Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Ειδικές δομές εκπαίδευσης => Ειδική Αγωγή => Α/θμια => Μήνυμα ξεκίνησε από: alexandria στις Φεβρουάριος 10, 2016, 03:30:12 μμ
-
Γεια σας. Τι ισχύει για τα χαρισματικά-ταλαντούχα παιδιά; Είναι στις δυνατότητες των ΚΕΔΔΥ να τα διαγνώσουν;
Τι εργαλεία υπάρχουν;
-
Η διαγνωση φυσικα και γινεται. Το νοητικο δυναμικο μετραται με το wisc iii και η εκπαιδευτικη αξιολογηση γινεται με τα αντιστοιχα εργαλεια.
Το υεμα ειναι απο εκει και περα τι γινεται..... Πως μπορει στην πραξη να γινει κατι για το παιδι.
Εκει μεγαλο ρολο παιζει ο δαδκαλος και το ποσο εχει τη διαθεση και τη δυνατοτητα να ακολουθησει οδηγιες το Κεδδυ
-
Εδώ δεν έχω καταλάβει πως θα γίνει σε μαθητές ΣΤ΄ η διαφοροδιάγνωση π.χ. σε σχέση με τη δυσλεξία!
-
Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η συζήτηση σας. Τι εννοείς με τον όρο διαφοροδιαγνωση? Η δυσλεξια συχνά συνυπάρχει με υψηλή νοητική ικανότητα. Συνειδητοποιησα πρόσφατα ότι ο ρόλος των γονέων σε αυτές τις περιπτώσεις είναι καθοριστικος. Δυστυχώς το σχολείο με τη μορφή και τη σημερινή λειτουργία του δεν μπορεί να κάνει τίποτα παρα να "θαψει" αυτά τα παιδιά.
-
Εννοώ πως τελικά καταλήγεις ότι είναι δυσλεξία ή ταλαντούχο-χαρισματικό,αφού και στα δυο θες δείκτη μέσο και άνω;
Εμένα δύσκολο μου φαίνεται και το μετά σαφώς και πιο δύσκολο.
-
Στο χαρισματικό δεν θες μέσο δείκτη...θες ανώτερο και ανώτατο.
Επίσης, το χαροσματικό παιδί δεν παρουσιάζει απαραίτητα ειδικές μαθησιακές, μπορεί να παρουσιάζει φυσικά αλλά δεν είναι κανόνας.
Τα χαρακτηριστικά της δυσλεξίας είναι συγκεκριμένα, τα λάθη που κάνει το παιδί μπορούν να βρεθούν και να κωδικοποιηθούν.
Δεν μπορώ να καταλάβω πού μπορεί να γίνει το μπέρδεμα
-
Ουσιαστικά η δυσλεξια είναι η απροσδοκητη δυσκολία στην ανάγνωση και τη γραφη (κυριως) παρά την φυσιολογική ή ανώτερη νοημοσύνη. Το να είναι χαρισματικο ένα παιδί περιλαμβάνει εξαιρετικά ταλέντα ή επιδόσεις σε τουλάχιστον έναν τομέα.
Το πρόβλημα είναι ότι και οι δύο ομάδες στην χώρα μας είναι ουσιαστικά καταδικασμενες
-
"Είναι σύνηθες παιδιά με υψηλό ή υπερυψηλό IQ, σε ένα συμβατικό σχολικό περιβάλλον, να είναι άτακτοι μαθητές με σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς ή τουλάχιστον αδιάφοροι. Έχουν παρατήσει την προσπάθεια να παρακολουθήσουν τις παραδόσεις, εφόσον μεγάλο μέρος τους συνεπαγωγικά να το έχουν ήδη καταλάβει από μόνοι τους πριν το διδαχθούν, ειδικά σε μαθήματα θετικών επιστημών που είναι λιγότερο θεωρητικά. Κάνουν συχνά απουσίες εφόσον βρίσκουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο να εξερευνήσουν τον έξω κόσμο από αυτά που μαθαίνουν στην τάξη, ενώ όταν είναι φυσικά παρόντες σπάνια προσέχουν στο μάθημα. Είναι πολύ πιθανό να ασχολούνται με δικές τους δραστηριότητες, όπως ζωγραφική, γρίφους, διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων, ή την επίλυση ασκήσεων πέραν του πλαισίου του μαθήματος. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις στις οποίες τα χαρισματικά παιδιά κάνουν φασαρία στην τάξη, επιδεικνύοντας το χιούμορ τους και την κοινωνική τους ευφυΐα, ή και κοιμούνται αν είναι πιεσμένοι από εξωσχολικές δραστηριότητες. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι όλοι οι άτακτοι μαθητές είναι χαρισματικά παιδιά. Οι προικισμένοι μαθητές συνήθως φέρνουν αρκετά καλούς βαθμούς, ειδικά στα μαθήματα θετικών επιστημών, εφόσον απαιτούν κατανόηση και επίλυση προβλημάτων αλλά έχουν πρόβλημα με τις επιδόσεις τους σε μαθήματα που απαιτούν στείρα εκμάθηση."
