;
-
οταν το παιδι ειναι προνηπιο δινεται καποιος χρονος να καθαρισει η ομιλια του.αν ομως το παιδι εχει μεγαλυτερο προβλημα οπως το να μην κανει προτασεις να μην εχει λεξιλογιο να συνοδευεται με ανωριμη συμπεριφορα και πολλα αλλα,κατα τη γνωμη μου πρεπει να δει καποιον ειδικο. ειναι διαφορετικο να μην μπορει να αρθρωσει μερικα φωνηματα και διαφορετικο να μην μπορει να επικοινωνησει με το περιβαλλον.καλα εκανες κ το εθεσες στη νυφη σου.πρεπει με καποιον τροπο να την καθοδηγησεις.υπαρχουν ενημερωτικα φυλλαδια που λενε για το επιπεδο αναπτυξης του λογου σ αυτη την ηλικια.βρες εναν τροπο να τα διαβασει κα απο μονη της θα καταλαβει. εξαλλου γιατι να μη βοηθησει το παιδι νωριτερα ειδικα αν το "μαθημα" γινεται σαν παιχνιδι κ περναει κ αυτο καλα;
-
Η αλήθεια είναι ότι στο προνήπιο σπάνια συστήνεις λογοθεραπεία το παλεύεις μόνη σου, κάνεις προτάσεις στους γονείς και ελπίζεις στην ωρίμανση του παιδιού.
Όμως εγώ προσωπικά γύρω στο Πάσχα αρχίζω να στρέφω τους γονείς προς την εκδοχή του αναπτυξιολόγου, ώστε να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για το παιδί τους, γιαυτί αυτό που σε εμένα μπορεί να φαίνετα ως πρόβλημα λόγου και άρθρωσης μπορεί στην πραγματικότητα να είναι πρόβλημα συναισθηματικό ή αναπτυξιακό το οποίο βέβαια δεν είμαι σε θέση να διαγνώσω. Εξαρτάται βέβαια και από την περίπτωση έτσι, γιατί αν βλέπεις ένα παιδί να καλύπτει πολύ δρόμο σε σύντομο χρονικό διάστημα το αντιμετωπίζεις αλλιώς από ένα παιδί που δεν τραβάει με τίποτα.
-
Καλημερα,
είχαμε στον παιδικό που δούλευα μια ζουζου προπρονηπιο(φοβερη ονομασια). Η νηπιαγωγός της, είχε ήδη κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στους γονεις από τα 3 της χρόνια γιατι το παιδί φαινόταν πως είχε μεγαλο πρόβλημα στο λογο. οι γονεις έλεγαν πως χαιδεύονταν η μικρή και πως θα ωριμασει!!!!!!!!!στο προνήπιο τα ίδια.ελα όμως που έφτασε στην τάξη μου(νήπιο πια) και δεν είχε βελτιωθεί και προτειναν στους γονεισ απο κεντρο ψυχικής υγείας και απο ιδιωτικο κέντρο να επαναλάβει το νηπιαγωγείο και να κάνει παραλληλα και 3-4 φορες την εβδομάδα λογοθεραπεία....
Τότε ήρθε η συνειδητοποίηση απο μέρους της οικογένειας -με ότι αυτο επακολουθεί σε επίπεδο σχέσεων μεταξυ του ζευγαριου και των παιδιών του- και έτρεχαν κανοντας 5 :(λογοθεραπείες την εβδομάδα, χωρις όμως παλι να μπορούν να αναπληρώσουν τη δουλεια που δεν έγινε τόσα χρονια, παρόλι την πίεση τόσο στο παιδι όσο και στο δικό τους πρόβλημα.
Κάθε περίπτωση επομένως είναι μοναδική! Είμαι κατα τον κέντρων που έχουν στήσει το κερδοφόρο μαγαζάκι τους στην αγωνία των γονιών όμως καποιες φορές πρέπει να γίνεται η επίσκεψη από νωρίς έστω και για ενημερωση.Αυτά απο εμενα
-
Σας ευχαριστώ πολύ για τις άμεσες απαντήσεις σας.Αυτό που με προβλημάτισε κι εμένα είναι ότι η νηπιαγωγός δεν πρότεινε στη νύφη μου καμία ασκησούλα για το σπίτι σε μορφή παιχνιδιού.Εγώ επέμενα να δούμε έναν αναπτυξιολόγο σε ένα κρατικό νοσοκομείο εδώ στην περιοχή μας.Είναι κάποια που έχει γενικά καλή φήμη και ελπίζω να ακολουθήσει τη συμβουλή μου.Σας ευχαριστώ πάντως πολύ και πάλι!!
