Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Αδιόριστοι Εκπαιδευτικοί => Πίνακες αναπληρωτών - Εξετάσεις ΑΣΕΠ => Κλάδος ΠΕ34 Ιταλικής φιλολογίας => Μήνυμα ξεκίνησε από: lenagreca στις Σεπτέμβριος 06, 2009, 04:09:04 πμ
-
Μιας και εντός των ημερών αρχίζει και επισήμως η σχολική χρονιά και δεδομένου ότι θέλουμε να έχουμε τάξεις γεμάτες με παιδιά που κρέμονται από τα χείλη μας και δεν κοιμούνται (το αντίθετο δηλαδή από την συνημμένη εικόνα), ας σκεφτούμε λοιπόν, ποιές είναι οι αρετές αυτές του δασκάλου που θα έχουν αυτό το αποτέλεσμα...? ( και χρησιμοποιώ τη λέξη "δάσκαλος" διότι πέρα από τις ειδικότητες και τα ΠΕ που έχει ο καθένας μας, είμαστε παιδαγωγοί, και αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία.... Αν θέλετε, λοπόν, βάσει των εμπειριών μας, των γνώσεων και των αντιλήψεων μας, ας κάνουμε brainstorming για τις πολυπόθητες αυτές αρετές που θα φέρουν τα παιδιά κοντά μας... ;)
-
Ο καλός δάσκαλος ..... αγαπάει τα παιδιά.. κατέχει άριστα το αντικείμενό του... και έχει φαντασία... :)
-
"Γοητεύει", χωρίς να το επιδιώκει και να το επιμελείται ...
-
Ο καλός δάσκαλος... είναι εγώ! ;D ;D ;D
-
Ciao,o , , , . , . ΔΑΣΚΑΛΟΣ. IE .
, , , ! Jae !! :)
-
Ο καλός δάσκαλος είναι αυτός που αφουγράζεται το μαθητή.Δεν είναι εύκολο να είσαι κάθε μέρα και για όλους καλός δάσκαλος, όχι τουλάχιστον για εμένα. Κάθε φορά προσπαθώ και μερικές φορές νομίζω ότι παω προς τα πίσω! Απογοητεύεσαι και... ξανά από την αρχή!
Θέλει πολλή προσπάθεια και για να προσπαθήσεις πρέπει να έχεις πολλή αγάπη για τα παιδιά και για το αντικειμενό σου : η μαγική συνταγή!!
Καλό κουράγιο !!!! Ciao ;)
-
Ο καλός δάσκαλος είναι αυτός που αγαπά το αντικέιμενο του, σέβεται τα παιδιά και τα κατακτά χωρίς να κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια. Ο κάλός δάσκαλος έχει το ταλέντο της διδασκαλίας...
-
Δύσκολη ερώτηση. η απάντηση δεν είναι μόνο μία. Ο Καλός Δάσκαλος εμπνέει τα παιδία να προχωρήσουν τα ίδια στο αναμόχλευμα του νου τους. Αγαπάει τα παιδία ουσιαστικά, ακόμη και αν τον κοροϊδεύουν. Ερωτεύεται την διδασκαλία, τις ψυχές και το αντικείμενο της μελέτης του. Διαθέτει χρόνο και ψυχή για την καρδιά του μαθητή και όχι απλά για να τα κατατάξει σε μια βαθμολογική κλίμακα. Δεν είναι ποτέ ο ίδιος στον τρόπο διδασκαλίας, τρομάζει τα παιδιά με τον διαφορετικό κάθε φορά τρόπο που επιλέγει για να διδάξει. Ενημερώνεται διαρκώς επιστημονικά. Προσφέρει παράδειγμα ουσιαστικό με τη συμπεριφορά του και όχι ξερό κηρυγμα. Ανοίγει ορίζοντες, με εποικοδομητική αμφισβήτηση ακι όχι άρνηση και ισοπέδωση. Γοητεύει όπως λέει και αρίστος2 χωρίς να το επιδιώκει και να το επιμελείται
Συνεχίστε.......
-
Ο καλός δάσκαλος θέτει ως στόχο της διδασκαλίας του να κάνει αυτόνομο το μαθητή του ώστε να μην τον έχει πια ανάγκη..Είναι τόσο όμορφο που μεταδίδει γνώση..και ο μαθητής με πρώτη ύλη τη γνώση αυτή να δημιουργεί και να φτιάχνει νέα πράγματα..