H δική μου σκέψη είναι ότι στα πλαίσια μιας απλής εξέτασης σε ένα ΚΕΔΔΥ όλα αυτά είναι δύσκολο να εντοπιστούν και για να είμαστε και πιο σωστοί θα πρέπει να ακολουθήσουμε όσα προτείνει η Mensa!
Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι άκαμπτο και δεν προβλέπει καμία ουσιαστική πρόνοια για την διαπαιδαγώγηση των χαρισματικών παιδιών. Δυστυχώς στην Ελλάδα συνηθίζουμε πλέον να ακολουθούμε την περπατημένη άλλων κρατών και μόνο όταν αυτή έχει γίνει καθολικά αποδεκτή, κατά συνέπεια κάνουμε ακόμα τα βρεφικά μας βήματα στην αντιμετώπιση των προικισμένων παιδιών. Δεν είμαστε πλέον πρωτοπόροι, έχουμε πέσει από το επίπεδο της δημιουργίας στο επίπεδο της παρατήρησης. Το Υπουργείο Παιδείας άνοιξε πάντως το ζήτημα της χαρισματικότητας με τα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία, αλλά το άνοιξε προωθώντας την Αριστεία. Θα ήταν ορθότερο αν προσπαθούσε να θέσει το ζήτημα στην βάση των αναγκών που εγείρονται από την χαρισματικότητα έτσι ώστε να αποφευχθεί ο σκόπελος των διακρίσεων αλλά να έχει και νόημα το όλο εγχείρημα.
-
±++++++++++
-
Μαθητής Δ με φυσιολογική λογικομαθηματικη σκέψη, λεκτικη ικανότητα 20χρονου και δυσλεξια, τι ελπίδες έχει στο ελληνικό σχολικό σύστημα;
Α, και με "προβληματική" συμπεριφορά (ατακτος, όνειρο πόλος και ευερεθιστος)
-
Μεγάλες στο να αποκλίνει.
-
Και ο γονιος παρακαλαει απλώς να τύχει σε δάσκαλο που να είναι σε θέση να καταλάβει για να μην το σακατεψει ψυχολογικά. Ως γονιος νιώθω τρομερά αδύναμη. Ως εκπαιδευτικος εκτεθιμενη όταν χρειάζεται να χειριστω ανάλογες περιπτώσεις χωρίς τα απαραίτητα εφόδια.
-
"
H Το Υπουργείο Παιδείας άνοιξε πάντως το ζήτημα της χαρισματικότητας με τα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία, αλλά το άνοιξε προωθώντας την Αριστεία. Θα ήταν ορθότερο αν προσπαθούσε να θέσει το ζήτημα στην βάση των αναγκών που εγείρονται από την χαρισματικότητα έτσι ώστε να αποφευχθεί ο σκόπελος των διακρίσεων αλλά να έχει και νόημα το όλο εγχείρημα.
Τα πειραματικά στην προ Αρβανιτόπουλου κατάσταση ίσως ήταν χώροι στους οποίους ένα χαρισματικό παιδί μπορούσε να καλλιεργήσει τα ενδιαφέροντά του. Με την καθιέρωση των εξετάσεων, έγιναν χώρος για παιδιά που έχουν την πειθαρχία να μελετήσουν σκληρά και να αποδώσουν σε ανταγωνιστικές εξετάσεις. Τα χαρισματικά παιδιά συνήθως δεν έχουν αυτήν την πειθαρχία, για αυτούς η γνώση ή οι δεξιότητες είναι πρωτίστως πηγή προσωπικής ευχαρίστησης και αδιαφορούν να τις επιδεικνύουν για να επιβραβευτούν σε εξετάσεις. Γι' αυτό και συχνά τα γραπτά τους δεν είναι όσο άριστα θα περίμενε κανείς σε σχέση με τις αντιληπτικές ή εκφραστικές ικανότητές τους. Στα δεδομένα του ελληνικού σχολείου ίσως η ανάθεση σε αυτούς αρμοδιοτήτων, ενδεχομένως και κάποιου αρχηγικού ρόλου σε μια ομάδα, μπορεί να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον για το σχολείο, γιατί αλλιώς γνωρίζουν καλά ότι μπορούν να μάθουν πάρα πολλά πράγματα από άλλες πηγές και με το δικό τους ρυθμό. Τα ΚΕΔΔΥ πάντως στη συνείδηση των γονέων είναι στιγματισμένα και σπάνια θέλουν να στείλουν για διάγνωση τα χαρισματικά παιδιά τους.
-
Ελάχιστοι γονείς γνωρίζουν ότι τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ μπορούν να κάνουν διάγνωση πέραν της δυσλεξιας, η οποία και δεν ακούγεται ευχάριστα. Είναι φοβερό το ότι υπάρχουν γονείς που αρνούνται να επισκεφτούν Τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ και προτιμούν να θεωρούν τα παιδιά τους τεμπέληδες ακόμη και όταν τους εξηγουμε. Αλλά για τα χαρισματικα παιδιά τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ σταματούν στη διάγνωση. Δεν υπάρχει τίποτα να προτείνουν ειδικά στην επαρχία. Και όσο πιεζεις το παιδί να προσαρμοστεί στο σχολικό περιβάλλον τόσο περισσότερο καταστρεφονται οι δυνατότητες του.
