Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Ειδικές δομές εκπαίδευσης => Ειδική Αγωγή => Μαθησιακές δυσκολίες => Μήνυμα ξεκίνησε από: w1red στις Μάρτιος 18, 2009, 03:57:19 μμ
-
Πιστεύετε θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα νέο τμήμα Ειδικής Αγωγής για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες όπως Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, Υπερκινητικότητα, Δυσλεξία; Στο τμήμα αυτό θα διδάσκουν οι δάσκαλοι-καθηγητές οι οποίοι έχουν την μεγαλύτερη παιδαγωγική κατάρτιση.
Πήρα ευκαιρία γ' αυτήν την δημοσκόπηση από ένα post του someone που λέει "Απλα να σου πω οτι εκτος απο τους ανευθυνους γονεις, υπάρχουν και γονεις που ευχονται να'χαν τη στηριξη μιας δασκαλας,... γονεις που πηγαινουν το παιδι στην ωρα του στο σχολειο, που ΘΕΛΟΥΝ να κλειδωνει η πορτα και μαλιστα καθονται απέξω κι έχουν το νου τους μεχρι να κλειδωσει ή πηγαινουν να ειδοποποιήσουν τον υπεύθυνο που την 'ξεχασε' ανοιχτη... Και τα παιδια τους μαλιστα αγχώνονται μην τυχον και αργησουν το πρωι... Δυστυχως όμως, μαλλον δεν ειμαστε πολλοι......" Μιλάει λοιπόν για τους γονείς και το γενικεύω στα παιδιά που είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους. Τα παιδιά που πιστεύω πως νοιώθουν ζημιωμένα από την σημερινή κατάσταση. Μήπως θα έπρεπε αντίθετα να δημιουργηθούν τμήματα με βάση την απόδοση των μαθητών; Θα μπορούσα να γράψω περισσότερα, αλλά δεν θα ήθελα να προκαταλάβω την συζήτηση. Σας παρακαλώ εκφράστε απόψεις όσο το δυνατόν ποιο κοντά στο θέμα.
-
μια γνωστη μου που εχει κανει μεταπτυχιακο ειδικης αγωγης κ διδασκει μου ειπε οτι περυσι στα επαλ υπηρχαν ειδικα τμηματα ειδικης αγωγης. θεωρω οτι αν τα απομονωναμε κ τα βαζαμε σε ξεχωριστη ταξη θα τους εκανε κακο. το θεμα ειναι να ειναι το ιδιο με τα αλλα παιδια κ οχι να τα θεωρουμε ιδιαιτερη περιπτωση. αυτο που κατα την αποψη μου θα ηταν το καλυτερο ειναι να δημιουργηθουν τμηματα ειδικης αγωγης κατι σαν ενισχυτικη διδασκαλια η ακομα καλυτερα κατι σαν το ολοημερο σχολειο του δημοτικου. εκει τα παιδια θα κανουν τα μαθηματα της επομενης μερας δουλευοντας πανω στις δικες τους αναγκες κ αποριες. κατι σαν εξατομικευμενη διδασκαλια. εκτος αυτου να υπαρχει μια εξτρα ωρα την ημερα οπου εκει θα προσπαθουν οι καταρτισμενοι εκπαιδευτικοι να λυσουν τα κενα τους
-
μια γνωστη μου που εχει κανει μεταπτυχιακο ειδικης αγωγης κ διδασκει μου ειπε οτι περυσι στα επαλ υπηρχαν ειδικα τμηματα ειδικης αγωγης. θεωρω οτι αν τα απομονωναμε κ τα βαζαμε σε ξεχωριστη ταξη θα τους εκανε κακο. το θεμα ειναι να ειναι το ιδιο με τα αλλα παιδια κ οχι να τα θεωρουμε ιδιαιτερη περιπτωση. αυτο που κατα την αποψη μου θα ηταν το καλυτερο ειναι να δημιουργηθουν τμηματα ειδικης αγωγης κατι σαν ενισχυτικη διδασκαλια η ακομα καλυτερα κατι σαν το ολοημερο σχολειο του δημοτικου. εκει τα παιδια θα κανουν τα μαθηματα της επομενης μερας δουλευοντας πανω στις δικες τους αναγκες κ αποριες. κατι σαν εξατομικευμενη διδασκαλια. εκτος αυτου να υπαρχει μια εξτρα ωρα την ημερα οπου εκει θα προσπαθουν οι καταρτισμενοι εκπαιδευτικοι να λυσουν τα κενα τους
συμφωνω ΑΠΟΛΥΤΑ !
-
Σϋμφωνα με τα παιδαγωγικά, πάντως, όπου δημιουργήθηκαν τμήματα με βάση την επίδοση (σύστημα Jena -Ιένα) ή το δείκτη νοημοσύνης (σύστημα Mannheim) δημιουργήθηκαν έντονα ψυχολογικά προβλήματα και συναισθήματα μειονεξίας και απόρριψης στα παιδιά με χαμηλή επίδοση ή δείκτη νοημοσύνης, γεγονός που δε συνέβαινε όταν αυτά τα παιδιά ήταν μέσα σε ανομοιογενείς τάξεις παρόλο που είχαν χαμηλότερη επίδοση από τους υπόλοιπους μαθητές.
-
Σαφεστατα αυτο που στο εξωτερικο ονομαζεται mixed ability classes εχει ως φιλοσοφια και ως πραξη αποδειχθεί ακατάλληλη και προ πολλου ξεπερασμενη (βλ. αυτοεκπληρουμενη προφητεια - οπου σε καταταξω, αυτο θα αποδειχθει ότι θα γίνει).
Η συγχρονη παιδαγωγικη μιλαει για inclusive education δηλαδη ενσωματωση ολων των παιδιων στην κανονικη τάξη (εκτος απο τις πολυ βαριες περιπτωσεις) με παραλληλα εξατομικευμενα προγραμματα, παραλληλες ενισχυτικές τάξεις, συνδιδασκαλίες, βοηθήματα, συνοδούς κ.λ.π.
-
Εγώ είμαι υπέρ του χωρισμού των τμημάτων ανάλογα με την επίδοση τοων μαθητών.
Οι καλοί θα προχωρούν περισσότερο στην ύλη, θα εμβαθύνουν σ' αυτή και θα λύνουν πολλές-πολλές ασκήσεις. Δεν θα καθυστερούν εξαιτίας των κενών των αδυνάτων.
Οι λιγότερο καλοί θα καλύψουν τα κενά τους και θα βελτιώσουν την απόδοσή τους. Δεν θα νιώθουν ότι δεν φτάνουν ή δεν προλαβαίνουν τους καλούς.
Δεν είναι θέμα ρατσισμού και κόμπλεξ, είναι θέμα αυτοεκτίμησης, αλληλοσεβασμού και παιδείας.
Εκτιμώ ότι ο εαυτός μου δεν είναι για μαθηματικά υψηλού επιπέδου. Πηγαίνω στο τμήμα των αδυνάτων, καλύπτω τα κενά μου και, συγχρόνως, αφήνω τους καλούς συμμαθητές μου να προχωρήσουν χωρίς να έχουν εμένα να τους καθυστερώ.
Έτσι, νομίζω, ότι θα έπρεπε να είναι τα πράγματα.
Στο σχολείο μιας φίλης μου προσπάθησαν να το κάνουν πράξη, αλλά τα παιδιά αντέδρασαν πίσω από τη λέξη "ρατσισμός"...
Υ. Γ: Να συμπληρώσω ότι μιλάω για μαθήματα κατεύθυνσης...
-
Aγαπητη συναδέλφισσα αν με βαση καποια αξιολογηση κατέτασσαν τους εκπαιδευτικους αντιστοιχα σε καλούς μέτριους και κακους και τους προτειναν να πάρουν τ'αντιστοιχα τμηματα θα ηταν καλο ως προς τη ψυχολογια σου? ;)
Το ιδιο πιστευω οτι θα ενιωθαν τα παιδια που μπαινουν στα αντιστοιχα τμηματα, οι οικογενειες τους και ενα ολοκληρο συστημα που θεωρει τη σχολικη επιδοση πρωτευον ζητουμενο και αδιαφορει για τη ψυχοκοινωνικη κατασταση του καθε παιδιου.
Και μη ξεχναμε οτι αυτη την κατηγοριοποιηση δεν ειναι δυνατον να τη δεχτει μια παιδικη ή εφηβική ψυχη απο τη στιγμη που υπάρχουν οι ψυχολογικες παραμετροι. Και, τέλος, το ψυχοκοινωνικο και το γνωστικο κομματι του παιδιου ειναι στενα συνδεδεμενο. Τα παιδια που νιωθουν καλα με τον εαυτο τους, εχουν και υψηλο αυτοσυναισθημα αρα και καλυτερες επιδοσεις. Η τραυματισμενη ψυχολογια οδηγει και σε χαμηλη σχολικη επιδοση
-
Συμφωνώ απόλυτα με την kellykou για την αυτοεκπληρούμενη προφητεία, το βλέπω στην πράξη καθημερινά. Ας μην ξεχνάμε ότι ανάμεσα στους στόχους του σχολείου είναι και η ομαλή κοινωνικοποίηση των μαθητών. Μερικές φορές θυσιάζουμε τα πάντα στο βωμό της γνώσης (για να μην πω της παπαγαλίας των πανελληνίων) και ξεχνάμε ότι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του υπουργείου για το αντίθετο, στόχος μας είναι να βγάλουμε Ανθρώπους, με το Α κεφαλαίο. Και ας ξεκολλήσουμε επιτέλους με αυτό το φετιχισμό της ύλης. Ας διδάξουμε λιγότερα σε ένα σχολείο που οι μαθητές θα μαθαίνουν πως να μαθαίνουν αυτά που οι ίδιοι θέλουν να μαθαίνουν με βάση τα δικά τους κριτήρια και όχι τα δικά μας.
-
Αξιαγάπητη kellykou, πιστεύεις πως παιδιά που θέλουν αισθητά περισσότερο χρόνο για να τα καταφέρουν νοιώθουν καλά με τον εαυτό τους; Έρευνες έχουν δείξει πως φτωχοί οι οποίοι μένουν πολύ κοντά σε πάμπλουτους ανθρώπους, έχουν αισθητά μικρότερο μέσο όρο ζωής από φτωχούς που ζουν ανάμεσα σε φτωχούς. Η διαφορά εντοπίζεται στην ψυχολογία. Όταν έχει κάποιον πάμπλουτο δίπλα του, τότε και ο μικρομεσαίος, νοιώθει φτωχαδάκι. Αλήθεια το έχετε νοιώσει ποτέ αυτό όταν ένα αμάξι των 300,000 ευρώ σας προσπερνάει; Όταν ένα παιδί λοιπόν βλέπει πως ανήκει στα 5-6 άτομα από τα 25-30 τα οποία έχουν μόνιμα μια απορία και τελικά ντρέπονται να ρωτάνε συνέχεια, τελικά τα παρατάνε, αδιαφορούν, μιλάνε για κάτι άσχετο. Το να βρίσκονται σε μικτές τάξεις, δεν τους κάνουν να νοιώθουν πλούσιοι, αλλά ακόμα φτωχότεροι!
-
Τα επιπλέον μαθήματα στο τέλος του σχολείου βοηθάνε, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα. Την επόμενη μέρα, για άλλη μια φορά θα περάσουν 45 λεπτά σύγχυσης, ημιμάθειας και αποριών. Όσον αφορά την αυτοεκπληρούμενη προφητεία, πόσο πιστεύει κάποιος καθηγητής πως θα βοηθήσει έναν μαθητή με δυσκολία να βελτιωθεί, αλλά παράλληλα θα βοηθήσει και τον συνεπή με τις υποχρεώσεις του, μαθητή ο οποίος τα καταφέρνει; Πόσοι καθηγητές το καταφέρνουν; Πόσοι τα παρατάνε και επικεντρώνονται στους "μέτριους-καλούς" μαθητές; Πόσοι παρατάνε τους "καλούς" και από ευαισθησία ασχολούνται μόνο με τους "αδύναμους"; Και όταν μιλάμε για μαθησιακές δυσκολίες, πιστεύω πως πρέπει να έχεις ειδίκευση, να γνωρίζεις πως να βοηθήσεις στην κατάκτηση των στόχων και πως δεν μπορούμε όλοι μας να τα καταφέρουμε.
-
Γράφεις πως "αυτη την κατηγοριοποιηση δεν ειναι δυνατον να τη δεχτει μια παιδικη ή εφηβική ψυχη απο τη στιγμη που υπάρχουν οι ψυχολογικες παραμετροι.". Πιστεύεις πως δεν υπάρχει ήδη κατηγοριοποίηση; Πίστευα πως τα ακριβά αμάξια, απλά είναι ποιο γρήγορα από τα καθημερινά. Όταν όμως οδήγησα κάποιο, τότε δεν σου κρύβω πως σοκαρίστικα και το ωραίο αμαξάκι μου το ένοιωθα κουβά. Στην πράξη; Τι μπορείς να κάνεις στην πράξη για να πετύχεις σε ένα μικτό τμήμα να καλύπτεις τα κενά των "αδύνατων" μαθητών αλλά και να εμβαθύνεις στην ύλη, αλλά και να την προχωρήσεις για τους "δυνατούς" μαθητές, όπως πολύ σωστά θέτει η bikini; Όταν καλύπτεις τις βασικές γνώσεις, και προσπαθείς μόνο για αυτό, τότε όλοι οι μαθητές νοιώθουν πως τα έχουν καταφέρει σχετικά καλά. Όταν εμβαθύνεις στον ίδιο χρόνο και παίρνεις δύσκολες διαδρομές και προεκτάσεις, τα παιδιά που χρειάζονται χρόνο, καταλαβαίνουν πως ποτέ "δεν θα μάθουν όσα πρέπει" και έχουν μεγάλο πρόβλημα.
-
Elrana, μήπως στόχος μας είναι να βγάλουμε και άτομα με κριτική σκέψη; Άτομα που δεν μαθαίνουν μόνο τα βασικά, αλλά εμβαθύνουν; Δεν μαθαίνουν μηχανικά να δίνουν μια απάντηση, αλλά καταλαβαίνουν το τι λένε και για ποιο λόγο; Πως ακριβώς θα τα πετύχω όλα αυτά, εγώ ο "ανειδίκευτος" εκπαιδευτικός μέσα σε ένα μικτό τμήμα, με όλα τα παιδιά; Γνωρίζεις πολλούς που το κάνουν αυτό; Εγώ προσωπικά κανέναν. (Ούτε εγώ τα καταφέρνω)
-
να ρωτησω κατι βρε παιδια: στη κοινωνια που ζουμε, εχουμε ολοι τον ιδιο δεικτη νοημοσυνης και ευφυιας?
μηπως να χωριστουμε και μεις σε "ομαδες"?
σοβαρα μιλαμε τωρα? η σχολικη ταξη δεν ειναι μια μικρογρογραφια της κοινωνιας μας με
καλους,κακους,ελληνες,ξενους,αγορια,κοριτσια,ωριμα,ανωριμα,επιδεκτικα μαθησεως,ανεπιδεκτα μαθησεως,,αστερια,λιγο μεγαλυτερους,λιγο μικροτερους,κακομαθημενους,καλομαθημενους,τεμπελήδες,εργατικους,πλουσιους,φτωχους ,ειλικρινεις,ψευτες,σοβαρους,πλακατζιδες,με προβληματα ψυχολογικα,χωρις προβληματα ψυχολογικα,με ανεση στην επικοινωνια, χωρις ανεση στην επικοινωνια,ευστροφους,αργοστροφους,καλα ντυμενους,φτωχα ντυμενους,εσωστρεφεις,εξωστρεφεις κλπ κλπ
μηπως να τους ομαδοποιησουμε κατα κατηγορια? θα διοριστουμε ολοι τοτε να΄σται σιγουροι αφου οι ταξεις θα υπερδιπλασιαστουν!
"για Λακεδαιμονιους θα μιλαμε τωρα?"
-
η αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι εν μέρει μύθος γιατί όσο και αν θέλει κάποιος, όσο και αν πιστεύουν σε αυτόν οι δάσκαλοι και οι γονείς του, όταν ο πήχυς είναι ψηλότερα από τις δυνατότητές του ποτέ δεν θα καταφέρει να τον ξεπεράσει.
το πρώτο λοιπόν είναι να δούμε πώς τους μαθησιακούς στόχους τους προσαρμόζουμε και σε κάθε μαθητή ξεχωριστά. Φυσικά στην πράξη αυτό είναι πολύ δύσκολο και δυσκολεύει ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι τα προϋπάρχοντα κενά δημιουργούν χρόνο με το χρόνο ένα ανυπέρβλητο τείχος.
Αν όμως οι διορθωτικές κινήσεις δεν είναι χρονικά σύμφωνες με την παρουσίαση των αδυναμιών και των κενών, τότε τον χάσαμε το μαθητή. Ο διαχωρισμός λοιπόν των μαθητών στο λύκειο δεν έρχεται ουσιαστικά να διορθώσει το πρόβλημα.
Η γνώμη μου είναι τα 20μελή τμήματα, η 55΄διδακτική ώρα και η μεγαλύτερη επαγρύπνηση και έγκαιρη παρέμβαση από πλευράς μας μπορούν να βοηθήσουν ώστε να εξομαλυνθούν οι ακραίες διαφορές μέσα στην τάξη.
-
Συμφωνώ με τον Μάρκο. Το σχολείο είναι η μικρογραφία της κοινωνίας. Πρέπει να βελτιωθούν πολλά στην παιδεία, τα βιβλία να είναι κατανοητά, να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη, να υπάρχει πρόσθετη διδακτική στήριξη-οργανωμένη και πολλά άλλα. Όλα αυτά όμως χρειάζονται χρήματα.. :(
-
θυμίζω ότι ο χωρισμός των μαθητών σε τμήματα ανάλογα με το επίπεδό των μαθητών είχε εφαρμοστεί πριν κάτι χρονάκια στα αγγλικά και απέτυχε παταγωδώς..
η δημιουργία ξεχωριστών τμημάτων δεν έχει κανένα παιδαγωγικό έρεισμα ..είναι καθαρά χρησιμοθηρικό.. να προχωρήσουν οι καλύτεροι και να μην τους στέκονται εμπόδιο οι αδύνατοι μαθητές..
εξάλλου, μέσα σε μια ανομοιογενή τάξη μπορεί να υπάρξει και το κίνητρο για μεγαλύτερη προσπάθεια..''να φτάσω τον άλλο'' τελος πάντων!!
-
αμ, ετσι εξηγειται! λεω και γω? τοσα παιδαγωγικα διαβασαμε για τον ασεπ, τιποτα δεν μας εμεινε?!! και μιλαμε για μη ανομοιογενεις ταξεις....
ειναι για να διοριστουν οι της ειδικης αγωγης!!! γαιυτο εχει μεγαλο ποσοστο στη ψηφοφορια.
sharon, ουτε χρησιμοθηρικο ειναι τελικα. θεμα βολεματος δικο μας ειναι.....
σου λεει,ενας πονηρα σκεπτομενος, τωρα που κανω το σεμιναριο ειδικης αγωγης, πως ετσι? να μη διοριστω?! αρα : ειδικες ταξεις.
-
Παράλληλη στήριξη ολέ! Και ο ειδικής διορίζεται και το παιδί υποστηρίζεται και το τμήμα προχωράει και ο εκπαιδευτικός της τάξης επιτέλους έχει βοήθεια.
-
να ρωτησω κατι βρε παιδια: στη κοινωνια που ζουμε, εχουμε ολοι τον ιδιο δεικτη νοημοσυνης και ευφυιας?
μηπως να χωριστουμε και μεις σε "ομαδες"?
σοβαρα μιλαμε τωρα? η σχολικη ταξη δεν ειναι μια μικρογρογραφια της κοινωνιας μας με
καλους,κακους,ελληνες,ξενους,αγορια,κοριτσια,ωριμα,ανωριμα,επιδεκτικα μαθησεως,ανεπιδεκτα μαθησεως,,αστερια,λιγο μεγαλυτερους,λιγο μικροτερους,κακομαθημενους,καλομαθημενους,τεμπελήδες,εργατικους,πλουσιους,φτωχους ,ειλικρινεις,ψευτες,σοβαρους,πλακατζιδες,με προβληματα ψυχολογικα,χωρις προβληματα ψυχολογικα,με ανεση στην επικοινωνια, χωρις ανεση στην επικοινωνια,ευστροφους,αργοστροφους,καλα ντυμενους,φτωχα ντυμενους,εσωστρεφεις,εξωστρεφεις κλπ κλπ
μηπως να τους ομαδοποιησουμε κατα κατηγορια? θα διοριστουμε ολοι τοτε να΄σται σιγουροι αφου οι ταξεις θα υπερδιπλασιαστουν!