Ο καλός δάσκαλος δεν ειρωνεύεται τους μαθητές του , ούτε τους εμπαίζει, απλά τους καθοδηγεί με διακριτικό τρόπο και τους επαινεί όταν κάνουν κάτι σωστά..όσο ασήμαντο κι αν είναι..
Ο καλός δάσκαλος πρέπει να παραδέχεται ότι δεν είναι φωστήρας, δεν γίνεται να γνωρίζει τα πάντα και οφείλει να είναι ειλικρινής με τους μαθητές του... Δε λέει "Δεν ξέρω" σε μία ερώτηση του μαθητή αλλά "Θα ψάξω να βρω την απάντηση στο ερώτημά σου." Και προς Θεού, δε δίνει ποτέ λάθος απάντηση για να βγει από την αμήχανη θέση..
Ο καλός δάσκαλος είναι αμερόληπτος..Φυσικά και θα έχει μεγαλύτερη αδυναμία σε κάποιους μαθητές ( Άνθρωπος είναι) αλλά θα πρέπει να κρατάει τα συναισθήματά του για τον εαυτό του...
..και πάντα.. όσα λεφτά κι αν χρωστάει, όσο χάλια και να είναι η προσωπική του ζωή, πάντα.. μπαίνει με το χαμόγελο για μάθημα.. :D
-
Ο καλός δάσκαλος είναι, πριν απ' όλα, άνθρωπος, ιδιαιτέρως σε μιαν εποχή που "καλείται" να μην είναι ...
-
Συμφωνώντας με τον προλαλήσαντα aristos συνεχίζω...ο καλός δάσκαλος μεταδίδει αξίες στους μαθητές του. Αξίες συχνά υποτιμημένες από τη σημερινή κοινωνία( με την έννοια ότι γενικά δεν προβάλλονται από φορείς όπως οικογένεια, μμε κτλ) όπως η ευγένεια, ο σεβασμός του άλλου όσο διαφορετικός και αν μας φαίνεται αυτός, η εκτίμηση του αισθητικά ωραίου (βλ.επαφή με τέχνη που μπορεί να αγγίξει τους νέους, λογοτεχνία ), η αντίσταση στα καταναλωτικά πρότυπα,η καταδίκαση της βίας, η ευαισθητοποίηση σε θέματα περιβάλλοντος και κακοποίησης ζώων κτλ κτλ
-
Και να συμπληρώσω : για όλα τα παραπάνω βασική προϋπόθεση είναι ο δάσκαλος να μην είναι δειλός. Σε αυτήν την κοινωνία πρέπει να έχεις το θάρρος της γνώμης σου και να μην ανησυχείς αν αυτά που λες δεν χαϊδεύουν τα αυτιά μερικών.
-
Ο καλός δάσκαλος πρεπει να χει τα κότσια να ενσωματώνει στις δεδομένες κοινωνικές νόρμες τους μαθητές κάθε κοινωνικοπολιτισμικης ομάδας,χωρίς διακρίσεις και βαρεμάρα.Πρέπει να πετάξει ρολόγια,προγράμματα και λοιπές παπαρ*ες και να ναι ΜΟΝΟ για τα μαθητούδια.
Οφείλει να είναι αρωγός σε κάθε βήμα των μαθητών και να ανατροφοδοτεί τις προσπάθειές τους.Όχι να "ξύνεται" και όποτε βαριέται να στέλνει κάποιους μαθητές στα τμήματα ένταξης για να βρει την "ησυχία και τη βολή" του.
Και στην τελική πρέπει να το γουστάρει πάρα πολύ αυτό που κάνει,να ναι η τρέλα του(για να μη χρησιμοποιήσω άλλη λέξη εδώ),να μην κρατιέται να δει τα μαθητούδια...ΤΡΕΛΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΝΤΑΣΗ!!!!αυτά είναι τα μυστικά για να σαι πάντα ενεργός και να προσπαθείς....
-
Ο καλός δάσκαλος δεν πρέπει να υπερεκτιμά τη γνωστική ανάπτυξη του παιδιού και να υποτιμά τη συναισθηματική και κοινωνική.