-
Μια χαρά τη θέλουν τη δυσλεξία για την προφορική εξέταση, μη σου πω την επιδιώκουν κιόλας.
Δεν είναι σύμμαχος η νομοθεσία στα υψηλών νοητικών ικανοτήτων (έτσι ονομάζονται πια διεθνώς τα χαρισματικά) παιδιά στην Ελλάδα,όπου δεν εφαρμόζεται τίποτα. Έχει οδηγίες στην ιστοσελίδα του πρώην Π.Ι., αλλά πρέπει και οι εκπ/κοί να θέλουν να ασχοληθούν.
-
Ελάχιστοι γονείς γνωρίζουν ότι τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ μπορούν να κάνουν διάγνωση πέραν της δυσλεξιας, η οποία και δεν ακούγεται ευχάριστα. Είναι φοβερό το ότι υπάρχουν γονείς που αρνούνται να επισκεφτούν Τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ και προτιμούν να θεωρούν τα παιδιά τους τεμπέληδες ακόμη και όταν τους εξηγουμε. Αλλά για τα χαρισματικα παιδιά τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ σταματούν στη διάγνωση. Δεν υπάρχει τίποτα να προτείνουν ειδικά στην επαρχία. Και όσο πιεζεις το παιδί να προσαρμοστεί στο σχολικό περιβάλλον τόσο περισσότερο καταστρεφονται οι δυνατότητες του.
Κανεις λαθος!
Τα ΚΕΔΔΥ δεν σταματουν στη διαγνωση. Εχω παει πανω απο 19 φορες σε σχολειο οπου υπαρχει παιδι με ανωτατη νοημοσυνη (αλλες τοσες πηγε και η ψυχολογος και ηκοινωνικη κειτουργις), ειμαστε σε συνεχη επαφη με τους γονεις και τη δασκαλα (για τη διαμορφωςη του προγραμματος εκπαιδευςης), στειλαμε κοινωνικη λειτουργο που διοργανωσε προγραμμα για τη διαχειρηση της διαφορετικοτητας....
Τι παραπανω;
Σαφως και πρεπει να υπαρχει θεληση και μερακι, αλλα ας μην τα ισοπεδωνουμε ολα.....
Οσο για το τη μπορει να προταθει..... Πολλα και διαφορα, αναλιγα το αιδι. Και ενδοσχολικα μπιρουν να γινουν πραγματα και εξωσχολικα
-
Η προσωπική μου γνώμη για τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ είναι πολύ καλή. Και για την συμβουλευτικη τους. Αλλά τα σχολεία σπάνια ανταποκρινονται ή είναι σε θέση να ανταποκριθουν. Στην επαρχία το πρόβλημα είναι ακόμη πιο έντονο. Ξεκινάει από την αδυναμία αναγνώρισης αυτών των παιδιών από το σχολικό περιβάλλον και τελειώνει κάπου εκεί που τελειώνουν οι δομές και οι υπηρεσίες μιας μικρής κοινωνίας.
-
Στην επαρχία είναι γενικά μεγάλο το χάσμα μεταξύ όλων των μαθητών. Έχεις τα παιδιά μου μεγαλώνουν με τις παραστάσεις που έχουν τα παιδιά των αστικών κέντρων, τις ξένες γλώσσες, τον αθλητισμό, τη μουσική, και τα παιδιά των χωριών που στον ελεύθερο χρόνο τους ασχολούνται με τα ζώα και οι γονείς τους μπορεί να είναι σχεδόν αναλφάβητοι. Πόσο μάλλον εκεί έχεις επιπλέον και 1 χαρισματικό παιδί στο ίδιο τμήμα με παιδί με σοβαρές νοητικές αναπηρίες, επειδή δεν υπάρχει ειδικό σχολείο στην περιοχή. Εκεί ουσιαστικά όλα τα παιδιά είναι καταδικασμένα, αφού είσαι υποχρεωμένος να κρατάς ένα μέσο επίπεδο πιστεύοντας ότι τους βοηθάς όλους, αν και τελικά μάλλον δεν βοηθάς κανέναν....
-
Κανεις λαθος!
Τα ΚΕΔΔΥ δεν σταματουν στη διαγνωση. Εχω παει πανω απο 19 φορες σε σχολειο οπου υπαρχει παιδι με ανωτατη νοημοσυνη (αλλες τοσες πηγε και η ψυχολογος και ηκοινωνικη κειτουργις), ειμαστε σε συνεχη επαφη με τους γονεις και τη δασκαλα (για τη διαμορφωςη του προγραμματος εκπαιδευςης), στειλαμε κοινωνικη λειτουργο που διοργανωσε προγραμμα για τη διαχειρηση της διαφορετικοτητας....
