Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Αδιόριστοι Εκπαιδευτικοί => Διάφορα θέματα αδιόριστων => Μήνυμα ξεκίνησε από: kostasMath στις Οκτώβριος 28, 2015, 08:40:09 πμ

Τίτλος: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Οκτώβριος 28, 2015, 08:40:09 πμ
Αλλαγή επαγγέλματος ναι ή όχι
Τι κάνεις όταν όνειρο γίνεται εφιάλτης?
Θα παρατούσατε την ‘’εργασία’’ του εκπαιδευτικού  για να εργαστείτε σε κάτι άσχετο με τις σπουδές?  Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού… .
Εξαιρετικά δύσκολο όταν συνειδητοποιείς τις λάθος επιλογές σου, τόσα χρόνια θα πάνε χαμένα, θα γίνουν βέβαια περισσότερα αν πεις όχι!
Μη έχοντας να περιμένει κανείς κάτι από τη δημόσια εκπαίδευση,  αναφέραμε στη πιθανότητα να δουλέψει κάτω από ανθρώπινες συνθήκες ώστε να προγραμματίσει τη ζωή του. Μέχρι πότε  θα πιστεύουμε πως  το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με το πλασέμπο της παραπαιδείας…
Δεν περίμενα να κάνω ότι κορόιδευα στους άλλους που εγκαταλείπουν το αγώνα, αλλά το 2015 νομίζω πως μόνο όσοι είναι εκτός πραγματικότητας πιστεύουν πως υπάρχει μέλλον στην εκπαίδευση.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: gia 96 στις Οκτώβριος 28, 2015, 09:09:38 πμ
Αλλαγή επαγγέλματος ναι ή όχι
Τι κάνεις όταν όνειρο γίνεται εφιάλτης?
Θα παρατούσατε την ‘’εργασία’’ του εκπαιδευτικού  για να εργαστείτε σε κάτι άσχετο με τις σπουδές?  Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού… .
Εξαιρετικά δύσκολο όταν συνειδητοποιείς τις λάθος επιλογές σου, τόσα χρόνια θα πάνε χαμένα, θα γίνουν βέβαια περισσότερα αν πεις όχι!
Μη έχοντας να περιμένει κανείς κάτι από τη δημόσια εκπαίδευση,  αναφέραμε στη πιθανότητα να δουλέψει κάτω από ανθρώπινες συνθήκες ώστε να προγραμματίσει τη ζωή του. Μέχρι πότε  θα πιστεύουμε πως  το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με το πλασέμπο της παραπαιδείας…
Δεν περίμενα να κάνω ότι κορόιδευα στους άλλους που εγκαταλείπουν το αγώνα, αλλά το 2015 νομίζω πως μόνο όσοι είναι εκτός πραγματικότητας πιστεύουν πως υπάρχει μέλλον στην εκπαίδευση.
Το αν μπορεί κάποιος να αλλάξει επάγγελμα και από εκπαιδευτικός να γίνει κάτι άλλο, εξαρτάται από την ηλικία που έχει, από τις συνθήκες που έχει διαμορφώσει στη ζωή του, από τις οικονομικές του δυνατότητες και από τα κότσια του, ώστε να προχωρήσει σε κάτι τόσο ανατρεπτικό! Δηλ. αν κάποιος είναι γύρω στα 30, χωρίς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις, χωρίς οικονομικά βάρη, με κάποια οικονομική ευχέρεια, με διορατικότητα, με αυτοπεποίθηση και με θάρρος, ναι, μπορεί να προχωρήσει κι από εκπαιδευτικός, μπορεί π.χ. να ανοίξει κάποια επιχείρηση!
Προσωπικά, δεν μπορώ τώρα να αλλάξω επάγγελμα για αρκετούς λόγους, αλλά κυρίως γιατί το αγαπώ πολύ, παρόλη την απαξίωση στην οποία τα τελευταία χρόνια έχει περιέλθει! Θα παραμείνω ως έχω, αναλαμβάνοντας, βέβαια και σ' αυτή την περίπτωση, ένα μεγάλο ρίσκο!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: sissi στις Οκτώβριος 28, 2015, 09:13:12 πμ
Το αν μπορεί κάποιος να αλλάξει επάγγελμα και από εκπαιδευτικός να γίνει κάτι άλλο, εξαρτάται από την ηλικία που έχει, από τις συνθήκες που έχει διαμορφώσει στη ζωή του, από τις οικονομικές του δυνατότητες και από τα κότσια του, ώστε να προχωρήσει σε κάτι τόσο ανατρεπτικό! Δηλ. αν κάποιος είναι γύρω στα 30, χωρίς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις, χωρίς οικονομικά βάρη, με κάποια οικονομική ευχέρεια, με διορατικότητα, με αυτοπεποίθηση και με θάρρος, ναι, μπορεί να προχωρήσει κι από εκπαιδευτικός, μπορεί π.χ. να ανοίξει κάποια επιχείρηση!
Προσωπικά, δεν μπορώ τώρα να αλλάξω επάγγελμα για αρκετούς λόγους, αλλά κυρίως γιατί το αγαπώ πολύ, παρόλη την απαξίωση στην οποία τα τελευταία χρόνια έχει περιέλθει! Θα παραμείνω ως έχω, αναλαμβάνοντας, βέβαια και σ' αυτή την περίπτωση, ένα μεγάλο ρίσκο!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: celtic77 στις Οκτώβριος 28, 2015, 09:41:39 πμ
4 χρονια ωρομισθιος γυρναγα στο Νοτιο Αιγαιο....Κυκλαδες Δωδεκανησα...τι να πω
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Truth στις Οκτώβριος 28, 2015, 09:42:32 πμ
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και με τη λέξη "εφιάλτης" στον τίτλο σου. Τελευταία κυριολεκτικά ζω έναν εφιάλτη και μάλιστα εχθές σκεφτόμουν πως, όταν άφησα το δικό μου όνειρο (δούλευα ως φωτογράφος από τα 18 και οι δικοί μου με πίεζαν ότι δεν ήταν επάγγελμα αυτό κι έτσι σπούδασα στα 26...) κι αφιερώθηκα τελικά σε όνειρο άλλων, είχα κάποια δεδομένα. Επέλεξα ένα αντικείμενο που μου άρεσε και ήξερα πως υπήρχε επετηρίδα, άρα πήγαινα για τη σιγουριά. Και τότε καταργήθηκε η επετηρίδα, ήρθε ένας διαγωνισμός που στους περισσότερους, όπως και σ'εμένα, χάριζε κυρίως το χαρακτηρισμό "επιτυχών" ασχέτως αν απέχεις από τον τελευταίο διοριστέο μισή μονάδα και εσύ βολόδερνες για χρόνια ως ωρομίσθιος κάνοντας και 2η δουλειά και παράλληλα προετοιμαζόμενος για το ρημαδοδιαγωνισμό κι έκανες και μάστερ  και πήγαινες και σε σεμινάρια πολύμηνα παρακαλώ γιατί ήθελες να βελτιώνεσαι και να αποκτάς νέες γνώσεις και έφτασες στο 2015 και στα 40+ σου να πρέπει ακόμα να κάνεις αιτήσεις εις διπλούν κιόλας (πχ ιεκ και ηλεκτρονική και διά ζώσης) για μερικές ωρίτσες και γενικά να μην έχεις λεφτά να περάσεις... και είπα τι εξευτελισμός!

Σ'αυτά τα χρόνια φυσικά δούλεψα περίπου 4 χρόνια και σε φροντιστήριο όπου επίσης οι συνθήκες είναι εξευτελιστικές και πραγματικά φρικάρω τώρα που τα σκέφτομαι όλα μαζί. Λέω άφησα το άλλο όνειρό μου, αφοσιώθηκα σε κάτι που του έδωσα όλη μου την ψυχή και το χρόνο... φέρνω ένα παράδειγμα. Το 2008 είχα 2 δουλειές (η μία στα 80 χλμ από το σπίτι μου και τη 2η την έκανα με κίνδυνο της ζωής μου, αφού έτρεχα για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου σχολώντας από την 1η στις 2μμ, γυρνούσα στο σπίτι γύρω στις 8μμ και Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή πήγαινα σε ολοήμερα σεμινάρια επί 6 μήνες... τόσο αγνή ήμουν. Δε σκέφτηκα τον εαυτό μου, πίστευα στο περίφημο "δία βίου μάθηση", ήθελα να γίνομαι καλύτερη. Μέχρι και λεφτά από την τσέπη μου έβαλα αγοράζοντας 1200 ένα λαπτοπ αποκλειστικά για το σχολείο, καλύπτοντας στην ουσία τα κενά του δημοσίου σχολείου που ως ξενόγλωσση σε κάποια σχολεία δε μου επέτρεπαν την πρόσβαση στην αίθουσα υπολογιστών (είτε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε είτε γιατί δε βόλευαν τα προγράμματα είτε γιατί ο διευθυντής φοβόταν μην τους χαλάσω...). Και να βελτιώνομαι δηλαδή και να προσπαθώ να αποδείξω κάθε τρεις και λίγο ότι αξ'ίζω το διορισμό... Σε ποιους; Σ'αυτούς που τελικά διόρισαν πτυχιούχο του 2006 χωρίς τα δικά μου προσόντα και, ναι, χωρίς επιτυχία ασεπ...

Νιώθω τώρα και ότι έχασα χρόνο και ότι με εμπαίζουν και πολίτης τελευταίας κατηγορίας επειδή οι γονείς μου είναι "ασήμαντοι".

Και, βιώνοντας πια τις συνθήκες φτώχειας και του αδιέξοδου, είναι κυριολεκτικά εφιάλτης. Είναι σαφές πως πρέπει να αλλάξω δουλειά. Αλλά τι νέα δουλειά να ξεκινήσω στα 43 μου; Ποιος εργοδότης θα με πάρει σ'αυτή την ηλικία και χωρίς ειδίκευση; Που πώς να εξειδικευτώ κιόλας, δεν έχω τα λεφτά. Αλλά και να λυνόταν αυτό, με τόση ανεργία που έχουμε πολύ περισσότερο από ποτέ προτιμούν νεότερους. Εδώ σε γνωστή αλυσίδα καφέ (που σαφώς ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να επισκεφτώ) έχουν στις αγγελίες τους όριο τα 30-35 έτη... λες και για να πλύνεις πιάτα παίζει ρόλο η ηλικία... Είναι δράμα η κατάσταση. Γι'αυτό, αν με ρωτήσει κάποιος νέος, θα του πω να αλλάξει και δουλειά και κυρίως χώρα... Αλλά εδώ στο pde, αν το πεις αυτό, θα γυρίσει ΒΛΑΚΩΔΩΣ ο νέος πτυχιούχος και θα σου πει ότι δεν έχουν ευκαιρίες και θες να του φας τη θέση, ότι θέλουμε να πάνε στο εξωτερικό για να φάμε μόνοι μας τις θέσεις του (έλεος) διορισμού... δε σκέφτονται ότι, όπως ξεμείναμε εμείς, έτσι θα ξεμείνουν κι αυτοί, ότι και σ'αυτούς θα φερθούν το ίδιο απάνθρωπα και δίχως σεβασμό.

Εν ολίγοις, είμαι ανοιχτή σε κάθε νέα προοπτική εκτός διδασκαλίας. Αυτά...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: portokali στις Οκτώβριος 28, 2015, 10:06:47 πμ
Τα τελευταία χρόνια όπου εργάζομαι  σε διάφορα σχολεία ως αναπληρωτής ακούω συχνά μόνιμους εκπαιδευτικούς να εκφράζουν τη δυσφορία τους για το ό,τι εργάζονται στο σχολείο. Ένα αίσθημα κατήφειας τους διακατέχει....μου έλεγε μια σαραντάρα φιλόλογος (δεν την είχαν πάρει και τα χρόνια δα!) :''αν μου έλεγε το κράτος πάρε 500 ευρώ και πήγαινε σπίτι σου και μην ξαναέλθεις στο σχολείο, θα το έκανα ευχαρίστως....μια άλλη νεαρότερη φιλόλογος μου έλεγε , ''αναπολώ τη χρονιά που ήμουν αποσπασμένη σε ΔΔΕ δεν το μπορώ το σχολέιο...(σημ ήταν σε σχολείο με ένα τμήμα σε κάθε τάξη γυμνάσιο ΛΤ και με λίγα παιδάκια σε κάθε τμήμα όχι 25άρια....!)κι αυτά τα άκουγα εγώ που κάθε χρόνο καρδιοκτυπώ αν θα δουλέψω και πότε και που.... :(
ΥΓ για να μην πω για μόνιμους συναδέλφους που δουλεύουν από χόμπι  για ψυχοθεραπευτικούς λόγους...επειδή πλήττουν στο σπίτι τους ενώ έχουν οικογενειακούς πόρους (είχα συνάδελφο στις Κυκλάδες με δικό του ξενοδοχείο ο οποίος έλεγε , ''δεν βγαίνω στην σύνταξη γιατί δεν θα έχω τι να κάνω όλη μέρα!!!!και άλλον με βίλα στα βόρρεια προάστια και μερσεντές ....γιατί δεν παραμερίζουν να πάει κανένα φτωχαδάκι να δουλέψει;
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: gia 96 στις Οκτώβριος 28, 2015, 10:21:07 πμ
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και με τη λέξη "εφιάλτης" στον τίτλο σου. Τελευταία κυριολεκτικά ζω έναν εφιάλτη και μάλιστα εχθές σκεφτόμουν πως, όταν άφησα το δικό μου όνειρο (δούλευα ως φωτογράφος από τα 18 και οι δικοί μου με πίεζαν ότι δεν ήταν επάγγελμα αυτό κι έτσι σπούδασα στα 26...) κι αφιερώθηκα τελικά σε όνειρο άλλων, είχα κάποια δεδομένα. Επέλεξα ένα αντικείμενο που μου άρεσε και ήξερα πως υπήρχε επετηρίδα, άρα πήγαινα για τη σιγουριά. Και τότε καταργήθηκε η επετηρίδα, ήρθε ένας διαγωνισμός που στους περισσότερους, όπως και σ'εμένα, χάριζε κυρίως το χαρακτηρισμό "επιτυχών" ασχέτως αν απέχεις από τον τελευταίο διοριστέο μισή μονάδα και εσύ βολόδερνες για χρόνια ως ωρομίσθιος κάνοντας και 2η δουλειά και παράλληλα προετοιμαζόμενος για το ρημαδοδιαγωνισμό κι έκανες και μάστερ και έφτασες στο 2015 και πήγαινες και σε σεμινάρια πολύμηνα παρακαλώ γιατί ήθελες να βελτιώνεσαι και να αποκτάς νέες γνώσεις και στα 40+ σου να πρέπει ακόμα να κάνεις αιτήσεις εις διπλούν κιόλας (πχ ιεκ και ηλεκτρονική και διά ζώσης) για μερικές ωρίτσες και γενικά να μην έχεις λεφτά να περάσεις... και είπα τι εξευτελισμός!

Σ'αυτά τα χρόνια φυσικά δούλεψα περίπου 4 χρόνια και σε φροντιστήριο όπου επίσης οι συνθήκες είναι εξευτελιστικές και πραγματικά φρικάρω τώρα που τα σκέφτομαι όλα μαζί. Λέω άφησα το άλλο όνειρό μου, αφοσιώθηκα σε κάτι που του έδωσα όλη μου την ψυχή και το χρόνο... φέρνω ένα παράδειγμα. Το 2008 είχα 2 δουλειές (η μία στα 80 χλμ από το σπίτι μου και τη 2η την έκανα με κίνδυνο της ζωής μου, αφού έτρεχα για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου σχολώντας από την 1η στις 2μμ, γυρνούσα στο σπίτι γύρω στις 8μμ και Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή πήγαινα σε ολοήμερα σεμινάρια επί 6 μήνες... τόσο αγνή ήμουν. Δε σκέφτηκα τον εαυτό μου, πίστευα στο περίφημο "δία βίου μάθηση", ήθελα να γίνομαι καλύτερη. Μέχρι και λεφτά από την τσέπη μου έβαλα αγοράζοντας 1200 ένα λαπτοπ αποκλειστικά για το σχολείο, καλύπτοντας στην ουσία τα κενά του δημοσίου σχολείου που ως ξενόγλωσση σε κάποια σχολεία δε μου επέτρεπαν την πρόσβαση στην αίθουσα υπολογιστών (είτε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε είτε γιατί δε βόλευαν τα προγράμματα είτε γιατί ο διευθυντής φοβόταν μην τους χαλάσω...). Και να βελτιώνομαι δηλαδή και να προσπαθώ να αποδείξω κάθε τρεις και λίγο ότι αξ'ίζω το διορισμό... Σε ποιους; Σ'αυτούς που τελικά διόρισαν πτυχιούχο του 2006 χωρίς τα δικά μου προσόντα και, ναι, χωρίς επιτυχία ασεπ...

Νιώθω τώρα και ότι έχασα χρόνο και ότι με εμπαίζουν και πολίτης τελευταίας κατηγορίας επειδή οι γονείς μου είναι "ασήμαντοι".

Και, βιώνοντας πια τις συνθήκες φτώχειας και του αδιέξοδου, είναι κυριολεκτικά εφιάλτης. Είναι σαφές πως πρέπει να αλλάξω δουλειά. Αλλά τι νέα δουλειά να ξεκινήσω στα 43 μου; Ποιος εργοδότης θα με πάρει σ'αυτή την ηλικία και χωρίς ειδίκευση; Που πώς να εξειδικευτώ κιόλας, δεν έχω τα λεφτά. Αλλά και να λυνόταν αυτό, με τόση ανεργία που έχουμε πολύ περισσότερο από ποτέ προτιμούν νεότερους. Εδώ σε γνωστή αλυσίδα καφέ (που σαφώς ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να επισκεφτώ) έχουν στις αγγελίες τους όριο τα 30-35 έτη... λες και για να πλύνεις πιάτα παίζει ρόλο η ηλικία... Είναι δράμα η κατάσταση. Γι'αυτό, αν με ρωτήσει κάποιος νέος, θα του πω να αλλάξει και δουλειά και κυρίως χώρα... Αλλά εδώ στο pde, αν το πεις αυτό, θα γυρίσει ΒΛΑΚΩΔΩΣ ο νέος πτυχιούχος και θα σου πει ότι δεν έχουν ευκαιρίες και θες να του φας τη θέση, ότι θέλουμε να πάνε στο εξωτερικό για να φάμε μόνοι μας τις θέσεις του (έλεος) διορισμού... δε σκέφτονται ότι, όπως ξεμείναμε εμείς, έτσι θα ξεμείνουν κι αυτοί, ότι και σ'αυτούς θα φερθούν το ίδιο απάνθρωπα και δίχως σεβασμό.

Εν ολίγοις, είμαι ανοιχτή σε κάθε νέα προοπτική εκτός διδασκαλίας. Αυτά...
Έχεις απόλυτο δίκιο σ' αυτά που γράφεις, καθώς πολλοί έχουν περάσει (και περνούν) τις ίδιες οδυνηρές καταστάσεις με 'σένα και έχουν τα ίδια θέματα-προβλήματα να επιλύσουν, όπως κι εσύ! Ασφαλώς και είναι δύσκολο στα 40+ ν' αλλάξει κάποιος δουλειά (κι εγώ ηλικιακά κοντά στα 40 βρίσκομαι), τη στιγμή, μάλιστα, που οι περισσότερες προσφερόμενες εργασίες απευθύνονται σε νεότερα άτομα (35 το πολύ). Άρα, ή κάποιος ρισκάρει και κάνει δική του δουλειά (εφόσον, όπως έγραψα πιο πριν έχει κάποια οικονομική ευχέρεια, διορατικότητα, κότσια και καθόλου υποχρεώσεις) ή παραμένει στο χώρο της δημόσιας παιδείας, ρισκάροντας επίσης, καθώς θα εργάζεται για λίγους μήνες κάθε σχολική χρονιά ως αναπληρωτής ή ωρομίσθιος και είναι πολύ πιθανό με ένα νέο "ανακάτεμα της τράπουλας" να μείνει κι άνεργος για μεγάλο χρονικό διάστημα! Το να φύγει κάποιος στο εξωτερικό, δε νομίζω πως αποτελεί τη μόνη λύση, αφού κι αυτό κρύβει κινδύνους και απαιτεί κάποια πράγματα (γλώσσα, διαμονή, χρήματα, συστάσεις ...) να έχουν εξασφαλιστεί από πριν! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δηλαδή!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: fasvil στις Οκτώβριος 29, 2015, 05:59:46 μμ
Γίνεσαι καθαρίστρια αγαπητή μου  http://www.newsbeast.gr/files/1/2015/10/katharistries.pdf   Δείτε το Δ και μετά
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: aspinoulas στις Οκτώβριος 29, 2015, 08:10:59 μμ
Το κομματικό κράτος κυριαρχεί και θα κυριαρχεί όταν δε μπαίνουν ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΙ κανόνες.

Δε μας άρεσε η επετηρίδα, κάναμε ΑΣΕΠ.

Δε μας άρεσε μόνο ο ΑΣΕΠ θέλαμε και ΠΔΣ χωρίς ΑΣΕΠ (ας πάρει καμία ωρίτσα και το καημένο το παιδί ....)

Δε μας άρεσε ούτε ο πίνακας αναπληρωτών, βάλαμε και τους ΟΑΕΔίτες (Ας πάρουν και αυτοί καμιά ωρίτσα)

κτλ ....κτλ.....κτλ....

ΦΤΑΙΜΕ που τα βλέπαμε και αντί να αντιδράσουμε παρακαλάγαμε να είμαστε η επόμενη "εξαίρεση"

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ.

ΓΙΑΤΙ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΩΣ ΑΛΛΗ "ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ" ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ "ΕΞΑΙΡΕΣΗ"

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: anemona στις Οκτώβριος 29, 2015, 08:18:17 μμ
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και με τη λέξη "εφιάλτης" στον τίτλο σου. Τελευταία κυριολεκτικά ζω έναν εφιάλτη και μάλιστα εχθές σκεφτόμουν πως, όταν άφησα το δικό μου όνειρο (δούλευα ως φωτογράφος από τα 18 και οι δικοί μου με πίεζαν ότι δεν ήταν επάγγελμα αυτό κι έτσι σπούδασα στα 26...) κι αφιερώθηκα τελικά σε όνειρο άλλων, είχα κάποια δεδομένα. Επέλεξα ένα αντικείμενο που μου άρεσε και ήξερα πως υπήρχε επετηρίδα, άρα πήγαινα για τη σιγουριά. Και τότε καταργήθηκε η επετηρίδα, ήρθε ένας διαγωνισμός που στους περισσότερους, όπως και σ'εμένα, χάριζε κυρίως το χαρακτηρισμό "επιτυχών" ασχέτως αν απέχεις από τον τελευταίο διοριστέο μισή μονάδα και εσύ βολόδερνες για χρόνια ως ωρομίσθιος κάνοντας και 2η δουλειά και παράλληλα προετοιμαζόμενος για το ρημαδοδιαγωνισμό κι έκανες και μάστερ και έφτασες στο 2015 και πήγαινες και σε σεμινάρια πολύμηνα παρακαλώ γιατί ήθελες να βελτιώνεσαι και να αποκτάς νέες γνώσεις και στα 40+ σου να πρέπει ακόμα να κάνεις αιτήσεις εις διπλούν κιόλας (πχ ιεκ και ηλεκτρονική και διά ζώσης) για μερικές ωρίτσες και γενικά να μην έχεις λεφτά να περάσεις... και είπα τι εξευτελισμός!

Σ'αυτά τα χρόνια φυσικά δούλεψα περίπου 4 χρόνια και σε φροντιστήριο όπου επίσης οι συνθήκες είναι εξευτελιστικές και πραγματικά φρικάρω τώρα που τα σκέφτομαι όλα μαζί. Λέω άφησα το άλλο όνειρό μου, αφοσιώθηκα σε κάτι που του έδωσα όλη μου την ψυχή και το χρόνο... φέρνω ένα παράδειγμα. Το 2008 είχα 2 δουλειές (η μία στα 80 χλμ από το σπίτι μου και τη 2η την έκανα με κίνδυνο της ζωής μου, αφού έτρεχα για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου σχολώντας από την 1η στις 2μμ, γυρνούσα στο σπίτι γύρω στις 8μμ και Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή πήγαινα σε ολοήμερα σεμινάρια επί 6 μήνες... τόσο αγνή ήμουν. Δε σκέφτηκα τον εαυτό μου, πίστευα στο περίφημο "δία βίου μάθηση", ήθελα να γίνομαι καλύτερη. Μέχρι και λεφτά από την τσέπη μου έβαλα αγοράζοντας 1200 ένα λαπτοπ αποκλειστικά για το σχολείο, καλύπτοντας στην ουσία τα κενά του δημοσίου σχολείου που ως ξενόγλωσση σε κάποια σχολεία δε μου επέτρεπαν την πρόσβαση στην αίθουσα υπολογιστών (είτε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε είτε γιατί δε βόλευαν τα προγράμματα είτε γιατί ο διευθυντής φοβόταν μην τους χαλάσω...). Και να βελτιώνομαι δηλαδή και να προσπαθώ να αποδείξω κάθε τρεις και λίγο ότι αξ'ίζω το διορισμό... Σε ποιους; Σ'αυτούς που τελικά διόρισαν πτυχιούχο του 2006 χωρίς τα δικά μου προσόντα και, ναι, χωρίς επιτυχία ασεπ...

Νιώθω τώρα και ότι έχασα χρόνο και ότι με εμπαίζουν και πολίτης τελευταίας κατηγορίας επειδή οι γονείς μου είναι "ασήμαντοι".

Και, βιώνοντας πια τις συνθήκες φτώχειας και του αδιέξοδου, είναι κυριολεκτικά εφιάλτης. Είναι σαφές πως πρέπει να αλλάξω δουλειά. Αλλά τι νέα δουλειά να ξεκινήσω στα 43 μου; Ποιος εργοδότης θα με πάρει σ'αυτή την ηλικία και χωρίς ειδίκευση; Που πώς να εξειδικευτώ κιόλας, δεν έχω τα λεφτά. Αλλά και να λυνόταν αυτό, με τόση ανεργία που έχουμε πολύ περισσότερο από ποτέ προτιμούν νεότερους. Εδώ σε γνωστή αλυσίδα καφέ (που σαφώς ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να επισκεφτώ) έχουν στις αγγελίες τους όριο τα 30-35 έτη... λες και για να πλύνεις πιάτα παίζει ρόλο η ηλικία... Είναι δράμα η κατάσταση. Γι'αυτό, αν με ρωτήσει κάποιος νέος, θα του πω να αλλάξει και δουλειά και κυρίως χώρα... Αλλά εδώ στο pde, αν το πεις αυτό, θα γυρίσει ΒΛΑΚΩΔΩΣ ο νέος πτυχιούχος και θα σου πει ότι δεν έχουν ευκαιρίες και θες να του φας τη θέση, ότι θέλουμε να πάνε στο εξωτερικό για να φάμε μόνοι μας τις θέσεις του (έλεος) διορισμού... δε σκέφτονται ότι, όπως ξεμείναμε εμείς, έτσι θα ξεμείνουν κι αυτοί, ότι και σ'αυτούς θα φερθούν το ίδιο απάνθρωπα και δίχως σεβασμό.

Εν ολίγοις, είμαι ανοιχτή σε κάθε νέα προοπτική εκτός διδασκαλίας. Αυτά...
Μια άποψη που σπάνια την ακούς....αλλά μπράβο που την είπες...++++++++++++++++++++
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: PASAS123 στις Οκτώβριος 29, 2015, 08:37:33 μμ
Το κομματικό κράτος κυριαρχεί και θα κυριαρχεί όταν δε μπαίνουν ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΙ κανόνες.

Δε μας άρεσε η επετηρίδα, κάναμε ΑΣΕΠ.

Δε μας άρεσε μόνο ο ΑΣΕΠ θέλαμε και ΠΔΣ χωρίς ΑΣΕΠ (ας πάρει καμία ωρίτσα και το καημένο το παιδί ....)

Δε μας άρεσε ούτε ο πίνακας αναπληρωτών, βάλαμε και τους ΟΑΕΔίτες (Ας πάρουν και αυτοί καμιά ωρίτσα)

κτλ ....κτλ.....κτλ....

ΦΤΑΙΜΕ που τα βλέπαμε και αντί να αντιδράσουμε παρακαλάγαμε να είμαστε η επόμενη "εξαίρεση"

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ.

ΓΙΑΤΙ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΩΣ ΑΛΛΗ "ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ" ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ "ΕΞΑΙΡΕΣΗ"

σωστός  :-X
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: th1 στις Οκτώβριος 29, 2015, 09:39:37 μμ
Η μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων υποστηρίζει ξεκάθαρα το κομματικό κράτος, τα ρουσφέτια την αναξιοκρατία και την "κατά το δοκούν" εφαρμογή νόμων και κανονισμών.
Έτσι κατά τη γνώμη μου, είναι απολύτως λογικό σε περίοδο κρίσης να "χτυπιούνται" τομείς που δεν ανήκουν ( αμιγώς) σε αυτό που λέμε κομματικό κράτος όπως είναι για παράδειγμα η παιδεία και η υγεία.
Είναι ξεκάθαρη και σταθερή απόφαση-επιλογή της πλειοψηφίας, και δρομολόγησε τις εξελίξεις που καθόρισαν την μελλοντική πορεία της δημόσιας εκπαίδευσης για τα επόμενα πολλά χρόνια.
Συνεπώς κατά τη γνώμη μου:
Όποιος προλαβαίνει να απεμπλακεί από την αέναη προσπάθεια ένταξής του στο σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης, πρέπει να το κάνει όσο γρηγορότερα γίνεται διότι αλλιώς θα πληρώσει πολύ μεγάλο αντίτιμο ( και θα είναι κρίμα μια και το όλο πράγμα "μιλάει" από μόνο του).
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: kostasMath στις Νοέμβριος 01, 2015, 08:13:32 πμ
Οι περισσότεροι πιεστήκαμε να σπουδάσουμε με παρότρυνση από τους γονείς  και τους παππούδες που στις περισσότερες φορές δεν μπόρεσαν να σπουδάσουν, μας έλεγαν να μάθουμε γράμματα για να  έχουμε μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα . Τώρα βλέπουμε τους αμόρφωτους να είναι έχουν αποκατασταθεί επαγγελματικά, οικονομικά, κοινωνικά και να τους παρακαλούμε για δουλειά… . Στην περίπτωση που κάποιος έχει πτυχίο αποκτά το χαρακτηρισμό αποτυχημένος , τεμπέλης είτε πως δεν το κυνήγησε, δεν το προσπάθησε όσο έπρεπε. Ζούμε τραγικές καταστάσεις , κάποιοι θεωρούν φυσιολογικό να μεταναστεύουν χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι για δουλειά, είμαστε εμείς οι χαζοί που καθόμαστε εδώ, μας δίνουν και  οδηγίες που θα βρούμε επαγγελματική αποκατάσταση με μισθό ως και 100.000€ το χρόνο. Πόσο θα κρατήσει άραγε αυτό το φαινόμενο, μέχρι πότε θα υπάρχει το βόρειο ευρωπαϊκό- αμερικάνικο όνειρο.
Τώρα  σχεδιάζουν τις σπουδές ανάλογα με τις προοπτικές που υπάρχουν στο εξωτερικό,  υπάρχει και η παραπληροφόρηση πως όσοι φεύγουν διαπρέπουν σε ό,τι κι αν κάνουν, ενώ είναι αρκετοί που στο τέλος επιστρέφουν πίσω αποτυχημένοι.
Ακούμε για μεγάλους μισθούς αλλά σπάνια μαθαίνουμε ποιο είναι το κόστος ζωής.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: gia 96 στις Νοέμβριος 01, 2015, 09:10:09 πμ
Οι περισσότεροι πιεστήκαμε να σπουδάσουμε με παρότρυνση από τους γονείς  και τους παππούδες που στις περισσότερες φορές δεν μπόρεσαν να σπουδάσουν, μας έλεγαν να μάθουμε γράμματα για να  έχουμε μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα . Τώρα βλέπουμε τους αμόρφωτους να είναι έχουν αποκατασταθεί επαγγελματικά, οικονομικά, κοινωνικά και να τους παρακαλούμε για δουλειά… . Στην περίπτωση που κάποιος έχει πτυχίο αποκτά το χαρακτηρισμό αποτυχημένος , τεμπέλης είτε πως δεν το κυνήγησε, δεν το προσπάθησε όσο έπρεπε. Ζούμε τραγικές καταστάσεις , κάποιοι θεωρούν φυσιολογικό να μεταναστεύουν χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι για δουλειά, είμαστε εμείς οι χαζοί που καθόμαστε εδώ, μας δίνουν και  οδηγίες που θα βρούμε επαγγελματική αποκατάσταση με μισθό ως και 100.000€ το χρόνο. Πόσο θα κρατήσει άραγε αυτό το φαινόμενο, μέχρι πότε θα υπάρχει το βόρειο ευρωπαϊκό- αμερικάνικο όνειρο.
Τώρα  σχεδιάζουν τις σπουδές ανάλογα με τις προοπτικές που υπάρχουν στο εξωτερικό,  υπάρχει και η παραπληροφόρηση πως όσοι φεύγουν διαπρέπουν σε ό,τι κι αν κάνουν, ενώ είναι αρκετοί που στο τέλος επιστρέφουν πίσω αποτυχημένοι.
Ακούμε για μεγάλους μισθούς αλλά σπάνια μαθαίνουμε ποιο είναι το κόστος ζωής.
Ας μην απαξιώνουμε τις σπουδές, τη γνώση, τα πτυχία κι ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα! Οι περισσότεροι σπουδάσαμε και γίναμε εκπαιδευτικοί όχι από πίεση κάποιου μεγαλυτέρου, αλλά επειδή το θέλαμε και το αγαπούσαμε (και το αγαπάμε) αυτό το επάγγελμα και φυσικά επειδή παλιότερα ήταν άλλες οι προοπτικές και ίσχυαν άλλα (π.χ. επετηρίδα για τους πιο παλιούς, π.χ. πήγαινες 2-3 χρόνια αναπληρωτής και μετά διορισμός)! Επίσης, θέλω να πιστεύω πως κανείς μας σήμερα δεν έχει φτάσει στο σημείο να  "ζηλεύει" κάποιον που έχει μια "άλφα" δουλειά, την οποία, όμως, κατέλαβε λόγω ρουσφετιών και πελατειακού κράτους. Προσωπικά, δε θα δεχόμουν ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί δε λειτουργώ με αθέμιτα μέσα, ούτε εκμεταλλεύομαι καταστάσεις! Κανένας, ακόμη, όταν σπούδαζε δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό το σημερινό αδιέξοδο στο χώρο της παιδείας, ούτε φυσικά τις μεθόδους των πολιτικών για "εξαφάνιση" και "διωγμό" των εκπαιδευτικών!
Ασφαλώς, δεν είναι λύση η φυγή στο εξωτερικό για επαγγελματική αποκατάσταση, αν κι εκεί δεν έχουν εξασφαλιστεί πρώτα κάποιες απαραίτητες προυποθέσεις! Βέβαια, καταλαβαίνω πως π.χ. ένας γιατρός δικαιολογημένα προτιμά να πάει σε μια δυτικοευρωπαική χώρα, αφού εδώ αναγκάζεται να κάνει και τον τραυματιοφορέα σε δημόσιο νοσοκομείο για 1000 ευρώ το μήνα! Αλλά είναι παράλογο αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας: χιλιάδες ανάγκες σε ευαίσθητους τομείς, όπως η παιδεία, μηδενικοί διορισμοί, μισθοί εξευτελιστικοί, μεγάλη ταλαιπωρία κάθε χρόνο για όσους έχουν προσωπική οικογένεια και αβέβαιο μέλλον!
Άρα, καταλήγω στο ότι όποιος είναι νεότερος, έχει μια οικονομική ευχέρεια και μπορεί ν' αλλάξει επάγγελμα, ας πάρει το ρίσκο να το κάνει τώρα, αλλίως ας παραμείνει στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, με τα πολλά αρνητικά, παίρνοντας και σ' αυτή την περίπτωση το δικό του ρίσκο!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: nickitol στις Νοέμβριος 01, 2015, 11:39:41 πμ
Ολες οι απόψεις των ειδικών, σχετικά με την οικονομία της  Ελλάδας, συγκλίνουν στο ότι η φτωχοποίηση των Ελλήνων θα διαρκέσει πάρα πολλά χρόνια.
Αν δεν πιστεύεις ότι θα γίνει ή δεν έχεις ελπίδες σε εναν μελλοντικό διαγωνισμό του δημοσίου,αν δεν θέλεις να επιστρέψεις στο χωριό και αν δεν έχεις μια καλή επιχειρηματική ιδέα να υλοποιήσεις τότε το εξωτερικό είναι μονόδρομος.
Αυτή τη λύση την έχουν ακολουθήσει πάνω από 250,000  Ελληνες μέχρι τώρα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: harac στις Νοέμβριος 01, 2015, 09:59:31 μμ
Από εδώ και πέρα, φαίνεται ότι θα αλλάζουμε πολλές φορές στη ζωή μας απασχόληση.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: panos2 στις Νοέμβριος 01, 2015, 10:44:59 μμ
Όταν το όνειρο γίνεται εφιάλτης, ξυπνάμε...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: MARKOS στις Νοέμβριος 01, 2015, 10:51:09 μμ
Βλέπω την ψηφοφορία που στέκει ανάμεσα στο ΝΑΙ και το ΟΧΙ 50-50% !!  Μισο-άδειο ή μισο-γεμάτο τελικά?...
Μαλλον τα λόγια του μέλους aspinoulas έρχονται για να επιβεβαιώσουν πως στην ζωή δεν υπάρχει τίποτα νομοτελειακό.


Το κομματικό κράτος κυριαρχεί και θα κυριαρχεί όταν δε μπαίνουν ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΙ κανόνες.

Δε μας άρεσε η επετηρίδα, κάναμε ΑΣΕΠ.

Δε μας άρεσε μόνο ο ΑΣΕΠ θέλαμε και ΠΔΣ χωρίς ΑΣΕΠ (ας πάρει καμία ωρίτσα και το καημένο το παιδί ....)

Δε μας άρεσε ούτε ο πίνακας αναπληρωτών, βάλαμε και τους ΟΑΕΔίτες (Ας πάρουν και αυτοί καμιά ωρίτσα)

κτλ ....κτλ.....κτλ....

ΦΤΑΙΜΕ που τα βλέπαμε και αντί να αντιδράσουμε παρακαλάγαμε να είμαστε η επόμενη "εξαίρεση"

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ.

ΓΙΑΤΙ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΩΣ ΑΛΛΗ "ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ" ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ "ΕΞΑΙΡΕΣΗ"
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: greedo στις Νοέμβριος 02, 2015, 12:50:25 πμ
Ολες οι απόψεις των ειδικών, σχετικά με την οικονομία της  Ελλάδας, συγκλίνουν στο ότι η φτωχοποίηση των Ελλήνων θα διαρκέσει πάρα πολλά χρόνια.
Αν δεν πιστεύεις ότι θα γίνει ή δεν έχεις ελπίδες σε εναν μελλοντικό διαγωνισμό του δημοσίου,αν δεν θέλεις να επιστρέψεις στο χωριό και αν δεν έχεις μια καλή επιχειρηματική ιδέα να υλοποιήσεις τότε το εξωτερικό είναι μονόδρομος.
Αυτή τη λύση την έχουν ακολουθήσει πάνω από 250,000  Ελληνες μέχρι τώρα.
Άς όψονται οι Βόρειοι "εταίροι" μας!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: tolakis στις Νοέμβριος 02, 2015, 12:39:02 μμ
Από εδώ και πέρα, φαίνεται ότι θα αλλάζουμε πολλές φορές στη ζωή μας απασχόληση.
Δεν συμφωνω οτι πρεπει να αλλαξουμε αποσχοληση...δυστυχως τα τελευταια χρονια αφησαμε τις τυχες μας σε ανθρωπους που κατω απο την ομπρελα του δεξιου του σοσιαλιστη και τωρα του αριστερου βαζουν ο καθενας τους δικους τους κανονες διακυβερνησης της χωρας...ανθρωποι με χιλιαδες ευρω κινητης και ακινητης περιουσιας .ερχονται καθε φορα και υποσχονται στον κοσμο λαγους με πετραχηλια..Και ο κοσμος τι κανει!!!!!χειροκροτει τον δικο του καθε φορα...γιατι στα αληθεια !!!..μαλλον για την δικη του απαξιωση...Και ερχομαστε σημερα και συζηταμε το αν πρεπει να αλλαξουμε απασχοληση...και λεω οχι ...Εννοειτε οτι ο καθενας εκανε την επιλογη του..απο μικρος εκανε ονειρα το τι θα γινει αυριο...ας υπαρξει λοιπον μια αντιδραση απο ολους ..γιατι σε λιγα χρονια εδω στην ελλαδα δεν θα υπαρχει μελλον οχι μονο στο δημοσιο αλλα ουτε στον ιδιωτικο τομεα..
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 02, 2015, 06:13:20 μμ
Είμαι κι εγώ απ'αυτούς που έχουν απαξιώσει το όνειρο της δημόσιας εκπαίδευσης...πιστεύω πως μόνο εμπαιγμός είναι η εργασία ως αναπληρωτής και ωρομίσθιος, χωρίς καμιά καλύτερη προοπτική και με μεγάλο κόστος στις ζωές μας!

Έχω επενδύσει κι εγώ πολλά για τη συνεχή κατάρτισή μου...και όσο περισσότερα επενδύεις και βλέπεις το σύστημα να σε ξερνάει αντί να εκμεταλλεύεται τα προσόντα σου...τόσο περισσότερο το ξερνάς κι εσύ! Σ'εμένα τουλάχιστον έτσι λειτούργησε!
Και καταλαβαίνω ακόμη και την κατήφεια που ειπώθηκε και την απαξίωση των μόνιμων κι ας είναι μόνιμοι...όταν αυτοί με σταθερή εργασία, βλέπουν πως αυτά που δίνουν κι η ενέργεια που αναλώνουν γι αυτή τη δουλειά είναι αντιστρόφως ανάλογη με την αμοιβή της....τους καταλαβαίνω απόλυτα! Γιατί η δουλειά στο σχολείο δεν είναι απλή υπόθεση, δεν είναι μια απλή δουλειά...απαιτεί πολλά απ'τον εργαζόμενο και του δίνει πίσω πολύ λίγα!

όσο για τον αναπληρωτή και δη αυτόν που έχει περάσει από διαδικασίες ΑΣΕΠ, συνεχούς κατάρτισης και αναμονής για το καλύτερο και βλέπει μόνο τον εμπαιγμό και την αναλωσιμότητά του απ'το κράτος...αυτόν κι αν τον καταλαβαίνω να έχει απαξιώσει κάθε (ξεθωριασμένο ούτως ή άλλως) όνειρο!

Εγώ ήδη παράτησα το κομμάτι της δημόσιας εκπαίδευσης...δεν κάνω αίτηση αναπληρώτριας από πέρσι (και είχα δουλέψει αναπληρώτρια) και το ριξα στο baby sitting και στην ενασχόληση σε ιδιωτικό επίπεδο με παιδιά με προβλήματα καθώς έχω ειδίκευση στην Ειδική αγωγή.
Άντε γεια! Δεν θα μου φαν αυτοί τη ζωή..πολύ μεγάλο το τίμημα για να λέω πως παίρνω για 7-8 (πολλές φορές και 5-6 μήνες) καλούτσικα λεφτά! Το άχγος και το "ψυχολογικό στράγγιγμα" δεν ανταμείβονται μ'αυτά τα λεφτά.
Και ναι...είμαι αρκετά πιο ήρεμη...μπορεί να μην είναι σταθερή η δουλεια, αλλά δεν νιώθω να κρέμομαι κι απ'το έλεος αυτού του απαξιωμένου και εξεφτελισμένου κράτους που κάθε 3 και λίγο αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού κατά το συμφέρον κάποιων "δικών του" και βρίσκεσαι εν ριπή οφθαλμού στα τάρταρα! Όλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα και το ότι δεν υπάρχει μπέσα ούτε τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους και πάντοτε, μπορεί να σε τρελάνουν..ειδικά αν είσαι έντιμος!Τουλάχιστον σε ιδιωτικό επίπεδο ακόμη κι αν δεν είναι σταθερή δουλειά (όπως και του αναπληρωτή βέβαια) προχωράς ή σταματάς ανάλογα με τη δική σου προσπάθεια και τα αποτελέσματα που θα φέρεις! Μπορεί βέβαια να πέσεις και σε "τρελούς" ή "ημίτρελους"...αλλά είναι το ίδιο με το να είσαι σε μια θέση στον πίνακα και ξαφνικά επειδή άλλαξαν τα πάντα να βρίσκεσαι 200 θέσεις πίσω! Αν απ'την αλλη δεν πέσεις σε "τρελούς" και "ημίτρελους" συνεχίζεις με την ησυχία πως η δουλειά σου είναι εκεί και εκτιμάται. Εγώ με μια οικογένεια έμεινα 2 χρόνια (δουλεύοντας και καλοκαίρι) και σταμάτησα γιατί απλά αλλάξαν πόλη...αλλιώς θα ήμουν ακόμη εκεί κι ας παν να κουρεύονται κι οι πίνακες και όλα...για να μην πω πως προτιμώ μια δουλειά π.χ στο "Σκλαβενίτη" παρά το αναπληρωτιλίκι!
 Και πιστεύω κι εγώ πως όσο πιο νωρίς φύγει κάποιος απ'αυτό το φαύλο κύκλο τόσο πιο κερδισμένος θα είναι!
Έχουν 'καταστραφεί" πολλες ζωές και οικογένειες εξαιτίας αυτού του "ονείρου"...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 02, 2015, 06:21:09 μμ
Και κάτι ακόμη...αν όλοι θεωρούμε φυσιολογική τη φυγή στο εξωτερικό, να μη μας φανεί περίεργο αν εφόσον φύγουμε όλοι σε 30 χρόνια δεν θα υπάρχει η Ελλαδίτσα για να γυρίσουμε με την παχυλή μας σύνταξη απ΄το εξωτερικό!

Μπορεί να είναι μια λύση ανάγκης, αλλά δεν μπορώ να ακούω συνεχώς και το "τι να κάνεις;"....είναι παθογένεια, πληγή και καταδίκη μας...με άμεση δική μας συνευθύνη! 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: kostasMath στις Νοέμβριος 02, 2015, 06:28:11 μμ
Ένας εκπαιδευτικός πρέπει να έχει αρκετή ενέργεια και διάθεση για να διδάξει, δεν συγκρίνεται το επάγγελμα με τα υπόλοιπα, δεν μπορεί κανείς να φτιάξει καριέρα όσα προσόντα κι αν έχει , όσο χρόνο κι αν αφιερώσει, ανεξάρτητα και από τις επιτυχίες που έχει, υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι εκπαιδευτικοί και αυξάνονται κάθε χρόνο…
Υπάρχει και η δυσκολία για να προετοιμάσεις τους νέους ανέργους, πώς να αποδόσεις στο μάθημα , δεν υπάρχει κάτι να υποσχεθείς σε ένα μαθητή για να διαβάσει περισσότερο.
Η ανεργία απαξιώνει τις σπουδές ,  ίσως σκέπτομαι λάθος για το χρόνο και τα χρήματα που σπατάλησα για να σπουδάσω αλλά τι να κάνω, 6 χρόνια πέρασαν περιμένοντας να διοριστούν οι επιτυχόντες του 2008!!! Οι προσλήψεις αναπληρωτών γίνονται με τον ίδιο ρυθμό παρά τις χιλιάδες συνταξιοδοτήσεις και στα φροντιστήρια δεν ανανεώνεται το προσωπικό.
Έγινε η αγάπη μίσος
Ένα μίσος που από αυτό κοντεύω να πνιγώ
Κι ενώ ξέρω πως δε φταίω
Από αμφιβολία λέω
Ότι ίσως ίσως έφταιγα κι εγώ
Ελπίζω να μην το μετανιώσω που εγκαταλείπω αλλά έτσι το θέλησε η μοίρα, τουλάχιστον προσπάθησα, τώρα πρέπει να αφιερώσω χρόνο σε κάτι άλλο, ίσως στο τέλος το αγαπήσω περισσότερο.
Υγ δεν τέλειωσαν όλα περιμένουμε την αναβάθμιση της ενισχυτικής, μέχρι του Αγίου πνεύματος ίσως βγει η εγκύκλιος
 ::) ::)
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: panos2 στις Νοέμβριος 02, 2015, 06:37:36 μμ
Υγ δεν τέλειωσαν όλα περιμένουμε την αναβάθμιση της ενισχυτικής, μέχρι του Αγίου πνεύματος ίσως βγει η εγκύκλιος
 ::) ::)

Βρε τι σύμπτωση! Το ίδιο σκεφτόμουν και εγώ προηγουμένως...  ::) ::)
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: aspinoulas στις Νοέμβριος 02, 2015, 07:00:02 μμ
Το πρόβλημα στην Ελλάδα ανέκαθεν ήταν ότι τα πάντα παρέχονται στη λογική "πάρε τώρα που γυρίζει.."

Η λογική αυτή βόλευε και βολεύει τους πάντες : τους πολίτες διότι πιστεύουν ότι "κάτι θα αρπάξουν" από την "πίτα" ή οτι θα έχουν τη μερίδα του λέοντος τη δεδομένη στιγμή (την επόμενη μπορεί να είναι τελευταίοι στη λίστα) και τους πολιτικούς διότι έτσι κρατάνε τους πολίτες όμηρους της λογικής αυτής και άρα θα τους ξαναψηφίσουν κτλ....

ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ !!!!!!!

Και ως φαίνεται όυτε τώρα θα αλλάξει τίποτα παρότι "ξεμπερδέψαμε με το παλιό"

Και το χειρότερο είναι ότι η ακροδεξιά καραδοκεί να έρθει ως "μεσίας"......

Προσωπικά δε θα άλλαζα επάγγελμα ακόμα κι αν βρισκόμουν σε τέλμα. Θα το πάλευα μέχρι τέλους.
Είμαστε εκπαιδευτικοί που να πάρει. Αυτό σπουδάσαμε. Άλλωστε οι εφιάλτες παύουν άμα ξυπνήσεις. Άμα ξυπνήσουμε ΟΛΟΙ δηλαδή...ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ;;;
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: harac στις Νοέμβριος 02, 2015, 07:55:26 μμ
Δεν συμφωνω οτι πρεπει να αλλαξουμε αποσχοληση...δυστυχως τα τελευταια χρονια αφησαμε τις τυχες μας σε ανθρωπους που κατω απο την ομπρελα του δεξιου του σοσιαλιστη και τωρα του αριστερου βαζουν ο καθενας τους δικους τους κανονες διακυβερνησης της χωρας...ανθρωποι με χιλιαδες ευρω κινητης και ακινητης περιουσιας .ερχονται καθε φορα και υποσχονται στον κοσμο λαγους με πετραχηλια..Και ο κοσμος τι κανει!!!!!χειροκροτει τον δικο του καθε φορα...γιατι στα αληθεια !!!..μαλλον για την δικη του απαξιωση...Και ερχομαστε σημερα και συζηταμε το αν πρεπει να αλλαξουμε απασχοληση...και λεω οχι ...Εννοειτε οτι ο καθενας εκανε την επιλογη του..απο μικρος εκανε ονειρα το τι θα γινει αυριο...ας υπαρξει λοιπον μια αντιδραση απο ολους ..γιατι σε λιγα χρονια εδω στην ελλαδα δεν θα υπαρχει μελλον οχι μονο στο δημοσιο αλλα ουτε στον ιδιωτικο τομεα..

Άλλο πράγμα η απασχόληση και άλλο το επάγγελμα. Συμφωνώ tolakis, στο ότι ο καθε ένας θέλει να εκπληρώσει τα όνειρά του, αντιδρώντας στην ανικανότητα των εκάστοτε κυβερνώντων, και στη δική μας περίπτωση να μπορέσει να ξεπεράσει τα εμπόδια και να εργαστεί ως εκπαιδευτικος. Εκπαιδευτικός όμως δεν είναι μόνο όποιος είναι διορισμένος στο δημόσιο σχολείο, αλλά και όποιος διδάσκει  ιδιαίτερα μαθήματα,  σε φροντιστήριο, σε  σεμινάρια,  στην εκπαίδευση ενηλίκων και σε όλες τις δομές τυπικής, μη τυπικής ή άτυπης εκπαίδευσης. Αυτό εννοούσα γράφοντας για αλλαγή απασχόλησης, διότι το ίδιο άτομο ασκωντας το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, μπορεί να περάσει διαδοχικά από πολλές από τις φάσεις που ανέφερα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: kinegiros στις Νοέμβριος 02, 2015, 08:16:33 μμ
Για κάθε έναν που φεύγει, για τον οποιοδήποτε λόγο, υπάρχουν άλλοι 3-4 και βάλε, που περιμένουν να τον αντικαταστήσουν, οπότε το σύστημα (δημόσιο ή ιδιωτικό) δεν έχει πρόβλημα.

Όσο υπάρχουν πανεπιστήμια που βγάζουν πτυχιούχους σε τόσο μεγάλο πλήθος σχεδόν αποκλειστικά για εκπαίδευση και όσο το κράτος δεν διορίζει, σε συνδυασμό με την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και την μείωση του πληθυσμού των μαθητών, τόσο η κατάσταση θα ζορίζει.

Προφανώς η λύση είναι απλή και δεν χρειάζεται να μειώσεις τους εισακτέους, που έχει πολιτικό κόστος, αλλά να εισάγουν κατεύθυνση εντός του κάθε πανεπιστημίου προς την εκπαίδευση με σταθερό αριθμό εισακτέων (π.χ. 30 άτομα το έτος όχι πάνω από 10%) αυτό μακροπρόθεσμα θα έχει αποτέλεσμα. Μεσοπρόθεσμα, μείωση στα τμήματα και μόνιμοι διορισμοί ώστε να επανέλθει η ελπίδα και να απαλύνει το βασανιστήριο του συμβασιούχου χωρίς προοπτική που έχει ριζώσει τα τελευταία χρόνια.

Καλό κουράγιο σε όσους μείνουν, καλή τύχη σε όσους φύγουν.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: nipiagogos1988 στις Νοέμβριος 02, 2015, 11:14:28 μμ
Αρχικά να πω ότι δεν υπάρχει συσπείρωση μεταξύ κλάδων ακόμα και μεταξύ του ίδιου του κλάδου βλ. νηπιαγωγούς... Στις πρακτικές μου ως φοιτήτρια είχα διαπιστώσει ότι από τότε οι μόνιμοι -επιτρέψτε μου τη φράση- δε μας γούσταραν, ακόμα κι αν ήμασταν 18-20 ετών προσπαθούσαν να μας μειώσουν τουλάχιστο αυτό μου έτυχε... Όταν αποφοίτησα από τη σχολή άρχισα διάβασμα ασεπ , με βοήθησε το σαιτ, όμως το υπουργείο είχε άλλα σχέδια. Ασεπ δεν έδωσα ποτέ... Παρακολουθούσα σεμινάρια και άρχισα να μοιράζω βιογραφικά παντού, έκανα άσχετες δουλειές, τελικά βρήκα δουλειά στο αντικείμενο μου σε παιδικό σταθμό, πολλές ώρες δουλειάς με οικογένεια πιστεύω δεν αντέχεται και δεν ξέρω κι εγώ αν θα αντέχω σε λίγα χρόνια... Έχω ξοδέψει πολλά χρήματα σε σπουδές, επιμορφώσεις, το καλοκαίρι τελείωσα το μεταπτυχιακό ειδικής αγωγής του Παν. Λευκωσίας αρχικά έκανα αίτηση παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειας μου και  του φίλου μου, οι οποίοι μου είπαν ότι θα ήταν καλύτερο να μείνω με 600 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα παρά να γυρίζω την ελλάδα κάθε χρόνο και να είμαι μέσα στο άγχος. Τη Δεύτερα φορά που έγιναν αιτήσεις έκανα ξανά αίτηση αλλά τελικά την ακύρωσα...  Θα άξιζε να πάω αναπληρώτρια μόνο αν υπήρχε προοπτική διορισμού όπως γινόταν παλιότερα, πλέον δεν έχει κανένα νόημα και εννοείται ότι ουδείς είναι αναντικατάστατος αλλά ως πότε μπορεί κανείς να είναι κάθε σχολική χρονιά σε άλλο τόπο, να προσαρμόζεται να φεύγει και πάλι απ'την αρχή...
Και όσοι μπορούν και φεύγουν κάνουν την καλύτερη επιλογή, η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές, αν μπορούσα θα έφευγα κι εγώ...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 02, 2015, 11:36:30 μμ
Σπουδασαμε για να γίνουμε εκπαιδευτικοί....όχι εκπαιδευτικοί μιας χρήσης! Κάποια επαγγέλματα όπως του γιατρού και του εκπαιδευτικού χρειάζονται ιδιαίτερες συνθήκες  και προϋποθεσεις για να δώσεις το κάτι παραπανω που απαιτείται και για να ανταπεξέλθεις σ'αυτό το -κατά τα άλλα- ευγενές επάγγελμα....

Σ'αυτή τη χώρα δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια αυτές οι συνθήκες...επίσης η ευελιξία είναι σωτήρια στη ζωή μας κατ'εμέ...το τι σπουδάσαμε μέχρι το τι μπορεί να υπάρξει στην πραγματικότητα...είναι 2 τελείως διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Doriangr στις Νοέμβριος 23, 2015, 12:13:21 πμ
.για να μην πω πως προτιμώ μια δουλειά π.χ στο "Σκλαβενίτη" παρά το αναπληρωτιλίκι!
Για δουλειά τύπου "σκλαβενίτη", δηλαδή πλήρες ωράριο, αορίστου, σε επιχείρηση που πληρώνει κανονικά, και σχετικά τηρεί εργατικά, προ κρίσης ήθελε τηλ βουλευτή  δημάρχου, τώρα αν υπάρχει καν, πρωθυπουργό αρχιεπίσκοπο. Άσε που στους 30 φεύγα ή και 40+  που είναι σχεδόν όλοι που εμπλέκονται σοβαρά με αναπληρώτιλίκια - εκπαίδευση, το 99,9% των όποιων θέσεων στον ιδιωτικό τους πιάνουν διάφορα όρια ηλικίας. δεν παίζουν δουλειές "σκλαβενίτη" πια
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: dpa2006 στις Νοέμβριος 23, 2015, 01:52:02 μμ
Γενικά δεν επιθυμούν μορφωμένους επιστήμονες αλλά ανειδίκευτους εργάτες.
Νομίζω πως είναι εμφανές πλέον.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 24, 2015, 12:38:43 πμ
Για δουλειά τύπου "σκλαβενίτη", δηλαδή πλήρες ωράριο, αορίστου, σε επιχείρηση που πληρώνει κανονικά, και σχετικά τηρεί εργατικά, προ κρίσης ήθελε τηλ βουλευτή  δημάρχου, τώρα αν υπάρχει καν, πρωθυπουργό αρχιεπίσκοπο. Άσε που στους 30 φεύγα ή και 40+  που είναι σχεδόν όλοι που εμπλέκονται σοβαρά με αναπληρώτιλίκια - εκπαίδευση, το 99,9% των όποιων θέσεων στον ιδιωτικό τους πιάνουν διάφορα όρια ηλικίας. δεν παίζουν δουλειές "σκλαβενίτη" πια


Κι όμως όλο το νόημα είναι στο ότι έχει επέλθει η κατάντια να είναι πιο "σίγουρες" και πιο ελκυστικές αυτές οι δουλειές σε σχέση με του αναπληρωτή! Κι αυτό είναι η μεγάααλη κατάντια της κατάστασης που έχουν φέρει τους αναπληρωτές...
Γιατί η αλήθεια είναι μια: κάποτε είχε νόημα η δουλειά του αναπληρωτή γιατί στο βάθος υπήρχε διορισμός...τώρα, ειδικά αν έχεις οικογένεια και δεν είσαι στις πρώτες πρώτες θέσεις στον πίνακα και αναγκάζεσαι να βάζεις κουτάκι για να δουλέψεις με αποτέλεσμα πολλάκις να βρίσκεσαι πιο μακριά κι απ΄τον όμορο νομό σου.....ποιο ακριβώς το νόημα;;  ??? ???
Λεφτά για την οικογένεια δεν περισσεύουν....διορισμος ούτε για πλάκα (μέχρι το 2019 μνημονιακό μέτρο να είναι μηδενικοί οι διορισμοί συν την επέκταση του εργασιακού βίου μόνιμων εκπαιδευτικών με την ανάσχεση των συντάξεών τους) και όποιος είναι 30+ και 40+ και με μηδενικούς διορισμούς ενόψει για πολλάαα χρόνια....ποιο ακριβώς το νόημα; Ας μου απαντήσει κάποιος....