Ο καλός δάσκαλος δεν πρέπει να αφήνει τα διάφορα προβλήματα της "δουλειάς" του(μισθός,συνταξιοδοτικό,συνάδελφοι,συνθήκες κτλ κτλ)να επηρεάσουν την ποιότητα της "δουλειάς" του.
Ο καλός δάσκαλος δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάει πως υπήρξε και ο ίδιος παιδί και έφηβος.
-
Ο καλός δάσκαλος δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάει πως υπήρξε και ο ίδιος παιδί και έφηβος.
Συμφωνώ απόλυτα!Και πάνω σε αυτό που λες εδώ,να προσθέσω ότι ο καλός δάσκαλος δεν πρέπει να κάνει τα λάθη που έκαναν οι δικοί του δάσκαλοι και οφείλει πάντα να κατανοεί τους μαθητές του,σε κάθε περίσταση,διότι και ο ίδιος βίωσε κάποτε παρόμοια προβλήματα και δυσκολίες με αυτές των μαθητών του...
-
Σύμφωνα με τον Hay McBer
ο καλός δάσκαλος, προσδιορίζεται από τους μαθητές με βάση τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
είναι ευγενικός - είναι μεγαλόψυχος - σε ακούει προσεκτικά - σε ενθαρρύνει - πιστεύει σε σένα
κρατάει μυστικά - του αρέσει να διδάσκει παιδιά - αφιερώνει χρόνο για να σου εξηγήσει - σε βοηθάει όταν έχεις "κολλήσει"
σε ενημερώνει για την πρόοδό σου - σου επιτρέπει να πεις "το δικό σου" - δεν παραιτείται από σένα όταν εσύ αποτυγχάνεις - τον ενδιαφέρει η γνώμη μου - σε κάνει να νοιώθεις έξυπνος - δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των μαθητών του - σε υπερασπίζει - αντιπαρέρχεται μικρότητες - λεει την αλήθεια - συγχωρεί !!!!!!!!
Αν σας φαίνονται πολλά μπορείτε να στηριχθείτε στη συμβουλή μου: "μαζί με τα παιδιά ενάντια στα προβλήματά τους". Και διευκρινίζω ότι τα προβλήματα δεν είναι μόνο οι δυσκολίες που συναντούν στα διάφορα μαθήματα
΄Νομίζω οτι τα λογια του Mc Ber με καλύπτουν απόλυτα!
-
Σήκω δάσκαλέ μου, αναστήσου, βάλ’τους φωτιά, ξύπνα τους. Γκρέμισε από μπροστά τους τα ψεύτικα είδωλα, δώσε τους ένα χεράκι να σηκωθούν μέχρι το ύψος που έστεκες εσύ και που τρέμουν οι κυβερνήτες μας μήπως το δουν να ορθώνεται πάλι θεόρατο μπροστά τους. Μίλα τους, πες τους πως όσο κατεβαίνουν στους δρόμους ζητώντας μόνο δυο φράγκα παραπάνω, η κάθε Γιαννάκου θα κοιμάται ήσυχη.
Σήκω όρθιος Έλληνα δάσκαλε, να σε δούμε, να σε καμαρώσουμε και ν’ αναθαρρέψουμε, γιατί μ’ εσένανε σκυφτό, Ελλάδα ορθή δεν πρόκειται ποτέ να δούμε και τ’ αύριό μας σκυφτό θα’ναι κι αυτό και προσκυνημένο.
http://blog.edu.gr/archives/150
-
Καλημέρα Σχολείο - Καλημέρα Θλίψη
http://blog.edu.gr/archives/201
-
Φοβερο το άρθρο!Πολύ καλή αντιπαράθεση...Βέβαια διαπιστώσεις έγιναν..Να δούμε πότε θα γίνει η ενεργοποίηση... >:(
Σήκω δάσκαλέ μου, αναστήσου, βάλ’τους φωτιά, ξύπνα τους. Γκρέμισε από μπροστά τους τα ψεύτικα είδωλα, δώσε τους ένα χεράκι να σηκωθούν μέχρι το ύψος που έστεκες εσύ και που τρέμουν οι κυβερνήτες μας μήπως το δουν να ορθώνεται πάλι θεόρατο μπροστά τους. Μίλα τους, πες τους πως όσο κατεβαίνουν στους δρόμους ζητώντας μόνο δυο φράγκα παραπάνω, η κάθε Γιαννάκου θα κοιμάται ήσυχη.