Τι παραπανω;
Σαφως και πρεπει να υπαρχει θεληση και μερακι, αλλα ας μην τα ισοπεδωνουμε ολα.....
Οσο για το τη μπορει να προταθει..... Πολλα και διαφορα, αναλιγα το αιδι. Και ενδοσχολικα μπιρουν να γινουν πραγματα και εξωσχολικα
2 σχόλια γιατί δεν έχει και νόημα "παραπάνω" (για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα):
1) Τόσα καταλαβαίνουν οι έλληνες εκπαιδευτικοί/ ΕΕΠ , τόσα λένε. Απλά "χαρισματικότητα" δεν ταυτίζεται με υψηλό IQ (Να αφήσω το τι ελέγχουν με το Wisc) , όπως και η "δημιουργικότητα" πχ ή "ιδιαίτερες δεξιότητες σε 1 τομέα"
2) Αν τα ΚΕΔΔΥ έκαναν τη "σωστή" δουλειά (εννοώντας την "αποτελεσματική") θα είχαν λόγο οι γονείς των όντως "χαρισματικών" παιδιών {και όχι των κατά φαντασία γονέων χαρισματικών παιδιών) να πηγαίνουν στα ΚΕΔΔΥ τα παιδιά τους.
Όπως λέει μια ρήση: "Τα παιδιά αυτά θα βρουν το δρόμο μόνα τους"
Να προσθέσω:
"Αν δε τα "σκοτώσουν" οι άλλοι πρώτα" (μαζί με τα ΚΕΔΔΥ με αντιλήψεις "χαρισματικότητα"= "υψηλό IQ, κάντου Wisc!!"
Ας αφήσουμε τις διαγνώσεις (και τα επακολουθούμενα πχ για λόγους διαχείρισης ή αντοχών του Γενικού σχολείου) των όντως "μαθητών με δυσκολίες κάτω του Μ.Ο."
-
Τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ είναι μια ελληνική δημόσια υπηρεσία.
Το ότι αυτή την υπηρεσία δεν έχει φροντίσει η ελληνική πολιτεία με το υπουργείο κτλ να την εξοπλίσει με τα κατάλληλα εργαλεία ανίχνευσης ή με το να επιμορφώνει τους υπαλλήλους για όλες τις εξελίξεις ανά περίπτωση, δε φταίει η υπηρεσία ως υπηρεσία.
Είναι άλλη μια δομή που αλλιώς αρχικά την οραματίστηκαν κι αλλιώς στην πορεία εξελίχθηκε.
Επίσης,ας μην οχυρώνονται τα σχολεία πίσω από την ύπαρξη των ΚΕ.Δ.Δ.Υ και μόνο κι ας μην παραπέμπουν με τόση ευκολία παιδιά. Ας εξαντλούν πρώτα εκ των έσω τα περιθώρια διαχείρισης των όποιων "δυσκολιών'' κι ας παραπέμπουν μόνο όταν παρίσταται πραγματική ανάγκη.
Αν γίνει "σωστή" δουλειά να γίνει όντως τηρώντας τη "σωστή" διαδικασία.
-
Στην επαρχία είναι γενικά μεγάλο το χάσμα μεταξύ όλων των μαθητών. Έχεις τα παιδιά μου μεγαλώνουν με τις παραστάσεις που έχουν τα παιδιά των αστικών κέντρων, τις ξένες γλώσσες, τον αθλητισμό, τη μουσική, και τα παιδιά των χωριών που στον ελεύθερο χρόνο τους ασχολούνται με τα ζώα και οι γονείς τους μπορεί να είναι σχεδόν αναλφάβητοι. Πόσο μάλλον εκεί έχεις επιπλέον και 1 χαρισματικό παιδί στο ίδιο τμήμα με παιδί με σοβαρές νοητικές αναπηρίες, επειδή δεν υπάρχει ειδικό σχολείο στην περιοχή. Εκεί ουσιαστικά όλα τα παιδιά είναι καταδικασμένα, αφού είσαι υποχρεωμένος να κρατάς ένα μέσο επίπεδο πιστεύοντας ότι τους βοηθάς όλους, αν και τελικά μάλλον δεν βοηθάς κανέναν....
Θεωρητικά, ένας από τους στόχους του σχολείου είναι να εξομαλύνει τις ανισότητες που προκύπτουν από την οικογενειακή κατάσταση. Θεωρητικά μιλώντας πάντα, γιατί με ένα άκαμπτο αναλυτικό πρόγραμμα, με τεράστια ύλη και ελάχιστο χρόνο, πρακτικά είναι αδύνατο. Εκτός και αν αποκτήσουμε ικανότητες και ταχυδακτυλουργού.
Δεν ξέρω τι ισχύει για τα χαρισματικά παιδιά, αλλά η δική μου εικόνα από τα ΚΕΔΔΥ με τα οποία έχει τύχει να συνεργαστώ λόγω μαθητών μου δεν είναι η καλύτερη. Συγκεκριμένα, δεν έχω λάβει ποτέ μια πρακτική απάντηση για το πώς να χειριστώ κάποιο μαθητή, παρά μόνο γενικολογίες που τις ήξερα κι εγώ από τα παιδαγωγικά. Όταν όμως υποτίθεται ότι γνωρίζεις ένα παιδί από το δημοτικό, το έχεις εξετάσεις 3 φορές και ζητάω συγκεκριμένη απάντηση σε συγκεκριμένο πρόβλημα, η απάντηση αγάπη, φροντίδα και προδέρμ δε με καλύπτει.