"για Λακεδαιμονιους θα μιλαμε τωρα?"
με καλυψες τελειως! ειναι ακριβως οπως τα λες...
-
Πρώτον: υπάρχουν άριστοι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, όπως και πολύ καλοί και μέτριοι και κακοί. Άρα το θέμα, επί της ουσίας, δεν είναι ο διαχωρισμός με κριτήριο τις μαθησιακές δυσκολίες, αλλά με βάση την απόδοση. Αν, όμως, οι μαθητές χωριστούν σε τμήματα ανάλογα με την απόδοση (μάλλον την επίδοση), ώστε να προχωρούν πιο γρήγορα οι καλοί και να κάνουν ό,τι μπορούν οι υπόλοιποι, αποκλείεται η κινητικότητα μεταξύ αυτών των τμημάτων, αφού αυτομάτως αίρεται η όποια πιθανότητα υπάρχει να γίνει ένας μέτριος μαθητής καλός και ένας κακός μέτριος. Και να υπάρξει, δηλαδή, βελτίωση, δε θα είναι πλέον δυνατό να αλλάξει ο μαθητής τμήμα, αφού το "ανώτερο" τμήμα (λόγω του διαχωρισμού) θα είναι πολύ πιο μπροστά. Ουσιαστικά, λοιπόν, "καταδικάζεται" ο μαθητής από μικρή ηλικία να ανήκει σε μια κατηγορία από την οποία πολύ δύσκολα μπορεί να ξεφύγει.
Δεύτερον: δε σας έχουν τύχει ευφυείς μαθητές, χωρίς μαθησιακές δυσκολίες, που να έχουν πολύ κακή απόδοση; Αυτούς σε ποιο τμήμα θα τους βάλουμε; Στο ανώτερο; Μα τότε το κριτήριο δεν είναι η επίδοση, αλλά η ευφυία. Στο κατώτερο; Τότε είναι που δεν υπάρχει πιθανότητα να αναδείξουν τις ικανότητές τους.
Τρίτον: το σχολείο δεν έχει (ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε να έχει) ως μόνο στόχο τη μάθηση. Και δεν ξέρω, τελικά, τι είναι σημαντικότερο: ένας άριστος μαθητής, για παράδειγμα, με απαράδεκτη συμπεριφορά ή ένας μέτριος ή κακός μαθητής, που είναι, όμως, ευγενής, δοτικός, συνεργάσιμος κ.λπ.. Η μεικτή τάξη δεν παρέχει δυνατότητες να γίνουν καλύτεροι μόνο οι κακοί μαθητές, αλλά και οι άριστοι.
Με λίγα λόγια, ο διαχωρισμός είναι και πρακτικά ανέφικτος και εσφαλμένη επιλογή, ειδικά όταν ως κοινή αξίωση προβάλλονται οι ίσες ευκαιρίες...
-
μα τι συζηταμε τωρα?!!
εχει δοκιμαστει αυτο το συστημα και εχει αποτυχει παταγωδως!
καλα δεν διαβασατε παιδαγωγικα πριν δωσετε για ασεπ? μαλλον οχι! γιαυτο σας φανηκαν δυσκολες και πονηρες οι ερωτησεις ενω ηταν γελειοδεστατες! (χιουμορ κανω)
εμ,ολα εχουν την εξηγηση τους εκτος απο τις ορθες απαντησεις στα θεματα που εδωσε ο ασεπ,οι οποιες δεν εξηγουνται με τιποτα!
-
εμ,ολα εχουν την εξηγηση τους εκτος απο τις ορθες απαντησεις στα θεματα που εδωσε ο ασεπ,οι οποιες δεν εξηγουνται με τιποτα!
:D :D :D :D :D
-
Συμφωνώ με rozy4 και vicsk. (είσαι καινούρια στο φορουμ; -καλώς ήρθες!)
Αν μειώνονταν τα μαθήματα και οι ώρες γίνονταν 55λεπτες (βλέπε Φιλανδία), οι περισσότεροι μαθητές θα ανταπεξέρχονταν μια χαρά πιστεύω στα μαθήματα.
Εϊμαι φιλολογος αλλά στο σχολείο ήμουν πολύ καλή και στα μαθηματικά. πώς; με φροντιστήριο! στο σχολείο δεν καταλάβαινα τίποτα. και πώς να καταλάβω όταν σ' ένα μάθημα 35λεπτο κάναμε πχ την αριθμητική πρόοδο και την επόμενη μέρα αμέσως προχωρούσαμε στη γεωμετρική! Το ίδιο συμβαίνει και σε όλα τα μαθήματα. Οπότε πώς να μην υπάρχουν κενά και προβλήματα στην επίδοση κι από μαθητές που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τη νοημοσύνη τους;
-
Συμφωνώ με rozy4 και vicsk. (είσαι καινούρια στο φορουμ; -καλώς ήρθες!)
Olgalia σ' ευχαριστώ. Καλώς σας βρήκα.
Α, και βρίσκω την πρότασή σου για μείωση των διδακτικών ωρών και αύξηση της διάρκειάς τους πολύ ενδιαφέρουσα.
-
Αν ίσχυε ο χωρισμός τμημάτων με βάση την επίδοση, πολλοί συμμαθητές μου που τώρα είναι βοηθοί και λέκτορες σε πανεπιστήμια, δεν έπρεπε ούτε καν να μπουν στο πανεπιστήμιο, αφού οι βαθμοί τους στο σχολέιο ήταν χαμηλοί, αλλά φόρτσαραν στην τρίτη λυκείου και πέρασαν στο πανεπιστήμιο και διέπρεψαν πραγματικά.
Επίσης, θεωρώ ότι είναι πολύ ρατσιστικό ένα τέτοιο μέτρο, καθώς δημιουργεί μία ελίτ μαθητών που θα είναι και οι ευνοούμενοι των εκπαιδευτικ΄ν (δες αυτοεκπληρούμενη) και μια άλλη ομάδα μαθητών που θα είναι οι "κακοί", οι "χαζοί", οι "άχρηστοι"
-
Έχουμε εξασφαλίσει ένα σωστό σύστημα αξιολόγησης, για να μπορέσουμε να ταξινομήσουμε τα παιδιά με βάση την επίδοση; Γιατί δεν νομίζω ότι οι βαθμοί λένε κάτι προς το παρόν. Εξάλλου, η αξιολόγηση υποτίθεται ότι έχει ως στόχο την βελτίωση των παιδιών, όχι την "ταμπελίτσα". Όσο για την κριτική σκέψη, νομίζω ότι τα ανομοιογενή τμήματα είναι πολύ καλύτερα, γιατί δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά να έρθουν σε επαφή με άτομα τα οποία είναι διαφορετικά από αυτά, σε προτιμήσεις, γούστα, στύλ και κατά συνέπεια με πολλές και διαφορετικές απόψεις.
Νομίζω ότι οι μόνοι οι οποίοι ευνοούνται από τα ομοιογενή τμήματα είμαστε εμείς οι καθηγητάδες. Έτσι δεν θα χρειάζεται να σπάω το κεφάλι μου πώς στην ευχή σε μια ώρα θα καταφέρω να καλύψω τα κενά των "κακών" μαθητών, αλλά να μην αφήσω τους "καλούς" να βαρεθουν. Θα κάνει τη ζωή μου πιο εύκολη, αλήθεια είναι, αλλά το σχολείο υπάρχει για το καλό των παιδιών, όχι για το καλό το δικο μου. ;D
Μικρά τμήματα, μεγαλύτερες ώρες, όπως ειπέ η olgalia και μείωση της ύλης στα απαραίτητα. Να μάθουμε τους μαθητές μας να μαθαίνουν και να τους κάνουμε να θέλουν να μάθουν, όχι να τους φορτώνουμε τα κεφάλια με ένα σωρό ασύνδετες λεπτομέρειες, τις οποίες σε ένα χρόνο το πολύ θα τις έχουν ξεχάσει.
-
Μάλλον κανείς δεν διάβασε τα μηνύματα μου, ίσως επειδή ήταν μεγάλα. Μιας και δεν πήρα καμία απάντηση σ' αυτά, θα συνεχίσω να κάνω τον "δικηγόρο του διαβόλου", αν και η ψηφοφορία δείχνει πως οι περισσότεροι είναι υπέρ. Ρωτάω λοιπόν, μπόρεσε κάποιος από εσάς σε τμήμα 25 μαθητών να πετύχει τους στόχους αυτούς; Στην πράξη θα ήθελα να μάθω τι κάνετε, δεν δίνουμε ΑΣΕΠ αυτήν την στιγμή. Τις παιδαγωγικά ορθές απαντήσεις τις γνωρίζω.
-
Ρωτάω λοιπόν, μπόρεσε κάποιος από εσάς σε τμήμα 25 μαθητών να πετύχει τους στόχους αυτούς; Στην πράξη θα ήθελα να μάθω τι κάνετε, δεν δίνουμε ΑΣΕΠ αυτήν την στιγμή. Τις παιδαγωγικά ορθές απαντήσεις τις γνωρίζω.
Νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι πως απαιτούνται μικρότερα τμήματα!!!
-
Μάλλον κανείς δεν διάβασε τα μηνύματα μου, ίσως επειδή ήταν μεγάλα. Μιας και δεν πήρα καμία απάντηση σ' αυτά, θα συνεχίσω να κάνω τον "δικηγόρο του διαβόλου", αν και η ψηφοφορία δείχνει πως οι περισσότεροι είναι υπέρ. Ρωτάω λοιπόν, μπόρεσε κάποιος από εσάς σε τμήμα 25 μαθητών να πετύχει τους στόχους αυτούς; Στην πράξη θα ήθελα να μάθω τι κάνετε, δεν δίνουμε ΑΣΕΠ αυτήν την στιγμή. Τις παιδαγωγικά ορθές απαντήσεις τις γνωρίζω.
δεν εχω δουλεψει στην ταξη αρα μπορει να μιλαω εκ του ασφαλους. ειμαι σιγουρη οτι στην πραξη θα ειναι παααρα πολυ δυσκολο. αυτο ομως δε σημαινει οτι πρεπει να μπαινουν ταμπελες στα παιδια. αρκετες ταμπελες αποκτα ο καθενας μας μετα την ενηλικιωση του. δεν χρειαζεται να εχουν κ τα παιδακια.κ ποσες φορες αληθεια εχουμε δει παιδια που δεν ειναι καλοι μαθητες, κανοντας παρεα με καλυτερους συμμαθητες να γινονται κ αυτοι καλυτεροι? το παν ειναι το κινητρο. κ σε μια ταξη χαμηλου επιπεδου δεν θα εχουν το κινητρο να γινουν καλυτεροι. για παραδειγμα ενας μαθητης του 13 μεσα σε μια ταξη που εχει μεσο ορο 16, ξερει οτι υπαρχουν πολλοι καλυτεροι του κ ισως αποκτησει κινητρο να παει πιο ψηλα. αν ομως ο ιδιος μαθητης ειναι σε μια ταξη που ο μεσος ορος ειναι το 10 τοτε θα νιωθει οτι ειναι ο καλυτερος κ δεν χρειαζεται να προσπαθησει αλλο. οταν τον εχει καταταξει ήδη το συστημα σε μια ταξη με "κακους" μαθητες γιατι να προσπαθησει αφου ξερει την καταληξη του? κ πιστευω οτι ο πραγματικα καλος μαθητης θα ειναι παντα στο επιπεδο που πρεπει ασχετα με το σχολειο.
-
Μάλλον κανείς δεν διάβασε τα μηνύματα μου, ίσως επειδή ήταν μεγάλα. Μιας και δεν πήρα καμία απάντηση σ' αυτά, θα συνεχίσω να κάνω τον "δικηγόρο του διαβόλου", αν και η ψηφοφορία δείχνει πως οι περισσότεροι είναι υπέρ. Ρωτάω λοιπόν, μπόρεσε κάποιος από εσάς σε τμήμα 25 μαθητών να πετύχει τους στόχους αυτούς; Στην πράξη θα ήθελα να μάθω τι κάνετε, δεν δίνουμε ΑΣΕΠ αυτήν την στιγμή. Τις παιδαγωγικά ορθές απαντήσεις τις γνωρίζω.
Ναι. Όχι στην εντέλεια, όχι με όλους τους μαθητές, όχι με όλους τους στόχους που έθεσα στην αρχή, αλλά ναι, κάποιους από αυτους τους στόχους αισθάνομαι ότι τους έχω πετύχει σε 28άρι τμήμα. Όπως ξέρω ότι πέτυχαν κάποιους στόχους τους οι δάσκαλοι μου, τουλάχιστον όσον αφορά εμένα και μερικούς συμμαθητές μου, πριν από καμια 15αριά χρόνια με 35άρια, εντελώς ανομοιογενή, τμήματα. Θεωρώ ότι σε μικρότερα τμήματα, με πολύ λιγότερη ύλη (επιμένω πάρα πολύ σε αυτό, η ύλη των φιλολογικών μαθημάτων είναι τεράστια και δεν επιτρέπει ούτε στα καλύτερα των τμημάτων να εμβαθύνεις), θα μπορούσα να κάνω πολύ καλύτερη δουλειά, γιατί θα μπορούσα να αφιερώσω πολύ περισσότερο χρόνο σε κάθε μαθητή ξεχωριστά.
Α, και να υπενθυμίσω ότι και η αριθμητική αξιολόγηση θεωρείται "ταμπελοποίηση" και ότι εγώ τουλάχιστον είμαι υπέρ της περιγραφικής αξιολόγησης.
-
Είναι ψευδαίσθηση πως θα μπορέσει να υπάρξει τάξη τελείως ομοιογενής. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους και αυτό είναι το ενδιαφέρον στη δουλειά μας. Επίσης τα παιδιά εξελίσσονται.
Όπως έγραψαν και άλλοι συνάδελφοι αυτά τα συστήματα έχουν ήδη εφαρμοστεί και έδειξαν στην πράξη ότι το μόνο που διαφοροποιείται είναιι οι προσδοκίες του εκπαιδευτικού. Το σύγχρονο σχολείο μιλάει για συνεκπάιδευση.
Η προσωπική μου εμπειρία είναι η εξής: όταν πρωτοδιορίστηκα ανέλαβα μια α΄τάξη 22 παιδιών (είμαι δασκάλα) εξαιρετικά ανομοιογενή. Αναγκαζόμουν να μένω στα διαλέιμματα για να βοηθώ τα παιδιά που ήθελαν επιπλέον διδασκαλία. Έφτιαχνα διαφορετικό υλικό για διαφορετικές ανάγκες. Δε θεωρούσα τίποτα δεδομένο. Θεωρούσα αυτονόητο ότι πρέπει να μαθαίνουν στο σχολείο και όχι στο σπίτι... Είχα αυτή την τάξη για 3 χρόνια. Σήμερα όλα αυτά τα παιδιά (εκτός από 3 που είχαν ιδιαίτερα προβλήματα ) είναι φοιτητές...
-
Elranna το ερώτημα είναι. Μήπως αν ήσουν σε τάξη με μεγαλύτερη ομοιογένεια θα μπορούσες να βοηθήσεις περισσότερο και τα παιδιά που δεν τα πήγαν καλά, αλλά και να δώσεις περισσότερα, στα παιδιά που φρόντιζαν που προσπαθούσαν στο σπίτι; smev δεν είπε κανείς πως τα παιδιά τα βγάζουμε με καρμπόν, οπότε όλοι μας θεωρούμε δεδομένο πως είναι διαφορετικά. Το θέμα είναι πόσο διαφορετικά. Αν εξελίσσονται θα μπορούσαν μέσα στην χρονιά να αλλάξουν επίπεδο. Η ύλη μπορεί να πηγαίνει παράλληλα, ο τρόπος διδασκαλίας είναι αυτός που θα αλλάζει ανά τμήμα. Τα συστήματα που εφαρμόστηκαν στις ξένες γλώσσες, ήταν για κλάματα. Όλα τα παιδιά ακόμη και τώρα, επιλέγουν το "εύκολο επίπεδο", για να έχουν καλύτερους βαθμούς. Που ακριβώς όμως έχουν αποτύχει;Επίσης smev, πιστεύεις πως αν το τμήμα σου ήταν περισσότερο ομοιογενές, τα παιδιά δεν θα περνούσαν σε ΤΕΙ ή Πανεπιστήμιο; Πιστεύεις πως θα τα πήγαιναν χειρότερα;
-
Μάλλον κανείς δεν διάβασε τα μηνύματα μου, ίσως επειδή ήταν μεγάλα. Μιας και δεν πήρα καμία απάντηση σ' αυτά, θα συνεχίσω να κάνω τον "δικηγόρο του διαβόλου", αν και η ψηφοφορία δείχνει πως οι περισσότεροι είναι υπέρ. Ρωτάω λοιπόν, μπόρεσε κάποιος από εσάς σε τμήμα 25 μαθητών να πετύχει τους στόχους αυτούς; Στην πράξη θα ήθελα να μάθω τι κάνετε, δεν δίνουμε ΑΣΕΠ αυτήν την στιγμή. Τις παιδαγωγικά ορθές απαντήσεις τις γνωρίζω.
Α, και να υπενθυμίσω ότι και η αριθμητική αξιολόγηση θεωρείται "ταμπελοποίηση" και ότι εγώ τουλάχιστον είμαι υπέρ της περιγραφικής αξιολόγησης.
εγω ειμαι υπερ της καταργησης της βαθμολογησης. δεν θελω ουτε την περιγραφικη 1ο γιατι πιστευω οτι δεν ειμαι ικανος να κρινω και να εκτιμησω τις ικανοτητες,δεξιοτητες και γνωστικο υποβαθρο του μαθητη, επομενως υπαρχει ο κινδυνος να μην ειμαι σωστος και να δημιουργησω ψυχικα τραυματα στο παιδι και 2ο βαριεμαι να σκεπτομαι και να γραφω.
-
Η πιθανότητα να κάνουμε λάθος σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας υπάρχει. Δεν σταματάμε να ζούμε. Τώρα το που αποσκοπεί η αξιολόγηση στα σχολεία; Το θέμα είναι τεράστιο. Αλλά είμαστε έτοιμοι για ένα σχολείο χωρίς αξιολόγηση; Ποια θα ήταν το κριτήριο για να το τελειώσεις; Είμαστε έτοιμοι για ένα σχολείο χωρίς απουσίες;
-
Στον κόσμο που ζω ταμπέλες έχουμε όλοι και όλοι μας βαθμολογούν περιγραφικά συνήθως, οι άγνωστοι που μας βλέπουν στον δρόμο, οι γνωστοί που μας γνωρίζουν, το ταίρι μας, τα παιδιά μας. Οπότε δεν κατάλαβα τι ακριβώς προσπαθούμε να αποφύγουμε. (είμαι και εγώ υπέρ της περιγραφικής αξιολόγησης, μέσω αυτής, πάλι θα μπορούσαμε να κάνουμε ξεχωριστά τμήματα).Οι μαθητές που δεν τα καταφέρνουν ή δυσκολεύονται έχουν από τώρα ταμπέλα. Αν δεν κάνουμε κάτι για να πάρουν την μεγαλύτερη βοήθεια, δεν πρόκειται με ένα μαγικό χεράκι να την εξαφανίσουμε. Το γνωρίζετε πως η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς ντρέπονται να εκφράσουν απορία, για να μην τους κοροϊδέψουν; Άντε αυτοί κρύβονται πίσω από τα δάχτυλο τους, εσείς; Δεν θα ήταν ποιο εύκολο για εμάς να τους βοηθήσουμε, αν βρισκόταν σε ένα τμήμα όπου οι "¨προφανείς απορίες" έπεφταν βροχή, χωρίς ενδοιασμούς;
-
Μου αρέσουν τα "απαιτητικά" τμήματα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, ίσως είναι επειδή βλέπω εμφανή και μεγαλύτερη βελτίωση μέσα στην χρονιά. Αλλά με ρίχνει ψυχολογικά όταν εξηγώ στους υπόλοιπους ασκήσεις που κάποιοι προσπάθησαν με τόσο κόπο και έφεραν έτοιμες, όταν υπενθυμίζω για 3η φορά το θεωρητικό υπόβαθρο, επειδή κάποιοι δεν ασχολήθηκαν με αυτό. Τότε νοιώθω ένοχος. Εσείς;
-
Με το τελευταίο σουμήνυμα με μπέρδεψεις w1red . Από τον τίτλο του θέματος βλέπω για μαθησιακές δυσκολίες και απόδοση. Αρχικά είναι 2 τελείως διαφορετικά πράγματα. Οι Μ.Δ. μπορούν να επηρεάζουν ΚΑΙ αυτές την απόδοση. ΑΛΛΑ δεν είναι οι μόνες που επηρεάζουν την απόδοση και είναι πολύ μεγάλο λάθος να μαζέψουμε σε ένα τμήμα όλα τα παιδιά που έχουν Μ.Δ. γιατί εξαιτίας των "προβλημάτων" τους (δεν μου αρέσει αυτός ο όρος) έχουν και χαμηλή απόδοση και καθυστερούν τους υπόλοιπους και ταυτόχρονα δυσκολεύουν και τον εκπαιδευτικό που πρέπει να βάλει τη φαντασία του να δουλέψει ώστε να βρει τρόπο να παρακάμψει τα "προβλήματα".