Γιατί το να μην βάλεις το κουτάκι ή να μη δηλώσεις τουλάχιστον 4-5 νομούς ενέχει (γνωστό τοις πάσι) τον κίνδυνο να μείνεις μια χρονιά απ'έξω και τώρα που άνοιξαν οι πίνακες ίσως και μόνιμα απ'έξω! Ποιο το νόημα ξαναλέω όταν λεφτά για την οικογένεια δεν περισσεύουν κι ελπίδα για μονιμότητα καμιά; Το να παίζουμε την κολοκυθιά ή από κεκτημένη ταχύτητα και εμμονή σε σκουριασμένες αντιλήψεις περί "καλού δημοσίου" να μην μπορούμε να καταλάβουμε την πραγματικότητα όχι που έρχεται, αλλά που έχει έρθει εδώ και καιρό;  ???
Πραγματικά για μένα κάλλιο μηνιαίο εισόδημα 300 ευρώ και να πέφτουν σπίτι μου, παρά να κάνω για χρόνια το μ@κ@κ@ και να πλουτίζω σπιτονοικοκύρηδες χωρίς καμία πρόοτική προόδου και εξέλιξης!

Με 2 λόγια το ότι δεν υπάρχουν δουλειές στον ιδιωτικό τομέα για μεγάλες ηλικίες...για μένα ισούται με τη ματαιότητα να παραμένεις στο τσίρκο medrano που έχει καταντήσει η αναπλήρωση μια και δεν έχεις περισσευούμενα 20 χρόνια μπροστά σου μπας και διοριστείς κάποια μέρα!  :o :o
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: nikolopol στις Νοέμβριος 24, 2015, 11:01:26 πμ

Κι όμως όλο το νόημα είναι στο ότι έχει επέλθει η κατάντια να είναι πιο "σίγουρες" και πιο ελκυστικές αυτές οι δουλειές σε σχέση με του αναπληρωτή! Κι αυτό είναι η μεγάααλη κατάντια της κατάστασης που έχουν φέρει τους αναπληρωτές...
Γιατί η αλήθεια είναι μια: κάποτε είχε νόημα η δουλειά του αναπληρωτή γιατί στο βάθος υπήρχε διορισμός...τώρα, ειδικά αν έχεις οικογένεια και δεν είσαι στις πρώτες πρώτες θέσεις στον πίνακα και αναγκάζεσαι να βάζεις κουτάκι για να δουλέψεις με αποτέλεσμα πολλάκις να βρίσκεσαι πιο μακριά κι απ΄τον όμορο νομό σου.....ποιο ακριβώς το νόημα;;  ??? ???
Λεφτά για την οικογένεια δεν περισσεύουν....διορισμος ούτε για πλάκα (μέχρι το 2019 μνημονιακό μέτρο να είναι μηδενικοί οι διορισμοί συν την επέκταση του εργασιακού βίου μόνιμων εκπαιδευτικών με την ανάσχεση των συντάξεών τους) και όποιος είναι 30+ και 40+ και με μηδενικούς διορισμούς ενόψει για πολλάαα χρόνια....ποιο ακριβώς το νόημα; Ας μου απαντήσει κάποιος....

Γιατί το να μην βάλεις το κουτάκι ή να μη δηλώσεις τουλάχιστον 4-5 νομούς ενέχει (γνωστό τοις πάσι) τον κίνδυνο να μείνεις μια χρονιά απ'έξω και τώρα που άνοιξαν οι πίνακες ίσως και μόνιμα απ'έξω! Ποιο το νόημα ξαναλέω όταν λεφτά για την οικογένεια δεν περισσεύουν κι ελπίδα για μονιμότητα καμιά; Το να παίζουμε την κολοκυθιά ή από κεκτημένη ταχύτητα και εμμονή σε σκουριασμένες αντιλήψεις περί "καλού δημοσίου" να μην μπορούμε να καταλάβουμε την πραγματικότητα όχι που έρχεται, αλλά που έχει έρθει εδώ και καιρό;  ???
Πραγματικά για μένα κάλλιο μηνιαίο εισόδημα 300 ευρώ και να πέφτουν σπίτι μου, παρά να κάνω για χρόνια το μ@κ@κ@ και να πλουτίζω σπιτονοικοκύρηδες χωρίς καμία πρόοτική προόδου και εξέλιξης!

Με 2 λόγια το ότι δεν υπάρχουν δουλειές στον ιδιωτικό τομέα για μεγάλες ηλικίες...για μένα ισούται με τη ματαιότητα να παραμένεις στο τσίρκο medrano που έχει καταντήσει η αναπλήρωση μια και δεν έχεις περισσευούμενα 20 χρόνια μπροστά σου μπας και διοριστείς κάποια μέρα!  :o :o

Βρεθηκα στο διλλημα του να παω αφου με καλεσανε μακρυα . Ακριβως οπως τα λες. Τα εβαλα κατω.
Μεχρι και περυσι ξεραμε τουλαχιστον το συστημα διορισμου και ας μην γινοντουσαν. Φετος ομως δεν υπαρχει τιποτα. Το νοημα του αναπληρωτη χανθηκε. Ετρεχες για τα μορια ηξερες τους κανονες. Φετος δεν ξερεις καν τους κανονες.
Οι σκεψεις ειναι.... ωραια μοροιοδοτει την προυπηρεσια...μα αφου λεει οτι θα ειναι στο σκεπτικο του στε δεν μπορει να την μοριοδοτησει παραπανω απο 20%. Πολλοι συναδελφοι αυτο το εχουν ηδη φτασει. Να διορισει μονο με προυπηρεσια αφου λεει επισημα το υπουργειο οτι θα ακολουθησει υο σκεπτικο του στε αποκλειεται να κανει. Αρα οταν του επιτραπει δημοσιονομικα θα παει ασεπ με μοριοδοτηση. Και ολες αυτες οι παραπανω σχεσεις γινανε επειδη ακριβως σε προσφατη απαντηση το υπουργειο λεει οτι στηριζει την αποφαδη στε..... δεν μπορω να παιξω χωρις κανονες. Γιαναυτο και φετος ακολουθησα το ενστικτο μου και δεν πηγα παρολο που με καλεσαν. Ο καιρος θα δειξει. Αλλα φετος τονπαιχνιδι εγινε χωρις κανονες. Θαβτρεχουμε ακριβως για ποιο λογο.; ποσα μορια; που πιανουν; αυτο δεν το ξερει κανεις. Ισως αν ημουν 25 χρονων και απλα δουλευα εδω σε ασχετη δουλεια να πηγαινα αφου δεν θα εχανα τιποτα και να ελεγα ποτε δεν ξερεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: anemona στις Νοέμβριος 24, 2015, 11:14:12 πμ

Κι όμως όλο το νόημα είναι στο ότι έχει επέλθει η κατάντια να είναι πιο "σίγουρες" και πιο ελκυστικές αυτές οι δουλειές σε σχέση με του αναπληρωτή! Κι αυτό είναι η μεγάααλη κατάντια της κατάστασης που έχουν φέρει τους αναπληρωτές...
Γιατί η αλήθεια είναι μια: κάποτε είχε νόημα η δουλειά του αναπληρωτή γιατί στο βάθος υπήρχε διορισμός...τώρα, ειδικά αν έχεις οικογένεια και δεν είσαι στις πρώτες πρώτες θέσεις στον πίνακα και αναγκάζεσαι να βάζεις κουτάκι για να δουλέψεις με αποτέλεσμα πολλάκις να βρίσκεσαι πιο μακριά κι απ΄τον όμορο νομό σου.....ποιο ακριβώς το νόημα;;  ??? ???
Λεφτά για την οικογένεια δεν περισσεύουν....διορισμος ούτε για πλάκα (μέχρι το 2019 μνημονιακό μέτρο να είναι μηδενικοί οι διορισμοί συν την επέκταση του εργασιακού βίου μόνιμων εκπαιδευτικών με την ανάσχεση των συντάξεών τους) και όποιος είναι 30+ και 40+ και με μηδενικούς διορισμούς ενόψει για πολλάαα χρόνια....ποιο ακριβώς το νόημα; Ας μου απαντήσει κάποιος....

Γιατί το να μην βάλεις το κουτάκι ή να μη δηλώσεις τουλάχιστον 4-5 νομούς ενέχει (γνωστό τοις πάσι) τον κίνδυνο να μείνεις μια χρονιά απ'έξω και τώρα που άνοιξαν οι πίνακες ίσως και μόνιμα απ'έξω! Ποιο το νόημα ξαναλέω όταν λεφτά για την οικογένεια δεν περισσεύουν κι ελπίδα για μονιμότητα καμιά; Το να παίζουμε την κολοκυθιά ή από κεκτημένη ταχύτητα και εμμονή σε σκουριασμένες αντιλήψεις περί "καλού δημοσίου" να μην μπορούμε να καταλάβουμε την πραγματικότητα όχι που έρχεται, αλλά που έχει έρθει εδώ και καιρό;  ???
Πραγματικά για μένα κάλλιο μηνιαίο εισόδημα 300 ευρώ και να πέφτουν σπίτι μου, παρά να κάνω για χρόνια το μ@κ@κ@ και να πλουτίζω σπιτονοικοκύρηδες χωρίς καμία πρόοτική προόδου και εξέλιξης!

Με 2 λόγια το ότι δεν υπάρχουν δουλειές στον ιδιωτικό τομέα για μεγάλες ηλικίες...για μένα ισούται με τη ματαιότητα να παραμένεις στο τσίρκο medrano που έχει καταντήσει η αναπλήρωση μια και δεν έχεις περισσευούμενα 20 χρόνια μπροστά σου μπας και διοριστείς κάποια μέρα!  :o :o
Ορθώς μιλάς αλλά δυστυχώς πολλοί παγιδεύτηκαν και πλέον με την οικονομική κρίση και την απουσία ανάπτυξης συνεχίζουν να παλεύουν στο ίδιο μετερίζι. Άλλωστε τα πάντα ρει στη χώρα μας και με βάση αυτό πολλοί ελπίζουν σε μια δικαίωση. Είθε να μπορέσει κάποτε το κράτος να γίνει κράτος δικαίου και κυρίως να έχει συνέχεια και αξιοπιστία.Ίσως τότε να αμειφθούν όσοι πάλεψαν και παλεύουν.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: portokali στις Νοέμβριος 24, 2015, 11:26:14 πμ
Βρεθηκα στο διλλημα του να παω αφου με καλεσανε μακρυα . Ακριβως οπως τα λες. Τα εβαλα κατω.
Μεχρι και περυσι ξεραμε τουλαχιστον το συστημα διορισμου και ας μην γινοντουσαν. Φετος ομως δεν υπαρχει τιποτα. Το νοημα του αναπληρωτη χανθηκε. Ετρεχες για τα μορια ηξερες τους κανονες. Φετος δεν ξερεις καν τους κανονες.
Οι σκεψεις ειναι.... ωραια μοροιοδοτει την προυπηρεσια...μα αφου λεει οτι θα ειναι στο σκεπτικο του στε δεν μπορει να την μοριοδοτησει παραπανω απο 20%. Πολλοι συναδελφοι αυτο το εχουν ηδη φτασει. Να διορισει μονο με προυπηρεσια αφου λεει επισημα το υπουργειο οτι θα ακολουθησει υο σκεπτικο του στε αποκλειεται να κανει. Αρα οταν του επιτραπει δημοσιονομικα θα παει ασεπ με μοριοδοτηση. Και ολες αυτες οι παραπανω σχεσεις γινανε επειδη ακριβως σε προσφατη απαντηση το υπουργειο λεει οτι στηριζει την αποφαδη στε..... δεν μπορω να παιξω χωρις κανονες. Γιαναυτο και φετος ακολουθησα το ενστικτο μου και δεν πηγα παρολο που με καλεσαν. Ο καιρος θα δειξει. Αλλα φετος τονπαιχνιδι εγινε χωρις κανονες. Θαβτρεχουμε ακριβως για ποιο λογο.; ποσα μορια; που πιανουν; αυτο δεν το ξερει κανεις. Ισως αν ημουν 25 χρονων και απλα δουλευα εδω σε ασχετη δουλεια να πηγαινα αφου δεν θα εχανα τιποτα και να ελεγα ποτε δεν ξερεις.
Ποιος είπε κατ'αρχήν πως δεν θα αλλάξει το σύστημα; το ΣτΕ δεν νομοθετεί ...αποφαίνεται πάνω σε μια διαφωνία μεταξύ πολιτών που (θεωρούν ότι) αδικούνται και του κράτους. κι αποφάνθηκε βάσει των υπαρχόντων δεδομένων τα οποία δεν είναι αμετάβλητα....(βλ Σύνταγμα άρθρο για δημοσίους υπαλλήλους και εναλλακτικό σύστημα διορισμών...που προβλέπει)
ποιος είπε πως υπάρχει ανώτατη οροφή στην πριμοδότηση της προϋπηρεσίας; και κυρίως πως δεν μπορεί να αλλάξει αυτή; και
γιατί να μην αλλάξει δηλαδή;
αν έχει κάποιος εναλλακτικές επιλογές δεν θα πάει...αν δεν έχει θα σκύψει το κεφάλι και θα πάει γιατί έχει μισθό 1000 ευρώ και ένσημα...όποιος τα έχει βρει έξω να μου πει να πάω κι εγώ και όλοι μας....
κι σε ερωτώ:  αλλάζει το σύστημα και αναβαθμίζει προϋπηρεσία ή αρχίζει να διορίζει με  βάση αυτή ...τι κάνεις; προσφέυγεις στο ΣτΕ γιατί η πολιτεία άλλαξε το σύστημα και σε ξεγέλασε; μην τρελαθούμε και το κάνουμε σαν αυτούς που προσέφυγαν για το ανοιγμα των πινάκων με τα γνωστά επιχειρήματα ....εγώ κινήθηκα έτσι και μετά μου βγήκε γιουβέτσι! ;D ;D ;D
η απάντηση ειναι απλή: έχεις ανάγκη το μεροκάματο; πας και σκύβεις το κεφάλι, αλλιώς δεν πας και σε προσπερνάνε οι κάτω από εσένα και οι από τον πίνακα γ...(σε κάποιους εδώ μέσα οι του πίνακα γ τους έφταιγαν που τους προσπέρασαν λησμονώντας πως παραμέρισαν για να περάσουν οι άλλοι με μεγαλύτερη ανάγκη για δουλειά)
κι εγώ και άλλοι  ξεκινήσαμε με την προσδοκία του 24μηνου ή του 40% βγήκε η άννα το άλλαξε υποβάθμισε την προϋπηρεσια συνεχίσαμε να πηγαίνουμε...βγήκε ο Συριζα υποσχέθηκε να αναβαθμίσει την προϋπηρεσία...πάλι απ' έξω θα ήμαστε γιατί θα πάρει λίγους λόγω δύσκολων οικονομικών αλλά θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε ισοβίως αναπληρωτές γιατί όποιος έχει μείνει άνεργος ξέρει την πίκρα :(
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: nikolopol στις Νοέμβριος 24, 2015, 12:51:50 μμ
Ποιος είπε κατ'αρχήν πως δεν θα αλλάξει το σύστημα; το ΣτΕ δεν νομοθετεί ...αποφαίνεται πάνω σε μια διαφωνία μεταξύ πολιτών που (θεωρούν ότι) αδικούνται και του κράτους. κι αποφάνθηκε βάσει των υπαρχόντων δεδομένων τα οποία δεν είναι αμετάβλητα....(βλ Σύνταγμα άρθρο για δημοσίους υπαλλήλους και εναλλακτικό σύστημα διορισμών...που προβλέπει)
ποιος είπε πως υπάρχει ανώτατη οροφή στην πριμοδότηση της προϋπηρεσίας; και κυρίως πως δεν μπορεί να αλλάξει αυτή; και
γιατί να μην αλλάξει δηλαδή;
αν έχει κάποιος εναλλακτικές επιλογές δεν θα πάει...αν δεν έχει θα σκύψει το κεφάλι και θα πάει γιατί έχει μισθό 1000 ευρώ και ένσημα...όποιος τα έχει βρει έξω να μου πει να πάω κι εγώ και όλοι μας....
κι σε ερωτώ:  αλλάζει το σύστημα και αναβαθμίζει προϋπηρεσία ή αρχίζει να διορίζει με  βάση αυτή ...τι κάνεις; προσφέυγεις στο ΣτΕ γιατί η πολιτεία άλλαξε το σύστημα και σε ξεγέλασε; μην τρελαθούμε και το κάνουμε σαν αυτούς που προσέφυγαν για το ανοιγμα των πινάκων με τα γνωστά επιχειρήματα ....εγώ κινήθηκα έτσι και μετά μου βγήκε γιουβέτσι! ;D ;D ;D
η απάντηση ειναι απλή: έχεις ανάγκη το μεροκάματο; πας και σκύβεις το κεφάλι, αλλιώς δεν πας και σε προσπερνάνε οι κάτω από εσένα και οι από τον πίνακα γ...(σε κάποιους εδώ μέσα οι του πίνακα γ τους έφταιγαν που τους προσπέρασαν λησμονώντας πως παραμέρισαν για να περάσουν οι άλλοι με μεγαλύτερη ανάγκη για δουλειά)
κι εγώ και άλλοι  ξεκινήσαμε με την προσδοκία του 24μηνου ή του 40% βγήκε η άννα το άλλαξε υποβάθμισε την προϋπηρεσια συνεχίσαμε να πηγαίνουμε...βγήκε ο Συριζα υποσχέθηκε να αναβαθμίσει την προϋπηρεσία...πάλι απ' έξω θα ήμαστε γιατί θα πάρει λίγους λόγω δύσκολων οικονομικών αλλά θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε ισοβίως αναπληρωτές γιατί όποιος έχει μείνει άνεργος ξέρει την πίκρα :(

Ολοι εχουμε μεινει ανεργοι καποια στιγμη. Παιχνιδι χωρις κανονες δεν παιζω. Αυτο γραφω. Δεν λεω οτι κακως καποιοι παιζουν. Με το ΑΝ  δεν μπορει να αλλαζουμε συνεχως την ζωη μας καθε9 μηνες.
Αν νομοθετησει και Οταν νομοθετησει το κρατος για το συστημα διορισμων τοτε το συζηταμε. Αυτη τη στιγμη ολα ειναι στον αερα. Πως θα φαινοταν στο υπουργειο το να μην πηγαινε κανενας αφου δεν ξερει για πιο λογο παει. Εκει θα αναγκαζοταν μεσα σε 1 μηνα να βγαλει συστημα διορισμων οπως καηκε και για το 23%. Τωρα απλα παρατεινει οσο μπορει την κατασταση. Το ρισκο στην συγκεκριμενη φαση παιρνεται και απο τους 2 παικτες. Και απο αυτους που παιζουν εν γνωσει τους χωρις κανονες και μπορει να χασουν και απο αυτους που δεν παιζουν γνωριζοντας οτι μετα μπορει να νομοθετησει οτι θελει και να χασουν. Η λουμπα που μας εχουν βαλει ολους με την δικια μας φυσικα συνδρομη ειναι αδικη .
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 24, 2015, 01:59:36 μμ
Ολοι εχουμε μεινει ανεργοι καποια στιγμη. Παιχνιδι χωρις κανονες δεν παιζω. Αυτο γραφω. Δεν λεω οτι κακως καποιοι παιζουν. Με το ΑΝ  δεν μπορει να αλλαζουμε συνεχως την ζωη μας καθε9 μηνες.
Αν νομοθετησει και Οταν νομοθετησει το κρατος για το συστημα διορισμων τοτε το συζηταμε. Αυτη τη στιγμη ολα ειναι στον αερα. Πως θα φαινοταν στο υπουργειο το να μην πηγαινε κανενας αφου δεν ξερει για πιο λογο παει. Εκει θα αναγκαζοταν μεσα σε 1 μηνα να βγαλει συστημα διορισμων οπως καηκε και για το 23%. Τωρα απλα παρατεινει οσο μπορει την κατασταση. Το ρισκο στην συγκεκριμενη φαση παιρνεται και απο τους 2 παικτες. Και απο αυτους που παιζουν εν γνωσει τους χωρις κανονες και μπορει να χασουν και απο αυτους που δεν παιζουν γνωριζοντας οτι μετα μπορει να νομοθετησει οτι θελει και να χασουν. Η λουμπα που μας εχουν βαλει ολους με την δικια μας φυσικα συνδρομη ειναι αδικη .

Συμφωνώ απολύτως....απλά έχω να προσθέσω πως βλέπω πως πολλοί θεωρούν πως θα υπάρξουν έστω και σε βάθος 5ετίας-7ετίας διορισμοί....κάτι το οποίο ακόμη κι αν γίνει θα μιλάμε μάλλον για 90-100 άτομα το πολύ π.χ στους φιλολόγους...άλλο κύμα συνταξιοδότησης δεν πρόκειται να υπάρξει και με τα ήδη υπάρχοντα κύματα συνταξιοδοτήσεων βλέπουμε πως στραβά κουτσά τα λειτουργούν τα σχολεία με τους αναπλητρωτές...άρα ποιος ο λόγος να σπάσουν το κεφάλι τους να βρουν μόνιμο προσωπικό απ'τον προϋπολογισμό για την Παιδεία;  ??? Επειδή κάνουν εξαγγελίες τύπου Φίλη για διορισμούς και μιλάν για τρόπο διορισμού; Αυτό είναι η καλύτερη επικοινωνιακή πολιτική για να μας κρατάν στο χέρι και στην ελπίδα και να λειτουργούν τα σχολεία με τους αναπληρωτές...ακόμη κι οι πίνακες ανοίξαν όχι μόνο γιατί πιέσαμε, αλλά γιατί βρέθηκαν τα νησιά με τεράστιες ελλείψεις με τους κλειδωμένους πίνακες. Για να εξυπηρετηθούν αυτοί ανοίξαν τους πίνακες και όχι εμείς!
Στην Υγεία προηγούνται οι προσλήψεις κι αυτή τη στιγμή προσλαμβάνουν γιατρούς...για την Παιδεία δεν ξέρω.

Επίσης να πω και το άλλο....μετά την αναπλήρωση δεν υπάρχει μόνο η ανεργία...σαφέστατα δεν υπάρχει ο μισθός των 900-1000 ευρώ (ο οποίος όμως σπαταλιέται σε μετακομίσεις και ενοίκια) αλλά υπάρχουν κάποια (έστω και λίγα) πράγματα να κάνει κάποιος αν δεν θέλει να αφήνει το σπίτι του και την οικογένειά του. Είναι θέμα αντίληψης, προτεραιοτήτων και ανάληψης ρίσκου ή όχι! Αλλά μην τα ισοπεδώνουμε όλα μπροστά στην αναπλήρωση που είναι από μόνη της (κατ'εμέ...δεν σημαίνει πως πρέπει να το ενστερνίζονται όλοι) μια κοροϊδία και μισή τουλάχιστον άνω των 33-34 χρονών και χωρίς εμφανή προοπτική διορισμού.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Truth στις Νοέμβριος 24, 2015, 03:50:08 μμ
Αν και έχω απαντήσει, επειδή βλέπω άλλαξε το θέμα, θα ήθελα να προσθέσω το εξής: να μην απαξιώνουμε τόσο την -εξευτελιστική, δε διαφωνώ- αντιμετώπιση του αδιόριστου-αναπληρωτή. Όταν κάποιος είναι άνεργος και δεν έχει άλλους πόρους (σύνταξη μπαμπά, όπως οι κόρες στρατιωτικών ή δ.υ., αν δεν κάνω λάθος, η περιουσία του μπαμπά ή ο μισθός του συζύγου κλπ), λυπάμαι αλλά είναι πολύ καλύτερο να πάει αναπληρωτής.

Υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι ανάμεσά μας. Δεν έχουν όλοι την άνεση της στήριξης από την οικογένεια κλπ.

Το θέμα το καίριο βέβαια είναι το να γίνουν μόνιμοι διορισμοί. Και πολλά άλλα...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: harac στις Νοέμβριος 24, 2015, 04:10:00 μμ
Συμφωνώ με Truth. Και αυτοί οι άνθρωποι που ζούν αποκλειστικά από το μισθό τους είναι  περισσότεροι από όσους νομίζουμε.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 24, 2015, 06:20:20 μμ
Υπάρχουν επίσης κι οι άλλοι άνθρωποι που έχουν χρησιμοποιήσει κάποια προσόντα που έχουν (π.χ μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή) στον ιδιωτικό τομέα και βρήκαν άλλη λύση στο βιοποριστικό...όπως εγώ! To είπα παραπάνω πως μεταξύ της ανεργίας και της αναπλήρωσης υπάρχει κι άλλη λύση (όχι πάντα βέβαια), αλλά όταν δεν καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε και κάνουμε κριτική επιλεκτικά σε κάποια μόνο απ'τα λεγόμενα του συνομιλητή και όχι σε όλα όσα είπε...μόνο οι τόνοι ανεβαίνουν και δεν γίνεται εποικοδομητική κουβέντα!
Γι αυτό να μην ισοπεδώνουμε κι απ'την άλλη μεριά τα πράγματα...πως όποιος δηλαδή δεν ακολουθεί την αναπλήρωση τον ταϊζουν οι δικοί του.......
Αυτό κι αν είναι ισοπέδωση, γενίκευση και κόλλημα!

Έλεος!!   ??? ??? ???  :-X :-X :-X
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: nickitol στις Νοέμβριος 24, 2015, 06:23:47 μμ
Φίλοι, τη λύση που ζητάμε να δίνουν οι άλλοι όταν όλα γύρω τους  είναι  δύσκολα, πρέπει να τη ζητήσουμε όμοια και από τον εαυτό μας.

Οι ανατροπές στη ζωή όλων μας είναι τεράστιες και η νέα (σκληρή) πραγματικότητα απαιτεί   ευελιξία, προσαρμογή, διαφορετική καθημερινότητα και  διαφορετικό τρόπο συμπεριφοράς μας.
Κερδισμένοι θα είναι στο τέλος όσοι έχουν αποδεχθεί ότι το παλιό έχει περάσει ανεπιστρεπτί και έχουν καταφέρει στη συνέχεια  να μετατρέψουν την αλλαγή που έχει συντελεσθεί στη χώρα σε  νέα ευκαιρία.
Πλέον φαίνεται ότι ο  σχεδιασμός εργασιακού ορίζοντα δεν μπορεί να είναι του στυλ "βρήκαμε μια θέση στο Δημόσιο και αράξαμε" αλλά θα είναι έτους ή κάποιων ετών και στη συνέχεια θα γίνεται επανασχεδιασμός.
Το να επικαλούμαστε τα πτυχία μας, τους κόπους μας και τα ονειρά μας περιμένοντας να διοριστούμε, είναι καταστροφικό και δεν δίνει λύσεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Truth στις Νοέμβριος 24, 2015, 06:26:32 μμ
Υπάρχουν επίσης κι οι άλλοι άνθρωποι που έχουν χρησιμοποιήσει κάποια προσόντα που έχουν (π.χ μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή) στον ιδιωτικό τομέα και βρήκαν άλλη λύση στο βιοποριστικό...όπως εγώ!
Γι αυτό να μην ισοπεδώνουμε κι απ'την άλλη μεριά τα πράγματα...πως όποιος δηλαδή δεν ακολουθεί την αναπλήρωση τον ταϊζουν οι δικοί του.......
Αυτό κι αν είναι ισοπέδωση, γενίκευση και κόλλημα!

Έλεος!! Get a life!
Γιατί εξάπτεσαι και προσβάλλεις; Είπα ξεκάθαρα ότι, εφόσον δεν έχεις πόρους από την οικογένειά σου και δεν έχεις καταφέρει να βρεις άλλη δουλειά, εφόσον δηλαδή είσαι άνεργος,  η αναπλήρωση είναι μια λύση και να μην απαξιώνεται. Αναφέρθηκα σε άνεργους. Είπα πουθενά ότι όποιος, σαν εσένα, έχει ήδη δουλειά να την αφήσει για να πάει αναπληρωτής ή ότι όποιος δεν πάει αναπληρωτής τον ταϊζουν οι γονείς του; Αλλά μάλλον κάτι απ'όσα είπα σε αφορά και γι'αυτό εκνευρίστηκες. Κι εμείς έχουμε και μάστερ και πολλά άλλα αλλά οκ δεν είμαστε φαίνεται τόσο ικανοί όσο εσύ αλλά δε σου είπαμε get a life.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 24, 2015, 06:27:37 μμ
Φίλοι, τη λύση που ζητάμε να δίνουν οι άλλοι όταν όλα γύρω τους  είναι  δύσκολα, πρέπει να τη ζητήσουμε όμοια και από τον εαυτό μας.

Οι ανατροπές στη ζωή όλων μας είναι τεράστιες και η νέα (σκληρή) πραγματικότητα απαιτεί   ευελιξία, προσαρμογή, διαφορετική καθημερινότητα και  διαφορετικό τρόπο συμπεριφοράς μας.
Κερδισμένοι θα είναι στο τέλος όσοι έχουν αποδεχθεί ότι το παλιό έχει περάσει ανεπιστρεπτί και έχουν καταφέρει στη συνέχεια  να μετατρέψουν την αλλαγή που έχει συντελεσθεί στη χώρα σε  νέα ευκαιρία.
Πλέον φαίνεται ότι ο  σχεδιασμός εργασιακού ορίζοντα δεν μπορεί να είναι του στυλ "βρήκαμε μια θέση στο Δημόσιο και αράξαμε" αλλά θα είναι έτους ή κάποιων ετών και στη συνέχεια θα γίνεται επανασχεδιασμός.
Το να επικαλούμαστε τα πτυχία μας, τους κόπους μας και τα ονειρά μας είναι καταστροφικό και δεν δίνει λύσεις.

+++++++++++++++++++++++++++++

Συμφωνώ απόλυτα...ζούμε ήδη ένα τέλος εποχής!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Truth στις Νοέμβριος 24, 2015, 06:31:40 μμ
Φίλοι, τη λύση που ζητάμε να δίνουν οι άλλοι όταν όλα γύρω τους  είναι  δύσκολα, πρέπει να τη ζητήσουμε όμοια και από τον εαυτό μας.

Οι ανατροπές στη ζωή όλων μας είναι τεράστιες και η νέα (σκληρή) πραγματικότητα απαιτεί   ευελιξία, προσαρμογή, διαφορετική καθημερινότητα και  διαφορετικό τρόπο συμπεριφοράς μας.
Κερδισμένοι θα είναι στο τέλος όσοι έχουν αποδεχθεί ότι το παλιό έχει περάσει ανεπιστρεπτί και έχουν καταφέρει στη συνέχεια  να μετατρέψουν την αλλαγή που έχει συντελεσθεί στη χώρα σε  νέα ευκαιρία.
Πλέον φαίνεται ότι ο  σχεδιασμός εργασιακού ορίζοντα δεν μπορεί να είναι του στυλ "βρήκαμε μια θέση στο Δημόσιο και αράξαμε" αλλά θα είναι έτους ή κάποιων ετών και στη συνέχεια θα γίνεται επανασχεδιασμός.
Το να επικαλούμαστε τα πτυχία μας, τους κόπους μας και τα ονειρά μας είναι καταστροφικό και δεν δίνει λύσεις.
Δυστυχώς συμφωνώ απόλυτα όσο δύσκολο κι αν μου είναι να πετάξω αυτά που λες στην τελευταία σειρά περί πτυχίων και κόπων. Ειδικά τα σεμινάρια που έκανα ενώ παράλληλα δούλευα κι έκανα και μάστερ με πονά πιο πολύ απ'όλα. Γιατί δεν κοιμόμουν κι ήθελα παράλληλα να επιμορφώνομαι και αφιέρωνα ακόμη και τα σαββατοκύριακά μου. Ομολογώ πως το έχω μετανιώσει γιατί έδωσα παραπάνω απ'όσα απαιτούνταν (ένα μέσο αρκούσε τελικά...). Και τώρα θέλω να ξαναγυρίσω στη δουλειά που έκανα όταν ήμουν 20 χρονών. Έχω βγει πια από το κύκλωμα αλλά δε βρίσκω άλλη λύση ούτε να παρακαλώ τους γονείς να μου κολλάνε εργόσημο μου αρέσει. Που οκ με τα ιδιαίτερα δε ζεις... Πολλή πίκρα, αυτό το νήμα είναι αυτό που με άγγιξε όσο κανένα άλλο σε αυτό το φόρουμ...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 24, 2015, 06:43:28 μμ
Γιατί εξάπτεσαι και προσβάλλεις; Είπα ξεκάθαρα ότι, εφόσον δεν έχεις πόρους από την οικογένειά σου και δεν έχεις καταφέρει να βρεις άλλη δουλειά, εφόσον δηλαδή είσαι άνεργος,  η αναπλήρωση είναι μια λύση και να μην απαξιώνεται. Αναφέρθηκα σε άνεργους. Είπα πουθενά ότι όποιος, σαν εσένα, έχει ήδη δουλειά να την αφήσει για να πάει αναπληρωτής ή ότι όποιος δεν πάει αναπληρωτής τον ταϊζουν οι γονείς του; Αλλά μάλλον κάτι απ'όσα είπα σε αφορά και γι'αυτό εκνευρίστηκες. Κι εμείς έχουμε και μάστερ και πολλά άλλα αλλά οκ δεν είμαστε φαίνεται τόσο ικανοί όσο εσύ αλλά δε σου είπαμε get a life.

Τα χαρτιά από μόνα τους όπως και οι επιτυχημένοι ΑΣΕΠ (που πολλοί από μας έχουμε) έχουν αποδείξει πως δεν αποφέρουν κάτι!

'Εχει μεγάλη απόσταση το να έχεις ένα χαρτί (πτυχίο, σεμινάριο, μεταπτυχιακό,μάστερ) απ'το να μπορείς να το χρησιμοποιήσεις όντως στην πράξη και πράξη δεν εννοώ το Υπουργείο Παιδείας. Χρειάζεται πρώτα απ'όλα απόφαση να αποκτήσεις περαιτέρω εμπειρία, γνώση και δεξιότητες ώστε να φέρεις σε πέρας κάποιες εργασίες εξειδικευμένου προσωπικού στον ιδιωτικό τομέα.

Κάπου εκεί ξεκινάει ένα άλλο μονοπάτι απ΄το συνηθισμένο και που μπορεί να βγάλει ενδεχομένως κάποια άτομα απ΄την ανεργία, γι αυτό τονίζω πως πέρα απ'την αναπλήρωση δεν υπάρχει μόνο η ανεργία! Αυτό είναι τελείως ισοπεδωτικό και την προσβλητική προς όλους γενίκευση ότι όσοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν την σναπλήρωση σημαίνει πως τους ταϊζουν δεν την έκανα εγώ!  Υπάρχει κι ένα τρίτο μονοπάτι πέρα απ'τα 2 που θεωρείς εσύ πως υπάρχουν....και το να μπεις σ'αυτό το μονοπάτι δεν απαιτεί να έχεις απλά τυπικά προσόντα, αλλά πρώτον θέληση να μπορέσεις να τα κάνεις τα τυπικά προσόντα ουσιαστικά και να αποκτήσεις δεξιότητες με τις οποίες να μπορείς να σταθείς και σε άλλα πόστα εργασίας!

Με 2 λόγια...ο ιδιωτικός τομέας είναι χάλια, αλλά όταν είσαι εξειδικευμένο προσωπικό με ικανότητες δεν είναι πάντα τόσο χάλια!
Για να φτάσεις όμως σ'αυτό το σημείο, δεν είναι αρκετό από μόνο του ένα πτυχίο!

Βαριόμουν να τα πω όλα αυτά τόσο αναλυτικά,αλλά εφόσον βλέπω πως προβάλλονται μόνο 2 δρόμοι, αυτός της ανεργίας κι αυτός της αναπλήρωσης, είπα να τα παραθέσω!


Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 24, 2015, 06:51:10 μμ
Επίσης το συγκεκριμένο τόπικ έχει σκοπό να παρατεθούν απλά απόψεις και όχι να δούμε ποιος λέει το πιο σωστό επιχείρημα.Εγώ παρέθεσα την εμπειρία μου, κάποιος άλλος τη δική του κι αυτό είναι το νόημα μπας και βγάλει άκρη ο άνθρωπος που άνοιξε το θέμα!  ??? ??? ???

Όλοι έχουν "τραυματική εμπειρία" απ΄το Υπουργείο Παιδείας...σε άλλους έδεσε τα χέρια και τους "εγκλώβισε" σε άλλους όμως όχι!

Άλλοι μείναν άνεργοι κι άλλοι προτίμησαν να μείνουν π.χ με 2 ιδιαίτερα και να είναι σπίτι τους!
'Αλλοι ζουν σε απομακρυσμένους νομούς χωρίς ζήτηση κι είχαν την τύχη να τους παίρνουν κάθε χρόνο στον τόπο τους κι ήταν τυχεροί!
Οι εμπειρίες είναι πολλές και δεν έχουν εφαρμογή στη ζωή του καθενός...απόψεις ζήτησε ο άνθρωπος... ???
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Truth στις Νοέμβριος 24, 2015, 06:58:29 μμ
Τα χαρτιά από μόνα τους όπως και οι επιτυχημένοι ΑΣΕΠ (που πολλοί από μας έχουμε) έχουν αποδείξει πως δεν αποφέρουν κάτι!

'Εχει μεγάλη απόσταση το να έχεις ένα χαρτί (πτυχίο, σεμινάριο, μεταπτυχιακό,μάστερ) απ'το να μπορείς να το χρησιμοποιήσεις όντως στην πράξη και πράξη δεν εννοώ το Υπουργείο Παιδείας. Χρειάζεται πρώτα απ'όλα απόφαση να αποκτήσεις περαιτέρω εμπειρία, γνώση και δεξιότητες ώστε να φέρεις σε πέρας κάποιες εργασίες εξειδικευμένου προσωπικού στον ιδιωτικό τομέα.

Κάπου εκεί ξεκινάει ένα άλλο μονοπάτι απ΄το συνηθισμένο και που μπορεί να βγάλει ενδεχομένως κάποια άτομα απ΄την ανεργία, γι αυτό τονίζω πως πέρα απ'την αναπλήρωση δεν υπάρχει μόνο η ανεργία! Αυτό είναι τελείως ισοπεδωτικό και την προσβλητική προς όλους γενίκευση ότι όσοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν την σναπλήρωση σημαίνει πως τους ταϊζουν δεν την έκανα εγώ!  Υπάρχει κι ένα τρίτο μονοπάτι πέρα απ'τα 2 που θεωρείς εσύ πως υπάρχουν....και το να μπεις σ'αυτό το μονοπάτι δεν απαιτεί να έχεις απλά τυπικά προσόντα, αλλά πρώτον θέληση να μπορέσεις να τα κάνεις τα τυπικά προσόντα ουσιαστικά και να αποκτήσεις δεξιότητες με τις οποίες να μπορείς να σταθείς και σε άλλα πόστα εργασίας!

Με 2 λόγια...ο ιδιωτικός τομέας είναι χάλια, αλλά όταν είσαι εξειδικευμένο προσωπικό με ικανότητες δεν είναι πάντα τόσο χάλια!
Για να φτάσεις όμως σ'αυτό το σημείο, δεν είναι αρκετό από μόνο του ένα πτυχίο!

Βαριόμουν να τα πω όλα αυτά τόσο αναλυτικά,αλλά εφόσον βλέπω πως προβάλλονται μόνο 2 δρόμοι, αυτός της ανεργίας κι αυτός της αναπλήρωσης, είπα να τα παραθέσω!
Ίσως να μην το έχεις καταλάβει αλλά το ύφος σου είναι πολύ έντονο. Κι εγώ λοιπόν βαριέμαι να το πω, αλλά, όπως θα έλεγες κι εσύ, αφού βλέπω πως κάποιοι θεωρούν εαυτούς πιο έξυπνους και μας κάνουν μάθημα περί δρόμων, ας τα πω...

1. στα 40+ μου, όπως και πολλοί άλλοι ίδιας ηλικίας και που δουλεύουμε από τα 17 λόγω ανάγκης κι όχι για χόμπυ ή για χαρτζιλίκι, κάτι ξέρουμε από επιβίωση. Και γι'αυτό σπουδάσαμε και στα 26 και στα 30 ήμασταν με μάστερ, ενώ τα ένσημα (τα λιγοστά ομολογώ) μετράνε από το 1990. Πάραυτα να είσαι καλά για τις υποδείξεις,

2. έχουμε αρκετά στο κεφάλι μας (πχ αναφέρω για'μένα: κρίση->όχι απλώς δε διορίστηκα, όπως έπρεπε, το 2010, αλλά επιπλέον στην ουσία έχει καταργηθεί η ειδικότητά μου και μην ακούω για φροντιστήρια των 3€ την ώρα. Επιπλέον η κρίση μου στέρησε τη μάνα μου γιατί όλη αυτή η ανασφάλεια της προκάλεσε βλάβη στον εγκέφαλο (ένα είδος άνοιας). Αυτή τη στιγμή κοιτώ τη μάνα μου στα μάτια και σφίγγομαι από στενοχώρια, ενώ πλέον ή δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια ή κοιμάμαι και βλέπω εφιάλτες. Συν ότι από τη στενοχώρια έχω αποκτήσει διάφορα προβλήματα υγείας).

Όπως μπορούν να δουν κάποιοι λοιπόν, δόξω τω Θεώ, έχουμε μπόλικη life και δε μας χρειάζεται κι άλλη. Κι έτσι το να έρχεται ένας άγνωστος και να μιλά επιθετικά κάνοντας υποδείξεις και προσβολές τύπου "get a life" και "βαριόμουν να το πω αλλά βλέπω ότι χρειάζεται" (=εσείς είστε χαζοί, αφήστε εγώ να σας πω) είναι μάλλον περιττό και σωστό είναι να μιλάμε έχοντας υπόψη ότι δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε ευαισθησίες, προβλήματα, επιτυχίες κλπ. Μιλάμε στο κενό, δεν ξέρουμε καν αν ο άλλος είναι στα πρόθυρα αυτοκτονίας κι ενδεχομένως ευάλωτος και μια κουβέντα μπορεί να τον καταρρακώσει. Έτσι ενημερωτικά τα λέω κι αυτά γιατί, εκτός από τα πτυχία, τις επιμορφώσεις, τους κόπους και την επαγγελματική επιτυχία, πρέπει να έχουμε και στοιχειώδη συμπεριφορά.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: ΛΩΡΑ στις Νοέμβριος 24, 2015, 07:16:18 μμ
Αν δεν κατάλαβες καλά δεν μίλησα εξαρχής για καμιά επιτυχία ούτε έκανα υποδείξεις! Το να καταδεικνύεις κι έναν άλλο δρόμο δεν είναι υπόδειξη! Δεν τον υπέδειξα προσωπικά σε σένα αλλά γενικά σε όλους...σε κάποιους μπορεί να έχει εφαρμογή, αν σε σένα ή στον χ ψ δεν έχει είναι σεβαστό!
Κι εμένα μπορεί κάποιος να μου πει σαν άποψη εδώ μέσα πως μπορούσες π.χ να κάνεις διδακτορικό και μετά να κάνεις αυτό ή το άλλο! Αυτό δεν είναι υπόδειξη.συζήτηση κάνουμε!

Το ύφος μου δεν είναι καθόλου έντονο. Επειδή παρέθεσα την προσωπική μου πορεία (και όχι εξαρχής) δεν σημαίνει πως υπέδειξα! Και έλλειψη κουράγιου και "λύγισμα" περάσαμε πολλοί από μας...κανένας δεν κατηγορεί κάποιον γι αυτό!
Όσο για αρρώστιες και προσωπικές "τραγωδίες" κάποιοι τις πέρασαν και ανήλικοι ήδη ή από τα φοιτητικά τους χρόνια όπως κι εγώ.
Δεν είμαστε στην αντίπερα όχθη, ούτε μιλώ εκ του ασφαλούς!
Αν σου φάνηκε ότι εξάπτομαι είναι ακριβώς επειδή είμαστε μάλλον στην ίδια όχθη από άποψη εμπειριών και φόρτου στην πλάτη μας γι αυτό με πείραξε η τοποθέτηση πως όσοι δεν ακολουθούν την αναπλήρωση τους ταϊζουν! Επειδή ακριβώς έχεις μπόλικη lifeόπως λες...σ'αυτή τη ζωή θα έχεις δει κι ανθρώπους που δεν περιορίζουν εαυτούς στα κατεστημένα και μέσα από δυσκολίες βρίσκουν κι άλλους δρόμους! Κανένας δεν πήγε μπροστά ή έστω κάπου "αναίμακτα"!

Επίσης γύρνα λίγο πίσω και δες πως μόνο εσύ ανακυκλώνεις μια φράση μου γιατί πριν καν το επισημάνεις είχα ήδη κάνει τροποποίηση γιατί ξέρω πότε υπερβαίνω τα όρια! 


ΥΓ:  Σ'αυτό το forum όποτε έτυχε να αναφέρω πως χρησιμοποίησα το μεταπτυχιακό μου στον ιδιωτικό τομέα (και προσωπικά δεν το μετάνοιωσα) κάποια μέλη μου στείλαν pm ρωτώντας με τι κινήσεις έκανα στην αρχή. Κανένας δεν θεώρησε πως έκανα υποδείξεις! Το ύφος μου ξέρω πολύ καλά συνεπώς ποιο είναι.
 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: anemona στις Νοέμβριος 24, 2015, 07:22:16 μμ
Να πω κουράγιο παιδιά και σιδερένια νεύρα.Το δίκιο σας περισσεύει. Τουλάχιστον σ αυτό το νήμα βλέπω ψυχή...σπάνιο.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: greedo στις Νοέμβριος 24, 2015, 07:30:08 μμ
Σίγουρα υπάρχει ψυχή, 'οπως και μεγάλα προβλήματα, τα οποία φαίνονται από τις εντάσεις... έτσι είναι οι καταστάσεις στη δύσκολη εποχή που ζούμε.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: nikolopol στις Νοέμβριος 24, 2015, 07:41:05 μμ
Καλο ειναι ολοι οι συναδελφοι να διατηρουμε τους τονους χαμηλα.

Το συγκεκριμενο νημα ειναι σημαντικο. Χαιρομαι να διαβαζω πραγματικα πως νιωθουν συναδελφοι για κατι που εχουμε υποστει ολοι απο ενα υπουργειο. Χαιρομαι να παραθετω προσωπικα τις σκεψεις που εκανα εγω για να παρω μια αποφαση και παραλληλα να δω καιντις σκεψεις των αλλων που μπορει να συμφωνω ή να διαφωνω.

Συναδελφοι αγαπητοι ολοι. Ειμαστε σε τραγικη κατασταση. Πολλοι απο εμας φτασανε στο τσακ να διοριστουν ειτε με 40% ειτε 24μηνο ειτε ακομα και 30μηνο. Καποιοι (ελαχιστοι τατελευταια χρονια) ειχανε βυσματα και υπαχθηκανε σε νομους....οι πιο πολλοι ομως μεχρι και φετος ακολουθουσαμε και ξεραμε τους κανονες του παιχνιδιου και για αυτο σκυβαμε πληρως το κεφαλι και καλως και αλλος λογω ανγκης χρηματων αλλος για μορια πηγαινε και πηγαινει αναπληρωτης... απο εδω ομως και περα παμε χωρις κανονες. Η μη πραγματοποιηση διορισμων εχει κανει τους αναπληρωτεα μονιμους αναπληρωτες. Το θεμα δεν ειναι αυτο ομως. Χωρις κανονες οποτε θελει το υπουργειο κλεινει σχολεια ολιγομελη...πραγμα το οποιο ακουστηκε κιολας και υπαρχει στην εκθεση ΟΟΣΑ....εκει καταλαβαινετε ποσες θεσεις αναπληρωτων χανονται;  προσωπικα ανηκω σε 2 ειδικοτητες....φυσικος και ηλεκτρολογος....να σας πω οτι μεχρι το 2013 ως ηλεκτρολογος με καλουσανε αθηνα αφου επαιρναν αθηνα περιπου 25 ατομα.....οταν κλεισανε εντελως οι επας στο σχολειο που ημουνα απο 4 ηλεκτρολογους ηρθανε αλλοι 8 απο τις επας.....η αθηνα απο το τοτε και αναφερομαι σε Α.Β.Γ.Δ ΑΘΗΝΑΣ  παιρνει 1 με 2 ατομα αναπληρωτεα....ομοιως και η θεσσαλονικη.....αν τωρα κλεισουνε ολιγομελη σχολεια καταλαβαινετε τι θα γινει σε ολες τις ειδικοτητες; ποσοι λιγοτεροι συναδελφοι.....   
Αυτο που λεω ειναι οτι η λυση της αναπληρωσης πια δεν αποτελει λυση...μετα τι θα γινει;   Μακαρι ολοι μας να ειχαμε πιεσει το υπουργειο να βγαλει συστα διορισμου....ας βγαλει ενα χρονοδιαγραμμα....ας μας πει διορισμοι γιοκ για 10 χρονια και μετα θα γινονται με τα δε συστημα....να ξερουμε τι θα κανουμε....εκει θα εχουμε τους κανονες...

Συγνωμη για το μακροσκελες μηνυμα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: porcupinetree στις Νοέμβριος 24, 2015, 09:21:12 μμ
Σε πολύ παλαιότερο post είχα αναφέρει ότι ο συνολικός αριθμός εκπαιδευτικών που επιτρέπει η (τότε) τρόικα και συμφωνησε η (τοτε) κυβέρνηση είναι για τη δ/θμια 70.000. Γνωρίζουμε τις αλχημείες που άλλες πήγαν να γίνουν και σταμάτησαν και άλλες έγιναν για να προσεγγιστεί γρηγορότερα το νούμερο... Προσωπικά ΔΕΝ πιστεύω ότι θα γίνουν διορισμοί στο εγγυές μέλλον (εκτός ίσως από τους Φεκίτες)...

Από κει και πέρα η πικρή αλήθεια είναι μία. Την ομηρία αυτή δεν την αντέχει πλέον ένα μεγάλο ποσοστό των εν δυνάμει αναπληρωτών, γιατί η ζωή τους έχει αλλάξει με τέτοιο τρόπο που δεν αντέχουν οικονομικά ή/και ψυχολογικά τις 7-8-9μηνες ατέρμονες γυροβολιές ανα την επικράτεια. Κι αυτοί όμως που ακόμη τις αντέχουν, χρονιά με τη χρονιά θα εγκαταλείπουν καθώς θα αντικαθίστανται από τη νεώτερη (εκκολαπτόμενη τώρα) γενιά αναπληρωτών κ.ο.κ... Εκτός βέβαια αν κάποιος αποφασίσει να αντέξει με οποιοδήποτε κόστος... Εγώ πάντως δεν είμαι απ αυτούς... και συνεπώς (για μενα)

Nikolopol καλά έκανες...

 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Lasid στις Νοέμβριος 24, 2015, 11:05:29 μμ
Ωραία ανάλυση porcupinetree. Πραγματικά ήταν μια πολύ καλή τοποθέτηση!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: anemona στις Νοέμβριος 24, 2015, 11:19:59 μμ
Πολλές φορές μια αναπλήρωση μπορεί να σταθεί η βασική αιτία να χάσει κάποιος ολόκληρη τη ζωή του ή να διαλύσει άλλη μια ή τον ευατό του,στα θύματα του κράτους...και ας ελπίσουμε να υπάρχει ένας τέλος κάποτε.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: pink butterfly στις Νοέμβριος 25, 2015, 09:56:34 πμ
Προσωπικά, πιστεύω ότι για τον κλάδο των φιλολόγων,το όνειρο έχει μετατραπεί σε εφιάλτη όχι μόνο όσον αφορά τη δημόσια εκπαίδευση αλλά και για την ιδιωτική εκπαίδευση. Η αιτία θεωρώ ότι βρίσκεται στη πληθώρα των σχολών που έχουν ανοίξει με συνέπεια να αποφοιτούν πάρα πολλοί φιλόλογοι κάθε έτος (αριθμός δυσανάλογος σε σχέση με τη ζήτηση του επαγγέλματος).Δεν μπορώ να εκφερω γνώμη για το τι θα κάνουν οι μεγαλύτεροι με μόρια από ασεπ, προϋπηρεσια,μεταπτυχιακό - διδακτορικό,ειλικρινά δε ξέρω τι θα έκανα εγώ στη θέση τους. Τώρα, για όσους βρίσκονται με μηδενική προϋπηρεσία στο δημόσιο σχολείο και χωρίς προϋπηρεσία σε φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία και σε ηλικία που επιτρέπει επιπλέον σπουδές (αρκεί να υπάρχει και δυνατότητα και στήριξη από οικογένεια) θεωρώ ότι η αλλαγή επαγγέλματος επιβάλλεται. Δεν αναφέρομαι στο παρόν, που μπορείς να έχεις ένα ικανοποιητικό εισόδημα για τον εαυτό σου από ιδιαίτερα, αλλά στο μέλλον (τα ιδιαίτερα είναι πολύ ρευστά κάθε χρόνο, ο ανταγωνισμός μεγάλος και όταν θέλεις να κάνεις οικογένεια δεν μπορείς να στηρίζεσαι μόνο σε αυτά).Υπάρχουν και εξαιρέσεις σαφώς (αν κάποιος έχει διαχρονικά τόσο μεγάλο κύκλο που τα χρήματα που βγάζει μπορούν να καλύπτουν τις οικογενειακές και προσωπικές ανάγκες, έχει και ασφάλιση τότε μια χαρά :) ). Απλά αν όντως κάποιος θέλει να αλλάξει επάγγελμα, θα τον συμβούλευα να κάνει μια εμπεριστατωμένη έρευνα για την προσφορά και τη ζήτηση των επαγγελμάτων που τον ενδιαφέρουν τόσο σε δημόσιο όσο και σε ιδιωτικό τομέα,τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Οι σπουδές σε "κορεσμένα" επαγγέλματα πάλι στο ίδιο αδιέξοδο θα καταλήξουν. Και να προσέξουν το επάγγελμα που θα διαλέξουν να μην μπορεί να το ασκήσει ο καθένας εύκολα στον ιδιωτικό τομέα (πχ υπάρχουν απόφοιτοι κοινωνιολογίας, θεολογίας που κάνουν φιλολογικά μαθήματα σε μαθητές γυμνασίου, λυκείου) να έχει σαν επάγγελμα κάποια εξειδίκευση.Και να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για να ξεχωρίσουν (πτυχίο με υψηλό μέσο όρο, ανάλογα τη σχολή βέβαια, σεμινάρια, επιμορφωσεις, εθελοντισμός ως φοιτητές κοκ).Αυτή είναι η γνώμη μου.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: anemona στις Νοέμβριος 25, 2015, 10:26:47 πμ
Να συμφωνήσω στα περισσότερα απ όσα αναφέρεις pink butterfly. Αλλά θα τονίσω πως πλέον όλα τα επαγγέλματα είναι κορεσμένα. Φταίει η μικροαστική αντίληψη πως αν σπουδάσει κάποιος θα καταξιωθεί κοινωνικά και οικονομικά;Φταίει η πληθώρα σχολών που συνοδεύτηκαν από ψήφους βουλευτικούς; Μήπως το ότι οι κοινωνίες επιθυμούσαν ρευστό μέσω φοιτητών και πίεζαν να ανοίξουν σχολές παντού;Φταίει η κρατική αδιαφορία που ποτέ δεν σχεδίαζε και δεν μεριμνούσε για το τίποτα;Εμείς που δεν κάψαμε το μπουρδ....τη βουλή και δεν στήσαμε σκηνές απ έξω;Φταίει ο ωχαδερφισμός μας;Δεν ξέρω...μάλλον τα πάντα. Αλλά θλίβομαι που πολλοί αγαπάμε το αντικείμενό μας και όμως μας κατάντησαν να το απαξιώνουμε εμείς οι ίδιοι και να το απεχθανόμαστε ως μίασμα. Βλέπω πως ο καθένας κοιτά να σωθεί όπως όπως και δεν ενδιαφέρεται ούτε για αξιοκρατία, ούτε για αρχές, αξίες και ιδανικά.Μα που τα θυμήθηκα και γω. Απ το χρονοντούλαπο της ιστορίας;Έλεος...ο ρομαντισμός και κάθε καλό πέθανε. Ανταγωνισμός αθέμιτος συχνά και κατακρίσεις είναι το δέον της εποχής. Δεν ξέρω συνάδελφοι τι να πω. Ίσως έχω βαθύτατη απογοήτευση απ όλα δίπλα μου που αδυνατώ να δω ένα φως.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: aghathi στις Νοέμβριος 25, 2015, 11:47:11 πμ
Έχω σκεφτεί πολλές φορές την αλλαγή επαγγέλματος. Επίσης έχω ψάξει για μια οποιαδήποτε εργασία πολλές φορές. Σχεδόν κάθε καλοκαίρι λέω ότι δεν πρόκειται να ξαναπερασω τα ίδια. Και κάθε χρόνο απογοήτευση  γιατί δεν υπάρχει τίποτα. Τουλάχιστον όχι στην περιοχή που μένω. Εδώ ο ηλεκτρολόγος σύζυγος δεν μπορεί να δουλέψει εδώ και κάτι χρόνια. Επαρχία.. Από την άλλη αργά ή γρήγορα έρχεται η αναπλήρωση τα τελευταία χρόνια. Και εγκλωβιζομαστε χρόνο με τον χρόνο.  Επίσης σκέφτομαι ότι διάλεξα λάθος ειδικότητα (μη μου πείτε ότι δεν το έχετε σκεφτεί). Με πτυχίο το 2004 και 3 Ασεπ θα είχα διοριστει.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι χρειάζονται αποφάσεις που δεν έχουν όλοι την δύναμη ή την δυνατότητα να πάρουν. Το λάθος όμως δεν είναι δικό μας. Δεν είμαι σίγουρη ότι η υπομονή θα έχει κάποιο νόημα. Αλλά είναι πολύ ριψοκινδυνο να προτείνει κανείς λύσεις και εναλλακτικές
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: nickitol στις Νοέμβριος 25, 2015, 10:50:58 μμ
... Φταίει η μικροαστική αντίληψη πως αν σπουδάσει κάποιος θα καταξιωθεί κοινωνικά και οικονομικά;Φταίει η πληθώρα σχολών που συνοδεύτηκαν από ψήφους βουλευτικούς; Μήπως το ότι οι κοινωνίες επιθυμούσαν ρευστό μέσω φοιτητών και πίεζαν να ανοίξουν σχολές παντού;Φταίει η κρατική αδιαφορία που ποτέ δεν σχεδίαζε και δεν μεριμνούσε για το τίποτα;Εμείς που δεν κάψαμε το μπουρδ....τη βουλή και δεν στήσαμε σκηνές απ έξω;Φταίει ο ωχαδερφισμός μας;Δεν ξέρω...μάλλον τα πάντα. ...
Φταίει που δεν υπάρχουν στη χώρα εργοστάσια, βιομηχανία, σοβαρή βιοτεχνία, κέντρα ερευνας κλπ- στα οποία θα έβρισκαν δουλειά μηχανικοί, ναυπηγοί, τεχνίτες, τεχνικοί, εργάτες - με αποτέλεσμα να πασχίζουν όλοι για ένα πτυχίο, ένα μαστερ και ένα διδακτορικό για να βρουν δουλειά (στο δημόσιο) σε θέση κλητήρα ή δάσκαλου.