-
H Νηπιαγωγός δεν έχει καμιά δουλειά να προτείνει άσκηση και πολύ καλά έκανε κατά τη γνώμη μου. Το μόνο που μπορεί να προτείνει είναι η ενθάρρυνση και η ενίσχυση του παιδιού κάθε φορά που μιλά σωστά, το να μιλούν στο παιδί ολοκληρωμένα και σωστά και γενικότερα να το ενθαρρύνουν να μεγαλώσει. Το δεύτερο στάδιο πραγματικά θα ήταν να προτείνει αναπτυξιολόγο σε κρατικό νοσοκομείο όπως πρότεινες κι εσύ.
Πάντως walse έχω δει παιδιά να κάνουν άλματα την πρώτη τους χρονιά στο νηπιαγωγείο, οπότε πραγματικά κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα προχωρήσει κάτι. Το ότι είναι λάθος πάντως να αφήνεις τους γονείς να κοιμούνται όταν βολεύονται το συμμερίζομαι κι εγώ σαν άποψη, αλλά μέχρι εκεί.
-
Αυτό ειπα και εγω, έστω και για ενημέρωση να πάνε σε κάποιο κέντρο. Το έχω δει και εγώ για έναν μαθητή μου που όλοι από το προπρονήπιο τόν είχαν σαν "χαμένη υπόθεση" σε δυο μηνες να "αναπληρώνει" όσα δεν είχε καταφέρει σε 5 χρόνια! όπως είπα όμως κέθε περίπτωση είναι μοναδική.
Και εγω διαφωνώ με τις ασκησούλες σε μορφή παιχνιδιού από τη νηπιαγωγό για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είμαστε ειδικευμένες για κάτι τέτοιο και ως εκ τούτουείναι παρακινδυνευμένο να προσπαθήσουμε να καταφέρουμε αυτό το οποίο άλλοι έχουν σπουδασει και μελετήσει σε βάθος
-
Μια χαρά τα λές. Συμφωνώ απολύτως.
-
Διαβαζω με ενδιαφερον την κουβεντα σας και θελω να ρωτησω τι ακριβως ειναι ο αναπτυξιολογος .. ο γιος μου ειναι 4 με δυσκολια μερικες φορες να καθαρισει τις προτασεις του, τις λεει μπερδεμενες οταν βιαζεται . Μερικες φορες ομως τα λεει πεντακαθαρα. Η νηπιαγωγος , σε δημοσιο , μου ειπε οτι εχει δει φοβερη καλυτερευση απο οταν πρωτοπηγε . Η λογοθεραπευτρια μου ειπε οτι δεν ειναι ωριμος να ακολουθησει θεραπεια και με επιφυλαξη αντιμετωπιζω το θεμα , γατι δεν προσπαθησε να κερδισει το παιδι και να το φερει κοντα της .Στα σχεδια μου ειναι η επεμβαση αν δω οτι εξακολουθει το προβλημα για να μην αντιμετωπισει θεμα στην Α δημοτικου.. τι με συμβουλευετε να κνω ? να επεμβω τωρα αμμεσα η' αργοτερ¨? ευχαριστω
-
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!!!
-
Οι αναπτυξιολόγοι είναι εξειδικευμένοι παιδίατροι. Βρίσκονται σε μεγάλες παιδιατρικές μονάδες παιδιατρικών νοσοκομείων και μπορούν να ξετινάξουν το πιτσιρίκι με τη συνδρομή και ψυχολόγων για να ελέγξουν αν η ανάπτυξη του παιδιού βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο. Τα μικρά παιδιά έχουν τεράστιες διαφορές ακόμη και από μήνα σε μήνα οπότε μην ανησυχείς ακόμη πολύ. Κακό πάντως δε θα ήταν να περάσεις μια βόλτα από ένα αναπτυξιολογικό κέντρο και επιδίωξε να κλείσεις ραντεβού σύντομα γιατί ως γνωστόν στα δημόσια πεθαίνεις σήμερα και το ραντεβού σου με το γιατρό είνα ισε δυο μήνες. Καλά κάνεις και το παρακολουθείς, αλλά μην τρελαθείς κιόλας.