Από την άλλη έχουμε τα παιδιά που για κάποιο άλλο λόγο δεν αποδίδουν στο σχολείο. Αυτά τα παιδιά πρέπει επίσης να προσεγγιστούν με άλλο τρόπο από τον εκπαιδευτικό, έτσι ώστε να δουν αλλιως το μάθημα, το σχολείο κλπ και να αλλάξει η στάση τους. Η πιο έυκολη λύση είναι να τα πάρουμε και να τα απομονώσουμε σε ένα άλλο τμήμα και να δουλεύουμε με τα "καλά" παιδιά που θα προχωρούνε.
Και φτάνω τώρα στο σημέιο που με μπέρδεψες, το αν κάποιοι δεν διαβάζουν, το αν κάνουν τις ασκήσεις στα φροντιστήρια, το αν εσένα σου γίνεται πιο δύσκολη η σουλειά σου γι΄αυτούς τους λόγους, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δικαιολογία για να ετικετοποιηθεί μαθητής ως "χαμηλής απόδοσης". Μήπως τελικά είναι και λάθος του εκπαιδευτικού; Μήπως ο τρόπος που κάνει το μάθημα είναι τέτοιος που τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν; Μήπως δεν ξέρει πώς να πλησια΄σει τα παιδιά; Μήπως δεν το έχει ο ίδιος μέσα του; Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα εκπαιδευτικών που δεν μπορούν να διδάξουν, γιατί η διδασκαλία πέρα από γνώσεις, είναι ΚΥΡΙΩΣ ταλέντο. Πόσα παιδιά "κακοί" μαθητές όταν άλλαξαν δάσκαλο έγιναν "καλοί"; Και κυριότερο παράδειγμα εγώ (για να ευλογήσω και τα γένια μου). Σε κάποια τάξη στη χημέια, λόγο του ΄δασκάλου (γιατί όλοι δάσκαλοι είμαστε σε όλες τις βαθμίδες) δεν μπορούσα να πα΄ρω πάνω από 15. Την επόμενη χρονιά, όμως, με άλλο δάσκαλο που μου έδωσε να καταλάβω τι είναι η χημεία, δεν έπεφτα κάτω από 19 και έτσι συνέχισα μέχρι τέλος. Το ίδιο και στο πανεπιστήμιο όπου δεν μπορούσα τις ψυχολογίες και τις κοινωνιολογίες και τελικά έκανα 2 μεταπτυχιακά με ψυχολογικό θέμα και κάνω διδακτορικο στην κοινωνιολογία! Έπρεπε να έιμαι σε ξεχωριστή τάξη που θα πηγαίνει πιο αργά; Θα το έχανα το τρένο!!! Και σίγουρα όλοι μα όλοι έχουν αντίστοιχα παραδείγματα να παραθέσουν....
-
Συμφωνώ με την προλαλήσασα και, ναι, έχω κι εγώ αντίστοιχα παραδείγματα υπόψη μου.
-
Σε μπερδεύω επειδή νομίζεις πως έχω συγκεκριμένη άποψη επί του θέματος. Δεν έχω, έχω μόνο σκέψεις υπέρ και των τριών επιλογών. Απλά θέλω να φωτίσω όλες τις οπτικές γωνίες. Λοιπόν πολλά παιδιά δεν αποδίδουν για διάφορους λόγους. Τα παιδιά που έχουν μαθησιακές δυσκολίες πρέπει κατά την άποψη μου να έχουν και έναν ειδικευμένο εκπαιδευτικό, κάποιον που να γνωρίζει και να μπορεί να δώσει λύσεις. Δεν έχουν καμιά σχέση με τα παιδιά που για άλλους λόγους δεν αποδίδουν. Έχεις πέσει όμως στην κλασσική παγίδα. Νομίζεις πως ο σκοπός της δημιουργίας ξεχωριστών τμημάτων είναι για να τα κρύψουμε. Ναι είναι καλή ιδέα, ας δημιουργήσουμε υπόγεια όπου θα τους στοιβάζουμε ή θα μπορούσαμε να τους βάζουμε να σπάνε πέτρες. Με τέτοια προκατάληψη δεν πάμε πουθενά. Διάβασε τα αρχικά μου μηνύματα και θα βρεις λόγους για τους οποίους πιστεύω πως τα τμήματα αυτά θα έπρεπε να γίνουν για να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά. Μήπως τα παιδιά που για χ, ψ λόγους δεν τα πάνε καλά θα έπρεπε να τα αναλαμβάνουν ειδικευμένοι (ή και χαρισματικοί) εκπαιδευτικοί;
-
Συμφωνώ μαζί σου πως ο εκπαιδευτικός κάνει την διαφορά και όπως και εγώ, έτσι και εσύ το έχεις βιώσει. Οπότε δεν κατάλαβα τι σε μπερδεύει; Όσον αφορά την ετικέτα, χαίρομαι που και εσύ ακόμα και σε ένα μικτό τμήμα, την έβαλες στον εαυτό σου. Γράφεις "δεν μπορούσα να πα΄ρω πάνω από 15." και "δεν έπεφτα κάτω από 19" Για μένα αυτά είναι ετικέτες, που όπως είπα και πριν ο καθένας μας βάζει στον εαυτό του, αλλά και οι υπόλοιποι σε εμάς. Το θέμα είναι μικτά ή όχι τμήματα, εσύ μου απαντάς καλύτεροι καθηγητές.. συμφωνώ, αλλά πάνω στο θέμα τι έχεις να πεις; Αν ήσουν σε μια τάξη που κρατούσε τον ρυθμό έτσι ώστε να λύνετε τις απορίες σας, δεν θα τα πήγαινες καλύτερα; Το τρένο το χάνεις όταν δεν το προλαβαίνεις.. όχι όταν πάει αργά και σε περιμένει emmaki μου ;)
-
Συμφωνώ μαζί σου πως ο εκπαιδευτικός κάνει την διαφορά και όπως και εγώ, έτσι και εσύ το έχεις βιώσει. Οπότε δεν κατάλαβα τι σε μπερδεύει; Όσον αφορά την ετικέτα, χαίρομαι που και εσύ ακόμα και σε ένα μικτό τμήμα, την έβαλες στον εαυτό σου. Γράφεις "δεν μπορούσα να πα΄ρω πάνω από 15." και "δεν έπεφτα κάτω από 19" Για μένα αυτά είναι ετικέτες, που όπως είπα και πριν ο καθένας μας βάζει στον εαυτό του, αλλά και οι υπόλοιποι σε εμάς. Το θέμα είναι μικτά ή όχι τμήματα, εσύ μου απαντάς καλύτεροι καθηγητές.. συμφωνώ, αλλά πάνω στο θέμα τι έχεις να πεις; Αν ήσουν σε μια τάξη που κρατούσε τον ρυθμό έτσι ώστε να λύνετε τις απορίες σας, δεν θα τα πήγαινες καλύτερα; Το τρένο το χάνεις όταν δεν το προλαβαίνεις.. όχι όταν πάει αργά και σε περιμένει emmaki μου ;)
+++++++++++++++++++++
Επίσης, αν τα τμήματα χωριστούν ανάλογα με την επίδοση των μαθητών, οι μαθητές του 10 μπορούν, αφού θα λύνουν τις απορίες τους, να γίνουν του 12, του 13, του 15.
Έτσι, θα φαίνεται περισσότερο και η δουλειά του δασκάλου.
Και χαρά του δασκάλου είναι να προοδεύουν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, των μαθητών του. :D
Τα τμήματα δε θα χωριστούν για να κολλήσουμε ταμπέλες στα παιδιά ή για να κάνουμε τη δουλειά μας πιο εύκολη, αλλά για να έχουν όλοι οι μαθητές πραγματικά ίσες ευκαιρίες μάθησης...
-
Αυτές τις μέρες έχουν πέσει δυο έρευνες στα χέρια μου μία από την Αυστραλία και μία από την Αγγλία που λένε και οι δύο ότι η κατάταξη σε τμήματα ανάλογα με την επίδοση ( streaming, setting) υπονομεύει την επίδοση των παιδιών με χαμηλές επιδόσεις, αλλά και την ακαδημαϊκή τους αυτοεικόνα και τη γενική τους αυτοεικόνα. Αυτό που προτείνουν και οι συγκεκριμένοι παιδαγωγοί και γενικότερα από ό,τι έχω διαβάσει η επαρκέστερη μέχρι στιγμής προσέγγιση είναι η διαφοροποιημένη διδασκαλία μεσα στην τάξη και η υποστήριξη του παιδιού και του εκπαιδευτικού από ειδικό παιδαγωγό.
-
Αξιαγάπητη kellykou, πιστεύεις πως παιδιά που θέλουν αισθητά περισσότερο χρόνο για να τα καταφέρουν νοιώθουν καλά με τον εαυτό τους; Έρευνες έχουν δείξει πως φτωχοί οι οποίοι μένουν πολύ κοντά σε πάμπλουτους ανθρώπους, έχουν αισθητά μικρότερο μέσο όρο ζωής από φτωχούς που ζουν ανάμεσα σε φτωχούς. Η διαφορά εντοπίζεται στην ψυχολογία. Όταν έχει κάποιον πάμπλουτο δίπλα του, τότε και ο μικρομεσαίος, νοιώθει φτωχαδάκι. Αλήθεια το έχετε νοιώσει ποτέ αυτό όταν ένα αμάξι των 300,000 ευρώ σας προσπερνάει; Όταν ένα παιδί λοιπόν βλέπει πως ανήκει στα 5-6 άτομα από τα 25-30 τα οποία έχουν μόνιμα μια απορία και τελικά ντρέπονται να ρωτάνε συνέχεια, τελικά τα παρατάνε, αδιαφορούν, μιλάνε για κάτι άσχετο. Το να βρίσκονται σε μικτές τάξεις, δεν τους κάνουν να νοιώθουν πλούσιοι, αλλά ακόμα φτωχότεροι!
-
Ritalamp τι έχεις να πεις γι' αυτό; Εγώ από την προσωπική μου εμπειρία σε Τεχνικά Λύκεια, ΕΠΑΛ. ΟΑΕΔ κτλ βλέπω πως τα παιδιά αυτά νοιώθουν πολύ καλύτερα μέσα στην τάξη. Μια χαρά μου φαίνονται ψυχολογικά. Ίσως καλύτερα και από τα άλλα. Ένας λόγος που δεν πάνε στα ΓΕΛ, είναι και αυτός.. η καλύτερη ψυχολογία. Νοιώθουν μια χαρά με τον εαυτό τους, μιας και δεν είναι κάτι το ξεχωριστό ανάμεσα στους άλλους και έχουμε και αποτελέσματα απτά στην επίδοση, αν ο καθηγητής δεν είναι κολλημένος και αν δεν μπαίνει απλά και "παραδίδει το παρακάτω μάθημα". Μην ξεχάσουμε και το "κολλημένο στα μαθήματα των ΓΕΛ" πρόγραμμα σπουδών που έχουν να αντιμετωπίσουν. Τα παιδιά που είναι στα ΓΕΛ και δεν τα πάνε καλά, στις μικτές τάξεις των μεγάλων απαιτήσεων χαντακώνονται. Περιμένουν να περάσουν τα τρία χρόνια και να πάρουν το πτυχίο. Αυτό δεν δείχνει η ελληνική πραγματικότητα; Αυτό δεν θα έδειχνε μια έρευνα στον χώρο μας; Δεν είναι διαφοροποίηση οι δύο αυτοί τύποι Λυκείου;
-
Βέβαια ξανατονίζω πως πολλά από τα μαθήματα στα ΕΠΑΛ είναι πλέον αηδία. Είναι αηδία να έχεις τα ίδια θεωρητικά μαθηματικά των ΓΕΛ και να μην μπαίνεις στο πρακτικό κομμάτι των μαθηματικών που θα χρειαστούν. Το Υπουργείο και πολλοί καθηγητές που διδάσκουν στα ΕΠΑΛ τα βλέπουν απαξιωτικά, γι' αυτό και εκπληρώνεται στις μέρες μας η προφητεία τους. Έχουν δυνατότητες όμως χρειάζονται ένα καλό πρόγραμμα σπουδών και εξειδικευμένους καθηγητές που πιστεύουν σ' αυτό για να πάνε μπροστά, για να ενεργοποιήσουν τους μαθητές και να έχουμε αποτελέσματα.
-
Έχω πολλές φορές υποστηρίξει ότι η τεχνική- επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει κάποτε να ανθίσει. Γιατί πώς να το κάνουμε δεν αρέσουν σε όλους μας τα ίδια πράγματα ούτε έχουμε όλοι τα ίδια ταλέντα. Ένα παιδί που είναι περισσότερο προσανατολισμένο σε πρακτικής φύσης ζητήματα είναι τελείως φυσιολογικό να βρει το δρόμο του σε ένα καλά δομημένο και οργανωμένο ΕΠΑΛ. Όμως δε θεωρώ ότι το ΕΠΑΛ πρέπει να παραμείνει ο χώρος αποθήκευσης των κακών μαθητών που κουτσά στραβά θα βοηθηθούν να πάρουν ένα χαρτί στο χέρι να μη θεωρούνται αγράμματοι. Θα ήταν πραγματικά υπέροχο να βλέπεις αριστούχους μαθητές στα ΕΠΑΛ γιατί είναι πιο κοντά στα θέλω τους.
Είμαι λίγο ρομαντική το ξέρω, όμως αν εμείς δεν έχουμε όραμα για την εκπαίδευση και δεν παλέψουμε γιαυτό τα παιδιά θα είναι πάντα και για πάντα έρμαια της πολιτικής κακοδαιμονίας και την κοινωνικής αναπαραγωγής (τελικά στο νηπιαγωγών έχουμε κάνει πολλή κοινωνιολογία ::) ::) Θα ζήσω γιατρέ μου; :P)
-
Ritalamp, δεν μου απάντησες σε αυτά που είπα, είσαι λίγο εκτός θέματος τολμώ να πω :P . Όπως και να έχει για να σε καθησυχάσω έχω δει και αριστούχους μαθητές στα τεχνικά, ΕΠΑΛ κτλ. Μαθητές που πέρασαν στα ΤΕΙ και το τέλειωσαν με άνεση, λαμπρά πραγματικά μυαλά που ξεπερνούν τον μέσο όρο ενός Ενιαίου. ;D
-
w1red, ας δεχθούμε προς χάρη της συζήτησης τον διαχωρισμό των τμημάτων.
1)ποιοι και με ποια κριτήρια θα επιλέξουν τους μαθητές που θα μετέχουν στα "ταχύρυθμα" τμήματα;
2)ο διαχωρισμός θα γίνει σε επίπεδο τμήματος ή σε επίπεδο μαθημάτων; διότι υπάρχουν μαθητές καλοί σε κάποια μαθήματα και αδύναμοι σε άλλα.
3)θα αλλάξουν τα αναλυτικά προγράμματα, τα βιβλία, η ύλη; ή το μόνο ζητούμενο είναι ο χρόνος απόκρισης;
4)θα υπάρχει η δυνατότητα μεταπήδησης σε "ταχύρυθμο" τμήμα και αν ναι, με ποια κριτήρια και πότε (π.χ. στο τέλος της σχολικής χρονιάς);
5)σε ποιες τάξεις αναφέρεσαι; (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο)
6)ο διαχωρισμός θα γίνει σε δύο ή τρία διαφορετικά επίπεδα μάθησης (χαμηλό, μέτριο, υψηλό).
αντιλαμβάνεσαι βέβαια ότι μιλάμε για τουλάχιστον διπλασιασμό αιθουσών και καθηγητών που το καθιστά ουτοπικό σαν μέτρο και ίσως και για αυτό το λόγο να μην θεωρείται και παιδαγωγικά σωστό.
αν ο διαχωρισμός αφορά μόνο το λύκειο θα πρέπει να μας παιδέψει λίγο περισσότερο το γιατί η ψαλίδα μεταξύ "καλών" και "κακών" μαθητών ανοίγει τόσο πολύ γιατί μπορεί αλλιώς να θεωρηθεί και ως εύκολη (όχι οικονομική) λύση ο διαχωρισμός (απόδοση ευθυνών στα θύματα και όχι στους θύτες).
-
rozy4 τις ίδιες απορίες έχω και εγώ. Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει ή αν τελικά θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα από το υπάρχον σύστημα. Αν κάτι τέτοιο αποφασιστεί είναι άμεσα εφαρμόσιμο μιας και τα τμήματα θα παραμείνουν τα ίδια. Για παράδειγμα 3 25αρια υπήρχαν, 3 25αρια θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Η κατανομή είναι αυτή που θα αλλάξει, οπότε δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω. Η ψαλίδα δεν ανοίγει στο λύκειο, απλά εκεί τα παιδιά έχουν λόγο και διαφοροποιούνται, εκεί αποφασίζουν να πάνε ΕΠΑΛ. Αν ήταν να γίνει παρέμβαση θα έπρεπε μάλλον να γίνει από νωρίς, για να πάρουν τα παιδιά την μέγιστη βοήθεια.
-
δλδ θεωρείς ο διαχωρισμός πρέπει {;} να γίνει σε επίπεδο τάξης και όχι μαθημάτων.
όπως όμως αναγνωρίζεις κι εσύ το πρόβλημα ξεκινάει πολύ νωρίτερα και εκεί θα πρέπει να επέμβουμε πρώτα και με παράλληλη στήριξη όπως σωστά συμπλήρωσε η rita.
για μένα το πρόβλημα είναι η διδακτέα ύλη και ο τρόπος προσέγγισης της. είναι απαράδεκτο στη φυσική το μάθημα να γίνεται βασικά στην τάξη και όχι στο χώρο του εργαστηρίου. απαράδεκτο είναι και το γεγονός ότι οι μαθητές καλούνται να "μάθουν" σωρεία νόμων και αξιωμάτων αλλά να μη μαθαίνουν τον επιστημονικό τρόπο σκέψης και δράσης και εκτός των άλλων να υφίστανται και την κακοποίση της γλώσσας μέσω των εκφωνήσεων των ασκήσεων. "σώμα μάζας m και αρχικής ταχύτητας u..." χωρίς άρθρα ή ρήματα, με προεπιλογή ακόμη και των συμβολισμών, ασύνδετα από την καθημερινή ζωή των παιδιών. κάθε φορά στο ερώτημα των μαθητών "κυρία, που θα μας χρησιμεύσουν αυτά που μαθαίνουμε στη φυσική;" δυσκολεύομαι να απαντήσω.
δλδ με λιγότερο κανόνες του kirchhoff και δυνάμεις τα παιδιά θα είναι λιγότερα καταρτισμένα; τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε ένα ντουί ή έναν διακόπτη και φωνάζουμε τον ηλεκτρόλογο. ή δεν παίρνουμε τα στοιχειώδη μέτρα για τα ελαστικά των αυτοκινήτων μας μετά από τόση τριβή και κυκλική κίνηση. τελικά τι τους μαθαίνουμε; να μπορούν να αποστηθίζουν και να λύνουν ασκήσεις με μια συγκεκριμένη μεθοδολογία; με κακέκτυπα βιβλία και με σαδιστικά προγράμματα σπουδών;
με 35 λεπτα μάθημα και με τμήματα που αρκετές φορές ξεπερνούν και τα 25 παιδιά;
-
Θεωρώ πως ο διαχωρισμός πρέπει να γίνει βάση των μαθημάτων, κάτι που είναι ποιο δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο. Σίγουρα πιστεύω πως παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες έχουν ανάγκη από καταρτισμένους εκπαιδευτικούς, μόνο έτσι θα έχουν ίσες ευκαιρίες. Τα παιδιά αυτά πέφτουν θύματα της ασχετοσύνης μας. Όσον αφορά την ύλη, από ότι λένε θα μειωθεί, αλλά δεν περιμένω πολλά. Είδα τα νέα βιβλία των μαθηματικών Γυμνασίου και έφριξα. Αυτοί που τα έχουν γράψει φαίνεται πως έχουν να κάνουν μάθημα στο Γυμνάσιο, από τότε που ήταν μαθητές. Ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμών θέλω να κάνω με εσάς, δεν θέλω να νομοθετήσω,ούτε περιμένω θαύματα, ειδικά από το forum.