Αν υπήρχαν τα παραπάνω, πολύς κόσμος θα κατευθυνόταν εκεί, για το σκοπό άλλωστε τον οποίο δαπάνησε τα χρόνια του στα θρανία.
Αλήθεια τι δουλειά έχει ο ηλεκτρολόγος μηχανικός με διδακτορικό στο σχολείο?

Φταίει που μαθητές του 11, παίρνουν πτυχίο από πανεπιστήμιο ενώ  υπό ΚΣ θα έπρεπε να αποτελούν εργατικά χέρια-πράγμα το οποίο δεν είναι υποτιμητικό. Αντίθετα ειναι εξοχως αλαζονικό του ιδίου αλλά και του περιβαλλοντός του, το να μην έχει κάποιος και να μην έχει βοηθηθεί για να έχει, επίγνωση των πραγματικών δυνατοτήτων του.

Φταίει η παραπαιδεία για ευνόητους λόγους.
Φταίει που το κράτος ευτελίζει  "επιδοτώντας" τα μεταπτυχιακά :Με τόσους διδάκτορες θα έπρεπε να είχαμε δική μας ΝASA, αντίθετα όμως καταφέραμε και φτιάξαμε  ένα δημόσιο με πολλά διδακτορικά και απόδοση ραν-ταν-πλαν!
Αναρωτιέμαι: Αν το διδακτορικό σου εξασφαλίζει διορισμό κλητήρα, στην περίπτωση που φτιάχναμε μια NASA, πόσα άραγε διδακτορικά θα έπρεπε κάποιος να διαθέτει προκειμένου να προσληφθεί?





Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Doriangr στις Δεκέμβριος 26, 2015, 04:06:43 μμ

Κι όμως όλο το νόημα είναι στο ότι έχει επέλθει η κατάντια να είναι πιο "σίγουρες" και πιο ελκυστικές αυτές οι δουλειές σε σχέση με του αναπληρωτή! Κι αυτό είναι η μεγάααλη κατάντια της κατάστασης που έχουν φέρει τους αναπληρωτές...
Γιατί η αλήθεια είναι μια: κάποτε είχε νόημα η δουλειά του αναπληρωτή γιατί στο βάθος υπήρχε διορισμός...τώρα, ειδικά αν έχεις οικογένεια και δεν είσαι στις πρώτες πρώτες θέσεις στον πίνακα και αναγκάζεσαι να βάζεις κουτάκι για να δουλέψεις με αποτέλεσμα πολλάκις να βρίσκεσαι πιο μακριά κι απ΄τον όμορο νομό σου.....ποιο ακριβώς το νόημα;;  ??? ???
Λεφτά για την οικογένεια δεν περισσεύουν....διορισμος ούτε για πλάκα (μέχρι το 2019 μνημονιακό μέτρο να είναι μηδενικοί οι διορισμοί συν την επέκταση του εργασιακού βίου μόνιμων εκπαιδευτικών με την ανάσχεση των συντάξεών τους) και όποιος είναι 30+ και 40+ και με μηδενικούς διορισμούς ενόψει για πολλάαα χρόνια....ποιο ακριβώς το νόημα; Ας μου απαντήσει κάποιος....

Γιατί το να μην βάλεις το κουτάκι ή να μη δηλώσεις τουλάχιστον 4-5 νομούς ενέχει (γνωστό τοις πάσι) τον κίνδυνο να μείνεις μια χρονιά απ'έξω και τώρα που άνοιξαν οι πίνακες ίσως και μόνιμα απ'έξω! Ποιο το νόημα ξαναλέω όταν λεφτά για την οικογένεια δεν περισσεύουν κι ελπίδα για μονιμότητα καμιά; Το να παίζουμε την κολοκυθιά ή από κεκτημένη ταχύτητα και εμμονή σε σκουριασμένες αντιλήψεις περί "καλού δημοσίου" να μην μπορούμε να καταλάβουμε την πραγματικότητα όχι που έρχεται, αλλά που έχει έρθει εδώ και καιρό;  ???
Πραγματικά για μένα κάλλιο μηνιαίο εισόδημα 300 ευρώ και να πέφτουν σπίτι μου, παρά να κάνω για χρόνια το μ@κ@κ@ και να πλουτίζω σπιτονοικοκύρηδες χωρίς καμία πρόοτική προόδου και εξέλιξης!

Με 2 λόγια το ότι δεν υπάρχουν δουλειές στον ιδιωτικό τομέα για μεγάλες ηλικίες...για μένα ισούται με τη ματαιότητα να παραμένεις στο τσίρκο medrano που έχει καταντήσει η αναπλήρωση μια και δεν έχεις περισσευούμενα 20 χρόνια μπροστά σου μπας και διοριστείς κάποια μέρα!  :o :o
Aν  είσαι όμως ήδη πάνω από 35 μη σου πω και 30 δεν έχεις καν τέτοιες επιλογές άσε που είναι και πανσπάνιες πλέον. Μόνο μέσω οικογένειας αν υπάρχει κάτι.Οπότε είσαι σε αδιέξοδο.
 Συμφωνώ ότι θα έπρεπε να είναι πιο ξεκάθαρη η κατα΄σταση με τους αναπληρωτές και να υπήρχε σαφής προοπτική για μόνιμος ή έστω αορίστου. Είναι ανήθικο αυτό που κάνει το κράτος. Λογικά κάποιου τύπου θεσμοθετημένο "αγροτικό" για εκπαιδευτικούς(που θα έχουν παρακολουθήσει ένα παιδαγωγικό σεμινάριο-κατάρτηση) όπου μετά από 2-3 χρόνια που θα καλύπτει υποχρεωτικά προβληματικές περιοχές νησάκια βουνά κλπ θα γίνεται αυτόματα μόνιμη πρόσληψη, αορίστου έστω.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Lasid στις Δεκέμβριος 26, 2015, 07:32:49 μμ
Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνει, επειδή το ΣτΕ δεν επιτρέπει να γίνονται διορισμοί με κριτήριο την προϋπηρεσία...
Η προϋπηρεσία μπορεί να μετρά μόνο ως προσαύξηση πάνω στο βαθμό του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: emmanouil2015 στις Δεκέμβριος 26, 2015, 10:32:07 μμ
Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνει, επειδή το ΣτΕ δεν επιτρέπει να γίνονται διορισμοί με κριτήριο την προϋπηρεσία...
Η προϋπηρεσία μπορεί να μετρά μόνο ως προσαύξηση πάνω στο βαθμό του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ.
Δεν ισχύει αυτό!
Αυτή η καραμέλα με το γραπτό διαγωνισμό πρέπει να τελειώσει!!!
Το ΣτΕ έχει πει ότι μπορεί να γίνει η πρόσληψη και  χωρίς γραπτό διαγωνισμό απλά μέσω ΑΣΕΠ .Η προυπηρεσία θα μετράει ως ένα απο τα προσόντα που θα έχεις.
Ελεος... με αυτήν την παραπληροφόρηση
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Lasid στις Δεκέμβριος 26, 2015, 10:53:20 μμ
Διάβασες πουθενά στο μήνυμά μου, τη λέξη "γραπτός" διαγωνισμός;
Διαγωνισμός του ΑΣΕΠ πάντα θα υφίσταται είτε γραπτός, είτε όχι.

Το θέμα είναι ένα: Διορισμός μόνο με βάση την προϋπηρεσία δεν μπορεί να ξαναγίνει!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: kostasMath στις Δεκέμβριος 27, 2015, 07:43:39 πμ
Διαγωνισμός του ΑΣΕΠ πάντα θα υφίσταται είτε γραπτός, είτε όχι.
Το θέμα είναι ένα: Διορισμός μόνο με βάση την προϋπηρεσία δεν μπορεί να ξανα γίνει!
Διορισμός εκπαιδευτικών δεν μπορεί να ξαναγίνει έπρεπε να γράψεις.
Να δω να διορίζουν με κριτήρια κι ας πεθάνω θα πάω να γίνω τζιχαντιστής. ::)Οι εργαζόμενοιστα πεντάμηνα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας στους δήμους των οποίων η σύμβαση έληξε στις 12 Δεκεμβρίου και ζητούν την επανατοποθέτηση τους στις θέσεις που κάλυπταν,και όπως δηλώνουν είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν όσο χρειαστεί, αν και πλέον δεν έχουν «να περιμένουν και πολλά», αλλά θέλουν όσο είναι δυνατό το ζήτημα τους να γνωστοποιηθεί.Στα 5μηνα εργάζονται 32.000 άνθρωποι και οι θέσεις που κάλυπταν, όπως υποστηρίζουν, ήταν θέσεις για πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Το θέμα δεν αφορά τους διορισμούς, το μόνο σίγουρο είναι πως πέρασε άλλος ένας χρόνος  δυο υπουργοί  παιδείας και δυο υφυπουργοί για θέματα παιδείας και η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο.
Η ερώτηση είναι αν πιάσαμε πάτο ή αν υπάρχει έστω και η ελάχιστη πιθανότητα να μας αντέξει το σχοινί.
Εγώ το μόνο που διαπίστωσα για το 2015 είναι πως αυξήθηκαν κατά μερικές χιλιάδες οι άνεργοι εκπαιδευτικοί.
Πέρα από το δημόσιο υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας με τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, 5-15 χρόνια πριν επικρατούσαν άλλες συνθήκες, τέτοιες μέρες θυμάμαι πως πάντα είχα διάβασμα και διαγωνίσματα, όπως και χιλιάδες μαθητές, τώρα τι γίνεται? Περιμένουμε την ενισχυτική στα γυμνάσια και τα κοινωνικά φροντιστήρια.
Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει το άγος της απόλυσης αλλά αυτό που ζουν οι εκπαιδευτικοί δεν περιγράφεται με ρεπορτάζ δασκάλων που επέλεξαν να περάσουν τα Χριστούγεννα σε δυσπρόσιτα νησιά, με το έργο δημάρχων για τα κοινωνικά φροντιστήρια και με φοιτητές που εργάζονται εποχικά για να καλύψουν τα έξοδα για τις σπουδές!
438 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί δεν ανέλαβαν υπηρεσία ή παραιτήθηκαν μέχρι  τα Χριστούγεννα , έχουμε δρόμο μπροστά μας.
Όσοι έχουν τη δυνατότητα  να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση πρέπει να αρπάξουν την ευκαιρία που θα τους δοθεί, δεν περιγράφεται η ηρεμία που νιώθεις όταν απαλλαχτείς από το άγχος της επόμενης μέρας, από ακυρώσεις της τελευταίας στιγμής και  από τους αδιάφορους μαθητές.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: anemona στις Δεκέμβριος 27, 2015, 09:27:25 πμ
Και που βλέπεις συνάδελφε τις ευκαιρίες;Ειλικρινά δεν σε παρακολουθώ.Τί εννοείς;Να στραφούν οι εκπαιδευτικοί που;Στον ιδιωτικό τομέα;Να αλλάξουν επάγγελμα,να φύγουν εξωτερικό;Πως οριοθετείς τη φράση...να αρπάξουν την ευκαιρία;Διαφώτισέ με.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Landau στις Δεκέμβριος 27, 2015, 02:17:17 μμ
Ιδιωτική εκπαίδευση, αλλαγή καριέρας (οπότε πάλι ιδιωτικός τομέας, ή άλλες ειδικότητες του δημοσίου που ακόμα προσλαμβάνουν, π.χ. ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας κλπ) ή εξωτερικό.
Ό,τι μπορεί και αντέχει ο καθένας δηλαδή.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: spiritus asper στις Δεκέμβριος 27, 2015, 03:18:41 μμ
Τα πενταμηνα μονο;Εδω εχει μπει ολη η Καλαματα στο Μουσειο της Ακροπολης.Οι δε συμβασιουχοι εκει, τρεχουν πανικοβλητοι να παρουν κομπιουτεροδιπλωματα,το βασικο που θελει ο ΑΣΕΠ,για να μονιμοποιηθουν.
Τον τελευταιο καιρο εχω εξαγριωθει με συγκεκριμενες περιπτωσεις που εχω τρακαρει...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: kostasMath στις Δεκέμβριος 27, 2015, 06:33:21 μμ
Να αλλάξουν επάγγελμα,να φύγουν εξωτερικό;Πως οριοθετείς τη φράση...να αρπάξουν την ευκαιρία;Διαφώτισέ με.
Ναι, αλλαγή επαγγέλματος,  για τις περισσότερες ειδικότητες δεν υπάρχουν προοπτικές ή τουλάχιστον δεν τις βλέπω εγώ. Όσοι έχουν τα προσόντα ξένες γλώσσες, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, παιδιά ή σκέπτονται να τα αποκτήσουν , μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή.
Τώρα για όσους το εξωτερικό φαντάζει αδύνατο, θα πρέπει να σκεφτούν την καριέρα τους και τις οικονομικές απολαβές, τις προοπτικές που έχει το κάθε επάγγελμα.
Τα χρόνια περνούν , όλα δείχνουν πως η προϋπηρεσία για τους εκπαιδευτικούς δεν έχει καμία αξία και οι συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα γίνονται ολοένα και χειρότερες, τουλάχιστον τώρα καταλαβαίνω γιατί οι αλλοδαποί ( πολωνοί, βούλγαροι , ρουμάνοι, ρώσοι) ενώ είχαν πτυχία επέλεξαν να εργαστούν σε κατώτερα επαγγέλματα).
Ευκαιρίες δύσκολα βρίσκεις, αλλά αξίζει π.χ να εργαστεί κάποιος ως αναπληρωτής –ωρομίσθιος από εδώ και πέρα για 4-5 μήνες? το βόλεμα με λίγες ώρες ιδιαίτερα- φροντιστήριο  μας πάει πίσω, και χάνεις πιθανές θέσεις εργασίας από τις ελάχιστες που υπάρχουν και απευθύνονται σε νέους είτε από τα προγράμματα του οαεδ.
Περισσότερα κερδίζουν οι καθαρίστριες , σερβιτόροι και γενικά όσοι απασχολούνται στην εστίαση –τουρισμό παρά οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, τουλάχιστον αυτοί έχουν προοπτικές για να εξελιχτούν. Ένας εκπαιδευτικός τι θα καταφέρει να πετύχει στα επόμενα 5 χρόνια? Θα ανοίξει φροντιστήριο? Θα διοριστεί? Θα αυξηθούν οι ώρες του και ο μισθός?

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: mks75 στις Δεκέμβριος 27, 2015, 07:07:09 μμ
Mην στεναχωριεστε ο εντελως Καμμενος θα ιδρυσει στρατιωτικα λυκεια...ε πιστευω θα βολευτουμε τωρα.. :P :P :P :P

ΥΓ.Κατι ασχετο...ξερετε οτι δεν λειτουργουν μουσεια και αρχαιολογικοι το Σαββατοκυριακο...ΠΟΥ??? Στην Ελλαδα... :o :o :o
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Truth στις Δεκέμβριος 27, 2015, 07:25:06 μμ
Ναι, αλλαγή επαγγέλματος,  για τις περισσότερες ειδικότητες δεν υπάρχουν προοπτικές ή τουλάχιστον δεν τις βλέπω εγώ. Όσοι έχουν τα προσόντα ξένες γλώσσες, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, παιδιά ή σκέπτονται να τα αποκτήσουν , μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή.
Τώρα για όσους το εξωτερικό φαντάζει αδύνατο, θα πρέπει να σκεφτούν την καριέρα τους και τις οικονομικές απολαβές, τις προοπτικές που έχει το κάθε επάγγελμα.
Τα χρόνια περνούν , όλα δείχνουν πως η προϋπηρεσία για τους εκπαιδευτικούς δεν έχει καμία αξία και οι συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα γίνονται ολοένα και χειρότερες, τουλάχιστον τώρα καταλαβαίνω γιατί οι αλλοδαποί ( πολωνοί, βούλγαροι , ρουμάνοι, ρώσοι) ενώ είχαν πτυχία επέλεξαν να εργαστούν σε κατώτερα επαγγέλματα).
Ευκαιρίες δύσκολα βρίσκεις, αλλά αξίζει π.χ να εργαστεί κάποιος ως αναπληρωτής –ωρομίσθιος από εδώ και πέρα για 4-5 μήνες? το βόλεμα με λίγες ώρες ιδιαίτερα- φροντιστήριο  μας πάει πίσω, και χάνεις πιθανές θέσεις εργασίας από τις ελάχιστες που υπάρχουν και απευθύνονται σε νέους είτε από τα προγράμματα του οαεδ.
Περισσότερα κερδίζουν οι καθαρίστριες , σερβιτόροι και γενικά όσοι απασχολούνται στην εστίαση –τουρισμό παρά οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, τουλάχιστον αυτοί έχουν προοπτικές για να εξελιχτούν. Ένας εκπαιδευτικός τι θα καταφέρει να πετύχει στα επόμενα 5 χρόνια? Θα ανοίξει φροντιστήριο? Θα διοριστεί? Θα αυξηθούν οι ώρες του και ο μισθός?
Στο εξωτερικό για να φύγεις θέλει και λεφτά. Τουλάχιστον 5.000. Κι επειδή θα αμφισβητηθεί, ιδού τα νούμερα.
200€ το λιγότερο αεροπορικά εισιτήρια
700-1000 ξενοδοχείο τον πρώτο μήνα,
1000 λειτουργικά έξοδα τον πρώτο μήνα (φαγητό, κινητό της νέας χώρας, μετακινήσεις, εφημερίδες για αγγελίες, ενδεχομένως διαδίκτυο)
Έστω ότι είσαι τυχερός και βρίσκεις δουλειά τον πρώτο μήνα.
Θες μες στο νερό 2000 για το νέο σπίτι (ενοίκιο που φτάνει τα 500 ακόμα και για μια τρύπα, εγγύηση, μεσιτικό γραφείο, στοιχειώδη έπιπλα). Υπόψην ότι έξω δε νοικιάζεις, αν δεν έχεις στα χέρια σου αντίγραφο της σύμβασης εργασίας σου που πχ για τη Γαλλία πρέπει να αποδεικνύει ότι ο μισθός είναι χ3 το ενοίκιο (ω ναι).

Αν είχα εδώ και τώρα έστω 5000, θα είχα φύγει. Δε μιλάω τυχαία και κυρίως δε μιλάω υποθετικά.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Δεκέμβριος 28, 2015, 01:19:35 πμ
Καλό βράδυ και χρόνια πολλά ☺!!Σήμερα πήγα στο γνωστό μαγαζάκι με τα γλυκά στο Μοναστηράκι (δε λέω όνομα για να μη θεωρηθεί διαφήμιση) .Ημουν με την κολλητή και τον κολλητό μου (και αυτοί πτυχιούχοι φιλόλογοι από το 2013).Η φίλη μου εργάζεται χρόνια σε τράπεζα και παράλληλα κάνει το μεταπτυχιακό της mba στο οπα, ενώ ο φίλος μου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα και ταυτόχρονα μεταπτυχιακό στη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού στο οπα. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, τελειώνουν τα μεταπτυχιακά τους του χρόνου .Εγώ όπως έχω αναφέρει συχνά,κάνω δεύτερο πτυχίο στην εργοθεραπεια. Οπως καθομασταν, βλέπω μια γνωστή μου κοπέλα, μαζί με δύο φίλες της. Η γνωστή μου είναι 2 χρόνια μεγαλύτερη, φιλόλογος από το 2010 και τελειώνει φέτος και το μεταπτυχιακό της στην ειδική αγωγή και την εργοθεραπεια (δεύτερο πτυχίο και αυτή - στην εργοθεραπεια τη γνώρισα).Ηταν μαζί με δύο φίλες της, και αυτές φιλόλογοι με πτυχίο από το 2010 και κάνουν και επιπλέον σπουδές. Η μία κάνει δεύτερο πτυχίο στα τουριστικά (τει Αθήνας) και άλλη κοπέλα πάλι σπουδάζει κάτι αλλά δεν το συγκράτησα.Ολοι εμείς τελειώσαμε φιλολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών, άλλοι κλασικό, άλλοι νεοελληνικό και γλωσσολογικό με πτυχίο από το 2010,2012,2013.Συνάντησαμε και μια ακόμη φιλόλογο συμφοιτήτρια από το εκπα, που μένει μόνιμα επαρχία σε νησί, δεν έχει συνεχίσει τις σπουδές της και κάνει ιδιαίτερα μαθήματα. Τόσα άτομα... και τόσες προσπάθειες για εξεύρεση επαγγελματικών διεξόδων. Υπάρχουν και περιπτώσεις συμφοιτητών με ιδιαίτερα μαθήματα και μεταπτυχιακές σπουδές σε φπψ, φιλολογικό, ιστορικό. Αυτά εν ολίγοις. Πάντως κανένας γνωστός μου από τη φιλολογία και από παρόμοια τμήματα στην ηλικία μου (25-27,28 ετών) δεν σταδιοδρόμησε επαγγελματικά με μοναδικό εφόδιο το πτυχίο κάποιας φιλολογικής σχολής από όσους γνωρίζω εγώ τουλάχιστον.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Δεκέμβριος 28, 2015, 01:38:31 πμ
Πάντως να σας πω κάτι, μπορεί να ακουστεί λίγο κάπως, και εγωιστικό ίσως,γιατί σαφώς υπάρχουν άτομα που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από εμάς που είμαστε 24,25,26,27,28 χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, αλλά είναι στεναχωρο να βλέπεις ότι ενώ έκανες τόσο κόπο να μπεις σε μια σχολή με μεγάλη βαθμολογία (στο έτος μου η φιλολογία Αθήνας είχε βάση 17600) ενδεχομένως να έκανες εξίσου μεγάλο κόπο να πάρεις το πτυχίο (πχ εγώ τελείωσα με 8 ακριβώς στα 4 χρόνια, ο κολλητός μου με άριστα, και τόσα άλλα παιδιά) να μη σου δίνονται ευκαιρίες. Και από την άλλη, άτομα από επαλ (που οκ πιο εύκολα μπαίνεις σε τει-έχω συμφοιτήτριες με 1800+ μόρια από επαλ που μπήκαν εργοθεραπεια και κάνουν και εκφραστικά και ορθογραφικά λάθη σοβαρά, χωρίς να έχουν δυσλεξία) να μπαίνουν εργοθεραπεια, να παιρνουν το πτυχίο (επειδή είμαι στη σχολή και να διαβάζεις ελάχιστα με 5 ως 6 βαθμό πτυχίου σε 6 το πολύ χρονια τελειώνεις τη σχολή)να βρουν εύκολα δουλειά με καλά χρήματα. Η κοπέλα που τελειώνει φέτος εργοθεραπεια, η φιλόλογος, μου είπε ότι εμάς, εμένα και αυτή που είμαστε φιλόλογοι, μας αντιμετωπίζουν πολύ διαφορετικά και μας προτιμούν από τα άτομα που έχουν μόνο πτυχίο στην εργοθεραπεια, ότι μας έχουν πιο ψηλά. Αναφεροταν σε άτομα χωρίς προϋπηρεσία,όχι σε έμπειρους εργοθεραπευτες. Αυτό δε ξέρω κατά πόσο ισχύει βέβαια. Καλη τύχη σε όλους ☺ !!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Δεκέμβριος 31, 2015, 11:27:58 πμ
Παιδιά θέλω να σχολιάσω κάτι που διαβάζω αρκετά συχνά εδώ μέσα και θεωρώ ότι αποτελεί, ως νοοτροπία, το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της χώρας.
Κάποιοι είναι φιλόλογοι, αυτό σπούδασαν, αυτό έμαθαν, κάποιοι άλλοι ακολούθησαν κάτι άλλο.
Γίνονται συνέχεια συγκρίσεις με άτομα από τεχνικά λύκεια, σχολές κτλ, που περασαν σε σχολές με βαθμούς 5,6,7,8 κτλ....
Ενώ αυτοί που τα γράφουν είναι επιστήμονες που πέρασαν με 18000 μόρια και πήραν πτυχίο με 8, 9, 10 και παρόλα αυτά περιμένουν 3 και 4 χρόνια να διορίστούν.
1. Όταν στην ηλικία των 26+ (τόσο περίπου είναι αυτοί που τα γράφουν) το ΜΟΝΟ που έχεις να αντιπαραβάλλεις ώστε να θεωρηθείς καλύτερος από κάποιον άλλο είναι Ο ΒΑΘΜΟΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΣΤΑ 18 σου......κρίμα. Θα έπρεπε με τόσο μυαλό που έχει ο καθένας να έχει πετύχει κάτι στη ζωή του μετά την ενηλικίωση.
2. Αν θεωρεί κάποιος ότι έχει τόσα προσόντα, ας κυνηγήσει την καριέρα στην αγορά, έστω περιμένοντας τον διορισμό εφόσον αυτό αγαπάει. Θα εκπλαγεί από την ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα (ειδικά φιλόλογοι και σια, με μηδενικά προσόντα για οτιδήποτε στην αγορά). Θα καταλάβει ότι θα πρέπει να δουλέψει.

Ο βαθμός που πήραμε σε κάποιες εξετάσεις, καταχωρήθηκε πριν πολλά χρόνια. Αν δεν υπάρχει κάτι άλλο μέχρι σήμερα, συγγνώμη συνάδλεφοι αλλά δεν κάνετε για πουθενά.
Θα ήθελα να ξέρω τι κάνουν όλοι αυτοί σήμερα, σε αντιπαραβολή με κάποιον από ΙΕΚ ονυχοπροσθετικής.....
Ναι ξέρω είμαστε επιστήμονες.
Φιλικά χωρίς διάθεση να προσβάλλω κανένα. Προβληματίζομαι όμως και θεωρώ ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να δείξουμε έργα στον τόπο αυτό.
Όλοι χρειάζονται και κριτήριο είναι το τι μπορεί να προσφέρει κάποιος, όχι τι βαθμό έγραψε στο λύκειο.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pr0 στις Δεκέμβριος 31, 2015, 12:00:11 μμ
Φίλε μου, μου φαίνεται ότι μεταθέτεις την αιτία των δεινών πάνω στα άτομα, που - αν καταλαβαίνω καλά - 'επαναπαύονται' στον καλό βαθμό που γράψανε για να μπουν κάπου και να βγουν 'επιστήμονες' που προσδοκούν 'αποκατάσταση'. Νομίζω ότι αδικείς, επαναλαμβάνω, αν κατάλαβα καλά, διότι δε ζούμε ούτε σε μια υγιή, ούτε σε μια αξιοκρατική αγορά εργασίας. Εγώ *θέλω* να πιστεύω πως υπάρχουν λογιώ-λογιώ 'επιστήμονες' και όσο σίγουρος είμαι πως αν δια μαγείας γινόταν παράδεισος η αγορά αύριο θα υπήρχαν κάποιοι από αύτους που ακόμα θα τσιλιμπούρδιζαν με το δημόσιο, άλλο τόσο σίγουρος είμαι πως κάποιοι άλλοι θα προόδευαν και θα επιτύγχαναν. Αλλά πάνω από τα άτομα η εποχή τους, κανόνας που ισχύει με λίγες αλλά λαμπρές εξαιρέσεις.

Δίχως καμία διάθεση να θίξω ή τπτ τέτοιο, μια άλλη γνώμη στο τραπέζι θέτω.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Δεκέμβριος 31, 2015, 12:34:58 μμ
PRO, δεχομαι την άποψή σου η οποία είναι και σωστή. Δεν είναι διαφορετική από την δική μου, αλλά την συμπληρώνει.
Εγώ σχολιάζω το ότι κάποιοι χρησιμοποιούν ως μοναδικό κριτήριο και αποδεικτικό της αξίας τους τον βαθμό των εξετάσεων που πήραν στο τέλος του Λυκείου.
Προφανώς υπάρχουν έξυπνοι, και άξιοι άνθρωποι σε όλες τις πλευρές (περισσότεροι ή λιγότεροι σε κάποια πλευρά προφανώς).
Απλά ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είναι αυτοί που το μόνο που έχουν είναι ακριβώς αυτός ο βαθμός.
Αυτοί θα μείνουν με τον βαθμό τους μέχρι την σύνταξη.
Οι άξιοι έχουν να επιδείξουν κάτι κατά τη διάρκεια ολόκληρης της πορείας τους.
Αν εγώ στα 35 μου πλεόν μιλάω για το απολυτήριο λυκείου μου, συγγνώμη αλλά και λίγα μου κάνουν με το να μη με διορίζουν, ή να με τρέχουν αναπληρωτή σε όλες τις άκρες της χώρας, ή ή ή κτλ...

Οι πράξεις πρέπει να βρεθούν στο προσκήνιο επιτέλους. Οι πράξεις, η εξέλιξη και το αποτέλεσμα.
Ελπίζω να με καταλαβαίνεις.
Ευχαριστώ
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: nickitol στις Δεκέμβριος 31, 2015, 01:29:07 μμ
Η ιστορία μετανάστευσης επαναλαμβάνεται, με τις χώρες της Ευρώπης  να κερδίζουν όσα η Ελλαδα δαπάνησε  για την Παιδεία της.

Αντί οποιουδήποτε άλλου σχολίου:

"..Η Μαρία είναι 23 χρονών, πρόσφατα αποφοίτησε από το Πάντειο Πανεπιστήμιο και εργάζεται ως σερβιτόρα σε καφέ – εστιατόριο στο Κολωνάκι. Η ίδια σχεδιάζει να φύγει από την χώρα γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά, «η χώρα κυβερνάται από μαφιόζους που εξυπηρετούν την ελίτ» και επειδή δεν θα ήθελε να δουλεύει για πάντα ως σερβιτόρα..."
http://www.huffingtonpost.gr/2015/11/02/koinonia-diaspora-ellines-exoterikou_n_8450024.html (http://www.huffingtonpost.gr/2015/11/02/koinonia-diaspora-ellines-exoterikou_n_8450024.html)

Τις θερμότερες ευχές μου σε όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο, για μια καλύτερη νέα χρονιά.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Δεκέμβριος 31, 2015, 07:13:24 μμ
Θα έπρεπε με τόσο μυαλό που έχει ο καθένας να έχει πετύχει κάτι στη ζωή του μετά την ενηλικίωση.
Θα εκπλαγεί από την ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα (και σια, με μηδενικά προσόντα για οτιδήποτε στην αγορά). Θα καταλάβει ότι θα πρέπει να δουλέψει.
Ναι ξέρω είμαστε επιστήμονες.
:'( :'(
Τι να γράψει κανείς…  Για την ηλικία των 26+ η ανώμαλη προσγείωση ήρθε το 2010.
Δεν είναι σίγουρο πως καταλαβαίνουν όλοι πως πρέπει να δουλέψουν, στις περισσότερες περιπτώσεις ευθύνονται  οι γονείς και οι κακές παρέες.
Εγώ κάθε μέρα ντρέπομαι όλο και περισσότερο να λέω πως έχω σπουδάσει και δεν ξέρω να κάνω τίποτα, τουλάχιστον ξύπνησα , ελπίζω να μη παρασυρθώ και υποτροπιάσω το νέο έτος.
Για κάποιους οι καθηγητές έχουν αξία, μας αποτρέπουν από το να γίνουμε εργάτες και να ασχοληθούμε με επαγγέλματα που απευθύνονται σε άτομα με απολυτήριο λυκείου- γυμνασίου και οι απολαβές φτάνουν μέχρι 500€  το μήνα είτε μεροκάματο για 25 € σε 8ώρες, είναι που θησαυρίζουμε με τα ιδιαίτερα!
Το να κάνει κάποιος ιδιαίτερα όταν δεν έχει καμία άλλη επιλογή είναι προτιμότερο από το να κάθετε, αλλά όταν ακούω γονείς να καμαρώνουν  τα βλαστάρια τους που παίρνουν πχ 10€ την ώρα και πως καλύπτουν τα έξοδα τους μου έρχεται να βάλω τα γέλια.
Πόσες ώρες πρέπει να κάνει κάποιος για να έχει ετήσιο  καθαρό εισόδημα 6.000€ και πόσα πρέπει να υπομείνει από γονείς και μαθητές.
Τις ώρες να τις μετρήσουμε σωστά να μη ξεχάσουμε πως μια ώρα μάθημα αντιστοιχεί σε 2 -3 ώρες εργασίας ενός υπαλλήλου…( προετοιμασία , σημειώσεις, διορθώσεις)
Υπάρχουν και οι γονείς φοιτητών που ανυπομονούν να πάρουν το πολυπόθητο πτυχίο για να κάνουν απόσβεση με τα ιδιαίτερα  ήταν τόσα πολλά τα χρήματα που δαπάνησαν για να κάνουν π.χ δυο ώρες μαθηματικά στο λύκειο.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι ''αμόρφωτοι''  που δούλεψαν από τα 18-28 έχουν μαζέψει αρκετά χρήματα και προϋπηρεσία  σε αντίθεση με τους απόφοιτους καθηγητικών σχολών που ξόδεψαν μια περιουσία για να αγοράσουν μια κορνίζα!


Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Δεκέμβριος 31, 2015, 08:24:25 μμ
Κώστα, νομίζω ότι η ανώμαλη προσγείωση για κάποιους δεν έχει έρθει ακόμα. Για πολλούς θα έρθει μετά από αρκετά χρόνια, όταν συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν πετύχει κάτι ελπίζοντας σε διορισμό και ταυτόχρονα δεν έχουν αναπτύξει καμία δεξιότητα χρήσιμη στην αγορά. Και όλα αυτά σε μία ηλικία που δεν θα μπορούν να αλλάξουν τίποτα.
Η δική μου συμβουλή λοιπόν είναι να αλλάξουν επάγγελμα όλοι. Να αφήσουν μια πόρτα ανοιχτή αν θέλουν αλλά να μην βασίζονται σε κάτι που δεν είναι στα χέρια τους και δεν εξαρτάται από αυτούς.
Αλλαγή και δουλειά. Δουλειά μέσα σε ένα εταιρικό περιβάλλον, όποιο και αν είναι αυτό (ναι ακόμα και στην εστίαση), που θα τους δώσει την δυνατότητα κινήσεων, προαγωγών και επιπλέον χρηματικών απολαβών.
Ναι το ξέρω, ακούγεται ουτοπικό όλο αυτό. Ναι Φυσικά δεν είναι για όλους. Οι προαγωγές και οι επιπλέον χρηματικές απολαβές είναι για αυτούς που αξίζουν πραγματικά και το αποδεικνύουν καθημερινά και όχι απαραίτητα για τους πτυχιούχους επιστήμονες που έγραψαν άριστα στον ΑΣΕΠ και παπαγάλισαν μια βιβλιοθήκη χαρτί....
Τι να κάνουμε. Χρειάζονται και οι ανειδίκευτοι και οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως.
Και η πικρή αλήθεια είναι ότι οι ανειδίκευτοι και ανεπίδεκτοι μαθήσεως σήμερα στην Ελλάδα είναι όσοι επιστήμονες έφαγαν χρόνια στο αναπληρωτηλίκι και πλέον νομίζουν ότι το πτυχίο θα τους ταΐσει.
Να δημιουργήσουν εταιρείες που να δώσουν τέτοιες προοπτικές. Να δημιουργηθούν θέσεις υψηλής εξειδίκευσης.
Αλλά εδώ πιστέυει ό κόσμος ότι κάποιος άλλος θα δημιουργήσει. Με μαγικό τρόπο. Αυτοί θα έιναι καθηγητές. Αυτό είναι το όνειρο του κάθε επιστήμονα στη χώρα, δυστυχώς.
Το ότι στο εξωτερικό ως καθηγητές απορροφούνται οι αποτυχημένοι πτυχιούχοι (μέχρι και για την δευτεροβάθμια αναφέρομαι) δεν λέει κάτι σε κανένα....
Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ακόμα εταιρείες που απαιτούν υψηλή εξιδείκευση, ο πτυχιούχος δεν έχει σχεδόν κανένα πλεονέκτημα έναντι του μή πτυχιούχου. Οπότε καθίσταται άκυρο το να επικαλούμαστε τα πτυχία μας.
Από εκεί και πέρα, χρειάζεται κόπος, ξεβόλεμα και κινήσεις ακόμα και τελείως εκτός πεδίου σπουδών για όλους.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: spiritus asper στις Ιανουάριος 01, 2016, 04:58:02 μμ
Ο σκοπος ειναι να εισαι ο καλυτερος σ αυτο που κανεις.Ειτε εισαι φιλολογος ειτε μαθηματικος ειτε τεχνικης ειδικοτητας ειτε μαγειρας.Και να μην επαναπαυεσαι ποτε,να ψαχνεσαι συνεχεια.Και τεχνικης ειδικοτητος να εισαι,τι σημαινει,πρεπει να εισαι ανορθογραφος;Κι ας μην αφοριζουμε οσους εγραψαν αριστα αλλα να μην το εχουμε κι ως παντιερα και να πορευομαστε μ αυτο.
Ουτε να αφοριζουμε τον ΑΣΕΠ.Οσοι εχουν δωσει-και αρκετες φορες-γνωριζουν καλα πως δεν προκειται για παπαγαλια,ουτε καλεισαι να απαντησεις απο στηθους.Εννοειται ομως πως θελει διαβασμα,πως θα γινει αλλιως;Και για να κρινεις π.χ ιστορικα γεγονοτα δεν οφειλεις να τα γνωριζεις απο πριν;Στα μαθηματικα,δεν πρεπει να γνωριζεις τα αξιωματα,τις συναρτησεις κτλ;Κι ο φιλολογος πως θα δωσει ΑΣΕΠ;Χωρις διαβασμα;Αμα παει διαβασμενος ειναι παπαγαλος;Και σε ταξη εχει μπει.
Καλα κανουν τα παιδια και διευρυνουν τους οριζοντες τους και παιρνουν κι αλλα πτυχια.Δυστυχως πολλα φωτεινα μυαλα και καθηγητες που θα ειχαν να προσφερουν πολλα μεσα στην ταξη θα μεινουν εκτος.Και η εκπαιδευση τους εχει αναγκη και πρεπει να γινουν διορισμοι πια,δεν μιλω για τους εναπομειναντες στους οποιους ανηκω,μιλω γενικα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Ιανουάριος 02, 2016, 01:15:27 πμ
Στο καπιταλιστικό σύστημα πτυχίο δε σημαίνει διορισμός. Γι αυτό καταργήθηκε η επετηρίδα.

Από την άλλη θα πρέπει κάποιοι να επαναπροσδιορίσουν τι σημαίνει επιτυχία και επαγγελματική αποκατάσταση. Το θέμα είναι να βγάλεις λεφτά ή να προσφέρεις πάνω σε αυτό που σπούδασες;

Οι στεβλώσεις που περιγράφονται δεν υπήρχαν παλαιότερα διότι το να είσαι φοιτητής ΑΕΙ ήταν ιδιότητα για λίγους και το πτυχίο πραγματικά μάτωνες να το πάρεις. Γι αυτό και εξασφάλιζε τόσο κοινωνική καταξίωση όσο και ανάλογες απολαβές.Σήμερα οι νέοι φοιτητές είναι κάθε χρόνο περίπου 70000 και αυξάνονται χωρίς σχέδιο και χωρίς να έχει μελετήσει κανείς το πώς αυτοί θα απορροφηθούν είτε απο τον ιδιωτικό είτε από το δημόσιο τομέα.Με απλά λόγια φτιάξαμε σχολές, αυξήσαμε τους εισακτέους σε αυτες για να εξηπηρετηθούν ΜΙΚΡΟΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ πολιτικών,πανεπιστημιακών αλλά και τοπικών οικονομιών και δε σκεφτήκαμε το απλό : ΠΟΣΟΥΣ ΠΧ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥΣ ΑΝΤΕΧΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ;

Απλά πραγματα. Οσο για τις αμοιβές εξηγείται και αυτό. Οταν η πίταα μένει ιδια αλλά αυξάνονται αυτοί που θέλουν να φάνε αυτό που αναλογεί δε μειώνεται;

ΥΓ Οι ΕΠΑΛ τρώνε από άλλη πίτα. Ο καπιταλισμός άλλωστε δε κοιτα βαθμούς. Τα μετρα όλα σε χρήμα.....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: nipiagogos1988 στις Ιανουάριος 02, 2016, 01:52:42 πμ
Καλη χρονια! Υγεια, ευτυχια και δουλεια!
Το θεμα ειναι να βγαζεις λεφτα αλλα και να προσφερεις. Δεν αρκει το ενα απο τα δυο για μενα τουλαχιστον. Στον κυκλο μου, ηλικιες 25-35 οι περισσοτεροι ανεργοι ειναι αποφοιτοι αει αλλα αρκετοι εινσι με "ψηλα τη μυτη" , δε θελουν 500 ευρω η εχουν βολευτει με τους μισθους των γονιων, αλλοι εχουν τελειωσει ιεκ και δουλευουν αναπληρωτες σε ειδικα σχολεια, η πλειοψηφια ομως αλλο σπουδασε και αλλο επαγγελμα ασκει, ωστοσο επιμορφωνεται, κανει μεταπτυχιακο. Δε νομιζω οτι με τις υπαρχουσεσ συνθηκες ειναο ονειρο να εισαι εκπ/κος διχωσ την προοπτικη του διορισμου, την αλλαγη τροπου ζωης,διαμονγς και στον ιδιωτικο τομεα που εργαζομαι δεν ειναι καλυτερα. Το επαγγελμα μας εχει υποβαθμιστει και δεν εχει το κυρος που του αρμοζει. Οσο παραμενει ετσι η κατασταση, καλο θα ειναι ο καθενας να ψαχνει διεξοδους σε επαγγελματικο  και σε προσωπικο επιπεδο.


Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 02, 2016, 11:33:48 πμ
Η μόνη μου απορία και ένσταση : Υπάρχουν επιλογές; Ειλικρινά; Η επιλογή είναι να ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου και να ξεχάσω ότι υπάρχει αυτή η χώρα; Υπάρχει ιδιωτικός τομέας που δεν τον βλέπω; Και εγκαταλειποντας την ιδέα της δημόσιας εκπαίδευσης πού θα στείλουμε τα παιδιά μας;Δεν είμαστε όλοι 25 και 30. Μπήκαμε με  18 - 20 στις σχολές μας και κοπιασαμε για το πτυχίο και δώσαμε ξανά και ξανά Ασεπ καταναλωνοντας όσες δυνάμεις οικονομικές και ψυχικες υπήρχαν. Δεν είναι όνειρο, είναι αναγκαιότητα το να υπάρχει μια αξιοπρεπής εργασία. Αξιοπρεπής σημαίνει για εμένα, να μου επιτρέπει να καλυπτω τις ανάγκες της οικογένειας μου χωρίς να απλωνω το χέρι στους συνταξιουχους γονείς που άλλωστε έκαναν το μέρος τους με το παραπάνω.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Ιανουάριος 02, 2016, 11:50:21 πμ
Η σημερινή γενιά των 25-35 μεγάλωσε στη λογική "πάρε ένα ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ χαρτί και μην ανησυχείς..κάποιος "μπάρμπας" θα σε βολέψει στο δημόσιο..." Ως εκ τούτου η πλειοψηφία έμαθε μόνο να ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ ΤΑ ΕΤΟΙΜΑ και όχι να ΠΑΡΑΓΕΙ. Για το λόγο αυτό η μειοψηφία που γαλουχήθηκε με την αντίθετη λογική τραβάει τα πάνδεινα ενώ οι άλλοι είναι αραχτοί με τη σύνταξη του παππού και συχτιρίζουν το κακό που τους βρήκε....

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: dpa2006 στις Ιανουάριος 03, 2016, 01:52:38 πμ
Η σημερινή γενιά των 25-35 μεγάλωσε στη λογική "πάρε ένα ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ χαρτί και μην ανησυχείς..κάποιος "μπάρμπας" θα σε βολέψει στο δημόσιο..." Ως εκ τούτου η πλειοψηφία έμαθε μόνο να ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ ΤΑ ΕΤΟΙΜΑ και όχι να ΠΑΡΑΓΕΙ. Για το λόγο αυτό η μειοψηφία που γαλουχήθηκε με την αντίθετη λογική τραβάει τα πάνδεινα ενώ οι άλλοι είναι αραχτοί με τη σύνταξη του παππού και συχτιρίζουν το κακό που τους βρήκε....

Χρόνια Πολλά καλή χρονιά.
Αυτή η κατάσταση υπήρχε και θα υπάρχει.
Δεν νομίζω πως ήταν και είναι κακή η απόκτηση ενός τίτλου εάν αυτό γίνεται λελογισμένα και κάτω από διαφορετικές συνθήκες.

Το κράτος αύξανε τις θέσεις κάτω από πιέσεις.
Ειδικά με το Ενιαίο Απολυτήριο οι θέσεις για ΑΕΙ-ΤΕΙ διπλασιάστηκαν και φτιάχτηκε τμήμα ΤΕΙ ακόμα και στην Άνω Ραχούλα για να ικανοποιηθούν στενά κομματικά συμφέροντα.
Στις Δέσμες οι εισακτέοι ήταν 40000-45000 και στο Ενιαίο Απολυτήριο από την αρχή λειτουργίας του οι θέσεις ήταν στις 80000 περίπου.

Οι ίδιοι άνθρωποι που πήραν τις αποφάσεις είναι στο απυρόβλητο και έχουν βέβαια και τη δυνατότητα να ελιχθούν καλύτερα από το απλό μέσο απόφοιτο ενός Ελληνικού ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Αλλά θα πρέπει να σκεφτόμαστε πως υπάρχουν και άλλες δυνατότητες και ευελιξία όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό(δυσκολεύει όσο περνάει ο καιρός και βαθαίνει η κρίση με νέα μέτρα και μνημόνια).
Είναι καθαρά πολιτική απόφαση πότε θα σταματήσει η κατηφόρα.
Το πρόβλημα της παραγωγής.
Είναι δύσκολο να παίρνεις αποφάσεις αν δεν έχεις δικό σου νόμισμα.
Δεν μπορείς να ελέγχεις την παραγωγή σου σωστά όταν πρέπει να υπακούσεις σε ποσοστώσεις.
Και είμαι απόλυτος σε αυτό.

Πρόστιμο 5 δις δραχμές στους κτηνοτρόφους λόγω... υπερπαραγωγής  (http://www.hyper.gr/makthes/960317/60317a27.html)
Να τι παράγει η Ελλάδα που μας φλόμωσαν στο ψέμα ότι δε παράγουμε τίποτα  (http://www.stroumfaki.org/2015/07/blog-post_348.html)Eίμαιστε μια πλούσια χώρα αλλά προτεκτοράτο από δημιουργίας κράτους που αλλάζει χέρια.

Δεν μπορείς να επενδύσεις σε μια κατεστραμμένη οικονομία που ελέγχεται πλήρως από τους δανειστές σου.
Οι τράπεζες ανήκουν κατά πλήρη πλειοψηφία-με την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση- σε funds του εξωτερικού


Βασίλης Βιλιάρδος : Το 2016 θα πληρώσουμε (και πως;) τα λάθη του 2015 (http://www.analyst.gr/2015/12/30/2015-i-proetoimasia-gia-to-megalo-teliko/)
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Ιανουάριος 03, 2016, 08:07:18 πμ
Το κράτος αύξανε τις θέσεις κάτω από πιέσεις.
Ειδικά με το Ενιαίο Απολυτήριο οι θέσεις για ΑΕΙ-ΤΕΙ διπλασιάστηκαν και φτιάχτηκε τμήμα ΤΕΙ ακόμα και στην Άνω Ραχούλα για να ικανοποιηθούν στενά κομματικά συμφέροντα.
Είναι καθαρά πολιτική απόφαση πότε θα σταματήσει η κατηφόρα.
Το πρόβλημα της παραγωγής.
Να τι παράγει η Ελλάδα που μας φλόμωσαν στο ψέμα ότι δε παράγουμε τίποτα  (http://www.stroumfaki.org/2015/07/blog-post_348.html)Eίμαιστε μια πλούσια χώρα αλλά προτεκτοράτο από δημιουργίας κράτους που αλλάζει χέρια.
Δεν μπορείς να επενδύσεις σε μια κατεστραμμένη οικονομία που ελέγχεται πλήρως από τους δανειστές σου.
Βασίλης Βιλιάρδος : Το 2016 θα πληρώσουμε (και πως;) τα λάθη του 2015 (http://www.analyst.gr/2015/12/30/2015-i-proetoimasia-gia-to-megalo-teliko/)
Μόνο που στις συγκεκριμένες θέσεις δεν δουλεύουν νέοι έλληνες, στις περισσότερες περιπτώσεις εισπράττουν ενοίκιο ή μόνο ένας από κάθε οικογένεια ασχολείται με την οικογενειακή επιχείρηση, στο τέλος δεν φτάνουν τα χρήματα.
Ο διπλασιασμός των θέσεων στα ΑΕΙ –ΤΕΙ  μας εξυπηρετούσε όλους. Οι έλληνες πρέπει να πάρουν απόφαση να δουλέψουν για λίγα ευρώ και σε επαγγέλματα που προορίζονται κατά 90% σε αλλοδαπούς! Είναι ντροπή να δουλεύουν οι ξένοι και οι έλληνες να περιμένουν διορισμό.
Αρχικά εξασφάλιζε ένα σταθερό εισόδημα στις τοπικές κοινωνίες, έπειτα επέτρεψε στους γονείς μας να πληρώσουν για να καταφέρουν να μας σπουδάσουν για να μην ασκήσουμε το επάγγελμά τους είτε να γίνουμε π.χ δικηγόροι, γιατροί κ.α  κλασικά επαγγέλματα που ήταν υπερτιμημένα, τώρα φτάσαμε στο σημείο κάθε χωριό να έχει 3-4 πτυχιούχους από συγκεκριμένα επαγγέλματα και κανένα τεχνίτη π.χ ελαιοχρωματιστή.  Όλοι οι νέοι ονειρευόταν να περάσουν κάπου για να φύγουν από τον τόπο τους να ζήσουν μόνοι τους ήταν η μόνη αφορμή για να βάλουν το χέρι στην τσέπη οι γονείς…
ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ Ο αριθμός Πεπρωμένου υπολογίζεται από το άθροισμα της ημερομηνίας γέννησης στη σειρά. Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/06/blog-post_6951.html#ixzz3w9mFhFkF
Όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως θέλουμε, τότε πρέπει να τα θέλουμε όπως γίνονται.
Η ιστορία μας έχει διδάξει τι έπεται  μετά από μια οικονομική- κοινωνική κρίση…
Καρτερούμε μέρα νύχτα να φυσήξει ένας αέρας σε τούτο τον τόπο που είναι καμένος και δεν βλέπει ποτέ δροσιά για να ξημερώσει καρτερούμε το φως εκείνης της μέρας που θα φέρει στον καθένα δουλεία και ελευθερία. :)
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 03, 2016, 10:37:33 πμ
Προσωπικά ζωντας σε επαρχία βλέπω ότι οι άνθρωποι παλεύουν. Οι μαθητές μου φυλανε πρόβατα. Και μαζεύουν ελιές. Οι "ξενοι" έχουν λιγοστεψει πολύ, επιστρεφοντας στις πατρίδες τους. Αλλά για όσους δεν έχουν "περιουσία" δεν υπάρχουν δουλειές. Ούτε για λίγα ευρώ. Οι επιχειρήσεις μειώθηκαν κατά 50 τοις εκατό και οι ελαιοχρωματιστες είναι αχρειαστοι αφού δεν χτίζεται τίποτα. Το ίδιο ισχύει και για τους ηλεκτρολόγους και για τους υδραυλικους και για όλα τα συναφή επαγγέλματα. Οι περισσότερες δουλειές που έκαναν οι ξένοι είτε δεν γίνονται πλέον (καθάρισμα κηπων, χτισιμο πέτρας κτλ) είτε ο καθένας κάνει ότι μπορεί μόνος του..
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pr0 στις Ιανουάριος 03, 2016, 11:14:57 πμ
Τα φράγκα τελειώνουν. Μαζί και τα δίφραγκα. Καλή 'νέα' χρονιά.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Ιανουάριος 04, 2016, 06:13:30 μμ
Μπήκαμε με  18 - 20 στις σχολές μας και κοπιασαμε για το πτυχίο και δώσαμε ξανά και ξανά Ασεπ καταναλωνοντας όσες δυνάμεις οικονομικές και ψυχικες υπήρχαν.

Αγαθή αυτό ακριβώς εννοώ με ό,τι γράφω παραπάνω.
Το ότι κόπιασες να μπεις σε μία σχολή και μάλιστα υψηλόβαθμη (μπράβο σου), δεν σου δίνει από μόνο του ως γεγονός κανένα προβάδισμα ή δικαιωμα έναντι κάποιου άλλου, συναδέλφου ή μη.
Θα πρέπει, εφόσον βλέπεις ότι δεν θα διοριστείς να φροντίσεις να αποκτήσεις πραγματικά προσόντα πλέον που να έχουν αντίκρυσμα στην αγορά.
Προσόντα για τα οποία θα είναι διατεθιμένος κάποιος να πληρώσει. Το πτυχίο και ο βαθμός δεν αποτελούν προσόν εκτός δημοσίου, όπου η πραγματικότητα αναλαμβάνει να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη.

Στην πραγματικότητα, από αυτό που γράφεις δεν φαίνεται να έχεις κάνει τίποτα που να αξίζει κάποια οικονομική ανταμοιβή.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: greedo στις Ιανουάριος 04, 2016, 06:44:03 μμ
......................................................................
Είναι καθαρά πολιτική απόφαση πότε θα σταματήσει η κατηφόρα.
Το πρόβλημα της παραγωγής.
Είναι δύσκολο να παίρνεις αποφάσεις αν δεν έχεις δικό σου νόμισμα.
Δεν μπορείς να ελέγχεις την παραγωγή σου σωστά όταν πρέπει να υπακούσεις σε ποσοστώσεις.
Και είμαι απόλυτος σε αυτό.

Πρόστιμο 5 δις δραχμές στους κτηνοτρόφους λόγω... υπερπαραγωγής  (http://www.hyper.gr/makthes/960317/60317a27.html)
Να τι παράγει η Ελλάδα που μας φλόμωσαν στο ψέμα ότι δε παράγουμε τίποτα  (http://www.stroumfaki.org/2015/07/blog-post_348.html)Eίμαιστε μια πλούσια χώρα αλλά προτεκτοράτο από δημιουργίας κράτους που αλλάζει χέρια.

Δεν μπορείς να επενδύσεις σε μια κατεστραμμένη οικονομία που ελέγχεται πλήρως από τους δανειστές σου.
Οι τράπεζες ανήκουν κατά πλήρη πλειοψηφία-με την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση- σε funds του εξωτερικού



Βασίλης Βιλιάρδος : Το 2016 θα πληρώσουμε (και πως;) τα λάθη του 2015 (http://www.analyst.gr/2015/12/30/2015-i-proetoimasia-gia-to-megalo-teliko/)

Δυστυχώς το μέλλον της χώρας εξαρτάται από τις διαθέσεις Μέρκελ - Σόϊμπλε και παρατρεχάμενων (υπό τις παρούσες συνθήκες.)
 Σωστός και ο Βιλιάρδος με πολύ εύστοχες αναλύσεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 04, 2016, 08:56:21 μμ
Αγαθή αυτό ακριβώς εννοώ με ό,τι γράφω παραπάνω.
Το ότι κόπιασες να μπεις σε μία σχολή και μάλιστα υψηλόβαθμη (μπράβο σου), δεν σου δίνει από μόνο του ως γεγονός κανένα προβάδισμα ή δικαιωμα έναντι κάποιου άλλου, συναδέλφου ή μη.
Θα πρέπει, εφόσον βλέπεις ότι δεν θα διοριστείς να φροντίσεις να αποκτήσεις πραγματικά προσόντα πλέον που να έχουν αντίκρυσμα στην αγορά.
Προσόντα για τα οποία θα είναι διατεθιμένος κάποιος να πληρώσει. Το πτυχίο και ο βαθμός δεν αποτελούν προσόν εκτός δημοσίου, όπου η πραγματικότητα αναλαμβάνει να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη.

Στην πραγματικότητα, από αυτό που γράφεις δεν φαίνεται να έχεις κάνει τίποτα που να αξίζει κάποια οικονομική ανταμοιβή.
Η εργασία είναι δικαίωμα. Θεμελιώδες . Το τι έχω κάνει που να αξίζει μια εργασία με τις αντίστοιχες οικονομικές απολαβες  θα το καταθέσω όχι σε ένα φόρουμ αλλά στον κάθε εργοδότη που τον αφορά. Τώρα το πόσα προσόντα χρειάζονται για να διδαξουμε και πώς συνδέεται το κάθε μεταπτυχιακό με την τάξη είναι άλλη και μάλιστα πολύ μεγάλη κουβέντα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: φιλολογος@@) στις Ιανουάριος 05, 2016, 12:15:38 πμ
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και με τη λέξη "εφιάλτης" στον τίτλο σου. Τελευταία κυριολεκτικά ζω έναν εφιάλτη και μάλιστα εχθές σκεφτόμουν πως, όταν άφησα το δικό μου όνειρο (δούλευα ως φωτογράφος από τα 18 και οι δικοί μου με πίεζαν ότι δεν ήταν επάγγελμα αυτό κι έτσι σπούδασα στα 26...) κι αφιερώθηκα τελικά σε όνειρο άλλων, είχα κάποια δεδομένα. Επέλεξα ένα αντικείμενο που μου άρεσε και ήξερα πως υπήρχε επετηρίδα, άρα πήγαινα για τη σιγουριά. Και τότε καταργήθηκε η επετηρίδα, ήρθε ένας διαγωνισμός που στους περισσότερους, όπως και σ'εμένα, χάριζε κυρίως το χαρακτηρισμό "επιτυχών" ασχέτως αν απέχεις από τον τελευταίο διοριστέο μισή μονάδα και εσύ βολόδερνες για χρόνια ως ωρομίσθιος κάνοντας και 2η δουλειά και παράλληλα προετοιμαζόμενος για το ρημαδοδιαγωνισμό κι έκανες και μάστερ  και πήγαινες και σε σεμινάρια πολύμηνα παρακαλώ γιατί ήθελες να βελτιώνεσαι και να αποκτάς νέες γνώσεις και έφτασες στο 2015 και στα 40+ σου να πρέπει ακόμα να κάνεις αιτήσεις εις διπλούν κιόλας (πχ ιεκ και ηλεκτρονική και διά ζώσης) για μερικές ωρίτσες και γενικά να μην έχεις λεφτά να περάσεις... και είπα τι εξευτελισμός!