-
ευχαριστω πολυ για την αμμεση απαντηση και για την καθοδηγηση σχετικα με τον αναπτυξιολογο.. που δεν ειχα ιδεα καν αν υπηρχε τετοια ειδικοτητα
-
Είναι επειδή δεν έχει χρειαστεί στα αλήθεια βρε για να το ξέρεις. Ρώτα σε πρώτη φάση τον παιδίατρό σου για τους προβληματισμούς σου.
-
Για εμενα το καλυτερο δημοσιο κέντρο αναπτυξιακης παιδιατρικης ειναι στο Παιδων με υπευθυνη την επικουρη καθηγητρια παιδιατρικης κα. Λωρεττα Θωμαιδου. Οποιος ομως θελει να κλεισει ραντεβου πρεπει να το κανει πολυ καιρο πριν.
ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ
Διεύθυνση
Α' Παιδιατρική Κλινική Παν/μίου Αθηνών Χωρέμειο Ερευνητικό Εργαστήριο
Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία»
Τηλ. Επικοινωνίας : 210-7467457
Email : devped@paidon-agiasofia.gr
Περιγραφή Τμήματος
Από το 1991 οργανώθηκε και λειτουργεί ΠΡΟΤΥΠΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ στο οποίο γίνεται διαγνωστική εκτίμηση , παρακολούθηση και καθοδήγηση παιδιών με καθυστέρηση νοητικών , γλωσσικών και κινητικών δεξιοτήτων καθώς και χαρισματικών παιδιών. Το ιατρείο λειτουργεί σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο που διαθέτει ηχομόνωση, ειδική οπτικοακουστική εγκατάσταση και ειδικά αναπτυξιακά τεστ . Στα πλαίσια της λειτουργίας του ιατρείου, εφαρμόζονται και για ερευνητικούς σκοπούς ειδικά Εκπαιδευτικά Προγράμματα Πρώιμης Παρέμβασης.
Υπευθ. Τμήματος:Λωρέττα Θωμαίδου
Παιδίατρος - Αναπτυξιολόγος
Στελέχωση
- Ειδικά εκπαιδευμένη νοσηλεύτρια αδελφή
- Επιστημονικοί Συνεργάτες - μερικής απασχόλησης :
- Παιδονευρολόγος
- Παιδαγωγοί ειδικής αγωγής
- Ψυχολόγος
- Εργοθεραπευτές
- Λογοθεραπευτές
- Κοινωνική Λειτουργός
Νοσήματα που αντιμετωπίζονται
# Νοητική υστέρηση
# Διαταραχές λόγου - ομιλίας
# Διάχυτες διαταραχές ανάπτυξης
# Αυτισμός
# Διαταραχές συμπεριφοράς
# Μαθησιακές δυσκολίες ειδικού και μη ειδικού τύπου ( Δυσλεξία , δυσγραφία, δυσορθογραφία, δυσαριθμησία )
# Αισθητηριακές διαταραχές ( Βαρηκοία, Διαταραχές όρασης, Δυσπραξίες )
# Υπερκινητικότητα - Διάσπαση προσοχής
# Παιδιά με εξαιρετικές ικανότητες
# Ταλαντούχα ή χαρισματικά παιδιά
# Παιδιά με γενετικά και μεταβολικά νοσήματα
Ειδικές εξετάσεις που πραγματοποιούνται
Στο Ιατρείο εξετάζονται παιδιά που παραπέμπονται από όλη την Ελλάδα καθώς και νοσηλευόμενα παιδιά με πλήρη αναπτυξιακό έλεγχο. Μερικές από τις ειδικές αναπτυξιακές δοκιμασίες που εφαρμόζονται είναι το Griffiths Mental Development Scales. Reynell development Language Scales , Reynell-Zinkin Developmental Scales for Young Visually Handicapped children, Receptive-expressive Emergent Language Scales, Symbolic Play-test, A Checklist of Behaviors and Skills for Children Showing Autistic Features, WISC-IIΙ, Silver and Soksen Acuity Test, Free Field Audiometry.