-
Ομολογώ ότι διάβασα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στα μηνύματά σας . Δυστυχώς , μέσα στο τρέξιμο της επιβίωσης δεν μπόρεσα μέχρι τώρα να σχηματίσω για το θέμα αυτό άποψη που να βασίζεται σε έρευνα και θεωρητική αναζήτηση. Επομένως ό,τι πω είναι κάτι ανάμεσα σε ..μπαρούφα και ασχετοσύνη. Ας πω όμως κάτι , έστω και τόσο ..υψηλής στάθμης :
α) Η εμπειρία μου είναι από μαθητές Γενικού Λυκείου , οπότε μαθητές με πραγματική μαθησιακή δυσκολία δεν συνάντησα.Διδάσκω μαθηματικά.
β) Συχνά , θέλοντας να πειραματιστώ - με τον εαυτό μου κυρίως - έδινα στους μαθητές προβλήματα έξω από το σχολικό τυποποιημένο πνεύμα , όπως σπαζοκεφαλιές , μαθηματικά παιγνίδια ή θέματα διαγωνισμών από ΗΠΑ, Καναδά. Λοιπόν, ένοιωσα και γω έκπληξη όταν είδα ότι μαθητές που δεν έλυναν καθημερινά ούτε την πιο απλή άσκηση, σε τέτοια προβλήματα(χωρίς το άγχος της εξέτασης ή της βαθμολογίας) ήταν πιο γρήγοροι από τους ''καλούς '' και ''επιμελείς '' μαθητές.
γ) Από τότε που διαπίστωσα τα παραπάνω, προσπαθούσα να κάνω μόνο την εαυτό μου καλύτερο και πιο ελκυστικό στο μάθημα και έδινα κατά κάποιο τρόπο συγχωροχάρτι στους μαθητές που αδιαφορούσαν. Πιο πολύ το εκλάμβανα ως δικό μου πρόβλημα παρά των μαθητών , αν και θεωρητικά ξέρω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι.
δ) Είναι γεγονός ότι πολλές φορές θα ήθελα στο τμήμα πιο ομοιόμορφη κατανομή ενδιαφέροντος (σκόπιμα δεν λέω ικανότητας ή επίδοσης) για να δω τον κόπο μου να πιάνει τόπο και να καρποφορεί.Διότι όταν βλέπεις στα 100 παιδιά της Γ΄λυκείου τα 50 να μην πιάνουν το 10 σε 6 μαθήματα, δεν νοιώθεις και ..ευτυχιμένος !Δεν μπορείς πάντα να συμβιβάζεσαι με τη σκέψη ότι '' εγώ έκανα ό,τι μπορούσα, αλλά εκείνα δεν ήθελαν ''. Ο δάσκαλος είναι σαν τον ηθοποιό : παίζει , τα δίνει όλα στη σκηνή και στο τέλος η αμοιβή του είναι το χειροκρότημα. Σε μας αμοιβή είναι η επιτυχία σε μια σχολή (χωρίς να σημαίνει ότι αυτό είναι σωστό σε όλες τις περιπτώσεις ). Αλλά σπάνια θα παραδεχτείς κάποιον ότι είναι καλός πχ μαθηματικός, αν οι μαθητές του αποτυγχάνουν κατά 50% !
ε) Για τον χωρισμό σε επίπεδα δεν έχω αποκρυσταλλωμένη άποψη. Για τις ξένες γλώσσες γίνεται διαχωρισμός στα Γυμνάσια(νομίζω !) , αλλά δεν έχω κουβεντιάσει με τους συναδέλφους να μου πουν πως λειτουργεί αυτό το πράγμα. Σίγουρα στο γνωστικό τομέα η εντύπωση θα είναι θετική .
στ) Είναι δύσκολο να βάλεις κριτήρια επιλογής. Υπάρχουν μέτριοι μαθητές σε ικανότητα που αποδίδουν καλά και μαθητές σαίνια που σε απελπίζουν !Δεν νομίζω ότι στο Λύκειο ο διαχωρισμός θα δημιουργούσε ψυχολογικές παρενέργειες στους μαθητές, αλλά θα δημιουργούσε σίγουρα τρέλλα στις μαμάδες που τρέχουν στο σχολείο και σου παραπονιούνται όχι γιατί έβαλες στην κόρη τους 20 αλλά γιατί έβαλες και σε άλλους , αφού εκείνοι δεν είναι τόσο καλοί μαθητές !
ζ) Είναι άλλο πράγμα ο μαθητής με μαθησιακές δυσκολίες και άλλο ο μαθητής που αδρανεί , που αποκλίνει ή δεν αποδίδει σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Ο πρώτος θέλει σίγουρα στήριξη. Τα ξέρετε αυτά καλύτερα από μένα, δεν λέω τίποτα άλλο.Για τους άλλους ,πάντα θα γίνεται κουβέντα, διότι σε τελευταία ανάλυση αυτοί αποτελούν το επίκεντρο όλων των ερευνών και προσπαθειών σε όλες τις χώρες. Αν έμπαιναν σε επίπεδα , οι περισσότεροι θα '' σώζονταν'' , άλλοι θα γινονταν ίσως χειρότεροι , αν και δεν βλέπω το λόγο γιατί να γίνονταν χειρότεροι. Στο δικό μου το μάθημα θα γίνονταν σίγουρα καλύτεροι , αρκεί να μην ήμουν εγώ αυτός που θα τους είχε κατατάξει σε αυτό το επίπεδο , αλλά ίσως ένα κατάλληλο τεστ , ώστε να μην θεωρούν ότι ο δάσκαλος τους ..υποβίβασε.
η) Τείνω να πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά μαθήματα , τα περισσότερα , στα οποία οι μαθητές πρέπει να είναι όλοι μαζί . Είναι αυτονόητο ότι στα μαθήματα αυτά πρέπει να αλλάξει ο τρόπος διδασκαλίας , τα σχολικά βιβλία και ο μορφωτικός τους στόχος . Φυσικά πρέπει να μειωθεί και ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα(το πολύ 20-22).
θ) Ο τρόπος που λειτουργούν και τα άλλη είδη σχολείων(ΕΠΑΛ κλπ) μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο για την παρεχόμενη παιδεία. Δυστυχώς μιλάμε μόνο για τα γενικά λύκεια και αφήνουμε το ΕΠΑΛ στην άκρη, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει εντελώς το αντίθετο.Σήμερα , ήδη εμείς οι εκπαιδευτικοί όταν περνάμε μπροστά από ΕΠΑΛ την ώρα που σχολάνε οι μαθητές , βλέπουμε αυτά τα παιδιά ως παιδιά δεύτερης κατηγορίας .Εδώ η προφητεία επαληθεύεται ! Όχι μόνο γιατί τα βλέπουμε εμείς έτσι , αλλά διότι τα σχολεία αυτά είναι εγκατελειμένα ! Αλλά σας ρωτάω: αν στα γενικά λύκεια οι οικογένειες δεν ξόδευαν τόσα χρήματα στα μαθήματα(κάθε είδους) και οι μαθητές είχαν την ίδια άποψη για το σχολείο τους , δεν θα ήταν πιο αξιοθρήνητη η κατάσταση στα γενικά λύκεια από ότι στα ΕΠΑΛ;
ι) Το τσουβάλιασμα δεν είναι καλό.Στα γενικά λύκεια υπάρχουν μαθητές που θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι σε επίδοση. Δεν είναι όμως είτε διότι δεν θέλουν, είτε διότι δεν μπορούμε να τους πείσουμε γιατί πρέπει να γίνουν καλύτεροι ,είτε διότι το σχολείο , όπως λειτουργεί , δεν τους συγκινεί. Το σημερινό σχολείο συνθλίβει τον έφηβο. Και συνθλίβει περισσότερο τον ελεύθερο και τον σκεπτόμενο έφηβο . Έχω δει πολλές φορές ότι οι άριστοι μαθητές δεν είναι οι πιο ...υγιείς έφηβοι. Συχνά αυτοί είναι αιχμάλωτοι των γονιών τους, των περιουσιών τους, είναι γεμάτοι ανασφάλεια, τρέμουν στην αποτυχία(και με το 19 κλαίνε !).Το βλέπω και μέσα στους συλλόγους καθηγητών με τους εαυτούς μας: είμαστε άτολμοι , δεν μπορούμε να συννεοηθούμε , βγάζουμε άθλια στοιχεία από το χαρακτήρα μας και συχνά αναρωτιέμαι : '' μα έχουμε τελειώσει πανεπιστήμιο ;Είμαστε δάσκαλοι ; '' .Να μη σας θυμίσω τη μέρα που σκοτώθηκε ο Αλέξης : οι μαθητές δεν μπήκαν μέσα και μεις είμασταν όλοι στις αίθουσες για να βάλουμε απουσίες !Τελείως βόδια ! Οι μαθητές βγήκαν στους δρόμους και μεις κοιμόμαστε ! Ευτυχώς που οι μαθητές μάς ξεπέρασαν και μας άνοιξαν τα μάτια! Διότι εκείνη τη μέρα πρώτοι από όλους στους δρόμους θάπρεπε να είμασταν εμείς , οι δάσκαλοί τους !για να τους δείξουμε ότι αυτά που τους διδάσκουμε τα πιστεύουμε. Τους απογοητεύσαμε όμως και σκέφτομαι ότι μάλλον είναι πολύ ευγενικοί μαζί μας που δεν μας το πετάνε κατάμουτρα στην κάθε ευκαιρία !'
θ) Από τα σημερινά παιδιά δεν λείπουν οι γνώσεις ! Ούτε από την κοινωνία ! Λέτε η κρίση στην οικονομία να οφείλεται στην έλλειψη γνώσης και όχι στην απληστία και την αλλαζονία των πλουσίων και των γνωστικών, τεχνοκρατών και μη ; Νομίζει κανένας ότι αν οι άνθρωποι ήξεραν ένα θεώρημα παραπάνω ή τους αρχικούς χρόνους σε δύο ακομα ρήματα , θα ήταν καλύτερος ο κόσμος ή οι άνθρωποι πιο ευτυχισμένοι ; ΟΧΙ !
ι) Αφού είναι έτσι, ο διαχωρισμός σε επίπεδα - σε αυτή τη φάση - είμαι σίγουρος ότι δεν θα προσδώσει τίποτα στους μαθητές, πέρα από λίγες άχρηστες γνώσεις .Δεν θα οφελήσει σε τίποτα τον κόσμο ολόκληρο ! Μπορεί ίσως να τον κανει και χειρότερο . Τις αξίες μπορούμε να τις δώσουμε και μέσα σε αυτό το ανομοιόμορφο σχήμα. Αλλά όχι με αυτο το σχολείο, το μονότονο , το εξαντλητικό, το άχρωμο , το απάνθρωπο. Όχι με αυτό το σχολείο και τις προτεραιότητες που θέτει.
Αν επιχειρήσουμε να αλλάξουμε το σχολείο και δούμε ότι και με μια νέα αντίληψη , όπως την έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας , οι μαθητές συνεχίσουν να απέχουν από τη μόρφωση με τον ίδιο προκλητικό τρόπο που το κάνουν σήμερα , τότε θα είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι ο διαχωρισμός σε επίπεδα , σε όλα τα μαθήματα , είναι η μόνη λύση. Αλλά μέχρι τότε έχουμε να παλαίψουμε για το άλλο σχολείο που ονειρευόμαστε .
Μπάμπης
-
Με συνεπήρε ο τρόπος που γράφεις!
Τι ωραία που τα λες!
Με προβλημάτισες...
-
w1red αυτό που είπα ήταν ότι ίσως η καλύτερη επίδοση των παιδιών στα ΕΠΑΛ δεν έχει να κάνει με το ότι είναι όλοι οι κακοί μαθητές μαζεμένοι και έχουν τη σωστή αντιμετώπιση, αλλά με ότι το πρόγραμμα σπουδών ίσως να είναι λίγο πιο κοντά στα ενδιαφέροντά τους. Από την άλλη όλοι μιλούν για το κακό κλίμα των ΕΠΑΛ και τις πολύ δύσκολες συνθήκες στις οποίες εργάζονται οι συνάδελφοι εκεί λόγω κυρίως της "αδιαφορίας" των παιδιών, της έλλειψης κινήτρων κ.λ.π.
Γενικότερα πιστεύω ότι πάει κάποιος να εφαρμόσει κριτήρια ταξινόμησης σε ανθρώπους είναι εύκολο να υποπέσει σε αυθαίρετες γενικεύσεις γιατί τελικά οι κατηγορίες είναι όσες και οι άνθρωποι, ο καθένας μα είναι τόσο μοναδικός που είναι πολύ δύσκολο να "ταξινομηθεί" κάπου χωρίς να παραγνωριστούν στοιχεία της προσωπικότητάς του, τα οποία είναι πολύ σημαντικά όμως για τη μάθηση και την ανάπτυξη. Άλλωστε στην κοινωνία ζούμε όλοι μαζί σε γενικές γραμμές οπότε μάλλον αναποτελεσματική θα είναι η αποστείρωση.
MATH φοβερός όπως πάντα.
-
MATH χαίρομε που συμφωνείς. Για το (α) να σου πω πως σίγουρα συνάντησες, είναι στατιστικά βέβαιο. Μέχρι να φτάσουν το Λύκειο έχουν καταφέρει και προσαρμόζονται πολύ καλύτερα. Αν διδάσκεις πολλά χρόνια, στατιστικά είναι βέβαιο πως συνάντησες εκτός και αν το ήξεραν και φυσικά και εσύ δεν το κατάλαβες. Στο β-γ γράφεις πως είναι θέμα καθηγητή, γι' αυτό λέω και εγώ πως τα παιδιά αυτά χρειάζονται ξεχωριστούς καθηγητές. Τους καλύτερους θα έλεγα. Για τα υπόλοιπα που γράφεις, πιστεύω πως θα έπρεπε να υπάρχει και συναίνεση του μαθητή-κηδεμόνα, αφού πρώτα τους εξηγήσουμε τα οφέλη αλλά και τα μειονεκτήματα αν πάει σε τελείως διαφορετικό τμήμα. Το πρόβλημα δεν ειναι για μένα αν πάει από το πρώτο στο δεύτερο, ή από το δεύτερο στο τρίτο, αλλά από το τρίτο στο πρώτο και αντίστροφα. Όσον αφορά για το ότι οι γνώσεις είναι άχρηστες θα συμφωνήσω μαζί σου. Αρκεί να δει κάποιος το "Είσαι ποιο έξυπνος από ένα 10χρονο;" Και θα καταλάβεις τι σαβούρα δίνουμε στα παιδάκια, και το πόσο γρήγορα αυτή η σαβούρα ξεχνιέται. Όμως κάτι μένει.. μένει ένας ποιο "δυνατός εγκέφαλος". Αυτά όμως είναι εκτός θέματος και ίσως θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε σε ένα άλλο θέμα.
-
Ritalamp, στο ΕΠΑΛ μερικά μαθήματα είναι λίγο στα ενδιαφέροντα τους. Τα μαθηματικά που διδάσκω όμως δεν είναι. Μπορείς όμως εύκολα αυτά τα προκλητικά άσχετα μαθηματικά να τους τα περάσεις με απλά λόγια και να κρατήσεις το ενδιαφέρον όλων. Γιατί; Γιατί σχεδόν όλοι δεν τα ξέρουν καθόλου, και οι υπόλοιποι δεν τα ξέρουν καλά. Βάλε όμως εκεί μέσα 5 άριστους μαθητές... και θα έχεις πρόβλημα. Επίσης δεν έχουμε τόσες πολλές κατηγορίες. Το αν έχεις ή όχι μαθησιακές δυσκολίες, είναι δύο κατηγορίες. Το πόσο έχεις κατακτήσει τους στόχους ενός μαθήματος, σε σχέση πάντα με τους συμμαθητές σου είναι μπορείς να το βρεις. Μπορείς να ταξινομήσεις τους μαθητές σου, στο μάθημα σου, ανάλογα με το πως τα πάνε. Με την ίδια λογική τους βαθμολογείς. Με την ίδια λογική βαθμολογούν τον εαυτό τους. Μπορεί οι αιτίες να είναι πολλές, αλλά τα αποτελέσματα συγκεκριμένα. Αλήθεια ποιος μίλησε για αποστείρωση; Είναι κάποιος μολυσμένος ή έχει κάποια μεταδοτική ασθένεια; Καλό θα ήταν να ξεκολλήσουμε από τις προκαταλήψεις του παρελθόντος.
-
MATH χαίρομε που συμφωνείς. Για το (α) να σου πω πως σίγουρα συνάντησες, είναι στατιστικά βέβαιο. Μέχρι να φτάσουν το Λύκειο έχουν καταφέρει και προσαρμόζονται πολύ καλύτερα. Αν διδάσκεις πολλά χρόνια, στατιστικά είναι βέβαιο πως συνάντησες εκτός και αν το ήξεραν και φυσικά και εσύ δεν το κατάλαβες. Στο β-γ γράφεις πως είναι θέμα καθηγητή, γι' αυτό λέω και εγώ πως τα παιδιά αυτά χρειάζονται ξεχωριστούς καθηγητές. Τους καλύτερους θα έλεγα. Για τα υπόλοιπα που γράφεις, πιστεύω πως θα έπρεπε να υπάρχει και συναίνεση του μαθητή-κηδεμόνα, αφού πρώτα τους εξηγήσουμε τα οφέλη αλλά και τα μειονεκτήματα αν πάει σε τελείως διαφορετικό τμήμα. Το πρόβλημα δεν ειναι για μένα αν πάει από το πρώτο στο δεύτερο, ή από το δεύτερο στο τρίτο, αλλά από το τρίτο στο πρώτο και αντίστροφα. Όσον αφορά για το ότι οι γνώσεις είναι άχρηστες θα συμφωνήσω μαζί σου. Αρκεί να δει κάποιος το "Είσαι ποιο έξυπνος από ένα 10χρονο;" Και θα καταλάβεις τι σαβούρα δίνουμε στα παιδάκια, και το πόσο γρήγορα αυτή η σαβούρα ξεχνιέται. Όμως κάτι μένει.. μένει ένας ποιο "δυνατός εγκέφαλος". Αυτά όμως είναι εκτός θέματος και ίσως θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε σε ένα άλλο θέμα.
Αφού είσαι και μαθηματικός :) , σίγουρα συμφωνούμε και σε τούτο : αν κάπου χρειάζεται διαχωρισμός τμημάτων , αυτά είναι τα μαθηματικά !Είναι το πιο δύσκολο μάθημα , σε περιεχόμενο και διδασκαλία, στηρίζεται μόνο στη λογική και καθόλου στο συναίσθημα, πολύ λίγο στην εμπειρία και επιπλέον θέλει αλυσσιδωτή εκμάθηση των εννοιών.Αν έχεις χάσει το προηγούμενο είναι σχεδόν αδύνατον να μπεις στο νόημα στο νέο μάθημα, αν δεν στο εξηγήσει κάποιος .
Γι αυτό είδες ότι δεν είμαι εξαρχής εναντίον των διαχωρισμών και των κλίσεων(την ισοπέδωση τη θεωρώ χειρότερη !) .Ο διαχωρισμός αξίζει να γίνεται μόνο σε λίγα μαθήματα και κυρίως στις μεγάλες τάξεις και φυσικά στα παιδιά που όντως έχουν μαθησιακό πρόβλημα.
Έχεις όμως απόλυτο δίκαιο σε αυτό : αν περιορίσουμε το θέμα στο δίπολο : διδάσκω - μαθαίνω ,τότε ο διαχωρισμός σε επίπεδα είναι η τέλεια μέθοδος.Και μένα θα μου άρεσε , αλλά και σε ποιον δεν θα άρεσε ! Όπμως ευτυχώς ο ρόλος του σχολείου δεν είναι μόνο η γνώση. Επειδή μάλιστα οι άλλοι τομείς είναι πιο σημαντικοί , γι αυτό θεωρώ πως αξίζει να είναι η δουλειά μας -έστω σε ανομοιόμορφα τμήματα - πιο δύσκολη και κοπιαστική , αλλά η προσφορά μας προς όλα τα παιδιά πιο μεγάλη.