Αντίθετα, έχω πολύ καλή εικόνα από κάποια σχολεία και από αρκετούς συναδέλφους. Φαντάζομαι είναι και θέμα διεύθυνσης και ατομικής ευθύνης στο κατά πόσο ενημερωνόμαστε και πόσο χρόνο αφιερώνουμε στην προετοιμασία του μαθήματος, έτσι ώστε να περιλαμβάνει διαφοροποιημένη διδασκαλία στον ελάχιστο χρόνο που έχουμε μέσα στην τάξη. Προφανώς και δεν ισχυρίζομαι ότι έχω κάποια επιτυχία στο θέμα, απλώς μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου.
Τέλος, για τα διαφορετικά παιδιά, χαρισματικά ή όχι, δε νομίζω ότι τα Πειραματικά είναι καλή επιλογή. Ως απόφοιτος Πειραματικού, αν και κοντεύω την 20αετία, θεωρώ ότι το περιβάλλον είναι μάλλον ανταγωνιστικό και όχι με την καλή έννοια. Από αυτή την άποψη, τα παιδιά που δεν είναι πειθαρχημένα σε ένα τέτοιο περιβάλλον μάλλον περιθωριοποιούνται παρά έχουν χώρο να αναπτύξουν διαφορετικού τύπου δεξιότητες και ευαισθησίες. Τα Μουσικά Σχολεία και κυρίως τα Καλλιτεχνικά, κατά τη δική μου άποψη, δίνουν χώρο σε παιδιά που δεν μπορούν ή δε θέλουν να πειθαρχήσουν στο εξεταστικοκεντρικό σύστημα που ισχύει. Αλλά και αυτά έχουν τα προβλήματά τους, κυρίως λόγω ελλείψεων καθηγητών. Μακάρι να είχαν όλα τα σχολεία χώρο και χρόνο για να ασχοληθούν τα παιδιά με άλλα πράγματα, από ένα κήπο μέχρι μουσική και χορό, χωρίς να είναι μαθήματα εξεταζόμενα με βαθμό, αλλά δραστηριότητες για να αναπτύσσουν δεξιότητες. Αλλά αυτό είναι τεράστια συζήτηση.
-
Να ριψοκινδυνέψω άλλη μια ρήση:
{για το ελληνικό εκπ/κό (και όχι μόνο εκπαιδευτικό) σύστημα}:
"1 στους 100 δασκάλους μπορούν (ίσως και εάν....) να προσφέρουν στα χαρισματικά παιδιά που θα "πέσουν στα χέρια τους"
0 στους 100 ΕΕΠ μπορούν να "βοηθήσουν" στη διαχείριση της διαφορετικότητας των χαρισματικών παιδιών (που αμφίβολο και αν τη χρειάζονται αυτά τα παιδιά η οι άλλοι {......} γύρω τους
ΚΑΙ:
-1 στα 100 ΚΕΔΔΥ μπορούν να βοηθήσουν στην "κατάσταση" {ΝΑΙ: ΜΕΙΟΝ 1} , υπερβολικό; δε νομίζω...το αποτέλεσμα δειχνει".
-
Αν είχες μια "χαρισματική" κοινωνία δε θα ριψοκινδύνευες καμία ρήση! ;D
-
Να ριψοκινδυνέψω άλλη μια ρήση:
{για το ελληνικό εκπ/κό (και όχι μόνο εκπαιδευτικό) σύστημα}:
"1 στους 100 δασκάλους μπορούν (ίσως και εάν....) να προσφέρουν στα χαρισματικά παιδιά που θα "πέσουν στα χέρια τους"
0 στους 100 ΕΕΠ μπορούν να "βοηθήσουν" στη διαχείριση της διαφορετικότητας των χαρισματικών παιδιών (που αμφίβολο και αν τη χρειάζονται αυτά τα παιδιά η οι άλλοι {......} γύρω τους
ΚΑΙ:
-1 στα 100 ΚΕΔΔΥ μπορούν να βοηθήσουν στην "κατάσταση" {ΝΑΙ: ΜΕΙΟΝ 1} , υπερβολικό; δε νομίζω...το αποτέλεσμα δειχνει".
Επιτρεψε μου να εχω διαφορετικη αποψη που πηγαζει απο την εμπειρια μου τοσο στο Ελληνικο συστημα οσο και εξω, σε χωρα που θεωρειται και ειναι (πιο) προχωρημενη και εφαρμοζει προγραμματα εδω και χρονια
-
Καλησπέρα
Έχω ένα παιδί 7 ετών που μόλις τελείωσε την Α Δημοτικού. Οι γλωσσικες και μαθηματικές του ικανότητες υπερκαλύπτουν την ύλη της Β Δημοτικού και η δασκάλα του, η οποία είναι εξαιρετική, πρότεινε η ίδια επαναληπτικά βιβλία των ιδιωτικών οίκων για τις διακοπές για πιο προχωρημένες τάξεις.