Ερευνητικό έργο
#
Για την ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση των Παιδιάτρων και Επαγγελματιών Υγείας στην πρώιμη ανίχνευση διαταραχών της ανάπτυξης, μεταφράστηκε και προσαρμόστηκε στις ελληνικές συνθήκες τρίπτυχο φυλλάδιο «Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ» κατά Lingam που εκδόθηκε το 1992.Διανεμήθηκε στους παιδίατρους της χώρας και χρησιμοποιείται στις Κλινικές Παιδιατρικών Νοσοκομείων, ΠΙΚΠΑ και σε πολλά Πρωτοβάθμια Κέντρα Υγείας.
#
Διερεύνηση της συχνότητας και του είδους των διαταραχών συμπεριφοράς σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Μελετήθηκαν 2.200 παιδιά που φοιτούν σε όλους τους βρεφονηπιακούς σταθμούς του Δήμου Αθηναίων. (Βραβείο Προληπτικής Παιδιατρικής της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας 1992 και Διδακτορική Διατριβή Παν/μίου Αθηνών 1992 )
#
Διαμόρφωση μεθόδου για τον αντικειμενικό έλεγχο της γλωσσικής ικανότητας παιδιών ηλικίας 0-7 χρόνων ( Δοκιμασία Λόγου Reynell), μετά από ειδική έγκριση και σε συνεργασία με το ερευνητικό κέντρο NFER-NELSON Μ. Βρετανία . ( Ερευνητικό Πρόγραμμα Υπουργείου Υγείας 667/424-2.92)
#
Διερεύνηση των απόψεων μαθητών ηλικίας 12-16 χρόνων σχετικά με το επαγγελματικό τους μέλλον και την κοινωνική τους αποκατάσταση. Καταγράφηκαν και αναλύθηκαν οι απόψεις 1073 μαθητών που φοιτούν σε όλα τα γυμνάσια και Λύκεια Επαρχιακής πόλης σχετικά με την αυτοεκτίμηση των ικανοτήτων τους, την ενημέρωση τους για τον επαγγελματικό προσανατολισμό και τους στόχους τους για το επαγγελματικό τους μέλλον. ( Βραβείο Τσαμπούλα της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας )
#
Ερευνητική εφαρμογή του εκπαιδευτικού προγράμματος πρώιμης παρέμβασης Portage , που έχει στόχο την εκπαίδευση των γονέων στην θεραπευτική παρέμβαση κι αντιμετώπιση των ειδικών αναγκών των παιδιών τους.
#
Εγκατάσταση βιβλιοθήκης παιχνιδιών ( Toy Library ) για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Συγκριτικές μελέτες αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας της ειδικής αγωγής σε παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίε
-
Aν υπάρχει κανεις που να ενδιαφερεται εδω ειναι μια συλλογη υπογραφων για να στηριχθει η πρωιμη διαγνωση των διαταραχων της εξελιξης και κυριως του αυτισμου. Οι γονεις αυτιστικων παιδιων ζητουν να γινονται πρωιμες διαγνωσεις μεσα απο οργανωμενες υπηρεσιες για να αναλαβει επιτελους και το κρατος ενα κομματι απο αυτο που ονομαζει κοινωνικη προνοια.
http://www.noesi.gr/autism-parents-act
-
Η αλήθεια είναι ότι στο προνήπιο σπάνια συστήνεις λογοθεραπεία το παλεύεις μόνη σου, κάνεις προτάσεις στους γονείς και ελπίζεις στην ωρίμανση του παιδιού.