Μπάμπης
-
Έχεις δίκιο Μπάμπη. Διαφωνώ μόνο σε ένα. Για μένα ο κόπος στα μικτά τμήματα είναι λιγότερος. Ξέρω τα προαπαιτούμενα, γνωρίζω τι θα ζητήσω από τους μαθητές μου και καθορίζω μια γραμμή στην ίδια τάξη (πχ Γ' Γυμνασίου). Μιας και στο τέλος θα πρέπει να έχουν πετύχει όλα τα τμήματα τους ίδιους στόχους. Μικρές προσαρμογές γίνονται πάντα την ώρα του μαθήματος γι' αυτούς που δυσκολεύονται, αλλά και γι' αυτούς που τα έχουν κάνει όλα και βαριούνται να περιμένουν. Όμως για σκέψου να είχα να ετοιμάσω τρία διαφορετικά μαθήματα για τις τρεις ξεχωριστές τάξεις. Θα έπρεπε για παράδειγμα να δίνω την μια ώρα τα προαπαιτούμενα στα παιδιά που δεν τα καταφέρνουν και να οργανώσω όλο το μάθημα σύμφωνα με αυτό (περισσότερες βασικές ασκήσεις- ασκήσεις πάνω στην δομή του κεφαλαίου). Στα παιδιά όμως που τα καταφέρνουν θα έπρεπε να ψάξω πολύ ποιο ενδιαφέρουσες και περισσότερες ασκήσεις, που να εμβαθύνουν αλλά και να καλλιεργούν την κριτική σκέψη.. Στο ενδιάμεσο τμήμα.. κάτι το ενδιάμεσο. Τότε πιστεύω πως η κούραση θα ήταν μεγαλύτερη. Επιπλέον τα παιδιά θα είχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις από εσένα. Με το τωρινό σύστημα εγώ προσωπικά δεν μπορώ να καλύψω τους μαθητές που βρίσκονται στα άκρα.. Αν είμαι ο μόνος τότε ας κλείσουμε αυτό το θέμα. Αν το βλέπετε και εσείς, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε λύσεις πάνω σ' αυτό.
-
Γενικά η "λύση" που προτείνεται είναι η διαφοροποιημένη διδασκαλία. Δηλαδή για κάθε μαθητή( ή ομάδα μαθητών με ανάλογα περίπου χαρακτηριστικά π.χ. αδυναμίες, στυλ μάθησης κ.λ.π.) βάζεις στόχο ανάλογα με το επίπεδό του και τις δυνατότητές του. Γιατί όντως το ζητούμενο δεν είναι η αποτελεσματικότητα του τύπου καλύπτω όλη την ύλη το ταχύτερο δυνατό, αλλά βοηθώ τους μαθητές μου να πάνε πέντε βήματα παραπέρα από εκεί που είναι και βάζω τις βάσεις για να μάθει και να θέλει να μάθει στο μέλλον. Έχει πολύ κόπο η προετοιμασία ενός τέτοιου μαθήματος, όμως αξίζει τον κόπο κυρίως όταν βλέπεις την παρώθηση των παιδιών, αλλά και την ταχύτητα με την οποία τελικά διέρχονται από τα στάδια από τα οποία πρέπει να περάσουν.
ΜΑΤΗ είσαι τρομερός ΔΑΣΚΑΛΟΣ σου βγάζω το καπέλο και περιμένω πάντα με ανυπομονησία να δω τις απόψεις σου στα διάφορα ζητήματα. Μαθαίνω πολλά από σένα.
-
Δηλαδή Ritalamp, εσύ έχεις καταφέρει να καλύψεις στο ίδιο 45λεπτο τους μαθητές που βρίσκονται στα άκρα; Έχεις βάλλει στόχο τα παιδιά να πάνε 5 βήματα μπροστά και κατάφεραν και αυτοί που βρίσκονται πολύ πίσω και αυτοί που βρίσκονται πολύ μπροστά να κάνουν τα 5 βήματα; Πιστεύεις πως αν είχαμε διαχωρισμό των μαθητών αυτών θα πήγαιναν λιγότερα βήματα; Εγώ προσωπικά δεν το έχω καταφέρει. Μπορείς να μου πεις από που άντλησες μεθόδους διδασκαλίας για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή να στείλεις ένα από τα τελευταία σχέδια μαθήματος που εφάρμοσες; Τι εμπόδια είχες, που βρισκόταν οι μαθητές, τι στόχους έβαλες και σε ποιο βαθμό έγινε η επίτευξη των στόχων αυτών. Έτσι για να πάρω μια ιδέα, μήπως και μπορέσω και βοηθήσω τα παιδιά, περισσότερο.
-
Θα ήθελα κι εγώ, Ritalamp, να μου πεις πώς τα καταφέρνεις.
Γιατί εγώ πότε δεν πετυχαίνω κατά τη διδασκαλία μου όλους τους στόχους που θέτω... :(
Και ενδιαφέρομαι συγχρόνως για καλούς και αδύνατους μαθητές... ::)
-
Νομίζω ότι κανένας δεν πετυχαίνει όλους τους στόχους που θέτει και η διαφοροποιημένη διδασκαλία θέλει πολύ δουλειά για να πεις ότι κάτι αρχίζεις να καταφέρνεις και επιμονή. Υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορεί κανείς να διαβάσει σχετικά ενδεικτικά θα προτείνω της Carol Ann Tomlinson, Η διαφοροποίηση της εργασίας στην αίθουσα διδασκαλίας, από τις εκδόσεις Γρηγόρη, αλλά αν το ψάξετε λίγο σίγουρα θα βρείτε πολλά ακόμη για να σας καθοδηγήσουν. Κι εγώ παλεύω ακόμη με αυτό, αλλά βλέπω ότι παρά τα λάθη που κάνω έχω σημαντικές διαφορές κυρίως στο επίπεδο της συμπεριφοράς και της παρώθησης των παιδιών. Επιπλέον, όπως έχω γράψει και παραπάνω οι μαθησιακές δυσκολίες δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά χωρίς ο εκπαιδευτικός της τάξης να έχει υποστήριξη από ειδικό παιδαγωγό.
Όσο για σχέδιο μαθήματος δε νομίζω ότι μπορεί να σας βοηθήσει άμεσα γιατί είμαι νηπιαγωγός. Πριν βιαστείτε να σχολιάσετε σκεφτείτε ότι οι ίδιες αρχές εφαρμόζονται και στην εκπαίδευση ενηλίκων. Μολαταύτα αν θέλτε μπορώ να παραθέσω πώς οργανώνω δραστηριότητα μαθηματικών π.χ. με διαφορετικά επίπεδα στόχων.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι είμαστε τελείως μόνοι όλοι και πρέπει να τα βγάλουμε πέρα με τελείως άκαμπτα Αναλυτικά Προγράμματα χωρίς υποστήριξη, βασιζόμενοι στο προσωπικό μας διάβασμα και το προσωπικό μας ενδιαφέρον. Θεωρώ λοιπόν ότι εκείνο που όλους θα ωφελήσει είναι η ύπαρξη ειδικών παιδαγωγών στα σχολεία και η επαρκής υποστήριξή μας τόσο από αυτούς όσο και από τους συμβούλους και κάποτε πρέπει νατο απαιτήσουμε. Τα τμήματα διαφορετικών ταχυτήτων πιστεύω ότι απλά απαλλάσουν τον τυχερό της χρονιάς που θα πάρει το τμήμα που πετάει, ενώ ταυτόχρονα, όπως ανέφερα και παραπάνω έχουν αρνητικές συνέπειες στην παρώθηση, το αυτοσυναίσθημα και τη συμπεριφορά των "κακών μαθητών".
-
Ευχαριστώ, θα το ψάξω για το βιβλίο.Δεν σχολίασες την ερώτηση "Πιστεύεις πως αν είχαμε διαχωρισμό των μαθητών αυτών θα πετυχαίναμε λιγότερα ή θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα;". Πάντα φυσικά με σημείο αναφοράς τους σημερινούς εκπαιδευτικούς της Ελλάδας. Μιας και οι καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί λείπουν, νομίζω πως με τον διαχωρισμό θα γινόταν καλύτερη δουλειά με όλα τα παιδιά και θα πετυχαίναμε περισσότερους στόχους.
-
Wired το ερώτημα είναι ενδιαφέρον αλλά έχει να κάνει με τους στόχους που βάζεις. Αν ο στόχος σου είναι οι καλοί να προχωρούν γρήγορα και οι "κακοί" (για οποιοδήποτε λόγο είτε είναι μαθησιακή δυσκολία είτε ψυχοκοινωνικά προβλήματα) ας κάνουν κάτι κι αυτοί, εννοείται ότι παρεμβαίνεις και χωρίζεις ανά επίδοση. Αν η αποτελεσματικότητα συνδέεται με την ποιότητα και κυρίως με την ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού ως μαθητή, αλλά και ως μέλους της κοινωνίας η σωστή απάντηση είναι η ακριβώς αντίθετη. Είναι καθαρά ζήτημα επιλογών. Προσωπικά τάσσομαι υπέρ της ολόπλευρης ανάπτυξης και ταυτόχρονα της διεκδίκησης των δικαιωμάτων και των δικών μας και των παιδιών. Ενδιαφέρον θα ήταν να διαβάσεις και τη Διακήρυξη της Σαλαμάνκα για της συνεκπαίδευση παιδιών με και χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές αν'αγκες. Λέει πολλά.
-
Έχεις δίκιο Μπάμπη. Διαφωνώ μόνο σε ένα. ...........................
Στα παιδιά όμως που τα καταφέρνουν θα έπρεπε να ψάξω πολύ ποιο ενδιαφέρουσες και περισσότερες ασκήσεις, που να εμβαθύνουν αλλά και να καλλιεργούν την κριτική σκέψη.. ................
Τότε πιστεύω πως η κούραση θα ήταν μεγαλύτερη. Επιπλέον τα παιδιά θα είχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις από εσένα. Με το τωρινό σύστημα εγώ προσωπικά δεν μπορώ να καλύψω τους μαθητές που βρίσκονται στα άκρα.. ................
Μμμ! Μου ξέφυγε αυτό ! Όταν κάποιος είναι στα πρώτα χρόνια της σχολικής του δράσης , όντως έχεις κάποιο άγχος και με τον αδύνατο και με τον πολύ καλό μαθητή και νοιώθει πιο σίγουρος με τα μεσαία τμήματα. Αυτό φυσικά αφορά το επίπεδο των γνώσεων που θέλει να αναπτύξει και να μεταδώσει.Όταν όμως συμπληρώσει 10 χρόνια διδασκαλίας με μελέτη και προετοιμασία βλέπει ότι τα τμήματα που έχουν ή άριστους μαθητές ή πολύ μέτριους δεν τον κουράζουν καθόλου και κάνει ευχάριστο μάθημα.
Θα δεις και συ με τον καιρό ότι το να βρεις τα ωραία ή δύσκολα ή πρωτότυπα θέματα για ένα καλό τμήμα είναι το ευκολότερο και συγχρόνως το πιο ευχάριστο πράγμα και για αυτούς και για σένα. Το δύσκολο είναι όταν έχεις μαθητές όλων των επιπέδων και πρέπει να φροντίσεις να έχεις να δώσεις σε όλους κάτι. Πρέπει να έχεις στο μυαλό σου κάθε στιγμή να κάνεις μια ερώτηση για να την απαντήσουν οι μέτριοι. Την κάνεις με μόνο σκοπό να δώσεις την ευκαιρία να σηκώσει χέρι όλο το τμήμα και να την απαντήσει πιθανόν ο πιο μέτριος μαθητής. Την επόμενη ερώτηση τη σχεδιάζεις έντεχνα ώστε να την απαντήσουν οι καλοί. Όμως κάποια στιγμούλα πάλι πρέπει να κανεις μια ερωτησούλα για να την απαντήσουν μόνο δυο τρεις , οι άριστοι ! Έτσι έχουν όλοι απαντήσει σε κάτι και όλοι είναι ευχαριστημένοι .Και η διαδιδασία αυτή αρχίζει πάλι από την αρχή ! Όμως αυτή η διαδικασία σε θέλει σε εγρήγορση , προϋποθέτει καλή προετοιμασία , θέλει να ξέρεις τους μαθητές σου καλυτερα από τον εαυτό σου , πρέπει να στριφοφυρίζεις μέσα στην τάξη , να βλέπεις πάνω από τα τετράδια την προσπάθεια, να την καθοδηγείς , να την ενθαρρύνεις, πρέπει να είσαι μια σβούρα(κυρίως για μας τους μαθηματικούς ! ).
Με τα πιο ομοιόμορφα τμήματα και ειδικά με τα λεγόμενα καλά(πχ της θετικής) το μόνο που χρειάζεσαι μετά από μερικά χρόνια εμπειρίας στην πλάτη είναι να έχεις όρεξη ! Αρκεί μισή ώρα το πολύ προετοιμασία. Τα άλλα σου τα φτιάχνουν οι μαθητές ! Άσε που με το ενδιαφέρον που δείχνουν σε αναγκάζουν να σκέφεσαι νέα πράγματα, να σε βελτιώνουν διδακτικά και να φεύγεις στο τέλος πιο καλός από ό,τι ήσουν πριν μπεις στην τάξη !
Δύσκολη τάξη είναι η ανομοιογενής . Με αυτή δεν είσαι ποτέ ευχαριστημένος , όσο και να έχεις προετοιμαστεί . Καμία μέθοδος δεν επιτυγχάνει απόλυτα ! Επειδή αυτά τα τμήματα είναι ο κανόνας στην πατρίδα μας - και θα είναι για πολλά χρόνια ακόμα - γι αυτό η δουλειά μας είναι δύσκολη και μάλλον θα γίνεται διαρκώς δυσκολότερη.
Δεν έχω δίκαιο μετά να φωνάζω και να διαλαλώ ότι για να καλυτερέψει ο κόσμος μας χρειάζεται να φροντίσουμε τους δασκάλους ; Πώς θα γίνει η παιδεία καλύτερη όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν , τα παιδιά είναι πιο ανήσυχα στη συμπεριφορά , οι γονείς είναι αδιάφοροι , η κοινή γνώμη είναι μάλλον εναντίον μας (φταίμε και μεις για αυτό!) και οι κυβερνήσεις δίνουν στον εκπαιδευτικό ψίχουλα ;
Διότι είναι αδύνατο με 1200 ευρώ να έχεις δάσκαλο που να είναι τέλειος στο γνωστικό κομμάτι , άριστος παιδαγωγός , να γνωρίζει ψυχολογία και ειδική αγωγή , να είναι και μουσικός , να κάνει και θεατρική ομάδα ,να κάνει ωραίες σχολικές εκδηλώσεις , να συντονίζει προγράμματα , να ξέρει δυο ξένες γλώσσες για να συνοδεύει τα παιδιά στο εξωτερικό , να έχεις μερικές βασικές ιατρικές γνώσεις για τις πρώτες βοήθειες, να έχει διαρκώς όρεξη,να ξέρει υπολογιστές και δύο πακέτα cabri ή sketchpad για τη γεωμετρία , να παρακολουθεί τι γίνεται στον κόσμο , να βλέπει και πέντε θεατρικές παραστάσεις το χειμώνα ,να συνοδεύει τους μαθητές στις πολυήμερες εκδρομές, να φυλάει θαλαμοφύλακας όλη νύχτα στους διαδρόμους μήπως και - άντε να μην το πω ! - , να είναι χαμογελαστός, α! να είναι και ευπρεπώς ντυμένος και να φοράει διαφορετικά ρούχα κάθε μέρα , προφανώς να μην πηγαίνει σχολείο με παλιό αυτοκίνητο και να συζητά με ευγένεια και ζήλο με τους γονείς όταν έρχονται σχολείο. Αυτός ο εκπαιδευτικός των 1200 ευρώ δεν είναι άνθρωπος αλλά υπεράνθρωπος . Αλλά υπεράνθρωποι δεν υπάρχουν και αν υπάρχουν , αξίζουν κάτι παραπάνω κυρίως όμως αγάπη και αναγνώριση !
Μπάμπης
-
Οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση των μαθητών με κριτήρια όπως, απόδοση, ευφυϊα, μαθησιακές δυσκολίες, κλπ, είναι απλώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ και μου κάνει τρομερή εντύπωση πως έχουν ήδη γραφεί 5 σελίδες στο topic, με απόψεις συναδέλφων, οι οποίοι προσπαθούν να βρούν την "χρυσή τομή".
Να σας διευκολύνω λοιπόν προβλέποντας το μέλλον της 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Ολοι οι μαθητές φοιτούν στο νηπιαγωγείο, αλλά όσοι δείχνουν "προβλήματα προσαρμογής" δεν θα δικαιούνται να συνεχίσουν τις σπουδές στο Δημοτικό.
Οσοι εγγράφονται στο Δημοτικό, θα κάνουν στην 1η τάξη απλά τεστ ευφυϊας, και όσοι επιτυγχάνουν κάποιο μέσο όρο συνεχίζουν στην 2η. Οι υπόλοιποι να πανε στο σπίτι και να μην τολμήσουν να εμφανιστούν. Από τη 2η τάξη οι δάσκαλοι θα λαμβάνουν ειδική μέριμνα ώστε να "ταξινομούν" τους μαθητές με βάση την επίδοσή τους. Θα δημιουργηθούν 3 κατηγορίες μαθητών (Α', Β', Γ'). Στην 3η τάξη θα συνεχίζουν οι μαθητές των κατηγοριών Α' και Β'. Οι της Γ' κατηγορίας να πάνε στην άκρη. Οσοι πάνε στην 4η τάξη θα ξανακατηγοριοποιηθούν σε Α' Β και Γ'.
Το "κόλπο" αυτό θα συνεχίζεται κάθε χρονιά μέχρι την 6η τάξη.
Με "παραλλαγές" και "προσαρμογές" της παραπάνω μεθοδολογίας θα συνεχίζεται η φοίτηση των μαθητών στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Οσοι καταφέρουν να ολοκληρώσουν το Λύκειο, θα μπορούν να εισαχθούν χωρίς εξετάσεις σε οποιαδήποτε σχολή της αρεσκείας τους και θα λάβουν ειδικό έπαινο.
-
α, ξέχασα και το άλλο.
Γιατι να μην διαμορφώνοναι τα τμήματα και με βάση το εισόδημα των γονιών τους? γιατί όχι?
-
"από ΤΟ ΒΗΜΑ
25/3/2009
Ενα στα δέκα ελληνόπουλα αφήνει το θρανίο
Εκτός σχολείου 75 εκατ. παιδιά στον κόσμο, σύμφωνα με την έκθεση της UΝΕSCΟ για την εκπαίδευση
ΝΟΤΑ ΤΡΙΓΚΑ
Oλες οι χώρες πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους ώστε σταδιακά να εξαλειφθεί ο αριθμός των μικρών παιδιών που δεν καταφέρνουν να πάνε ή και να τελειώσουν το σχολείο σημειώνει η UΝΕSCΟ στην ετήσια έκθεσή της για την εκπαίδευση που παρουσιάστηκε χθες στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης. Ειδικότερα, στην έκθεση επισημαίνεται ότι σήμερα σε όλον τον κόσμο υπάρχουν 75 εκατ. παιδιά σχολικής ηλικίας τα οποία βρίσκονται εκτός σχολείου, 30 εκατ. κινδυνεύουν να μείνουν εκτός σχολείου ως το 2015 ενώ 193 εκατ. παιδιά συνολικά υποφέρουν από υποσιτισμό. Την ίδια στιγμή ενώ το ένα τρίτο των νέων στις πλούσιες ανεπτυγμένες χώρες ολοκληρώνει σπουδές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, στις υπό ανάπτυξη χώρες το ποσοστό αυτό φθάνει μόλις στο 5%. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη χώρα μας ένας στους δέκα μαθητές δεν καταφέρνει να τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Ετσι, ο διεθνής οργανισμός καλεί τις κυβερνήσεις να λάβουν ως το 2015 μια σειρά μέτρων που έχουν να κάνουν με τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των παιδιών, την οικονομική ανάπτυξη, αλλά και την αύξηση της οικονομικής βοήθειας των πλούσιων χωρών σε εκείνες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ώστε να μειωθεί ο αριθμός των παιδιών που δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Σύμφωνα με υπολογισμούς της UΝΕSCΟ το 2015 περίπου 29 εκατ. παιδιά θα βρίσκονται εκτός πρωτοβάθμιας υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Τον Σεπτέμβριο του 2008 εκπρόσωποι από όλες τις χώρες συναντήθηκαν στη Νέα Υόρκη σε μια σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών και συμφώνησαν, ότι αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα, ο αναλφαβητισμός και η σχολική διαρροή δεν πρόκειται να μειωθούν.