Ο μικρός σε ηλικία 4 ετών εφτιαχνε παζλ για 6 ετών και στα 5 διάβαζε και στο ελληνικό και στο λατινικό αλφάβητο, ενώ είναι ικανός να συνθέτει μακροσκελείς παραγράφους με μέτρια ορθογραφία. Ειναι εσωστρεφής και αρκετά ώριμος συναισθηματικά, με μεγάλη ικανότητα συγκέντρωσης από νεαρή ηλικία και με κάποια δυσκολία στις κοινωνικές του συναναστροφές.
Διστάζω να τον εντάξω στους χαρισματικούς και δεν ξέρω αν έχει και νόημα...
Εξ όσων γνωρίζω δεν μπορεί να πηδήξει τάξη.
Έχετε κάποια άλλη ιδέα εκτός από το έξτρα υλικό που μπορεί να του δίνει η δασκάλα του;
-
http://www.chiourea.gr/2013/12/blog-post_5658.html
Χαχα, τι μου θύμισες τώρα... Έτσι ήμουν κι εγώ... το αποτέλεσμα; Μια ταπεινή φιλόλογος.... :'( :'( :'(
Οι γονείς μου δεν είχαν πάρει είδηση μέχρι που πήγαν στο σχολείο και ο δάσκαλος της δευτέρας δήλωσε εντυπωσιασμένος, η δασκάλα της τρίτης κάλεσε τους γονείς μου για να μάθει περί τίνος πρόκειται και το παιδί έχει τέτοιες ικανότητες, κλπ... Αλλά, ελληνική επαρχία της δεκαετίας του '80, τι να περιμένεις...Επίτρεψέ μου να σου πω, με βάση την δική μου εμπειρία, ότι προτεραιότητα έχει το παιδί να είναι ευτυχισμένο, να γελά με την καρδιά του, να νιώθει καλά. Γιατί τα άτομα αυτά σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τους συνομηλίκους τους, με αποτέλεσμα να νιώθουν μοναξιά, να έχουν τάσεις απομόνωσης, κλπ..
-
Καλησπέρα
Έχω ένα παιδί 7 ετών που μόλις τελείωσε την Α Δημοτικού. Οι γλωσσικες και μαθηματικές του ικανότητες υπερκαλύπτουν την ύλη της Β Δημοτικού και η δασκάλα του, η οποία είναι εξαιρετική, πρότεινε η ίδια επαναληπτικά βιβλία των ιδιωτικών οίκων για τις διακοπές για πιο προχωρημένες τάξεις.
Ο μικρός σε ηλικία 4 ετών εφτιαχνε παζλ για 6 ετών και στα 5 διάβαζε και στο ελληνικό και στο λατινικό αλφάβητο, ενώ είναι ικανός να συνθέτει μακροσκελείς παραγράφους με μέτρια ορθογραφία. Ειναι εσωστρεφής και αρκετά ώριμος συναισθηματικά, με μεγάλη ικανότητα συγκέντρωσης από νεαρή ηλικία και με κάποια δυσκολία στις κοινωνικές του συναναστροφές.
Διστάζω να τον εντάξω στους χαρισματικούς και δεν ξέρω αν έχει και νόημα...
Εξ όσων γνωρίζω δεν μπορεί να πηδήξει τάξη.
Έχετε κάποια άλλη ιδέα εκτός από το έξτρα υλικό που μπορεί να του δίνει η δασκάλα του;
Εγώ δεν έχω καμία σχέση με την ειδική αγωγή και τα χαρισματικά παιδιά, θα σου πω την άποψή μου σαν απλός εκπαιδευτικός και σαν γονιός: Όλα τα παιδιά έχουν την ανάγκη των διακοπών και της ξεκούρασης. Το να του βάλεις επαναλήψεις (και μάλιστα για μεγαλύτερη τάξη!) είναι σαν να το τιμωρείς για το προχωρημένο του επίπεδο (και προς τι οι επαναλήψεις από τη στιγμή που δεν έχει διδαχθεί την ύλη κανονικά;). Προς τι τέτοια βιασύνη; (Νομίζω ότι μας έχει φάει η βιασύνη εμάς τους Έλληνες γονείς). Αν το παιδί είναι όντως χαρισματικό μπορείς κατά τη διάρκεια της επόμενης σχολικής χρονιάς να το "ενισχύσεις", κάνοντας του π.χ. πιο προχωρημένα για την τάξη του μαθήματα (εσύ ή κάποιος εκπαιδευτικός), αλλά ποιος ο λόγος να του στερήσεις χρόνο από τις διακοπές του; Υπάρχουν και άλλα πράγματα άλλωστε όπως εξωσχολικά βιβλία, σκάκι κλπ., δεν είναι ανάγκη ένα χαρισματικό παιδί να βγάλει την "ύλη" της επόμενης τάξης! Και σαν πληροφορικός θα σου έλεγα, αν το παιδί έχει ενδιαφέρον για τεχνολογία/κατασκευές/ρομποτική, από τη επόμενη ή μεθεπόμενη σχολική χρονιά να το πας να ασχοληθεί με την εκπαιδευτική ρομποτική στην οποία νομίζω ότι παιδιά με υψηλότερη νοημοσύνη μπορούν να διαπρέψουν. Ξαναλέω ότι όλα τα παραπάνω τα λέω εντελώς φιλικά, όχι σαν ειδικός, αλλά σαν απλός εκπαιδευτικός (πληροφορικός) και σαν γονιός.