άλλωστε και οι λογοθεραπευτές προτείνουν υπομονή όταν το παιδί είναι στην ηλικία των 4. Ώς τα πέντε η άρθρωση ακόμα αναπτύσσεται, χώρια που πολλά παιδιά αργούν και λίγο παραπάνω να κατακτήσουν όλες τις φωνές της γλώσσας είδικά το "ρ" και το "λ". Συνήθως προτείνω στους γονείς μια επίσκεψη σε κάποιον ειδικό μετά το Πάσχα για τα προνήπια ή αν οι γονείς δεν συμφωνούν, μετά την πρώτη ενημέρωση των γονιών (τέλη Σεπτέμβρη συνήθως) όταν φτάσει στην τάξη των νηπίων.
Όταν δούλευα στον ιδιωτικό, είχα ένα πιτσιρικά που μιλούσε πολύ παιδικά. Ήταν σχεδόν τέσσερα και έλεγε "το σαϊντάι τεταταει σοσόνα" (και εννοούσε "το σαλιγκάρι περπατάει στο χώμα"), αλλά μετά από 4 μήνες, μιλούσε ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ. Προφανώς το παιδί κοινωνικοποιήθηκε, βγήκε στον έξω κόσμο που υπάρχουν παιδιά να κάνει διάλογο και άνθρωποι που του μιλούσαν με ¨ενήλικη" γλώσσα και όχι "μπεμπε".
Γι' αυτό και οι παράγοντες είναι πολλοί. Ταρακουνώ τους γονείς στα νήπια, πολύ γερά. Στα προνήπια τους εφιστώ μεν τη προσοχή, αλλά μπορώ να περιμένω...:)
-
Γειά σας!!Ελπίζω να μου απαντήσει κάποιος γιατί βλέπω ότι έχετε καιρό να γράψετε κάτι.Πριν λίγες μέρες ξεκίνησα μάθηματα ξένης γλώσσας σε παιδί 11 ετών με τραυλισμό.Δεν είχα ενημερωθεί πιο πριν,το κατάλαβα την ώρα του μαθήματος αλλά φέρθηκα σα να μην έτρεχε τίποτα,εξάλλου μου φάνηκε πολύ έξυπνο και ικανό το παιδί.Απλώς παρατήρησα ότι κάθε φορά που έλεγε κάτι με κοίταζε στα μάτια σα να περίμενε επιβεβαιώση.Εγώ μερικές φορές το κοίταζα,άλλες ήμουν πιο αδιάφορη και κοίταγα το βιβλίο και έλεγα ναι,σωστά,έτσι είναι πιστεύοντας ότι δεν χρειάζεται να...κρέμαται από το βλέμμα μου για επιβεβαίωση σε κάθε κουβέντα.Μετά μου είπε η μάνα για το πρόβλημα το οποίο προέκυψε στα 10 περίπου και αυτό τους έκανε εντύπωση καθώς δεν υπήρχε κάποια τραυματική εμπειρία.Ο ειδικός τους μίλησε για ψευδοτραυλισμό και είπε να του φέρονται φυσιολογικά και να τον κοιτάνε στα μάτια.Είδα κάποιες χρήσιμες πληροφορίες εδώ και γενικά,μήπως όμως θα μπορούσατε να μου πείτε κάποιες συμβουλές;Ευχαριστώ
-
Το παιδί έχει πάει σε ΚΕΔΥ;;; Νομίζω πως αυτό θα πρέπει να γίνεται αρχικά σε τέτοιες περιπτώσεις!
Σε ποιόν ειδικό(τι ειδικότητα) πήγε και τους είπε οτι δεν έχει να κάνει με τραυματικό γεγονός;;;
Μήπως του επέβαλαν ή του επιβάλλουν δεξιοχειρία στο σπίτι; Έχουν απευθυνθει στο γιατρό του παιδιού τους μήπως υπάρχει κάποια εγκεφαλική βλάβη,βλάβη του ΚΝΣ,νευροπάθεια;; Τα παθολογικά αίτια πρέπει να αποκλειστούν! Το κοινωνικό του περιβάλλον(συμαθητές, φίλοι, κλίμα της τάξης) πως είναι;; Ο δάσκαλος πως αντιμετωπίζει το πρόβλημα στο σχολείο;;
Δυστυχώς όλα τα παραπάνω παίζουν ρόλο!! Δεν ξέρω τι μπορείς να κάνεις εσύ συγκεκριμένα, πέρα απο να το ενισχύεις συνέχεια και να μην το κριτικάρεις για το όποιο λάθος του, αν και φαντάζομαι οτι αυτά τα κάνεις!!!!