Σήκω όρθιος Έλληνα δάσκαλε, να σε δούμε, να σε καμαρώσουμε και ν’ αναθαρρέψουμε, γιατί μ’ εσένανε σκυφτό, Ελλάδα ορθή δεν πρόκειται ποτέ να δούμε και τ’ αύριό μας σκυφτό θα’ναι κι αυτό και προσκυνημένο.
http://blog.edu.gr/archives/150
ΤΕΛΟΣ...ΠΡΟΣΚΥΝΩ...Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΕ ΠΥΓΜΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ....
-
L’INSEGNANTE: UN OTTIMO EDUCATORE
“Essere insegnanti non significa solamente trasmettere fredde nozioni: il docente deve essere prima di tutto un ottimo educatore. Il modo in cui l’insegnante si relaziona con l’alunno deve essere perciò professionalizzato”. E’ quanto emerso dalle parole del professor Mario Becciu, presidente dell’Associazione Italiana Psicologia Preventiva, intervenuto giovedì scorso al Cinema Teatro Salesiani di Livorno, in occasione dell’incontro organizzato dalla Diocesi di Livorno per ricordare San Giovanni Bosco e le sue intuizioni educative. Introdotto da Marco Cavicchi, presidente della Circoscrizione 4, e da don Gino Berto, parroco dei Salesiani, il professor Becciu ha analizzato nei dettagli, davanti ad un pubblico numeroso e attento, il tema della serata: “relazioni nella scuola tra fragilità ed eccellenza”. Becciu non si è di certo risparmiato, e ha dato inizio ad un’appassionante quanto precisa analisi della situazione scolastica italiana. “La scuola deve ripensare la propria funzione”, ha sostenuto Becciu, “e provvedere non solo all’aspetto istruttivo, ma anche a quello specificatamente educativo, poiché molte ricerche dimostrano che si riesce ad apprendere meglio in situazioni relazionali positive e distese”. E’ un fiume in piena Becciu: “nella scuola di oggi ci si dedica troppo poco a capire i ragazzi, non ci si impegna a farli crescere come uomini e a valorizzarli davvero come persone: bisogna entrare prima di tutto in sintonia con i giovani, analizzare i loro problemi, ascoltarli, capire i loro punti di vista e le loro debolezze”. Il professor Becciu, che da circa 20 anni si dedica alla formazione del personale docente, ha anche più volte sottolineato la necessità di professionalizzare maggiormente il modo di relazionarsi degli insegnanti nei confronti degli studenti, sottolineando a più riprese che “gli errori relazionali all’interno del mondo della scuola sono irreversibili, mentre quelli contenutistici no!”. “Questo non significa”, ci tiene fermamente a precisare lo psicologo, “che la valutazione delle conoscenze scolastiche apprese debba passare in secondo piano”. Durante l’incontro sono stati organizzati anche quattro laboratori tematici, all’interno dei quali si è cercato di analizzare in maniera attenta alcuni aspetti specifici della relazione tra scuola-genitori-giovani: il pubblico ha così potuto partecipare attivamente e si è confrontato in maniera aperta e schietta su temi certamente complessi: Andrea Zargani, Alessandro Latorraca, Cecilia Semplici e Giovanni Stellati hanno sapientemente coordinato questa delicata fase. Becciu ha concluso il lungo incontro tirando alcune frecciate al sistema scolastico italiano, ricordando anche che l’Italia investe nell’istituzione-scuola solamente l’1,2% del proprio PIL, a differenza di ciò che avviene in altre realtà europee, dove tale investimento raggiunge perfino l’8%. “Se davvero vogliamo che la scuola italiana sia al pari livello delle migliori scuole europee”, taglia corto Becciu, “bisogna investire concretamente nell’istituzione scolastica”. I numerosi applausi rivolti ai mai banali interventi di Becciu, e le altrettante numerose domande a lui rivolte dalla gente della platea, sono state l’ulteriore conferma della riuscita e dell’interesse delle persone per l’incontro organizzato dalla Diocesi. Lunedì 28 gennaio alle ore 21.15, sempre presso il Cinema Salesiani, si parlerà di “Legge senza valori: come rilanciare il valore del rispetto della legge a partire dallo sport”: all’incontro parteciperà Nicola Zito, questore di Livorno, Gino Calderoni, presidente del CONI provinciale, e l’ex calciatore Igor Protti.