-
Ευχαριστώ και τους δυο για τις απαντήσεις.
Νομίζα ότι ακούστηκα πολύ αγχωμένη και φορτική, ενώ δεν είναι καθόλου αυτή η προθεση μου.
Προτιμώ κι εγω το παιχνίδι και τις εκδρομες από τις δραστηριότητες και τις επαναλήψεις καλοκαιριάτικα και είμαι προσγειωμένη ως προς τις παρατηρήσεις μου και το θέμα του προγραμματος. Και η δασκάλα του ειναι επίσης χαλαρή αντίθετα από ότι φάνηκε στο μήνυμα, καμια μας δεν εχει την πρόθεση να πιεσει το παιδι και να επισπευσει καταστάσεις
Και στο σκάκι είναι καλός, και στα μουσεία και στα θέατρα πηγαίνουμε, και τα εξωσχολικά βιβλία του διαλέγει μόνος του και πολύ ελεύθερο χρόνο έχει, αλλά το βλέπω ότι η προχωρημένη του πνευματική κατάσταση επηρεάζει τη σχέση του με το σχολικό περιβάλλον.
Το πρόβλημα μου είναι αυτό που είπε και η συνάδελφος
"τα άτομα αυτά σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τους συνομηλίκους τους, με αποτέλεσμα να νιώθουν μοναξιά, να έχουν τάσεις απομόνωσης, κλπ"
Αυτό λοιπόν με προβληματίζει: πως να προχωράει πνευματικά, με ερεθίσματα αλλά χωρίς πίεση
και κυρίως χωρίς να επηρεάζεται η παιδική του ηλικία και να νιώθει απομονωμένος...
Προς Εριέττα: κανείς μας δεν είναι ταπεινός επαγγελματίας, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να νιωθεις ματαιωμένη.
Οι συγκυρίες και οι ευκαιρίες μπορεί να καθορίζουν την επαγγελματική εξέλιξη μας, αλλά η ικανοποίηση των πνευματικών μας αναγκών καθορίζει την γενικότερη ισορροπία μας ως προσωπικότητες. Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι και χωρίς να είμαστε ο Μπιλ Γκέιτς και ο Μαρκ Ζουκενμπεργκ
-
raclette, μου άρεσε πολύ η προσέγγιση του izdg. Tο καλοκαίρι είναι περίοδος διακοπών και ας δώσεις έμφαση στις διακοπές. Δεν είναι ανάγκη να κουράζεται το μυαλό του παιδιού. Έτσι κι αλλιώς, τις ασκήσεις θα τις βγάλει εύκολα, οπότε ας παίξει, ας ξεκουραστεί, ας χαλαρώσει.
Σε ό,τι αφορά το σχολικό περιβάλλον, μπορεί τα άλλα παιδιά να τον βλέπουν διαφορετικά, να ζηλεύουν, να καταλαβαίνουν ότι αυτός ο μαθητής είναι ο καλύτερος, οπότε αυτομάτως τον περιθωριοποιούν. Αν μάλιστα το ίδιο το παιδί καλλιεργήσει μια "ελιτίστικη" στάση, θα το βρει εμπρός του.
Είχα μαθητή μαθηματική διάνοια, πραγματικά χαρισματικό, με συμμετοχές σε Ολυμπιάδες, που τον σέβονταν όλοι και τον είχαν σαν πρότυπο. Αναγνώριζαν δηλαδή την διανοητική ανωτερότητά του, αλλά δεν τον ζήλευαν, ούτε τον φθονούσαν, και ας είχε ιδιαίτερο λόγο να τον κοροϊδεύουν (πρόβλημα όρασης). Ήταν ταπεινός, χαμηλών τόνων, προσιτός, και καθόλου "ψωνισμένος".
Στη θέση σου θα μιλούσα με παιδοψυχολόγο για να πάρω μια γνώμη.
-
raclette, δες αυτό:
http://www.cty-greece.gr/el (http://www.cty-greece.gr/el)
-
Καλημέρα! Δες και αυτό https://centerfnoesis.com/f/. Εγώ εκεί έχω απευθυνθεί για ανάλογη περίπτωση και θα ξεκινήσει ο γιος μου σε λίγες μέρες να συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης χαρισματικότητας που διοργανώνει το συγκεκριμένο κέντρο. Αν θέλεις στείλε μου και μνμα για να σου πω λεπτομέρειες.