-
καλησπέρα σε όλους...
γνωρίζει κανείς πως εξετάζεται η έκθεση έκφραση προφορικά στη γ λυκείου; έχω ενα παιδί με δυσλεξία το οποίο θα εξεταστεί με αυτόν τον τρόπο...
τα φωτα σας!!!!
-
Από τα 17 παιδιά που έχω στο ολοήμερο, μόνο τα 4 μπορούν να εκφέρουν λόγο. Οι γονείς δουλεύουν όλη μέρα και δεν έχουν χρόνο. Τί μπορώ να κάνω?
Να επισημάνω ότι οι γονείς είναι ιδιαίτερα παράξενοι!!!!
-
Τι εννοείς μπορούν να εκφέρουν λόγο; Δε μιλάνε καθόλου ή δεν κανουν ολοκληρωμένες προτάσεις; Δεν έχουν καλή άρθρωση; Ειναι νήπια ή προνήπια;
Αν δεν μίλάνε καθόλου εκεί θέλει παρέμβαση από λογοθεραπευτή (μου φαίνεται ακραίο τόσα παιδιά να μην έχουν αναπτύξει λόγο καθόλου).
Αν είναι προνήπια, παίζει να είναι νωρίς ακόμα και με προφορικές ασκήσεις να βελτιωθούν.
Αν είναι νήπια ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν πολλές προφορικές ασκήσεις. Ιστορίες, παραμύθια, ασκήσεις ορθοφωνίας κλπ.
Επίσης, όπώσδήποτε να καλέσεις όλους τους γονείς και να τους επισημάνεις το θέμα και την ανάγκη του να μιλάνε με τα παιδιά τους. Όσο παράξενοι αι να είναι, να είσαι σίγουρη ότι θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Αν τους μιλήσεις με το σωστό τρόπο, τονιζοντας τις ικανότητες των παιδιών και λόγοντας πχ ότι είναι κρίμα να μην μπορούν να αναπτύξουν αυτές τις ικανότητες γιατι εμποδίζονται από το λόγο, νομίζω ότι θα τους κάνει αν μη τι άλλο να σκεφτούν.
-
Βασιλική ευχαριστώ για την απάντηση.Το παιδί έχει πάει σε ειδικό λογοθεραπευτή όπως μου είπαν και έχει ολοκληρώσει την θεραπεία επιτυχώς.Τα αίτια λένε είναι ψυχολογικά.Για το σχολείο κτλ δεν μου είπαν κάτι,απλώς η μάνα επέμενε να μην τον πιέζουμε και να το πάρουμε χαλαρά το όλο θέμα...μπροστά του βέβαια όλο έλεγε πόσο καλός μαθητής είναι του 10 κτλ.Το παιδί από την άλλη μου είπε ότι δυσκολεύεται σε κάποια πράγματα.Εμένα αυτό που μου κάνει εντύπωση πάντως είναι γιατί η μάνα δεν μου το είχε πει από πριν...
-
Τα περισσότερα παιδιά είναι παιδιά μεταναστών. Δεν είναι ιδιαίτερα δουλεμένα και χρησιμοποιούν στο αυθόρμητο παιχνίδι ένα μείγμα Ελληνικών και της άλλης γλώσσας. Οι γονείς δουλεύουν όλη μέρα και πολλές φορές ούτε οι ίδιοι μπορούν να κατανοήσουν αυτά που λέμε. Θα το προσπαθήσω όσο μπορώ.
-
Αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορούν να μιλήσουν. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούν ένα κώδικα που δεν είναι κοινός για όλους. Ευτυχώς αυτό λύνεται με γλωσσικές ασκήσεις και με την επιμονή σου να χρησιμοποιείς, αλλά και να αποδέχεσαι μόνο ολοκληρωμένες προτάσεις.