Οι ανησυχίες εντείνονται μετά μάλιστα και την οικονομική κρίση που πλήττει τις περισσότερες χώρες του πλανήτη, καθώς αναμένεται ότι θα επηρεάσει και τις δαπάνες για την Παιδεία, ιδιαίτερα των φτωχών περιοχών. Οι αριθμοί άλλωστε είναι... αμείλικτοι. Στην ηλικία των επτά ετών όλα σχεδόν τα παιδιά στις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) βρίσκονται στο σχολείο, ενώ μόλις το 40% στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Στην ηλικία των 16 ετών το 80% των νέων βρίσκεται στο σχολείο στις χώρες του ΟΟΣΑ, ενώ στις χώρες του Τρίτου Κόσμου το 1/4 των νέων βρίσκεται ακόμη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τελευταία έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το 14,14% δεν καταφέρνει να τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ειδικότερα, στο Δημοτικό έχει μηδαμινή διαρροή, στο Γυμνάσιο αυτή φθάνει στο 6,09%, στο Ενιαίο Λύκειο στο 3,32% και στα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια το ποσοστό ανεβαίνει σημαντικά και φθάνει στο 20,28%. Στόχος της χώρας είναι η διαρροή αυτή να περιοριστεί κάτω από 10%. "
-
Οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση των μαθητών με κριτήρια όπως, απόδοση, ευφυϊα, μαθησιακές δυσκολίες, κλπ, είναι απλώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ και μου κάνει τρομερή εντύπωση πως έχουν ήδη γραφεί 5 σελίδες στο topic, με απόψεις συναδέλφων, οι οποίοι προσπαθούν να βρούν την "χρυσή τομή".
..................................................................................
Δεν αφορά εμένα, μια και ήμουνα απολύτως σαφής από το πρώτο κιόλας μήνυμα ότι διαφωνώ με τους διαχωρισμούς σε επίπεδα για όλα τα μαθήματα και κυρίως μέχρι το Λύκειο , αλλά αφείλω για την οικονομία της κουβέντας να πω ότι :
α) Την κατηγοριοποίηση με βάση το εισόδημα,την ευφυία ,την ικανότητα κλπ δεν θυμάμαι να την πρότεινε κανένας . Πιθανόν να εκφράστηκε κάποιος προβληματισμός για πιθανά οφέλη στην περίπτωση του διαχωρισμού με βάση την επίδοση, αλλά απαντήθηκε ότι η επίδοση αλλάζει από μέρα σε μέρα ή δάσκαλο σε δάσκαλο και δεν μπορεί να επιβληθεί στο μαθητή ως κάτι μόνιμο. Ωστόσο ο προβληματισμός βοηθάει το διάλογο και δεν αποτελεί τίποτα το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ(λέξη που δεν χρησιμοποιείται σε διάλογο , όσο και να διαφωνεί κανένας με τον συνομιλητή του).
β) Οι κατευθύνσεις στην Β΄η Γ' Λυκείου δεν είναι μερικός διαχωρισμός ; Προφανώς είναι και καλά κάνει και είναι . Τα μουσικά, αθλητικά κλπ σχολεία δεν είναι διαχωρισμός ;Δεν πάνε εκεί οι μαθητές που είναι πιο ''καλοί '' στη μουσική ή την αθλητισμό ; Φυσικά και είναι. Είναι '' .... τομή '' , όχι ίσως '' χρυσή τομή '', μια και ούτε και γω ξέρω πως είναι αυτή. Επομένως την πολιτεία την ενδιαφέρει και αυτός ο τομέας , αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει με σωστά βήματα και σε άλλες καινοτομίες, διότι πρέπει ... να πληρώσει και τέτοια διάθεση δεν υπάρχει.
γ) Μια παιδεία και ένα σχολείο που ξεκινά από το Δημοτικό και τελειώνει στην Γ ΄Λυκείου, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τις κλίσεις , τις ιδιαιτερότητες , τις αδυναμίες ή τα χαρίσματα των μαθητών είναι μια κακή παιδεία, μια ισωπεδωτική , κουρελισμένη και αναποτελεσματική παιδεία που κυρίως στερεί τη γνώση από τους μαθητές των λαϊκών κυρίως οικογενειών και στρωμάτων.(Τα έχω γράψει αυτά σε άλλα μηνύματα προς συντρόφους -πολιτικά εννοώ - που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι είναι αριστερή άποψη για την παιδεία και επιμένουν σε αναχρονιστικές αντιλήψεις που δεν τις εφάρμοσαν ούτε σοσιαλιστές , ούτε άλλοι - αν υπήρξαν άλλοι !).
Θωρώ πως στο μέλλον ένα καλό σχολείο, πέρα από τα άλλα , θα είναι αυτό που θα δίνει στο μαθητή δυνατότητες επιλογής και δεν θα του επιβάλει τα πάντα .Αναφέρομαι για το γυμνάσιο και πάνω.Για παράδειγμα , επιλογή είναι να μπορεί να μαθαίνει περισσότερα μαθηματικά ή φυσική ή αρχαία ή μουσική , αν σε αυτούς τους τομείς έχει περισσότερο ταλλέντο ή διάθεση ακόμα.Και αυτό με τη θέσπιση μέσα στο πρόγραμμα σπουδών μιας δίωρης ζώνης που θα είναι πολύ σωστά σχεδιασμένη . Ο βασικός όμως άξονας των μαθημάτων - ας τα πω '' γενικής παιδείας '' - πρέπει να γίνεται με κριτήριο διαχωρισμού σε τμήματα μόνο την απόλυτη αλφαβητική σειρά, όπως γίνεται σήμερα(αν και έντεχνα μερικά σχολεία την καταστρατηγούν).Αυτή τη θέση μου την εξήγησα στο πρώτο μήνυμα. Αν ωστόσο προκύψουν νέα στοιχεία που πείθουν για κάτι καλύτερο, είμαι έτοιμος να το ξανασκεφτώ.
Μπάμπης
-
β) Οι κατευθύνσεις στην Β΄η Γ' Λυκείου δεν είναι μερικός διαχωρισμός ; Προφανώς είναι και καλά κάνει και είναι . Τα μουσικά, αθλητικά κλπ σχολεία δεν είναι διαχωρισμός ;Δεν πάνε εκεί οι μαθητές που είναι πιο ''καλοί '' στη μουσική ή την αθλητισμό ; Φυσικά και είναι. Είναι '' .... τομή '' , όχι ίσως '' χρυσή τομή '', μια και ούτε και γω ξέρω πως είναι αυτή. Επομένως την πολιτεία την ενδιαφέρει και αυτός ο τομέας , αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει με σωστά βήματα και σε άλλες καινοτομίες, διότι πρέπει ... να πληρώσει και τέτοια διάθεση δεν υπάρχει.
Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον διαχωρισμό των μαθητών με εξωτερικά και αμφιβόλου ποιότητας κριτήρια και στην επιλογή των μαθητών με βάση τις δικές τους προτιμήσεις. Εννοείται και ότι το σύστημα των κατευθύνσεων δεν είναι ένα σύστημα που καλλιεργεί τις ιδιαίτερες ικανότητες των μαθητών, αλλά είναι δική τους επιλογή με βάση δικά τους κριτήρια. Ή για να είμαι ακριβής, ΚΑΙ δικά τους κριτήρια.
Ο βασικός όμως άξονας των μαθημάτων - ας τα πω '' γενικής παιδείας '' - πρέπει να γίνεται με κριτήριο διαχωρισμού σε τμήματα μόνο την απόλυτη αλφαβητική σειρά, όπως γίνεται σήμερα(αν και έντεχνα μερικά σχολεία την καταστρατηγούν).
Μεγάλο αγκάθι αυτό, ΜΑΤΗ, πολύ μεγάλο. Έτσι πρέπει να είναι και σωστά το προέβλεψε ο νομοθέτης. Πρακτικά όμως, τα μεγάλα σχολεία, με 15+ τμήματα, τα οποία είναι και αυτά που έχουν και περισσότερα μαθήματα επιλογής, για να δημιουργήσουν τέτοια τμήματα πρέπει να πανε σε 8η, μερικές φορές και σε 9η ώρα, με ότι και αν σημαίνει αυτό. Σε ολοήμερα σχολεία αυτό θα μπορούσε να γίνει, αλλά αυτό σημαίνει περισσότερους καθηγητές, περισσότερες αίθουσες, άρα περισσότερα λεφτά.... Χωρίς λεφτά, αυτά τα ζητήματα δεν νομίζω να λύνονται. :-\
-
Οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση των μαθητών με κριτήρια όπως, απόδοση, ευφυϊα, μαθησιακές δυσκολίες, κλπ, είναι απλώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ και μου κάνει τρομερή εντύπωση πως έχουν ήδη γραφεί 5 σελίδες στο topic, με απόψεις συναδέλφων, οι οποίοι προσπαθούν να βρούν την "χρυσή τομή".
..................................................................................
Δεν αφορά εμένα, μια και ήμουνα απολύτως σαφής από το πρώτο κιόλας μήνυμα ότι διαφωνώ με τους διαχωρισμούς σε επίπεδα για όλα τα μαθήματα και κυρίως μέχρι το Λύκειο , αλλά αφείλω για την οικονομία της κουβέντας να πω ότι :
α) Την κατηγοριοποίηση με βάση το εισόδημα,την ευφυία ,την ικανότητα κλπ δεν θυμάμαι να την πρότεινε κανένας . Πιθανόν να εκφράστηκε κάποιος προβληματισμός για πιθανά οφέλη στην περίπτωση του διαχωρισμού με βάση την επίδοση, αλλά απαντήθηκε ότι η επίδοση αλλάζει από μέρα σε μέρα ή δάσκαλο σε δάσκαλο και δεν μπορεί να επιβληθεί στο μαθητή ως κάτι μόνιμο. Ωστόσο ο προβληματισμός βοηθάει το διάλογο και δεν αποτελεί τίποτα το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ(λέξη που δεν χρησιμοποιείται σε διάλογο , όσο και να διαφωνεί κανένας με τον συνομιλητή του).
β) Οι κατευθύνσεις στην Β΄η Γ' Λυκείου δεν είναι μερικός διαχωρισμός ; Προφανώς είναι και καλά κάνει και είναι . Τα μουσικά, αθλητικά κλπ σχολεία δεν είναι διαχωρισμός ;Δεν πάνε εκεί οι μαθητές που είναι πιο ''καλοί '' στη μουσική ή την αθλητισμό ; Φυσικά και είναι. Είναι '' .... τομή '' , όχι ίσως '' χρυσή τομή '', μια και ούτε και γω ξέρω πως είναι αυτή. Επομένως την πολιτεία την ενδιαφέρει και αυτός ο τομέας , αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει με σωστά βήματα και σε άλλες καινοτομίες, διότι πρέπει ... να πληρώσει και τέτοια διάθεση δεν υπάρχει.
γ) Μια παιδεία και ένα σχολείο που ξεκινά από το Δημοτικό και τελειώνει στην Γ ΄Λυκείου, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τις κλίσεις , τις ιδιαιτερότητες , τις αδυναμίες ή τα χαρίσματα των μαθητών είναι μια κακή παιδεία, μια ισωπεδωτική , κουρελισμένη και αναποτελεσματική παιδεία που κυρίως στερεί τη γνώση από τους μαθητές των λαϊκών κυρίως οικογενειών και στρωμάτων.(Τα έχω γράψει αυτά σε άλλα μηνύματα προς συντρόφους -πολιτικά εννοώ - που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι είναι αριστερή άποψη για την παιδεία και επιμένουν σε αναχρονιστικές αντιλήψεις που δεν τις εφάρμοσαν ούτε σοσιαλιστές , ούτε άλλοι - αν υπήρξαν άλλοι !).
Θωρώ πως στο μέλλον ένα καλό σχολείο, πέρα από τα άλλα , θα είναι αυτό που θα δίνει στο μαθητή δυνατότητες επιλογής και δεν θα του επιβάλει τα πάντα .Αναφέρομαι για το γυμνάσιο και πάνω.Για παράδειγμα , επιλογή είναι να μπορεί να μαθαίνει περισσότερα μαθηματικά ή φυσική ή αρχαία ή μουσική , αν σε αυτούς τους τομείς έχει περισσότερο ταλλέντο ή διάθεση ακόμα.Και αυτό με τη θέσπιση μέσα στο πρόγραμμα σπουδών μιας δίωρης ζώνης που θα είναι πολύ σωστά σχεδιασμένη . Ο βασικός όμως άξονας των μαθημάτων - ας τα πω '' γενικής παιδείας '' - πρέπει να γίνεται με κριτήριο διαχωρισμού σε τμήματα μόνο την απόλυτη αλφαβητική σειρά, όπως γίνεται σήμερα(αν και έντεχνα μερικά σχολεία την καταστρατηγούν).Αυτή τη θέση μου την εξήγησα στο πρώτο μήνυμα. Αν ωστόσο προκύψουν νέα στοιχεία που πείθουν για κάτι καλύτερο, είμαι έτοιμος να το ξανασκεφτώ.
Μπάμπης
Εχεις αγαπητέ συνάδελφε υπόψη σου ποιοί μαθητές κατά κύριο λόγο έχουν καλές επιδόσεις στο σχολείο? Είναι (κατά κύριο λόγο, επαναλαμβάνω) αυτοί που οι γονείς τους ανήκουν στα ανώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας. Ετσι το κριτήριο που προανέφερα (κατηγοριοποίηση με βάση το εισόδημα), δεν είναι καθόλου άσχετο με το υπό συζήτηση κριτήριο της επιδοσης.
Οσο καλές προθέσεις και να έχει κάποιος, η κατηγοριοποίηση των μαθητών με οποιοδήποτε κριτήριο, θα μεταφέρει αργά η γρήγορα μέσα στο σχολείο τον ταξικό-κοινωνικό διαχωρισμό που συναντούμε (και βιώνουμε) στην κοινωνία.
Οσο για την κατηγοριοποίηση η οποία ήδη υπάρχει (κατευθύνσεις, αθλητικά σχολεία, κλπ), πολύ σωστά ειπώθηκε, οτι εδώ ο μαθητής επιλέγει ελεύθερα με βάση τις προτιμήσεις του.
-
Οσο καλές προθέσεις και να έχει κάποιος, η κατηγοριοποίηση των μαθητών με οποιοδήποτε κριτήριο, θα μεταφέρει αργά η γρήγορα μέσα στο σχολείο τον ταξικό-κοινωνικό διαχωρισμό που συναντούμε (και βιώνουμε) στην κοινωνία.
Οσο για την κατηγοριοποίηση η οποία ήδη υπάρχει (κατευθύνσεις, αθλητικά σχολεία, κλπ), πολύ σωστά ειπώθηκε, οτι εδώ ο μαθητής επιλέγει ελεύθερα με βάση τις προτιμήσεις του.
Με κατηγοριοποιήσεις ή χωρίς, το σχολείο αντικατοπτρίζει τις ήδη υπάρχουσες ιεραρχίες που συναντάμε έξω στην κοινωνία, είτε μιλάμε για τάξη, φύλο ή φυλή, συχνά προσπαθώντας να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει ένα σχολείο εκτός κοινωνίας και δεν είμαι σίγουρη και αν θέλουμε να υπάρξει ένα τέτοιο σχολείο. Μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ένα σχολείο που θα είναι μέσα στην κοινωνία, αλλά θα βγάζει ανθρώπους που θα θέλουν και ίσως και να μπορούν να την κάνουν καλύτερη.
Στο θέμα μας τώρα. Η επιλογή των μαθητών σε σχέση με τις κατευθύνσεις και γενικότερα σε οποιαδήποτε επιλογή γίνεται μέσα στο σχολείο δεν γίνεται τυχαία ούτε ελεύθερα. Μελέτες έχουν δείξει ότι παιδιά από συγκεκριμένες ομάδες τείνουν να κάνουν συγκεκριμένες επιλογές. Το ίδιο ισχύει και για το φύλο. Δεν είναι απαράβατος κανόνας, υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις, αλλά ειδικά για την περίπτωση της Ελλάδας είναι ελάχιστες. Και dimstella, ο οικονομικός-ταξικός παράγοντας είναι ένας από τους παράγοντες που καθορίζουν τις επιλογές των παιδιών, τις οποίες δεν είμαι σίγουρη αν μπορούμε να τις αποκαλέσουμε ελεύθερες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι φιλοσοφικές σχολές, όπου στα προπτυχιακά υπάρχει μια συντριπτική υπεροχή των κοριτσιών απέναντι στα αγόρια, ενώ στα μεταπτυχιακά οι όροι αλλάζουν εντελώς. Είναι ένα τεράστιο θέμα πως μεταβιβάζονται στα παιδιά συγκεκριμένα "πρότυπα" ή "κουλτούρες" (η κοινωνιολογία έχει δώσει διάφορους όρους πάνω σε αυτό το θέμα), παραμένει όμως γεγονός ότι οι επιλογές που υποτίθεται είναι ελεύθερες τείνουν να περιορίζονται από παράγοντες όπως το φύλο, η οικονομική κατάσταση (ή τάξη, αν θέλετε) ή η φυλή (κυρίως όταν μιλάμε βέβαια για άλλες χώρες). Προτείνω εδώ το Madeleine Arnot, Διαδικασίες Αναπαραγωγής του Φύλου, Εκπαιδευτική Θεωρία και Φεμινιστικές Πολιτικές, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2004 (Κάνω διαφήμιση εδώ; :-\), το οποίο δείχνει πολύ καθαρά πώς διαπλέκονται οι παράγοντες κυρίως του φύλου και της κοινωνικής τάξης στο σχολείο, έτσι ώστε να ευνοείται η αναπαραγωγή των υπαρχουσών ιεραρχιών και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις με την βοήθεια όλων όσων λέμε ότι παλεύουμε εναντίον τους. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ να αναστοχαστώ τη δική μου στάση μέσα στην τάξη και να συνειδητοποιήσω ότι πολλές φορές η στάση μου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα το ακριβώς αντίθετο από αυτό που επιδιώκω. Όχι ότι είναι εύκολο να άλλαξουν στάσεις και νοοτροπίες χρόνων από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά είναι καλό να ξέρουμε που στεκόμαστε μέσα στο σχολείο.
Πρέπει να εδώ να πω ότι είμαι πολύ χαρούμενη που ανοίγουν τέτοιες συζητήσεις στο forum. Μου κάνει πάρα πολύ καλό να βλέπω και άλλες οπτικές πάνω σε θέματα που αφορούν την καθημερινότητα μας μέσα στο σχολείο. :D
-
.....................
Οσο καλές προθέσεις και να έχει κάποιος, η κατηγοριοποίηση των μαθητών με οποιοδήποτε κριτήριο, θα μεταφέρει αργά η γρήγορα μέσα στο σχολείο τον ταξικό-κοινωνικό διαχωρισμό που συναντούμε (και βιώνουμε) στην κοινωνία.
Οσο για την κατηγοριοποίηση η οποία ήδη υπάρχει (κατευθύνσεις, αθλητικά σχολεία, κλπ), πολύ σωστά ειπώθηκε, οτι εδώ ο μαθητής επιλέγει ελεύθερα με βάση τις προτιμήσεις του.
Έτσι είναι-δε νομίζω να διαφωνεί κανένας - και γιαυτό δεν θέλουμε να πάει προς τα εκεί η εκπαίδευση , ούτε καν να αρχίσουν τέτοιες συζητήσεις σε πολιτικούς κύκλους . Όπως όμως έγραψε και η elanna,τίποτα δεν μπορεί να είναι απόλυτα αταξικό ή ουδέτερο στην εκπαίδευση , όσο καλή πρόθεση και να έχει κάποιος . Πέρυσι που διορθώσαμε στη Χαλκίδα ξανά γραπτά από την ανατολική Αττική - μέσα σε αυτά ήταν και τα γραπτά από τα κολλέγια , Αρσάκειο, Βαρβάκειο , τα γνωστά καλά ιδιωτικά κλπ - έγινε αμέσως αισθητή η μέση ανωτερότητα των γραπτών .Δεν εύρισκες γραπτό με υπογραφή στην πρώτη σελίδα, κάτι που το βλέπαμε τις χρονιές που είχαμε γραπτά από εργατικές περιοχές ή τις δυτικές συνοικίες. Ίσες λοιπόν ευκαιρίες στους μαθητές δεν υπάρχουν . Αυτό είναι μόνο μια θεωρητική διατύπωση.Επιπλέον το κακό σχολείο είναι υπέρ των ανώτερων στρωμμάτων.