-
Χαχα, τι μου θύμισες τώρα... Έτσι ήμουν κι εγώ... το αποτέλεσμα; Μια ταπεινή φιλόλογος.... :'( :'( :'(
Οι γονείς μου δεν είχαν πάρει είδηση μέχρι που πήγαν στο σχολείο και ο δάσκαλος της δευτέρας δήλωσε εντυπωσιασμένος, η δασκάλα της τρίτης κάλεσε τους γονείς μου για να μάθει περί τίνος πρόκειται και το παιδί έχει τέτοιες ικανότητες, κλπ... Αλλά, ελληνική επαρχία της δεκαετίας του '80, τι να περιμένεις...Επίτρεψέ μου να σου πω, με βάση την δική μου εμπειρία, ότι προτεραιότητα έχει το παιδί να είναι ευτυχισμένο, να γελά με την καρδιά του, να νιώθει καλά. Γιατί τα άτομα αυτά σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τους συνομηλίκους τους, με αποτέλεσμα να νιώθουν μοναξιά, να έχουν τάσεις απομόνωσης, κλπ..
Κι εγώ στα 5,5 , το 1970 ζήτησα από το δημοτικό σχολείο να με γράψουν στη Β' δημοτικού, μιας και την ύλη της Α' δημοτικού την είχα κάνει μόνη μου. Και φυσικά με.... γράψανε. Πέρασαν 50 χρόνια από τότε και η κατάσταση είναι η ίδια. Είμαι μαθηματικός, ειδικής αγωγής και έχω βρει μερικά κρυπτοέξυπνα και κρυπτοχαρισματικά, που έπαθαν τέτοια ζημιά στο δημοτικό που σκέφτομαι κι εγώ αν θα τα καταφέρουν να συνέλθουν. Κι έχω και γιο με ήπια χαρισματικότητα.... Ευτυχώς, αρχίζουν και αναπτύσσονται κάποιες ιδιωτικές δομές, όπως η Χαρισμάθεια... Χάρηκα που διάβασα και για το συγκεκριμένο ΚΕΔΔΥ. Εντάξει, μπορεί να μην είναι το μοναδικό, σίγουρα είναι από τα πολύ σπάνια.... Το άρθρο 6 του νόμου περί ειδικής αγωγής, τα αναγνωρίζει, χωρίς τίποτε περισσότερο. Λέει και κάτι για την τριτοβάθμια, αλλά άμα το καταλάβει κάποιος να μου το πει, γιατί ούτε με το υπουργείο Παιδείας δεν έβγαλα άκρη.
Πέρα από την μουρμούρα, που δεν μου αρέσει και ιδιαίτερα, το σημαντικό είναι να κάνουμε κάτι σε επίπεδο υπουργείου, που θα περάσει μετά εύκολα και σε όλα τα ΚΕΔΔΥ και σε όλα τα σχολεία.....
-
Κι εγώ στα 7,5 εντυπωσίασα τη δασκάλα. Επανέλαβα την ίδια τάξη (δευτέρα) κάτι που όπως η ίδια δήλωσε στη μάνα μου την άφησε εντυπωσιασμένη αφού είναι πραγματικά απίστευτο το πώς δε μπορούσα ούτε πρόσθεση να κάνω. Τελικά πέρασα μαθηματικός (στα 21 όταν ήμουν φαντάρος και μ' άφησαν ν' αντιγράψω στις πανελλαδικές) και τώρα διδάσκω σε Πρότυπα σε Πειραματικά και σε κάτι ρέστα που δε θυμάμαι πώς λέγουνται (ΠΣΠΑ, ΚΕΔΔΥ, ΠΕΔΔΥ, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ κάτι τέτοια). Καλά είναι αλλά θέλω και κάπου να διοχετεύσω την περίσσεια της πνευματικής μου ανωτερότητας ιδιαιτερότητας ετεροκανονικότητας τελοσπάντων κι επί πλέον μελετώ ιστορία καλλιγραφία κι υποβρύχια αρχαιολογία.
-
Leon21, να σαι καλά, γέλασα πολύ!!!
Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκαν όσα έγραψα.... :-\
-
Αυτό ήθελα. Να γελάσετε και να χαρείτε το κειμενάκι. Όλα τα παιδιά είναι χαρισματικά συνάδελφοι. Όλα. Κι ο Αϊνστάιν το μεγαλύτερο μυαλό στη Φυσική, αλλά τις ξένες γλώσσες δεν τις έπαιρνε. Κι ο Χολίδης μοναδικός στην Ελληνορωμαϊκή, αλλά δεν είχε ταλέντο στα Μαθηματικά. Κι ο γευσιγνώστης των φραντσέζικων κρασιών δεν έχει κατ' ανάγκην και κλίση στη θεωρητική οικονομική. Το σχολειό στην Ελλάδα, πράγματι, συντρίβει τα χαρισματικά παιδιά. Το οποίο ένα πράγμα σημαίνει. Συντρίβει όλα τα παιδιά κι ό,τι πολύτιμο φέρουν μέσα τους.