Για πάραδειγμα όταν μελετούσαμε ένα θέμα (π.χ. το χειμώνα λέμε τώρα), ξεχώριζα στη γωνιά της γλώσσας καρτελάκια με εικόνες που αφορούσαν τον καιρό ή τα ρούχα του χειμώνα ή τα φρούτα του χειμώνα, κάθε φορά κάτι άλλο. Με τα πιο μεγάλα και τα πιο προχωρημένα παιδιά μπορεί να φτιάχναμε ιστορίες ή και να γράφανε τις αντίστοιχες λέξεις (ανάλογα με το επίπεδο του καθενός), αλλά με τα παιδιά που δε μιλούσαν ελληνικά τις χρησιμοποιούσαμε ως οδηγό για το λεξιλόγιο. Παίζαμε ας πούμε σαφάρι λέξης κάπως σα διαγωνισμό και κρατούσα π.χ. την εικόνα ενός σκούφου στα χέρια μου και το παιδί έπρεπε να μου πει "αυτός είναι ένας σκούφος", στη συνέχεια "αυτός είναι ένας μπλε σκούφος", "αυτός είναι ένας μαλακός, μπλε σκούφος" κ.ο.κ. Με πολλές παραλλαγές και αναπροσαρμογές ώστε πάντα να έχει ενδιαφέρον. Τη δραστηριότητα αυτή συνήθως την κάναμε ή το πρωί ή το μεσημέρι στο ολοήμερο όταν οι άλλοι δούλευαν με κάτι άλλο στις γωνιές. Είχε πολύ καλά αποτελέσματα και μερικές φορές το ζητούσαν μόνα τους. Επίσης δεν αποδεχόμουν προτάσεις τους στυλ "Κυρία, νερό" ή απάντηση στο τι είναι αυτό "αρκούδα". Έπρεπε να είναι ολοκληρωμένη η πρόταση ΠΑΝΤΑ. Ήρθαν αγρίμια και έφυγαν σχεδόν άνθρωποι ως προς τη γλώσσα.
Οι γονείς όντως είναι θέμα, θέλει πολλήηηηηηηηηηηη δουλειά.
-
Ritalamp με τους γονείς δεν ξέρω τι να κάνω. Να σου πω ένα παράδειγμα. Την πρώτη εβδομάδα ήρθε ένας πατέρας να πάρει την κόρη του. Είχε στο μάγουλο γραμμή από ροζ μαρκαδόρο. Αμέσως άρχισε να φωνάζει, ποιός σε γρατσούνισε, δείξε μου ποιός σου το έκανε, δεν πρόλαβα καν να του μιλήσω. Ένας πατέρας την Παρασκευή μου είπε ότι η κόρη του(η οποία είναι ιδιαίτερα ζωηρή) χτυπήθηκε από ένα αγόρι και ότι η κυρία (δηλαδή εγώ) έλειπε. Αυτό συνέβη το μεσημέρι που ήταν η άλλη κοπέλα η οποία μου ανέφερε ότι η μικρή ήταν ιδιαίτερα επιθετική. Πρώτη φορά μου τυχαίνουν τέτοιοι γονείς. Μία μητέρα πήγε στον Προιστάμενο να αναφέρει ότι στο διπλανό κτίριο γίνονται εργασίες και ενοχλούνται τα παιδιά από τον θόρυβο!!! Έλεος τί παρατήρηση να κάνεις στους μαστόρους του διπλανού κτιρίου!!!! Τελικά στην πόλη τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα!!! :(
-
Βασιλική ευχαριστώ για την απάντηση.Το παιδί έχει πάει σε ειδικό λογοθεραπευτή όπως μου είπαν και έχει ολοκληρώσει την θεραπεία επιτυχώς.Τα αίτια λένε είναι ψυχολογικά.Για το σχολείο κτλ δεν μου είπαν κάτι,απλώς η μάνα επέμενε να μην τον πιέζουμε και να το πάρουμε χαλαρά το όλο θέμα...μπροστά του βέβαια όλο έλεγε πόσο καλός μαθητής είναι του 10 κτλ.Το παιδί από την άλλη μου είπε ότι δυσκολεύεται σε κάποια πράγματα.Εμένα αυτό που μου κάνει εντύπωση πάντως είναι γιατί η μάνα δεν μου το είχε πει από πριν...