Σ'αυτά τα χρόνια φυσικά δούλεψα περίπου 4 χρόνια και σε φροντιστήριο όπου επίσης οι συνθήκες είναι εξευτελιστικές και πραγματικά φρικάρω τώρα που τα σκέφτομαι όλα μαζί. Λέω άφησα το άλλο όνειρό μου, αφοσιώθηκα σε κάτι που του έδωσα όλη μου την ψυχή και το χρόνο... φέρνω ένα παράδειγμα. Το 2008 είχα 2 δουλειές (η μία στα 80 χλμ από το σπίτι μου και τη 2η την έκανα με κίνδυνο της ζωής μου, αφού έτρεχα για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου σχολώντας από την 1η στις 2μμ, γυρνούσα στο σπίτι γύρω στις 8μμ και Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή πήγαινα σε ολοήμερα σεμινάρια επί 6 μήνες... τόσο αγνή ήμουν. Δε σκέφτηκα τον εαυτό μου, πίστευα στο περίφημο "δία βίου μάθηση", ήθελα να γίνομαι καλύτερη. Μέχρι και λεφτά από την τσέπη μου έβαλα αγοράζοντας 1200 ένα λαπτοπ αποκλειστικά για το σχολείο, καλύπτοντας στην ουσία τα κενά του δημοσίου σχολείου που ως ξενόγλωσση σε κάποια σχολεία δε μου επέτρεπαν την πρόσβαση στην αίθουσα υπολογιστών (είτε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε είτε γιατί δε βόλευαν τα προγράμματα είτε γιατί ο διευθυντής φοβόταν μην τους χαλάσω...). Και να βελτιώνομαι δηλαδή και να προσπαθώ να αποδείξω κάθε τρεις και λίγο ότι αξ'ίζω το διορισμό... Σε ποιους; Σ'αυτούς που τελικά διόρισαν πτυχιούχο του 2006 χωρίς τα δικά μου προσόντα και, ναι, χωρίς επιτυχία ασεπ...

Νιώθω τώρα και ότι έχασα χρόνο και ότι με εμπαίζουν και πολίτης τελευταίας κατηγορίας επειδή οι γονείς μου είναι "ασήμαντοι".

Και, βιώνοντας πια τις συνθήκες φτώχειας και του αδιέξοδου, είναι κυριολεκτικά εφιάλτης. Είναι σαφές πως πρέπει να αλλάξω δουλειά. Αλλά τι νέα δουλειά να ξεκινήσω στα 43 μου; Ποιος εργοδότης θα με πάρει σ'αυτή την ηλικία και χωρίς ειδίκευση; Που πώς να εξειδικευτώ κιόλας, δεν έχω τα λεφτά. Αλλά και να λυνόταν αυτό, με τόση ανεργία που έχουμε πολύ περισσότερο από ποτέ προτιμούν νεότερους. Εδώ σε γνωστή αλυσίδα καφέ (που σαφώς ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να επισκεφτώ) έχουν στις αγγελίες τους όριο τα 30-35 έτη... λες και για να πλύνεις πιάτα παίζει ρόλο η ηλικία... Είναι δράμα η κατάσταση. Γι'αυτό, αν με ρωτήσει κάποιος νέος, θα του πω να αλλάξει και δουλειά και κυρίως χώρα... Αλλά εδώ στο pde, αν το πεις αυτό, θα γυρίσει ΒΛΑΚΩΔΩΣ ο νέος πτυχιούχος και θα σου πει ότι δεν έχουν ευκαιρίες και θες να του φας τη θέση, ότι θέλουμε να πάνε στο εξωτερικό για να φάμε μόνοι μας τις θέσεις του (έλεος) διορισμού... δε σκέφτονται ότι, όπως ξεμείναμε εμείς, έτσι θα ξεμείνουν κι αυτοί, ότι και σ'αυτούς θα φερθούν το ίδιο απάνθρωπα και δίχως σεβασμό.

Εν ολίγοις, είμαι ανοιχτή σε κάθε νέα προοπτική εκτός διδασκαλίας. Αυτά...




Καλησπέρα ,ποσο ωραια τα λεει η truth...πολύ φοβάμαι μην επαληθευτείς για εμάς τους νεότερους..εγω πχ που είμαι στα 29 φιλόλογος με κάποια ιδιαίτερα μαθήματα τι μέλλον μπορώ να έχω πάνω σε αυτό?σκέφτομαι τώρα και το μεταπτυχιακό ειδικής αγωγής στην Κύπρο.Αλλά αξίζει τα λεφτά του?σκέφτομαι για άνοιγμα  κάποιου κέντρου μελέτης μαζί με άλλο εμπειρο άτομο.θα έχουμε κάποια έσοδα ή μια τρύπα στο νερο θα γίνει?γενικά αναρωτιέμαι προς τα που θα πρέπει να κατευθυνθώ ώστε να υπάρξει κάποιο επαγγελματικό μέλλον..μετά οι γονείς λένε διάβασε μήπως γίνει ΑΣΕΠ[δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα ή δωσε για σχολή δημόσιας διοίκησης..μα έιμαστε στο κενό σκέφτομαι ολη η γενιά εκτός από κάποιους τυχερούς..τι να κανω?να αλλάξω κατευθυνση?να ψαξω για κατι άλλο? η αβεβαιόητα συνεχίζεται..Γιατί δεν θέλω να  περάσει μια δεκαετία και απλά να υπάρχει αυτή η ίδια κατασταση
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 05, 2016, 12:45:02 πμ
Χωρίς να θέλω να υποβαθμισω τα μεταπτυχιακά, τα διπλώματα, τα σεμινάρια και γενικά όλα όσα αποτελούν κατάρτιση και εξειδίκευση υψηλού επιπέδου, αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιουμε τι κάνουμε.
Έχετε δει τους συνταξιουχους να πιάνουν σειρά στο ΙΚΑ;  Όσο νωρίς και να πας πάντα υπάρχει μια τεράστια ουρά. Αν πας στις 8 κάποιοι περιμένουν από τις 7.Αν πας στις 7 κάποιοι περιμένουν από τις 6. Αν πας στις 6 ανακαλύπτεις ότι οι συνταξιούχοι ξυπνανε από τις 4 και τελικά δεν έχεις καμιά ελπίδα να προλάβεις ραντεβού.
Όσο περισσότερο τρέχουμε για αυτά τα πρόσθετα προσόντα, τόσο περισσότερα θα χρειαζόμαστε για να "είμαστε" επαρκεις,  την στιγμή που στην τάξη δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ούτε το 1/10 των όσων καλύπτει το πτυχίο μας. Δεν είναι ζήτημα επαρκειας αλλά συναγωνισμου. Οι νέοι απόφοιτοι γνωρίζουν ότι έχουν να συναγωνιστουν ολόκληρες γενιές "συναδελφων". Όσοι πήραμε πτυχίο 10-15 χρόνια πριν δεν μπορούσαμε να το φανταστουμε.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο τελικά ή ποιοι είναι οι πιο ατυχοι. Όσοι νομίζουν ότι αυτό που ζούμε είναι το νορμάλ γιατί δεν γνώρισαν τίποτα άλλο ή όσοι έμειναν να προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Ιανουάριος 05, 2016, 02:32:07 πμ
Καλή χρονια και πάλι 😊☺.Δυστυχώς, πέρα από την κρίση που οδήγησε σε μηδενικές προσλήψεις στο δημόσιο, αυτό που έχω καταλάβει μετά από συζητήσεις και με άλλα άτομα είναι ότι γενικώς η προσφορά και η ζήτηση στην αγορα εργασίας διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο για την επαγγελματική αποκατάσταση. Δεν αναφέρομαι σε θέσεις που είναι προκαθορισμένες πού θα δοθούν. Ας πάρουμε για παράδειγμα τους φιλολογους,είμαστε πραγματικά άπειροι 😔 και όσο περνούν τα χρόνια το καταλαβαίνω και από νέες γνωριμίες που κάνω: γνωρίζω είτε παιδιά με πτυχίο φιλολογου είτε παιδιά που έχουν κάποιο συγγενή (αδερφό, αδερφή, ξάδερφο, ξαδέρφη) πτυχιούχο φιλόλογο ή και πολλούς συγγενείς 😜.Νομίζω άλλωστε ότι κάθε έτος αποφοιτούν 1500 περίπου φιλόλογοι (είχα κοιτάξει και τους πίνακες μηδενικής προυπηρεσιας πριν λίγα χρόνια και κάτι τέτοιο είχα δει - οι πίνακες δείχνουν μια εικόνα της κατάστασης -) .Προσωπικά, θεωρώ ότι κάποια επαγγέλματα είχαν κρίση πριν την κρίση (βάζω και τη φιλολογία μέσα σε αυτά) και δυστυχώς δεν υπήρχε επαγγελματικός προσανατολισμός όταν έδινα πανελλήνιες ώστε να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα για την κατάσταση. Δεν το έψαξα και εγώ όσο θα έπρεπε. Τεσπα, για μένα όσοι μπορούν να σπουδάσουν κάτι άλλο με προοπτικές, όσο γίνεται στην Ελλάδα, και κυρίως στο εξωτερικό, να το κάνουν. Το ξέρω δεν είναι ότι καλύτερο, πάλι από την αρχή (4 τουλάχιστον έτη σπουδών αν μιλάμε για δεύτερο πτυχίο) αλλά μπροστά στα άλλα 35-40 χρόνια εργασίας αξίζει.Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου άποψη.  Διαφορετικά, υπάρχει και η διέξοδος του μεταπτυχιακού που διευρύνει τις ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης.Βέβαια, για μένα το μεταπτυχιακό είναι πιο επισφαλής επιλογή (αν μιλάμε για μεταπτυχιακό σε άλλο κλάδο) καθώς αν πχ είσαι φιλόλογος και κάνεις μεταπτυχιακό σε οικονομικά - διοικητικά, και πας στη x εταιρεία για εργασία, γιατί να διαλέξουν εσένα και όχι τον πτυχιούχο οικονομολόγο με το ίδιο μεταπτυχιακό; Μιλάω για την περίπτωση που ο εργοδότης θέλει να προσλάβει έναν άγνωστο - όχι γνωστό γνωστού -. Μπορει να το βλέπω και λάθος το θέμα, αλλά γενικά υποστηρίζω το δεύτερο πτυχίο καθώς αυτό σου δίνει επαγγελματικά δικαιώματα που δεν αμφισβητούνται. ☺Καλή συνέχεια σε όλους και υπομονή!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Ιανουάριος 05, 2016, 02:35:49 πμ
Χωρίς να θέλω να υποβαθμισω τα μεταπτυχιακά, τα διπλώματα, τα σεμινάρια και γενικά όλα όσα αποτελούν κατάρτιση και εξειδίκευση υψηλού επιπέδου, αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιουμε τι κάνουμε.
Έχετε δει τους συνταξιουχους να πιάνουν σειρά στο ΙΚΑ;  Όσο νωρίς και να πας πάντα υπάρχει μια τεράστια ουρά. Αν πας στις 8 κάποιοι περιμένουν από τις 7.Αν πας στις 7 κάποιοι περιμένουν από τις 6. Αν πας στις 6 ανακαλύπτεις ότι οι συνταξιούχοι ξυπνανε από τις 4 και τελικά δεν έχεις καμιά ελπίδα να προλάβεις ραντεβού.
Όσο περισσότερο τρέχουμε για αυτά τα πρόσθετα προσόντα, τόσο περισσότερα θα χρειαζόμαστε για να "είμαστε" επαρκεις,  την στιγμή που στην τάξη δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ούτε το 1/10 των όσων καλύπτει το πτυχίο μας. Δεν είναι ζήτημα επαρκειας αλλά συναγωνισμου. Οι νέοι απόφοιτοι γνωρίζουν ότι έχουν να συναγωνιστουν ολόκληρες γενιές "συναδελφων". Όσοι πήραμε πτυχίο 10-15 χρόνια πριν δεν μπορούσαμε να το φανταστουμε.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο τελικά ή ποιοι είναι οι πιο ατυχοι. Όσοι νομίζουν ότι αυτό που ζούμε είναι το νορμάλ γιατί δεν γνώρισαν τίποτα άλλο ή όσοι έμειναν να προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη.
Ακριβώς όπως τα περιγράψατε είναι τα πράγματα και συμφωνώ και με τις προηγούμενες δημοσιεύσεις σας. Οι νέοι ξέρουμε και δεν έχουμε δικαιολογία αν κάνουμε ότι δεν ισχύουν όσα βλέπουμε. Εχω συναντήσει και τέτοιες περιπτώσεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Ιανουάριος 05, 2016, 11:38:58 πμ
Η εργασία είναι δικαίωμα. Θεμελιώδες . Το τι έχω κάνει που να αξίζει μια εργασία με τις αντίστοιχες οικονομικές απολαβες  θα το καταθέσω όχι σε ένα φόρουμ αλλά στον κάθε εργοδότη που τον αφορά. Τώρα το πόσα προσόντα χρειάζονται για να διδαξουμε και πώς συνδέεται το κάθε μεταπτυχιακό με την τάξη είναι άλλη και μάλιστα πολύ μεγάλη κουβέντα.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Απλά στο φόρουμ κατέθεσες κάποια άχρηστα προσόντα παραπονούμενη ότι δεν σου εξασφαλίζουν την δικαιούμενη θέση εργασίας. Με βάση αυτό σχολίασα.
Οπότε προσπάθησε να παραθέσεις τα όποια προσόντα σε κάποιον εργοδότη. Αυτό που παραθέτεις εδώ είναι ένα παράπονο βασισμένο σε μηδενικά προσόντα. Να είσαι έτοιμη να ακούς και να βλέπεις την πραγματικότητα ακόμη και αν σε ενοχλεί.
Προφανώς δεν πέφτει λόγος σε κανένα το τι κάνεις ή τι έχεις κάνει. Εσύ το παρουσίασες.
Επίσης πιστεύω να καταλαβαίνεις το ότι υποβιβάζεις και την εργασία ως εκπαιδευτικός με τον σχολιασμό στο τέλος, υπονοώντας ότι δεν χρειάζονται και ιδιαίτερα προσόντα για να το κάνει κάποιος.......Οπότε προς τι παραπονιέσαι πάλι? Αφού οι σπουδές σου δεν είναι απαραίτητες στο κάτω κάτω....... και κάποιος με λιγότερες μπορεί να το κάνει. Τσάμπα η σχολή του 18-20, Αγαθή.
Δικά σου λόγια.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Ιανουάριος 05, 2016, 12:40:53 μμ
Στον καπιταλισμό η εργασία δεν είναι δικαίωμα αλλά ανάγκη που εκπληρώνει ο εργαζόμενος έναντι του εργοδότη. Αν το σύστημα σε χρειάζεται θα εργαστείς. Αν όχι δε θα εργαστείς. Το σύστημα έχει ανάγκες και ο εργαζόμενος τις ικανοποιεί με τα προσόντα του.

Σκοπός του καπιταλιστικού συστήματος είναι να ελαχιστοποιηθεί το όποιο κόστος, με κάθε τρόπο και μέσον. Επομένως δεν έχει ευαισθησίες ούτε τον νοιάζει πώς μπήκες στη σχολή σου, ούτε πόσο πολύ διάβασες να μπεις, να πάρεις το πτυχίο σου. Το μόνο που ενδιαφέρει το σύστημα είναι να είσαι διαθέσιμος ΟΠΟΤΕ ΣΕ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ με το ελάχιστο κόστος, πουλώντας σου ΕΛΠΙΔΑ.

Δυστυχώς με τα μνημόνια έχουμε βουτηχτεί μέσα βαθιά σε αυτό το σύστημα και επιστροφή δεν υπάρχει.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Ιανουάριος 05, 2016, 12:47:52 μμ
aspinoulas αυτά που λες είναι.. κουμουνιστικά και επικίνδυνα!

https://www.youtube.com/watch?v=V1H13hnsTLo


Και για λίγο ξεστράβωμα:
http://www.politeianet.gr/books/9789601424163-mpogiopoulos-nikos-libanis-einai-o-kapitalismos-ilithie-205512
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Ιανουάριος 05, 2016, 01:00:33 μμ
Δεν είμαι κομμουνιστής , είμαι ρεαλιστής. Σε αυτό που περιγράφω πάμε με μαθηματική ακρίβεια. Αν δε δούμε την αλήθεια κατάματα θα ζούμε συνεχώς στο μικρόκοσμό μας αλλά όχι στην πραγματικότητα.

Δε συμφωνώ με αυτό που περιγράφω αλλά εκεί πάει το πράγμα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Ιανουάριος 05, 2016, 01:27:15 μμ
Πρώτον, πλάκα έκανα για να χαλαρώσουμε λίγο.
Δεύτερον, ποιο είναι το κακό του να είναι κάποιος κομμουνιστής;
Από εκεί και πέρα, αυτή είναι η πραγματικότητα, όπως της περιέγραψες, αλλά δεν την αντιλαμβάνονται όλοι δυστυχώς. Όταν την αντιληφθούν οι περισσότεροι, τότε θα υπάρχει ελπίδα να αλλάξει η κατάσταση.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 05, 2016, 02:11:06 μμ
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Απλά στο φόρουμ κατέθεσες κάποια άχρηστα προσόντα παραπονούμενη ότι δεν σου εξασφαλίζουν την δικαιούμενη θέση εργασίας. Με βάση αυτό σχολίασα.
Οπότε προσπάθησε να παραθέσεις τα όποια προσόντα σε κάποιον εργοδότη. Αυτό που παραθέτεις εδώ είναι ένα παράπονο βασισμένο σε μηδενικά προσόντα. Να είσαι έτοιμη να ακούς και να βλέπεις την πραγματικότητα ακόμη και αν σε ενοχλεί.
Προφανώς δεν πέφτει λόγος σε κανένα το τι κάνεις ή τι έχεις κάνει. Εσύ το παρουσίασες.
Επίσης πιστεύω να καταλαβαίνεις το ότι υποβιβάζεις και την εργασία ως εκπαιδευτικός με τον σχολιασμό στο τέλος, υπονοώντας ότι δεν χρειάζονται και ιδιαίτερα προσόντα για να το κάνει κάποιος.......Οπότε προς τι παραπονιέσαι πάλι? Αφού οι σπουδές σου δεν είναι απαραίτητες στο κάτω κάτω....... και κάποιος με λιγότερες μπορεί να το κάνει. Τσάμπα η σχολή του 18-20, Αγαθή.
Δικά σου λόγια.
Το "αυθαιρετος" έπρεπε να έχει κάποια βάση.  ;)
Είναι μεγάλη η αποκάλυψη ότι το πτυχίο είναι ένα άχρηστο προσόν. Πιο σιγά όμως μην το πάρουν χαμπάρι όλοι. Γιατί θα καταρρεύσει το σύστημα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Ιανουάριος 05, 2016, 03:26:49 μμ
Να συμφωνήσω ότι ο καπιταλισμός έχει πολλά προβλήματα και δυσλειτουργίες, αλλά για πείτε μου σε ποιό οικονομικό σύστημα παραδίδονται, όπως στην χώρα μας, στην κοινωνία τέτοιοι αριθμοί πτυχιούχων φιλολόγων, μαθηματικών, οικονομολόγων, δικηγόρων, ιατρών και μηχανικών, εγκαταλείποντας ταυτοχρόνως, ως ανάξιους για να ασχοληθούμε μαζί τους, τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα της χώρας και της οικονομίας και όλοι αυτοί θα μπορέσουν να απσχοληθούν και πάνω στο αντικείμενό τους και με ικανοποιητικό μισθό;;;Ρητορικό φυσικά το ερώτημα, αφού, κατά την γνώμη αυτά δεν γίνονται....Παράδειγμα...είμαστε ειμαστέ χώρα που βρέχεται απο θάλασσα, με πανάρχαια ναυτική παράδοση...ποιός ασχολείται  με την αλιεία;;;εννοώ νέοι σε παραγωγικές ηλικίες.... αποτέλεσμα τα πληρώματα των αλιευτικών μας σκαφών να αποτελούνται ως πει το πλείστον από Αιγύπτιους, διότι φυσικά κανείς από εμάς δεν ασχολείται με τέτοια τιποτένια επαγγέλματα...συμπέρασμα...αν δεν απαλλαγούμε από τις κοινωνικές και ψυχολογικές αγκυλώσεις μας, σύμφωνα με τις οποίες φαντασιωνόμασταν ότι όλοι θα γίνομασταν υπάλληλοι πίσω από ένα γραφείο και ένα πτυχίο ΑΕΙ για κοινωνική άνοδο με  ταυτόχρονη υποτίμηση-περιφρόνηση των περισσότερων επαγγελμάτων του πρωτογενή κα δευτερογενή τομέα της οικονομίας(αυτοί είναι...μουτζούρηδες, χειρώνακτες)...δεν θα λύσουμε κανένα πρόβλημα...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: dpa2006 στις Ιανουάριος 05, 2016, 05:22:32 μμ
Καλή χρονια και πάλι ☺.Δυστυχώς, πέρα από την κρίση που οδήγησε σε μηδενικές προσλήψεις στο δημόσιο, αυτό που έχω καταλάβει μετά από συζητήσεις και με άλλα άτομα είναι ότι γενικώς η προσφορά και η ζήτηση στην αγορα εργασίας διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο για την επαγγελματική αποκατάσταση. Δεν αναφέρομαι σε θέσεις που είναι προκαθορισμένες πού θα δοθούν. Ας πάρουμε για παράδειγμα τους φιλολογους,είμαστε πραγματικά άπειροι  και όσο περνούν τα χρόνια το καταλαβαίνω και από νέες γνωριμίες που κάνω: γνωρίζω είτε παιδιά με πτυχίο φιλολογου είτε παιδιά που έχουν κάποιο συγγενή (αδερφό, αδερφή, ξάδερφο, ξαδέρφη) πτυχιούχο φιλόλογο ή και πολλούς συγγενείς .Νομίζω άλλωστε ότι κάθε έτος αποφοιτούν 1500 περίπου φιλόλογοι (είχα κοιτάξει και τους πίνακες μηδενικής προυπηρεσιας πριν λίγα χρόνια και κάτι τέτοιο είχα δει - οι πίνακες δείχνουν μια εικόνα της κατάστασης -) .Προσωπικά, θεωρώ ότι κάποια επαγγέλματα είχαν κρίση πριν την κρίση (βάζω και τη φιλολογία μέσα σε αυτά) και δυστυχώς δεν υπήρχε επαγγελματικός προσανατολισμός όταν έδινα πανελλήνιες ώστε να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα για την κατάσταση. Δεν το έψαξα και εγώ όσο θα έπρεπε. Τεσπα, για μένα όσοι μπορούν να σπουδάσουν κάτι άλλο με προοπτικές, όσο γίνεται στην Ελλάδα, και κυρίως στο εξωτερικό, να το κάνουν. Το ξέρω δεν είναι ότι καλύτερο, πάλι από την αρχή (4 τουλάχιστον έτη σπουδών αν μιλάμε για δεύτερο πτυχίο) αλλά μπροστά στα άλλα 35-40 χρόνια εργασίας αξίζει.Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου άποψη.  Διαφορετικά, υπάρχει και η διέξοδος του μεταπτυχιακού που διευρύνει τις ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης.Βέβαια, για μένα το μεταπτυχιακό είναι πιο επισφαλής επιλογή (αν μιλάμε για μεταπτυχιακό σε άλλο κλάδο) καθώς αν πχ είσαι φιλόλογος και κάνεις μεταπτυχιακό σε οικονομικά - διοικητικά, και πας στη x εταιρεία για εργασία, γιατί να διαλέξουν εσένα και όχι τον πτυχιούχο οικονομολόγο με το ίδιο μεταπτυχιακό; Μιλάω για την περίπτωση που ο εργοδότης θέλει να προσλάβει έναν άγνωστο - όχι γνωστό γνωστού -. Μπορει να το βλέπω και λάθος το θέμα, αλλά γενικά υποστηρίζω το δεύτερο πτυχίο καθώς αυτό σου δίνει επαγγελματικά δικαιώματα που δεν αμφισβητούνται. ☺Καλή συνέχεια σε όλους και υπομονή!
Καλή Χρονιά,χρόνια πολλλά

Το μεταπτυχιακό στα Οικονομικά/Διοικητικά ήταν και είναι πολύ διαδεδομένο εδώ και πολλές δεκαετίες.
Ένα μεταπτυχιακό συμπληρώνει γνώσεις και βασίζεται πάνω σε ύλη και γνώσεις αντίστοιχου προπτυχιακού.
Μπορεί να μην έχεις ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες με έναν οικονομολόγο με το ίδιο μεταπτυχιακό,αλλά θα σου ανοίξει νέους ορίζοντες.Αυτό θα πρέπει να το θεωρείς δεδομένο.
Φίλος με MBA στα οικονομικά (μη σχετικό πτυχίο) εργάζεται στην Αγγλία πολλά χρόνια ως οικονομικός αναλυτής.
π.χ. το MSc του Aueb (http://www.mba.aueb.gr/index.php/applying-gr/requirements-gr)
από εκεί και πέρα να θυμάσαι πως τα οικονομικά (ήταν και) είναι το βασικό πτυχίο της Αγοράς... :)
Απλά θα πρέπει να είσαι σίγουρη ότι σου αρέσει ο συγκεκριμένος κλάδος.
Πολλοί απόφοιτοι διαφόρων τμημάτων είχαν δώσει κατάταξη για Οικονομικά Τμήματα (ΑΕΙ-ΤΕΙ)
Ο παλιός μου διευθυντής (στο Φροντιστήριο) είχε και πτυχίου οικονομολόγου.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Ιανουάριος 05, 2016, 05:50:50 μμ
Είναι μεγάλη η αποκάλυψη ότι το πτυχίο είναι ένα άχρηστο προσόν. Πιο σιγά όμως μην το πάρουν χαμπάρι όλοι. Γιατί θα καταρρεύσει το σύστημα.

Και εδώ λάθος κάνεις, "αγαθή" Αγαθή.
Το πτυχίο το καθιστά κάποιος άχρηστο προσόν με το να μην μετασχηματίσει τη γνώση που πήρε κατά τη διάρκεια των σπουδών του, σε κάτι χρήσιμο για την κοινωνία.
Επιλογή του καθενός είναι, απλώς δεν φταίει κάποιος άλλος για αυτή την επιλογή, προφανώς όχι το σύστημα.
Τώρα αν έχεις φτάσει προσωπικά στο σημείο να συνειδητοποιήσεις ότι το πτυχίο σου είναι άχρηστο, βεβαιώσου ότι έχεις κάνει τα σωστά βήματα και μην κατηγορείς κάποιον ότι δεν σε διορίζει.
Στο κάτω κάτω δε σου χρωστάει κανείς τίποτα.

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 05, 2016, 09:05:38 μμ
Διαστρεφεις την συζήτηση. Εσύ είπες ότι το πτυχίο είναι άχρηστο προσόν.
Επίσης, η γνώση που παίρνει ο καθένας μετασχηματιζεται σε κάτι χρήσιμο πρώτα για τον ίδιο και έπειτα για την κοινωνία. Η ανεργία στην Ελλάδα δεν είναι θέμα επιλογής. Δεν μιλάμε για όσους επιλέγουν να τρώνε τα λεφτά του μπαμπά και του παππού. Το χειρότερο είδος στασιμοτητας είναι να τρέχεις γύρω από την γνώση, λες και θα μπορέσεις ποτέ να αποκτήσεις αρκετή, μόνο και μόνο για να επιβιωσεις. Η εκπαίδευση πρέπει να είναι διαρκής αλλά λόγω εσωτερικοτητας όχι εξαναγκασμου. Το ότι ζούμε σε ένα σύστημα φτιαγμένο να μας καταναλώνει δεν είναι άλλοθι.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Ιανουάριος 06, 2016, 01:27:04 πμ
Έχουμε πλήρη σύγχυση εννοιών-θεσμών-πραγματικότητας.

1. Σπουδάζω γιατί ΓΟΥΣΤΑΡΩ το αντικείμενο των σπουδών μου. Γιατί είμαι δημιουργικός σε αυτό,γιατί μέσα απο αυτό γίνομαι καλύτερος και ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Δε σπουδάζω : ούτε για να κοκορεύομαι οτι έχω πτυχίο, ούτε για να με βολέψει κανας μπαρμπας στο δημόσιο...

2. Αν θέλουμε τη σύνδεση πτυχίου-διορισμού αυτό  σημαίνει ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ. Ο ΑΣΕΠ είτε συμφωνείς είτε όχι εχει ως σκοπό να αποσυνδέσει πτυχίο και διορισμό. Αρα όσο υπάρχει ασεπ δεν υπάρχει ο όρος "αδιόριστος εκπαιδευτικός" (θυμάστε τη Διαμαντοπουλου να το αναλύει;)

3.ΦΤΑΙΜΕ διότι ανεχτήκαμε τη συνύπαρξη ασεπ και ιδιότυπης επετηρίδας που βόλευε το κομματικό σύστημα να πουλάει ελπίδα διορισμού. Ή μόνο το ένα ή μόνο το άλλο.

Τέλος έχω βαρεθεί το "και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ" . Από τη μια να γκρινιάζουμε συνεχώς , ζητάμε τη συμπαράσταση των συναδέλφων μας στον "κοινό μας αγώνα" αλλά μόλις ρίξει το "τυράκι" ο κάθε Φιλης παρακαλάμε ως άλλοι κύνες να είμαστε η επόμενη εξαίρεση του κανόνα = δε μπα να κόψουν το λαιμό τους οι άλλοι, εγώ να διοριστώ...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pr0 στις Ιανουάριος 06, 2016, 10:45:24 πμ
Επετηρίδα σημαίνει απλότητα και προβλεψιμότητα. Λες στα 25 σου κάτι σα 'αν θέλω να πάω καθηγητής, με τους ρυθμούς που παίρνουν εκτιμώ ότι θα με πάρουν στα Χ μου χρόνια'. Άρα επιλέγω να πάω ή να μη πάω απ'τα 25 μου. Κανονίζω τη ζωή μου και μέχρι τα Χ μου χρόνια μπορεί να'χω απορρίψει ολότελα την εκπαίδευση. Χωρίς άγχος. Αλλιώς δίχως ένα σταθερό και προβλέψιμο σύστημα κανείς ενδιαφερόμενος δε μπορεί να κάνει μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Η εισαγωγή διάφορων 'αναδευτήρων' υποψηφίων, όπως διαγωνισμοί, εναλλασσόμενες φόρμουλες υπολογισμού 'μορίων', δικαστικές (και μάλιστα βάσιμες) προσφυγές, κάνουν κακό στη προβλεψιμότητα και κρατά τους ενδιαφερόμενους σε διαρκή εγρήγορση ή/και ένταση.

Το χειρότερο είναι να έχουμε αυτό που στα αμάξια λέγεται ως 'πολλαπλή εισαγωγή' και δεύτερο χειρότερο η λογική του 'λίγο απ όλα' (ειδικά όταν κάθε λίγο επανακαθορίζονται οι συντελεστές). Διότι δημιουργεί εύλογα παράπονα και προσφυγές.

Αλλά κι οι ενδιαφερόμενοι, πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν παρκάρουν 10000 αμάξια σε ένα πάρκιν των 50, είτε μιλούμε για στάση (αναπλ), είτε για στάθμευση (μονιμ). Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, γι'αυτό κι η εμπορευματική της αξία είναι υψηλή. Να το διαβάσετε ξανά, αργά αυτό. Προσοχή λοιπόν.

(Προς θεού μη παρεξηγηθώ ή μη θεωρηθεί πως απευθύνομαι σε κανέναν προσωπικά. Ειλικρινά δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση ή διάθεση. Καλά Φώτα κι είθε να φωτιστεί καλύτερα αυτή η χρονιά.)
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: e-mary στις Ιανουάριος 06, 2016, 11:01:50 πμ
Επετηρίδα σημαίνει απλότητα και προβλεψιμότητα. Λες στα 25 σου κάτι σα 'αν θέλω να πάω καθηγητής, με τους ρυθμούς που παίρνουν εκτιμώ ότι θα με πάρουν στα Χ μου χρόνια'. Άρα επιλέγω να πάω ή να μη πάω απ'τα 25 μου. Κανονίζω τη ζωή μου και μέχρι τα Χ μου χρόνια μπορεί να'χω απορρίψει ολότελα την εκπαίδευση. Χωρίς άγχος. Αλλιώς δίχως ένα σταθερό και προβλέψιμο σύστημα κανείς ενδιαφερόμενος δε μπορεί να κάνει μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Η εισαγωγή διάφορων 'αναδευτήρων' υποψηφίων, όπως διαγωνισμοί, εναλλασσόμενες φόρμουλες υπολογισμού 'μορίων', δικαστικές (και μάλιστα βάσιμες) προσφυγές, κάνουν κακό στη προβλεψιμότητα και κρατά τους ενδιαφερόμενους σε διαρκή εγρήγορση ή/και ένταση.

Το χειρότερο είναι να έχουμε αυτό που στα αμάξια λέγεται ως 'πολλαπλή εισαγωγή' και δεύτερο χειρότερο η λογική του 'λίγο απ όλα' (ειδικά όταν κάθε λίγο επανακαθορίζονται οι συντελεστές). Διότι δημιουργεί εύλογα παράπονα και προσφυγές.

Αλλά κι οι ενδιαφερόμενοι, πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν παρκάρουν 10000 αμάξια σε ένα πάρκιν των 50, είτε μιλούμε για στάση (αναπλ), είτε για στάθμευση (μονιμ). Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, γι'αυτό κι η εμπορευματική της αξία είναι υψηλή. Να το διαβάσετε ξανά, αργά αυτό. Προσοχή λοιπόν.

(Προς θεού μη παρεξηγηθώ ή μη θεωρηθεί πως απευθύνομαι σε κανέναν προσωπικά. Ειλικρινά δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση ή διάθεση. Καλά Φώτα κι είθε να φωτιστεί καλύτερα αυτή η χρονιά.)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 06, 2016, 12:23:39 μμ
Το συγκεκριμένο θέμα είχε ως ερώτηση και "παράπονο" το αν υπάρχουν στην ουσία επιλογές εφόσον στην εκπαίδευση τα πράγματα έχουν γίνει όπως έχουν γίνει. Η ανάλυση του γιατί έχουν γίνει όπως έχουν γίνει δεν αφορά σε αυτό το θέμα. Ωστόσο όταν ένα πρόβλημα γιγαντωνεται έτσι, τα βάζεις με το πρόβλημα. Όσο και να "ψηλωσουμε" εμείς το πρόβλημα δεν λύνεται. Τα επαρκή προσόντα του 30ρη σήμερα δεν θα είναι επαρκή σε 10 χρόνια. Δεν μιλάμε για μια ακαδημαϊκή καριέρα όλοι. Κάποιοι όταν σπουδαζαμε είχαμε το μυαλό μας στην τάξη. Οκ, δεν μας βγαίνει για τον α ή β λόγο. Τι εναλλακτικές έχουμε. Και από την άλλη, χωράει ολόκληρη ακαδημαϊκή καριέρα μέσα στην τάξη; Με  μεταπτυχιακά στα οικονομικά και διδακτορικό στη λογοτεχνία (υποθετικα) πως θα "χωρεσω" στην πρώτη δημοτικού να κάνω αγγλικά; Άρα αφήνουμε την εκπαίδευση και μιλάμε για κάτι άλλο. Αυτό το κάτι άλλο δεν υπάρχει για όλους ως επιλογή. Δεν μπορούν ή δεν είναι διατεθειμενοι όλοι να ξενιτευτουν ή να αφήσουν τον τόπο τους, την οικογένεια τους κτλ. Και εμείς οι μεγαλύτεροι επαναλαμβάνω χάσαμε αυτό που ο pr0 λέει προβλεψιμοτητα. Λυπάμαι για όσους δεν το γνώρισαν. Δεν είναι κατά ανάγκη κακό να υπάρχουν σταθερές. Ακόμη και ο Ασεπ κάθε δύο χρόνια (είτε συμφωνώ είτε όχι) ενειχε ένα κάποιο στοιχείο προβλεψιμοτητας. Ούτε καν αυτό δεν είχατε "την τύχη" να γνωρίσετε κάποιοι. Και νομίζετε ότι κρατάτε τις τυχες σας στα χέρια σας.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Marios 1980 στις Ιανουάριος 06, 2016, 12:48:27 μμ
Έχουμε κ λέμε
Παλιά είχαμε επετηρίδα, δεν μας άρεσε γιατί θέλαμε ως ευρωπαικό κράτος να γίνονται εκπαιδευτικοί "οι καλύτεροι". Φτιάξαμε τον ΑΣΕΠ, καλός-κακός αυτός ήταν, εν μέσω γιαουρτιών, ξύλου έξω από τα εξεταστικά κέντρα κλπ. Ακόμα κα αυτός ο ΑΣΕΠ , ΕΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΤΑΝ κσι διοριζόταν ΜΟΝΟ όποιος έγραφε θα είχε ένα νόημα
ΑΣΧΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ


Αλλά αντ αυτού  παρακάμψουμε τον ΑΣΕΠ, επινοήσαμε ένα κάρο ποσοστά 60%-40%, λίστες, 30μηνα, 24μηνα, πλασματικές βυσματικές ώρες απο ΠΔΣ, εκκλησιαστικά,  επιμορφωτικά "σεμινάρια" ειδικής αγωγής, "μεταπτυχιακά" Βουλγαρικα και Ιταλικά ειδικής αγωγής και μεταφορά προυπηρεσίας από τον πινακα γενικής στον πίνακα ειδικής!!!

Και πλέον έχουμε φτάσει πάλι στο σημείο, οι αναπληρωτές που είναι ψηλά στους τωρινούς πίνακες να απαιτούν να διοριστούν χωρίς διαγωνισμό ΑΣΕΠ.

Βεβαίως αυτοί που ειναι ψηλά στους πίνακες έχουν δουλέψει αλλά δεν δούλευαν τζάμπα. Το ότι κάποιος έτρεχε σε ένα κατσικοχώρι γιατι ύπολογίζε ότι η Ελλάδαρα είναι Ουγκάντα και ο νόμος της Διαμαντοπούλου τελικά δεν θα εφαρμοστεί και θα "τρουπώσει" από την προυπηρεσία χωρίς να χρειαστεί να ξαναγράψει ΑΣΕΠ δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να αναταμειφθεί!

Οι αναπληρωτές έτσι κ αλλιώς είναι από τους τυχερούς σε αυτή τη χώρα. Έχουν 25 ένσημα, και ένα πολύ καλό μισθό δεδομένου οτι αυτη τη στιγμή στην Ελλάδα ο βασικός ειναι 480 ευρώ. Ουσιαστικά δεν αξιολογούνται από κανένα και δεν υπάρχει περίπτωση να απολυθούν από κανένα και να μείνουν άνεργοι στη μέση της χρονιάς. Τα ωρομίσθια στα φροντιστηρια είναι 5 ευρώ- ίσως και παρακάτω- και οι εργοδότες βάζουν καμιά 10ρια ένσημα (στην καλή περίπτωση, στην κακή μπορεί και καθόλου) οπότε ουτε ΟΑΕΔ δεν παίρνουν οι "καθηγητές". 

Οπότε μετά από τόσα χρόνια και σε μία χώρα που πολιτικοί και πολίτες είναι σαφώς ανάξιοι να εφαρμόσουν οποιοδήποτε αξιοκρατικό σύστημα στην επιλογή εκπαιδευτικών, μάλλον η επετηρίδα είναι το μοναδικό μη διαβλητο σύστημα.

Αλλιώς, νεος ΑΣΕΠ 100% για όλους κ όποιος γράψει (το οποίο δεν πιστευω οτι θα γίνει ΠΟΤΕ σε αυτή τη χώρα)


Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: xenos στις Ιανουάριος 06, 2016, 03:14:40 μμ
Απλά...πολύ απλά.
Όταν χανεις το ονειρο σου ...ψαχνεις για άλλο.
Μαθαίνεις πως αυτα εχει η ζωή.
Μαθαινεις πως θα αισθανθείς καλύτερά αν αποδεχτεις οτι δεν εισαι μοναδικος.
Και το κυριοτερο....σταματάς να λειτουργεις  ως μίζερος στον μιζερο  μικρόκοσμο της μειοψηφιας (ευτυχως) των εκπαιδευτικων.

Τόσο απλά.
Αντε και καλη φώτιση μιας και σημερα ειναι των φωτων.
 

 
     
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: spiritus asper στις Ιανουάριος 06, 2016, 03:24:32 μμ
Η επετηριδα ηταν ιδιοφυους συλληψης συστημα διορισμου.Εμπαινες στα 25,περιμενες,σε πολλες ειδικοτητες δεκαετιες,και οταν διοριζοσουν ειχες ξεχασει οτι το σχολειο γραφεται με ει,αν ειχες ασχοληθει στο διαστημα της αναμονης με αλλα πραγματα.
Δικαιο συστημα ομως.Με τη σειρα.Οπου εχει εφαρμοστει γνωριζει μεγαλη επιτυχια.Στα μπακαλικα,στα συσσιτια,στο παλιο μου σπιτι οταν ειχαμε μια τουαλετα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 06, 2016, 03:31:02 μμ
Απλά...πολύ απλά.
Όταν χανεις το ονειρο σου ...ψαχνεις για άλλο.
Μαθαίνεις πως αυτα εχει η ζωή.
 
   
Χα χα. Για αυτό λέγονται όνειρα. Είναι μόνο για θέαση όχι για να τα ζεις.

" και κάθε αυγή που το σκοτάδι θα παλιωνει
Κι άλλη παράσταση στην πρόβα θα τελειώνει "
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: xenos στις Ιανουάριος 06, 2016, 03:50:13 μμ
Διορισμός
διορισμός
διορισμός
διορισμός.
Και ολοι επελεξαν τον κλαδο επειδη αγαπουν την εκπαιδευση.
 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 06, 2016, 04:33:35 μμ
Λάθος κατάλαβες. Εγώ συμφωνώ μαζί σου. Το καινούργιο μου όνειρο είναι να γίνω γιατρός. Απλά έχω δεχθεί ότι και αυτό θα παραμείνει όνειρο.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: xenos στις Ιανουάριος 06, 2016, 05:02:24 μμ
Του δημοσίου γιατρός;
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 06, 2016, 05:10:06 μμ
Σιγά μην περιμένω διορισμό από το δημόσιο. Χαζή είμαι;   ;D ;D ;D
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: xenos στις Ιανουάριος 06, 2016, 05:16:31 μμ
Σιγά μην περιμένω διορισμό από το δημόσιο. Χαζή είμαι;   ;D ;D ;D

Τα καλυτερα ευχομαι.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Ιανουάριος 06, 2016, 06:04:03 μμ
Επι του θέματος...τι επιλογές έχει ενας πτυχιούχος καθηγητικής σχολής....

1. ΑΔΕΙΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΟΥ (Κατ οίκον ή φροντιστηρίου) δηλαδή ΝΟΜΙΜΗ παράδοση μαθημάτων ως ελεύθερος επαγγελματίας.

2. Ετεροαπασχόληση - δεν είναι ντροπή και ιδίως για μερικούς που έγιναν εκπαιδευτικοί από σπόντα ελπίζοντας μόνο στο δημόσιο ίσως είναι και η καλύτερη επιλογή

3.Υπομονη.....ίσως ο κ.Φιλης να κανει"ΑΣΕΠ" για να δει ποιοι κουνανε καλύτερα τα κομματικά σημαιάκια...αλλά και πάλι επιτυχών να είσαι θα διοριστείς αν εχεις κομματικό γραμμάτιο στα χέρια....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Ιανουάριος 06, 2016, 06:50:02 μμ
Επι του θέματος...τι επιλογές έχει ενας πτυχιούχος καθηγητικής σχολής....

Να βρει δουλειά στο αντικείμενό του. Εκτός αν είναι της συνομοταξίας φιλολόγων και σια οποτε δεν έχει αντικειμενο. Σε αυτή την περίπτωση προτείνω κρέμασμα πτυχίου στον τοίχο, ειδικά αν είναι σχολής του 18 και πάνω και κόψιμο εισιτηρίου σε επισκέπτες.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Doriangr στις Ιανουάριος 07, 2016, 12:50:35 πμ
Oλοι αυτοί με τα εκατοντάδες μηνύματα σε φορουμ εκπαιδευτικών που βγαίνουν και ειρωνεύονται όσους θέλουν να μπουν στην εκπαίδευση τι ακριβώς είναι, μονιμάδες; είχαμε τα παλαιότερα χρόνια το φιλελεύθερο βολεμένο με τα έτοιμα γραφεία και μαγαζιά του μπαμπά, τώρα με την φιλελεύθερη προπαγάνδα των ΜΜΕ έχουμε και νέο φρούτο, τον φιλελεύθερο μόνιμο δημόσιο υπάλληλο που βγαίνει και πετάει ότι του παπαγαλίζουν τα κανάλια από την ασφάλεια της καβατζομένης θέσης του: τστστσ θέλετε και διορισμό, να βρείτε άλλη δουλειά, να επιμορφώνεστε, να παίρνατε άλλο πτυχίο κλπ.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Ιανουάριος 07, 2016, 10:04:50 πμ
Oλοι αυτοί με τα εκατοντάδες μηνύματα σε φορουμ εκπαιδευτικών που βγαίνουν και ειρωνεύονται όσους θέλουν να μπουν στην εκπαίδευση τι ακριβώς είναι, μονιμάδες; είχαμε τα παλαιότερα χρόνια το φιλελεύθερο βολεμένο με τα έτοιμα γραφεία και μαγαζιά του μπαμπά, τώρα με την φιλελεύθερη προπαγάνδα των ΜΜΕ έχουμε και νέο φρούτο, τον φιλελεύθερο μόνιμο δημόσιο υπάλληλο που βγαίνει και πετάει ότι του παπαγαλίζουν τα κανάλια από την ασφάλεια της καβατζομένης θέσης του: τστστσ θέλετε και διορισμό, να βρείτε άλλη δουλειά, να επιμορφώνεστε, να παίρνατε άλλο πτυχίο κλπ.

Όχι Dorian, δεν είμαι μονιμάς φιλελές. Δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα, όχι σαν εκπαιδευτικός, και παράλληλα είμαι διοριστέος του ΑΣΕΠ. Ναι από αυτούς που έχουν μείνει. ΔΙΟΡΙΣΤΕΟΣ, όχι επιτυχών. Πλέον βέβαια, αν έρθει κάποια στιγμή η ώρα θα κάνω στην άκρη να μπει κάποιος άλλος.
Κατηγορώ όσους κλαίγονται, και όσους παρουσιάζουν το πτυχίο τους ως το μαγικό φίλτρο που ξαφνικά τους δίνει όλα τα δικαιώματα για διορισμό και εργασία, λες και το ότι διάβασες εσύ στα 18 σου, υποχρεώνει εμένα να σε πληρώνω.
Αν αξίζεις, να διοριστείς.
Αν υπάρχει χώρος, να διοριστείς.
Αν θέλεις, περίμενε να διοριστείς.
Αλλά το να παραμένεις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας με μοναδικό επιχείρημα τον κόπο που έκανες να παπαγαλίσεις στο λύκειο, συγγνώμη αλλά δεν μου λέει τίποτα.

Κάνε το τεστ κι εσύ.... Πήγαινε σε μία συνέντευξη για αληθινή δουλεία και πες στον υπέυθυνο προσλήψεων ότι έχεις πτυχίο υψηλόβαθμης σχολής, την οποία ολοκλήρωσες με άριστα και άαα ναι ήσουν και απουσιολόγος στο Λύκειο.
Θα πεθάνει από τα γέλια κι εσύ θα αναρωτιέσαι γιατί έμεινες μόνη στο δωμάτιο.
Αν είσαι 22 ετών δικαιολογείσαι αλλά φαντάζομαι πως δεν μιλάμε για αυτούς εδώ.

Άντε γιατί γεμίσαμε ανθρώπους που "Λατρεύουν την εκπαίδευση". Ακούσαμε και το ανεκδιήγητο "μία ώρα σε τάξη = 2 με 3 ώρες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα".
Τέτοια λέτε παραέξω και μετά φταίει ο εργαζόμενος για το λιντσάρισμα.
Πόσοι από αυτούς που τα λένε όλα αυτά έχουν εργαστεί ΜΙΑ ΩΡΑ? Πόσοι από αυτούς έχουν ΕΝΑ ΕΝΣΗΜΟ.
Όχι δημοσίου φυσικά.
Ντροπή, είσαστε η αιτία που έχει μετατραπεί σε σούργελο όχι μόνο ένας κλάδος, αλλά μία ολόκληρη κατηγορία εργαζομένων.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Ιανουάριος 07, 2016, 12:53:54 μμ
Αυτός είναι ο κυριοτερος λόγος για τον οποίο τα όνειρα πρέπει να πραγματοποιουνται. Διαφορετικά μένουν απωθημένα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: xenos στις Ιανουάριος 07, 2016, 02:46:02 μμ

Κατηγορώ όσους κλαίγονται, και όσους παρουσιάζουν το πτυχίο τους ως το μαγικό φίλτρο που ξαφνικά τους δίνει όλα τα δικαιώματα για διορισμό και εργασία

Οι  μόνιμα κλαψουριζοντες ως  μωρες παρθένες ειναι οι εκπαιδευτικοί....λες και ειναι οι μοναδικοι κατοχοι πτυχιων.
Αν και πιστευω πως τουτη την απιστευτη μιζερια δεν εκφραζει την πλειοψηφια του κλαδου ..αλλα ενα μικρό κομματι   αμόρφωτων  ανθρώπων.     


 
 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Ιανουάριος 10, 2016, 05:51:49 μμ
Κλαψουρίζουν όσοι έχουν ταυτιστεί με τον όρο " αδιόριστος" . Από τη στιγμή που υπάρχει διαγωνισμός ο όρος αυτός έχει καταργηθεί!

Πάρτε το απόφαση : ή παίζετε το παιχνίδι τους και στήνεστε στην ουρά των διορισμών με τους δικούς τους όρους ( και κάνετε Ιώβια υπομονή) ή κάθεστε απέξω και δουλεύετε με τους όρους του ιδιωτικού τομέα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Ιανουάριος 10, 2016, 07:15:18 μμ
Πάρτε το απόφαση : ή παίζετε το παιχνίδι τους και στήνεστε στην ουρά των διορισμών με τους δικούς τους όρους ( και κάνετε Ιώβια υπομονή) ή κάθεστε απέξω και δουλεύετε με τους όρους του ιδιωτικού τομέα.
Τάγματα αναπλήρωσης!
 Στα τάγματα αυτά αναγκάζονται να εργαστούν αναπληρωτές σε βαρειές εργασίες υπό απάνθρωπες συνθήκες. Είναι μία από τις μεθόδους μείωσης προσωπικού που χρησιμοποιείται από τους υπουργούς, αφού οι περισσότεροι εργάτες εγκαταλείπουν πριν διοριστούν, πεθαίνουν χωρίς να πάρουν σύνταξη.
Το 2015 η κυβέρνηση επέβαλε ειδικό φόρο στους ανέργους με σκοπό την οικονομική κάθαρση  του κράτους. Όσοι δεν μπορούσαν να καταβάλλουν το φόρο υποχρεώνονται σε καταναγκαστική εργασία.
Τώρα έχουμε την επιλογή να αιτηθούμε την πρόσληψη στην ενισχυτική χωρίς να γνωρίζουμε τα μελλοντικά σχέδια της κυβέρνησης.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, πάλι θα πρέπει να περάσουμε από το '' ψυχολογικό'' τεστ.
Να αναρωτηθούμε αν αξίζει να κάνουμε 3η αίτηση για να αναπληρωτές, (ακόμη δεν αναρτήθηκαν οι πίνακες ωρομίσθιων), να περιμένουμε να βγουν τα αποτελέσματα και να δημοσιευτεί το ΦΕΚ για έναρξη μαθημάτων στις 20/1/2016 διάρκειας το πολύ 4 μηνών και 8-12-15 ώρες.
Αν τα καταφέρουμε θα πρέπει να κρατήσουμε και  τους μαθητές για να μη χάσουμε τα πολυπόθητα μόρια προϋπηρεσίας και τα χρήματα για καλοκαιρινές διακοπές γιατί κάπου τότε θα τα δώσουν!
Παράλληλα  θα τρέξουν και προγράμματα για ανέργους . http://www.newsbomb.gr/oikonomia/ergasia/story/658553/oaed-ola-ta-programmata-toy-2016-gia-toys-anergoys

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Ιανουάριος 10, 2016, 07:33:42 μμ
Έ όχι τάγματα αναπλήρωσης. Πληρώνονται και κυρίως επιθυμούν να πάνε.Υπάρχει και η λέξη όχι στο λεξιλόγιο.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Ιανουάριος 10, 2016, 09:24:04 μμ
Ταγματαναπληρωτές (κατά το ταγματασφαλίτες)  :P
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: greedo στις Ιανουάριος 10, 2016, 11:45:36 μμ
 Απάντηση στην αρχική ερώτηση του τόπικ: Αν το "όνειρο" γίνει "εφιάλτης" ψάχνεις να βρεις άλλη δουλειά, κατά προτίμηση καλύτερα αμοιβόμενη. (εννοείται θεωρητική η απάντηση).
 Στα της αιτίας του προβλήματος έχω να πω οτι το καλύτερο σύστημα διορισμών είναι η επετηρίδα με δραστική μείωση εισακτέων σε όλες τις σχολές που έχουν πρόβλημα, με ταυτόχρονη ανάπτυξη πρωτογενούς / δευτερογενούς τομέα και προσανατολισμό της νεολαίας σε αντίστοιχα επαγγέλματα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Ιανουάριος 11, 2016, 06:50:36 πμ
Νομίζω πως η απάντηση στο ερώτημα θα ήταν η πραγμάτωση της δια βίου μάθησης και η ευελιξία στην αγορά εργασίας.Τώρα για τα όνειρα που μένουν απωθημένα,αν δεν πραγματωθούν,θα πω με λύπη.....βρείτε νέα όνειρα.Η ζωή είναι.....Ας πω άδικη.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Ιανουάριος 11, 2016, 01:11:27 μμ
Απάντηση στην αρχική ερώτηση του τόπικ: Αν το "όνειρο" γίνει "εφιάλτης" ψάχνεις να βρεις άλλη δουλειά, κατά προτίμηση καλύτερα αμοιβόμενη. (εννοείται θεωρητική η απάντηση).
 Στα της αιτίας του προβλήματος έχω να πω οτι το καλύτερο σύστημα διορισμών είναι η επετηρίδα με δραστική μείωση εισακτέων σε όλες τις σχολές που έχουν πρόβλημα, με ταυτόχρονη ανάπτυξη πρωτογενούς / δευτερογενούς τομέα και προσανατολισμό της νεολαίας σε αντίστοιχα επαγγέλματα.


Συμφωνώ απόλυτα, αρκεί να υπάρξουν όλα αυτά τα....εφόσον και οι προϋποθέσεις που ανέφερες....επιπλέον θα πρόσθετα και δημιουργία στις λεγόμενες, κακώς, καθηγητικές σχολές μιας κατεύθυνσης ή ενός χρονικού διαστήματος με εξειδίκευση στα παιδαγωγικά, σε προπτυχιακό επίπεδο εννοείται, γι αυτούς που ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση...΄όσοι επιθυμούν διορισμό ή πρόσληψη στην εκπαίδευση ιδιωτική και δημόσια να έχουν υποχρεωτικά επιλέξει αυτήν την κατεύθυνση ή το προσόν αυτό...φυσικά και αυτό προϋποθέτει πανεπιστήμια που θα κάνουν πολλά σεμιναριακά μαθήματα με προσωπική επαφή φοιτητή και καθηγητή και συγγραφή εργασιών και όχι το σημερινό σύστημα των αμφιθεάτρων και της μετατροπής των πανεπιστημίων σε εξεταστικά κέντρα...αλλά αν όχι όλα ακόμη και τα περισσότερα από αυτά αγαπητέ Greedo,
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Ιανουάριος 11, 2016, 01:13:38 μμ
μοιάζουν ακατόρθωτα ή απαραγματοποίητα στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα....δοκίμασε να πεις πχ. ότι θα έχουμε δραστική μείωση των εισακτέων στις νομικές σχολές....θα ξεσηκωθούν και οι ΄πέτρες....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Ιανουάριος 11, 2016, 02:43:50 μμ
Έτσι είναι.Το status quo δύσκολα ανατρέπεται.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Φεβρουάριος 18, 2016, 06:52:03 μμ
 οι προσλήψεις αναπληρωτών πρέπει να έχουν ως ελάχιστο κριτήριο και προϋπόθεση τη συμμετοχή τους στους μέχρι τούδε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, δηλαδή το να βρίσκονται στην κατηγορία των εκπαιδευτικών οι οποίοι αξιολογήθηκαν από τους διαγωνισμούς και κρίθηκαν ότι μπορούν να διοριστούν».

και ύστερα ξύπνησε  ;D, ας είναι υπουργός μέχρι τότε και μετά βλέπουμε πως θα γίνουν οι προσλήψεις, αν κατάλαβα καλά θέλουν μια νέα μεταβατική περίοδο  αναπληρωτών στην οποία θα προηγηθούν όσοι έχουν μόρια ασεπ και ο υπόλοιποι θα βρεθούμε σε νέο πίνακα Β με μόρια .
Το μέχρι τούδε  πιστεύω πως θα γίνει από τούδε και στο εξής, προβλέπω πως θα βγουν  και φέτος άκυρες οι αιτήσεις αναπληρωτών, όλα θα τα αφήσουν για τον Ιούλιο για να αποφύγουν μαζικές παραιτήσεις,
Σε καμιά περίπτωση δεν θα καταφέρουν να τους  ικανοποιήσουν όλους και θα υπάρχουν προσφυγές.
Τώρα θα αρχίσουν να ονειρεύονται οι επιτυχόντες ασεπ πως θα βρουν δουλειά ως αναπληρωτές και οι υπόλοιποι θα βλέπουν εφιάλτες.
http://oneirokritis.org/tags/mathimatikos
http://oneirokritis.org/oneira/oneirokritis-daskalos
Να και κάτι αισιόδοξο
https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=5&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwidsMul4YHLAhXLhSwKHQu7CEMQFggxMAQ&url=http%3A%2F%2Fwww.xn--qxaefaepndrcyk.gr%2F%25CE%25B4%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25B3%25CF%258C%25CF%2582-%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582%2F&usg=AFQjCNEFwFhU4aiGJCXnv6jgEO0HvQkEnQ

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Φεβρουάριος 18, 2016, 07:32:18 μμ
Εγώ θέλω να ρωτήσω (αφελώς ) πώς απέκτησε μόρια προϋπηρεσίας (τουλάχιστον στην αρχή) ένας που δεν έχει επιτυχία στον ΑΣΕΠ ; Τον λυπήθηκαν τον "καημένο" και τον διορίσανε αναπληρωτή ; Ή δεν απαντήσανε στο τηλέφωνο οι δεκάδες από πάνω του στον πίνακα των ωρομισθίων και πήραν αυτόν; Αφελώς πάντα ....Να μη μιλήσουμε για την πάλαι ποτέ "αμαρτωλή" ΠΔΣ....