David Evangelisti
(articolo apparso sul settimanale Toscana Oggi del 10 febbraio 2008)
(αν κάποιος συνάδελφος άλλου κλάδου θα επιθυμούσε να διαβάσει το κείμενο στα ελληνικά, πολύ ευχαρίστως να το μεταφράσω.)
-
Mio figlio va male a scuola? L'insegnante non è buono
Ρίξτε και μια ματιά σε αυτό το γκρουπ στο facebook..
http://www.facebook.com/group.php?gid=107650132418&v=info
;)
-
Il buon insegnante secondo gli studenti delle scuole urbane di Philadelphia
Recensione a D. Corbett e B. Wilson, What urban students say about good teaching, in
«Educational Leadership», September 2002.
a cura di Evelina Scaglia, dottoranda di ricerca in Scienze pedagogiche, XXIII ciclo,
Università degli Studi di Bergamo
«Che cosa possono fare le scuole per incoraggiare gli studenti ad imparare meglio?»
Questo è il principale interrogativo che ha spinto Dick Corbett e Bruce Wilson a intervistare 400 studenti di
middle e high schools urbane, a bassa riuscita scolastica. Le interviste sono state realizzate
annualmente nel corso del triennio di attuazione della riforma denominata Children Achieving, nel
distretto di Philadelphia. I ricercatori hanno chiesto ai ragazzi coinvolti di parlare delle routine
scolastiche quotidiane, delle classi in cui apprendono di più e di quelle in cui apprendono di meno,
di quelle in cui si comportano meglio e di quelle in cui si comportano peggio, di quali modalità di
apprendimento preferiscono e quali classi soddisfano meglio le loro scelte, che cosa pensano a
proposito del “buon insegnamento” e in quali orari/moduli incontrano buoni insegnanti. Lo scopo di
queste interviste è stato quello di verificare se la riforma scolastica ha comportato cambiamenti
nelle esperienze educative degli studenti interpellati, tenendo conto del fatto che molti di loro hanno
continuato il percorso scolastico, nel corso dei tre anni della ricerca, in alcune high schools, che
hanno adottato il Johns Hopkins Talent Development Model.
Dal complesso dell’indagine è stato rilevato che gli studenti coinvolti non hanno esitato ad
identificare i loro docenti come un fattore determinante nei processi di apprendimento, e hanno
espresso unanimemente il loro parere riguardo al “buon insegnante”. Per loro, infatti, un insegnante
sa insegnare bene se si assicura che i suoi studenti completano i loro compiti, combattendo, così,
l’abitudine invalsa di non svolgere gli esercizi assegnati. Il buon insegnante, inoltre, sa controllare
la classe, cioè, deve essere, come ricorda un ragazzo, «severo al punto giusto da consentirmi di
imparare» (p. 19). Inoltre, deve essere disponibile ad aiutare gli allievi ogniqualvolta gli viene
richiesto, tenendo conto del fatto che le modalità di aiuto possono essere differenti, sia sul piano
temporale (durante le lezioni o dopo scuola), sia sul piano delle persone coinvolte (sostegno
individuale o lavoro di gruppo). In particolare, «gli insegnanti che offrono generosamente il loro
supporto stimolano gli studenti che prima erano riluttanti a partecipare al lavoro di classe» (p. 20),
perché questi stessi ragazzi riconoscono la sua disponibilità a capirli e a condividere le loro
difficoltà.