Tίποτα! Μακάρι να ξερα και εγω περισσότερα :-[ :-[
Πάντως έτσι όπως μας τα είπες πιστεύω οτι χρειάζεται ψυχολόγος για το συγκεκριμένο παιδί! Μόνο η λογοθεραπεία δεν λύνει το πρόβλημα ειδικά όταν έχει ψυχολογικά αίτια :(
Καλή συνέχεια εύχομαι με το μαθητή σου ;)!
-
Τι να σου πω. Κι εγώ καμμένη είμαι. Τους μαζεύεις και τους ρίχνεις ένα ομαδικό ξεχ.... κάνεις υπομονή και τους ξεμοναχιάζεις να καταλάβεις τι καπνό φουμάρει ο καθένας τους και γενικά προσπαθείς να είσαι τυπική και σωστή. Μην πέσεις στην παγίδα να εμπλακείς σε διαφωνίες και καυγάδες. Πάντα χαμογελαστή και τυπικά. Στέλεχος πολυεθνικής και βάλε. Κάνε κι ένα τάμα να ηρεμίσουν, μια φανουρόπιτα κάτι.
-
Ritalamp μάλλον κάτι τέτοιο θα κάνω!! Η χρονιά περνάει σχετικά γρήγορα. Ο Θεός βοηθός!!!!
Πάντως με 17 παιδιά ολοήμερο θέλει να είσαι σαν διαφήμιση της Diesel, σε κατάσταση nirvana!!!
-
καλησπερα ειμαι λογοθεραπευτρια ειναι σημαντικο τα παιδια μεχρι τα 5 να μπορουν να αρθρωνουν σωστα όλα τα φωνηματα Αρθρώνει σχεδόν όλα τα συμφωνικά συμπλέγματα
Αρθρώνει πολυσύλλαβες λέξεις
Χρησιμοποιεί σωστά τους γραμματικούς - συντακτικούς κανόνες
Αφηγείται με άνεση μία ιστορία , έτσι ώστε το παιδί των 5-6 χρόνων να διαθέτει όλα τα απαραίτητα εφόδια για να προχωρήσει στη σχολική μάθηση.Παιδιά που είχαν δυσκολίες στο λόγο ή και στην ομιλίαστη προσχολικη ηλικια ενδέχεται στο
σχολείο να παρουσιάσουν μαθησιακές δυσκολίες.
-
Καλησπέρα σας. Το παιδάκι μου έχει βαρηκοΐα, πρέπει να καθυστερήσουμε την εγγραφή λόγω καθυστέρησης λόγου στο προνήπιο, αλλά το Χάρτι από τα ΚΕΣΥ βγαίνει μετά τα 4. Τι μπορώ να κάνω;
-
Καλησπέρα σας. Το παιδάκι μου έχει βαρηκοΐα, πρέπει να καθυστερήσουμε την εγγραφή λόγω καθυστέρησης λόγου στο προνήπιο, αλλά το Χάρτι από τα ΚΕΣΥ βγαίνει μετά τα 4. Τι μπορώ να κάνω;
Η εγγραφη δεν μπορει να καθυστερησει, αν το προνηπιο εινσι υποχρεωτικο (που λογικα απο Σεπτεμβρη θα ειναι παντου). Η εκπαιδευση ειναι υποχρεωτικη.
Η γνωματευση των ΚΕΣΥ δεν δινεται μετα τα 4, αλλα σε ολα τα παιδια σχολικης ηλικιας. Πριν ξεκινησει, λοιπον, το σχολειο (τα προνηπια εν προκειμενω), το ΚΕΣΥ θα γινει η αξιολογηση του παιδιου, αρκει να γινει η αιτηση εγκαιρως
-
Δηλαδή θα πρέπει να πάω ένα παιδί που δεν είναι έτοιμο για προνήπιο, να ξεκινήσει το προνήπιο ενώ δεν μπορει, να μας κάνουν αίτηση την πρώτη μέρα κ να περιμένουμε να περάσουμε επιτροπή ΚΕΣΥ; Σωστά; Συνάδελφε μιλώ για Ρόδο, δεν ξέρω αν διαδραματίζει ρόλο η περιοχή.