Για να αφήσουμε τα αστεία... Η επιτυχία στον ΑΣΕΠ πρέπει να αναβαθμίζει τη θέση του επιτυχόντα έναντι των μη επιτυχόντων. Οι επιτυχόντες αξιολογήθηκαν από το επίσημο αξιολογητικό μέσο του κράτους (είτε συμφωνεί κανείς με αυτό είτε όχι) και αυτό πρέπει να φαίνεται. Και πρέπει κάποτε οι "ύποπτες" προϋπηρεσίες να υποβαθμιστούν έστω σε σχέση με την επιτυχία στον ΑΣΕΠ.

Πρόταση : 2 μόρια για κάθε μήνα προυπηρεσίας  με ΑΣΕΠ , 1 χωρίς.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: evi06 στις Φεβρουάριος 19, 2016, 12:12:33 πμ
Εγώ θέλω να ρωτήσω (αφελώς ) πώς απέκτησε μόρια προϋπηρεσίας (τουλάχιστον στην αρχή) ένας που δεν έχει επιτυχία στον ΑΣΕΠ ; Τον λυπήθηκαν τον "καημένο" και τον διορίσανε αναπληρωτή ; Ή δεν απαντήσανε στο τηλέφωνο οι δεκάδες από πάνω του στον πίνακα των ωρομισθίων και πήραν αυτόν; Αφελώς πάντα ....Να μη μιλήσουμε για την πάλαι ποτέ "αμαρτωλή" ΠΔΣ....


μην κοιταμε μονο την δικη μας ειδικοτητα. υπηρχαν ειδικοτητες δευτεροβαθμιας, σιγουρα ΠΕ06, ΠΕ19-20, που σε εποχες ωρομισθιων ηταν περιοχες της Ελλαδας (Κυκλαδες, Δωδεκανησα, Δυτικη Μακεδονια πχ.) που προσλαμβαναν και απο τον πινακα μηδενικης. χωρις καμια "λαμογια" και πολλοι προτιμησαν αυτη την οδο και την περιπλανηση ως ωρομισθιοι στις εν λογω περιφερειες για να αποκτησουν προυπηρεσια.

αν δεν κανω λαθος (ας με διορθωσει καποιος) υπαρχουν ακομα ειδικοτητες δευτεροβαθμιας που φτανουν και στον πινακα αναπληρωτων μηδενικης για προσληψεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Έσπερος στις Φεβρουάριος 19, 2016, 07:22:07 πμ
Αυτη η καραμελα με τις καθηγητικες σχολες πρεπει να τελειωσει. Τι ειμαστε, αποφοιτοι τεχνικης εκπαιδευσης που εκπαιδευτηκαν να κανουν ενα πραγμα εμπειρικα; Για ονομα του θεου, επιστημονες ειμαστε! Και μαλιστα οι περισσοτεροι απο εμας σε επιστημες που για χρονια ηταν η κορωνιδα ολων των επιστημων και ειχαν αιγλη. Απο που κι ως που ο φιλολογος και ο φυσικος σπουδασαν θηριοδαμαστες και προπονητες πανελληνιων; Αυτη ηταν η ουσια της επιστημης μας; Αυτο δεν το λεω για να υποτιμησω την εκπαιδευση, το λεω γιατι πρεπει να αναβαθμισουμε το πως βλεπουμε το επαγγελμα μας. Εχουμε επιστημονικη εξειδικευση σε απαιτητικους τομεις, αλλα ταυτοχρονα ζουμε και σε μια απαιτητικη και μεταβαλλομενη αγορα εργασιας. Ο κοσμος γυρω μας κοιταζει να εξελιχθει επαγγελματικα, να φανει ανταγωνιστικος, κι εμεις φωναζουμε οτι ημασταν αριστοι στις πανελληνιες και οτι αξιολογηθηκαμε οταν πηραμε πτυχιο. Σε ποια δουλεια θα τα πεις αυτα και θα σε παρουν στα σοβαρα; Μακαρι να ηταν αλλιως η αγορα εργασιας, μακαρι να ειχαν αξια τα πτυχια, αλλα η κατασταση ειναι αλλιως. Εδω το διδακτορικο πλεον δεν σου εγγυαται οτι θα ασχοληθεις με την ερευνα, εμεις που παμε; Οσο φωναζουμε οτι μονο το πτυχιο μας και η παλαιοτητα του θα επρεπε να μας ανοιγει πορτες διαπλατα, υποβαθμιζουμε την αξια του, την αξια μας και την αξια του εκπαιδευτικου επαγγελματος, οποτε μη γελαμε που μας εχουν για καρπαζοεισπρακτορες.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Φεβρουάριος 19, 2016, 08:05:32 πμ
Επειδή είμαστε ο πιο νωθρος κλάδος,οι εκπαιδευτικοί γενικά,το όνειρο πάντα θα γίνεται εφιάλτης :P
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Φεβρουάριος 19, 2016, 11:42:33 πμ
Δυστυχώς το επάγγελμα του εκπαιδευτικού -εγώ θα μιλήσω συγκεκριμένα για τους φιλολόγους- έχει υποβαθμιστεί πολύ. Κατά κύριο λόγο, για μένα φταίει ότι κάθε χρόνο αυξάνονται όσοι έχουν πτυχίο από σχολές με επαγγελματικά δικαιώματα πε02. Ετσι, αυξάνεται και η ανεργία. Επίσης, θεωρώ ότι το πιο μεγάλο πρόβλημα το έχουν οι νέοι πτυχιούχοι που λόγω απειρίας δε τους δίνονται ευκαιρίες στα φροντιστήρια. Γνωρίζω έναν μόνο συμφοιτητή που εργάζεται 3 συνεχόμενα έτη στη σειρά, καθώς ο πατέρας του τον προώθησε με τις γνωριμίες που είχε σε μεγάλα φροντιστήρια του κέντρου στην Αθήνα και σε άλλες περιοχές. Λογικό θα μου πεις, διαμένουν και δίπλα από τη Μενεγακη 😜 ,τόσους θα ξέρουν. Τα προσόντα του: ένα πτυχίο με καλώς στα 5 χρόνια. Και από την άλλη, έχω συμφοιτητές με πτυχίο άριστα πάνω από 9 (που ξέρουμε ποσο δύσκολο είναι να βγάλεις 9 μέσο όρο στη φιλολογία Αθήνας) και με σεμινάρια και μεταπτυχιακό στα παιδαγωγικά και απορρίπτονται από τα φροντιστήρια λόγω έλλειψης γνωριμιών. Σαφώς, και προβλήματα έχουν και οι πιο μεγάλοι φιλόλογοι, δε λέω ότι δεν έχουν, έχουν όμως ένα πλεονέκτημα: την εμπειρία και το όνομα που έχουν αποκτήσει σε βάθος χρόνου. Πάντως, γενικά υπάρχουν πολλές αδικίες. Ας πούμε εγώ θεωρώ αδικία το να τελειώνει κάποιος την εργοθεραπεια, να μη γνωρίζει καλά την ελληνική γλώσσα (πρόσφατα με ρώτησε συμφοιτήτρια απόφοιτος τεχνικού λυκείου πώς γράφεται το ρήμα δίνω, και πώς η φράση εκ των προτέρων γιατί είναι δύσκολη και δε ξέρει) και να έχει πιο εύκολη αποκατάσταση ακόμη και με πτυχίο μετά από 5 χρόνια, με βαθμό 5-6,χωρις γνωσεις ξενων γλωσσων,και άλλοι άνθρωποι με πτυχίο, μεταπτυχιακά ακόμη και διδακτορικά, να είναι άνεργοι ή να ημιαπασχολουνται😔.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Φεβρουάριος 26, 2016, 11:59:23 πμ
Κατά κύριο λόγο, για μένα φταίει ότι κάθε χρόνο αυξάνονται όσοι έχουν πτυχίο από σχολές με επαγγελματικά δικαιώματα πε02. Ετσι, αυξάνεται και η ανεργία.

Κάνεις λάθος εδώ. Ίσα ίσα που πρέπει να δίνεται η ευκαιρία σε όλους να μπορέσουν να σπουδάσουν, να μορφωθούν και να αποκτήσουν γνώσεις πάνω σε ό,τι τους ενδιαφέρει.
Το ότι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας για όλους δεν σημαίνει ότι πρέπει να περιορίσουμε τον αριθμό αυτών που κατέχουν τη γνώση και είναι ικανοί να προσφέρουν αυτήν ακριβώς την εργασία.
Και τότε τι θα γίνει? Θα έχουμε πολλούς, χαμηλής εκπαίδευσης και μόρφωσης ανθρώπους να κάνουν τι? Να αυξάνουν την ανεργία σε άλλους κλάδους (βλέπε εργάτες, υπάλληλοι εστίασης, σερβιτόροι κτλ), το οποίο εν συνεχεία θα οδηγήσει που ακριβώς?
Να εκτελούμε τους ανέργους σε καμιά πλατεία ή να τους εξορίζουμε, προσπαθώντας να μειώσουμε ή ακόμα να εξαλείψουμε την ανεργία?
Το θέμα δεν είναι να περιορίσουμε την πρόσβαση. Το πρόβλημα λύνεται με την παραγωγική δημιουργία ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ, όχι με ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ενός κλάδου.

Να μην βλέπουμε το πρόβλημα από τη λάθος μεριά, και κυρίως να μπορούμε να εστιάσουμε στο τι πραγματικά φταίει.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Φεβρουάριος 26, 2016, 03:18:33 μμ
Κάνεις λάθος εδώ. Ίσα ίσα που πρέπει να δίνεται η ευκαιρία σε όλους να μπορέσουν να σπουδάσουν, να μορφωθούν και να αποκτήσουν γνώσεις πάνω σε ό,τι τους ενδιαφέρει.
Το ότι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας για όλους δεν σημαίνει ότι πρέπει να περιορίσουμε τον αριθμό αυτών που κατέχουν τη γνώση και είναι ικανοί να προσφέρουν αυτήν ακριβώς την εργασία.
Και τότε τι θα γίνει? Θα έχουμε πολλούς, χαμηλής εκπαίδευσης και μόρφωσης ανθρώπους να κάνουν τι? Να αυξάνουν την ανεργία σε άλλους κλάδους (βλέπε εργάτες, υπάλληλοι εστίασης, σερβιτόροι κτλ), το οποίο εν συνεχεία θα οδηγήσει που ακριβώς?
Να εκτελούμε τους ανέργους σε καμιά πλατεία ή να τους εξορίζουμε, προσπαθώντας να μειώσουμε ή ακόμα να εξαλείψουμε την ανεργία?
Το θέμα δεν είναι να περιορίσουμε την πρόσβαση. Το πρόβλημα λύνεται με την παραγωγική δημιουργία ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ, όχι με ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ενός κλάδου.

Να μην βλέπουμε το πρόβλημα από τη λάθος μεριά, και κυρίως να μπορούμε να εστιάσουμε στο τι πραγματικά φταίει.


Δηλαδή το πλήθος των αποφοίτων των σχολών που αναφέρουμε υπάρχει δυνατότητα στα οικονομικά μεγέθη αυτής της χώρας να απορροφηθούν;;; Κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο, διότι αυθαίρετε ποτέ κανείς δεν υπολόγισε σε μακροπρόθεσμο επίπεδο σε αυτήν την χώρα, πόσους αντέχει η αγορά εργασίας στον κάθε κλάδο...αυτό το οποίο λες εσύ είναι να προσαρμοστεί η αγορά στο χάος που έχει δημιουργηθεί τόσοα χρόνια με την παραγωγή ενός τεραστίου όγκου πτυχιούχων σε επιστήμες όπως φιλολογία, μαθηματικά κλπ...υπάρχει ένα ςπλήθος σχολών που αποδίδουν στην κοινωνία τέτοιυς αριθμούς πτυχιούχων που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορέσουν να απορροφηθούν...συμφωνείς με την ύπαρξη τόσων αει και τει στα πιο πιθανά και απίθανα μέρη της χώρας αυτής;;;Κάθε πόλη και αει κάθε χωριό και τει...για να πούμε κάτι γνωστό σε όλους μας...και φυσικά αυτό δεν έχει να κάνει με την κρίση...η αγορά εργασίας έχει συγκεκριμένες αντοχές και όρια...που δεν αντιστοιχούν στο πλήθος των πτυχιούχων...το οποίο σου επαναλαμβάνω δημιουργήθηκε με το πέρασμα του χρόνου κατά τρόπο ανεξέλεγκτο...τώρα είναι πλέον αργά...Επιπλέον δεν αντιλαμβάνομαι την νοοτροπία που μας οδήγησε ως εδώ...όποιος δεν σπουδάζει σε αει γίνεται σερβιτόρος;;;;Υπάρχουν πολλών ειδών σπουδες...τεχνικές κλπ...τις οποίες τις περιφρονούμε...πιστεύεις ότι όλοι μπορούν να σπουδάζουν και να δουλεύουν σε εργασίες του τριτογενή τομέα;;;Δνε γίνεται όλα τα μέλη μιας κοινωνίας να κάνουν σπουδές επιπέδου αει και μετά να λέμε γιατί η αγορά εργασίας δεν μπορεί να τους απορροφήσει....μια αγορά εργασίας χρειάζεται εργαζόμενους και στον πρωτογενή και στον δευτερογενή τομέα...η ταύτιση της μόρφωσης με το πτυχίο αει είναι αντίληψη νεοελληνική που δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου...μπορεί να είσαι τεχνίτης αλλά ταυτοχρόνως να γνωρίζεις μουσική, να διαβάζεις λογοτεχνία κλπ...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Φεβρουάριος 26, 2016, 08:09:41 μμ

Δηλαδή το πλήθος των αποφοίτων των σχολών που αναφέρουμε υπάρχει δυνατότητα στα οικονομικά μεγέθη αυτής της χώρας να απορροφηθούν;;; Κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο, διότι αυθαίρετε ποτέ κανείς δεν υπολόγισε σε μακροπρόθεσμο επίπεδο σε αυτήν την χώρα, πόσους αντέχει η αγορά εργασίας στον κάθε κλάδο...αυτό το οποίο λες εσύ είναι να προσαρμοστεί η αγορά στο χάος που έχει δημιουργηθεί τόσοα χρόνια με την παραγωγή ενός τεραστίου όγκου πτυχιούχων σε επιστήμες όπως φιλολογία, μαθηματικά κλπ...υπάρχει ένα ςπλήθος σχολών που αποδίδουν στην κοινωνία τέτοιυς αριθμούς πτυχιούχων που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορέσουν να απορροφηθούν...συμφωνείς με την ύπαρξη τόσων αει και τει στα πιο πιθανά και απίθανα μέρη της χώρας αυτής;;;Κάθε πόλη και αει κάθε χωριό και τει...για να πούμε κάτι γνωστό σε όλους μας...και φυσικά αυτό δεν έχει να κάνει με την κρίση...η αγορά εργασίας έχει συγκεκριμένες αντοχές και όρια...που δεν αντιστοιχούν στο πλήθος των πτυχιούχων...το οποίο σου επαναλαμβάνω δημιουργήθηκε με το πέρασμα του χρόνου κατά τρόπο ανεξέλεγκτο...τώρα είναι πλέον αργά...Επιπλέον δεν αντιλαμβάνομαι την νοοτροπία που μας οδήγησε ως εδώ...όποιος δεν σπουδάζει σε αει γίνεται σερβιτόρος;;;;Υπάρχουν πολλών ειδών σπουδες...τεχνικές κλπ...τις οποίες τις περιφρονούμε...πιστεύεις ότι όλοι μπορούν να σπουδάζουν και να δουλεύουν σε εργασίες του τριτογενή τομέα;;;Δνε γίνεται όλα τα μέλη μιας κοινωνίας να κάνουν σπουδές επιπέδου αει και μετά να λέμε γιατί η αγορά εργασίας δεν μπορεί να τους απορροφήσει....μια αγορά εργασίας χρειάζεται εργαζόμενους και στον πρωτογενή και στον δευτερογενή τομέα...η ταύτιση της μόρφωσης με το πτυχίο αει είναι αντίληψη νεοελληνική που δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου...μπορεί να είσαι τεχνίτης αλλά ταυτοχρόνως να γνωρίζεις μουσική, να διαβάζεις λογοτεχνία κλπ...

Δηλαδή κάποιος θα έχει δικαιώμα να σπουδάσει μόνο αν υπάρχουν θέσεις εργασίας στον κλάδο του.
Με αυτή τη λογική και με δεδομένο ότι υπάρχουν ελάχιστες θέσης υψηλής εξιδείκευσης στην χώρα, δεν θα έπρεπε να σπουδάσει το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων της χώρας.
Εγώ λέω το αυτονόητο, ότι αν κάποιος θέλει να σπουδάσει να μπορεί να το κάνει, και μάλιστα στο αντικείμενο που τον ενδιαφέρει.
1000 φορές 1.000.000 άνεργοι επιστήμονες, παρά 1.000.000 άνεργοι χαμηλής μόρφωσης...
Και από τη μεριά της χώρας - εργοδότη, 1000 φορές να έχω να διαλέξω 100 υπαλλήλους ανάμεσα σε 1.000.000 επιστήμονες, αντί να έχω 100 επιστήμονες που θα μου καλύψουν τις θέσεις θέλω δεν θέλω γιατί δεν έχω άλλους.
Τώρα με βάση ό,τι έχει συζητηθεί και σε προηγούμενα post, το ότι όλοι θέλουν να απασχοληθούν στο δημόσιο, είναι άλλο καπέλο. Φυσικά και δεν υπάρχει χώρος για όλους.
Σημαίνει αυτό ότι πρέπει να κόψουμε τον αριθμό φοιτητών?
Να περιορίσουμε την μόρφωση του καθενός με γνώμονα τις θέσεις εργασίας;
Γιατί; Για να είναι τα πράγματα πιο εύκολα για ποιους; Εγώ δεν θέλω να διοριστώ. Δεν μπορώ να σπουδάσω φιλοσοφία ή ό,τι άλλο επειδή μου αρέσει δηλαδή;
Επειδή ΕΣΥ θα έχεις περισσότερο ανταγωνισμό;
Ο αριθμός των διαθέσιμων επιλογών καθορίζει την ελευθερία στη ζωή μας, όσο τον περιορίζουμε τόσο περιορίζουμε την ελευθερία μας.
Διαφωνείς σε αυτό?
Πού ακριβώς μπερδέυεσαι?

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Φεβρουάριος 26, 2016, 10:47:45 μμ
Θεωρώ ότι πρέπει να μειωθουν οι εισακτεοι σε σχολές που οδηγούν σε κορεσμένα επαγγέλματα όπως στις φιλολογικές,στις παιδαγωγικές κοκ. Το να μη σπουδάζει κάποιος σε τέτοιες σχολές δεν τον κάνει εργάτη. Στον αντίποδα, υπάρχουν σχολές με πολύ μικρο αριθμό εισακτεων πχ λογοθεραπεία (δύο μόλις τμήματα σε όλη τη χώρα) ,εργοθεραπεια (ένα τμήμα μόνο) ναυπηγικη (ενα τμημα στο εμπ και αλλο ενα στο τει Αθηνας) και πολυ καλη επαγγελματικη αποκατασταση (για τους ναυπηγους δεν ειμαι 100% σιγουρη αλλα οσους ξερω εγω αποφοιτους εμπ εργαζονται κανονικα).Εκει ας αυξηθουν οι εισακτεοι.Τα παραδειγματα ειναι ενδεικτικα.Απαραιτητος ειναι ο επαγγελματικος προσανατολισμός στους μαθητές και στις τρεις τάξεις του λυκείου (ειδικά στην τελευταία) κατά τη γνώμη μου. Επειδή είμαι παθουσα 😞 για αυτό έχω αυτή την άποψη. Δεν είναι και ότι καλύτερο να έχεις πάρει ήδη ένα πτυχίο (φιλολογία) έχω τελειώσει να υποαπασχολεισαι με μαθήματα και να ξαναδινεις πανελλήνιες μετά από 6 χρόνια από την πρώτη φορά που έδωσες για να περάσεις σε δεύτερη σχολή με πολύ καλές προοπτικές και εδώ και έξω και να ξαναδιαβαζεις πάλι για να πάρεις πτυχίο. Και δεν είμαι η μόνη, συνάντησα και άλλη φιλόλογο που κάνει ακριβώς το ίδιο με μένα και είμαστε στην ίδια σχολή. Οπως επίσης και άλλοι πρώην συμφοιτητες μου κάνουν το ίδιο,δεύτερο πτυχίο εννοώ. Επιπλέον, υπάρχουν σαφώς και άλλες αδικίες (φιλόλογοι για παράδειγμα με πτυχίο και μεταπτυχιακό με  άριστα,σεμινάρια, ξενες γλώσσες και άνεργοι ή υποαπασχολουμενοι και πόσοι άλλοι πτυχιούχοι).Παράλληλα, προσωπικά θεωρώ ότι γενικά στην εκπαίδευση υπάρχουν αντιφατικές καταστάσεις. Δε θα μιλήσω για βυσματικες προυπηρεσιες και διορισμούς χώρις ασεπ (δεν έχω στοιχεία προσωπικά για να αναφερθω σε τέτοιες περιπτωσεις) ,αλλά ας πάρουμε ένα παράδειγμα:  στο παρελθόν όταν γίνονταν διορισμοί ήταν πιο εύκολο για κάποιον με πτυχίο φυσικοθεραπειας (4 έτη σπουδών) και παιδαγωγική επάρκεια (1 έτος σπουδών -ετήσιο πρόγραμμα σε κάποιο πανεπιστήμιο) και με επιτυχια ασεπ (βαθμο γυρω στο 65+ πανω)να διοριστεί ως καθηγητής σε τεχνικό λύκειο στα επαγγέλματα υγείας, σε σχέση με κάποιο φιλόλογο ας πούμε. Ο φιλόλογος έπρεπε να έχει πτυχίο (4 έτη σπουδών) με μεγάλη βαθμολογία ασεπ (αν δεν είχε άλλο τρόπο να μπει στο δημόσιο σχολείο - όταν λέω μεγάλη βαθμολογία εννοώ σε σημείο που και το ένα δέκατο στη βαθμολογία ασεπ αντιστοιχεί σε πολλές θέσεις - άτομα) ,μεγάλο βαθμό πτυχίου ,μεταπτυχιακό, άριστη γνώση ξένης γλώσσας (τα τρία τελευταία βοηθούν στην ενδυνάμωση των συνολικών μορίων που συγκεντρώνει ο υποψήφιος) και εάν είχε και παιδιά (ακόμη καλύτερα για τον ίδιον).Ο λόγος:  είναι άπειροι οι φιλόλογοι. Και για αυτό ευθύνεται η έλλειψη προγραμματισμου και σχεδιασμου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά. 22 τμήματα με επαγγελματικά δικαιώματα πε02 (φιλόλογοι) υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα... τα συμπεράσματα δικά σας.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Φεβρουάριος 27, 2016, 09:54:27 πμ
Όχι pink, δεν συμφωνώ καθόλου.
Ο αριθμός δεν πρέπει να περιοριστεί. Το αντίθετο μάλιστα, η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θεωρώ ότι πρέπει να είναι ελεύθερη.
Όποιος θέλει να αποκτήσει γνώσεις να μπορεί να το κάνει. Τι θα πει ότι δεν υπάρχουν θέσεις στην εκπαίδευση για φιλολόγους?
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν θέσεις υψηλής εξιδείκευσης. Αυτές ακριβώς πρέπει να δημιουργήσουμε, και όχι απαραίτητα στην εκπαίδευση.
Τώρα το ότι εσύ έχεις προγραμματίσει τη ζωή σου γύρω από την εργασία στο δημόσιο είναι ένα προσωπικό σου πρόβλημα το οποίο καλείσαι να λύσεις.
Η λύση θα έρθει μέσα από την απάντηση που θα δώσεις στο ερώτημα του θέματος του μίτου.
Η λύση αγαπητή δεν είναι να περιοριστεί ο ανταγωνισμός σου. Είπα και παραπάνω ότι ο ανταγωνισμός μόνο καλό θα κάνει. Αν διαλέξω 100 καθηγητές από 100.000 υποψηφίους μου δίνει πολύ καλύτερες πιθανότητες να έχω τους ικανότερους να διδάξουν τα παιδιά μου. Αυτόματα αυτό σημαίνει ότι πολλοί δεν θα απασχοληθούν τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι.
Αν περιορίσω των αριθμο των εισακτέων στους 100 άντε 200, σημαίνει πως αναγκαστικά θα προσλάβω και λιγότερο ικανούς.
Πρέπει να κοπεί η πρόσβασή των πλεοναζόντων στην μόρφωση επάνω σε όποιο αντικείμενο?

Μήπως τελικά όποιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό να κάνει κάτι άλλο?
Κουραστήκαμε να διαβάζουμε ότι η Χ ειδικότητα πήρε πιο εύκολα πτυχίο και πόσο αδικημένοι είναι κάποιοι άλλοι που διάβασαν στα ΕΦΗΒΙΚΑ τους χρόνια. ΚΤΛ ΚΤΛ ΚΤΛ..... Κ Α Τ Α Ν Τ Ι Α. Φτάνει πια.
Είπαμε, τα έχουμε γράψει και σε προηγούμενες αναρτήσεις.

Να καταλαβαίνουμε φίλη μου τι λέμε.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Φεβρουάριος 27, 2016, 10:55:52 πμ
Στην Ελλάδα έχουμε από τα μεγαλύτερα ποσοστά εισαγωγής αποφοίτων λυκείων σε ΑΕΙ/ΤΕΙ, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές και μη χώρες. Από την άλλη έχουμε εδώ και πολλά χρόνια πολύ μικρή απορρόφηση των πτυχιούχων στην αγορά εργασίας. Ειδικά σε σχολές που δημιουργούν και εκπαιδευτικούς (δεν είναι όλες αποκλειστικά "καθηγητικές" σχολές, π.χ. των θετικών επιστημών και οι πολυτεχνικές δεν είναι μόνο για εκπαιδευτικούς) ο κορεσμός είναι πολύ μεγάλος, ενώ ο αριθμός εισακτέων υπερμεγέθης για τα δεδομένα. Οπότε, απαιτείται σταδιακή μείωση εισακτέων σε πολλές τέτοιες σχολές, ακόμα κι αν αυξηθούν οι προσλήψεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Φεβρουάριος 27, 2016, 12:41:33 μμ
Στην Ελλάδα έχουμε από τα μεγαλύτερα ποσοστά εισαγωγής αποφοίτων λυκείων σε ΑΕΙ/ΤΕΙ, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές και μη χώρες. Από την άλλη έχουμε εδώ και πολλά χρόνια πολύ μικρή απορρόφηση των πτυχιούχων στην αγορά εργασίας. Ειδικά σε σχολές που δημιουργούν και εκπαιδευτικούς (δεν είναι όλες αποκλειστικά "καθηγητικές" σχολές, π.χ. των θετικών επιστημών και οι πολυτεχνικές δεν είναι μόνο για εκπαιδευτικούς) ο κορεσμός είναι πολύ μεγάλος, ενώ ο αριθμός εισακτέων υπερμεγέθης για τα δεδομένα. Οπότε, απαιτείται σταδιακή μείωση εισακτέων σε πολλές τέτοιες σχολές, ακόμα κι αν αυξηθούν οι προσλήψεις.

Και ξαναλέω, ΟΧΙ, επειδή δεν έχω τι να τους κάνω, δεν θα μειώσω τον αριθμό τους.
Μακάρι ΟΛΟΣ ο πληθυσμός να μπορούσε να λάβει πανεπιστημιακή μόρφωση.
ΟΛΟΣ Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ.
Το ότι θα είμαι άνεργος ή δεν θα υπάρχουν θέσεις εργασίας σημαίνει ότι δεν πρέπει να μορφωθώ?
Δεν καταλαβαίνω τη σύνδεση που κάνει η πλειοψηφία εδώ μέσα.
Ο μορφωμένος άνεργος είναι εν δυνάμει εξιδεικευμένος εργαζόμενος
Ο αμόρφωτος, άνεργος ή μη δεν έχει κάτι άλλο να κάνει.

Και μην αρχίσετε πάλι τις χαζομάρες για τεχνικές σχολές κτλ. ΠΡΟΦΑΝΩΣ αν κάποιος το επιλέξει να πάει, αλλά όχι να κόβουμε τη δυνατότητα πανεπιστημιακής μόρφωσης επειδή κάποιοι δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό, και θέλουν να είναι οι μόνοι με πτυχίο καθώς μόνο έτσι διατηρούν ελπίδες επιβίωσης.

Έλεος πια με το βόλεμα του καθενος και τα βλακώδη επιχειρήματα που αναπτύσσουμε.

Να μη σπουδάσει λέει ο άλλος γιατί έχουμε κορεσμό στην ειδικότητα.....
Ό,τι νάναι.....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: founes στις Φεβρουάριος 27, 2016, 01:09:22 μμ
Μακάρι όλοι να μπορούσαμε να πετάξουμε αεροπλάνο. Μπορούμε όμως;
Έχουμε τις δυνατότητες και τις ικανότητες; Εγώ δε μπορώ  :)

Διαφωνώ στο να μπαίνουν όλοι στα πανεπιστήμια. Δεν κάνουν όλοι για επιστήμονες
ούτε όλοι για τεχνικοί. Ο καθένας εκεί που του αντιστοιχεί και του αναλογεί.

Δηλαδή στο εξωτερικό όπου η μερίδα του λέοντος προσανατολίζεται και κατευθύνεται στην
επαγγελματική εκπαίδευση είναι χαζοί και εμείς είμαστε οι έξυπνοι που μπορούμε να σπουδάσουμε
σε πανεπιστήμια με βαθμούς εισαγωγής κάτω από τη βάση; Μετά υποθέτω δεν είναι παράδοξο
το γεγονός του υπερκορεσμού σε αποφοίτους πανεπιστημιακών σχολών.

Από την άλλη, στη σημερινή κοινωνία της οικονομικής κρίσης φτάσαμε στο σημείο ειτε κάποιος
σπουδάζει είτε όχι να έχει παρόμοιες προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης. Δηλαδή
ελάχιστες ως μηδαμινές. Οπότε δε ξέρω πόσο νόημα έχει για τη δικιά μας κοινωνία αυτή η συζήτηση.
Ίσως θα έπρεπε να ρωτάμε τους ξένους σε ποιες σχολές έχουν ελλείψεις για να σπουδάζουμε το
αντίστοιχο αντικείμενο και να βρίσκουμε δουλειά όταν μεταναστεύουμε.

Είπα να πω μερικές σκέψεις... Πάντα φιλικά και χωρίς διάθεση για διαξιφισμούς.  :)

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Φεβρουάριος 27, 2016, 01:40:11 μμ
Ρε συ founes.....
Εννοείται πως όλοι ΔΕΝ κάνουν για ΟΛΑ.
Κάποιος που θέλει όμως, είναι δυνατόν να μην του επιτρέπουμε λόγω κορεσμού?
Το αν μπορεί ή όχι θα εξεταστεί κατά το ξεκίνημα και κατά την πορεία των σπουδών.
Τη δυνατότητα να μπορέσει να σπουδάσει υπερασπίζομαι, αν θέλει και εφόσον μπορεί.
Απλά δεν δέχομαι η δυνατότητα αυτή ακριβώς να αφαιρείται λόγω κορεσμού. Δέχομαι ότι δεν θα μπορεί λόγω προσωπικών ικανοτήτων ή έλλειψη αυτών.....
Η τριτοβάθμια πρέπει να είναι ανοιχτή σε όλους όσοι θέλουν και προφανώς μπορούν.
Που μπερδεύεται ο κόσμος δεν καταλαβαίνω.

Εσύ και άλλοι από πάνω λέτε ότι ιδανικά θα πρέπει να έχουμε όσους πτυχιούχους μπορούμε να απορροφήσουμε και μόνο.
Εγώ λέω ότι ιδανικά ΟΛΟΙ θα πρέπει να μπορούν να έχουν την ανώτερη μόρφωση σε όποιο αντικείμενο θέλουν και μπορούν να ανταπεξέλθουν.
Εσείς υποστηρίζετε ότι κάποιοι κάνουν για άλλου είδους εκπαίδευση και εργασίες.
Πειράζει να έχουμε μορφωμένους τεχνιτες, σερβιτορους, υδραυλικούς και ό,τι άλλο?
Πειράζει να έχει πτυχιο πολυτεχνείου ο υδραυλικός που θα έρθει να μου αλλάξει τη βρύση? Αν αυτό έχει επιλέξει να κάνει?
Υπάρχει κάτι κακό σε αυτό, απλά γιατί στουπώσαμε από ανθρώπους που λατρεύουν την εκπαίδευση?
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Φεβρουάριος 27, 2016, 03:15:39 μμ
Αν οι βάσεις των σχολών ήταν αυτές που θα έπρεπε να είναι, να δούμε πόσοι θα περνούσαν μετά. Τα περί ελεύθερης πρόσβασης στα παν/μια δεν τα εκλαμβάνω σοβαρά, γιατί σημασία έχει και να μπορεί να σπουδάσει κάποιος - όπως προαναφέρθηκε - δηλαδή να έχει το κατάλληλο γνωστικό υπόβαθρο και την κατάλληλη νοητική ικανότητα να σπουδάσει κάτι συγκεκριμένο.
Αυτό που έχει σημασία είναι να αρθούν οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, ώστε να μην επηρεάζει το οικονομικό επίπεδο την πρόσβαση κάποιου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο ικανότερος να σπουδάζει.

Επαναλαμβάνω, το ποσοστό πρόσβασης στη χώρα είναι υψηλότερο από το μέσο όρο και δημιουργεί στρεβλώσεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Φεβρουάριος 27, 2016, 03:27:15 μμ
Αν οι βάσεις των σχολών ήταν αυτές που θα έπρεπε να είναι, να δούμε πόσοι θα περνούσαν μετά. Τα περί ελεύθερης πρόσβασης στα παν/μια δεν τα εκλαμβάνω σοβαρά, γιατί σημασία έχει και να μπορεί να σπουδάσει κάποιος - όπως προαναφέρθηκε - δηλαδή να έχει το κατάλληλο γνωστικό υπόβαθρο και την κατάλληλη νοητική ικανότητα να σπουδάσει κάτι συγκεκριμένο.
Αυτό που έχει σημασία είναι να αρθούν οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, ώστε να μην επηρεάζει το οικονομικό επίπεδο την πρόσβαση κάποιου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο ικανότερος να σπουδάζει.

Επαναλαμβάνω, το ποσοστό πρόσβασης στη χώρα είναι υψηλότερο από το μέσο όρο και δημιουργεί στρεβλώσεις.

Και ξαναλέω, ας πανε οι βάσεις όπου χρειάζεται να πάνε ώστε να διασφαλιστεί αυτό που πρέπει.
Ποιο είναι αυτό?
Να βεβαιωθεί ο εξεταστής ότι ο εξεταζόμενος είναι ικανός να ανταπεξέλθει στις σπουδές του.
Με κανένα τρόπο δεν θα πρέπει να προσδιορίζονται οι βάσεις ανάλογα με τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας.

Και ξαναρωτώ : Που μπερδεύεσαι και το χάνεις;
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Φεβρουάριος 27, 2016, 05:35:20 μμ
 Κατά τη Διαμάντω πρέπει να υπάρχει ευελιξία εργασιακή. Π.χ.Δικηγόρος να βγάζει φωτοτυπίες. Το είδα ιδίοις όμμασι.Πώς σας φαίνεται αν αυτό ήταν το παιδί σας;Και αν το αίτιο ήταν πως οι απόφοιτοι νομικής αυξάνονται συνεχώς σαν μαρούλια.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Φεβρουάριος 27, 2016, 06:26:19 μμ
Anemona, αυτό που θέλω να πω είναι μακάρι ο πιο αμόρφωτος άνθρωπος της χώρας να είχε τελειώσει νομική.
Ακόμα και παιδί μου να ήταν και ας ήταν για σφραγίδες.
Σε καμία περίπτωση δεν φταίει η πληθώρα δικηγόρων για την ανεργία. Φταίει η έλλειψη θεσεων εργασίας. Να ξεχωρίζουμε κάποια πράγματα.
Προτιμώ να βαράει σφραγίδες ο πτυχιούχος παρά ο απόφοιτος δημοτικού, με την έννοια ότι ο κόσμος μας και η χώρα θα ηταν σε πολύ καλύτερη μοίρα αν ο πιο αμόρφωτος πολιτης έχει πανεπιστημιακή μόρφωση.
Ελπίζω να γίνομαι επιτέλους κατανοητός.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Φεβρουάριος 27, 2016, 06:35:34 μμ

Ελπίζω να γίνομαι επιτέλους κατανοητός.
οχι,Αυτό είναι το πρόβλημα, πχ και για να βράζεις αυγά πρέπει να έχεις πτυχίο μαγειρικής!
Ο αμόρφωτος τουλάχιστον δεν ξοδεύει μια περιουσία για να σπουδάσει, δεν χάνει χρόνια από τη ζωή του διαβάζοντας, στα 30 φυσιολογικά θα έχει γίνει εξειδικευμένος εργαζόμενος.
Ένας μορφωμένος καθηγητής και συγκεκριμένα μαθηματικός είναι άπαξ και δια παντός άνεργος, μερικές μπούρδες που μάθαμε δεν αποδεικνύουν τίποτα , δεν τις αναγνωρίζει κανείς, δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, άλλωστε και ένας απόφοιτος ΤΕΙ μπορεί να διδάξει τα μαθηματικά.
Πριν κάποια χρόνια υπήρχε  αναγνώριση για τους απόφοιτους ΑΕΙ, τώρα μόνο οίκτο προκαλούμε στους εργοδότες, είτε δεν αναγνωρίζουν τα προσόντα , είτε δεν μας κρίνουν ικανούς για εργασία , χωρίς προϋπηρεσία.
Λέμε να μη σπουδάσει ο άλλος για να γλυτώσει, χρόνο και χρήμα, δεν έχουμε απλά κορεσμό στην ειδικότητα, δημιουργήθηκε μια μαύρη τρύπα από την οποία τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει.
ο άλλος είναι ένας από τους χιλιάδες που κάθε χρόνο εισάγονται σε καθηγητική σχολή, η οικονομία της Ελλάδας δεν μπορεί να συντηρήσει τέτοιο σύστημα 80.000 νέοι φοιτητές κάθε χρόνο χωρίς δίδακτρα , το μεγαλύτερο ποσοστό είναι εκπαιδευτικοί.
Το όνειρο για να μπεις σε μια σχολή δεν αποτελεί κατόρθωμα  όταν υπάρχουν 1500-2000 θέσεις!!!
authairetos πριν πολλά χρόνια υποστήριζα και εγώ τα ίδια με εσένα.
ήθελα κι εγώ να μορφωθώ, να ξεχωρίσω από τους αμόρφωτους χωριάτες, δεν με ενδιέφερε η επαγγελματική αποκατάσταση,  έρχεται η μέρα που συνειδητοποιείς την αλήθεια.

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Φεβρουάριος 27, 2016, 07:29:17 μμ
Οπότε δεν έγινα....
Ας υπάρχουν 15000 θέσεις σε μία σχολή Κώστα. Να μην είναι διαγωνισμός όμως. Να μπαίνουν όσοι μπορούν να ανταπεξέλθουν.
Αν μπεις για να σπουδάσεις επάγγελμα τσάμπα κόπος. Αν μπεις για να μορφωθείς και να ανοίξει το μυαλό σου όμως?
Τι να λεμε τώρα που να το καταλάβει ο αδιόριστος δημόσιος υπάλληλος αυτό, όταν το μόνο που τον νοιάζει είναι να εκμηδενίσει τον ανταγωνισμό.
Αυτός να είναι ο μόνος μορφωμένος κι ας είναι μια ζωή παράσιτο. Να είμαι εγώ ο καλύτερος επειδή ο άλλος δεν ξέρει να γράφει το όνομά του.
Κατάντια.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: argyroΠΕ02 στις Φεβρουάριος 27, 2016, 11:48:48 μμ
Συνήθως όταν κάποιος επιλέγει έναν τομέα σπουδών,περνάει με κόπο στο πανεπιστήμιο,ολοκληρώνει επίσης με κόπο τις σπουδές του,συχνά προχωρά και σ ένα διόλου εύκολο μεταπτυχιακο για εξειδίκευση,σχεδιαζει και να εργαστεί πάνω στο αντικείμενο των σπουδών του.Εκτος κι αν έχει λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα,όποτε δεν αγχώνεται για εξεύρεση εργασιας,αλλά μορφώνεται για δική του ολοκλήρωση.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Φεβρουάριος 28, 2016, 01:30:51 πμ
Όχι pink, δεν συμφωνώ καθόλου.
Ο αριθμός δεν πρέπει να περιοριστεί. Το αντίθετο μάλιστα, η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θεωρώ ότι πρέπει να είναι ελεύθερη.
Όποιος θέλει να αποκτήσει γνώσεις να μπορεί να το κάνει. Τι θα πει ότι δεν υπάρχουν θέσεις στην εκπαίδευση για φιλολόγους?
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν θέσεις υψηλής εξιδείκευσης. Αυτές ακριβώς πρέπει να δημιουργήσουμε, και όχι απαραίτητα στην εκπαίδευση.
Τώρα το ότι εσύ έχεις προγραμματίσει τη ζωή σου γύρω από την εργασία στο δημόσιο είναι ένα προσωπικό σου πρόβλημα το οποίο καλείσαι να λύσεις.
Η λύση θα έρθει μέσα από την απάντηση που θα δώσεις στο ερώτημα του θέματος του μίτου.
Η λύση αγαπητή δεν είναι να περιοριστεί ο ανταγωνισμός σου. Είπα και παραπάνω ότι ο ανταγωνισμός μόνο καλό θα κάνει. Αν διαλέξω 100 καθηγητές από 100.000 υποψηφίους μου δίνει πολύ καλύτερες πιθανότητες να έχω τους ικανότερους να διδάξουν τα παιδιά μου. Αυτόματα αυτό σημαίνει ότι πολλοί δεν θα απασχοληθούν τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι.
Αν περιορίσω των αριθμο των εισακτέων στους 100 άντε 200, σημαίνει πως αναγκαστικά θα προσλάβω και λιγότερο ικανούς.
Πρέπει να κοπεί η πρόσβασή των πλεοναζόντων στην μόρφωση επάνω σε όποιο αντικείμενο?

Μήπως τελικά όποιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό να κάνει κάτι άλλο?
Κουραστήκαμε να διαβάζουμε ότι η Χ ειδικότητα πήρε πιο εύκολα πτυχίο και πόσο αδικημένοι είναι κάποιοι άλλοι που διάβασαν στα ΕΦΗΒΙΚΑ τους χρόνια. ΚΤΛ ΚΤΛ ΚΤΛ..... Κ Α Τ Α Ν Τ Ι Α. Φτάνει πια.
Είπαμε, τα έχουμε γράψει και σε προηγούμενες αναρτήσεις.

Να καταλαβαίνουμε φίλη μου τι λέμε.

Να ξεκαθαρισουμε ορισμένα πράγματα που αφορούν το πρόσωπο μου.Αρχικά, δεν έχω προγραμματίσει τη ζωή μου περιμένοντας το διορισμό και απορώ πως εκφράζετε αυτή την άποψη δίχως να με γνωρίζετε. Αν το εκανα αυτο ,θα καθομουν να μαθω τελεια ολη την υλη ασεπ φιλολογων εδω και χρονια, και θα περιμενα το διαγωνισμο.Ας πάμε τώρα στις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα για τους νέους φιλολόγους (με πτυχίο από 2010 και μετά).Επειδή πάρα πολλοί φίλοι και συνάδελφοι νέοι έψαξαν σε φροντιστήρια, δεν τους πήραν φυσικά και ας ήταν άριστοι γιατί δεν είχαν γνωριμίες. Ας πάρουμε το ενδεχόμενο ότι κάποιους από αυτούς τους έπαιρναν, μιλάμε για 2.5 - 3.5 ευρώ καθαρά κάθε διδακτική ώρα (έτσι έχω μάθει, και από γνωστούς και έχω διαβάσει και εδώ στο φόρουμ).Πάμε στα ιδιαίτερα τώρα, πολλοί γονείς (όχι όλοι ευτυχώς) κυνηγούν τα ιδιαίτερα των 5 ευρώ, και σε μένα τον Σεπτέμβριο μου έγινε πρόταση να αναλάβω μαθητή να του κάνω και φιλολογικά, και να τον βοηθάω σε αγγλικά, γαλλικά σχολείου παίρνοντας 3.5 ολόκληρα ευρώ την ωρα...εννοείται ότι αρνήθηκα. Προσωπικά, έχω αλλάξει ηλικιακό γκρουπ και απευθύνομαι σε φοιτήτριες της φιλοσοφικής. Το προτιμώ από το να παίρνω 3 & 5 ευρώ στα ιδιαίτερα. Πάμε τώρα στην επιλογή της εργοθεραπειας.  Περα από το γεγονός ότι μου αρέσει απίστευτα και θα ασχοληθώ με παιδιά, δεν παραβλεπω το γεγονός ότι έχει πολύ καλή επαγγελματική αποκατάσταση (όχι στο δημόσιο, αλλά στον ιδιωτικό τομέα) και εκεί δε μιλάμε για 3 ή 5 ευρώ τη συνεδρία την ώρα. Οσες κοπελες γνωριζω εχουν δουλεια πριν ορκιστουν και ειναι ικανοποιημενες(θεση εργασιας στον ιδιωτικο τομεα συναφή με το πτυχίο τους,συνήθως δουλειά σε κέντρα ειδικής αγωγής ως εργοθεραπευτριες και χωρίς βύσμα ).Παράλληλα, την επέλεξα έχοντας κάνει μεγάλη έρευνα και στο εξωτερικό όπου υπάρχει ζήτηση τόσο σε Ευρώπη όσο και σε Αμερική. Αν χρειαστεί που το απευχομαι να φύγω από τη χώρα θα το κάνω, έχοντας ένα ισχυρό πτυχίο - εφόδιο, πιο ισχυρό από τη φιλολογία πάντως. Αυτό είναι ξεκάθαρο για μένα. Εκανα λοιπόν αυτή την επιλογή για να μπορέσω να έχω μελλοντικά μια αξιοπρεπή εργασία - δε ξέρω αν θα συμβεί στη χώρα αυτή - αλλά θα το κυνηγησω όσο δεν πάει. Γιατί δεν έχω μάθει να τα παραταω τόσο εύκολα. Από εκεί και πέρα, όποιος με ρωτάει για τη φιλολογία, του λέω την άποψη μου, δεν υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας αυτή την στιγμή, αλλά δεν παραβλεπω το γεγονός ότι είναι μια πολύ αξιόλογη σχολή που μου έμαθε πολλά και μπορεί να σου ανοίξει και άλλους δρόμους: έχοντας μάθει τη χρήση της ελληνικής γλώσσας, μπορεί να σου ανοίξει πόρτες και σε αξιόλογα μεταπτυχιακά πχ μεταπτυχιακά στη διοίκηση, επαγγελματικο προσανατολισμό, ειδική αγωγή και άλλα. Και μένα με έχει βοηθήσει απίστευτα στη δεύτερη σχολή 😊 ειδικά σε ιατρικά μαθήματα,που είναι πιο δύσκολα, χάρη στη φιλολογία κατανοώ τι διαβάζω και ειμαι σε θεση να το αποδωσω στα νεα ελληνικα.Επιπλεον, η παρεα μου απο τη φιλολογια,κανει μεταπτυχιακα σε αλλα επαγγελματα (διοικητικα,οικονομικα,ναυτιλιακα) γιατι ψαχνουν ευκαιριες σε αλλους τομεις.Από εκεί και πέρα, η άποψη μου είναι ότι πρωτίστως ευθύνεται η διαχρονική έλλειψη σχεδιασμού και προγραμματισμού από την πλευρά της πολιτείας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και σαφώς οι άπειρες θέσεις που δίνονται κάθε έτος σε κορεσμένα επαγγέλματα. Αν προσεξατε στη δημοσίευση μου, μίλησα για αύξηση θέσεων σε σχολές με επαγγελματική αποκατάσταση που δεν είναι τεχνικές σχολές, αλλά σχολές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πχ εργοθεραπεια, λογοθεραπεία και άλλα. Πάνω από όλα όμως, ας φροντίσουν οι υπεύθυνοι να ενημερώνουν αναλυτικά και με στοιχεία τους μαθητές της γ λυκείου για όλα τα επαγγέλματα, τη ζήτηση, την προσφορά των θέσεων αναλυτικά, και μετά ας κάνει ο καθένας την επιλογή του. Αυτή είναι η άποψη μου.Ο λόγος που έκανα τη δημοσίευση είναι γιατί δε μου αρέσουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί περί δημοσίου προς το πρόσωπο μου - τη στιγμή μάλιστα που έχω δηλώσει δημόσια εδώ στο φορουμ τη θέση μου, για την αμεση αποκατάσταση των μεγαλύτερων  συναδέλφων με προϋπηρεσία και ασεπ ως προτεραιότητα στους διορισμούς -.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Φεβρουάριος 28, 2016, 08:40:11 πμ
Αν μπεις για να μορφωθείς και να ανοίξει το μυαλό σου όμως?
Τι να λεμε τώρα που να το καταλάβει ο αδιόριστος δημόσιος υπάλληλος αυτό, όταν το μόνο που τον νοιάζει είναι να εκμηδενίσει τον ανταγωνισμό.
Να είμαι εγώ ο καλύτερος επειδή ο άλλος δεν ξέρει να γράφει το όνομά του.
Κατάντια.
Είναι λάθος να θεωρείς τον εαυτό σου μορφωμένο και ανώτερο από τους υπόλοιπους, αυτό πίστευα κι εγώ αλλά στην πράξη δεν ισχύει. Τα μαθητικά δεν με χρησιμεύουν σε τίποτα! Το αποτέλεσμα είναι να μην έχω κάνει τίποτα στη ζωή μου περά από το να μορφωθώ και να διαβάζω συγκριτικά με τους υπόλοιπους, τουλάχιστον βρήκα μια άσχετη  δουλειά αν και παίρνω λιγότερα λεφτά από αμόρφωτους αλλοδαπούς , απόφοιτους ΤΕΙ, και οδηγούς. Φυσικά ψάχνω κάτι καλύτερο αλλά δεν υπάρχει τίποτα ούτε μου επιτρέπουν να πάρω τηλέφωνο ή να στείλω βιογραφικό αφού παντού επιβάλλεται η προϋπηρεσία ως προϋπόθεση.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Φεβρουάριος 28, 2016, 10:10:07 πμ
Εμείς σαν χώρα δεν ανοίξαμε απλά σχολές και δώσαμε ευκαιρίες μόρφωσης. Το παρα....
Δεν είναι λάθος να μορφώνεις το λαό σου αλλά λάθος είναι να χρησιμοποιείς το δέλεαρ της μόρφωσης για να αδράττεις ψήφους. Έλεος, είμαστε αξιοθρήνητοι. Και authairetos έχεις άδικο. Εδώ για να σπουδάσουν όλοι έπεσαν οι βάσεις στο 10, 4 και....Τα ξέχασες;Ευτελίσαμε τις σπουδές και το επίπεδο για να έχει κάθε επαρχιακή πόλη ΤΕΙ και ΑΕΙ. Είδες κάτι παρόμοιο σε άλλες χώρες; Μια μικρή χώρα και έχει σχολές δυσανάλογες του μεγέθους της. Τα αποτελέσματα τα βλέπεις. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Άλλο η μόρφωση και άλλο το να φυτρώνουν σχολές σαν μανιτάρια για να νοικιάζονται σπίτια, να κινείται η αγορά και τα μπαράκια ή ο τάδε νομός να ψηφίζει ναι σε όσα λέει το κράτος. Βαρέθηκα και μα το θεό θα ήθελα να φύγω έξω να μην βλέπω τέτοια παρακμή, ούτε τους καθηγητές να ξεκατινιάζονται για λίγες θέσεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Φεβρουάριος 28, 2016, 11:23:06 πμ
Συνήθως όταν κάποιος επιλέγει έναν τομέα σπουδών,περνάει με κόπο στο πανεπιστήμιο,ολοκληρώνει επίσης με κόπο τις σπουδές του,συχνά προχωρά και σ ένα διόλου εύκολο μεταπτυχιακο για εξειδίκευση,σχεδιαζει και να εργαστεί πάνω στο αντικείμενο των σπουδών του.Εκτος κι αν έχει λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα,όποτε δεν αγχώνεται για εξεύρεση εργασιας,αλλά μορφώνεται για δική του ολοκλήρωση.

Το μήνυμά σου μου θύμησε το παρακάτω που διάβασα χτες (προσοχή ειδικά στο Νο 12  ;D  ):

https://www.alfavita.gr/arthron/20-pragmata-poy-einai-se-thesi-na-katalavei-mono-enas-foititis-mathimatikon
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Φεβρουάριος 28, 2016, 01:59:42 μμ
Αυθαίρετε στην βάση του, στον πυρήνα του δηλαδή, αυτό που λες είναι ορθό....να σπουδάζει όποιος θέλει και μπορεί φυσικά... μας αναφέρεις συνέχεια που μπερδευόμαστε...εσύ μπερδεύεις το ανωτέρω πολύ ορθό που λες με την νεοελληνική πραγματικότητα, που λειτουργεί με εντελώς διαφορετική προοπτική... στην Ελλάδα εδώ και πολλές δεκαετίες το πτυχίο, στο συλλογικό φαντασιακό μας, ταυτίστηκε με την κοινωνική άνοδο και την αποφυγή της μοίρας του αγρότη κυρίως και του εργάτη δευτερευόντως. Επομένως, οι σπουδές θεωρήθηκαν και ήταν όντως μέχρι πριν κάποια χρόνια το διαβατήριο για κοινωνική ανέλιξη και εξέλιξη(γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί) και επαγγελματική αποκατάσταση(δημόσιο, τράπεζες, δεκο κλπ...)...αυτό που λες είναι ακριβώς η αντανάκλαση αυτής της νοοτροπίας...ταυτίζεις την μόρφωση με το πτυχίο αει και τει...στο ρώτησα και παραπάνω και απάντηση δεν πήρα...δεν είναι δυνατόν στο 2016 να ταυτίζουμε την μόρφωση και την παιδεία με την φοίτηση σε κάποιο αει ή τει...δηλαδή αν κάποιος εν θέλει να σπουδάσει σε αει ή τει, είναι καταδικασμένος στην αμορφωσιά και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να είναι σερβιτόρος...σύμφωνα με την άποψή σου...αυτό δεν ισχύει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου...και ένας υδραυλικός μπορεί να έχει εξίσου ολοκληρωμένη παιδεία που θα την πάρει στο σχολείο του, όχι όπως είναι σήμερα τα ελληνικά σχολεία βέβαια!!!και να συνεχίσει αργότερα....δηλαδή ένας υδραυλικός ή εργάτης που θα διαβάζει λογοτεχνία και θα ακούει έντεχνη μουσική...συμφωνώ με την ελεύθερη πρόσβαση στην εκπαίδευση...ταυτίζεις την μόρφωση με την φοίτηση σε αει ή τει...αυτή είναι η μόνιμη κοινωνική νεοελληνική αγκύλωση και φαντασίωση...πτυχίο ίσον μόρφωση και καλύτερη σκέψη... παρεμπιπτόντως, δεν είπε κανείς από εμάς εδώ, ότι τα υποστηρίζουμε αυτά επειδή θέλουμε λιγότερο ανταγωνισμό...προβάλλεις σε εμάς σκέψεις δικές σου...όχι δικές μας...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Φεβρουάριος 28, 2016, 02:19:52 μμ
Αυτό που λέω είναι ότι στην Ελλάδα το ζητούμενο δεν είναι η μόρφωση στα αει και τει ως μόρφωση αυτή καθεαυτή στην αντίληψη πολλών ανθρώπων, αλλά η κοινωνική αποκατάσταση που εξασφάλιζε μέχρι πριν  αρκετά χρόνια το πτυχίο για πολύ κόσμο...αυτό είναι το ζήτημα...επίσης συμφωνώ απόλυτα με την ελεύθερη πρόσβαση σε αει και τει, αλλά τα πανεπιστήμια και τα τει να λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούν σε αντίστοιχα εκπαιδευτικά συστήματα στο εξωτερικό...εκεί τελειώνει όποιος όντως μπορεί να τελειώσει και το θέλει συνειδητά το αντικείμενο σπουδών του και όχι όποιος μπήκε κατά τύχη  και περιμένει να πάρει το 5 για να ορκιστεί...και οπωσδήποτε με αυτό τον τρόπο σε αυτές τις χώρες οι απόφοιτοι στο τέλος των σπουδών είναι λιγότεροι των εισαχθέντων στο πρώτο έτος...εδώ εισάγεσαι στο αει ή τει και απλά περιμένεις κάποια στιγμή να τελειώσεις...μπήκε κάποια στιγμή χρονικό όριο περαίωσης σπουδών...αλλά ξαναβγήκε...αν κάνω λάθος σε αυτό διορθώστε με...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: greedo στις Φεβρουάριος 28, 2016, 03:35:14 μμ
Πολύ σωστά τα λες chris. Δυστυχώς όπως ειπώθηκε και πιο πριν, ο αριθμός εισακτέων είναι άμεσα συσχετισμένος με ψήφους. Όσο υπάρχει αυτή η νοοτροπία τα πράγματα δεν βλέπω να βελτιώνονται...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Φεβρουάριος 28, 2016, 04:16:38 μμ
Στην Ελλάδα έχουμε ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ σύστημα. Το εκπαιδευτικό σύστημα δυστυχώς εθελοτυφλεί. Από τη μια η λαικίστικη δεξιά και από την άλλη η επίσης κολλημένη ιδεοληπτικά αριστερά έχουν δημιουργήσει μία σούπα με κοινό παρονομαστή τα ψηφαλάκια. Δε μπορεί να έχουμε φοιτητές με μόνη φιλοδοξία το διορισμό στο δημόσιο , είναι ΤΡΑΓΙΚΟ. Όταν το πτυχίο σου το βλέπεις ως διαβατήριο για το δημόσιο και μόνο ,έχεις αποτύχει. Ή θα προσαρμοστούμε στο οικονομικό αυτό μοντέλο ή θα παλινδρομούμε με σταθερή πορεία προς τον πάτο.



Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: portokali στις Φεβρουάριος 28, 2016, 05:38:18 μμ
Στην Ελλάδα έχουμε ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ σύστημα. Το εκπαιδευτικό σύστημα δυστυχώς εθελοτυφλεί. Από τη μια η λαικίστικη δεξιά και από την άλλη η επίσης κολλημένη ιδεοληπτικά αριστερά έχουν δημιουργήσει μία σούπα με κοινό παρονομαστή τα ψηφαλάκια. Δε μπορεί να έχουμε φοιτητές με μόνη φιλοδοξία το διορισμό στο δημόσιο , είναι ΤΡΑΓΙΚΟ. Όταν το πτυχίο σου το βλέπεις ως διαβατήριο για το δημόσιο και μόνο ,έχεις αποτύχει. Ή θα προσαρμοστούμε στο οικονομικό αυτό μοντέλο ή θα παλινδρομούμε με σταθερή πορεία προς τον πάτο.




ας αναπτύξουν την ιδιωτική οικονομία και με όρους εργασίας αξιοπρεπείς να πάμε στον ιδιωτικό τομέα...μέχρι τότε αρκετοί θα ονειρεύονται δημόσιο
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Φεβρουάριος 28, 2016, 09:14:20 μμ
Ούτε ιδιωτικός, ούτε δημόσιος τομέας θα αναπτυχθεί. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Μάρτιος 01, 2016, 01:43:19 μμ
aspinoulas όπως καταλαβαίνεις από το κλίμα και τις απαντήσεις που έχουμε εδώ μέσα, κάποιος άλλος θα πρέπει να κάνει την ανάπτυξη και να δημιουργήσει τις θέσεις.
Οι υπόλοιποι περιμένουν το δημόσιο να τους ταΐσει μιας και έχουν τα πτυχία - διαβατήρια προς την μόνιμη παρασιτική διαβίωση.
Καμία προσπάθεια, καμία διάθεση καμία ικανότητα δημιουργίας. Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα (=μην παρει κανείς άλλος πτυχίο και απειληθούν οι μοναδικές τους ικανότητες)
Λατρεία στην εκπαίδευση και δικαίωμα να ΔΙΔΑΞΟΥΝ τα παιδιά μας τι ακριβώς???? Τα παραπάνω......δυστυχώς.

Καληνύχτα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Μάρτιος 01, 2016, 04:27:59 μμ
aspinoulas όπως καταλαβαίνεις από το κλίμα και τις απαντήσεις που έχουμε εδώ μέσα, κάποιος άλλος θα πρέπει να κάνει την ανάπτυξη και να δημιουργήσει τις θέσεις.
Οι υπόλοιποι περιμένουν το δημόσιο να τους ταΐσει μιας και έχουν τα πτυχία - διαβατήρια προς την μόνιμη παρασιτική διαβίωση.
Καμία προσπάθεια, καμία διάθεση καμία ικανότητα δημιουργίας. Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα (=μην παρει κανείς άλλος πτυχίο και απειληθούν οι μοναδικές τους ικανότητες)
Λατρεία στην εκπαίδευση και δικαίωμα να ΔΙΔΑΞΟΥΝ τα παιδιά μας τι ακριβώς???? Τα παραπάνω......δυστυχώς.

Καληνύχτα.


Από που συμπεραίνεις αγαπητέ αυθαίρετε ότι όλοι οι υπόλοιποι εδώ εκτός από εσένα περιμένουν το δημόσιο;;;Επιπλέον έγραψα τόσα παραπάνω και εσύ εξακολουθείς να επιμένεις ότι μόνο η κατοχή πτυχίου αει ή τει είναι λύση στην επαγγελματική αποκατάσταση...δηλαδή αν κάποιος δεν θέλει να συνεχίσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση...αυτός για εσένα είναι χαμένος ή σερβιτόρος... εσύ δεν αναφέρεσαι στην ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα αλλά επαναλαμβάνεις εμμονικά σχεδόν την φράση ή πτυχίο ή τίποτε στον κόσμο...ο καθένας αγαπητέ μου έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση, όποιος μπορεί και θέλει...αλλά με τα κριτήρια που γίνεται στο εξωτερικό, όχι εδώ μπαίνω και τελειώνω όποτε θέλω...εκτός αν διαφωνείς με αυτό...και φυσικά το δημόσιο δεν είναι η μόνη λύση...έτσι και αλλιώς πλέον το δημόσιο έκλεισε ή κλείνει...τα γραφόμενα σου δίνουν την εντύπωση ή ότι δεν διαβάζεις τί γράφουμε και απλά επαναλαμβάνεις τις απόψεις σου χωρίς να ακούς...ή δεν θέλεις και αποφεύγεις να απαντήσεις...φυσικά δικαίωμα σου....αν δεις τις απαντήσεις σου δεν αναφέρονται σε οτιδήποτε έχει γράψει κάποιος από εμάς...απαντάς σε κάτι που έχεις στο μυαλό σου...στο ξαναείπα...προβάλλεις σε εμάς σκέψεις που κάνεις εσύ ή άλλοι που ξέρεις...δεν φταίμε όμως εμείς για αυτό...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: authairetos στις Μάρτιος 01, 2016, 06:13:27 μμ

Από που συμπεραίνεις αγαπητέ αυθαίρετε ότι όλοι οι υπόλοιποι εδώ εκτός από εσένα περιμένουν το δημόσιο;;;Επιπλέον έγραψα τόσα παραπάνω και εσύ εξακολουθείς να επιμένεις ότι μόνο η κατοχή πτυχίου αει ή τει είναι λύση στην επαγγελματική αποκατάσταση...δηλαδή αν κάποιος δεν θέλει να συνεχίσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση...αυτός για εσένα είναι χαμένος ή σερβιτόρος... εσύ δεν αναφέρεσαι στην ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα αλλά επαναλαμβάνεις εμμονικά σχεδόν την φράση ή πτυχίο ή τίποτε στον κόσμο...ο καθένας αγαπητέ μου έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση, όποιος μπορεί και θέλει...αλλά με τα κριτήρια που γίνεται στο εξωτερικό, όχι εδώ μπαίνω και τελειώνω όποτε θέλω...εκτός αν διαφωνείς με αυτό...και φυσικά το δημόσιο δεν είναι η μόνη λύση...έτσι και αλλιώς πλέον το δημόσιο έκλεισε ή κλείνει...τα γραφόμενα σου δίνουν την εντύπωση ή ότι δεν διαβάζεις τί γράφουμε και απλά επαναλαμβάνεις τις απόψεις σου χωρίς να ακούς...ή δεν θέλεις και αποφεύγεις να απαντήσεις...φυσικά δικαίωμα σου....αν δεις τις απαντήσεις σου δεν αναφέρονται σε οτιδήποτε έχει γράψει κάποιος από εμάς...απαντάς σε κάτι που έχεις στο μυαλό σου...στο ξαναείπα...προβάλλεις σε εμάς σκέψεις που κάνεις εσύ ή άλλοι που ξέρεις...δεν φταίμε όμως εμείς για αυτό...

Τρικυμία εν κρανίω.....
Ότι νάναι καταλαβαίνεις και σου φταίει ο κόσμος.
Είπα εγώ ότι το πτυχίο είναι λύση στην επαγγελματική αποκατάσταση?
Είπα κάτι τέτοιο? Όλα γραμμένα είναι. Διάβασε και πες μου που, να ζητήσω δημόσια συγγνώμη. Πετάς μια βλακεία που κατάλαβες ενώ δεν έχεις καταλάβει τίποτα.
Ίσα ίσα που υποστηρίζω το αντίθετο.
Απλά η εκπαίδευση πρέπει να είναι ανοιχτή σε όλους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ Η ΟΧΙ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Ενοοείται για όσους θέλουν και φυσικά μπορούν.
Άλλος λεεί εδώ μέσα, δεν υπάρχει πολιτική βούληση..... για ιδιωτική πρωτοβουλία. Θα μας τρελάνει τελείως. ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΕΕΕΕΕΕΕΝΕΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟ. Προσωπική βούληση φυσικά για τίποτα. Είπαμε δικαιώματα μόνο.
Με τη λογική της ας πάμε να πηδήξουμε από καμιά γέφυρα να τελειώνουμε, αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε κάποια μέρα. Η λογική του "τα περιμένω όλα από τους άλλους" και "Όλοι μου χρωστάνε, εγώ το χρέος μου το έκανα".
Το μόνο που ψάχνει η πλειοψηφία εδώ μέσα είναι να βρει τρόπο να λιγοστέψει τους πιθανούς ανταγωνιστές αντί να προσπαθήσει να βάλει το μυαλό του να δουλέψει.

Πολύ μπερδέυεται ο κόσμος. Δεν δουλεύει τίποτα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Μάρτιος 01, 2016, 06:54:18 μμ
Κανένας δε θέλει να βάλει το κεφάλι του στην "καρμανιόλα" του ιδιωτικού τομέα και ως ένα βαθμό το κατανοώ. Διότι να έχεις παιδιά, έξοδα ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ που περιμένει από σένα τότε προφανώς ούτε  μπορείς  να είσαι με μια βαλίτσα στο χέρι, ούτε να δουλεύεις τα 12ωρα του φροντιστηρίου-ιδιωτικού σχολείου μπορείς, ούτε,ούτε...επομένως το δημόσιο φαντάζει ΟΑΣΗ. Το να υπάρχουν όμως νέα παιδιά, φοιτητές χωρίς υποχρεώσεις που το μόνο τους όνειρο είναι να ΒΟΛΕΥΤΟΥΝ σε μια θεσούλα στο δημόσιο το θεωρώ ΤΡΑΓΙΚΟ!!!!

Ο ιδιωτικός τομέας ΠΑΡΑΓΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ. Όποιος δεν έχει εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα δεν ξέρει τι θα πει να βγάζεις λεφτά και να ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΣΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ από κάποιον για να κερδίσεις 1 ευρώ. Και κάποιοι πρέπει να παράξουν το χρήμα σε αυτή τη χώρα αλλιώς το κράτος θα συνεχίσει να δανείζεται....

Και για να απαντήσω και στο ερώτημα του θέματος...: δεν υπάρχει μόνο το δημόσιο. Υπάρχει και το νόμιμο φροντιστήριο- ιδιαίτερο που έχει ΡΟΛΟ στη συνείδηση της κοινωνίας και πρέπει να σταματήσει να αποκαλείται υποτιμητικά "παραπαιδεία". Υπάρχουν λύσεις αρκεί κάποιοι να σταματήσουν να έχουν ιδεοληψίες και να συντονιστούν με το σήμερα...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Μάρτιος 02, 2016, 02:11:02 πμ
Τρικυμία εν κρανίω.....
Ότι νάναι καταλαβαίνεις και σου φταίει ο κόσμος.
Είπα εγώ ότι το πτυχίο είναι λύση στην επαγγελματική αποκατάσταση?
Είπα κάτι τέτοιο? Όλα γραμμένα είναι. Διάβασε και πες μου που, να ζητήσω δημόσια συγγνώμη. Πετάς μια βλακεία που κατάλαβες ενώ δεν έχεις καταλάβει τίποτα.
Ίσα ίσα που υποστηρίζω το αντίθετο.
Απλά η εκπαίδευση πρέπει να είναι ανοιχτή σε όλους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ Η ΟΧΙ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Ενοοείται για όσους θέλουν και φυσικά μπορούν.
Άλλος λεεί εδώ μέσα, δεν υπάρχει πολιτική βούληση..... για ιδιωτική πρωτοβουλία. Θα μας τρελάνει τελείως. ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΕΕΕΕΕΕΕΝΕΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟ. Προσωπική βούληση φυσικά για τίποτα. Είπαμε δικαιώματα μόνο.
Με τη λογική της ας πάμε να πηδήξουμε από καμιά γέφυρα να τελειώνουμε, αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε κάποια μέρα. Η λογική του "τα περιμένω όλα από τους άλλους" και "Όλοι μου χρωστάνε, εγώ το χρέος μου το έκανα".
Το μόνο που ψάχνει η πλειοψηφία εδώ μέσα είναι να βρει τρόπο να λιγοστέψει τους πιθανούς ανταγωνιστές αντί να προσπαθήσει να βάλει το μυαλό του να δουλέψει.

Πολύ μπερδέυεται ο κόσμος. Δεν δουλεύει τίποτα.

Επομένως αγαπητέ συμφωνούμε... ίσες ευκαιρίες σε όλους, το πτυχίο δεν είναι πανάκεια δια πάσαν νόσον κλπ. κλπ... και αξιολόγηση πραγματική στο δημόσιο...τώρα όσον αφορά στο αν κάποιοι θεωρούν το δημόσιο μοναδική λύση το ζήτημα πλέον δεν έχει νόημα, διότι οι διορισμοί μονίμων στο δημόσιο έχουν εξαφανιστεί...επομένως περιμένει δεν περιμένει διορισμό κάποιος το ίδιο και το αυτό. Τώρα, για ποιόν λόγο θέλεις να ζητήσεις συγνώμη;;;Και μάλιστα δημόσια...εκφράζουμε εδώ την γνώμη μας ανωνύμως...ακόμη και αν διαφωνώ μαζί σου δεν υπάρχει περίπτωση, εγώ τουλάχιστον, να σου ζητήσω δημόσιες απολογίες....πάλι απαντάς στον εαυτό σου....Και θα σε παρακαλέσω να είσαι πιο κόσμιος....μπορεί να μιλάμε ανώνυμα εδώ, αλλά εκφράσεις του τύπου "πετάς μια βλακεία'' και τα παρόμοια δεν ταιριάζουν εδώ...πως μιλάς έτσι;;;;!!!!Μπορεί να διαφωνούμε όσο θέλουμε, αλλά τέτοιες εκφράσεις είναι απαράδεκτες...όπως γενικά δεν αντιλαμβάνομαι την οξύτητα και τον τόνο σου...τρικυμία εν κρανίω κλπ......ηρέμησε λίγο...είπαμε διαφωνούμε...αλλά εσύ το πήρες προσωπικά...στο ξαναείπα...απαντάς μάλλον σε κάποιον φανταστικό αντίπαλο που έχεις στο μυαλό σου...και εμένα αυθαίρετε δεν μου φταίει ο κόσμος...έχω την παρρησία απλά να εκφράζω την άποψη μου...είδες πουθενά να κατηγορώ κάποιον;;;;Δεν αντιλαμβάνομαι τους υψηλούς τόνους και απρεπείς εκφράσεις περί βλακειών...όλοι εδώ είμαστε κοσμιότατοι...διαφωνούμε αλλά με ηρεμία και νηφαλιότητα...ηρέμησε λίγο....μάλλον πολύ θα έλεγα....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: tenere1982 στις Μάρτιος 02, 2016, 12:35:43 μμ
Συνάδελφοι νομίζω ότι το θέμα τίθεται σε λάθος βάση κι ο καθένας μας από τον πανικό του λέει λίγο τα δικά του.

Η εκπαίδευση, η γνώση, η ακαδημαϊκή μόρφωση έχουν πλέον ανοίξει στην κοινωνία.
Το να συντηρείται μία κατάσταση στα ΑΕΙ όπου για να μπεις πρέπει να δώσεις πανελλήνιες εξετάσεις είναι κάτι το οποίο μέχρι να πεθάνουμε θα έχει αλλάξει.Και πώς μπορεί να γίνει αλλιώς όταν θα αρχίσει το Coursera (και το κάθε πανεπιστήμιο εννοείται) να δίνει πτυχία μέσω ίντερνετ. Γιατί αυτό θα γίνει, κι αν δεν το βλέπουμε εθελοτυφλούμε.
Ήδη τα μαθήματα που προσφέρει η εν λόγω πλατφόρμα είναι αρκετά υψηλού επιπέδου κι από πολύ αναγνωρισμένα πανεπιστήμια.
Συνεπώς, η γνώση είναι εκεί έξω, τουλάχιστον σε επίπεδο μπάτσελορ.
Καλό θα είναι σε αντιστοιχία, να επιτραπεί σε όσους θέλουν να (επιχειρούν τουλάχιστον να) σπουδάζουν αυτό που θέλουν κι αν τα καταφέρουν, ας ανακηρυχθούν πτυχιούχοι.
Αλλιώς, οι υπέρμαχοι της πρότασης του περιορισμού αριθμού εισακτέων ανά σχολή, θα πρέπει να αιτιολογήσουν γιατί δεν θέλουν αντίστοιχα μέτρα κεντρικού σχεδιασμού και σε άλλους τομείς της οικονομίας.
Αλλού ελεύθερη αγορά κι αλλού κεντρικός σχεδιασμός; Δύο μέτρα και δύο σταθμά συνάδελφοι.
Εξάλλου, το μπάτσελορ για τον τριτογενή τομέα είναι πλέον ότι το αντίστοιχο απολυτήριο λυκείου για τους πατεράδες μας. Κι αυτό είναι καλό, σημαίνει υψηλότερο ακαδημαϊκό επίπεδο στην κοινωνία.
Δεν αναφέρομαι σε κοινωνική μόρφωση, μόνο σε ακαδημαϊκή.

Σε δέυτερο επίπεδο, για να μπω και ον τόπικ, θεωρώ δεδομένο ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος σέβεται τον εαυτό του, την επιστήμη του και την κοινωνία στην οποία ζει, ψάχνεται συνεχώς εργασιακά και δεν περιμένει τον όσιο διορισμό που μπορεί να έρθει, μπορεί και να μην έρθει ποτέ.
Αλλιώς, το μόνο που κάνει είναι να αφήνεται στην ψυχοπαθολογία της ανωριμότητας και της πλήρης εξάρτησης από τον Άλλο (μάνα, πατέρας, σχολείο, υπουργείο κ.ο.κ.), κάτι που σίγουρα θα εμφανίζεται και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής του.
Ο εκπαιδευτικός όμως δεν πρέπει να είναι έτσι. Πρέπει να είναι έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης της μελλοντικής γενιάς, άρα θα πρέπει ήδη να έχει αναλάβει τουλάχιστον την ευθύνη της δικιά του διαπαιδαγώγησης και ζωής.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο δρόμος είναι ατομικός: ο κλάδος των εκπαιδευτικών πρέπει συνεχώς να διεκδικεί μαζικά καλύτερους όρους εργασίας στα σχολεία, κι αυτό να συμπεριλαμβάνει και τα στενά εργασιακά που μας αφορούν αλλά και το τι σχολείο και τι εκπαίδευση θέλουμε τελικά (αναλυτικό πρόγραμμα, υποδομές, πλαίσιο λειτουργία των σχολικών μονάδων κτλ).
Αλλά πρέπει να γίνεται και δουλειά προσωπική, αλλιώς...πως να το πω ευγενικά...δεν είσαι κατάλληλος για το συγκεκριμένο επάγγελμα, σύμφωνα με την δικιά μου οπτική. Αν πιστεύεις ότι το υπουργείο σου χρωστάει που δεν σε διόρισε επειδή τελειωσες ένα ΑΕΙ δεν κατανοείς δύο βασικά πράγματα:
1) Πώς δουλεύει το κοινωνικό σύστημα,
2) Πώς δουλεύει το εσωτερικό σου σύστημα. Δεν σου χρωστάει κανείς τίποτα επειδή γεννήθηκες, η πάλη για την επιβίωση είναι συνεχής και μέχρι να πεθάνουμε.

Τέλος, θα κάνω κάποια quote που μου χτύπησαν πολύ άσχημα κι όποιος θέλει ας τοποθετηθεί:

Είναι λάθος να θεωρείς τον εαυτό σου μορφωμένο και ανώτερο από τους υπόλοιπους, αυτό πίστευα κι εγώ αλλά στην πράξη δεν ισχύει. Τα μαθητικά δεν με χρησιμεύουν σε τίποτα! Το αποτέλεσμα είναι να μην έχω κάνει τίποτα στη ζωή μου περά από το να μορφωθώ και να διαβάζω συγκριτικά με τους υπόλοιπους, τουλάχιστον βρήκα μια άσχετη  δουλειά αν και παίρνω λιγότερα λεφτά από αμόρφωτους αλλοδαπούς , απόφοιτους ΤΕΙ, και οδηγούς. Φυσικά ψάχνω κάτι καλύτερο αλλά δεν υπάρχει τίποτα ούτε μου επιτρέπουν να πάρω τηλέφωνο ή να στείλω βιογραφικό αφού παντού επιβάλλεται η προϋπηρεσία ως προϋπόθεση.

Συνάδελφε, αντιφάσκεις. Από την μία λες ότι η μόρφωση δεν σε κάνει ανώτερο (συμφωνώ), από την άλλη χρησιμοποιείς το επίπεδο εκπαίδευσης για να παραπονεθείς ότι υποαμοίβεσαι.
Έχε υπόψη σου ότι οι αμόρφωτοι αλλοδαποί μπορεί να είναι πολύ πιο ικανοί από μένα και σένα σε πολλά πράγματα.
Τον υφέρποντα ρατσισμό τον αφήνω να περάσει για την ώρα.

Να ξεκαθαρισουμε ορισμένα πράγματα που αφορούν το πρόσωπο μου.Αρχικά, δεν έχω προγραμματίσει τη ζωή μου περιμένοντας το διορισμό και απορώ πως εκφράζετε αυτή την άποψη δίχως να με γνωρίζετε. Αν το εκανα αυτο ,θα καθομουν να μαθω τελεια ολη την υλη ασεπ φιλολογων εδω και χρονια, και θα περιμενα το διαγωνισμο.Ας πάμε τώρα στις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα για τους νέους φιλολόγους (με πτυχίο από 2010 και μετά).Επειδή πάρα πολλοί φίλοι και συνάδελφοι νέοι έψαξαν σε φροντιστήρια, δεν τους πήραν φυσικά και ας ήταν άριστοι γιατί δεν είχαν γνωριμίες. Ας πάρουμε το ενδεχόμενο ότι κάποιους από αυτούς τους έπαιρναν, μιλάμε για 2.5 - 3.5 ευρώ καθαρά κάθε διδακτική ώρα (έτσι έχω μάθει, και από γνωστούς και έχω διαβάσει και εδώ στο φόρουμ).Πάμε στα ιδιαίτερα τώρα, πολλοί γονείς (όχι όλοι ευτυχώς) κυνηγούν τα ιδιαίτερα των 5 ευρώ, και σε μένα τον Σεπτέμβριο μου έγινε πρόταση να αναλάβω μαθητή να του κάνω και φιλολογικά, και να τον βοηθάω σε αγγλικά, γαλλικά σχολείου παίρνοντας 3.5 ολόκληρα ευρώ την ωρα...εννοείται ότι αρνήθηκα. Προσωπικά, έχω αλλάξει ηλικιακό γκρουπ και απευθύνομαι σε φοιτήτριες της φιλοσοφικής. Το προτιμώ από το να παίρνω 3 & 5 ευρώ στα ιδιαίτερα. Πάμε τώρα στην επιλογή της εργοθεραπειας.  Περα από το γεγονός ότι μου αρέσει απίστευτα και θα ασχοληθώ με παιδιά, δεν παραβλεπω το γεγονός ότι έχει πολύ καλή επαγγελματική αποκατάσταση (όχι στο δημόσιο, αλλά στον ιδιωτικό τομέα) και εκεί δε μιλάμε για 3 ή 5 ευρώ τη συνεδρία την ώρα. Οσες κοπελες γνωριζω εχουν δουλεια πριν ορκιστουν και ειναι ικανοποιημενες(θεση εργασιας στον ιδιωτικο τομεα συναφή με το πτυχίο τους,συνήθως δουλειά σε κέντρα ειδικής αγωγής ως εργοθεραπευτριες και χωρίς βύσμα ).Παράλληλα, την επέλεξα έχοντας κάνει μεγάλη έρευνα και στο εξωτερικό όπου υπάρχει ζήτηση τόσο σε Ευρώπη όσο και σε Αμερική. Αν χρειαστεί που το απευχομαι να φύγω από τη χώρα θα το κάνω, έχοντας ένα ισχυρό πτυχίο - εφόδιο, πιο ισχυρό από τη φιλολογία πάντως. Αυτό είναι ξεκάθαρο για μένα. Εκανα λοιπόν αυτή την επιλογή για να μπορέσω να έχω μελλοντικά μια αξιοπρεπή εργασία - δε ξέρω αν θα συμβεί στη χώρα αυτή - αλλά θα το κυνηγησω όσο δεν πάει. Γιατί δεν έχω μάθει να τα παραταω τόσο εύκολα. Από εκεί και πέρα, όποιος με ρωτάει για τη φιλολογία, του λέω την άποψη μου, δεν υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας αυτή την στιγμή, αλλά δεν παραβλεπω το γεγονός ότι είναι μια πολύ αξιόλογη σχολή που μου έμαθε πολλά και μπορεί να σου ανοίξει και άλλους δρόμους: έχοντας μάθει τη χρήση της ελληνικής γλώσσας, μπορεί να σου ανοίξει πόρτες και σε αξιόλογα μεταπτυχιακά πχ μεταπτυχιακά στη διοίκηση, επαγγελματικο προσανατολισμό, ειδική αγωγή και άλλα. Και μένα με έχει βοηθήσει απίστευτα στη δεύτερη σχολή 😊 ειδικά σε ιατρικά μαθήματα,που είναι πιο δύσκολα, χάρη στη φιλολογία κατανοώ τι διαβάζω και ειμαι σε θεση να το αποδωσω στα νεα ελληνικα.Επιπλεον, η παρεα μου απο τη φιλολογια,κανει μεταπτυχιακα σε αλλα επαγγελματα (διοικητικα,οικονομικα,ναυτιλιακα) γιατι ψαχνουν ευκαιριες σε αλλους τομεις.Από εκεί και πέρα, η άποψη μου είναι ότι πρωτίστως ευθύνεται η διαχρονική έλλειψη σχεδιασμού και προγραμματισμού από την πλευρά της πολιτείας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και σαφώς οι άπειρες θέσεις που δίνονται κάθε έτος σε κορεσμένα επαγγέλματα. Αν προσεξατε στη δημοσίευση μου, μίλησα για αύξηση θέσεων σε σχολές με επαγγελματική αποκατάσταση που δεν είναι τεχνικές σχολές, αλλά σχολές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πχ εργοθεραπεια, λογοθεραπεία και άλλα. Πάνω από όλα όμως, ας φροντίσουν οι υπεύθυνοι να ενημερώνουν αναλυτικά και με στοιχεία τους μαθητές της γ λυκείου για όλα τα επαγγέλματα, τη ζήτηση, την προσφορά των θέσεων αναλυτικά, και μετά ας κάνει ο καθένας την επιλογή του. Αυτή είναι η άποψη μου.Ο λόγος που έκανα τη δημοσίευση είναι γιατί δε μου αρέσουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί περί δημοσίου προς το πρόσωπο μου - τη στιγμή μάλιστα που έχω δηλώσει δημόσια εδώ στο φορουμ τη θέση μου, για την αμεση αποκατάσταση των μεγαλύτερων  συναδέλφων με προϋπηρεσία και ασεπ ως προτεραιότητα στους διορισμούς -.

Συναδέλφισσα, η φιλολογία είναι γνωσ΄το τουλάχιστον από το 2000 που έκανα μηχανογραφικό ότι είναι ένας κλάδος χωρίς καλές προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης. Δεν ξέρω τι περίμενες να συναντήσεις στο εργασιακό πεδίο τελειώνοντας την.
Επίσης, αδυνατώ να σε φανταστώ φιλόλογο μέσα σε τάξη την στιγμή που στα κείμενά σου, δεν πατάς ένα αναθεματισμένο έντερ, να φτιάξεις καμία παράγραφο που μας έχουν βγει τα μάτια.
Στο λέω με σεβασμό αυτό, ειλικρινά.
Αυτό που λέω είναι ότι στην Ελλάδα το ζητούμενο δεν είναι η μόρφωση στα αει και τει ως μόρφωση αυτή καθεαυτή στην αντίληψη πολλών ανθρώπων, αλλά η κοινωνική αποκατάσταση που εξασφάλιζε μέχρι πριν  αρκετά χρόνια το πτυχίο για πολύ κόσμο...αυτό είναι το ζήτημα...επίσης συμφωνώ απόλυτα με την ελεύθερη πρόσβαση σε αει και τει, αλλά τα πανεπιστήμια και τα τει να λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούν σε αντίστοιχα εκπαιδευτικά συστήματα στο εξωτερικό...εκεί τελειώνει όποιος όντως μπορεί να τελειώσει και το θέλει συνειδητά το αντικείμενο σπουδών του και όχι όποιος μπήκε κατά τύχη  και περιμένει να πάρει το 5 για να ορκιστεί...και οπωσδήποτε με αυτό τον τρόπο σε αυτές τις χώρες οι απόφοιτοι στο τέλος των σπουδών είναι λιγότεροι των εισαχθέντων στο πρώτο έτος...εδώ εισάγεσαι στο αει ή τει και απλά περιμένεις κάποια στιγμή να τελειώσεις...μπήκε κάποια στιγμή χρονικό όριο περαίωσης σπουδών...αλλά ξαναβγήκε...αν κάνω λάθος σε αυτό διορθώστε με...

Συνάδελφε, από την μία λες ότι συμφωνείς με την ελεύθερη πρόσβαση κι από την άλλη υποννοείς ότι θέλεις χρονικό περιορισμό και ν+2. Δεν γίνεται να πατάς έτσι σε δύο βάρκες. Κάποιος μπορεί να θέλει να μπει σε μία σχολή και να την συνδυάσει με δουλειά. Μπορεί να μην μπορεί να κάνει αλλιώς. Η πρόταση ν+2 συνδέεται απευθείας με την εντατικοποίηση και τα φοιτητοδάνεια του Αμέρικα. Επί της ουσίας μιλώντας, μόνο έτσι συνδυάζονται και τα δύο.

Και κάτι ακόμα για τι βάσεις:
Συνάδελφοι οι βάσεις είναι προσφορά και ζήτηση. Στην πιο ωμή τους μορφή.
Δεν υπάρχει κάποιο αντικειμενικά ορθό επίπεδο βάσεων, παρά το επίπεδο που έχει ο καθένας μας στο κεφάλι του.

Ευχαριστώ και με συγχωρείτε για το σεντόνι.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Μάρτιος 02, 2016, 01:42:58 μμ
Tenere καλησπέρα.Δεν υπάρχει αντίφαση...εγώ ομιλώ ξεκάθαρα για απόλυτα ελεύθερη πρόσβαση, δηλαδή εισαγωγή οποιουδήποτε θέλει όπου θέλει... για να δει και ο αυθαίρετος ότι συμφωνώ μαζί του κατ' ουσίαν... όμως(εδώ είναι το κρίσιμο σημείο για εμένα) η συνέχεια εντός του τμήματος ή της σχολής πρέπει να ελέγχεται από  τις ακαδημαϊκές διαδικασίες του κάθε αει(εξετάσεις, εργασίες γραπτές κλπ.) για το ποιοί μπορούν να συνεχίσουν και ποιοί όχι...όπως συμβαίνει στο εξωτερικό...πλήν Ελλάδος δεν υπάρχει πουθενά αλλού εισάγομαι σε μία σχολή και τελειώνω, όποτε θέλω. Όπως ειπώθηκε παραπάνω  από άλλο συνάδελφο,εγώ μπορεί να θέλω να γίνω αστροναύτης, δεν σημαίνει ότι μπορώ κιόλας...
Για άτομα που εργάζονται ή έχουν προβλήματα υγείας μπορεί να γίνει ειδική ρύθμιση...το part time ισχύει στο αγγλοσαξωνικό σύστημα, αλλά από την αρχή επιλέγεις ή full time ή part time και γνωρίζεις τους όρους σε κάθε επιλογή σου...ορθά υπάρχει όριο φοίτησης στα μεταπτυχιακά και διδακτορικά στην Ελλάδα, διότι στις επιστήμες υπάρχει και αυτό που λέγεται διανοητική πειθαρχία που σημαίνει  προγραμματισμός, μέθοδος και χρονοδιάγραμμα...η ύπαρξη χρονικού ορίου δεν πρέπει να ταυτίζεται με την εντατικοποίηση...έχουμε συνηθίσει στην έλλειψη χρονικού ορίου ολοκλήρωσης σπουδών και για αυτό μας φαίνεται ως εντατικοποίηση...είναι θέμα συνήθειας...και στο κάτω κάτω κάποιος/α που δεν εργάζεται ή δεν έχει προβλήματα υγείας προσωπικά ή οικογενειακά που να τον αποσπούν από τις σπουδές του δεν καταλαβαίνω για ποιόν λόγο να μην υπάρχει όριο φοίτησης....
Δεν νομίζω να υπάρχει κάποια άλλη χώρα πλήν Ελλάδος στην οποία να υφίσταται η φοίτηση...επ' αόριστον...εννοείται, όπως είπα και παραπάνω ότι περιπτώσεις εργαζομένων, με ασθένειες κλπ... μπορούν να αντιμετωπιστούν με ειδικό τρόπο..επίσης, μια άλλη λύση είναι και το full ή part time του αγγλοσαξωνικού μοντέλου...αλλά και εκεί είναι επιλογή εκ των προτέρων και πάλι με όρια και εκεί...και φυσικά επειδή ζούμε σε εποχές ανεργίας γονέων κλπ... να υπάρχει φοιτητική στέγαση και διατροφή για να μπορούν να σπουδάζουν αξιοπρεπώς αυτοί που θα σπουδάζουν.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: tenere1982 στις Μάρτιος 02, 2016, 02:06:21 μμ
Και στην Ελλάδα για να τελειώσεις ένα οποιοδήποτε ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αξιολογείσαι βάσει των κανόνων του.
Κανείς δεν σου χαρίζει το πτυχίο απλά επειδή έχεις την φοιτητική ιδιότητα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Μάρτιος 02, 2016, 02:14:15 μμ
Και στην Ελλάδα για να τελειώσεις ένα οποιοδήποτε ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αξιολογείσαι βάσει των κανόνων του.
Κανείς δεν σου χαρίζει το πτυχίο απλά επειδή έχεις την φοιτητική ιδιότητα.


Σωστά, αλλά εγώ αναφέρομαι στο θέμα του χρονικού ορίου....ο Αντώνης  ο Λιάκος έχει δίκιο όταν μιλάει για κατάργηση σπουδών με διδασκαλία τύπου αμφιθεάτρου...καλύτερό είναι, όπως λέει, το σεμιναριακού τύπου μάθημα...λιγότεροι φοιτητές σε καθένα από αυτά...συγγραφή μικρών εργασιών σε τακτά διαστήματα κλπ...προφανώς ο Λιάκος μιλάει βάσει αυτών που ξέρει από την φιλοσοφική σχολή....σε επιστήμες με εργαστήρια κλπ...τα πράγματα ίσως είναι αλλιώς και δεν υπεισέρχομαι αφού δεν το γνωρίζω...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάρτιος 03, 2016, 09:51:19 πμ
Τρικυμία εν κρανίω.....
Ότι νάναι καταλαβαίνεις και σου φταίει ο κόσμος.
Είπα εγώ ότι το πτυχίο είναι λύση στην επαγγελματική αποκατάσταση?
Είπα κάτι τέτοιο? Όλα γραμμένα είναι. Διάβασε και πες μου που, να ζητήσω δημόσια συγγνώμη. Πετάς μια βλακεία που κατάλαβες ενώ δεν έχεις καταλάβει τίποτα.
Ίσα ίσα που υποστηρίζω το αντίθετο.
Απλά η εκπαίδευση πρέπει να είναι ανοιχτή σε όλους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ Η ΟΧΙ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Ενοοείται για όσους θέλουν και φυσικά μπορούν.
Άλλος λεεί εδώ μέσα, δεν υπάρχει πολιτική βούληση..... για ιδιωτική πρωτοβουλία. Θα μας τρελάνει τελείως. ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΕΕΕΕΕΕΕΝΕΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟ. Προσωπική βούληση φυσικά για τίποτα. Είπαμε δικαιώματα μόνο.
Με τη λογική της ας πάμε να πηδήξουμε από καμιά γέφυρα να τελειώνουμε, αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε κάποια μέρα. Η λογική του "τα περιμένω όλα από τους άλλους" και "Όλοι μου χρωστάνε, εγώ το χρέος μου το έκανα".
Το μόνο που ψάχνει η πλειοψηφία εδώ μέσα είναι να βρει τρόπο να λιγοστέψει τους πιθανούς ανταγωνιστές αντί να προσπαθήσει να βάλει το μυαλό του να δουλέψει.

Πολύ μπερδέυεται ο κόσμος. Δεν δουλεύει τίποτα.
Δεν περιμένω τίποτα και από κανέναν φιλε μου. Και ούτε είπα να πέσουμε απο το παράθυρο. Δεν με ξέρεις καθόλου. Έχω μάθει στα δύσκολα. Εσύ δεν ξέρω!!!Απλά δεν αιθεροβατώ.Χαλαρά λοιπόν.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάρτιος 03, 2016, 09:57:08 πμ


Σε δέυτερο επίπεδο, για να μπω και ον τόπικ, θεωρώ δεδομένο ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος σέβεται τον εαυτό του, την επιστήμη του και την κοινωνία στην οποία ζει, ψάχνεται συνεχώς εργασιακά και δεν περιμένει τον όσιο διορισμό που μπορεί να έρθει, μπορεί και να μην έρθει ποτέ.
Αλλιώς, το μόνο που κάνει είναι να αφήνεται στην ψυχοπαθολογία της ανωριμότητας και της πλήρης εξάρτησης από τον Άλλο (μάνα, πατέρας, σχολείο, υπουργείο κ.ο.κ.), κάτι που σίγουρα θα εμφανίζεται και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής του.
Ο εκπαιδευτικός όμως δεν πρέπει να είναι έτσι. Πρέπει να είναι έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης της μελλοντικής γενιάς, άρα θα πρέπει ήδη να έχει αναλάβει τουλάχιστον την ευθύνη της δικιά του διαπαιδαγώγησης και ζωής.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο δρόμος είναι ατομικός: ο κλάδος των εκπαιδευτικών πρέπει συνεχώς να διεκδικεί μαζικά καλύτερους όρους εργασίας στα σχολεία, κι αυτό να συμπεριλαμβάνει και τα στενά εργασιακά που μας αφορούν αλλά και το τι σχολείο και τι εκπαίδευση θέλουμε τελικά (αναλυτικό πρόγραμμα, υποδομές, πλαίσιο λειτουργία των σχολικών μονάδων κτλ).
Αλλά πρέπει να γίνεται και δουλειά προσωπική, αλλιώς...πως να το πω ευγενικά...δεν είσαι κατάλληλος για το συγκεκριμένο επάγγελμα, σύμφωνα με την δικιά μου οπτική. Αν πιστεύεις ότι το υπουργείο σου χρωστάει που δεν σε διόρισε επειδή τελειωσες ένα ΑΕΙ δεν κατανοείς δύο βασικά πράγματα:
1) Πώς δουλεύει το κοινωνικό σύστημα,
2) Πώς δουλεύει το εσωτερικό σου σύστημα. Δεν σου χρωστάει κανείς τίποτα επειδή γεννήθηκες, η πάλη για την επιβίωση είναι συνεχής και μέχρι να πεθάνουμε.

+++++++++++++++++++++++++
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: tenere1982 στις Μάρτιος 03, 2016, 11:55:23 πμ

Σωστά, αλλά εγώ αναφέρομαι στο θέμα του χρονικού ορίου....ο Αντώνης  ο Λιάκος έχει δίκιο όταν μιλάει για κατάργηση σπουδών με διδασκαλία τύπου αμφιθεάτρου...καλύτερό είναι, όπως λέει, το σεμιναριακού τύπου μάθημα...λιγότεροι φοιτητές σε καθένα από αυτά...συγγραφή μικρών εργασιών σε τακτά διαστήματα κλπ...προφανώς ο Λιάκος μιλάει βάσει αυτών που ξέρει από την φιλοσοφική σχολή....σε επιστήμες με εργαστήρια κλπ...τα πράγματα ίσως είναι αλλιώς και δεν υπεισέρχομαι αφού δεν το γνωρίζω...

Με συγχωρείς, αλλά αυτά τα δύο (χρονικό deadline ολοκλήρωσης σπουδών - αλλαγή εκπαιδευτικής προσέγγισης στην τριτοβάθμια) δεν σχετίζονται στα δικό μου μυαλό παρά μονάχα εντός ενός άξονα:
Της εντατικοποίσης και της υπαγωγής της γνώσης στις ανάγκες της αγοράς.
Εντατικοποίηση που συμπυκνώνεται στο deadline φοίτησης και αντικατάσταση της ακαδημαϊκής γνώσης με πιστωτικές μονάδες και σεμιναριακού τύπου μαθήματα που αντανακλά τις ανάγκες της αγοράς.

Προσωπικά διαφωνώ με αυτήν την προσέγγιση από δύο σκοπιές:
1) Ταυτίζονται οι ανάγκες της αγοράς με τις ανάγκες της κοινωνίας. Η πραγματικότητα δείχνει ότι αυτά τα δύο όχι μόνο δεν ταυτίζονται, αλλά πολλές φορές κινούνται σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις. Άρα, αν η λογική είναι να υπηρετούμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον παραλογισμό της αγοράς, τότε με συγχωρείτε, αλλά όχι μόνο δεν θα πάρω, αλλά θα με βρείτε κι απέναντί σας.
2) Ακόμα και αν δεχτούμε ως ορθό και δεδομένο τον ρόλο της εκπαίδευσης ως φορέα αναπαραγωγής του υπάρχοντος status quo, τότε θα σας θυμήσω πόσο αστεία είναι πολλά από τα πτυχία των πανεπιστημίων του εξωτερικού. Υποβάθμιση κι επιφανειακή εξέταση του ακαδημαϊκού πεδίου και απόκτηση επί της ουσίας εργασιακών δεξιοτήτων κι όχι μίας ακαδημαϊκής κι επιστημονικής προσέγγισης για τη γνώση. Για αυτό και συχνά παρατηρούμε φοιτητές ελληνικών ΑΕΙ να φοιτούν σε μάστερ του εξωτερικού και το μόνο που τους δυσκολεύει ναείναι τα deadline, ο όγκος δουλειάς και η τρεχάλα που ρίχνουν να τα προλάβουν κι όχι αυτό καθεαυτό το επιστημονικό ζήτημα που προσεγγίζουν.
Στην πραγματικότητα όμως, τα deadline και η εντατικοποίηση μαθαίνονται και συνηθίζονται πανεύκολα με το που θα βγεις στην παραγωγή. Το φιλοσοφικό ζήτημα όμως της εκάστοτε επιστήμης μόνο σοβαρά ιδρύματα με υψηλή εκπαιδευτική παράδοση το προωθούν.
Και η πλάκα ποιά είναι; Ότι πολλά από τα δικά μας είναι μέσα σε αυτά.
Αλλά εμείς τι λέμε; Φόκο σε όλα, να λειτουργήοσυν αποκλειστικά για ότι χρειάζεται η αγορά και να μας δίνουν δεξιότητες.
Αυτή είναι η αλλη όψη του νομίσματος της ανάθεσης ευθύνης: βρες μου δουλειά και προετοίμασέ με, κι ας σε πληρώνω κιόλας αφού θα τα αποσβέσω έχοντας skills για την αγορά εργασίας.
Αμ δε, γιατί σε 5-10 χρόνια η αγορά θα θέλει άλλα skills κι εσύ πάλι θα τρέχεις να πληρώνεις, κάτι που ήδη γίνεται.
Δηλαδή αν είναι έτσι να καταργήσουμε την τριτοβάθμια και να τα κάνουμε όλα ΚΕΚ.

Τέλος πάντων μακρυγορώ και βγαίνω εκτός θέματος.

Πανεπιστήμια δύο, τριών και πολλών ταχυτήτων ανάλογα την ταξική θέση του καθενός δεν υπάρχουν ακόμα στην Ελλάδα στον βαθμό που υπάρχουν στο εξωτερικό κι αντί αυτό να το υπερασπιζόμαστε και να διεκδικούμε το δικαίωμα όλων στην γνώση, καθόμαστε και συζητάμε για το αν θα διαγράφουμε κόσμο ή θα πλένουμε τους τοίχους.

Η περίφημη σύνδεση της αγοράς εργασίας με το πτυχίο υπήρχε συνάδελφοι και λεγόταν επετηρίδα.
Δεν συζητάω αν ήταν καλό ή κακό το σύστημα αυτό, αλλά αν αυτό θέλει ο κλάδος, αυτό πρέπει να διεκδικήσει, κι όχι να μπούνε τα McDonalds στο Γεωπονικό να μας μάθουνε για το μοσχάρι.

Τζήμερος, Λιάκος και Σημίτης μου ακούγονται όλα αυτά και δεν συμφωνώ καθόλου.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Μάρτιος 03, 2016, 01:06:00 μμ
Καλημέρα Tenere. Δεν μακρηγορείς καθόλου...μια χαρά είναι τα...σεντόνια. Εγώ το προσέγγισα το θέμα καθαρά από επιστημονικής-ακαδημαϊκής πλευράς. Δεν είναι δυνατόν, να σπουδάζεις κάτι επ' αόριστον, ακριβώς επειδή έτσι λειτουργεί η κάθε επιστήμη, όπως σου είπα...μαθαίνεις σε μέθοδο, προγραμματισμό εργασίών και ολοκλήρωση τους...δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος είναι οπαδός φιλελεύθερων οικονομικων απόψεων ή όχι...άλλωστε ορισμένο χρονοδιάγραμμα σπουδών υπήρχε και στην Σοβιετική Ένωση και στις υπόλοιπες χώρε του τότε υπαρκτού σοσιαλισμού, που κάθε άλλο παρά σχέση είχαν τότε με τον καπιταλισμό και τις ανάγκες της αγοράς. Εξάλλου, σου ανέφερα ότι  για περιπτώσεις εργαζομένων φοιτητών ή φοιτητών με ασθένειες κάθε είδους του εαυτού τους ή συγγενών τους, μπορούν να υπάρχουν ειδικές ρυθμίσεις. Δηλαδή αν κάποιος τελειώνει στον προβλεπόμενο χρόνο σπουδών, στα 4 , 5 ή 6 έτη για την ιατρική αυτό θεωρείται εντατικοποίηση;;;Δεν είπα να τελειώνει σε τρία χρόνια, αυτό συμφωνώ μαζί σου να το πεις εντατικοποίηση και υπαγωγή στις ανάγκες της αγοράς, αλλά να τελειώνει σε όσα έτη είναι τώρα το πρόγραμμα σπουδών.
Και το σεμιναριακού τύπου μάθημα, δεν χρειάζεται να το συνδέεις με τις ανάγκες των επιχειρήσεων...το σεμιναριακού τύπου μάθημα είναι καλύτερο επιστημονικά....λιγότεροι φοιτητές στο κάθε μάθημα, καλύτερη επικοινωνία με τον καθηγητή, δυνατότητα συγγραφής εργασιών....και με αυτόν τον τρόπο μαθαίνεις την επιστήμη.. με την αλληλεπίδραση στο μάθημα ή στο εργαστήριο, ανάλογα με την επιστήμη, μεταξύ φοιτητών και καθηγητών και συγγραφή εργασιών με βιβλιογραφία στην βιβλιοθήκη....σε αυτό βοηθάει το σεμιναριακό μάθημα...το μάθημα τύπου τεραστίου αμφιθεάτρου με ελεύθερη διάλεξη, στο οποίο απλά μπαίνει ο καθηγητής και μιλάει από έδρας, χωρίς συμμετοχή ενεργή των φοιτητών και το ένα σύγγραμμα για τις εξετάσεις δεν σε βοηθάει να μυηθείς στην οποιαδήποτε επιστήμη.
Επομένως, αυστηρά και μόνο επιστημονικά-ακαδημαϊκά έθεσα τα όρια παραπάνω.Το ότι υπάρχουν πτυχία από το εξωτερικό γελοία και πανεπιστήμια στο εξωτερικό χαμηλού επιπέδου, αυτό δεν έχει να κάνει με την ολοκλήρωση σπουδών σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο...άλλωστε αυτό ίσχυε απο δεκαετίες σε όλες τις χώρες του κόσμου και πριν την επέλαση, να συμφωνήσω εδώ, του νεοφιλευθερισμού...όπως είπα και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού ως το 1991.
Σε καμία περίπτωση λοιπόν δεν συνέδεσα όλα τα ανωτέρω με την αγορά εργασίας και τα μακντοναλτς στο γεωπονικό...αυτό να στο βεβαιώσω...
Όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με την δική μας οπτική και θεωρητική η ιδεολογική τοποθέτηση... το μήνυμά σου/μου ανατανακλά την δική σου/μου  άποψη και ανάγνωση της πραγματικότητας καθόλα σεβαστή και δεκτή...αλλά επί του συγκεκριμένου θέματος, υπάρχουν πολλαπλές αναγνώσεις, όπως αυτή που δέχεται και τον ρόλο της αγοράς εργασίας στα ακαδημαϊκά θέματα...αλλά αυτή είναι η ουσία...η ύπαρξη αντίθετων απόψεων...κατ' εμέ θα ήταν ανούσιος ένας κόσμος με όμοιες απόψεις...Αααα και συνέχισε τα μηνύματα σεντόνια...είμαι της αυτής σχολής...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: MARKOS στις Μάρτιος 03, 2016, 02:15:43 μμ

(...) Δεν σου χρωστάει κανείς τίποτα επειδή γεννήθηκες, η πάλη για την επιβίωση είναι συνεχής και μέχρι να πεθάνουμε.
(...)
Και κάτι ακόμα για τι βάσεις:
Συνάδελφοι οι βάσεις είναι προσφορά και ζήτηση. Στην πιο ωμή τους μορφή.
Δεν υπάρχει κάποιο αντικειμενικά ορθό επίπεδο βάσεων, παρά το επίπεδο που έχει ο καθένας μας στο κεφάλι του.



Συμφωνώ σε πολλά, ενδεικτικά παίρνω 2 (δυο) "στοιχεία" (αυτά που εχω παραθέσει):

Στο 1ο, Τίποτα νομοτελειακό δεν υπάρχει σε αυτή τη ζωή, εκτος κι αν ειναι κάποιος πεθαμένος.
&
2ο,   Το επιχείρημα με τις βάσεις  απορώ γιατί το κάνουμε καραμέλα  8)
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάρτιος 10, 2016, 10:44:58 πμ
Τελικά ο ξέφρενος ρυθμός ίδρυσης σχολών και η ισοπέδωση των βάσεων για την εισαγωγή όλων δεν συνέβαλε στο χάλι μας;Δεν είναι η μόνη αιτία συμφωνώ, αλλά αποτελεί βασικό θέμα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: lxmix στις Μάρτιος 15, 2016, 05:07:57 πμ
Τα όνειρα και τους εφιάλτες τα βλέπουν όσοι κοιμούνται -- Να το θυμάστε αυτό.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάρτιος 15, 2016, 07:52:35 πμ
Δεν ήξερα να κάνω ολονυχτία :P
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Μάρτιος 18, 2016, 08:38:38 πμ
Συναδέλφισσα, η φιλολογία είναι γνωσ΄το τουλάχιστον από το 2000 που έκανα μηχανογραφικό ότι είναι ένας κλάδος χωρίς καλές προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης. Δεν ξέρω τι περίμενες να συναντήσεις στο εργασιακό πεδίο τελειώνοντας την.
Επίσης, αδυνατώ να σε φανταστώ φιλόλογο μέσα σε τάξη την στιγμή που στα κείμενά σου, δεν πατάς ένα αναθεματισμένο έντερ, να φτιάξεις καμία παράγραφο που μας έχουν βγει τα μάτια.
Στο λέω με σεβασμό αυτό, ειλικρινά.
Συνάδελφε, από την μία λες ότι συμφωνείς με την ελεύθερη πρόσβαση κι από την άλλη υποννοείς ότι θέλεις χρονικό περιορισμό και ν+2. Δεν γίνεται να πατάς έτσι σε δύο βάρκες. Κάποιος μπορεί να θέλει να μπει σε μία σχολή και να την συνδυάσει με δουλειά. Μπορεί να μην μπορεί να κάνει αλλιώς. Η πρόταση ν+2 συνδέεται απευθείας με την εντατικοποίηση και τα φοιτητοδάνεια του Αμέρικα. Επί της ουσίας μιλώντας, μόνο έτσι συνδυάζονται και τα δύο.

Και κάτι ακόμα για τι βάσεις:
Συνάδελφοι οι βάσεις είναι προσφορά και ζήτηση. Στην πιο ωμή τους μορφή.
Δεν υπάρχει κάποιο αντικειμενικά ορθό επίπεδο βάσεων,

Επειδή όπως φαίνεται οι διαχειριστές δε λένε να σε μαζέψουν θα το κάνω εγώ. Δε με νοιάζει η γνώμη σου και δε σου επιτρέπω να με κρίνεις ως εκπαιδευτικό. Δε με ξέρεις και δε σου πέφτει λόγος. Μιας και με κρινεις λοιπόν, δε σου φταιω εγώ ή οποιοσδήποτε εδώ μέσα που δε διορίστηκες ή γενικά δεν είναι τα πράγματα όπως θες στη ζωή σου και ξεσπας στους άλλους!!! Επιπλέον, θα στο χαλασω με αυτό που θα σου πω αλλά όντας μεγαλύτερος ηλικιακά, είχες προλάβει πολλούς διαγωνισμούς ασεπ όχι μόνο εκπαιδευτικών αλλά και γενικά,σε αντίθεση με τα άτομα της γενιάς μου που δεν έχουμε ευκαιρίες πρόσβασης στο δημόσιο τομέα (με εξαίρεση όσους προέρχονται ή έχουν στενές σχέσεις με οικογένειες βουλευτών). Ας φροντιζες να διοριζοσουν,αν δεν είσαι ήδη διορισμένος . Είναι δικό σου πρόβλημα όχι δικό μου ή κάποιου άλλου!! Διαρκώς φασκεις και αντιφάσκεις. Δεν είπα να μην έχεις διαφορετική άποψη, αλλά κόψε την επίθεση σε μένα. Την άποψη μου θα τη λέω: όταν ήμουν μαθήτρια οι φιλόλογοι πέρα από το δημόσιο σχολείο, μπορούσαν να έχουν και πιο πολλά ιδιαίτερα και πιο καλοπληρωμενα (συνήθως έκανες μάθημα όντας φοιτητής και έπαιρνες 10 ευρώ/ώρα και αφού είχες το πτυχίο ξεκίναγες με 12-13 ευρώ / για γυμνάσιο και 15+ για λύκειο /ώρα αν δεν είχες εμπειρία, τέτοιες τιμές έπαιζαν τότε, και στα φροντιστήρια ήταν σαφώς καλύτερα τα πράγματα).Συγγνώμη αλλά δε δέχομαι να εργάζομαι σε φροντιστήρια με 3 ευρώ / ώρα ούτε να κάνω ιδιαίτερα με 5 ευρώ. Υπάρχουν σίγουρα και εξαιρέσεις. Λέω τι έχω δει σε μένα και σε γνωστούς μου να συμβαίνει. Για αυτό και ξανάδωσα και ξεκλειδωσα ένα επάγγελμα με πολύ καλές ευκαιρίες απασχόλησης και καλό για την εποχή και τη χώρα μισθό. Ούτως ή άλλως, θέλω ειδική αγωγή και θα συνδυασω πέρα από την εργοθεραπεια και τη φιλολογία στο μέλλον όπου δε θα πληρωνομαι ως ανειδίκευτη εργάτρια . Εκεί θέλω να καταληξω: όσοι είστε νέοι φιλόλογοι επειδή με μόνο το πτυχίο της φιλολογίας δε θα βρείτε άκρη, αποκτηστε κάποια εξειδίκευση πχ υπολογιστική γλωσσολογία, διδασκαλία νέας ελληνικής ως ξένη γλώσσα κοκ ή κάντε κάποιο δεύτερο πτυχίο για να ανοίξετε και άλλες πόρτες ή κάντε 10% (ποιός ο λόγος να αφιερώνεις 4 έτη σπουδών, αν θες να σπουδάσεις 4 έτη και όχι να κάνεις δεύτερο πτυχίο ή μεταπτυχιακό για να βρεις δουλειά, υπάρχουν και άλλες επιλογές, λίγες αλλά υπάρχουν). Υ.Γ σε σένα που μου επιτίθεσαι προσωπικά, δε σκοπεύω να απαντήσω ξανά.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Μάρτιος 18, 2016, 08:49:06 πμ
Τελικά ο ξέφρενος ρυθμός ίδρυσης σχολών και η ισοπέδωση των βάσεων για την εισαγωγή όλων δεν συνέβαλε στο χάλι μας;Δεν είναι η μόνη αιτία συμφωνώ, αλλά αποτελεί βασικό θέμα.
+++++++++++++++++++++++++
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: tenere1982 στις Μάρτιος 21, 2016, 01:04:48 μμ
Επειδή όπως φαίνεται οι διαχειριστές δε λένε να σε μαζέψουν θα το κάνω εγώ. Δε με νοιάζει η γνώμη σου και δε σου επιτρέπω να με κρίνεις ως εκπαιδευτικό. Δε με ξέρεις και δε σου πέφτει λόγος. Μιας και με κρινεις λοιπόν, δε σου φταιω εγώ ή οποιοσδήποτε εδώ μέσα που δε διορίστηκες ή γενικά δεν είναι τα πράγματα όπως θες στη ζωή σου και ξεσπας στους άλλους!!! Επιπλέον, θα στο χαλασω με αυτό που θα σου πω αλλά όντας μεγαλύτερος ηλικιακά, είχες προλάβει πολλούς διαγωνισμούς ασεπ όχι μόνο εκπαιδευτικών αλλά και γενικά,σε αντίθεση με τα άτομα της γενιάς μου που δεν έχουμε ευκαιρίες πρόσβασης στο δημόσιο τομέα (με εξαίρεση όσους προέρχονται ή έχουν στενές σχέσεις με οικογένειες βουλευτών). Ας φροντιζες να διοριζοσουν,αν δεν είσαι ήδη διορισμένος . Είναι δικό σου πρόβλημα όχι δικό μου ή κάποιου άλλου!! Διαρκώς φασκεις και αντιφάσκεις. Δεν είπα να μην έχεις διαφορετική άποψη, αλλά κόψε την επίθεση σε μένα. Την άποψη μου θα τη λέω: όταν ήμουν μαθήτρια οι φιλόλογοι πέρα από το δημόσιο σχολείο, μπορούσαν να έχουν και πιο πολλά ιδιαίτερα και πιο καλοπληρωμενα (συνήθως έκανες μάθημα όντας φοιτητής και έπαιρνες 10 ευρώ/ώρα και αφού είχες το πτυχίο ξεκίναγες με 12-13 ευρώ / για γυμνάσιο και 15+ για λύκειο /ώρα αν δεν είχες εμπειρία, τέτοιες τιμές έπαιζαν τότε, και στα φροντιστήρια ήταν σαφώς καλύτερα τα πράγματα).Συγγνώμη αλλά δε δέχομαι να εργάζομαι σε φροντιστήρια με 3 ευρώ / ώρα ούτε να κάνω ιδιαίτερα με 5 ευρώ. Υπάρχουν σίγουρα και εξαιρέσεις. Λέω τι έχω δει σε μένα και σε γνωστούς μου να συμβαίνει. Για αυτό και ξανάδωσα και ξεκλειδωσα ένα επάγγελμα με πολύ καλές ευκαιρίες απασχόλησης και καλό για την εποχή και τη χώρα μισθό. Ούτως ή άλλως, θέλω ειδική αγωγή και θα συνδυασω πέρα από την εργοθεραπεια και τη φιλολογία στο μέλλον όπου δε θα πληρωνομαι ως ανειδίκευτη εργάτρια . Εκεί θέλω να καταληξω: όσοι είστε νέοι φιλόλογοι επειδή με μόνο το πτυχίο της φιλολογίας δε θα βρείτε άκρη, αποκτηστε κάποια εξειδίκευση πχ υπολογιστική γλωσσολογία, διδασκαλία νέας ελληνικής ως ξένη γλώσσα κοκ ή κάντε κάποιο δεύτερο πτυχίο για να ανοίξετε και άλλες πόρτες ή κάντε 10% (ποιός ο λόγος να αφιερώνεις 4 έτη σπουδών, αν θες να σπουδάσεις 4 έτη και όχι να κάνεις δεύτερο πτυχίο ή μεταπτυχιακό για να βρεις δουλειά, υπάρχουν και άλλες επιλογές, λίγες αλλά υπάρχουν). Υ.Γ σε σένα που μου επιτίθεσαι προσωπικά, δε σκοπεύω να απαντήσω ξανά.