Un insegnante sa insegnare bene se, inoltre, spiega le consegne e i contenuti in maniera chiara,
senza andare troppo veloce e senza spiegare una volta sola per tutti secondo un’unica modalità;
infatti, «l’insegnante che approfondisce un problema fino a che tutti l’hanno compreso, che offre
spiegazioni molteplici e ripetute, è un docente di cui gli studenti dicono “che è entrato nella loro
testa molto bene”» (p. 20). Del resto, come sottolineato in più interviste, il rifiuto, da parte di un
docente, di rispiegare la lezione quando richiesto, viene percepito dagli studenti come una
mancanza di attenzione nei loro confronti, addirittura un «rifiutarsi di insegnare loro» (p. 20). A
questa caratteristica del buon insegnante si ricollega anche quella di variare la routine di classe,
offrendo differenti tipologie di attività che tengano conto della singolarità degli studenti: si va dai
lavori di gruppo, alla lezione teorica, alla lettura di un libro in classe, alla preparazione di schemi
per lo studio, alla discussione di classe, ecc. Infine, il buon docente si preoccupa non solo di
trasmettere bene i contenuti della sua disciplina, ma di conoscere i suoi allievi e le loro condizioni,
«andando al di là dei loro comportamenti e capendo chi realmente sono» (p. 20). In altre parole, i
ragazzi vogliono insegnanti che “credano in loro”, che non li etichettino automaticamente in base
alla loro scarsa riuscita, al mancato rispetto delle consegne, ecc. Gli studenti in questione hanno
1
parlato in maniera particolarmente favorevole dell’insegnante “severo”, ovvero di colui che sprona i
suoi allievi ad ottemperare alle sue richieste e sa tenere la classe in ordine. Sono emersi anche i
ritratti dei buoni insegnanti “medi” e dei cattivi insegnanti “medi”, dei buoni insegnanti “divertenti”
e dei cattivi insegnanti “divertenti”, dei buoni insegnanti “noiosi” e dei cattivi insegnanti “noiosi”.
Se però un docente possiede le sei caratteristiche del “buon” insegnante, allora la sua condotta, il
senso dell’umorismo e il carisma non hanno grande rilevanza; ne consegue, per Corbett e Wilson,
che i ragazzi sanno ben distinguere le caratteristiche personali dei loro insegnanti da quelle
professionali. Inoltre, per i giovani è fondamentale ribadire che un buon insegnamento favorisce un
altrettanto buon apprendimento, cioè rende possibile “imparare qualcosa”, “svolgere i compiti in
maniera corretta”, “capire qualcosa che l’insegnante ha già cercato di spiegare”, ecc.
Sulla scorta di queste istanze, i ricercatori hanno deciso di chiedere ai medesimi studenti il loro
punto di vista riguardo a quali cambiamenti introdotti dalle recenti riforme scolastiche abbiano
favorito un miglior insegnamento e, quindi, un miglior apprendimento. Per esempio, riguardo
all’aumento della durata delle lezioni di ciascuna classe, nell’ambito del block schedule, numerosi
studenti hanno espresso la loro disapprovazione, perché le lezioni sono diventate noiose, devono
stare seduti per troppo tempo e va a finire che è sempre l’insegnante a parlare. L’innovazione
introdotta ha però offerto, a parere di altri studenti, l’opportunità di avere più tempo a disposizione
per chiedere sostegno al proprio docente, per lavorare in piccoli gruppi, per avere ulteriori
spiegazioni, ecc., con risultati positivi a livello di profitto.
Tenuto conto di queste considerazioni, Dick Corbett e Bruce Wilson hanno tratto la conclusione che
non è vero che agli studenti non interessi la qualità dei processi di insegnamento-apprendimento in
cui sono coinvolti, ma, anzi, nel corso delle interviste è stato rimarcato più volte che «gli studenti
vogliono buoni insegnanti perché questi insegnanti consentono loro di imparare, spesso a dispetto di
loro stessi» (p. 22). L’interrogativo da cui ha preso inizio l’indagine dovrebbe, perciò, essere
modificato nel seguente modo: «che cosa fanno le scuole per supportare e rafforzare le azioni degli
insegnanti nel dimostrare ai loro studenti che si prendono cura del loro apprendimento, così come i
ragazzi vorrebbero?» (p. 22). Quanto emerso dalle percezioni e dalle aspettative raccolte dovrebbe
rappresentare un punto di partenza per identificare che tipo di azioni mettere in campo.
-
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για όσα μας γράφεις,lenagreca!Είναι πραγματικά εκπληκτικά!
Έχω σταθεί πολύ και κάθε μέρα έχω υπόψη μου το απόσπασμα από το http://blog.edu.gr/archives/150 που έχεις βάλει παραπάνω...