Σε αυτή τη φάση και περίοδο η κουβέντα πρέπει να εστιαστεί στο πώς θα στηθεί ένα πιο ζωντανό και ευχάριστο σχολείο, καλό όμως και σοβαρό , που θα δίνει επιλογές , μορφωτικά και γνωστικά εφόδια στα παιδιά , θα λαμβάνει υπόψιν την εποχή μας , δεν θα τα αποκόπτει από το συνολικό κοινωνικό γίγνεσθαι και θα καλλιεργεί σωστά αισθητήρια κλπ. Τα ξέρετε αυτά καλύτερα από μένα. Μένει το ερώτημα πώς θα γίνει αυτό το σχολείο και ποιες προτερειότητες θα δοθούν.Διότι αυτοί που θα πάρουν τις αποφάσεις ούτε θα μας ρωτήσουν αλλά και δεν σκέφτονται όπως εμείς . Άλλα είναι τα κριτήρια που θα θέσουν.
Το θέμα που ανοίξατε και συζητήσαμε είναι πολύ καλό και πάντα επίκαιρο.Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο . Χαίρομαι που έχω συναδέλφους , όπως εσείς , που στοχάζονται για την παιδεία και το μέλλον των παιδιών της πατρίδας μας .Ελπίζω να μπορέσω να βρω -και στο μήνα που έρχεται -χρόνο για να για να απολαύσω τις τόσο ωραίες τοποθετήσεις σας σε τόσο σημαντικά ζητήματα.
Νάστε καλά - Μπάμπης
-
@Dimstella: Εγώ με την σειρά μου να παρατηρήσω Dimstella πως απαντάς χωρίς να έχεις μελετήσει το όλο θέμα. Απλά λειτουργεί η προκατάληψη μέσα σου και το μυαλό σου πάει ενστικτωδώς στην καταστροφολογία. Δεν είμαστε έτοιμοι σαν κοινωνία φυσικά να δεχτούμε ένα τέτοιο σύστημα. Μιας και το απορρίπτουμε με το άκουσμα του.. διαχωρισμός!!! Αμαρτία.. τζιζ... λες και σήμερα δεν υπάρχει διαχωρισμός στην τάξη.. λες και όλοι σήμερα θεωρούνται ίδιοι!!! Να καταργήσουμε άμεσα και τμήματα Ειδικής Αγωγής.. άμεσα..!!!Δεν έχεις διαβάσει τα μηνύματα που γράψαμε και απλά έγραψες μια απάντηση!!!. Αν θες διάβασε τα και απάντησε πάνω στις συγκεκριμένες ερωτήσεις που έκανα. Αν βαριέσαι θα σου πω σε δυο προτάσεις την περίληψη. Το τωρινό σύστημα ευνοεί τους έχοντες, τους έχοντες βοήθεια στο σπίτι, τους έχοντες λεφτά για φροντιστήριο και ιδιαίτερα. Οπότε αν διαφοροποιηθούν οι τάξεις θα μπορέσει ο εξειδικευμένος καθηγητής να ασχοληθεί με εκείνο το άκρο που δεν τα καταλαβαίνει, που χρειάζεται περισσότερο χρόνο, προσπάθεια κτλ.
-
@Dimstella: Αν εσύ σαν καθηγητής καλύπτεις αυτό το άκρο, αλλά παράλληλα καλύπτεις και το άλλο άκρο που θέλει να εμβαθύνει και θέλει να εμβαθύνει, μέσα στην ίδια ώρα, απλά πες μας πως. Δώσε μας ένα παράδειγμα από το τελευταίο σου μάθημα, τις προκλήσεις που είχες και τους στόχους που πέτυχες. Πιστεύω πως καλό θα ήταν να μπεις στον κόπο αργότερα και να διαβάσεις τα μηνύματα που στείλαμε.. αν θες να κάνουμε διάλογο και όχι παράλληλους μονολόγους.
-
@w1red: Καλό θα ήταν να μην μπερδεύουμε στο θέμα τα τμήματα ένταξης (αν αυτά εννοούσες με το "Τμήματα Ειδικής Αγωγής" που ανέφερες). Το θέμα, όπως έχω καταλάβει ότι έχει εξελιχθεί μέχρι τώρα, δεν αφορά τα παιδιά με ειδικές ανάγκες αλλά τα παιδιά που για άλλους λόγους (πολλοί από τους οποίους αναφέρθηκαν και δεν θεωρώ χρήσιμο να ξαναναφέρω) δεν προχωρούνε με τους ίδιους ρυθμούς με τα πιο "καλά" παιδιά σε επίπεδο επίοδσης.
Τα παιδιά που θα μπουν σε Τμήμα Ένταξης αυτομάτως χαρακτηρίζονται ως Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (ναι ταμπελάκι), και πρέπει πολύ προσεκτικά και μόνο μετά από πρόταση ΚΕΔΔΥ ΚΑΙ συμφωνία γονέων να εντάσσονται σε αυτά.
Τώρα το πώς λειτουργούν στην Ελλάδα και πώς θα έπρεπε να λειτουργούν.....άααααλλο τεράστιο θέμα!!!
-
Δηλαδή πριν μπουν στα τμήματα αυτά, δεν χαρακτηριζόταν παιδιά με ειδικές ανάγκες; ??? Πως ακριβώς τα βλέπανε οι συμμαθητές τους και τι λέγανε για αυτά; Πως θα τα βλέπουν όμως όταν μετά από τα τμήματα ειδικής αγωγής βελτιωθούν αισθητά; Έχω πολλά παραδείγματα με παιδιά τα οποία έχουν ειδικές ανάγκες, άλλα τα προσέχουν και άλλα τα έχουν παρατήσει και ασχολούνται "όπως με όλα τα παιδιά". Η διαφορά είναι μέρα με την νύχτα. Φυσικά αν γίνει κάτι τέτοιο, οι γονείς πρέπει να έχουν τον λόγο και το δικαίωμα να λειτουργήσουν, σε βάρος των παιδιών τους αλλά υπέρ του εγωισμού τους και να βάλουν το παιδί τους σε διαφορετικό τμήμα. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως όλα τα παιδιά έχουν ειδικές ανάγκες. Όμως τα παιδιά τα οποία δεν τα πάνε καλά με τα μαθήματα, θα έπρεπε να έχουν και μια ειδική βοήθεια, έναν ειδικό παιδαγωγό, έναν πραγματικό παιδαγωγό, ο οποίος θα τα βοηθήσει. Και τα παιδιά που είναι άριστα, και αυτά θα πρέπει να έχουν μια ειδική βοήθεια, έτσι ώστε να νοιώθουν πως κάθε στιγμή ανακαλύπτουν και κάτι, εμβαθύνουν και βελτιώνονται.
-
Δεν νομίζω να γίνει στην πράξη αυτό που προτείνω, μιας και τους περισσότερους Έλληνες δεν τους αφήνει η καχυποψία και η προκατάληψη τους να δούνε κάτω από την επιφάνεια. Να δούνε μήπως τελικά αυτό θα ήταν υπέρ ΟΛΩΝ των παιδιών. Συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων κάνουμε, μιας και στο τέλος μπορεί να καταλήξω να έχω την αντίθετη θέση. Δεν θα φοβηθώ να την αλλάξω, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει και κάποιο επιχείρημα που να στέκει και να με οδηγήσει προς την άλλη κατεύθυνση.
-
Να σου πω, δεν κάνεις και μια πιο επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα; Ψάξε λίγο σχετικές έρευνες κ.λ.π., μπορεί στο τέλος να κάνεις και τη δική σου έρευνα και τη δική σου δημοσίευση. ;) ;) ;) Αν μένεις σε μεγάλη πόλη ρίξε μια ματιά στα περιοδικά των παιδαγωγικών τμημάτων, όλο και κάτι θα βρεις σχετικά. Γκούγκλαρε και τις λέξεις streaming, setting και mixed ability classrooms. Θυμήσου μετά να μας πεις και τι βρήκες μήπως και τελικά αλλάξουμε εμείς γνώμη. :) :) :) Έτσι γεννιέται η επιστήμη. Ένα μεταπτυχιακό που έκανα, αλλά και το διδακτορικό που κάνω τώρα ξεκίνησαν με αφορμές από την τάξη. (ε, καλά δε λέω ότι θα φτιάξω και τη σούπερ νέα γνώση, αλλά τουλάχιστον στην πορεία θα μάθω πολλά).
-
Θα το ψάξω μιας και ακόμα δεν έχω καταλάβει, όταν λέμε mixed ability, δηλαδή μικτών δυνατοτήτων τάξεις τι ακριβώς εννοούν στην πράξη. Δηλαδή ακόμα και στην τάξη που προτείνω όλοι έχουν την ίδια δυνατότητα; Έλεος.. ακόμα και εκεί θα υπάρχουν οι "καλύτεροι", οι οποίοι λειτουργούν ως κίνητρο για την βελτίωση των υπολοίπων. Έχω κάνει διδακτορικό σε άλλο τομέα των Μαθηματικών και γνωρίζω πολύ καλά πως πολλές έρευνες δεν βρίσκουν εφαρμογή για όλες τις περιπτώσεις και δεν λειτουργούν ως παγκόσμιος τυφλοσούρτης. Ειδικά όταν μιλάμε για θέματα Παιδείας! Έχω διαβάσει έρευνες του εξωτερικού, στις οποίες δεν έδιναν συγκεκριμένα στοιχεία της έρευνας, απλά ανέφεραν μερικά επιχειρήματα (που εύκολα καταρρίπτονται) για να εξηγήσουν τα αποτελέσματα.
-
Όπως και να έχει υπάρχει κάποια έρευνα στον Ελληνικό χώρο, στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Αν ναι από ποιον, που, πότε, ποιος δίδασκε, σε ποια σχολεία, με ποια αποτελέσματα και που στηρίχτηκαν οι μετρήσεις; Επίσης πόσο ανεπηρέαστο (unbiased) ήταν το δείγμα; Πολλές έρευνες ανάλογα με την τάση που επικρατεί τείνουν να αυτοεκπληρώνονται. Γι΄αυτό το λόγο μετά από χρόνια όταν αλλάζει η τάση, οι νέες έρευνες οδηγούν σε άλλα αποτελέσματα ;) ;) ;) Αν έχεις κάποια έρευνα στην Ελληνική πραγματικότητα, θα με ενδιέφερε πολύ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Όσον αφορά για την γνώμη, σου λέω, με δικά μου δεδομένα, από προσωπική πείρα, βλέπω πως έχω αυτά τα αποτελέσματα, τα οποία είναι μετρήσιμα και αυτά τα επιχειρήματα. Δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα, αλλά τα αποτελέσματα είναι μετρήσιμα. Αν κάνεις μάθημα σε ΕΠΑΛ και σε ΓΕΛ, τότε θα δεις τα αποτελέσματα στα παιδιά που δεν τα πήγαιναν καλά με το σχολείο. Αλήθεια ποια είναι τα επιχειρήματα υπέρ των μικτών τάξεων; Μπορείς να τα αναφέρεις;
-
Δεν έχω ψάξει τόσο βαθιά το ζήτημα έχω διαβάσει τρεις τέσσερις έρευνες σε ξένα περιοδικά που συγκλίνουν στα αποτελέσματά τους, τεκμηριωμένες και ωραίες. Τα ευρήματα στα περιέγραψα νωρίτερα ξανακοίτα τα προηγούμενα μηνύματά μου.. Αφού σε ενδιαφέρουν τα πιο παιδαγωγικά θέματα, γιατί δεν το ψάχνεις λίγο προς τα εκεί; Αν όχι σε επίπεδο τίτλου, έστω σε επίπεδο ανασκόπησης βιβλιογραφίας. Κερδισμένος θα βγεις. Με την action research μπορείς να ερευνήσεις τα τμήματά σου. Κοίτα το λίγο.
-
Διάβασα τις αναφορές που έχεις κάνει, αλλά σου ζήτησα να γράψεις εδώ κάποιες σκέψεις, μιας και δεν νομίζω να έχουν κάνει όλοι το ίδιο. Ακόμα και στην διακήρυξη της Σαλαμάνκας, αναφέρετε πως απαραίτητη προϋπόθεση είναι επιμορφωμένοι εκπαιδευτικοί, χαρισματικοί θα έλεγα εγώ στην πράξη, μιας και στην "θεωρία όλα γίνονται με την επιμόρφωση". Πρέπει να αλλάξουν οι εκπαιδευτικοί, αλλά και η κοινωνία ολόκληρη. Μου άρεσαν όλες οι ιδέες που παρουσιάστηκαν και έδωσαν μια ωραία οπτική της παιδείας. Μήπως όμως είναι το κλασσικό.. τάζουμε τον παράδεισο σε ένα κομμάτι της ζωής μας, και το θεωρούμε εφικτό, με την μόνη προϋπόθεση, να είναι παράδεισος και τα υπόλοιπα κομμάτια της! Συμφωνώ πως το σχολείο πρέπει να αλλάξει πρόσωπο και κατεύθυνση, αλλά μέχρι τότε τι κάνουμε; Αυτό είναι το ερώτημα.
-
Ίσως έχεις δίκιο.. ίσως το θέμα αυτό να είναι δευτερεύων και θα έπρεπε να ασχοληθούμε με την ολική αλλαγή της παιδείας μας. Εγώ προσωπικά δεν περιμένω παραδείσους και προσπαθώ να λύνω τα προβλήματα με τα δεδομένα που έχω. Όταν καταφέρουμε να αλλάξουμε τα δεδομένα, τότε θα αλλάξουμε και τις λύσεις στα προβλήματα. Δεν πείστηκα αλλά σταματώ να συμμετέχω στο θέμα, μιας και δεν θα ήθελα να αποπροσανατολίσω τους συναδέλφους δείχνοντας ένα δέντρο, το οποίο θα μας δώσει άμεσα καρπούς, αλλά δεν θα μας βοηθήσει στην καλλιέργεια ποιο σημαντικών δέντρων, με καρπούς παραδεισένιους. Καλή συνέχεια και καλό κουράγιο στη αναζήτηση του παραδείσου.
-
Η αλλαγή ξεκινά σήμερα από εσένα, από εμένα, από όλους όσους έχουν βαθιά πεισθεί ότι αυτό που σύμβαίνει δεν είναι αρκετό ούτε ποιοτικό. Αυτά που μπορείς να κάνεις στην τάξη σου, οι συζητήσεις με τους συναδέλφους σου και οι διεκδικήσεις όλων μας θα αλλάξουν την κατάσταση. Χαίρομαι που είδες την ευρύτερη εικόνα, γιατί πράγματι δεν υπάρχει τίποτα έτοιμο και παραδεισένιο. Πρέπει να παλεύουμε και για τα αυτονόητα. Γιατί στη ζωή του ανθρώπου και στην επιστήμη δεν υπάρχουν αυτονόητα. Τα πάντα αλλάζουν και πρέπει να αλλάζουμε κι εμείς ανάλογα.
-
Συνάδελφοι γιατί το κουράζουμε;
Μικτά τμήματα, έως 12 παιδιά ανά τάξη. (και όχι το συμβιβαστικό 20 της ΟΛΜΕ)
υπάρχει κανένας που θα έχει πρόβλημα να ανταπεξέλθει στις διαφορετικές απαιτήσεις των παιδιών σε αυτή την περίπτωση; Εάν είναι να "κουραζόμαστε" για να διεκδικήσουμε κάτι, ας διεκδικούμε αυτό, που σίγουρα θα ανεβάσει το επίπεδο της παιδείας, αντί να αναρωτιόμαστε για την εφαρμογή ενός μέτρου (διαχωρισμός ανά επίδοση) που είναι αμφιλεγόμενο.
Και εκτός από αμφιλεγόμενο είναι και ανεφάρμοστο. Διότι τίθεται το πρακτικό ζήτημα: πως θα γίνει ο διαχωρισμός; απόλυτα με βάση την βαθμολογία; (δλδ ένα τμήμα για παιδιά του 15-20, ένα για 10-15, ένα για 5-10 και ένα για 0-5) ή σχετικά με βάση την απόδοση του συνόλου των παιδιών; (δλδ κατατάσουμε όλα τα παιδιά μιας τάξης με βάση τον βαθμό τους και μετά διαιρούμε δια 4. Το 1/4 με την μεγαλύτερη βαθμόλογία κάνει ένα τμήμα, το επόμενο 1/4 άλλο τμήμα κτλ).
Διότι εάν ακολουθηθεί ο πρώτος τρόπος, θα κλείσουν ένα σωρό σχολεία στις ακριτικές περιοχές. Διότι που θα βρεθούν 22 παιδιά με βαθμό 15-20 (ή 0-5) σε σχολείο που έχει λιγότερα από 50 παιδιά ανά τάξη; Θα πρέπει αναγκαστικά να "συμπτιχθούν" σχολεία.
Εάν ακολουθεί ο δεύτερος τρόπος τότε δεν θα γίνουν ανακατατάξεις στα σχολεία, αλλά χάνεται το όποιο πλεονέκτημα του μέτρου, καθώς σε ένα σχολείο με χαμηλό μέσο όρο βαθμολογίας, το "καλύτερο" 1/4 μπορεί να περιλαμβάνει παιδιά με βαθμούς από 12-20, το οποίο είναι ουσιαστικά ανομοιόμορφο.
-
απορω, γαιτι καποιοι συναδελφοι επιμενουν στο διαχωρισμο των μαθητων σε ταξεις αναλογα με την επιδοση!!!
που το διαβασαν? το θεμα δεν ειναι μονο πρακτικο αλλα και κοινωνιολογικο,ψυχολογικο.
αποκταμε ολοι τις ιδιες γνωσεις στο ιδιο βαθμο και μετρο? εχουμε ολοι τα ιδια ενδιαφεροντα? αφιερωνουμε ολοι τις ιδιες ωρες για μελετη? αφομοιωνουμε ολοι τα ιδια πραγματα ταυτοχρονα?
-
Σαν γονιός, θα συμφωνήσω με τη happiness για μικρότερα τμηματα που θεωρω ότι θα δίνουν την ευκαιρία στον εκπαιδευτικό να ασχολείται περισσότερο και καλυτερα με κάθε παιδι...
Και αν μπορω να κανω ένα σχολιο - ας υποθεσουμε ότι ειναι παιδαγωγικά σωστός ο διαχωρισμος με βαση αποδοση του μαθητη και ας υποθεσουμε οτι εφαρμοζεται.
Φαντάζεστε τι θα γινόταν?
Οι δάσκαλοι δεν θα ήθελαν τα 'δυσκολα' τμηματα (εδω αυτη τη στιγμη υπαρχουν 2-3 δυσκολα παιδια σε ένα τμημα των 16 και δεν βρισκεται δάσκαλος για να του το 'φορτωσουν' - και το λεω απο προσωπικη εμπειρια),
Οι γονεις θα έστελναν τα παιδια σε ιδιαίτερα ήδη απο το νηπιαγωγειο, για να προχωρησουν και να μπορουν να μπουν στο 'καλο' τμημα,
και άλλα χαριτωμενα.....
Και τα μονα χαμενα απο την όλη κατάσταση θα ήταν τα παιδια.
-
Επειδή με προβλημάτισε το θέμα για πολλοστή φορά, ψάχνοντας ανακάλυψα (με πολύ μεγάλη καθυστέρηση βεβαια) αυτό το topic εδώ στο forum. Διάβασα αρκετές απόψεις που ολες είναι ενδιαφέρουσες και σεβαστες!
Επειδή η θεωρία μερικές φορές διαφέρει απο την πράξη, θα ήθελα να μου πείτε την άποψή σας για το εξής:
Διδάσκω Μαθηματικά στην Γ Λυκείου κατεύθυνση.
Εχω μια ομάδα άριστων μαθητών που πάνε για βαθμό πανω απο 18 στις πανελλήνιες
Εχω μια ομάδα μαθητών με πολλές δυσκολίες που δεν γνωρίζουν βασικά πράγματα απο προηγούμενες τάξεις.
Εχω μια ομαδα μαθητών που ήταν θεωρητική στην Β τάξη, και το μετανιωσαν και άλλαξαν σε θετική φέτος, και έχουν επίσης πολλά κενά!
Εχω μια ομαδα μαθητών με κενα απο το Γυμνασιο ακόμα, αλλά θα ήταν ευχαριστημένα αν εγραφαν ένα 10 για να μπουν σε κάποιο ΤΕΙ της προτιμησής τους
Να σημειώσω ότι ΟΛΟΙ οι παραπάνω θέλουν να μάθουν και δεν είναι κανενας αδιαφορος.