Κοίτα, ήταν λίγο επιθετικό αυτό που έγραψα για το έντερ και την παράγραφο αλλά έχει βάση και το ξέρεις.
Ευτυχώς για σένα όμως, κανένας δεν σου έχει απευθυνθεί με τον τρόπο που μου απευθύνεσαι τώρα.
Κάνε ότι πιστεύεις ότι είναι καλύτερο για σένα, αλλά έχε υπόψη σου το τι συμβαίνει στην χώρα εδώ και 7 χρόνια και στην ειδικότητά σου εδώ και πολύ περισσότερα.
Καλή τύχη.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Μάρτιος 21, 2016, 09:54:00 μμ
Εντάξει.. εκτός από μορφοποίηση παραγράφων, λείπουν και τόνοι. Αν έγραφε και χωρίς κενά, θα λέγαμε ότι είναι η μετεμψύχωση του Μακρυγιάννη. Αλλά δεν...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάρτιος 22, 2016, 09:57:29 πμ
Ο καθείς γράφει απ όπου θέλει.Κινητό,λαπτοπ κ.τ.λ.Αλίμονο αν μετράμε αυτό. Αυτόματη γραφή σας λέει κάτι. Και δεν γράφουμε για πανελλήνιες. ;D
Αύριο,αν ξυπνήσω στραβά,δεν θα τονίσω τίποτα και μην περιμένετε παραγραφοποίηση. Δεν γουστάρω σήμερα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάρτιος 22, 2016, 10:01:23 πμ
Στο δια ταύτα.Η ύπαρξη πολλών σχολών,συχνά ανοργάνωτων,δεν είναι μείζον θεμα;
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάρτιος 22, 2016, 10:02:43 πμ
Προτείνω σε κάθε χωριό να ιδρυθεί πανεπιστήμιο. Έτσι,έτσι. ...να ρέει η γνώση.Και αν το εκάστοτε τμήμα δεν έχει αντικείμενο σπουδών,αρκεί που θα υπάρχει.Μην τα πάρω πρωί πρωί διότι δεν κοιμήθηκα κιόλας.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Μάρτιος 22, 2016, 12:52:01 μμ
Στο δια ταύτα.Η ύπαρξη πολλών σχολών,συχνά ανοργάνωτων,δεν είναι μείζον θεμα;

Είναι πρόβλημα έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αν δεν υπήρχε το ζήτημα του κορεσμού πολλών ειδικοτήτων. Αλλά ειδικά τώρα είναι ακόμα εντονότερο.
Το έχω ξαναγράψει.. ακόμα κι αν γίνονταν αύριο οι αναγκαίοι διορισμοί, κάποιοι (πολλοί) θα περίσσευαν.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: MARKOS στις Μάρτιος 22, 2016, 03:37:41 μμ
Τα όνειρα και τους εφιάλτες τα βλέπουν όσοι κοιμούνται -- Να το θυμάστε αυτό.

OK, όπου κι αν στραφεί κάποιος ως εναλλακτική παίρνει ρίσκο 8)
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάρτιος 23, 2016, 10:04:31 πμ
Είναι πρόβλημα έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αν δεν υπήρχε το ζήτημα του κορεσμού πολλών ειδικοτήτων. Αλλά ειδικά τώρα είναι ακόμα εντονότερο.
Το έχω ξαναγράψει.. ακόμα κι αν γίνονταν αύριο οι αναγκαίοι διορισμοί, κάποιοι (πολλοί) θα περίσσευαν.
Δυστυχώς έχεις δίκιο.Βέβαια φταίμε όλοι διότι πιστεύαμε πως αν κάποιος σπουδάσει θα αποκτήσει κοινωνική καταξίωση και εργασία.Και πίεζαν οι γονείς να δημιουργηθούν σχολές και οι δε πολιτικοί το έπρατταν με το όνειρο της εκλογικής νίκης.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: harac στις Μάρτιος 23, 2016, 01:50:07 μμ
Προτείνω σε κάθε χωριό να ιδρυθεί πανεπιστήμιο. Έτσι,έτσι. ...να ρέει η γνώση.Και αν το εκάστοτε τμήμα δεν έχει αντικείμενο σπουδών,αρκεί που θα υπάρχει.

Με τη δημιουργία σχολών σε κάθε ράχη και ραχούλα, εκτός από τη ροή της γνώσης ρέει και το ζεστό παραδάκι από την τόνωση της τοπικής αγοράς.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: MARKOS στις Μάρτιος 23, 2016, 03:00:02 μμ
Κάποιοι τα δηλώνουν, όπως συμβαίνει και με τους καθηγητες που τρέχουν για την κοροιδία- ενισχυτική ενός μήνα.
Λοιπόν, φαύλος κύκλος, αλλά το τελευταιο που μετραει ειναι το πόσες σχολές υπάρχουν.
Συμπέρασματικά: η "κρίση" θα δώσει την απάντηση.

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Μάρτιος 23, 2016, 03:03:48 μμ
Οσοι με κραζετε κοιτάξτε τον εαυτό σας και μην ασχολειστε μαζί μου. Γράφω από κινητό και συχνά δεν μπαίνουν τόνοι. Σας τσουζει η αλήθεια και το γεγονός ότι δε βολευτηκατε κάπου και ξέσπατε στους νέους συναδέλφους σας.relax take it easy!! Από μένα δεν "κινδυνευετε " δε θα σας φάω τη θεσουλα και δεν περιμένω τον ασεπ να λύσει το επαγγελματικό μου αδιέξοδο. Βρίσκω μόνη μου λύσεις στα επαγγελματικά μου ☺😉!!Τα δικά σας προσωπικά αδιέξοδα αν δεν μπορείτε να τα ξεπερασετε υπάρχουν και ειδικοί που μπορούν να σας βοηθήσουν!! Προτείνω να επισκεφθείτε κάποιον με σεβασμό πάντα!!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Μάρτιος 23, 2016, 03:16:47 μμ
Κάποιοι τα δηλώνουν, όπως συμβαίνει και με τους καθηγητες που τρέχουν για την κοροιδία- ενισχυτική ενός μήνα.
Λοιπόν, φαύλος κύκλος, αλλά το τελευταιο που μετραει ειναι το πόσες σχολές υπάρχουν.
Συμπέρασματικά: η "κρίση" θα δώσει την απάντηση.


Προφανώς, όμως, όπως γίνεται ήδη από το 2010, που μπήκαμε στα μνημόνια, η κρίση δίνει τις απαντήσεις, αλλά πάντα με άγριο, απότομο και πολύ σκληρό τρόπο, χωρίς κανενός είδους χρονικό διάστημα προσαρμογής.....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Μάρτιος 23, 2016, 09:00:51 μμ
Απλά ερωτήματα :

1. Μπορούν 45.000 πτυχία σήμερα να διεκδικούν θέση εκπαιδευτικού στο δημόσιο; ΟΧΙ ! Κι όμως το εκάστοτε κομματικό σύστημα για να διορίσει ημετέρους έβαζε πτυχία ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΠΟΥΔΩΝ σε κλάδους εκπαιδευτικών. (πχ διόγκωση πε02, ή ο απίστευτος "φωτογραφικός " (!) πε33 "μεθοδολογίας και θεωρίας της επιστήμης" αποφοίτων ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΕΙ πανελλαδικά!)

2. Αφορίζουν την "παραπαιδεία" και θέλουν να ΚΛΕΙΣΟΥΝ τα φροντιστήρια με βλακώδεις διατάξεις. ΠΟΥ θα δουλέψουν όλοι αυτοί οι απολυμένοι καθηγητές ; Στο δημόσιο; ΠΟΤΕ ; Του αγίου....Και τι θα κάνουν μέχρι να γιορτάσει ο άγιος; ΜΑΥΡΑ ΛΕΦΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ; Το μόνο αποτέλεσμα το κλείσιμο των φροντιστηρίων είναι ανεργία και μείωση πολύτιμων εσόδων για κράτος και ασφαλιστικά ταμεία...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάρτιος 23, 2016, 11:49:17 μμ
Γιγαντισμός στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και κυρίως αδιαφάνεια και διαφθορά.Λύσεις;Εξωτερικό ή δια βίου εκπαίδευση ή επαγγελματική ευελιξία.Τέλος!!!Υπάρχει και ο προσωπικός αγώνας.... :-X
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Μάιος 02, 2016, 11:55:19 μμ
Εξωτερικό ή δια βίου εκπαίδευση ή επαγγελματική ευελιξία.
Υπάρχουν 1,867,045 θέσεις εργασίας, επαγγελματική  πείρα δεν απαιτείται (168,712), Δεν προσδιορίζεται (678,314).
Ψάχνοντας βρίσκεις τα πάντα, γλώσσα μπορείς να μάθεις σε ικανοποιητικό επίπεδο αλλά αυτή την αναθεματισμένη προϋπηρεσία πως θα την αποκτήσεις… https://ec.europa.eu/eures/eures-searchengine/page/main?lang=el&app=0.8.1-build-2#/simpleSearch?keyword=%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82

Βρέθηκαν 799 κενές θέσεις εργασίας για μαθηματικούς( σίγουρα θα χρειαστεί και κάποιο μεταπτυχιακό) για τις 250 δεν απαιτείται επαγγελματική πείρα. Η Ευρώπη μας έχει ξεγραμμένους, 0,043% των διαθέσιμων θέσεων εργασίας!
Τι να πεις μετά σε όσους σου προτείνουν να κυνηγήσεις το επάγγελμά σου στο εξωτερικό
Υγ αυτές οι θέσεις είναι με τα επίσημα στοιχεία, σίγουρα θα υπάρχουν και σε αγγελίες.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάιος 03, 2016, 09:20:12 πμ
Υπάρχουν 1,867,045 θέσεις εργασίας, επαγγελματική  πείρα δεν απαιτείται (168,712), Δεν προσδιορίζεται (678,314).
Ψάχνοντας βρίσκεις τα πάντα, γλώσσα μπορείς να μάθεις σε ικανοποιητικό επίπεδο αλλά αυτή την αναθεματισμένη προϋπηρεσία πως θα την αποκτήσεις… https://ec.europa.eu/eures/eures-searchengine/page/main?lang=el&app=0.8.1-build-2#/simpleSearch?keyword=%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82

Βρέθηκαν 799 κενές θέσεις εργασίας για μαθηματικούς( σίγουρα θα χρειαστεί και κάποιο μεταπτυχιακό) για τις 250 δεν απαιτείται επαγγελματική πείρα. Η Ευρώπη μας έχει ξεγραμμένους, 0,043% των διαθέσιμων θέσεων εργασίας!
Τι να πεις μετά σε όσους σου προτείνουν να κυνηγήσεις το επάγγελμά σου στο εξωτερικό
Υγ αυτές οι θέσεις είναι με τα επίσημα στοιχεία, σίγουρα θα υπάρχουν και σε αγγελίες.
++++++++++++++++Πάντως φίλοι σε Γερμανία είναι μια χαρά. Υπάρχουν θέσεις και αν μάθεις τη γλώσσα καλά είσαι πολύ καλύτερα από εδώ. Ίσως ο καθηγητικός κλάδος νοσεί εκεί αλλά άλλοι κλάδοι έχουν τύχη. Τί να κάνουμε;Καλό το λινκ πάντως. Ευχαριστώ.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: nipiagogos1988 στις Μάιος 03, 2016, 02:21:54 μμ
Υπάρχουν και τόσα γραφεία ευρέσεως εργασίας που κερδοσκοπούν εις βάρος μας να τα λέμε κΙ αυτά... Καλύτερα όποιος ενδιαφέρεται να εργαστεί έξω να ψάξει κ λίγο μόνος του
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: Mary Sal στις Μάιος 11, 2016, 12:33:44 μμ
Γίνεσαι καθαρίστρια αγαπητή μου  http://www.newsbeast.gr/files/1/2015/10/katharistries.pdf   Δείτε το Δ και μετά

http://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/ergasiaka/102383/k-koyneva-ergasiakos-mesaionas-gia-tis-katharistries-sta-leoforeia-tis-osy

http://www.iefimerida.gr/news/263150/aplirotes-apo-ta-hristoygenna-oi-katharistries-sta-sholeia
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: anemona στις Μάιος 11, 2016, 02:15:50 μμ
Δυστυχώς τα γνωρίζω από γνωστό μου άτομο.Απλά ο/η fasvil μιλά για τις καθαριστριες σε υπουργεία και βουλή. ;D
Αν και αυτές πλέον αντιμετωπίζουν μειώσεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Vania στις Μάιος 19, 2016, 11:38:28 πμ
συναδελφοι εχω φτιαξει με σελιδα στο facebook για τους επιτυχοντες ασεπ 2008!οσοι μπορειτε ακολουθήστε την για να μπορουμε να ενημερωνομαστε για τις εξελιξεις δικαστικες και μη και για οτι μας αφορα
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: theodora7 στις Ιούλιος 29, 2016, 09:19:06 πμ
Αλήθεια οι νέοι σήμερα τί προτιμούν; Εξωτερικό,αλλαγή επαγγέλματος,επιπλέον σπουδές;Τί θεωρείτε ποιο ορθό;
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Truth στις Ιούλιος 29, 2016, 11:19:08 πμ
Αλήθεια οι νέοι σήμερα τί προτιμούν; Εξωτερικό,αλλαγή επαγγέλματος,επιπλέον σπουδές;Τί θεωρείτε ποιο ορθό;
Δεν ξέρω τι προτιμούν πάντως ορθό θεωρώ να φύγουν. Αν ήμουν 25-30 και είχα 5000 €, θα πήγαινα για κάποιο μάστερ έξω (ιδανικά στη Γαλλία ή, αν είχα συγγενείς, στην Αμερική) με σκοπό να εκμεταλλευτώ και το μάστερ αλλά και το χρόνο προετοιμασίας του για δημιουργία μελλοντικών συνθηκών (γνωριμίες, ενδεχομένως παράλληλη ημιαπασχόληση που στο μέλλον θα γινόταν πλήρης). Ο λόγος είναι απλός: δεν υπάρχει κλάδος που να μην πλήττεται στην Ελλάδα συν ότι οι συνθήκες  βλέπω να γίνονται χειρότερες. Ήδη πχ εχθές διάβαζα ότι σε μεγάλο ξενοδοχείο σε απολύουν, αν ζητήσεις αναρρωτική που υπόψιν την αναρρωτική κάποιοι εργαζόμενοι τη χρειάστηκαν γιατί έπαθαν υπερκόπωση από τις απλήρωτες κιόλας υπερωρίες. Κανονικός μισθός γύρω στα 400 €. Κι αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα. Έτσι όπως πάμε δε θα μεγαλώσει αυτό; Το ότι μάλιστα συμβαίνει κάτι τέτοιο, το ότι οι κυβερνήσεις όχι απλά το επέτρεψαν αλλά στην ουσία το δημιούργησαν, δε σημαίνει μόνο δύσκολες συνθήκες επιβίωσης στο υλικό κομμάτι αλλά σημαίνει και καταπίεση ελευθεριών και προσβολή της αξιοπρέπειας.  Το κλίμα είναι πολύ ασφυκτικό. Και δεν κάνω διάκριση μεταξύ κυβερνήσεων/κομμάτων. Όσα κάνει τώρα ο συριζα, αν δεν είχε βγει, θα τα είχε κάνει η νδ, τα ίδια είναι.Συνεπώς δεν πιστεύω ούτε σε ελπίδα αλλαγής κυβέρνησης. Μας έχουν για πούλημα όλοι τους.

Θα έμενα Ελλάδα μόνο αν η οικογένειά μου είχε να μου δώσει μια υγιή μεγάλη επιχείρηση (ξενοδοχείο, μπιτς μπαρ, εστίαση σε κάτι μεγάλο ή γενικά κάτι μεγάλο).

Κλείνω λέγοντας πως, αν και είμαι 40+, αν αυτή τη στιγμή είχα χρήματα, θα πήγαινα στο εξωτερικό να βρω δουλειά. Το έχω υπολογίσει, για τον 1ο μήνα θέλει περίπου 5000 και δεν τα'χω. Λέω 5000 γιατί και στο πιο αισιόδοξο σενάριο του να βρεις δουλειά από τον 1ο μήνα, θες λεφτά για να πιάσεις σπίτι +για να περάσεις μέχρι να πληρωθείς τον 1ο σου μισθό.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: theodora7 στις Ιούλιος 29, 2016, 11:40:31 πμ
Ναι είναι αλήθεια όσα λες.Δεν βλέπω αλλαγές στο εγγύς μέλλον όσο αφορά τις πολιτικές των τωρινων ή και αυριανων κυβερνήσεων και συνεπώς η παραμονή στη χώρα είναι ρίσκο για τους νέους.Αλλά και στο εξωτερικό δεν είναι ιδανικά.Ανάλογα το που θα πας και πόσα χρήματα μπορείς να διαθέσεις για το ξεκίνημα που ενεχει δυσκολίες.Ίσως ένα διδακτορικό μαζί με δουλειά είναι πιο δελεαστικο όσο αφορά εμένα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: pink butterfly στις Ιούλιος 29, 2016, 03:48:08 μμ
Γιγαντισμός στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και κυρίως αδιαφάνεια και διαφθορά.Λύσεις;Εξωτερικό ή δια βίου εκπαίδευση ή επαγγελματική ευελιξία.Τέλος!!!Υπάρχει και ο προσωπικός αγώνας.... :-X

+1000000
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: dpa2006 στις Αύγουστος 01, 2016, 05:22:14 μμ
Αλήθεια οι νέοι σήμερα τί προτιμούν; Εξωτερικό,αλλαγή επαγγέλματος,επιπλέον σπουδές;Τί θεωρείτε ποιο ορθό;

Οι περισσότεροι φεύγουν έξω.
Μετάφραση αναλυτικής και πτυχίου το ζητούν άμεσα με την ορκωμοσία τους.
Και να μείνουν θα κάνουν μεταπτυχιακό ή/και διδακτορικό και φεύγουν μετά.
Υπάρχουν πολλοί που σπουδάζουν Ελλάδα και προέρχονται από χώρες όπου οι γονείς τους είχαν φύγει παλιά ως μετανάστες.
Αυτοί συνήθως επιστρέφουν στις χώρες προέλευσης....
Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: mks75 στις Αύγουστος 01, 2016, 06:27:04 μμ
Δεν ξέρω τι προτιμούν πάντως ορθό θεωρώ να φύγουν. Αν ήμουν 25-30 και είχα 5000 €, θα πήγαινα για κάποιο μάστερ έξω (ιδανικά στη Γαλλία ή, αν είχα συγγενείς, στην Αμερική) με σκοπό να εκμεταλλευτώ και το μάστερ αλλά και το χρόνο προετοιμασίας του για δημιουργία μελλοντικών συνθηκών (γνωριμίες, ενδεχομένως παράλληλη ημιαπασχόληση που στο μέλλον θα γινόταν πλήρης). Ο λόγος είναι απλός: δεν υπάρχει κλάδος που να μην πλήττεται στην Ελλάδα συν ότι οι συνθήκες  βλέπω να γίνονται χειρότερες. Ήδη πχ εχθές διάβαζα ότι σε μεγάλο ξενοδοχείο σε απολύουν, αν ζητήσεις αναρρωτική που υπόψιν την αναρρωτική κάποιοι εργαζόμενοι τη χρειάστηκαν γιατί έπαθαν υπερκόπωση από τις απλήρωτες κιόλας υπερωρίες. Κανονικός μισθός γύρω στα 400 €. Κι αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα. Έτσι όπως πάμε δε θα μεγαλώσει αυτό; Το ότι μάλιστα συμβαίνει κάτι τέτοιο, το ότι οι κυβερνήσεις όχι απλά το επέτρεψαν αλλά στην ουσία το δημιούργησαν, δε σημαίνει μόνο δύσκολες συνθήκες επιβίωσης στο υλικό κομμάτι αλλά σημαίνει και καταπίεση ελευθεριών και προσβολή της αξιοπρέπειας.  Το κλίμα είναι πολύ ασφυκτικό. Και δεν κάνω διάκριση μεταξύ κυβερνήσεων/κομμάτων. Όσα κάνει τώρα ο συριζα, αν δεν είχε βγει, θα τα είχε κάνει η νδ, τα ίδια είναι.Συνεπώς δεν πιστεύω ούτε σε ελπίδα αλλαγής κυβέρνησης. Μας έχουν για πούλημα όλοι τους.

Θα έμενα Ελλάδα μόνο αν η οικογένειά μου είχε να μου δώσει μια υγιή μεγάλη επιχείρηση (ξενοδοχείο, μπιτς μπαρ, εστίαση σε κάτι μεγάλο ή γενικά κάτι μεγάλο).

Κλείνω λέγοντας πως, αν και είμαι 40+, αν αυτή τη στιγμή είχα χρήματα, θα πήγαινα στο εξωτερικό να βρω δουλειά. Το έχω υπολογίσει, για τον 1ο μήνα θέλει περίπου 5000 και δεν τα'χω. Λέω 5000 γιατί και στο πιο αισιόδοξο σενάριο του να βρεις δουλειά από τον 1ο μήνα, θες λεφτά για να πιάσεις σπίτι +για να περάσεις μέχρι να πληρωθείς τον 1ο σου μισθό.

Ναι αλλα οταν ελεγα για εξοδο απο το ευρω...καποιοι "συναδελφοι" εριχναν αναθεμα...δεν πειραζει ας εχουμε ευρω και μισθους 300-400 ευρω , συνταξεις των 200 ευρω , και να ζουμε σε ενα δωματιο στο πατρικο μας μαζι με τους γονεις μας...των οποιων η συνταξη βεβαιως μας στηριζει...

Δεν υπαρχει περιπτωση να ανακαμψουμε με το ευρω σαν νομισμα και αυτο το χρεος...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: MARKOS στις Αύγουστος 01, 2016, 07:09:09 μμ
Κατ' αρχήν συμφωνώ με όσα "ειπαν" οι παραπάνω, και να προσθέσω το "η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της"
Για μένα (και για όλους) πιστεύω το ζήτημα δεν είναι σωστό/ορθό ή εσφαλμένο.
Μιλάμε για όνειρα, μιλάμε για δικαίωμα, μιλάμε για επιβίωση και αξιοπρέπεια.
Ο νεος θα αποφασίσει μαζί με τους δικους του, λαμβάνοντας υποψη και περιβαλλοντικούς παράγοντες (όπως καταγωγή- αν προέρχεται καποιος από οικογένεια γιατρων, δικηγόρων κλπ κλπ), τις γνωριμίες που εχουν οι δικοι του, τη ζήτηση σε επαγγέλματα, αν υπάρχει η δυνατότητα "στροφής" σε άλλα επαγγέλματα, άλλες λύσεις κλπ....γενικα ένα καλό και σοβαρό "ψάξιμο"




 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: sapore στις Αύγουστος 01, 2016, 07:48:45 μμ
Ναι αλλα οταν ελεγα για εξοδο απο το ευρω...καποιοι "συναδελφοι" εριχναν αναθεμα...δεν πειραζει ας εχουμε ευρω και μισθους 300-400 ευρω , συνταξεις των 200 ευρω , και να ζουμε σε ενα δωματιο στο πατρικο μας μαζι με τους γονεις μας...των οποιων η συνταξη βεβαιως μας στηριζει...

Δεν υπαρχει περιπτωση να ανακαμψουμε με το ευρω σαν νομισμα και αυτο το χρεος...

Ναι.
Και ΟΧΙ μόνο....
Χρειάζονται και "άλλα", τα οποία δε βλέπω να έρχονται.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε
κι εμείς οι ίδιοι μένουμε.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: theodora7 στις Αύγουστος 02, 2016, 09:21:32 πμ
Ναι αλλα οταν ελεγα για εξοδο απο το ευρω...καποιοι "συναδελφοι" εριχναν αναθεμα...δεν πειραζει ας εχουμε ευρω και μισθους 300-400 ευρω , συνταξεις των 200 ευρω , και να ζουμε σε ενα δωματιο στο πατρικο μας μαζι με τους γονεις μας...των οποιων η συνταξη βεβαιως μας στηριζει...

Δεν υπαρχει περιπτωση να ανακαμψουμε με το ευρω σαν νομισμα και αυτο το χρεος...
+++++++++++++++
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Αύγουστος 02, 2016, 11:20:34 πμ
Ναι αλλα οταν ελεγα για εξοδο απο το ευρω...καποιοι "συναδελφοι" εριχναν αναθεμα...δεν πειραζει ας εχουμε ευρω και μισθους 300-400 ευρω , συνταξεις των 200 ευρω , και να ζουμε σε ενα δωματιο στο πατρικο μας μαζι με τους γονεις μας...των οποιων η συνταξη βεβαιως μας στηριζει...

Δεν υπαρχει περιπτωση να ανακαμψουμε με το ευρω σαν νομισμα και αυτο το χρεος...


Και καλά να είσαι στα 18 και στα 20, στις μέρες μας πάρα πολλοί/ες στις ηλικίες των 30, 40 και βάλε μένουν ακόμη με τους γονείς λόγω των αθλίων οικονομικών, για να μην μιλήσουμε για την ακόμη πιο απαράδεκτη, για να μην την χαρακτηρίσω αλλιώς κατάσταση, της επιστροφής του γιου ή της κόρης μαζί με τον/την σύζυγο(και οι δύο άνεργοι, σύνηθες στην περίοδο αυτή) μαζί με  το/τα παιδιά τους στο....παιδικό δωμάτιο στο πατρικό σπίτι!!!!! τάση, η οποία εμφανίζεται με όλο και πιο αυξημένους, ανησυχητικά, ρυθμούς στην εποχή μας!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: greedo στις Αύγουστος 02, 2016, 04:57:51 μμ
 Δυστυχώς εκεί μας φέρανε οι "Σόιμπλε" και οι ντόπιοι υπάλληλοί τους (που βέβαια εμείς ψηφίζουμε μην έχοντας άλλες επιλογές).
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: dpa2006 στις Αύγουστος 04, 2016, 01:43:41 μμ
Υπάρχουν και τόσα γραφεία ευρέσεως εργασίας που κερδοσκοπούν εις βάρος μας να τα λέμε κΙ αυτά... Καλύτερα όποιος ενδιαφέρεται να εργαστεί έξω να ψάξει κ λίγο μόνος του

Αυτό είναι πολύ παλιό φαινόμενο...
Δυστυχώς! :(
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: dpa2006 στις Αύγουστος 04, 2016, 01:51:31 μμ
Ναι αλλα οταν ελεγα για εξοδο απο το ευρω...καποιοι "συναδελφοι" εριχναν αναθεμα...δεν πειραζει ας εχουμε ευρω και μισθους 300-400 ευρω , συνταξεις των 200 ευρω , και να ζουμε σε ενα δωματιο στο πατρικο μας μαζι με τους γονεις μας...των οποιων η συνταξη βεβαιως μας στηριζει...

Δεν υπαρχει περιπτωση να ανακαμψουμε με το ευρω σαν νομισμα και αυτο το χρεος...
Η Ελλάδα δεν μπορούσε να μπει στην Βέλτιστη Οικονομική Ζώνη (https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&ved=0ahUKEwi-99zOy6fOAhXEDcAKHbgrBJ8QFggnMAE&url=http%3A%2F%2Fwww.pyxida.aueb.gr%2Fgetfile.php%3Fobject_id%3Diid%3A4802%26ds_id%3DPDF1&usg=AFQjCNFAdI4LF1MqIERCa8HX1uNR3UfCdQ&bvm=bv.128617741,d.ZGg&cad=rja) (Optimum Currency Area) (https://en.wikipedia.org/wiki/Optimum_currency_area) που λέγεται ΕΕ και έφτιαξε ο Ρόμπερτ Μαντέλ (https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Mundell) γιατί είχε δίδυμα ελλείμματα. (https://mpra.ub.uni-muenchen.de/23173/1/MPRA_paper_23173.pdf)
Η απόφαση για την εισαγωγή της ήταν καθαρά πολιτική.
Βέβαια πολλές χώρες "έτρεξαν" και έκρυψαν κάτι από τα οικονομικά τους ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις εισαγωγής και την έχουν πατήσει σαν κι εμάς...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Αστραδενή στις Σεπτέμβριος 30, 2016, 11:12:33 πμ
Γεια σας, είμαι νέο μέλος και  πριν λίγες μέρες ανακάλυψα το forum σας. Σας αποστέλλω αυτό το μήνυμα, ελπίζοντας να πάρω κάποια απάντηση, αλλά και να βοηθήσω συναδέλφους να αποφασίσουν για το δικό τους μέλλον μέσω των παθημάτων μου... Πραγματικά τα τελευταία 5 χρόνια δεν ξέρω τι να κάνω με το θέμα της δουλειάς... Το 2007 που έδωσα πανελλήνιες - είχαν προηγηθεί χαρτιά μεσαίου επιπέδου σε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά - έλεγα να πάω στη Διερμηνεία Μετάφραση. Όλοι μου έλεγαν να γίνω εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης , καθώς τότε υπήρχε ζήτηση και είχαν οι σχολές κάποιο άλφα επίπεδο, τελείωσα κανονικά το 2011 κι έπαθα " Διαμαντοπούλου "... Έκτοτε έκανα διαφόρων ειδών δουλειές του ποδαριού, ακόμη και σε μαγαζί με ρεμπέτικη μουσική, κι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν και το καλύτερό μου...Όσον αφορά στα ιδιαίτερα..., ήταν σαν να κυνηγάω τα παιδιά με το δίκανο κι από πάνω  να έχω τους γονείς να λένε: " Θέλω το παιδί να γίνει πολιτικός μηχανικός " ( ενώ πήγαινε έκτη τάξη κι ούτε διαίρεση δεν μπορούσε να κάνει, καθώς ασχολούνταν με άλλα πράγματα πιο σημαντικά... πχ, νύχια, μαλλιά κά)..Στο τέλος, έμενα και απλήρωτη από μερικούς...Πέρασαν 2- 3 χρόνια και πάνω που ήρθε η σειρά μου να με καλέσουν, τότε, έπαθα " Λοβέρδο"... Στο μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια έδινα εξετάσεις στο ωδείο του νομού μου, συν τα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανα στο δάσκαλο μουσικής που με είχε μαθήτρια από την πρώτη δημοτικού... Και πήρα μετά από 5 χρόνια το πτυχίο κλασικής κιθάρας ( συν άλλα 10 που είχαν προηγηθεί όσο πήγαινα στο σχολείο). Φέτος πια, έκανα τα χαρτιά σαν εκπαιδευτικός δημοτικής, όχι σαν 70.50 γιατί δεν περάστηκαν εγκαίρως τα μόριά μου, και τώρα πια περιμένω για κάτι που δεν είναι βέβαιο, γιατί κάθε φορά, στο παρά πέντε όλο και κάτι γίνεται... Πλέον έχω φτάσει 27 χρονών - δεν είμαι μεγάλη, αλλά δεν είμαι και μικρή, κι έχουν προηγηθεί τόσα χρόνια ταλαιπωρίας - και βλέπω άλλους συνομήλικούς μου, που δεν είχαν περάσει κάπου, να έχουν τακτοποιηθεί με ποικίλους τρόπους, ενώ όλοι όσοι διαλέξαμε τους εκπαιδευτικούς κλάδους και μπήκαμε με υψηλή βαθμολογία, να μένουμε στάσιμοι περιμένοντας με τον " σταυρό στο χέρι", τη στιγμή που άλλοι - απόφοιτοι κολλεγίων και ιδιωτικών σχολών της πλάκας, που έβγαζαν τότε 3 και 4 - να έχουν θησαυρίσει από ιδιαίτερα και οι γονείς να τους έχουν θεοποιήσει... Λοιπόν, αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία; Μήπως θα έπρεπε με την πρώτη - δεύτερη αναποδιά να στρεφόμαστε αλλού; Σε άλλες δουλειές, που έχουν κάποιο κύρος και, αν μη τι άλλο,  σταθερά χρήματα ( βλ. Λιμενικό Σώμα, Σχολές Εμποροπλοιάρχων κτλ)...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: origenis στις Σεπτέμβριος 30, 2016, 12:09:22 μμ
Γεια σας, είμαι νέο μέλος και  πριν λίγες μέρες ανακάλυψα το forum σας. Σας αποστέλλω αυτό το μήνυμα, ελπίζοντας να πάρω κάποια απάντηση, αλλά και να βοηθήσω συναδέλφους να αποφασίσουν για το δικό τους μέλλον μέσω των παθημάτων μου... Πραγματικά τα τελευταία 5 χρόνια δεν ξέρω τι να κάνω με το θέμα της δουλειάς... Το 2007 που έδωσα πανελλήνιες - είχαν προηγηθεί χαρτιά μεσαίου επιπέδου σε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά - έλεγα να πάω στη Διερμηνεία Μετάφραση. Όλοι μου έλεγαν να γίνω εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης , καθώς τότε υπήρχε ζήτηση και είχαν οι σχολές κάποιο άλφα επίπεδο, τελείωσα κανονικά το 2011 κι έπαθα " Διαμαντοπούλου "... Έκτοτε έκανα διαφόρων ειδών δουλειές του ποδαριού, ακόμη και σε μαγαζί με ρεμπέτικη μουσική, κι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν και το καλύτερό μου...Όσον αφορά στα ιδιαίτερα..., ήταν σαν να κυνηγάω τα παιδιά με το δίκανο κι από πάνω  να έχω τους γονείς να λένε: " Θέλω το παιδί να γίνει πολιτικός μηχανικός " ( ενώ πήγαινε έκτη τάξη κι ούτε διαίρεση δεν μπορούσε να κάνει, καθώς ασχολούνταν με άλλα πράγματα πιο σημαντικά... πχ, νύχια, μαλλιά κά)..Στο τέλος, έμενα και απλήρωτη από μερικούς...Πέρασαν 2- 3 χρόνια και πάνω που ήρθε η σειρά μου να με καλέσουν, τότε, έπαθα " Λοβέρδο"... Στο μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια έδινα εξετάσεις στο ωδείο του νομού μου, συν τα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανα στο δάσκαλο μουσικής που με είχε μαθήτρια από την πρώτη δημοτικού... Και πήρα μετά από 5 χρόνια το πτυχίο κλασικής κιθάρας ( συν άλλα 10 που είχαν προηγηθεί όσο πήγαινα στο σχολείο). Φέτος πια, έκανα τα χαρτιά σαν εκπαιδευτικός δημοτικής, όχι σαν 70.50 γιατί δεν περάστηκαν εγκαίρως τα μόριά μου, και τώρα πια περιμένω για κάτι που δεν είναι βέβαιο, γιατί κάθε φορά, στο παρά πέντε όλο και κάτι γίνεται... Πλέον έχω φτάσει 27 χρονών - δεν είμαι μεγάλη, αλλά δεν είμαι και μικρή, κι έχουν προηγηθεί τόσα χρόνια ταλαιπωρίας - και βλέπω άλλους συνομήλικούς μου, που δεν είχαν περάσει κάπου, να έχουν τακτοποιηθεί με ποικίλους τρόπους, ενώ όλοι όσοι διαλέξαμε τους εκπαιδευτικούς κλάδους και μπήκαμε με υψηλή βαθμολογία, να μένουμε στάσιμοι περιμένοντας με τον " σταυρό στο χέρι", τη στιγμή που άλλοι - απόφοιτοι κολλεγίων και ιδιωτικών σχολών της πλάκας, που έβγαζαν τότε 3 και 4 - να έχουν θησαυρίσει από ιδιαίτερα και οι γονείς να τους έχουν θεοποιήσει... Λοιπόν, αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία; Μήπως θα έπρεπε με την πρώτη - δεύτερη αναποδιά να στρεφόμαστε αλλού; Σε άλλες δουλειές, που έχουν κάποιο κύρος και, αν μη τι άλλο,  σταθερά χρήματα ( βλ. Λιμενικό Σώμα, Σχολές Εμποροπλοιάρχων κτλ)...
Κοπελιά,για να μην επαναλαμβάνομαι,οι επιλογές σου είναι δύο:ή πας δικαστικά και απαιτείς γραπτό ασεπ που θα σου δώσει την ευκαιρία να διεκδικήσεις θέση στην δημόσια εκπαίδευση, ή ακολουθείς άλλο επάγγελμα. Αν περιμένεις απο τους συναδέλφους σου με προυπηρεσία να σου αφήσουν περιθώρια διορισμού, θα πάρεις σύνταξη περιμένοντας! Καλώς ήρθες στην ζούγκλα της εκπαίδευσης.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Σεπτέμβριος 30, 2016, 07:44:44 μμ
Σας αποστέλλω αυτό το μήνυμα, ελπίζοντας να πάρω κάποια απάντηση, αλλά και να βοηθήσω συναδέλφους να αποφασίσουν για το δικό τους μέλλον μέσω των παθημάτων μου... Πραγματικά τα τελευταία 5 χρόνια δεν ξέρω τι να κάνω με το θέμα της δουλειάς... ..  ( στο παρά πέντε όλο και κάτι γίνεται... Λοιπόν, αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία; Μήπως θα έπρεπε με την πρώτη - δεύτερη αναποδιά να στρεφόμαστε αλλού;
Όλοι μας περάσαμε από αυτή τη φάση. Δεν αξίζει , με την πρώτη ευκαιρία στρεφόμαστε αλλού, μόνο αναποδιές έχει η εκπαίδευση.
Μη ξοδεύεις άλλα χρήματα για να επιμένεις σε κάτι που οδηγεί σε αδιέξοδο.  Δεν υπάρχει ειδικότητα πε70,50 .Κάθε χρόνο θα βρίσκονται μπροστά σου όλοι οι πε71 με μηδέν μόρια και οι ειδικές κατηγορίες!
Μην έχεις ως πρότυπο όσους πηγαίνουν αναπληρωτές δεν οδηγεί πουθενά με τα σημερινά δεδομένα και με την ισχύουσα νομοθεσία είναι χάσιμο χρόνου.
Τώρα σε περίπτωση που κριθείς διοριστέα σε έναν ασεπ  μπορεί να περάσουν 8 χρόνια και να μην διοριστείς.
Το καλύτερο σου το φυλάω για το τέλος, φαίνεται απίθανο αλλά ποιος σου εγγυάται πως δεν θα βρεθεί υπουργός παιδείας που θα ακυρώσει το πτυχίο σου? Αύριο μπορεί να πουν πως οι μαθητές του δημοτικού κουράζονται να βλέπουν μόνο έναν δάσκαλο…
Σήμερα οι δάσκαλοι έχουν β ανάθεση , αργότερα που όλοι θα έχουν παιδαγωγική επάρκεια , θα μπορούν να διδάξουν και στην πρωτοβάθμια? Τι θα τους κάνουν τους δασκάλους? Τώρα μετέτρεψαν τα γυμνάσια σε δημοτικά όπου ένας καθηγητής μπορεί να συμπληρώνει ώρες με γ ανάθεση. Αν ένας υπουργός παιδείας θέλει να προωθήσει κάποιους είναι λογικό να τους αναθέσει μαθήματα στα δημοτικά αφού τα καταφέρνουν στα γυμνάσια!
Υγ το ψευδώνυμο είναι από βιβλίο ή το κανονικό σου?

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: alex1977 στις Δεκέμβριος 01, 2016, 04:46:24 μμ
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και με τη λέξη "εφιάλτης" στον τίτλο σου. Τελευταία κυριολεκτικά ζω έναν εφιάλτη και μάλιστα εχθές σκεφτόμουν πως, όταν άφησα το δικό μου όνειρο (δούλευα ως φωτογράφος από τα 18 και οι δικοί μου με πίεζαν ότι δεν ήταν επάγγελμα αυτό κι έτσι σπούδασα στα 26...) κι αφιερώθηκα τελικά σε όνειρο άλλων, είχα κάποια δεδομένα. Επέλεξα ένα αντικείμενο που μου άρεσε και ήξερα πως υπήρχε επετηρίδα, άρα πήγαινα για τη σιγουριά. Και τότε καταργήθηκε η επετηρίδα, ήρθε ένας διαγωνισμός που στους περισσότερους, όπως και σ'εμένα, χάριζε κυρίως το χαρακτηρισμό "επιτυχών" ασχέτως αν απέχεις από τον τελευταίο διοριστέο μισή μονάδα και εσύ βολόδερνες για χρόνια ως ωρομίσθιος κάνοντας και 2η δουλειά και παράλληλα προετοιμαζόμενος για το ρημαδοδιαγωνισμό κι έκανες και μάστερ  και πήγαινες και σε σεμινάρια πολύμηνα παρακαλώ γιατί ήθελες να βελτιώνεσαι και να αποκτάς νέες γνώσεις και έφτασες στο 2015 και στα 40+ σου να πρέπει ακόμα να κάνεις αιτήσεις εις διπλούν κιόλας (πχ ιεκ και ηλεκτρονική και διά ζώσης) για μερικές ωρίτσες και γενικά να μην έχεις λεφτά να περάσεις... και είπα τι εξευτελισμός!

Σ'αυτά τα χρόνια φυσικά δούλεψα περίπου 4 χρόνια και σε φροντιστήριο όπου επίσης οι συνθήκες είναι εξευτελιστικές και πραγματικά φρικάρω τώρα που τα σκέφτομαι όλα μαζί. Λέω άφησα το άλλο όνειρό μου, αφοσιώθηκα σε κάτι που του έδωσα όλη μου την ψυχή και το χρόνο... φέρνω ένα παράδειγμα. Το 2008 είχα 2 δουλειές (η μία στα 80 χλμ από το σπίτι μου και τη 2η την έκανα με κίνδυνο της ζωής μου, αφού έτρεχα για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου σχολώντας από την 1η στις 2μμ, γυρνούσα στο σπίτι γύρω στις 8μμ και Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή πήγαινα σε ολοήμερα σεμινάρια επί 6 μήνες... τόσο αγνή ήμουν. Δε σκέφτηκα τον εαυτό μου, πίστευα στο περίφημο "δία βίου μάθηση", ήθελα να γίνομαι καλύτερη. Μέχρι και λεφτά από την τσέπη μου έβαλα αγοράζοντας 1200 ένα λαπτοπ αποκλειστικά για το σχολείο, καλύπτοντας στην ουσία τα κενά του δημοσίου σχολείου που ως ξενόγλωσση σε κάποια σχολεία δε μου επέτρεπαν την πρόσβαση στην αίθουσα υπολογιστών (είτε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε είτε γιατί δε βόλευαν τα προγράμματα είτε γιατί ο διευθυντής φοβόταν μην τους χαλάσω...). Και να βελτιώνομαι δηλαδή και να προσπαθώ να αποδείξω κάθε τρεις και λίγο ότι αξ'ίζω το διορισμό... Σε ποιους; Σ'αυτούς που τελικά διόρισαν πτυχιούχο του 2006 χωρίς τα δικά μου προσόντα και, ναι, χωρίς επιτυχία ασεπ...

Νιώθω τώρα και ότι έχασα χρόνο και ότι με εμπαίζουν και πολίτης τελευταίας κατηγορίας επειδή οι γονείς μου είναι "ασήμαντοι".

Και, βιώνοντας πια τις συνθήκες φτώχειας και του αδιέξοδου, είναι κυριολεκτικά εφιάλτης. Είναι σαφές πως πρέπει να αλλάξω δουλειά. Αλλά τι νέα δουλειά να ξεκινήσω στα 43 μου; Ποιος εργοδότης θα με πάρει σ'αυτή την ηλικία και χωρίς ειδίκευση; Που πώς να εξειδικευτώ κιόλας, δεν έχω τα λεφτά. Αλλά και να λυνόταν αυτό, με τόση ανεργία που έχουμε πολύ περισσότερο από ποτέ προτιμούν νεότερους. Εδώ σε γνωστή αλυσίδα καφέ (που σαφώς ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να επισκεφτώ) έχουν στις αγγελίες τους όριο τα 30-35 έτη... λες και για να πλύνεις πιάτα παίζει ρόλο η ηλικία... Είναι δράμα η κατάσταση. Γι'αυτό, αν με ρωτήσει κάποιος νέος, θα του πω να αλλάξει και δουλειά και κυρίως χώρα... Αλλά εδώ στο pde, αν το πεις αυτό, θα γυρίσει ΒΛΑΚΩΔΩΣ ο νέος πτυχιούχος και θα σου πει ότι δεν έχουν ευκαιρίες και θες να του φας τη θέση, ότι θέλουμε να πάνε στο εξωτερικό για να φάμε μόνοι μας τις θέσεις του (έλεος) διορισμού... δε σκέφτονται ότι, όπως ξεμείναμε εμείς, έτσι θα ξεμείνουν κι αυτοί, ότι και σ'αυτούς θα φερθούν το ίδιο απάνθρωπα και δίχως σεβασμό.

Εν ολίγοις, είμαι ανοιχτή σε κάθε νέα προοπτική εκτός διδασκαλίας. Αυτά...
Συμφωνώ μαζί σου, τα πράγματα όμως δεν είναι μόνο στην εκπ/ση έτσι. Σε ολο το δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, βολεύονται όσοι έχουν μέσο. Εγώ φέτος ήμουν σε ΔΕΚΟ σε νησί, έβγαλα τη δουλειά της γραμματείας χωρίς να έχω προηγούμενη εμπειρία, με το συνεργάτη το μόνιμο να λείπει συνεχώς, και να τα ακούσω κιόλας γιατί έβαζα υπερωρίες (καμιά σχέση με όσες πραγματικά είχα δουλέψει και δε φαινόταν η δουλειά μου), τις οποίες ο ίδιος ο διευθυντής μου είχε πει να βάζω. Κι όταν έγινε φασαρία για τις υπερωρίες των εκτάκτων, μου είπε στο γραφείο του, προφανώς γιατί τα άκουσε από τα κεντρικά, ότι "όι να κάνουν οι υπάλληλοι ό,τι θέλουν", πράγμα που δεν ίσχυε βέβαια. Αλλά όταν γίνεται η δουλειά, που οι ίδιοι οι μονιμοι σου αναθέτουν τόσους μήνες, κι εκτός από την καθημερινή δουλειά και αρχειοθετήσεις και καθάρισμα και αρχειοθέτηση ντάνων χαρτούρας και το γραφείο γίνεται αγνώριστο, όλα ξεχνιούνται. Αντίθετα οι μόνιμοι που έχουν φύγει πριν το ωραριό τους ή που εν ώρα ωραρίου φεύγουν και κάνουν δουλειές για το σπίτι που χτίζουν΄ή στην επιχείρηση της γυναίκας τους και βάζουν κάργα τις κυριακές και τις αργίες και τα Σάββατα και τις υπερωρίες τις κάνουν δεν τις κάνουν δεν αντιμετωπίζουν το ίδιο. Ας είναι απόφοιτοι λυκείου κι έχουν μπει με εντοπιότητα, κτλ κι έχουν φτάσει το 4ιλιαρο μισθό μικτά, με πληρωμένα τα ενοίκια, κτλ. Εσύ κάτσε και δούλευε για 700 καθαρά βασικό μισθό ως απόφοιτος ΠΕ, βγάλε τη δουλειά και άκουστα στο τέλος κιόλας, επειδή έπεσες σε ρατσιστή προϊστάμενο, ο οποίος τους μόνιμους δεν τους πειράζει αρκεί να του περνάν καλά τις ωρίτσες του. Και όταν στο τέλος του είχα αναφέρει κάποια δουλειά που μου χε σκαρώσει διευθυντής σε σδε, για να πάει στον επόμενο, κι ότι μου ερχόταν να τον πλακώσω, τον είδα να κάνει κάποια ειρωνική κίνηση. Βέβαια, τι είμαι εγώ μπροστά στον καθένα, κατά τη γνώμη του φαντάζομαι, που έχει μπει με μια επετηρίδα κι έχει πιάσει κομματικά διευθυντική θέση για να με υπολογίσει εμένα που είμαι από αγροτική οικογένεια, χωρίς μέσα και οικονομική ευμάρεια. Τελικά, το συμπέρασμα είναι ότι όποιος έχει πιάσει καρέκλα στο δημόσιο ή είναι δημόσιος υπάλληλος, φέρεται ρατσιστικά στους υπόλοιπους που δεν έχουν διοριστεί ή έιναι έκτακτοι. Κι αν υπάρξει και καμιά παρεξήγηση όπως με τις ώρες μου και τα πράγματα λέγονται όπως να ναι και οι παρεξηγήσεις δε λύνονται, γιατί δε σε υπολογίσουν 'ώστε να σε ρωτήσουν σχετικά πώς έγιναν τα πράγματα, κάνεις τη δουλειά, παίρνεις το μπούλο, σου μενει η ρετσινιά ότι πριμοδοτείς τον εαυτό σου με ώρες, γιατι ό μόνιμος δεν είναι ποτέ στο γραφείο το πρωί ή μετά το πέρας του ωραρίου να δει αν δουλεύεις, αλλά δεν μπορείς να υπερασπιστείς πλήρως τον εαυτό σου, γιατί κανείς δε σε ακούει. Και ίσως κιόλας να σε στοχοποιούν και για τις προκηρύξεις που κάνεις στο φορέα γενικότερα και να σου πετούν τα χαρτιά, πράγμα που υποψιάζομαι ότι έχει συμβεί πρόσφατα σε μένα. Κι εκτός από αυτό είχα και τον ίδιο το διευθυντη να μου πετά υπονοούμενα στυλ ξέρω τι θέλεις, αλλά δεν μπορώ, σαν να υποννοούσε ότι ενδιαφέρομαι γι αυτόν, ενώ εγώ ήμουν πάντα με το σεις και με το σας, πράγματα που δεν είναι ωραία να λέγονται από διευθυντή σε εργαζόμενο.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: PASAS123 στις Δεκέμβριος 01, 2016, 04:53:02 μμ
τα έχω ζήσει και εγώ αλεξ1977 δυστυχώς και μετα μας φταίνε οι τουρκοι γερμανοι και η νεολαία, οι πολιτικοί.
και σημερα που μιλαμε βαζουν πλασματικες υπερωρίες.  7¨00 με 15¨00 ωράριο (8ωρο δλδ) αλλα οι μαγκες πανε 9¨00 με 17¨00 (παλι 8ωρο) με τη διαφορά οτι τις 2 τελευταίες ώρες τις παίρνουν υπερωρία   
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: gia 96 στις Δεκέμβριος 01, 2016, 06:50:15 μμ
Κοπελιά,για να μην επαναλαμβάνομαι,οι επιλογές σου είναι δύο:ή πας δικαστικά και απαιτείς γραπτό ασεπ που θα σου δώσει την ευκαιρία να διεκδικήσεις θέση στην δημόσια εκπαίδευση, ή ακολουθείς άλλο επάγγελμα. Αν περιμένεις απο τους συναδέλφους σου με προυπηρεσία να σου αφήσουν περιθώρια διορισμού, θα πάρεις σύνταξη περιμένοντας! Καλώς ήρθες στην ζούγκλα της εκπαίδευσης.
Δεν είμαστε όλοι μας όμως άγρια και αιμοδιψή θηρία!
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Δεκέμβριος 02, 2016, 12:49:25 πμ
http://www.esos.gr/arthra/47753/oi-20000-diorismoi-den-yparhoyn-pia

Το χειρότερο είναι οτι όταν ο Φίλης μας εξαπατούσε για μια ακόμα φορά κάποιοι έκαναν ονειρα....

Γιατί τους πιστεύετε εσείς οι "κάποιοι" -ήθελα να 'ξερα....

Οι άνθρωποι είναι απλά ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ και ΑΝΙΚΑΝΟΙ.

Και δυστυχώς ο εφιάλτης συνεχίζεται....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: PPE στις Δεκέμβριος 02, 2016, 10:28:00 πμ
http://www.esos.gr/arthra/47753/oi-20000-diorismoi-den-yparhoyn-pia

Το χειρότερο είναι οτι όταν ο Φίλης μας εξαπατούσε για μια ακόμα φορά κάποιοι έκαναν ονειρα....

Γιατί τους πιστεύετε εσείς οι "κάποιοι" -ήθελα να 'ξερα....

Οι άνθρωποι είναι απλά ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ και ΑΝΙΚΑΝΟΙ.

Και δυστυχώς ο εφιάλτης συνεχίζεται....


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: markosath στις Δεκέμβριος 02, 2016, 10:38:58 πμ
Γεια σας, είμαι νέο μέλος και  πριν λίγες μέρες ανακάλυψα το forum σας. Σας αποστέλλω αυτό το μήνυμα, ελπίζοντας να πάρω κάποια απάντηση, αλλά και να βοηθήσω συναδέλφους να αποφασίσουν για το δικό τους μέλλον μέσω των παθημάτων μου... Πραγματικά τα τελευταία 5 χρόνια δεν ξέρω τι να κάνω με το θέμα της δουλειάς... Το 2007 που έδωσα πανελλήνιες - είχαν προηγηθεί χαρτιά μεσαίου επιπέδου σε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά - έλεγα να πάω στη Διερμηνεία Μετάφραση. Όλοι μου έλεγαν να γίνω εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης , καθώς τότε υπήρχε ζήτηση και είχαν οι σχολές κάποιο άλφα επίπεδο, τελείωσα κανονικά το 2011 κι έπαθα " Διαμαντοπούλου "... Έκτοτε έκανα διαφόρων ειδών δουλειές του ποδαριού, ακόμη και σε μαγαζί με ρεμπέτικη μουσική, κι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν και το καλύτερό μου...Όσον αφορά στα ιδιαίτερα..., ήταν σαν να κυνηγάω τα παιδιά με το δίκανο κι από πάνω  να έχω τους γονείς να λένε: " Θέλω το παιδί να γίνει πολιτικός μηχανικός " ( ενώ πήγαινε έκτη τάξη κι ούτε διαίρεση δεν μπορούσε να κάνει, καθώς ασχολούνταν με άλλα πράγματα πιο σημαντικά... πχ, νύχια, μαλλιά κά)..Στο τέλος, έμενα και απλήρωτη από μερικούς...Πέρασαν 2- 3 χρόνια και πάνω που ήρθε η σειρά μου να με καλέσουν, τότε, έπαθα " Λοβέρδο"... Στο μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια έδινα εξετάσεις στο ωδείο του νομού μου, συν τα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανα στο δάσκαλο μουσικής που με είχε μαθήτρια από την πρώτη δημοτικού... Και πήρα μετά από 5 χρόνια το πτυχίο κλασικής κιθάρας ( συν άλλα 10 που είχαν προηγηθεί όσο πήγαινα στο σχολείο). Φέτος πια, έκανα τα χαρτιά σαν εκπαιδευτικός δημοτικής, όχι σαν 70.50 γιατί δεν περάστηκαν εγκαίρως τα μόριά μου, και τώρα πια περιμένω για κάτι που δεν είναι βέβαιο, γιατί κάθε φορά, στο παρά πέντε όλο και κάτι γίνεται... Πλέον έχω φτάσει 27 χρονών - δεν είμαι μεγάλη, αλλά δεν είμαι και μικρή, κι έχουν προηγηθεί τόσα χρόνια ταλαιπωρίας - και βλέπω άλλους συνομήλικούς μου, που δεν είχαν περάσει κάπου, να έχουν τακτοποιηθεί με ποικίλους τρόπους, ενώ όλοι όσοι διαλέξαμε τους εκπαιδευτικούς κλάδους και μπήκαμε με υψηλή βαθμολογία, να μένουμε στάσιμοι περιμένοντας με τον " σταυρό στο χέρι", τη στιγμή που άλλοι - απόφοιτοι κολλεγίων και ιδιωτικών σχολών της πλάκας, που έβγαζαν τότε 3 και 4 - να έχουν θησαυρίσει από ιδιαίτερα και οι γονείς να τους έχουν θεοποιήσει... Λοιπόν, αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία; Μήπως θα έπρεπε με την πρώτη - δεύτερη αναποδιά να στρεφόμαστε αλλού; Σε άλλες δουλειές, που έχουν κάποιο κύρος και, αν μη τι άλλο,  σταθερά χρήματα ( βλ. Λιμενικό Σώμα, Σχολές Εμποροπλοιάρχων κτλ)...
Μηπως τα δικά σου προσόντα είναι της πλάκας, γιατι μου φαίνεται εισαι το δόγμα Φίλη "δεν ξερω αγγλικα δεν εχω πτυχιο ειμαι υπουργος παιδείας" αλλά βρίζει τα ξένα πτυχία ο απόφοιτος λυκείου με προσόντα δοκιμαστή λίπους.
Εκ του αποτέλεσματος προκύπτει ,και καταλαβάινοντας τον εκνευρισμό σου ίσως θα πρέπει να αναρωτηθείς αν αυτοί έχουν περισσότερα "προσόντα" τελικά.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: theodora7 στις Δεκέμβριος 02, 2016, 11:59:40 πμ
Ναι τα δικά μας πτυχία είναι για πεταμα...χα χα να σε στείλω να βγάλεις μεταπτυχιακό και δύο σχολές στο Α.Π.Θ. Και μετά τα λέμε αν επιβιωσεις...Αντε πρωί πρωί. Γιατί η ξενομανια δεν έχει όρια....μην τυχόν και αποταξουμε το ραγιαδισμο μας.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Star Quality στις Δεκέμβριος 02, 2016, 12:26:30 μμ
Δεν μετράνε πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά... η αριστεία είναι ρετσινιά όπως έλεγε και ένας προηγούμενος στόκος που παρίστανε τον υπουργό...

στην Ελλάδα των μνημονίων μόνο προσόν η συνδηκαληστική δράση και η κομματική ταυτότητα... φάτε στη μάπα τώρα καρανίκες και νοτοπούλου..

ότι δεν διέλυσαν πασοκ-νδ, θα το ρημάξουν οι συριζανελ....

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: mks75 στις Δεκέμβριος 02, 2016, 12:35:04 μμ
Δεν μετράνε πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά... η αριστεία είναι ρετσινιά όπως έλεγε και ένας προηγούμενος στόκος που παρίστανε τον υπουργό...

στην Ελλάδα των μνημονίων μόνο προσόν η συνδηκαληστική δράση και η κομματική ταυτότητα... φάτε στη μάπα τώρα καρανίκες και νοτοπούλου..

ότι δεν διέλυσαν πασοκ-νδ, θα το ρημάξουν οι συριζανελ....

Ναι αλλα οι αλλοι ηταν καλυτεροι?  ;D ;D ;D....