Όπως έλεγε και ο Βίκτωρ Ουγκώ: "Μορφώστε το κεφάλι του λαού..Δε θα χρειαστεί να το κόψετε..."
Ας κάνουμε πραγματικότητα εκείνο που δε θέλουν όλοι οι ψευτοσοσιαλιστές να γίνει..Ας βοηθήσουμε εμείς οι δάσκαλοι -όποιας ειδικότητας- το λαό να μάθει ουσιαστικά,να βγει έξω από στερεότυπες αντιλήψεις,να καταλάβει το δρόμο στην άκρη του οποίου κρύβονται με μεγάλη μαεστρία οι παραπλανητικές συνωμοσίες...
Ας κάνουμε πραγματικότητα επιτέλους εκείνη τη ρημαδοπαιδεία που τόσα χρόνια ακούμε και το μόνο που βλέπουμε είναι ούτε καν η εκπαίδευση.
Και εγώ μπορώ να λέω ότι είμαι απίθανη δασκάλα(το οποίο σαφώς είναι μόνο ψωνίστικο γιατί το αν είμαι καλή θα το κρίνουν τα μαθητούδια) και στα λόγια μου να αναδεικνύεται το προφίλ της "αγωνίστριας", επειδή θεωρώ ότι με το να ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο,μπορώ να κάνω "επανάσταση" στην τάξη.Αλλά το να βολεύομαι στον όρο "δημόσια υπάλληλος" και να παραμένω στην αδράνεια,δε με καθιστά πραγματική αγωνίστρια...
-
Ευχαριστώ κι εγώ , δασκαλίτσα.. Πολλοί ίσως να με θεωρούν γραφική και ρομαντική και ονειροπόλα, έναν Δον Κιχώτη στη θηλυκή βερσιόν, αλλά , ίσως το ότι, πράγματι, μπορεί και να είμαι είμαι όλα τα παραπάνω, ίσως το ότι δεν με πήραν και τα χρόνια και έχω λίγη από τη νεανική αφέλεια, ίσως ακόμη, επειδή δε με έχει αγγίξει κατάσαρκα η σαπίλα του συστήματος, μου αρέσει να ονειρεύομαι και να ελπίζω.. :-[
Βaci! ;)
-
Βuona mi lenagreca,prego! ;)
Πιστεύω πως όσα χρόνια και αν περάσουν ο δάσκαλος πρέπει να έχει το όραμα,την όρεξη,το πείσμα,τη θέληση...Και τίποτα να μην τον αποτραβά από όλα αυτά...Και είναι πολύ όμορφο,όταν μέσα σε ένα φόρουμ όπου υπάρχουν κατά κόρον διαδικαστικά ζητήματα,προσλήψεις και μισθοδοσίες(πώς όχι άλλωστε εφόσον είναι λογικό να μας απασχολούν και όλα αυτά; ) να εμφανίζονται θέματα που επί της ουσίας αποτελούν τον πυρήνα του λειτουργήματός μας.
Τώρα,με όλα τα παραπάνω,θα εκφράσω και την εξής άποψη:ο καλός δάσκαλος πρέπει να διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία,σε καλύτερες παροχές,σε υψηλότερο μισθό,απλά αυτό να μην καθορίζει και την αποτελεσματικότητα ή την όρεξή του για επαφή και αλληλεπίδραση με τα μαθητούδια.Δηλαδή όχι αυτοσκοπός τα χρήματα και οι απολαβές (χωρίς να θέλω να το "παίξω" υπεράνω).Σίγουρα να μας νοιάζει -και πολύ μάλιστα- αλλά όχι αυτή η έννοια να μας απασχολεί διαρκώς.
Molti Baci! :-*
-
Kαι μία γνώμη από μαθητές.
"Σκιαγραφώντας τον ιδανικό δάσκαλο"
http://lykeio6o.blogspot.com/2009/11/blog-post_11.html
-
Kαι μία γνώμη από μαθητές.
"Σκιαγραφώντας τον ιδανικό δάσκαλο"
http://lykeio6o.blogspot.com/2009/11/blog-post_11.html
Τα παιδίά....τα είπαν όλα...και δεν θα διαφωνήσω.ϊσως να ...συμλπηρώσω ότι ο καλός ο δάσκαλος εμπνέει..