Στο διάλειμμα έχουν έρθει κατα καιρούς μαθητές να με βρουν από όλες τις "ομάδες". Τι μου λένε;
-"Κύριε δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Αυτα που κάνετε μας φαίνονται Κινέζικα και τα καταλαβαίνουν μόνο οι άριστοι που πάνε για 19", θα μου πουν οι μετριοι και οι αδυναμοι.
-"Κύριε δεν μπορουμε να καθόμαστε να ακουμε αυτονόητα πραγματα και να καθυστερουμε επειδή κάποιοι εχουν κενά. Ας διάβαζαν τα προηγουμενα χρονια. Ας προσεχαν. Ξεχνάτε οτι δίνουμε Πανελληνιες σε λίγους μήνες; Σας παρακαλούμε να μας κανετε μαθημα στο πνεύμα των Πανελληνίων", θα μου πουν οι καλοί-άριστοι.
Πως θα κάνω το μάθημά μου βοηθώντας και ικανοποιώντας ΟΛΟΥΣ τους μαθητές;
Θα ήθελα μια πολύ συγκεκριμένη απάντηση παρακαλώ, για τον τρόπο που θα πρέπει να διδάξω αυριο το πρωι που θα μπω στην τάξη.
Και επειδή ακριβώς κανένας δεν είναι χαβαλες από τους μαθητές αυτούς, θα πρέπει ο τρόπος που θα μου προτείνετε να διδάξω αύριο το πρωι να τους ικανοποιεί ΟΛΟΥΣ! Έστω και μια ομάδα να μην είναι ευχαριστημένη, ο τρόπος σας θα έχει αποτύχει.
Θέλω κάτι που να εφαρμόζεται στην πράξη και όχι τι λενε οι θεωρίες του Piaget και του Vigotsky.
Συνάδελφοι, πιστεύω οτι πρέπει να δουμε στην πράξη τι αποδίδει καλύτερα, και ότι θα πρέπει να ρωτήσουμε τα ίδια τα παιδιά τι θα ήθελαν!
Θα είχε ενδιαφέρον αυτή η ψηφοφορία να τεθεί σε ένα forum μαθητών και όχι καθηγητών.
Να δουμε τα παιδιά τι θέλουν, τι θεωρούν καλύτερο για τα ίδια, για την απόδοσή τους και αν εναν διαχωρισμό με βαση τις γνωσεις τους θα το θεωρουσαν ρατσιστικό ή αν αντίθετα θεωρούν ότι θα βοηθούσε μαθητές του 5 να πάνε στο 10.
Και νομίζω οτι ήδη έχουν απαντήσει όταν έρχονται και μου λένε αυτά που ανέφερα στο διάλειμμα...
ΨΗΦΙΖΩ ΛΟΙΠΟΝ: ΟΤΙ ΠΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΤΟΥΣ!
Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο στο κάτω κάτω;
Και για να γίνω πιο σαφής όταν λέω "ότι πουν οι μαθητές", εννοώ ότι ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ θα επιλέγουν αν θέλουν να μπουν σε τμήμα ομοιογενές όσον αφορά το επίπεδο ή όχι.
Αν κάποιος είναι μαθητής του 5 και νιώθει ότι υφίσταται ρατσισμό με το να μπει σε τμήμα με αδύνατους μαθητές, φυσικά και θα μπορεί να μπει στο τμήμα με μαθητές του 20 και ας μην καταλαβαίνει τίποτα. Τότε άραγε δεν θα νιώθει ρατσισμό όταν ο καθηγητής θα τον "αγνοεί" και δεν θα του απευθύνει ερωτήσεις ποτέ γιατί θα είναι αδύνατον να απαντήσει; Και αυτό ρατσισμός δεν είναι;
Αλήθεια, γιατί όλες οι ταμπέλες των φροντιστηρίων αναγράφουν "Ολιγομελή και Ομοιογενή τμήματα" και όλοι τρέχουν σε αυτά γιατί στο σχολείο δεν μπορει να γίνει σωστή δουλειά;
Τέλος πάντων, "ότι θέλει ο μαθητής"!
-
Υπό ιδανικές συνθήκες αυτό μόνο με μάθημα σε ομάδες θα μπορούσε να προσεγγιστεί. Δηλαδή γίνεται η παράδοση από τον καθηγητή και μετά κάθε ομάδα με την καθοδήγησή του επιλύει διαφορετικές ασκήσεις ανάλογα με το επίπεδο και τους στόχους των μελών της. Αυτό όμως προϋποθέτει κάποιον χρόνο που φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει σε αυτές τις τάξεις....
-
Ακριβώς! Έτσι όμως σε κάθε μάθημα θα λύνεις το πολύ 1 ή 2 ασκήσεις αφού θα έχεις να επιβλέψεις και να ασχοληθείς με πολλές διαφορετικές.
Αντίθετα, όταν το τμήμα είναι ομοιογενές και είναι όλοι στο ίδιο επίπεδο θα λύσεις πολύ περισσότερες σε 1 διδακτική ώρα.
Το έχω δοκιμάσει και αυτό, και κυλησε η 1 διδακτική ώρα λύνοντας 1 μόνο άσκηση για κάθε ομάδα, αφού είχα να επιβλέψω 4-5 ομάδες με διαφορετική άσκηση στην κάθε μία!
Λέτε να είναι χαζά τα φροντιστήρια που έχουν ταμπέλα "ομοιογενή τμήματα"; Αυτό επιζητούν και οι γονείς. Το παιδί τους, αν είναι άριστο, να είναι σε τμήμα με άριστους και όχι με άσχετους!
Καλά τα λέει ο Piaget αλλά δεν νομίζω ότι ο Piaget μπήκε ποτέ σε τάξη 25 ατόμων να διδάξει Μαθηματικά για Πανελλήνιες και να έχει και μαθητές του 20 και μαθητές του 5 και να πρέπει να βγάλει έναν μεγάλο όγκο ύλης σε συγκεκριμένο διάστημα.
Τα περι "χωρίζω το τμήμα σε ομάδες και κάθε ομάδα δουλεύει χωριστά", δουλεύει στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό και σε μαθήματα όπως καλλιτεχνικά και μουσική. Στα Μαθηματικά Κατεύθυνσης, ...άστο καλύτερα
-
Αυτό το πρόβλημα υπάρχει από τη στιγμή που παριστάνουμε ότι θέλουμε λύκειο γενικής παιδείας αλλά ταυτόχρονα θεωρούμε αυτονόητη και την εντατική προετοιμασία για σκληρές εξετάσεις. Αυτά τα δύο δεν συμβαδίζουν και δεν κατσλαβαίνω και γιατί χρειάζεται να συμβαδίσουν. Η γενική παιδεία μπορεί να σταματά μετά την Α ή Β Λυκείου και να σκολουθούν 1-2 χρόνια εντατικής δουλειάς φροντιστηριακού τύπου στο επίπεδο που ο κάθε μαθητής επιθυμεί. Νομίζω ότι τέτοια συστήματα υπάρχουν σε άλλες χώρες, δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τον τροχό.
-
Συμφωνώ με Έσπερος!
Μην ξεχνάτε ότι πριν λίγα χρόνια οι Πανελλήνιες ήταν υποχρεωτικές και μάλιστα ο βαθμός απολυτηρίου καθορίζονταν από αυτές! Έλεος! (ήταν η εποχή που βάζαμε 20 στους αδύνατους μαθητές γιατί θα έγραφαν 0 στις Πανελλήνιες, προκειμένου να πάρουν απολυτήριο).
Θέλουμε Γενικό Λύκειο, όμως όλοι θα δώσουν Πανελλήνιες.
Αφού το κατάλαβαν αυτό μετά από χρόνια, κάπως διορθώθηκαν τα πράγματα. Η επίδοση στις Πανελλήνιες δεν καθορίζει πλέον τον βαθμό του απολυτηρίου, και οι Πανελλήνιες έγιναν προαιρετικές.
Εχει παραμείνει όμως ένα αγκάθι. ΟΛΟΙ παρακολουθούν μαθήματα κατεύθυνησης, ακόμα και όσοι δεν θα δώσουν Πανελλήνιες! Ελπίζω αυτό να διορθωθεί.
Στο θέμα μας. Γιατί πάνε φροντιστήριο τα παιδιά; Αν τα ρωτήσετε, οι κυριότεροι λόγοι είναι:
1) Είμαι μαθητής του 19 και θέλω μόνο μάθημα υψηλού επιπέδου, κάτι που στο σχολείο δεν γίνεται γιατί υπάρχουν και πολλοί αδύνατοι μαθητές και ο καθηγητής πολλές φορές καθυστερεί εξηγώντας τους πράγματα που για μένα είναι αυτονόητα.
2) Είμαι μαθητής του 5, και στο σχολείο δεν καταλαβαίνω τίποτα, αφού ο καθηγητής κάνει το μάθημα κυρίως για αυτούς που θα δώσουν Πανελλήνιες και είναι άριστοι, και δεν θα κάτσει να μου εξηγήσει εμένα τα κενά που έχω από το Γυμνάσιο
3) Χάνονται πολλές ώρες μαθήματος στο σχολείο.
Το (3) είναι μια άλλη ιστορία. Τα (1) και (2) αφορούν ακριβώς το μειονέκτημα που έχει μια μεικτή τάξη με μαθητές διαφορετικών επιδόσεων.
Αλήθεια, πείτε μου, πόσες φορές σας ρώτησε κάτι ένας πολύ αδύνατος μαθητής και απαντήσατε "μείνε λίγο στο διάλειμμα να στο εξηγήσω" γιατί δεν θέλατε να καθυστερήσατε την ροή του μαθήματος επειδή αυτό που ρώτησα ήταν κενό του μαθητή που είναι προφανές για τους καλούς μαθητές;
Αν το είπατε, τότε είστε "οπαδοί" του ότι καλύτερο θα ήταν οι τάξεις να ήταν χωρισμένες σε επίπεδα.
Αν δεν το είπατε ποτέ και κάτσατε και διακόψατε το μάθημα να του εξηγήσετε πως κάνουμε πρόσθεση, τότε είστε υποστηριχτές ότι οι τάξεις πρέπει να είναι ανομοιογενείς!
Διάβασα παραπάνω ότι "μα η ίδια η κοινωνία μας είναι ανομοιογενής. θα ήταν ρατσιστικό να χωρίσουμε τις τάξεις σύμφωνα με τις επιδόσεις. θα νιώσει άσχημα ο μαθητής".
Απαντώ:
1) ακόμα πιο ρατσιστικό θα είναι όταν δεν θα ασχοληθείς στη ανομοιογενή τάξη που υποστηρίζεις, με τους αδύνατους μαθητές γιατί θα σε καθυστερήσουν και θα δυσαρεστήσεις τους καλούς μαθητές.
2) ακόμα πιο ρατσιστικό θα είναι όταν εσύ θα λύνεις Πανελλαδικά θέματα στην τάξη, και θα βλέπεις τους αδύνατους μαθητές που δεν θυμούνται πως γίνεται η πρόσθεση και δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτούς.
3) ακόμα πιο ρατσιστικό θα είναι όταν θα έρθει στο διάλειμμα ο μαθητής και θα σου πει "κύριε εγώ έχω κενά από το δημοτικό ακόμα βοηθείστε με να μπορέσω να γράψω ένα 6 στις Πανελλήνιες τουλάχιστον" και εσύ δεν θα μπορείς.
Ρώτησε πιο πάνω κάποιος "και ποιός θα κρίνει το πως θα γίνει ο διαχωρισμός των μαθητών σε τμήματα;"
Απαντώ: Οι ίδιοι οι μαθητές! Κάθε μαθητής θα επιλέγει αν είναι καλύτερο για αυτόν να πάει στο δυνατό ή στο αδύνατο τμήμα. Πιστεύω όλοι θα το δεχθούν και με χαρά! Και θα μπορεί ο μαθητής και μέσα στη χρονιά αν νιώσει ότι μπορεί να πάει στο δυνατό τμήμα, να πάει, και αντίθετα αν νομίζει ότι έχει χάσει την μπάλα στο δυνατό τμήμα, να πάει στο αδύνατο.
-
Αν μιλάμε για διαχωρισμό μόνο στις τελευταίες τάξεις και σε επίπεδο κατεύθυνσης (δεν ξέρω αν θα αυμφωνούσα αν μιλούσαμε για άλλες τάξεις), σαφώς και οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν. Δεν χρειάζεται να τεθεί θέμα δυνατού και αδύναμου τμήματος, μπορεί να ονομαστεί τμήμα απλό και τμήμα εμβάθυνσης πχ χωρίς αξιολογικούς χαρακτηρισμούς. Κάπως σαν μάθημα επιλογής δλδ. Οι μαθητές σαφώς γνωρίζουν το επίπεδο και τους στόχους τους σε αυτήν την φάση. Για τους γονείς τους δεν είμαι σίγουρη...
Για τα φροντιστήρια είναι σωστά όλα αυτά, προσθέτω και μιαν άλλη παράμετρο: οι μαθητές των ιδιωτικών γιατί κάνουν ιδιαίτερα και φροντιστήρια ( συνήθως και τα δύο) παρόλο που στο σχολείο τους κάνουν παραπάνω ώρες και έχουν μεγαλύτερη ομοιογένεια; Είναι γιατί όσο θεωρείται τόσο μεγάλη αξία η εισαγωγή σο πανεπιστήμιο (αξία για το πρεστίζ της οικογένειας κυρίως), οι γονείς που μπορούν να διαθέσιυν, θα διαθέσουν ώστε να είναι βέβαιοι ότι το καμάρι τους θα έχει μια ελπίδα να κάνει το 12.5 13, το 16 17 και το 19 19.5. Οπότε και με όρους φροντιστηρίου να λειτουργούσε το δημόσιο σχολείο, αυτοί που είναι να πληρώσουν για το παραπάνω, θα πληρώσουν. Ίσως όχι όλοι, αλλά σίγουρα θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
-
Θεωρώ ότι ο διαχωρισμός θα πρέπει να είναι σε όλες τις τάξεις μόνο και μόνο για τα "δυνατά" μαθήματα (Μαθηματικά, Αρχαία, Φυσική), και με επιλογή του μαθητή σε ποιό τμήμα επιθυμεί να είναι.
Όσον αφορά τα ιδιωτικά:
1) Τα ιδιωτικά ακολουθούν την ίδια νομοθεσία με τα δημόσια και εκεί τα τμήματα χωρίζονται αλφαβητικά και όχι με βάση την επίδοση.
2) Στα ιδιωτικά δεν πάνε μόνο άριστοι αλλά και αδύναμοι, οπότε δεν νομίζω οτι υπαρχει ομοιογένεια. Το σκεπτικό είναι, γιατί να τα δίνω στα φροντηστήρια. Πιο φθηνά θα μου βγεί στα ιδιωτικά.
4) Βέβαια υπάρχει και αυτό που λες, κάποιοι πάνε ιδιωτικό πάνε και φροντιστήριο! Εγώ το εξηγώ αυτό ως εξής: είναι το κάτι παραπάνω. Ο γονέας λέει "Ότι παραπάνω προσφέρω τόσο καλύτερα". Κάποιοι πάνε ιδιωτικό, πάνε φροντιστήριο, και κάνουν και εμβόλιμα ιδιαίτερα! Φροντιστήριο στο φροντιστήριο!
5)υπάρχουν και κοινωνικοί λόγοι. κάποιοι στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά για να είναι μόνο με συμμαθητές από εύπορες οικογένειες, και όχι με αλλοδαπούς.
6) στα ιδιωτικά δεν χάνονται ώρες (καταλήψεις κλπ)
Η λύση στο πρόβλημα, γράφτηκε σε προηγούμενα ποστς, είναι η ενισχυτική διδασκαλία. Δυστυχώς δεν λειτουργεί... Θα μπορούσαν τα τμήματα να μείνουν μεικτά, χωρίς διαχωρισμό σε επίπεδα, και οι πολλοί αδύνατοι μαθητές να καλύψουν τα κενά τους στην ενισχυτική.
-
Στο τελευταίο για την ενισχυτική διδασκαλία συμφωνώ απόλυτα και πιστεύω ότι σωστή εφαρμογή της από το δημοτικό θα έλυνε αρκετά προβλήματα ανομοιογένειας. Όχι όλα, αλλά σίγουρα δεν θα είχαμε αναλφάβητους μαθητές μετά από 6 τάξεις δημοτικού. Γι' αυτό λέω ότι δεν μου αρέσει η ιδέα των επιπέδων σε μικρότερες τάξεις, πιστεύω ότι υπάρχουν προςφορότερες λύσεις. Τώρα για τα μαθήματα που λες, ίσως επίπεδα θα μπορούσαν να υπάρχουν από τη γ γυμνασίου, σαν προπαρασκευή για το λύκειο.
Για τα ιδιωτικά να διευκρινίσω ότι δεν θεωρώ ότι λειτουργούν καλύτερα λόγω οργάνωσης ή καλυτερων κσθηγητων ή αξιολόγησης ή όποιου αλλου λογου επικαλούνται οι υποστηρικτές τους. Ομως γενικά έχουν πιο ομοιογενη τμήματα λογω των γονεων που επιλεγουν να στειλουν τα παιδια τους εκει, δεν υπαρχουν λοιπον παιδια που το οικογενειακο τους περιβαλλον, η καταγωγη ή η κατασταση της υγειας τους τους αποτρεπει απο την ενταξη στο σχολικο κλιμα. Επισης ειναι κοινο μυστικο οτι κινουνται στα ορια της νομιμοτητας ως προς την εφαρμογη των αναλυτικων προγραμματων και του ωρολογιου προγραμματος, ωστε να εξασφαλιζουν εμφαση σε σημεια της υλης που ειναι αναγκαια για τη συνεχεια (αυτο το κανουν απο το γυμνασιο ηδη), και να κανουν κ περισσοτερες ωρες τα μαθηματα κατευθυνσης. Κι ομως, ακομα και με αυτους τους ορους, οι περισσοτεροι μαθητες τους κανουν φροντιστηρια και ιδιαιτερα και απο τα πιο ακριβοπληρωμενα μαλιστα, ακριβως για το κατι παραπανω που ειπες κι εσυ.
-
Έχω διδάξει και σε ιδιωτικό μια περίοδο. Είναι ομοιογενή ως προς την οικογενειακή οικονομική κατάσταση και μόνο! Τελεία!
Απλά εκεί εφαρμόζουν την ενισχυτική, και καλά κανουν, κάτι που αδυνατεί, δυστυχώς, το δημόσιο σχολείο.
Τι να κάνουμε. Δώσανε εκατομμύρια για δωρεάν λαπτοπ στους μαθητές (τα λεγόμενα netbooks), για βιντεοπροβολείς κλπ, και για την ουσία της μάθησης τίποτα. Όχι ότι δεν είναι χρήσιμος ο τεχνολογικός εξοπλισμός, απλά έπρεπε να μπουν κάποιες προτεραιότητες και δεν νομίζω ότι το πρόβλημα στην εκπαίδευση ήταν η έλλειψη λαπτοπς και εξοπλισμού. Όλα αυτά έγιναν για να κονομήσουν κάποια εκατομμύρια κάποιες εταιρίες, και για να βγει η εικόνα ότι "να στηνΕλλάδα εκσυχρονίζεται η παιδεία"! Βάλτε πετρέλαιο βρε!
Το σχολείο μου πήρε 2 διαδραστικούς πίνακες και 1 βιντεοπροβολέα, την ίδια στιγμή που τα τζάμια είναι σπασμένα, θέρμανση δεν υπάρχει κλπ. Βελτιώθηκε η απόδοση των μαθητών με αυτά; Όχι βέβαια!
Ενισχυτική και πάλι ενισχυτική! Εκεί βρίσκεται η λύση πιστεύω.. Εκεί πρέπει να δωθούν χρήματα.
Δεν απαιτείται κανένας διαχωρισμός μαθητών σε κατηγορίες αν υπάρχει η ενισχυτική. Όλοι θα μπορούσαν να βοηθηθούν, κυρίως οι αδύνατοι.
Από τη στιγμή όμως που δεν υπάρχει, θεωρώ ότι τα τμήματα, στα δύσκολα μαθήματα, πρέπει να χωριστούν με βάση τις γνώσεις των μαθητών, πάντα με ευελιξία, ο μαθητής θα κρίνει ποιο θέλει να παρακολουθήσει και ο μαθητής θα έχει το ελεύθερο να μεταπηδήσει από το ένα στο άλλο εφόσον νομίζει ότι είναι καλύτερο για αυτόν.