Δεν υπαρχει καμια τυχη με αυτο το πολιτικο συστημα και προσωπικο...οταν πολλοι απο αυτους πεινασουν...θα το δουν ξεκαθαρα....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: theodora7 στις Δεκέμβριος 02, 2016, 12:39:40 μμ
Εγώ αν θέλω να βρω ποιος φταίει μουτζωνω εμένα. Δείτε το λίγο....βοηθά.Οχι ότι υπάρχουν λύσεις αλλά... τη μουτζα την θέλουμε.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: panos2 στις Δεκέμβριος 02, 2016, 12:40:26 μμ
Βλέπω να κυριαρχεί το αφήγημα της "Νουδούλας" με τις γνωστές ατάκες και τις μισές αλήθειες  σ' αυτό το νήμα.
Λίγο πιο αντικειμενικά αν γίνεται...  ::) 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: theodora7 στις Δεκέμβριος 02, 2016, 12:43:06 μμ
Ωραία τότε. Αν θέλεις να ξέρεις γιατί το όνειρο για εκπαίδευση έγινε εφιάλτης κοίτα γύρω σου. Ο δικομματισμος δεν είναι η απάντηση;;; Η παθητική αδιαφορία,το βολεμμα,τα ρουσφέτια και βαριέμαι....τα ξέρετε.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: mks75 στις Δεκέμβριος 02, 2016, 12:54:32 μμ
Βλέπω να κυριαρχεί το αφήγημα της "Νουδούλας" με τις γνωστές ατάκες και τις μισές αλήθειες  σ' αυτό το νήμα.
Λίγο πιο αντικειμενικά αν γίνεται...  ::)

Για πες μου πως οριζεται η δικια σου αντικειμενικοτητα ...για να δω κατι που θελω....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: theodora7 στις Δεκέμβριος 02, 2016, 12:55:48 μμ
Η απαξίωση όμως και των πτυχιων μας...όχι δεν το δέχομαι. Ο καθένας ξέρει την αξία του και αν όχι,τότε θα βρεθούν κάποιοι να του το εκτιμήσουν. Ιδιώτες,εξωτερικό δεν ξέρω. Στο κάτω κάτω όσα κάνουμε τα κανουμε πρώτα για μας και μετά για τους άλλους.Τα υπόλοιπα δεν με αφορούν.Δεν περιμένω τίποτα και από κανέναν. Έχω επίγνωση ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί για το τίποτα πρώτα και πρωτίστως.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Δεκέμβριος 02, 2016, 01:00:35 μμ
Εγώ αν θέλω να βρω ποιος φταίει μουτζωνω εμένα. Δείτε το λίγο....βοηθά.Οχι ότι υπάρχουν λύσεις αλλά... τη μουτζα την θέλουμε.

Όντως, τη θέλετε.. όλοι όσοι τους στηρίζατε (κάποιοι στηρίζουν ακόμα και τώρα) τους νυν και τους προηγούμενους. Να ξέρετε ότι σας μουτζώνουμε κι εμείς οι υπόλοιποι, που δεν φταίγαμε σε τίποτα  ::)   :P

Όταν η εκπαίδευση πανευρωπαϊκά διακατέχεται από τη συνθήκη της Μπολόνια, ενώ παγκόσμια από τις εκθέσεις και εισηγήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, που η χώρα μας αποδέχεται (με τις υπογραφές των προηγούμενων και τη σιωπηρή αποδοχή των νυν) εδώ και πολλά χρόνια, απορώ τι σας προκαλεί εντύπωση.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: markosath στις Δεκέμβριος 02, 2016, 01:20:34 μμ
Όντως, τη θέλετε.. όλοι όσοι τους στηρίζατε (κάποιοι στηρίζουν ακόμα και τώρα) τους νυν και τους προηγούμενους. Να ξέρετε ότι σας μουτζώνουμε κι εμείς οι υπόλοιποι, που δεν φταίγαμε σε τίποτα  ::)   :P

Όταν η εκπαίδευση πανευρωπαϊκά διακατέχεται από τη συνθήκη της Μπολόνια, ενώ παγκόσμια από τις εκθέσεις και εισηγήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, που η χώρα μας αποδέχεται (με τις υπογραφές των προηγούμενων και τη σιωπηρή αποδοχή των νυν) εδώ και πολλά χρόνια, απορώ τι σας προκαλεί εντύπωση.
Μια διευκρίνηση η συνθήκη της Μπολόνια δεν εφαρμόσθηκε ΠΟΤΕ  στην ελλάδα, οι πρακτικές του ελληνικού think tank παντα διαστρεβλωναν την εφαρμογή των ευρωπαικών οδηγιών. Οι μεταφράσεις επίσης στο ΥΠεΠΘ γίνονται-αν απο αποφοίτους λυκείου απο την εποχή της Μαριορής Γιαννάκου , του εθνικού καταστροφέα των πάντων.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: MARKOS στις Δεκέμβριος 02, 2016, 01:23:30 μμ
γενικά η εύρεση οποιασδήποτε εργασίας πια είναι εφιάλτης...τί να λεμε...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο( ‘’εργασία’’ ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης?
Αποστολή από: kostasMath στις Δεκέμβριος 02, 2016, 08:15:37 μμ
Συμφωνώ μαζί σου, τα πράγματα όμως δεν είναι μόνο στην εκπ/ση έτσι. Σε ολο το δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, βολεύονται όσοι έχουν μέσο. Εγώ φέτος ήμουν σε ΔΕΚΟ σε νησί, έβγαλα τη δουλειά της γραμματείας χωρίς να έχω προηγούμενη εμπειρία
χαχα εσύ πήρες και μισθό δουλεύοντας σε δεκο, ξέρεις πόσοι βγάζουν δουλειά με 8,80 το μήνα? Χιλιάδες φαντάροι κρατάνε όρθια τα στρατόπεδα είτε επειδή όσοι βρίσκονται εκεί είναι άχρηστοι για να κάνουν ότι τους αναθέτουν αλλά υπάρχουν και οι λουφαδόροι που τα φορτώνουν όλα στους φαντάρους για  να μπιμ όλη μέρα. Ορισμένοι είναι τόσο άχρηστοι περιορίζονται μόνο σε αθλητικές και σεξουαλικές συζητήσεις, δεν αντιλαμβάνονται αν γίνονται ενοχλητικοί, εσύ που είσαι πιο έξυπνος μπορείς να τους βάλεις στη θέση τους , να το σταματήσεις, κι αν δε σε ενοχλεί  περνάς  στην αντεπίθεση, 8 ώρες είναι πολλές  υπάρχει χρόνος για αερολογίες και διασκέδαση οπού μπορείς να τους ειρωνευτείς και να τους ανταποδώσεις όσα σου κάνουν.
Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει, αν σέβεται τον εαυτό του διεκδικεί το καλύτερο που μπορεί να πετύχει, ταυτόχρονα οφείλει  να εκτιμά αυτό που έχει και πρέπει να σκεφτεί τις προσδοκίες που έχει για το μέλλον.
Για να εκτιμήσουν την αξία σου πρέπει να σε χάσουν, πάντα ο εργοδότης θα ζηταει περισσότερα από όσα είναι εφικτό να καταφέρει ένας άνθρωπος.
Σωστή διαχείριση προσωπικού δεν υπάρχει ούτε στο δημόσιο ούτε στον ιδιωτικό τομέα, παντού θα συναντήσεις διευθυντές -αφεντικά που δεν είναι σε θέση να πάρουν σωστές αποφάσεις και να επιβληθούν όταν έχουν εργάτες –υπαλλήλους που η αξία τους είναι ανεκτίμητη.



Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: jak_13 στις Δεκέμβριος 02, 2016, 11:36:56 μμ
Ωραία τότε. Αν θέλεις να ξέρεις γιατί το όνειρο για εκπαίδευση έγινε εφιάλτης κοίτα γύρω σου. Ο δικομματισμος δεν είναι η απάντηση;;; Η παθητική αδιαφορία,το βολεμμα,τα ρουσφέτια και βαριέμαι....τα ξέρετε.

Όχι μόνο για την εκπαίδευση... Ο φανατισμός είναι η απάντηση που εξαφανίζει και την αντικειμενικότητα και φέρνει και τα υπόλοιπα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Sphinx2 στις Δεκέμβριος 06, 2016, 12:23:43 μμ
http://www.esos.gr/arthra/47753/oi-20000-diorismoi-den-yparhoyn-pia

Το χειρότερο είναι οτι όταν ο Φίλης μας εξαπατούσε για μια ακόμα φορά κάποιοι έκαναν ονειρα....



Το πρόβλημα μας,  είναι ακριβώς αυτό :πάντα θα βρεθεί κάποιος να υπόσχεται και κάποιοι να τον πιστεύουν. 

Συγγνώμη, αλλά  πιστέψατε έστω μια στιγμή ότι θα γίνουν κάτω  από τις παρούσες συνθήκες,  20.000 προσλήψεις στην εκπαίδευση;;

 Αν ήμουν 20 κάτι, ή και 30, ούτε θα σκεφτόμουν να γίνω εκπαιδευτικός στην Ελλάδα.
Θα μάθαινα μια τέχνη, να παράγω κάτι. Να εκτρέφω σαλιγκάρια, να καλλιεργώ αλοε βερα κτλ. κτλ

Απορώ με όσα παιδιά επιλέγουν αυτή τη στιγμή συνειδητά, καθηγητική σχολή ή σκέφτονται το μέλλον τους ως εκπαιδευτικοί.







 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: greedo στις Δεκέμβριος 06, 2016, 02:10:27 μμ
 Πάντως στα χρόνια που πέρασα εγώ στο Πανεπιστήμιο (δεκαετία 80) πολύ λίγοι επέλεγαν καθηγητικές σχολές σαν 1η προτίμηση. Αυτό που θυμάμαι είναι οτι οι περισσότεροι συμφοιτητές μου (όπως κι εγώ) είχαν βάλει σαν πρώτες προτιμήσεις Πολυτεχνικές σχολές, όπου δεν πέρασαν και "κατέληξαν" στις καθηγητικές σχολές.  ;)
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Sphinx2 στις Δεκέμβριος 06, 2016, 03:53:37 μμ
Πάντως στα χρόνια που πέρασα εγώ στο Πανεπιστήμιο (δεκαετία 80) πολύ λίγοι επέλεγαν καθηγητικές σχολές σαν 1η προτίμηση. Αυτό που θυμάμαι είναι οτι οι περισσότεροι συμφοιτητές μου (όπως κι εγώ) είχαν βάλει σαν πρώτες προτιμήσεις Πολυτεχνικές σχολές, όπου δεν πέρασαν και "κατέληξαν" στις καθηγητικές σχολές.  ;)

γι αυτό, στο προηγούμενο σχόλιο μου χρησιμοποίησα την λέξη "συνειδητά".
Νομίζω ότι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που επέλεξαν την εκπαίδευση επειδή τους γεμίζει, έχουν μεταδοτικότητα, είναι ταλαντούχοι και έτοιμοι να διαβάζουν και να εξελίσσονται "ακολουθώντας" την επιστήμη, όλη τους τη ζωή.

Γνωρίζω περίπτωση εκπαιδευτικού που πάθαινε κρίσεις πανικού όταν έμπαινε σε μάθημα και φώναζε την μαμά για τον συνοδεύει στην τάξη.
Αυτός ο εκπαιδευτικός, όπως καταλαβαίνετε,  τυχαία βρέθηκε στο θρανίο.  Εκτός από το χαμηλής ποιότητας, κάτω από αυτές τις συνθήκες έργο του, στέρησε την θέση αυτή από κάποιον άλλον.  Και δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aghathi στις Δεκέμβριος 06, 2016, 05:01:41 μμ
 :D :D :D καλά.. Νομίζω ότι υπερβαλεις λίγο. Σίγουρα αυτό είναι εξαίρεση στον κανόνα. Μπορεί να μην έχουν όλοι το "ταλέντο" και τη μεταδοτικοτητα αλλά οι ανεπαρκεις εκπαιδευτικοι δεν είναι ο κανόνας. Ούτε είναι η επιθυμία κάποιου να διδάσκει αυτή που τον καθιστά κατάλληλο.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Sphinx2 στις Δεκέμβριος 06, 2016, 05:17:41 μμ
:D :D :D καλά.. Νομίζω ότι υπερβαλεις λίγο. Σίγουρα αυτό είναι εξαίρεση στον κανόνα. Μπορεί να μην έχουν όλοι το "ταλέντο" και τη μεταδοτικοτητα αλλά οι ανεπαρκεις εκπαιδευτικοι δεν είναι ο κανόνας. Ούτε είναι η επιθυμία κάποιου να διδάσκει αυτή που τον καθιστά κατάλληλο.

χαχα , δεν είπα ότι είναι ο κανόνας η περίπτωση με την κρίση πανικού. Είναι ακραία περίπτωση φυσικά. Δεν διαφωνώ ότι υπάρχουν πάρα πολλοί  εξαιρετικοί εκπαιδευτικοί, αλλά υπάρχουν και πολλοί που λένε το "ποίημα"  τους και μέχρι εκεί. Όταν αναφέρθηκα στον κανόνα, την  τυχαιότητα σκέφτηκα. Γνωρίζω ελάχιστους που ήταν η πρώτη επιλογή τους μια καθηγητική σχολή. 
Σε σχέση με την επιθυμία, νομίζω ότι είναι αναγκαία (αλλά όχι ικανή) συνθήκη :) για την εξασφάλιση της ποιότητας της διδασκαλίας. 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Αστραδενή στις Δεκέμβριος 28, 2016, 03:57:18 μμ
 Γεια σας και χρόνια πολλά σε όλους.  Έστω και ετεροχρονισμένα, συγχαρητήρια στον συνάδελφο για την ευγένειά του και πάνω απ' όλα που νομίζει ότι όλοι είμαστε ίσα κι όμοια, τόσο από πλευράς πανεπιστημιακών γνώσεων/ προσόντων, όσο κι από πλευράς  συμπεριφοράς κι ανθρώπινης αξιοπρέπειας... Γι'αυτό άλλωστε φτάσαμε σαν χώρα εδώ που φτάσαμε και συνεχίζουμε ακόμη να ακολουθούμε την κάτω βόλτα...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: lillie στις Δεκέμβριος 28, 2016, 10:42:56 μμ
Γνωρίζω περίπτωση εκπαιδευτικού που πάθαινε κρίσεις πανικού όταν έμπαινε σε μάθημα και φώναζε την μαμά για τον συνοδεύει στην τάξη.
Αυτός ο εκπαιδευτικός, όπως καταλαβαίνετε,  τυχαία βρέθηκε στο θρανίο.  Εκτός από το χαμηλής ποιότητας, κάτω από αυτές τις συνθήκες έργο του, στέρησε την θέση αυτή από κάποιον άλλον.  Και δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα.

χαχα , δεν είπα ότι είναι ο κανόνας η περίπτωση με την κρίση πανικού. Είναι ακραία περίπτωση φυσικά.

Έχω συναντήσει κι εγώ εκπαιδευτικούς που έτυχε να αναπτύξουν κρίσεις πανικού ή αγχώδεις διαταραχές για διάφορους λόγους. Σε όσες περιπτώσεις γνωρίζω οι λόγοι μάλλον ήταν προσωπικοί και δεν είχαν να κάνουν με το ότι φοβόντουσαν να μπουν σε τάξη ή να διδάξουν σε μαθητές. Έχω γνωρίσει και συνάδελφο με την οποία δουλεύαμε στο ίδιο σχολείο μια χρονιά και ήταν μια χαρά και την αμέσως επόμενη μετά το θάνατο συγγενικού της προσώπου πάθαινε κρίσεις πανικού με λιποθυμικές τάσεις. Της έτυχε και στο σχολείο κάποιες φορές και την στηρίξαμε όλοι.
 Ποιος σου είπε εσένα ότι ο οποιοσδήποτε συνάδελφος που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση ήταν έτσι όταν αποφάσισε να επιλέξει το επάγγελμα και κρίνεις ότι βρέθηκε τυχαία στα θρανία? Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να υποτιμάς και να εκφράζεσαι έτσι για τον οποιοδήποτε άνθρωπο πάσχει από κάτι? Ποιος ακριβώς σε διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί σε εσένα? Μάλλον εσύ βρέθηκες κατά λάθος στο θρανίο.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Sphinx2 στις Δεκέμβριος 29, 2016, 01:12:06 πμ
Έχω συναντήσει κι εγώ εκπαιδευτικούς που έτυχε να αναπτύξουν κρίσεις πανικού ή αγχώδεις διαταραχές για διάφορους λόγους. Σε όσες περιπτώσεις γνωρίζω οι λόγοι μάλλον ήταν προσωπικοί και δεν είχαν να κάνουν με το ότι φοβόντουσαν να μπουν σε τάξη ή να διδάξουν σε μαθητές. Έχω γνωρίσει και συνάδελφο με την οποία δουλεύαμε στο ίδιο σχολείο μια χρονιά και ήταν μια χαρά και την αμέσως επόμενη μετά το θάνατο συγγενικού της προσώπου πάθαινε κρίσεις πανικού με λιποθυμικές τάσεις. Της έτυχε και στο σχολείο κάποιες φορές και την στηρίξαμε όλοι.
 Ποιος σου είπε εσένα ότι ο οποιοσδήποτε συνάδελφος που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση ήταν έτσι όταν αποφάσισε να επιλέξει το επάγγελμα και κρίνεις ότι βρέθηκε τυχαία στα θρανία? Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να υποτιμάς και να εκφράζεσαι έτσι για τον οποιοδήποτε άνθρωπο πάσχει από κάτι? Ποιος ακριβώς σε διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί σε εσένα? Μάλλον εσύ βρέθηκες κατά λάθος στο θρανίο.

Εσείς που βιάζεστε να κρίνετε με τέτοια επιθετικότητα, χωρίς να έχετε καν καταλάβει το νόημα των σκέψεων μου, είστε εκπαιδευτικός; Έτσι συμπεριφέρεστε και στο σχολείο μήπως;

Για να σας εξηγήσω, αν και δεν είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβετε, αναφέρθηκα σε νεαρό άτομο, το οποίο πάθαινε πανικό μόνο όταν ήταν να μπει σε τάξη. Δεν είχε κάποιο άλλο πρόβλημα εκτός από τον φόβο αντιμετώπισης μιας ομάδας 20 παιδιών την οποία δεν μπορούσε να διαχειριστεί, μια ακραία περίπτωση ατόμου στην ακατάλληλη θέση.   

Εσείς νομίζετε ότι κάποιος που έχει υψοφοβία μπορεί να γίνει πιλότος; Και αν ναι, θα ανεβαίνατε στο αεροπλάνο που πιλοτάρει;

Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει ορισμένα πράγματα πολύ καλά, αλλά όχι τα πάντα. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι για να είναι εκπαιδευτικοί.

Μάλλον δεν έχετε καταλάβει ότι τα νοσοκομεία είναι για τους ασθενείς και όχι για τους γιατρούς και τα σχολεία για τους μαθητές και όχι για  τους καθηγητές.

Οι περιπτώσεις που αναφέρετε εσείς, δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με το παράδειγμα μου. Λυπάμαι...




 
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: lillie στις Δεκέμβριος 29, 2016, 02:39:19 πμ
Σε όποια κατάσταση και να ήταν ο συνάδελφος στον οποίο αναφέρεσαι δεν έχεις κανένα δικαίωμα εσύ να τον περιφρονείς κατ'αυτόν τον τρόπο. Δε νομίζω ότι είναι κανείς χαζός να βασανίζεται, αν φοβάται να διδάξει δε θα πάει να γίνει εκπαιδευτικός και αν έχει υψοφοβία δε θα γίνει πιλότος. Προφανώς κάτι άλλο συνέβη στον άνθρωπο και αντέδρασε έτσι. Τι ήθελες να παραιτηθεί και να πάει να πέσει στον Καιάδα?

Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: markosath στις Δεκέμβριος 29, 2016, 12:33:26 μμ
Εσείς που βιάζεστε να κρίνετε με τέτοια επιθετικότητα, χωρίς να έχετε καν καταλάβει το νόημα των σκέψεων μου, είστε εκπαιδευτικός; Έτσι συμπεριφέρεστε και στο σχολείο μήπως;

Για να σας εξηγήσω, αν και δεν είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβετε, αναφέρθηκα σε νεαρό άτομο, το οποίο πάθαινε πανικό μόνο όταν ήταν να μπει σε τάξη. Δεν είχε κάποιο άλλο πρόβλημα εκτός από τον φόβο αντιμετώπισης μιας ομάδας 20 παιδιών την οποία δεν μπορούσε να διαχειριστεί, μια ακραία περίπτωση ατόμου στην ακατάλληλη θέση.   

Εσείς νομίζετε ότι κάποιος που έχει υψοφοβία μπορεί να γίνει πιλότος; Και αν ναι, θα ανεβαίνατε στο αεροπλάνο που πιλοτάρει;

Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει ορισμένα πράγματα πολύ καλά, αλλά όχι τα πάντα. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι για να είναι εκπαιδευτικοί.

Μάλλον δεν έχετε καταλάβει ότι τα νοσοκομεία είναι για τους ασθενείς και όχι για τους γιατρούς και τα σχολεία για τους μαθητές και όχι για  τους καθηγητές.

Οι περιπτώσεις που αναφέρετε εσείς, δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με το παράδειγμα μου. Λυπάμαι...




 
Εγω θα σας πρότεινα να μην συνεχίσετε να προσπαθείτε να εξηγήσετε στην κυρία, βλέπετε οτι χρησιμοποιεί υποκρύπτουσα απειλητική γλώσσα, και επειδή υπάρχουν διαχειριστές να μας συμμορφώσουν θα πρότεινα να το αφήσετε σε αυτούς, ευχαριστώ
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Sphinx2 στις Δεκέμβριος 29, 2016, 01:04:04 μμ
Εγω θα σας πρότεινα να μην συνεχίσετε να προσπαθείτε να εξηγήσετε στην κυρία, βλέπετε οτι χρησιμοποιεί υποκρύπτουσα απειλητική γλώσσα, και επειδή υπάρχουν διαχειριστές να μας συμμορφώσουν θα πρότεινα να το αφήσετε σε αυτούς, ευχαριστώ

....προσπάθησα να εξηγήσω την οπτική μου γωνία : "non omnia possumus omnes".

Αλλά έχετε δίκιο, δεν έχει νόημα. Και είναι πολύ θλιβερό. Υποτίθεται ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν "αποχρώσεις". Ιδιαίτερα εκείνοι οι οποίοι έχουν ως γνωστικό αντικείμενο την γλώσσα.

Καλή χρονιά να έχουμε :) :)
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Δεκέμβριος 29, 2016, 02:14:54 μμ
Απλά τα πράγματα: όποιος δεν αντέχει την τάξη, να μην κάνει καν τον κόπο να μπει. Υπάρχουν (?) τόσες θέσεις σε γραφεία κλπ (όπου αντέχει και γουστάρει ο καθένας). Το να μπαίνει κάποιος σε μακρόχρονη διαδικασία να διοριστεί στη δημόσια εκπαίδευση και στη συνέχεια - επειδή δεν αντέχει - να παρακαλάει να πάρει μετάταξη σε διοικητική θέση, κακό κάνει σε άλλους, από τους οποίους στέρησε τη θέση διορισμού και θα ήταν πιο ικανοί στη θέση αυτή.

Γενικά μιλάω, χωρίς να αναφέρομαι σε συγκεκριμένες καταστάσεις και υποθέσεις.
Τίτλος: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kinegiros στις Δεκέμβριος 29, 2016, 03:17:09 μμ
Η πλειονότητα των συναδέλφων που έχουν κάποια δυσκολία την απέκτησαν αφού διορίστηκαν. Καλό είναι να μην γενικευουμε και να αποδεχόμαστε την κριτική όταν εμείς κρίνουμε άλλους.

Το ποιος είναι ικανός ή όχι αυτό είναι μεγάλη ιστορία.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Δεκέμβριος 29, 2016, 03:26:42 μμ
Αν κάποιος απέκτησε τέτοια δυσκολία μόνο κατά τον μόνιμο διορισμό του, ενώ δεν την αντιλήφθηκε στα προηγούμενα χρόνια ως αναπληρωτής/ωρομίσθιος, τότε κάτι δεν πάει καλά...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kinegiros στις Δεκέμβριος 29, 2016, 03:39:13 μμ
Αν κάποιος απέκτησε τέτοια δυσκολία μόνο κατά τον μόνιμο διορισμό του, ενώ δεν την αντιλήφθηκε στα προηγούμενα χρόνια ως αναπληρωτής/ωρομίσθιος, τότε κάτι δεν πάει καλά...

μάλλον είσαι πολύ νέος γιατί αλλιώς θα έλεγα ότι όντως κάτι δεν πάει καλά με εσένα
οπότε σε ενημερώνω ως γηραιότερος
ναι συνήθως ο χρόνος φέρνει πολλά πράγματα και κάποια είναι άσχημα είτε για εμάς είτε για ανθρώπους μας
έχω δει ασθένειες συναδέλφων αλλά και δικών τους, θανάτους που δημιούργησαν ψυχολογικά σε ανθρώπους άρτιους μέχρι εκείνη την στιγμή
ο άνθρωπος φθείρεται με τον χρόνο συνάδελφοι.... ειδικά στο ψυχοφθόρο επάγγελμα μας που απαιτεί από εμάς να έχουμε μεγάλες αντοχές και ευαισθησίες αυτό φαίνεται περισσότερο σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο υπάλληλο
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: theodora7 στις Δεκέμβριος 29, 2016, 03:51:48 μμ
Τα πάντα ρει...δηλαδή όλα θα αλλάξουν σταδιακά, κάποιοι δεν θα είναι αυτοί που ήταν όταν έτρεχαν να διοριστούν, κάποιοι θα έχουν ζήσει δυσκολίες, απώλειες, δεν θα κρίνουμε εμείς. Είναι δύσκολο να πεις ότι κάποιος είναι ακατάλληλος για τάξη, δεν ξέρεις τι κρύβεται πίσω από αυτό. Άλλωστε πόσοι μαθητές είναι αρχικά άριστοι και μετά αντιδραστικοί και....επειδή χώρισαν οι ίδιοι, οι δικοί τους...και;;;; τα όρια είναι λεπτά και υποκειμενικά.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: nikolopol στις Δεκέμβριος 29, 2016, 03:53:10 μμ
μάλλον είσαι πολύ νέος γιατί αλλιώς θα έλεγα ότι όντως κάτι δεν πάει καλά με εσένα
οπότε σε ενημερώνω ως γηραιότερος
ναι συνήθως ο χρόνος φέρνει πολλά πράγματα και κάποια είναι άσχημα είτε για εμάς είτε για ανθρώπους μας
έχω δει ασθένειες συναδέλφων αλλά και δικών τους, θανάτους που δημιούργησαν ψυχολογικά σε ανθρώπους άρτιους μέχρι εκείνη την στιγμή
ο άνθρωπος φθείρεται με τον χρόνο συνάδελφοι.... ειδικά στο ψυχοφθόρο επάγγελμα μας που απαιτεί από εμάς να έχουμε μεγάλες αντοχές και ευαισθησίες αυτό φαίνεται περισσότερο σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο υπάλληλο

Συμφωνω σε ολα . Ακριβως ετσι ειναι.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Landau στις Δεκέμβριος 29, 2016, 03:56:57 μμ
μάλλον είσαι πολύ νέος γιατί αλλιώς θα έλεγα ότι όντως κάτι δεν πάει καλά με εσένα
οπότε σε ενημερώνω ως γηραιότερος
ναι συνήθως ο χρόνος φέρνει πολλά πράγματα και κάποια είναι άσχημα είτε για εμάς είτε για ανθρώπους μας
έχω δει ασθένειες συναδέλφων αλλά και δικών τους, θανάτους που δημιούργησαν ψυχολογικά σε ανθρώπους άρτιους μέχρι εκείνη την στιγμή
ο άνθρωπος φθείρεται με τον χρόνο συνάδελφοι.... ειδικά στο ψυχοφθόρο επάγγελμα μας που απαιτεί από εμάς να έχουμε μεγάλες αντοχές και ευαισθησίες αυτό φαίνεται περισσότερο σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο υπάλληλο

Σοφέ γέρε, δεν αναφέρομαι σε κάποια φυσιολογική ψυχολογική φθορά, ούτε σε δύσκολες προσωπικές περιστάσεις που εμφανίζονται στη ζωή κάποιου. Αναφέρομαι σε περιπτώσεις, όπου κάποιος από την αρχή δεν είναι κατάλληλος για τάξη, επειδή απλά.. δεν μπορεί (και δεν θέλει ίσως). Το πότε θα το "εμφανίσει" είναι το θέμα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: markosath στις Δεκέμβριος 29, 2016, 05:38:21 μμ
μάλλον είσαι πολύ νέος γιατί αλλιώς θα έλεγα ότι όντως κάτι δεν πάει καλά με εσένα
οπότε σε ενημερώνω ως γηραιότερος
ναι συνήθως ο χρόνος φέρνει πολλά πράγματα και κάποια είναι άσχημα είτε για εμάς είτε για ανθρώπους μας
έχω δει ασθένειες συναδέλφων αλλά και δικών τους, θανάτους που δημιούργησαν ψυχολογικά σε ανθρώπους άρτιους μέχρι εκείνη την στιγμή
ο άνθρωπος φθείρεται με τον χρόνο συνάδελφοι.... ειδικά στο ψυχοφθόρο επάγγελμα μας που απαιτεί από εμάς να έχουμε μεγάλες αντοχές και ευαισθησίες αυτό φαίνεται περισσότερο σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο υπάλληλο
Εγω απο την άλλη διαφωνώ πλήρως, οποιανού δεν του αρέσει η εκπαίδευση ψάχνει να βρεί αλλού δουλειά,  σε όλες τις δουλειές στον ιδιωτικό τομέα οι υπαλληλοι τραβάνε απίστευτη πίεση, μιά δεν τους πληρώνουνε μία τους απειλούνε οτι θα μείνουν χωρίς δουλεια, και χίλια μύρια αλλα προβλήματα.(εδω προσθέτω και τα ΙΕΚ που δεν έχουν το καθεστως των εκπαιδευτικών)
Για να σκίζονται κάποιοι να προσληφθούν στην εκπαιδευση παει να πει οτι και ικανοποιημενοι ειναι με τους μισθούς και καλύτερα δεν θα βρούν.
Ιδου η ρόδος ιδού και το πήδημα.
Αν βγεί ενας και δηλώσει (χωρίς να μου το αποδείξει) οτι τον απειλούνε με ενα πιστόλι οτι  αμα φύγει απο την θέση του εκπιαιδευτικού θα του τιναξουν τα μυαλά στον αέρα.. εγω ζητάω συγνώμμη.
Αν δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο είναι ολα υποκριτικά οσα γραφονται. (ψευτιες δηλαδή)
Το κατα πόσο o γηραιότερος ειναι και σοφότερος  και πάει καλά με τα μυαλά του αυτό ειναι δικιά σου αισθηση, συνήθως όσο μεγαλώνει ο ανθρωπος τα χάνει.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Δεκέμβριος 29, 2016, 08:13:37 μμ
Για να σας εξηγήσω, αν και δεν είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβετε, αναφέρθηκα σε νεαρό άτομο, το οποίο πάθαινε πανικό μόνο όταν ήταν να μπει σε τάξη. Δεν είχε κάποιο άλλο πρόβλημα εκτός από τον φόβο αντιμετώπισης μιας ομάδας 20 παιδιών την οποία δεν μπορούσε να διαχειριστεί, μια ακραία περίπτωση ατόμου στην ακατάλληλη θέση.   
Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει ορισμένα πράγματα πολύ καλά, αλλά όχι τα πάντα. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι για να είναι εκπαιδευτικοί. 
+++
Τα ψυχολογικά προβλήματα δεν ξέρουμε πότε θα εκδηλωθούν. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν οδηγεί κανέναν στο να σπουδάσει αυτό που θέλει ή καλύτερα να σπουδάσει κάτι που του ταιριάζει. Αν πράγματι υπήρχε συνάδελφος που ήθελε την μαμά του για να μπει στην τάξη σε πρώτη φάση μου προκαλεί γέλιο αλλά δεν σημαίνει πως είναι ακατάλληλος να διδάξει…
Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις στο δημόσιο που εργάζονται άτομα με ψυχολογικά προβλήματα , δεν είναι σε θέση να αποδώσουν ωστόσο κάποιοι τους καλύπτουν!!!
Όταν κρίνουμε τους συναδέλφους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας δεν είναι πάντα από κακία, αλλά δεν είναι σωστό να στερούν θέσεις εργασίας από τους υπόλοιπους, για όσο διαρκεί το πρόβλημα δεν πρέπει να εργάζονται!!! Οι περισσότεροι τυχαία βρίσκονται σε κάποια θέση , αν ξέραμε την ειδικότητα θα βοηθούσε στο να καταλάβουμε το κατά πόσο βρέθηκε τυχαία στο θρανίο.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: nikolopol στις Δεκέμβριος 30, 2016, 12:36:54 πμ
Παρακαλω παρα πολυ να μην υπαρχουν χαρακτηρισμοι επι προσωπικου. Καποια μηνυνατα τροποποιηθηκαν και σβηστηκαν.

Ευχαριστω πολυ. Καλες γιορτες σε ολους.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: dpa2006 στις Δεκέμβριος 30, 2016, 11:44:38 πμ
μάλλον είσαι πολύ νέος γιατί αλλιώς θα έλεγα ότι όντως κάτι δεν πάει καλά με εσένα
οπότε σε ενημερώνω ως γηραιότερος
ναι συνήθως ο χρόνος φέρνει πολλά πράγματα και κάποια είναι άσχημα είτε για εμάς είτε για ανθρώπους μας
έχω δει ασθένειες συναδέλφων αλλά και δικών τους, θανάτους που δημιούργησαν ψυχολογικά σε ανθρώπους άρτιους μέχρι εκείνη την στιγμή
ο άνθρωπος φθείρεται με τον χρόνο συνάδελφοι.... ειδικά στο ψυχοφθόρο επάγγελμα μας που απαιτεί από εμάς να έχουμε μεγάλες αντοχές και ευαισθησίες αυτό φαίνεται περισσότερο σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο υπάλληλο

Χρόνια πολλά συνάδελφε,ακριβώς όπως τα λες είναι.
Για αυτό και στο λειτούργημα μας (δεν είναι επάγγελμα) είχαμε λιγότερες ώρες από άλλες ειδικότητες.
και αν υπολογίσεις την μορφολογία της χώρας και το κλίμα της δεν μπορείς να κάνεις μάθημα με 40-45 βαθμούς το καλοκαίρι.
Κάποτε δεν υπήρχαν και κλιματιστικά,ούτε θέρμανση στα σχολεία.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: lillie στις Δεκέμβριος 30, 2016, 11:58:05 πμ
+++
Τα ψυχολογικά προβλήματα δεν ξέρουμε πότε θα εκδηλωθούν. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν οδηγεί κανέναν στο να σπουδάσει αυτό που θέλει ή καλύτερα να σπουδάσει κάτι που του ταιριάζει. Αν πράγματι υπήρχε συνάδελφος που ήθελε την μαμά του για να μπει στην τάξη σε πρώτη φάση μου προκαλεί γέλιο αλλά δεν σημαίνει πως είναι ακατάλληλος να διδάξει…
Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις στο δημόσιο που εργάζονται άτομα με ψυχολογικά προβλήματα , δεν είναι σε θέση να αποδώσουν ωστόσο κάποιοι τους καλύπτουν!!!
Όταν κρίνουμε τους συναδέλφους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας δεν είναι πάντα από κακία, αλλά δεν είναι σωστό να στερούν θέσεις εργασίας από τους υπόλοιπους, για όσο διαρκεί το πρόβλημα δεν πρέπει να εργάζονται!!! Οι περισσότεροι τυχαία βρίσκονται σε κάποια θέση , αν ξέραμε την ειδικότητα θα βοηθούσε στο να καταλάβουμε το κατά πόσο βρέθηκε τυχαία στο θρανίο.

Αν δεν πρέπει να διδάσκουν όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, αυτό είναι για το καλό των μαθητών και όχι για να μη στερούν θέσεις εργασίας από άλλους. Σε κάθε περίπτωση το ότι κάποιος αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας δε σημαίνει ότι είναι πιο ακατάλληλος να διδάξει από άλλους που φαινομενικά δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα και νομίζουν ότι είναι ταλαντούχοι και καταλληλότεροι. Το συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι τυχαία βρίσκονται σε κάποια θέση το στηρίζεις σε κάποια στατιστικά δεδομένα? Ή είναι απλά η γνώμη σου?
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: lillie στις Δεκέμβριος 30, 2016, 12:02:25 μμ
μάλλον είσαι πολύ νέος γιατί αλλιώς θα έλεγα ότι όντως κάτι δεν πάει καλά με εσένα
οπότε σε ενημερώνω ως γηραιότερος
ναι συνήθως ο χρόνος φέρνει πολλά πράγματα και κάποια είναι άσχημα είτε για εμάς είτε για ανθρώπους μας
έχω δει ασθένειες συναδέλφων αλλά και δικών τους, θανάτους που δημιούργησαν ψυχολογικά σε ανθρώπους άρτιους μέχρι εκείνη την στιγμή
ο άνθρωπος φθείρεται με τον χρόνο συνάδελφοι.... ειδικά στο ψυχοφθόρο επάγγελμα μας που απαιτεί από εμάς να έχουμε μεγάλες αντοχές και ευαισθησίες αυτό φαίνεται περισσότερο σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο υπάλληλο

Έτσι ακριβώς είναι.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Sphinx2 στις Δεκέμβριος 30, 2016, 12:48:10 μμ
+++
Τα ψυχολογικά προβλήματα δεν ξέρουμε πότε θα εκδηλωθούν. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν οδηγεί κανέναν στο να σπουδάσει αυτό που θέλει ή καλύτερα να σπουδάσει κάτι που του ταιριάζει. Αν πράγματι υπήρχε συνάδελφος που ήθελε την μαμά του για να μπει στην τάξη σε πρώτη φάση μου προκαλεί γέλιο αλλά δεν σημαίνει πως είναι ακατάλληλος να διδάξει…
Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις στο δημόσιο που εργάζονται άτομα με ψυχολογικά προβλήματα , δεν είναι σε θέση να αποδώσουν ωστόσο κάποιοι τους καλύπτουν!!!
Όταν κρίνουμε τους συναδέλφους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας δεν είναι πάντα από κακία, αλλά δεν είναι σωστό να στερούν θέσεις εργασίας από τους υπόλοιπους, για όσο διαρκεί το πρόβλημα δεν πρέπει να εργάζονται!!! Οι περισσότεροι τυχαία βρίσκονται σε κάποια θέση , αν ξέραμε την ειδικότητα θα βοηθούσε στο να καταλάβουμε το κατά πόσο βρέθηκε τυχαία στο θρανίο.

Ακριβώς αυτό ήταν το νόημα της συζήτησης πριν να διαστρεβλωθεί και πάρει άλλο, εντελώς διαφορετικό νόημα: για τις αρχικές επιλογές και την τυχαιότητα.

Εννοείται ότι "δεν πετάμε" κάποιον που έχει αποκτήσει κάποιο πρόβλημα κατά την διάρκεια. Είναι αυτονόητο αυτό και δεν είναι (και δεν πρέπει να είναι) καν θέμα συζήτησης.  Υπάρχουν και γραφεία αν δεν μπορεί κάποιος να ανταποκριθεί κάποιο διάστημα στις απαιτήσεις της διδασκαλίας.
Οι μαθητές δικαιούνται το καλύτερο αλλά και ο εκπαιδευτικός δικαιούται βοήθεια για να ξεπεράσει το θέμα του.

Όπως οι πιλότοι,  μιας και ανέφερα το παράδειγμα στο προηγούμενο μου σχόλιο, αν αποκτήσουν κάποιο πρόβλημα, δεν πετάνε για όσο χρειάζεται αλλά κάνουν άλλες δουλειές. 

Το περιστατικό που ανέφερα έγινε πριν αρκετά χρόνια και είχε ειδικότητα ξένης γλώσσας. Απ όσα ξέρω, δεν συνέχισε ποτέ την διδασκαλία αλλά μετά από ένα χρόνο ( νομίζω)  πήρε μετάθεση σε γραφείο.
Γνωρίζω και άλλες περιπτώσεις αλλά φοβάμαι καν να τις αναφέρω  :D μην διαστρεβλωθούν πάλι τα λόγια μου και δεχτώ απειλές και προσβολές. 

Αυτά τα άτομα όταν έδωσαν πανελλήνιες, είχαν τις σχολές αυτές ως τελευταίες επιλογές. Και αφού δεν τα κατάφεραν στις πρώτες τους προτιμήσεις, κατέληξαν να διδάσκουν.

Και πάλι, για να προλάβω αντιδράσεις, ακόμα και μεταξύ αυτών που κατέληξαν τυχαία, σίγουρα υπάρχουν και εξαιρετικοί εκπαιδευτικοί οι οποίοι ανακάλυψαν στην πορεία το ταλέντο τους. Αλλά άλλο ήταν το θέμα μας.

Δεν είναι όλοι καλοί για όλα. Και το σχολείο δεν θα έπρεπε να είναι εργαλείο κοινωνικών πολιτικών ή "καταφύγιο" για ανθρώπους που βρέθηκαν τυχαία στο θρανίο και "δεν το έχουν". Δεν είναι δίκαιο για τους μαθητές



Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Δεκέμβριος 30, 2016, 12:50:16 μμ
Απλά τα πράγματα: όποιος δεν αντέχει την τάξη, να μην κάνει καν τον κόπο να μπει. Υπάρχουν (?) τόσες θέσεις σε γραφεία κλπ (όπου αντέχει και γουστάρει ο καθένας). Το να μπαίνει κάποιος σε μακρόχρονη διαδικασία να διοριστεί στη δημόσια εκπαίδευση και στη συνέχεια - επειδή δεν αντέχει - να παρακαλάει να πάρει μετάταξη σε διοικητική θέση, κακό κάνει σε άλλους, από τους οποίους στέρησε τη θέση διορισμού και θα ήταν πιο ικανοί στη θέση αυτή.

Γενικά μιλάω, χωρίς να αναφέρομαι σε συγκεκριμένες καταστάσεις και υποθέσεις.

Λαντάου έχει δίκιο εν μέρει και, όπως ανέφεραν και άλλοι/ες εδώ, ας μην γενικεύουμε....για παράδειγμα, υπάρχουν εκπαιδευτικοί, οι οποίοι διορίστηκαν μέσω ασεπ, χωρίς να έχουν προηγούμενη διδιακτική εμπειρία ή είχαν εμπειρία μόνο από ιδιαίτερα κλπ...όταν είδαν όμως για πρώτη φορά την πραγματικότητα της σχολικής τάξης του δημοσίου σχολείου κάποιοι/ες αλλαξαν γνώμη για το αν θέλουν να παραμείνουν εκπαιδευτικοί...θέλω να πω ότι δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι/ες προ διορισμού είχαν εμπειρία τάξης και σχολείου...κάποιοι/ες δεν είχαν....επομένως αφού απέκτησαν την εμπειρία του σχολείου αποφάσισαν ότι δεν κάνουν για σχολείο.....δεν φταίνε αυτοί/ες, αλλά το σύστημα που δεν βρίσκει έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο επιλογής εκπαιδευτικών μεταξύ αυτών που θέλουν, μπορούν κλπ...και είναι και μια ώριμη απόφαση...βιώνω κάτι και αποφασίζω ότι δεν κάνω για αυτό...τί πιο ώριμο...βέβαια, να συμφωνήσω μαζί σου στο ότι υπάρχουν και οι επιπόλαιοι, αυτοί που απλώς θέλουν να εξασφαλιστούν με μια θέση στο δημόσιο, οι φυγόπονοι κλπ...αλλά δεν είναι όλες οι περιπτώσεις το ίδιο...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: lillie στις Δεκέμβριος 30, 2016, 12:55:10 μμ
Το ότι δεν είναι όλοι ικανοί για όλα είναι αυτό που είναι αυτονόητο. Το ποιος κρίνει την ικανότητα, με ποια κριτήρια και  κατά πόσο έχει δικαίωμα να περιγελά τον οποιονδήποτε θεωρεί ανίκανo είναι όμως ένα θέμα.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: lillie στις Δεκέμβριος 30, 2016, 12:56:02 μμ
Καλό είναι να μην γενικευουμε και να αποδεχόμαστε την κριτική όταν εμείς κρίνουμε άλλους.

Το ποιος είναι ικανός ή όχι αυτό είναι μεγάλη ιστορία.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: chris75 στις Δεκέμβριος 30, 2016, 12:59:25 μμ
Και κάτι που σκεφτόμουν διαβάζοντας την συζήτηση εδώ...κάποιος/α μπορεί να μην είναι κατάλληλος για σχολείο, άσχετα από ψυχολογικά προβλήματα...δεν συνδέονται πάντα αυτά τα δύο...θέλω να πω ότι υπάρχουν συνάδελφοι χωρίς ψυχολογικά προβλήματα, τουλάχιστον μεγάλα, οι οποιοι όμως δεν κάνουν για τάξη...δεν έχουν μεταδοτικότητα, ικανότητα χειρισμού τάξης κλπ....όλοι μας γνωρίζουμε συναδέλφους, οι οποίοι είνα μια χαρά στην υγεία τους, αλλά απλά δεν κάνουν για εκπαιδευτικοί...το ξέρουμε αυτό επίσης και ο καθένας μας από την επιστήμη του...υπάρχουν σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους άριστοι επιστημόνες, οι οποίοι όμως δεν μπορούν διδάξουν το ελάχιστο στο αντικείμενο τους...στην έρευνα είναι άριστοι, αλλά στην διδασκαλία απαράδεκτοι...κάποιοι μάλιστα που είναι και πανεπιστημιακοί, δεν μπορούν να συνεργαστούν, ούτε σε ένα ελάχιστο επίπεδο με συναδέλφους τους, φοιτητές, υποψήφιους διδάκτορες κλπ...
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: lillie στις Δεκέμβριος 30, 2016, 01:08:54 μμ
Κι εδώ θα συμφωνήσω. Δυστυχώς έχω γνωρίσει συναδέλφους που ενώ δεν έχουν κανένα πρόβλημα υγείας, μπαίνουν στην τάξη και περιμένουν απλά να περάσει η ώρα για να έρθει το διάλειμμα. Η σύνδεση αρχικών επιλογών, ταλέντου κλπ με το παράδειγμα των κρίσεων πανικού ή με οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας είναι τουλάχιστον ατυχής
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Sphinx2 στις Δεκέμβριος 30, 2016, 02:17:01 μμ
Κι εδώ θα συμφωνήσω. Δυστυχώς έχω γνωρίσει συναδέλφους που ενώ δεν έχουν κανένα πρόβλημα υγείας, μπαίνουν στην τάξη και περιμένουν απλά να περάσει η ώρα για να έρθει το διάλειμμα. Η σύνδεση αρχικών επιλογών, ταλέντου κλπ με το παράδειγμα των κρίσεων πανικού ή με οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας είναι τουλάχιστον ατυχής


..... προσπαθείτε συνεχώς να διαστρεβλώσετε τα λόγια μου, να οδηγήσετε την συζήτηση σε άλλα μονοπάτια  και συνεχίζετε να ασχοληθείτε μαζί μου "πετώντας λάσπη"  χωρίς να έχετε καταλάβει καν το νόημα των σκέψεων μου αν και εξήγησα δυο φορές (παρ όλο τον απαράδεκτο τρόπο σας) όσο πιο ωραία μπορούσα, τι εννοούσα.

Από που βγάλατε το συμπέρασμα  ότι περιφρονώ όποιον έχει πρόβλημα υγείας;; Με γνωρίζετε μήπως;; 

Δεν επιθυμώ να μου απαντήσετε φυσικά. Ρητορική ερώτηση ήταν.

Είναι η δεύτερη και η τελευταία φορά που απευθύνομαι σε σας.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: lillie στις Δεκέμβριος 30, 2016, 02:23:12 μμ
γι αυτό, στο προηγούμενο σχόλιο μου χρησιμοποίησα την λέξη "συνειδητά".
Νομίζω ότι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που επέλεξαν την εκπαίδευση επειδή τους γεμίζει, έχουν μεταδοτικότητα, είναι ταλαντούχοι και έτοιμοι να διαβάζουν και να εξελίσσονται "ακολουθώντας" την επιστήμη, όλη τους τη ζωή.

Γνωρίζω περίπτωση εκπαιδευτικού που πάθαινε κρίσεις πανικού όταν έμπαινε σε μάθημα και φώναζε την μαμά για τον συνοδεύει στην τάξη.
Αυτός ο εκπαιδευτικός, όπως καταλαβαίνετε,  τυχαία βρέθηκε στο θρανίο.  Εκτός από το χαμηλής ποιότητας, κάτω από αυτές τις συνθήκες έργο του, στέρησε την θέση αυτή από κάποιον άλλον.  Και δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα.

Δεν είναι δική σου αυτή η ανάρτηση? Εσύ δεν συμπέρανες ότι ο συνάδελφός σου βρέθηκε τυχαία στο θρανίο βάσει του ότι έπασχε από κρίσεις πανικού?
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: aspinoulas στις Δεκέμβριος 30, 2016, 06:06:08 μμ
Ένα (πολύ) κακό των συζητήσεων "ηλεκτρονικού τύπου" είναι ότι δεν έχεις τη φυσική παρουσία του συνομιλητή ώστε να ακούς αυτά που λέει , πώς τα λέει και τι θελει να πει....Η "γλώσσα του σώματος" όταν λείπει οδηγεί σε παρερμηνείες και στρεβλά νοήματα πολλές φορές....
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: die στις Δεκέμβριος 30, 2016, 06:49:05 μμ
Πρωτα απ'ολα με το υπαρχον συστημα δε δινεται η δυνατοτητα στους μαθητες μεσω του ΣΕΠ να ανακαλυψουν τις κλισεις και τα ενδιαφεροντα τους, κατι τετοιο θα επρεπε να συνυπαρχει με τη βιωματικη προσεγγιση για να μπορουν να εχουν ,οσο αυτο ειναι εφικτο, λογω της ηλικιας τους σφαιρικη αποψη των επαγγελματων. Αν εχει ασχοληθει καποιος με την πυραμιδα του Ηolland και με σεμιναρια στο ΣΕΠ καταλαβαινει τι εννοω.
Επιπλεον δεν ειναι κατανοητο οτι αλλο ειναι η γνωση του γνωστικου αντικειμενου και αλλο η μεταδοτικοτητα, δεν συναδει το ενα με το αλλο, π.χ φιλολογος με εξαιρετικες γνωσεις διοριστεα ΑΣΕΠ δε μπορουσε καν να μπει στην ταξη να κανει μαθημα.
Η αποψη της συναδελφου Παυλινας, οτι ελαχιστοι επελεξαν την εκπαιδευση επειδη τους γεμιζει δε με βρισκει συμφωνω αφου αποτελει γενικο κανονα οτι οι περισσοτεροι μαθητες δηλωνουν σχολες με αγνοια για το περιεχομενο σπουδων και την επαγγελματικη τους εξελιξη. Αρα η εκπαιδευση δεν αποτελει την εξαιρεση αλλα τον κανονα των τυχαιων επιλογων αει-τει, για τους πιο πολλους μαθητες.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: kostasMath στις Δεκέμβριος 30, 2016, 07:05:01 μμ
Αν δεν πρέπει να διδάσκουν όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, αυτό είναι για το καλό των μαθητών και όχι για να μη στερούν θέσεις εργασίας από άλλους. Σε κάθε περίπτωση το ότι κάποιος αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας δε σημαίνει ότι είναι πιο ακατάλληλος να διδάξει από άλλους που φαινομενικά δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα και νομίζουν ότι είναι ταλαντούχοι και καταλληλότεροι. Το συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι τυχαία βρίσκονται σε κάποια θέση το στηρίζεις σε κάποια στατιστικά δεδομένα? Ή είναι απλά η γνώμη σου?
Η γνώμη μου είναι,  όπου και να βρεθώ καθηγητές συναντάω που εργάζονται σε κάτι διαφορετικό από το αντικείμενό τους. Όποιον και να ρωτήσεις θα ξέρει άτομα που άλλο σπούδασαν και άλλο κάνουν. Ακόμη και όσοι εργάζονται αν είναι ειλικρινείς θα σου πουν πως κατέληξαν στα σχολεία ,αποτυχημένοι γιατροί, του πολυτεχνείου, δικηγόροι, δάσκαλοι με 2 χρόνια σπουδών, έπαιρναν τα γράμματα και έγιναν εκπαιδευτικοί γιατί τότε έβρισκαν εύκολα δουλειά.
Υπάρχουν έρευνες, δεν ξέρω κατά ποσό είναι αξιόπιστες. Η αρχή του κακού ξεκινάει με το μηχανογραφικό στην Γ λυκείου, να επιλέξω επάγγελμα με λεφτά, με κύρος, με άμεση επαγγελματική αποκατάσταση στο δημόσιο ή σε συγγενικό πρόσωπο. Όσοι κάνουν λάθος επιλογή στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα καταφέρουν να πάρουν το πτυχίο , υπάρχουν όμως κάποιοι που το παίρνουν και έχουν την ευκαιρία να βρουν εργασία πάνω στο αντικείμενο αλλά αν δεν τους αρέσει όσο κι αν προσποιηθούν δεν θα τα καταφέρουν.
Σίγουρα υπάρχουν και άτομα που ενώ πιστεύουν πως είναι οι καταλληλότεροι και πάντα έχουν κάποιον να τους φουσκώνει τα μυαλά, δεν αντιλαμβάνονται πως δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και συνεχίζουν να ρεζιλεύονται, ίσως και να μην έχουν άλλη επιλογή, σε όλους χρειάζονται τα χρήματα….
Σωστά επισημαίνεις πως για το καλό των μαθητών πρέπει να εργάζονται μόνο όσοι είναι ικανοί, αυτή είναι και η μεγαλύτερη διαφορά που ξεχωρίζει όλο το υπόλοιπο δημόσιο από τους εκπαιδευτικούς και κατά συνέπεια δεν γίνεται να έχουμε τα ίδια κριτήρια ασεπ για προσλήψεις!!! Μόνο οι εκπαιδευτικοί και οι στρατιωτικοί έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν τις ζωές των μαθητών και στρατιωτών αντίστοιχα σε καθημερινή βάση, δεν θα πρέπει να δείχνουμε αλληλεγγύη σε περίεργες καταστάσεις.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: Demo στις Δεκέμβριος 30, 2016, 10:54:01 μμ
Λαντάου έχει δίκιο εν μέρει και, όπως ανέφεραν και άλλοι/ες εδώ, ας μην γενικεύουμε....για παράδειγμα, υπάρχουν εκπαιδευτικοί, οι οποίοι διορίστηκαν μέσω ασεπ, χωρίς να έχουν προηγούμενη διδιακτική εμπειρία ή είχαν εμπειρία μόνο από ιδιαίτερα κλπ...όταν είδαν όμως για πρώτη φορά την πραγματικότητα της σχολικής τάξης του δημοσίου σχολείου κάποιοι/ες αλλαξαν γνώμη για το αν θέλουν να παραμείνουν εκπαιδευτικοί...θέλω να πω ότι δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι/ες προ διορισμού είχαν εμπειρία τάξης και σχολείου...κάποιοι/ες δεν είχαν....επομένως αφού απέκτησαν την εμπειρία του σχολείου αποφάσισαν ότι δεν κάνουν για σχολείο.....δεν φταίνε αυτοί/ες, αλλά το σύστημα που δεν βρίσκει έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο επιλογής εκπαιδευτικών μεταξύ αυτών που θέλουν, μπορούν κλπ...και είναι και μια ώριμη απόφαση...βιώνω κάτι και αποφασίζω ότι δεν κάνω για αυτό...τί πιο ώριμο...βέβαια, να συμφωνήσω μαζί σου στο ότι υπάρχουν και οι επιπόλαιοι, αυτοί που απλώς θέλουν να εξασφαλιστούν με μια θέση στο δημόσιο, οι φυγόπονοι κλπ...αλλά δεν είναι όλες οι περιπτώσεις το ίδιο...
Χρόνια πολλά. εξ όσων γνωρίζω τα ανωτέρω ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα καθώς και τα προαναφερθέντα ανταποκρίνονται σε άλλες πτυχές της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, όλοι αναφέραμε και ένα μέρος της αλήθειας ...τι θα μπορούσε να γίνει για να μην έχουμε αυτά τα στρεβλά; υποχρεωτικές διδασκαλίες ως προϋπόθεση συμμετοχής στον ΑΣΕΠ ώστε να μετρήσεις τις δυνάμεις σου όπως ο γιατρός κάνει κλινικές πριν πάρει το πτυχίο του ,άλλωστε οι γιατροί βλέπουν πτώματα από το πρώτο έτος όποιος δεν αντέχει τα αίματα μπορεί να τα παρατήσει να πάσα στιγμή ...τώρα να συμβαίνει να την πατάει ο εκπαιδευτικός βλέποντας ότι τάξη δεν παλεύεται δεν είναι ωραίο πράγμα. Μάλλον με αυτόν τον τρόπο κινείται πελατειακά το όλο το πολιτικό σύστημα ,δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: LiK στις Δεκέμβριος 31, 2016, 12:11:55 πμ
γι αυτό, στο προηγούμενο σχόλιο μου χρησιμοποίησα την λέξη "συνειδητά".
Νομίζω ότι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που επέλεξαν την εκπαίδευση επειδή τους γεμίζει, έχουν μεταδοτικότητα, είναι ταλαντούχοι και έτοιμοι να διαβάζουν και να εξελίσσονται "ακολουθώντας" την επιστήμη, όλη τους τη ζωή.

Γνωρίζω περίπτωση εκπαιδευτικού που πάθαινε κρίσεις πανικού όταν έμπαινε σε μάθημα και φώναζε την μαμά για τον συνοδεύει στην τάξη.
Αυτός ο εκπαιδευτικός, όπως καταλαβαίνετε,  τυχαία βρέθηκε στο θρανίο.  Εκτός από το χαμηλής ποιότητας, κάτω από αυτές τις συνθήκες έργο του, στέρησε την θέση αυτή από κάποιον άλλον.  Και δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
Τί ακριβώς γινόταν δηλαδή; Η μαμά τον συνόδευε μέχρι την τάξη; Μέσα στην τάξη; Ποιός το επέτρεπε αυτό; Εξωσχολικός (η μαμά) μέσα στο σχολείο?
Λίγο έως πολύ, απίστευτο ακούγεται.
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: LiK στις Δεκέμβριος 08, 2021, 03:20:53 μμ
...
ο άνθρωπος φθείρεται με τον χρόνο συνάδελφοι.... ειδικά στο ψυχοφθόρο επάγγελμα μας που απαιτεί από εμάς να έχουμε μεγάλες αντοχές και ευαισθησίες αυτό φαίνεται περισσότερο σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο υπάλληλο
+
Τίτλος: Απ: Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;
Αποστολή από: harac στις Δεκέμβριος 08, 2021, 10:46:11 μμ
Ίσως ακόμα πιο ψυχοφθόρο είναι να μπαίνει κάποιος στην εκπαίδευση από τα 25 του. Πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος. Χρειάζεται δύναμη και κουράγιο για να κρατήσει τη διάθεσή του και την όρεξη για δουλειά μέχρι το τέλος.